How About US Jaargang 24, nummer 2 Mei 2009

How About US

Jaargang 24, nummer 2 Mei 2009 Met onder andere: • • • • • •

Toegepaste wiskunde voor pingpongers In gesprek met…Gerard Happé Het wonderbatje van Bonno Het tragische lot van Annie de Bruijn Een Limburger in de grote stad En nog veel meer…

Organiseert op zaterdag

5 september 2009 de

US OPEN Met 's avonds:

Sporthal Wibaut Amsterdam SPEELTIJDEN: Klasse A/B/C/D 14.00-20.00 Klasse E/F/G/H 10.00-18.00 Informatie: www.ustafeltennis.nl Email: [email protected]

Inhoudsopgave

Voorwoord

4

Organisatie

5

Het Ad Interim management spreekt... – Door Peter Brusik en Niels Kappers

6

Op tijd komen: keurslijf of sociaal gedrag? – Door Peter Brusik

7

Het wonderbatje van Bonno – Door Bonno Beemsterboer

8

In gesprek met…Gerard Happé – Door onze verslaggever

11

De kunst van het voorspellen: terugblik op de competitie – Door Peter Brusik

14

Kluis uit, altijd lastig – Door Riny Slagt

15

Even ballen op woensdagavond – Door Bart Schmitz

17

Wie zijn nu eigenlijk die Groningers (deel 2) Door Kimberley en Annie de Bruijn19 De tijd van toen – Door Jan de Laat

21

US Percentagebeker 2008/2009: De ontknoping – Door Riny Slagt

23

De kronieken van het derde – Door Ruben Peters

25

De Pineut – Door Hannes van de Pol

26

Het edele tafeltennisspel in de 7de en 8ste klasse – Door Mark Bruyneel

27

De backhand van Berber Janssen – Door Levien van Oorschot

28

Diepte-interview met de bardames – Door Arjen Kreike

29

Tafeltennis als kansspel – Door Peter Ritmeester

30

Alles wat je moet weten over verdedigers – Door Yonty van Oorschot

32

Parapsychologie bij Ping Pong (deel 2) – Door Arjen Kreike

34

Extra kartrekkers gezocht

36

Menereis / US Open

37

Lieve Laura

37

Competitieresultaten

38

Ledenlijst

41

Puzzel

44

3

Voorwoord

Na het succes van de vorige editie van How About US, was het aan de redactie een passend vervolg te verzorgen. Dat was lang niet altijd gemakkelijk. Niet voor niets geldt in de topsport dat het moeilijker is aan de top te blijven dan er te komen. Waar het de eerste keer nog een uitdaging was om bij iedereen aan te blijven dringen om een stukje, voelde ik nu al her en der lichte irritaties opkomen. Maar niet te veel klagen, het is weer gelukt! Zelfs nog een paar pagina’s meer dan de vorige editie. Ik zal een klein voorproefje geven. In deze editie leest u onder meer over het begin van de tafeltenniscarrière van redacteur Bonno. Je hoeft echt geen psychoanalyticus te zijn om te kunnen stellen dat we Bonno na het lezen van zijn artikel een stuk beter begrijpen. Ook zijn er bijdrages te vinden van twee niet pingpongers, te weten de broer en de vader van Gilles. Volgende keer misschien zelf een stukje, Gilles? Verder is een verslag te lezen van hoe een Limburgs jochie aan de bar van US gevormd is tot een bikkelharde man die in staat is te overleven in de jungle van de Amsterdamse beurs. Een aantal verhalen uit de vorige editie krijgt in dit nummer een vervolg. Zo hebben de zusjes Kimberley en Annie de Bruijn zich weer laten horen, met deze keer een wel erg tragische wending. Ook de spirituele pingponger hoeft niet te klagen, met het vervolg van de paranormale verschijnselen bij pingpong. Peter Ritmeester zet de intelligente US-er aan het denken, met een verhaal over kansspel en pingpong. En tot slot: weer een interview met Gerard… Veel plezier ermee! Tycho Dekkers

Tafeltennis Twee lepelaars doen pingpong, ze meppen met hun snavel en met een hoop gedingdong de ballen over tafel. 14 augustus 2008 – Rikkert Zuiderveld

4

Organisatie

Bestuur Peter Brusik Niels Kappers Tycho Dekkers Mark Bruyneel Riny Slagt Mirjam Franssen Bert Loosman Simon Knop

Voorzitter Vice-voorzitter Secretaris / Barcommissaris Penningmeester Wedstrijdsecretaris Afdeling Wedstrijdsecretaris Landelijk Algemeen lid Algemeen lid

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

Trainers Angelo Antonietti [email protected] Bonno Beemsterboer [email protected] Activiteitencommissie Imke Martens Janneke Slokkers Nathalie van Lierop Kris van Keulen

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

Klaverjascommissie Richard Kok

[email protected]

Website Erwin Uitslag

[email protected]

US Open Commissie Bart Schmitz (Toernooidirecteur) René Poelwijk Riny Slagt Tycho Dekkers

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

Clubblad Tycho Dekkers Hoofd- en eindredactie Bonno Beemsterboer Freelance reporter

[email protected] [email protected]

5

Het Ad Interim management spreekt... – Door Peter Brusik en Niels Kappers Tja, en ineens vorm je als duo het interim management van US tafeltennis. Niet van de vereniging, maar van de afdeling! “What’s the difference?” zult u ons, onbewust van verdere achtergronden, riposteren. Als kersverse voorzitters op ad interim basis hebben wij ons dit ook de eerste drie maanden afgevraagd. Wij willen ook op deze plaats Martine nogmaals bedanken voor haar geduld en zorgvuldigheid tijdens onze inwerkperiode. Met een blik van “over twee jaar praten jullie wel anders” voerde zij ons voorzichtig stap voor stap in de wereld van RdA’s, papieren administraties, het omni-verenigingsleven e.d. Kortom: het was een hartelijk welkom! Neemt niet weg dat wij de trotse ‘interim-ers’ zijn van US tafeltennis, of we nu een vereniging of een afdeling zijn! We hebben met terugwerkende kracht veel respect gekregen voor onze voorgangers. Zij moeten zich als bestuurders hebben gewaand in lui-lekker land (letterlijk en figuurlijk) of als eenoog in het land der blinden. Genoeg over onze ontgroening, de ambities blijven overeind, alleen vanuit een ander perspectief. Interim zijn we in ieder geval tot aan de ALV. Die zullen we dit jaar niet voor de zomerstop maar juist erna doen: woensdag 2 september 2009 om 20.00 uur locatie: zaal Tempo Team aan de Zuidelijke Wandelweg Waarom? Omdat we graag willen starten met een kloppende boekhouding (ons boekjaar loopt tot 1 juli). We hebben hiervoor ook nog het nodige met de US omnivereniging te regelen. Een andere belangrijke reden: de komende weken vinden er plezierige maar intensieve gesprekken met Tempo Team plaats over verlenging van het contract voor de korte termijn en over het ontwikkelen van wat scenario’s voor de langere termijn. Ook rondom de Wibauthal moeten we ons eens goed gaan verdiepen in de stand van zaken. Op de ALV begin september hopen we natuurlijk het vertrouwen van de afdeling US tafeltennis te krijgen om voor de periode 2009-2012 (drie jaar dus) hun lot aan ons toe te vertrouwen. We zetten in op bestuurlijke vernieuwing, een erg hippe trend de laatste jaren, we anticiperen op ontgroening en vergrijzing binnen US, we werken aan een evenwichtige afdeling zowel competitief als recreatief en we onderzoeken realistische mogelijkheden om van afdeling te ontwikkelen naar een heuse vereniging, met een passende speelaccommodatie. Uw fiat begin september hebben we daarvoor wel nodig! Evenals enthousiasme om met het bestuur allerlei pingpong- en sociale activiteiten te organiseren. Hiervoor doen we verderop nog een oproep. Uiteraard zullen wij u op tijd en uitgebreid informeren zodat we tijdens de ALV een goed gesprek kunnen voeren. Als het goed is, ontvangt u een verse “How About US” vandaag tijdens de enige echte US clubkampioenschappen. Weet iemand Tycho te stoppen nu Angelo een blessure heeft opgelopen, Arco nog aan de andere kant van de wereld is en ook Fred (wie?) moest afzeggen? En...we hebben de try-out van “de spelletjesavond”, iets wat ook voor volgend jaar op de agenda staat. Een mooie afsluiting van het seizoen 2008/2009, een mooi begin voor ons!

6

Op tijd komen: keurslijf of sociaal gedrag? – Door Peter Brusik (voorzitter a.i.) Al sinds jaar en dag huren wij op vrijdagavond de Wibauthal voor de competitie. Onze tijden zijn officieel van 20.00 tot 23.30 uur maar met basketbal hebben we de afspraak dat we vanaf 19.45 uur de tafels e.d. op mogen zetten, zodat we op tijd iedereen kunnen laten inspelen en in principe op tijd kunnen beginnen. Gerard Happé, onze barman op de vrijdagavond, weet als ex-topspeler hoe zo’n competitiewedstrijd kan verlopen en dat vooral de laatste potjes het spannendst zijn. De zaal moet om 23.30 uur leeg zijn. De Wibauthal heeft afspraken gemaakt over de schoonmaak van de hal en daarna de kleedkamers. Maar Gerard laat ons tot rond 24.00 uur spelen mits we op tijd op meer tafels zijn gaan spelen. Het is dus zaak om zowel op tijd te eindigen, maar ook om op tijd te beginnen. Als US tafeltennis heeft het bestuur reeds in een ver verleden afgesproken met Gerard dat alle teams om 19.45 uur in de zaal zijn om de tafels e.d. op te stellen. Later is deze afspraak veranderd in per team tenminste een speler om 19.45 uur. Hier hebben diverse besturen “ja” tegen gezegd en dit intern gecommuniceerd. Deze afspraak lappen we helaas binnen US tafeltennis nog wel eens aan onze sportschoenen. Meestal beginnen we met goed gedrag, maar na een paar weken komt de klad erin en komen we vrolijk om en nabij of veel later na 20.00 uur binnen kakken. Andere teams zetten vast wel de tafels op. Als dan vervolgens teams na 23.30 uur niet klaar zijn met spelen, ontstaat er aan de bar kortsluiting. Ikzelf begreep nooit waarom Gerard zich altijd zo opwond. Maar: als we (a) het niet op kunnen brengen om ons aan de afspraak te houden; (b) niet beseffen of aantrekken wat ons in wezen gegund wordt...dan begrijp ik de irritatie wel. Ons wordt als US tafeltennis een gunst verleend, en daar hoeven we niet veel voor terug te doen. Voor sommigen slechts vijf minuten eerder aanwezig zijn... Als wij er voor zorgt dat om 19.45 uur per team een enkele speler in de zaal klaar staat om de boel op te zetten, dan wordt spelen na 23.30 uur gedoogd. Om twee redenen: we hebben het AFGESPROKEN en we doen het SAMEN, sociaal gedrag dus. Kunnen we dat niet opbrengen, dan gaat de volgende keer om 23.30 uur het licht uit. Dat is de eigenlijke formele afspraak. Willen we de gunst of niet? De afgelopen seizoenshelft konden twee teams het niet opbrengen op met slechts een persoon al om 19.45 uur present te zijn. De overige acht teams op vrijdag dus wel! Een van de twee wist het zelfs twee keer te presteren om zich niet aan de afspraak te houden. Niet dat ze een half uur of langer te laat kwamen – dan hebben we het tenminste ergens over. Nee, soms slechts een minuut of vijf! Is het dan echt zo moeilijk om ons aan deze afspraak en sociale norm te houden? In plaats van verontschuldigingen, stuit je op onbegrip. Een reactie: “Ja, maar wij als team zijn toch altijd op tijd klaar?” Daar gaat het dus niet alleen om. We zijn een vereniging omdat we samen iets doen. Daarvoor maken we afspraken, niet zulke moeilijke of spannende, gewoon er om 19.45 uur zijn. Of op tijd douchen...

7

We hebben voorafgaand aan de afgelopen competitie hierover al naar iedereen gecommuniceerd. De stelregel was: twee keer op korte termijn in de fout als team en we overwegen als bestuur het team uit de competitie te halen. Wegens schending van afspraken en oncollegiaal gedrag. Dat zo’n regel nodig is valt te betreuren. Dat hierover nu nog discussie nodig is, zorgwekkend. Zullen we vanaf nu samen om 19.45 uur de tafeltjes op gaan zetten? Toch een kleine moeite...

Het wonderbatje van Bonno (Deel 1) – Door Bonno Beemsterboer “Er was eens...” Woensdag had ik eindelijk weer het genoegen mijn Desmond Douglas frame te omarmen . Het was als met een groot gedeelte van mijn DVD-collectie verlopen, uitgeleend en 2 jaar later als verloren beschouwd. Het meest vervelende vind ik hier trouwens aan dat wanneer ik een bepaalde DVD voor een paar euro op de kop kan tikken, dit niet doe aangezien ik er heilig van overtuigd ben dat ik deze ooit al eens hebt aangeschaft. Om thuis tot de conclusie te komen dat deze wel weer ergens bij een oude teringvriend zal liggen die deze gebruikt om zijn tafel te laten stoppen met wiebelen. De klootzak. Gelukkig was het die woensdag de uitzondering die helaas de regel bevestigd. Waar een DVD nog met één druk op de knop bemachtigd kan worden, ligt dit met tafeltennisframes iets gecompliceerder. De reden dat ik dit frame ooit heb uitgeleend is omdat het nogal in erbarmelijke staat verkeerde en iemand wist wel iemand waarvan zijn neef dit mogelijk zou kunnen herstellen. Zo gezegd, zo gediggy daan. 1,5 jaar later stond ik daar dan weer met mijn frame, uiteraard nog in dezelfde staat als dat ik deze had ingeleverd. Slim was de persoon die mij dit frame teruggaf wel, aangezien hij net zo lang had gewacht met teruggeven tot ik nu weer dolgelukkig was met het feit dat ik Desmond überhaupt nog terug zag . Het frame zelf stamt nog uit de beginjaren van het inmiddels wijlen H.D.B.. Het derde balletje, de illustere tafeltennisvereniging uit Abbekerk die eind jaren negentig zijn hoogtijdagen vierde maar helaas aan de roem ten onder ging. In het dorpshuis aldaar heb ik mijn eerste bananenballen afgeschoten en geleerd om mij in alle omstandigheden in staat van opperste concentratie te begeven. Wanneer de fanfare met al zijn toeters en bellen ons strijdperk betrad of wanneer je de bal van buiten moest halen omdat je deze na je perfect uitgevoerde backhandspin door de “airco” naar buiten had geslagen, wij waren niet van ons stuk te brengen. Onze coach was dan ook oudere man die zelf 6e klasse 100% speelde en de ene keer dat de mogelijkheid bestond dat hij zou kunnen verliezen met zijn verkeerde hand de wedstrijd tot een goed einde probeerde te brengen. Zo weet ik nog mij goed mijn eerste toernooi te herinneren, of althans de uitslag, een keurige 3e plaats. Deze werd georganiseerd door “De Wilde Bond”. Het ondergrondse tafelcircuit waaraan enkel de clubs mee deden die de ballen hadden zich tegen de NTTB af te zetten door niet in competitieverband te spelen. Het sterrentoernooi, was zoals de naam al doet vermoeden, een toernooi van een buitenaards niveau. Helaas is er door de monopolie van de NTTB nooit media aandacht aan dit evenement geschonken. Historische wedstrijden als Dicky “tikkie” Klaasen tegen de nooit officieel erkende zoon van Cor du Buy himself, Cor “ona” Heemskerk in 1983. Waar bij een stand van 10-5 in de beslissende 5e set in het voordeel voor Cor Heemskerk, Dicky Klaasen bij het wisselen van speelhelft zijn zus zou hebben aangeboden voor de overwinning. 8

Dicky was wanhopig en hier viel wat voor te zeggen. Vanaf 1974 stond hij nu voor de 10e maal op rij in de finale. Waar hij bij de 1e finale nog als “onervaren” werd bestempeld en bij een voorsprong van 19-16 in de beslissende set ongelukkig 5x mis serveerde, leek er toen al een mentale oorzaak aan de nederlaag te hangen. Steevast kwam Dicky 2-0 in sets voor, steevast had hij matchpoints, steevast verloor hij de finale. Waar het centrecourt inmiddels ieder jaar werd omgedoopt tot “De huiskamer van Dicky” werd de druk met het jaar hoger. Wanneer Dicky in de buurt van de overwinning kwam en de bal een fractie over tafel schoof, waren de reacties van de kant alweer tekenend. “Hey Dicky, volgens mij zit er een steekje bij je los” of “Hey Tikkie is het dit jaar weer van ‘t zelfde tafeltennislaken een pak? Als je hulp nodig hebt dan hoor ik het wel, dan roep ik mijn vrouw even”. Dicky wist het niet meer, maar bleef altijd knokken voor zijn overwinning, ieder punt stond hij er weer, al wist je soms niet waar. Dan stond Dicky 4 meter achter de tafel klaar om te gaan serveren, in opperste concentratie om zijn fameuze korte ventielservice tentoon te spreiden. Dicky wist het niet meer, Dicky was de draad kwijt, maar probeerde toch door het oog van de naald te kruipen en dat is lastig, erg lastig. Dit jaar was echter bij Dicky de maat vol. Hij zag het niet meer zitten en bood daarom maar uit wanhoop zijn zus aan, nooit geschoten is altijd mis. Wie Cor een beetje kende wist dat hij vrouwelijk schoon niet graag liet lopen. Cor had een naam waar het om de dames ging. Cor had een boekje en hield zorgvuldig de aantallen bij. Hij had nog 1 dame nodig om Geert “Het paerd” Klaassen in te halen, de broer van Dicky. Hoe mooi zou het zijn om dat met zijn bloedeigen zus te doen. Cor had het hele mens nog nooit gezien, maar dat maakte hem niet uit. Al was ze een walvis, Cor zou haar wel nat houden. Dat de wedstrijd weggegeven zou worden was duidelijk, echter Cor moest toch nog flink aan de bak om aan zijn record te komen. Cor serveerde zoveel mogelijk foutief en Dicky kwam op een 15-10 voorsprong. Vervolgens werd het 15-15 door 5 keer mis serveren van Dicky. Om het niet spannender te maken dan het al was serveerde Cor voor de zekerheid 5 keer fout. Toen beiden matadoren hun handdoek pakte om het bierzweet van hun hoofd te vegen, bond Cor Dicky met zijn schoenveter aan de tafelpoot vast. “Zo jongen, en nu serveren” riep Cor hem na. Dicky gooide de bal op en waar zijn hele lichaam hem van de tafel probeerde weg te krijgen, was dit nu niet meer mogelijk. Dicky keek naar achteren en hoorde vervolgens een zinderend applaus. Hoe de service op dat moment de tafel heeft geraakt is nooit duidelijk geworden, duidelijk was wel dat Dicky “De Ster” van 1983 was. Dicky was in euforische stemming en sprak de legendarische woorden: “Het sterrentoernooi winnen is altijd een droom voor mij geweest en een zus heb ik niet, maar toch bedankt Cor”. Enkele tientallen seconden later stonden de duizenden toeschouwers op de banken uit volle borst borst te zingen: “Di-cky Klaassen, je bent de kampioen, je bent de kampioen”, waar ook uiteindelijk Cor zijn meerdere moest erkennen en met een biertje (Corona) in de hand mee stond te lallen. Het sterrentoernooi stond voor mij dus aan de wieg van mijn tafeltenniscarrière. Bonno Beemsterboer, H.D.B. moet er op het wedstrijdformulier hebben gestaan. Dat nemen ze me nooit meer af. Terug bij H.D.B was het al fout gegaan. Er waren teams geformeerd en H.D.B. meldde zich aan voor de competitie van de NTTB, omdat zo werd er gezegd: “Men niet meer kon leven met het constante dreigende gevoel dat de NTTB op ons uitoefende.” Stelletje mietjes, alleen omdat er eenmaal per week een raam werd in gegooid en hun kinderen werden meegenomen, die een jaar later trouwens weer keurig verzorgd voor de deur af werden zet, vonden ze het gerechtvaardigd om dan maar te zwichten. Een stelletje mietjes, dat zijn het.

9

Deze keuze bleek catastrofaal te zijn. Het materiaal veranderde, opeens hadden we andere, “betere”, batjes nodig. Ik liet me als een kalf naar de slachtbank leiden. Onzenoort Sport stond erboven, een dekmantel die zijn weerga niet kent. “Een batje alstublieft, ik tafeltennis”, zei ik. “Zo jongeman en doe jij dat in competieverband?” antwoordde de ogenschijnlijk vriendelijke man. “Ja” was logischerwijs mijn antwoord. “Dan heb ik hier een héél mooi batje voor je, maar niemand zeggen dat je die hier vandaan hebt ,afgesproken”? “Uhm, tja als u dat wilt, maar dan wil ik wel 50% korting”. “Afgesproken”. Waarom ik dit tegen niemand zou mogen vertellen was me een raadsel, maar ik wist wel dat ik niet snel genoeg de R&B greatest hits aan mijn schaarse legale CD collectie kon toevoegen. Cherish the love we have, zal ik maar zeggen. Het frame en de rubbers waren mijn wondersloffen van Sjakie. Desmond Douglas was mijn Voltreffer Vick Met Tackiness-C(hop) op de backhand en Tackiness-D(rive) op mijn voorhand bracht Desmond me overal heen en schonk mij overwinningen bij de vleet. De NTTB zag dat H.D.B. zich uitstekend profileerde binnen de competitie en was bang dat wij ons wildebont “virus” zouden overdragen op de andere clubs. Er werd met modder gegooid. Persberichten als: “Onderzoek naar H.D.B wegens radiografisch bestuurbare ballen” en “H.D.B in opspraak door fanfare” deden het imago van de club geen goed. Er werd onrust gezaaid en binnen de club was de spanning voelbaar. Spelers vertrokken, de zaal bleef leeg, zelfs de fanfare kwam niet meer opdagen. Er werd nog zo lang mogelijk getracht ons team bij elkaar te houden. Bij onze wekelijkse pannenkoeken avond werd duidelijk dat er geen oren meer waren naar toekomstmuziek. Er zijn nog wel constructies bedacht om spelers te behouden, het was echter te laat. Ik zwichtte voor het geld van Disnierats, ze hadden me te pakken.

10

In gesprek met.... Gerard Happé – Door onze verslaggever Oorspronkelijk zouden we een interview met Wim Weijland hebben, maar helaas moest hij een tentoonstelling in het buitenland te moeten bezoeken. Er is echter alle aanleiding om met Gerard Happé een gesprek te voeren nu hij zich niet heeft aangemeld voor de clubkampioenschappen. Een diepte-interview. Gerard, voor het eerst doe je niet mee met de clubkampioenschappen. Hoezo? “Ja, tsjezus man, dat kan je toch zelf ook wel bedenken! Kom op zeg! Daar heb ik toch niets meer te zoeken, man! Kijk, je moet weten wanneer je moet stoppen. En wat mij nou interesseert is dat de meeste mensen dat niet kunnen!” Heb je daar een voorbeeld van? Bijvoorbeeld binnen US... “Vroeger speelde ik in het eerste (deze uitspraak klopt- red.) met Jan Taat en Eric Römer. We zijn toen begonnen in de lagere klassen en werden steeds kampioen. We hadden toen een werelddubbel. Ik hield de bal op tafel en Jan Taat maakte de punten. Hoe dan ook, waar was ik ook alweer gebleven? Oh ja, ik weet het weer. Wat ik al zei, vroeger speelde ik in het eerste met Jan Taat en Eric Römer. We zijn toen begonnen in de lagere klassen. Of had ik dat al verteld?” Misschien kan je wat meer to-the-point komen en vertellen wie er ook alweer niet zelf wist dat hij of zij ermee moest ophouden... “Altijd maar dat gehaast, dat gejakker! Je kan tegenwoordig niet eens meer een goed gesprek voeren! Jeetje man! Dat mis ik trouwens wel binnen US, gewoon een goed gesprek aan de bar. Vroeger met Dennis Römer kon ik echt uren praten over politiek, over het leven, over vrouwen. Wist je dat Dennis en ik op dezelfde type vrouwen vielen? Oh god jongen, als ik er toch als een Adonis uit zou zien...” Dat zal dan wel niet over vrouwen binnen US gaan, of wel? “Ik snap het wel, je wil me erin luizen he? Ik heb de naam, maar bijvoorbeeld die Brusik, die is pas erg! Die slijmt en glijdt en ondertussen! Die is nog veel erger dan ik. Nee, van mij zul je het niet horen. Mai lippes arre zield!” We kunnen eigenlijk alleen denken aan Willemijn als het gaat om US vrouwen? “Ja, je kan het wel proberen, maar ik zeg toch niks. Willemijn was wel erg leuk ja. Maar verder zeg ik er niks over. Nee, echt niet. Vrouwen vertrouwen mij. Ik weet meer dan jullie denken, ik hoor wel eens wat. Ja, je kan wel weer lachen en ik zie jullie denken ‘hij heeft toch niets te doen in de Wibauthal’, maar ik heb altijd wel goed in de gaten als er wat speelt. Maar daar zeg ik verder niets over.” Tja, zullen we dan maar weer teruggaan naar toen je in het eerste zat? “Huh, waar hadden we het ook alweer over? Hadden we het daar over? Moet ik even denken, waar was ik dan? Oh ja: vroeger speelde ik in het eerste met Jan Taat en Eric Römer. We zijn toen begonnen...huh, dit heb ik toch al verteld? Jullie brengen me wel in verwarring zo. Goed, hoe was het ook alweer. Niet op tijd zelf weten te stoppen. We werden kampioen in de hoogste afdelingsklasse en zouden 5e divisie (voor de jeugdige lezers: dit was eind jaren tachtig, red.) gaan spelen. Eric had nog wel het winnende punt gescoord in de beslissende wedstrijd. Jan en ik wonnen bijna al onze partijtjes, maar Eric niet. En toen hebben we een moeilijk gesprek met hem gehad en verteld dat hij niet mee kon promoveren.”

11

Is dat niet een beetje hard om zo tegen iemand te zeggen? “Kijk, dat bedoel ik nou. Dat slappe gedoe, je lijkt wel een wijf man! Altijd er maar omheen draaien, niet elkaar de waarheid durven zeggen. We moesten hem tegen zichzelf beschermen! Dat was toch niet leuk geworden voor Eric, hij won er nu al zo weinig en Jan en ik wilde erin blijven. Kijk, dat doen mannen toch anders dan vrouwen. Mannen beginnen er op tijd over, zeggen waar het op staat.” Bedoel je nu mannen en vrouwen in het algemeen of specifiek voor US? “Ja, wat denk je dat ik bedoel man?! Natuurlijk bedoel ik mannen en vrouwen binnen US! Kijk nou toch eens naar die damesteams van ons. Altijd maar met elkaar overleggen voor de competitie, maar als het spannend wordt is er altijd weer bonje. Dan durven ze eigenlijk niet te zeggen: ‘Marleen, je bent te zwak en we willen er graag inblijven, dus je staat ernaast.’ Waarom niet? Omdat ze dit niet zo met elkaar hadden afgesproken! Vrouwen zijn veel ze slap daarin.” Maar ook in het eerste (heren- red.) van ons, zie je dat slappe gedoe. Tycho die veel te fanatiek is en Gilles die het allemaal wel best vindt. Maar ze regelen dat niet goed van tevoren. Ach, ze zijn nog jong.” Eh, we dwalen af. Waarom doe jij eigenlijk niet mee zaterdag 16 mei? “Ik heb altijd gezegd: ‘tot mijn vijftigste wil ik in de A-poule spelen’. En dat is gelukt! De vorige keer ben ik er zo kansloos afgeslagen, dat hoeft van mij niet meer. Ik word ook een dagje ouder, en zo’n hele dag spelen... En als ik vooraf al weet dat ik toch niet in de A-poule terecht kom of kans maak om kampioen te worden, dan doe ik liever niet mee en drink ik wel een biertje. Ik hoef verder niet meer zo nodig, laat mij maar lekker kijken. Ik vermaak me wel. En misschien voer ik nog wel een goed gesprek met iemand.” Dat voeren van goede gesprekken heeft je ook op “parship” gebracht? “Ik voel nattigheid. Ik zal me wel weer onsterfelijk belachelijk maken, maar ja, inderdaad, ik ben aan het daten via internet! Maar ik ben vooral geïnteresseerd in vrouwen – en mannen ook, maar da’s toch anders – met wie ik een goed gesprek kan voeren. Kijk, ik zeg altijd maar zo: ‘als een vrouw vreemd gaat, dan heb ik dat liever dat ze het doen om de sex, dan dat ze beter met een ander kunnen praten’. Dat vind ik het ergste wat er is. En ik mag niet klagen over de aandacht van de vrouwtjes! Maar dat doet me verder niks hoor.” Vertel eens wat meer hierover. Misschien inspireer je wel andere leden. Nou, hoe kwam ik erop: mijn ex-vriendin dacht dat het wel een goed idee was om te gaan daten. Ik hoorde van anderen dat zij erover dachten en sommigen zaten ook op datingsites zoals ‘parship’. Toch grappig, dat wist ik eigenlijk niet. Maar er zijn heel veel mensen die op die manier zoeken naar een maatje. Nou, en toen heb ik ook maar de stap genomen. Eerst natuurlijk zelf reageren op anderen maar later ook zelf een profiel neergezet. Je kent het wel ‘rijpe man, geen drang tot kinderen of ambitie voor een carrière, werkt hooguit twee dagen, zoekt een vrouw om een goed gesprek mee te voeren, houdt erg van eigen ruimte, wil niet teveel ‘moeten’, zoiets. Als je kijkt hoeveel reacties ik kreeg!?” En: succes bij de vrouwtjes? “Nou...ik vind het allemaal wel grappig, maar ik ben er ook wel klaar mee. Je ziet toch dat de meeste vrouwen meer willen. Of het zijn van die bazige types van ‘ik wil dit, ik wil dat’. Nou, dan weet ik het wel. Ook wel van die slachtoffertjes die een stevige schouder zoeken, nou aan mijn lijf geen polonaise, ik heb geen zin in dat gejammer en gezeur. Soms willen ze maar een ding (???- red.) maar daar gaat het mij niet om. De meeste hebben toch weinig inhoud op diepgang. Maar soms zitten daar grappige verhalen tussen, interessant ook. En dan spreek ik

12

met ze af, meestal bij Brouwerij ’T IJ. Nee, ik vertel niet wanneer. Maar verder geloof ik het allemaal wel. Laat mij maar lekker alleen zijn met mijn kat!” Wat vind je verder van US op dit moment? Goed dat Niels en die dikke voorzitters zijn geworden. Ambities, misschien wel te ambitieus. Die moeten nog wel leren dat de rest niet zo snel gaat, maar ik heb er wel vertrouwen in. Hahaha, ik moet wel lachen als ik al die verhalen over het RdA en de omni-vereniging hoor. Dat ken ik natuurlijk, ik heb zelf ook in het bestuur gezeten. Nee, we gaan de goede kant op!” Komt die maatregel voor de vrijdagavond uit jouw koker? “Je bedoelt dat dreigement om een team uit de competitie te halen? Nee, die komt niet van mij maar ik vind het wel goed dat er eindelijk een keer iets aan gedaan wordt. Ik ben al jaren aan het loeren op een paar teams die altijd te laat komen, die zich niet aan de afspraak houden. Het zijn eigenlijk altijd dezelfde. Maar meestal zijn ze zelf op tijd klaar en worden de andere teams er de dupe van als ik om 23.30 uur het licht uit doe. Ik heb het twee keer eerder gedaan. Het interesseert me geen zak als ze kwaad worden! Ik snap niet dat ze het zelf niet willen snappen. Wat is er nou moeilijk aan om met een van de teamleden om 19.45 uur in de zaal klaar te staan? Ik voel me soms echt in de maling genomen. Nou, dan is het heel simpel: hups, het licht uit, geen gedogen meer, gewoon keihard volgens de afspraken. Als het zo moet!” Dit bestuur doet er wat aan, of is dat niet genoeg? “Ik mag toch hopen dat mensen het een keer gaan snappen?! We zijn toch een universitaire sportvereniging? Maar ik heb er een hard hoofd in. Ik ben benieuwd of dit bestuur wel durft in te grijpen.” Wie tip jij dit jaar als clubkampioen? “Ja, het zal Tycho wel worden. Die verliest alleen van zichzelf. Ik vind Gilles wel een leuke speler. Maar die zal niet winnen. Angelo is geblesseerd hoorde ik. En Fred van Oostenrijk doet nog niet mee. Ik ben wel benieuwd naar die Fred. Een man van mijn leeftijd (...), dus dat moet een goede lichting zijn. Precies wat we nodig hebben. Wel jammer dat hij na afloop snel weggaat. Daar zitten we niet echt op te wachten. Misschien kan ik wel met hem een goed gesprek voeren? Had ik trouwens al verteld over dat seizoen dat ik met Jan Taat en Eric Römer speelde?” Volgende keer proberen we wederom Wim Weijland te strikken voor een alles onthullend interview, maar het wordt ook weer een keertje tijd voor een dame. Misschien Sylvia Witteveen...

13

De kunst van het voorspellen: terugblik op de competitie – Door Peter Brusik (winnaar US Tafeltennis Toto) Hèhè, eindelijk is er een einde gekomen aan het seizoen. Voor nogal wat teams een lang seizoen, want het degradatiespook was voor velen vrij snel in beeld. Toch kon een aantal teams ook een keertje “we are the champion!” zingen. Het was allemaal eenvoudig te voorspellen. ☺ We lopen ze allemaal even door. Laten we beginnen met de dames. Dit jaar slechts twee teams, maar gelukkig worden het er weer drie. Team 2 had niet zoveel te zoeken in de 2e divisie en helemaal gezellig hadden ze het ook niet. Telkens volledig omkomen viel ook niet mee. Dames 1 speelde niet onverdienstelijk, maar kwam eigenlijk steeds net iets tekort. Ondanks goed spel van Imke en vooral Mirjam. Het blijft wennen om (bijna-)bejaarde heren als verwende tieners een wedstrijd van huppelende meisjes en wulpse dames te zien, tja...eh...leiden? En maar streng kijken, naar de binnenzak grijpen bij het minste geringste gepiep. Op z’n manier maak je zelfs van de 7e klasse afdeling serieuze topsport! Zouden ze allemaal eerder ooit beheerder en barman in een sporthal zijn geweest? Ook in de heren zien we de pakkenbrigade. Elke week genieten we van Tycho die zich altijd net effe niet weet in te houden. En hup, weer een gele prent! Gilles was toch wel de entertainer van het jaar. Angelo de grote verrassing. Leuven doet ‘m goed. Tycho, ach...het mag een keertje, onder de druk bezwijken. Gewoon weer kampioen worden en volgend jaar een steady 1e divisie speler. Gaat lukken! US 2 was een beetje visch nog vleesch. De nummer 1 was eenvoudigweg veel te sterk en de rest was in de breedte niet sterk genoeg om onze reserves ook maar een beetje in het gedrang te brengen. Gebrek aan motivatie, gebrek aan goede lange noppen en gebrek aan shoarma en bier heeft dit team parten gespeeld om het maximale eruit te halen. Volgend jaar een nieuwe line-up! Het derde mannenteam in de landelijke regionen wist de spanning tot de laatste twee wedstrijden erin te houden. Turbo-Berend heeft zijn team er echt doorheen gesleept. John en Bonno wisselden sterk spel met zwakkere beurten af, maar daar zit nog veel groei in. Ruben, normaal zo chill, had zweterige handjes en knikkende knietjes. Hopelijk komt zijn swingende speelstijl snel terug. Gaan we naar de hoofdklasse. Tja, voor US 5 was het eigenlijk al na een paar weken afgelopen. Een paar zware nederlagen tegen concurrenten, dan is de spirit er wel snel uit. Dat werden nog zeven lange wedstrijden. US 4 poogde tot in de laatste week het vege lijf te redden, maar uiteindelijk kwamen ze toch te kort. Als Peter een kilootje of 20 afvalt, kunnen ze de hoofdklasse nog jaren aan. Als... We slaan de 1e klasse over en komen daarna drie teams tegen. US 6 met nieuwe kopman Wouter-Jeroen wist na een moeizame start toch betrekkelijk eenvoudig de titel binnen te slepen. De overige twee teams moesten knokken. Vooral US 8 had door de blessure van Martijn Botermans een zware bevalling om toch net op tijd de degradatie te voorkomen.In de 3e klasse hadden we ook drie teams in de strijd. De heen-en-weer US 9 zal weer heen gaan en

14

het opnieuw een klasse hoger proberen. Ben benieuwd welke acht man het volgend seizoen het team gaan vormen. Grote schrik kreeg US 11 toen Mark Einerhand onderuit ging. Gelukkig gaat het weer beter met hem. We hopen dat hij er helemaal bovenop komt. Grote schrik kreeg ook US 10. Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat een kanjer als Heidi, een bijzonder correcte Anderson en een vriendelijke Grunninger ruzie weten te krijgen met de tegenstanders!? Ach, laten we het op een nog ongelukkig incident houden. Door het terugtrekken van de ietwat agressieve tegenstander werd US 10 nog kampioen ook! Proficiat. Weer een klasse lager wist US 12 het net niet te bolwerken. Ook hier vaart de heen-en weer uit, deze keer terug naar een klasse lager. US 13 draaide als team een zeer homogeen seizoen, eindigend in de middenmoot. Nog een tandje erbij en promotie moet er toch een keertje inzitten. Nou, slotsom: 15 teams, zes degradanten, drie kampioen. Het najaar 2009 wordt vast beter!

Kluis uit, altijd lastig.... - Door Riny Slagt Heren 1 mocht het seizoen afsluiten in het altijd gezellige Geleen. Ik, als de uit coach voor maximaal twee wedstrijden per seizoen had bedacht dat dit wel een mooie wedstrijd was om weer een mee te gaan, helemaal, omdat Geleen niet al te ver van Leuven ligt en er bedacht was om na de wedstrijd met Angelo mee te gaan naar Leuven en daar te overnachten, alvorens de volgende dag weer huiswaarts te keren. De week voor de wedstrijd was er nog enige twijfel of ik wel mee zou gaan, maar Angelo besloot alles uit de kast te halen om mij toch over te halen om mee te gaan. Hij was bereid om zoveel te drinken, dat hij niet meer normaal de trap op kon lopen, met als gevolg een scheurtje in de pols. Tafeltennissen bleek voor Angelo geen optie, dus mocht ik het proberen in de 1e divisie, met scheidsrechters. Een belevenis is het zeker, spelen met een scheidsrechter. Natuurlijk werd één van mijn eerste services afgekeurd. Niet hoog genoeg opgegooid. Ik twijfel zelfs, of ik deze bal niet uit mijn hand serveerde. Terechte waarschuwing dus. Ondanks de waarschuwing werd deze game met speels gemak gewonnen. De tegenstander, een kolossaal figuur uit Azerbeidjan, wist zich geen raad met mijn noppen. Helaas voor mij herpakte hij zich en wist ik mij in het vervolg geen raad met mijn noppen. Kansloze nederlaag. Gevolgd door nog twee kansloze nederlagen. Speciale vermelding is er nog voor de scheidsrechter. Op 10-5 achter in de tweede game van mijn tweede partij, haalde mijn opgooi, volgens de scheidsrechter niet de vereiste 15 cm (volgens mij wel een cm of 8, maar regels zijn regels). Serve afgekeurd. 11-5, game verloren, tegenstander verontwaardigd, Gilles erg boos (de man kreeg na de wedstrijd dan ook geen biertje van Gilles), ikzelf verbaasd. De goede man voelde de wedstrijd niet helemaal aan. Behalve mijn 3 kansloze nederlagen ook nog een aardig staaltje Secretin tafeltennis van Gilles gezien. Springt middenin de rally op tafel, maakt het punt, maar helaas, mag niet, dus punt toch naar de tegenstander. Uiteindelijk heeft heren 1 ondanks mijn meespelen net zoveel punten gehaald als in de thuiswedstrijd. En ik denk zelfs dat als ze me hadden laten dubbelen er misschien nog wel een

15

punt extra in had gezeten. Want zo slecht als Tycho en Gilles samen hebben gedubbeld, dat kan niet slechter. Al met al ben ik dus geen verzwakking voor het team gebleken. Na de wedstrijd nog even wat uit de frituur naar binnen geslagen, een paar gouverneurtjes (lijkt op VOS) gedronken en hup, naar Leuven. Gelukkig hadden we Angelo bij ons in de auto, want die woont in Leuven en weet daar dus de weg. Tenminste dat zou je verwachten. Na enige tijd met de auto door Leuven te hebben rondgedoold zei Angelo: “parkeer hier maar, vanaf hier is het nog ongeveer 400 meter lopen”. Na circa 200 meter lopen keek hij nog eens om zich heen en zei: “het is nu nog ongeveer 3 km lopen.” Dus terug naar de auto en verder dollen door Leuven. Uiteindelijk is het toch nog allemaal goed gekomen en zijn we toch met de auto bij Angelo in de straat aanbeland. Spullen binnen gezet en de stad in om een biertje te drinken in café “de Weerelt”, aan de markt. Prima kroeg, aardig wat verschillende soorten bier. Helaas geen bitterballen, maar dat mocht de pret niet drukken. Om een uur 4 's nachts contact met de plaatselijke dorpsgek. Zijn openingszin tegen Tycho was: over een afstand van 2 km schiet ik je teelballen uit je broek. De toon was daarmee direct gezet. De goede man, een zeer gespierde dwerg, vertelde dat hij scherpschutter was in het leger en hij was Europees kampioen karate. Hij liet ook even zien hoe afgetraind hij was door zich op één arm op te drukken. Dit was koren op de molen voor Angelo, met zijn jarenlange (tot zijn 10e) vechtsport ervaring, durfde hij de strijd wel aan. Dit alles resulteerde in een tegenover elkaar staan van 2 dronkenlappen in vechtsport houding. Uiteindelijk gebeurt er natuurlijk niks. Daarna was ik aan de beurt, want ondanks dat ik bijna 2 keer zo groot was en misschien wel 3 keer zo zwaar, durfde hij het wel aan om mij uit te dagen, want ik ben natuurlijk ontzettend traag. Waar de goede man niet op had gerekend was dat ik dan wel traag ben, maar ook heel goed kan knuffelen. Hem volledig omhelst, zijn twee armen op zijn rug gedraaid en het enige wat hij nog uit kon brengen was: stop, stop stop! De goede man een wijntje aangeboden en wegwezen naar de kebabtent. Nog net voor sluitingstijd 4 broodjes kebab gescoord, Tycho op dat moment zijn bek verbrand aan de sambal en een paar uur later zijn anus verbrand aan weer diezelfde sambal. Na de kebab, een paar uurtjes slapen en hop weer terug naar huis, maar eerst nog even langs een hotel in het centrum, waar een post collega van Gilles stage loopt. Gelukkig hadden we Angelo weer bij ons voor de weg. Het hotel hebben we nooit gezien, van Angelo afscheid genomen en onverrichter zaken huiswaarts gekeerd. Zo kwam er weer een einde aan een enerverend weekend op stap met team 1. Wie weet ga ik volgend seizoen wel weer een keer mee.

16

Even ballen op woensdagavond – Door Bart Schmitz

Een jaartje of twee geleden, toen ik nog vol overgave bij het Limburgse Westa competitie speelde in de 2e divisie, ontvingen we op een zaterdagavond Bijmaat thuis. We verloren kansloos met 8-2, maar ondergetekende won eenvoudig twee potten. Er zat één voor mij onbekende snuiter bij, waar ik toen nog (in mijn hoogtijdagen) de vloer mee aan veegde. Hij werd gekenmerkt door een gat in zijn rechterschoen waar zijn dikke teen uit stak en verder was hij buitengewoon onder de indruk van het vrouwelijk schoon dat in de zaal rondliep. Verder lustte hij graag een biertje voor, tijdens en na de wedstrijd en hield hij wel van een beetje gezelligheid. We raakten na de wedstrijd aan de praat en hij vertelde dat hij met twee andere studenten bij US in Amsterdam competitie ging spelen. Ik vroeg of we in de toekomst eens samen konden gaan trainen in Amsterdam, aangezien ik een half jaar later waarschijnlijk zou gaan wonen en werken in Amsterdam. Ik moest maar eens op woensdagavond langskomen. Hij trainde zelf bijna nooit op woensdagavond (hij was meer van het trainen achter de bar om in vorm te blijven), maar de rest van de vereniging trainde wel fanatiek en de meeste deden zelfs ook nog een biertje na afloop. Dat fanatiek trainen, en ook nog eens op mijn niveau, sprak me wel aan en dat biertje na afloop was een leuke bijkomstigheid. Een half jaar later ben ik inderdaad gaan wonen en werken in Amsterdam en zoals afgesproken kwam ik eens langs op woensdagavond bij US. Aan die gezelligheid ontbrak het in ieder geval niet die avond. Maar van het woord ‘trainen’ hadden ze geloof ik toch nog nooit van gehoord. Verder dan één oefeningetje en wat wedstrijden spelen om vervolgens na een uurtje snakkend naar een biertje aan de bar te zitten kwamen de meeste niet. Maar hier en daar waren er wel wat fanatiekelingen die samen met mij wat oefeningen wilden spelen. Het beviel me goed, dus ik kwam iedere woensdagavond en zelfs regelmatig op maandagavond. Tevens begon ik ook wat meer mensen te kennen en werd dat ene biertje na de training steeds vaker gevolgd door nog één of meerdere glazen. Ik stond bij mijn oude club er altijd om bekend dat ik als één van de laatste aan de bar zat na een competitiewedstrijd, maar dat ging me niet gebeuren bij US doordeweeks. Ik moest immers weer om half zeven op de volgende morgen. Maar ik kan me nog herinneren in die eerste maanden dat het een keer zo gezellig aan de bar was dat ik maar liefst pas om één uur thuis was na de training op woensdagavond. Ik voelde me zwaar beroerd donderdagmorgen en dat liet ik niet nog een keer gebeuren! Wat ik toen niet voor mogelijk hield was dat dit pas het begin van het einde was en dat dit gevoel met die gedachte mij de rest van mijn carrière bij US zou blijven achtervolgen tot de dag van vandaag. Inmiddels weet ik wel beter; de gezelligheid heeft duidelijk de overhand ten opzichte van de vastberadenheid om vroeg naar huis te gaan op woensdag. Die vastberadenheid is in de loop der tijd ook steeds verder weggezakt, en ik berust nu in mijn lot. Zo is het meermaals voorgekomen dat ik na het douchen, met mijn jas al aan, de rekening vroeg en die voldeed. Maar in plaats van naar huis te gaan werd me gevraagd doch dringend verzocht nog een laatste biertje mee te drinken. Tja, daar sta je dan. Eigenlijk weet je dat je naar huis moet, anderzijds wil ik graag nog ‘even’ blijven. De gedachte dat dat half uurtje minder slaap ook weinig meer uit maakt overheerste meestal op dat moment. Ik ging weer op de kruk zitten en deed gezellig nog een potje dobbelen mee om vervolgens drie uur later samen met de laatste mensen af te sluiten. Incidenteel ging ik al rond middernacht huiswaarts als ik echt vermoeid was. Nadat ik de barman had betaald en iedereen vol ongeloof me aanstaarde dat ik nu al afdroop naar huis, maakte ik eerst nog even een sanitaire tussenstop. Tijdens het klateren op

17

de WC hoorde ik dat ze mijn naam scandeerden. Dus liep ik nog even terug naar de kantine, maar toen was het leed natuurlijk al geschied. Mijn bier stond al getapt op de bar en in een vlaag van verstandsverbijstering heb ik het nog aangenomen ook. Maar gelukkig ben ik niet de enige die er een handje van heeft om te blijven plakken aan de bar op woensdagavond. De personen die tot het laatst aanwezig zijn, zijn altijd in drie categorieën in te delen: personen die de volgende dag ochtend vrij hebben, personen die wel moeten werken maar ’s ochtends de kantjes eraf kunnen lopen en mensen die weinig tot geen slaap nodig hebben. Ik behoor in ieder geval niet tot de eerste twee categorieën, terwijl ik toch altijd de indruk heb dat het merendeel van de aanwezigen daar wel toe behoort. Regelmatig heb je wel eens zo’n student die al om twaalf uur naar huis gaat, en bloedserieus vertelt dat hij het anders niet trekt om de volgende morgen al om tien uur in de collegebanken te zitten. Persoonlijk valt bij mij daar de broek van af, maar dat zullen de meeste bij mij ook wel hebben als ik iedere woensdag vastberaden weer aankondig ‘dat ik het niet laat ga maken vanavond’ om vervolgens uiteraard toch weer als laatste naar huis te gaan. Maar de gevolgen van deze sociale verplichting op woensdag zijn niet gering. Mijn tafeltennisprestaties zijn naar nieuwe dieptepunten gedaald, sinds ik de clubkleuren van US verdedig. Zaterdags ben ik nog steeds aan het recupereren van de ‘training’ van woensdagavond, hetgeen me al veel verliespartijen heeft gekost. Met weemoed denk ik terug aan vroeger, aan de tijd bij Westa toen ik nog hard en veel trainde en vol passie en overgave schitterde op zaterdag. Van dat alles is tegenwoordig weinig meer over. Tot op heden is het me niet gelukt om het roer om te gooien, wat ook een schier onmogelijke opgave is bij zo’n gezellige club als US. Misschien dat mijn wijze teamgenoten, die in tegenstelling tot mij wel alles voor de sport over hebben, me nog eens op het rechte pad kunnen brengen en weer tot grote hoogten kunnen brengen. Enfin, ik heb het niet eens zo slecht getroffen bij US, maar ‘even ballen op woensdagavond’ blijft toch lood- en loodzwaar.

Bart op donderdagochtend

18

Wie zijn nu eigenlijk die Groningers? Deel 2 – Door Kimberley en Annie de Bruijn

Beste lezer, Dit is een bericht van de redacteur van Kimberley en Annie (de Bruijn). Nadat zij hun vorige bijdrage in dit blad nog eens doorlazen, kwamen zij er achter dat ze helemaal geen antwoord hadden gegeven op de vraag “Wie zijn nu eigenlijk die Groningers, wat komen ze doen en waarom hier?” Na lang te hebben aangedrongen bij de redacteur, hebben zij in de editie die voor u ligt een tweede kans gekregen. Hun fout is waarschijnlijk te verklaren door de relatieve onervarenheid van de twee verslaggevers uit Emmen, immers, Kimberley noch Annie had op dat moment ook maar enige ervaring op het gebied van verslaggeving. Zij hadden pas even daarvoor leren schrijven tijdens een keuzemodule ‘skriev’n’ op de middelbare plattelandsmeisjesschool. Inmiddels hebben zij beiden één publicatie op hun naam staan, die in de vorige editie van dit blad is verschenen. In de tussentijd hebben zij samen ook nog de keuzemodule ‘skriev’n twei: verslaggeev’m’ gedaan. In de regels hieronder zullen zij proeve doen van hun in de twee keuzemodules opgedane bekwaamheid. Einde bericht.

Beste lezer, Dit is de eerste regel van het artikel dat ik samen met mijn zusje Annie heb geschreven. Om zo min mogelijk te vergen van uw inbeeldingsvermogen, lezer, zullen wij in het vervolg alleen nog ‘ik’ gebruiken. Zo hoeft u niet de hele tijd te denken ‘wij, wij, wij, er ligt gewoon een gedrukte tekst voor me, dat is toch geen mens, laat staan twee?’. In plaats daarvan kunt u gewoon denken: ‘hee ik, dat is makkelijker dan wij, want zo hoef ik me alleen nog maar af te vragen wie die ik nou is.’ Welnu, lezer, die ik is dus eigenlijk wij (ik en mijn zusje Annie), maar we gebruiken dus gewoon ik hierna. Pas aan het einde zal u weer worden herinnerd aan het feit dat ik met z’n tweeën ben, door onze beider namen helemaal onderaan te vermelden. Mijn zusje wees me er dus op dat we geen antwoord hadden gegeven op “Wie zijn nu eigenlijk die Groningers, wat komen ze doen en waarom hier?” Nou vind ik dat nogal meevallen, want in de vorige editie valt te lezen dat zij dus uit Groningen komen, waar zij elkaar na lange omwegen op andere verenigingen uiteindelijk op de tafeltennisvereniging vonden. Die Groningers dat zijn zij dus. Wat ze komen doen is tafeltennissen (wat mijn zusje en ik nogal logisch vonden, daar het hier een clubblad van de tafeltennisvereniging betrof). De laatste vraag, waarom hier, valt eigenlijk niet te verklaren. Ik heb de beide heren bevraagd en in een laboratorium laten onderzoeken, en daaruit kwam dat het eigenlijk een kwestie van stom toeval is dat ze bij US terecht zijn gekomen. Daarmee is jullie eindelijk een antwoord gegeven op het drieluik van prangende vragen. In eigenlijk maar één alinea. Dus waar was dat vorige stuk in het vorige blad eigenlijk voor nodig? Hoi ik ben het zusje van Kimberley, Annie. We hebben afgesproken dat Kimberl (zo noem ik haar altijd) u het antwoord zou geven op die vragen, en dat ik nu antwoord ga geven op de 19

vraag die mijn zusje in de vorige alinea stelde. Want wat wij wel hebben geleerd van het vorige stuk is dat je meteen antwoord moet geven op vragen die worden gesteld. Stelt u zich toch eens voor dat u op straat een vraag wordt gesteld als: ‘hallo weet u de weg naar zusenzo?’ en dat u dan gewoon zonder te antwoorden doorloopt. Of nog erger, dat ú de vraag stelt aan een willekeurige passant, die u vervolgens in de kou laat staan. Het is overigens verreweg het handigst om, in het geval dat je de weg ergens moet weten, die te vragen aan een willekeurige passant. Het zou getuigen van een neurotische inborst als men diezelfde weg koste wat kost wil vragen aan onwillekeurige passanten. Die onwillekeurige, dus bepaalde, zekere passant moet maar net in de buurt zijn, wat enerzijds een grote dosis geluk vergt en anderzijds mag niet van die persoon verlangd worden om altijd maar in de buurt te zijn, mócht hij de weg moeten vertellen. En dan is het nog maar de vraag of die zekere, bepaalde persoon die weg ook maar wéét, in dat misschien voor beiden (de vrager en de passant) vreemde gebied waarin zij zich, de een misschien met enige tegenzin, bevinden. Daarbij komt nog dat willekeurige passanten zich niet voor niets in dat gebied begeven, vaak wonen ze er, of komen ze er vaker. De kans is dan ook groot dat zij de weg weten en die kunnen uitleggen. Ojee, wat voor zijpad ben ik nu weer ingeslagen! Was ik net nog aan het vertellen over wie nou toch die Groningers waren en over de beleefdheid van het beantwoorden van vragen, nu bevind ik mij, samen met mijn zus en met u, lieve lezers, plotsklaps op een donker en duister zijpad, dat welhaast onbegaanbaar is geworden door de dichte begroeiing van twijgjes, heesters, varens en rhodondendrons. Het verhaal wordt vanaf nu verteld door een alwetende schrijver. Dat houdt in dat het van de ik/wij-persoon verschuift naar de derde persoon. Dit omdat Annie zo meteen verscheurd gaat worden door wolven. Daarna volgt een epiloog, waarin de schrijver u een raad gaat geven. En, voor degenen met een burgerlijk tuintje, coniferen. En cypressen. Erg donker en onbegaanbaar was het dus. En drassig ook. In de verte heffen inmiddels de wolven, begiftigd met een goed reukvermogen als zij zijn, hun gehuil aan. En nee, dat is niet omdat Annie zo stinkt, we noemen het geluid dat wolven maken om met elkaar te communiceren nu eenmaal gehuil. Wel, gehuil in de verte dus. En Annie moederziel alleen op dat donkere, onbegaanbare, overwoekerde en drassige pad. “Wat heb ik gedaan!” snikte Annie. “Je bent weer eens afgeweken van je pad” antwoordde niemand. “Waar moet ik heen!” huilde Annie. “Gewoon omdraaien en je eigen voetstappen volgen” ried niemand haar aan. “Was Kimberl maar hier, zij is altijd zo goed in verdwalen” snikte Annie. “Ja was maar, was maar, get real, stomme doos” sprak niemand verwijtend. Haar wanhopige tocht voortzettend liep Annie onder een lang gewelf door. “Ik ben verdwaald, het is donker, het is koud, er is geen pad, ik hoorde wolven, en ik zie geen mens... mens... mens... mens... mens... ns...” beklaagde ze zichzelf/echode de grot. Niemand slaakte een diepe zucht. Klagend en met vele tranen op haar wangen baande Annie zich een weg verder. De wolven, begiftigd met enorme slimheid als zij zijn, waren eventjes muisstil. Annie, begiftigd met ja, eigenlijk helemaal niets, sloeg niemands raad in de wind en liep stug door. Af en toe struikelde ze eens, maar ja, niemand die in de buurt was om haar uit te lachen of te wijzen naar de vlekken in haar kleren. Dat vond Annie dan wel weer fijn. De wolven, inmiddels, konden hun gegniffel bijna niet meer inhouden toen Annie, in de verwachting elk moment weer op bekend terrein te arriveren, recht op de roedel (gebruikt Annie dat woord ook nog eens, vlak voordat ze door exact diezelfde roedel gaat worden verscheurd) afliep. En inderdaad, hetgeen de oplettende lezer al had kunnen weten gebeurde. Annie werd verscheurd door de wolven.

20

Wel, wat hebben we nu geleerd. Annie is dood omdat ze afdwaalde in haar verhaal. Kimberley leeft nog wel, vooral door haar geluk het makkelijke deel van deze tekst te mogen schrijven. Annie luisterde niet naar niemand, en naar, wellicht, de enthousiaste aanmoedigingen van de empathische lezer. Erg veel lering valt er niet te trekken uit dit hele verhaal. Hooguit dat je goed moet uitkijken en onthouden waar je loopt. Of misschien niet moet willen leren schrijven en verslaggeven als je daar eigenlijk niet zo goed in bent. Hoe het met Kimberley afloopt komen we misschien ooit nog te weten. Of ze bedroefd is, of juist blij eindelijk te zijn verlost van haar dominante zus. Want dat was Annie wel een beetje. Dominant. Dus misschien kan Kimberley zich nu eindelijk gaan toeleggen op iets waar ze goed in is, of waar ze plezier uit haalt. En zich gaat ontplooien. Wie weet...

De redactie kan reeds toezeggen dat er in het volgende nummer van ‘How About US’ een kerstverhaal over Kimberley zal verschijnen.

De tijd van toen – Door Jan de Laat Ik las net een stukje uit de oude doos, dat ik schreef voor het clubblad van TTV Breda in 1993. Spelend in het derde jeugdteam boorden wij blijkbaar het nietsvermoedende Hotak’68 uit het pittoreske Hoogerheide de grond in. Het kleine dorp (8000 inwoners) is welbekend in de tafeltenniswereld, aangezien de club op hoogniveau heeft gepresteerd. Bob van Geffen en Emily Noor speelde voor Hotak in de eredivisie. Dat maakte niks uit voor mij in die tijd. Tafeltennis was nieuw, en ik vond het heerlijk. In elk dorp in Brabant wist ik de clubzaal zonder TomTom feilloos te vinden. Ik hoefde alleen richting de kerk te lopen, en op de geur van kleine sportzalen en donkere kantines af te gaan. Als ik het karakteristieke geluid van pingpongballetjes tegen pingpongbatjes hoorde, gecombineerd met piepende schoenen, ging mijn hart sneller slaan. Maar waarom ik er over begin, is dat uit het stuk bravoure, arrogantie, overwinningskracht spreekt. Mijn hemel, wat is er daarna misgegaan! Na lang denken bedenk ik me dat de wijsheid van de jaren mij heeft ingehaald. Sindsdien ben ik meer van het leven gaan begrijpen, en heeft de volwassenheid in al zijn ijzigheid toegeslagen. Voor je het weet stem ik VVD, en praat ik alleen nog maar over belasting en een bemoeizuchtige overheid. Wat een doembeeld! Ai, en wee! Ik schrijf dit op, net voor het slapen gaan, als een soort dagboeknotitie. Ik kreeg namelijk een mail van Tycho dat ik binnen 2 uur een stukje moet inleveren, hoewel mijn ogen al langzaam dichtvallen. Ik wilde eigenlijk een stukje over beroemde tafeltennissers schrijven. Maar in plaats daarvan volgt hierna wegens tijdgebrek een kleine foto rapportage, van foto’s die eigenlijk op onze beruchte poster hadden moeten staan….als succesvol volgen andere delen.

21

7 beroemde tafeltennissers - door Jan de Laat Nummer 1 Mao Zedong Eerste Chinese Communistenleider Wist met Nixon een balletje te slaan en hem in te maken. Heeft nog steeds het wereldrecord balletje hooghouden op zijn naam staan. Hij deed dat terwijl hij 2 keer de Chinese Muur op en neer liep

Nummer 2 Elizabeth Taylor, onbetwist sexsymbool voor de oudere tafeltennissers. Wist menig player te verschalken, Vooral haar bananenbal is niet te versmaden.

Nummer 6 Ronaldinho staat op de cover van de spellen FIFA 06, FIFA 07, FIFA 08 en FIFA 09. Zijn grootste frustratie echter is dat hij niet is gevraagd voor het spel “Rockstar Presents: Table Tennis.”

Nummer 3 Paus Johannes. Ondanks zijn conservatieve opvattingen over homo’s, sex en aids, was de vorige Paus altijd in voor een dubbel. Hier ontvangt de Paus de eerste prijs voor het Poolse Open (gemengd dubbel).

Nummer 4 Tony Blair, 3 kabinetsperiodes konden niet verhullen, dat de Britse premier liever achter de tafel stond, dan politiek te bedrijven. Brittish Scotland Yard, en James Bond hadden hun handen vol.

Nummer 7 Bill en Hillary Clinton No comment.

Nummer 5 Fidel Castro. Scheen bij de aanval op de Varkensbaai eigenlijk niet van de tafel weg te slaan. Zijn goede vriend Che Gueverra moest expres verliezen om El Presidente zijn sigaar weer aan te laten steken, en het legeruniform aan te trekken. Na grondig gedouched te hebben natuurlijk.

Runner Up..Bill

Gates

22

US Percentagebeker 2008-2009 – Door Riny Slagt De competitie zit er weer op. De wedstrijden zijn gespeeld. Er zijn drie teams kampioen geworden, team 6, team 9 en team 10. Dit laatste team op wel heel curieuze wijze. Één van de degradanten heeft zich op het laatste moment teruggetrokken na een incident in de competitie met een gestaakte wedstrijd als gevolg. Na het terugtrekken van dit team bleek US 10 ineens kampioen. Naast de kampioenen hebben we dit seizoen ook 4 degradanten. Het eerste knalde uit de eerste divisie, team 4 en 5 hebben het niet gered in de hoofdklassen en team 12 is gedegradeerd naar de 5e klasse. De percentage's zijn geteld, de percentages van team 10 zijn op het laatste moment nog aangepast en we hebben een winnaar van de eerste US percentagebeker. Het verschil tussen de nummers 1 en 2 is minimaal. Na de eerste helft zijn er een aantal opmerkelijke dalers, oa. Ruben, Pieterjan en Tycho, alledrie zijn ze behoorlijk gekelderd in percentage. Er zijn ook een paar mensen flink gestegen, voorbeelden hiervan zijn Edward en Nima. Uiteindelijk kan er maar 1 de beste zijn: Berend! Succes allemaal het volgende seizoen.

nummer

naam

gespeeld/gewonn gespeeld/gewonn totaal en en gespeeld/gewonn en najaar 2008 najaar 2009

percentage 2008/2009

1

Berend

18-16

18-11

36-27

75

2

Arnoud

19-14

24-18

43-32

74

3

Oto

17-12

24-17

41-29

71

4

Marc Bruyneel

26-19

18-12

44-31

70

5

John

27-25

30-14

57-39

68

6

Ruben

30-28

18-4

48-32

67

7

Sander

27-20

27-15

54-35

65

8

Jasper

24-17

15-8

39-25

64

9

Bart

27-17

30-19

57-36

63

10

Edward

27-11

29-24

56-35

63

11

Charles

24-16

29-17

53-33

63

12

Bas

17-11

21-13

38-24

63

13

Mirjam (D)

24-13

21-15

45-28

62

14

Simon

16-12

17-8

33-20

61

15

Erwin

26-16

24-14

50-30

60

16

Niels Kappers

24-17

21-10

45-27

60

17

Amos

15-11

19-9

34-20

59

18

Mark Einerhand

15-9

14-8

29-17

59

19

Pieterjan

14-12

15-5

29-17

59

20

Tycho

30-27

30-8

60-35

58

23

21

Riny

24-13

23-14

47-27

57

22

Ivan

20-13

15-7

35-20

57

23

Angelo

30-21

25-10

55-31

56

24

Maarten

17-15

15-3

32-18

56

25

Imke (D)

27-17

24-11

51-28

55

26

Mathijs

26-12

20-12

46-24

52

27

Jurgen

20-10

15-8

35-18

51

28

Bonno

15-9

24-10

39-19

49

29

Wim

15-11

20-5

35-16

48

30

René

27-12

27-11

54-23

43

31

Bert

23-15

20-3

43-18

42

32

Gilles

30-15

30-8

60-23

38

33

Sonja (D)

24-10

21-7

45-17

38

34

Jan de Laat

21-7

21-9

42-16

38

35

Peter Ritmeester

27-6

17-8

44-14

32

36

Rosalie (D)

17-9

18-2

35-11

31

37

Arjen

15-4

29-9

44-13

30

38

Peter Brusik

27-11

24-3

51-14

27

39

Niels van der Neut

15-4

18-5

33-9

27

40

Nima

15-0

14-7

29-7

24

41

Kris (D)

14-4

21-0

35-4

11

42

Danielle (D)

21-1

15-0

36-1

3

De trotse winnaar

24

De kronieken van het derde – Door Ruben Peters Na een seizoen waarin soeverein het kampioenschap werd behaald in de hoofdklasse, stond US 3 nu voor de lastige opgave zich te handhaven in de derde divisie. In een poule met Docos, Smash (M), Belcrum, VTV en Taverzo wisten Bonno, Berend, John en Ruben dat de veilige vierde plaats niet voor het oprapen zou liggen. De eerste twee wedstrijden leverden geen opzienbarende resultaten op. Er werd twee maal verloren met 4-6 van Belcrum en met 7-3 van Smash, twee teams die sterker werden geacht. De thuiswedstrijd tegen Belcrum leerde ons wel direct dat het gezellige gasten waren waar we tegen speelden dus een stapavond na de uitwedstrijd in Breda was al vastgelegd. De derde wedstrijd was cruciaal voor handhaving. Er werd echter uit met 7-3 verloren van VTV, het team wat de concurrent bleek voor de vierde plaats. De derde helft verliep hier eigenlijk net zo rampzalig als de wedstrijd zelf, het was een vrij treurige bedoening bij VTV. Gelukkig was het team van de Veluwe ook bezoek bij het eerste van VTV, waarmee we nog een lekker biertje konden nuttigen. Vooral de imitaties van Joost Keizer (speler van Veluwe 1) hielpen de Users er nog enigszins doorheen deze avond.

De volgende match werd er ook nog eens met 8-2 verloren van Docos, de gedoodverfde favoriet voor het kampioenschap. Ruben deed nog een poging om Jacco Schoone van Docos onschadelijk te maken (foto), maar dit mocht niet baten. Pas in de vijfde wedstrijd kwam de eerste overwinning tot stand. Er werd met 7-3 gewonnen van het zwakke Taverzo. Niettemin was de achterstand op VTV reeds opgelopen tot 5 punten. Weinigen zagen nog heil in het lijfsbehoud van het tweede reserve team, maar de spelers zelf waren nog vol vertrouwen in handhaving. Zwakke schakel Ruben werd een paar keer tactisch langs de kant gehouden en met name Bonno begon steeds beter te spelen. Dit resulteerde eerst in een 5-5 tegen Belcrum waar Ruben en Bonno na afloop bleven hangen om vervolgens Breda onveilig te maken. Daarna volgde een 4-6 nederlaag tegen Smash. De achterstand was hierdoor inmiddels verkleind tot 1 punt en dus moest er een goede uitslag gemaakt worden tegen VTV thuis op hoop op handhaving te behouden. Aan de hand van een superieur spelende Bonno lukte dit met verve; er kwam een 8-2 overwinning op de borden te staan voor US wat het degradatiegevaar definitief afwendde. Een 8-2 nederlaag tegen kampioen Docos en een 7-3 overwinning op degradant Taverzo waren ruim voldoende om VTV in het stof te doen bijten. Het verschil bij de eindafrekening was uiteindelijk 4 punten. Volgend seizoen zal het derde uiteraard proberen de lat weer iets hoger te leggen en voor de top 3 mee te strijden. 25

De Pineut – Door Hannes van de Pol De Pineut, de klos, het haasje, de pisang, de sigaar. Vrij vertaald; het in een miserabele situatie geraken waar je nooit om gevraagd hebt. Ooit zijn wij allemaal de pineut geweest. Eruit geperst worden vanuit een comfortabele wezenloze eeuwigheid. Zo ben je niets, zo ben je een etend, poepend en soms lachend wezen. De ellende komt later pas met verplichtingen, zeurende ouders en imperfecties. Gelukkig staat daar gaandeweg enige gelukzaligheid tegenover. Tafeltennis, drank, seksualiteit en een verdere ontplooiing van kwaliteiten. Hierdoor ontstaat berusting in een lange weg van verplichtingen en een eindeloze herhaling van zetten. De pineut kan je ook later ineens nog worden. Oud premier Lubbers deed zo zijn best bij de Navo, tot hij de verkeerde mevrouw een schouderklopje op het achterwerk gaf. Ineens werd hij de Pineut, er was niets meer aan te doen. De Pineut bevindt zich op een glijdende schaal, terugkrabbelen heeft geen zin. Ook Van Basten was het liever niet. Hij bedoelde het zo goed maar werd afgeserveerd als pannenkoek. Het zijn van pannenkoek komt aardig in de beurt van een Pineut. Als pannenkoek had hij echter nog een kans, na Sparta was hij definitief de Pineut. Er is niets meer aan te doen, de Pineut had nooit de intentie om pineut te zijn. Hij is het geworden tegen wil en dank. Als Pineut is het moeilijk om weer Pineut af te zijn. Het Pineut imago kleeft en is onafwasbaar. Hans van Baalen lag in 1998 op koers een Kamerzetel binnen te halen totdat er geruchten kwamen over het brengen van de Hitlergroet en het zingen van aanverwante liederen tijdens zijn studententijd. Hij was ineens de Pineut en moest afzien van zijn directe politieke toekomst. Nu is hij de lijsttrekker voor de VVD tijdens de Europese verkiezingen en toch zie ik hem steeds weer staan als ultieme corpsbal op de tonen van het Horst Wessellied. Van Baalen met zijn Hitlergroet, Lubbers de billenknijper en Van Basten de pannenkoek. Op het hoogtepunt van hun Pineut zijn, zag je ze wegkwijnen in een onomkeerbare situatie, hangende schouders en een uitkomst zonder enige glorie. Of de toekomst hen ooit nog volledig zal rehabiliteren is de vraag. De Pineut is gedoemd. De volgende pineut is: Bert Loosman.

Noot van de redactie: Op het niet inleveren van een bijdrage voor De Pineut staan verschrikkelijke sancties. De persoon in kwestie zal publiekelijk aan de schandpaal genageld worden.

26

Het edele tafeltennisspel in de 7e en 8e klasse – Door Mark Bruyneel US heeft heel lang geen team gehad in een klasse beneden 4e klasse. Sinds ongeveer 5 jaar is daar verandering in gekomen. Een aantal nieuwere leden heeft zich vol enthousiasme in de competitie gestort en is sinds eind 2004 aan de weg gaan timmeren. Deze ±5 jaren zijn, denk ik, niet onopgemerkt voorbijgegaan. De eerste jaren waren de zwaarste, want niet alleen zijn deze nieuwe leden zonder veel kennis en kunde begonnen, ze wilden meteen competitie gaan spelen. Na enkele jaren met vele verliespartijen is daar zo langzamerhand verandering in gekomen. Helaas hebben we niet op eigen kracht kunnen promoveren, want de NTTB besloot ongeveer een jaar geleden de 8e klasse op te heffen en alle teams uit de 7e en 8e klasse samen te voegen. Desondanks hebben we bewezen dat we prima mee kunnen draaien en de afgelopen seizoenen draaien we zelfs mee in de bovenste helft van de poule. Die promotie gaat er een keer aankomen, en dan bedoel ik niet dat de NTTB de 7e afschaft en we allemaal meegaan naar de 6e klasse! Het opvallende aan spelen in de 7e/8e klasse is dat je veel spelers tegen komt die al veel jaren pingpongen en er duidelijk veel plezier aan beleven. Er wordt met veel enthousiasme gespeeld, maar dan toch meestal wel met als doel om potjes te winnen. Daarbij worden dan ook bijzondere bedoelde en onbedoelde tactieken gebruikt. Van het proberen af te leiden van de tegenspeler via commentaar tot met het wijzen in alle richtingen met de andere hand terwijl men met de speelhand de andere kant op speelt. Ook komt er in de 7e of 8e klasse vast allerlei materiaal voor wat op de hogere niveaus niet meer toegestaan is! Ik begrijp volkomen dat men aan bepaalde batjes erg hecht als je al tientallen jaren speelt, dus ik hoop dat men niet gecontroleerd wordt. Gerard zou zich vast wel ergeren aan deze materiaal spelers, maar aangezien hij geen competitie speelt en nog steeds een hoog niveau heeft (ahum…-red.), zal hij dat ook nooit (meer) hoeven! Wat ik de afgelopen 5 jaar erg bijzonder vond, waren de potjes die ik moest spelen tegen enkele spelers in een rolstoel. Heel bijzonder wat deze spelers kunnen achter een tafel en ik schaam mezelf niet als ik zeg dat ik erg veel moeite had met deze spelers. Als je dan ook twee rolstoel spelers tegen komt in de dubbel, dan is dat helemaal moeilijk tegengas geven! In de dubbel werden we dan ook genadeloos ingemaakt. Wat ook leuk is aan spelen in de 7e en 8e klasse, is dat je veel spelers tegen komt die het nodige hebben meegemaakt in hun leven en tijdens de rondjes na afloop komen de nodige verhalen los. Dat loopt uiteen van iemands levensverhaal achter de tafel tot en met de belevenissen los van de tafel op werk en privé. Wat ik ook bijzonder vind aan het competitie spelen, dat zijn de locaties waar we spelen! Die lopen uiteen van gymzalen t/m kleine achteraf zaaltjes en zelfs vereningscentrums. Sommige lokaties hebben de nodige beperkingen: bij Amsterdam '78 is het plafond niet erg hoog en soms past de tafel met de scheidsrechter maar net tussen twee steunpilaren, zoals bij de Koerdische club.

27

Ik rond mijn verhaal af met te zeggen dat ik tevreden terug kijk op de afgelopen 5 jaar en hoop dat er nog meer (nieuwe) leden willen gaan spelen in de 7e klasse, want het is zeker de moeite waard!

De backhand van Berber Janssen – Door Levien van Oorschot (de broer van…) Berber Janssen (1969-1991) wordt al bijna twintig jaar door een schaarse maar zeer fanatieke aanhang gezien als het grootste vrouwelijke talent uit de Nederlandse ping-ponggeschiedenis. Berber Janssen behaalde haar faam nadat zij zich dronken vertoonde tijdens het ITT van 1990 en in die staat de halve finale wist te behalen. Dit tot walging en ergernis van vele toernooigenoten. De in Franeker geboren Berber Janssen werd op haar zevende ontdekt door de legendarische tafeltennistrainer Apollonius Hazenburg. Mede door Hazenburg, die haar ruim tien jaar coachte, speelde Berber vanaf haar twaalfde vele tientallen toernooien zowel nationaal als internationaal. Hazenburg heeft altijd volgehouden dat niet Bettine Vriesekoop maar zijn maagdelijke Berber het grootste vrouwelijke tafeltennistalent van Nederland is. Tijdens een interview in de Volkskrant (17-12-2001) zei Hazenburg: ‘Janssen stond niet alleen bekend om haar geweldige voetenwerk maar vooral om haar krachtige backhand. Tot op de dag van vandaag heb ik geen enkele vrouwelijke speler zo sierlijk zien spelen met een uitgebalanceerde backhand.’ Amper vijftien jaar oud was Berber, haar vrouwelijke tegenspelers voorbijgestreefd en speelde in de competitie tegen de jongens en niet veel later tegen volwassen heren, wat aanvankelijk op veel weerstand van de NTTB stuitte. Maar Hazenburg drong aan en Berber kwam uiteindelijk in de derde divisie heren terecht. Ze kwam uit voor Nordic waar ze uiteindelijk met veel verdriet moest vertrekken. De tafeltennisster raakte op haar zestiende aan lager wal en werd meerdere malen opgepakt wegens openbare dronkenschap. Na een korte maar heftige cocaïneverslaving maakte het supertalent in 1988 een indrukwekkende comeback bij Nordic. Mede door haar fenomenale spel werd zij twee keer achtereenvolgens Nederlands kampioen. Nog voordat Berber in de Duitse Bundesliga kon uitkomen voor het eerste damesteam van TTC Zugbrücke Grenzau pleegde zij in het late najaar van 1991 onverwachts zelfmoord. Een theorie is dat Berber een gram heroïne aanzag voor cocaïne en door een acute hartstilstand werd getroffen. Het andere verhaal vertelt dat Berber hartstochtelijk verliefd was op een onbereikbare speler van TTV Meppel 1. In de wandelgangen en douches werd er gefluisterd dat deze onbereikbare speler een stiekeme voorkeur had voor jonge soortgenoten. Berber treurde zodanig dat zij verdronk in haar eigen tranen. In 1998, nadat hij een jongentje vroeg om zijn piemellotje te mogen zien, heeft de voormalig onbereikbare speler van TTV Meppel 1 in Staphorst en omgeving een definitief straatverbod gekregen. Wat men ook denkt over dit tragische einde, één ding staat vast: Berber Janssen is een haast mythisch cultfiguur geworden die haar weerga niet kent. Een onbekend fenomeen binnen de tafeltenniswereld dat het grote publiek nooit wist te bereiken. Het wachten is dan ook op het ‘plots’ zoekgeraakte videomateriaal van de Nederlands kampioenschappen van 1988-1989.

28

Diepte-interview met de nieuwe kantine-dames (De dochters van Arjen Kreike) – Door Arjen Kreike Hoe vonden jullie het om afgelopen zaterdag (4 april) voor het eerst achter de bar te staan? Best wel leuk; wel grappig! Wat is jullie allemaal opgevallen? Er waren veel mensen die heel hard gilden, klapten en op de ramen tikten. Ze schreeuwden soms zo hard dat we de bestelling niet goed konden horen. Verder dronken er veel mensen Jupiler en er was geen kok dus moesten we soms ook in de keuken wat doen! Was het niet moeilijk of zwaar? Nee hoor, met de uitleg van Bas was het goed te doen en we hadden ook best langer achter de bar kunnen staan want we hadden genoeg hulp van 2 zusjes van bijna 8 en 5 jaar en een broer en zus met een DS. We vonden het jammer dat we Jasper en Hannes niet mochten helpen want die konden het volgens ons nog niet zo goed. Wat was het leukste om te doen? Flesjes openmaken en de bierglazen schoonmaken in de wasbak met de wc-borstels! Wat was er niet aanwezig en wat er wel had moeten zijn? Een kok en patat met mayonaise! Wie was eigenlijk de baas? Tycho, met een wit hemd en een rood hoofd na het spelen! Hij was ook boos op de tafel want daar gaf hij een trap tegen aan. Wie heb je allemaal ontmoet aan de bar? Bas onze hulp achter de bar, Avi die elke keer “great” zei, René die klaagde over koude tosti’s, een man met rugpijn die ook Jupiler dronk en elke keer “dank, dames” zei, Nathalie die dacht dat we nog een zus hadden, Mirjam die verloren had van zo’n groene dame, Sonja die nul punten haalde, een man die zei dat ik op zijn kruk zat maar er stond echt geen naam op die kruk en een man die zei dat je kon zien dat we Indisch bloed hebben. O ja, er was ook nog een man die nog dikker was dan onze vader. Wat hebben jullie het meest verkocht? Jupiler en tosti’s Hebben jullie ook iets gezien van het pingpongen? Ja hoor, die lange jongen met die krullen kon heel goed en snel de bal slaan en er waren een hele boel spelers met hetzelfde shirt als onze vader. Wij dachten dat hij alleen dat shirt had! Ook vonden wij de scheidsrechters heel goed tellen! Hebben jullie zelf ook wat gegeten en gedronken? Ja, Aa-tjes, chips, tosti’s, Twix en Mars Als je voor een volgende keer gevraagd wordt om het nog een keer te doen wat zeg je dan? Jaaaaah, alleen moet er dan wel gratis eten zijn!

29

TAFELTENNIS ALS KANSSPEL Waarom tot de 11 spelen beter is voor de zwakkere speler door Peter Ritmeester, met dank aan André Ran Het ratingsysteem zoals ik dat voor US heb opgezet, is gebaseerd op een statistisch model dat door wiskundige Elo voor de wereldschaakbond FIDE is ontwikkeld. Hoewel de werkelijkheid een stuk gecompliceerder is, kan het berekenen van winstkansen op basis van statistieken leuk zijn en zelfs nieuwe inzichten opleveren. Volgens ons ratingmodel heeft een speler met 200 ratingpunten meer, ongeveer een competitieklasse verschil, een winstkans van 76% . De grap van het US-systeem is dat vervolgens rekening wordt gehouden met de games. Wint deze speler met 3-1, dan verliest hij toch 1 punt omdat hij slechts 75% van de games wint, terwijl 76% was verwacht. Bij een winst van 3-2, een winst met slechts 60%, verliest hij zelfs 8 punten. De vraag die je vervolgens zou kunnen stellen luidt: hoe zou het gaan wanneer je niet alleen naar de games kijkt, maar ook naar de punten? Wat is de verwachte kans op het maken van een punt door iemand van wie de kans op partijwinst 76% is? Met hoeveel punten verschil zou hij gemiddeld een game moeten kunnen winnen? Het zal snel duidelijk zijn dat wanneer de kans op partijwinst 76% is, de kans op puntwinst kleiner moet zijn. Speel maar eens een game tot de 1000 waarbij je elk punt volgens die kansen loot: zonder te rekenen zal het duidelijk zijn dat hoe meer punten er behaald moeten worden, hoe kleiner de kans wordt dat de zwakkere wint. Om het toch precies uit te kunnen rekenen heb ik de hulp ingeroepen van André Ran, wiskundige aan de VU te Amsterdam en vader van tafeltennisser Erik Ran. Hij kwam tot deze mooie formules: w = kans op winnen wedstrijd; g = kans op winnen game; p = kans op winnen punt

w=g 3 131−g 6 1−g 2  20

g=∑

n=11

 

 

n−1 11 20 12 1 p 1− pn−11 p 1− p10 . 10 10 1−2p1− p

Wanneer we hier stellen dat wedstrijdkans w = 76%, dan zien we dat gamekans g maar 65% hoeft te zijn, en puntkans p zelfs maar 54%. Hoewel hier geen rekening is gehouden met spanning, geluk, service en meer, zegt het toch wel iets. Bijvoorbeeld dat wanneer je na degradatie door onderschatting of sloomheid de meeste rally's net wat minder fel speelt, je die kleine marge zo kwijt bent en al heel snel in de problemen kunt komen. We zien ook dat gegeven deze kleine marge geluksballen een grote rol kunnen spelen. Stel we hebben het alleen over onhoudbare geluksballen, dus een 100% bal. Hebben beide spelers er 2, dan zijn de kansen bij vier rally's gemiddeld 50-50 in plaats 54-46. Een nivellerend effect in het voordeel van de zwakkere speler. Maar stel de zwakkere speler krijgt er twee meer in één game. Dan heeft de betere speler met zijn kleine 54% marge maar weinig tijd een achterstand van twee punten in te halen. Wanneer hij ook nog eens uit ergernis een paar rally's minder geconcentreerd speelt, of slecht tegen spanning kan, zal dat snel gameverlies tot gevolg hebben. Door de formules iets aan te passen kunnen we nu ook uitrekenen wat het verschil is tussen een best-offive tot de 11 en een best-of-three tot de 21. In het laatste geval resulteert een puntkans van 54% tot een gamekans van 70%, en een wedstrijdkans van 78%. 30

De overgang naar een best-of-five tot de 11 bevoordeelt qua kansrekening dus de zwakkere speler, mede omdat geluksballen in een kortere game een grotere rol spelen. Het heeft dus een nivellerend effect, resulterend in spannender partijen. Bij toernooien als WK's wordt best-of-seven tot de 11 gespeeld. We zien nu dat bij dit systeem een puntkans van 54% tot een wedstrijdkans van 80% leidt: in het voordeel dus van de betere speler, en een kleinere kans op verrassingen. En hoe zit het nu met de vraag uit de inleiding: met hoeveel punten verschil word je geacht de game te winnen als je tegen iemand speelt die een klasse lager speelt? Zoals gezegd heeft iemand met een wedstrijdkans van 76%, een puntkans van 54%. Dit betekent dat hij, aangenomen dat een punt bij 0-0 niet anders is dan bij 10-8, gemiddeld met circa 11-8,5 zal winnen. Het is nu dus mogelijk op basis van bovenstaande berekeningen het US-systeem te verfijnen en ook rekening te houden met het aantal behaalde punten per game. Een gamewinst van 11-9 zou bovenstaande speler dus punten kosten! Dat betekent echter wel dat iedereen ook de gamestanden door zou moeten geven, en dat de verwerking ervan ook meer werk zou zijn. Lijkt me dat we dat om praktische redenen dus maar niet moeten doen... Tot slot een overzicht van de verschillende verhoudingen. Je ziet dan bijvoorbeeld dat iemand die telkens 30% kans heeft op het maken van een punt (p=0.3), slechts 2% kans heeft op het winnen van de game (g=0.0219), en nagenoeg geen kans op het winnen van de wedstrijd (w=0.0001). De kans op partijwinst gaat snel omhoog wanneer de kans op het maken van een punt groter dan 50% is.

31

Alles wat u moet weten over verdedigers – Door Yonty van Oorschot ( de vader van…) (naar Pieke Franssen; Visie 40) ANALYSE VAN EEN VERDEDIGER 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

Met welk materiaal wordt gespeeld? Welk systeem van verdediging wordt toegepast? Hoe wordt er geserveerd? Lang, kort, spinwissel en plaatsvariatie. Hoe wordt er ontvangen? Alleen maar schuiven, of ook opening, flip of kortleggen. Hoe wordt er verdedigd? Spinvariatie, zonder veel futen, hoe wordt er geplaatst? Met welke kant wordt er meer backspin gegeven? Kan de verdediger aanvallen en zo ja, met welke kant en wanneer maakt hij hier gebruik van? Wordt er alleen maar bij de service gedraaid met het batje of gebeurt dit ook in de rally? Hoe wordt er geschoven boven tafel? Alleen maar met backside, met veel spin en naar welke plaats? 10. Valt de verdediger aan na zijn eigen service? Zo ja, op welke ballen en met forehand of backhand. 11. Maakt hij ook gebruik van blokballen? 12. Wordt er ook wel eens overspin of smash gespeeld tegen fh- opening? 13. Hoe reageert de verdediger op stopballen? Schuiven of probeert hij het initiatief te krijgen cq. over te nemen? 14. Maakt hij gebruik van ballonverdediging? Zo ja, wanneer en met forehand of backhand.

Met gebruikmaking van de antwoorden op deze vragen is het mogelijk een tactisch plan op te stellen om de verdediger te bestrijden. HOOFDTACTIEK TEGEN VERDEDIGING De tactiek tegen verdediging is in hoofdzaak vrij eenvoudig. Deze luidt:"Speel zoveel mogelijk fh-topspin tot je het punt hebt of tot je een hoge bal krijgt die je kunt smashen en p die manier het punt krijgt." Het klinkt allemaal erg eenvoudig maar de realiteit is anders. Denk alleen maar aan het feit dat de verdediger meestal speelt met verschillende rubbersoorten, waarmee ook nog voortdurend gedraaid kan worden. Het doorslaggevende bij het spelen tegen verdediging is het observeren van de tegenstander, met name het inschatten van het effect van de toegespeelde bal. Dit dient vanaf de eerste bal, zijnde de opslag en de return, zeer nauwkeurig beoordeeld te worden. Zo wordt bijvoorbeeld bij de service vaak gedraaid om zoveel als mogelijk met het backside rubber te serveren, ongeacht of de service met forehand of backhand wordt uitgevoerd. Als de verdediger echter plotseling besluit om ook met noppen te gaan serveren, wordt alles veel ingewikkelder. Exact dezelfde beweging leidt tot geheel ander effect. Kennis van het materiaal is dan onontbeerlijk. Wordt er bijvoorbeeld met lange noppen kort geserveerd met een backspin-beweging, dan zijn de meeste spelers geneigd om hierop met een schuifbal te antwoorden. Maar een lange noppenspeler is niet of nauwelijks in staat om uit zichzelf backspin voort te brengen met als gevolg dat de bal, omdat hij in principe geen spin heeft, hoog over het net geretourneerd zal worden en de verdediger de kans biedt om te scoren. Ook bij hoge ballen wordt vaak vergeten om de spin van de aankomende bal te beoordelen. Uit de praktijk is bekend hoe vaak deze ballen in het net of over de tafel worden gesmasht.

32

SERVEREN TEGEN EEN VERDEDIGER 1. Lange (backhand)topspin of contra opslag. De plaats van deze service zal diep in bh-hoek of op de elleboog moeten zijn. Echt diep (maximaal 15 cm van de achterlijn). De verdediger wordt weggedrukt van de tafel zodat onmiddellijk druk gemaakt kan worden. Afwisselen met af en te een korte service naar fh of op het lichaam. Heel belangrijk om de lange en de korte service goed te camoufleren. 2. Lange zijspinopslagen in alle variaties. Lange noppenspelers hebben over het algemeen moeite met snelle zijtopspinopslagen. Variatie van de plaats en lengte is van groot belang. 3. Korte backspinopslagen. Vooral backspinservice met fh uit backhandhoek. Backspinvariatie is nodig (dood tot heel veel backspin).

SERVICERETURN TEGEN EEN VERDEDIGER Bij een klassiek verdediger heb je veel meer tijd om je aanval voor te bereiden. Bij de moderne verdedigers moet je zodanig retourneren dat je niet wordt geconfronteerd met een aanval. Vooral bij kritische standen tegen het einde van een game hebben verdedigers de neiging eerder de aanval te kiezen. Ontvangstvarianten: 1. Bij een steekbal moet je daarheen plaatsen waar je de minste kans krijgt op een aanval. Een verdediger, die slechts gebruik maakt van een bolle spin, kun je wel eens uit zijn tent lokken om vervolgens een actieve blok of overspin in te zetten. 2. Op een korte service kan ook geflipt worden. Er hoeft echter niet zoveel risico genomen te worden als bij flip tegen een aanvaller. 3. Een lange service dient altijd met topspin geretourneerd te worden. Hierbij is de plaats en hoeveelheid spin van groot belang. Geef de verdediger geen kans om een te gemakkelijke topspin over te nemen. Consequent spelen zonder op enig moment de concentratie te verliezen is een eerste vereiste om een verdediger te verslaan. Noot van de redactie: de redactie van dit blad raadt de zoon van de auteur van het bovenstaande artikel van harte aan het extra goed te bestuderen…

33

Paranormale verschijnselen bij Ping Pong (deel 2) - Door Arjen Kreike Noot van de redactie: Het is misschien raadzaam om eerst deel 1(How About US, 24, 1) nog eens door te nemen… Misleiding Hoewel veel mensen hun geloof in het paranormale op spontane ervaringen baseren, hebben deze wetenschappelijk gezien geen bewijskracht. Dit probleem zou kunnen worden opgelost door gebruik te maken van paranormale pingpongers die hun bijzondere vermogens doelgericht kunnen demonstreren. Als zo iemand er bijvoorbeeld herhaaldelijk in slaagt een horloge te laten stilstaan, dan is het duidelijk dat dit geen toeval kan zijn. Honderd jaar geleden waren er veel spiritistische mediums die hun krachten in duistere speelzalen voor het oog van vaste bargasten en wetenschappers demonstreerden. Een beroemd voorbeeld was de Italiaanse Eusapia Palladino, die twintig jaar lang talloze professoren versteld deed staan. Hoewel ze regelmatig op bedrog werd betrapt, waren haar bewonderaars ervan overtuigd dat daarmee lang niet alles kon worden verklaard. Het beste bewijsmateriaal werd in 1908 verzameld door drie kritische onderzoekers van de EPP (een Engelse parapsychologische of pingpong-vereniging). Het onderzoek vond plaats in een speelzaal in Napels. Palladino zat voor een gordijn dat een hoek van de speelzaal afschermde. Naast haar zaten twee onderzoekers die ervoor moesten zorgen dat zij haar ledematen niet ongemerkt gebruikte. Er vonden elf seances plaats, waarbij zich talloze mysterieuze verschijnselen voordeden, die werden beschreven in een 260 pagina's dik onderzoeksrapport. Het meest spectaculaire verschijnsel was een 'spook-forehand' die de aanwezigen herhaalde malen door het gordijn heen versloeg. Het leek alsof Palladino daar een handlanger had staan, maar volgens de onderzoekers was het uitgesloten dat iemand zich ongemerkt toegang had verschaft tot de afgesloten speelzaal. Helaas zijn ze tijdens de seances nooit achter het gordijn gaan kijken, want dat had Palladino hen uitdrukkelijk verboden. Toch is het niet gemakkelijk om te verklaren hoe ze bij de neus zijn genomen. Tien jaar geleden daagde de gerespecteerde parapsycholoog en pingponger John Beloff alle sceptici uit om een oplossing voor het raadsel te vinden, maar er was aanvankelijk niemand die zich daaraan waagde. Pas in 1992 publiceerde de Britse parapsycholoog Richard Wiseman een mogelijke verklaring. Aan de hand van oude foto's en een plattegrond die zich nog in de archieven van de EPP bevond, stelde hij vast dat het gordijn in de speelzaal gedeeltelijk voor een dubbele tussendeur ging. In de rechterdeur zaten twee panelen, waarvan de onderste met pingponglijm uitneembaar was gemaakt. Wiseman ontdekte dat deze truc al in een goochelboek uit 1851 stond vermeld. Hij achtte het mogelijk dat een handlanger van Palladino vanuit de aangrenzende lege hotelkamer ongezien een vals paneel uit de tussendeur verwijderde en vervolgens achter het gordijn kroop. Palladino verdiende zoveel geld met haar optredens, dat ze daar gemakkelijk een goede “plakker” van kon betalen. Inmiddels zijn er al lang geen spiritistische mediums meer te vinden die nog geestverschijningen oproepen. Wel traden er met name in de jaren '70 enkele nieuwe wonderdoeners voor het voetlicht. De bekendste was Uri Geller, die naar het scheen pingpongbatjes kon verbuigen door daar zachtjes overheen te wrijven. Later mocht ook de

34

Indiase goeroe Sathya Sai Baba zich verheugen in de belangstelling van wetenschappelijke onderzoekers. Volgens zijn aanhangers kan hij pingpongballetjes uit het niets tevoorschijn toveren. Het onderzoek naar zulke spectaculaire verschijnselen heeft nooit degelijk bewijsmateriaal opgeleverd. Ook veel pingpongers erkennen dat de verschijnselen alleen optreden onder omstandigheden die het gebruik van trucs niet uitsluiten. Zo kon Geller geen voorwerpen verbuigen wanneer al zijn handeling van het begin tot het eind door twee vaste bargasten werd gadegeslagen. En Baba gaf pingpongers niet eens toestemming om hun eigen batje mee naar binnen te nemen. De prestaties van Geller en Sai Baba waren niet te onderscheiden van goocheltrucs. De onderzoekers waren vaak niet meer dan toeschouwers. Zij pasten zich aan bij de verlangens van hun proefpersoon en vielen ten prooi aan misleidingsstrategieën die hun aandacht in de verkeerde richting stuurden. Ze konden onmogelijk alles in de gaten houden omdat ze hun proefpersoon deels de vrije hand gaven zodat ze van te voren niet wisten waarop ze moesten letten. Essentiële details waarin het geheim van de truc verscholen lag, werden zodoende over het hoofd gezien. Tevens werd men ook door middel van spraak uit de concentratie gehaald. In de afgelopen jaren hebben de meeste pingpongers gelukkig meer oog gekregen voor allerlei vormen van misleiding en (zelf)bedrog. Met name de vakgroep aan de universiteit van Edinburgh maakt daar onder leiding van prof. Robert Morris (1993) studie van. Deze onderzoekers hebben nog geen pingpongers ontdekt met sterke paranormale gaven. Wel slaagden zij erin een pingponger die hen met goocheltrucs om de tuin had geleid, op heterdaad te betrappen met behulp van een pingpongbatje met schuine noppen. In de volgende editie van How About US vindt u deel 3 van deze hoogstaande bijdrage…

35

Extra kartrekkers gezocht! Voor het seizoen 2009/2010 hebben we een aantal enigszins nieuwe activiteiten op de agenda staan. Uiteraard zal het bestuur de coördinatie op zich nemen voor het organiseren hiervan, maar we kunnen en willen die niet alleen doen! We zoeken derhalve voor de volgende activiteiten telkens bij voorkeur drie leden die zich als extra kartrekkers willen opwerpen. Vele handen maken het werk licht en leuk. Als je interesse hebt, stuur dan een e-mail aan [email protected] en geef aan waar je de helpende hand wil uitsteken. US Open tafeltennistoernooi (5 september 2009) Er is een klein organisatiecomité bezig om de US Open te organiseren, maar er kan flink wat hulp op 4 t/m 6 september gebruikt worden. Super Saturday (elke thuiswedstrijd op zaterdag) Zes landelijke teams en waarschijnlijk twee regionale teams op zaterdag. Wie wil meehelpen tien keer per jaar Super Saturday te organiseren? We proberen “de tijden van de Keizersgracht” te doen herleven! Squashtoernooi (najaar 2008/winter 2009) Pingpongers kunnen meestal goed squashen. Proef op de som? Wie wil meehelpen een squashtoernooi te organiseren? Na afloop de sauna in... Spelletjesavond (najaar 2008/winter 2009) Wat natuurlijk niet op een universitaire vereniging mag ontbreken: een echte spelletjesavond (of twee). Spelletjesfreaks: meld je aan! US Popquiz-A-Gogo (najaar 2008/winter 2009) Bekend van televisie maar ook in een kroeg in de rivierenbuurt. Wie wil helpen een avondje muziek, quizen en eten/drinken te organiseren? Bowlen (najaar 2008/winter 2009) Je moet ervan houden, maar dan is bowlen leuk en vooral de entourage erom heen en saté eten na afloop. Voor de liefhebbers? Snookertoernooi (najaar 2008/winter 2009) In de jaren negentig superpopulair: snookeren! Wie heeft connecties om bij een snookercentrum een toernooi te organiseren? Tennistoernooi (voorjaar 2009) Wat voor squashen geldt, geldt ook voor tennissen. En veel US’ers spelen ook in de zomermaanden een balletje op het gravel. Wie willen een oude traditie in ere herstellen? Zeilen (voorjaar 2009) Een leuke outdoor activiteit, met een beetje wind inspannend ontspannend en na afloop (of al tijdens het varen) lekker eten en drinken. We zoeken genoeg “schippers” (CWO II/III) om de open kielboot overeind te houden! De meeste social events organiseren we op een vrije vrijdag- of zaterdag(avond) als er geen competitie gespeeld wordt of op een donderdagavond. We zoeken per evenement minimaal drie leden die samen met het bestuur de organisatie op zich willen nemen. Gelukkig hebben we ook een activiteitencommissie bestaande uit vier welwillende dames (Kris, Nathalie, Imke en Mirjam). Als het allemaal lukt wordt 2009/2010 een erg leuk seizoen!

36

Menereis/US Open 2009 Zaterdag 5 september 2009 is het zover; de vuurdoop van het eerste Menereis/US Open, hetgeen het grootste en meest gezellige toernooi van Amsterdam en omstreken gaat worden. Jullie hebben allemaal al kunnen genieten van de (ongecensureerde) poster(s) die veelvuldig door jullie aan de verenigingen zijn uitgedeeld. We hebben ontzettend veel positieve reacties hierop gehad en al veel toezeggingen van spelers die mee willen doen. Het toernooi dat plaatsvindt in de Wibauthal, zal om 10 uur ’s morgens starten en de laatste finales eindigen omstreeks 8 uur ’s avonds. Er zal een buffet bezorgd worden met aansluitend feest met muziek tot in de late uurtjes in de kantine van de Wibauthal. Ook is er gelegenheid tot overnachting in de zaal met overheerlijk ontbijt de volgende ochtend. Op de website van US zijn de inschrijfformulieren en de convocatie te downloaden. Voor vragen, maar met name voor inschrijvingen kun je mailen naar [email protected]. Er kunnen helaas maar 200 deelnemers meedoen, dus schrijf je snel in voordat je te laat bent! Wij gaan er van uit dat we samen met jullie een uiterst sfeervol en geslaagd toernooi neer gaan zetten en bewijzen dat we de gezelligste vereniging van Nederland zijn. Wij rekenen op jullie! Namens de organisatie, Bart Schmitz – toernooidirecteur René Poelwijk Riny Slagt Tycho Dekkers -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lieve Laura, Je lijkt me een intelligente dame met een goed gevoel voor humor. Zelf ben ik een 23-jarige geenskunde student. Ik zit in mijn laatste jaar. Daarnaast heb ik een goed lopende website over de mogelijke oplossingen voor de millieuproblemen van tegenwoordig waardoor ik al sinds mijn 15e financieel onafhankelijk ben van mijn ouders. Ik heb een vrijstaand huis in het pittoreske Muiden en een appartement op de Keizersgracht. Ik hoop dat je graag een keer een hapje met met me wilt eten. Veel liefs, Peter

Lieve Peter, Ik wil geen hapje met je eten. Laura

37

Competitieresultaten najaar 2008 en voorjaar 2009 Najaar 2008 US 1 (Dames 1e DIVISIE SWIFT (D) 1 SCYLLA 1 SKF 2 US 1 SAR '72 1 DOCOS 1 MARTENS I. FRANSSEN M. STEL V. WITTEVEEN S. VISSER M. US 2 (Dames 2e DIVISIE BULTMAN/SMASH '70 1 US 2 TORENSTAD 2 GTTC GRONINGEN 1 DISNIERATS 1 VISSER-KROOK L.A. SLOKKERS J. FOCKERT S. DE

GROEP 1) 10- 74 10- 52 10- 49 10- 47 10- 47 10- 31 27 24 12 18 9

17 13 5 4 2

US 3 (Hoofdkklasse poule 2) US 3 10DOV 1 10HBC 2 10DITO 1 10Amsterdam '78 1 10Treffers (B) 1 1062% 54% 41% 22% 22%

GROEP 1) 8- 66 8- 45 8- 33 8- 29 8- 27 18 21 24

13 12 10

US 4 (1.04) US 4 Tempo-Team 2 De Roemer 1 Nieuw Vennep 2 Treffers (B) 3 Koerdisch NL SV 1 72% 57% 41%

US 3 (Dames 3e DIVISIE GROEP 2) MESSCHENDORP PALLET 2 8- 55 ATC NIJMEGEN 1 8- 45 TRIAS 1 8- 37 US 3 8- 32 TAFELTENNIS ZWOLLE 2 8- 31 AUPERS-ALTENA A.A.T. ES R. VAN TOL I. VAN KEULEN K. VAN SOESTER D. US 1 (Heren 2e DIVISIE US 1 PECOS 2 ENTAC 1 TRIAS 1 DE TREFFERS (R) 1 ODION 1 DEKKERS T.J. ANTONIETTI M.G.E.F. OORSCHOT G. VAN US 2 (Heren 3e DIVISIE DE VELUWE 1 GTTC GRONINGEN 1 US 2 HILVERSUM 2 RAPIDITY 1 BLAUW-WIT 1 VISSER A. SCHMITZ B. POELWIJK R. HUISMAN R.

9 17 5 14 21

9 100% 9 52% 2 40% 4 28% 1 4%

27 21 15

24 17 12 0

HOFHEINZ D. SCHEFFER S. KAPPERS N. BRUSIK P. US 6 (1.02) HTC 1 Nootwheer 1 Treffers (B) 2 Rapidity 3 US 6 Limmen 1

90% 70% 50%

GROEP 1) 10- 68 10- 62 10- 57 10- 47 10- 37 10- 29 30 27 27 3

HIELKEMA M. TAAT J. KNOP S. WEIJLAND W. LOOSMAN W.L. US 5 (1.03) US 5 HBC 3 The Victory 2 Rapidity 4 De Victors 1 Alkmaar '71 1

GROEP 1) 10- 68 10- 55 10- 53 10- 50 10- 38 10- 36 30 30 30

PETERS R.T. UYLEMAN J. JONKER B. BEEMSTERBOER B.

BESSELING M. EIJDEN E. VAN DE RITMEESTER P. US 7 (2.08) Amsterdam '78 3 US 7 VDO 1 ZTTC 4 Spaarne 1 HTC 4

80% 62% 44% 0%

WITTEVEEN S. BOSSERT F.O. MARTENS I. BAYAZID A. VEENKER J. ANDERSON N.

86 62 47 46 33 15*

30 27 18 15

28 25 16 9

101010101010-

78 57 51 41 40 33

17 13 16 15 23

15 11 12 11 15

101010101010-

66 61 53 48 48 24

12 27 24 27

10 20 17 11

101010101010-

81 54 50 48 34 33

26 27 27

12 11 6

101010101010-

64 54 52 49 41 40

9 17 12 14 20 15

8 12 8 8 10 2

93% 92% 88% 60%

88% 84% 75% 73% 65%

83% 74% 70% 40%

46% 40% 22%

88% 70% 66% 57% 50% 13%

38

US 8 (2.04) Victory '55 1 TSTZ Haarlem 1 US 8 Amsterdam '78 4 The Victory 3 HBC 5 BRUMMELEN C. VAN BOTERMANS M. SLAGT R. KREIKE A.

US 9 (3.08) Uitgeest 1 US 9 TSO 2 Tempo-Team 6 Tazano 96 4 JOVO 6 FRANSSEN M. RONDE P. DE HIGLER A. POPA M. BEER B. DE GALLENKAMP M. NEUT M. VAN DE US 10 (3.14) Rapidity 6 JOVO 2 US 10 Bloemenkwartier 1 DOKO (V) 4 VDO 2 ZIJLSTRA P. UITSLAG E. KOK R. OFFERMANNS H.

US 11 (3.12) Victory '55 3 TSTZ Haarlem 4 Spaarne 2 HBC 6 US 11 VDO 3

101010101010-

73 61 57 51 36 22

24 27 24 15

16 17 13 4

101010101010-

73 71 46 41 36 33

3 9 19 14 17 13 6

3 100% 8 88% 14 73% 10 71% 11 64% 8 61% 3 50%

101010101010-

70 59 52 47 41 31

14 26 29 18

12 16 17 2

66% 62% 54% 26%

VREKEN J. EINERHAND M.P.W. LAAT J. DE NEUT N. VAN DE GHORBANI N. US 12 (5.11) US 12 TSTZ Haarlem 9 JOVO 7 Rijsenhout 1 Holendrecht 2 YU K. ORAL A. GELDEREN A. VAN ROOVERE B. DE VRIES R. DE TOL I. VAN

US 13 (7.04) ZTTC 14 US 13 Tempo-Team 12 MEO 5 De Volewijckers 5 Patrios 6 85% 61% 58% 11%

BRUYNEEL M. ROMER M. KRASSOVSKI I. SOESTER D. MEIJER A. AALBERSE R.

101010101010-

73 55 54 41 40 37

24 15 21 15 15

17 9 7 4 0

88888-

70% 60% 33% 26% 0%

53 40 39 36 32

15 12 15 12 6 12

13 10 11 7 3 4

101010101010-

76 64 63 45 27 25

26 11 20 10 6 11

19 8 13 6 3 3

86% 83% 73% 58% 50% 33%

73% 72% 65% 60% 50% 27%

Voorjaar 2009 US 1 (Heren 1e DIVISIE GROEP 2) CHARYBDIS 1 10- 78 BERGEYK 1 10- 70 KLUIS 1 10- 46 OPENLINE WESTA 2 10- 42 TTC DELTA MIDDELBURG 1 10- 36 US 1 10- 28

US 1 (Dames 1e DIVISIE GROEP 2) BULTMAN SMASH '70 1 10- 65 SWIFT (D) 2 10- 56 MESSCHENDORP PALLET 1 10- 55 AA-DRINK/FVT 2 10- 54 US 1 10- 43 DOCOS 1 10- 27 FRANSSEN M. 21 15 MARTENS I. 24 11 VISSER M. 12 5 FOCKERT S. DE 21 7 SLOKKERS J. 12 1 US 2 (Dames 2e DIVISIE GROEP 2) DOCOS 2 10- 84 AA-DRINK/FVT 3 10- 71 DTV '84 1 10- 53 MESSCHENDORP PALLET 2 10- 52 DISNIERATS 1 10- 26 US 2 10- 14 AUPERS-ALTENA A.A.T. ES R. VAN KEULEN K. VAN SOESTER D. TOL I. VAN

21 18 21 15 15

11 2 0 0 0

71% 45% 41% 33% 8%

ANTONIETTI M.G.E.F. DEKKERS T.J. OORSCHOT G. VAN

US 2 (Heren 3e DIVISIE ODION 1 US 2 HILVERSUM 4 GTTC GRONINGEN 2 HBC 1 NIEUW VENNEP 1 52% 11% 0% 0% 0%

SCHMIDT A. SCHMITZ B. HOFHEINZ D. POELWIJK R.

25 30 30

10 8 8

40% 26% 26%

GROEP 2) 10- 76 10- 52 10- 49 10- 46 10- 42 10- 35 6 30 14 27

5 19 8 11

83% 63% 57% 40%

39

US 3 (Heren 3e DIVISIE DOCOS 1 WANZL BELCRUM 2 SMASH (M) 1 US 3 VTV (N) 2 TAVERZO 2 JONKER B. UYLEMAN J. BEEMSTERBOER B. PETERS R.

18 30 24 18

11 14 10 4

101010101010-

81 52 48 46 43 30

SCHEFFER S. HUISMAN R. KAPPERS N. BRUSIK P. US 5 (0.01) Stede Broec 1 Spirit 2 The Victory 1 Rapidity 2 HBC 2 US 5

27 15 21 24

15 8 10 3

101010101010-

68 62 59 52 33 26

KNOP S. WEIJLAND W. HIELKEMA M. TAAT J. LOOSMAN W.L. US 6 (2.07) US 6 Victory '55 2 Castricum 1 ZTTC 5 Nootwheer 2 TSTZ Haarlem 3

17 20 15 12 20

US 4 (0.02) Rapidity 1 HTC 1 DOV 1 Stede Broec 2 US 4 Amsterdam '78 1

LEENDERS W.J. EIJDEN E. VAN DE BESSELING M. RITMEESTER P.

US 7 (2.06) TSTZ Haarlem 1 ASSV 1 US 7 GTTC Haarlem 2 Rapidity 5 Uitgeest 1 MARTENS I. BOSSERT F.O. BAYAZID A. VEENKER J. RONDE P. DE US 8 (2.04) VDO/SE 1 Nootwheer 3 Amsterdam '78 5 US 8 HBC 4 Tempo-Team 4 SLAGT R. BRUMMELEN C. VAN KREIKE A.

US 9 (3.15) US 9 Tazano 96 2 Tempo-Team 5 Patrios 1 HTC 6 Sporting SDO 1

GROEP 4) 10- 75 10- 58 10- 57 10- 45 10- 41 10- 24

8 5 3 2 3

1091091010-

74 51 49 43 42 31

18 29 20 17

17 24 12 8

101010101010-

82 68 63 34 29 20

12 24 12 15 12

10 17 8 8 4

101010101010-

79 60 53 50 46 12

23 29 29

14 17 9

61% 46% 41% 22%

FRANSSEN M. HIGLER A. NEUT M. VAN DE BEER B. DE GALLENKAMP M. POPA M. US 10 (3.13) US 10 ZTTC 7 Nieuw Vennep 3 Spaarne 2 HBC 7

55% 53% 47% 12%

47% 25% 20% 16% 15%

94% 82% 60% 47%

83% 70% 66% 53% 33%

101010101010-

69 56 51 47 44 33

18 24 12 21 12 3

15 18 9 13 6 1

88888-

83% 75% 75% 61% 50% 33%

51 50 40 34 25

KAM A.T. KOK R. UITSLAG E. ZIJLSTRA P. OFFERMANNS H. US 11 (3.09) Tazano 96 3 JOVO 2 US 11 TSO 2 HTC 5 Castricum 2

24 3 24 15 3

24 100% 2 66% 14 58% 5 33% 1 33%

101010101010-

59 57 50 49 44 39

YU K. EINERHAND M.P.W. VREKEN J. LAAT J. DE NEUT N. VAN DE US 12 (4.11) HTC 10 HBC 9 Spaarne 4 ZTTC 9 Rapidity 7 US 12

17 14 15 21 18

14 8 8 9 5

101010101010-

59 57 51 49 45 39

GHORBANI N. GELDEREN A. VAN ORAL A. ROOVERE B. DE TOL I. VAN VRIES R. DE US 13 (7.01) Rapidity 14 MEO 4 US 13 Tempo-Team 15 Amsterdam '78 11 Castricum 5

14 19 15 16 14 6

BRUYNEEL M. MEIJER A. SOESTER D. ROMER M. AALBERSE R. KRASSOVSKI I.

7 9 7 6 2 0

101010101010-

67 62 56 46 30 29*

18 9 15 15 15 15

12 6 9 9 8 7

82% 57% 53% 42% 27%

50% 47% 46% 37% 14% 0%

66% 66% 60% 60% 53% 46%

60% 58% 31%

40

QUIZZOEKER door Peter Ritmeester De antwoorden op de gegeven vragen zitten kriskras verstopt in het letterveld. De vragen staan in alfabetische volgorde wat hun antwoord betreft. De antwoorden kunnen alle kanten oplopen, zelfs diagonaal van rechtsonder naar linksboven. Wanneer je alle antwoorden hebt weggestreept, vormen de resterende letters in de leesrichting een wijsheid van de beroemde Franse filosoof Jean-Christophe Biscuit de la Rie. witte ster van team 2 you know (2x) linkse stille met zijn neus erin? lachebekje ouwe elfje zwarte botje speelse founding father hoort 100 te zijn

Z R E O B R E T S M E E B N G

R N E E V E T T I W T G A L S

E V A N D E R E IJ D E N N V B

F B N M E N R E K N O J A L D

F E E E E N A L V S E N G E N

E E L S R N S H R O K N F T E

H S E R S E A E R E O O P S S

C R M E E E D C U E C R R R S

S E M T N N L L K K N P E E N

H B U E A I E I E O R I IJ D A

E L R P V N A R N G V E E N R

T A B A N E T L A G N A M E F

V A N O O R S C H O T A O O A

S N A M R E T O B S E I V K R

L V V A N L I E R O P O N K L

beide handjes omhoog lange kale dikke wordt snel zwaarder maar niet zo zwaar in zijn nopjes partner van Jacobse? van plank tot nop

Prijsje winnen? Lever je oplossing uiterlijk 1 juli bij Peter in. Onder de goede oplossingen worden 3 puzzelboekjes verloot.

blonde

en, beviel het?

De prijswinnaars van de vorige puzzel zijn: Erwin Uitslag Richard Kok Jurgen Veenker

hoe precies?

Van harte!

loopwonder nog hoger!