INHOUD PERSMAP 1. Middle Gate Geel’13 waar, wanneer, hoe affiche 2. over wat gaat het? 3. locaties 4. de relatie tussen Jan Hoet & Geel 5. deelnemende kunstenaars primeurs blikvangers 6. vernissage: programma 7. catalogus 8. interviews met Jon Pylypchuk – interview met kunstenaars uit Kunsthuis Yellow Art (exclusief op vernissage pers 27/09) 9. praktische info 10. met dank aan
1
1. Middle Gate Geel ’13 Middle Gate Geel ’13 tracht de complexe en veelgelaagde relatie tussen mythe, psychiatrie en kunst te onderzoeken. Niet zozeer de verschillen staan daarbij centraal, als wel openingen en dus affiniteiten, gemeenplaatsen en parallellen tussen deze drie fenomenen. De stad Geel, sinds oudsher bekend voor haar vooruitstrevende psychiatrische zorgverlening en gezinsverpleging, geeft door haar historische en huidige context een extra dimensie aan de tentoonstelling. De wisselwerking tussen de stad Geel en de tentoonstelling zal dan ook intens voelbaar en zichtbaar zijn.
SAVE THE DATE
Vernissage Pers: vrijdag 27 september om 11 u in de Halle (Markt 1) te Geel + exclusief: interview met Jon Pylypchuk (Canadese kunstenaar in residentie), interview met kunstenaars uit Kunsthuis Yellow Art
waar & wanneer? 4 locaties op wandelafstand van elkaar in Geel 1)de Halle: Markt 1, 2440 Geel 2)Gasthuismusem St.-Dimpna: Gasthuisstraat 1, 2440 Geel 3)Sint-Dimpnakerk: Sint-Dimpnaplein, 2440 Geel 4)Kunsthuis Yellow Art: Pas 204, 2440 Geel
zondag 29 september t/m 22 december 2013 (verlenging mogelijk) open op: vrijdag, zaterdag en zondag van 10u tot 17u of na afspraak voor groepen (tot max. 20 personen)
opdrachtgever: Stad Geel curator: Jan Hoet adjunct-curator: Leni Van Goidsenhoven organisatie: Cultuurcentrum de Werft Geel (PROKC vzw)
wie?
2
Affiche Op de affiche: een authentieke klok uit het Gasthuismuseum (ca. eind 19e eeuw). Onderaan de klok staat ‘Gheel’ met de hand geschreven. Opvallend is dat de klok slechts één wijzer heeft. De klok is dus ontregeld. Tijd is een mysterie. ‘Ontregeling’ is een sleutelwoord voor Middle Gate Geel ’13 en dit omwille van verschillende redenen. Geel heeft een schitterende reputatie in haar omgang met ‘ontregeling’, met psychiatrie (de ontregeling mag bestaan, de ontregeling wordt aanvaard). Daarnaast wil Middle Gate Geel ’13 als tentoonstelling ook de toeschouwer confronteren met ‘ontregeling’ via diens kijken en weten: niet datgene wat men reeds weet staat centraal, als wel de verstoring en ontregeling ervan.
Er is niets in de wereld wat totaal fout is.Zelfs een klok die stilstaat,geeft twee keer per dag de juiste tijd aan. © Paulo Coelho
3
2. Over wat gaat het? Middle Gate Geel ’13 concentreert zich op drie grote categorieën: mythe, psychiatrie en kunst. Meer specifiek wilt ze de wisselwerking en wederzijdse beïnvloeding onderzoeken tussen mythische of magisch-religieuze kunst, outsiderkunst en kunst als kunst. Daarbij staan niet zozeer de onderlinge verschillen centraal, als wel de openingen en dus verbindingen, affiniteiten en parallellen tussen deze drie fenomenen. De tentoonstelling wilt meer doen dan het louter ‘samenbrengen’ van kunstwerken die verband houden met de drie hoofdfenomenen. Ze wilt geen pasklare antwoorden naar voren schuiven, maar datgene wat we dachten te weten en te begrijpen juist ontregelen en verstoren. Door mythe, psychiatrie en kunst met elkaar in relatie te brengen, tracht de tentoonstelling een mentale ruimte te creëren waarbinnen inzichten kunnen ontstaan over de veronderstelling van wat kunst is, of zou kunnen zijn. Middle Gate Geel ’13 is zeker niet de eerste tentoonstelling die inzoomt op de relatie tussen psychiatrie, mythe en kunst, maar door haar intrinsieke relatie met de stad Geel en haar traditie van de gezinsverpleging krijgt de tentoonstelling een unieke en rijke dimensie. Sinds de dertiende eeuw worden in Geel psychiatrische patiënten van het Openbaar Psychiatrische Zorgcentrum (OPZ) opgevangen in ‘pleeggezinnen’. Door deze integratie worden de patiënten niet afgesloten van de maatschappij, maar kunnen ze deelnemen aan het dagelijkse leven van een gezin en dat van een stad. De Geelse gezinsverpleging neemt in het verhaal van de zorg voor geesteszieken een bijzondere plaats in. Dat psychiatrische patiënten geïntegreerd worden in een gezin, werd lange tijd door velen als controversieel beschouwd. Vandaag is de gezinsverpleging uitgegroeid tot een monument (in de psychiatrie spreekt men nu meer van rehabilitatie): het is een aanpak die intussen wereldwijd interesse heeft gewekt, zelfs Michel Foucault heeft hierover geschreven. De gezinsverpleging wordt als een succesvol model beschouwt met een bijzondere ethische waarde. De dialoog en gemeenplaats tussen patiënten en niet-patiënten is onmiskenbaar in de stad Geel. Middle Gate Geel ’13 maakt dan ook ten volle gebruik van deze context en beoogt ook zelf deze dialoog verder te zetten en te intensifiëren. (meer info over de stad Geel en haar gezinsverpleging: Bert Boeckx en Geert Vandecruys, Welkom in Geel: een geschiedenis van de gezinsverpleging, EPO vzw, 2010)
4
3. Locaties De locaties zijn bewust gekozen. Elke locatie draagt dan ook een verhaal in zich dat een bijdrage levert aan de tentoonstelling.
1) de Halle: Markt 1, 2440 Geel De Halle bevindt zich op de markt in Geel en is dus meteen het epicentrum van de stad. De oudste vermeldingen over dit gebouw dateren uit 1431. Na haar functie als ‘lakenhalle’ werd het in 1679 verbouwd tot gemeentehuis, waarna het achtereenvolgens dienst deed als politiekantoor, gevangenis, gemeentehuis en schoollokalen. Na grondige renovatiewerken functioneert de Halle vandaag voornamelijk als tentoonstellingsruimte. De initiële architectuur werd zoveel mogelijk behouden.
2) Gasthuismuseum St.-Dimpna: Gasthuisstraat 1, 2440 Geel Het Geelse gasthuis werd kort voor 1286 opgericht door Hendrik III Berthout om zieken, zwakken en pelgrims op te vangen en te verzorgen. Later is de zorg overgenomen door de zusterorde, de Augustinessen. De traditie wil dat het gasthuis werd gebouwd op de plaats waar rond het jaar 600 de Ierse koningsdochter Dimpna door haar waanzinnig woedende vader werd vermoord, nadat zij zijn huwelijksaanzoek had afgewezen. Dimpna, slachtoffer van zinloos geweld en waanzin, groeide uit tot een Heilige die aanbeden werd om genezing te bekomen voor hen die ‘krank van geest’ waren. De kunstwerken in het gasthuismuseum zijn zodanig geïntegreerd alsof ze deel uitmaken van het gasthuis zelf.
3) Sint-Dimpnakerk Sint-Dimpnaplein, 2440 Geel De Sint-Dimpnakerk (1349-1479, demergotiek) bevindt zich vlakbij het gasthuismuseum. De zieken hoefden slechts de straat over te steken om de mis bij te wonen. De legende vertelt ons dat er zich om het reliekschrijn van de Heilige Dimpna (dat zich in de kerk bevindt) genezingen voordeden. Dit verschijnsel trok eeuwenlang talrijke pelgrims en geesteszieken naar Geel. De Sint-Dimpnakerk mocht dus zeker niet ontbreken als locatie van Middle Gate Geel ’13.
4) Kunsthuis Yellow Art Pas 204, 2440 Geel Kunsthuis Yellow Art bevindt zich in het ouderlijk huis van Jan Hoet. Mensen met een psychische stoornis en artistieke begaafdheid kunnen er samenwerken met anderen aan kunstprojecten. Iedereen krijgt de ruimte om te experimenteren en zijn of haar artistiek en persoonlijk oeuvre te creëren. Yellow art werkt geheel buiten de therapeutische context. Meer info op: http://www.opzgeel.be/kunsthuis/pages/yellow-art.stm
5
4. De relatie tussen Jan Hoet & Geel Jan Hoet, geboren te Leuven, bracht vanaf 1936 zijn eerste tien levensjaren door in Geel. Zijn vader, Jozef Hoet, was van 1931 tot 1945 als psychiater-neuroloog verbonden aan de toen zogeheten ‘kolonie’ (Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum OPZ). Bij de familie Hoet woonden eveneens 5 patiënten in (waarvan er twee ’s nachts terug naar het ziekenhuis gingen). Jozef Hoet was een kunstliefhebber en verzamelaar. Jan Hoet heeft psychiatrie en kunst dus van jongs af verbonden weten zijn. De aandacht en interesse voor de psychiatrie zien we in Jan Hoets curatoriale praktijk regelmatig opduiken: in 1989 maakte hij de ophefmakende en intussen wereldbekende tentoonstelling Open Mind (Closed Circuits), in 2001 maakte hij in Geel de tentoonstelling YELLOW in samenwerking met het S.M.A.K., vervolgens was er ook nog Ad Absurdum (Marta Herford 2008) en Loss Of Control (Marta Herford, 2008). In 2010 maakte hij bovendien een zeer grote tentoonstelling met uitsluitend werk van kunstenaars met autisme (Ich sehe was, was du nicht siehst (2010)). Doorheen zijn carrière bleef Jan Hoet via diverse kunstprojecten in samenwerking met het cultuurcentrum de Werft nauw verbonden met de stad Geel. Sinds 13 mei 2013 mag hij zich dan ook voortaan ereburger van de stad Geel noemen.
5. Deelnemende kunstenaars Alle kunstenaars die in Middle Gate Geel ’13 aan bod komen, laten zich in met de psyche van de mens, de ‘condition humaine’ in het algemeen en de status van het creatieve individu specifiek. Michaël Aerts, Atelier Van Lieshout, Wojciech Bakowski, François-Marie Banier, Ida Barbarigo, Nancy Barton, Fred Bervoets, Guillaume Bijl, Paul Blockx, Anna Boghiguian, Louise Bourgeois, Armand Bouten, Ricardo Brey, Antonio Brizzolari, Günter Brus, Willy Casier, Amélie Chabannes, Sylvain Cosijns, Jan Cox, Martin d’Orgeval, Pieter De Clercq, Thierry De Cordier, Hugo Debaere, Wim Delvoye, Eric Derkenne, George Desvallières, Georg Dokoupil, Jan Fabre, Andrea Fogli, Auguste Forestier, Rene Francisco, Marliz Frencken, Gregor Gaida, Mekhitar Garabedian, Gérard Garouste, Tatjana Gerhard, Siebe Wiemer Glastra, Félix Gonzales-Torrès, J.J. Grandville, David Hammons, Henry Heerup, Jan Hoek, Andreas Hofer (Andy Hope 1930), Jeroen Hollander, Jonathan Horowitz, Christian Jankowski, Mattias Johansson, Paul Joostens, Mike Kelley, Paul Klee, Krauwelenhof, Karel Laenen, Marc Lamy, Jules Leclercq, Nelson Leirner, Eugène Leroy, Augustin Lesage, Lucebert, René Magritte, Mark Manders, Nadja Marcin, Enrique Marty, Paul McCarthy, Jonathan Meese, Bjarne Melgaard, Xavier Mellery, Mariza Merz, Hernri Michaux, Bruce Nauman, Michel Nedjar, Chris Newman, Roman Opalka, Orlan, Francis Picabia, Pablo Picasso, Aduardo Ponjuan, Jon Pylypchuk, Arnulf Rainer, Jean-Pierre Raynaud, Odilon Redon, Georges Ribemons-Dessaignes, Gerhard Richter, André Robillard, Matthieu Ronsse, Félicien Rops, Karl Schmidt, Piet Schopping, Friedrich Schröder-Sonnenstern, Thomas Schütte, Jean Schwind, Cindy Sherman, Kazuo Shiraga, Andreas Slominski, Kiki Smith, Michael E. Smith, Danny Smolders, Agathe Snow, Cathy Staughton, Pascal Tassini, Pascal-Marthine Tayou, Theo, Susanne Tunn, Tomak, Günter
6
Uecker, Chiyu Uemae, Joris Van De Moortel, Aaron Van Erp, Willem van Genk, Jan Van Imschoot, Gerard van Lankveld, Josef Van Severdonck, Philippe Vandenberg, Liu Wei, Anne Verbeke, Franz West, Theo Wiesen, Adolf Wölfli
a. primeurs Voor Middle Gate Geel ’13 werd nieuw werk gemaakt door volgende kunstenaars:
Michaël Borremans, Ellen Brusselmans, Jacques Charlier, Vaast Colson, Peter De Cupere, Ronny Delrue, Kati Heck, Stanislas Lahaut, Anna Lange, Sophie Langohr, Kris Martin, Chris Newman, Aimé Ntakaiyica, Guy Rombouts, Maria Roosen, Rob Scholte, PascalMarthine Tayou, Stefaan Van Akoleyen
b. blikvangers hoge resolutiebeelden te downloaden via: http://we.tl/8d6b9qTr1F (beschikbaar tot 3 oktober 2013)
Paul Klee: Sollte Steigen, 1932 (olieverf en waterverf op doek, privécollectie) De Duits-Zwitserse schilder Paul Klee (1879-1940) wordt vaak in een adem genoemd met Bauhaus en staat bekend om zijn uitgebalanceerde kleurentechniek. In zijn werk zien we talrijke verwijzingen naar muziek, poëzie en mythologie. Hij heeft zijn hele artistieke carrière gezocht naar nieuwe vormen van expressie waarbij een natuurgetrouwe weergave van de werkelijkheid werd losgelaten. Zijn verre reizen, onder meer naar Tunesië, vormden een belangrijke inspiratiebron, daarnaast vond hij ook een aanknopingspunt in kindertekeningen en tekeningen van psychiatrische patiënten. Over het algemeen is Klees werk doordrongen van humor en melancholie. Einde jaren ’20 – begin jaren ’30 richtte hij zich voornamelijk op het bestuderen van ‘beweging in de lucht’. Sollte Steigen is een exponent van deze studie: via de verschillende motieven en symbolen zoals de pijl en de ballon stelt het een onrechtstreekse vraag over de zwaartekracht. De titel -sollte steigen- is eveneens een zinspeling op een mogelijke en een voorwaardelijke hemelvaart. Klee was ervan overtuigd dat een totale bewegingsvrijheid in de lucht onmogelijk was, omdat die vrijheid steeds onderworpen bleef aan materiële beperkingen en de zwaartekracht. Dit is voor hem de ‘oorsprong van de menselijke tragedie’: ook de mens lijkt vrij, maar wordt evenzeer tegengehouden in zijn beweging door fysieke en conventionele grenzen. Deze meer negatieve visie op (de vrijheid van) de mens kondigt reeds de moeilijkere periode aan die Klee zal kennen vanaf 1933 (de opkomst van het Nazisme die hem verplicht om Duitsland te verlaten en de eerste symptomen van zijn zeldzame ziekte die hem enkele jaren later zal vellen).
7
René Magritte: Les Chants de Maldoror, 1945 (inkt op papier; 23 x 17,5 cm; Privécollectie) René Magrittes oeuvre is doorspekt met het thema van ‘la condition humaine’. In de jaren 1930 produceerde hij overigens twee schilderijen onder deze titel. Op beide doeken beeldde hij een ‘schilderij binnen een schilderij’ af: een dualiteit tussen enerzijds het geschilderde beeld en anderzijds de werkelijkheid, terwijl beide lijken samen te vallen. Hiermee trachtte hij gestalte te geven aan het grote vraagstuk van het ‘werkelijkheidsbesef’: de mens kent een zelfbewustzijn, en toch vormt hij hier geen vertegenwoordiging van. Tijd en ruimte markeren bij Magritte de afstand tussen beeld en werkelijkheid, maar tegelijk ook tussen het reële en het fictieve. Zo zijn Magrittes landschappen in feite luchtspiegelingen, terwijl de kijker de realiteit erin gelooft en aanvaardt – hij bevindt zich dus veel verder af van de werkelijkheid dan hij zelf meent. De fascinatie van de kunstenaar voor dit denkproces krijgt op bijzondere manier gestalte in de tekening uit een publicatie van ‘Les Chants de Maldoror’ (1968-1969), een lang prozagedicht geschreven door Comte de Lautréamont tijdens de tweede helft van de 19e eeuw. Tijdens de 20ste eeuw bejubelden veel surrealisten (zoals Salvador Dalí, André Breton, Antonin Artaud, Max Ernst) dit prozagedicht omwille van de ontregelende werking van de poëzie en het effect ervan op de zintuigen. Het gedicht heeft ook veel invloed gehad op het (Franse) symbolisme (bijvoorbeeld: Odilon Redon) en dadaïsme. In deze tekening zien we Magritte met een vluchtige en experimentele pen aan het werk, een techniek die nog veel nadrukkelijker zijn virtuositeit laat zien dan zijn beheerste schilderijen. Daarnaast toont de tekening ons uitdrukkelijk een van zijn meest favoriete thema’s, namelijk: de verbinding van mysterie (bijvoorbeeld: inspiratie, de psyche) en dagelijkse werkelijkheid (bijvoorbeeld: het schrijven met een pen).
Pablo Picasso: Nu couché et deux personnages, 1970 (pen, was, penseel, inkt op papier, Privé collectie, Antwerpen) Pablo (Ruíz y) Picasso, geboren in 1881 in Málaga (Spanja) is ongetwijfeld een van de bekendste en invloedrijkste kunstenaars van de twintigste eeuw. Aangezien zijn werk gedurende zijn artistieke carrière radicale veranderingen onderging, wordt zijn oeuvre veelal ingedeeld in verschillende periodes, bijvoorbeeld: de blauwe perdiode, de roze perdiode, de kubistische periode, de surrealistische periode, de abstracte periode en de latere periode. Nu couché et deux personages is een tekening die dateert vanuit zijn latere periode (ca. 1954-1973). In die tijd verhuist Picasso naar ZuidFrankrijk en raakte hij steeds meer geïsoleerd van de actuele kunstscène. Desalniettemin werkte hij verder als een bezetene: zo kon hij soms wel tot vijf tekeningen of schilderijen per dag maken. Typisch voor deze latere werken is enerzijds het thema van de schilder en zijn model en anderzijds de variaties of verwijzingen naar werken uit de kunstgeschiedenis. Dit is ook te zien in Nu couché et deux personages: de middelste figuur kan
8
doorgaan als de kunstenaar (veelal wordt deze figuur zelfs beschouwd als Picasso zelf) wiens blik gericht is op zijn model. Dat model (de vrouw rechts) kan men dan weer interpreteren als een variatie of toespeling op L’origine du Monde (1866) van Gustave Courbet. Dit werk ontstond drie jaar voordat Picasso stierf. Het thema over leven en dood is iets wat hem de laatste jaren sterk bezig hield en dat zien we ook in dit werk: de vrouw (aanleunend bij Courbets L’ origine du monde) is de bron van het leven. Die levensbron staat vervolgens in schril contrast met de oudere man naast haar. Arnulf Rainer: Van Gogh als Adler, 1977-1980 (olieverf op foto) De Weense Kunstenaar Arnulf Rainer (°1929, Baden) is vooral bekend als schilder, graficus en fotograaf. Daarnaast is hij ook een begeesterd verzamelaar van art brut. Rainer heeft nauwelijks een academische opleiding genoten. In het begin van zijn carrière (ca. 1948 tot 1951) zijn Rainers surrealistische tekeningen vooral doordrongen van onderwater taferelen en mystieke vormen. Omdat hij een diep wantrouwen koesterde tegenover de rationaliteit en realiteit, onderzocht hij bijna obsessief de wereld van de waanzin, het onderbewuste en de mogelijkheden van de droom. Begin jaren ’50 toont zijn werk steeds minder surrealistische eigenschappen. Sinds dan werkt hij steeds meer aan de hand van bestaande beelden: reproducties, foto’s, eigen tekeningen, … Het is dan dat zijn krachtige Uebermahlung portretten ontstaan. ‘Van Gogh als Adler’ is hier een late exponent van. De bedekking van het portret van Van Gogh moet men niet interpreteren als een ontkenning of een negatie. Het heeft veeleer te maken met een metamorfose: elk vooraf bestaand beeld gaat de kunstenaar door middel van de creatieve praktijk ‘vervreemden’. Elk beeld is voor Rainer een reflectie over de eigen identiteit. De bedekking of Uebermahlung is voor dus vooral een positieve daad: een poging tot het verzoenen tussen de twee beelden; tussen het ‘ik’ en het ‘andere’.
Adolf Wölfli: Selbstdarstellung, ca 1915-193, collectie Museum Dr. Guislain, Gent Adolf Wölfli kende een moeilijke jeugd: hij werd geboren in een straatarm gezin, werkte sinds zijn achtste op een boerderij en op negenjarige leeftijd werd hij wees. Als jonge man werd hij enkele keren aangehouden wegens aanranding van de eerbaarheid. Hij was labiel en gewelddadig. Na enkele incidenten werd hij in 1895 permanent opgesloten in de inrichting Waldau. Het is in het psychiatrisch ziekenhuis dat Wölfli zijn indrukwekkend oeuvre ontstaat: hij tekent niet alleen, hij schrijft eveneens verhalen, poëzie en muziek. Van 1904 tot 1906 maakt hij maar liefst 800 tekeningen (Tönstucke) waarin hij figuren, woorden en lege notenbalken verwerkt. Daarna begint hij aan wat soms wel ‘het centrale deel van zijn oeuvre’ wordt genoemd: een ‘verhaal’ dat zowel autobiografische als fictieve elementen bevat. In totaal omvat dat ‘verhaal’ 45 gebonden boeken (meer dan 25 000 met de hand genummerde, gesigneerde en gedateerde pagina’s). Die teksten vult hij vervolgens nog aan met 1620 tekeningen en 1640 collages. Naarmate het oeuvre vordert, neemt de muziek steeds een grotere plaats in; het is het enige medium dat volgens Wölfli zijn
9
bedoelde kosmos kan oproepen. Selbstdarstellung toont het figuurtje Doufi. Dit figuurtje is een fictief personage dat meermaals terugkomt in het Wölfli’s oeuvre en meteen ook zijn tegenpool vormt. Doufi leidt, in tegenstelling tot Wölfli, een avontuurlijk leven.
6. Programma vernissage Enkel via uitnodiging (dus gelieve niet groots te verspreiden) Op de opening van de tentoonstelling (zaterdag 28 september 2013) zal er zowel in het Gasthuismuseum als in Kunsthuis Yellow Art een eenmalige performance doorgaan. (grote publiek vanaf 29 september) 15.00 u de Halle: Welkomstwoord Jan Hoet 16. 45 u Gasthuismuseum en Sint-Dimpnakerk: Chris Newman (°1958) is geboren in Londen en woont in Berlijn. Als experimentele kunstenaar gaat hij vaak aan de slag met meerdere media: muziek, schilderkunst, video en literatuur. Voor Middle Gate Geel’13 maakte hij een video-installatie en op de opening brengt hij een nieuw geschreven compositie. 17.30 u Kunsthuis Yellow Art: Nadja Marcin is een hedendaagse performancekunstenaar die zich via haar werk verdiept in het menselijke gedrag en in de psychologische mechanismen. Alledaagse situaties vormt ze om tot absurde wat haar vervolgens de mogelijkheid geeft om dubbelzinnigheden in het menselijk karakter bloot te leggen. In de tuin van het kunsthuis Yellow Art voert ze de performance Nadja by Breton op, waarin ze niet alleen zinspeelt op André Bretons Nadja en de ecriture-automatique, maar eveneens speelt met sociale determinatie en conventies.
10
7. Catalogus De catalogus, uitgegeven door Borgerhoff & Lamberights, maakt intrinsiek deel uit van Middle Gate Geel ‘13. Hoewel de getoonde kunstwerken in het boek staan afgebeeld, is de catalogus niet louter een afspiegeling van de tentoonstelling. De auteurs die voor dit boek schreven, waren belangrijke actoren achter de schermen van Middle Gate Geel ’13. Bijdragen van: Jan Hoet Leni Van Goidsenhoven & Arnout De Cleene Detlef Petry Patrick Allegaert & Bart Marius Philippe Vandenberg (estate Philippe Vandenberg)
8. Interviews exclusief op 27/09: vernissage voor de pers - Interview met Jon Pylypchuk (internationaal) - Interview met Paul Blockx & Karel Laenen e.a. kunstenaars uit Yellow Art
9. Praktische info Beeldmateriaal: downloaden via
http://we.tl/8d6b9qTr1F (beschikbaar tot 3 oktober 2013) Website www.facebook.com/MiddleGateGeel13 www.dewerft.be/kalender/kalenderitem_fiche.asp?voorstelling=1858 Contact: Kristel Proost (assistent Kris Cuypers):
[email protected] of +32 (0)14 56 66 64 Leni Van Goidsenhoven (assistent Jan Hoet voor Middle Gate Geel ’13):
[email protected] Rondleidingen + schoolbezoeken Op aanvraag: contactpersoon Kristel Proost:
[email protected] of +32 (0)14 56 66 64 Prijzen: Inkom: € 1,00 (toegangsticket te koop in de Halle en Gasthuismuseum) Catalogus: € 14,95
11
Plan van de stad en specifieke locaties: zal de bezoeker ontvangen bij aankoop toegangsticket.
10. Met dank aan… MADMusée (Luik) Museum Dr. Guislain (Gent) LaM Lille métropole musée d’art moderne d’art contemporain et d’art brut (Lille) S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor Hedendaagse Kunst) (Gent) FRAC Nord – Pas De Calais (Dunkerque) Marta Herford (Herford) en de talrijke bruikleengevers & kunstenaars
Met dank aan…
12
13
