In Memoriam
Wopke Bleeker
foto's : familie
geboren op 18 mei 1922 te Rotterdam – overleden op 3 april 2015 te Amersfoort
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
2
30-4-2015 (13:48)
TAM-TAM spoedbericht
spoedberichten worden verzonden aan de (email)adresgroep Don Rua vroeger en nu het doel is effectieve en snelle verspreiding van informatie die weinig uitstel verdraagt snelheid gaat daarbij vóór volledigheid, latere aanvulling is mogelijk maar niet zeker de berichten betreffen personen en gebeurtenissen uit de kring van sdb-NL en Rua-ouds
nummer 71 + rouwbrief Wopke Bleeker, voormalig salesiaans priester, geboren te Rotterdam op donderdag 18 mei 1922, is op vrijdag 3 april 2015, 92 jaar oud, in Amersfoort overleden. salesiaans curriculum geboren op 18-05-1922 te Rotterdam van sept. 1948 t/m aug. 1949 in Twello als : clericus, novice 1e professie op 16-08-1949 in Twello als : clericus van sept. 1949 t/m aug. 1951 in Twello als : clericus, filosofie van sept. 1951 t/m aug. 1953 in Ugchelen als : clericus van sept. 1953 t/m aug. 1954 in Beckford (E.) als : clericus, theologie van sept. 1954 t/m aug. 1955 in Melchet Court (E.) als : clericus, theologie van sept. 1955 t/m aug. 1957 in Sherfield English (E.) als : clericus, theologie priesterwijding op 07-07-1957 in Sherfield (E.) van sept. 1957 t/m aug. 1958 in Rijswijk als : priester van sept. 1958 t/m aug. 1959 in Ugchelen als : priester, biechtvader van sept. 1959 t/m aug. 1962 in ‘s Heerenberg als : priester, biechtvader van sept. 1962 t/m aug. 1963 in Leusden als : priester, biechtvader van sept. 1963 t/m aug. 1966 in Leusden als : priester, raadslid van sept. 1966 t/m aug. 1969 in Amsterdam als : priester van sept. 1969 t/m aug. 1970 in Amsterdam als : priester, directeur van sept. 1970 t/m aug. 1974 in Leusden als : priester, directeur van sept. 1974 t/m aug. 1976 in Leusden als : priester van sept. 1976 t/m aug. 1981 in Leusden als : priester, vicaris van sept. 1981 t/m aug. 1987 in Hoogland als : priester van sept. 1987 t/m aug. 1993 ? in Hoogland als : priester, directeur Wopke woonde na zijn uittreden (rond 2005 ?) tot zijn overlijden in Amersfoort.
De crematieplechtigheid wordt gehouden op zaterdag 11 april om 11.45 uur in de aula van Crematorium Amersfoort, Dodeweg 31 te Leusden. Na afloop is iedereen uitgenodigd voor een samenzijn in de koffiekamer van het crematorium. bron: 7-04-2015 rouwbrief van de familie per post, en emailbericht van Frits Winter; gegevens uit het Salesiaans Elenco verzameld door Theo Bones
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
3
30-4-2015 (13:48)
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
4
30-4-2015 (13:48)
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
5
30-4-2015 (13:48)
Mijn woorden bij het AFSCHEID van Wopke Bleeker. 11 april 2015 Een telefoontje bracht mij een paar dagen geleden op de hoogte van het overlijden van mijn vriend Wopke Bleeker. Wopke had me nog niet zo lang geleden al eens gevraagd of ik iets wilde zeggen op de afscheidsplechtigheid na zijn overlijden. Zijn broer herhaalde die vraag. Het was nu zover. Graag wil ik nu op dat verzoek ingaan. Wopke heeft in mijn leven een grote betekenis gehad. Ik wil u iets vertellen over de dingen die we samen meemaakten. We ontmoetten elkaar in 1951. Wopke was 29 jaar en een “late roeping” zoals toen werd gezegd. Hij wilde op latere leeftijd priester worden en gaan werken met jeugd. Hij werd in Ugchelen meteen tussen jonge mensen gezet. Hij moest leiding geven, organiseren, helpen en les geven. Bij de Salesianen was het de gewoonte dat je in de praktijk moest ervaren of je met jeugd en jongeren kon omgaan. Wopke heeft twee jaar in Ugchelen gewerkt. Ik kwam ook in 1951 in Ugchelen om aan mijn opleiding te beginnen. Mijn doel was priester worden en jeugd en jongeren helpen en begeleiden. Ik was 13 en een onzeker jongetje. Ik was in een gesloten internaatssituatie terecht gekomen met alleen maar jongens. Ik liep totaal verloren rond. Wopke was mijn grote steun. Hij was vriendelijk, rustig en zelfverzekerd. Hij gaf wiskunde en dat was nou net niet het vak waar ik wat mee kon. Ondanks dat voelde ik me door hem gelukkig steeds meer thuis. Na twee jaar vertrok Wopke naar Engeland om theologie te studeren. Hij kwam in 1958 weer in Ugchelen. Ik ging daar net weg om twee jaar filosofie te studeren. In 1964 was Wopke directeur van het internaat bij de technische school in Leusden. Ik kwam ook in Leusden. Ik begeleidde als groepswerker vooral de jongens die in het internaat verbleven. Ik werd door Wopke begeleid om mijn taak goed uit te voeren. In mijn opleiding was ik niet veel verder gekomen dan gymnasium en filosofie. Wat groepswerk was moest ik maar leren in de praktijk. De steun van Wopke was daar voor mij heel belangrijk bij. Meerdere gesprekken hebben we gevoerd over problemen tijdens mijn werk. Hij was heel rustig, duidelijk, helder en consequent. In 1965 ging ik theologie studeren. In 1967 kwam ik Wopke weer tegen. Ik wilde stoppen met mijn studie en totaal iets anders gaan doen. Wop heeft in die tijd regelmatig met mij gesproken. In die gesprekken hielp hij mij om duidelijk te krijgen waarom ik weg wilde en in welke richting ik verder wilde in mijn leven. Wopke kon goed luisteren, inzicht geven in mijn probleem en helpen zoeken naar een goede oplossing. Ook mijn ouders hebben toen ik stopte met mijn priesterstudie steun van Wopke gehad. Zij hadden veel vertrouwen in hem.
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
6
30-4-2015 (13:48)
Na 1967 was Wopke bij de belangrijke momenten in mijn leven betrokken. Hij was bij mijn eerste huwelijk en doopte de kinderen die wij kregen. Mijn tweede vrouw overleed aan kanker. Wopke heeft ons veel geholpen door met mij en met ons samen te praten en ons te steunen. Ik heb veel met hem gesproken over drie belangrijke gebeurtenissen in zijn leven. Voor Wopke was zijn uittreden in 2004 heel ingrijpend. Ik vond het verdrietig, dapper en zeer bewonderingswaardig. Veel uit je verleden ging verloren en vele mensen vielen weg. De affiniteit met geloof en kerk werd voor hem steeds moeilijker. Hij verhuisde na zijn uitreden naar een eigen woning in Amersfoort. Wopke begon aan een studie psychosynthese. Het paste helemaal bij hem en hoe hij in het leven stond. Psychosynthese gaat uit van de spirituele mens waarbij vragen over bezieling en zingeving aan de orde komen. De nadruk ligt op intuïtie, inspiratie en verbondenheid met het grotere geheel. Het gaat om de relatie tussen denken, communiceren en hoe we ons gedragen. Met wat hij in de psychosynthese leerde kon hij mensen helpen. Wopke heeft erg geleden onder het misbruik bij de salesianen dat rond 2010 uitgebreid de pers haalde. Hij begreep niet hoe dat mogelijk was. Het was volledig langs hem heen gegaan. Het had bij hem en ook bij mij veel invloed op het vertrouwen dat je kunt hebben in mensen, zelfs in mensen direct om je heen. Sinds 2 jaar ging hij lichamelijk achteruit. Het lopen werd steeds moeilijker. Geestelijk was hij nog prima bij de tijd. Hij kon alles nog goed volgen. Wopke is niet meer onder ons. Mijn ontmoetingen met hem in Amersfoort zijn voorbij. Wopke kon heel goed luisteren, was heel gevoelig rustig en stimulerend. Hij was mijn beste vriend: een geweldige man. Gerard Neuteboom.
[uitgesproken tijdens de uitvaart in het crematorium]
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
7
30-4-2015 (13:48)
Bij de crematie van Wop Bleeker, 11 april 2015 Hoewel ik tot mijn spijt verhinderd ben vandaag bij deze crematieplechtigheid aanwezig te zijn, wil ik langs deze weg graag mijn betrokkenheid en mijn medeleven kenbaar maken bij het overlijden van onze medebroeder Wop Bleeker. Gedurende vele jaren heeft Wop in de congregatie van Don Bosco zijn beste krachten gegeven aan de vorming en de opvoeding van jonge mensen : op de eerste plaats in Ugchelen, waar ik hem in 1952, als generaal assistent, heb leren kennen. Na zijn priesterwijding heeft hij achtereenvolgens in de scholen en huizen van Don Bosco in 's-Heerenberg, Leusden, Amsterdam en Hoogland gewoond en functies bekleed van leraar en biechtvader. Op al deze plaatsen is hij jarenlang ook overste van de religieuze gemeenschap geweest. Hij vervulde deze taken met prudentie, zorgvuldigheid en wijsheid, steeds trachtend elk mens tot zijn recht te laten komen, steeds geïnteresseerd in het wel en wee van ieder persoonlijk. Het hele optreden van Wop werd gekenmerkt door oprechtheid en integriteit, door een groot gevoel voor rechtvaardigheid en eerlijkheid. Dat uitte zich ook in zijn stellingname op sociaal en politiek terrein: steeds opkomend voor de armen en de zwakken. Zonder twijfel heeft hij deze gevoeligheid mee gekregen van zijn ouderlijk huis in Rotterdam, waar zijn vader, meen ik, actief was in het vakbondswerk. Geleid door diezelfde integriteit meende hij een tiental jaren geleden uit geloofsoverwegingen dispensatie te moeten aanvragen van zijn priesterambt en religieuze geloften. De vlag dekte voor zijn gevoel de lading niet meer. Een vergaande, maar consequente beslissing. Wop bleef bij dat alles dezelfde en onderhield nog steeds hartelijke en vriendschappelijke betrekkingen met medebroeders, oud-medebroeders, oud-leerlingen en vrienden. Zo was hij in oktober nog op de oud-leerlingenreünie in Assel en waren er al plannen voor de Don Bosco-bijeenkomst in mei aanstaande. Ik denk, dat ik uit naam van velen spreek binnen en buiten de congregatie, als ik zeg: “Wop bedankt voor de rust en het evenwicht, dat je uitstraalde, voor je sociale bewogenheid, voor je functie van vertrouwenspersoon, voor je vriendschap en hartelijkheid, voor je oprechte interesse, voor je integriteit”. Deze waarden sterven niet. Deze waarden ontstijgen de dood.
Nico Meijer oud-medebroeder
[aan de familie toegezonden]
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
8
30-4-2015 (13:48)
Bij het overlijden van Wopke Bleeker (18 mei 1922 – 3 april 2015) Wopke is heel lang lid geweest van de congregatie van de salesianen van Don Bosco. Als een jonge man van 20 jaar meldde hij zich in 1942 aan bij het huis van Leusden. AL na twee maanden – zo vertelde hij in een kranteninterview – namen de bezetters het huis in beslag en verhuisde hij naar Ugchelen bij Apeldoorn en vervolgde daar zijn studies. Op 4 augustus 2004 schreef hij aan ons allemaal dat hij afzag van zijn priesterschap en van zijn lidmaatschap van de congregatie. Hij schrijft dan: ‘Mijn veranderde geloofsbeleving ligt aan dit besluit ten grondslag’. Binnen de congregatie kwam die mededeling hard aan. Wopke had een grote staat van dienst. Vele jaren was hij overste van onze communiteiten, en heel lang daarbij directeur van het schoolinternaat, ook was hij een tijdlang raadslid binnen het bestuur van de salesianen. Hij was bestuurslid van de commissie SAMEN. Op de leeftijd dat menigeen aan rusten denkt, ging Wopke werken voor de pastorale dienst van het dekenaat Amersfoort. Toen ik zelf student was in Ugchelen leerde ik Wopke kennen, want hij liep daar stage, hij was assistent zeiden we toen. Twee voorvalletjes herinner ik me nog uit die tijd. In Ugchelen waren we met veel jongens, maar er waren weinig douches. Je kwam maar sporadisch aan de beurt voor een bad. Wopke maakte daar een eind aan. Het zal wel wat voeten in de aarde hebben gehad, maar hij ontwikkelde een systeem waarbij iedere student op een bepaalde dag op een bepaald uur aan de beurt kwam. Het tweede was dat we – ik geloof in de tweede klas – Wopke als wiskundeleraar kregen. Wat een verademing. Eindelijk iemand die ons de zaken van algebra en meetkunde duidelijk wist te maken. Helaas duurde zijn leraarschap maar kort. Het was beter als hij in hogere klassen les ging geven. Wopke was in alles duidelijk, ook in zijn keuzes. Hij demonstreerde in Hengelo tegen de opwekkingsfabriek, deed mee aan de blokkade bij de poorten van de vliegbasis in Woensdrecht. Ook stond hij aan de oprichting van het inloophuis in Amersfoort. Hij heeft er zelfs enkele jaren gewoond. Zijn bezoek van drie maanden aan Brazilië confronteerde hem met de armoede waarin vele mensen moeten leven. Zijn eigen leven stond in het teken van geweldloze strijd voor het behoud van het milieu, voor het behoud van de vrede en van het bestrijden van de armoede. In zijn brief waarmee hij zijn afscheid van de congregatie en zijn priesterschap meedeelde schreef hij: ‘Ik ben de congregatie dankbaar. Door haar heb ik kunnen studeren en mijn idealen beleven. Ik zie van mijn kant geen reden om de relaties die er zijn te beëindigen’. Ik herinner me het positieve gesprek dat we voerden over de technische zaken die bij het uittreden ter sprake moeten komen. En zo is het verdergegaan de afgelopen 11 jaar. Wopke bleef geïnteresseerd in vooral de mensen binnen de congregatie. Op 31 mei aanstaande is er een ontmoeting van de brede Don Bosco familie. Wopke wilde erheen en gaf zich op vlak voor zijn overlijden. Er is zelfs iemand die zijn geldelijke bijdrage aan die dag al betaald heeft. We gedenken Wopke met respect en eerbied en we hopen dat er steeds weer mensen zullen zijn die de idealen waar hij voor leefde zullen verder dragen. Adri Maat 10 april 2015 In Memoriam Wopke Bleeker.doc
[uitgesproken tijdens de uitvaart in het crematorium] 9
30-4-2015 (13:48)
Wopke Bleeker Het is altijd spannend iemand die je kent van je middelbare school tijd weer te ontmoeten en beter of misschien anders te leren kennen. Wopke kende ik als Pater Bleeker en het is dan even wennen, om zijn voornaam te hanteren, maar het went snel. In mijn geheugen zie ik hem nog knielen, links als je de kapel binnen kwam en meestal voor het open raam, ook als het koud was. Zijn rijzige, atletische en enigszins magere bouw, deed vermoeden dat hij een ascetische inslag zou hebben, maar zijn vriendelijkheid, humor en interesse hadden niets met een in zichzelf gekeerde, sobere, strenge godsdienstijveraar van doen. Hij heeft me de grondprincipes van de meetkunde, algebra en zelfs optica bijgebracht. Ik weet nog feilloos hoe je met passer en liniaal een hoek doormidden kan delen. De experimenten werden zonder amanuensis door hemzelf uitgevoerd, wat niet altijd geheel vlekkeloos verliep en dat in het noodzakelijke duister van de optica les de nodige onrust veroorzaakte bij niet optimaal voor de exacte vakken gemotiveerde klasgenoten. Ik meen dat de heer Boudier zich ook nog korte tijd schuldig heeft gemaakt aan het lesgeven in de natuur- en scheikunde. Het lokaal was apart, omdat het net als een echte (mini) college zaal trapsgewijs naar boven liep. Ik bewonderde Wopke om zijn eindeloze geduld om keer op keer de stof opnieuw uit te leggen ook als er maar één was die het nog niet snapte. Zijn stijl stond in schil contrast met die van Pater Rijkers, die razend snel met glimmende ogen uitleg gaf alsof hij een goede grap vertelde en tegelijkertijd van alles op het bord kalkte. De hernieuwde kennismaking vond plaats bij de begrafenis van pater Kanters in Amsterdam. Ik sprak 8 augustus 2010 kort met Wopke Bleeker. Ik zei hem op het kerkhof, ik kom een keer langs. Wopke vroeg aan Lucia doet hij dat echt? Lucia zegt, ja als hij dat zegt, dan doet hij dat. Ik belde Soest en vraag het adres van Wopke. Adres onbekend, hij is uitgetreden, krijg ik te horen van een mevrouw. Of er iemand is die weet waar hij woont. Nee is het antwoord. Op naar het internet, laatste bericht uit 2001 Amersfoort parochie, Wopke helpt mensen en werkt ook met psycho-synthese. Dat verwacht je niet van je oud wiskunde leraar. Verder gezocht, kom mensenlinq tegen: Shock, Wopke is overleden. Te Laat. Balen, zelfverwijt. Ik doe een oproep via het forum. Mijn vragen zijn: Heb ik iets gemist met de Tam, tam? Wopke is volgens mensenlinq getrouwd met mevrouw Bleeker _Loogman, wie kan mij iets vertellen? Ik heb altijd enorme bewondering gehad voor hem als mens, als salesiaan, als leraar, hij straalde rust en integriteit uit. Help Gelukkig ik krijg de juiste informatie en kon ik mijn belofte op de begrafenis van Harry Kanters: ik kom een keertje langs, inlossen. Wopke woont in een flat en zijn woonruimte gelijkt sprekend op die van een kloosterling. Dus weinig luxe en een bureau vrij centraal in de kamer en een gevulde boeken kast. Nieuw element: de computer, Wopke is niet stil blijven staan, email en internet vergroten zijn horizon. Al gaat het fysiek iets moeizamer, geestelijk is Wopke nog in topconditie. Wopke is zijn geloof in een opperwezen kwijt, maar hij is er van overtuigd dat wat er ook allemaal mis gegaan is, pal boven water blijft: Don Bosco leeft!
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
10
30-4-2015 (13:48)
Hij zit in een gespreksgroep en krijgt dan vaak kritiek als hij de kreten nuanceert als: ze moeten die jongeren veel harder straffen, ze moeten allemaal het land uit enzovoorts. Wopke is er van overtuigd dat respect het sleutelwoord is. Iedereen heeft daar behoefte aan, agressie roept alleen maar agressie op. Mensen zijn allemaal bang, ze worden ook steeds banger gemaakt, krijgen steeds minder vertrouwen en roepen dan maar wat. Hij gruwt van een rapportage over vernederlandste meisjes die terug moeten naar Afganistan en daar verplicht uitgehuwelijkt worden. Hij zag een minister Leers, oud burgemeester van Maastricht die volledig onder de plak van Wilders functioneerde en dan beweert dat het zijn eigen beleid is. Nee, pas als er een hele school en een heel dorp op zijn kop staat, is er kans op enig mededogen. Hij merkt hoeveel mensen zich niet echt verdiepen in de complexiteit van zaken en klakkeloos achter Wilders figuren aanlopen. Ook ziet hij een verharding, minder mededogen met de zwakkeren, minder goede opvang en vorming van de jeugd. Zijn eigen houding wordt volgens Wopke bepaalt door zijn ouders, zijn genen en de vorming van Don Bosco. Zijn nichtje heeft hem geadviseerd zijn levensverhaal op papier te zetten. Hij is daar mee bezig en hoop dat we daar ook binnenkort kennis van kunnen nemen. Zijn vader, havenarbeider, was een vakbondsman in hart en nieren. Zelf heeft Wopke ook een viertal jaren op de scheepswerf gewerkt. Zijn ouders knokten voor sociale gerechtigheid. In de crisis hadden ze het zwaar, maar een arme stumper die het nog moeilijker had, kon je volgens zijn vader niet de deur wijzen en moeder was het daarmee eens, dus die werd geholpen. Na de ambachtschool heeft Wopke vier jaar als bankwerker gewerkt bij een grote scheepsbouw maatschappij. Na werktijd bezocht hij de Avond MTS voor werktuigbouwkunde. Dat duurde twee jaar;want tijdens het bombardement van Rotterdam was het centrum een puinhoop, school incluis. De idee om priester te worden ontstond naar aanleiding van de manier waarop de kapelaan van het jeugdwerk van de parochie met ons omging. Zo wilde hij zich ook inzetten voor de jeugd. Aldus kwam hij als 20-jarige en “late” roeping bij de Salesianen terecht. Naast de studie kon hij zich nuttig maken voor het opknappen van diverse klusjes. Van het stoken van de verwarmingsketel tot het repareren van lekkende kranen. Van 1942 tot 1948 heeft hij gym afgesloten met het staatsexamen. Daarna noviciaat en filosofie in Twello. Niet de prettigste jaren, pater Vijverberg en pater Dijkstra waren benauwd streng en conservatief. Twee jaar stage (assistentie) in Leusden. Vervolgens theologie bij de Salesianen in Engeland. In 1957 priester gewijd. Hij is er gelukkig mee dat hij na de ambachtsschool de kans kreeg Gymnasium te doen. Hij zegt daar nog dagelijks plezier aan te ontlenen. Zijn interesse voor achtergronden, feiten en geschiedenis zat er al vroeg in. Op 17 jarige leeftijd kocht hij er al een boek over en verbaasd zich daar zelf over. In Engeland had hij slechte en goede leraren, die soms precies het tegenovergestelde doceerden. Een dogma leerkracht vertelde vol trots dat hij nu dezelfde zaken overbracht als die hijzelf indertijd had moeten leren. Van de andere kant was er een jonge leerkracht exegese, die de hele boel op de kop zette. Dat laatste sprak hem meer aan. Toen is het zaadje gelegd dat later heeft geleid tot zijn afscheid van de salesianen en het priesterambt. In Engeland is ook de vriendschap met Sjef van Doorn ontstaan, Sjef was 1e jaars toen Wopke met het laatste jaar bezig was. In ‘s Heerenberg was hij leraar wis- en natuurkunde. Dat klinkt geweldig. Maar men vond (en hijzelf ook wel een beetje) dat het zou lukken met die twee jaar avond MTS.! Het was hard werken om flink wat stappen “voor”te blijven en proeven voor te bereiden. Wat pedagogie en didactiek betreft vormden de bestudering van Don Bosco, de praktijk en, niet te vergeten, het voorbeeld van diverse Salesianen de leerstof.
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
11
30-4-2015 (13:48)
Naast ’s Heerenberg heeft hij in Leusden een prachttijd gehad. De samenwerking met de coadjuteurs was inspirerend, ook mensen van geen woorden maar daden. Opvalt dat Wopke vaak coadjuteurs noemt. Als je vraagt met welke Salesiaan hij het goed kon vinden, dan noemt hij naast Sjef van Doorn onder anderen Jan Rijven. Een man met visie die veel voor Leusden heeft betekend. Hij heeft nog altijd goed contact met Gerard Scholten. Hij heeft ook bepleit dat coadjuteurs in de provinciale raad kwamen. Het was keihard werken als directeur en leerkracht, vaak tot diep in de nacht. Een 8 urige werkdag bestond niet, werken, werken, werken was het adagium. Eigenlijk is het vreemd dat mensen in het onderwijs met veel minder inzet, idealisme en kwaliteit nu van een riant pensioen genieten, terwijl Wopke het moet doen met een uitkering van de AOW. Het is te doen, maar er is geen franje. Wopke klaagt echter geen moment. Hij zet de tering naar de nering. Interessant vindt hij het om van gedachte te wisselen over alles wat in de maatschappij speelt. Via Leusden – leraar wiskunde- naar Amsterdam als directeur. De communiteit bestond uit 5 catecheten, twee jeugdwerkers, een aalmoezenier en ik mezelf. De sfeer was prima. De medebroeders catecheten waren succesvol. Wopke vindt zelf dat het vak catechese voor hem niet zo’n succes was. Na het directeurschap in Leusden werd hij directeur van de communiteit in Hoogland. Vandaar uit werkte hij als assistent van de deken in Amersfoort met als portefeuille “Kerk en Samenleving”.Tijdens zijn verblijf in Hoogland hielp hij mee “Arnhem” te starten en als bestuurslid de eerste paar jaar aan de gang te houden. Hij is enorm blij dat hij bij de Salesianen zich intellectueel heeft kunnen ontwikkelingen. Daar proeft hij nog dagelijks de vruchten van. Hij volgt nog altijd de ontwikkelingen op maatschappelijk, maar ook op filosofisch en theologisch gebied. Hij heeft de orthodoxie verlaten en ziet de geloofgemeenschappen, waar mensen elkaar ontmoeten als de basis. Hij heeft om die reden ook het priesterschap verlaten, omdat hij het godsbeeld wat daarbij past niet meer kon aanvaarden. Voor zijn verdere ontwikkeling wat betreft theologie heeft hij veel te danken aan de exegeseprof en de up to date tijdschriften uit Nederland. Sinds enkele jaren en na lang twijfelen en zoeken kwam hij tot de bevinding dat er geen opperwezen is. Jezus, de man uit Nazareth, is voor hem des te meer een inspirerende persoon geworden. De bijbel leest hij regelmatig, maar verstaat die nu wel anders. Dat geldt m.n. voor de vier biografieën door de evangelisten geschreven. Daarnaast is Don Bosco een grote inspiratiebron gebleven. Wopke is hem des te meer gaan waarderen, doordat zijn houding t.a.v. jongeren zo scherp afsteekt tegen de opvatting dat bijv. jeugdcriminaliteit te voorkomen en te beteugelen is door jongeren keihard aan te pakken. Momenteel is minister Opstelten van die trend de grote roerganger. Wopke gelooft veel meer in ouders, leerkrachten en vrijwilligers bij speeltuinen, buurthuizen enz. enz. die bewust en onbewust, jongeren laten ervaren dat je om hen geeft. Met Ad van Luijn heeft hij goed contact. Hij laat me het boekje zien van Ad: Autonoom – Heteronoom, evenwichtig in de Randstad. Harry Kanters,had het volgens Wopke helemaal begrepen, dicht bij de mensen staan, niet wachten, maar doen. Initiatieven als Jona Arnhem zijn hem ook uit het hart gegrepen, de juiste geest en mentaliteit wordt daar neer gezet en anderen nemen dat over. De laatste onthullingen over seksueel misbruik in de kerk hebben er enorm bij hem ingehakt. Vooral ook omdat hij in de jaren dat het plaatsvond werkzaam was in ’s Heerenberg. Hij ervoer het als een dolk in de rug. Toen het ene na de andere voorval bekend werd het hem te machtig. Een paar heel goede vrienden hebben hem er doorheen geholpen. In de gespreksgroep waaraan hij deelnam kwamen de gebeurtenissen ook een keer ter sprake. Hij heeft daar verteld dat hij toen in dat internaat werkzaam was. Hij en andere medebroeders hadden niets gemerkt van wat er gaande was. Zijn verhaal werkte zo uit dat de gesprekpartners gingen inzien dat niet elke religieus of priester schuldig was. Integendeel. Dat slechts een enkeling zich had misdragen.
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
12
30-4-2015 (13:48)
Met name het interview van Herman was shocking en hij zocht en kreeg steun bij zijn vrienden van Kerk en Samenleving. Steun van geloofsvrienden buiten de kerk hebben hem er door heen gesleept. Het heeft wel zijn spontaniteit gekost. Hij is een enorme kindervriend, vlak bij zijn woning is een school. Hij durft er niet meer te vertoeven, bang omdat het verkeerd zou kunnen worden uitgelegd. In twee uur zijn alle wereldproblemen aan de orde gekomen (en opgelost), citeert Wopke tal van achtergrondprogramma’s en documentaires, waarbij ik van een enkele op de hoogte ben, maar me zwaar overtroefd voel. Wat een interesse, wat een betrokkenheid. Mijn conclusie: Wopke is misschien wat haren kwijt, maar hij is nog steeds dezelfde als toen ik hem leerde kennen: Idealisme, wijsheid, humor en relativerend vermogen, eenvoud en mildheid en geïnteresseerd in mensen. Ik ben blij dat hij niet is veranderd.
Frits Winter
[email 14 april 2015]
eventuele aanvullingen kunnen later nog worden toegevoegd
In Memoriam Wopke Bleeker.doc
13
30-4-2015 (13:48)
