UWF
91 CHE
1994
ILCOXCIHI
Iffi(Q)JEK
Schotland '94
Buitenlandse excursie van de studievereniging CHEOPS, sectie FAGO. Georganiseerd door: Harcel Broeken & Marold Loomans.
Lochboek Schotland
Voorwoord. Reeds voor de aanvang van deze reis had ik mijzelf beschikbaar gesteld om een verslag te schrijven. Omdat wellicht andere mensen ook de behoefte zouden kunnen hebben om een bijdrage te leveren aan dit verslag, heb ik een Loch Boek gemaakt. Dit boek bestond uit een oude schrijfblok, omdat ik dacht aan een bladzijde of 10 wel genoeg te hebben. Wat schetst mijn verbazing toen bleek dat er al snel gevochten werd om het Loch Boek: iedereen wilde erin schrijven. Aldus ben ik van hoofdredacteur gedegradeerd tot tiepmiep. Ik zal in deze hoedanigheid proberen de gebeurtenissen op een chronologische wjjze te vertellen (mits ik alle handschriften kan ontcijferen). Veel plezier! Helen.
1
Lochboek Schotland
I
Afbeelding 2: slaapstoelen op de boot.
2
Lochboek Schotland
In het begin ... donderdag 20 januari. Niemand te laat, hoe is het mogelijk. Ook geen paniekerig gedoe met verlopen passen en dito gezichten. Een aantal mensen had het geweldige cadeau c.q. cadeau van de studievereniging 'vergeten' of zoiets. De reis kreeg al snel een schoolreiskarakter; snoepjes, appels en chocomel (de echte) kwamen al snel tevoorschijn. Het ontbrak nog aan de alom bekende afspraak om bij terugkomst onder de banken te gaan zitten, maar wat niet is kan nog komen, we zijn per slot van rekening nog maar net vertrokken. Navraag leerde dat niemand, behalve Arjan natuurlijk, de zeer verzorgde (mooi kopieerwerk!) reisprogramma-handout had gelezen. Waarschijnlijk wordt het boekje bij voorbaat al als naslagwerk gezien, en zal het dus straks de concurrentieslag aan moeten gaan met dit lochboek. Op de boot aangekomen verbaasden wij ons er allemaal weer over dat gigantische vermogen van Harcel om van alles en nog wat in zijn spijsverteringskanaal te frotten, en het ook nog binnen te houden ook! Amazing. Toen Arjan dit na wilde gaan doen kwam hij wat extra vlees in zijn apple-pie tegen: een weps (anonieme aantekening: waarschijnlijk een Duitse kakkerlak (Blattella germanica linnaeus)). De floormanager van het restaurant bood zijn excuses aan, maar geen nieuwe apple-pie. Er ontstond nog meer consternatie toen het kopje thee van Annemiek over tafel ging. Daarbij (bij deze verplaatsing) was de bovenkant van het kopje niet meer richting plafond gekeerd, zodat dit de inhoud de gelegenheid gaf het kopje te verlaten. Het was de schuld van de serveerster, zei Annemiek ... ja hoor, dat geloven wij dus. Verder was het gehalte aan vage toetjes erg hoog. Deze toetjes moesten het meer hebben van het uiterlijk dan van de smaak. Hoewel, het ijs was wel lekker. En dan is er: In The Line Of Fire, met Clint Eastwood. Na deze film genieten enkele mensen nog even na in de Moonlight Bar, waarna iedereen een poging gaat wagen om te slapen. Zelf enkele mensen hebben de moed om dit in de slaapstoelen te proberen, maar de overgrote meerderheid gaat toch maar op de grond liggen (anders heb je die slaapzak ook maar voor niks meegenomen). was getekend: Arjan en Helen.
3
Lochboek Schotland
Vrijdag 21 januari: aankomst in Huil. Frank: 'Hebben jullie ook zo'n rugpijn van het slapen?' Helen en Mariëlle: 'Nee, want wij hebben wat meer vet!' De bus is snel gevonden, en het blijkt dat wij een chauffeur met Humor hebben:'At the rear of the coach you will find a toilet on the left hand as you walk towards the rear. It's the door on your right hand as you walk down the stairs which is clearly marked as "toilet", not to be confused with the door ahead which is clearly marked as "emergency exit'~. If you accidently open this one, please close it after you got out, because it causes a draft in the bus. This is a non-smoking coach. So don't smoke. Not in the bus nor in the toilet. There'. s ~ smoke detector in the toilet which warns me for any smoke. So make sure you don't smoke in the toilet, because if you do, I'll be standing on top of the stairs with a fire-extuigisher, and it looks so funny (and embarassing) when you walk through the bus all covered with foam.' alweer Helen en Arjan. Wist U dat (1): ... Frank in zijn vrije tijd een trainingspak aan heeft? .. . hij dan tegen twee grote honden loopt te blaffen? . .. -hij dat alleen doet als hij niet in zijn Manta zit? ... hij nog geen matje heeft? ... Paul iedereen op kauwgom trakteert? ... hij hiermee doorgaat totdat hij alles onder de stoelen uit gekrabt heeft? ... het toch de schuld van de serveerster was?
De Vlieger van André H6. (tekst & muziek: Koos Alberts. Uitvoering: Frank van Boven met het FAGO-kinderkoor) Mijn zoon was gisteren jarig Hij werd acht jaar oud mijn schat Hij vroeg aan mij een vlieger En die heeft hij ook gehad Nee, zijn trein, zijn bal, zijn fiets Daar keek hij niet naar om Zijn vlieger was hem alles Alleen wist ik niet waarom En toen de volgende morgen Zei hij: 'Vader, ga je mee? De wind die staat nu gunstig Dus ik neem mijn vlieger mee'
4
Lochboek Schotland
In zijn ene hand de vlieger De andere een brief Ik kon het niet begrijpen Maar toen zei mijn zoontje lief: Ik heb hier een brief voor mijn moeder Die hoog in de hemel is Deze brief bind ik vast aan mijn vlieger Tot zij hem ontvangt, zij die ik mis En als zij dan leest hoeveel ik van haar hou Dat ik niet kan wennen aan die andere vrouw Ik heb hier een brief voor mijn moeder Die hoog in de hemel is
Groot Hart van De Dijk. (Uitvoering: Harcel, Frank en Arjan (geloof ik)) Dokter, kunt U even komen ... breng Uw beste medicijn Ik heb er nu al jaren last van ook al doet het niet echt pijn Want ik val voor alle vrouwen alle vrouwen op het bal En da's te veel om van te houden, dokter ... het is een spoedgeval Refrein: Ik heb een groot hart, dit hart is zo groot ... Het wordt nog m'n dood, dit hart is zo groot ... Ik heb een groot hart En een ochtend als vanochtend ... vroeg op en de zon die scheen Opgeruimd loop ik naar buiten ik zie een meisje, ik denk alleen Ik dacht dat ze naar me lachte en vrolijk lachte ik haar terug Maar die boom was haar vriend, dokter ... komt U vlug Refrein:
5
Lochboek Schotland
Afbeelding 4: Blair Castle.
6
Lochboek Schotland
The Highlands, zaterdag 22 januari. Vandaag vertrokken wij reeds om 9.00 uur vanuit Glasgow voor een rondrit door de Highlands. Na eerst wat proefbochtjes in het Glasgowse stadsverkeer te hebben gedraaid, gingen we de snelweg op zodat we 'pretty soon' bij de forth of fifth bridge waren. Aldaar lieten we onze haren weer in permanent waaien en werden enkele kiekjes geschoten. 'It is bloody cold out here, isn't it'. Dus maar weer de auto's ingedoken en doorgereden naar 'Dumpherline' alwaar 'Robert the Bruce' ons verwelkomde. Wist U dat (2): ... Dudsherlinne een klein plaatje is dat ten noorden van Edinburgh ligt? . . . het de voormalige hoofdstad van Schotland is geweest, en dat er een aantal vooraanstaande personen uit de Schotse geschiedenis begraven liggen? ... je ook in de hotels in Dunpertin koffie kunt drinken? ... je inkopen kunt doen in het centrum van Dulpferlyne? Als u dit allemaal weet, dan kunt u vast wel raden wat wij allemaal in Dumpherline gedaan hebben. Na een kleine 'inkoop-stop', waarover Paul het volgende op te merken heeft: 'Ik wil even kwijt dat het niet zo heel handig is om met 15• personen een supermarkt te overvallen, terwijl 13•• van hen niet eens weten wat de bedoeling is' C: ook wel 16-4=12. ··:ook well3-4=9), vervolgden we onze weg naar Blair Castle. Wist U dat (3): ... Arjan mij ( =Harold) continu Marcel noemt? ... Arjan mij (=Paul) continu Paul noemt? Blair Castie bleek minder groot dan menigeen had verwacht, bovendien was het tot pasen gesloten. Echter na een korte boswandeling en na het fotograferen van 4 stuks 'Highland cattle' verlieten we de betreffende lokatie met een voldaan en vooral fris gevoel. (nu volgt een domme opmerking van een anoniempje dat de Highland cattie ook wel moujlons heten. Zeker een beetje veel whisky gedronken zeker?) 10 minuten later werden de neuzen wederom herhaaldelijk opgehaald bij een wandeling langs een waterval. Voor zover ik weet, is op de gladde stenen en boomstronken niemand uitgegleden. Ons team kan daarom topfit en zonder gebroken botten richting Aviemore gaan. Deze laatste etappe werd aangevoerd door Jan Hensen die vlot doorreed zodat onze huidige rustplaats Aviemore weldra bereikt werd. Aldaar werd door ons voor ons een zeer smakelijk diner gemaakt waarvan ik nu ga 'genieten'. Smakelijk, Harold.
Dit smakelijk diner werd bereid door Ron, Stefan, Frank en ondergetekende, met hulp van Mascha. De keuken hier (in Aviemore, red.) is voorzien van een hoop gasfornuizen en dito pannen, iedereen loopt elkaar in de weg waardoor er bijna een pan wokkets door de keuken vliegt. Na de nodige pannen geconfisceerd te hebben kon het kookfestijn 7
Lochboek Schotland
Afbeelding 5: Highland Bull. beginnen. Eerst twee braadpannen en twee grote steelpannen, al gauw....... Enfin, nu volgt een heel verhaal over hoe dat eten nou precies in elkaar zat, maar ik geloof bij nader inzien toch niet dat iemand dat weten wil, red. Annemiek.
0, en Harold, als je in het vervolg zo nodig alle knopjes van de auto wilt uitproberen, doe dat dan op een parkeerplaats ofzo, want het wekt enige verwarring bij de voorgangers als je dit tijdens het rijden doet. Wist U trouwens dat (4): ... de gulden pollepel gewonnen zal worden door Mariëlle, Arjan en Helen, die morgen het eten gaan bereiden? (Annemiek is het hier niet mee eens, maar zij heeft de nasi ook nog niet geproefd!) Helen. Op de autoweg tussen Perth en Aviemore gebeurde het. Dit voorval zou later afgewenteld worden als een 'probeersel van knopjes' van de desbetreffende bestuurder (heel knap geprobeerd overigens), maar in de Marcel-auto weten ze wel beter. Welnu, hier volgt de precieze beschrijving: Tijd: + 17.00 uur.
8
Lochboek Schotland
Temp: ± 4 oe (verder niet van toepassing). Plaats: ergens tussen Perth & Aviemore. De auto van Marcel (verder aangeduid als de Marcel-auto) werd opgeschrikt door, in eerste instantie, onverklaarbare lichtsignalen. Kitty werd er zelfs wakker van! Vervolgens merkte Marcel, tevens chauffeur, nuchter op dat deze signalen afkomstig waren van de achterliggende auto. De bestuurder van dit vehikel: Harold! Er was duidelijk iets aan de hand. Dit vermoeden werd nog eens versterkt door het feit dat de lichtsignalen verdacht veel op het alombekende SOS-signaal leken. Ik maande de bestuurder, Marcel dus, dan ook tot stoppen; Paul had vast een hartaanval ofzo. Ook leek de Harold-auto langzamer te gaan rijden; alle vermoedens werden werkelijkheid! Marcel minderde vaart, Harold stopte zelfs zowat. Toen onze auto stilstond en wij onze portieren openden om hulp te bieden werden we bijna van onze sokken gereden door de Harold-auto; wat een misselijke grap! Insinueren dat een zieke aan boord is en er dan snel vandoor gaan; erg flauw! Nee, van zulke geintjes houden we niet. Vervolgens de uitleg van al die knopjes in de auto die nog niet uitgeprobeerd waren; BAH! Dit zal de sfeer tijdens de reis niet echt bevorderen. Mensen zouden toch beter moeten weten. Ron.
Interruption. Nog even terugkomend op het voorval Harold misleidt MarceL Dit was niet een smerige ondergordelse truc als gesuggereerd door voorgaande schrijver, maar een misverstandje tussen de beide auto's, inzittenden inbegrepen. Het geven van signalen was namelijk eenspoedcursus 'How To Drive An Astra, Where To Find The Lights'. Het was een soort van interactief spel tussen de piloot en de co-piloot. Laatste wilde graag weten waar het binnenlampje ontstoken moest worden. Dit werd onherroepelijk beantwoord door het niezen van een derde achterin de auto, wat weer werd beantwoord door een gezamelijk 'gezondheid' en een eenzaam 'en dat je nog veel kinderen mag baren en dat je borsten mogen overlopen van moedermelk, zodat je kinderen groot en sterk en gezond mogen worden'. Dit laatste werd verteld in onvervalst Nederlands met een onvervalst ach terhoeks accent. Dit even terzijde. Terugkomend op de verleiding: de co-piloot probeerde duidelijk te maken dat het knopje van de binnenverlichting hetzelfde was als het knopje van de verlichting. Door dit naar je toe te trekken werd de binnenverlichting ontstoken. De piloot meende echter dat het handtetje (spreek uit: hèndeltje) voor 'groot licht' werd bedoeld en na meerdere malen proberen had het geen effect op verlichting in de auto, maar wel op de auto voor ons. Deze ging langzamer rijden, dus wij dachten dat er iets aan de hand was en vertraagden ook. Toen ze echter stopten beseften we dat het kwam door de signalen afkomstig van de Astra en besloten we er verder geen aandacht aan te besteden en door te rijden. Dat dit voorval als grap werd beschouwd is dus volkomen onterecht. Voor zover dit bulletin.
Na het eten kwamen de wel heel sterke verhalen op tafel. Was het nu een man met de hik, bleken het achteraf vissen te zijn, een lilliputter voor de spiegel ... ? Leuke raadsel9
Lochboek Schotland
ties, maar het was duidelijk tijd! Tijd ... om naar de pub te gaan! Toen dit idee tussen de totaal geflipte puzze.laars werd geworpen, viel er een stilte, gevolgd door een verbazingwekkende actiegolf. Kortom: 5 minuten later liepen we lallend de straten door te zingen. Alle nederlandse krakers passeerden de revue. Bruut werd deze polonaise een halt toegeroepen: 'Nou Kitty, waar zijn al die pubs nou?' ... eh, slik. Wat zich op dat moment aan de linkerzijde van ons bevond werd gebombardeerd tot pub (ook al stond er met grote letters 'restaurant' op, who cares'?). En wat bleek nu, bulls eye! Alle plaatselijke Schotse jeugd en skigangers waren hier verzameld, goede muziek, . veel bier dus erg gezellig! Heel verstandig dat Hei ko er voor 0.00 uur tussenuit kneep, want anders had he-el het café 'lang zal hij leven' (maar dan in het schots) Atbcelding 6: de waterval. gezongen. We hebben toen toch maar een whisky gedronken op de gezondheid van Heiko (we moesten toch iets doen!). Het café/pub/inn sloot niet om 23.00 uur, zoals in de reader stond vermeld, zodat we nog precies één uur hadden om te integreren met de fooks van Aberdeen. Echt veel wijzer zijn we hiervan niet geworden, maar er worden nu wel heel wat foto's over en weer gestuurd. Eindconclusie: geslaagde avond!
Kitty.
10
Lochboek Schotland
Nog meer Highlands: zondag 23 januari. The moming after. Weer vroeg uit de veren werden wij verrast door een schitterend natuurwonder. Wij, Nederlanders, mogen dat toch echt wel zo beschouwen. Er was namelijk SNEEUW gevallen. Sneeuw, zo wit als ... sneeuw. En natuurlijk niet zo'n klein beetje, nee, zeker een centimeter of ongeveer 5,302. Omdat er belangrijker zaken op de wereld zijn (wassen/douchen/aankleden/ontbijten) konden we ons niet meteen op dit witte kleed storten. Effe wachten ... Onder de smoes van het krabben van autoruiten ontsnapten een aantal personen aan de afwas. Als je een smoes gebruikt, moet het ook een goede zijn, dus we vonden dat we het voorgestelde ten uitvoer moesten brengen. Gelukkig beschikte iedereen over ijskrabbers, en er werd vrolijk gekrabt met de collegekaarten. Waar moet je ze anders voor gebruiken? Enkele onder ons gingen zo heldhaftig te keer dat ze na verloop van tijd in plaats van één twee kaarten in bezit hadden. Al ligt er in Nederland nooit veel sneeuw, toch weet iedereen instinctief dat de sneeuw nooit op de goede plaats ligt. Zo gauw het gevallen is op plaats A wordt het door persoon X opgepakt, in een ronde vorm verpakt en getransporteerd naar persoon Y op plaats B. De kans is vervolgens iets meer dan 99 % dat deze de sneeuw ook niet goed vindt liggen: pakt het op en transporteert het met een sierlijke boog c.q. rechte streep naar persoon Z op plaats C. Dit gaat zo een tijdje door, totdat alles weer op de oude plaats ligt. In het Nederlands noemt men dit vaak een sneeuwballengevecht Antwan.
Kleine toevoeging: natuurlijk werd zondagmorgen het eerder uitgestelde 'lang zal hij leven' gezongen (bij gebrek aan Schotten in het Nederlands), en wel bij de afwas. Blij dat Heiko was met zijn zak echte Nederlandse drop!! Marold.
Even terugkomend op zondag, toch nog een korte samenvatting van de gebeurtenissen. Nadat alle sneeuw weer op z'n plaats was gelegd werd de rondreis vervolgd. De besneeuwde weg werd vervolgd naar Invemess. Het dorpje (of stadje) ligt aan een baai en hier bleken de winkels ook op zondag open te zijn. Geweldig, want bij het ontbijt was al het brood opgegaan, dus hier konden we weer inslaan. Na de boodschappen trakteerde Heiko op koffie met. Een aantal mensen had een onduidelijk, maar lekker stuk taart dat na enige navraag toch Carrot Cake bleek te zijn. Toen we buiten kwamen begon het weer te sneeuwen. Dit verschijnsel zou ons ook de rest van de trip achtervolgen. Wist U dat (5): ... Kitty het gemengd naar de sauna gaan een vorm van walgelijke gezelligheid vindt?
11
Lochboek Schotland
Afbeelding-7:
ruiten-krabben~
Afbeelding 8: Loch Ness met Urquhart Castle.
12
Lochboek Schotland
Tijdens de eerste ferme sneeuwbui werd een kasteel bekeken. De trip werd vervolgd naar Loch Ness. Hier aangekomen begon het weer te sneeuwen en in no-time was de overkant van het meer niet meer zichtbaar. Urquhart Castie gelukkig wel, wat waarschijnlijk zeer fraaie foto's zal opleveren. Toen het weer droog was werd de reis vervolgd. Bij Fort Augustus moesten de sluizen aanschouwd worden. Aangezien dit weer gepaard ging met een sneeuwbui had iedereen het al gauw gezien. Bij Ben Nevis werd de lunch genuttigd. De animo voor een wandeling was meer aanwezig toen we bij Glencoe arriveerden, ondanks de stevige hagel-sneeuw-wind-buien. Op zoek naar de verborgen vallei werden rotsen beklommen, wat het schoeisel van de één beter afging dan van de ander. Verderop werd nog een stop gemaakt om even uit te waaien onder het genot van een stevig briesje. Nadat Arjan zijn baken had achtergelaten werd al gauw een gezellige herberg bezocht. Het aangeleverde spiegeltje kon toch niet onthullen of de in kilt gehulde barkeeper nu wel of niet iets onder de kilt aanhad. Na het genuttigde drankje werd de terugreis aanvaard. Jan Hensen racete stevig door, hij had duidelijk meer ervaring in het links rijden over een bochtige weg, de rest had moeite het bij te houden. In de jeugdherberg werd door het tweede team gekookt, het smaakte prima. De daarna bezochte pub sloot al om elf uur. Annemiek.
Errata: De gemaakte opmerking betreffende het rijgedrag van de overige chauffeurs wordt door de ondergetekenden niet onderschreven. Oké, hij (Jan) wist het gaspedaal te vinden, maar wij wijten dit aan het feit dat de jonge honden onder de chauffeurs zich zo thuisvoelden op het betreffende rally-parkoers, dat zij Jan het 'gas' na aan de schenen legden c.q. op de hielen zaten en dat Jan zich zodoende moest haasten om hen voor te blijven. Wij betreuren het ten zeerste dat enkele van onze medereizigers, al hun en onze zweetdruppeltjes en angstgevoelens ten spijt ('de muurtjes waren soms erg dichtbij') dit niet beseften. Woef ...
13
Lochboek Schotland
Afbeelding 9: de kerkers.
Afbeelding 10: wandeling bij Glencoe.
14
Lochboek Schotland
Maandagmorgen 24 januari 7.30 uur. De wekker gaat; Stefan springt uit bed en fungeert als haantje voor onze overige reislustigen (de meisjes- en jongenskamer aan de overkant van de gang). Heiko is natuurlijk alweer natuurlijk ontwaakt (zijn biologische klok lijkt een Zwitsers precisie uurwerk).
Verhaaltje. Er was eens een jonge jongen geboren in het hanje van een achterhoek, met alle voor- en nadelen vandien. Wat ik nu over hem ga venellen is zeer geheim en ik zal het dan ook maar één keer zeggen. Het betreft zijn manier van opstaan, die voor bepaalde personen als zeer schokkend ervaren kan worden. Persoonlijk ben ik heel positief over zijn manier van opstaan. Het geeft me een gevoel van een bepaalde soon van genegenheid en solidariteit. Een lust voor oor en oog. Je krijgt bijna zin om mee te doen. Knok, knok. Vrolijke Arjan: 'Wie is daar?' 'Stefan' roept Stefan. 'Oh, dan zullen we maar vlug opstaan' zegt vrolijke Arjan en met een sierlijke sprong ontvlucht een nuchter en vrolijk ogende Arjan zijn bed, dat gelegen is boven het bed van Fabien. Hij zoekt vlug de spullen bij elkaar die hij nodig heeft op de badkamer en wast zingend wat er te wassen is. Paul. Aan het ontbijt: Goedemorgen! I Godverdomme wat vroeg ... De eerste tekens van verzwakking sluipen in de groep. Stefan en Harold voelen zich niet helemaal lekker (oftewel klote) maar verwerken dit in eerste instantie alleen. Doch valt het enkele van de insiders, die de eetlust (en -hoeveelheid) van Harold kennen, op dat de door hem genuttigde etenswaren zich beperken tot een enkel broodje. Voor dezelfde insiders is dat het teken dat er iets goed mis is met zijn maag, want eten is heilig bij dhr. H. Broeken! - daarom bidden rooms katholieken ook altijd voorafgaand aan het eten MESSAGE: PRESSENTER TO CONTINUE ENTER Ruim op tijd (- 5 minuten) arriveren we op 'Queen Street' railway station. Ongeordend wordt de geldpot aangevuld en wordt een treinticket gekocht. De trein blijkt ook op tijd (10 minuten) te vertrekken zodat we 'just in time' zijn. Een voorspoedige reis voor iedereen (min twee) brengt ons in de hoofdstad van Schotland 'èdunnbrah'. De eerste poging om de Herriot Watt university te vinden mislukt jammerlijk. Het was wellicht ook enigszins naïef om de dichtstbijzijnde universiteit in het centrum als ons reisdoel te bestempelen. Met een uur vertraging en een rol toiletpapier van bustickets rijker weten we uiteindelijk onze bestemming te bereiken. De koffie staat al; een uur klaar en is daarom lekker sterk!David MacKenzie is onze gastheer en blijkt voor zowel de maandag als de woensdag een compleet programma te hebben. We moeten ons even de ogen uit wrijven om het enthousiasme van deze man te bevatten. Harold.
15
Lochboek Schotland
Afbeelding 12: het kasteel. 16
Lochboek Schotland
Dit eerstegraads familielid van mr. Bean gaf ons een enigszins ongeordend overzicht van het gebeuren op het Department of Building Engeneering. Met enkele video's, herhaaldelijk onderbroken door Bean, werden we tot de lunch beziggehouden. Daar konden we het enthousiasme van Bean in goede banen leiden en harde afspraken maken. Na de uitstekende en zeer betaalbare lunch werd afgesproken dat we de rest van de middag zouden besteden aan sight-seeing in Edinburgh, en dat Bean ons 's avonds enkele pubs zou laten zien. Het middagprogramma werd uitgevoerd in groepjes van diverse grootte. Het kasteel stond natuurlijk bij velen op het programma. Enkelen (Stefan en Heiko) moesten zonodig een doedelzak aanschaffen, later nageaapt door Annemiek. Ter zijner tijd wordt het tijdstip van het eerste concert aangekondigd. In de loop van het pub-bezoek kregen de plannen voor woensdag vaste vormen: 's morgens Glasgow city, 's middags terug naar Herriot Watt voor een rondleiding door de laboratoria en 'Beanse' video's, gevolgd door een cheese & wine party. Hierover later meer. Over het pub-bezoek op maandagavond geef ik de pen over aan iemand anders. Heiko.
Okay, na dit schrijven zal ik waarschijnlijk als zuurpruim betiteld worden, maar dat interesseert me geen reet; kritiek houdt mensen scherp! Het betreft een, opnieuw vervelend, voorval op zondag (ik loop zoals u merkt wat achter, maar ook dat interesseert me geen reet). Wat was het geval: op het moment dat ik wist dat we een visit zouden gaan plegen in Schotland heb ik direct een goede vriend gebeld: Nessie. Nessie heeft geen vaste woonplaats maar vertoeft vaak in de waters nabij Urquhart waar hij/zij/het al in de 18c eeuw vele vrienden gemaakt heeft. Ik heb hem/haar/het via de contacttelefoon leren kennen (06-9500) waar bleek dat het een goede gesprekspartner was. Een afspraak was dus snel gemaakt: zondag 23 januari 1994 at noon! Ik verheugde me ten zeerste op dat bezoek, immers mensen die je niet kent maar waar je wel veel over leest zijn zeer interessant. Welnu, die ®@@o ~! !? was er niet! Je begrijpt wel dat zulke incidenten, net als grappen met auto's, niet door mij gewaardeerd worden. Omdat ik ook al geen whisky of bier lust zal er nog veel moeten gebeuren voordat ik over een succesvolle excursie kan spreken. Resumerend (en die k-m-p bus schudt ook al zo) lijk ik mij genoodzaakt mezelf te moeten distantiëren van het loch-boek om de anderen toch te laten geloven dat alles naar wens verlopen is. Een volgend bericht zal positiever worden. De ballen! Ron.
Na de bovenstaande persoonlijke bijdrage wordt het nu weer tijd om de draad ven de excursie op te pakken (de chronologische dus). We zijn aangekomen bij de rode draad, de pubs. Na 's middags met de, overigens schitterend uitgevoerde, reader doelloos in Edinburgh te hebben rondgelopen, was het 's avonds tijd voor een echte rondleiding. Frank (koosnaampje André) was 's middags namelijk met zijn persoonlijke reader de hort op gegaan. Onze gids was de reeds eerder genoemde en zeer gewaardeerde Mr. MacKenzie en volgens sommigen Mr. Bean (oké, het stapstapje leek op dat van de echte). Op het afgesproken punt kwamen we tezamen, iedereen was er, de dorst dus ook. In recordtempo leidde MacKenzie ons naar de eerste pub in de Cockbumstreet (tussen Weaverly station 17
. .. .
---
.
-·· ------ - - - - -
Lochboek Schotland
en de Royal Mile). In een zeer informele sfeer maakte iedereen kennis met MacKenzie. Vele Schotse en Nederlandse feiten en wetenswaardigheden werden uitgewisseld onder het genot van halve en hele pine's en whiskies. Heiko hield daarbij precies bij welke whisky's genuttigd werden (een lijstje dat achteraan in het lochboek is opgenomen). Stefan onthield zich 's avonds (net als overdag) van enige vorm van voedsel en/of drank. Ondanks zijn 'sick stomach' deed hij met alle groepsactiviteiten 100 % mee; iets wat een zeer groot compliment waard is. De andere zieke, Harold, at ook de hele dag niets, doch dronk 's avonds volop whiskies. Het 'levenswater' deed hem kennelijk zeer goed en fungeerde als medicijn voor zijn enigszins in opstand geraakte maag. Door met de kroegentocht, want bij één pub bleef het niet. In een kleine drie uur Afbeelding 13: 'Mr. Bean'. tijd werden drie pubs aangedaan waarvan de laatste nog wel de meeste indruk maakte. De pub was zeer hoog en bezat bovendien een balkon van waaruit je midden bovenop de centrale bar keek. In de rechthoekige ruimte was bovenaan de korte wand een groot scherm gerealiseerd waar die maandagavond een Schotse leaguewedstrijd live werd uitgezonden. De pub zelf was niet zo druk bezocht maar de pub-sfeer hing duidelijk in de lucht en ik denk dat iedereen zich en voorstelling van een drukbezochte sfeervolle pub kan maken. As usual, time flies; especially when you have fun. Ook deze maandagavond was weer snel voorbij en om half twaalf zwaaide David MacKenzie ons uit op het station; woensdagmiddag zouden we weer terug komen. Op weg naar Glasgow werd nog volop gekletst: kennelijk had eenieder zich nog niet voldoende uitgeleefd. Bij aankomst in de jeugdherberg spoedde het merendeel van ons zich ook meteen naar de gamesroom om een spelletje pool of toep te spelen alvorens daadwerkelijk het nest op te zoeken. Weer een leuke dag ten einde. Anoniempje oftewel Woef ...
18
Lochboek Schotland
Dat scheelt, eindelijk geen geschommel van vertraagde bussen enz. meer. Nu het vervolg van de maandagavond 24/1 ... een bruine kroeg, goed gevuld met vele verschillende echte engelse bieren van de tap. De Schotse beleefdheid liet zich direct blijken; MacKenzie bestelde zijn eigen glas voordat wij de kans hadden hem iets aan te bieden. Verwoede pogingen om de inhoud van zijn glas te achterhalen (volgens hem het lekkerste wat getapt werd) leverde uiteindelijk het gewenste resultaat, de naam: Pedigree Bitter. Voor de tweede pub leidde hij ons naar de Royal Mile waar we in een klassieke Engelse pub onze tweede versnapering nuttigden, daarbij een schitterende openhart operatie aanschouwend op de britse broadcast. MacKenzie wordt steeds gezelliger en we besluiten hem een paraplu te geven om de overtocht naar de volgende pub te kunnen doorstaan in het onvoorspelbare Edinbra'se klimaat (overigens ook aanwezig in de rest van Schotland). De derde pub die bezocht wordt toont ons naast een engelse voetbalwedstrijd tevens een schitterende inrichting met vele oude voorwerpen en een grote bar in het midden van de ruimte. MacKenzie vormt in deze entourage de bron van kennis betreffende de alcoholische versnaperingen. Zowel in bier als whisky wordt zijn voorkeur gretig overgenomen. Hoewel de laatste trein niet voor ons bestemd was, was iedereen lichtelijk aangeschoten bij vertrek uit Edinburgh. Door de treinrit en de nachtelijke wandeling door de Glasgowse straten naar ons Youth Hostel was iedereen weer voldoende fris om de avond/nacht te vervolgen met een spelletje poolen, toepen en het alom gerenommeerde sexscrabble (internationaal). De avond werd gesloten door de deur ... Marold.
19
Lochboek Schotland
Borrelpraat: leven, liefde en lust. Stellingen vlogen soms over tafel en stellingen werden betrokken. We spreken over de soms zeer openhartige groepsgesprekken waarin niemand te beroerd was om het achterste van zijn/haar tong te laten zien. Probleemstelling: wat doe je als je iemand leert kennen die je heel leuk vind en zelf 'versierable' lijkt, maar je weet dat ze over enkele dagen voorgoed weg gaat, maar je weet niet eens of ze wel 'vrij' is. Om de discussie samen te vatten: de 'heeft-ze-al-een-vriend-check' is een moeilijk probleem. Ringen en hondepenniogen geven veel duidelijkheid maar kunnen soms ook verwarring zaaien. Sommige mensen hebben een ring die zeer gemakkelijk als vriendschapsring gezien kan worden terwijl ze zo single zijn als maar kan. Anderen dragen hoewel ze deel van een paartje zijn geen zilver of goud. De beste suggestie voor het probleem is gewoon vragen of zij/hij een vriend/in heeft, maar ... dit is vaak wat overdreven en kan negatief geïnterpreteerd worden. Daarom is een terloopse vraag zoals 'komt je vriend(in) niet mee' één van de beste oplossingen. Andere stellingen: • meer dan 50% van de jongens die hopeloos verliefd zijn hoopt dat het meisje het initiatief neemt, • de meeste meisjes vinden nog dat jongens de eerste stap moeten zetten. Gezien deze twee stellingen ligt er dus vaak een probleem. De oplossing? 'zeer vaak bieden vrienden uitkomst'. Arjan.
Wist U dat (6): . .. 'the Kitty' diegene is die de pot bij zich draagt tijdens het stappen. Toch protesteerde ze hevig toen men haar 'de pot' begon te noemen. Geen wonder, want hoe vaak heeft ze eigenlijk voor ons besteld? ... Mariëlle nog niet in het lochboek geschreven heeft? ... dit ook voor Mascha en Fabien geldt? ... dit nu hoog tijd wordt? Het is nu dan hoog tijd. Ik schrijf nu vast een beginstukje, want de buschauffeur heeft opeens zo'n haast gekregen dat schrijven erg onmogelijk wordt. Nou ja, in ieder geval onleesbaar. Toch een poging. Met de allesomvattende cruciale vraag 'haalt hij de boot of missen we hem weer' of zoals Paul net opmerkte: 'komen we aan voordat de boot aanrijdt, eh, eh aanvaardt ... wegvaart', rijden we in een noodtempo naar Huil docks (spreek uit: old dogs). Nou, het is inmiddels al donker, en er is nog steeds geen boot in zicht. Zwaar deprimerend. M'n omgeving wordt er ook een beetje stil van, maar dat kan ook door de sneeuwstorm komen. Zo. Mariëlle.
Wist u dat (7): ... honden de geur van je kruis herkennen volgens Arjan? ... Arjan een hondenkenner is? ... hij derhalve ook wel het een en ander weet te herkennen? 20
Lochboek Schotland
... hij ook kleine meisjes de stuipen op het lijf jaagt onder in de torenkamer van het kasteel bij Loch Ness?
Schotland was voor mij: • stiekum toch een Blatella germanica L. in de taart, • discussies over stompzinnige onderwerpen, • niet nee durven zeggen tegen weer een rode wijn, • iedere dag aan André denken, • erachter komen dat er toch wel veel in de reader stond, • mijn trainingspak vergeten mee te nemen, • op de boot wakker worden met een kater waarvan de koppijn onder in de rug zit, • op de boot twee keer een geweldige zangeres tegen komen, • volgend jaar weer, • jam van mijn zakmes afhalen, omdat ze daar in de auto van Marold geen zin in hebben, • een andere kijk krijgen op mijn afstudeerproject, • met een postbesteller uit Aberdeen ouwehoeren over Amsterdam, • erover nadenken toch een matje en één oorbel te nemen, • van Arjan leren dat je je neus op twee manieren kunt snuiten, • in een vogelvlucht de Highlands, Edinburgh en Glasgow zien, • een klap met de liniaal van MacKenzie krijgen, • met 12-6 van de schotten aan de broek krijgen, • erachter komen dat de mouwen van mijn jas nog steeds lek zijn, • ontzettend leuk. Bedankt allemaal, Frank.
21
Lochboek Schotland
Atbeelding 14: studentenwoningen mettranslucente isolatie-.-
:
Afbeelding 15: testcellen.
22
'/
Lochboek Schotland
Dinsdag 25 januari? Een vrijwel geheel volgeplande dag die om 9.00 uur begon op Strathclyde University met een inleiding van Joe Clarke voor een gehoor van 15 Nederlanders en 15 Indiërs die een 12-weeks programma over energiebesparing lopen. Een goed opgebouwd verhaal van bijna 1 uur zonder overhead sheets of dia's, alleen 'platte tekst'. Afhankelijk van het onderwerp zag je of de NL-ers of de Indiërs even wegzakken. Na een korte rondleiding door de laboratoria (die volgens Jan Hensen nu aan een renovatie toe zijn) en de koffie volgde een bezoek aan een solar energy project toegepast in studentenwoningen o.a. met gebruik van translucente isolatie. Ook hier weer een lunch met een goede kwaliteit/prijs verhouding in een leuk studentenrestaurant op de campus. Na deze lunch stond een bezoek aan testcellen van BRE en Strathclyde op het programma. Hier werden, naast een zeer goed geïsoleerde referentiecel, beglazingen en andere constructies onder praktijkcondities getest op warmtegeleiding en niet-stationair gedrag. Door de grootte van de groep, ca. 35 personen, en de beperkte afmetingen van de cellen kwam het een en ander niet zo goed uit de verf als gekund zou hebben. Na dit wetenschappelijke gedeelte was het tijd voor een vriendschappelijke zaalvoetbalwedstrijd tussen de NL- en de Schotse studenten. Twee teams à 5 personen van elke universiteit bonden de strijd aan. Bij één der NL-se teams was Helen het geheime wapen. (Omdat Marcel waarschijnlijk te beleefd is om het te zeggen, zal ik het maar doen,· in het laatst bedoelde team was hij degene die de eer heeft hoog gehouden, want verder dan een aantal tegenstanders tegen de muur te drukken ben ik ook niet gekomen. red.) Ook hier weer alle bewondering voor Stefan die na enkele dagen niet eten een aantal doelpunten zette (voor hij afknapte). Het ene Nl-se team moest in de laatste minuut nog het gelijkmakende doelpunt van de Schotten accepteren, het andere had het nakijken. De gebruikelijke 'derde helft' vond uiteraard weer in een pub plaats. Van dit alles krijgt men honger. Opnieuw was Jan Hensen de gids, deze keer naar Ristorante Dino; een smakelijk en sfeervol besluit van de dag. (Hoewel de pubs bij het YH pas om 11 uur (de eerste) en om 12 uur (de tweede) dichtgaan en het toepen en 'poolen' voor het slapen gaan een must is). Heiko.
23
Lochboek Schotland
Afbeelding 16: afscheid van Stefan.
Afbeelding 17: sightseeing Glasgow.
24
Lochboek Schotland
26 januari: woensdag. Samen uit, samen thuis? Het spreekwoord luidt aldus, maar voor onze groep ditmaal niet: Stefan moest 1 dag eerder vertrekken in verband met een geboekte wintersport. Het tekent de goede sfeer dat iedereen om 8.15 uur na het ontbijt Stefan vergezelde naar het station en hem daar zeer uitgebreid uitzwaaide tot groot plezier van Rosie en de andere omstanders. Daarna (beperkte) tijd om de stad Glasgow beter te leren kennen. Iedereen had een eigen wensenlijstje en probeerde dat succesvol af te lopen. Om 12.00 uur was het verzamelen geblazen voor de tweede ronde Herriot-Watt. Ditmaal keurig op tijd om achter een enthousiaste MacKenzie de laboratoria te bekijken (natuurlijk na een op de gebruikelijke wijze diverse malen onderbroken video over geluidwering voor velen een goede, nodige?, herhaling). MacKenzie had beloofd de middag te besluiten met wijn, kaas en snacks, van huis meegenomen. De rest van de staf, prof Bob Craig en dr. Webb en enkele aio's onder wie Sean. Deze laatsten gaven tijdens onze rondleiding blijken van ongeduld. Later vroegen ze of we niet elke week even konden langskomen. Ook hier vierde verbroedering hoogtij; gezien de videofilm over de bruiloft van MacKensie's broer (who knows?) en het feit dat Bob Craig een latere bus dan gewoonlijk nam (na toestemming van de 4 Bobjes). Tijdens dit gebeuren zijn wederzijdse intenties tot uitwisseling van studenten uitgesproken (zeker twee FAGO-studenten toonden belangstelling). Op de onderhand verbouwde bovenverdieping van de dubbeldekker werd het centrum van Edinburgh opgezocht: Burger King en een pub of twee waar David MacKenzie zich weer bij ons voegde. Hier werden weer enkele merken malt aan het lijstie toegevoegd. Terug in Glasgow om 22.30 uur waar (na de pub) het toepen tot in de late kleine uurtjes voortduurde. Voor een relaas daarover verwijs ik naar een deelnemende aangezien ik dit niet heb meebeleefd. Alweer Heiko.
25
Lochboek Schotland
Afbeelding 18: even nog een groepsfoto.
26
Lochboek Schotland
Eh? Door al dat schrijven over pub-bezoek en mr. Beans zou je nog bijna vergeten wat een fantastisch spannende (?) terugreis per bus wij mochten beleven. Nadat onderweg naar het busstation de nodige gebakjes (verjaardag), brood en koek ingeslagen waren kwamen we ruim op tijd bij Buchanan bus station aan om daar te ontdekken dat de bus er nog niet eens was. Nadat de bus gearriveerd was en geïnspecteerd was door de daarvoor bestemde inspecteurs (leken op dit gebied, zou later blijken) namen we nog even afscheid van Jan Hensen die ons speciaal kwam uitzwaaien. Even werden we opgeschrikt door een enorm lawaai dat van een andere bus afkomstig was. 'Je zou maar met die bus mee moeten' durfden we nog schertsend te zeggen. De goden verzoeken. In Edinburgh aangekomen bleek de bus toch problemen te hebben, hij was de helling niet meer op te branden om de simpele reden dat de gearing het niet meer deed (Sega mega drive liet de chauffeur ons weten). Een andere bus was binnen een half uur geregeld, deze bus deed echter een iets andere route aan, langs nog een aantal extra dorpjes. Bij vertrek uit Edinbre moest de bus stoppen voor een rood verkeerslicht. Toen dit licht op groen sprong reed iedereen door, behalve onze bus. Het geluid dat we hoorden en dat veroorzaakt werd door veel gas te geven in z'n vrij hadden we een half uur daarvoor ook al veelvuldig gehoord bij de eerste bus. Het opnieuw starten kwam ons ook al even bekend voor. Het vermoeden ontstond dat er wel een vloek op deze reis moest rusten. De chauffeur kreeg hem toch weer in beweging en onder luid gejuich reden we door, of beter, terug. Gelukkig niet terug naar de bushalte, zoals we eerst dachten, gewoon fout gereden of toch even testen of 'ie het echt wel deed. In ieder geval hadden we nu al een vertraging van ongeveer anderhalf uur opgelopen. Deze extra tijd werd toch wel goed besteed door het aanvullen van het lochboek met de nodige pub-, mr. Bean-, wisjedasjes- en rectificatieberichten. Tegen de tijd dat we Hull naderden ging de telefoon in de bus zowat om de minuut wat bij sommigen toch de angst deed ontstaan dat de boot zonder ons zou vertrekken, ook al had de stewardess anders beweerd. Anyway, de bus deed goed z'n best en hier en daar een file inhalend en een busstation overslaand werd dan toch de haven van Hull (old dogs) bereikt. Het aanzicht van de op ons wachtende boot deed ons toch een zucht van verlichting slaken. Op de boot gegeten, werd de tax free shop leeggeplunderd en kon begonnen worden aan een poging de nu zo onnodige (?) muntjes op te maken door gewoon de beurzen leeg te storten in de pot en hier de nodige drankjes mee te kopen . De muziek is dansbaar en de zangeres vraagt zich verwonderd af waar ze al dat enthousiasme aan verdiend heeft en waar wij toch in hemelsnaam vandaan komen. Nog nooit een swingende Arjan gezien zeker. Annemiek.
De rest van de gebeurtenissen op die avond, en nog enige bespiegelingen over de reis zijn, vanwege het grote gehalte aan meligheid na een paar whiskies in de vorm van een paar honderd wisjedasjes gegoten. Vanwege 1) tijdgebrek, 2) enige compromitterende uitspraken en 3) een zeer hoog gehalte aan onzin heb ik niet alle uitspraken over getypt.
27
Lochboek Schotland
Hier is 'ie dan, last but not least: Wist U dat (8): ... Helen bijna alle blaadjes uit het lochboek genummerd heeft? ... dit voorkomen moet dat mensen compromitterende pagina's uitscheuren? ... Annemiek dit graag gedaan had? ... Harcel voortaan altijd whisky in huis heeft? ... Nico Haak dit ook van zijn bioregulator zei? ... Heiko zijn eerstvolgende college in het Engels geeft? ... hij direct betreurde dit ooit te hebben beloofd? ... natuurlijk ook in stijl voor wijn en kaas gezorgd zal worden? ... Kitty ook de pot is ... en een poesje? . . . desondanks Harcel met de pot was opgescheept? ... hij zich vele malen liet naaien i.e. bedonderen i.e. gewoon teveel betaalde? ... Paul ook wel withwalker genoemd wordt? ... dit een letterlijke vertaling van meeloper is? ... Mariëlle het leukste lachje van allemaal heeft? ... alleen Ron nog aanstekelijker kan lachen? ... Kitty enorme blunders maakt met toepen? ... 50% van de mensheid denkt dat dit iets met de kapper te maken heeft? ... ze ook enorm vals kan spelen? ... Antwan een beetje snurkt? . . . hij ook een scorend vermogen heeft? ... wij anders nooit de eer hadden kunnen redden? ... het andere team ons deze last had opgelegd? ... Helen de spil in onze verdediging vormde? ... Paul uit angst voor ballen het liefst in de goal stond, omdat zo 2 van 3 ver bij hem, vandaan bleven? ... Stefan ons helaas in de steek moest laten, vanwege vakantieverplichtingen? ... wij dit zeer betreurden? ... wij hopen dat zijn reis beter is verlopen dan de onze? ... Ron steeds werd verondersteld iemand te zijn die alleen aan sex denkt? ( ... de spellingchecker van wp het woordje 'sex' niet kent?) ... hij dit bevestigt noch ontkent, maar er wel aan denkt? ... een dansvloer snel gevuld is als het eerste schaap erop staat? ... er niet alleen véél gedanst wordt, maar dat er zich ook talenten onder de swingers bevinden, nietwaar Harcel? ... dit eigenlijk geen talent, maar een soort gekte is? ... het nu erg warm is en de kledingstukken door de lucht vliegen? ... Heiko weer terug is van zijn Demolition Tour? ... omroepen nu geen zin meer heeft? ... Marold niet fatsoendelijk Nederlands kan schrijven? ... wij dit wel zien, maar dat Heiko voor de correctie zorgt? ... ik (Helen) geen verantwoordelijkheid op mij neem voor de eventuele spelen/of taalfouten die nu nog in het verslag zitten? ... de pot na drie rondjes toch welleger raakt? ... aanvulling in de vorm van engelse munten niet meer aanwezig is? . . . het deinen van het schip het dansen een extra dimensie geeft?
28
Lochboek Schotland
... mensen er het heen en weer van krijgen? . . . Whisky niet goed is voor de dorst, maar wel om een hoop onzin op te schrijven? ... het uit beleefdheid altijd goed is om aan alles mee te doen? ... studenten een hoop onzin kunnen schrijven? ... dit deze opmerking niet door Heiko is geschreven? ... een goed Schots gesprek als volgt verloopt: 'Hull docks?' 'How do you do?'? ... we de volgende whiskies allemaal gedronken hebben: • Glenmoray • Laphraiog • Glenlivet • Glenfiddich • Lagavulin • MacKinley • Cardhu • Whyte MacKay (blend) • MacAllan? ... dit lijstje door Heiko is bijgehouden?
29
Lochboek Schotland
Slot: vrijdagmiddag 28 januari. Na van onze eerste nederlandse filterkoffie te hebben genoten, besluiten we om het slotwoord te gaan schrijven: de herinneringen zijn nu immers nog vers en het is nog wennen aan de alledaagse nederlandse dingen. Onze ingepakte tassen en het Schotsachtige weer vertragen dit overgangsproces. Iedereen zal op dit moment vermoeid maar voldaan de Schotlandexcursie resumeren. Vermoeid omdat de slaaptijden varieerden tussen de 3 en 6 uur, terwijl er overdag en met name 's avonds niet rustig aan gedaan werd. Voldaan, omdat niemand had kunnen voorspellen dat deze excursie zo succesvol zou verlopen. Je kunt je dan ook voorstellen dat wij als organisatie twee keer zo voldaan zijn. Wij hadden dit voor geen goud willen mi_~s_en! Wij hebben met heel veel plezier voor jullie het raamwerk getimmerd maar met de hele groep voor een perfecte invulling gezorgd. Door het grote enthousiasme en de spontaniteit van iedereen was de sfeer fantastisch; een sfeer die in dit door de hele groep samengestelde 'Lochboek' weergegeven wordt en die volgens ons de spil van de excursie vormde. Voor ons en waarschijnlijk voor meerderen was niet iedere reisgenoot welbekend. Doordat we de afgelopen week zo innig en intens met elkaar zijn opgetrokken, kunnen we elkaar voortaan toepasselijk toespreken: Bailey Mascha, beleefde Marcel, beukende H-elen, bulderende Ron, dappere Stefan;··fin. deskundige J. diarree Harold, hi hi ·Mariëlle, klein (ondeugend) duimpje Kitty, nuchtere Antwan, racende Jan, stille genieter Fabien, toepende Annemiek, verhalende Arjan, whisky-fan Heiko, (on) zekere Paul en zingende Frank H. Allemaal bedankt voor jullie enthousiaste bijdrage aan de excursie, Harcel en Marold.
30
Lochboek Schotland
E-mail. Nog even de E-mail wisseling tussen Harcel en Marold en Jan na afloop van de trip:
Van habr naar jan@esru op 29 januari: Dear Jan, Hence to the horrible weather conditions at see, we arrived properly at Rotterdam Europoort on friday moming. We only ran one and a half hour out of time because the bus's (?) gear broke and therefor we had to switch from bus twice in Edinburgh and Newcastle. Some of the students got stressed but the ferry would wait for us so we did not have to worry. You might already have noticed during the Highland-trip that we were writing a so called 'Loch-book' of our trip. Well by now most of the writing has been done by memhers of the group and Helen is going to workit out. We think yhat it would be nice if you could also write your experiences and or interpretations so we can merge it into the book. You know that it does not have to be a serieus story; you are free to refer to anyones good or bad behaviour. Of course, when the book is finished we will send you a copy. Again lots of thanks and enjoy your coffee and cookies, Marcel and Harold
Van jan@esru naar habr op 3 februari: Waarschijnlijk zijn alle details van de trip al uitgebreid door anderen beschreven. Ik beperk me daarom tot wat los/vaste opmerkingen en herinneringen opgedaan tijdens de trip. Tijdens de voorbereiding is 'bewezen' dat electronic mail in de praktijk toch nog wel eens langzamer kan zijn dan de Royal (snail (voor de goede orde: dit betekent slak)) mail; want wie schets mijn verbazing toen ik gisteren (31101194) nog een berichtje uit Eindhoven kreeg dat daar op 15 december 1993 al was verstuurd. Nadere bestudering leerde dat het eerste gedeelte van de 'reis' van FAGO naar Eindhoven (ongeveer 10 meter; de afstand tussen de twee computers bflO en bfl2) meer dan anderhalve maand heeft geduurd. Het resterende deel van de 'reis' (van HG10.78 naar Glasgow) werd vervolgens binnen 1 minuut volbracht. Gelukkig hadden de mensen uit Eindhoven niet zo'n probleem om hier te komen. De eerste avond begon al gelijk goed met een etentje in een Indiaas restaurant. Ondanks de onbekendheid met de menukaart slaagden we er toch allemaal in iets lekker (heets) te bestellen.
31
Lochboek Schotland
Met 16 personen in 4 auto's vond ik een goed idee. Het links rijden heeft niet al te veel problemen opgeleverd kreeg ik de indruk (ook niet voor de Britten). Met betrekking tot de uitgestippelde route viel het me op dat de eerste 'attractie' absoluut niets met FAGO van doen heeft; het was een (enigszins merkwaardige) civiele constructie. Volgens mij werd tijdens het inkopen doen de volgende stelling bewezen: de tijd die nodig is om inkopen te doen is omgekeerd evenredig met het aantal personen dat de supermarkt in gaat. Tijdens onze twee 'short nature walks' (Falls of ... , en in Glencoe) werd (uit de reactie van de deelnemers achteraf) weer eens duidelijk dat 'short' ook maar een zeer relatief (en persoonlijk) begrip is. De maaltijd in Aviemore en Glasgow was PBD (Pure Dead Brilliant). Het was zeer interessant om te zien hoe je met beperkte middelen en tijd toch weer een lekkere mäaltîjd op-tafel kunt toveren: De 'recepten' hebben mijook weer wat "inspiratie gegeven. De 'geselecteerde' pub in Aviemore was wel interessant maar na verloop van tijd toch een beetje te rumoerig voor Heiko en mij. Vandaar dat wij de 'akoestische' kwaliteit van een ander etablissement maar zijn gaan verkennen, en daar als bonus nog een beter inzicht hebben gekregen in de zieleroerselen van een Schotse visser uit Peterhead op skivakantie. Je zou kunnen zeggen dat het weer op zondag wat tegen viel. Aan de andere kant was het (mijns inziens) wel typisch Schots; waar anders kun je binnen 15 minuten 'genieten' van zon, regen. wind en sneeuw. Wat betreft het meet professionele bezoek op dinsdag: het was wat moeilijk voor sommigen om de oogjes open te houden gedurende het eerste uur. 's Middags in East Kilbride was dat echter geen enkel probleem. Ik kreeg de indruk dat het een geslaagde dag + avond was; althans dat was het voor mij. Ik hoop voor jullie ook. Jammer dat we donderdag ochtend afscheid moesten nemen, maar ik neem aan dat we elkaar binnenkort hier, in Eindhoven of elders toch wel weer tegenkomen: 'the world is shrinking'. Groetjes en bedankt, Jan Rensen.
Van jan@esru naar habr op 3 februari: Beste Marcel & Harold Hier is alles ondertussen ook weer normaal (en (te) druk). Looking forward to: een (on) gecensureerde versie van het FAGO Loch-boek. Groetjes, Jan.
32
