Inhoud clubblad. Dagrit Tremelo bijkomende info voor de ingeschrevenen. Verrassingsweekend D ardennen (laatste oproep )

Inhoud clubblad 17 jaar 1998-2008

 Voorwoord  Belangrijk nieuws  Treffen 2015 dankwoord  Fietstocht 2015  Dagrit Tremelo bijkomende info voor de ingeschrevenen  Verrassingsweekend D’ardennen (laatste oproep )  Dagrit 2 Picardie  Picardie historisch en heden. Herinnering medewerkers DS/Treffen  Rittenlijst  5 motoren om deze zomer van te genieten  Motorreis Griekenland deel II  Prettige Vakantie

P.S.: Ons clubblad staat ook op onze site!!!! www.mtctriangle.be Cde ledeninfo: deavonden

Beste vrienden, leden Juli, halfwege 2015, tijd voor wat wel verdiende vakantie. Dat deze welverdiend is, is zeker. Op 25 april hadden we onze DS (Diner Soiree) avond. Het begon de vrijdag met het klaarzetten van de zaal, de opkomst was iets minder dan andere jaren, toch de vrienden die er waren hebben super hun best gedaan om alles op tijd klaar te krijgen. 17 jaar De zaterdag werden de bloemetjes uitgedeeld euh op tafel gezet en het feest kon 1998-2015 beginnen, 2 togen, liters cava, massa's lekker eten, muziek, een special act team, met 840 eters was de opkomst iets minder, alle ingrediënten waren aanwezig om er een super feest van te maken. Aan de kaartenverkoop en het aantal medewerkers zien we dat het iedere jaar een beetje moeilijker word om de DS te organiseren. De medewerkers en kaartenverkopers wil ik dan ook speciaal bedanken voor hun inzet. Op 3 mei amper 1 week na de DS (geen tijd om stil te zitten) hadden we het treffen, ondanks de slechte weersvoorspellingen mochten we niet klagen van de opkomst, het record van 559 deelnemers van vorig jaar werd niet verbroken, maar toch gezien de weersvoorspellingen mochten we met onze 180 deelnemers zeker niet klagen. De rit door de vlaamsche Ardennen was buitengewoon prachtig, soms waanden we ons zelf in Schotland. De medewerkers hebben hier duidelijk terug hun beste kant laten zien, alles was tot in de puntjes super verzorgd. Jammer genoeg is er ook een ongeval gebeurd waar onze goede Maurice bij gekwetst geraakte, ondertussen is deze al goed aan het revalideren. De maandagmorgen werd ik opgeschrikt door een gruwelijk telefoontje, neen dat kan toch niet? toch niet hij? We hebben amper een paar uur geleden nog samen gezeten. Ik droom.... Toch niet... Lieven Desmedt ... we hadden nog veel plannen samen met de club. Lieven ... we gonne miss you. Voor volgend jaar zal er een en ander veranderen voor zowel de DS als het treffen, maar daarover vind je meer info verder in het boekje Alle medewerkers van zowel het treffen als de DS avond zullen worden uitgenodigd op een bedankingsetenje, kinderen die liever niet komen eten kunnen cinema tickets krijgen maar dienen daarvoor een mailtje te sturen naar [email protected] Van donderdag 14 mei tot zondag 17 mei stond het hotelweekend op de kalender. Het werd een fantastisch weekend met mooie ritten, lekker eten, een goede sfeer. Ikzelf kon terug niet meerijden door die ver&^*%$#@! knie, toch hebben we ook kunnen genieten en luisteren naar de mooie verhalen over het gene ze deze dag meegemaakt hadden. Op zondag 22juni staat er dan terug “Ten Dries On Wheels” op het programma, een rondrit met zijspannen, trikes en oldtimers voor kinderen met een motorische handicap. De week daarna is er de dagrit en nog een week daarna onze fietstocht, je ziet we zitten niet stil bij mtcTriangle, meer info verder in het boekje Geniet van jullie welverdiende vakantie greetz Vincent

Belangrijks nieuws vanuit het bestuur en de stuurgroepen Diner soiree en Treffen Dag beste leden,

De evaluatie Diner Soiree: Ondanks de vele medewerking van velen onder jullie, zowel wat betreft kaartenverkoop en al de rest is het hoofdbestuur van MTC triangle evenals het bestuur van Diner Soiree van mening dat het de laatste jaren toch heel wat moeilijker wordt om voldoende mensen te motiveren. Zo dienden wij vast te stellen, dat meer en meer dezelfde medewerkers de handen uit de mouwen steken om deze avond tot een goed einde te brengen. De terechte verwijzigen van deze constante medewerkers en ook verkopers van de kaarten heeft ons ertoe doen besluiten dat er, ondanks het succes van de avond zelf, volgend jaar geen Diner Soiree wordt georganiseerd. Het Treffen, dat sinds jaar en dag eigen is aan een motorclub blijft behouden. Wij hopen dat een sabbatjaar de mogelijkheid zal bieden aan eenieder om zich een beetje te herbronnen om er in 2017 weer tegenaan te gaan. U zult met ons akkoord gaan dat dit gevolgen geeft naar de financiële kant wat zich op termijn zal laten gelden in sommige prijzen. O.A lidgeld, dagritten, voormiddagritten, weekends en reizen worden bekeken, doch hierover is nog bijlange geen uitsluitsel. Beide besturen wensen hier nogmaals te beklemtonen dat het gaat over een sabbatjaar met het oog op de toekomst. Zij houden eraan iedereen die zich in de afgelopen jaren met volle inzet heeft gegeven, in om het even welke medewerking aan dit spektakel van harte te bedanken en hopen dat zij en nog vele anderen er opnieuw zullen bij zijn bij hervatting van dit evenement.

Dat wij eens een jaartje overslaan wil niet zeggen dat mtc triangle wil stil blijven zitten, zo zijn er reeds een aantal nieuwe ideeën op tafel gekomen en misschien zijn er onder jullie enkelen die de handen in elkaar willen slaan en i.s.m ons iets nieuws willen uitproberen. We staan steeds open voor een gesprek. Laat ons iets weten per email etc. Maar er veranderd nog iets: Treffen: ons bestuurslid Roland heeft na 10 lange jaren te kennen gegeven zich te willen terugtrekken als voortrekker van het treffen. Dit wil uiteraard niet zeggen dat Roland stopt als medewerker doch de hele organisatie zou hij aan hem willen laten voorbijgaan. Als Routinier EN als gewone medewerker kunnen we blijven op hem rekenen. Ons bestuurslid Kris Audoor heeft zich dan ook voorgenomen om deze taak op zich te nemen. In het najaar wil hij met een vernieuwde ploeg opstarten voor het treffen 2016. Wij wensen hem nu al veel succes en zijn ervan overtuigd dat jullie hem gaan verder steunen met deze beslissing.

Zowel voor het treffen als voor DS zullen ten gepaste tijde de nodige contacten worden gelegd om de opstart van deze evenementen opnieuw in goede banen te leiden.

de

17 Leie Treffen Het Treffen 2015: weer een leuke ervaring rijker.

Na een lange periode van zeer mooi en warm weer waren de weergoden ons deze keer niet gunstig gezind. Van het mooie weer op dit verlengde weekend was er maar één dag wat regen, de zondag van ons treffen! En om het helemaal te verbrodden maakten de weervrouwen/mannen er een wedstrijd van om toch maar het slechtste weer te voorspellen. We tikten dan ook op zondagmiddag af op 180 deelnemers. Vorig jaar meer dan 500. De dag begon met koud en druilerig weer, vanaf 10u wat motregen en in de namiddag wat buien. Echt niet ideaal om te rijden natuurlijk. Het moet wel gezegd worden dat alles rustig verliep. De deelnemers namen de tijd om voor en na de rit rustig te genieten in het Brielpaviljoentje. Iedereen was tevreden over de rit, het was dan ook een mooie streek waar we doorreden. De afwezigen hadden dus toch weer ongelijk. Maar hoe kom je nu tot dit resultaat? Wel zeker niet door een paar enkelingen. Het begint bij onze leden die de rit meereden en soms ook vrienden en kennissen meebrachten en reclame maakten voor ons treffen. De mensen die dit hele gebeuren mogelijk maakten. Dit gaat van sponsoring ophalen, affiche’s en flyers ronddelen, reclame maken , pijlen hangen en op de dag zelf meewerken. Er werkten weer een grote groep leden mee aan dit evenement! En veel of weinig deelnemers: er is evenveel werk aan. Wat we dus aan iedereen wilden zeggen: bedankt!!! Namens de werkgroep en het voltallige bestuur,

Herrinnering 1e dagrit naar Tremelo

Datum: 28 Juni 2015 Vrienden,

Wat is er mooier dan in het begin van de zomer een dagrit organiseren. De yamaha boys zijnde de Svenne, Stofke en Frankske trakteren jullie op een prachtige dagrit van ongeveer 260 km. Op een gezapig tempo rijden wij langs landelijke wegen richting Lebbeke. Na een verfrissende stop rijden we verder langs Mechelen naar onze middagstop in Brasserie “t spinnewiel” in Heist-Op-Den-Berg. Na de middag rijden we langs Tremelo richting Meise en na een verkoeling, want we hebben prachtig weer besteld, verder langs Ninove en Herzele naar de eindstop waar we allen nog eens aanschuiven voor een lekker etentje. De eindstop is Feestzaal Molenhuis, Molenstraat 44 in Oudenaarde. Daar worden jullie getrakteerd op een lekkere verrassingsmenu. Enkel de mensen die vegetarisch wensen te eten dienen dit te vermelden bij de inschrijving.

Nog enkele praktische inlichtingen voor de dag zelf. Jullie worden allen verwacht tegen acht uur voor een boterkoek met koffie. Tegen half negen stipt vatten wij dan de rit aan. machine vol te tanken of tournee general.

Met vroemgroeten, Svenne, Stofke & Frankske.

Inschrijven KON tot 14 juni

Niet vergeten de

MTC TRIANGLE nodigt jullie uit voor een

GEZINSFIETSTOCHT OP ZONDAG 5 JULI 2015 VERZAMELEN OM 10:30 UUR OP DE PARKING VAN HERBERG DE AVONDEN (Posthoornstraat 41b, 9870 Machelen-Zulte) Wat heb je nodig?    

Een fiets in degelijke staat. Een conditie die je toelaat om het +/- 30 km. vol te houden. Fluovestje Een opgewekt humeur en veel goesting!

Wat mag je verwachten?  

Een rustige en gezellige fietstocht langs een aangename route. Regelmatig een tussenstop om ons van eten en drinken te voorzien. (onnodig EPO of bloeddoping te nemen vooraf).  Een stop voor een belegd broodje (ham of kaas + drankje). - Een tussenstop om ons van de nodige vitamientjes te voorzien. - Een eindstop waar frietjes met saus en 2 stukken vlees op jou liggen te wachten.  Depannagewagen voor de volledige rit + baan kapiteins voor alles in veilige banen te leiden. En verder?   

Alle leden, ex-leden en sympathisanten zijn welkom. Verwachte aankomst rond 17:00 aan Herberg De Avonden. Inschrijven is wel noodzakelijk: storten op rek. MTC TRIANGLE nr. BE92 8908 9401 9123 met vermelding: Fietstocht / aantal volwassenen + kinderen (-10j) / keuze broodjes kaas en ham.  Inschrijven kan tot zondag 28 Juni.  Kostprijs: 15 euro / volwassenen 10 euro / kind (tot 10 j)  We hopen op een mooie opkomst.

MOTAARS LAAT JULLIE SPORTIVITEIT NIET KENNEN HE!!! Initiatiefnemers: Wim Yde, Martin Blancke, Rudy Beulque, Patrick Bambust

Wie gaat er mee ip ver(r)asingsweekend naar Dardennen? wannere? Van den 14sten ten 6en s,avonds tot de 17sen augustus ten 5en savonds .Oas ge giene congé et den 17ste keunt ge uuk de zond.avoent naor ulder kot goan. waare? Ongeveer eu 200km.vaniere.En 7 km van een schuun stadje. wat te zien? Scheune ritn en streeke,veele te zien.Ent kot veur ons alliene!Ent ze goan ons uuk bezig own veur da me ons bedde zien.

Wa zekers meebrngn: ludieke pyama!!! eetn? Der wordt veur oons gekookt,en sneugnts wornme oek goe gevoerd.Snoens krijt ge oek wa tusn ulder tandn. drinkn? Ja de beke es niet verre.Dus die wiln zwemgerief mee pakn! bagage: iedereen pakt zijn eigen bazakske mee, We slapn binn.Mao de die die nog wa wiln mee geefn keun meegeefn den dond.auvnd tusn den 7 ent 8 u.Int lokal. Zie verder op volgende pagina;

wa moe da kosten? 150 euros mee nue en toens wa eten en drinken en mee den entree veur….

de die die nie willen meerijen den zaterdag en den zondag, muegen 20euros meer ip ulder rekeninge latn staen.Dus da wilt uuk zegn moeders en loeders kunn uuk mee.Desnuuds mee egen vervoer. Watte? Schuune ritn en wa ne kie zien.Die die nie mee rejen kun uk ulder uuk amuseern. wie druft in te schrijven? Dieste 26 die stuerten kunnen mee. BE92 8908 9401 9123 en zet ter bij dat veur dardennen es dandere ebbn ongelijk Dedie die ingeschreefn zijn zuln nog ne brief krijgn. dinrichters zin glv. gvb, mvv

Plezier en ambiance verzekerd, gezelligheid etc……………….

Dagrit met MTC Triangle Wederom eentje om van te snoepen ?? Dat hangt van jullie af, maar een dagritje naar de Picardie is zeker niet te versmaden. Wegens een ongeval waarvan jullie allen op de hoogte zijn kan mijn medeorganisator (Cognacske) niet verder helpen, maar onze vriend Mario Dobke gaat deze taak voor zich nemen en zo zijn we weer een beetje safe. Op 13 september worden jullie dus allen verwacht bij ‘Mauricke en Berenicie’ , nieuwgoedlaan 188 9800 Deine om 7.00 uur voor een boterkoekske en een koffie of chocolademelk. Om 7.30 stappen wij dan gezwind op ons motooke voor onze tocht van een 400-tal km (412 om juist te zijn). Langs mooie 2-vaksbanen rijden wij via oudenaarde – Ronse naar Conde s/ l’Escaut voor een drankstop. Dan komt een van de mooiste delen met heel mooie brede banen via-via-via naar Ham alwaar wij een middagstopke houden. Uiteraard voorzien wij iets voor de hongerigen en de dorstigen. Via Peronne rijden wij dan in de ‘delta’ van de Somme alwaar in 14-18 zware gevechten zijn geleverd. Hier hebben wij een 20-tal km kleinere, zeer goed berijdbare wegen (als we niet misrijden) met prachtige uitzichten. Eenmaal hier voorbij keren wij terug via Bapaume, (er is wel een festival, maar parking genoeg, dus we zien wel ter plaatse) waar wij een drankstop houden. Van hieruit rijden wij dan richting Douai alwaar wij de autostrade A1 vervoegen. We hopen rond 18.00 uur aan te komen in Het Lindenhof in Vichte, vichtsesteenweg 284 voor ons avondmaal. Wij duimen voor mooi weer, rustig windeke, en optimale smile voor onze meerijders. Onderweg zal een tankstopke voorzien zijn. Wij zouden dan ook graag hebben dat op de eerste benzinestop IEDEREEN tankt, op de 2de vragen wij dan enkel diegenen die het nodig vinden om te tanken , zo sparen wij heel wat tijd uit. Concreet nu: Afspraak om 7.00 uur bij Maurice, nieuwgoedlaan 188, 9800 Deinze Terug: Lindenhof Vichte Rond 18.00 uur of vroeger (zonder tegenslag) Inschrijven: storten op rekening BE92 890-8940191-23 vóór 1 september Gelieve te kiezen uit onderstaande codes en vergeet niet deze te vermelden op uw overschrijving zo is alles goed zichtbaar voor onzen tom. A1: Lid die meerijdt (15 €) A2: Lid die niet meerijdt maar wel komt eten s’avonds (15 €) B1: Niet lid die meerijdt (35 €) B2: Niet lid die niet meerijdt maar wel komt eten s’avonds (25 €) VEG: indien je vegetarisch wenst Een daguitstap om van te genieten, wees erbij, Maurice, Luc en Mario ***BELANGRIJK : in navolging van een richtlijn vanwege het bestuur vragen wij u OM TIJDIG IN TE SCHRIJVEN waarvoor dank, laattijdige inschrijvingen worden niet meer opgenomen. Dit houdt in: Uw overschrijving dient ten laatste op 31 augustus op onze rekening te staan

PICARDIE een beetje historie Picardië het land van de Picardiërs, bakermat van Frankrijk, maar ook land van eenvoudige en echte geneugten; van gezond landelijk verstand met wortels in een stevige boerenstamboom. De «picardische geest » kan samengevat worden als de paradox tussen reusachtige geschiedenis en bescheidenheid. « Gesloten, houdt de Picardiër er niet van zich te laten opmerken, en nog minder de anderen te overtroeven, en zijn bescheidenheid is volledig oprecht. Hij is verwonderd als men in hem geïnteresseerd is, en het maakt hem zelfs een beetje wantrouwig. Men kan eeuwen van aanvallen en staat van beleg niet zomaar uitwissen » vat Sophie de Paillette samen in haar boek « Picardie Corps et âme ». De Picardiër is dus bescheiden, alhoewel hij een zekere fierheid heeft aan anderen de waarden die de edelheid van de mensen van deze streek vormen, over te brengen: oprechtheid, trouw, moed en de smaak voor goed uitgevoerd werk. Als er een gemeenschappelijk belang is, vergeet dePicardiër zichzelf om gemeenschappelijk te denken en te handelen. Wat La Fontaine uitdrukt als «Toute puissance est faible, à moins d’être unie » (Elke macht is zwak, behalve als ze verenigd is) en het Picardisch als « A tertous on s’ra mi d’trop » (Tous ensemble nous se serons pas de trop) (Allen samen zijn we niet teveel) weerspiegelt deze collectieve geest. Wat de Picardische methode van "doen terwijl je verder gaat" betreft, het is een voorbeeld van gecombineerd pragmatisme en vasthoudendheid. En zichzelf voorbijstreven in het meesterwerk: Picardië is een land van kathedraalbouwers! Het is de tweede Franse streek door het aantal van haar geklasseerde historische monumenten, en Picardië heeft het ideale profiel van een streek van culturele ontdekkingen. Ze heeft ook een echt talent om de verbeelding te stimuleren (Jules Verne heeft zijn beroemdste romans geschreven in zijn huis in Amiens) en nieuwe ideeën te doen groeien... Deze inventieve en populaire geest is duidelijk in de Picardische taal die de "ontdeugende ironie" gebruikt die ze geërfd heeft van de fabels. De Picardische taal lag aan de oorsprong van een rijke litteratuur, van de Middeleeuwen tot hedendaagse romans, theaterstukken, Picardische liederen... en de beeldverhalen « Tintin chez les picards » of « Astérix i rinte à l’école », die de verkooprecords van litteratuur in streektaal hebben. De Picardiërs verrassen steeds opnieuw en zoals Nathalie Colinet, ambassadrice voor Picardië zegt: « (…) Picardië is een beetje zoals wij de Picardiërs: men moet zich de moeite geven ze te ontdekken; en dan is de beloning groot. Want elk klein ding is de moeite waard." Picardië is een mysterieuze regio. Wie er echter meer over wilt weten, komt tot de vaststelling dat het niet zo moeilijk is om de geheimen ervan te onthullen. Picardië ligt dichter bij ons en is toegankelijker dan men zou denken -Amiens ligt op 1u30 van Parijs met de auto- en deelt met ons tijd, herinneringen en schatten… Vreemd genoeg, hebben grote namen zich hier niet in vergist… Dankzij Jacques Boucher de Perthes, is Picardië haar geheimen beginnen prijsgeven vanaf 1844. Daarna was er Victor Commont (1866-1918) en, meer recent, Roger Agache, uitvinder van de luchtarcheologie. Vanaf 1960, onthult hij aan boord van toeristische vliegtuigen of ULV’s honderden overblijfselen en maakt hij het mogelijk een rijk en verborgen erfgoed aan het licht te brengen: « De landbouw leek alles vernield te hebben en met de vlakte gelijk gemaakt te hebben, en diezelfde landbouw heeft alles als bij mirakel weer blootgelegd, dankzij een abnormale groei van het graan in de zomer, en een abnormale verkleuring van de aarde in de winter, te wijten aan het vocht... » Zijn ongelooflijke ijver, zijn grote wetenschappelijke nauwgezetheid en zijn onuitputtelijke passie hebben de technieken voor bodemonderzoek grondig vernieuwd en zijn het startpunt geweest voor talrijke archeologische opgravingen en behoudsmaatregelen. Dankzij zijn campagnes werden meer dan 10.000 archeologische sites opgespoord. Romeinse villa’s zoals in Thiepval in het departement Somme of Vendeuil-Caply in de Oise, een site waar sporen werden teruggevonden van thermen, een tempel en een groot theater op een oppervlakte van 130 hectaren, of nog een enorm landelijk heiligdom van het Romeinse Gallië, in Ribemont-sur-Ancre. Alle

schatten van Picardië worden zorgvuldig bewaard en tentoongesteld in talrijke musea die een bezoekje waard zijn tijdens het weekend. Uiteraard het Museum van Picardië in Amiens, ook wel « het kleine Louvre » genoemd, het museum van Senlis, Soissons, Noyon, waar Gallo-Romaanse overblijfselen en een collectie uit het bronzen tijdperk zeker het bekijken waard zijn. Voor de jongsten: het museum van Breteuil en zijn « ateliers » waar de kinderen « opgravingen zoals de groten » doen. Er zijn ook parken die gewijd zijn aan de archeologie: aan de Chaussée-Tirancourt,Samara die 600.000 jaar geschiedenis doet herleven op 30 hectaren in de Vallei van de Somme of de archeologische tuin van Saint-Acheul in Amiens waar de eerste gehouwen vuurstenen (silex) werden teruggevonden, genoemd «acheuléen » naar de naam van hun vindplaats. Picardiërs zijn diep gehecht aan hun land, aan zekere waarden gebaseerd op gezond verstand en de vreugde van het delen. Ze hebben smaak voor het "goede" en het "mooie", met steeds de notie van het delen van geneugten: uitwisseling van de kleine geheimen van een recept, een specialiteit of een speciale kookwijze, de goede locale adressenof de tips van een beroep/passie. Het "echt leven" van de Picardiërs is een kunst vermengd met eenvoudigheid en bescheidenheid: gelijktijdig het genot te delen en "muché avec sa nichée" (verborgen met het broed) te zijn. In Picardië zijn de geneugten subtiel en overvloedig: tuingenot, vissen, maar ook de kleine tafelgeneugten. Op dat vlak, zijn er in Picardië goede restaurantadressen, gastentafels of boerderij-herbergen die een menu met Picardische streekgerechten voorstellen en een heel eenvoudige gastronomie: "De Picardische specificiteit ligt in de manier van koken: eenvoudigheid en gulheid" zegt Andre Gaveau, restaurateur in Montgresin. En wat minder bekend is is 10% van de AOC champagne gelegen in de Aisne in Picardië, in de Vallei van de Marne. Er zijn ook onmisbare oorden te bezoeken die de gelegenheid geven een oord te ontdekken of te herontdekken voor het plezier van de ogen maar ook van de smaakpapillen. Chantilly met zijn kasteel maar ook zijn slagroom natuurlijk, maken onder andere deel uit van de locale schatten...De Picardische restaurateur die zo'n twintig jaar geleden het idee had het domein van de Prince de Condé in het park van het kasteel te doen herleven en het recept opnieuw te gebruiken, geeft soms de verrassing van een demonstratie van slagroom gevolgd door proeven... Smullen van rode vruchten van Noyon met Chantilly room, een mooie en goede manier om het leven te genieten… "Laat ons ons vandaag haasten om van het leven te genieten; wie weet of we hier morgen nog zijn?" Om deze uitspraak van Racine te volgen, doen de Picardiërs hun rivieren na... ze haasten zich langzaam. Hier neemt de tijd ook zijn tijd. "Ik zaai, ik hou in het oog, ik verzorg, ik oogst en ik laat de tijd aan de tijd" Generaties van landbouw hebben aan de Picardiërs geduld, bescheidenheid en respect voor de grillen van de natuur geleerd: in Picardië is milieubescherming geen lege uitspraak. Een hele levensfilosofie die de Picardiërs met trots delen met hun gasten tijdens een verblijf in Picardië. Boswandelingen, tochten op de aangelegde paden van de Pays de Bray of de Laonnois, met zeilwagens op het strand … Niet ver van Parijs, voor een weekend, talrijke vrijetijdsmogelijkheden in de vrije natuur in Picardië. In winter en zomer kan u de Picardische kust of de Baai van de Somme te voet ontdekken met een natuurgids, met de familie langs de fietspaden of te paard: een steeds hernieuwd genoegen. In Saint-Quentin-enTourmont of Ponthoilebijvoorbeeld, kunnen zelfs beginnelingenwandelingen maken op een Henson paard.Hensons zijn ideaal voor ruiters van alle niveaus, want ze zijn zeer kalm. De kwekers beschrijven ze perfect als een « tonisch, rustig en vriendelijk paard ». Te paard: « Ik ontdek de Baai tijdens elke wandeling. De landschappen variëren volgens de kleur van de hemel. Ik bewonder elke keer een ander tafereel » vertelt een ruitersgids… zoals alleen op de wereld in de duinen van het Marquenterre. "Onze troef is de ruimte." Bij laag tij bevrijdt de zee in Fort-Mahon, Quend en tot Crotoy, reusachtige zandstranden, een echt paradijs voor zeilwagens fans. zeilwagens, speed sail, met vrienden of familie en voor jong en oud, begeleid door een gediplomeerde instructeur, is een klein uurtje voldoende om de basissen van de besturing onder de knie te hebben, die u toelaten weg te zoeven.

Groene long tussen Rijssel en Parijs, heeftPicardië enkele van de mooiste domaniale wouden van Frankrijk, vroegere jachtterreinen geliefd door de koningen, bedekken een oppervlakte van 343 000 hectaren. Tientallen kilometers van woudpaden om met de fiets of te voet te ontdekken in het woud vanHalatte, Chantilly, Saint Gobain, Laigue,Crécy, Retz, Ermenonville; of Compiègne, met familie of in groep met een gids van het Office national des forêts (ONF). Picardië telt meer dan 1 500 km paden voor "Grande Randonnée" (GR), maar ook talrijke rivieren die uitnodigen tot een kanoë tocht. Vijvers, meren en moerassen zijn overal, en het water maakt van Picardië een paradijs voor de vissers. Van de koningskastelen van Oise tot de versterkte kerken van Thiérache, die zo bijzonder zijn met hun donjons en uitkijktorens…Picardië telt ongelooflijk veel historische monumenten: op het vlak van beschermde monumenten is het de op één na belangrijkste regio van Frankrijk. In Picardië, vlak bij Parijs, zijn de grote kathedralen uit de middeleeuwen verrezen. Die van Amiens behoort tot het werelderfgoed van de Unesco en is twee keer groter dan de NotreDame in Parijs. In Picardië zijn van elke eeuw sporen terug te vinden. Somme is de bakermat van de prehistorische en Gallo-Romeinse archeologie, van de ontdekking van de site vanSaint-Acheul in Amiens tot de uitvinding van de luchtarcheologie door Roger Agache. Verder heeft de nieuwe geschiedenis een prestigieus erfgoed nagelaten dat zowel op het culturele als op het spirituele vlak uitzonderlijk rijk is. Tot de kunst- en historische steden behoren Amiens, Laon,Noyon en Soissons, maar ook Beauvais,Compiègne, Saint-Quentin of Senlis. Picardië is de bakermat van Frankrijk, sinds de Karolingische koningen en de eerste koningen uit het huis Valois tijdens het keizerrijk van Napoleon III. Deze opkomst werd door Clovis benadrukt door het breken van de befaamde vaas in Soissons. Picardië wordt gekenmerkt door kroningssteden zoals Laon of Noyon, vakantiesteden zoals Pierrefonds, Chantilly of Compiègne en trouwsteden of steden die het vertrekpunt waren om op kruistocht te gaan, zoals Abbeville. De regio houdt ook de herinnering levendig aan het parcours dat Jeanne d’Arc aflegde als gevangene: ze werd gevangengenomen in Compiègne en vandaar ging het via SaintValery-sur-Somme naar haar proces in Rouen. Maar dit uitverkoren land van de koningen was ook de grondlegger van de gemeentelijke vrijheden, die worden benadrukt door de stadhuizen en belforten, waaronder dat van Saint-Quentin en die van Abbeville, Amiens, Doullens, Lucheux, Rue en Saint-Riquier, die onlangs werden opgenomen in het werelderfgoed van de Unesco. “De eerste directe en stoutmoedige stap naar de vrijheid werd gezet door de Picardische steden. Het zijn zij die de andere steden het sein hebben gegeven tot en het voorbeeld hebben gegeven van de benoeming van mensen”, verklaart P. Lami in zijn boek “Histoire de la Picardie” (geschiedenis van Picardië). Christian Sutcliffe, gids-spreker in Amiens, verwoordt het als volgt: “De belangrijkste periode in Picardië zijn de middeleeuwen, met de gotische kathedraal van Laon, de grootmoeder van alle andere kathedralen.” De kloosterarchitectuur is ook sterk aanwezig. Deze specialist noemt met name de abdijkerk van Saint-Riquier en de abdij vanCorbie in Somme, of die van Chaalis vlak bij Ermenonville in Oise, die worden gekenmerkt door een uitstraling in heel Europa. Thiérache kan dan weer bogen op een uitzonderlijk geheel van een zestigtal versterkte kerken die dateren uit de 16de en de 17de eeuw. Deze kerken zijn de trots Van de inwoners en het zijn soms de restauranthouders die na een maaltijd voorstellen om ze te gaan ontdekken… Op het grondgebied van Picardië hebben zich ook grote veldslagen afgespeeld, van die van Crécy en de oorlogen tegen de Spaanse troepen van Karel V tot de vreselijke gevechten bij de Somme in 1916 en de “Chemin des Dames” in Aisne in 1917. Picardië schittert dus dankzij de verscheidenheid van zijn geschiedenis, opvallende locaties enmonumenten, maar is ook een broeinest van beroemde mensen. Onder hen uiteraard Jules Verne, wiens prachtige huis in Amiens zeker een bezoekje waard is, maar ook Camille Claudel,Alexandre Dumas, Jean de la

Fontaine,Condorcet, Camille Desmoulins, Choderlos de Laclos, Quentin de La Tour, Henri Matisse, JeanJacques Rousseau en Calvijn… In hun steden wordt de herinnering in stand gehouden in plaatsen die de collecties antiquiteiten en schone kunsten aanvullen van de musea, zoals dat van Chantilly, maar ook van Amiens, Beauvais, Compiègne, Noyon of Saint-Quentin. Overal in Picardië kunnen bezoekers het regionale erfgoed bewonderen, net als de soms ongewone musea, zoals dat van het boogschieten in Crépy en Valois, van het parelmoer in Méru, van de historische figuurtjes in Compiègne, van de broers Caudron in Rue… De lijst met verrassingen is zo lang dat weekends niet volstaan om alles te ontdekken langs de historische wegen van Picardië. Picardië is een voorloper van de gotische kunst en een gebied waar bouwers van kathedralen thuis zijn: er zijn niet minder dan zes kathedralen. Hierbij is de uitvinding van het gotisch gewelf een geniale inval geweest, waarbij ruimte vrijgemaakt werd voor glas-in-loodramen. Het licht valt gul binnen en verleent aan de gebouwen een lichter, bijna etherisch voorkomen. Elke kathedraal werd opgetrokken met hetzelfde doel voor ogen: de hoogste van het christendom worden. De beroemdste kathedraal is beslist die van Amiens, in het departement Somme. Dit « Gotisch Parthenon » volgens John Ruskin, door het UNESCO geklasseerd als werelderfgoed, is tweemaal zo groot als deNotre-Dame van Parijs: het is de grootste van heel Europa. De kathedraal werd in nauwelijks vijftig jaar opgetrokken, en dit verklaart de homogeniteit van de architectuur. De laserrestauratie van de gebeeldhouwde gevel –ook dit was een technologische innovatie- heeft het mogelijk gemaakt kleursporen te ontdekken (rood, blauw, goud…) en in te spelen op een historische vraagstelling, « een heuse openbaring die het bewijs levert dat de gotische kathedralen van Europa hun gevels lieten schilderen in de middeleeuwen», aldus Xavier Bailly, directeur van het erfgoed en de historische gebouwen. Amiens stelt vandaag een gratis en bijna magische vertoning « la cathédrale en couleurs » (de kleuren van de kathedraal) voor die, aan de hand van een subtiele techniek van lichtspellen, demiddeleeuwse polychromie opnieuw aan het licht te brengen. Ook de kathedraal Sint-Pieters van Beauvais in het departement Oise, op een uur van Parijs, is niet te missen: de dwarsbeuk is de hoogste in de geschiedenis van de gotische architectuur, namelijk 48 meter onder de gewelven! Een geniale architectuur die erkend werd door Violletle-Duc. Binnenkant: de astronomische klok van Auguste Vérité, een prachtig voorbeeld van precisie met 90.000 onderdelen en 50 automaten die het Laatste Oordeel brengen bij elke klokslag; een verbluffend spektakel voor de kinderen. In Senlis, lijkt de Kleinste kathedraal van heel Noord-Frankrijk te waken over de “oude stad”: geplaveide straten, voorname herenhuizen, kapellen en kelders… Dit beschermd en charmant kader wordt vaak gebruikt voor het draaien van historische films. De kathedraal van Noyon, waarvan de twee dwarsbalken van de dwarsbeuk eindigen in een halve cirkel, is uniek. Van op de heuvel, ook wel « bekroonde berg » genoemd, overheerst de kathedraal van Laon in het departement Aisne het landschap. Vanaf de torens, verfraaid met standbeelden die de legendarische «bœufs de Laon » (de runderen van Laon) vertegenwoordigen, kan men kilometers ver in het rond kijken. « In deze kathedraal staat de tijd stil, en heerst de eeuwigheid ». Dit zei Auguste Rodin van de kathedraal van Soissons, een van de mooiste getuigenissen van de klassieke gotiek. De Picardische middeleeuwse kunst onderscheidt zich door de gotiek en de Picardische kathedralen mogen de onnoemlijke abdijen, waaronder Saint-Jean-desVignes te Soissons, Saint-Martin aux Bois, Saint-Germer de Fly of nog de crypte van de ND van Ham, onterecht miskend, niet in de schaduw stellen. In Sint-Kwintens in het departement Aisne mag men, naast de basiliek die veel weg heeft van een kathedraal, het stadhuis niet over het hoofd zien. Dit gebouw is immers een voorbeeld van de flamboyante burgerlijke stijl, net zoals het stadhuis van Compiègne in het departement Oise. Voor 56% van de Picardiërs (volgens een opiniepeiling van CSA), vertegenwoordigt de Baie de Somme het best Picardië. Deze streek wordt erkend als een uitzonderlijk gebied, dat meer dan ooit beschermd wordt, en behoort tot de mooiste baaien ter wereld. Voor een weekendje sporten of cocooning in de winter, biedt

de Baie de Somme een zee van ideeën, op nauwelijks 2 uur van Parijs. Luister naar de Picardiërs: hun handige tips en goede adressen staan borg voor een geslaagd verblijf. De Baie de Somme is met een oppervlakte van 72 km2 het grootste estuarium van Noord-Frankrijk. De bijzonder ruime opening naar het Kanaal toe, meer dan vijf kilometer van de punt van Le Hourdel tot Saint Quentin en Tourmont, biedt al naargelang de getijden en seizoenen uitzonderlijke landschappen, waarbij hemel en aarde samenvloeien en subtiele lichtinvallen zich vermengen met de grijze, groene en blauwe nuances waar schilders en dichters sinds jaar en dag zoveel inspiratie uit putten: Colette, Hugo, Boudin, Seurat, Degas, Barquaval … worden al snel opgevolgd door hun tijdgenoten, zoals Manessier. Ten zuiden van de Baie de Somme, de punt van Le Hourdel met zijn vuurtoren en keien. Op de andere oever, het Ornithologisch Park Marquenterre, in het hart van hetnatuurreservaat van de Baie de Somme. De vele circuits maken het mogelijk de trekvogels discreet waar te nemen in hun natuurlijke leefomgeving. Een verrekijker is ideaal om de levenswijze van deze vogels waar te nemen en te ontdekken. In de lente, komen de blauwe reiger en de ooievaar er hun nest opzoeken. Op de eilandjes en in de graslanden: de kluut, de Europese scholekster en de kieviet. Soms kan men zelfs de zeldzame zwarte ooievaar bewonderen… Deze beschermde natuurgebieden zijn ook de leefomgeving van heel wat zoogdieren. U kunt dus gerust overstappen van de vogel op het paard, en de omgeving verkennen vergezeld van de Henson, het paardenras van de Baie de Somme. Andere verrassingen onderweg: de kuddes kwelderschapen die grazen aan de waterkanten, vooral, de zeekalfjes. Die waren in de jaren 50 bijna verdwenen. Vandaag heeft een kolonie zich gevestigd in de Baie de Somme, dankzij de maatregelen voor hun instandhouding. Men kan ze met een verrekijker waarnemen vanaf de kust. De observatiepunten liggen langs de “witte route”, tussen Le Hourdel en Cayeux-surMer. Soms kan men ze ook eenvoudigweg ontwaren vanaf de kade van Saint-Valéry-sur-Somme. Wat sporten tussen hemel en zee? De voetwandeling dwars door de Baie de Somme, tussen Le Crotoy en Saint-Valéry, wordt verzorgd door een natuurgids die u met plezier laat proeven van de beroemde zeekraal of “zeevenkel”, een soort van groene zeeboon of zouten augurk. Verrukkelijk. En dan zijn er natuurlijk nog de fameuze Varkensoren, heerlijke in een slaatje of klaargemaakt zoals spinazie. De toren van de Baie de Somme: met het hele gezin, met de fiets of aan boord van een stoomtrein. Deze grote ruimten zijn uiteraard sportterreinen… ruimte! Windsporten (vlieger, zeilwagen, speed sailing: activiteiten die enorm gekend zijn voor de kust van Picardië en het noorden van de baai), en zelfs zeekajak in Saint-Valéry-sur-Somme. In elk seizoen reserveert men het best op voorhand dehotel- of gastenkamer. Onweerstaanbaar Baie de Somme oblige… Dit uittreksel uit het « le laboureur et ses enfants » van de beroemde Picardiër Jean de la Fontaineillustreert goed wat het woord « werk » inhoudt voor de Picardiërs: een manier om vrij te zijn, om zijn waardigheid te bewaren, om een droom waar te maken, om een utopie te bereiken. Picardië toont het beste van zichzelf in het « doen » ; daarom is de waarde van het werk voor iedereen zo belangrijk en is de kennis zo sterk aanwezig… net zoals demeesterwerken en de technologische innovaties. De streek verhult een ongelooflijke diversiteit aankennis, uit het verleden en heden. Aan de zee, in de moerasgebieden, in de omgeving van de rivieren, rond het textiel, het hout, de aarde en de planten, rond de kunstberoepen, de architectuur of deindustrie en tot slot, rond de handelstraditie ingeleid met de handel in de wedeplant (enige blauwe verfplant in de middeleeuwen) die de rijkdom van de stad Amiens gemaakt heeft in demiddeleeuwen. Zoals Sophie de Paillette vertelt in haar werk « Picardie Corps et âme »: « In alle domeinen roept de Picardiër respect op voor het goed uitgevoerde werk en de vaardige hand. » De Picardiër heeft overigens een natuurlijke aanleg voor al wat met kunst te maken

heeft: literatuur,schilderkunst, architectuur en vooral de wil om de gekste dromen waar te maken. Het palais social van Guise in het departement Aisne is hier een sprekend voorbeeld van. Zijn oprichter, Jean-BaptisteAndré Godin, is een symbool vanPicardië. Als zoon van een ambachtsman uit het dorp, die industrieel geworden is (de fameuze pannen van gietijzer), gelooft hij in deeconomische en sociale actie, omdat hij ervan overtuigd is dat een sociale vooruitgang detechnische en wetenschappelijke vooruitgang kan vergezellen. In 1859 sticht hij de Familistèreom onderdak te bieden aan zijn werknemers en «een aangenamer en leefbaarder leven » te creëren voor de arbeiders en hun gezin. Als reformist en experimentator heeft hij een scherpe waarneming van de veranderingen die de maatschappij van zijn tijd ondergaat. De Familistère van Guise is dus een stad op zich geworden, met een eigen handel, een garen- en bandwinkel, een geneesheer, een vroedvrouw, … Elk van de 2000 inwoners organiseerde zijn leven in een perfect geregelde gemeenschap. Het experiment duurde tot in 1968. Een identiek verhaal zien we in de Vallei van de Nièvre, in Flixecourt in het departementSomme, waar de familie Saint in twee decennia een machtig textiel bedrijf opgezet heeft, steunend op een vernieuwend paternalistisch sociaal beleid. Het Maison du Textile in deAisne, Fresnoy-leGrand, domein van Le Bourget, vertelt de lange en rijke geschiedenis van een topindustrie en een regionale knowhow die in de hele wereld gekend is. In Sint-Kwintens, vlakbij Parijs en de communautaire markten, is de industrie bijzonder dynamisch en zet het de knowhow van een gekwalificeerde mankracht in de kijker. Hetindustrieel toerisme is in volle opgang, met een vijftiental ondernemingen in de omgeving diebezocht kunnen worden. Het dynamisme van Picardië is altijd al meegegaan met zijn tijd. De eerste stappen van de luchtvaartmet pioniers als de gebroeders Caudron in Rue, en dan de industrieel Henri Potez, waarvan de fabriek Airbus in Albert-Méaulte de traditie van de luchtvaartkundige uitnemendheid verder zet. De cosmetica, in het departement Oise, met de groepen Yves SaintLaurent in Lassigny,Givenchy in Beauvais en Chanel in de streek van Compiègne die zo van Coco Chanel hield. Net zoals de hemel, is de rijke bodem van Picardië een onuitputtelijke bron van uitvindingen. Van de Parmentier die van Montdidier de hoofdstad van de aardappel maakte tot de valorisatie van de gluciden, de streek blijft met succes de landbouwproducten exploiteren en vernieuwen dankzij de biotechnologieën, de ingenieurs opleidingen in Compiègne, Amiens, Sint-Kwintens of Beauvais en hun onderzoekspolen, zoals het « Centre de valorisation des glucides ». De producenten of industriëlen van de suiker en granen, pioniers van de biobrandstoffen met de diester (op basis van koolzaadolie) geproduceerd in Venette, bereiden zich voor op de nieuwe uitdagingen van de toekomst. Tereos start een ethanolbranderij naast de suikerfabriek van Origny-Sainte-Benoîte. De voedingsmiddelenindustrie laat niet op zich wachten en verwerkt de voeding van de moderne mens, bij Findus in Beauvais of Bonduelle in Estrées-Mons. Picardië, samen met de regio Champagne-Ardennes, werd zelfs uitgeroepen tot concurrentiepool « industrie en landbouwbronnen » met wereldwijde roeping. In Picardië, bieden de bedrijfsbezoeken een voorsmaakje van wat komen zal. « Ik denk dat de grootste rijkdom zich schuilt in het wisselen van gedachten met andere mensen. Ik hou ervan mensen die bij ons komen te ontvangen en te begeleiden; ze zijn meestal heel nieuwsgierig en ik ben opgetogen ze de streek te laten ontdekken, hen de wandelwegen te tonen en de oorden die niet te missen zijn, en hen te tonen waar ze paddestoelen kunnen plukken. Ze zijn steeds verrast door onze streek, haar patrimonium en haar landschappen » zegt Nathalie Colinet van het netwerk « Bienvenue à la ferme » in de Oise. Voor een weekend, tussen Rijssel en Parijs, is het Picardië dat men denkt te kennen omdat het zo nabij is, nog steeds te ontdekken. Zelfs de stad waarin men woont kan verrassingen in petto hebben "een stedelijke wandeltocht verandert de visie van mensen over straten waar ze soms elke dag doorlopen" vertelt men in het Comité Régional de Randonnée Pédestre de Picardie Amiens, Abbeville, Soissons, Beauvais, Laon, SaintQuentin, Compiègne, Noyon, Péronne, Vervins, Château-Thierry…ze hebben alle hun persoonlijkheid, hun musea, oude buurten, zeldzame verzamelingen, aangename terrasjes en enthousiaste gidsen En tijdens de weekends van april tot november, zijn er in de steden en de dorpen van Picardië ook overal traditionele braderijen - meer dan 300 elk jaar. Of u nu op zoek bent naar iets of niet, gewoon rondsnuffelen laat de ontdekking van een levende Picardische traditie toe. Op de Route Touristique du Champagne in deAisne, « in de herfst is het de grote fijnsmullerstocht: champagnekelders, maar ook appels, kastanjes en druiven die vergeten zijn tijdens de oogst als het pad langs de wijngaard loopt » gniffelt Paulette Beauvais, gids in de buurt van Chateau-Thierry.

En buiten de steden: 343 000 ha wouden! Doorheen de gebieden van Chantilly, Compiègne, Retz, SaintGobain, Halatte, Crécy ou Ermenonville, met de topo-gidsen, vindt u zeker het GR dat leidt naar de koninklijke mijlpaal, een geheimzinnig kruis, een menhir of een draaiende steen... allemaal legenden die tot de verbeelding van de kinderen spreken. Tijdens de wandelingen: hier een wasserij, en daar, zoals in Pierrefonds, een fier kasteel dat rechtstreeks uit een sprookje van Perrault lijkt te komen. We leren ook dat de Thiérache niet de streek van de Maroilles is tijdens botanische wandelingen begeleid door specialisten die u alles zullen vertellen over de flora, de eetbare kruiden van de velden en de taluds. Roze kliffen in Ault, bekroonde bergen in Laon, woudpaden, Mont Sainte Hélène, larris, vaartwegen of kustwegen wisselen af metgrote vlakten die veranderen volgens de teelt van het seizoen. In Picardië, is de oneindige verscheidenheid van de landschappen geëvenaard door die van de wegen die zorgvuldig onderhouden worden « opdat de wandelaars met genoegen onze streek ontdekken » vertelt Michel Urly in de Oise. Picardië ligt tussen Vlaanderen en Parijs, en was lange tijd een grensgebied dat voortdurend op zijn hoede moest zijn. Het hele koninkrijk, en in het bijzonder Parijs, waarvan Picardië het laatste bolwerk was, rekende erop. Picardië was voortdurend het strijdtoneel van veldslagen en invasies, en zag zich zo gedwongen tal van vitale vestingwerken op te richten (zoals de versterkte kerken in Thiérache of de vestingwerken van Vauban). De regio heeft heel wat plunderingen en verwoestingen ondergaan, en werd vaak tot puin herleid. Het toppunt werd bereikt met de tweewereldoorlogen, en dan in het bijzonder de eerste, de “Grote Oorlog”, waarbij de frontlinie in Somme en Aisne kwam te liggen. Al deze doorstane beproevingen hebben ervoor gezorgd datPicardiërs over opvallende karaktertrekken beschikken: ze zijn achterdochtig en in zichzelf gekeerd, maar doen alles met een grote waardigheid, zijn eenvoudig van hart, trouw en bezitten een groot vermogen tot verinnerlijking. In haar boek “Picardie Corps et âme” (Picardië, hart en ziel) vat Sophie de Paillette het karakter van de Picardiër mooi samen: “het karakter van een ondergrondse kathedraal”. “De aard van de Picardiërs is enkel te verklaren door d oorlogen en het leed dat ze hebben moeten doorstaan”, zegt historicus Philippe Nivet. Picardië, het toneel van slachtpartijen, is ondanks zichzelf de graftombe van Europa geworden. Respect is hier geen loos begrip. De herinnering levend houden is een blijk van diep respect voor wat er gebeurd is. “De mensen hebben het verlangen om de toekomstige generaties op te voeden met de volledige waarheid”, aldus Yves Fohlen, gids in “La Caverne du Dragon” in Aisne. “Toen ik werd gevraagd om hier te komen werken, heb ik meteen toegestemd. Ik ben dol op de regio, die wordt gekenmerkt door een discrete schoonheid, ver weg van de rumoerige toeristische trekpleisters. (…) Het is een bijzonder aangrijpende ervaring om met de loopgraven te worden geconfronteerd, en je voor te stellen welke bovenmenselijke kracht de soldaten ertoe moet hebben gedreven om ze te verlaten en zich in de strijd te storten”, zegt Arlène King, in het park “Mémorial de Beaumont-Hamel”, in Somme. Er werden tal van routes en plaatsen opgewaardeerd, om de herinnering aan de veldslagen levend te houden. De getuigenis van de gidsen, die helemaal opgaan in hun opdracht om de mensen bewust te maken, is altijd aangrijpend. Zo ook op de “Chemin des Dames”, in Aisne, of op de voornaamste plaatsen van de slag bij de Somme (Thiepval, Froissy, Villers-Bretonneux, La Boisselle, Pozières of de “Historial de la Grande Guerre” in Péronne, die de apotheose vormt van het “Circuit du Souvenir”, …). In het bos van Compiègne werd “Le wagon de l’Armistice” (treinwagon van de wapenstilstand) nauwkeurig gereconstrueerd. Deze wagon zorgt ervoor dat de mensen zich beter bewust worden van waar 11 november vandaag wereldwijd voor staat. Deze locaties zijn getuigenissen; ze wijzen voor altijd op de erkenning en het immense respect van een volledige regio. Een museum, een monument, een gedenksteen, een kruis, hier en daar een gegraveerde naam… De nagedachtenis van de mannen die zich zijn

komen opofferen voor de vrijheid van de volgende generaties, wordt geëerd zoals het hoort, en wordt zo opgenomen in de oneindigheid van de tijd. Picardië, gelegen tussen Rijsel en Parijs, makkelijk bereikbaar met de trein of auto, is de bestemming bij uitstek voor alle stadsmussen die behoefte hebben aan rust en zuurstof. Dankzij de enorme bosgebieden, is Picardiëongetwijfeld de groene long van het noorden van Frankrijk. Op nauwelijks vijftig kilometer van Parijs, in de Oise. Men ademt er frisse en gezonde lucht, men wandelt te voet of per fiets in de koninklijke bossen van Chantilly, Compiègne, Ermenonville… Van Retz en Saint-Gobain, in de Aisne ; tientallen kilometers fietspaden dwars door de bossen. Meer bucolisch zijn de wallenlandschappen van Thiérache of de Pays de Bray in de omgeving van Beauvais waar geboeiden van de landschappen genieten tijdens botanische wandelingen. Aan de zuidelijke punt van de regio, vinden we devallei van de Marne en de wijngaarden van de Route van de Champagne… Ideaal voor een zalig ontspannend weekend. « Onze troef is de ruimte. Men heeft het gevoel verder te kunnen gaan, almaar verder », aldus Lionel Boone, instructeur van strandzeilen. DePicardische kust en de Baie de Somme, geklasseerd als een van de mooiste Baaien van de wereld, verwelkomen de liefhebbers van de wilde natuur. Hier komen de trekvogels voorbij die men kan gadeslaan in het natuurreservaat van hetpark Marquenterre. De Picardische kust en zijn 60 km duinen, zand- of keistranden en kliffen vormen samen een van de laatste Franse kustgebieden waarvan de natuurlijke staat in stand gehouden werd. Wild is mooi. In deze grote ruimten is er uiteraard een groot aanbod van activiteiten in de open lucht:Strandzeilen, kayak op zee, wandelingen, paardrijden op een Henson, het paard van deBaie de Somme, vliegers en, voor de liefhebbers van sterke ervaringen, speed-sail en kite-surf! In Picardië, loert om elke hoek een verrassing. Met het gezin of vrienden, voor een rustpauze in de duinen, een voetwandeling rond de Montagne couronnée van Laon, de kleurrijke patchworks van de graanvelden waar de blik ver kan wegdwalen, of het panorama over de vijvers van de Vallei van de Somme, er is voor ieder wat wils… net zoals de hemel boven deze streek. Amiens, de hoofdstad van Picardië is de Franse grootstad met meer dan 100 000 inwoners en met de beste luchtkwaliteit volgens een enquête van het tijdschrift Ca m'interesse Verlaat Parijs voor een weekend in de regionale hoofdstad... Op 1u30 per auto en 1u10 met de trein, is Picardië de ideale bestemming voor natuurliefhebbers. De Picardiërs zijn zelf ook natuurliefhebbers: de tuin verzorgen is een typische Picardische hobby. En onze tuinieren wisselen graag raadgevingen en tips uit met de bezoekers: vandaag zijn 70 Parken en Tuinen in Picardië open voor het publiek. In Picardië, als het om tuinen gaat, vindt men buitengewone creaties die de kenners zeker zullen appreciëren. Werken die een enorme hoeveelheid inspanning gevergd hebben voor het aanleggen van de ruimte en de aanpassing van zeldzame plantensoorten. In de nabijheid van Parijs, op twee passen van het kasteel van Chantilly en in het vroegere domein van de Condé dynastie, ligt dePotager des Princes; een levend museum vantuinen uit de hele wereld: een boomgaard en vijgenteelt, de groentetuin van de kinderen, een tropische tuin, een tuin enkel gewijd aan bonsais of een Japanse tuin. Nog dichter bij Parijs, ligt het park vanErmenonville, aangelegd door de markies van Girardin vanaf 1765 en een erebetoon aan Jean-Jacques Rousseau. Als een bewonderaar van de meester, had hij dit domein en een Engels romantisch park dat geïnspireerd is door zijn visie op de natuur aangelegd. De Hortillonnages van Amiens tellen in totaal 300 hectaren drijvende tuinen in het midden van de stad, doorkruist door 55 kilometers 'rieux' (kleine kanalen). Dit oord kan enkel te voet of met de boot verkend worden, vanaf de sleepweg. En een extra pluspunt bij het bezoek van een tuin is de tuinier te ontmoeten. In Picardië zijn er velen die graag raad en tips uitwisselen met gepassioneerde bezoekers. « Twaalf uur doorbrengen in mijn tuin en er alleen van

genieten heeft geen zin » aldus Bruno Goisque, van de tuin van Digeon in de Somme, een van de 14 uitzonderlijke tuinen van Picardië. In het zuiden van de Oise en de Valois, heeft de koninklijke invloed samen met de nabijheid van de hoofdstad enkele prachtige creaties in het leven geroepen zoals het park van het kasteel vanChantilly, een schitterend voorbeeld van een klassieke tuin. Het zoeken naar diversiteit is een van de grote troeven van de Picardische tuinen. De tuinen vanVielsMaisons in de Aisne bij voorbeeld, die een harmonieuze opeenvolging van ruimten vormen. Eerst de wilde tuin die tot aan de beek loopt. Dan deromantische en de Engelse tuinen. Iets afgezonderd ligt de gesloten tuin, een fantasie afkomstig van de levendige verbeelding van de eigenares van het oord. Hij illustreert "Le jardinier et son seigneur", een fabel van La Fontaine. Iets hoger ligt de Tuin van de pastoor waarin zeven elementen te vinden zijn. Groenten en fruit, bloemen voor de kerk, planten voor de dienst, druiven voor de miswijn, palmen als symbool van eeuwigheid, water om het land te voeden en de vogels te drinken te geven. En tenslotte, een beeld van de Heilige Maagd. En tenslotte, een beeld van de Heilige Maagd. Men kan niet praten over Picardische tuinen zonder te spreken over rozen en rozelaars. In Gerberoy, een van de mooiste dorpen in Frankrijk in de omgeving van Beauvais, is de roos de koningin van de bloemen. Ze is overal aanwezig in de fleurige straatjes, en ze toont ook haar kleuren en bescheiden schoonheid in de rozelaars van Rambures in de Somme, Chaalis in de Oise of Orgeval in de Aisne. En de beroemde Rose de Picardie, het thema van een gedicht dat later een lied werd, « … Souviens-toi, ça parlait de la Picardie et des roses que l’on trouve là-bas » met woorden van Eddy Marnay, is sinds kort een aanwezige, geplante en plechtig gedoopte bloem in de tuinen van de abdij van Valloires aan de Picardische kust. BRON: Regionaal toerisme van Picardie (luc)

HERRINNERING VOOR DE MEDEWERKERS VAN DS 2015 EN TREFFEN 2015 HOUD ONDERSTAANDE DATUM REEDS VRIJ IN UW AGENDA, op uwen Smartphone enz…. Haaaaaaaaaaaaa, We zijn der al eens vroeg bij dit jaar, Wat we nog niet weten bij dit schrijven is of onze Diner Soiree en ons treffen wederom in onze analen zullen komen als bijzonder geslaagd, maar we hopen dat.

Maar wat we wel al weten is dat het etentje werkers gepland is op 26 september 2015 Binnenkort dient U dan ook een schrijven van ons te ontvangen; Mocht u tegen eind jullie niets hebben ontvangen dan dient u met ons contact te nemen, want; OOK WIJ KUNNEN IEMAND VERGETEN; groetjes Sabine

Wist je dat MTC Triangle je steunt wanneer je iets organiseert Organisatie van: Voormiddagritje: Gratis meerijden Dagritten = 100€ voor de inrichters en met max 2 personen gratis meerijden.(lees ’s avonds meeeten) Reis en weekends 50€/dag Diner Soiree en Treffen: voor de medewerkers biedt het bestuur een etentje aan ter waarde van +/- 35 € p.p De vergoedingen worden uitbetaald na het evenement.

DE RITTENLIJST vanaf 06-2015 juni zondag 7 juni 2015

Kurt Moerman

juli zondag 5 juli 2015

Fietstocht Rudy B. , Wim Y. , ….

zondag 14 juni 2015

Ruben Vandenberghe

zondag 12 juli 2015

Christof Peteryns

zondag 21 juni 2015

Luc Vandenbroecke

zondag 19 juli 2015

Luc Vandenbroecke

zondag 21 juni 2015

13 u Landegem on Wheels

zondag 26 juli 2015

Geert Raes

zondag 28 juni 2015

1 ste Dagrit : Franky , Sven en Chistof

augustus

september

zondag 2 augustus 2015

Martin Blancke

zondag 6 september 2015

zondag 9 augustus 2015

Franky Peteryns

zondag 13 september 2015

Geert Vande Riviere 2de dagrit : PICARDIE Luc De Meyer, Maurice De Smet en Mario Dobbelaere

zondag 16 augustus 2015

Kris Audoor

zondag 20 september 2015

Johan Van Fleteren

WEEKEND 14-17 augustus

Gerty,Geert Ver.en Marc Vandevenne

zondag 27 september 2015

Danny Mestdagh

zondag 23 augustus 2015

Sven Van Laere

zondag 30 augustus 2015

Kris De Leenheer

oktober zondag 4 oktober 2015

Peter De Clercq

zondag 11 oktober 2015

Wim Braeckman

zondag 18 oktober 2015

Tom Mortier

zondag 25 oktober 2015

Slotrit Vincent

5 motoren om van de zomer te genieten Door het mooie weer kriebelt het bij velen om van de zachte dagen te genieten op een motorfiets. Maar welke tweewieler moet je kiezen? Rijplezier in openlucht bieden ze allemaal, maar elke bestuurder heeft eigen vereisten en voorkeuren. We stelden vijf uiteenlopende profielen op. Voor de beginneling Laten we starten bij de nieuwkomer, die bijvoorbeeld kan kiezen voor de Honda NC 750. Die is beschikbaar in een ‘kale’ S-versie of een X-versie met meer uitrusting. Onze keuze valt op de NC 750 X DCT, voor het gemak van automatisch schakelen en de afwezigheid van een koppeling. De motor is eigenlijk de helft van een motorblok voor auto’s en lijkt daardoor meer op een automotor dan gebruikelijk is in deze klasse. Het relatief lage vermogen (54 pk) komt vrij bij een laag maximumtoerental (6.250 tr/min). Het rustige temperament van de krachtbron stelt nieuwe motorrijders op hun gemak. De NC vergeet de praktische aspecten niet. De koffer is voldoende groot voor een helm en vergemakkelijkt het leven van de eigenaar. Een aangename tweewieler dus, die zowel zijn gewicht als prestaties onder controle houdt. Voor de reiziger Voor motorrijders die houden van reizen, bestaan er heel wat trails. De Kawasaki Versys 1000 bijvoorbeeld. Deze atypische motor met vier cilinders in lijn kreeg afgelopen najaar een facelift om de esthetiek te verbeteren. Zowel de bestuurder als de passagier zit comfortabel, er is genoeg bagageruimte en de soepelheid van de krachtbron verhoogt het gebruiksgemak. Zo kun je het toerentalbereik benutten tot 9.000 tr/min, van stationair tot de begrenzer. De Versys is geschikt om veel kilometers te rijden op de snelweg, maar rijdt net zo goed op de kleinste wegen van de Michelin-kaarten. De aanwezigheid van ABS, tractiecontrole en twee cartografieën voor de motor stellen de bestuurder gerust. Kawasaki gaat niet zo ver als concurrenten die vermogens tot 160 pk en veel elektronica aanbieden voor een overdreven prijs. Voor het circuit Voor wie graag op het circuit rijdt, is 2015 een prachtig jaar met veel nieuwigheden zoals de Yamaha R1, Kawasaki H2, Ducati 1299 Panigale en BMW S1000RR. Een interessant model is de Aprilia RSV4 RF. Misschien niet zo bekend bij het grote publiek, maar goed voor meerdere titels in de racerij zoals het wereldkampioenschap superbike. In 2009 innoveerde Aprilia met heel wat elektronica en een V4-motor, ongetwijfeld de beste keuze om de afmetingen binnen de perken te houden. Deze Aprilia haalt tegenwoordig een vermogen van 201 pk bij 13.000 tr/min. Voor de stad De Vespa geraakt nooit uit de mode: hij is al sinds 1946 de koning van de stad. Zowel zijn stijl als zijn wendbaarheid zijn uniek. Technisch evolueert de Vespa wel, maar hij blijft altijd trouw aan de fundamenten die er een legende van gemaakt hebben. De Vespa GTS 300 is goed uitgerust (ABS, tractiecontrole, connectiviteit, …) en houdt wel van een uitstapje buiten de stad. Slanker en nog wendbaarder is de Primavera 125, ideaal in de files. Voor mevrouw De motorfiets is niet louter een machozaak. Ook steeds meer vrouwen kruipen achter het stuur. Waarom niet kiezen voor een mythisch exemplaar, zoals de Harley-Davidson Street 750? Die heeft een laag zadel en is lichter dan een Sportster. Met deze compacte motorfiets leer je gemakkelijk rijden, de prestaties overtuigen en de prijs is toegankelijk (vanaf 7.900 euro). Dankzij de vele mogelijkheden om te personaliseren bij dit Amerikaanse merk, zie je er meteen uit als een bad girl. Bron: Vroom.be

Motorreis vanuit Nederland naar Griekenland 2012 (deel 2) (zie vorig blad deel 1) Dag 11 door Marjo, Di. 28 aug. Athene – Larissa (Greece) 329 km gereden. We staan vandaag extra vroeg op. We willen vandaag de Acropolis bezichtigen. En om de drukte en warmte voor te zijn rijden we om 8:15uur aan. Toch is het al behoorlijk druk maar om 8:45 zijn we in het centrum van Athene alwaar zich boven op een berg de Acropolis bevindt. Om zo dicht mogelijk in de buurt te komen rijd ik een doodlopende straat in. We rijden tot aan de voet van de berg. Dichterbij komen met de motoren is onmogelijk. We maken wat foto’s en film en besluiten zo snel als mogelijk is de drukke stad te verlaten. Gelukkig is het vandaag voor het eerst iets koeler. Het is nu 25 grC en als we een half uur later via de snelweg de stad uitrijden hebben we het voor het eerst koud deze vakantie. Tijdens een tankstop besluiten we dan ook onze houthakkers blouse aan te doen. Na zo’n 50km verlaten we de snelweg en rijden het (schier)eiland Evia op. Deze tip kreeg ik van mijn collega (George), een Griek die nu dus woonachtig en werkzaam is in Nederland. George bedankt. Dit was echt de moeite waard. Wat een geweldig mooi eiland. Bergen, haarspeldbochten en vaak een geweldig uitzicht over de prachtige blauwe zee (de Aegean sea). Aan de andere kant van deze zee bevindt zich Turkeije. Dat is in vogelvlucht nog maar 250km. Na zo’n 100 km op het eiland gereden te hebben komen we bij de Noordzijde, van hieruit vertrekt een Ferry. En dat is al over 5 min zegt de man, dus snel een kaartje kopen en de motoren parkeren op de erg gladde vloer onderin. Ik heb ze beide net goed staan als de grote boegdeur sluit en we vertrekken. Personenauto’s en vrachtauto’s moeten er trouwens normaal gesproken achteruit oprijden maar aangezien er maar zo’n 20 auto’s op staan konden de meeste op de boot zelf keren. Je moet er namelijk weer aan dezelfde kant af als dat je er oprijdt. Na een tocht van een half uur rijden we er weer af. De dikke touwen bij de overgang worden nog eens extra goed voor ons neergelegd. Aangezien we er als laatste opgereden zijn, mogen we er nu als 1e af. Westoppen meteen bij het 1e restaurantje om te genieten van een heerlijk pita broodje Suvlaki. De jassen kunnen weer uit want het is alweer boven de 30 grC. Dan gaan we via de nieuwe met Europees geld gemaakte prachtige en erg rustige autobaan verder naar het Noorden. Onderweg betalen we nog een keer € 2,10 aan tol (p.m.). Ook langs deze weg zien we weer veel leegstaande gebouwen (hotels, showrooms, tankstations, etc). Zoals Dirk gisteren al schreef het heeft in onze ogen geen zin meer om hier nog meer geld in dit land te pompen. De hele economie ligt plat. Er gebeurd niets meer. Alleen in Athene zelf is nog een beetje bedrijvigheid maar verder in het land is het veel te rustig. Ook in de stad Larissa is het 1e hotel dat we zoeken, dichtgespijkerd. Er rijden bijna geen auto’s en hierdoor zie je ook bijna nooit iemand bij een tankstation. We vinden het allen erg triest. S’avonds als we de stad in gaan om eerst wat te drinken veranderd onze indruk. We zitten op een leuk terras en zien ineens een bruisende stad. Veel volle terrassen met heel veel jonge moderne mensen. Ze zien er goed en modern uit. De vele jongedames zijn schaars gekleed en ik en volgens mij de anderen ook, kijken onze ogen uit. Zou een groot deel van ons geld dan hier in deze stad terecht zijn gekomen ? We zitten recht tegenover een oud politiebureautje. Er zitten 3 politieagenten op een stoeltje voor de deur en je kunt de tralies van de 2-cellen goed zien. Ik besluit contact te maken met de agenten zodat ik een foto kan maken van het tafereel. Twee agenten lopen direct weg als ik vraag of ik een foto mag maken. De 3e is niet zo schuw en laat ons zelfs de cellen van binnen zien. Als we dan uiteindelijk de betreffende foto hebben gemaakt gaan we verder op zoek naar iets eetbaars. Dat lukt ons in een traditioneel Grieks fast foot restaurant. We eten er weer typisch Griekse gerechten en als dat op z’n plaats zit verhuizen we naar de overkant van de straat. Hier nemen we onderuit gezakt in een lounge bank onze 2 laatste baco’s van de dag alvorens we terug gaan naar ons hotel schuin tegenover. Met de balkondeuren open, uitzicht over de stad, type ik dit verslag. Dan gaat het licht uit Dag 12 door Dirk,

Wo. 29 aug. Larisa (Greece) - Berovo Macedonie Ook wel klein Klein Zwitserland genoemd. 300 km gereden. Vandaag om 9.30 uur uit Larissa vertrokken en gelijk de tolweg op, deze wordt meerdere keren onderbroken en er zitten diverse tolpoorten waar betaald moet worden. Dan hebben we er een waar niemand thuis is en de bomen stonden open. Doorrijden dan maar, we zien het wel. Het gaat voortvarend en de geplande route voor vandaag is gauw verreden. We besluiten een gedeelte van de route van morgen alvast te nemen en Griekenland te verlaten. Rond 13.30 uur zijn we net voor de grens en tanken we de motoren vol, nemen een tosti en gaan naar de Grieks-Macedonische grens. Aan de Griekse kant was een oude gebouwtje met een grenswacht erin die niet naar buiten kwam en een bordje “pasport control inside”. De bomen stonden open dus Marjo reed zonder te stoppen door en ik erachter aan, niemands land in. Even later de Macedonische grenspost, bomen dicht en stoppen, de vriendelijke beambte vroeg ons om de paspoorten en groen kaart. Daarna liep hij achter de motoren door om het kenteken te controleren. De passen werden in de computer gecontroleerd waarna Mieke nog eens extra werd bezichtigd daarna konden we door, heeft nog geen 10 minuten geduurd. Gelijk de bergen in, weer sturen geblazen. We rijden door een prachtig gebied waar ook een bronwater stopplaats is, om je op te frissen. Gelijk maar even het scherm van de motoren schoongemaakt en Marjo vult een leeg flesje met bronwater. Wil dat later opdrinken. “Als hij morgen niet lekker is licht dat niet aan de drank maar komt het door dit water” zeg ik hem nog. Het is weer 30 gr. Een hotel met zwembad zou uitkomst kunnen brengen. De klok was inmiddels ook weer één uur terug gegaan en omstreeks 16.00 rijden we de bergen uit. Komen in het plaatsje Berovo en zoeken het eerste beste hotel wat de GPS aangeeft, hier is plaats en belanden in zogenaamd klein Zwitserland, heeft geen echt zwembad maar wel een waterpoel en heeft normaliter veel bezoekers, gasten die in dit gebied komen wandelen. Marjo zet mijn motor even goed wat er is een keien weggetje naar boven en het risico van omvallen en weer breken van de remhandel is mij te groot. Hij heeft het er heet van gekregen en springt pardoes in het zeer koude water en hapt naar adem. Het eerste biertje hebben we al weer op en een barcardi cola kom er ook al aan. Marjo en Mieke hebben een totale body massage geregeld, dat hebben wij oudjes, dus niet nodig. De zon gaat onder en het wordt meteen koud in de heuvels ga toch wel even een vest aan trekken. Als Marjo van de massage tafel afrolt kunnen we dineren, dit was een echt traditioneel Macedonische menu, een stoofpot met van alles en nog wat erin gedonderd. We weten niet precies wat we gegeten hebben maar het was erg lekker. Hoe het vanavond afloopt weet ik niet, als ik dit verhaald niet aanvul dan ben ik er niet meer toe in staat, vakantie toch! MORGEN AL NAAR BULGARIJE, wat gaat de tijd toch snel. Dag 13 doorMarjo, Do. 30 aug. Berovo Macedonie - Sofia Bulgarije 221 km gereden. Vanwege een uur tijdverschil zijn we vroeg op (6:45). Alhoewel het hier nu dus de dezelfde tijd is als in NL. Macedonië is ook weer een prachtig land. Vooral de omgeving is erg mooi en het lijkt hier erg op Zwitserland. Je hebt hier prachtige bergen met naaldbomen de lucht is hier erg zuiver en alles ziet er schoon en netjes uit. Als we de rustige Bulgaarse grens passeren is het alweer 1 uur later. De beambte van de Macedonische “grenspost uit”, kijkt erg nors en zegt zet de motoren maar af. Hij wil alle papieren en neemt ze mee in zijn hokje. Na zo’n 5 min krijgen we alles weer terug en kunnen we verder naar de Bulgaarse grenspost. Ook hier stoppen en de vrouwelijke beambte vraagt of we Spanjaarden zijn? Dan wil ook zij de papieren zien. Loopt een rondje om de motoren en knikt dat we verder kunnen. Als ik gas geef hoor ik ineens een sirene en als ik in de spiegel kijk zie ik een andere beambte met zijn hand omhoog naar mij zwaaien. Ik doe net of ik niks zie en rijd rustig verder. Dan is er weer een hokje. Dan stop ik daar maar even maar een vriendelijke vrouw knikt ook nu weer vriendelijk dat ik door mag rijden. Ook Dirk mag uiteindelijk door en we beginnen aan het 11e land. Kijken of het hier echt zo crimineel is, als iedereen zegt. De wegen zijn hier erg slecht het 1e stuk. Ze hoeven in ieder geval geen drempels te maken. Het is net een computerspelletje; we moeten goed ons best doen om de diepe gaten te ontwijken. Er rijden nog veel lada’s en er is erg veel politiecontrole. Tijdens onze 1e stop drinken we iets in een klein

dorpje. We betalen €2,- voor 4 drankjes. Gewoon weer met Euro;s betalen ook al hebben ze hier de Bulgaarse LEV. Daarna een stukje E75, een grote doorgaande weg ri de hoofdstad Sofia. Na 30km slaan we rechtsaf een mooie bergweg in die eindigt bij het Rila Klooster. Volgens Dirk en Leny moeten we dit gezien hebben. Zij waren hier al in 1985. Toen met een bus vol andere toeristen nu lekker met ons en op de motor. Ook hoeven ze nu geen uren rond te lopen net als destijds. Nee, nadat we weer wat foto’s en film hebben gemaakt rijden we de berg weer af. Onderweg eten we nog even 4 grote tosti’s met een Cola. We betalen in totaal 4,- voor alles. Dit zijn nog eens prijzen. Het is 30km terug naar de E75. Deze weg vervolgen we tot aan het hotel zo’n 20km voor Sofia. Het is een klein hotelletje met de naam Discreet; wat gaan we hier nu weer meemaken? Mieke zag een stel dat na 2 uurtjes weer vertrok ??? De motoren staan achter de poort en er ligt een hond bij. Alleen als je eraan komt lopen kruipt hij weg onder de boom. Ben benieuwd of ze er morgen nog staan? We nemen nog wat Baco’s en de vrouwen een heerlijke ijs met fruit. Dan is het alweer bedtijd. De rekening is 56,- voor de hele avond: Daarvoor kregen 4x een compleet menu met biefstuk, ijs, fruit en drank waaronder 7 Baco’s. Voor een Baco’tje betaalden we in Griekeland al 7,- per glas! Morgen vroeg op; we proberen nl door te rijden tot in Servië. Dag 14 door Dirk, Vr. 31 aug. Sofia Bulgarije – Kladovo Servië 330 km gereden. Een al oude wijsheid is om s’morgens bij een nieuwe rit je tank vol te gooien.!!!! Marjo tart het geluk. Vanochtend vroeg uit de veren en om 9.00 uur op de motor richting Sofia (Bulg). Bij het vertrek is het 13 Gr. Dus koud en motorjassen aan. Het is al aardig druk en er begint filevorming, lang niet gehad. Het is voordringen en doordouwen geblazen en links en rechts er voorbij. Op claxonneren geeft ik geen acht; door drukken dus en bij Marjo zien te blijven want ze wringen zich er zo tussen. We zijn Sofia gauw voorbij en gaan weer 100 km de bergen in. Het bevreemd mij dat Marjo de tankstop overslaat maar mijn motor is zuiniger dus laat ik het maar. De bergen in dus 100 km zeer slechte weg, Albanië was er niets bij. De motor leek uit elkaar te rammelen en de vrouwen achterop schoten met regelmaat uit het zadel. Op de top stopt Marjo plotseling, “Mijn benzine is op”. “Dacht dat hier een pompstation was”, zijn GPS gaf dat aan. Nu de mijne niet en ik rij nog niet op reserve. “Ik al een hele tijd” zegt Marjo denk dat ik nog één litertje heb. Doorrijden we zien wel zeg ik en mee begint mijn lampje te knipperen, dan kan ik nog minstens 50 km. Met zijn motor uit begint Marjo de afdaling, wel lastig want nu kan ik niet meer zien wanneer hij remt. Ik besluit de tussen liggende afstand te vergroten omdat een auto achter mij aardig aan het douwen was. Zonder problemen bereiken wij in het dal een pompstation en slaakte Marjo een zucht van verlichting. Dat Mieke hier niet bij mee was laat zich raden. Die zag zich al vast zitten in het berenbos. Daarna kregen we een bijna nieuwe weg welke onderbroken werd door een brug die gesloopt was wij stoppen dus. Komt er een ezelskar met chauffeur en beladen met takken aan, die stopt. Marjo maakt een niet te verstaan praatje met de man en mag foto’s nemen vervolgens geeft hij de man een hand welke door de man gekust wordt, Marjo niet blij. Toen ik met mijn motor er voorbij reed, wilde de ezel er vandoor, een grote brul van de oude man en de ezel was weer in het gareel. Verder dan maar de omleiding van het brugje volgen en waren om 13.30 uur al bij de lunchstop. Dat was bij een mooi hotelletje met zwembad. We hebben even geaarzeld of we hier zouden blijven was ook al weer 32 Gr. maar het was nog zo vroeg dat we doorreden naar de Servische grens welke 60 kilometer verder was. Er stond slecht één auto voor deze grenspost welke ook nog een kennis bleek van de beambte. Met alleen een paspoort controle en een stempeltje passeerde wij zonder problemen beide grensposten. De beambte waren buitengewoon vriendelijk en stonden onze motoren te bewonderen. Na een hand zwaai verder gereden. Op zoek naar een Servisch hotel. Marjo reed eerst nog een klein weggetje in en ik dacht als dat maar goed gaat. Na 8 km hield het asfalt op en zaten in een gehucht vol keien weggetje (totaal geen verharding meer vanaf hier). Marjo wou het nog wel proberen maar ik paste hiervoor en zei omdraaien en terug naar de hoofdweg.

Wel hebben we hiermee een stukje van het echte Servië gezien met landarbeiders die nog alles met de hand doen oa het oogsten van de maïskolven. 15 km later staan we voor een 4 sterren hotel in de stad Kladovo, het duurste tot nog toe, wel met zwembad en daar liggen Leny, Marjo en Mieke nu in terwijl ik dit verslag typt. Daarna zullen ze wel gaan bruinbakken, dat is niets voor mij. Het hotel ligt aan een grote rivier en aan de andere zijde ligt Roemenië. Daar komen we morgen dus terecht. Dag 15 door Marjo, Za.1 sept. Kladovo Servië - Timisoara Roemenië 220 km gereden. Het grote 4-sterren hotel op zich was niets mis mee. Alleen zat het tot de nok vol met Servische pubers van een volleybalvereniging uit Belgrado. In elke gang zag je wel jongens of meiden staan buurten. Een ploeg had schijnbaar verloren want alle meiden zochten troost bij elkaar. Na het zwemmen gisteren in beide zwembaden en de jacouzie heb ik nog even aan het strand van de erg brede rivier de Dunav gelegen. Vanwege de overlast krijgen we een flinke korting op de overnachting prijs. Deze morgen rijden we de stad uit gaan meteen de brede rivier over om dan gelijk te beginnen aan ons volgende land Roemenië. Vooraan de brug is het grenskantoor van Servië uit, aan de andere kant de post Roemenië in. Weer geen problemen bij beide posten en we kunnen zo door. We komen op een geheel nieuwe weg. Ook weer betaald met Europees gemeenschapsgeld. In het begin is hij erg rustig maar na verloop van tijd word het steeds drukker en drukker. Voor elk stadje en dorpje word je afgeremd middels een bord 70 en 4 opgehoogde strepen op de weg. Dan volgt het bord 50. ook zebrapaden worden voorafgegaan aan een stuk van 30m vuurrood asfalt. Erg duidelijk en breed van opzet. Kunnen ze in NL nog wat van leren. Op een gegeven moment hoor ik een of andere alarm klinken. Schuin over de weg loopt een spoorbaan zonder ook maar enige slagbomen of borden. Alleen een vreselijk irritante sirene. Omdat er aan de andere kant ook al wat auto’s stil staan besluiten we ook maar te stoppen. Na zo’n 5min kijken we elkaar aan en vragen ons af of er nog iets komt. Dan horen we de hoorn van de trein en jawel achter een hoge struik verschijnt ineens een Locomotief met welgeteld één wagon. Hij rijd stapvoets en de machinist hangt uit de raam en zwaait ons vriendelijk toe. Als de trein al zo’n 2 minuten is verdwenen gaan de sirenes gewoon door met het vreselijke geluid. Aangezien het maar een enkel spoor is besluit ik gewoon aan te rijden. Hadden we dit 10min geleden maar gedaan ! Andere auto’s volgens ons voorbeeld. Dan klopt Miek mij op de schouder en vraagt kun je een hotel gaan zoeken? Miek is niet helemaal lekker en heeft al sinds vanmorgen last van Migraine. We rijden nog door tot de grote stad Timisoara. In een voorwijk van deze stad vinden we een normaal en lekker rustig hotel. De prijs 180 Lei voor een keurig nette kamer weer met Airco en internet. 200Lei is €42,- Dus daar is niets van te zeggen. Als ik nog even rond ga rijden door de buurt op zoek naar een zwembad word ik toegeschreeuwd en gewuifd door 3 dames van lichte zeden. Even later staat er zelfs een midden op de weg met haar armen omhoog. Ze heeft een kort broekje aan en haar buik is ontbloot. Als ik dichtbij kom en zie hoe lelijk ze is geef ik snel gas. Dirk zegt later nog dat deze vrouwen op die plaats geen water hebben en zich alleen kunnen wassen met een flesje water. Lekker fris, goed om iets op te lopen dus. Ik vindt nog wel een sportbinnenbad maar dat hou ik voor gezien. Bij 34grC zwem ik toch liever buiten. Als ik terug kom in het hotel regel ik 4 sandwiches voor op de kamer. We hebben tenslotte nog niets gegeten. Dan gaan we allen lekker even uitrusten en om 19:30uur gaan we naar beneden om iets te eten. De kok was er nog niet dus we nemen plaats in de Lobby. We drinken eerst een koud typisch Roemeens biertje (Ursus). Bacardi hebben ze niet dus we moeten het ermee doen. Dan gaan we naar de eetzaal om gebruik te maken van het vooraf bestelde avondeten. We zitten hier zonder andere gasten en moeten onszelf vermaken. Met de laptop + internet, lukt mij dit aardig maar Dirk mist toch zijn Bacardi en wil daarom liever op tijd naar bed. Met respect volgen we zijn wijze raad en besluiten hem te volgen. Dag 16 door Dirk, Zo. 2 sept. Timisoara Roemenië – Siofok Hongarije 372 km gereden.

Geheel fris, er was geen Bacardi, rijden al vroeg Timisoara uit en gaan richting Hongaarse grens door een vlak landschap, de weg is goed berijdbaar en het zijn lange gelijk luidende stukken waar weinig aan is.De start temperatuur is 21 gr en loopt gedurende de dag op naar 29 gr. Rond half elf zijn we bij de Roemeens - Hongaarse grens. Bij de Roemeense afdeling staan de bomen omhoog en zit er geen beambte. Marjo rijdt rustig door en ik volg hem trouw. Een paar honderd meter verder de Hongaarse post, hier staat toch een aardige file maar Marjo tuft er voorbij met mij in zijn kielzog. Net toen we aardig vooraan stonden werd er een tweede controle baan geopend maar de Bulgaar die voor Marjo stond wilde van geen wijken weten zodat wij niet van positie konden veranderen. Waarschijnlijk zag de beambte dat en kwam naar ons toelopen. Kom maar gebaarde hij en liep voor ons uit naar de slagboom, wij passeerde de rest van de wachtende colonne en Mieke gaf de paspoorten. Hij keek er in één en gaf ze terug, Hollanda zei hij, doorrijden maar. Van ons hoefde hij ze niet te zien en zonder vertraging waren we in Hongarije. Wat een service. Het landschap bleef vlak, de weg eentonig. Een drinkstop ging niet door omdat ze geen euri’s aannamen, ook de eerste lunchstop ging niet door, wilde ook geen euri’s, bij de tweede lunchstop ging het wel en de Hongaarse goulasch soep smaakte voortreffelijk. Verder maar weer Richting het Balleton-meer en stukje snelweg de M9. hier moet je een vignet voor hebben, hadden we niet en ook niet aangeschaft en 13 € bespaart. We hebben inmiddels 250 km gereden en zaten in hotelloos gebied. Toen we er eindelijk één gevonden hadden was die vol, de volgende stond wel op de GPS maar was een huis voor debielen, daarna kregen we er een van voor de oorlog en konden niet dineren. Dan een gasthaus proberen. Die stamde ook uit grootmoeders tijd was gesloten en werd beschermd door een leger honden die gelukkig geankerd waren. Intussen 120 km gezocht en nog afgelegd kwamen we in het plaatsje Siofok aan het Balatonmeer, hier was het raak, niet druk met veel lege terrassen. Hier hebben we wat uurtjes op een terras doorgebracht en gelijk gegeten. Bij terugkomst in het hotel vroeg Mieke aan een medewerker of hij de boel moest bewaken. Maar in plaats van “bent u securiti” vroeg ze; are you the watch ?, heeft dit met de genuttigde drank te maken?? Hilariteit alom. De man gaf ons nog wel even de juiste tijd door. Naar bed dan maar. Dag 17 door Marjo, Ma.3 sept. Siofok Hongarije – Marbach (a/d Donau) Oostenrijk 370 km gereden. Het eerste stuk van deze dag gaat via een weggetje langs het Ballatonmeer. We stoppen nog even bij de camping waar we 16 jaar geleden ook al eens geweest waren. Toen met enkele leden van het Brummerke. Ook moeten we nog 2x langs een security. Er staan veel mooie huisjes, een groot aantal daarvan staat te koop. Dirk heeft wel interesse en we gaan het er later nog eens over hebben. Voor 10 a 20 mille koop je hier nog iets leuks. een goede investering denkt hij. We wegnummer 82. Destijds een erg slechte en drukke weg. Nu erg rustig en geheel vernieuwd. Net voor Sopron nemen we nog een laatste Hongaarse goulashsoep en dan gaan we de A3 in Oostenrijk op. Ik mis nog even een afslag maar dat was geen straf. Na een herberekening krijgen we een prachtig stukje Oostenrijk te zien. We zien oa de mooie plaatsjes Baden en Alland. Tegen Dirk zeg ik dat dit bij de route hoort maar Dirk zegt; hier ben ik al 4x eerder geweest. Geen succes dus. We gaan weer verder op de A21 ri Lintz. Om 15:00 uur zijn we het zat en zoeken we een hotel in het toeristisch plaatsje Melk (nooit van gehoord)! Het is hier erg druk en de prijzen reizen de pan uit. Als we nog wat rijden komen aan de andere kant van de Donau terecht bij een Gasthaus in Marbach. Dirk gaat naar het toilet en zegt dat het er niet heel goed uitziet. Er ligt nl behoorlijk wat gebruikt papier op de grond. Als de kamers ook zo zijn beloofd het wat.Maar wat schets onze verbazing; als we op de kamer komen blijkt alles splinternieuw te zijn. De kamers zijn geheel gerenoveerd. Trouwens het hele gasthaus is gerenoveerd. Ook het eten is geweldig. We krijgen rostbraten en cordon bleu met gebakken piepers. Heerlijk. In de bar binnen drinken we nog wat biertjes etc etc. Omdat we voor liggen op ons programma ga ik de route nog even aanpassen. Morgen zouden we weer veel autobaan hebben maar vanwege het tijdoverschot kunnen we Tsjechie via mooie Oostenrijkse binnenwegen bereiken.

Dag 18 door Dirk, Di. 4 sept. Marbach (a/d Donau) Oostenrijk – Kvilda Tsjechie 216 km gereden. Heden ochtend tijdens ons ontbijt, 09.00 uur, komt er een plaatselijk persoon naar zijn stamkroeg en krijgt gelijk een grote pul bier voor zijn sufferd gezet. Wij kunnen wel ergens in mee gaan maar zo vroeg aan het bier vinden we van de gekke. Ben je dan verslaafd of niet. Dan rijden maar weer, voor het eerst geen zon en een matige temperatuur 20 gr. Eerst een stukje, 15 km, langs de Donau richting Linz., daarna gaat het rechtsaf de heuvels en bergen in, een prachtroute en weer aardig sturen geblazen. Op de top stopt Marjo weer. “Benzine soms weer op” vroeg ik met een glimlach. “Nee even bijkomen en foto’s maken” was zijn antwoord. Mieke grijnsde van oor tot oor. Verder maar weer richting Tsjechische grens, het gebied bleef mooi. De grensovergang Oosterijk – Tsjechië beperkte zich tot een bord u bent in Tsjechië, verder niets geen slagbomen, kantoortjes of beambten. Makkelijk zo, doorrijden. 5 kilometer verder stond de police met zwaailichten en waren een busje vol met nieuwe kleding aan het uitladen. Gestolen of drugs dat weten wij niet. Doorrijden tot het mooie Lipno resort, hier hebben Marjo en Mieke vroeger op de camping gestaan. Was wel erg verandert allemaal nieuwe gebouwen en voor ons doen koud 16 gr. gaf de teller, dikkere kleding aangedaan. Het huisje wat Marjo daar toen die tijd kon kopen voor 15.000 gulden stond er nog en zou nu zeker een aardig winstje opgeleverd hebben. Maar ja, toen hadden Marjo en Mieke, net als wij, nog geen centjes om zoiets te kopen. Nu wel, alleen moeten zij zich nu beperken tot Hongarije en gaan met mij mee denken. Gauw doorrijden dus maar. Het Lipno resort blijkt aardig bekend bij motorrijders de één na de ander komen we tegen. Op het eerste gezicht is het mooier dan Sauerland en zeker een plek om nog eens te bezoeken. Het is weer tijd om een hotelletje te zoeken. In het eerst volgende plaatsje was een aardig optrekje, Marjo hield in maar toen zag hij de tekst “nieuwe meisjes” op de deur, en reed hij gelijk door. In het volgende dorpje waren 3 pensionnetjes, we konden wel slapen maar niet eten of ontbijten. Dan in de heuvels een groot gebouw met een bord ervoor zimmers vrij. We stopte en dachten dat het niet veel zou kunnen zijn. Toen we binnen kwamen keken we verrast, de barruimte leek we een soort bikers home net zoals bij het Brummeke maar dan in grote uitvoering op de bar een tiental schaalmodellen van Hummers de grote open haard brandde en straalde van gezelligheid, verder waren mooie grote kamers met douche en toilet. Ontbijt en avondeten wat de pot schaft, internet en zelf een verwarmd zwembad achter de schuur en dat voor € 28,00 p.p. Na een biertje ga ik aan het schrijven en Marjo duikt het zwembad in. Leny en Mieke liggen te rusten, die hadden afgelopen nacht geen oog dicht gedaan op de nieuwe Ikea bedden in het toch wel mooie gerenoveerde gasthaus. Rond 19.00 uur gaan we dineren maar wat we eten zal me een worst wezen alles smaakt inmiddels tijdens deze reis. Als Marjo naar buiten loopt staat en een echte Hummer met 650pk onder de kap, het kwijl loopt uit zijn mond. We hebben het goed naar onze zin en veel plezier. Morgen naar Duitsland met het vizier weer richting huis. Dag 19 door Marjo, Wo. 5 sept. Kvilda Tsjechie - Munchberg (D) 254 km gereden. Gisterenavond nog even de laatste foto’s en verslagen bijgewerkt. We zaten aan de grote stamtafel van het oude gezellige pensionnetje ergens midden in een nationaal park Sumava. Er viel mij (ons) toch iets op. Er stonden meerdere (genummerde) pc’s in de gezamenlijke huiskamer en op al deze pc’s liep een programma die iets met e-mail adressen deed. In de tijd dat wij er waren kwamen er duizenden emailadressen voorbij op de verschillende schermen. Ook vanmorgen draaiden de pc’s nog op volle toeren. Zouden ze van hieruit dan spam-mails versturen of iets dergelijks? Waarschijnlijk toch iets crimineels; hoe kun je anders met 10 kamertjes een Hummer van meer dan een ton rijden ? Via mooie slingerende wegen verlaten we het schitterende National Park. Het is hier nu maar 13grC dus motorjassen aan. Dan rijden we nog ruim 150km tot aan de Duitse grens. Onderweg zien we nog verschillende weilanden vol met zonnepanelen. Ook de wegen in Tsjechië zijn sinds de laatste keer dat we hier zijn geweest flink verbeterd. Ook de auto’s die hier rondrijden doen niets meer onder voor die bij ons. We hebben nu 15 unieke landen bezocht en in 14 ervan ook daadwerkelijk overnacht. Ook het 1e

stukje Duitsland is werkelijk prachtig. Goede wegen, veel naaldbossen en alweer een temperatuur van 24grC. In een klein gehuchtje stoppen we bij een bakker om broodjes en chocolademelk te nuttigen. Het is nog maar een klein stukje naar Munchberg. Hier vinden we pension/hotel Wauer. De eigenaar heeft vroeger ook motor gereden en is destijds ook met zijn BMW naar Griekenland gereden. Nu is hij gestopt maar vindt het motorrijden nog steeds geweldig. We zijn trouwens zijn allereerste Nederlandse gasten in 20 jaar dat hij dit hotel runt. Als we op het terras zitten verteld Dirk weer de nodige sterke verhalen. Zijn volgende reis word een cruise over de Nijl. Mieke maakt hij wijs dat je altijd een pieper (aardappel) om je nek moet hangen om zeeziek zijn te voorkomen. Hoe kan dat dan; vraagt Mieke. Je ruikt dan altijd vaste grond en word niet ziek, zegt Dirk weer op zijn beurt. Iedereen in een deuk. Voor het eten lopen we nog even door het centrum van dit stadje er staan nog verschillende oude grote traditionele gebouwen uit de DDR tijd. Het avondeten is traditioneel Duits en dus ontiegelijk goed. Dan discuteren we nog wat over de volgende vakantie, een huisje in Hongarije en een busje ipv een nieuwe Wing. Op een gegeven moment komt er een oude man binnen en klopt met zijn vuist op de tafel. Wij denken, dat is de dorpsgek. Later volgen er nog meer. Blijkt dat hier traditie te zijn; als iemand komt of gaat begroet hij de mensen door op de tafel te kloppen. Weer iets geleerd. We hebben weer genoeg alcohol naar binnen gewerkt en genoeg geleerd en gaan we naar ons mandje. Morgen richting Waldeck aan de Edersee. Dag 20 door Dirk, Do. 6 sept. Munchberg – Smittlosheim (D) 340 km gereden. We gaan weer rijden en het is koud, 11 gr. Eerst 14 km autobaan daarna een mooi heuvelgebied gebied in rond Leutenberg blijkt een natuurpark te zijn. Marjo vraagt of we nog even koffie gaan drinken bij onze vriend in Leutenberg waar we regelmatig geweest zijn bij onze vorige reizen. "Rij maar door"zei ik, anders krijg ik nog een rekening van het achterlicht van zijn trabantje die ik gemold had. Dan weer 40 km autobaan en er weer af in de buurt van Erfurt gaan we het Thuringen gebied in, het stadje kennen we al en laten we dan ook links liggen. Ook dit is een mooi gebied met flinke heuvels. Bij Eisenbach gaan we voor de lunch, echter hier is geen parkeerplaats en Marjo rijd een hek in met privaat parkeerplaatsen. In het woongebouw gaat een raam open en een kenau met een gestapo gezicht snauwt “was machen sie hier?” Machen sie das sie weg kommen” Marjo doet net of hij haar niet verstaat en de kenau herhaald het. Marjo zegt “U kan dit ook normaal zeggen”. Dan komt er een ander vrouwtje die wat vriendelijker is en gaan we maar weg op zoek naar een andere lunch stop wat gauw gevonden is. Hiernavolgt nog een stukje van 36 km autobaan en verlaten die om richting Waldeck te gaan na vele bochten in de heuvels bereiken we Waldeck een zeer mooi gebied met een stuwdam welke in de oorlog met is gebombardeerd, hoewel hij is hersteld kun je nog zien dat er op geschoten is. Boven op een heuvel ligt een groot kasteel bezoeken doen we dat niet maar rijden nog 20 kilometer verder naar een onder komen waar Marjo en Mieke 15 jaar geleden zijn geweest. Er is plaats en bier, het diner overtrof alle verwachtingen en het beste van onze reis. Ja de reis is ten einde en dit is mij laatste verhaal. Morgen rijden we 342 km via de autobaan naar huis. Vanavond nemen we al een afscheid borrel met Marjo en Mieke, die gaan nog even verder en hebben een rendez-vous met hun motorclub het Brummeke welke morgen in Winterberg arriveert. Die gaan samen nog even de bloemetjes buiten zetten. Wij hebben genoeg plezier gehad en kunnen terug kijken op een zeer mooie reis, waarvan we hebben genoten en tot op heden geen drup regen hebben gehad.

Dag 21, Vr. 7 sept. Smittlosheim (D)naar Tiel (Ned.) We worden uitgezwaaid door Mieke en Marjo en rijden nog een mooie route tot Mechede (D). Dan de autobaan op met rond 1 uur een luchstop. Rond 15. 30 uur zijn we weer thuis. Mieke bedankt voor het verzorgen van de financiën en regelen van de overnachtingen. Marjo bedankt voor het fungeren als reisleider en het oplossen van de kleine problemen, mogelijk wordt dat zijn nieuwe baan. Over een volgende reis gaan we in December nadenken.

Het Resume: Een prachtige reis met over het algemeen goede tot zeer goede wegen. Mooie bergweggetjes en ook veel langs het water gereden. Een enkele keer hadden we een zeer slecht stuk weg met kuilen, gaten los grind en gravel en in Albanië ontbraken de putdeksels. Ook hebben we het al de tijd droog gehouden en liep de temperatuur soms op tot 42grC. Het koudst hadden we het in Munchberg alwaar het s’morgens maar 13 grC was ! Wat betreft de drukte op de wegen: de Duitse en Oostenrijkse wegen waren behoorlijk druk, de binnenwegen erg rustig. Kroatië: erg veel toeristisch verkeer langs de kustwegen. In Montenegro al een stuk rustiger wel perfecte wegen. Albanië timmert goed aan de weg; er wordt volop gewerkt aan een geheel nieuw wegennetwerk. De Economie draait hier op volle toeren. Overal worden huizen, hotels en tankstations uit de grond gestampt en dat ondanks een benzineprijs van meer dan €2,-. Betalen gewoon in Euro’s net als in alle andere niet Eurolanden. Alleen in kleine achteraf-dorpjes was het wat moeilijker om onze Euri’s kwijt te raken. De Economie van Griekenland ligt geheel plat. Er rijden in het hele land behalve in Athene bijna geen auto’s. Er wordt niet gebouwd en er gebeurd niets meer. Niet goed dus ! De wegen zijn goed en op veel plaatsen liggen prachtige geheel nieuwe (snel) wegen en tunnels; gebouwd met gesponsord geld van de Europese gemeenschap. Ons advies is dan ook stoppen met nog meer geld geven aan Griekenland. Het beeld dat wij hadden van Albanezen, Bulgaren en Roemenen is geheel verkeerd geweest. Eerst dachten wijaan donkere duistere criminele figuren, fout: we hebben met eigen ogen de meest vriendelijke, behulpzame en gastvrije mensen gezien die je maar kunt bedenken. Vooral Albanië sloeg alles. Macedonië heeft een prachtige natuur net als Roemenië en Bulgarije. Eigenlijk zijn bijna alle Balkan landen erg mooi wat natuur betreft. Alleen Servië was wat minder. Over het algemeen werd er in de niet Euro landen de meeste economie bedreven. In deze landen werd nog overal gebouwd en was er veel bedrijvigheid. Verder namen ze de Euro graag aan. Deze landen zijn in een hoog tempo op ons aan het inlopen. Al met al een mooie en onvergetelijke vakantie waar we nog jaren (mede door de vele foto’s en film van kunnen nagenieten). Totaal gereden km: 6722 km. Aantal keren getankt: 22x Benzine: 363 Liter Bedrag kwijt aan benzine € 620,Gemiddeld verbruik: 1 op: 18,52 Kwijt aan tol en vignetten: € 52,50 Oversteek Evia-Glyfa: € 10,Duurste benzine getankt: 1,93/ltr (in Griekenland) (in Albanië zelfs € 2,09/L gezien !) Goedkoopste benzine:€ 1,40/ltr (in Roemenië)

Hoera, Hoera, de vakantie staat weer voor de deur, Namens MTC Triangle wensen wij aan iedereen een deugddoende vakantie, Goede reis, fijne feesten thuis of met de familie en vrienden maar vooral een behouden thuiskomst met herinneringen die voor altijd staan geschreven in uw gedachten. Laat uw kinderen of uzelf uw wedervaren opschrijven en bezorg ze aan de redactie, zo kunnen wij de komende uitgaven ook eens uitpakken met fijne verhalen van onze leden. (bezorg ook enkele sfeerfoto’s)

En voor zij die minder geluk hadden dit jaar; Een spoedig herstel en daarbij helpt vooral een positieve gedachte misschien met dit kleine dichtwerkje; Leven trekt zo dikwijls sporen oud of jong deert immers niet Wat men wint is niet verloren Als geen zonnestraal meer tot je reikt Weet dan …. ook voor jou komt weer een nieuwe morgen Wanneer 't zonlicht weer zachtjes door je haren strijkt

Ook voor jullie wensen wij een fijne stralende zomer. Er is licht aan het einde De Redactie: [email protected]