1
Inhoudsopgave:
●
1 ● ● ● ●
●
2 ● ● ● ● ●
●
3 ● ● ●
●
4 ● ●
●
5 ● ● ●
●
6
● ●
7 8
●
9
●
10
● ●
11 12
Kokliko Theatre
2
1.1 Kokliko Theatre 1.2 Overzicht activiteiten 1.3 Artistieke directie 1.4 Artistieke Partners Artistieke beschrijving van het project 2.1 L'être mangé, de titel: 2.2 de Thematiek 2.3 De ontmenselijking van de mens 2.4 referentie naar het surrealisme 2.5 Hoe is dit werk te plaatsen binnen ons oeuvre De Voorstelling 3.1 De Menuleer 3.2 Invloed op de structuur van de voorstelling 3.3 verschillende etappes Het verhaal omschrijving in tekst omschrijving in tekeningen Visueel 5.1 Het Decor 5.2 De Kostuums 5.3 De Animatie Organisatorische - beheersmatige beschrijving van het project de planning: programma/speellijst (bijlage 3) een overzicht van de huidige financiële situatie (bijlage 4) een overzicht van de al gerealiseerde activiteiten (bijlage 5) Kopie samenwerkings- of coproductieovereenkomst (bijlage 6) kopie van de statuten (bijlage 7) Budget
3 3 6 7 11
12 13 14 15 23 32 36 37 38 39 40 49 56 57
2
1 1.1
Kokliko Theater
Kokliko’Theater is een profesionele theatergroep met als thuisbasis Brussel. Aan de basis staan Magali Revest en Bart Walter, alletwee zowel theatermakers als beeldend kunstenaars. Daar zij beide afkomstig zijn uit respectievelijk Nederland en Frankrijk is een van hun doelstellingen om op internationaal vlak samenwerkingen te zoeken en zich te richten op een europese identiteit, met samenwerkingen zowel op artistiek als op pedagogisch vlak. Kokliko’Theater maakt voornamelijk kindertheater en straattheater. Onder de naam 'Cie Les Yeux du Monde' ontwikkelt grotendeels dezelfde groep mensen voornamelijk beweging-, dans- en locatie- theater met een meer experimentele inslag. Afhankelijk van het onderwerp kiezen we er vaak voor om verschillende disciplines met elkaar te mixen, om op een zo fantasievol mogelijke manier verhalen te vertellen en de verbeeldingskracht te prikkelen, zoals tekst- en bewegingstheater, video, animatie, marionetten, muziek en visueel theater, op zoek naar een kruis-bestuiving. Het universum van Kokliko’Theater speelt zich af tussen droom en realiteit, op de rand van het onbekende, op het ijle grensvlak tussen verbeelding en vervreemding, beschrijft een reis doorheen het ongrijpbare. We werken vaak rond een bepaalde vervreemding om door te dringen tot essentiele menselijke verhalen die ons allen binden, daar waar de fragiliteit van het bewegend lichaam de verborgen facetten van de mens blootlegt. Een visuele roadmovie doorheen het onderbewuste. De voorstellingen zijn vaak sterk visueel getint, inspiratie zoekend in het collectief beeldend geheugen, te vergelijken met een beelden uit een droom. Een droom karakteriseert zich door een aaneenschakeling van beelden en gebeurtenissen, waarin je wordt meegesleept zonder dat je er vragen bij stelt. Toch is een samenhang voelbaar. Zo zien wij theater. Enkele belangrijke inspiratiebronnen zijn: Henri Michaux, Marcel Béalu, Franz Kafka, Antonin Artaud, het surrealistisch gedachtengoed, Louis Bunûel, Jaques Tati, Cie Philippe Genty, Cie DMA, Bernard-Marie Koltès, Jeunet en Caro, Andrei Tarkovsky, Cie Mossoux Bonté, Abatoir Fermé, The Quay Brothers. 1.2
Overzicht activiteiten
in 2005, ziet de eerste creatie het daglicht,: 'Les yeux du monde, een absurd surrealistische lokatievoorstelling, een archetypisch relaas over reizigers van de liefde in de sfeer van Fellinni en Kusturica. Vreemdelingen op tocht door een immer veranderende wereld. We volgen twee peronen, een man en een vrouw. Afzonderlijk van elkaar dwalen ze. Ze zijn op reis, op de vlucht, een zoektocht naar een plek om zich te vestigen. De voorstelling speelt zich af op een tussenhalte van die reis. Een ontmoeting in een bos van kleren, herinneringen van verleden, heden en toekomstdromen wissel elkaar af. We worden meegenomen op een zoektocht naar vrijheid, identiteit en liefde. De reizende bewegingstheatervoorstelling reist, middels residenties van door de verschillende landen en culturen van europa. De voorstelling verandert op elke lokatie dat zij speelt, wordt beinvloed door de lokatie en haar geschiedenis. Gedurende haar reis zal de voorstelling langzaam maar zeker veranderen, een mix worden van alle verschillende plekken, culturen en kunstenaars die hebben meegewerkt, en die tussenstation waren op het traject van de voorstelling. Het hele project is gestart in 2005, heeft gespeeld in oa. Schok festival, (schoorl nederland), Internationaal performance festival OFK (frankfurt, duitsland) Mimos (Perigeux, Frankrijk) nuit des pierres (Geldenaken, Belgie) Rapa nui (zandvoort, nederland) en nog enkele theaterfestivals in belgie en nederland. Ze
3
gaat binnenkort naar Roemenie. Het is een meerjarig project, waarvan de einddatum nog niet in zicht is. In 2006 wordt Kokliko Theater als rechtspersoon opgericht. Onder deze naam is wordt de eerste kindertheater voorstelling gemaakt: "Saltofiets". Een voorstelling met tekst, beweging, marionetten en een transformeerbaar decor. Het is het verhaal over twee hartsvrienden. Boris en Tobbe. Boris komt om bij een ongeluk. De twee vrienden onmoeten elkaar in een tussenwereld, tussen leven en dood. We volgen de twee companen op een initiele reis doorheen een vreemd labyrinth, alwaar ze de mogelijkheid krijgen om hun laatste wens nog waar te maken, samen een boot bouwen. Een voorstelling over afscheid en vriendschap. De voorstelling heeft gespeeld in Nederland (in scholen via UitdeKunst), Wallonie (o.a.festival van Huy) en Frankrijk. Tijdens de productie is een samengewerkt met het professioneel Lyceum "Jules Verne" te Sartouville (fr) die een deel van het decor en de kostuums voor zijn rekening heeft genomen. In 2007 begint de compagnie een samenwerking met 'Citymin(e)d' waarmee ze een gebouw in de binnenstad van Brussel nieuw leven in blazen "NEPOMUK" . Een plek die zich opent naar de stad, en haar bewoners. Meerdere culturele evenementen worden georganiseerd onder haar vleugels. o.a. exposities, voorstellingen, ontmoetingsplek voor jonge makers, theater schrijvers broedplaats. Ook heeft kokliko theater er haar repetitieruimtes. Een broeiplek voor experiment en vernieuwing. Meerdere voorstelingen worden er voorbereid, o.a. 'Poussieresstof', 'l'autre coté' en ook 'l'être mangé'. Verder werd in 2007 de voorstelling 'het vergeten verhaal van memoria' gemaakt. ism Citymin(e)d, voor de MicroMarcheMidi. 2008: creatie van "Het ondersteboven verhaal". Dit een kort verhaal is zijdelings geinspireerd op de politieke situatie van Belgie. Een kort fragment: Nu moeten jullie weten dat in dit land heel vroeger was het een grote chaos. De helft van de mensen hier deed alles precies zo als het hoort, nette mensen zoals u en ik. En de andere helft?:. Die deden alles andersom, achterstevoren. En dat creeert een grote rotzooi. Een voorbeeld: die mensen sliepen met hun hoofd onder de dekens, en hun voeten op de kussens, of: ze lachten om dingen die totaal niet grappig waren en begonnen te huilen wanneer iemand een mop vertelde. Het was zelfs zo erg dat zij alles precies andersom zeiden. 'Hallo' was 'ollah', en 'ene' was 'une', en 'ik' was 'qui?' Op een dag wordt het land opgesplitst door een grote muur. De voorstelling situeert zich jaren na de splitsing, om zijn land te redden van een epidemie gebroken harten gaat een kruidenier naar de andere kant van de muur, het land waar alles andersom gebeurt. Dit verhaal was een goede oefening in het in tekst vatten onze identiteit, het creeeren van een vervreemdend bijna surreel universum. De voorstelling heeft tot nu toe gespeeld op het festival van Gent 2008. Meerdere speeldata in voorbereiding. 2008: Op dit moment zijn we in pre-productie met drie voorstellingen: , "Poussièrestof" "L'autre coté" en "L'être mangé". "Poussièrestof" is een project met verschillende facetten.
4
Het wordt een fragmentarisch opgebouwde niet narratieve beeldende vertelling , waarin we verschillende portetten schetsen van de verborgen kant van de mens. Een vervreemdend universum van fragile de inkijk in diepe zieleroerselen. Met de aaneenschakeling schetsen we een portret van de mensheid, geinspireerd op de 7 hoofdzonden, het scheppingsverhaal en de apocalyps (en vergelijkingen in andere religies), Hieronymus Bosch, Francis Bacon, Jean-Paul Sartre, Ingmar Bergman. Voor deze vertelling zijn we drie formats aan het uitwerken: Een voorstelling, een theatrale videoinstallatie en een theatrale wandeling, waar we samenwerking willen zoeken met mensen in de wijk. "L'autre coté" wordt een kindertheater voorstelling gebaseerd op "Alice, through the looking glass, and what she found there". van Lewis Carol. Het verhaal is door ons ism Nicolas Cressely actueel gemaakt en geadapteerd naar theater. Het wordt een voorstelling met 11 marionetten, 4 acteurs en een transformeerbaar decor. de voorstelling wordt eerst in het frans gemaakt, en daarna vertaald in het nederlands.(Te zien in vlaanderen en nederland in 2010) Naast de zaalproductie ontwikkelt Kokliko Theater ook lokatie voorstellingen, straattheater en is ook sporadisch actief binnen de evenementen sector. Zo hebben we de afgelopen jaren o.a. voor LYCRA op de internationale modebeurs in Milaan (I) een choreografie voor 7 dansers ontwikkeld en een visuele dans-installatie gecreeerd die diende als inrichting voor de beursstand. In Verona hebben we een lokatie voorstelling gemaakt voor LINQ, etc. Tevens hebben we enkele kleinere straat performances die op verscheidene festivals in binnen en buitenland spelen.
5
1.3
Artistieke directie
1.3.1
Bart walter Afkomstig uit Eindhoven, Nederland, 1976. Mede oprichter van Kokliko’Theatre en Les Yeux du Monde samen met Magali Revest. Bart Walter ontwikkelt zijn interesse in theater tijdens zijn studie aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Maastricht waar zijn onderzoek zich bevindt op het grensvlak tussen beeldende kunst en bewegingskunst. Hij maakt er verschillende video-installaties en performances. Hij richt er zijn eerste danstheater gezelschap op: 'Inazuma'. Hij is zeer geinteresseerd in hoe beeldende interventies hun invloed uitoefenen op de bewegingstaal, om zo een vorm te ontwikkelen die de twee overstijgt. Hij ontvangt na zijn studie voor zijn gehele werk een 'startstipendium', een beurs (gelijk aan een heel jaar salaris) om jonge kunstenaars te helpen hun werk te ontwikkelen. Hij vertrekt naar Japan om Butoh te studeren bij een van de grondleggers: Min Tanaka. Verder volgt hij onderricht bij verschillende Butoh grootmeesters: Carlotta Ikeda, Ko Morobushi, Katsura Khan, Tadashi Endo, Frank van der Ven, Theo Janssen... In 2000, ontvangt hij in Belgie de Pinokkioprijs tijdens het Internationale mime festival voor zijn solodans 'Schootsteek'. Deze prijs bestond uit een geldprijs en een coproductie met de Belgische mime federatie en het cultureel centrum 't Ghelandt te Menen. Deze voorstelling wordt geselecteerd door het Dansfestival van Provadja, te Alkmaar als representant van de hedendaagse moderne dans in nederland. Hij maakt verscheidene solo voorstellingen die op internationale podia hebben gestaan. Hij werkt als bewegingstheater-acteur voor 'Woestijn 93' te Antwerpen met de Iraakse regisseur Hazim Kamaledin voor de voorstelling 'WOMB' die ontwikkeld is voor het Kunstenfestivaldesarts te Brussel. Gedurende vier jaar werkt hij met de kindertheatergroep Zepp, alwaar hij als acteur, regisseur, decorontwerper en videast werkzaam is. Hij maakt daar 3 voorstellingen: Piep!, Droomtijd en Heksuhfee, die allen minstens 120 maal speelden doorheen heel Nederland. Samen met beeldend kunstenares Audrey van der Krogt maakt hij verscheidene bewegingstheater voorstellingen, die op verscheidene festivals in nederland en duitsland hebben gespeeld. In 2004 neemt hij deel aan de voorstelling 'Watch out dancers' van de Belgische choreografe Petra Vermeersch, (Butohdans in de straten en op de markten van Gent en omstreken.) ism met het culturele centrum van Evergem. Hij ontmoet hier Magali Revest. In 2004 besluit hij zich in Brussel te vestigen. In 2005 maken ze samen: 'Les yeux du monde' et 'Saltofiets' Sinds 2005 is hij werkzaam geweest als acteur bij "De Zeepcompagnie" en de "Schuimcentrale" te Gent, waar hij gespeeld heeft in meerdere producties. Hij is medeoprichter van "Productions en Zonen" te Gent alwaar hij in de artistieke leiding zit en als acteur speelt. Ook is hij sporadisch werkzaam bij "Zinderling" te Gent, als acteur. Sinds tweeeneenhalf jaar is hij werkzaam als cliniclown bij de Cliniclowns vzw in verscheidene ziekenhuizen in vlaanderen. Hier vindt hij een manier om het sociale en het artistieke met elkaar te vermengen. (Voor gedetailleerde informatie zie cv) 1.3.2
Magali Revest
Geboren te Cannes, Frankrijk. 1973 Ze heeft een multidisciplinaire artistieke opleiding genoten : Ecole Jacques Lecoq (parijs), en de pedagogie Stanislavski, Acteur studio, Oshi Oida, Peter Brook, Dario Fo. Haar dans is beinvloed door Béjart, Carolyn Carlson, Martha Graham, Butoh en beeldende kunst. In haar jeugd is zij klasiek geschoold in het "centre régional chorégraphique de
6
Picardie", vervolgens bij Solange Golovine, Rosella Hightower, Hedendaagse dans in het centre chorégraphique de Grasse, le ballet Antibes Côte d’Azur met Emio Greco, vervolgens in het centre International de danse de Paris Clichy en met Nathalie Pubellier. Ze neemt deel aan verschillende theatergroepen die schrijven en improvisatie met elkaar mengen. Na een universitaire opleiding Maîtrise de Conception et Mise en Oeuvre de projets culturels, waar zij zich specialiseert in film, schrijft ze een proefschrift over de Studio de la Victorine in Nice, waar ze ook een tijd werkt. Magali Revest zoekt naar een synthese van de verschillende expressievormen die zij uitoefent. Ze keert terug naar het theater in de Ecole Internationale Supérieure Jacques Lecoq te Paris, waar ze theater en decorontwerp studeert. Tussen 2001 en 2003, neemt ze deel aan een laboratorium rond het werk van Jean Genet, Samuel Beckett en Valère Novarina, geleid door P.Dormoy in de Ecole du Samovar te Bagnolet en volgt zangcursussen met Marie-Claude Vallez. In 2004, werkt ze met de theatergroep van François Roy in het Instant Théâtre, rond griekse tragedies. Hetzelfde jaar, ontwikkelt ze een danssolo Origine en werkt ze als danseres met de belgische choreografe Pétra Vermeersch voor de voorstelling Watch out dansers. Na deze vruchtbare samenwerking en de ontmoeting met Bart Walter. besluit Magali Revest zich in belgie te vestigen. Les Yeux du Monde et Saltofiets zijn de eerse twee projecten die ze samen . Met Saltofiets, Is het de eerste keer dat ze werkt rond het coachen van acteurs. Ze helpt onder andere om de twee mannelijke spelers hun rol uit te diepen, te werken rond beweging en in het spel een speelse kindse frisheid te vinden. In 2006 werkt ze met Nicole Mossoux rond het thema "L'incidence du vêtement" In Les Yeux du Monde, werkt ze haar verlangen naar een intieme relatie met het publiek verder uit. De bewegingstaal draagt deze voorstelling en opent een deur naar een lichamelijke sensibiliteit. Een voorstelling waarvan het visuele en de vervreemding ons onderdompelt in een burlesque universum als in een Fellini of een Çusturika. Poussièresstof is een meer diepere, existentiele reflectie. Wat blijft er over van ons verblijf op aarde, terwijl ons spoor van dag tot dag vervaagt? Poussièresstof is een choreografisch werk dat zich schrijft in verlaten plekken en gebouwen, met ijle personnages die fragment-arisch verschijnen in de lijst van een deur. Geboren uit ons onbewuste geheugen, nodigen ze ons uit hen te volgen in een droom, waar een collectief geheugen ons de wereld van de levenden doet herontdekken. (Voor gedetailleerde informatie zie cv) 1.4
Artistieke partners
1.4.1 DAVID CLAEYSSENS bewegings-acteur, dramaturg Licentie journalistiek, Europees Masters opleiding in theater (parijs). Hij interesseert zich in bijzonder voor "collectieve creaties", in elke artistieke of culturele vorm, als een gewezen politieke daad in onze maatschappij. Techniek moet altijd in dienst blijven staan van de expressie, kunst ten dienst van de mens. Sinds 2002, onderricht hij diverse theater ateliers, voor kinderen en volwassenen, in verscheidene culturele centra, scholen, theaters, aan amateurs en professionals, en "théâtre-action" gezelschappen… Hij leidt meerdere collectieve creaties met kinderen van
7
alle leeftijden, asielzoekers, illegalen (Citron Vert, A Deux pas d’ici, Le Bateau Vivre), En andere speciale doelgroepen (gehandicapte kinderen, kinderen uit kansarme gezinnen, etc.). Zijn werk draait in den beginne rond creativiteit van het individu en van groepen, in het kader van een op de vraag en de interesses van groep aangepaste pedagogie. In 2004, richt hij Issyba asbl op (Mons, Saint-Denis), welk geengageerde en alternatieve teksten publiceert, concerten, happenings en lezingen organiseert. Hij sluit zich in 2005 aan bij Kokliko’Theater voor de voorstelling Saltofiets. Verder schrijft hij theaterteksten, die door verschillende gezelschappen gespeeld zijn, schrijftIl se consacre par ailleurs à des recherches personnelles en écriture et en dramaturgie, à la pratique musicale et à l’apprentissage de nouveaux modes d’expression. Op dit moment is hij werkzaam als acteur bij twee "théâtre-action" gezelschappen. 1.4.2 Dorothe Depeauw, Danseres Dorothe Depeauw, danseuse-chorégraphe ( 25 ans) Elle s’est dés son plus jeune age, formée à la Royal Academy of Dance of London et au conservatoire de danse de Esch/Alzette ( Luxembourg). Elle décide de continuer sa formation dans une direction plus contemporaine à la «Hoger Instituut voor Dans” à Antwerpen avec le choix de se consacrer plus à la chorégraphie. Elle recherche et examine la force créative des impulsions sensorielles avec le mouvement et la danse. Elle dépasse les frontières de cette forme d 'expression en s interressant sur la relation avec l'entourage, l'architechture interne et externe. Sa source d'inspiration se base sur des sujets réels comme l'anatomie du corps, la connection entre la conscience et la subconscience, la mythologie, les processus naturels,… . Elle est très proche de la nature et cherche des liens entre le corps, le mouvement et les grands espaces en extérieur. Elle collabore avec différents artistes a la réalisation de projet comme : Tegen en/of Tussen, 2005 De Singel Antwerpen: Performance de danse pour deux danseuses. Chorégraphié par Natasha Moschini et Depeauw Dorothé en collaboration avec le compositeur Stefan Prins. Contact sensoriel. L'histoire d'une femme signée, 2007 Bruxelles: Performance, solo de Dorothé Depeauw en collaboration avec le plasticien Colin Waeghe; recherche sur les mythologies et Pan. En aout 2007 elle participe au projet Immens, de Roos van Geffen. Expo Natuur/Nature ,2007 GC De Markten Bruxelles: Improvisation Duet. Dans le cadre de l inaguration de l expo Natuur/Nature au De Markten à Bruxelles. Installation de Yvonne Knevels. Dansé par Bart Walter ( Kokliko Theatre) & Dorothé Depeauw Liberté de l'imaginaire, 2007: Expérimentation de film, travail de vidéo dans le cadre d' un stage vidéo documentaire de l'Académie des Beaux Arts de Bruxelles. Création et suite du travail sur le contact sensoriel. Solo dansé dans la forêt de Soigne à Bruxelles. Elle propose aussi dans ses activités, des ateliers de création mouvement pour enfants et adolescents à la maison des cultures de Molenbeek St Jean, GC Ten Noey à St Jossen Ten Node et sur le projet Artaayouch à Etterbeek. Aujourd'hui, elle monte sa propre compagnie Mangrove-Tentactile avec Margriet De Haene et Lotte Jansen. Elle collabore et partage son travail avec la compagnie Kokliko'Theatre depuis Fevrier 2007. Elle
8
participe au projet «Lycra 360°»(Milano, Février 2007) «L'être Mangé» (Mons, Septembre 2007) «Memoires perdues» (Bruxelles, Décembre 2007). cv volgt 1.4.3Aline Deleu, danseuse danseres
Aline Deleu studeerde af aan de Kunsthumaniora voor Muziek en Dans te Gent en aan het Hoger Instituut voor Dans te Lier waar ze ook haar pedagogisch getuigschrift behaalde. Sinds ze afstudeerde in 1999 werkt ze als freelance danseres, zowel in binnenland als buitenland. Ze deed ervaringen op in klassiek , neoklassiek en modern ballet, hedendaagse dans, show , revue en musical ( Dracula ). Verder deed ze verschillende operaproducties voor de Koninklijke Muntschouwburg. Voor Aida, in een regie van Robert Wilson, was ze naast danseres ook assistent choreograaf, zowel in Brussel als in Baden Baden. In het kader van “Take a note”, de jongerenwerking van de Koninklijke Muntschouwburg, gaf ze een workshop rond Robert Wilsons Alceste. Sinds 2003 is ze actief als choreografe voor amateur gezelschappen. Ze deed ook al enkele interims als lesgever voor de academie van Lier. Sinds dit jaar is ze ook verbonden met Theater Tol. Haar interesse voor theater is steeds gegroeid waardoor ze nu op zoek gaat naar nieuwe mogelijkheden waar ze haar taal , die van de dans, kan combineren met andere expressievormen. Cv volgt 1.4.4 Josselin Moinet Acteur, muzikant Diplômé en études universitaires théâtre et musicologie de Lille, il suit une formation au conservatoire en section Violon , solfège, chant. Par la suite, Josselin choisi de poursuivre sa formation à l’école supérieure de théâtre LASSAAD (pédagogie Jacques Lecoq) de Bruxelles. Il partage sa vie entre le théâtre et la musique. Avec cette double casquette, il met ses qualités au service de la Compagnie pour Rire pour laquelle il est artiste interprète. Depuis 2 ans (bientôt la 100ième) avec le spectacle Gitans, mis en scène par Carlo Boso. Ce spectacle tourne au Festival de Châlons dans la rue, Festival de la Cité de Lausanne, Rencontre Jeune Public de Huy 2006, Festival de Jeu Masqué de Lisbonne septembre, diffusion jeune public Arts et Vie. En 2007 il participe à la nouvelle création de la compagnie avec la Manouch'Banda, mise en scène d’Eddy kzreptowsky, cabaret, théâtre entre peinture, théâtre et musique balkanique. Une adaptation a été faite du spectacle pour le jeune public le 14 janvier 2007 à la Montagne Magique débouchant sur un projet Anim'action "Manouch'Banda en partenariat avec la Montagne Magique, il participe à la mise en place d’ateliers de pratiques artistiques à destination de 150 enfants projet Peinture, conte et mouvement. Il signe cette année la mise en scène de Diane Lévèque "Odile Pinson libre comme l'air" présenté dans le cadre des rencontres de la FAR à Ath, en tournée cet été en France sur les festivals de rue. Il a une grande expérience de l’animation artistique auprès du jeune public, Projet
9
Anim'action "Au pays des roulottes" en partenariat avec La Montagne Magique. Il travaille avec une école d'Anderlecht, sur un conte Tzigane raconté et mimé. Il anime également des ateliers théâtre / vidéo, masques larvaires. En 2007 avec le Festival de théâtre à la Ferme d'Hermanville-sur-mer (calvados), il propose des ateliers de magie, technique de la Canne Volante pour des enfants entre 8 et 9ans. Il est également musicien, compositeur pour le groupe Gotham CT ayant déjà enregistré deux 33T. 1.4.5 Jorge Piquer Rodríguez (1984, Espagne) Videast Est diplômé d’une licence des Beaux Arts à l’Université de San Carlo à Valence et d’une licence de l’Académie des Arts d’Estonie à Tallinn. C’est en Estonie qu’il réalise son premier court-métrage d’animation en co-production avec Nukufilm studios. Membres de différents collectifs de musiques expérimentales et audiovisuelles comme « Gretel y los aviones » et « La Jeunesse Désemparée » où il développe ses capacités de musicien autodidacte. Pendant ce même temps il collabore dans différents projets comme scénographe et compositeur pour la danse et des projets cinématographiques. Son travaille a été exposé dans différents festivals internationaux de films d’animation comme Decima Mostra de Cortometrages de Sagunt.Valencia(2007) et récemment il a gagné un prix à the Second Floor Film Festival Tallin.Estonia (2007) pour son film « Blondy ». Réalise la vidéo et la musique de Call shop de T.R.A.N.S.I.S.C.A.P.E (production au Manège de Mons en Juin 2008) Film Anita Réalisation de la vidéo Poussièresstof pour Les Yeux du Monde-2008 2009
1.4.8 salome lalouxbard decor cv volgt
10
Artistieke beschrijving van het project 2 2.1
L'être mangé, L'être mangé, de titel:
L'être mangé, kun je in het frans op verschillende manieren begrijpen: L'être mangé: het wezen dat is op gegeten, L'être mangé: (als in je suis mangé: het 'gegeten worden', betekent naast letterlijk ook figuurlijk: opgegeten worden door iets, iets dat je dwars zit, iets waardoor je jezelf niet kunt zijn. Van binnen opgegeten worden, gesresst worden, levensruimte missen Lettre mangé: de opgegeten brief of letter. 2.2
Thematiek
"Manger ou être mangé": "eten of gegeten worden". 'to be or not to be, that's the question' "zijn of niet te zijn, dat is de vraag" (The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark (1594/1600) , William shakespeare) Een klassieke levensvraag, en tegelijkertijd nog steeds zeer actueel. Hoe houdt je je als mens staande, hoe kun je zijn, en niet worden opgegeten? Met l'être mangé willen we een kijk nemen in dit gevecht van alledag, tussen mensen, in familieverband, op straat. We leggen de focus op mensen die worden opgegeten. 2.3
De ontmenselijking van de mens
Het mensbeeld in L'être mangé is er een waarin we langzaam maar zeker toegaan naar een ontmenselijking. "Most of us are no longer really human, we have been deprived of our humanity. We have been dehumanized by the processes of conditioning, upbringing and socialization. We are no longer the organized authentic self which we were once capable of being… What we are born for is to live as if to live and love were one. Unless we learn that lesson “the goose is cooked” as it were. From: Ashley Montagu, “Nurturing New Minds: A Conversation On Being Human” De personnages in L'être mangé zijn dubbel. Er zijn scenes waarin ze "zonder masker" zijn, dan zien we de menselijkheid en puurheid van de innerlijke mens, en er zijn scenes waarin ze "maskers" dragen, de maskers nodig voor overleving, een bepaalde "valsheid" of spanning overheerst. Deze dualiteit, die iedereen herkent, wordt in de voorstelling uitgediept en langzaam maar zeker zullen de maskers en ontmenselijking hoogtij vieren. In 1983 schreven Ashley Montagu en Floyd Matson "The Dehumanization of Man" (McGrawHill, New York). Hun boek, stelden zij, moest een onzichtbare ziekte identificeren, namelijk een aandoening van de menselijke psyche, die bezig was zich universeel te verspreiden. Deze gevaarlijke besmetting werd nog niet door de wetenschap of medici (met uitzondering van de psychiatrie) erkend, terwijl de symptomen overal herkenbaar waren, aldus de schrijvers. "Its destructive toll is already greater than that of any war, plague, famine, or natural calamity on record- but its potential damage to the quality of human life and the fabric of civilized society is beyond calculation". Zij waarschuwden voor de ontmenselijking van de mens.
11
We leven tegenwoordig in een maatschappij waarin we voortdurend leven met dreiging, van terroristen, deurwaarders, de belangrijkheid van de goede keuze, familie, politiek, administratie. Wij vragen ons af wat dit voor invloed heeft op de psyche van de gewone mens, en trekken dit wat uit zijn verband om extremen op te zoeken. 2.4
Referentie naar het surrealisme L'être mangé is een referentie naar het surréalisme in de manier waarop André Breton in zijn eerste manifest het surrealisme definieert. Het surrealisme wijdde zich aan het onderbewuste als de wezenlijke bron van alle kunst. Op deze wijze probeerde men een volledige herziening van alle waarden tot stand te brengen. In de scenes die wij maken maken we gebruik van een collectief beeldend geheugen dat te vergelijken is met een beelden uit een droom. Wanneer met droomt ziet met ook een aaneenschakeling van beelden en gebeurtenissen, je wordt meegesleept zonder dat je je er vragen bij stelt. Toch voel je een samenhang. We willen het publiek onderdompelen in een vervreemdend universum, ze uitdagen om hun eigen verbeeldingskracht te laten werken tijdens het zien van de voorstelling. We gaan ervan uit dat een ieder die een kunstwerk ziet dit doet met zijn eigen achtergrond, en zo zijn eigen verhaal verweeft in het verhaal dat we vertellen. Dit heeft als gevolg dat we niet altijd alles willen uitleggen, maar een openheid behouden voor interpretatie. 2.5
Hoe is dit werk te plaatsen binnen ons oeuvre:
We hebben ons het afgelopen jaar een aantal zeer belangrijke vragen gesteld rond onze identiteit. Dit jaar hebben we geen grote producties gemaakt, maar wel 3 voorstellingen voorbereid waarin we onze identiteit proberen duidelijker vorm te geven. Dat zijn de voorstelling: "L'autre cote" " Poussièrestof" en "l'être mangé". Alledrie de voorstellingen hebben een aantal raakvlakken. Ze mixen alledrie verschillende disciplines en zijn zeer visueel qua karakter. We willen theater maken waarin we een duidelijk beeldende ingang hebben. L'autre cote: Dit is een tekst die we hebben uitgekozen door zijn fantasievolle en nog steeds actuele vertelling. Lewis Carol geeft weer hoe een kind de wereld der volwassenen beleeft, hij abstraheert de werkelijkheid in een bijna surrealistische en zeer visuele tekst. We hebben de tekst geadapteerd voor theater en hem actueel gemaakt, door bijvoorbeeld een link te leggen met een oma met alzheimer of er hedendaagse technologien in te verweven. We hebben een supplementaire laag over de bestaande tekst gelegd, door een accent te leggen in het geloof in de verbeeldingskracht door Alice, haar een actievere rol gegeven. Tijdens de eigenlijke voorstelling wordt dat ook een mix van 11 poppen, 4 acteurs, video, animatie, een transformeerbaar decor en live muziek. Poussièrestof: Deze voorstelling heeft als thema's portretten van de verborgen kant van de mens, Portret van de mensheid als geheel, de zeven hoofdzonden, de apocalyps. We willen de fragiliteit van de mens onderzoeken. Het lichaam als deur naar de ziel. Het wordt een fragmentarisch opgebouwde niet narratieve beeldende vertelling.
12
3 3.1
De voorstelling De Menuleer
Bij de voorbereidingen van deze voorstelling stootte we op een eerste les uit de menuleer. We zagen overeenkomsten tussen het maken van een diner en een theatervoorstelling. We vonden het prikkelend om deze eerste les menuleer toe te passen op het maken van een voorstelling, hem te gebruiken als leidraad bij sommige keuzes voor de structuur, de disciplines, de manier waarop. Hieronder volgt de tekst: Menuleer omvat de regels voor de plaatsing van gerechten in een menu. Bij het maken van menu's houd je rekening met de regels voor de goede voeding. Je brengt variatie aan, je maakt gebruik van verse seizoensproducten, je zorgt ervoor dat het niet te vet is, etc. Een belangrijk uitgangspunt uit de smaakleer is dat het vorige gerecht het volgende niet mag overheersen. Met andere worden, de smaak van gang A mag niet zo zijn dat gang B, die daarna komt, niet meer goed te proeven is. Dit betekent dat de verschillende gerechten in een menu als volgt gerangschikt moeten worden: * van strakke structuur naar filmende structuur * van laag smaakgehalte naar hoog smaakgehalte * van weinig complex naar zeer complex * van frisse naar rijpe tonen In een lang menu kan het nodig zijn om de smaakopbouw een keer te onderbreken, even de mond verfrissen en dan opnieuw beginnen. Het menu moet niet alleen oplopen in smaak, het moet ook in andere aspecten boeiend blijven. Herhaling van steeds hetzelfde is voor de meeste mensen saai. Daarom gelden binnen een menu de volgende regels: * gebruik eenzelfde product maar één keer * gebruik eenzelfde kooktechniek maar één keer * gebruik eenzelfde ingrediënt maar één keer * zorg voor afwisseling in kleur Hierop zijn uiteraard uitzonderingen mogelijk. Als je een themamenu maakt, van bijvoorbeeld kip, dan heb je verschillende kipgerechten op het menu. Met Koninginnedag kun je de kleur oranje in al je gerechten terug laten komen. En uiteraard de primeurproducten als asperges en aardbeien. Een menu moet boeiend blijven. Dat betekent ook dat de gasten tot het einde toe in goede conditie moeten blijven. Ze moeten niet suf of uitgeteld raken. Daarom is het verstandig om vooral grotere menu's, die meer dan drie gangen hebben, samen te stellen uit lichte gerechten. Zware hoofdschotels kun je eigenlijk alleen vooraf laten gaan door kleine voorgerechten. Voorgerechten en soepen zijn van oudsher bedoeld om de eetlust op te wekken. Dat is met de moderne smaakleer niet veranderd. Serveer dus geen voorgerechten of soepen die qua smaak op zich al een hele maaltijd zijn. Bron: http://forum.fok.nl/topic/705023#27287636
13
3.2
Invloed op de structuur van de voorstelling:
Bovenstaande handleiding gebruiken we als leidraad in het maken van de structuur van de voorstelling. Dit heeft o.a.als gevolg dat we de voorstelling opdelen in verschillende losstaande scenes, waarvan de intensiteit gedurende de voorstelling oploopt. We beginnen met redelijk lichte scenes, om langzaam de gevoels-intensiteit te laten oplopen. De dramaturgisch gezien zwaardere scenes liggen meer naar het einde toe. Een zware scene kan ook worden afgewisseld met een klein intermezzo met een licht komische tint. We gaan van een strakke structuur naar een filmende structuur, wat in ons geval betekent dat we beginnen met een redelijk begrijpbare en enigzins narratieve structuur om langzaam te duiken een in een complexe aaneenschakeling van beelden die lijken op een film, gezap op een televisie, beelden uit een droom. Naar het einde toe willen we bewust de toeschouwer zich laten verliezen in een snelle opeenvolging van atmosferen, de scenes zijn niet meer met de rede te begrijpen, maar eerder met het gevoel. De bedoeling is dat het publiek achteraf nog vele indrukken te verteren heeft. Dat hij op het einde een voldaan gevoel heeft, maar niet weet wat hij nu precies heeft gegeten. We gebruiken we tijdens het maken van de scenes verschillende theatrale vormen en disciplines, zoals bewegingstheater, animatie, poppenspel, objecttheater, muzikale interventies.
3.3
verschillende etappes:
Het verhaal zoals hieronder geschreven is een opzet in steigers. Er zullen waarschijnlijk tijdens het creatieproces nog vragen rijzen, en nieuwe oplossingen gevonden worden. Onderstaand is dus te lezen als een schets. Op de DVD kunt u een eerste etappe zien van de voorstelling, die we enkele keren gepresenteerd hebben op o.a. het straattheater festival van mons en op het festival zone-art te onnezie en in onze eigen repetitieruimte voor publiek. Het doel is om van deze voorstelling een volwaardige zaalproductie te maken. De versie op de DVD is aangepast voor een straattheater publiek, en is niet geheel representatief voor hoe de voorstelling gaat zijn in de zaal.
14
4
Het verhaal
De Personnages: Man 1: afstand Man 2: Man 3: Vrouw 1: Vrouw 2:
De Geliefde: sensueel, mysterieus, de artiest, de dromer, geheim, blijft op De Man: autoritair, principieel, gevangen in zijn rol, Het Kind: tegendraads, naief, lucide, het meest volwassen De Vrouw: getrouwd, voelt zich gevangen, vrouwelijk, sensueel De Gekkin: gefrustreerd, pricipieel, heeft manieen, verbiedt zich plezier
Scene 1 Aperatief video: In grijstinten, hoge contrasten, wat overbelicht. we zien een jonge vrouw van op de rug. (Camerastandpunt:zeer dicht achter de vrouw, nekhoogte) Het enige geluid dat we horen is haar ademhaling en twee paar voetstappen, van de vrouw en van iemand anders in de verte) Ze loopt. Ze kijkt soms wantrouwig om alsof ze achtervolgt wordt. Langzaam versnelt haar tred zich, alsook haar ademhaling. Ze begint te rennen. We volgen haar doorheen duistere ruimtes. Plots staat ze stil, draait zich om. We zien haar gezicht in close-up. Haar blik doordringend, dierlijk. Ze opent haar mond en de camera verdwijnt in haar mond. Scene 2 De scene is donker. Deze scene is een minimalistische choreografie. Een abstracte constructie van het hoofdpersonnage. De bedoeling is om met het licht en de dans een mysterieuze sfeer te creeeren, we worden meegenomen in het universum van de droom. We zien in zeer minimaal en uiterst gefocust licht een rug, Deze haalt langzaam adem. Het licht gaat uit. We zien een ander deel van een lichaam, ondefinieerbaar welk deel. Het licHt gaat uit. We zien een hand door de ruimte bewegen. Het licht gaat uit een deel van een arm. Het licht gaat uit Een Been Het licht gaat uit. Weer een rug, ditmaal met een deel van het hoofd en een arm, hij streelt zichzelf. Het licht gaat uit. We zien een man van voren, diep ademhalend. We lezen aan zijn gezicht af dat er net iets
15
ergs gebeurd is. Het licht gaat uit. We zien de man (De Geliefde) helemaal. Tegenlicht. Scene 2 koud voorgerecht Hij loopt naar voren, gaat zitten rechts van het podium (Cote Cours) achter een tafeltje waarop een aantal kristallen glazen staan. Hij maakt zijn vinger nat en maakt met de gestemde glazen een toon door erover te draaien. Houdt deze lang aan. Hij maakt een muziek met steeds lange tonen. Het licht op scene gaat aan. Hij staat in een ander licht als de rest van de scene. De Geliefde is duidelijk afgezonderd van de andere personnages. De hele scene is bedekt met een doek. Onder de doek steken een aantal vormen uit. Het doet denken aan een koude woestijnlandschap. De sfeer is alsof we 's nachts in een verlaten stad zijn, een parkeerplaats. Licht: blauwig schijnsel, maanlicht, tegenlicht. Er komen meerdere personages op (De Man, De Vrouw, Het Kind, De Gekkin volgorde nader te bepalen) Elk personnage is in zichzelf gekeerd, de bewegingen rustig en intens, wekken een gevoel van geborgenheid op. We zien als het ware de personnages zonder masker. Choreografie:De Man, De Vrouw, Het Kind, De Gekkin. in begin enkele interacties, dan 4 afzonderlijke solo's. Alle personnages zetten een spreekwoordlijk masker op. Ze zeggen elkaar goedendag, maar op een overdreven manier, de bewegingen worden steeds absurder. Licht uit spot blijft aan op Man 1 aan rand podium Scene 3 licht aan personnages zijn verdwenen. Het witte doek dat de scene bedekte is verdwenen. We zien een tafel in het midden van de scene staan. Rechts van de tafel zien we 1 stoel, in het midden achter de tafel een ander. De Man 1 gaat rechts aan de tafel neemt een enveloppe uit zijn binnenzak, maar opent deze niet, Hij drukt hem tegen hem aan. Hij bergt hem zorgvuldig op in zijn binnenzak. Hij hoort een vreemd Geklop dat uit de tafel komt. Legt zijn oor op de tafel en luistert. We zien zijn ogen op en neer bewegen. Hij kruipt onder de tafel. Scene 4 We zien de de stoel in het midden achter de tafel opstijgen. Dan zien we de hele tafel opstijgen, als door onzichtbare krachten bewogen. Scene 5
16
We zien een achterwerk naar boven komen achter de tafel, deze lacht het publiek aan. Hij verdwijnt weer Het Kind komt tevoorschijn en gaat zitten met een grote glimlach. Hij klopt op de tafel. Aan beide uiteinden van de tafel komt een vrouwenbeen tevoorschijn. We hebben het gevoel dat deze benen van Het Kind zijn. De tafel wordt zijn lichaam. Man 3 klopt enkele keren met beide handen op de tafel en we zien de benen op het ritme op en neer bewegen. We horen druk babbelende vrouwenstemmen onder de tafel vandaan komen. Dan horen we Gekreun. De voorkant van het tafellaken bolt op. We zijn getuigen van de geboorte van een hoofd.(De Man) Deze komt even tevoorschijn. Het Kind buigt zich voorover en kijkt De Man aan. Plots verdwijnt iedereen. Scene 6 familiefoto We zijn terecht Gekomen bij een familie. Het is de jaarlijkse familiereunie. De acteurs hebben aan de ene kant een speelse naiviteit over zich, maar we merken een duidelijke spanning tussen de personnages op. Achter de tafel zien we een voor een de hoofden van alle personnages tevoorschijn piepen. We zien alleen hun ogen die naar links en rechts kijken. Langzaam staat iedereen recht. Ze nemen enkele posities aan alsof ze op de foto gaan, we zien enkele lichtflisen. Plots verdwijnt iedereen. Scene 7 in deze scene zien we een korte familiegeschiedenis. Tijdens deze scene spelen de acteurs als poppen, met bruuske bewegingen, als duveltjes uit een doosje. De tafel is een soort poppenkast. In het kort is de geschiedenis alsvolgt: Man 2 en vrouw 2 zijn broer en zus, ze groeien samen op. Beide ontmoeten ze hun lief, respectievelijk vrouw 1 en man 1. Ze trouwen. Man 2 en vrouw 1 krijgen een kind( man 3). Vrouw 2 en man 1 kunnen geen kinderen krijgen en zijn jaloers. Man 1 gaat er vandoor en laat vrouw 2 alleen achter. Scene 8 Alle personnages nemen een stoel en nemen een plek in in de ruimte. Ze spelen een soort stoelendans, maar dan een waarin de spanning tussen de personnages zeer duidelijk is. De grens tussen spel en gevecht is dun. Telkens als er 1 van zijn stoel valt gaat hij aan tafel zitten. De twee vrouwen blijven over, er volgt een dreiggevecht tussen de twee vrouwen. Wie is het belangrijkst? Vrouw 1 wint. Scene 9 We beginnen het verhaal op de dag van de familiereunie. De Man, de Vrouw, Het kind en de Gekkin zitten aan tafel. 1 stoel blijft leeg. Er volgt een choreografie waarin we de tics van de personnages vergroten, herhalen. We
17
leggen de focus op 1 van de personnages, de rest beweegt amper. Er zijn momenten waarop iedereen de tics van de ander nadoet. Een absurde choreografie die de personnages wat beter introduceert. Scene 10 Aan het einde van de choreografie van De Vrouw doen alle personnages hun armen omhoog en buigen hun hoofd naar achter, tot hij voor het publiek verdwijnt. Ze blijven in die positie zitten. Video: animatie: We zien op de tafel geprojecteerd een aantal bomen groeien. Onderaan zien we hun wortels, dan knoestige stammen, en kruinen. Treurwilgen. Ze groeien precies over de lichamen van de dansers heen. De mensen worden als het ware de bomen. Verstard. De bomen worden ouder, de wortels en de aarde worden donker. Op het voorvlak van de tafel zien we tussen de wortels van de bomen De Geliefde tevoorschijn komen. (echte acteur in de animatie) We hebben het gevoel alsof hij tussen de wortels ligt, als in een bed. Hij neemt de enveloppe weer tevoorschijn en opent hem. Leest hem en drukt hem tegen zich aan. De animatie van de boom die op De Vrouw is geprojecteerd wordt lichter en krijgt bloemknopjes. De Geliefde verdwijnt onder de tafel. De Vrouw verdwijnt ook onder de tafel. We zien twee handen tevoorschijn komen. Een rechts een links. Ze naderen elkaar en strelen elkaar. De handen bedrijven de liefde, waarna ze weer verdwijnen. De animaties beginnen snel te trillen en verdwijnen. Scene 11 De vrouw komt tevoorschijn onder de tafel en heeft een stapel borden (5) in haar hand. Ze deelt deze uit door ze op de tafel te laten draaien. Iedereen krijgt een bord, ook de lege stoel. De Gekkinkin legt dit bord recht. Alle personnages vouwen hun handen samen om te bidden. Na een tijdje slaat 1 van hen op tafel met de twee vuisten. Dan een tweede, dan maken ze allemaal een ritme, als het nummer "We will rock you", van Queen) door op tafel te slaan. Dit ritme versnelt zich en versnelt zich. Plots houden ze op. Op hun bord ligt uit het niets een rode radijs. Ze staan allemaal op en zingen samen: "Haleluja" De Gekkin heeft geen radijs op haar bord. Ze zingt niet mee, maar staat bedroefd te kijken. De Man haalt een radijs uit zijn zak en geeft hem aan de Vrouw, die geeft hem aan Het Kind. Deze treitert de Gekkin, maar ze krijgt hem toch te pakken. Zij staat op en zingt met een valse stem: "Haleluja" Scene 12 Dreiggevecht met messen. Iedereen kijkt elkaar vol spanning aan. Hun handen boven de tafel, klaar voor de aanval, als een cowboy die zijn geweer gaat pakken. Als een van hen zijn mes pakt pakken ze allemaal
18
hun mes. Er volgt een spelletje wie het eerst de radijs op zijn mes geprikt krijgt. Dan hakken ze allemaal hun radijs in stukjes, dit geeft een ritmisch nerveus tikken. En eten de radijsjes op. Wanneer ze klaar zijn geven ze de messen een voor een door, om ze op te ruimen. Uit het niets komt een hand tevoorschijn van achter de tafel, die de messen aanpakt en verdwijnt weer. Scene 13 Ze staan op, de tafel kantelt naar voren, en wordt een schuin plateau. De borden die erop staan schuiven naar beneden. Er volgt een jongleer scene waarin de borden met een patroon over de tafel worden geschoven. Dan komen er twee handen van onder de tafel uit die de borden aanpakt, en weer verdwijnt. Scene 14 De Geliefde komt op. De anderen kijken hem gespannen aan. De Man staat op en wijst hem zijn plaats. De Gekkin kijkt hem aan en kust hem op zijn wang. De Geliefde zet haar terug op haar plek, wil niets van haar weten. Weer staat ze op en kust hem. Dit wordt steeds erger tot er een choreografisch gevecht, danscontact, volgt. Ze verplaatsen zich door de ruimte. De anderen gaan zich ermee bemoeien. Er ontstaat een chaos. Op een gegeven moment verdwijnt in de chaos iedereen achter de tafel. Scene 15 De Geliefde komt langzaam weer tevoorschijn van achter de tafel, aan de linkerkant. We zien alleen zijn hoofd. Aan de rechterkant komt zijn dubbel tevoorschijn (een grote pop die gemanipuleerd wordt door de vier anderen, realistisch gemaakt naar zijn evenbeeld.) In begin van de scene bewegen de twee rustig en precies gelijk, als een spiegelbeeld. Ze gaan zitten. Er volgen een aantal beweging, bewegingen die iemand doet wanneer hij alleen is. Langzaam ontstaat er een decalage in de bewegingen. De vier manipuleren de pop langzaam door de ruimte. In het begin volgt de Geliefde een beetje, maar besluit stil te blijven staan. Hij is toeschouwer van hoe de vier zijn leven overnemen. Zijn dubbel doet dingen die hij niet besloten heeft. De bewegingen worden steeds groter, bruusker en aggressiever, de vier worden steeds aanweziger in de choreografie, de dans wordt bruut. De pop probeert tegen te strubbelen, maar is overgeleverd aan zijn manipulateurs. Hij is onmachtig. (de controverse tussen pop en manipulateur wordt uitgespeeld) Dit eindigt in dat de vier de pop richting tafel bewegen. Een luik gaat open in de tafel. De pop wordt hardhandig in het luik geduwd en verzwolgen door de tafel. De vier verdwijnen achter de tafel. Scene 16 We zien de tafel. De geliefde is nog steeds toeschouwer. We horen een muziek, met een sterk ritme. Achter de tafel zien we een rug naar boven komen en verdwijnen. Dan nog een, en nog een. De vier lichamen springen achter de tafel. Het geheel doet denken aan de zuigers van een grote machine.
19
Deze ritmische choreografie houdt even aan. En stopt plots. Scene 17 De tafel draait een kwartslag, het einde komt een beetje omhoog, zodat het tafelvlak door het publiek gezien kan worden. De man gaat zitten met zijn rug naar het publiek. Aan het uiteinde van de tafel zien we een vreemde vorm omhoog komen, bestaande uit meerdere borden. Zeer langzaam ontvouwen deze borden zich en we zien De Vrouw tevoorschijn komen. Ze gaat zitten De twee kijken elkaar aan. We zien een animatie over de tafel van takken die zowel bij de man beginnen als bij de vrouw. Ze groeien naar elkaar toe en vervlechten in elkaar. Op de tafel zien we een kronkelende massa takken, die langzaam veranderd in een massa woelende worm achtige strengels. De man zit in tegenlicht, focus op de vrouw. Langzaam begint de vrouw een choreografie met haar armen. Na een tijdje krijgt ze vier armen. De chorografie gaat even door. Dan komen de borden weer en bedekken de vrouw. Ze verdwijnt weer. De animatie ook. Hier de dans op de tafel bijstoppen? Scene 18 De tafel draait terwijl de man eraan zit. Als de tafel stopt komt De Man tevoorschijn achter de tafel. De Geliefde wil iets gaan zeggen, maar net voordat hij iets kan zeggen draait de tafel weer. De Geliefde moet moeite doen om aan de tafel te blijven zitten. Wanneer de tafel weer stopt komt naast De Man De Gekkin tevoorschijn. Weer wil De Geliefde iets zeggen, maar net voordat dat lukt draait de tafel weer. Wanneer hij stopt komen ook De Vrouw en Het Kind tevoorschijn. De Geliefde wil weer iets zeggen, maar net voordat hij dat kan begint iedereen door elkaar te praten in een onverstaanbare taal. Ook draait de tafel weer. De Geliefde moet telkens moeite doen om te blijven zitten, en telkens probeert hij iets te zeggen, maar hij krijgt steeds geen mogelijkheid. Het wordt een kakafonie. De tafel draait en stopt een aantal keer. De vier personnages nemen een aantal objecten, zoals een bord met eten, een servet, een vork een mes, een glas wijn, en geven deze aan de Geliefde. Hij heeft weinig in te brengen, hier wordt hij bijna de pop van een aantal scenes geleden. De tafel draait weer tot dat de Geliefde links van de tafel zit. Alle anderen verdwijnen. Scene 19 We bevinden ons in het huis van de Geliefde. Hij is alleen. Hij begint te eten. Na een tijd zien we een lichaam achter de tafel vandaan komen en weer verdwijnen, dan
20
weer een ander. De man ziet ze niet. We kunnen ons inbeelden dat dit gedachtespinsels/ geesten/ herinneringen van de man zijn. De man blijft onverstoorbaar door eten terwijl er een abstracte choreografie van verschijnende en verdwijnende lichamen is. De lichamen verdwijnen weer en we zien een hand op tafel komen, die rondloopt als een spin. Dan komt een tweede hand, een derde en een vierde. Ze lopen allemaal als spinnen op de tafel richting de man. Wanneer ze bij de man zijn springen ze richting hem om dan weer te verdwijnen. De man kijkt op. De tafel is leeg. Hij eet weer verder. We zien op het voorvlak voor de tafel de spinnenhanden in animatie over het tafellaken lopen. Ze gaan weer richting man en trekken de man onder de tafel. Scene 20
We zien een animatie van hoe de man onder de tafel terecht komt. Verder zien we alleen maar lichaamsdelen van de anderen. Deze animatie is gemaakt met echte acteurs. We zien op abstracte wijze dat de man door de benen, handen, voeten, vingers betast wordt, geplukt word, en langzaam opgetild wordt. Scene 21 Geinspireerd op : De anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp discipline: hoofdzakelijk maskerspel Achter de tafel komen De Man, De Vrouw, Het Kind en De Gekkin tevoorschijn. Ze zetten een masker op zonder gezicht alsof de menselijkheid is uitgevaagd. Er volgt een vervreemdende choreografie van kleine abstracte bewegingen die onmenselijkheid uitstralen. In het begin zonder narratief karakter, we komen in een nachtmerrie-achtige sfeer terecht. De belichting is vrij somber, recht van boven de acteurs. Na een tijd komt de aandacht te liggen op 1 van de wezens. De anderen kijken allemaal naar hem. Hij houdt zijn hand in het midden van het tafellaken. De rest kijkt. Langzaam tilt hij zijn hand op. Er komt een mensenhoofd tevoorschijn van onder het tafelkleed (De Geliefde). Er volgt serie bewegingen als in een anatomische les, er wordt uitgelegd wat een mens is. Langzaam komen de 8 koppen steeds dichterbij, alsof het ze heerlijk lijkt hem op te eten. Scene 22 De tafel draait een kwartslag. De wezens komen voor de tafel te staan en pakken een aantal radijsjes. De Geliefde moet zijn mond open doen, en de wezens proberen de radijsjes over de tafel laten rollen en hem zo in zijn mond te schieten. De Geliefde stikt bijna in een van de radijsjes. Scene 23 De wezens verdwijnen achter de tafel. We zien alleen nog het hoofd in het midden van de tafel. De tafel begin te draaien rond het hoofd, maakt hele cirkels, blijft draaien. Het hoofd is in een strijd verwikkeld van bijna stikken.
21
Scene 24 de tafel stopt met draaien, het hoofd verdwijnt. Boven de tafel zien we de Geliefde uit twee gaten in de tafel omhoog komen. Aan het ene uiteinde van de tafel zien we zijn bovenlichaam, aan het andere uiteinde zien we zijn onderlichaam. We hebben het gevoel alsof zijn lichaam is uitgerekt. De tafel splitst zich op in drie delen. Op een is het bovenlichaam, op de andere het onderlichaam, de derde blijft even leeg. De drie delen verspreiden zich door de ruimte. Langzaam ontstaat er een choreografie van lichaamsdelen die tevoorschijn komen en weer verdwijnen uit de gaten in de tafel. De delen bewegen door de ruimte, de tafels kunnen ook wat schuin in de lucht zweven. Onder een van de delen komt het lichaam tevoorschijn van de geliefde, deze blijft bewegingsloos liggen. Scene 25 De anderen komen tevoorschijn. Herstellen de tafel weer als een, pakken het lichaam van de Geliefde op en leggen hem op tafel. Ze pakken een groot wit tafellaken en bedekken het lichaam. Ze pakken de vier hoeken van het tafellaken en trekken een keer aan het tafellaken zodat het bol in de lucht boven de tafel komt, om weer terug op de tafel te dalen. Wanneer het op de tafel belandt is het lichaam van de Geliefde verdwenen. (we hebben zijn afgang niet gezien, was achter het doek) De vier nemen plaats achter de tafel in rouw positie. Nemen een positie aan als voor een foto. Langzaam verdwijnen ze naar beneden, achter de tafel. Scene 26 We zien onder het tafellaken een aantal bobbels onstaan. Deze groeien. Er komt langzaam een grote vorm onder het tafellaken. Het neemt de vorm aan van een geest. Het tafellaken wordt steeds iets meer opgetild. Langzaam zien we onder de tafel het lichaam van de man in foetus houding liggen. De geest bovenop, het lichaam onder. De geest daalt weer, bedekt het lichaam weer. Scene 27 het desert discipline: objecttheater De geest die we voorheen zagen verandert van vorm, we zien een landschap onstaan. Het licht veranderd, doet denken aan het schijnsel van de maan. We horen een licht maar mysterieus muziekje. We zien een aantal objecten tevoorschijn komen: We zien eerst een mens die precies zo ligt als de persoon die we eerst onder de tafel zagen liggen. Hij staat op en loopt wat rond. Er komen een aantal bomen tevoorschijn lantaarnpalen en een huisje, langzaam vormt zich een landschap. Er komt van links een auto aanrijden. De auto rijdt over de bergen richting mens. Het mensje zwaait naar de auto. De auto stopt en het mensje stapt in. We volgen de auto door het landschap. Langzaam stijgt de auto op. Het licht op het landschap dimt. Alleen het autootje is nog zichtbaar. Deze stijgt op en vliegt weg door de ruimte. Einde
22
Het verhaal: scene1
23
24
25
26
27
28
29
30
31
5
Visueel
5.1
Het decor
Het decor bestaat uit een tafel en 5 stoelen. Wij werken vaak zo dat vanuit een gegeven visueel ge-experimenteerd wordt. Vele mogelijkheden worden uitgetest, om zo veelzijdig mogelijk het decor te gebruiken. Het decor was tijdens het eerste creatie proces mede-bepalend voor het verhaal. We hebben voor de tafel gekozen daar rond een tafel mensen zich voor vele verschillende redenen verzamelen, familie, werk, school, restaurant, etc. Zij staat hier dus symbool voor de maatschappij. De Tafel wordt tijdens de voorstelling steeds op een andere manier benaderd en op scene gezet. Ze wordt tafel, podium, projectiescherm, poppenkast, operatietafel, schandpaal, berg eiland, etc. We prepareren technisch de tafel om vele spel mogelijkheden te creeeren. Ze is opdeelbaar in 3 delen die allemaal op wieltjes staan. In de tafel zitten luiken die open of dicht kunnen staan. Er zitten geheime opbergvakjes voor accessoires, en er is een groot luik dat open kan. Er komen twee tafellakens, geprepareerd voor hun doel. Een zit vast aan de tafel en kan aan de voorkant open geschoven worden. Er is een groot doek dat de hele scene kan bedekken, en kan worden "opgezogen" door een machine, bedoeld voor de eerste scenes. De tafel is een van de belangrijkste projectieschermen. We hebben ook een scherm voorzien ergens in de ruimte. Precieze plek nog te bepalen. 5.2
De Kostuums
Wat betreft de kostuums nemen we referentie aan de jaren 20-30, 'les annees folles". We plaatsen het geheel in een tijd buiten de werkelijkheid. De jaren twintig is een periode in de geschiedenis tussen twee belangrijke oorlogen. Het einde van de onmenselijke loopgravenoorlog, het begin van een nieuwe wereld, vol nieuwverworven vrijheden op persoonlijk, sexueel, artistiek en intellectueel vlak. Een kortstondige vrijheid, maar gevuld met een rijkdom aan artistieke explosie, het surrealisme, kubisme, bauhaus, psychoanalyse, een nieuwe manier om de werkelijkheid waar te nemen is geboren. Deze periode is een van onze referenties voor de kostuums, maar met hedendaagse vrijheden. Rond deze voorstelling hebben we een co-productie samen met de proffessionele Formation Complementaire de Textiles Artisanat et Spectacle Vivant. Aan de L.P.P. Vincent de Paul te Avignon. Zij ontwikkelen 2 van de 5 kostuums.
32
De Man
Het Kind
33
De Vrouw
34
De Gekkin
35
5.3
De Animatie
De animatie is bedoeld om in de voorstelling een visuele vervreemding in te brengen. Aangezien wij met de voorstelling naar een filmisch theater streven, passen de animatie filmpjes in dit concept, en maken het mogelijk beelden te creeeren die life niet mogelijk zijn. We willen met deze piste een contrast tussen de via de bewegingen ontmenselijkte acteurs en de door animatie tot leven gewekte materialen onderzoeken. De animatie zal meestal een secundaire plek innemen, dwz het verhaal en de emotie ondersteunend. Jorge Piquer zal voor deze voorstelling de animaties maken. Hij is een jonge animatie-filmer waarvan het werk ons zeer aanstaat. Hij heeft ervaring opgedaan in de vooraanstaande filmstudio's van Nuku-film te Estland, Een studie waar grote film producties met internationaal allure gemaakt worden. Hij heeft er enkele animatiefilms gefilmd, en geregisseerd heeft. Voor deze voorstelling zal hij in totaal 5 stop motion filmpjes voorzien, waarin enerzijds dode materialen als klei, beeld, en tekeningen, en anderzijds levende mensen, zijnde de acteurs ge-animeerd zullen worden. Op de DVD kunt u enkele filmpjes bekijken. U kunt deze ook gaan bekijken op de webpagina: www.kokliko.eu/aanvraag.html
36
6
Organisatorische - beheersmatige beschrijving van het project
Productionele voorbereidingen: maart- april - mei 2009 hiervoor komt tevens een stagiare bouw decor: mei 2009 creatie kostuums: deels door L.P.P Vincent de Paul te Avignon. Gedurende schooljaar deels mei 2009 affiche en visueel: mei 2009 muziek: gelijktijdig met de repetities juni-juli-augustus 2009 repetities: juni-juli-augustus 2009 toonmomenten: meerdere malen tijdens repetitieproces. try-out: eind augustus premiere datum is gepland in de maand september
37
7
de planning: programma/speellijst (bijlage 3)
De speelmogelijkheden die nu vast liggen zijn alsvolgt:
premiere datum is gepland in de maand september een speeldata, nader vast te leggen op school L.P.P Vincent de Paul te Avignon. (Zie bijlage 6) 10 speeldata in Frankrijk, nader te bepalen. Zie co-productiecontract met Cie 347 (zie bijlage 6)
Er zijn contacten gezocht met verschillende partners, voor meerdere data, o.a. Margarita Productions, Xl-productions, figuren theater de Maan, diverse culturele centra: (les brigittines, zaal belgie, cc. Menen, cc Everberg, etc.)Tevens is er contact gezocht met een hogeschool voor een stagiare voor de productie naar eind 2009 seizoen 2010 toe. U wordt op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen.
38
8
een overzicht van de huidige financiële situatie (bijlage 4)
Deze doen wij u zsm toekomen.
39
9
een overzicht van de al gerealiseerde activiteiten (bijlage 5)
overzicht activiteiten 2005: Voorstelling
Les Yeux du Monde
2006: Voorstelling Saltofiets Pedagogisch stagiares decor en costuum. Ism Lycee Jules Verne Sartrouville, Fr In opdracht Choreografie LINQ italie 2007: Project Voorstelling In opdracht Voorbereid Pedagogisch
NEPOMUK, multidisciplinaire kunstenaars ontmoetingsplek Het vergeten verhaal van Memoria Choreografie 7 dansers en beursstand LYCRA Milaan Poussièrestof, L'être mangé Mazy, workshops in school
2008 Introspectie rond onze identiteit Voorstelling Het ondersteboven verhaal Voorbereid L'autre coté, Poussièrestof, L'être mangé Workshop Beaux art de bxl: rond Poussièrestof Pedagogisch Stagiaire uit Avignon voor kostuum Poussièrestof
voor gedetailleerde informatie zie hoofdstuk 1.2
40
2006 Saltofiets
41
Hangmens Clothes 2003
2007
Stof
Schootsteek 2000
42
Gentle Mental 2000
43
L'Etre Mangé 2008
44
Les Yeux du Monde 2005
45
Origine 2004
46
Het vergeten verhaal van Memoria 2007
47
Afrika 2003
48
10
Kopie samenwerkings- of coproductieovereenkomst (bijlage 6)
49
50
51
52
53
54
55
11
kopie van de statuten (bijlage 7)
zijn mee geleverd bij de aanvraag. Wanneer nodig kunnen we u nog een digitale copie toesturen Op dit moment is de tekst van de statuten in het frans, we zijn een momenteel ASBL. We zijn bezig om de statuten te vertalen om ze ook in het nederlands in te dienen, aangezien we uitgesproken tweetalig willen zijn. Een van de medewerkers op uw dienst heeft mij gezegd dat dit geen probleem moet opleveren. Voor meer info kunt u contact met ons opnemen.
56
12
Budget Budget Voorstelling: Contact:
L'être mangé Kokliko theatre 0477-813662 Bart Walter
Dossiernr:
KD-2009-TH-029
[email protected] www.kokliko.eu
Productiekosten Administratie Telefoon Post Bureau materiaal div.
500,00 € 400,00 € 300,00 €
Totaal administratie
1.200,00 €
Promotie en P.R. Drukwerk affiches, flyers etc Ontwikkelingskosten
2.000,00 € 1.500,00 €
Totaal promotie
3.500,00 €
Materiaalkosten Decor Metaal 35 m a 9.65
337,75 €
6m2 a 26,33
157,98 €
100m2 a 7E
700,00 300,00 400,00 600,00 400,00 250,00
Hout Stof Wieltjes Schroeven etc 6 stoelen Div kosten Verbruik machines
€ € € € € €
Totaal decor Marionet Stof Vulling Latex schuim Kostuum Div kosten
3.545,73 €
100,00 50,00 100,00 150,00 75,00 Totaal marionet
€ € € € € 475,00 €
57
58
Maskers (8) Hars Verf Div kosten
Accessoires Accessoires div
Kostuums Per silhouet Aantal sihouetten
150,00 € 100,00 € 100,00 € Totaal maskers
350,00 €
750,00 € Totaal accessoires
750,00 €
500,00 € 5 Totaal kostuums
2.500,00 €
Animaties en video Huur camera 1.500,00 € Huur belichting 500,00 € Materiaalkosten verf e.d. 600,00 € Externe harddisk 250,00 € Totaal animatie
2.850,00 €
Totaal materiaalkosten:
10.470,73 €
Huurlasten: Repetitieruimte Studio animaties Constructieatelier Kostuumatelier Studio muzikant
2 maanden 1 maand 2 weken 1 maand 3 dagen
2.500,00 € 1.000,00 € 500,00 € 1.000,00 € 750,00 €
Totaal huurlasten
5.750,00 €
Transport kosten Km per dag Regisseur Actrice Actrice Acteur Acteur Acteur Videast Technieker
Aant dagen p/km 30 20 20 20 20 20 20 20
40 40 40 40 40 40 30 30
Totaal 0,30 0,30 0,30 0,30 0,30 0,30 0,30 0,30
€ € € € € € € €
360,00 240,00 240,00 240,00 240,00 240,00 180,00 180,00
€ € € € € € € €
59
60
Scenograaf + decorbouw Kostumiere Muzikant Promotie en P.R.
20 20 20 20
30 20 30 40
0,30 0,30 0,30 0,30
€ € € €
180,00 120,00 180,00 240,00
€ € € €
Totaal transportkosten
Lonen
2.640,00 €
Productie/ repetities
Aant maanden
Functie
Naam
€ p/maand
Loon
Regisseur Actrice Actrice Acteur Acteur Acteur Videast Technieker Scenograaf + decorbouw costumière Muzikant Promotie en P.R.
M. Revest A. Deleu D. Depeauw A. Prospero D.Claeyssens B.Walter: J.Piquer Ntb
2.750,00 2.475,49 2.341,76 2.341,76 2.475,49 2.475,49 2.341,76 2.341,76
€ € € € € € € €
2 2 2 2 2 2 1,5 1,5
5.500,00 4.950,98 4.683,52 4.683,52 4.950,98 4.950,98 3.512,64 3.512,64
€ € € € € € € €
S.Lalouxbard Ntb j. Moinet Ntb
2.341,76 2.341,76 2.341,76 2.339,72
€ € € €
1,5 1 1,5 2
3.512,64 2.341,76 3.512,64 4.679,44
€ € € €
Loonlasten repetiteperiode
50.791,74 €
Totaal Productiekosten
74.352,47 €
EXPLOTATIEKOSTEN Lonen
Speelperiode
Functie
Naam
Regisseur Actrice Actrice Acteur Acteur Acteur Technieker Administratie
M. Revest A. Deleu D. Depeauw A. Prospero D.Claeyssens B.Walter: Ntb Ntb
Aant maanden
€ p/maand 2.750,00 2.475,49 2.341,76 2.341,76 2.475,49 2.475,49 2.341,76 2.339,72
€ € € € € € € €
Loonlasten speelperiode
1,5 1,5 1,5 1,5 1,5 1,5 1,5 0,5
Loon 4.125,00 3.713,24 3.512,64 3.512,64 3.713,24 3.713,24 3.512,64 1.169,86
€ € € € € € € €
26.972,49 €
61
62
Div kosten Reparatie decor en accessoires Onderhoud kostuums, wassen Schmicnk
Per dag Aant dagen Totaal 30,00 € 30 900,00 € 40,00 € 30 1.200,00 € 30,00 € 30 900,00 €
Totale div kosten
Totaal exploitatiekosten
3.000,00 €
29.972,49 €
Overzicht kosten: Totaal Productiekosten Totaal explotatiekosten
Totale Kosten
74.352,47 € 29.972,49 € 104.324,96 €
63
64
Inkomsten Verkoop voorstellingen
Schatting
Aant voorst. Prijs
Totaal
Belgie
15
1.900,00 € 28.500,00 €
Buiten belgie
10
1.900,00 € 19.000,00 €
Totaal verkoop voorstellingen
47.500,00 €
Andere subsidies Vlaamse Gemeenschaps Commissie
Wordt aangevraagd in april
8.000,00 €
Totaal andere subsidies
8.000,00 €
Co-producties L.P.P Vincent de Paul te Avignon Costumiere 2.341,76 € Reiskosten 120,00 € kostumiere Kostuumatelier 1.000,00 € Totaal L.L.P. AU QUAI Residentie 5 weken Repetitieruimte 5 weken 1.562,50 € Constructieatelier 2 weken 500,00 € Totaal AU QUAI L'Usine Residentie 3 weken
3.461,76 €
2.062,50 €
937,50 €
Cie 347 Promotie frankrijk
2.339,72 €
Totaal Co-producties
Totaal inkomsten
8.801,48 €
64.301,48 €
65
Gevraagde subsidie
Overzicht kosten: Totaal Productiekosten Totaal explotatiekosten
74.352,47 € 29.972,49 €
Totale Kosten
104.324,96 €
Overzicht inkomsten Totaal verkoop voorstellingen Totaal andere subsidies Totaal Co-producties
47.500,00 € 8.000,00 € 8.801,48 €
Totale Inkomsten
64.301,48 €
Gevraagde subsidie Totaal kosten Totaal inkomsten Tekort op de balans
Gevraagde subsidie
104.324,96 € 64.301,48 € 40.023,48 €
40.023,48 €
66
