In tijden van reorganisatie
Annelien Bij de Vaate
In tijden van reorganisatie
Het is zomer 2012. Een zomer waarin er op mijn werk gereorganiseerd wordt. We gaan naar minder, doen meer, gaan bij elkaar en vernieuwing is het doel. Of toch niet? In een zomer waarin de helft van mijn collega’s op vakantie is of gaat sterven er mensen. Kostbare mensen. En ik zit parttime achter mijn bureau en wens mezelf een zinvolle dag toe. Die maar niet lijkt te gebeuren. Zelfs mijn inzet van de afgelopen jaren lijkt nutteloos te zijn. Om zin in de dag te krijgen schrijf ik af en toe een gedichtje. Ik speel met taal, verwerk twitterhashtags, spreektaal en onzintaal. Er ontstaat een wonderlijke lijn in mijn verhaal, en ik ben nieuwsgierig genoeg om de afloop te willen weten. Het is uiteindelijk een verhaal in vier delen geworden. Verwonder je over de diversiteit. Hartelijke groet, Annelien Bij de Vaate
Deel 1 Het afscheid zomer 2012
De dood en het meisje De dood klopte op de deur, maar je deed niet open. Je gaf niet thuis, het was je nog te vroeg. Hij vertrok, om later in alle hevigheid terug te komen. Omdat ie zo bijzonder was mocht ie binnen. Veel later is er een kerk vol mensen. Je bent er helemaal bij. Prediker spreekt: ‘Eet je brood met vreugde, drink met een vrolijk hart je wijn… Geniet van alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven. Het bestaan is leeg en vluchtig en je zwoegt en zwoegt onder de zon, Dus geniet elke dag. Het is het loon dat God je heeft gegeven. Doe wat je hand te doen vindt.’ Dus dat doe ik maar. Ik ga naar het strand en was met zeewater de tranen van mijn gezicht. En ik schrijf over de zinloosheid en het genot van dit leven. Wat dat betreft is er niks nieuws onder de zon.
Libel O was ik maar een vlinder een vogel of libel, dan vloog ik nu direct op pad en zag het verder wel. Ik zou nog even zwaaien naar een aantal lieve mensen, en me dan snel richten op mijn zelfverzonnen wensen. Focussen op eigen doel of vogelvrij vervliegen. Opgaan in de horizon of mijn gezicht bedriegen. Wentelwiekend opstijgen en dansen op de maan. Kletsen met de marsmannen Of engelen verstaan.
Vandaag ben ik geen vlinder, Geen vogel of libel. Dus duik ik weer mijn opdracht in Want dat moet snelsnelsnel.
Vlak Ik schrijf maar wat het gaat worden weet ik pas als ik het deel. Als ik deel vermenigvuldigt het. De woorden verdwijnen ongezien in hoofden. Het web ontvangt het met open armen en laat het niet meer los. Wat voor zin heeft de zin? Onzichtbaar, onmeetbaar is het effect.
Als waterdruppels in een zee van overvloed. Als zaad dat tussen de distels verdwijnt. Vlak dit gedicht maar uit. Je kunt het missen.
7 augustus 2011 Een jaar geleden is het alweer. De dag waarin je wereld stopte en de hemel voor je openging. Een dag waarop het leven zich keerde naar de toekomst, die zo leeg en onzeker en vol mogelijkheden leek te zijn. We hebben hard gewerkt. Om te boven te komen en te overzien, om te onderhouden en te ontwikkelen, om je niet te veel te missen. Je bent tot troost voor mensen die verloren hebben, die zoeken naar passende woorden en helende beelden.
Je bent tot troost. Het is een kunst om harten te openen. Het is een gave om gevoel te vangen in kleur en op papier. Door jou gebeurt het En ik mag het doen.
Geheid Verlangen naar schoonnaar gekkig- en naar blij-, naar heel-, naar eensgezind- en naar volmaaktheid.
Kiezen Als je opnieuw zou mogen kiezen hoe je je tijd in zou vullen, wat zou je dan doen? Zou je kiezen voor geld en aanzien, voor macht en structuur, voor invloed en verantwoordelijkheid? Of zou je kiezen voor kleur en ruimte, voor creativiteit en muziek, voor geluk en inspiratie? Wat is inspiratie zonder geld? Wat is ruimte zonder structuur? Wat is macht zonder creativiteit? Ik kies voor het observeren, Voor alles loslaten en voortdobberen in een structuurloos vacuum.
Totdat mijn agenda zegt dat het tijd wordt voor invloed en verantwoordelijkheid, voor creativiteit en inspiratie. Nu de zin nog. Bezinning Zinvol #Zinin
Deel 2 De aanloop
nazomeren
Gewoon doen Dromen durven doen en boven ergernissen staan, is werken aan scenario’s vol perspectief en energie, met goeie goks en doe maar gek. Doorweven met veel hoop op zegen, geen zin in wat valt er misschien wel tegen. Doen. Gewoon doen.
Wespennest Op een zomerzondagavond komt een geelzwart vliegbeest langs. En hij vergiftigt , hij vergiftigt, hij vergiftigt het leven. Geef me adrenaline, geef me adrenaline, geef me adrenaline en snel! (*112) Als mijn benen niet meer dragen en energie verdwijnt. Als ik alleen nog maar lijfelijk aanwezig ben… Zend me vleermuizen en zwaluwen, geef me rust en overzicht. Geef me hoop op de toekomst, dan schrijf ik een nieuw gedicht.
Uitgedaagd We trekken de kar, kat, hond, en zijn soms de nar, knar, blond. Jongleren met ballen in de lucht, vergaderen met een diepe zucht. We zijn soms zo moe, nou moe, en wensen ons veel rust toe. Geen roep, geen agenda meer Want hersens en lijf doen zeer.
Geef ons een sabbatical, voor even geen flauwekul. Daar knappen we vast van op. Inspiratie zit in het slop.
Hé… daar…, sta eens op Ik heb een nieuwe klus! Hij past bij jou, hij daagt je uit Hoort bij nog niet verschoten kruit. Kom op, sta op!
(Uhm...tegen wie heb je het?)
Communikat Ik ben, ik doe. Ik praat en denk en voel en schrijf. Communiceer keer op keer Steeds maar weer. Maar waarom ook alweer?
Je bent Je doet Meer dan vermoed, Meer dan je ooit had kunnen denken, goed in een anders leven. Laat zien wie je bent waar je voor staat. Geen verkooptruc, geen loze praat. Geen marketing of automaat. Laat je zien, laat me je zien laat me zien waar je voor staat.
Ontspringen Het zindert door de lucht, maar is nog niet te vangen. Er gaan hier mensen uit, ze worden niet vervangen. Ontspring ik de dans, of is deze dans voor mij? Emoties lopen op, nu vallen de ontslagen. Het zwaard van Damocles heeft zojuist toegeslagen Ontspring ik juist hier en is deze dans voor mij? Zo zit ik later thuis en op en bij de bank. Een einde is een nieuw begin al zit ik vol met vragen. Ontspint zich juist nu, spin in het web, iets nieuws?
Geprikkeld Daag me uit! Leef je in, stel het je voor en prik er door. Luisteren kan ik altijd nog, gehoorzamen is volgzaam zijn. Zomaar doen en niks meer vragen is makkelijk en doet geen pijn. Maar daag me uit en leef je in! Stel het je voor en Prikkel me, prikkel me. Ontwikk’ling gaat niet over rozen, doornen scherpen je verstand. Op de rand van incassering scheppen woorden toch een band.
Gegrond Ben ik een functie Ben ik in functie Ben ik mezelf of speel ik de baas? Mag ik verbieden Mag ik iets moeten Mag ik iets kiezen of luister ik slecht(s)? Zal ik gaan denken Zal ik gaan danken Zal ik bedanken voor enige druk? Geef me een richting Geef me een duwtje Geef me de stroom van woorden mee.
Voel ik mezelf Voel ik gegrond Voel ik waarheen de wind mij waait?
Deel 3 De donkere dagen rond Sinterklaas
December 2012
Bureaulade Nietjes, elastiekjes en paperclips doen me denken aan de tijd dat stukken nog verzameld en gebundeld in grote enveloppen het pand verlieten. Een foto van mijn kinderen, terwijl ze onbevangen de schoolfotograaf dertien jaar geleden toelachen. Visitekaartjes, visitekaartjes. Wat ben ik volgend jaar? Toch is er niets nieuws onder de zon. We mogen iedere dag opnieuw beginnen. Daar kan geen visitekaartje tegenop. .
Zaak Zeg het mij en niet een ander, voer het gesprek met mij. Ik wil weten wat je beweegt of wat je zo bewogen doet zijn. Tegelijkertijd liggen feiten vast en zijn de kaarten geschud en gelezen. Doe wat je kan doen.
Nood Ben ik hoofd- of ben ik bijzaak? Ben ik waardevol of niet? Ben ik hier of ben ik daar noodzakelijk dan wel gewenst? Ga ik weg of zal ik blijven? Wacht ik op een eigen stoel? Is er stroom of ga ik offline een sobere wereld tegemoet? Vragen, doorvragen.
Hoop Jezelf terugvinden op een markt van hoop in crisistijd. Een ander zien opbloeien op een vuilnishoop om hoop te brengen. Op eerste adventsdag uitkijken naar de kortste dag omdat de dagen daarna lichter worden. Wat houdt ons gaande? Het veelkleurige licht achter de donkere dagen rond Sinterklaas.
Kunst Zo grijs, licht- en donker-, zoveel grauwe tinten. Ga toch weg! Verlaat de lucht. Show me de zon, het licht, ik vlucht maar weg in warme woorden. Zo licht, -geel en -oranje, zoveel warme kleuren. Kom dan toch! Laat je nu zien! Verlicht mijn oog, mijn ziel, ik wil je terug in schone kunsten. Zon, lieve zon. Kom je nog vandaag?
De verandering Oude cultuur en sterke pijlers, paasbroodjes en staaf banket, verhuisdozen en vuilniszakken. We ruimen op want dat staat net.
Dank je wel Sint, voor het lekkers, voor de koffie met banket. En ook fijn dat u de kerstboom met de Pieten hebt gezet!
Maar…waar zijn de pepernoten? Ieder jaar stonden ze klaar! In mooie manden vol met lekkers was dat toch een mooi gebaar.
Zo licht dit leger wordend pand toch kerstvriendelijk op en gaan wij straks heel feestelijk massaal met winterstop.
Maar nu…het pand wordt langzaam leger. Mensen gaan, papier verdwijnt. Containers vol met oude wijsheid vertrekken naar waar zon nooit schijnt. Volgend jaar wordt alles anders, dan starten we weer fruitig fris. Met Sint delen we pepernoten want zonder feest is er iets mis.
Triest Werken om tot de kern te komen, geloven in doen wat je moet doen, genieten van het goede leven. En dan valt het doek. Op een moment dat je kunt oogsten word je weggemaaid. Op een moment waarop je kunt vieren gaat het licht uit. Triest. Gevoel en situatie komen in dit woord samen. 9 december 2012
12-12-2012 Op een dag is er een bijzondere dag die je altijd zult onthouden. Een fotoshoot in stralend wit, het plein wordt een decor. Het is een dag met een gouden randje. Een dag waarop je denkt te weten hoe de toekomst eruit ziet, terwijl de toekomst zich voorbereidt op alles wat nog komen gaat. Het gaat in ieder geval díe kant op. De andere kant op vliegen is niet handig.
Deel 4 De overgang naar de andere dimensie
Kerstvakantie 2012/2013
Omrollen De rollen draaien om. We gaan naar een nieuwe plek, naar nieuwe collega’s, naar een ander perspectief. Dat vraagt wat van ons. We moeten ons laten horen of juist in alle wijsheid zwijgen. We moeten wat laten zien of iets afrekenen. We moeten technisch of juist betrokken zijn. Jezelf blijven en vakmanschap toepassen. Vakvrouwschap. Vakmensschap.
Lang geleden was er een vrouw die hoogzwanger op pad ging en ergens in een stal een baby kreeg. De Eeuwige zelf beschermde haar. De Eeuwige beschermt nog steeds. Zijn energie zendt mensen uit. We gaan massaal op pad om geld te verzamelen voor vrouwen die op pad gaan als ze hoogzwanger zijn. Het verschil tussen toen en nu zijn wij. Wij kunnen het verschil maken of breken.
Magnificat anima mea Dominum
Serious Request
Verwonderen Tussen dozen en kabels en nieuwe bureaus zie ik blikken van verwondering over de plek en gezelschap, over de sfeer en het licht, over gangen en dichte deuren. Dit pand ademt verhalen. Hieronder zijn geheime kamers, daarachter wenteltrappen. Als ik mezelf hier niet meer terug kan vinden ga ik maar naar de kloostertuin. Daar hangt de rust en kleurt het klooster. Met wifi. Dat dan weer wel.
Stamppotje Is het de inhoud of het kader? Is het het doorzicht of de kleur? Is het de vork of juist de warmte? Wat geeft een stamppot goede geur? Is het de kerntaak of de noodzaak? Is het de kennis of soort mens? Is het de waan of hoe de wind waait? Wat maakt het werk tot meer dan wens? Is het een mix van zin en vreugde? Is het een vorm van welkom zijn? Is het de bron van lekker leven? Wat maakt het leven hier zo fijn? Noodzakelijk, relatief, uitdagend en tijdelijk. Alles is tijdelijk.
In tijden van reorganisatie Tekst en foto’s: © 2012 Annelien Bij de Vaate www.nieuwewegen.eu
