International Sport Coaching Framework version 1.1 1. Coaching Framework foundations Coaches spelen een centrale rol bij het begeleiden van de ontwikkeling van atleten die deel uitmaken van sport programma’s van clubs, scholen, bonden en andere organisaties. Het welzijn van de atleten is verreweg de grootste zorg van een coach bij het ontwerpen, uitvoeren en evalueren van trainingen en competities. Terwijl er veel overeenkomsten zijn in de internationale gemeenschap van coaches, zijn er ook verscheidene unieke karakteristieken in iedere sport en land. Nationale en internationale sportbonden definiëren en reguleren de universele coach. Sportgerichte en lokale organisaties zetten de voorgevormde richtlijnen voort om bepaalde problemen en objectieven te behandelen. Coaching en sport worden het best uitgevoerd als het beleid en de principes van nationale en internationale federaties in harmonie samenwerken. De behoeften en ervaringen van atleten in lokale gemeenschappen en het vereenvoudigen van deelnamen aan sportevenementen komen hier ook bij kijken. Internationale perspectieven en de lokale behoeften Het kader bevat een referentiepunt met globale applicaties. Dit vormt een belangrijke uitdaging door de diversiteit van sporten, landen en contexten waarin coaching wordt voorzien. Het is een poging om een gestroomlijnde connectie neer te zetten van de ondersteuning en management van coaches op globaal en lokaal niveau door middel van het gebruik van dezelfde handvaten: - Terminologie: Een van de hoofddoelen van het kader is het creëren van een gemeenschappelijke taal en afspraken in het vak coaching. Ten gevolge van overeenkomsten van de kernbegrippen, is het mogelijk om de samenwerking van coaches en het coachen zelf te verbeteren. Een collectieve ‘taal’, desondanks de verschillen in linguïstiek en cultuur, zal deuren openen voor het herkennen van de kwalificaties van coaches en hun mobiliteit. - Rol definitie: Het kader streeft erna om een duidelijke opzet te maken van de rollen van de coaches waarbij het niveau duidelijk wordt aangegeven van bevoegdheden, kwalificaties, de doelgroepen en de status van de coach (e.g. betaald, part-time, vrijwillig). Ook worden de gedragcodes gecombineerd met verantwoordelijkheden van de coach. - Prestatienormen van coaching: Het kader is een hulpmiddel voor iedereen die betrokken is in coaching en de ontwikkeling van coaches. Echter, het proces heeft duidelijk laten zien dat er een sterk verlangen is naar het op de kaart zetten van de mogelijkheden geassocieerd met verscheidene coachrollen. Het kader zal voorzien van een mechanisme voor het vaststellen van de minimumnormen voor training, certificeren en evalueren van coaches. Bovendien komt het verbeteren van de effectiviteit van coaching ook aan bod in verschillende contexten.
Grassroots impact Hetgeen dat centraal staat in het kader is de herkenning dat coaching het best wordt toegepast vanuit de basisgedachte. Dag in en dag uit werken coaches en atleten met elkaar in de vorm van training of wedstrijd. ‘The International Sport Coaching Federation’ erkent dit en
heeft een verdeling gemaakt van de ontwikkeling van coaches en hoe coaching zou moeten worden overwogen. Zie figuur 1.1 >Front-line coaching (Frontlinie coaching): refereert naar de doorlopende praktijk van coaching. Het vermogen van een coach is cruciaal voor de effectiviteit van coaching, samen met de prestaties en de vooruitgang. >Coach development (Coach ontwikkeling): refereert naar het bereik van bemiddelde of onbemiddelde onderwijs en professionele activiteiten die beschikbaar zijn voor coaches. >Coaching system (Coaching systeem): refereert naar de structuur in elke sport of natie om de ontwikkeling van coaching, en de levering van coaching te ondersteunen. >Sport and social system (Sport en het sociale systeem): refereert naar de uitgebreidere sportieve, culturele, sociale, economische en politieke systemen waarin coaching geleverd wordt. Figuur 1.1 Coach Kringen
Het raamwerk is voorzien van handleidingen die het coach-onderwijs in kaart brengen. Dit is afhankelijk van de ontwikkeling in de desbetreffende sporten en landen. In alle gevallen moet er vanuit de basisgedachte gewerkt worden, zoals aangegeven in figuur 1.2.
Figuur 1.2 specificeert de mogelijkheden en de rol van coaching in de sport en natie om aan de behoeften van de atleten te voldoen. Het benadrukt ook het belang van de sport en sporttakoverstijgende thema’s, met mogelijkheden tot feedback en maximalisatie van het programma. Door dit proces worden de rollen van internationale federaties en overheidgebaseerde organisaties duidelijker gedefinieerd. Ook wordt de bereikbaarheid van coachopleidings- en ontwikkelingsprogramma’s eenvoudiger. Figuur 1.2 Toepassing van het Internationaal Sport Coaching Raamwerk
2. Coaching in context Coaching is een relationele, niet geïsoleerde activiteit. Coaches voeren hun rol uit op sociaalen organisatorisch gebied. Zij zijn verantwoordelijk voor het begrijpen, het omgaan met anderen en het uitoefenen van invloed op de omgeving waarin ze werken. Dit vergt effectieve en ethische training- en competitieprogramma’s. Naar de stem van een coach zou ook geluisterd moeten worden in het nemen van beslissingen in een organisatie, vooral als het gaat over de ontwikkeling van hun atleten. Sport coaching gedefinieerd Hetgeen wat centraal staat voor coaches is de creatie van trainings- en competitiemogelijkheden waar de atleten voordeel van hebben. Voortbouwend op eerder werk van de ‘European Coaching Council’, de definitie van sport coaching, benadrukt de rol van coaches het begeleiden en het ontwikkelen van atleten op lange termijn. Om dit kundig uit te voeren moeten coaches voldoende zijn geïnformeerd, geschoold en gekwalificeerd. De effectiviteit van coaching wordt gemeten door consistentie en positieve resultaten van atleten en teams bij concurrerend succes. Een coach die discipline weet te vergen bij atleten of een groep kan maken van los zand is net zo succesvol als een coach die de landstitel wint. De uitdaging om de effectiviteit te maximaliseren met verscheidene groepen van atleten en omstandigheden die steeds veranderen maakt deel van de allure en rijkdom van coaching. De diversiteit van de rol en context, de levering van coaching en wat men onder het woord ‘succes’ verstaat verschilt per situatie. Sport specifieke situatie De erkenning van de sportspecifieke aard van coaching staat centraal in de identiteit van de coach, evenals de sociale- en organisatorische context waarin het coachen plaatsvindt. Nationale federaties reguleren en structureren sport in individuele landen net zoals dit gebeurt op internationaal gebied. Daarom werken coaches met regels, spelvormen en competitiestructuren die verbonden zijn met hun sport. Nationale, regionale en lokale autoriteiten gebruiken coaching ook om hun doelstelling te bereiken als het gaat om deelname en uitvoering. Coaches in scholen, clubs en gemeenschappen identificeren en focussen op wat zij zelf en wat de atleten willen bereiken. Daarom moeten coaches programma’s ontwikkelen waarmee ze voldoen aan zowel de behoeften van de atleten als de behoefte van de organisatie. In figuur 2.1 kunt u de lagen van betrokkenheid voor coaches bekijken. Figuur 2.1 Lagen van betrokkenheid
Betaalde of vrijwilligere status De coachgemeenschap bestaat uit vrijwilligers, parttime betaalde- en fulltime betaalde coaches. De ratio van de categorieën van coachstatus is afhankelijk van de middelen van de sport en/of natie. Daarom wordt coaching gezien als een gemixt vakgebied. Coaching scheidt zich af van andere professies door zijn hoge percentage aan vrijwilligers. Veel van deze vrijwilligers zijn ouders en voormalige atleten die hun lokale sportverenigingen steunen door middel van coaching. In veel gevallen voeren de vrijwilligers rollen uit waarbij beslissingen nog niet gemaakt zijn. De sport profiteert er ook van als er meer ervaren coaches bestaand, van wie sommigen betaald worden. Deze coaches hebben vele rollen, maar de belangrijkste is het helpen en managen van andere coaches, pre-coaches en vrijwilligers. Figuur 2.2. toont de categorieën van de verschillende coaches en hun relatie tot elkaar. Figuur 2.2 Categorieën van verschillende coaches en hun relatie tot elkaar
Primaire functies Tot nu toe lag de focus vooral bij bredere doelstelling, verwachtingen en rollen van coaches. Nu wordt het tijd om te kijken wat coaches doen en waar hun functies voor dienen. De primaire functies van coaches zijn uitvoerig onderzocht. Verschillende functionele en competentiegerichte kaders zijn ontwikkeld op nationaal en internationaal niveau. De International Sport Coaching Framework specificeert zes primaire functies. Deze zes functies vormen samen de kern voor de ontwikkeling en verbetering van coaches: 1. Stel de visie en strategie vast De coach creëert een visie en strategie gebaseerd op de behoeften en de status van ontwikkeling waarin de atleet, organisatie en sociale omgeving zich bevinden. Creëer een milieu De coach gaat een contract aan om te werken met een groep atleten en neemt verantwoording voor het maken van planningen voor specifieke periodes. De coach zoekt ook naar een manier om de omgeving maximaal te benutten voor zijn programma op gebied van personeel, faciliteiten, middelen, werkmethoden en management van andere coaches en personeel. 2. Creëer de gewenste omgeving De coach zorgt ervoor dat hij kan werken met een groep van atleten en neemt verantwoordelijkheid voor de planning van de komende periode. De coach dient ook een optimale omgeving te creëren wat betreft faciliteiten, ander personeel en het management van andere coaches en personeel. 3. Bouw relaties op De coach bouwt positieve en effectieve relaties met atleten en anderen die betrokken zijn tot het programma. Dit is inclusief het personeel van de club, school, federaties en andere niveaus. De coach is verantwoordelijk voor het betrokken zijn bij, bijdragen aan en invloed hebben op de organisatorische context.
4. Dirigeer trainingen en structureer competities De coach organiseert passende en uitdagende trainingen en verzorgt competitie voor de atleten. Deze voortdurende ervaringen zijn nodig voor verdere ontwikkelingen en verbeteringen.
5. Lees en reageer op het ‘veld’ De coach observeert en reageert gepast op gebeurtenissen op en rondom het veld. Effectief beslissingen maken is essentieel om deze functie uit te oefenen. 6. Leer en reflecteer De coach evalueert het programma in het geheel eveneens als iedere training en iedere wedstrijd apart. Evaluatie en reflectie ondersteunen het voortdurende proces van leren en professionele ontwikkeling. De coach helpt ook bij het opleiden en ontwikkelen van andere coaches. De primaire functies beschrijven, in het algemeen, hoe coaches hun doelen bereiken. Variatie kan natuurlijk ontstaan, afhankelijk van de rol van de coach en zijn omstandigheden. Tevens zijn ervaren coaches vaker actief in alle zes de functies dan de beginnende coach. Maar alle coaches zouden de zes primaire functies moeten kennen en ernaar streven ongeacht het niveau van ervaring. Deze zes functies worden verder bestudeert in hoofdstuk 5. De primaire functies zijn met elkaar verbonden en komen voor in een cyclisch proces van voortdurende verbetering. Deze cyclus omvat planning, uitvoering, aanpassing en terugblikken. Dit proces erkent ook dat coaches met verschillende cycli en intensiviteit werken. Deze cycli kunnen variëren in tijdsduur van een trainingssessie tot een heel seizoen tot een groot gedeelte van een carrière van een atleet. Professionele en morele verantwoordelijkheden De coach is gericht op het verbeteren van de atleet, zowel op sportief vlak als persoonlijk vlak.
3. Coaching recipients and impact Om langdurige verbetering te krijgen en te behouden moet de coach kennis hebben van de behoeften en ontwikkeling van de atleten waarmee ze werken. Programma’s moeten de ontwikkeling van coaches ondersteunen voor het verbeteren van bevoegdheden en hun kennis die nodig is voor het werken met verschillende atleten. Sportdeelname spectrum Gebaseerd op onderzoek zijn er twee soorten sporters geïdentificeerd: Recreatie – en wedstrijdsporter: Meedoen en eigen ervaring creëren zijn de belangrijkste prioriteiten. (bijv. plezier hebben, vaardigheden ontwikkelen en een gezonder worden) Prestatie sport: De ontwikkeling van vaardigheden die zich positief uit in wedstrijden is het hoofddoel. Beide categorieën hebben drie subcategorieën: Recreatieve – en wedstrijdsporter: - Kinderen - Adolescenten (Jongeren Recreatie Sporters) - Volwassenen Prestatie: - Opkomende talenten - Presterende atleten - Elite atleten Figuur 3.1 Segmenten van het Sportdeelname spectrum
Deze segmenten kunt u verder bestuderen in figuur 3.1, dat deel uitmaakt van Sportdeelname spectrum. Deelnemers De segmenten binnen ‘sportdeelname’ kan als volgt worden beschreven: Kinderen: Dit zijn vaak kinderen tot 12 jaar die met veel verschillende soorten sporten te maken hebben. Hier wordt de basis van hun individuele keuzes, vaardigheden en paden gelegd. Adolescenten: Tieners die deelnemen voor recreatie, sociale interactie en plezier. De betrokkenheid kan positieve gevolgen hebben op gebied van een gezonde leefstijl, connectie met medesporters en de levensvaardigheden. Sommige tieners zetten deze betrokkenheid door tot hun volwassenheid. Dit heeft als gevolg dat het aantal volwassenen die deelnemen
stijgt. Sommige tieners stoppen in de fase van adolescent, maar pakken de sport weer op als ze volwassen zijn om deel te nemen in ontspannings- en gezondheidsactiviteiten. Prestatie atleten Terwijl de meeste sporters onder de categorie ‘deelnemer’ vallen, zijn er anderen die graag bij de categorie ‘prestatie atleten’ willen horen en stappen de arena binnen als opkomend atleet. - Opkomende atleten: Dit wordt vaak gekenmerkt door jonge tieners die meer tijd, frequentie en toewijding aan hun sport geven bij trainingen en wedstrijden. De focus ligt op het bouwen van technische, tactische, fysieke, mentale, sociale en persoonlijke aspecten die nodig zijn voor prestaties op huidig en aankomend niveau. Specialisatie komt bij sommige sporten al vroeg voor, en daarom moet er goed gekeken worden naar de jonge atleten en hun ontwikkelingen in het algemeen met betrekking tot training- en wedstrijdprogramma’s. - Prestatie atleten: Deze groep bestaat voornamelijk uit volwassenen die nadrukkelijk gedreven worden door competitie en het constant verbeteren van hun eigen vermogen. Deze categorie bevat ook opkomende atleten die in een overgangfase zitten, een proces dat zorgvuldige begeleiding zou moeten bevatten. - Elite atleten: Deze groep representeert een kleine percentage van atleten en bevat atleten van wereldklasse, die meedoen aan wereldkampioenschappen en andere grote evenementen van hun sport. Om dit niveau te halen moeten atleten langdurig streven naar perfectie. De twee segmenten zijn met elkaar verbonden, zoals u kunt zien in figuur 3.1. Ook kunnen de atleten op verschillende wijzen met beide segmenten in verband gebracht worden, dus geleidelijke progressie is niet noodzakelijk. De weg van de sport wordt daarom ook gezien als een individu, context gespecificeerd en niet lineair. Ontwikkelingsmodellen voor atleten De bovengenoemde segmenten zijn vastgesteld door middel van onderzoeken van bestaande modellen en frontlinie bewijs; minstens zeven modellen worden beschreven in het onderzoek. Een van de meest populaire modellen die de betrokkenheid in de sport beschrijft is long-term athlete development (LTAD), ontworpen door Istvan Balyi en weergegeven in figuur 3.2. Figuur 3.2 Long-term Athlete Development (LTAD-model)
Het LTAD model schetst de ideale ontwikkelingsweg, beginnend bij het kind die kennismaakt met de sport tot en met het hoogtepunt van zijn/haar sportieve carrière. Het ontwikkelingsmodel voor sportdeelname (DMSP) omschrijft de recreatieve en prestatieve trajecten in sport. Dit model, ontworpen door Jean Côte, omschrijft sporters in drie levensfasen:
Ontdekkingsfase (6-12 jarige). Kinderen doen aan verschillende activiteiten mee en ontwikkelen algemene bewegingskwaliteiten door de plezierige omgeving waarin ze zich bevinden. Specialisatiefase (13-15 jarige). Kinderen focussen zich niet meer op verschillende sporten maar specialiseren zich in een sport. Investeringsfase (16 jarige en ouder). Jonge atleten houden zich vast aan een bepaalde sport om hiermee hoog te presteren. Voor het recreatie traject geldt dat de ontdekkingsfase wordt gevolgd door recreatieve jaren (12 jarige en ouder). In deze fase sporten kinderen en volwassenen voor sociale interactie, een gezonde leefstijl en plezier. De twee modellen van atleten en de ontwikkeling van de deelnemer kunnen gebruikt worden als referentiepunt wanneer we kijken naar de redenen waarom mensen deelnemen aan sport en hun behoefte aan ontwikkeling in verschillende fasen. Een voordeel van het creëren van modellen is dat coaches bepaalde richtlijnen hebben waar zij zich op moeten focussen. Coaching taken en domeinen De European Framework for Coaching Competence and Qualifications (EFRCCQ) heeft de classificatie van deelname en prestatie opgericht als twee standaard taken in het professionele gebied van sport coaching. Het huidige document ondersteunt en verfijnt de classificatie. De term domein wordt gebruikt om specifieke groepen van atleten te identificeren die op zoek zijn naar informatie over sport, landen en sociale contexten. Zes coachdomeinen worden aan u voorgesteld over twee coachtaken, dit wordt gedaan in figuur 3.3. Figuur 3.3 Coachdomeinen en Coachtaken
Het aantal en de samenstelling kan variëren van sport en natie, maar degene die hier geïdentificeerd worden representeren een goed beginpunt. Het is belangrijk om te begrijpen dat coaches binnen verschillende domeinen kunnen werken aan de twee hoofdtaken. Dit hangt allemaal van de rol van de coach af. De descriptie van twee coachtaken laat zien dat er een verandering is in de traditionele visie van de rol en deskundigheid van een coach. Met het oog op prestatieve sporters en coaches, spelen volgens het model ook de recreatieve coaches een belangrijke rol.Vanwege dit feit is het noodzakelijk om coachopleidingen en diploma’s te scheiden bij deelname en prestatie coaches. Tenslotte moeten coaches zowel basis- als specifieke vaardigheden hebben om de doelen die atleten willen bereiken te ondersteunen.
4. Coaching rollen Hoofdstuk drie liet zien dat er twee coachtaken en zes coachdomeinen berusten op de behoeften van ieder land en sport. Als coaching in een of meerdere domeinen plaatsvindt, nemen de coaches de rollen aan dat verschillende ervaring en bekwaamheid vergt. Net als atleten bouwen coaches hun vakkundigheid in de loop van tijd door ervaring op te doen. Een hoger niveau van de coach gaat vaak hand in hand met een hoger niveau van verantwoordelijkheid en een hoger complexiteit van de rol die de coach heeft. Het verhelderen van alle rollen die een coach kan tegenkomen in de domeinen is een kritisch doel in dit document. We voorzien de basis voor aanpassing en goedkeuring in specifieke sporten en culturen. Deelname en prestatie coaching Het verklaren van de rollen van coaching helpt bij het definiëren van de kernmogelijkheden en bevoegdheid om ze te vervullen. Dit zal uiteindelijk helpen bij het in kaart brengen van de ontwikkeling en werkgelegenheid van coaches en biedt een basis aan waarin coachrollen zijn beschreven en vergeleken. Duidelijke verklaringen van coachrollen zal werkgevers helpen te identificeren van geschikte kandidaten en potentiële opleidingsbehoeften. Ook zal zulke verheldering de aanbieders van opleidingen ondersteunen (federaties en onderwijsinstituten) in het ontwikkelen van kwalificaties met een sterke focus op het verwerven van werkgerelateerde bevoegdheden. De vier belangrijkste coachrollen worden voorgesteld: Coaching Assistent, Coach, Advanced/Senior coach en Master/Head coach (zie overzicht 4.1). De vier beschrijvingen gelden voor recreatieve/wedstrijd coaches en prestatieve coaches. Iedere coachrol heeft een kern. Dit kan variëren van sport, land en context waarin de coach actief is. Als gevolg van verscheidenheid tussen culturele en sportieve contexten, verdienen Advanced/Senior Coach en Master/Head Coach extra aandacht. De progressie van Coaching Assistent naar Master/Head Coach gaat niet automatisch. Coaches willen vaak in een van de andere drie gespecificeerde rollen blijven. Sommige coaches, hoewel erg ervaren en deskundig, geven de voorkeur aan taken waarvoor ze te gekwalificeerd voor lijken te zijn. Tabel 4.1 Rollen van Coaches
Werkgerelateerde focus op rollen De voorgestelde classificatie van coachrollen zijn direct verbonden met op-het-werk activiteiten van coaches. Ze reflecteren niet noodzakelijk op de vier niveaus van coachkwalificaties. Hoewel, sportfederaties worden aangemoedigd om hun educatieve systemen en diploma’s in verband te brengen met deze rollen. Maar het behalen van een diploma garandeert niet dat een coach in staat is om alle taken die met de rol meekomt te
vervullen op hoog niveau. Coachcursussen die op-het-werk training omvatten, waar kern bevoegdheden gedemonstreerd moeten worden op consequente basis, geven een groter garantie dat de link tussen kwalificaties en de rol zelf zal worden gemaakt. Een schematische weergave van competenties (zie tabel 4.2) representeert een vertrek van een focus op tadiotionele kwalificaties. Deze leggen de nadruk op generieke kennis en zijn vaak niet gerelateerd aan de eisen van de baan. Dergelijke kwalificatie systemen hebben vaak de neiging om lagere niveaus te associëren met het coachen van kinderen en jongere deelnemers, en de hogere niveaus te associëren met coaching van prestatiesport. Toepassing van coaching rol beschrijvingen De International Sport Coaching Framework is een voorstander van de vier beschrijvingen van coachrollen. In elke situatie kan de coach er wel of juist niet voor kiezen deze rol te vervullen. De mate waarin Master/Head Coach, Advanced/Senior Coach, Coach and Coaching Assistent bestaan, hangt af van het profiel van de atleet en de demografie binnen de sport. Ook de mate waarin de sport of het land zich richt op de coachdomeinen die nodig zijn voor deelname en prestatie doelen zijn van belang. Naast de beschrijvingen van de coachrollen, worden andere gerelateerde rollen ook erkent. Een van deze rollen is pre-coaching, zoals beschreven wordt in hoofdstuk 2. Coaches op hoog niveau zijn vaak verantwoordelijk voor een heleboel andere coaches en ondersteunend personeel. Deze coaches , werkend op het hoogste niveau, worden om deze redenen vaak managers genoemd. In een stijgende lijn worden zulke rollen ook verbonden met functies die een coach wel of niet kan aannemen. Een vergelijkbaar probleem komt voor bij het coachen van kinderen, zij het in een ander context. Er is vraag naar deskundige coaches die weten hoe ze om moeten gaan met kinderen, vanwege de complexiteit van hun ontwikkelingen. Echter werken veel beginnende en vrijwillige coaches voor een relatief korte periode, en toch moeten ook deze coaches begeleid- , gecoördineerd- en ondersteund worden. Ook al is de hoofdcoach van de kinderen geen prestatie manager, hij of zij speelt toch een belangrijke rol in de ontwikkelingsprogramma’s. Tabel 4.2 Coach rollen en Competenties
Voornaamste Rollen
Assistent Coach Verzorgt basistrainingen, soms onder supervisie
Coach Plannen, leiden en evalueren van trainingssessies
Verzorgt zelf trainingen, soms onder supervisie wanneer deze persoon onderdeel is van een brede
Ervaren Coach Plannen, leiden en evalueren van trainingssessies gedurende het seizoen
Hoofdcoach Plannen, leiden en evalueren van trainingssessies met input van experts en anderen Werkt Werkt zelfstandig en zelfstandig en behoud betreedt een leidersrol binnen overzicht over de structuur van de structuur het programma van het programma
Moedigt andere coaches in opleiding aan
Competenties
staf Ondersteund assistent coaches in hun ontwikkeling
Basis kennis
Specifieke kennis
Theoretische en praktische kennis om te coachen onder begeleiding
Theoretische en praktische kennis van de basis functies van coaching, waardoor onafhankelijk van de groep een training gegeven kan worden. Mogelijkheid om een evaluatie uit te voeren waarmee eenvoudige veranderingen kunnen plaatsvinden
Mogelijkheid om een evaluatie uit te voeren
Ondersteund het management en ontwikkelt de minder ervaren coaches Specifieke en geïntegreerde kennis
Overziet en ondersteund de ontwikkeling van andere coaches Extreem brede, actuele en geïntegreerde kennis Gespecialiseerde, Breed praktische spectrum van kennis om op te competenties treden als om op te treden gevorderde als coach op coach, ongeacht een hoog de omgeving. niveau, ongeacht de omgeving.
Mogelijkheid om een specifieke situatie te evalueren, verschillende opties te overwegen en innovatieve veranderingen toepassen.
Mogelijkheid om een evaluatie uit te voeren waarbij gedacht wordt aan onderzoek en verscheidene criteria die mogelijk leiden tot innovatieve oplossingen
5.Coaching bevoegdheden Om effectieve en langdurige programma’s te ontwikkelen om aan de behoeften van de atleten te voldoen, zijn coaches verantwoordelijk voor het ontwikkelen van mogelijkheden op verschillende soorten gebieden. Om dit te doen moeten zij op zoek gaan naar extra ervaringen, hun repertoire uitbreiden en gebruik maken van formele en informele scholingen. Kerncapaciteiten Coachcapaciteiten refereren naar het vermogen van een coach om op de meest effectieve manier te werken in zijn of haar domein. Bevoegdheid en het onderbouwen van kennis komen ook bij coachcapaciteiten kijken. Dit wordt gevormd door de waarden van de coach zelf. Deze waarden reflecteren op alles wat een coach doet. Ze bevatten identiteit, filosofie, mentaliteit en ethische perspectieven. Figuur 5.1 laat een connectie tussen deze elementen zien. De uitdaging voor coaches bij het ontwikkelen en actualiseren van mogelijkheden wordt door de steun van andere coaches van organisaties en federaties makkelijker gemaakt. Functionele bevoegdheden Zowel coaches op recreatief als prestatief niveau voeren hun taken uit in de primaire gebieden die in hoofdstuk 2 geïdentificeerd zijn. Deze functies zijn hulpmiddelen om langdurige, begeleidende verbetering en ontwikkeling. De functies dienen ook als basis voor het evalueren van de prestaties van de coach. Bevoegdheid wordt wat ingewikkelder en uitdagender als coaches meer verantwoording krijgen. Figuur 5.1 Capaciteiten, competenties, kennis en waarden van coaches
Functioneel coachen refereert naar de aanneming van een effectieve aanpak in bepaalde sociale en organisatorische contexten. Het erkent dat coaching een complexe en dynamische activiteit is dat zich verder uitstrekt dan alleen de overdracht van kennis en vaardigheden van de coach naar de atleet. In wezen moeten coaches bevoegd zijn om te begrijpen, samen te werken met, en vorm geven aan hun omgeving. Taakgerelateerde bevoegdheden Als de coaches hun primaire functies uitvoeren, moeten ze een reeks taken uitvoeren die hun diverse bevoegdheden laat zien. Deze kunnen in zes primaire functionele gebieden ingedeeld worden:
>Stel de visie en strategie vast Waardeer het gehele plaatje. Begrijp en wees bewust van de context en implicaties van de coachprogramma’s. Omarm de richtlijnen en besturen. Zorg voor een goede kennis van de formele structuren waarin het programma wordt uitgevoerd en zet de regels, normen en operationele procedures op een rijtje. Maak een analyse van de behoeften. Creëer een goed beeld van hoe een coachprogramma eruit hoort te zien, op basis van de behoeften van de atleten en de sociale en organisatorische verbintenis. Vorm een visie. Ontwikkel en communiceer effectief de normen, doelen, de richting waar ze naartoe gaan en de manier van werken. Bedenk een strategie. Ontwikkel de juiste strategie om je visie te realiseren. Dit moet zowel korte, tussentijdse en lange termijn planning van sessies, seizoenen en programma’s bevatten. >Vorm de omgeving Ontwikkel een actieplan. Creëer de juiste operationele plannen om de strategie te realiseren. Identificeer en benut het personeel. Haal de atleten en de staf binnen die willen helpen bij het realiseren van de visie. Organiseer de omgeving en het personeel. Bereid een efficiënt, veilig en effectieve omgeving voor, voor het maximaliseren van vooruitgang. Bescherm de atleten. Gebruik alle middelen om de atleten zo goed mogelijk te beschermen. Ontwikkel ontwikkelaars. Specificeer de normen van een individu en team voor het hele seizoen. >Bouw relaties op Leid en beïnvloed. Creëer grotere organisatorische prioriteiten en bevorder de steun voor het personeel. Manage het personeel positief. Zorg voor een goed functionerend team die bestaat uit enthousiaste atleten, coaches, begeleiders en andere betrokkenen. Zorg voor goede individuele relaties. Bouw en behoudt connecties met de atleten, andere coaches, het ondersteunende team en andere organisatoren. Wees een leraar. Leer anderen (atleten, coaches, ouders) wat nodig is om de uitkomst van het programma te realiseren. >Begeleid trainingen en competities Begeleid trainingen. Bevorder verbetering door middel van trainingen en leermogelijkheden. Wedstrijdervaring. Identificeer en manage toepasselijke competitie mogelijkheden om een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van de atleet. >Lees en reageer op het veld. Observeer, analyseer en geef feedback. Bekijk de trainingen en wedstrijden nauwkeurig en geef feedback aan de teams en individuen. Registreer en evalueer. Verzamel en bekijk de data om progressie te peilen. Neem beslissingen en aanpassingen. Maak de juiste beslissingen naar de volgende stap en pas eventueel trainingen en wedstrijd aan. Reageer met gevoeligheid bij grotere gebeurtenissen. Lees en reageer naar een breder sociaal en omgeving toe waarin coaching plaatsvindt.
>Leer en reflecteer Ontwikkel professioneel. Zoek voor relevante formele en informele mogelijkheden om te groeien als coach en leraar. Innoveer. Wees creatief, ga op zoek naar nieuwe oplossingen en improviseer om voordelige eigenschappen aan het programma toe te voegen. Evalueer het programma. Bekijk ieder aspect van het programma en identificeer de sterke en zwakke kanten. Zelfreflectie. Denk systematisch na over ieder aspect van het vak coaching en identificeer manieren om het leren te versnellen en maximaliseren. Coaches kunnen hun bevoegdheid ontwikkelen op het werk zelf. De bevoegdheid en kennisgebieden die geïdentificeerd zijn in dit hoofdstuk vallen binnen de basiskwalificaties van de coach. Tabel 5.1 toont de niveau van bevoegdheid bij coachrollen. Tabel 5.1 Niveaus van competenties en verantwoordelijkheden in het coachvak
Functies
Competenties
Bepalen van Totale plaatje visie en begrijpen strategie Bepalen en leiden Uitvoeren van analyses Bepalen van visie Ontwikkelen van strategie Het vormen Creëer actieplan van de Organiseer sfeer en organisatie personeel Identificeer en werf atleten, trainersstaf en andere hulpbronnen Beschermen van deelnemers Ontwikkel de voortgang Opbouwen Leiden en van relaties beïnvloeden Manage Manage relaties Wees een leraar Plannen Plannen van van trainingen trainingen Organiseren van en wedstrijden
Coach Rollen Assistent Coach Coach * **
Ervaren Coach ***
****
* *
** **
*** ***
**** ****
* *
*** ***
**** ****
*
* ***
*** ***
**** ****
*
**
***
****
***
***
****
****
*
***
****
*
***
****
*
** ** * **
**** *** *** ***
**** **** **** ****
*
**
***
****
*
Hoofdcoach
wedstrijden Evalueer en analyseren van trainingen Leren en reflecteren
Observeren Maak beslissingen en pas deze toe Evalueren Evalueren van trainingsprogramma Zelfreflectie en zelfinzicht Bezig met professionele ontwikkeling Innoveer
* *
** **
**** ****
**** ****
* *
** **
**** ***
**** ****
*
**
***
****
*
**
***
****
*
**
****
Doorlopende onderzoeken proberen de realistische leerresultaten die van de coaches’ kennis, bevoegdheid en waarden afkomen, te specificeren. De verbintenis van kwalificaties tussen nationale federaties en internationale federaties zal helpen bij het verduidelijken van opties, erkenning en wegen voor coaches. De educatie, ontwikkeling en certificatie van coaches worden besproken in hoofdstuk 6 en 7. Kennis gebieden Naast het feit dat coaches hun functionele bevoegdheden moeten laten zien, moeten ze ook kennis hebben van het nemen van hun beslissingen en acties. Jean Côte en Wade Gilbert identificeren drie categorieën die met elkaar verbonden zijn voor het vergaren van coachkennis.
Figuur 5.2 Gebieden van Coachkennis
Het kader gebruikt een gewijzigde versie van deze classificatie om de kernkennis van coaches en om de taken en bevoegdheden die relevant zijn bij het coaching naar voren te brengen.
Professionele kennis Sport > Bestuur, regels en voorschriften > Faciliteiten en materialen
>Technieken en tactieken
Atleten > Het vermogen van een atleet en het stadia van ontwikkeling > De motivatie van de atleet Sportwetenschap >Groei en ontwikkeling > Medicijnen, voeding, eerste hulp en blessurepreventie > Anti doping > Psychologie en sociologie Fundamentele vaardigheden > Taal (gesproken, geschreven en gelezen) vaardigheden
> Biomechanica > Fysiologie > Levensstijl > De business van sport
> Basisniveau wiskunde, wetenschap en technologie
Inter-persoonlijke kennis Sociale samenhang > Macro- en micro coach cultuur > Ethiek en het welzijn van de deelnemers > Ouders en toeschouwers > Mede coaches
> Ambtenaren, scheidsrechters en agenten > Clubs, scholen en federaties > Macro instellingen (bijv. overheid) > Media
Relaties > Communicatie > Passend persoonlijk gedrag > Empathie en sympathie> Management van de groep/atleet > Actief luisteren en ondervragen > Educatie voor de groep/atleet Coaching methodologie >Het leren van theorie en > Observatie, evaluatie en feedback methodologie > Demonstratie en uitleg > Plannen, organisatie en leveren > Instructies en faciliteiten aanbieden > Een positieve leeromgeving creëren Intra persoonlijke kennis Coaching filosofie > Identiteit > Normen
> Geloven > Leidinggevende stijlen
Levenslang leren > Leer bevoegdheden > Autonomie en verantwoording > Mind-set
> Zelf reflectie > Kritisch nadenken en synthese > Innovatie en generatie van kennis
6. Coach onderwijs en ontwikkeling In de eerste vijf hoofdstukken van dit kader zijn twee punten veel naar voren gebracht: De primaire missie van een coach is het ontwikkelen en verbeteren van de atleet, en het vervullen van het doel dat coaches een serie functionele competenties nodig hebben. Het spreekt voor zich dat onderwijs en ontwikkeling leidt tot effectieve gedragsvaardigheden en niet ophoudt bij het verzamelen van kennis. Om een geleerde en ontwikkelde coach te worden zijn tijd, motivatie, toepassing en oefening nodig. Net als atleten moeten coaches groeien door middel van ervaring en mogelijkheden. Het meest voorkomende hiervan is onthe-job ervaring. Dit is veel voorkomend omdat de coach vaak vroeger zelf ook een atleet is geweest Leersituatie Het kader heeft een classificatie van leersituaties voorgesteld aan de hand van het werk van Jennifer Moon. Deze classificatie maak onderscheidt tussen twee leersituatie types: bemiddeld en onbemiddeld (zie afbeelding 6.1). Onbemiddeld leren refereert naar de situatie waarbij de coach begint met leren, ze kiezen wat ze willen leren en beslissen hoe ze dit willen leren. Veel van deze leerervaringen wordt ontwikkeld op het werk zelf. Voorbeelden van onbemiddeld leren is het lezen van boeken, het kijken van Dvd’s en reflecteren van voorafgaande ervaring. Bemiddeld leren refereert naar leren waarbij iemand direct geholpen wordt door iemand anders of door het gebruik Figuur 6.1 Typen leersituaties
van een medium dat het onderwijsmateriaal vereenvoudigt. Bemiddeld leren wordt gerealiseerd door twee verschillende manieren van onderwijs: Formeel en informeel. > Formeel onderwijs “doet zich voor in geïnstitutionaliseerde, chronologische beoordeeld, en hiërarchisch gestructureerd onderwijssysteem.” De inhoud, format en timing worden aan de leerling opgelegd. >Informeel onderwijs is elk “systematische onderwijsactiviteit die uigevoerd wordt buiten het kader van het formele systeem om bepaalde leertypes aan te bieden aan bepaalde subgroepen van de populatie.” In coaching, de context kan ook clinics, seminars en cursussen bevatten. Onderzoek heeft bewezen dat coaches het beste leren als: > hun voorafgaande ervaringen en vaardigheden worden erkend en hierop verder gebouwd en gereflecteerd kan worden. > ze gemotiveerd zijn om te leren en als ze relevante leermaterialen vinden. > ze gestimuleerd worden om verantwoording te nemen bij het leren.
> het klimaat positief en ondersteunend is bij het minimaliseren van angst, experimenten stimuleert en hen op de juiste manier uitdaagt. > hun manier van leren wordt gewaardeerd. > ze vele mogelijkheden krijgen om te oefenen en hun oefenstof kunnen toepassen in hun eigen context. > ze betrokken en actief zijn in hun eigen leerproces. > ze succes ervaren en feedback krijgen dat extra zelfvertrouwen geeft. De ervaringen van een coach op gebied van ontwikkeling en onderwijs zou moeten weerspiegelen op de veranderende omgeving waarin ze zich bevinden. Effectieve coach ontwikkeling zou daarom een pakket moeten aanbieden van bemiddelde en onbemiddelde leersituaties dat ook nog eens werkgerelateerd is. Samen kan dit de bevordering van gedragsverandering stimuleren en het spoort coaches aan om zelf extra leermogelijkheden te zoeken. Experimentele leeropties Traditioneel gezien heeft de coachopleiding ons vooral voorzien van bemiddelde, formele leersituaties. De betrokkenheid van de coaches in onbemiddelde leersituaties wordt niet vaak begeleid. Vaak wordt een coachopleiding, zowel formeel als informeel, in klaslokalen gegeven en beoordeeld middels een assessment. Dit terwijl uit onderzoek blijkt dat coaches beter leren van praktijksituaties en interactie met andere coaches. Dit laat zien dat er een betere balans moet komen tussen formele coachopleidingen in een klaslokaal en leerervaringen op het veld, in de zaal, in het zwembad of fitnesszaal. Ervaringsgericht leren verschilt erg van leren van ervaring. Het is opzettelijk en kan bemiddeld of onbemiddeld zijn. Het betrekt de coaches ervaring, reële situaties, problemen oplossen en het reflecteren van strategieën. Door blootstelling van een breder bereik van situaties geeft experimenteel leren coaches de kans om te ontdekken welke kennis en vaardigheden ze al in bezit hebben. Ook leert een coach in verschillende situaties belangrijke keuzes maken Ervaringsgericht leren vereist zelfbewustzijn en zelfreflectie als coach zijnde. Bewustzijn en reflectie zijn vaardigheden die aangeleerd kunnen worden en zouden dus ook een centrale positie moeten krijgen in een gebalanceerd ontwikkelsysteem voor de coach. Bij effectieve on-the-job leeropties gebruikt men ervaren mentoren en andere coachgemeenschappen om de coach zo goed mogelijk te integreren. Coachorganisaties moeten ook de erkenning, respect, waardering, vertrouwen en aanmoediging tonen aan ervaren coaches, waardoor zij zich meer bezig zullen houden met het begeleiden, opleiden en ontwikkelen van de minder ervaren coach. Coaches kunnen ook veel kennis opdoen van deskundigen, zoals een zeer gewaardeerde coach, kracht- en conditiedeskundige, sportpsychologen en diëtisten. De kostbaarheid van de uitwisseling van kennis stijgt als de kennis systematisch wordt overgebracht, gemeten wordt op het juiste niveau van complexiteit en gecombineerd wordt met verscheidene voorbeelden en toepassingsmogelijkheden. De beste coaches en coach ontwikkelaars zijn in straat om langs het continuüm van coaching te werken en onderwijsmethoden vanuit een directe, instructie gebaseerde aanpak naar een meer samenwerkende manier van leren om te buigen. Ze hebben het vermogen om voor de meest effectieve manier van overdracht te kiezen en om de unieke behoeften in specifieke
situaties van de leerlingen tegemoet te komen. Coach ontwikkelaars Coachontwikkelaars moeten een oprechte belangstelling en passie hebben voor hun taken. Daarom is het belangrijk dat ze met zorg geselecteerd en aangetrokken worden. Een goed bijpassende ondersteunend systeem is daarom van groot belang om zo regelmatig evaluaties te maken zodat hun competenties en ontwikkelingen kunnen worden geëvalueerd. Coachontwikkelaars spelen ook een belangrijke rol in de overdracht van informele leersituaties en in de bevordering van betrokkenheid bij onbemiddelde, on-the-job leermomenten. Coaches met voldoende ervaring, die behoefte hebben om andere coaches te ontwikkelen kunnen ook trainen om coach ontwikkelaar te worden. Elke sport en natie zou een langdurige carrièreweg moeten creëren voor coachontwikkelaars. Het moet een duidelijke link en verbintenis hebben met de domeinen, rollen en opgaven van de coach die in dit document beschreven zijn. Op afbeelding 6.2 ziet u een overzicht hoe zo’n weg kan lopen. Senior en Master coach ontwikkelaars hebben een essentiële verantwoording bij het ondersteunen van de minder ervaren ontwikkelaars. Trainers van de coachontwikkelaar spelen een leidende en verlichtende rol bij het leerproces. De volgende vier stappen helpen u om een langdurig en hoogwaardig programma voor coachontwikkelaars te ontwikkelen: 1. Analyseer actuele en toekomstige coachontwikkelaars (nummers, vaardigheden en ervaring), inachtneming dat de beschikbaarheid van de meer ervaren coaches elkaar ondersteunen bij de ontwikkeling van de andere coaches. 2. Gebaseerd op stap 1, creëer een strategisch plan. Figuur 6.2 Lange termijnpad van de ontwikkeling van Coaches
3. Met behulp van vastgestelde criteria, kies een coachontwikkelaar van alle aanvragers. 4. In overeenstemming met voorafgaande richtlijnen, wijd in, train, ontwikkelen en ondersteun de ontwikkelaar langs de ontwikkelingsweg. In het kort, landen en sportorganisaties zouden moeten investeren in tijd en middelen voor het creëren van fit-for-purpose coachontwikkelaars bestand. Dit vergroot de mogelijkheid om bestaande coaches en nieuwe coaches te ontwikkelen.
7. De certificatie en erkenning van de coach Ideaal gezien zijn coachrollen, coachkwalificaties en coachbevoegdheden nauw gecorreleerd. De drie aspecten van coaching zijn vaak toch niet met elkaar verbonden, dit kan teleurstelling en tragedies als resultaat hebben. Daarom is het belangrijk om zeker ervan te zijn dat alle coaches de middelen hebben om hun basistaken te kunnen uitvoeren. De potentiële schade dat is aangedaan door een individu die niet voorbereid is of niet de kwaliteiten en verantwoordelijkheid heeft van een coach is al een reden genoeg om maatregelen te treffen. Afhankelijk van de kwaliteit, nauwkeurigheid, coachopleiding, certificering en licentieprogramma’s kunnen er voor zorgen dat alle deelnemende coaches een acceptabele bekwaamheid hebben. Een diploma of licentie van een gewaardeerde coach onderwijsprogramma zal het coach ontwikkelingsproces ondersteunen naar een hoger niveau. Gestructureerde onderwijscursussen en demonstraties die on-the-job worden gegeven, waarbij je een licentie of diploma kunt halen, welke een meerwaarde voor iedereen is. Het leerplan ontwerp en de opzet ervan Het ontwerp van coach certificatieprogramma’s hangt af van de sport, land en instituut. Federaties op nationaal en internationaal gebied leiden in de ontwikkeling van sportgespecificeerde certificaat cursussen. Instituten van academisch onderwijs focussen vaak hun leerplannen op universele onderwerpen zoals sportwetenschap, coachmethodes en theorie, met verschillende niveaus van sportspecificiteit. Opleidingen, certificeringen en licentieprogramma’s dienen iedereen op de juiste manier als de eisen van de arbeidsmarkt, vakantiebevoegdheden en deskundigheid vorm geven aan hun ontwerp en kaders. In sommige landen komt er veel input van het rijk, door middel van aangewezen organisaties of via academisch onderwijs. In zulke gevallen zullen relaties met nationale en internationale federaties variëren. Nationale en internationale federaties bepalen vaak de certificatie vereisten bij de coachniveaus van hun sport. Soms richten ze hun sportgespecificeerde programma’s op bredere certificatiesystemen bij het rijk of academisch onderwijs. Afbeelding 7.1 laat het proces zien van een leerplan om dit te maximaliseren. Figuur 7.1 Ontwikkeling van het curriculum
Verplichte certificering Coaches over de hele wereld steken veel tijd en energie in het ontwikkelen van atleten. De meerderheid van deze coaches zijn vrijwilligers. Toch zijn deze coaches aangesloten met andere coaches die wel betaald worden voor hun leiderschap. Maar als het op certificering aankomt en waar het voor moet staan, zijn coaches in alle vier de rollen – Master/Head Coach, Advanced/Senior Coach, Coach, and Coaching Assistant- gelijk. Alle coaches, behalve de pre-coaches, zouden gecertificeerd moet zijn voor hun organisatie, sport en natie. De rol van pre-coaches moet duidelijker omschreven worden en de
tijdschema’s en verwachtingen voor progressie naar formele coachrollen zouden geschetst moeten worden. Normen en toekenningen Coaches verdienen het om op internationaal en nationaal niveau erkend te worden voor hun deskundigheid en kwalificaties. Coachkwalificaties moeten worden verwezen naar passende nationale en internationale benchmarks in het onderwijs en bij beroepsopleidingen. Afbeelding 7.2 presenteert een model dat laat zien hoe certificatie programma’s bij nationale en internationale federaties in vergelijking staat met coachrollen en andere vormen van educatie. Een toenemend aantal van landen vereist betere voorbereiding, certificering en permanente educatie programma’s voor coaches en moeten in relatie worden gebracht met nationale kwalificatie kaders. Prestatienormen Coach Rollen Niveaus van Diploma’s behaald Andere coach nationale en via universiteiten of instituten en internationale hoger onderwijs onderwijsinstellingen federaties Hoofdcoach Level 4 Diploma aan universiteit of postacademische diploma Ervaren Coach Level 3 Diploma aan universiteit Coach Level 2 Coach certificaat Assistent Coach Level 1 Certificaat van coachcursus Figuur 7.2 Kwalificatie van de coaches t.o.v. hun rol
Formele certificatiesystemen moeten rekening houden met de verworven competenties en de ervaring van coaches. Het is vooral belangrijk omdat leren door ervaren in het coachvak vele voordelen biedt. Ook in de sporten en landen die relatief nieuw certificatie programma’s hebben, is ervaring een opening naar hogere niveaus. Naarmate de relatie tussen formele coach leerplannen en on-the-job training duidelijker worden, kunnen systemen voor licenties worden ingevoerd. Coach licenties zijn vooral relevant voor alle coaches die hun inkomen verdienen door hun werk en vrijwillig als coach actief zijn in Master/Head en Advanced/Senior coachrollen.
8. De voordelen van het coaching kader Deze eerste uitgave van de International Sport Coaching Framework is een beginstap van vele relevante, langdurige en hooggewaardeerde coachonderwijs en ontwikkelingsystemen wereldwijd. De aanneming en uitvoering van de beginselen in de ISCF bieden u vele voordelen. Voorbereiding en uitvoeringsnormen De ISCF geeft coach organisaties middelen die gebruikt kunnen worden in verschillende omstandigheden: > Coach onderwijs en aanbieders van ontwikkelingsprogramma’s kunnen hun eigen kwalificaties met internationale kaders vergelijken. Dit is vooral relevant in connectie tussen systemen die wereldwijd actief zijn maar ook voor de connectie tussen federaties en hoger onderwijs kwalificaties. > Coach organisaties en degene die coaches aannemen en implementeren kunnen effectiever een beoordeling doen over de coach die uit andere sporttakken of landen komen. Dit zal helpen bij het erkennen van coach kwalificaties en voorafgaande educatie maar ook voor het identificeren van eventuele tekortkomingen in de bevoegdheden. > Naties of federaties zijn steeds weer op zoek naar nieuwe systemen of kwalificaties die de ISCF kan gebruiken om hun normen van coaching naar een hoger niveau te brengen. > Degene die de coaches traint en aanneemt kunnen de bevoegdheid die door de ISCF gesteld is, gebruiken als ontwikkelingsmiddel voor hun coaches. Dit leidt weer tot de identificatie van de behoeften van een training. Vooruitstrevende en systematische ontwikkeling De ISCF voorziet een gemeenschappelijke prisma die een identificatie maakt en bevorderd de trainingen in coachonderwijs en ontwikkeling. Het belicht de belangrijkste factoren en bouwblokken die effect hebben op de kwaliteit, efficiëntie en effectiviteit van coachontwikkeling. Verder biedt het een set van concepten en handvaten aan die toegepast kunnen worden in specifieke situaties in alle sporten en naties. Door een analyse te maken van het plan van de ISCF en het te vergelijken met hun eigen programmaontwerp, kunnen sportadministratoren hun middelen beter verdelen, zodat de uitkomsten hiervan op maximaal niveau liggen. De ISCF is dus een sterk internationaal erkent punt voor landen en federaties om zelf de functioneringsprogramma’s van hun coach programma’s te beoordelen. Politieke en juridische aarding De ISCF biedt een startpunt aan voor de ontwikkeling van coach strategieën en beleid. Of het nu een nationale federatie, overheid- of internationale federatie is, een set van overtuigende coach strategieën en beleid zal de impact van deelnemende coaches verhogen op gebied van deelneming, uitvoering en andere doelstellingen. Het kader kan ook van dienst zijn in de vorm van een basis voor het doorgeven van wet- en regelgeving om de kwaliteit, langdurigheid, en de professionele aard van sportcoaches te onderbouwen. Grenzeloos samenwerken en uitwisselen Voor het eerst in de coachgeschiedenis, biedt de ISCF een internationaal erkend referentiepunt aan voor alle takken van sport en landen. Door de opzet van een gezamenlijke
taal zal het een stuk makkelijker worden om informatie en kennis over te brengen tussen partners en zelfs concurrenten, zowel nationaal als internationaal. Uiteindelijk wordt het begrip tussen de twee soepeler en opent het nieuwe deuren voor samenwerking. Gedefinieerd onderzoek en evaluatie gebieden De ISCF biedt duidelijkheid over zowel de gewenste competenties van de coaches om deelname en prestaties te maximaliseren, als de belangrijkste onderdelen van de systemen die coach onderwijs en ontwikkeling ondersteunt. Dit creëert een potentiële index op gebied van toekomstig onderzoek en evaluatie, en hierdoor wordt het beroep naar een hoger niveau getild qua deskundigheid en effectiviteit. Zie afbeelding 8.1 voor de belangrijkste gebieden. Figuur 8.1 Impact van het raamwerk
Toekomst van het kader Versie 1.1 van de ISCF werd gepubliceerd bij de Global Coaches House in Londen tijdens de Olympische en Paralympische spelen, dit zal leiden tot verdere onderzoeken en overleggen. Door het houden van open gesprekken, de Project Group zal versie 1.2 van het kader verfijnen voor de Global Coach Conference in Zuid-Afrika in 2013. In 2013 willen wij graag steun vragen van partners voor de aanneming van een International Convention voor Sport Coaching. Daarna zal het kader om de vier jaar verfijnt worden. Voor een bevorderende atleetgerichte aanpak, zal dit document gaan over coach plannen, beslissingen, systemen en handelingen die de sportervaringen zal verbeteren voor iedereen. Sport organisaties, coaches en atleten zullen hier vooral van profiteren maar de positieve gevolgen van de volgende publicaties van het kader zal wereldwijd gevoeld worden. Figuur 8.2 Ontwikkeling van het raamwerk
