iulb' '... J ' ' ' " ' -"-v c««fe*^< f&v^ ni ' Sitnplicclrbe- 'jfafc } ':^A..!!._."'*

fmmatmm^mÊmmtamammiKm

CHOOïBRTIB

WOORDEN VAN ANNIE DE HOOG ­NOOY

m

boat er

MUZIEK VAN HENRI C. VAN PRAAG

EenigsziHS

Moder&to.

'

Vrij vaordraLci<en.

m s i mm D&xr

^

J JIJ y j

ataje klei n ^choaierrtje vuil en besmeurd. Je

ei r ) f B z± FFFj 1

*s

5y 7 CL-

pocotaclL

*

i j

Ëf

JIJ'

J

O

few/"-

| J J M I J f.r J J U p J r g

deMkt,ddt'kMietwBé^water daMJtohds^.beurdJ&tj5,Atedfe k<x?/3.m<mzijn rugheeHge..keerd. Zen

xp. pel.tje$teé\t en'm jötil.le.tjeéómeert

% 0m" i J Jij loert op die kar, als een kat op een muis. Weet, als je gesnapt wordt, dan is het niet pluis Want niemand weet immers, wat ik van je weet, Wat vaker jij met zulke appeltjes deedt

| S / | / \ | S O N

O D I O "

Daar ginder op zolder, in 't bedsteetje klein, Ligt stil 't ziek broertje en lijdt daar zoo'n pijn. Ik weet, dat men niet van het schooiertje denkt, Dat hij straks z'n broertje het appeltje brengt.

7 PLACE DE LA MADELEIN E, PARIJS Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd m 7930 GROOTE

KEUZE

IN KUNSTVOORWERPEN

UITG EVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE

Red. en Adm.: Ga.gewa.er 22, Letden. Tel. 700 Postrekening 41880 **».

t. . . .

'ifiiii'itAfelili'

,iii

Ver.ChUnt wekelUks __

—

-

■

,

STIJLPERIODE PrUs per kwartaal f 1 93

f&v^—ni '

Sitnplicclrbe'jfafc 1

■é/iulb' '.. ...■J

' '

■ '■"■■ ' -"-v...

}

':^A..!!._."'*

1c«

«fe*^<

a Y k ,

E&Ay Cire&im

KAN UW TEINT ER TEGEN?


Geniet veel van zon en buitenlucht, maar neem enkele voorzorgsmaatregelen. Gebruik de beide Pond's Creams. Dan wordt U bruin zonder te verbranden. Overdag steeds Pond's Vanishing Cream, de ideale ontvette cream, die Uw teint beschermt. Pond's Cold Cream is vow reiniging van de huid verre te prefereeren boven water en zeep. Zrj reinigt Uw huid tot in de poriën, maakt een droge huid weder soepel en bevordert de werking der poriën en weefsels.

VERZORGT UW TEINT GRATIS MONSTER PonJt Extract Co., A'dam, zendt U 2 monsters en Pond's brochure na inzending can 10 cent.

PON DS

In potten van 1 K.O. è f 3.— T.

VANISHING EN CCXD CREAMS

LEVISSON

Zeepfabriek

's-Qravenhage

Tanden bederven Pas op voor de gevolgen van pyorrhea.

Verwijder den tandaanslag die bacteriën bevat en witte tanden dof maakt.

wordt veroorzaakt Tandbederf door bacteriën. Pyorrhea is gewoonlijk het gevolg van de inwerking van bacteriën tezamen met tandsteen. Daadwerkelijk zijn alle gewone tand- en tandvleeschkwalen aan bacteriën te wijten.

Bacteriën zijn besloten in een dof kleverig laagje, dat zich op de tanden bevindt en tandaanslag heet. ZIJ vermenigvuldigen zich bij millioenen. De tandaanslag hecht zich zoo vast, dat deze niet op een gewone manier te verwijderen is. Daarom moet ge Pepsodent gebruiken. Oogenblikkelijk zult ge een algeheele verandering constateeren. De tandaanslag verdwijnt, de

tanden worden weer blinkend wit Toch bevat Pepsodent, niettegenstaande de goede uitwerking, geen puimsteen of andere schurende bestanddeelen; het is een zachte, roomachtige pasta, die voor de meest gevoelige tanden en het gevoeligste tandvleesch geschikt is. Koopt nog heden PEPSODENT of •chrijft om een gratis tube, voldoende voor 10 dagen, aan N . V . v/h Henri Sander*, Dept. 3334 30 Keizersgracht 92 Amsterdam. Slechts een tube per familie.

P«JT5sSa«3J\t A ftndpasta die den aansiag verwijdert 3334

' 4 7 1 1 " Frozoclone (Koelstift van Eau de Cologne in vasten vorm) f 1.75 en f 1.

E E N ABONNE AAN ONS G E Z O N D E N D A A R A A N IS E E N B O E K V E R B O N D E N

(jAte+na

ólh&a&k

VRIJ NAAR HET DUIT5CH DOOR

D'ALVAREZ Ons eerste complete

verhaal

B

rie d a g e n g e l e d e n was W i l l i a m n a a r Berlijn g e k o m e n . Voor dien tijd h a d hij zich om redenen, die hier b e t e r verzwegen k u n n e n worden, in d e V e r e e n i g d e S t a t e n o p g e h o u d e n en zich d a a i zeer op zijn g e m a k gevoeld, tot die v e r h i t t i n g van d e n g r o n d merkb a a r werd, welke m a a k t e , dat hij weldra te w a r m o n d e r zijn voeten werd. D a n k zij een v e c l j a r i g e b e r o e p s e r v a r i n g , wist W i l l i a m wat h e m in dergelijke gevallen te d o e n s t o n d : hij k o e l d e zijn w a r m e voetzolen af a a n het frissche dek van een O c c a a n s t o o m e i en steeg in H a m b u r g a a n wal met een w a a r d i g h e i d , waarover slechts een g e n t l e m a n beschikt, die g è è n g e n t l e m a n is. . . . Hij s p o o r d e n a a r Berlijn. In zeer t e v r e d e n s t e m m i n g b e t r a d hij op den K u r f ü r s t e n d a m m een café. Terwijl hij den k e l l n e r opgaf, wat hij v e r l a n g d e , wierp hij een blik op het meisje, d a t naast h e m zat. Z e was heel j o n g , heel mooi e n m a a k t e een soliden i n d r u k . H a a r k l e e r e n w a r e n e e n v o u d i g , zelfs eenigszins afgedragen, w a a r m e e een groote briljanten r i n g , die in een platina-zetting aan haar linkerhand s c h i t t e r d e , in s c h e r p c o n t r a s t was. D e r i n g was z o n d e r twijfel e c h t . . . en W i l l i a m om zoo te zeggen „in het v a k " . Zijn s y m p a t h i e v o o r de j o n g e d a m e werd hierdoor geenszins v e r m i n d e r d en met de r o u t i n e , een type als hij eigen, h a d hij h a a r s p o e d i g in een gesprek gewikkeld. W a t h e t . meisje h e m k l e u r e n d en v e r l e g e n v e r t e l d e , was i n d e r d a a d zeer t r e u r i g : h a a r v a d e r , een officier, in den g r o o t e n o o r l o g g e v a l l e n ; h a a r moeder t h u i s e r n s t i g ziek en zijzelf zonder b e t r e k k i n g , d a a r zij niets d a n pianospelen h a d g e l e e r d . „ H e t is verschrikkelijk," zei ze, o p k o m e n d e t r a n e n wegslikkend, „ m o e d e r zóó te zien lijden en h a a r niet te k u n n e n h e l p e n . " „ M a a r w a a r o m v e r k o o p t u dien r i n g d a n n i e t ? " v r o e g W i l l i a m ten h o o g s t e verwonderd. ,'Ach, die is natuurlijk niet e c h t ! " „ W a t ?" W i l l i a m g r e e p n a a r h a a r h a n d . „Als deze r i n g niet echt is, h e b ik in mijn h e e l e leven n o g nooit een kat v a n een d r o m e d a r i s k u n n e n onderscheiden." „ U vergist zich werkelijk, m i j n h e e r , " zei ze smartelijk. „ I k h e b dezen ring van m o e d e r g e k r e g e n en ze b e t r e u r t het steeds wèèr, dat zoowel de s t c e n e n als d e zetting slechts imitatie zijn. . . Anders . .." W i l l i a m schoof zijn o n d e r k a a k n a a r voren. D a t d e e d hij altijd als hij d e lucht v a n een zaakje k r e e g . E n hier w a s er een te m a k e n . Hij werd opeens n o g vaderlijker, n o g o v e r t u i g e n d e r in zijn m a n i e r van d o e n . „ H o o r eens, juffrouw," zei hij. „ I k zal u een voorstel d o e n : wij g a a n n a a r een juwelier en laten d e n r i n g t a x e e r e n en d a n enfin, d a n zien we wel v e r d e r . "

Het was een Jaar of vijf geleden. In h e t midden van 1925, toen men mij voor het eerst opmerkzaam maakte op een paar dansers, die een instituut voor lichaamscultuur waren begonnen en die een lezing met demonstratie zouden geven. Na de lezing volgde in het najaar een voorstelling in het Haagsche „Diiisentia" en hier ontpopten zich Harold en Lola als een paar dansers van een geweldige veelzijdigheid en van een bijna athletiscbe technische scholing. Harold is een all-round artist, een verdienstelijk schilder en kosfuum-ontwerper en goed op de hoogte van allerlei problemen en stroomingen in de lunst- Hij Heeft in den loop der jaren heel wat geëxperimenteerd en is reeds i«t tal v»n aardige ideeën voor den dag gekomen, vóór hij zich speciaal selegde op hef genre, waart»»» hij 'z}ch in ons land en in het buitenland h enthousiast publiek verwierf. In 1936 traden Harold en Lola bij Pisuisse Schevenlngen op met een repertoire van scbiromendansen en onze trouwe „jwer» zullen zich d e teekeningen nog wel herinneren, die hij van deze dansen voor ons blad maakte (no, 138). In de laatste jaren dansen Harold en Lola voornamelijk acrobatiek, Vooral met h u n slangendansen hebben zij naam gemaakt en de lenigheid, die Lola in deze dansen vertoont, ia verbazingwekkend. Harold en Lol» zijn harde werkers. Eenige weken geleden maakten wij nog een repetitie mee van een nieuwen humoristischen dans van een haan, die door *ijn liefwdllg k a p o t j e al *IJ» sfaarfveeren kwijtraakt, een dans vol geesiige beweningen, waar heel wat techniek en arbeid in schuilt. Niemand tJ h«st b u n d»n ook misgunnen» dat zij, wat men noemt, „er zijn". ALBERT HERFRED

-

3 -

.

RENEE ADOREE • n ­ r y f IE Renéc Adorée zegt, denkt \ ) \ / daarbij aan een film. Die film is V V de beroemde „G roote Parade", waarin zij met John G ilbert een der ontroe­ rendste en merkwaardigste scènes speelde, die ooit op het witte doek te zien was. Renée Adorée komt uit het circusmilieu. Haar vader was in zijn dagen een zeer be­ kende clown en ook haar moeder trad in een circus op. Dat het meisje, al heel jong, in dit bedrijf terecht kwam, behoeft dus geen verwondering te baren. Zij ging geheel in het ongeregelde circusleven op. Van onderwijs kwam natuurlijk niet veel. Tijdens haar reizen door Frankrijk, Rus­ land, België, Zweden en Duitschland ont­ wikkelde zij zich echter op allerlei manie­ ren en speciaal haar talenkennis werd in die jeugdjaren zeer uitgebreid. Toen haar vader stierf en er van een spaarpot geen sprake was, moest Renée wel aan het werk en zij vond, in 1914. emplooi te Brussel, waar zij als danseres optrad. Nog geen maand was zij daar aan het werk, toen de Duitschers België binnenvielen en in de algemeene paniekstemming trok het jonge meisje op avontuurlijke wijze naar Frankrijk en stak vandaar naar Engeland over. In 1919 besloot zij haar geluk in Ame­ rika te beproeven en ze had al spoedig suc­ ces. Samuel G oldwyn engageerde haar, na­ dat zij in eenige tooneelstukken was opge­ treden, voor een film en zij beschikte over zooveel talent, dat haar naam als filrn­ actrice spoedig werd gevestigd. Renée Adorée was in die dagen nog wel geen ster, maar toch een uitstekend bruikbare kracht in verschillende genres. In de filmwereld gaat alles snel en roem komt soms zeer onverwacht. Eenmaal bij de Metro­Goldwyn­Mayer viel zij spoedig op en zooals gezegd: ,,De G roote Parade" maakte haar beroemd. Van haar andere films noemen wij hier nog: ,,La Bohème", ..Ker­ misklanten", „Het Vlammende Woud", „Verboden Liefde", „De Veroveraar" en speciaal van den katsten tijd „De Kozak­ ken" (weer met John G ilbert samen), „Het Lied van de Zuidzee" en de hier nog niet vertoonde film „Redemption (ook met Gilbert als partner). Thans werkt Renée Adorée aan de Ra­ mon Novarro­film „The Singer of Seville" mede. Renée is Franchise gebleven, tempera­ mentvol en hartelijk. Haar liefste bezigheid is dansen, maar ze verslindt ook tallooze Fransche romans. Zij is een van de eerste vreemdelingen in Hollywood geweest en heeft tallooze vrienden en vriendinnen, die haar prettig karakter ten zeerste waardeeren.

■

.

.

twee acxen va

hebben

,„

het

Grand

T heater te Amsterdam plaats.

Het meisje glimlachte treurig. „Dat pleizier wil ik u wel doen, ofschoon ik van te voren weet, dat we ons be­ lachclijk maken." We zullen zien," zei William, ter­ wijl hij den kellner wenkte en be­ taalde. Natuurlijk ook de vertering van het meisje, want hij was en bleef cava­ lier Even later stonden zij voor den juwelierswinkel. „Indien u soms be­ zwaar heeft, mee naar binnen te gaan," zei William, „wil ik wel even alleen gaan. U kunt dan hier wachten tot ik terugkom en zien, dat ik er niet met den ring vandoorga," besloot hij lachend. „Als u dat wilt doen, heel graag. Ik ben werkelijk bang, dat we uit­ gelachen zullen worden." William betrad alleen den winkel en vroeg den eigenaar den ring te willen taxeeren. Deze bekeek het kleinood nauwkeurig onder de loupe, knikte toen goedkeurend en zei: „Ik ben bereid den ring voor zeshonderd Mark te koopen." „H'm," zei William. „Ik moet er nog eens over denken." En hij 'verliet den winkel. „Nu," zei hij tegen het meisje, tpen hij 'buitenkwam. „Weet u, wat hij voor uw ring geeft? Vier honderdvijftig Mark!" Ze straalde over haar gansche ge­ zicht, terwijl ze den ring in haar zak slak. „Ik kan het haast niet gelooven!" zei ze. „O, wat zal moeder blij zijn... Laten we hem direct gaan verkoopen..." „Ja," zei William en hij deed alsof hij nadacht, ofschoon hij dit reeds vooraf nauacni, oiscuuun ïuj uu. I^<~^ ,^ u »m had gedaan en zijn plan de campagne zorgvuldig had vastgesteld. „Ja. Het is eigenlijk jammer ziet u, om den ring voor dat bedrag te verkoopen. Hij is natuurlijk meer w a a r d . . . voor iemand, die e r ' geen handel mee behoeft te drijven Wat denkt u ervan, als ik bijvoorbeeld den ring eens kocht en u er vijfhonderd Mark voor gaf?" Ze klapte van vreugde in haar handen.

„U is veel te goedl" riep ze uit. O, nu wordt moeder weer gauw gezond! Hij lachte haar goedig toe en dacht: dat is honderd Mark verdiend! Toen stelde hij haar voor, de transactie in een lunchroom tot stand te .brengen, Hetgeen geschiedde. Het meisje haalde den ring uit haar zak, William liet hem achteloos in zijn vestzak]e glijden en telde haar uit z.jn portefeuille vijf­ honderd Mark yoor. Toen werd ze plot­ sehng erg verlegen. „Ik zou nu wel graag naar huis willen om moeder het goede nieuws te vertellen . . . Wat is u goed voor mij geweest, m i j n h e e r . . . " Ze bloosde. „Zou ik u . . . zou ik u niet nog eens kunnen ontmoeten ? U heeft zooveel voor mij gedaanl' v William lachte gestreeld. „Natuur­ lijk. Zeer graag zelfs!" antwoordde hij en ze spraken hun ontmoetingsplaats af. Nadat ze stralend van vreugde ver­ trokken was, bestelde William een glas bier en stak een sigaret op. Een kwar­ tier lang bleef hij zitten. Toen ging hij naar den juwelier. „Ik heb er nog eens over nagedacht," zei hij. „Ik wil den ring toch maar verkoopen." De juwelier knikte en liet zich den ring geven. Verbaasd trok hij zijn wenkbrauwen op, toen het voorwerp in zijn hand lag. „U wilt dézen ring verkoopen ?" vroeg hij. „Ja, waarom niet ?" vroeg William en hij keek naar den ring, dien de juwelier in zijn hand hield. En toen zag hij het ook . . . 1 „Maar dat is een heel andere ring, dan u mij daareven liet zien, mijn­ heer," zei de winkelier. „Het is sterk, „ ^ * , ~— — . • • •, maar het is een prachtige imitatie „Ik zie het nu ook, zei William beschaamd, snel den ring aannemend en haastig den winkel verlatend o m ; n het gewoel van den kurfurstendamm te verdwijnen... Zoo'n kleine bedriegster I E n voor zóó'n gewone imitatie had hij met vijf van zijn beste valsche honderd­Markbil­ jetten betaald!

I

e bekende dansspecialist L. Marsh van de New Yorksche Univer­ siteit heeft eenige ontroering ge­ wekt in Amerikaansche danskringen, door een onlangs gepubliceerd pleidooi voor het „dansen zonder muziek". Deze ontroering was minder het gevolg van verzet tegen zijn theorieën als wel van de omstandigheid, dat deze zoo scherp de eigenlijke waarde van den dans, als kunstuiting, omlijnden. Voor Hollandsche lezers is 't reeds iets vreemds, dat een dansspecialist zijn naam verbonden ziet aan een Univer­ siteit. Inderdaad kunnen wij ons moei­ lijk een „danshoogleeraar" voorstellen, broederlijk behandeld door een deftig en plechtig college van hooggeleerde curatoren. Toch gebeurt dit niet alleen te New York, maar ook de Columbia Universiteit, de universiteit van G eorgia, enz. hebben hun „danshoogleeraar". In Holland hebben we docenten in alles­ en­nog­wat. Nur das Eine n i c h t . . . . Om terug te komen tot den muziek­ loozen dans: ik wil hierover gaarne iets zeggen, dat aan veel lezeressen en lezers een juisten kijk geeft op dit actueele probleem. Actueel, inder­ daad, ondanks het verzet der leer­ lingen van de Duncan­school, die zich geen splitsing kunnen voorstellen tus­ schen muziek en dans, die volgens hen onafscheidelijk verbonden zijn. Is dit laatste echter juist? Ik ge­ loof het niet. Algemeen ziet men in den dans den alleroudsten kunstvorm, die bestaan heeft. Welnu, het is minstens onwaarschijnlijk dat de eerste menschen, die hun emoties in een dans wilden uitbeelden, daartoe gewacht hebben tot er een jazzband in de buurt wasl Ongetwijfeld veronderstellen wij in den. primitieven mensch alle kunsten ver­ eenigd. Maar dit neemt niet weg, dat elke kunst een eigen karakter heeft en een geheel afgescheiden uitdruk­ kingsmiddel is om bepaalde gevoelens te uiten. Laten we een kleine vergelijking maken met de combinatie dichtkunst en muziek. Of als men wil: tooneel en muziek. De samengang van beide geeft ons natuurlijk de opera of de zangkunst. Niemand zal nochtans be­ weren, dat 't bestaan van opera of zangkunst een reden is, waarom het gedicht of de muziek niet afzonderlijk kunnen worden gewaardeerd. Integen­ deel! Juist een dergelijk voorbeeld toont duidelijk aan, dat de kunstvormen beter kunnen genoten worden als men ze afgescheiden houdt. G aat eens naar een opera voorstelling en houdt uw oogei* dicht. Onmiddellijk zal het u duidelijk zijn, dat de waarde van den zang, als­ zoodanig, stijgt. Houdt echter, omge­ keerd, de ooren dicht en ge zult zien, dat de fijne nuances van het plas­ tische tooneel beter door u worden op­ gemerkt. De eene kunstvorm mag de aandacht van den anderen kunstvorm niet afleiden. Kunstvormen, als ze gecombineerd, zijn, kunnen overigens elkaar deerlijk belemmeren. Een dichter, die altijd reke­ ning moest houden met toonzetting, zou: zich aan banden gelegd voelen. E a de componist, die slechts mocht maken wat werkelijk kan gezongen worden op­ de woorden van een lied, zou gauw componist­af zijn.

| DE 1 MUZIEKLOOZE 1 DANS—' DOOR

COR KLINKERT We moeten de vraag dus zóó stel­ len: Is' het den choreografischen kun­ stenaar mogelijk, gebonden als hij is aan de muziek, zijn volle intuïtie te ontplooien ? Deze vraag gaat lijnrecht in tegen de thans heerschende meening, als zou de dans behoefte hebben aan het rhythme der muziek, om zelf rhythmisch te zijn. Welk van beide uitersten moeten we nu als waarheid erkennen ? Laat mij beginnen met een duidelijk onderscheid te maken tusschen den ge­ zelschapsdans en het ballet (tooneel­ dans) eenerzijds, en anderzijds de zuivere plastische danskunst. Welk is het verschil tusschen beide ? De eerste geven geen beelden weer, die door den danser zelf gemaakt worden; hij repro­ duceert slechts, met meerdere of min­ dere vrijheid, de gevoelens die in hem door de muziek opgewekt worden. De zuivere danskunst, integendeel, is niet slechts reproduceerend, maar in­ derdaad scheppend. En deze tweede soort heeft zeker geen behoefte aan een rhythmisch voorschrift, dat van buiten af (uit de muziek) komt. Integendeel zou zulk rhythme een be­ perking opleggen. De dans heeft geen behoefte aan het rhythme van de muziek omdat hij zelf. .. twéé soorten rhythme heeft! Om dit duidelijk te maken, moet ik er hier even aan herinneren, wat „rhythme" eigenlijk is. Of beter nog — omdat ik veronderstel dat de meeste lezers dergelijke toelichting overbodig achten — ik wil hier even wijzen op het feit, dat rhythme en harmonie eigenlijk het­ zelfde zijn, echter onder verschillende vormen. Rhythme is iets, dat naar den tijd afgemeten wordt, harmonie heeft precies denzelfden grondslag, afgemeten naar ruimte en kleur, naar plaats en klank. Deze grondslag is • c\e kern van alles, wat we onder „kunst" verstaan. Hij is niet een maaksel van menschen, maar wordt ons door de natuur zelf aangeduid, omdat hij tenslotte in alles terug te vinden is, wat met de natuur in verband staat. Ons hart klopt rhythmisch, ons ademen is rhythmisch, onze manier van bewegen is rhythmisch. Een landschap heeft een harmonische kleurindecling; de bladeren van onverschillig welken boom hebben eenzelfden harmonischen vorm tot grondslag. En zoo voort. Welnu: de dans is eigenlijk de eenige kunstvorm, waarin de twee vormen van dien kunstgrondslag kunnen beleefd worden: tijdrekenkundig en vorm­ of plaatskundig. Terwijl de muziek en het woord slechts regelen kennen van „tijd", en terwijl bouwkunst, schilder­ kunst, beeldende kunst slechts kleur -

6

-

en ruimte hebben, is het den. dans mogelijk harmonische gevoelens uit te beelden door tijd en plastiek. Wanneer men nu den dans aan de muziek bindt, dan vermindert men daar­ door zijn mogelijkheden, ook eenander rhythme volop te beleven behalve dat van tijd: de dans, die slechts muziek illustreert, is maar een halve kunst­ uiting . . . Wat al meer mogelijkheden staan den danskunstenaar open wan­ neer hij, vrij van muzikale beperking, zelf zijn rhythme, zijn rustpoozen, kan kiezen! Want vergeet niet, dat ook een willekeurige onderbreking (pauze's) effectvol kan zijnl De muzieklooze dans geeft den danser de volle vrijheid van precies te geven, wat hij v o e l t . . . . De dans wordt er een zelfstandige kunst door. M a a r . . . . laten we nu eens even terugkeeren tot den practischen kant. Dan zien we op de eerste plaats dit: Zooals de dans tegenwoordig opgevat wordt, is hij zeker nog niet voldoende ontwikkeld om een steunpunt te kun­ nen missen. Slechts uitzonderlijk be­ gaafden (bijvoorbeeld zij, die in staat zijn te improvisecren) hebben met den muziekloozên dans een geringe kans. Voor zulke experimenten is het noodig dat het gevoel zelf, van binnenuit, instinctief doet voelen wat harmonisch en rhythmisch volmaakt is. Als dit innerlijk gevoel ontbreekt, moet dit tempo van buitenaf, dus b.v. door de muziek, gegeven kunnen worden. Vooial voor den gezelschapsdans zou het dus wel degelijk dwaasheid zijn te denken, dat men de muziek­bege­ leiding kan missen. Overigens wil de salondans toch wel in hoofdzaak ont­ spanning geven. Waarom dan zou men verzaken aan iets, dat minstens kan bijdragen tot een prettige dansstemming ? M a a r . . . ook al ben ik voorstander van 't behoud der dansmuziek, toch wil ik hier wijzen op een gevaar, dat ons bedreigt. Ik bedoel, dat we er voor moeten waken, niet altijd in een­ zelfde dansrhythme te verstarren. Het is absoluut onjuist, als men denkt, dat slechts enkele soorten tempo's voor den dans geschikt zouden zijn. Die tempo's zijn niets anders dan een kwestie van gewoonte. Als we de geschiedenis der muziek bestudeeren van het allereerste begin af, dan vinden we zelfs tempo's terug, die ons nu verbazen, maar die toch, destijds, zeer gewoon waren. De oude G rieken hadden bijvoorbeeld een muziekmaat met vijf en met zeven tijden (voor zooverre we die moderne namen op den klassieken zang mogen toe­ passen). Twintig jaar geleden hadden we de dansmaat van 4/4 . en 3 / 4 en daarna hebben we nog allerlei nieuwe combinaties gehad, waaronder als aller­ laatste: de 6/o maat. Hoe veelzijdiger de danskunst in dit opzicht groeit, hoe beter het zal zijn. De vermeerderde keus zal 't gemakkelijker maken, dat elkeen in den dans precies zijn eigen tempo terugvindt en . . . de aantrekke­ lijkheid zal er mee gebaat' zijn. Wat men begrijpt, waardeert men immers beter ? Als ik met dit artikel heb bereikt, een nieuw gezichtspunt van de dans­ kunst eenigszins toe te lichten, dan hoop ik, dat dit ook aan de dans­ waardeering ten goede komt.

JAN SLUYTERS DOOR

G UUS BETLEM Jr.

eerste jeugd. Op mijn twaalfde jaar kwam ik naar Amsterdam en bezocht een paar maanden de lagere school, voordat ik naar de H. B. S. verhuisde. Van die lagere school herinner ik me nog een aardig voorval. JVe. moesten voor de teekenles een paar aarden potten teeke­ nen. En, o jé, daar kreeg ik me een standje voor die teeke­ ning. „Dat was geen werk, slordig en slecht!" „En," vond de onderwijzer, „het ergste is dat juist jouw werk het slechtste is. Jij, de zoon van den illustra­ tor, die ons Fransche lees­ boekje zoo alleraardigst heeft geïllustreerd." Inderdaad waren deze boekjes geteekend door Jan Sluyters, doch niet mijn Vader, maar . . . . ikzelf had het gedaan. Natuurlijk heb ik hem dat toen even verteld. U zult oen ik dien middag over DAMESPORTRET zich zijn gezicht kunnen voor­ stellen. Onweer, en .. • mijn het Leidscheplein liep, ■ eerste succes. ontmoette ik hem. J a n Ja, gek is dat, in de oogen Sluyters met z'n karakteristieken van de teekenonderwijzers heb kop, z'n pittig puntbaardje; ik nooit kunnen teekenen. Ik z'n zachte melodieuze stem herinner me, dat ik later op de klonk mij nóg in de ooren, voorbereidende school voor de nadat ik hem reeds was ge­ Rijksnormaalschool een stil­ passeerd. Meteen bleef ik staan. leven moest maken. Nou, ik Natuurlijk, waarom zou ik niet ? ' dééd er mijn best op, en de Een brutaal mensch, niet­ waar . . . ? En zie, het geluk was mèt me; juist nam hij afscheid van z'n metgezel, welke zich met een vaartje in de reeds rijdende „lijn i " trachtte te wringen en be­ sluiteloos stond Sluyters thans een moment op het trottoir, alvorens zich in den draaikolk van fietsen, auto's en trams te begeven, welke zich bevindt bij het Leidsche Boschje in onze fraaie hoofdstad. „Hé, mijnheer Sluyters!" Ik lichtte m'n hoed. „Hoe tref ik dat zoo ? Ik ben den geheelen middag juist naar U zoekende, en ziedaar... Weet U, ik ga een artikel over U schrijven!" „Och kom, te veel eer!" „Niet zoo bescheiden, niet zoo bescheiden! Nee, waarlijk, ik ga schrijven over U, en nu eens niet over Uw werk. Hoe­ wel dat toch wel onvermijdelijk zal zijn, denk ik. E n dat is per slot ook heelemaal niet erg. Maar ik begin nu toch met U. Weet U wat, we gaan hier even zitten, dat praat ge­ makkelijker, hè ?" En zoo, onder het genot van een geurig kop thee, met het uitzicht op haastend en jachtend Amsterdam, vertelde Sluyters me zijn levensgeschiedenis.

T

„Och, 't is natuurlijk heel eenvoudig, zooals al die ge­ schiedenissen zijn. Ik ben ge­ boren in 's­Hertogenbosch en teekende reeds vanaf mijn aller­

KINDERPORTRET -

7

-

„ARTIST"

directeur, de heer Molkenboer, kwam achter me staan om mijn werk eens te zien. Hij bromde wat en ging heen. Direct daarna kwam de onderwijzer die me op vele fouten wees en groote stukken wegveegde, terwijl hij me geduldig „voordeed", hoe het moest zijn. En nauwelijks was hij klaar, of daar kwam weer de heer Molkenboer op me­ af, met nog een heer, dien hij mijn teekening wilde laten zien, omdat hij die zoo goed vond, naar ik later hoorde. Even keek de directeur naar m'n doek, dan naar den onder­ wijzer en draaide zich om, ter­ wijl ik hem binnensmonds hoorde mopperen: „Wel alle­ machtig, totaal bedorven Op de normaalschool voor teekenonderwijzer heb ik veel geleerd, heel veel zelfs, en vooral van mijn medeleerlingen. Op de Academie voor Beel­ dende Kunsten heb ik weinig geleerd, alleen, naar mijn idee tenminste, hoe j e . . . . niet moet schilderen. Nou voor de rest, is het ge­ noeg bekend. Ik heb den Prix de Rome behaald, en hij is me weer afgenomen ook. Mijn werk wordt deels gewaardeerd en deels uitgescholden. In 't begin 95 o/o schelden en 5 0/0 waar­ deering. Thans een beetje om­ gekeerd, maar gelukkig, wordt er toch nog op afgegeven ook!" Tot zoover Jan Sluyters. Wat zijn werk betreft, wel: kijkt U eens in de musea te Rotterdam, 's­Gravenhage, Utrecht, Dor­ drecht, Parijs, Antwerpen en natuurlijk ook hier. En kijkt U dan ook even deze repro­ ducties aan. Zij geven U reeds een kijk op het werk van dezen bekenden artist, en op het vol­ komen begrijpelijke der omge­ keerde meeningen van vroeger en nul \

1

IK BABBEL MET MARLENE DIET RICH ...

EN EMIL IANNING S VERTELT ... DOOR

E

en paar weken geleden toen Joseph Von Sternberg nog midden in het opname­werk voor „Der Blaue Engel" zat, toen het atelier, waarin deze opnamen plaats vonden, aan alle kanten streng be­ waakt werd, om iedereen die er niets te maken had, te weren,'toen zou ik Mariene Dietrich gaan uithooren, „interviewen" zooals men het tegenwoordig noemt. Ik ken nóch den heer Von Sternberg, nóch Emil Jannings." maar nóch minder Mariene Dietrich persoonlijk; ik bezat slechts een kaartje naar Neubabelsberg en de opdracht: dood of levend met een interview met Mariene terug te keeren. Zonder moeite bereikte ik „den verboden kring" om het Süd­Ton­Atelier. Den portier vertelde ik, dat ik Mevrouw Dietrich wenschte te spreken, toonde hem mijn p e r s k a a r t . . . . en hij weigerde mij den toegang. Probeert U mevrouw telefonisch te bereiken, was de goede raad, maar later hoorde ik, dat Mariene order gegeven had haar tien weken lang niet aan het telefoontoestel te roepen. Na een uur zat ik toch tegenover haar! (Hoe ik dat klaar gespeeld heb, zal eeuwig mijn geheim blijven, vanwege de concurrentie.) Mariene is werkelijk een schat, temperamentvol tot in de punten van haar mooie vingers. Erg veel tijd had ze niet, de middagpauze is slechts zeer kort en een beetje rust moet een mensch, die van des morgens acht tot des avonds tien voor de lens staat, toch ook hebben. Daarom val ik maar direct met de deur in huis. „Lieve mevrouw, ik wilde graag weten, hoe U aan de film kwam, of U voordien ook artistiek werk verricht hebt, waar U geboren bent, of U getrouwd bent, kinderen h e b t . , . . ? " „Ik ben te Berlijn geboren. Den 27sten December. Welk jaar moet U maar uitrekenen. Mijn vader was officier, ik herinner mij, dat wij in mijn jeugd veel reisden, daar hij herhaaldelijk werd overgeplaatst. Te Weimar bezocht ik een kostschool, studeerde muziek en speelde reus­ achtig graag viool. Toen ontwaakte mijn . liefde voor het tooneel. Omstreeks 1922 trok ik met mijn moeder naar Berlijn en hoewel zij aan mijn talent twijfelde, meldde ik mij op een goeden (of kwaden) dag bij den grooten Max Reinhardt. Als ik werkelijk voor het tooneel deugde, was hij de man om dat te ontdekken". „Toendertijd was de film te Berlijn in haar glansperiode. Deed U dan al niet mee?" „Natuurlijk speelde 'ik mee. Spelen is eigenlijk overdreven, het was meer flgureeren. En wel het eerst bij Joe May in „Tragödie der Liebe"." „Als ik mij niet vergis, lieten de eerste tooneelsuccessen niet lang op zich wachten?" „Neen! Bij Directeur Barnowsky speelde ik in „Rubikon". Daarna volgde een engagement aan het Staatstheater, waar ik in „Duell am Lido" optrad. In Weenen en Berlijn speelde ik later „Broadway". Toen heb ik achttien maanden rust genomen. Dien tijd heb ik geheel aan mijn kindje gewijd, een schat!" De moedertrots straalt Mariene uit de mooie sprekende oogen. „Vertelt U mij nu gauw nog even, hoe U aan de film gekomen bent?" „Door een toeval. Robert Land had mij in het tooneelstuk „Es liegt in der Luft" gezien en gaf mij in een zijner films een klein rolletje te spelen. Dit kleine rolletje had echter succes en Land gaf mij in „Ich küsse Ihre Hand, Madame" de vrouwelijke hoofdrol." „En toen?" „Toen kwam Sternberg en met hem mijn mooiste rol. Heerlijk vind ik het spelen onder zijn regie. Daarbij heb ik het voordeel, dat ik vlot Fransch en Engelsch spreek, zoodat ik ook in de Engelsche opname van „Der Blauwe Engel" mag spelen." De opname­pauze was voorbij, ik druk de sympathieke ster de hand, en verdwijn even geheimzinnig als ik gekomen ben. Als deze regels verschijnen, is Mariene Dietrich al in Hollywood met een vijfjarig Amerikaansch contract in haar zak. Haar weg naar den roem was kort, maar zij heeft haar succes wèl verdiend! . H.R

HENK ROLLER

G

een sprake van, dat ik teleurgesteld uit Amerika teruggekomen ben. Ik heb aan gene zijde van den grooten vijver zeer veel geleerd. Het is in Hollywood niet beter, maar ook niet slechter dan­ in Neubabelsberg — het is alleen heel anders. Vooral de werkwijze is geheel verschillend van de Europeesche. In de Amerikaansche studio's wordt rustiger gewerkt, de menschen, van den regisseur tot den tooneel­ knecht, zijn „happy": men eischt, dat zij goedgehumeurd zijn en lachend hun taak verrichten. Vooral mogen ze van geen vermoeienis blijk geven. De Amerikaansche actrices en acteurs zijn in hun spel „men­ schelijker" Z e geven zich minder moeite, eenvoudig omdat ze minder over hun rol nadenken. G ewoonlijk beelden ze typen uit, die het beste bij hun persoon passen, dus rollen, die hun als 't ware op het lijf geschreven zijn. Een rol bestudeeren zouden ze absurd vinden. Om vijf uur des middags is het werk voor hen in de studio's ten einde, dan gaan ze golf spelen en praten over alles en nög wat, behalve over film. Van de Amerikaansche filmspelers en hun regisseurs heb ik wer­ kelijk veel geleerd. Ten eerste heb ik geleerd eenvoudiger in mijn spel te zijn: Toen ik in Hollywood mijn laatste Duitsche film „Der letzte Mann" zag, was ik verbaasd, hoe overdreven mijn uitdrukkingen en gebaren waren. Dat heb. ik, geloof ik, grondig afgeleerd. Ook het werk van den regisseur in Amerika is geheel anders dan van zijn Duitschen collega. De macht van den spelleider in de Nieuwe Wereld is veel en veel grooter dan in Europa. Hij verandert de scène naar zijn goeddunken, hij kiest zelf de medespelenden en deelt de werkdagen in. En gewoonlijk is hij gemoedelijker en kalmer, hetgeen een uitstekend resultaat op de actrices en acteurs heeft. Het toonfilm­vraagstuk was ook voor Hollywood een moeilijk pro­ bleem, men heeft het thans echter onder de knie en mijn oordeel is, dat de stommefilm geheel zal verdwijnen. Het theater ondervindt natuurlijk concurrentie, maar zal nooit door de film verdwijnen. Alleen het veel te groote aantal Duitsche provincie­schouwburgen zal den strijd tegen de sprekendefilm niet kunnen volhouden. Voor vele van deze kleine theaters zijn de dagen geteld; de concurrentie zal ze noodzaken de deuren te sluiten.*) # * #

Om van mijzelf te spreken: de overgang van de stomme­ naar de sprekendefilm was voor mij slechts een kleine sprong. Ik (en vele anderen met mij) sprak ook bij de opname van stommefilms mijn rol steeds zachtjes voor mij heen. In ieder geval was de overgang voor mij minder beduidend dan voor het bioscooppubliek, dat een geheel nieuwe kunst te aanschouwen kreeg. W a t mijn eerste sprekendefilm „Der blaue Engel" betreft, toen ik voor het eerst mijn stem hoorde, ben ik geweldig geschrokken en eerlijk gezegd vond ik het leelijk. Maar spoedig had ik geleerd, hoe men spreken moet om de stemweergave natuurlijk te doen klinken en men zegt, dat mijn orgaan buitengewoon geschikt voor dezen kunsttak is. Mijn grootste wensch7 Dat men eindelijk ook voor mij eens een scenario met een happy end ontdekt, want in al mijn films loopt het slecht met mij af. Of ik word vermoord of ik sterf een natuurlijken dood; het minste is, dat ik volkomen ten gronde ga. Enfin, misschien is mij ook eens het geluk beschoren, dat ik in een rolprent als mil­ , lionnair eindig." * * *

(FOTO

MARLENE DIETRICH

Zou de groote Emil het in zijn gewone leven al zijn? Bij zijn komend bezoek aan Nederland moet U het hem maar eens vragen 1 *) In Ne&erland rullen wc hiervan geen Uit hebben, provincie-theater» xijn bij nat een onbekende luxe.

.

.

.

.

. . . .

■

\.

.

UPA)

O,

WIST GE dat Uw lot reeds bij Uw geboorte te boek werd gesteld? Gij zijt misschien Huiseigenaar of Auto­bezitter zonder dat U het zelf weet I Het eenige wat ge te doen hebt is

EEN LOTTE KOOPEN VAN DE TWAALF LOTERIJEN (GOEDGEKEURD DOOR DEN MINISTER VAN JUSTITIE).

VOOR .DE JOODSCHE INVALIDE". VOOR f2.50 KUNT G IJ EEN PROEF OP DE SOM NEMEN I

Ü WEET HET...

T W A A L F HUIZEN AUTOMOBIELEN SUPER SIX COACH (MODEL 1930)

' RADIO

PHILI

LLATIES

IN TWAALF MAAL

F

Bi

NBEKENDEE I EiïEN VAN UEKENDE AR ART IST EN

DUIZEND PRIJZEN

verkrijgbaar bij: „DE JOODSCHE INVALIDE", Nieuwe Achtergr. 98. Tel. 53362 & 50248, G em. G iro J. 2000, Postgiro 161500. Alle Bur. & Agentschappen van „DE TELEGRAAF" en de Courant „NIEUWS VAN DEN DAG" te A'dam. Te ROTTERDAM: Wijnhaven 80, Tel. 57580 en 32542. Te 's­GRAVENHAGE: Drukkerij LEV1SSON, Hofwijckstr. 9, Tel. 17577 en bij de talrijke depots in het geheele land.

B O N

Aan „DE JOODSCHE INVALIDE"

*ÊÊmÊ—mmm

Nieuwe Achtergracht 98, Amsterdam.

Verzoeke mij te zenden loten a f 2.30. Het bedrag­ gelieve U bijgaand a a n te treffen. Het bedrag zend ik U, na ontvangst ,

. .

der loten, per

postwissel

!

, — toe.

NAAM ADRES (HANDTEEKBNING)

Doorhalen wat niet «erlangd wordt.

­ 10

DOOR

ARN. VAN RAALTE Jzn.

W I E S K E G HIJS EN J O H A N

HEESTERS

pakken kreeg, en haar besluit kwam vast te staan, om zich aan het tooneel te gaan wijden; ze werd dus al op zeer jeugdigen leeftijd „ontdekt"; of misschien is het meer naar waarheid, te zeggen dat zij „zichzelf ontdekte". Hoe dan ook, niet lang daarna speelde ze mee, thans in een drama; en daarop volg­ den tal van kindcrrollcn in verschillende sensatiestukken, als „St. G eorge", „Roger de G eschandvlekte", „De kleine Lord", enz. Gedurende eenigen tijd werkte ze toen onder leiding van onze oud­Rotterdamsche kunstenares Mijntje Kerckhoven—Jonkers, van wie ze uiteraard veel geleerd heeft. Langzamerhand begon de drang naar het genre „operette soubrette" haar te sterk te worden en verbond zij zich als'zoodanig aan het Operette­G ezelschap van Kinder­ mann te Brussel, waar zij debuteerde in de rol van de Prinses, in „Walzertraum". Wij herinneren ons uit die dagen haar eclatant succes in Hullebroecks Operette „Seppl", waarin ze ook te Rotterdam lau­ weren oogstte; als we ons niet al te zeer ergissen, was deze succesrol ook haar de­ JOH. HEEST ERS buut in Holland, waar zij zich in de drie WIESKE GHIJS bij het Rotterdamsche Operette­G ezelschap, jaren dat ze hier is, een reeds onverganke­ O L G E N S den Burgerlijken Stand waarbij hij thans het genoegen mag smaken, lijke reputatie als soubrette wist te veroveren. had boven dit artikel eigenlijk evenals zijn begaafde echtgenoote, zich de De eerste twee jaar daarvan was ze ver­ moeten staan: „ D e heer en me­ gunst van het Rotterdamsche Publiek ver­ bonden aan het Operette­G ezelschap, onder vrouw Heesters—G hijs". Maar het princi­ worven te hebben. directie van Bijleveld; sinds een jaar is ze pieele verschil tusschen het gewone bur­ Enkele jaren geleden zou hij voor een bij het Rottordamsch Operette­G ezelschap, gerlijke­ en het tooneelleven is juist, dat viertal voorstellingen in Antwerpen gastree­ waarbij ze al direct tot de hoofdpersonen bij dit laatste maar hoogstzelden de vrouw ren; hij trof het daarbij al bijzonder onge­ ging behooren, dank zij haar frisch, onge­ — tenminste, als ze zelf ook op de een of kunsteld, guitig, doch niettemin altijd be­ lukkig, doordat voor een pijnlijke keelaan­ andere wijze aan het tooncel verbonden is heerscht spel en lief stemgeluid. doening een kleine operatie noodzakelijk — den naam van haar echtgenoot gaat voe­ was, op den morgen van den dag. waarop En het zal tal van Rotterdammers tot ren; haar ,,meisjesnaam" waaronder het pu­ vreugde stemmen te vernemen, dat zij aan hij 's avonds moest optreden e n . . . . zin­ bliek haar heeft leeren kennen en waardee­ gen ! dit G ezelschap verbonden blijft; want in­ ren, en die een goeden klank .verworven Ondanks dezen tegenslag bracht hij het derdaad is ze gaan behooren tot de graag­ heeft, blijft dan als regel nog vele jaren er 's avonds glansrijk af en had veel succes, geziene opcrette­artisten; ze is een „Rotter­ gehandhaafd. terwijl niemand er iets van kon merken, w a t damsche" geworden; en iedereen, die zich Z o o ging het ook bij dit jonge kunste­ er enkele uren tevoren had plaats gevonden. niet als een „Josef in Egypte" beschouwt naarspaar: niemand heeft in de tooneelwe­ Wel een sprekend bewijs van zijn wils­ in de Rotterdamsche Tooneelwereld, weet reld — in dit geval: de operette­wereld —­ kracht en de goede verzorging van zijn wat dit zeggen wil ! ooit gehoord van een „mevrouw Heesters"; stembanden ! maar „Wieske G hijs" kent iedere Rotter­ dammer, die wel eens een operette­voorstel­ Haar echtgenoot en collega J o h . Hees­ ling in Casino­Theater heeft bezocht ! Niettegenstaande het feit. dat dit kunste­ ters kan tot heJen toe op een niet al te be­ Nu ja, flauwtjes zullen velen zich nog naarspaar reeds tot de „arrivé's" gerekend wogen kunstenaarsloopbaan terugzien. herinneren, dat in Februari — en dat is nu kan worden, staan ze eigenlijk beiden nog Begonnen bij Royaards, is hij — dank zij nog maar zoo kort ge­leden ! ■— Wieske maar aan het begin van hun kunstenaars­ een voortreffelijk stemgeluid — al spoedig Ghijs en Joh. Heesters trouwden; en al kon­ loopbaan; beiden hebben nog alles mee: ze ovcrgeloopen naflr de Operette. den wij met veel genoegen constateeren, Hij speelde onder directie van Max G a­ bezitten nog de frischheid van hun volle dat dit jonge echtpaar nog altijd bezig is jeugd; ze zijn begaafd met een welluidend briel, en later onder Bouwmeester; aanvan­ klinkende stem; ze beschikken reeds over aan het „wittebrood peuzelen" ­— en klaar­ kelijk in niet al te veel beteekenende rollen. een behoorlijke tooneel­routine, waarvan blijkelijk nog lang niet aan de laatste Een kort oogenblik trok ook de revue vooral Wieske G hijs telkens weer opnieuw kruimpjes hiervan toe is — zullen heel wat hem aan; maar dit bleek zóó'n groote ver­ door welbegrepen en goed­doorvoeld spel de regelmatige operette­bezoekers verwonderd gissing, dat hij o p een goeden avond, zelfs duidelijkste blijken geeft. vragen: „G unst, zijn die twee met elkaar tijdens de voorstelling, na een korte woor­ getrouwd? Daar wist ik heelemaal niets En ondanks h u n jeugd staan beiden reeds denwisseling wi­gliep ! N u moeten wij tot van !" hoog aangeschreven bij het dikwijls zoo zijn verontschuldiging ronduit erkennen. En daarom blijft in de tooneclwer,eld me­ veeleischende publiek ! dat het komieke genre niet bepaald zijn spe­ vrouw Heesters—Wieske G hijs ! We kunnen dus nog veel van hen ver­ cialiteit is! Veel beter gevoelt hij zich thuis Het is eigenlijk a a n e e n toeval te danken, op lyrisch gebied; zelfs is hij af en toe wel wachten, alvorens een „vijf­cn­twintig­jarig­ dat Wieske aan de operette gekomen is: loonceljubilcum" aanleiding zal zijn om eens een klein beetje al te sentimenteel, het­ hen algemeen te bejubelen. tijdens den oorlog werd ze, als twaalfjarige geen hem trouwens in tal van jonge­verlief­ leerlinge van de school, uitgekozen om in En wie weet — misschien is ten slotte dc operetterollen goed te pas komt. een kinderoperette — „Sneeuwkoningin" in dien tijd „Wieske G hijs" dan tóch nog Na deze mislukking kwam hij voorgoed — mee te spelen; en haar debuut was z ó ó bij de Operette; eerst bij Bijleveld en daarna ..Wieske Heesters" geworden ! succesvol, dat ze toen ineens den smaak te

V

-

11

-

-mm^mmm—

Ilfff-

"

'

"

E

iken avond zingt Lola haar liedjes voor de eivolle zaal van den tingeltangel „Der blaue Engel", die voornamelijk door ruw zeevolk wordt bezocht. Lola kent haar publiek, dat op haar voordracht en kwinkslagen luidruchtig reageert. Zij voelt zich thuis in deze atmosfeer van zwaren tabaksrook, grog en bier, die zich af en toe in een vechtpartij ontlaadt. Onder haar aanbidders telt Lola eenige gymnasiasten, wier hulde zij gaarne accepteert. Lola is een verleidelijk persoontje en de jongens verwaarloozen hun studie, daar zij eiken avond bij haar zijn. Professor Immanuel Rath zoekt vergeefs naar de oorzaak van de slechte vorderingen zijner leerlingen. Eindelijk gelukt het hem vast te stellen, waar zijn discipelen hun weethonger stillen. De professor, streng, maar rechtvaardig, besluit hen op heeterdaad te betrappen. Hij bezoekt „Der De bruiloft v a n d e n professor m e t d e üngeltanfiel-danseres

blaue Engel" en komt in de garderobe van Lola terecht. Professor Rath, de ouderwetsche schoolvossige vrijgezel en paedagoog, raakt in de war als hij tegenover de sterke, verleidelijke persoonlijkheid van de soubrette staat, die er behagen l e e r a a r m schept, den onervaren man in haar netten te verstrikken. De professor raakt hoe langer hoe meer onder de bekoring van Lola. Zij is de eerste vrouw, die hij nader leert kennen, zij is voor hem het leven zelf, de klaterende bron, die hij tot dusver steeds gemeden heeft. Rath vergeet, waarom hij „Der blaue Engel" heeft bezocht, vergeet zijn scholieren, zijn beroep, zijn streng geregeld leven van geacht professor en stort zich hals over kop in zijn laat ontwaakten hartstocht Hij trouwt met Lola, die het evenwel maar kort in een burgerlijk huwelijk uithoudt, en spoedig weer naar den tingeltangel terugverlangt. De onge-

lukkige, ontwortelde Rath heelt niet de kracht om zijn vrouw tot zich op te heffen. Hij volgt haar en vernedert zich door haar foto's aan de bezoekers te verkoopen, om zoo eenige stuivers te verdienen. Op een dag besluit Lola's directeur in de stad waar Rath professor geweest is, een voorstelling te geven. Rath moet dan als clown optreden. De maat is voll Op de smerige planken staat hij voor een brullende menigte: een armzalige clown! En de vrouw, voor wie hij alles opgeofferd heeft, bedriegt hem. Dan wordt de gefolterde man door den waanzin overvallen. Razend van woede werpt hij zich op Lola en wil haar wurgen. Maar zij weet zich te b e v r i j d e n . . . . Rath vliegt de straat op en rent naar het gymnasium, naar de klas, naar zijn klas. Voor den katheder valt hij dood neer — verlost! Een Super-geluidsfilm van de Erich Pommerproductie der Ufa. Vrij naar den roman „Professor Unratli" van Heinrich Mann. Muziek: Fried rich Hollander. Prof. R a t h in d e k l e e d k a m e r v a n Lola

Regie: — 12 —

Josef

v.

Sternberg.

Het e i n d e v a n e e n lafe lietde

M a r i e n e Dietrich, H a n s A l b e r s e n Emll Janninfis 13 -

■

.

.

.

HANESTAART.RECEPTEN Natuurlijk, ik had net zoo g o e d kunnen schrijven „Cocktail­recepten", want dat is hetzelfde. En meer gebruikelijk. Maar ge neemt het den journalist toch niet kwalijk, dat hij door een buitennissigheidje in den titel probeert uw aan­ dacht te vangen? Of eigenlijk: een buitennissigheidje is het niet eens, want is hanestaart niet d e letterlijke, goed­Hollandsche vertaling van het Engelsche (of Amerikaansche) cocktail? G e weet toch. hoe deze potpourri van dranken aan haar naam gekomen is? — Ergens in Wild W e s t beminde de bekoorlijke dochter van een farmer eens een knappen, jongen officier van het republikeinsche leger. T o e n deze nu op zekeren dag aan het hoofd van zijn escadron het meisje een bezoek bracht en haar vader haar h a d ' gezegd, het gansche gezel­ schap wat te drinken te geven, raakte zij zoozeer verward, dat zij den inhoud van alle flesschen, welke zich in haar nabijheid bevonden, achter .elkaar in de glazen leegschonk en daardoor een drank bereidde, die haar vader schertsend „cocktail" (hanestaart) noemde, omdat de verschillende kleuren der gemengde dranken hem d e d e n denken aan d e bonte kleurenpracht van een hanestaart! Thans is de cocktail d e groote mode­drank van den dag geworden en wij meenen daarom onzen lezeressen en lezers een genoegen te doen, hieronder een aantal recepten te laten volgen, die door kenners — en kenneressen 1 — ten zeerste worden geroemd. Ziethier dan V3 G o r d o n G in V3 Cointreau V3 Citroensap.

Black and W h i t e Whisky V3 G o r d o n G in '/e Citroensap '/B G renadine.

Va Sandeman Madeira

De Nieuwe

loae Mod No. 82822. Deze fleurige japon voor gebloemd v o i l e , chiffon of kunstzij­ de heeft den moder nen Berthe kraag, en kleine fladde­ rende s t r i k j e s . Verkrijgbaar in bustemaat 85, 90 en 95 c.M. Benoo­ digd van 95 c.M breede stof 3 M.

2

I3 Sandeman Port rot ' 3 Remy Martin Cognac. V3 '/ 3 VB '/«

G rand Marnier G ordon G in Citroensap G renadine.

W

V3 Citroensap V3 Remy Martin Cognac '/s Luxardo Maraschino Een scheutje G ordon G in Oranjebitter.

G o r d o n G in Sinaasappelsap Een scheutje G o r d o n Oranjebitter.

2

/ 3 G ordon G in '/e Cointreau '/e Remy Martin Cognac Een druppeltje citroen.

I2 l8 /8 /8 /8

G o r d o n G in Luxardo Maraschino Jour de Cordial­Médoc G rape Fruit­sap Citroensap.

'/» Black & W h i t e Whisky '/j Remy Martin Cognac Een scheutje Luxardo Maraschino.

V3 Sinaasappelsap V3 Cusenier Vermouth V3 G ordon G in Kirsch.

3 glazen Irroy Champagne 1 glas G ordon G in 3 / 4 Sandeman Port '/j Cointreau.

No. 82778. Lief zomer­j a po n ne tje voor g r i j s b l a u w waschzijrie of tri­ coline, met cein­ tuur en das van lint in een donker­ der tint. Verkrijg­ baar in bustemaat 85, 90 en 95 c.M. Benoodigd van 95 c.M. breede stof 2.50 M Van deze afbeeldingen, die met t o e s t e m m i n g der f i r m a w e l d o n L t d te L o n d e n zijn gereproduceerd.zijn f r a n c o pp. gekniote natronen v e r k r i j g b a a r tegen toezending van f 0.75 en v e r m e l d i n g van' het No., aan m e v r o u w M i l i y S i m o n s . 2e Schuytstraat 2 H . Den Haarj.

I

V3 Cora Vermouth V3 G ordon G in Ve Sinaasappelsap '/e Citroensap Drie scheutjes diverse Cusenier­likeuren. ­

14

raden, half verstikt, worden estfront 1918. Met Naar den roman „ Vier von der Infanterie" van Ernst Johannsen. gered. Sprekendefilm van de Nero-Film, Berlijn. (Filma-Film.) bovenmenschelijke in­ spanning houden de Het is rustig aan het front. Duitsche troepen stand, of­ Karl heeft verlof gekregen. schoon uitgeput door de ont­ Hij verlangt naar huis, naar beringen en vermoeienissen zijn moeder en zijn vrouw, die van vier oorlogsjaren. De ook heldhaftig strijden op tegenstanders worden gere­ haar wijze. De reis duurt hem geld door versche troepen een eeuwigheid. Eindelijk is aangevuld, bij hen zijn reeds hij thuis. Hij treedt de zoo lang de laatste reserves in bekende huiskamer binnen en het vuur. Vier infanteristen, begrijpt plotseling, dat ook hij de Beier, Karl, een student en een slachtoffer van den oorlog de luitenant zijn bij een Fran­ is, die zelfs ver achter het schen boer ingekwartierd. front, in het vaderland, zijn Yvette, diens dochter, zorgt slachtoffers vindt. Vertrouwe­ voor hen. De Beier, Karl en lijk kan hij met zijn vrouw de student maken haar het niet meer worden. Zelfs bij hof, elk op zijn manier. De het afscheidnemen kan hij zich Beier grof, ongemanierd; niet tot hartelijkheid dwingen, Karl wat dandy­achtig; de al heeft hij haar innerlijk student schuchter. Hij heeft reeds lang vergeven. Hij is nog nooit waar liefgehad, gelukkig weer terug te kun­ DE ONT DEKKING sinds hij van de universiteit nen gaan naar het front. Hij naar het front ging. meldt zich weer bij zijn regi­ ment en zijn compagnie. Velen Plotseling granaatvuur. Het zijn gevallen, de drie vrien­ geheele huis schudt — de den echter leven nog en zijn halve straat is opengereten. In ongedeerd. Weer zijn de loop­ den hoek van den kelder zit­ graven een hel van ijzer en ten Karl en Yvette en kussen bloed. De stellingen zijn vrij­ elkaar. Hun liefde doet hen wel volkomen stukgeschoten. alles, zelfs den oorlog, ver­ Slechts granaattrechters zijn geten. De drie andere spelen nog over. Een aanval van man rustig hun eeuwig spelletje tegen man volgt. De student schaak. valt in den strijd met een Franschman, de luitenant en Slechts korten tijd later. de beide anderen zien elkaar, Een mijn ontploft vlak bij zwaar gewond, terug in een de vier infanteristen en bedelft lazaret. In hun koortsdroomen drie hunner volkomen onder zien zij hun dierbaar vader­ aarde en steenen. De student land, zien zij ook de gevcchts­ ziet alras, dat slechts onmid­ linies, waar honderdduizen­ dellijke hulp zijn vrienden kan den kameraden verder strij­ redden. Met bovenmensche­ den, tot ook hun tijd zal ge­ lijke inspanning slaagt hij er komen z i j n . . . eindelijk in, een luchtgat te BIJ DEN FRANSCHEN BOER maken, waardoor zijn kame­

N V . KLEEDF.RMAKERl)

|

"Old Bond Streel" DAMES­ EN HEERENKLEEDING NAAR MAAT LEIDSCHESTRAAT 49 TELEFOON

3­16­32

I

T

15

BAAS BOVEN BAAS

V&tï

oe Brant, bijgenaamd de „Baron", is de financier van een uitgebreiden dranksmokkelhandel. Hoe hij aan de middelen kwam, vermoedde de politie, maar wist hij, hij alleen. Tonny Driscoll, bijgenaamd „Taxi Driscol", is de bezitter van een onnoemelijk aantal taxi's, welke hij des nachts voor veel geld in dienst stelt van den smokkelhandel. Op een avond vraagt de baron hem, samen een groote partij alcohol te koopen, tegen de helft van de winst, maar ook de helft van het financieel risico. Baron en Taxi zullen ieder tweehonderdduizend dollar moeten geven. Taxi voelt er niet veel voor; maar de groote winsten lokken hem aan en zoo besluit hij binnen een paar dagen om het geld mede te brengen. De baron overhandigt aan Taxi voor tweehonderd duizend dollar aan effecten, met het verzoek, deze te verzilveren. Taxi, niet vermoedende dat ze gestolen zijn, stemt hierin toe. De diefstal wordt ontdekt en men verdenkt Jack Madison. Nan Parker, zijn verloofde, weet dat hij onschuldig is en besluit alles in het werk te stellen, om de effecten op te sporen. Door een toeval ontmoet ze Taxi en tracht met hem in kennis te komen. Ze reizen samen en Taxi, die haar weer als handlangster wil gebruiken, verzoekt haar, een bontmantel te dragen, dien hij voor zijn zuster wil medebrengen, om zoodoende de invoerrechten te ontduiken. Zij stemt toe, niet wetende, dat in de voering van dien mantel al het geld verborgen is. Taxi vertelt in vertrouwen aan Baron, waar het geld verborgen is en deze maakt direct een plan met 'zijn kornuiten om den mantel te bemachtigen. Ze waar-

J Mijn neef

Janssen

ontmoet een ouden kennis. ,,Ik trouwen ?" antwoordt deze op een vraag van mijn neef. „Och, neen ! Ik heb er wel eens over gedacht, maar mij wil toch niemand hebben." „ J e hebt eigenlijk gelijk," zegt mijn neef. „Een vrouw, die jou zou wilden hebben, zou ik je niet eens kunnen aanraden." Directeurvan het tooneelgezelschap: „Het spijt me, mijnheer, doch wij spelen slechts auteurs, die een bekenden naam hebben." De schrijver: „Nou, dan moet u mij hebben ! Ik heet Meijer." „U heeft de maximum snelheid overschreden, d a m e , " zegt de veldwachter. „Het kan me niets schelen," is het antwoord. ,,U kunt me toch niets maken." „Waarom niet ?" „In de eerste plaats is het niet mijn auto en in de tweede plaats heb ik geen rijbewijs." De nieuwe zaal in het dorpscafé wordt in gebruik genomen en ten gevolge van de opwinding door den drank ontstaat er een vechtpartij. Jan, de huisknecht, treedt in zijn functie van uitsmijter en de eerste die naar buiten vliegt is. . . . de burgemeester ! „Ezel," scheldt de waard ontzet. „Ben je gek geworden om den burgemeester er uit te gooien ?" „Nou," antwoordt Jan, „ik kan toch niet zoo'n boerenkinkel de eer aandoen om als eerste uit onze nieuwe zaal te worden gegooid 1" „Het paard, dat u mij verleden week heeft verkocht, is een mooi dier, maar ik kan het er niet toe krijgen zijn kop op te houden." „Neen, dat geloof ik graag. Het is een trotsch dier en het schaamt zich, omdat het nog niet betaald i s . "

Knappe verpleegster: „lederen keer, dat ik den patiënt zijn pols voel, gaat-ie sneller. Wat moet ik doen ?" Dokter: „Den patiënt blinddoeken." Moeder (die met haar dochter ergens ten eten is) : „ J e moet niet zoo smakken met je tong, lieve, dat is niet netjes. Thuis doe je het ook niet." De kleine : „Omdat we thuis ook nooit iets hebben, wat de moeite waard is om te smakken."

Hij wist maar niet van weggaan, was om even zeven uur al gekomen en maakte zelfs om over twaalven nog geen aanstalten om te vertrekken. Moeder: „Tom, je vader zei me, dat je Zijn gastheer geeuwde en zijn gast- hem een ouden dwaas hebt genoemd. vrouw had reeds verschillende malen, Is dat zoo ?" naar de klok gekeken. Tom : „ J a , moeder." „Loopt die klok veertien dagen zonder Moeder (Verstrooid) : „Nou, het doet opwinden ?" vroeg hij. me in ieder geval genoegen te hooren, „Waarom blijf je nog niet een oogen- dat je geen onwaarheid spreekt." blikje," antwoordde zijn gastheer, „dan wéét je het zelf ook 1" Bakvisch: „Waar is die groote kei vandaan gekomen ?" Kellner (van het restaurant, waar de Gids : „Die is door een gletscher aanbediening uiterst langzaam gaat) : „Heeft gevoerd." ü biefstuk b e s t e l d ? " „ E n waar is die gletscher gebleven ?" Heer: „ J a . " „Teruggegaan om meer keien te halen." Kellner: „ J a , ziet u, ik was er niet meer geheel zeker van, want uw baard „Geef me wat benzine," zei de autoschijnt in dien tijd gegroeid." bezitter. „ J a , mijnheer. Maar u wenscht toch zeker olie ?" vroeg de handelaar. Ondeugende Jantje wordt in de kin„Neen ; alleen benzine." derkamer gesloten tot hij weer „een „Dan misschien lak voor uw wagen ? lieve jongen zal zijn". Over een uurtje Ik heb een prachtig lak, d a t . . . . " komt zijn moeder hem vragen : „ E n „ I k heb alleen benzine noodig." Jantje, ben je nu weer l i e f ? " „ K a n ik u dan misschien een nieuwe „Neen, moeder," is het antwoord. achterlamp verkoopert ?" ,Ik zal u wel bellen als het zoover i s . " „Benzine, kerel! Versta je dan geen Nederlandsch ?" „ J a , maar misschien kunt u ook een Zij was erg ten achter met de afbetalingen en ontving daarom een ernstigen nieuwen reserveband hebben ?," „Verduiveld, kerel! Geef me benzine brief van de firma. Zij antwoordde er op : „In antwoord op uw brief. Ik heb hem en daarmee afgeloopen !" De handelaar vulde de tank en de autoniet ontvangen, want ik ben verhuisd." mobilist reed woedend heen. De benzine-handelaar keek hem vergeTwee moderne meisjes dineerden aan noegd lachend na. Hij had in hem zijn hetzelfde tafeltje. Ze kenden elkaar vroegoren barbier herkend ! niet en de een was reeds met haar maaltijd klaar, toen de ander nog moest beginnen. De een die klaar was, leunde achterover en stak een sigaret op, hetgeen de ander onbehoorlijk vond. „Ik hoop," zei ze zoetjes, „dat u er Zes e n z e v e n t i g s t e v r a a g . niets op tegen hebt, dat ik eet terwijl u Een ander, Nederlandsch, woord voor rookt?" De ander keek even verbaasd op en ivoor is elpenbeen. De beschikbare prijzen hebben wij antwoordde toen, nog zoeter: „O neen, wanneer ik het orkest maar kan hooren." wederom onder hen, die ons een goed antwoord zonden, verloot. De uitslag is als volgt: het lot der Joodsche Invalide viel ten deel aan mejuffrouw S. van Drooge, 's-Gravenhage, wie wij Indien U meent HET BESTE evenveel geluk in de „Groote loterij" fiezien te hebben, dat er op wenschen als zij nu heeft gehad. filmgebied bestaat, dan heeft de De troostprijzen ontvingen : mevrouw N.V. M E T R O O O L D W Y N v. d. Storm-Uljée, Haarlem; de heer A. J. de Weerd, Deventer ; de heer G. J. MAYER FILM Mij. van Leersum, Winkel, N.-H.; de heer fl. ultyd N O G B E T E R E EILMS W. Dekkers, Gouda; de heer H. J. van Aanholt, Amsterdam.

ROLVERDEELING: Tony Driscoll Antonio Moreno Nan Parker ' • • Helene Costello Gertie Fairfax Myrna Loy Al Corvini Tommy Dugan /oseph Brant William Russell Jack Madison Bobbie Agnew Detective Blake Pat Hartigen Lefty lack Santore F0Xy, , Grover Ligon Squint William Hauber Dutch . ^ a u ' Krueger Rastus Spencer Bell

HET GEVECHT VOOR DEN AFGEKQPPELDEN WAGON

ff* c

schuwen de politie en doen alsof or een halssnoer gestolen is. Als de politie dit terugvindt in den zak van den geheel onschuldigen Taxi, wordt hij gearresteerd. Nan doet het voorkomen of ze Taxi's vrouw is en gaat met hem mee. Ze bemerken echter niet, dat mrs. Brant de mantels verwisseld heeft. Als 's anderen daags Taxi's onschuld bewezen is. verneemt hij, dat hij de gestolen effecten heeft verkocht en Madison onschuldig veroordeeld is. Hij wil Nan helpen en haar het geld van de effecten toonen, als ze bemerken, dat de mantels verwisseld * zijn. Met een vliegmachine halen ze den trein in en door een wagon los te koppelen, rijden ze bergafwaarts terug, zoodat ze tijd hebben alles te doorzoeken. De schurken wanen Taxi nog steeds in de gevangenis en schrikken als ze hem terugzien. Als de wagon tot stilstand komt, trachten ze Taxi en zijn helpster te overrompelen. Plotseling zien ze van den anderen kant een zware locomotief aanrijden en allen zijn erVan overtuigd, dat de wagon verpletterd zal worden. Onverwacht stopt de machine en verscheidene politiemannen stappen uit. Door de hulp van Nan en Taxi worden de ware dieven ontmaskerd en Madison wordt vrijgelaten. Taxi is intusschen van Nan gaan houden, maar wetend dat zijn liefde hopeloos is, verkoopt hij zijn zaak en juist als hij zich gereed " heeft gemaakt, naar het buitenland te vertrekken, treedt Nan binnen. Ze vertelt hem, dat Jack zich zeer ondankbaar heeft gedragen en bekent hem haar liefde. Overgelukkig, elkaar gevonden te hebben, gaan ze samen naar verre landen om een nieuw en gelukkig leven te beginnen.

DE OPLOSSINC

Tachtigste vraag. Wie onzer lezeressen en lezers kunnen ons zeggen, wat men verstaat onder een coryphee en wat dit woord oorspronkelijk beteekende ? Wij hebben een lot van de loterij der Joodsche Invalide benevens vijf aardige troostprijzen te verloten onder hen, die ons een goed antwoord zenden. Men gelieve zijn oplossing in te zenden op een briefkaart vóór 27 Augustus(abonnés in overzeesche gewesten kunnen tot 24 December inzenden) aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", 22 Galgewater, Tachtigste Vraag, Leiden.

ANTONIO MORENO EN HELENE COSTELLÜ

FILM)

OP JACHT NAAR DEN TREIN

„OP HET TOONEEL EN IN T GEWONE LEVEN IS TAKY ONMISBAAR"

DE ROMANTIEK DER HISTORIE

getuigen de DOLLY SISTERS

CLEOPATRA - HAAR SCHOONHEID - streefden, door op gelukkige HAAR LEVEN - HAAR DOOD

hun liefde als het ware nius zich aan boord. Om zijn noodlot wijze werden vervuld. te ontmoeten. Binnen enkele dagen had Want Cleopatra zocht voor zichzelf hij haar beloofd heur politieke aspiraties en voor haar land een bondgenootschap te zullen ondersteunen en haar in Egypte met den grootsten man van zijn tijd en optezoeken. Hij was in haar schoonheidsCaesar trachtte, door de liefde van de netten verstrikt, zooals ook Caesar er teschoone vrouw, controle over Egypte voren in verstrikt was geweest en sloot te verkrijgen. Zóó bleef Cleopatra in het bij zijn komst in Egypte een huwelijk paleis van Caesar wonen en toen deze na met haar, dat geldig was voor de Egypop den Egyptischen troon zou zitten. ruim een jaar terugkeerde naar Rome tische zeden. Zoo was Cleopatra opnieuw Maar, men wete het óók onmiddel- was Cleopatra een zoon geboren, dien zij de vervulling van haar hoop nabij : lijk, ofschoon zij regeerde over Egypte, Caesarion noemde. Hiermee waren haar ! Antonius zou de heerscher der wereld waren de Ptolemaeèn toch geen Ëgyp- aspiraties voor een deel vervuld : zij was worden ; zij zou zijn gemalin zijn en tenaren. Cleopatra was daarom geen nu de moeder van den zoon van den Caesarion zijn opvolger. donkere schoonheid, maar een vrouw dictator. Dat zou ze nooit meer vergeten, Maar terwijl Cleopatra aldus de toeeven blank als de Grieksche van thans. hoewel Caesar zelf voor haar spoedig komst uitstippelde, broeide het in Rome Dit feit is belangrijk, omdat het ver- niet meer dan een incident in het verle- en Antonius was genoodzaakt haar te klaart waarom zij zooveel bekoring uit- den zou worden. W'èl liet hij haar nog verlaten en terug te keeren naar zijn oefende op de twee grootste Romeinen naar Rome komen, maar haar verschij- land, waar zijn aanwezigheid dringend van haar tijd: Julius Caesar en Marcus ning veroorzaakte in de hoofdstad der was gewenscht. Hier verzaakte hij zijn Anton ius. wereld niets minder dan een schandaal: liefde en huwde met de zuster van zijn De Ptolemaeèn waren een bijzonder Rome wilde de wettigheid van het in vijand Octavianus, waardoor een comwreed geslacht. Een lange lijst van dood- Alexandrië gesloten huwelijk niet erken- promis tusschen de beide rivalen tot slagen en moorden staat op hun naam. nen. Cleopatra, door iedereen met ver- stand kwam. We kunnen slechts gissen Ptolemaeus X I I I , de vader van de achting aangezien, hield echter vol en wat er omging in Cleopatra, toen zij groote Cleopatra, vermoordde zelfs zijn wachtte op de politieke overwinning kennis kreeg van Antonius' huwelijk. eigen dochter Berenice. En het is even van haar ,,gemaal" : zijn uitroeping tot Voor iedere andere vrouw zou het 't treurig als waar, dat in dit opzicht de absoluut heerscher van Rome, waarbij eind van alles hebben beteekend. Voor vrouwen al niets beter waren dan de ook haar eigen toekomst en die van Cleopatra, de laatste der Ptolemaeèn, mannen. Ook op den naam Cleopatra haar zoontje gebaat zouden zijn geweest. echter niet : ze wist, dat Antonius nog rust verdenking en zéker is, dat zij door We weten echter, hoe het Caesar ver- steeds Syrië te veroveren had en dat de een intrige tegen haar jonger broertje ging: zijn macht wekte jaloezie; zijn Egyptische vloot hem hierbij van groot op den troon van Egypte kwam. Onder arrogantie maakte hem vijanden. Slot- nut kon zijn. En zoo geschiedde het, dat een soort Romeinsch protectoraat hadden bedrijf van zijn roemrijk en glorievol zij elkaar wederom ontmoetten en wel in ze samen over hun land geregeerd, toen leven: vermoord in het gebouw der Antiochië, in Syrië. Opnieuw raakte Antoeen twist tusschen hen tot een burger- Senatoren! nius onder haar bekoring en bleef hij een oorlog leidde, die Cleopatra met haar Zoo ging Cleopatra's droom in rook ganschen winter bij haarf waarna hij eersten minnaar Julius Caesar in aanra- op en zij keerde terug naar Egypte, zijn veldtocht tegen Syrië begon. Die king bracht. in haar armen den erfgenaam van de werd echter een nederlaag en Cleopatra Julius Caesar was niet alleen de mach- Romeinschekolonies: Caesarion, denzoon vond hem in Sidon, waar hij zijn wonden tigste man van Rome, maar ook de van Caesar ! Caesar was dood, maar zijn likte en zijn zorgen verdronk in wijn. machtigste man van de wereld en zoo zoon zou de erfenis zijns vaders deel- Ze nam hem mee terug naar Alexandrië, begreep Cleopatra, die haar liefde steeds achtig worden ! In dit vertrouwen wacht- als een gebroken man, wiens macht aan in dienst van de politiek stelde, dat te de moeder tot de tijd haar gunstig was. het tanen was. Maar Cleopatra suggezij nooit een geduchter tegenstander, __ Toen kwam Marcus Antonius, die reerde hem, dat hij de wereld moest maar ook nimmer een invloedrijker Caesars grootste vriend was geweest. veroveren en in een opwelling van overbondgenoot kon hebben in den strijd Hij versloeg de vijanden van den ver- moed beloofde hij haar. . . . het Romeintegen haar broer. En zij besloot haar moorden dictator en werd hierdoor op sche Rijk ! Wederom deed hij een greep schoonheid te gebruiken om Caesar op zijn beurt de machtigste man van Rome, naar het keizerdom der wereld ; aan het haar hand te krijgen. Caesar was echter Cleopatra zag haar kans : zij moest hem hoofd van een machtige expeditie trokin Alexandria en Cleopatra met haar interessceren voor zichzelf, haar zoon ken Cleopatra en Antonius uit om Rome getrouwen waren in ballingschap. -Hoe en haar ambities ten opzichte van den te veroveren. Maar zij werden verslagen kon zij hem dus bereiken ? De oplossing, Egyptischen troon. Zij waren geen vreem- en Cleopatra moest met haar dronken die zij vond. is typeerend voor haar den voor elkaar : toen Marcus Antonius echtgenoot vluchten naar Egypte, waarlistig karakter. Ze was een tenger, klein nog slechts een onbeduidend cavalerie- heen even later Octavianus, wraakbelust, persoontje en zoo kwam ze op de gedachte officier was en Cleopatra een koningin hen volgde. Pogingen om hem tot verzich door een harer slaven in een bundel zonder kroon, hadden zij elkaar in Egyp- zoening te overhalen, faalden en zoowel beddegoed te laten pakken en zich zoo te reeds ontmoet. Bovendien was hij in Cleopatra als Antonius zagen dus het naar Alexandrië te laten brengen. De list de dagen, dat Cleopatra te Rome wachtte uur der vergelding naderen. De laatste slaagde uitnemend, zoodat hetdenslaaf op den triomf van Caesar, een trouw doodde zich in zijn eigen zwaard, toen zelfs gelukte het paleis binnen te komen bezoeker van haar villa aan den Tiber hem de — valsche — tijding was geen zijn ..pakje" in tegenwoordigheid geweest, en ze wist daardoor, dat hij bracht, dat Cleopatra zich had vergifvan Caesar zelf open te maken. Deze was ontvankelijk was voor haar schoonheid. tigd. Terwijl hij stierf, snelde zij op hem niet weinig verrast, toen hij de kleine, Derhalve besloot ze zijn weg te kruisen toe, noemde hem snikkend haar keizer, lachende koningin daar voor hem zag en toen Antonius te Tarsus arriveerde, heer en gemaal. Intusschen stond Octastaan en het is moeilijk te zeggen, wat stak Cleopatra de Middellandsche Zee vianus voor de stad en wachtte geduldig, hem meer uit zijn evenwicht bracht : over in haar koninklijke galei, met purpe- tot zij zich zou overgeven. Dit deed zij zijn verbazing over haar handigheid ren zeilen en zilver-beslagen riemen, na Antonius te hebben begraven en in óf zijn liefde voor dat kleine charmante terwijl om de roeiers slavinnen waren het onderhoud, dat zij met den grimmikind-vrouwtje, dat hem haar verleidelijk- gegroepeerd, die als nymphen en gra- gen Romein had, hoorde zij, dat zij ste blikken toewierp. tiën waren getooid. Muzikanten brachten geketend aan zijn wagen als een slavin zijn Caesar was toen vijf en veertig en op fluiten en harpen liefelijke muziek zegetocht door Rome's straten zou moeCleopatra één en twintig en Alexandrië ten gehoore en wierook brandde voor ten volgen.'-Dat was ondraaglijk en zij was het Parijs van de oude wereld: een het baldakijn, dat door gouden staven besloot, zichzelf te dooden. Negen en stad van vermaak en elegance. Is het werd opgehouden en waaronder Cleo- dertig jaar was zij, toen zij zich in den patra lag en haar schoonheid ten toon bloei van haar schoonheid op het graf te verwonderen, dat de beide menschen spreidde. Zoo kwam zij in de haven van Antonius een adder op de borst verliefd op elkaar werden ? Vooral daar van Tarsus en onmiddellijk begaf Anto- zette en stierf aan zijn vergiftigen beet. . . de politieke oogmerken, die beiden na-

18 -

„Hoe kan een vrouw nu nog een scheermes gebruiken, dat schramt, puistjes veroorzaakt en het haar zoo hard doet nagroeien als de baard bij een man. U brengt slechts een weinig Taky, z o o a l s d e z e uit d e t u b e k o m t , op de huid, wacht 10 minuten en bet daarna de getakyseerde plek met water om de overtollige crème en de haren te verwijderen. Taky is zuinig in het gebruik, onschadelijk en lost het haar op dat tenslotte vaak verdwijnt. Fl. 1. per g r o o t e tube. K uypers & Co, A'dam

TAKY

Godfried de Groot ^an £uykenstraat 2a, Tel. 28474 Amsterdam

Specialiteit in moderne en artistieke foto's '•\en lie de vele reproducties van oh verb in „Wet Weekblad 'Clnemaaiheater

Verlangt TAKY (1930) in oranje-roode verpakking

BAN DEN

HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE

„gNNQXA"-AO$irilKEII.EI!l

JAARGANG 1929

= = = — HET MELKDIÊET V O O R D E HUID 's Morgens en 's avonds gedat Uw teint gezond, Uwe bruikt voor het wasschen /% huid zacht, gaaf en stevig van het gezicht, zult U ,| M wordt en kleine huidaanspoedig bemerken, ^Ü, doeningen verdwijnen.

mport Rijnstraat 5, Den Haatr en U ontvnnpt een keuri- doosje monsters

Dr. H. NANNING'S

KONADRUIFPiLS (VOLKOMEN

ALCOHOLVRIJ)

EEN GEBONDEN JAARGANG VAN

WEKKEN DEN EETLUST OP en maken het gebruik van DURE versterkingsmiddelen in den regel onnoodig. WACHT U VOOR NAMAAK en let op den naam Dr. H.Nunninsr' buiten op de roode doos en op den flacon. tTijs f l. >«»

HET WEEKBLAD" CINEMA

&. T H E A T E R

is e e n bezit, dat u n o g vele aangename uurtjes kan verschaffen. Het brengt u in herinnering al hetgeen „Het Weekblad" u bood, zoowel interessante films en tooneelstukken als den overigen lezenswaardigen inhoud. Zij zullen u in rustige uurtjes n o g dikwijls bezighouden.

ABONNEERT U OP

HET W E E K B L A D

Bestel daarom nog heden een exemplaar van d e z e n band bij uwen leverancier, of rechtstreeks bij de Administratie, GALGEWATER 22, LEIDEN, onder bijvoeging van het bedrag ad f 1.50 in postzegels, door toezending van postwissel of storting op postrekening 4 1 8 8 0

CINEMA & THEATER

15 CENT PER WEEK - 19 -

IN HET WATER GESCHREVEN VRIJ N A A R HET E N G E L S C H DOOR

D'ALVAREZ

ONS TWEEDS

J

COMPLETE

ulius Baumer bleef staan toen hij om de laatste boomen was heengeloopen en keek eenige oogenblikken naar het huis, dat hij als zijn eigendom kwam opeischen. Het gezicht ervan vervulde hem met vreugde. Tegen den bruin-groenen achtergrond van het bosch stak het witte gebouw met zijn ro'ode dak scherp af. De stralen der ondergaande zon gleden langs de op het Westen gelegen muren van „'t Kasteel", schitterden in de talrijke ruiten en veranderden het stilstaande water van de kasteelgracht in een spiegel van gesmolten goud. Een lachje, dat klonk als het spinnen van een kat, ontsnapte aan de lippen van Baumer, terwijl hij zijn nieuwe bezit gadesloeg. En hij lachte opnieuw, toen hij bedacht, dat deze schitterende buitenplaats slechts voor een gering deel van haar werkelijke waarde in zijn handen overging. Plotseling rechtte hij zich en liep met stevige passen op de steenen brug toe, welke de oude kasteelpoort vervangen had. Eenige seconden later trok hij aan den bronzen ketting, welke naast de breede deur hing. Een oude bediende opende op den sonoren klank der bel de deur. ,,Ik zou graag mr. Harvey Wilbridge spreken," zei Baumer, den man zijn kaartje overhandigend. „Mr. Wilbridge verwacht u, mijnheer. Wilt u me even volgen?" Na den hoed en jas van den bezoeker te hebben opgehangen, keerde de huisknecht zich om en ging den ander voor door een lange, spaarzaam verlichte gang, waar hij hem, aan het eind er van, in een groot vertrek binnenliet. Toen zij binnentraden stond een lange man met een baard, die aan een bureau had zitten schrijven, op en maakte een vluchtige buiging voor den bezoeker. „Steek de kaarsen aan, Skelton," beval hij den bediende. „Laat ons dan alleen." Geen van beiden sprak een woord tot de huisknecht was vertrokken. Toen kuchte Baumer even en begon: „Ik vrees, dat ik voor een onaangename aangelegenheid kom, mr. Wilbridge. Maar u zult begrijpen, dat het een zakelijke kwestie is, een zuiver zakelijke kwestie."

VERHAAL

druk nog scheen te vergrooten. Terwijl hij met zijn rug naar den antieken schouw gekeerd stond, de handen in de zakken van zijn smoking, een halve sigaar onverschillig hangend in den hoek van zijn mond, leek het alsof hij zich den onaangenamen kant van Baumers boodschap in het geheel niet bewust was. „Ik kom voor de hypotheek," begon Baumer weer; toen zweeg hij even alsof hij op antwoord wachtte. Maar toen de ander geen aanstalten maakte om iets te zeggen, ging hij luider verden: , ; Ik veronderstel, dat het u niet onbekend is, dat ik, tengevolge van de acte, die u heeft geteekend, het eigendomsbewijs bezit van dit huis en het bijbehoorende land." Harvey Wilbridge fronste zijn voorhoofd en wendde zich bruusk tot den spreker. „Het is nergens voor noodig om zoo luid te spreken, mr. Baumer," zei hij scherp. „Mijn zoon en miss Bruce zijn in de kamer hiernaast en ik wensch niet, dat zij zullen weten, dat ik genoodzaakt ben geweest geld te leenen van een der beruchtste geldschieters." De woorden werden volkomen kalm gezegd, maar dat maakte juist, dat ze zooveel te scherper klonken. Julius Bau-

„Juist."

Dit woord werd zóó-koel gezegd, dat het bijna verachtelijk klonk. Baumer keek den ander doordringend aan. Harvey Wilbridge was een man van vijl en zestig jaar, maar hij scheen den last ervan gemakkelijk te dragen, want zijn houding was vlot en kaarsrecht en zijn oogen stonden helder. Zijn lang, ziekelijk-bleek gezicht had iets satanisch als een gevolg van de gerekte kaken en den gtoaten, scherp gebogen neus, terwijl het kleine puntbaardje dien in-

20

IMIIIMtimiHIIHimiHlimilllltlHHtllHIMHIIItMMHtMIIHIIIIIIIIHIIIIMHMm'11

Renshaw verliet het vertrek en Instone maakte het raam open en wachtte. Plotseling hoorde men duidelijk het openen en sluiten van de zware deur. De detective wendde zich om en keek Skelton strak aan. „liet Is hier dus te hooren." zei hu grimmig. „Of Ie hebt dus een motief om de waarheid ie verbergen óf Juhus Baumer heeft dit huls nooit verlaten voordal zfjn luk uit het raam van de studeerkamer In de kasteelgracht werd gegooid. Indien Ie deze verklaring voor de rechtbank volhoudt, kan die er aanzienlijk toe bijdragen om den strop om den nek van Ie meester ie leggen " imiilllllllllllMtlllllllHIIIIUtlllllimUlillillHIllldlIlllllllllllilMlltlimilMlllll

mers dikke gezicht werd purper en er verscheen een boosaardige schittering in zijn oogen. Maar hij beheerschte zijn drift en dwong zich te lachen. „Kom, kom, mr. Wilbridge I Harde woorden kunnen ons niet verder brengen," zei hij, minder luid sprekend. „Twee jaar geleden was u erg blij, dat ik u helpen wilde, toen een misverstand met een uwer cheques het voor u noodzakelijk maakte onmiddellijk contant geld te hebben. J a , toen had u mij •noodig, maar ik begrijp, dat het niet meer dan natuurlijk is, dat u nu spijt van de zaak heeft." Wilbridge's gezicht nam een geamuseerde uitdrukking aan. „En waarom zou ik er spijt van hebben ?" vroeg hij kalm. Julius Baumer haalde een papier uit zijn zak en legde het opengevouwen op tafel. „Het zal eigenlijk wel niet noodig zijn u te herinneren aan de bepalingen uit de akte, welke u teekende," zei hij terwijl. „Maar voor het geval u zich niet meer herinneren mocht wat er in staat, wil ik het u wel even voorlezen..." „Doet u geen moeite," viel de ander hem in de rede. „U begrijpt wel, dat ik den inhoud van dit document niet heb vergeten. Volgens dit stuk heeft u het recht dit huis en het omringende land als uw eigendom te beschouwen en er beslag op te leggen, indien de som, die ik van u leende, niet op den 2asten September is terugbetaald." „Dat is dus vandaag," viel Baumer grimmig in. Gedurende de stilte, die op deze woorden volgde, liet Baumer zijn blikken door het vertrek dwalen. Met voldoening keek hij naar de gebeeldhouwde eikenhouten paneelen, het kostbare geschilderde schoorsteenstuk en het rijk vergulde plafond en hij wenschte zichzelf reeds geluk met het feit, dat dit huis spoedig zijn eigendom zou zijn. Hij was er namelijk practisch volkomen zeker van, dat Wilbridge niet in staat zou blijken te betalen. Geldschieters hebben een zoo goed als onfeilbaar systeem om op de hoogte te blijven van den financieelen toestand van hun slachtoffers. Baumer had zich uitstekend georiënteerd omtrent de zaken van Harvey Wilbridge en alles wees er op, dat hij er dieper in zat dan ooit. „Natuurlijk zal het mij spijten indien ik beslag moet leggen," vervolgde Baumer, „maar de datum, waarop ik betaling moet hebben, is aangebroken en... „En hier is het geld!" Terwijl hij deze woorden zei, haalde Wilbridge zijn hand uit zijn zak en wierp een dikken bundel banknoten op de tafel. „Het geld?" stamelde de woekeraar, totaal verrast. „Maar ik dacht "

„Dat ik zoo goed als geruïneerd was, h è ? " Ee;i geamuseerd lachje vergezelde deze woorden. „Je zult ongetwijfeld verheugd zijn te hooren, dal ik zeer gelukkig heb gespeculeerd en dat dit geld slechts een deel van mijn winst is." Baumer zette groote oogen op, maar raakte het geld niet aan. Gespeculeerd? Zool Ik feliciteer u, mr. Wilbridge," riep hij met voorgewende hartelijkheid uit. „Maar u noeft het geld nü niet terug te betalen. Ik kan u een nieuwe leening_ geven op zeer gunstige voorwaarden." Wilbridge schudde lachend zijn hoofd. „Gelukkig heb ik uw hulp niet meer noodig, mr. Baumer. Indien u zoo goed wilt zijn het geld te tellen en een kwitantie te schrijven, zal ik geen misbruik meer maken 'van uw waardevollen tijd." Zijn schouders ophalend nam Baumer het stapeltje bankbiljetten op, haalde er het rubber bandje af en begon ze te tellen. E r was eenige tijd mee gemoeid, want ofschoon het een betrekkelijk groot bedrag was, waren de biljetten zelf van geringe waarde, de meeste zelfs niet hooger dan één pond. „Volkomen in orde," gaf hy ten slotte te kennen. Hij schreef vlug een kwitantie en overhandigde ze aan Wilbridge. „Wanneer u weer een nieuw voorschot noodig mocht hebben . . . " „Niet op dezelfde voorwaarden, dank u , " lachte Wilbridge grimmig, toen hij naar de deur ging en deze opende, als een uitnoodiging voor deh ander om zoo spoedig mogelijk te vertrekken.

„Ik geloof niet, dat ik u de uitbuitersvoorwaarden kwalijk mag nemen, maar u zult me nooit meer in uw handen krijgen! Goeden avond, mr. Baumer . . . en ik hoop u nooit meer terug te zien!" De vriendschap, welke bestond tusschen inspecteur Renshaw van de Centrale Recherche en Wayman Instone was van eenigszins bijzonderen aard. In zekeren zin mochten zij concurrenten worden genoemd, daar de eerste officieel aan Scotland Yard was verbonden en de diensten van den tweede door dit speurderscorps slechts werden gevraagd, wanneer zich bijzondere moeilijkheden bij de naspeuring van een misdaad voordeden. Renshaw was een knap politieman, energiek en ervaren in alles, wat in verband stond met de bewoners der onderwereld, een ervaring, die hij door jarenlangen dienst had verkregen. Maar zijn kennis bezat grenzen en hij was verstandig genoeg om dit te weten en er rekening mee te houden. In gevallen, waarbij een speciale wetenschappelijke kennis werd vereischt, had hij vaak een beroep gedaan op de hulp van Wayman Instone, die in werkelijkheid meer wetenschapsmensch dan detective was.

Toen de inspecteur hem dien morgen op zijn kamer bezocht, vermoedde Instone dat zijn vriend weer een dergelijk geval aan de hand had en de woorden, waarmee Renshaw het onderhoud inzette, bewezen dat hij gelijk had. „Ik veronderstel, dat je een en ander hebt gelezen van de tragedie van „'t Kasteel", zooals de couranten het noemen en waarmee ze zoo'n sensatie maken?" vroeg hij. Instone knikte en de ander vervolgde: . „Het is een bijzonder lastig geval — in zeker opzicht althans." Een mysterie vermoedend, trok Instone haastig een stoel bij de tafel en schoof den tabakspot in de richting van zijn bezoeker. „Ik heb altijd veel van geheimzinnige gevallen gehouden," lachte hij. „Laten we samen de duistere punten van het geval in de chronologische volgorde doornemen."" Inspecteur Renshaw zweeg slechts lang genoeg om zijn pijp behoorlijk aan te steken, voor hij begon te vertellen: „Julius Baumer was een .geldschieter, die tamelijk veel zaken deed. Hij woonde te Hireford en zijn cliënten waren hoofdzakelijk 'kleine handelslui en boeren uit den omtrek. Twee jaar geleden zwom er echter een grootere visch in zijn net. Een zekere mr. Harvey Wilbridge klopte bij hem aan voor een leening van vijfhonderd pond, die Baumer gereede verstrekte, daar hij als onderpand een frzraie buitenplaats kreeg,

—^aSSBaa«»a * *nwus»SSiwa-*sws»»* -

\

21 -

,,'r Kasteel" geheeten. E r zijn aanwi.J7i.ngm, dat Wilbridge het geld indertijd dringend noodig had, want hij toekende een document, dat Baumer rc^Lt gaf zonder meer beslag te leggen op „'t Kasteel" — dat we tien maal zooveel waard was — indien de vijfhonderd pond niet binnen twee jaar waren terugbetaald. Verschenen Woensdag was de laatste dag en Baumer, die er geen gras over Het groeien, vervoegde zich dien dag bij mr. Wilbridge op „'t Kasteel". Van het oogenblik, dat Julius Baumer er binnenging, heeft nooit iemand hem meer gezien, tot, twee dagen later, zijn lijk gevonden werd in de oude kasteelgracht, die om de buitenplaats loopt. De plaatselijke politie begon haar onderzoek met Harvey Wilbridge te ondervragen. Hij verklaarde, dat de vermoorde hem des Woensdags tegen het vallen van den avond was komen bezoeken en dat hij hem het geheele

bedrag had uitbetaald, waarvoor hij van Baumer een kwitantie ontving benevens de koopbrieven van „*t Kasteel", die de woekeraar als onderpand in zijn bezit had. Tot zoover wordt Wübridge's verklaring bevestigd door de kwitantie, welke absoluut zeker door Baumer is geschreven. Maar voor hetgeen er nadien plaats vond, hebben we slechts zijn niet te controleeren verklaring. Het" is echter zonderling, dat toen fiaumcrs lichaam werd gevonden, er niets te bekennen was van de bankbiljetten, ofschoon een gouden horloge met ketting en een waardevollen diamanten ring wel op hem werden gevonden. Dit, en het feit, dat op het achterhoofd van den man een slagwond werd aangetroffen, deed vermoeden, dat hij vermoord was. Ofschoon de coroner buiten beschouwing laat, wie den moord kan hebben bedreven, verklaart hij toch officieel, dat Baumer vermoord

C H A R I L E S VAIN) D S T E R D A E L , Deze Nederlandsche kunstenaar zal ongetwijfeld 13 dezer in het Kurhaus te Scheveningen met belangstelling gehoord worden. -

22 -

FENNY OUBBELS Leeraren in de Moderne dansen Meest toonaangevende in 't Gooi

VGravelandscheweg 85 HILVERSUM werd en Harvey Wilbridge werd als een gevolg hiervan onmiddellijk gearresteerd. Op het politie-bureau zei hij een verklaring te willen afleggen. Deze kwam hier op neer, dat hij Baumer eenige minuten over half zeven zelf had uitgelaten; dat hij aan de deur was blijven staan en hem over de brug had zien gaan, die over de kasteelgracht loopt en dat hij Baumer sinds hij hem in de schemering h a d zien verdwijnen, nooit meer onder de oogen had gehad. „Zijn er geen bedienden op „'t Kasteel", daar Wilbridge zijn bezoeker zelf uitliet ?" vroeg Instone opeens. „Ha, ik merk, dat je meteen het zwakke punt van d e . verklaring ziet," antwoordde Renshaw. „Natuurlijk zijn er bedienden, en wel-drie: een keukenmeid, een werkmeisje en een soort huisknecht, Skelton geheeten. Daar deze een Manusje van alles, is, geloof ik, dat hij niet hoefde te klagen met zijn tijd geen raad te weten. Naar men zegt, was hij, op het oogenblik, dat Baumer het huis verliet, bezig een nieuw touw te maken in een der ramen van de provisie-kamer en dat is dan ook de reden, die Wilbridge opgeeft, waarom hij niet om hem heeft gescheld om Baumer uit te laten." „Vijfhonderd pond is een groot bedrag om in biljetten van één pond uit te betalen," merkte Instone op. „Wilbridge zegt dat dit komt, omdat hij dit geld den vorigen dag zoo heeft ontvangen toen hij eenig familie-zilver had verkocht aan een zekeren Schomberg." Bij het noemen van dien naam trok Instone zijn wenkbrauwen op. „Die heeft pas vijf jaar opgeknapt, niet, wegens heling ?" vroeg hij. De inspecteur knikte grimmig. „Juist, we kennen dien Schomberg allemaal heel goed. Natuurlijk betaalt hij niet met een cheque, want die zou wel eens als bewijs tegen hem kunnen dienen. Schomberg ontkende eerst, dat hij zaken met Wilbridge had gedaan, maar toen ik hem vertelde van den moord, zei hij, dat hij wat oud zilver van hem had gekocht, waarvoor hij met bankbiljetten had betaald. E r scheen iets niet in orde te zijn met dit zaakje en dus vroeg ik hem of ik de zilveren voorwerpen eens mocht zien. Maar de oude schurk bezwoer, dat hij ze al verkocht had aan iemand, dien hij in het geheel niet kende." „Dat schijnt er zeker op te wijzen, dat er iets niet in orde is," merkte Instone op, „maar aan den anderen kant verklaart het, hoe Wilbridge aan zooveel pond-biljetten kwam. Is eraanteekening gehouden van de nummers?" „Schomberg is te slim om aanteekening te houden van de biljetten, die hij uitbetaalt," 'antwoordde Renshaw met een veelbeteekenend lachje. „En Wil-

LUXOR PALAST

dat ding hecht, is dat het schijnt te verklaren, dat Baumer niet geheel bewusteloos kan zijn geweest door den slag, anders zou hij niet in staat zijn geweest het plantje te grijpen." Instone maakte een ontkennende beweging. „De slag kan hem nog zooveel bewustzijn hebben gelaten, dat hij overigens geheel instinctief, als een drenkeling alles gegrepen heeft, wat er in zijn bereik was. Maar dit plantje_kan ons misschien nog meer vertellen." „Werkelijk ?" Renshaw boog zich over het' plantje heen en bekeek het aandachtig, alsof hij er iets aan wilde ontdekken, dat aan zijn aandacht was ontgaan. „ E r schijnt toch niets buitengewoons aan dat ding te zijn," verklaarde hij ten slotte, zich oprichtend en den ander aanziend. „Ik weet, dat je je eigen methoden hebt, Instone, en ik weet ook, hoe graag je ons beroepslui verrast, maar werkelijk, ik weet met welke conclusies je uit dat gewone plantje wilt trekken." Instone lachte goed gehumeurd. „Ik ben altijd gewend, mijn theorieën te toetsen, eer ik ze bekend maak, Renshaw," zei hij. „Daarom zou ik, voor we verder gaan, graag een kijkje willen nemen op de plaats van de misdaad. Indien ik daar vind, wat ik hoop te vinden, kan dit plantje de aanleiding zijn om het mysterie van Julius Baumers dood op te lossen.

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM' BRENGT STEEDS DE BESTE P R O G R A M M A ' S

vallen vormend, over zijn steenachtige bedding voortsnelt; later vervolgt hij bridge zegt, dat hij het niet noodig zijn weg door een breed, bcbocht dal, vond ze te noteeren, omdat hij toch terwijl zijn bedding zich nu eens vervan plan was, ze den volgenden dag nauwt, dan weer verbreedt. weer uit te geven. Het eenige wat hij „'t Kasteel" ligt op ongeveer drieons kon zeggen was, dat hij op een der kwart mijl van de rivier en het wordt biljetten van vijf pond een roode potgedeeltelijk aan het gezicht onttrokken loodstreep heeft gezien." door de hooge boomen, die het omgeven. E r heerschte geruimen tijd een diep Ofschoon het niet de kortste of gestilzwijgen, gedurende hetwelk de beide makkelijkste weg was, stond Instone mannen verwoed aan hun pijpen troker toch op om dezelfde route te volgen ken. Instone, die hetgeen zijn vriend die Julius Baumer op dien fatalen, laathem verteld had, nog eens aandachtig sten avond van zijn leven was gegaan. naging, kon niet ontkennen, dat de De beide speurders hadden den trein arrestatie van Harvey Wilbridge geverlaten aan een klein dorpsstationnetje rechtvaardigd scheen. aan den overkant van de rivier. „Ik begrijp heel goed, dat de politie „We kunnen de rivier oversteken met Wilbridge heeft gearresteerd," zei hij den overhaal of een eindje omloopen en opeens. „Waarschijnlijk vermoedt ze, dat over de oude brug gaan," legde hij Baumer, na hem het geld te hebben Renshaw uit, toen zij het station verlieten. uitbetaald, een slag op het achterhoofd „Hoe is Baumer gegaan?" vroeg de heeft gegeven en vervolgens zijn ander. lichaam uit het raam in de kasteel„Met den overhaal." gracht heeft gegooid." Van het oogenblik af, dat de rivier „Dan zullen wij ook zoo gaan. Renshaw knikte. de Wye de bochtige spleten verlaat van Na eenige oogenblikken stonden zij „Ik geloof ook, dat ze dit denken, het Welshgebcrgte, zet «ij haar loop aan den oever en in antwoord op antwoordde hij. „Maar er is één ding, voort door een buitengewoon schilderhun roepen verscheen aan den overdat zich met deze theorie niet laat achtig landschap. Eerst is Het een kant de oude veerman, die in zijn bootje rijmen. De dokter, die het lichaam smalle bergstroom, die, woeste waterstapte en naar hen toe roeide. heeft onderzocht, verklaart namelijk, dat „Mooi weertje," zei Instone, terwijl de slag met zooveel kracht is toegehij"zich op een der bankjes zette. bracht, dat Baumer onmiddellijk be„Ja, mijnheer, dat is het net," antwusteloos moet zijn geweest. Toch hield woordde de veerman. Toen wierp hij hij, toen hij werd gevonden, een watereen blik naar de lucht en zei: > , r ° c h plantje in zijn hand." zullen we wel regen hebben, eer het Instone, die lui achterover in zijn avond is." stoel had gelegen, schoot opeens over„Het is hier een steike stroom, merk eind. Renshaw lachte, toen hij het effect ik," zei Instone, toen zij afvoeren. van zijn woorden merkte. „Stroomde het water toen mr. Baumer „Ha," vervolgde hij, „ik zie, dat je verleden weck overstak ook zoo sterk i begrijpt, dat de kwestie hierdoor geDe oude man bleef doorroeien maar compliceerder wordt." wierp een snellen blik op den „Of eenvoudiger," viel Instone hem sorclccr. in de rede. „Ik zou graag het plantje „Ja, zoo ongeveer, mijnheer. De willen zien, dat Baumer in zijn hand stroom is hier zoowat altijd hetzelfde. hield toen ze hem vonden." Er heerschte eenige oogenblikken „Ik ken je liefde voor details, Instilte, slechts verbroken door het stone," zei Renshaw glimlachend.^ „Ik klotsen van het water tegen de boorwas dus op je vraag voorbereid." den van het bootje. Hij haalde een blikken doos uit zijn Herinner je je nog, dat mr. Baumer zak en schudde er op het tafelkleed ov'êrgevaren . is ?" vroeg Instont: toen een klein grijs-wit plantje uit. Het was plotseling. . . verflenst en verdord, maar het droeg De veerman knikte. „Het was juist toch op zijn gebroken stengel nog een tegen zonsondergang, mijnheer. Ik weet trosje fijn verdeelde, haarachtige bladehet nog zoo goed, omdat het mijn ren. „Het is een heel gewone waterlaatste oveitocht was." plant in het district," zei hij, „er groeien , Hij is dus niet terug geweest om er heel veel in de gracht, waarin het lichaam werd gevonden." weer terug overgezet te worden en je Instone nam het plantje op, bekeek hebt hem dus niet meer gezien, nadat het aandachtig en knikte. hij is uitgestapt ?" „Het is zeker geen zeldzaamheid, De oude man liet even zijn nemen gaf hij toe. „Het is een zoogenaamde rusten en keek den ander toen verwater-ranonkel, of, als je een geleerder baasd aan. naam wenscht, de Ranunculus Fhntans." Neen, mijnheer," antwoordde mj Inspecteur Renshaw haalde zijn tóén. „De man werd twee dagen later schouders op en grijnsde. _ . in de kasteclgracht gevonden." „Dat zal ons niet veel helpen, zei KINDERSTUDIE (VervolÊ op pa&na 25} hij.' „Het eenige gewicht, dat ik aan -

23 -

G E Z O N D - LICHT -

TTMO

SOEPEL

zijn de Rhythmische " mnastiekschoenen

Een bloemlezing van den geestigsten eïllustreerden humor uit de uitenlandsche tijdschriften.

g

MERK „BAHNFREI" Vraagt Uwen Leverancier Imp.v.d. Kar&Sarphati, A m s t e r d a m

Veel

even

Een man, die zes jaar geleden naar Indië vertrok, is een dezer dagen teruggekeerd in zijn woonplaats. Hij vond er niets veranderd. Het regende zelfs nog even hard. Een Turksche vrouw is honderd en twintig jaar oud. Dat zij zoo oud is geworden, schrijft zij o.a. toe aan het feit dat zij in 1810 werd geboren. Een asthma-lijder beweert, dat hij door drie uur per dag saxophone te studeeren, van zijn kwaal is genezen. — Naar ik hoor, doet zijn familie alle mogelijke moeite uit te vinden, wat hem van het saxophone spelen kan genezen.

o m niets.

(Die Griine Post)

„Zeg O b e r , ik h e b m a a r zestig- c e n t s bij m e . W a t kun j e mij d a a r v o o r a a n b e v e l e n ? „Een ander restaurant" (Der Brummer)

Een grijsaard van negentig jaar, b e schuldigd van zakkenrollen, beweerde dat hij zich schaamde over zichzelf. Toch kun je van een negentigjarige niet verwachten, dat hij een gevel-klauteraar zal zijn. Onlangs beweerde een vrouw, dat haar man haar in hun twintigjarig huwelijk één keer had begrepen! — Een vrouw kan toch niet verwachten, dat ze altijd verkeerd zal worden begrepen? Er is geen vluggere manier om spoedig met zijn chef overhoop te liggen, dan hem onomwonden uw voorkeur of afkeer te laten blijken, las ik in "een „Handleiding voor hen, die voor het eerst in een betrekking gaan". — Dit is natuurlijk vooral het geval, wanneer ge een afkeer hebt van werken.

„Zeg, mannie, als ik dat m e i s j e het l o o n geef, dat z e vraagt, zullen we dan nog- wat o v e r h o u d e n o m haar te laten koken?" (London Opinion)

„ H o e lang vliegt U r e e d s , d a me?" „De b e g o n a l t o e n ik n o g maar z ó ó klein w a s ! "

Een O-W-er kocht een bed stijl Lodewijk XIV. Daar het te klein voor hem bleek, stuurde hij het terug en vroeg hem er een te zenden van Lodewijk XVI. Een gevangene kreeg in zijn cel bezoek van den rechter-commissaris, dien hij nogal ruw bejegende. „Dat kan ik doen," zei hij, toen de man van het recht daarop een aanmerking maakte, „want ik ben hier thuis." CIOARROS

„Welk raam .is dat ?" vroeg hij. „Dat is het raam van Harvey Wilbridge's studeerkamer, de kamer waarin hij het onderhoud met Julius Baumer heeft gehad," was het antwoord. Instone zei niets; hij bleef naar het raam kijken, op het oog zijn hoogte boven het water schattend en de plaats met betrekking tot de plek, waar het lichaam uit het water was gehaald. „Het water stroomt haast niet," merkte hij ten slotte op. „Indien Baumer uit dat raam was geworpen, zou men zijn lichaam ook hier hebben gevonden, althans zeer waarschijnlijk. Er zijn heel wat waterplanten hier, zie ik, en sommige van dezelfde soort als de plant, die ze in de hand van den doode hebben gevonden. Ik zal er een meenemen om me te overtuigen." Hij knielde, boog zich over het groenachtige water en plukte een aantal planten af, die hij zorgvuldig in zijn zakdoek borg. „En nu zullen we eens zien, wat er binnen te beleven is," zei hij, opstaand en naar de brug gaand. Inspecteur Renshaw stapte bruusk op de deur toe en greep naar den schelketting. Maar eer hij er aan kon trekken, werd de deur reeds geopend door een ouden man in livrei. Renshaw groette hem verbaasd met de woorden: „Dus je stondt op den uitkijk naar ons ?" De woorden klonken bijna als een beschuldiging maar de uitdrukking op het gezicht van James Skelton veranderde niet. Hij boog slechts zijn hoofd met het gebaar van den goed getrainden ondergeschikte. „Ik was toevallig in de provisieChester Conklln gaat met Thelma Todd en Barbara kamer en zag u over de brug komen, Bedford een toerfie maken tijdens een der opnameauzen bij de verfilming van „Het Spookhuis", een First legde hij kalm uit. R atlonal-rolprent, waarin zij met hun drieën optreden. mijnheer," Instone stapte naar binnen. (Vervolg van pagina 25) „Is dit dezelfde provisiekamer waarin Instone knikte afwezig; hij leunde je was toen Julius Baumer, zooals men wat naar één kant en liet zijn hand zegt, het huis verliet en gedood werd?" door het water glijden. Toen hij ze weer vroeg hij op den man af. er uit haalde, zoodra de boot tegen den „Ja mijnheer," gaf de ander onbeoever botste, hield hij iets vast, dat wogen toe. hij snel en ongemerkt in zijn zak stak. „jn dat geval zou je hem dus hebben Na den veerman te hebben betaald, liepen de beide rechercheurs het pad door het weiland op, dat naar „'t Kasteel" leidde. Inplaats van echter over de steenen brug op het 'kasteel toe te gaan, liep Renshaw langs de kasteelgracht, tot hij op een gegeven oogenblik bleef staan en naar een punt in de diepte wees. „Hier hebben ze het lijk van Baumer gevonden, Instone," zei hij. Instone liet zijn blikken over het steenen voetpad dwalen waarop zij stonden; hij begreep direct, dat er op de harde oppervlakte geen voetafdrukken zouden zijn achtergebleven. Hij keek op naar het groote raam, dat in den muur was aangebracht, welke loodrecht uit de gracht oprees.

CADENA Een Rijkdom der Tropen"

IN DE VOORNAAMSTE SIGARENWINKELS

„En h o e bevalt jullie j e nieuwe h u i s ?" „O, uitstekend. A l l e e n is het j a m m e r , dat het j o n g e paartje van n a a s t a a n den g e h e e l e n d a g ruzie maakt." „ W a t vervelend o m daar naar te luisteren!" „Ja, en het e r g s t e i s , dat het F r a n s c h e n zijn, z o o d a t w e niets verstaan van h e t g e e n ze zeggen."

-

24

-

6» ttt*TÏ -

25

Vetwormpjes pijnloos verdreven door Radox Het uitdrukken van vetwormpjes helpt slechts tydelijk. ZU komen terug, erger dan ooit. De manier om uw huid biyvend van vetwormpjes te bevrijden Is door Radox te gebruiken. O doet eenvoudig een theelepel Radox in een kop heet watev. Met cut mengsel wordt de aangetaste plek gedurende eenlge minuten gebet, wanneer daarna de huid met een zachten handdoek Is afgedroogd zün de vetwormpjes verdwenen. Gebruik na deze behandeling steeds een weinig cold cream. O zult nooit meer last hebben van vetwormpjes, wanneer U altijd een beetje Radox door het waschwater doet. want door Radox In water op te lossen komen de zuivere zuurstof en andere waardevolle bestanddeelen, die Radox bevat, vrl); de poriën worden gezuiverd en vetwormpjes kunnen niet terugkomen. Dit hebben reeds duizenden tot hun voordeel ondervonden. „ . . . . ik gebruik Radox geregeld en zou het niet meer kunnen missen, want als ik het twee of drie maal niet gebruikt heb, komen die akelige vetwormpjes weer te voorschijn," schrijft mejuffrouw N. v. L. te Middelburg. (Origin eel e brief ter Inzage). Rimpels worden verwyderd door een theelepel Radox door een kop gefiltreerde, zure melk te mengen en met dit mengsel de huid lederen dag te behandelen. Radox la heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bl) aUe apothekers en drogisten a ƒ 1.25 per pak. Een pak Is toereikend voor verscheidene weken. Importeur: N.V. Rowntree Handels MIJ., Keizersgracht 134, Amsterdam (C). Vo«r Indle verkrijgbaar bij: Firma J. van Qorkom & Co., DJocJa en hare filialen. Hollandsche verpakking waarborgt echtheid

moeten zien weggaan als hij werkelijk het huis had verlaten ?" De bediende schudde het hoofd en voor het eerst vertoonde zijn gezicht eenige emotie „Dat zou waar zijn, mijnheer, indien ik niets anders te doen had gehad dan uit het raam te kijken," antwoordde hij. De gb'mlach welke deze woorden vergezelde, leek verachtelijk. „Ik had echter andere dingen te doen." ij het onderzoek verklaard,

•

BEZOEKT HET

E" ASTATHEATER TE D E N H A A G dat je bezig was een nieuw touw ia het r a a m te m a k e n , " zei R e n s h a w . ,,Juist mijnheer." „ Z o o d a t , w a n n e e r j e toevallig uit het r a a m h a d t g e k e k e n , je B a u m e r h a d t moeten zien weggaan," vervolgde Renshaw. „Juist mijnheer." „ E n je zag h e m niét w e g g a a n . . . . en je h o o r d e ook d e d e u r niet openof d i c h t g a a n ? " J a m e s S k e l t o n s c h u d d e t r e u r i g zijn hoofd. „ I k z a g noch h o o r d e iets, wat mij deed veronderstellen, dat mr. Baumer vertrok." „ B r e n g ons n a a r de p r o v i s i e k a m e r , " zei Instone plotseling. D e h u i s k n e c h t g i n g h e n voor, een k o r t e , slecht verlichte g a n g d o o r en o p e n d e de d e u r v a n een klein, rond kamertje, dat klaarblijkelijk gelijkvloers in een der t o r e n s l a g , welke ,,'t K a s t e e l " flankeerden. I n s t o n e g i n g n a a r het r a a m , keek n a a r het touw, dat nieuw en wit zag en zei toen over zijn s c h o u d e r tegen R e n s h a w : „ W i l j e even de v o o r d e u r zoo zachtjes mogelijk open- en d i c h t d o e n ?" R e n s h a w verliet het v e r t r e k en Instone m a a k t e het r a a m o p e n en w a c h t t e . P l o t s e l i n g h o o r d e men duidelijk het o p e n e n en sluiten van de zware d e u r . D e detective w e n d d e zich o m en k e e k Skelton s t r a k a a n . „ H e t is hier dus te h o o r e n , " zei hij g r i m m i g . „Of j e hebt d u s een motief o m de w a a r h e i d te v e r b e r g e n óf J u l i u s B a u m e r heeft dit huis nooit v e r l a t e n

P."

luchtfoto van de nieuwe

SdeUnCtnru^

9

^

v o o r d a t zijn lijk uit het r a a m v a n de s t u d e e r k a m e r in d e k a s t e e l g r a c h t werd g e g o o i d . I n d i e n j e deze v e r k l a r i n g voor d e r e c h t b a n k volhoudt, k a n die er aanzienlijk toe bijdragen o m den s t r o p o m d e n n e k van j e m e e s t e r te leggen..." Hij zweeg plotseling en s t a a r d e n a a r het o n b e w o g e n , passieve gezicht van den b e d i e n d e . „ H e b ik je niet eens e e r d e r o n t m o e t ?" v r o e g hij toen. S k e l t o n h a a l d e zijn s c h o u d e r s o p . „ D a t zou best k u n n e n , mijnheer, als u a l eens e e r d e r hier in de b u u r t b e n t g e w e e s t , " a n t w o o r d d e hij onverschillig. „ I k ben hier in de o m g e v i n g g e b o r e n en b e n er nooit v a n d a a n geweest." Nadenkend streek Instone langs zijn k i n . „Waarschijnlijk heb je voldoende v r i e n d e n en familieleden, die dit k u n n e n b e v e s t i g e n ? " v r o e g hij. „ J a , natuurlijk, mijnheer," a n t w o o r d d e d e m a n h a a s t i g . „Mijn b r o e r , die d e n o v e r h a a l b e d i e n t , zal alles bevestigen wat ik z e g . " D e detective g l i m l a c h t e . „Natuurlijk, de v e e r m a n , " zei hij. „Jullie lijken s p r e k e n d op e l k a a r , d a a r o m dacht ik, dat ik je al eens m e e r h a d gezien. D u s hij is j e b r o e r ? D a t h a d ik eigenlijk wel k a n n e n v e r m o e d e n . " D e toon, waarop hij deze w o o r d e n zei, scheen e r op t e wijzen dat hij de v e r w a n t s c h a p , welke tusschen de b e i d e m a n n e n bestond, v a n b e l a n g a c h t t e . T o c h v r o e g hij d i r e c t : „ H o e l a n g is m r . B a u m e r o n g e v e e r bij m r . W i l b r i d g e g e b l e v e n dien a v o n d ?" „ D a t k a n ik niet precies zeggen, mijnheer. Ik h e b m r . W i l b r i d g e niet gezien voor het d i n e r werd o p g e d i e n d e n dat was o n g e v e e r twee u u r n a d a t m r . Baum e r was g e k o m e n . " „ H ' m , d a t is dus tijd g e n o e g o m d e m i s d a a d te b e g a a n e n het l i c h a a m uit het r a a m te w e r p e n , " m o m p e l d e I n s t o n e halfluid. „ W a a r w a r e n d e and e r e b e w o n e r s ?" „ D e k e u k e n m e i d m a a k t e i n de k e u k e n

GRAMOPHOON-NIEUVS DOOR

WEERGEVER

B

E G I N N E N we deze week met de Parlophoon-opnamen. nieu\wste fhebbers van moderne jazzLiefr composities kunnen hun hart ophalen aan de volgende platen: R. 6 4 3 . ,,St. James Infirmary". (Fox trot van R e d m a n ) . Gespeeld door Louis Armstrong en zijn orkest. „Nobody's Sweetheart". (Fox trot van Kahn). Gespeeld door Mackenzie and Condon's Chicagoans. / R. 6 4 5 . „ T h e free and easy". (Fox trot van Turk-Ahlert). Gespeeld door Ed. Loyd en zijn orkest. „It must be you" (Wals van Turk-Ahlert). Gespeeld door A r t h u r Schut's orkest. R. 6 7 3 . „Sweetest melody". (Fox trot van Goering). Gespeeld door Jack Pettis en zijn orkest. „Mental strain at d a w n " . Een trompetsolo van Jack Purvis met orkestbegeleiding. Deze platen zullen zeker niet bij een ieder in den smaak vallen, maar slechts de ware jazz-kenn,er zal ze naar waarde weten te schatten. De platen van ons militair keurkorps, de Grenadiers en Jagers uit 's-Gravenhage, zijn een gangbaar artikel. Geen wonder dus. dat het repertoire weer uitgebreid werd. Hieronder de nieuwe nummers. P. 5 2 0 4 1 . „Künstlerleben-Walzer" (J. Strauss). „Mondnacht auf der Alster". (O. Fetras). P. 5 1 0 3 9 . „Officer of the D a y " . ,,Manoeuvre-Marsch." (Stenz). P. 5 1 0 4 0 . „Espana-Wals". (Waldteufel). „Gold und Silber". (Fr. Léhar). P. 5 1 0 3 8 . „ T h e Stars and Stripes for ever". (Ph. Sousa). „De Vliegende Hollander". (W. Schootemeyer). De mannen van kapitein C. L. Boer houden ook bij deze opnamen hun roem hoog, ze spelen de bekende muziek-nurnmers met entrain ! Odeon bracht in de Fransche editie drie prachtige 30 c.M. platen uit Gounod's opera „ F a u s t " . Prachtige solo-stemmen, goed koor en een uitstekend orkest onder leiding van dirigent H. Defosse. De nummers der platen zijn: X . X . 1 2 3 0 2 6 . „Choral des Epées". (Mr. Edouard Rouard met koren). „Valse". (Les Choeurs). X . X . 1 2 3 6 8 0 . „ M o r t de Valentin". (Mr. Edouard Rouard met koren). „ T r i o du Duel". (M.M. Villabella, Rouard en Billot). X . X . 1 2 3 6 7 0 . „Scène de la prison". (Villabella, Billot, T i r a r d ) . Keerzijde vervolg van deze scène.

^

het de «productie van

oude ate,i,r. -

26

-

W a t brengt Polydor voor nieuws? Onder andere een drietal nieuwe platen van „Ben Berlin T a n z Orchester, mit deutschem Refraingesang". De nummers zijn: 23 1 5 1 . „Herr Lehmann, Herr Lehmann, was macht die Frau Gemahlin in Marienbad". (Rotter-Kaper). „Mein Peter ist Trompeter bei der Feuerwehr". (AmbergRobinson). 2 3 1 7 4 . „Veronika, der Lenz ist da". (Jurmann-Rotter). „Ein Solitar auf schlanken Frauenhanden". (Engel-Berger). 2 3 1 7 5 . „Es muss doch an der Liebe etwas dran sein". (Willy Rosen). „ W e n n am Rhein die Reben blühen". (Waldau).

het eten klaar, mijnheer, en het werkmeisje was bij h a a r . Mister F r a n k en miss B e r y l — de zoon en p l e e g d o c h t e r van mijnheer — w a r e n in de k a m e r naast d e s t u d e e r k a m e r . " „ Z o o ? " I n s t o n e begaf zich n a a r de deur. „ I k zou h e n wel even willen spreken. W i l j e mijn verzoek mèt mijn k a a r t j e even o v e r b r e n g e n ?" „ Z e k e r , mijnheer." D e m a n stak zijn h a n d uit om het k a a r t j e a a n te n e m e n , dat de inspecteur uit zijn zak h a d g e h a a l d . H e t volg e n d e oogenblik deinsde hij t e r u g ; zijn gezicht werd a s c h g r a u w , zijn oogen s t a a r d e n wild n a a r d e n m a n vóór h e m en hij trok heftig a a n de stalen boeien, die o m zijn polsen gesloten zaten. Hij 'wilde wat zeggen, m a a r eer zijn bevende J i p p e n een w o o r d k o n d e n u i t b r e n g e n , b e t r a d inspecteur R e n s h a w de k a m e r . „ H è ? " riep deze v e r b a a s d uit, toen hij d e n g e b o e i d e n m a n gewaar werd. „ H e b j e den d a d e r r e e d s ? " I n s t o n e s c h u d d e zijn hoofd. „Ofschoon James Skelton medeplichtige' is, is hij toch niet de m a n , n a a r wien we zoeken . . . " „ D a t bèn ik ook niet," viel Skelton nu uit. „ I k zweer, d a t ik B a u m e r niet m e e r h e b gezien sinds hij hier wegging . . . " „ D u s hij heeft het huis tóch verlaten ?" viel Instone h e m snel in de r e d e . „ J e zei zooeven, d a t j e h e m rüet hebt zien weggaan." D e huisknecht k l e u r d e ; toen werd hij doodelijk bleek. „ I k h e b h e m niet v e r m o o r d , " m o m pelde hij. „ J u l l i e k u n n e n m e niets bewijzen. Ik was hier in de k a m e r , toen mr. B a u m e r hier was en de beide m e i d e n k u n n e n zweren, d a t ik dit vertrek p a s h e b v e r l a t e n toen m r . Baumer w e g was. E n u k u n t zelf wel zien, dat i e m a n d v a n B a u m e r s gestalte niet uit dit r a a m g e g o o i d k a n w o r d e n . " Bij de laatste w o o r d e n wees hij n a a r het kleine r a a m p j e b o v e n zijn hoofd. „ D a t is zoo," gaf Instone toe. „Hij k a n echter ook niet uit het r a a m v a n de studeerkamer zijn gegooid. De steenen s p o n n i n g e n s t a a n d a a r t o e te dicht bij elkaar. M a a r ik a r r e s t e e r d e je niet, o m deze inlichtingen v a n je te krijgen; ik deed het alleen o m te voork o m e n , dat je d e n w a r e n schuldige zoudt k u n n e n w a a r s c h u w e n en h e m op die m a n i e r in d e g e l e g e n h e i d stellen de b a n k b i l j e t t e n w e g te gooien e e r wij h e m k o n d e n a r r e s t e e r e n . W e dienen dit nu zonder uitstel te d o e n . " „ M a a r wie is het d a n ? " v r o e g de verbaasde Renshaw. I n s t o n e sloeg de zware deur van de provisiekamer a c h t e r zich dicht, sloot ze en stak den sleutel in zijn zak. „ D e man, dien we m o e t e n hebben, is Skeltons b r o e r — de m a n , die ons overzette," a n t w o o r d d e hij, terwijl zij het huis verlieten. H e t huis van den v e e r m a n was klein, van grijze steen o p g e t r o k k e n en s t o n d vlak bij den oever v a n de rivier. D e b r o e r van Skelton zat voor het o p e n r a a m . Hij stak zijn pijp in zijn zak en k w a m l a n g z a a m n a a r b u i t e n , toen hij de beide detectives op zijn huisje zag t o e k o m e n . „Of ik u weer wil overzetten, mijnheer ?" zei hij, in a n t w o o r d op een

CHARLES KING Ons land is eindelijk door de filmsterren ontdekt en dit jaar opende de Metro-Goldwyn-May erster Charles King de rij van de bezoekers, die ons dit jaar door de heldinnen en belden van liet witte doek gebracht zullen worden. Charles King kan zoggen venividi - vlei. HU ontketende stormen applaus bij net nuchtere Nederlandsche publiek; hij werd toegejuicht als zelden een artist vóór hem. En men kende slechts één filmrol van hem, n.1. „Broadway Melody". Maar Charles bezit charme. Voila zijn geheim. Als een gliinlaclieniide kwajongen stond deze vader van drie schattige kinderen op de planken van het Tuschinsky Theater te Amsterdam en droeg er met zijn gyinpathleken bariton eenige van zijn bekendste Schlagers voor. Charles King begon zijn loopbaan als alle beroemde-Amerikanen, n.1. als krantenjongen. AU hij couranten verkocht, zong hij erbij en zoo werd hlidoor een café-eigenaar ontdekt. Toen werd Charles de journalistiek ontrouw en werd café-zanger. Daarna volgde een engagement voor een klein rolletje in een nog kleiner operette-theater. Na eenige jaren bereikte hij het hoogtepunt der Amerikaansche operette-artisten, n.1. een contract op Broadway. Tijdens het vervullen van een astrol In Philadelphia leerde hij louis B. Mayer (een der grootste filmmagnaten) kennen en deze engageerde hem voor het vervullen van een der hoofdrollen in „Broadway-Melody". Na deze rol volgde -Hollywood Bevue" „Chasing Rainbows" en „Hemote Control. Thans heeft hij een vüf-, jarig contract in zün zak. 'Charles is een liefhebber van iort en dieren. Zün huis te ollywood is een kleine dierentuin. Wij wenschen dezen sympnatieken filmster veel succes in zijn verdere loopbaan!

£

S

v r a a g van d e n detective. „ W e l zeker, mijnheer..." Hij b u k t e zich o m zijn b o o t s h a a k te grijpen, t e n e i n d e het schuitje a a n wal te t r e k k e n en op hetzelfde oogenblik wierpen I n s t o n e en R e n s h a w zich op h e m . M a a r de m a n moest d a a r op v o o r b e i e i d zijn geweest. Bij de eerste a a n r a k i n g h u n n e r h a n d e n d r a a i d e hij zich woest o m en b r u l d e a l s een woed e n d e beer. Zijn g e b a l d e vuist, h a r d als een stalen kogel, trof R e n s h a w midden in zijn gezicht, w a a r d o o r deze op d e n g r o n d viel. Vlug als het weerlicht wierp de vee.rman zich op hem, onderwijl e e n mes uit zijn zak h a l e n d . „ L a a t v a l l e n . . . of ik schiet," riep I n s t o n e , op hetzelfde oogenblik den m a n met zijn revolver b e d r e i g e n d . „ J e spel is uit, Skelton. W e weten precies wat je met dien B a u m e r hebt g e d a a n . " -

27

D e m a n bleef bewegingloos staan. „ J e weet niets," g r o m d e hij. „O ja, toch w e l , " l a c h t e Instone, zijn w a p e n reeds g e r e e d h o u d e n d . „ I k h e b een k o r t o n d e r h o u d g e h a d met je b r o e r op „'t K a s t e e l " . " Skelton stiet een vloek uit. „ E n hij heeft natuurlijk g e p r o b e e r d alles op mij te schuiven, die laffe v e r r a d e r ! " Hij b r u l d e v a n woede. „ M a a r ik wil wel w e d d e n , dat hij je niét heeft verteld, d a t hij het heele p l a n heeft geo p p e r d . Hij is h i e r h e e n g e k o m e n toen hij het g e s p r e k met m r . W i l b r i d g e en diens bezoeker h a d g e h o o r d . Vijfhond e r d p o n d in biljetten zal hij bij zich h e b b e n , zei hij t e g e n m e en hij zal h e e l e m a a l alleen in je b o o t zijn. L a n g h e b ik tegengestribbeld. Maar hij p r a a t t e als de baarlijke duivel, zoo ver-

leidelijk en toen Baumer kwam deed ik h e t . . . " Inspecteur Renshaw was intusschen opgestaan. Toen de man zweeg, schoof hij hem de boeien om zijn p o l s e n . . . . Toen zij dien avond laat naar Londen terugkeeiden, werd Renshaw over verschillende punten ingelicht, die hem tot dan toe raadselen waren geweest. „Je hebt het geval stellig schitterend opgelost, Instone," begon hij, „maar al ging het om mijn leven, ik begrijp niet, hoe je het gedaan hebt. Als ik je methode niet kende, zou ik geneigd zijn te denken, dat het puur geluk was." „Het eenige geluk bij het geval was, dat Baumer dat waterplantje in zijn hand had," zei Instone, terwijl hij sprak de drie waterplantjes uit zijn zakdoek halend en ze op de bank naast zich leggend. Twee waren er nog geheel frisch, maar de derde was verflenst en FILMENTHOUSIASTEN G. B. te HAARLEM. Dank voor Uw aardigen brief. „Anna Chrisfie" zal dié seizoen nog vertoond worden. Er zullen verschillende nieuwe films met Lilian Harvey dezen winter vertoond worden. H. G. B. te ZUTPHEN. U begrijpt, dat we uit Uw brief onmogelijk kunnen opmaken of U aanleg hebt om artist te worden. Wat voor een soort „artist" meent U ? Schrijf ons eens uitvoerig, maar blijf in ieder geval voorloopig op kantoor. F. N. te AMSTERDAM. Het adres van Ramon Novarro is Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. A. S. te ROTTERDAM. De directie van het „Casino-Theater" te Rotterdam zal U op al Uw vragen het best kunnen antwoorden. We vermelden nooit de privéadressen van Nederlandsche artisten. Mej. K. te ROTTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen. Dolores Costello en Conrad Nagel, 5842 Sunset Blvd.. Holly, wood, Californië. Beiden moet U in het Engelsen schrijven en in lederen brief drie antwoordcoupons insluiten. U zult de foto's dan v/el ontvangen.

verdord. Hij wees naar de laatste, terwijl hij vervolgde: „Dit is het plantje dat in de hand van den dooden man is gevonden zooals j e weet. Zooals ik je al heb gezegd, 'is het een gewone waterranonkel of Ranunculus Fluitans. Nu heeft dit plantje de zonderlinge eigenaardigheid, dat zijn bladeren duidelijk aantoonen of het in stroomend of in stilstaand water groeide. J e kunt het namelijk zien aan de bladeren. Bovendien oefent ook de diepte van het water invloed uit op de vorming der blaren. Alleen wanneer de plant in volkomen stilstaand, diep water groeit, ontwikkelt zij zich ten volle. Dan ziet ze er zóó uit." Hij hield een ander plantje op en toonde het zijn vriend. „Dit plantje plukte ik in de kasteelgracht, waarin het lichaam werd gevonden. Daar het water in deze gracht zoo goed als stilstaat, zijn de onderste bladeren van deze plant, omdat ze voortdurend onder water zijn, veel smaller dan de bovenste, welke op het water drijven. Vergelijk nu de plant uit de gracht, met die, welke in Baumers hand werd gevonden. De laatste heeft zooals je ziet heelemaal geen bovenblaren en de lagere zijn zóó dun, dat het bijna dikke haren lijken. In dit opzicht gelijken ze volkomen op de plant, welke ik plukte, terwijl Skelton ons met zijn overhaal overzette. Zooals je je herinnert, was de stroom daar tamelijk sterk. Ik stond hierdoor onmiddellijk tegenover een oogenschijnlijke tegenspraak in de feiten. Hier was een plant, die onmiskenbaar de kenteekenen vertoonde van in stroomend water te zijn gegroeid en toch was ze gevonden in stilstaand water. De natuur liegt niet, terwijl de mensch het wel kan en — het ook doét als het in zijn kraam te pas komt. D e eenige mogelijkheid om deze schijnbare tegenspraak te elimineeren was aan te nemen, dat Baumer zijn dood niet in de kasteelgracht had gevonden, maar in water, dat de stroomende eigenschap-

A. R. te '.-GRAVENHAGE. Wilt U ons nogmaals schrijven, wat U wilde weten? Weet u, dat Truus van Aalten in een sprekendefilm met Emil Jannings heeft medegewerkt ? A, K. te DELFT. Tegen betaling worden door ons geen foto's verstrekt. Indien U ons een nieuwen abonné aanbrengt, zullen we U nog twee foto's zenden. We verheugen ons, dat ze zoo in den smaak gevallen zijn. L. M. H. te A M S T E R D A M . Of Richard Tauber het volgende jaar weer in ons land zal optreden staat nog niet vast. Nancy Carol is niet gehuwd. „Cabaret der blaüe Engel" zal circa September in Amsterdam worden vertoond. De gevraagde foto wordt U toegezonden. A. D. te UTRECHT. Hierbij de gevraagde adressen: William Haines en Leatrice Joyce, Metro'Goldwyn'Mayer-Studios, Culver-City, Californië. William Bold, Producers Distributing Corp. Inc., 1674 Broadway, New-York. In lederen brief moet U een antwoordcoupon sluiten.

I. B. te MAASTRICHT. Het adres van Hans Stüwe is Paulsbornerstrasse 9, Berlijn. Roland Varno woont Forststrasse 18 te Berlijn. Dank voor uw brief. Wanneer deze Janningsfïlm te Maastricht vertoond zal worden, staaf nog niet vast.

R. G. te 's-GRAVENHAGE. Phillis Haver is. den 6den Januari te Douglas (Kansas) geboren. Leeftijd vermelden we niet. In Mei 1929 huwde zij den millionnair William Seaman. Zij filmde bij Paramount, Metro-Goldwyn-Mayer en andere ondernemingen. Aan uw verzoek om foto's zullen we spoedig voldoen.

G. T. te NIJMEGEN. Llen Deyers speelt de vrouwelijke hoofdrol in de sprekende* film „Rosenmontag". Vertooning nog dezen winter in ons land.

W. B. te ROTTERDAM. Het adres van Hollywoods dansexpert is Sammy Lee, Metro-Goldwyn-Mayer Studios, CulverCity, Californië. Niet vergeten een antwoordcoupon in te sluiten!

H. K. te Amsterdam. Wendt U tot regisseur Fritz Lang. Zijn adres is Hohenzollerndamm 52, Berlijn. We gelooven echter niet, dat U kans van slagen hebt. Lang is niet aan de „Ufa" verbonden.

F1XM-ENTHOUSIASTEN

I. S. te HEERLEN. U hebt geen schijn van kansl Wendt U tot den directeur der Deutsche Fllmschule, Sonnenstrasse, Munch en. Deze opleiding kost echter veel geld; uit uw brief maakten we echter op, dat U dacht direct veel geld te verdienen. We raden U aan, een andere loopbaan te kiezen.

J. L. te SCHIEDAM. Parcy Marmbnt is getrouwd en heeft twee dochters. Hij is in Engeland geboren. Hij filmt weinig en is aan geen enkele maatschappij vast verbonden. De twee gevraagde foto's worden U spoedig toegezonden.

D. K. te AMSTERDAM. Het adres van Mariene Dietrich is Paramount Famous Lasky Studios, 5451 Marathon Street, Hollywood. Zij is niet met Joseph von Sternberg verloofd, doch gehuwd met den hulp-regisseur Rudolf Sieber.

pen bezat, noodig om een plant, die er in gegroeid was, er zoo te doen uitzien als degeen, die Baumer in zijn hand hield. Op het oogenblik, dat ik dergelijke planten naast den overhaal zag groeien, begreep ik dat mijn vermoeden zekerheid was geworden. De rest weet je reeds: Skelton, de man van den overhaal, maakte zijn slachtoffer bewusteloos door hem een slag op het achterhoofd te geven. Toen heeft hij hem overboord gehouden met het hoofd onder water, net zoo lang tot hij dood was. Later droeg hij het lichaam door het bosch en wierp het in de kasteelgracht, op deze wijze de verdenking op Harvey Wilbridge werpencL Maar zijn uitstekend 'opgezet plan werd verijdeld door het waterplantje, dat zijn slachtoffer in zijn laatsten doodsstrijd in de hand klemde. Het antwoord op de vraag, wie Baumer doodde, stond dus al in het water geschreven . . . . "

S. N. te 's-GRAVENHAGE. Het adres van Gretl Theimer is Waltzstrasse 25, Berlijn. Zij is niet getrouwd. De ouders van Willy Fritsch leven nog. A. B. M. te HILVERSUM. Truus van Aalten zal dit seizoen weer in een Ufafilm medewerken. Het adres van Wilhelm Thiele is Kochstrasse 6—8, Berlijn. ELINE PISUISSE heeft zich, buiten haar tooneelwerkzaamheden om, thans ook toegelegd op het zingen van internationale liedjes, waarbij zij door Walther Matthies aan den vleugel wordt begeleid. -

28

-

J. H. v. M. te ECHTVELD. Wel gefeliciteerd met uw geslaagd examen. Zoodra we den naam weten, zullen we het U berichten. Ja, het is daar een prachtige streek. Jammer dat het zoo slecht weer was. Dank voor Uw aardigen brief.

Niettemin maakte ze haar handen uit de zijne los. „Ik weet niets," verdedigde ze zich. „Ik voel er verder heelemaal niets voor op deze manier te praten. Ik wilde heusch, dat June U maar niet op haar feestje had genoodigd. Kunt U werkelijk de- toekomst voorspellen of is dat een even groote waarheid als... de hondenbeet?" d o o r ' O L I V E R SANDy5 „Neen, ik kan werkelijk waarzeggen. Een inlander heeft me in dat opzicht heel Er verscheen een ondeugende glimlach had hij zich als een man van eer moeten wat geleerd en wanneer mijn kennis me in gedragen en zich dienen terug te den steek laat, da^n vertrouw ik ten volle om Eva's lippen. trekken, voordat haar eenig kwaad was op mijn intuïtie. Jaagt U me nu alsjeblieft „Wilt u beklaagd worden?" vroeg ze. overkomen. Aangezien dat evenwel niet niet weg, want ik verzeker U, dat U een „Heel erg en wel door U," ant- het geval was, dacht hij er niet over zich groote attractie van Uw partijtje zult woordde hij. Een moment liet hij zijn spot- iets te laten ontnemen van hetgeen hem missen, wanneer de waarzegger niet in het tenden toon varen en zei: „Ik ben Inder- amuseerde. Om te beginnen had haar tentje in den tuin mag zitten. Toe, verdaad te beklagen, u kunt zich niet voor- groote schoonheid en ten tweede haar trouwt U me nu. Wilt U dat doen?" stellen, hoe eenzaam en ongelukkig ik in voorgewende onverschilligheid iets bij hem „Ik zal wel moeten," zei ze. ,,U moet werkelijkheid ben. Zoudt u er zich zeer opgewekt, waardoor Eva op dat oogenblik nu echter weggaan, want ik heb nog aardig over verbazen, wanneer ik u vertelde, dat het meest begeerlijke schepseltje van de wat te doen. Het partijtje begint pas om ik van een duivel bezeten ben?" heele wereld voor hem leek. drie uur, maar het lijkt me het beste, als „Allerminst," zei ze. „Ik zou er zelfs Terwijl June met haar eenigszins banale U wat vroeger komt, omdat U zich nog niet verwonderd over zijn, als u me ver- uiterlijke attracties hem slechts op een zeer moet verkleeden. Ik vrees evenwel, dat we telde van nog heel wat andere dingen be- oppervlakkige wijze had aangetrokken, geen tulband voor U hebben. Staat U er zeten te zijn, maar ik hoop van harte, dat wekte Eva volkomen verschillende emoties speciaal op, een Indiër voor te stellen, of die allemaal erg onschadelijk genoemd kun- bij hem op. Indien ze hem ooit haar liefde kunt U het ook met een boernoes stellen? nen worden." zou schenken, zou ze die zonder twijfel Ik veronderstel dat de hoofdtooi van een „Voor het oogenblik zijn ze dat inder- met volle handen geven, want dat hoorde sheik U bijzonder goed zal kleeden." daad en dat zullen ze ook blijven, wanneer nu eenmaal bij haar natuur en karakter. „Is dit bedoeld als een compliment of ik steeds in de nabijheid kon zijn van En dit kon Larne des te beter beoordeelen, enkel en alleen als een cynische, hatelijke iemand zooals u," antwoordde Larne. omdat hij zijn heele leven lang gewend was opmerking?" vroeg hij. „Weet u wel, dat er een zeker gevoel van geweest te ontvangen, en zelden of nooit „U moogt het precies opvatten, zooals vrede over me komt als ik naar u kijk? En iets terugschonk. Hij kende haar type door U wilt," antwoordde ze, waarna ze hem dat was nog sterker, toen u me zooeven en door. Hij begreep, dat hij geen tijd te uitliet. aanraakte ik bedoel, toen u mijn hand verknoeien had, daar zijn verlof slechts verbondt. Maakte zich toen ook een zekere zeer kort was. Bovendien had hij maar Voordat hij echter vertrok, bedankte hij sensatie van u meester?" vroeg hij, terwijl al te goed bemerkt, dat het jonge meisje haar nog eens voor het verbinden van zijn hij haar strak aankeek. eveneens 'n bijzonder groote aantrekkings- wond. „Ik ben U buitengewoon dankbaar, In die oogenblikken was er inderdaad kracht voor Kennings scheen te bezitten. en tegelijk schaam ik me diep, omdat ik een stroom van emoties door het jonge Hij glimlachte om haar laatste antwoord, U bedrogen heb. Nee, dat doe ik ook meisje gegaan, doch dat zou ze voor niets en daarna werd hij opeens ernstig. eigenlijk niet," haastte hij zich te verter wereld hebben willen bekennen. „Ik wist, dat er vanmiddag een partijtje beteren, „want het was 't meer dan waard. „Waarom zou dat gebeurd moeten zijn?" zou zijn, dat zal ik niet ontkennen," ver- Ik ben erg bang, zoo nu en dan een onvroeg ze, terwijl ze haar hoofdje uitdagend volgde hij, „maar er was iets anders wat beschaamde zondaar te kunnen worden in den nek wierp. „Ik bezit allerminst een me hierheen bracht. Misschien zult U er genoemd. Volgens mijn opvattingen kan sterke verbeeldingskracht." om glimlachen en dat zou ik heej jammer het doel maar al te vaak de middelen „Het is geen kwestie van verbeeldings- vinden... maar toch zal ik het t l zeggen. heiligen. De mogelijkheid is niet uitgekracht," protesteerde hij. „Wat denkt U Ik wist, dat ik onder de gewone mooie sloten, dat U het in de toekomst volmaakt bijvoorbeeld, dat me vandaag hier heeft en vaak oppervlakkige meisjes, welke men met me eens is." gebracht?" op feestjes aantreft... U zou vinden." Eva durfde en wilde niet ernstig zijn. Ze bloosde tot aan de wortels van haar Ze zou niet toestaan, dat deze bijzonder haar. Niettemin wist ze zich goed te houaantrekkelijke man haar volkomen onder den en er kwam een kille, spottende uitzijn betooverenden invloed zou brengen. drukking in haar oogen. W a a r was het gevoel van angst en zelfs „Waar haalt U toch al dien onzin vanafkeer gebleven, dat zich in de eerste mo- daan? Het lijkt me het beste, als U nu maar menten van haar had meester gemaakt? ophoudt, want er bestaan grenzen." En waarom was dat gevoel onmiddellijk Nog steeds hield Larne evenwel haar gevolgd door een van zulk een overwel- handen omvat. digende aantrekkingskracht, dat het haar „Kijk me aan!" beval hij. „Kijk me aan, voorkwam alsof ze door een magneet tot en luister; daarna zal ik II voor het verhem getrokken werd? dere gedeelte van den middag als een Het leek haar toe, alsof ze er nimmer vreemdelinge behandelen en bijzonder beaan zou kunnen ontkomen. Het eenige wat leefd zijn. Wilt U me nu aanhooren? Tusze doen kon was alles in het werk te schen menschen zooals U en ik bestaan stellen om niets te laten merken van het- geen grenzen. Dat is uitgesloten, omdat *-geen er in haar omging. het nooit de bedoeling is geweest, dat die „ W a t U hier gebracht heeft?" vroeg ze er zouden zijn. U gelooft toch zeker ook glimlachend. „Ik veronderstel dat het Sir in een zekere voorbeschikking, is het niet?" „O, ja," antwoordde ze. William's Rolls Royce was." „Welnu," ging hij voort, „dan zult U Eensklaps nam hij haar hemden in de zijne en keek haar in de oogen. Hij ver- ook niet kunnen loochenen dat hetgeen ik stond meesterlijk de kunst vrouwen het zeg, .waarheid is. Dat móógt en kunt U hof te maken, en hij begreep maar al te niet," eindigde hij en er was een klank goed, welk een effect een brutaal optreden van triomf in zijn stem. Hij had in Eva's WALTHER MATTHIES, zou nebben tegenover een jong meisje, dat oogen een uitdrukking gezien, waarop hij de bekende Haagsche accompagnateur en al eenige minuten had gewacht: een zachnog bitter weinig ervaringen van de vroegere begeleider van Louis Davids, beten, droomerigen blik, alsof er eensklaps geleidt thans Eline Pisuisse bij haar repermannen had. een nevel voor haar oogen was gekomen. Indien het kleine beetje goeds, dat hij toire van Internationale Liedjes. inderdaad bezat, grooter was geweest, dan - 29 -

LODES DOOLV/ECm

Het jonge meisje schudde haar hoofdje. „ T e oordeelen naar de manier w a a r o p onze kennismaking begonnen is, vermoed ik niet dat ik het ooit in één enkel opzicht met U eens zal zijn," zei ze openhartig. Larne, die niet aan dergelijke antwoorden gewend was, scheen hierdoor juist nog meer geprikkeld te worden. „ D a t zou wonderbaarlijk zijn. U zult moeten toegeven dat twee menschen, die in opvattingen volkomen van elkander ver­ schillen, zich nimmer in eikaars nabijheid kunnen vervelen," zei hij. „ E r zou steeds een wrijvingspunt bestaan en dat is buiten­ gewoon aantrekkelijk. M a a r in ieder geval zou er één ding bestaan, waarin we het samen onomstootelijk eens waren," voegde er hij er vol overtuiging aan toe. Er kwam een veelbeteekenende uitdrukking in zijn oogen. E v a w a s echter niet van plan hem verder aan te hooren en gaf opnieuw te kennen, dat ze dadelijk aan haar werk moest, daar ze het bijzonder druk had. „Ik zal het U nu ook niet vertellen, om­ dat het er niet het juiste oogenblik voor is," zei hij. „Bovendien wacht Kennings op me. Hij zal niet weten wat er van me geworden is. Ik veronderstel dat ik hem de volle waarheid dien te vertellen." „ D e werkelijke waarheid?" Het lag in haar bedoeling sarcastisch te zijn. „Ja, de werkelijke waarheid. Hij is nu eenmaal een man, dien men niet zou kunnen bedriegen. Het komt omdat hij zelf onkreukbaar eerlijk is. Hij is een door en door goed mensch en ik vergelijk mezelf wel eens met een circusclown. Kennings is een man, zooals men er slechts één op de duizend in het leven aantreft. Ik kan me dan ook in geen enkel opzicht met hem vergelijken." Het jonge meisje vond zijn laatste woor­ den buitengewoon sympathiek, want hoe arrogant en oppervlakkig hij wellicht ook mocht zijn, zijn gevoelens van vriendschap ten opzichte van Kennings schenen toch volmaakt ernstig. „Ik denk, dèt hij uitstekend gezelschap voor U is," zei ze, meer om hem te plagen dan om iets anders. „Dat is ook zoo. Een betere vriend dan ik eigenlijk verdien." Larne werd op dit oogenblik bijna nederig. „Hij is zoo'n brave kerel, dat " Hij zweeg plotseling, daar June langs het grintpad op hen toekwam. Z e w a s één en al opwinding en vroolijk­ heid. „Ik heb het tentje voor U in orde ge­ bracht. Majoor Larne," vertelde ze. „ U kunt het tusschen de boomen door zien: het heeft roode en witte strepen. Ik heb er een tafeltje in gezet, twee stoelen, een spel kaarten en een beker, waarin ik van­ middag frisch water zal doen, voor het ge­ val U door het vele praten dorstig mocht

worden. Het is vreeselijk aardig van U, dat U ons feest wilt komen opluisteren." T o e n Kennings afscheid nam van den heer Pickering, met wien hij over de con­ dities had gesproken aan den eventueelen koop van Ashurst M a n o r verbonden, dacht hij ineens aan zijn vriend Larne, die op een gegeven oogenblik spoorloos was ver­ dwenen. W a a r zat hij in 's hemelsnaam? Hij viel in geen velden of wegen te be­ kennen. Kennings veronderstelde dat hij naar „De G roene M a n " , het dorpscafé, was ge­ gaan, waar ze elkander voor de lunch zouden ontmoeten, en die veronderstelling bleek juist te zijn. Larne zat op den minst ongemakkelijken stoel in de kleine gelagkamer en naast hem stond een whisky­soda. Kennings' blikken vielen onmiddellijk op het groote glas. „Ben je al zoo vroeg begonnen?" vroeg hij. „Ik dacht dat je van plan was in Engeland een poosje geheelonthouder t e spelen, Pat?" „Dat lag ook in mijn voornemen, maar ik schijn me nu eenmaal aan oude ge­ woonten niet te kunnen onttrekken. Ik zal je echter het genoegen doen de whisky aan deze aspidistra­plant te geven. Ben ik gehoorzaam of niet?" Hij leegde zijn glas op de plant, die op het midden van de tafel stond. „Als ik in de wildernis zit, dan kan ik dat goedje niet missen," vertelde hij. „Je komt er daar nu eenmaal vanzelf toe om te drinken, want je verveelt je er dood." • „ W e e s zoo verstandig, oude jongen, het drinken nog bijtijds af te leeren. N u kan dat nog," zei Kennings op ernstigen toon. „Ik heb al heel wat mannen in de kracht van hun leven aan te veel drinken te gronde zien gaan." Larne stond op en ging voor den spiegel staan. Het beeld dat hierin weerkaatst werd, scheen zijn volle tevredenheid op te wekken. Evenals het beginstadium van een d o o ­ delijke ziekte niet voor het bloote oog merkbaar is, was het nog vrijwel niet zicht­ baar dat Larne den laatsten tijd in Indië te veel had gedronken. Zelfs Kennings wist eigenlijk heel weinig van zijn gewoon­ ten af. Hij veronderstelde slechts dat Larne zoo nu en dan een zekere opwekking wilde hebben, omdat hij, door zijn betrekking ge­ dwongen, jaren achtereen in een eenzame streek in Indië had moeten doorbrengen. „Ik ben volmaakt gezond, oude jongen," zei Larne. „ D e terugreis naar Engeland heeft me heel wat goed gedaan. Boven­ dien is het nimmer mijn gewoonte geweest bepaald misbruik van sterken drank te maken. Ik weet precies hoeveel ik ver­ dragen kan; dat is alles. E e n paar jaar

Zomerkou,

BEaWafcsï

geleden ben ik te ver gegaan met drinken, maar toen werd ik er zoo beroerd van, dat ik er gauw mee ophield." „Ik hoop dat je bij je voornemen blijft," zei Kennings bedaard. „Dat zal ik zeer zeker doen," zei Larne, na nog een laatsten blik in den spiegel te hebben geworpen. „Ik ben niet van plan mijn knappe uiterlijk en... hm... mijn fatale betoovering voor vrouwen te verliezen. Tusschen twee haakjes: over dames ge­ sproken, ik ga vanmiddag met je mee naar het partijtje bij de T r e h a r n e s . Ik heb een speciale uitnoodiging gekregen." „ H e b ik ooit van mijn leven!" riep Ken­ nings uit. D a a r n a glimlachte hij echter. Larne was eenvoudig onverbeterlijk. Hij scheen tot alles in staat te zijn. „ W a s je nijdig omdat ik je gezegd had, je niet mee te kunnen nemen, omdat ik die menschen zoo kort kende? Als ik had geweten dat je er zoo bijzonder op gesteld was, dan zou ik mijn hand wel over mijn hart hebben gestreken, hoor." „ W e e t je wel heel zeker, dat je me er liever niet buiten hadt gehouden?" vroeg Larne. Éen dergelijke gedachte was echter in werkelijkheid niet in Kennings' brein op­ gekomen. „ W a a r o m , oude jongen?" „Die twee meisjes " „Stel je niet zoo d w a a s aan, Pat. Laten we gaan eten, anders wordt de lunch koud." Larne zette zich tegenover Ken­ nings aan een tafel bij het raam. „ W a t zou je er van zeggen als ik een glas bier nam?" vroeg hij glimlachend. „Bier is niet verboden. Bestel het maar gauw." Eensklaps viel zijn oog op Larne's verbonden hand. „ H e b je je bezeerd?!' vroeg hij. Larne grinnikte en keek met een zekeren trots naar zijn pols. „Dat is het werk van E v a Treharne. Heeft ze niet een prachtig verband ge­ legd? O p die manier gelukte het me een invitatie voor de partij van vanmiddag te bemachtigen, moet je weten. Ik bezeerde me opzettelijk. P e r slot van rekening w a s het eigenlijk niet eens noodig geweest, want ik ontmoette het jongere zusje bij de portierswoning van het groote buiten, en het was gemakkelijk genoeg haar aan te spreken. Z e is een alleraardigst schep­ seltje en ik kon al dadelijk met haar o p ­ schieten. Z e nam me mee naar huis om mijn hand door haar zuster te laten ver­ binden. D e dokter was niet thuis, moet je weten." E r kwam een eigenaardige uitdrukking in Kennings' oogen.

Neem rae niet k w a i p , mijnheer, maar Ik heb nog In een dagen een ehooriyk maal ^ gehad.

TOGAL'

«evolu van plotselinge afkoeling, tocht, te luchtige kleeding of bedek­ ding, dreigt iedereen met aanleg voor R H E U M A T 1 E K . Zij openbaart zich door p i j n in zenuwen, spieren en gewrichten in acuten vorm. Laat het niet verergeren, doch gebruikt d i r e c t het bekende geneesmiddel tegen rheumatiek, T O G A L ­ t a b l e t t e n . In den rege .s een flacon i f 0.80 vÓlda.nde?BU llU xToth. « Drog. a f 0.80 en f 2 . ­ . Voor langere k u r e n in kliniekverpakkinq a f8.75, welke in het gebruik veel voordcehucr .„■

Die blikken in de oogen van anderen

Tk^sdiemerende^aaitfesteckiven de tint Van uw zijden kousen die U toch zeker met zorg bij de kleur van Uw toilet uitgekozen hebt. Daarom is het van be­ lang, dat U zooals in het gelaat, in de oksels en In den nek ook op de beenen het overtollig h a a r verwijdert. De kleur van U w fijne kousen zal dan zonder smet uitkomen. Hoe U de haren het beste verwijdert zonder den nagroei te be­ vorderen? ­ G ebruikt " D u l m i n " ­ O n t h a r i n g s ­ crème, maar scheert nietl "Dulmin­Ontharingscrème" werkt vlug en pijnloos. Zacht voor de huid, lost "Dulmin" de haren vlug op. Het is een witte crème, week en zacht als een Cold­Crème en bijna zonder bijgeur. Ze droogt niet in en beperkt het ver­ wijderen van het haar met het aanbrengen van de crime en het afwisschen inbegrepen, tot 5 Minuten. Door vaak gebruik groeien de haren steeds langzamer aan. Jaren­ lange experimenteele arbeid heeft "Dulmin­Ontharings­ crème" zoo voortreffelijk gemaakt. Ze beteekent een voor­ uitgang, waarvan geen vrouw afstand kan doen. Kleine tube Fl /.— Oroote tube Fl 1.75 1'roeftube Fl —40 fiïcnil \'?rkrijpbafirf

GARANTlEi Wij betalen hei geld terug, wanneer U mei net resultaat niet tevreden bent. Lei op de gebruiksaanwijzing.

DXJLMÏÏ

kunnen vele dames zich vaak moeilijk verklaren, toch bedenken lij niet, dat 95 van de 100 vrouwen aan overdadige transpiratie, vooral onder de armen, lijden. Deze uitwaseming is in den zomer, ondanks alle rein­ heid, heel gauw merkbaar en het eigenaardige is, dat de betrokken persoon er zelf geen erg in heeft. Anderen zeggen uit beleefdheid niets, gelijk Uzelf er niet over spreekt, wanneer U de onaangename lucht bij anderen opmerkt. Het is zoo eenvoudig dit te verhelpen door 2—3 keer per week Trannosan, naar het recept van Professor Polland te gebruiken. Trannosan helpt reeds na de eerste toepassing. De lucht verdwijnt onmiddellijk, de uitwaseming wordt minder en langzamerhand normaal. Zonder eenige kosten kunt U een proef nemen door onderstaanden bon aan ons op te zenden. Trannosan is verkrijgbaar bij Apothekers, Drogisten en in Toilet­ zaken. Uw leverancier verschaft het U, als hij het nog niet heeft, binnen twee dagen. De origineele Bacon, voor den geheelen zomer toereikend, kost slechts f 1.80.

L ij i er i aan transpiretrende voeten vragen toezending Van prospectus „ V" over Trannosan tegen voetzweet.

ONTHARINGSCRÈME

N.V. Drogerijen Maaticbappij Schiek.de 104 — Rotterdam Ik vertoek oro gratis toeiendlng van h«t benoodlgde voor een proefneming met Trannoean tegen tramp ratle onder dt armen. Dit verwek verplicht mij tot nietl.

Adres D

Knip dan bon nog heden uit. U kunt hem dc-sgewenscM als d r u k w e r k verzonden.

Dr. M. Albersheim, Frankfurt a. M., 21 D 29. London Generaalvertegenwoordiging en Depot voor Nederland:

**»

i

M8\»

^^^PL* 'o- -

.*£%•%&'"

19

Trannosan Tegen Transpiratie

J. WINKEL Jzn., den Haag, Merwedestraat 47, Telefoon 72595.

logeer Ik öök In «en .-^fc pension.

S

,_

is het z u i v e r e m o d e r n e z e e p p o e d e r dat uw wasch­ g o e d niet slechts b r a n d h e l d e r m a a k t , d o c h w a a r d o o r het t e v e n s z o o l a n g mogelijk m e e g a a t . H o u d t dit in g e d a c h t e w a n t Uw w a s c h g o e d kost veel m e e r d a n z e e p .

I ZEEPPOEDER 1E SOORT

"r"

BE

ARM3S M H J L i O N N A B R

WOORDEN VAN SAM TRIP.

MUZIEK VAN PAUL COLLIN EN DINNI v. MAARLE

jjoeh.ten erheen, Ufen <*AArnreuijuM.tigver..mo.%an.

^m 11

Toch \^diemi,nmtizijnim..menikx.plLtx&l U>I..rtrektgeenge.ngtwi2JwL W..W1 éiwto pjenTeedhljameen

ilee^eftJekwauJ Wt±r..x&nmenteenyu u u nwtitfe ge_ven. £e

-dor..\»i.Zse-verikweetismerin de hee.le bvuwt: Green mi?.ll#.ri*lr«rtriaage..«tor...ven.

■

IU«rtchttn voorbehouoltnelacK. entutiroerlng4recJitafltihna.Jtcf>riftelj/ke toesttmm/ng va,n Thu,](b)lin. ■

■

■

■

Een H ollandsche jongen was jaren geleên Naar 't land van de dollars getogen. Hij ging meer of minder gesjochten er [heen Won daar een reusachtig vermogen. En toch vond die man met zijn groot [kapitaal Volstrekt geen genot in zijn leven; Want hij leed sinds lang aan een ernstige [kwaal, Waaraan men geen naam wist te geven.

Een maand later was hij al in Amsterdam En liep er heel dikwijls verloren; Tot hij op een dag door de Houttuinen [kwam, Het straatje waar hij was geboren. Daar zat voor een slopje een stok-oude [man Genoeglijk een pijpje te rooken. De millionnair bood een sigaartje hem [aan; En 't ijs was onmid'lijk gebroken.

„Met hard werken heb ik millioenen [vergaard „En 'k ben ongelukkig gebleven. „'kWou da'k iemand vond, die mij hier [op aard „Een goede gezondheid kon geven." Het oudje zei:„Heusch,ik heb met je te doen; „Maar Iaat je door mij nou'ris raaien. „En hellept het niet, het kost je geen [millioen „Je bent zdó toch ook voor de haaien;

De knapste doctoren van 't land liep hij af; Elkeen moest zijn onmacht erkennen. Eén troost kreeg hij, dien een professor [hem gaf: „Misschien zal j'er wel eens aan wennen." Ten einde raad dacht hij: „Ik neem een [besluit, Als niemand me hier kan cureeren. Dan trek ik er maar eens een jaar [tusschenuit En 'k zal het in Holland probeeren."

Ze babbelden samen van dit en van dat; Die ou'e baas glunderde ooiijk. Hoewel hij geen cent op de wereld [bezat, Scheen hij toch tevreden en vroolijk. De millionnair zuchtte, en zei: „Beste [man, „Het lot heeft me alles gegeven, „Op twee dingen na, die ik niet vinden [kan: „Gezondheid, en lust om te leven."

„Je bent hier vertrokken, begrijp me nou [wel, „Je kende steeds voorspoed en zegen. „Maar je leefde ginds met je Hollandsch [gestel . „En daar zit je nou mee verlegen. „Als je nou's hierboven een kamertje [huurt. „An 'n jaartje is toch niks bedorven „Zoover ik 'weet, is hier in de heele buurt „Geen millionnair ooit nog gestorven.'.

MAISC3N

ODICD

7 PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS

Fabriek van Artistiek Zilverwerk

Specialiteit voor geschenken in zilver

Gevestigd

m 1930

en

verzilverd

metaal

KIS 3 ^ 3 GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITG EVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE Red. en Adm.: Galgewater 22. Lelden. Tel. 7«0 Poatrekeninfj 41880

. v

VerachtJnt wekelijks - PrUs per kwartaal f1.95

LILIAN UADVCV