Fundament Nieuws voor en van alumni van de Hotel Management School Maastricht | nummer 37 | december 2012
In dit nummer | Carrière als luchtverkeersleider | Gerard van Grinsven over hospitality in de zorg | In memoriam Annette Giesbers
1
3
4
Horizons in Hospitality
door Ankie Hoefnagels
ON(T)ROEREND GOED; ROB ZWARTJES EN GERARD HOPPENER OVER DE KUNST VAN HET VERKOPEN VAN STENEN EMOTIE Een huis kopen is een belangrijke gebeurtenis in een mensenleven die is omgeven met emoties en waarbij vaak een centrale rol is weggelegd voor een makelaar. Nu de huizenmarkt behoorlijk op slot zit, heeft de makelaardij het niet makkelijk. Rob Zwartjes [F 2004] is NVM [Nederlandse Vereniging van Makelaars] makelaar. Na zijn afstuderen ging hij aan de slag bij Dragt Makelaars in Veghel. Inmiddels is hij er vennoot. Gerard Hoppener verzorgt namens de hotelschool hospitality trainingen in verschillende branches. Op dit moment traint hij maar liefst 3500 NVM makelaars verspreid over heel Nederland. Fundament brengt Rob en Gerard samen in L’Étoile, het restaurant van Teaching Hotel Château Bethlehem. Rob, waarom heb jij voor het makelaarsvak gekozen en wat vind je er leuk aan? ‘Ik ben er bij toeval in gerold en het vak past helemaal bij mij. Ik wist aanvankelijk van niets en ben door Dragt van A tot Z opgeleid. In een paar jaar tijd heb ik de fijne kneepjes geleerd en zelfvertrouwen opgebouwd. Ik krijg een kick van de combinatie van mensenwerk en commercie. En ja, de link met de horeca ligt voor de hand. Als makelaar speel je een tijdje een rol in de levens van mensen en bouw je een echte band met ze
op. Zoals de barman alles te horen krijgt, krijg ik ook bijzondere inkijkjes in mensenlevens. En met iedereen is het anders. [lachend] Soms ben ik de ideale schoonzoon, dan weer de vriend met wie je zou kunnen gaan stappen. De ene klant is miljonair, de andere arbeider. Mensenkennis en uitstraling zijn dus enorm belangrijk. Klanten moeten zich bij je op hun gemak voelen. Ik ga met mensen vaak naar meerdere huizen kijken, maar help ook verkopende klanten om hun woning in de markt te zetten. Ik moet hen voor me winnen, maar ook scherp onderhandelen over de
prijs. Daarnaast zijn er de juridische en financiële aspecten die ik heel leuk vind. Ja, ik durf te stellen dat ik deze baan zonder mijn hotelschoolopleiding niet gekregen had.’ De Nederlandse huizenmarkt zit behoorlijk vast. Hoe gaat het bij jullie? Rob: ‘We draaien groene cijfers, maar daar moeten we hard voor werken. Nu hebben we een sterke positie in de regio. We hebben in ons 75-jarig bestaan veel vertrouwen opgebouwd. Als ik haast
★ | Fundament pagina 1
★ | In en om de HMSM www.hotelschoolmaastricht.nl
Vijf weetjes van twee mannen die goed ingevoerd zijn in de woningbranche heb kan mijn vriendin beter de boodschappen doen in Veghel dan ik. Ik word voortdurend door onze klanten staande gehouden.’ Er worden in Nederland 8000 huizen per maand verkocht op het moment, en er zijn 7000 makelaars. Ergens gaat dan toch iets niet goed? Rob beaamt het deels: ‘Er worden heus wel huizen verkocht. Maar mensen moeten gewoon niet de hoofdprijs willen. Wij durven ‘nee’ te zeggen tegen klanten en reële vraagprijzen overeen te komen. Je hebt overigens gelijk dat er een shake-out moet plaatsvinden in makelaarsland. Doordat de bedrijfstak is vrijgegeven zit er een hoop kaf tussen het koren.’ Gerard luistert actief mee. Wat vindt hij eigenlijk van de beroepsgroep en wat leert hij de cursisten in zijn trainingen? ‘Makelaars zijn een unieke beroepsgroep, net als hotello’s. Zo’n 20% is echt visionair, ook al valt er nog veel te leren wat betreft klantgerichtheid. Ik zie ook enorme verschillen tussen de regio’s waar ik kom. In de Randstad zijn de cursisten brutaler en mondiger dan in het Zuiden. En dat geldt ook voor de klanten. In mijn cursus gebruik ik voortdurend de metafoor van de horeca. Ik laat mensen anders tegen hun beroep aankijken. Met prikkelende, confronterende voorbeelden. Ik leer ze echt contact te maken met de klant. Veel makelaars kennen hun klant namelijk helemaal niet. En doordat ze geen acht op hen slaan gaan ze zenden, een riedel afdraaien. Ze beginnen bijvoorbeeld standaard op zolder en dalen dan af naar wat zij de mooiste kamer vinden. Maar misschien ziet de klant dat wel helemaal niet zo. Een schrijnend voorbeeld vond ik een makelaar die verbaasd was dat het routinematige riedeltje dat ze afstak bij de ene klant goed aansloeg en bij de andere totaal niet. Ja natuurlijk! Omdat iedere
klant anders is! Alleen al door je woordkeuze, kun je inspelen op het type klant dat je voor je hebt. Heb je het over m2 of over een ruime kamer? Over de lichtinval of over de warme en gezellige uitstraling? Ik werk met een gedragstypologie die mijn cursisten kan helpen om te gaan met moeilijke, dominante klanten. Kort gezegd leer ik de makelaars aan verwachtingenmanagement te doen en de verantwoordelijkheid daar te leggen waar hij hoort. Door de klant aan het begin van de transactie letterlijk te vragen ‘wat verwacht u van mij?’ en hem/ haar te vertellen ‘wat mag u van mij verwachten’ leg je het proces volledig open.’ Rob is enthousiast over Gerards aanpak: ‘Ik ben nu toch wel nieuwsgierig. Meestal zijn die verplichte cursussen erg saai, maar hier herken ik veel in. Ik denk dat ik het aardig goed doe, maar er zijn zeker dingen die beter kunnen. Voor onze beroepsgroep is het natuurlijk alleen maar goed om eens opgeschud te worden en weer stil te staan bij waar het allemaal om draait.’ P.S.: Daags na het interview wordt het regeerakkoord, met daarin het nieuws over de beperking van de hypotheekrente-aftrek, bekend. Wat vindt Rob ervan? ‘Dat er met de hypotheekrente iets moest gebeuren was te verwachten en onontkoombaar. Alleen de mate waarin was nog onduidelijk. En ook wisten we niet of bestaande gevallen er aan moesten geloven. De maatregelen voor bestaande hypotheken zijn beperkt, het is vooral een psychologische maatregel. Eindelijk duidelijkheid. We krijgen zelfs een ‘eigen’ minister [minister Wonen en Rijksdienst] voor de woningmarkt! Dit geeft maar weer aan hoe belangrijk de woningmarkt voor de Nederlandse economie is. De woningmarkt draait volledig op basis van consumentenvertrouwen. Hopelijk neemt dat vertrouwen snel toe en komt de woningmarkt weer in beweging!’ ★
Rob: ‘Sommige mensen zijn de hele week appeltaart aan het bakken en kopen zich suf aan verse bloemen. Maar daar zit ’t hem niet in. Het is wel enorm belangrijk dat je huis fris en netjes is. Je kunt je geld dus beter steken in het witten of behangen van een groezelige muur.’ Rob: ‘Sommige kopers kraken een huis eerst tot op het bot af en brengen dan een bod uit. Daar prikt de makelaar zo doorheen. Breng liever een goed onderbouwd bod uit.’ Gerard: ‘Er zijn mensen [vaak vrouwen] die van huizen bezichtigen een goedkoop dagje uit maken. Dagje Arnhem, met koffie, een lunch en bezichtigingen van leuke pandjes. Kostbare verloren tijd! Gerard raadt makelaars aan om daar met slimme vragen doorheen te prikken.’ Rob: ‘In negen van de tien gevallen beslist de vrouw over de aankoop.’ Gerard: ’Ik kijk voor mijn trainingen veel huizenprogramma’s. Vooral de Engelstalige programma’s ‘De grote verhuizing’ en ‘Undercover makelaar’ zijn leuk en leerzaam. Een grappig filmpje over het imago van makelaars vind je bij Koefnoen (YouTube Koefnoen - Joris en Monique).’
★ | Fundament pagina 2
★ | De Wending www.hotelschoolmaastricht.nl www.hotelschoolmaastricht.nl
door Nicoline Wisse Smit [F 1994]
Silvie Bernards
over het multitasken als luchtverkeersleider Niet al onze afgestudeerden komen in de hotellerie terecht. Sommigen kiezen voor een loopbaan in het toerisme of de facilitaire dienstverlening. Weer anderen gooien het roer radicaal om en gaan iets totaal anders doen. Over deze alumni gaat ‘De Wending’. In dit nummer is Silvie Bernards [F 2009] aan het woord over haar carrière als luchtverkeersleider. Al in 2009 behaalde Silvie haar Funda. Toch is ze pas sinds juli dit jaar echt aan het werk. Ze heeft echter niet stil gezeten. In de afgelopen jaren is ze opgeleid tot luchtverkeersleider. Een baan vol afwisseling waarbij haar resultaatgerichtheid, focus en stressbestendigheid goed van pas komen. Tijdens haar studie bezocht Silvie de Carrièrebeurs in Utrecht. Al tijdens haar managementstage sprak werving en selectie haar aan, maar tijdens de beurs raakte ze in gesprek met een verkeersleider van Luchtverkeersleiding Nederland [LVNL] . Ze woonde een voorlichtingsdag bij. Wat volgde was een selectieprocedure van bijna vijftien weken. Ze doorliep de rondes één voor één, terwijl ze aan het afstuderen was. ‘Tijdens het afstuderen kon ik op de steun van de Hotelschool rekenen om aan de selectie deel te nemen. Dat gaf mij ruimte’, vertelt Silvie. Na capaciteitstests, persoonlijkheidstests, interview, assessment, simulatietesten en medische keuring was het zover. Ze mocht aan de opleiding tot luchtverkeersleider beginnen. Een opleiding van drie tot vier jaar die in principe baanzekerheid biedt. Of zoals ze het zelf zegt: ‘Als je de opleiding succesvol doorloopt, dan ben je zeker van een baan.’ En die baan, die heeft ze ondertussen. ‘Continu uitgedaagd worden, multitasken en resultaatgerichtheid kenmerken het werk van een luchtverkeersleider. Dat past goed bij mij. Op bepaalde manieren komt ook de Hotelschool terug, bijvoorbeeld op het gebied van stressbestendigheid. Onder druk presteren en snel schakelen is ook kenmerkend voor de horeca. De Hotelschool heeft me gevormd. Sociaal, snel keuzes maken, het afwegen van gevolgen. Meteen na de middelbare school had ik de opleiding tot luchtverkeersleider nooit gehaald. Ik ben gegroeid op de Hotelschool.’ Ook in de toekomst denkt Silvie dit werk te blijven doen. ‘De meesten zijn luchtverkeersleider tot hun pensioenleeftijd. Het blijft uitdagend en afwisselend. Je weet nooit wat voor verkeer je krijgt en met welke situaties je moet dealen. Bovendien kun je nevenfuncties vervullen. Zelf ben ik ondertussen actief in de werving en selectie. Ooit hoop ik wellicht een managementfunctie binnen die afdeling te vervullen naast mijn werk als luchtverkeersleider.’
Ze legt uit hoe het werkveld eruit ziet. LVNL is verantwoordelijk voor het civiele luchtverkeer boven Nederland. Ze werken op de luchthavens Amsterdam Airport Schiphol, Maastricht Aachen Airport, Groningen Airport Eelde en Rotterdam The Hague Airport. Op iedere locatie heb je luchtverkeersleiders op de toren. Approach – de naderingsverkeersleiding en tweede laag in de lucht – en Area Control – de verkeersleiding boven Nederland en derde laag – geven verkeersleiding vanachter radarschermen. Boven de derde laag vind je de verkeersleiders van EUROCONTROL. Zij maken geen deel uit van LVNL. Silvie werkt bij Area control. Ze ‘bedient’ het hogere luchtruim met als doel de vliegtuigen te separeren en daarna veilig af te leveren aan de volgende unit. Dit kan de Approach unit van een luchthaven zijn, EUROCONTROL, of een buitenlandse sector. Dat werk doet ze steeds samen met een collega. De één achter de radar heeft het contact met de vliegtuigen, de ander in de plannerpositie hangt aan de telefoon met de verschillende coördinatiepartners. Haar dag is goed als ze vliegtuigen efficiënt, zonder teveel vertraging of onnodig omvliegen, en veilig kan afleveren aan de volgende unit. ‘Iedere dag kent verschillende piekmomenten. Dat is hard doorwerken. Als het dan lukt om de vliegtuigen tijdig af te leveren, heb je het goed gedaan. Geen situatie is vergelijkbaar. Dat maakt het uitdagend.’ De sfeer binnen het bedrijf is informeel, de achtergrond van de mensen verschillend. Prestatiegerichtheid lijkt de gemeenschappelijke deler. Silvie is blij met de Hotelschool als vooropleiding. Achteraf had ze misschien iets meer managementervaring willen opdoen om haar mannetje te staan. Juist ook omdat het belangrijk is dat je als luchtverkeersleider zorgt dat er gebeurt wat jij wilt; jij bent ‘in control’. Wel noemt ze meteen dat het leiding geven voldoende is ingebed op de Hotelschool. Bovendien heeft ze van haar stage als recruiter geen dag spijt, want ook van die bagage maakt ze gebruik in haar nevenfunctie. ‘Of er spanning is tussen de verschillende onderdelen? De zwarte en de witte brigade kunnen een voorbeeld aan ons nemen’, besluit Silvie met een lach. Voor meer informatie en de huidige selectieprocedure www.luchtverkeersleider.nl ★ ★ | Fundament pagina 3
★ | Hospitality www.hotelschoolmaastricht.nl
door Nicoline Wisse Smit [F 1994]
Anders door bij jezelf te blijven Ieder jaar leidt de HMSM 250 jonge mensen op tot startend hotelmanager. Dat is de core business. Niet alle afgestudeerden komen in de hotellerie terecht. Sommigen kiezen voor een loopbaan in het bankwezen, de facilitaire dienstverlening of een aanverwante branche. Dit keer Gerard van Grinsven [F 1982] aan het woord over de move van The Ritz-Carlton naar health hospitality. Gerard van Grinsven staat als President & CEO aan het hoofd van het Henry Ford West Bloomfield Hospital. Een ziekenhuis uit de koker van het Henry Ford Health System, gelegen in een voorstad van Detroit. Een ziekenhuis dat dingen anders doet. Waar uitslapen mag. Een ziekenhuis dat spreekt van gasten in plaats van patiënten. Een ‘Community Center for Wellbeing’ op sterrenniveau. ‘Patiënten hebben meer zorg nodig dan gasten in een hotel. Het is Henry Ford zelf die in 1915 bij de opening van het Henri Ford Health System zei een ziekenhuis te willen creëren als een hotel. Bijna 90 jaar later namen ze mij aan’, vertelt Gerard. Gerard is hotelier in hart en nieren. Na de HMSM werkte hij in Engeland en Azië voor The Oriental Hotel Group en The Peninsula. In 1994 maakte hij de overstap naar RitzCarlton. In 12 jaar tijd opende hij als Vice President Food & Beverage en Regional Vice President wereldwijd 20 hotels. De CEO van het Henry Ford Health System was als vaste gast onder de indruk van het leiderschap van Gerard. Ze wist hem te bewegen de overstap naar de zorg te maken en gaf hem de vrije hand. Gerard licht zijn overstap toe: ‘Ik stond op het ontwikkelen van mijn eigen concept. Ik wist niets van het ziekenhuiswezen. Om succesvol te zijn, had ik de vrijheid nodig om mijn eigen talenten naar de tafel te brengen. In het begin was het lastig. Niemand geloofde dat een hotelier een ziekenhuis kon leiden. Er was veel weerstand. Mensen zeiden dat ik niet wist wat ik deed. Vanuit het topmanagement mocht ik op steun rekenen, ze boden me de ruimte. Het resultaat werd zichtbaar bij de opening: een successvol, creatief ‘Blue Ocean’ concept. Toen verdween de kritiek. Nu bedanken de patiënten de dokters en krijgt het ziekenhuis volop aandacht vanwege de hoge betrokkenheid van patiënten, ‘top quality’ en financiële resultaten.’ Er zijn nogal wat verschillen met de reguliere zorg. Zo was het center drie jaar na opening al rendabel. Dit lijkt het resultaat van het ‘omdenken’ dat Gerard eigen is dat tot uiting komt in ideeën als de hond in de lobby, valet parking, 24/7 roomservice en klassieke concerten. Doordat patiënten zelf bepalen wat ze willen eten en wanneer, is er minder afval. En dit zijn slechts enkele voorbeelden van dingen op een andere manier slimmer doen. De entourage en service die doen denken aan een hotel, dragen bij aan reductie van stress en vlot herstel. Omdat het Amerikaanse healthsysteem een vaste vergoeding kent per patiënt, heeft een snel herstel invloed op het resultaat onder de streep. Het ziekenhuis positioneert zich als een ‘Community Center for Wellbeing’. Dat is geen lege leus. Gerard had een ziekenhuis voor ogen dat midden in de samenleving staat. Daartoe bezocht hij in het jaar voor de opening iedere dag een gezin in de buurt. Ook ‘food inspiration’ speelt een belangrijke rol. Met obesitas als grootste
boosdoener in de States houdt het ziekenhuis zich intensief bezig met het promoten van een healthy lifestyle. Gerard ziet het onderhouden van gezondheid als het continuüm van de patiëntenzorg. Hij benadert food als een medicijn en refereert aan de genezende kracht van voedsel. Het center heeft health coaches in dienst en is uitgerust met een groentekas en kookstudio. Hier kunnen patiënten en omwonenden terecht. Dat de waardering groot is, blijkt uit de 250 externe gasten die dagelijks in het restaurant aanschuiven. Gerard ontwikkelde een concept dat de beste klinische zorg biedt in combinatie met service en een accent op wellness. De artsen noemt hij de Michael Jordans van de gezondheidszorg. Hij selecteerde ze niet enkel op hun medisch kunnen, maar ook op hun sociale vaardigheden. ‘Aan mensen die niet met mensen kunnen omgaan, heb je in de gezondheidszorg niets’, licht hij toe. In de selectieprocedure werd hij bijgestaan door een organisatie uit Nebraska, Talent Plus, die mensen beoordeelt op hun talenten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Gerard de eerste is die het ‘Talent Based Organisation concept’ binnen de ziekenzorg inzette: het ontwikkelen en werken vanuit talenten is zijn motto. Hij denkt kort na over het advies dat hij de Hotelschoolstudent hierover wil meegeven. Dan antwoordt hij:
Blue Ocean Strategy De Rode Oceaan staat voor een markt waarin spelers elkaar hard beconcurreren volgens de bestaande regels. Moordende concurrentie met als gevolg figuurlijk vloeiend bloed. Vandaar de benaming Rode Oceaan. De Blauwe Oceaan staat voor de nog onbekende en onontgonnen marktruimte, waar dus ook nog geen concurrentie aanwezig is. De kern is zogenaamde waardevernieuwing. De strategie werd in 2005 gepubliceerd in het gelijknamige boek, geschreven door W. Chan Kim en Renée Mauborgne van The Blue Ocean Strategy Institute van INSEAD.
★ | Fundament pagina 4
★ | Hospitality www.hotelschoolmaastricht.nl
Een ziekenhuis anders • 191 privé kamers
• 24/7 roomservice
• Communicatieve, medische staf
• Uitslapen mag
• Dagverse, biologische producten
• Wellness instituut
• Trouwlocatie
• Klassieke concerten
• Wekelijks biologische markt
• Leenhond
• Kooktheater
• Valet parking
‘Eerlijk zijn ten opzichte van jezelf en jezelf leren kennen. Soms lijken jonge mensen van de Hotelschool niet eerlijk over hun talenten. Dan weet je ook niet waar je waarde kunt toevoegen. Het loont om tijd te investeren in het ontdekken van je talenten en hetgeen je ermee wilt doen. Probeer niet iemand te zijn die je nooit kunt zijn. Mensen die werken vanuit hun natuurlijke talenten blijken meer in balans en gelukkiger.’ De Maastrichtenaar is extern georiënteerd. Het midden in de samenleving staan geeft hem energie. Hij is een veelgevraagde spreker. Inspireren doet hij met plezier. Omdat anderen van zijn visie op de zorg kunnen leren en hij waarde hecht aan de gezondheid in de samenleving, maar ook omdat hij leert wanneer hij reist. ‘Dat leren maakt mij een beter leider. Of het nu gaat om een lezing bij de Bank of Scotland of voor de 60 ziekenhuizen die West Bloomfield hebben bezocht. Het gaat erom de deur open te houden naar je eigen bedrijfstak, maar ook richting andere branches. Om altijd open te staan voor verandering.’ Mede vanwege zijn innovatiekracht en visionair leiderschap won het Henry Ford West Bloomfield Hospital in 2011 de Malcolm Baldrige Quality Award. De hoogst mogelijke erkenning, uitgereikt door Mr President himself. Een award waarvoor je enkel in aanmerking komt als je zelfs je grootste geheimen prijs geeft. Een oorkonde die Gerard eerder tot tweemaal toe in de wacht sleepte voor Ritz Carlton. Ooit werd Gerard bijna van de Hotelschool afgestuurd. Katholiek opgevoed en net onder moeders rokken vandaan genoot hij van de vrijheid, totdat zijn vader een flinke brief thuisgestuurd kreeg. ‘Toen wist ik dat het tijd was voor verandering. Discipline is het belangrijkste dat ik op de Hotelschool heb geleerd. Discipline, zodat je doet wat je moet doen om succesvol te worden.’ Succesvol is de 52-jarige hotelier intussen zeker. Zelf zegt hij: ‘My career hasn’t started yet. Wat mijn volgende stap is, weet ik nog niet. Met mij weet je het nooit. Misschien ga ik een luchtvaartmaatschappij leiden of een resort met een medische afdeling. Een plek waar mensen hun stressvol leven even kunnen ontvluchten en nadenken over het leiden van een beter leven. Ik ben jong en houd mijzelf scherp. Ik ga niet nadenken over wat ik ga doen als ik oud word. Ik denk nog steeds na over hoe ik mijn talenten kan ontplooien en waarde kan toevoegen aan een organisatie. Misschien word ik wel directeur van de Hotelschool.’ Gerard beëindigt het interview met wat hij de Hotelschool wil meegeven. ‘Ik weet niet zo heel veel van de Hotelschool, maar ik hoop dat de opleiding zich nog globaler gaat manifesteren en zich profileert als een unieke wereldklasse hotelschool die met de steun van Hogeschool Zuyd de vrijheid heeft om innovatief te denken. De Hotelschool in Maastricht is zo uniek. Hoe kunnen we die eigenheid vertalen naar beste hotelschool ter wereld? Iedere ambitie die minder is, is niet acceptabel. ★ ★ | Fundament pagina 5
★ | Om te weten www.hotelschoolmaastricht.nl
Om te weten
Ben je verhuisd, heb je promotie gemaakt, een post-hbo of post-universitaire studie afgerond of ben je voor jezelf begonnen, laat het ons weten. ‘Om te weten’ besteedt aandacht aan wetenswaardigheden van de HMSM en somt veranderingen en ontwikkelingen op betreffende jouw loopbaan. ‘Om te weten’ staat stil bij het wel en wee van alumni. Feiten en cijfers, geef ze aan ons door!
door Leonne Huveners
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18 22
23
24
25
26
19
20
21
Babies: 1) 16 januari: Lotte, dochter van Charlotte Troubleyn [F 2005] en Sander Weetink [F 2005]. 2) 22 februari: Oscar, zoon van Lianne Ritzen [F 2006] en Paul Grootings [F 2006]. 3) 28 februari: Bodi, zoon van Ellen van der Mierden [F 2004] en Tommy van Asten. 4) 1 april: Amber, dochter van Ilse Deenen [F 2004] en Frank Matheij, zusje van Sander. 5) 24 april: Friso, zoon van Barbara Becking [F 2002] en Bas Janse, broertje van Rosalie. 6) 26 april: Sofia, dochter van Sanne Dohmen [F 2007] en Deivy Lara Hernandez. 7) 3 mei: Charlotte en Tijn, dochter en zoon van Claudia van Heel [F 2003] en Michiel Labee, zusje en broertje van Tom. 8) 24 mei: Naomi Isabel, dochter van Ingrid van der Meijs [F 2001] en Patrick van der Meide, zusje van Milou Charlot. 9) 3 juni: Olivier, zoon van Emma Fikkert [F 2002] en Roeland van der Laan.
10) 10 juni: Annemijn, dochter van Conchita van Ruiten [F 2000] en Reimer Hettema. 11) 12 juni: Josephine, dochter van Simone van Kiers [F 2001] en Andres Boot.
20) 23 november: Minke, dochter van Marike van Rijsewijk [F 2000] en Gijs Flameling, zusje van Hulke en Jetze. 21) 27 november: Tybbe, zoon van Jeanine Uittenbogaard [F 2004] en Corné Evers.
12) 5 juli: Eef, dochter van Marloes Meyer [F 2000] en Martijn Blom. 13) 31 juli: Huub, zoon van Mariëlle Siertsema [F 1996] en Kurt van Heerewaarden, broertje van Daan. 14) 3 augustus: Fleur, dochter van Judith Baas [F 2007] en Marijn Ostermann, zusje van Thomas
HUWELIJKen: 22) Rob Keijsers [F 2001] en Christel Meijer zijn op 17 mei in het huwelijk getreden.
15) 25 augustus: Mette, dochter van Judith van Lierop [F 2005] en Johnny van den Bliek, zusje van Stef.
23) Ellen Molenwijk [F 2005] en Jeroen Pieterse [F 2005] zijn op 12 juni in het huwelijk getreden.
16) 16 oktober: Alcidie Elise, dochter van Alcidie Mommers [F 1998] en Jan Kees van der Meulen.
24) Saskia Koemans [F 1994] en Wim Aarnink zijn op 30 juni in het huwelijk getreden.
17) 26 oktober: Simon, zoon van Jeanine en Martijn Aarts [F 1999].
25) Mariëlle Wouthuis [F 2004] en Ivo van den Belt [F 1999] zijn op 28 juli in het huwelijk getreden.
18) 30 oktober: Mink, zoon van Sanne te Boekhorst [F 2005] en Wouter Kuipers [F 2003].
26) Inge Bouwmans [F 2010] en Michel Gesthuizen [F 2009] zijn op 2 oktober in het huwelijk getreden en kort daarvoor verloofd in Shanghai.
19) 12 november: Nenna, dochter van Haitske van Asten [F 2002] en Joost Claessens, zusje van Sare.
★ | Fundament pagina 6
★ | Om te weten www.hotelschoolmaastricht.nl
Funda-uitreiking 14 september 2012, 163 Fundalisten
JUBILEUM Marjo Ummels vierde in oktober haar 25 jarig jubileum als docent communicatie en Engels.
AFSCHEID Peter Camp heeft na 34 jaar afscheid genomen van de hotelschool. In 1978 begon hij zijn carrière als studentmentor. Al snel werd zijn takenpakket uitgebreid met voorlichting. Onvermoeibaar reisde hij langs scholen en beurzen om de hotelschool te promoten. Daarnaast organiseerde hij lange tijd de open dagen en de schoolintroductie. Tot slot was jij actief als stagebegeleider Italië, waar hij als echte Italofiel enorm van genoot. Peter heeft veel voor de hotelschool betekend. Zijn afscheidsreceptie werd dan ook druk bezocht door [oud] collega’s en [oud] studenten.
Op 14 september hebben 163 studenten hun Funda tijdens een feestelijke bijeenkomst in het MECC in ontvangst genomen.
PRESENTATIE MICHELIN 2013 bij HMSM Krijg je er een bij, of raak je er een kwijt? Die vraag is altijd weer heel spannend voor de top van de Nederlandse restaurantwereld. Op 26 november maakte Michelin in een zinderende ambiance de Nederlandse sterren bekend op de HMSM en presenteerde tevens de nieuwe editie van haar restaurantgids. Docenten en studenten organiseerden het event in nauwe samenwerking met Michelin en Koninklijke Horeca Nederland. Sprekers waren onder andere Lodewijk van der Grinten [F 1984], directeur Koninkijke Horeca Nederland en Onno Hoes, burgemeester van Maastricht. Food trendwatcher Hans Steenbergen presenteerde samen met studenten Evelyne Curfs, Marjolein Harder, Coen de Kruijf, Imke Smulders en Lieve Vrijsen [allen 4e jaars HMSM] de resultaten van hun afstudeerproject naar de manieren
waarop een restaurant het keuzeproces van de consument kan beïnvloeden via informatievoorziening. Één van de opvallende resultaten van het onderzoek was de trend om steeds later te beslissen bij een restaurantbezoek. Blijkbaar is 28 procent impulsief. De overige 72 procent van de restaurantbezoeken is over het algemeen minder dan één week of één tot twee weken van te voren gepland. Het meest belangrijke informatiekanaal, ondanks alle technologische ontwikkelingen anno 2012, blijkt nog steeds mondtot-mondreclame te zijn. Daarnaast wordt veel gebruik gemaakt van recensies op websites en de website van het restaurant zelf. De studenten raadden hun, zichtbaar zenuwachtige, publiek aan om juist in tijden van crisis maatwerk aan de gast te leveren. Benader je een gast met authenticiteit en maatwerk dan gaat er een ambassadeur naar buiten!
★ | Fundament pagina 7
★ | In memoriam
★ | Colofon
Annette Giesbers Nummer 37, december 2012 Fundament is een uitgave van het Alumni Netwerk van de Hotel Management School Maastricht. Afkortingen HMSM: Hotel Management School Maastricht THCB: Teaching Hotel Château Bethlehem Redactie Ankie Hoefnagels, Leonne Huveners, Nicoline Wisse Smit Ontwerp Obidesign, Maastricht
Annette Giesbers is op 2 september na een kort ziekbed overleden. Ze was pas 53 jaar. Velen kennen Annette als aanspreekpunt binnen Bureau Stages. Het belang van studenten stond voor haar altijd voorop. Annette startte haar carrière bij Zuyd op de HEAO in oktober 1985. Hier werkte ze een jaar. Vanuit de Tolk Vertaleropleiding, waar ze in maart 1989 begon, maakte ze in januari 1996 de overstap naar de Hoge Hotelschool Maastricht. Ze doceerde Spaans en vervulde een aantal jaren de rol van studiefasecoördinator. Later was ze actief binnen Bureau Stages, als stagebegeleider, beleidsmedewerker en voormalig Hoofd Stages. Wij herinneren Annette als een warme persoon en attente, gedreven collega met aandacht voor eenieder. Hoewel ze zelf het liefst in de luwte bleef, was ze betrokken bij haar studenten. Geen moeite was haar te veel. Dag en
Redactie-adres Hotel Management School Maastricht Alumni Netwerk Postbus 3900 6202 NX Maastricht T: +31 (0)43 352 8282 F: +31 (0)43 352 8285
[email protected] De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken te herzien voor publicatie. De meningen en ideeën weergegeven in Fundament komen niet noodzakelijkerwijs overeen met die van de redactie. Copyright is in handen van Fundament en van de individuele auteurs. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd zonder goedkeuring van de redactie.
ISSN: 1876-4088
nacht zette zij zich voor hen in. Ook onderhield ze een warm contact met alumni. Een reactie van alumni uit China: “Annette was altijd vol interesse naar onze belevingen in China, zowel op zakelijk als op privé gebied, maar over haar eigen leven erg bescheiden. Wij keken uit naar haar halfjaarlijkse bezoek waar zij ons als alumni uitnodigde voor een etentje. Een gezellig samenzijn waar de gebeurtenissen van het afgelopen half jaar werden besproken. Annette was vol belangstelling naar onze ontwikkelingen. Zij stimuleerde eveneens het contact tussen stagiairs en alumni. Annette wilde verzekerd zijn van een perfecte stage en mooie ervaring in China voor de studenten. Niemand werd vergeten – een bijzondere betrokkenheid kenmerkt haar. Ons laatste etentje was in maart, zij zou afgelopen najaar weer terug zijn in China … “ We zullen Annette missen. De familie van Annette is dankbaar voor de vele, persoonlijke dankbetuigingen. Het doet de familie goed om te lezen dat zij in de harten van velen een bijzondere plaats innam.
★ | Fundament pagina 8
