Hoop van Israël. De Trojaanse oorsprong van de Europese koningshuizen!

Hoop van Israël De Trojaanse oorsprong van de Europese koningshuizen! Volgens de Britse historicus Nennius is een groep mensen, onder leiding van BRUTUS, Engeland binnengevallen ongeveer 1100 jaar vóór de Messias met het opzetten van een dynastie van Britse koningen. Wie was deze Brutus; en waar kwam hij vandaan? De legendes en geschiedenis van de oude wereld traceren Brutus en zijn bende terug naar Italië en, door middel van zijn voorouders, terug naar de TROJE van HOMERUS! Lees het fascinerende verhaal van een Israëlitische vluchteling uit Egypte die de beroemde stad TROJE op de Dardanellen opgericht heeft en met de start van de lijnen van Judese koningen die er nu nog zijn in Europa, vandaag!

John D. Keyser Als de wind door de stenen muren en kantelen waait op de top van de heuvel van Hissarlik, dan als met een echoën van de geluiden van botsende legers door de oude ruïnes. Met een beetje fantasie kunnen de helden van Troje worden gezien wandelende door de straten en in het verdedigen van de muren van de citadel tegen de Griekse legers op de vlakte van de Troas. Deze plek van het oude Troje, vier mijl van de Egeïsche zee en vier mijl van de Dardanellen in West-Turkije, staat vol met spookachtige figuren en mythologische scènes van de oude wereld voor de liefhebbers van de epische gedichten van Homerus. Dit is voor de lezers van de klassiekers onder ons, bedwelmende spul! Nadat de herinneringen verschoten zijn van de veldslagen die werden gevochten en het dramatische leven van de Homerische helden uit het menselijke bewustzijn verdwenen, werd het verhaal van Troje en de Trojaanse paarden als een Fabel geacht door de volgende generaties. Met behoud van een kern van waarheid, werd de oude geschiedenis verward met verhalen van bijna onzinnige proporties, door de helden van het verleden tot een super-menselijk en goddelijk standbeeld verheven. Deze verhalen, gesponnen door de Barden en vertellers, gingen deel uitmaken van de merendeel Griekse legend en sagen.

De legendes van Troy De legenden beweren dat de oudste stad in het land van Troje (de Troas) werd opgericht door Teukros, die een zoon was van de Skamandros (een stroming op Kreta, volgens John Tzetzes, de 12e eeuwse Byzantijnse dichter en grammaticus) en de nimf Idaea. Tijdens het bewind van Teukros dreef DARDANUS --zoon van Zeus en de nimf Electra-- van het eiland Samothrake in de Egeïsche zee naar de Troas, in een grote vloed in het Middellandse-Zeegebied. Nadat hij in de Troas aankwam, ontving Dardanus een grote landconcessie van Teukros en trouwde hij met zijn dochter Batea, kort daarna was de oprichting van de stad van DARDANIA aan de voet van de BERG IDA. Na de dood van Teukros, volgde Dardanus hem op als koning, en de hele land werd DARDANIA genoemd.

Hij verwekte Erichthonios, die TROS verwekte bij Astyoche, dochter van Simois. Tros gaf het land de naam TROJE (na zichzelf) en de mensen TROES (TROJANEN). Bij Callirrhoë, dochter van Scamander, had Tros drie zonen --Ilus Assaracus en Ganymedes. Van twee van Tros zonen --Ilus en Assaracus-- ontsprongen twee afzonderlijke lijnen; Ilus, Laomedon, Priamus, Hector; en Assaracus, Capys, Anchises, Aeneas. Volgens de Encyclopedia Britannica : Ilus ging naar Phrygië, waar hij ontving, als een prijs in een worstelwedstrijd van de koning van Frygië, een bonte koe, met het bevel om een stad te vinden waar ze kon rusten. De koe lag op de heuvel van de Frygische Ate; hier stichtte ILus; Ilion en Dardania, Troje en Ilion werden een stad. Geleid door de wens met een teken van Zeus, bad Ilus en vond liggende vóór zijn tent het Palladium, een houten standbeeld van Pallas, waarvoor hij een tempel bouwde. Bij Eurydice, de dochter van Adrastus, had hij een zoon, Laomedon, gehuwd met Strymo, een dochter van Scamander (of Placia, dochter van ATREUS of Leucippus). In zijn regeerperiode, Poseidon en Apollo (of Poseidon alleen), bouwde men de muren van Troje, maar Laomedon heeft hun beloning ingehouden. Tijdens zijn regering belegerde HERACLES de stad en nam die in, vermoorde Laomedon en zijn kinderen, met uitzondering van één dochter, Hesione, en één zoon, Podarces. -1943 editie. Vol. 22, p. 503. Volgens de legenden, werd het leven van deze Podarces gespaard op verzoek van Hesione --op voorwaarde dat Podarces eerst een slaaf werd en vervolgens verlost zo worden door Hesione. Hesione gaf haar sluier voor hem; Vandaar zijn naam PRIAMUS (Grieks voor "te kopen"). Na het behalen van zijn vrijheid, huwde Priamus eerst met Arisbe en vervolgens Hecuba, kreeg 50 zonen en 12 dochters! Onder deze zonen waren HECTOR en PARIS, en onder de dochters Polyxena en Cassandra. Paris werd verloofd met Oenone en schonk de gouden 'appel van strijd' aan Aphrodite (die hem de eerlijke liefde van vrouwen beloofde) en bracht over Troje de wrok van Hera en Athena. Hierop bezocht Paris Sparta, en heeft genade gevonden bij HELEN, de erfgename van Tyndareos en vrouw van MENELAUS, zoon van ATREUS, en bracht haar naar Troje. Om Helen terug te krijgen, belegerden de ACHAEËRS onder AGAMEMNON, de broer van Menelaos, Troje voor tien jaar. In het tiende jaar van het beleg werd Hector gedood door Achilles, en hij door Paris. Tot slot werd een houten paard gebouwd, met binnenin de Achaeërs daarin verborgen. Het Griekse leger en de vloot trok vervolgens naar Tenedos --met te beweren het beleg te hebben beëindigd. De Trojanen die zien dat het Griekse leger was weg gegaan, opende de poorten en brachten het houten paard in Troje. Die nacht kwamen de verborgen Grieken uit het paard, opende de poorten van de stad voor de terugkerende Grieken, en Troje werd uiteindelijk ingenomen.

Ilias van Homerus De Griekse schrijver Homer nam de legendes over van zijn voorouders, en eventueel andere bronnen die beschikbaar waren voor hem, en schreef de Ilias --een episch gedicht in vierentwintig boeken die zich bezighouden met het laatste jaar van het beleg van Troje. Het centrale thema van dit epische gedicht is de toorn van de Griekse held Achilles, Prins van de Myrmidonen, en de tragische gevolgen van zijn woede. Het Homerische verhaal begint met een ruzie tussen Achilles en Agamemnon, de commandant van de Griekse troepen:

Agamemnon heeft als een prijs ontvangen het meisje Chryseis, dochter van een priester van de god Apollo. Wanneer Agamemnon weigert een losgeld te aanvaarden voor het meisje van haar vader, stuurt Apollo een plaag aan verwoestende Griekse troepen. Een waarzegger informeert Agamemnon dat Chryseis naar haar vader moet worden teruggestuurd als de pestilentie een halt moet worden toegeroepen. Agamemnon is het eindelijk daar mee eens en een overgave van het meisje, maar eist van Achilles als oorlogsprijs, het meisje Briseis. Woedend om deze belediging, trekt Achilles zijn troepen terug uit de strijd, en gaat in ruste op zijn schepen. -- Funk en Wagnalls nieuwe encyclopedie, MCMLXXV. Vol. 13, p. 158-159. Verder verklaart de encyclopedie: Zonder Achilles beginnen de Grieken te verliezen van de Trojanen. Zij worden terug gedreven naar hun schepen onder de aanval van de Trojaanse prins Hector. Hoewel Agamemnon bij Achilles pleit om zijn woede te vergeten en de Grieken te steunen, wijst Achilles alle toenaderingspogingen af. Wanneer de Trojanen de Griekse schepen verbranden, staat Achilles zijn vriend Patroclus toe om te vechten in zijn plaats. Patroclus wordt door Hector gedood, en Achilles besluit weer aan de slag deel te nemen om de dood van zijn vriend te wreken. Niets kan de held meer stoppen; hij doodt Hector en sleept zijn lichaam rond de muren van Troje achter een wagen. Na enkele dagen baant Hector zijn vader, Priamus, met de hulp van de god Hermes, zich een weg naar Achilles schepen en overtuigt Achilles om het lichaam van Hector terug te geven aan hem voor fatsoenlijke begrafenis. Achilles voelt mededogen voor de oude koning en geeft het lichaam van Hector terug, welke vervolgens naar Troje wordt meegenomen. De Ilias eindigt met de begrafenis riten ter ere van de Trojaanse held-- Ibid., p. 159. De meeste autoriteiten zeggen dat de Ilias is geschreven in de 9e of 8e eeuw v.Chr., met een minderheid die geloven dat Homer zijn werk componeerde op een later tijdstip. De Ilias wordt beschouwd door de literaire historici als het eerste grote poëtische werk in de Griekse literatuur; en het wordt zo geacht voor generaties als één van de meesterwerken van de wereldliteratuur. "Vooral opmerkelijk in de Ilias zijn de briljante beelden, het afbeelden van de heroïsche actie, en de levendige karakterisering en resulterend inzicht in menselijke gedrag." (Ibid., p. 159).

De herontdekking van Troje De stad Troje stond daar eeuwenlang als een bastion met uitzicht op de Hellespont, en ten slotte verlaten en vervallen als een ruïne op de sombere heuvel van Hissarlik boven het winderige Troas. In de eerste eeuw na Christus is de herinnering van de juiste locatie van Troje verloren gegaan in de tijd, en een academische geschil ontstond in 160 na Chr. met Demetrius van Scepsis door te beweren dat de heuvel van Hissarlik de plek was. De meesten waren het oneens met hem. Het duurde nog tot 1870 dat de legendarische stad uit de Homerische gedichten door de spade van archeologen aan het licht werd gebracht. De Duitse archeoloog Heinrich Schliemann begon opgravingen die de werkelijke stenen muren en kantelen van de oude stad ontdekten. Na zijn dood werd Schliemann zijn werk voortgezet door zijn assistent, Wilhelm Dorpfeld, wiens werk in 1893 en 1894 nieuwe en belangrijke licht wierpen op de Schliemann ontdekkingen. Sinds 1932, hebben nog nieuwe opgravingen plaatsgevonden op de site door de Universiteit van Cincinnati, onder leiding van de Amerikaanse Carl William Blegen.

Funk en Wagnalls opmerkingen in de nieuwe encyclopedie: Op de heuvel van Hissarlik zijn de volgende opeenvolgende nederzettingen vastgesteld: TROJE I was een vroege nederzetting met een muur van kleine stenen en klei, haar datum wordt geschat misschien rond 3.000 v. Chr.; TROJE II, is een prehistorische Fort, met sterke wallen, een paleis en huizen, daterend uit het derde millennium voor Christus; TROJE III, IV en V, zijn prehistorische dorpen achtereenvolgens gebouwd op het puin van TROJE II tijdens de periode van 2300 tot 2.000 v.Chr. TROJE VI, een fort, met inbegrip van een groter gebied dan de voorgaande nederzettingen, met enorme muren, torens, poorten, en huizen dateren van 1.900-1300 v.Chr., of hoger; TROJE VIIA, is een reconstructie van TROJE VI, gebouwd in het laatste deel van deze periode nadat de stad door een aardbeving was verwoest; TROJE VIIB and VIII, zijn Griekse dorpen, van eenvoudige stenen huizen, daterend van ongeveer 1100 voor Christus tot de 1ste eeuw v. Chr.; TROJE IX, de Akropolis als de Grieks-Romeinse stad van Ilion, of het nieuwe Ilion, met een tempel van Athena, openbare gebouwen, en een grote theater, bestaat in de 1e eeuw v.Chr tot ongeveer 500 v.Chr.--Vol. 23, p. 305. Rand McNally en bedrijf. MCMLXXV. Van de verschillende nederzettingen hierboven vermeld, ontdekt Schliemann alleen de eerste vijf, en heeft TROJE II met het Homerische Troje geïdentificeerd. Dorpfeld zijn ontdekkingen, echter, lijkt aan te geven dat de Homerische Troje moeten worden geïdentificeerd met TROJE VIIA, die kennelijk werd verwoest door brand (volgens de archeologen) in de tijd rond de traditionele datum van de Trojaanse oorlog. Sommige latere autoriteiten beweren dat TROJE VI--met haar enorme kantelen--het Troje van Homerus is, wat geloofwaardig is wanneer alle feiten worden onderzocht met een open geest. Echter, de strekking van dit artikel is niet om te bepalen welke laag van de heuvel van Hissarlik het Troje van de Ilias is, maar om te bepalen wie de Trojanen waren, waar ze vandaan kwamen en waar ze uiteindelijk naar GEMIGREERD zijn! Daarin komen we voor enkele verrassingen te staan!

Heraldiek wijst de weg! Als men nauwkeurig studie maakt van de Ilias, zal men ontdekken dat de schilden van de hoofdrolspelers bij het beleg van Troje werden beschilderd met HERALDISCHE symbolen die de clans vertegenwoordigden welke aanwezig zijn bij het conflict. De leiders van de Griekse legers voerden schilden versierd met zowel ADELAARS en LEEUWEN, terwijl de Trojaanse verdedigers ook LEEUWEN op hun schilden hadden. De Ilias beschrijft ook een enorme ADELAAR als vermeld over de strijdende legers bij het beleg van Troje. Wat betekenen deze symbolen? Josephus, in zijn Oudheden der Joden, doet verslag dat de Lacedaemoniaanse koning Areios die een ambassadeur zond naar de Joodse hogepriester wetende dat de Joden en de LACEDAEMONIANEN raciaal VERBONDEN waren, en beiden afstammen van Abraham. Een latere hogepriester, zond gezanten voor een bezoek aan de SPARTANEN die dit incident in herinnering brengen. Het is van het grootste belang om te lezen dat de ZEGEL op de brief van Sparta een ADELAAR vertoonde die een slang vasthoudt. BEIDE emblemen zijn ISRAELITISCH -- van de stam DAN! De Spartanen hadden het bewaard voor hun officiële transacties. Deze episode wordt in het apocriefe boek van I Macabeeën bevestigd. Dit geeft aan dat de Grieken uit deze tijd van HEBREEUWSE OORSPRONG waren!

Hoe zit het met de LEEUW van de Trojanen? Genesis 49:9-11 bepaalt het antwoord! "JUDA is een leeuwenwelp; van je prooi ben je opgestaan, mijn zoon. Hij heeft zich gekromd, zich als een leeuw neergelegd, als een leeuwin; wie zal hem doen opstaan?" De Leeuw, is daarom, het embleem van de stam van Juda, en wordt meestal weergegeven in een liggende (slapende) positie. Konden de Trojanen afstammen van de stam van Juda en in feite Joden zijn? En zijn de Grieken en Trojanen met elkaar gerelateerd -- en van de dezelfde raciale afstamming?

Wie Was Dardanus? We hebben gezien in de Griekse legendes dat DARDANUS -- zoon van Zeus en de nimf Electra -- van het eiland Samothrake in de Egeïsche zee naar de Troas is afgedreven, en de stad Dardania stichtte aan de voet van de berg IDA. Wie was deze Dardanus, en waar kwam hij vandaan? In I Kronieken 2 lezen we over de lijn van Juda: "De zonen van Juda zijn: Er, Onan en Sela. Drie zijn er hem geboren uit de dochter van Sua, de Kanaänitische....En Tamar, zijn [Judese] schoondochter, droeg voor hem Perez en ZERACH. Al de zonen van Juda waren er vijf...En de zonen van Zerah waren Zimri, Ethan, Heman, Chalcol en Dara. Deze zijn vijf in totaal." (Verzen 3-6). De zoon van Ethan was Azaria. (vers 8) [Hier wijkt het verhaal af van andere versies. Daar loopt de lijn van Ethan via Azaria (Mahol) -- 1 Kronieken 2:6 -- naar de zonen Calcol en Dara. We laten in de midden waar in de lijn dan Dardanus moet worden geplaatst en gaan verder met deze persoon.] De kanttekening van mijn Bijbel spelt DARA ook als "DARDA." Een onderzoek naar een aantal van de historische aanwijzingen blijkt dat er in Egypte -- tijdens de tijd van de slavernij van de Israëli's -- daar een man woonde genaamd DARDA. Volgens E. Raymond Capt was "Darda," de Egyptische,"(zoon van Zarah) "DARDANUS," de EGYPTISCHE oprichter van TROJE." (Jacob's pilar. Artisan Sales, Thousand Oaks, CA. 1977, blz. 25). [Daarom kan Dara nooit de zoon zijn van Zerah de tijdsprong is te groot. Zerah behoorde bij de 70 familieleden die met Jakob naar Egypte trokken, als Dara 290 jaar later tijdens de uittocht vanuit Kreta in Klein-Azië aankomt. De achterkleinzoon heet ook Dara of Dardanus en heeft ook een broer Charcol.] Hecataeus van Abdera, een vierde-eeuwse v.Chr. Griekse historicus, stelt dat "de Egyptenaren zeiden dat ook na deze gebeurtenissen [de plagen van de uittocht] er een groot aantal kolonies werden verspreid uit Egypte over de hele bewoonde wereld ...Ze zeggen ook dat degenen die met DANAOS meegingen, eveneens uit Egypte kwamen, en zich settelden wat praktisch nu de oudste stad van Griekenland is, Argos en dat de naties van de COLCHI in PONTUS en die van de Joden (overblijfsel van Juda), welke ligt tussen ARABIË EN SYRIË, werden opgericht als kolonies door bepaalde emigranten uit hun land [Egypte]; en dit is de reden waarom het een reeds lang gevestigde instelling is onder deze volkeren om het nakroost van hun mannelijke kinderen te BESNIJDEN, de gewoonte die ze hebben overgebracht van Egypte. Zelfs de ATHENERS, zeggen, dat kolonisten uit SAIS in Egypte zijn." (Geciteerd uit Diodorus van Sicilië. G. H. Oldfather, 1933. Vol. I, bks. II, 1-34, p. 91). Hoewel migraties van "besneden" vreemdelingen vanuit Egypte naar Griekenland en Pontus gingen, die worden aangegeven door Hecataeus van Abdera, is er geen melding gemaakt van DARDANUS of DARDA. Dit is omdat Dardanus Egypte vóór de uittocht heeft verlaten: "Dardanus waarvan wordt gezegd Troje te hebben gebouwd ongeveer dertig jaar vóór de uittocht." (Britse geschiedenis van Egypte tot Palestina getraceerd, door L.G.A. Roberts, p. 27).

De migratie van Dardanus De vroege migratie van Darda wordt opgemerkt in het boek Hoe Israël naar Groot-Brittannië kwam: Eigenlijk, begonnen groepen van Israëli's al te migreren van het grote volksdeel weg voordat Israël tot natie werd gevormd -- terwijl, ze als een volk, nog steeds in SLAVERNIJ waren in Egypte. Een van deze groepen onder leiding van Calcol, een prins van de stam van Juda, ging naar het westen over de Middellandse Zee en kwam uiteindelijk aan in Ulster [Ierland]. ANDEREN, onder leiding van DARDANUS, een broer van Calcol, staken over naar ANATOLIË en stichten het Koninkrijk dat later bekend werd als TROJE. --Canadese Britse Israël Assn. Windsor, Ontario, p. 2. Auteur Roberts onthult ook dat "Mr. W. E. Gladstone zegt dat het beleg van Troje werd ondernomen door DANAI [de Grieken] tegen DARDANAI [de Trojanen], en dat deze oorspronkelijk een waren..." In Symbolen van onze Celto-Saxon erfgoed, door W. H. Bennett, leren we meer over de migratie van DARDANUS uit Egypte naar de Troas: Met deze dingen in gedachten, laten we nu aan het andere deel van ZARA zijn nakomelingen aandacht besteden die zijn gevlucht uit Egypte onder leiding...[van] DARDA. In de geautoriseerde versie van de Bijbel is deze naam gespeld als DARA, maar in de marge is er de alternatieve spelling DARDA en de Joodse historicus Josephus noemt hem DARDANUS. Dit is belangrijk omdat de groep waarmee hij naar het noorden ging over de Middellandse Zee naar de noordwestelijke hoek van wat we nu klein-Azië noemen. Ze stichtten er, onder de heerschappij van DARDA (DARDANUS) een Koninkrijk, later genoemd TROJE, op de zuidelijke oever van een smalle strook van water die zijn naam draagt tot op de dag van vandaag -- DARDANELLEN. -- Canadese Britse Israël Assn., Windsor, Ontario. 1985, p. 119. Details van DARDA zijn reis naar de Troas (als gevonden in de Griekse legendes) zijn geopenbaard in de Encyclopedia Britannica : DARDANUS, in Griekse legende, een zoon van Zeus en de Pléiade Electra, de mythische stichter van DARDANUS op de Hellespont en VOOROUDER van de DARDANS van de Troas en, door middel van AENEAS, van de ROMEINEN. Zijn oorspronkelijke huis moet dan Arcadia zijn geweest. Na zijn broer Iasius of Iasion (volgens sommige legenden, was Iasius getroffen door bliksem) te hebben gedood, vluchtte DARDANUS weg over de zee. Als eerste stopte hij in SAMOTHRAKE, en, wanneer het eiland werd bezocht door een OVERSTROMING, stak hij OVER naar de Troas. Na gastvrij te worden ontvangen door Teukros, trouwde hij zijn dochter Batea en werd de stichter van het koninklijke huis van TROJE. --1943 editie. Vol. 7, p. 56. Eigenlijk, was de eerste tussenstop voor Dardanus, op zijn weg naar de Troas, KRETA! Let op wat Herman L. Hoeh zegt in zijn bespreking van de vroege bronstijd: "'Vroege Bronstijd' -- die eindigt in 1477 [vC] met de gewelddadige vernietiging overal in West-ANATOLIË en in TROJE; 1477 markeert de verovering van de Troas door DARDANUS en de TEUCRIANS van Kreta..." (Compendium van de wereldgeschiedenis, Vol. I. Ambassador College, Pasadena, CA 1962, p. 470).

De overstroming of vloed vermeld door de Encyclopedia Britannica en anderen is prominent aanwezig in de Griekse legendes van Dardanus. Op het moment van de Exodus waren er enorme gebeurtenissen van cataclysmische omvang in het Middellandse-Zeegebied. Gaius Julius Solinus, in zijn werk Polyhistor, noteerde dat "na de ZONDVLOED die is gemeld en welke heeft plaatsgevonden in de dagen van Ogyges, zich een zware nacht verspreid over de hele wereld". (Geciteerd in Buiten Star Wars, door William F. Dankenbring, blz. 13). Zware vloeden van regen worden gemeld in de werken van de vroege Arabische historici -- alles met het resultaat van de enorme omwentelingen in hemel en aarde. De grote vulkanische explosie van het eiland Thera in de Egeïsche zee is dan opgetreden rond deze tijd en zou enorme vulkaanuitbarstingen en enorme golven of tsunami's overal in het Middellandse-Zeegebied hebben veroorzaakt. Het lijkt daarom duidelijk, dat Dardanus Egypte vóór de uittocht verliet, enige tijd doorbracht op Kreta voordat hij op Samothrake aankwam. Na het verlaten van het eiland Samothrake was zijn schip waarschijnlijk uitgeschakeld door de vloed of overstroming welke is opgetreden op het moment van de Exodus, en dreef hulpeloos over de zee naar de Troas.

De Kretenzische verbinding! Er zijn talrijke raakpunten tussen Troje en Kreta. Dardanus bouwde een stad aan de voet van berg IDA in de Troas; Er is ook een berg IDA in de buurt van de Kretenzische stad MYCENAE! The Link, publicatie door de christelijke stichting, merkt op dat "misschien het meest opvallende bewijs van een Israëlische migratie is te vinden als de NEDERZETTING IN KRETENZER MYCENAE wat weer te vinden is in het monumentale werk van Sir Arthur Evans', 'Mycenaean Tree and Pillar Cult,' waarin is bevestigd dat daar HEBREEUWSE RITUELEN werden waargenomen ...Deze cultuur VERHUISDE naar Klein-Azië, achter TROJE vinden we weer een berg IDA (JUDA), en waar, zoals in MILETE, het geloof overleefde in de KRETENZER Koninklijke afstamming." (Juni, 1989, p. 261). Kreta had vroege contacten met Griekenland en Klein-Azië, waar vele archeologische vondsten van dit feit getuigen. De beschaving van het Kretenzische Mycenae droeg een opvallende GELIJKENIS met die van de Hebreeën en, volgens de Romeinse geschiedschrijver TACITUS, waren de "Joden" "bewoners van het eiland van Kreta," die hun naam afgeleid hebben van de berg Ida (JUDA), bekend in de oude geschiedenis en mythologie. Deze bewering in de werken van Tacitus kan net zo goed worden beschouwd als fantasie ware het niet zo dat er een hele INTIEME culturele band bestond tussen de MYCENIËRS en de ISRAËLIETEN! "Latere Griekse mythen hebben aangeven dat zij [de TROJANEN] uit dezelfde bron kwamen als de MYCENIËRS, maar verder naar het noorden verhuisden om over te steken naar Klein-Azië aan de Bosporus, de straat tussen de zee van Marmara en de Zwarte Zee in Rusland. "Ze zijn vervolgens gemigreerd naar wat nu Turkije is. Tot slot een tak onder ILUS in het opgerichte TROJE onder de naam 'Ilium.'" (The Mysteries of Homer's Greeks door I. G. Edmonds. Elsevier/Nelson boeken, N.Y. 1981, pp. 71-72). Tacitus, Josephus, en anderen verwijzen naar de oprichting van een JUDAËSE koninklijke lijn in het KRETENZISCHE MYCENAE--opgericht door BALLINGEN uit Egypte die de BESNIJDENIS beoefenden en werden beschouwd als "VREEMDEN" door de Egyptenaren!! Dardanus was duidelijk de Darda van de Bijbel-- de zoon/kleinzoon van Zarah en achter/kleinzoon van Juda- en een prins van Juda in zijn eigen recht!

De koninklijke lijn van Darda Na het bouwen van de stad van Dardanus in de Troas, vastgesteld DARDA zijn koninklijke lijn in het land, die als volgt voortgezet: 1 /. DARDANUS (DARDA) 2 /. ERICTANUS 3 /. TROS 4 /. ILUS 5 /. LAOMEDON 6 /. PRIAMUS (PRIAMUS) Priamus zijn regeerperiode eindigde in 1181--het jaar dat de Trojanen in de eerste Trojaanse oorlog verpletterd werden door hun broeders de Grieken. AENEAS, uit de koninklijke lijn, ontsnapte aan de verwoesting van Troje en baande zijn weg naar Italië. Het verhaal van zijn migratie is gevonden in de Aeneis, geschreven door de Romeinse geschiedschrijver Virgil. Funk en Wagnalls nieuwe encyclopedie schetst het verhaal: De AENEIS is een mythisch [volgens de "deskundigen"] werk van twaalf boeken, met een beschrijving van de omzwervingen van de held AENEAS en een kleine groep van Trojanen na de val van Troje. Aeneas van Troje ontsnapte met de beelden van zijn voorouderlijke goden, droeg zijn vader die op leeftijd was mee op zijn schouders en zijn jonge zoon ASCANIUS aan de hand, maar in de verwarring van zijn overhaaste vlucht verloor hij zijn vrouw, Creusa. Hij verzamelde een vloot van twintig schepen, en zeilde met de overlevende Trojanen naar THRACIË, waar ze begonnen met het bouwen van een stad. Aeneas vervolgens verliet zijn plan voor een nederzetting en ging naar Kreta, maar vanaf dat eiland werd hij verdreven door een pestilentie. Na een bezoek aan EPIRUS en SICILIË (waar zijn vader overleed), leed Aeneas schipbreuk op de kust van Afrika en werd verwelkomd door DIDO, Koningin van Carthago. Na een tijd ging hij weer varen; Dido, die liefde voor hem had opgevat, was verdrietig over zijn vertrek en pleegde zelfmoord. Na SICILIË opnieuw bezocht te hebben en te verblijven in CUMAE, aan de baai van Napels, landde hij in de monding van de rivier de TIBER, zeven jaar na de val van Troje. Aeneas werd verwelkomd door LATINUS, koning van LATIUM. Lavinia, de dochter van Latinus, was voorbestemd om te trouwen met een vreemdeling, maar haar moeder Amata had beloofd om haar ten huwelijk te geven aan TURNUS, koning van de Rutilians. Een oorlog volgde, die beëindigd werd met de nederlaag en de dood van Turnus, waardoor het huwelijk mogelijk was van Aeneas en Lavinia. Aeneas overleed drie jaar later, en zijn zoon ASCANIUS richte ALBA LONGA, op de moederstad Rome. -Vol. I. MCMLXXV, p. 196. Het Compendium of World History met verslag van "de vluchtelingen van de eerste Trojaanse oorlog die zich settelen... in Italië. Ze hebben Lavinium opgericht twee jaar na de eerste Trojaanse oorlog -- dat wil zeggen, in 1179 v.Chr.-- en later de stad van Alba (de plek van vandaag met het zomerpaleis van de paus) ten tijde van de tweede Trojaanse oorlog in 1149. Het Koninklijk Huis van TROJAN opgericht in Italië, een lijn van koningen, die in Alba regeerde van 1178 tot 753, wanneer het centrum van regering aan Rome wordt overgegeven."

De lijn van Latinus Latinus, koning van Latium, was zelf afstammeling van JUDA! Let op: De beroemde vrouw ELECTRA of ROMA was dochter van Atlas een Kittiër. Josephus onthulde dat ATLAS Epher was, kleinzoon van ABRAHAM. Zijn dochter, de concubine van JUPITER of JUDA (Zie IJslandse geschiedenis...), zou geen andere zijn dan de bijbelse TAMAR. Van Electra, die later trouwde met Cambon, kwam een lijn voort van HEERSERS die later werden gerekend als goden of goddelijke helden. De lijst voert ons naar de komst van AENEAS van TROJE... Alle deze koninklijke lijnen waren verwant aan de familie van...JUDA. -- Compendium of World History, Vol. II, pp. 137-138. 1 /. JUPITER (JUDA) 2 /. ROMA (TAMAR) 3 /. ROMANESSUS 4 /. PICUS IK 5 /. FAUNUS 6 /. ANNUS 7 /. VULCAN 8 /. MARTE (MARS) 9 /. SATURNUS 10 /. PICUS II 11 /. LATINUS De 35e jaar van Latinus zijn regering was van 1181-1180 v.Chr. --het jaar van AENEAS van TROJE zijn aankomst in Italië. (Zie Dionysius of Halicarnassus, I, 44). In zijn 38e jaar stierf Latinus en Aeneas volgde hem op, waardoor de lijn van Juda zou blijven doorgaan. Latinus, de koning van Latium die de Trojanen regeerde, stierf in 1178 --drie jaar na de val van Troje in 1181. Aeneas de Trojaan, de schoonzoon van Latinus, volgde hem op en regeerde gedurende drie jaar (11781175). Hij werd op zijn beurt opgevolgd door zijn zoon ASCANIUS--die voor 38 jaar regeerde (1175-1137).

Brutus verdreven uit Italië De annalen van de Romeinen hebben betrekking daarop nadat Aeneas Alba heeft opgericht, hij huwde een vrouw die hem een zoon gaf genaamd SILVIUS. Silvius, op zijn beurt, huwde; en toen zijn nieuwe vrouw zwanger werd, stuurde Aeneas een boodschap aan hem dat hij een tovenaar zou sturen om de vrouw te onderzoeken en proberen te bepalen of de baby mannelijk of vrouwelijk was. Na bestudering van Silvius vrouw, keerde de tovenaar terug naar zijn huis, maar werd gedood door ASCANIUS vanwege zijn profetie in het voorspellen dat de vrouw een man in haar schoot had die een kind van de dood zou worden -- en dat,-zoals het verhaal gaat,-- het man-kind uiteindelijk zijn vader en moeder zou doden en een plaag voor de mensheid zou zijn.

Tijdens de geboorte van het kind, stierf Silvius zijn vrouw, en de jongen werd opgevoed door de vader en werd BRITTO (BRUTUS) genoemd. Vele jaren later, in de vervulling van de tovenaar zijn profetie, doodde de jonge man BRITTO zijn vader door een ongeval tijdens het beoefenen van boogschieten met een paar vrienden. Vanwege dit verschrikkelijke ongeluk, werd BRUTUS verdreven uit Italië en kwam naar de eilanden in de TYRHEENSE zee. Volgens Herman L. Hoeh: Een zoon, BRUTUS, verdreven uit Italië keerde terug naar de Egeïsche gebied en de organiseerde de slaafse TROJANEN, LYDIËRS en MAEONIANS. De Grieken werden verslagen en TROJE werd HEROVERD. Met de verovering van TROJE in 1149 kreeg men de macht op de zee van de Egeïsche zee en OostMiddellandse Zee. Volgens de bepalingen van het Verdrag met de Grieken MIGREERDE BRUTUS, met iedereen die met hem mee wilde, VIA de Middellandse Zee naar BRITANNIE. -- Compendium of World History. Vol. I, p. 454. De traditie van Brutus migratie naar Groot-Brittannië werd nooit onderzocht tot de vorige eeuw, toen de Duitse geleerden en rationalisten besloten dat het verhaal gerelateerde in Homerus Ilias van de belegering en vernietiging van Troje door de Grieken en de daaropvolgende verspreiding van de Trojaanse prinsen, niets anders was dan een "Poëtische droom" en een "mythologische mythe." De komst van Brutus naar GrootBrittannië was dus beoordeeld als een'fabel'-- een legende die had geen fundering in feiten had. Het volgende citaat van Drych y Prifoesedd ("The Mirror of the Principal Ages"), door Theophilus Efans van Llangammarch, Wales, werpt licht op de oorsprong van de in diskrediet geraakte historische waarde van Geoffrey van Monmouth zijn geschriften over Brutus. Er zou reden kunnen zijn voor onzekerheid als de verklaringen van Geoffrey van Monmouth alleen stonden, maar wanneer we hen voortdurend bevestigd zien in de oude manuscripten en door Welshe schrijvers van reputatie, dan is er absoluut geen reden om dit te beoordelen als "Broodje aap"! De eerste reden voor het ontkennen van de komst van BRUTUS naar dit eiland in GrootBrittannië was deze. Toen Jeffrey ap Arthur, Lord bisschop van Llandaff (Geoffrey van Monmouth), stierf, is een Engelsman met de naam van Gwilym Bach (little William of William the Less) aangekomen... die wenste van Dafydd ab Owen, Prins van Gwynedd, om hem bisschop in Jeffrey's plaats te maken in het jaar 1169 na Chr. Maar toen Dafydd ab Owen er niet aan dacht om hem zijn verzoek te verlenen ging de man naar huis vol haat en begon zijn geest te oefenen hoe hij het beste kon verachten en schaden, niet alleen het geheugen van de bisschop, die in zijn graf lag, maar ook het geheel van de Welshe natie. Deze GWILYM BACH, uit boosheid omdat hem het bisdom llandaff werd geweigerd, was de eerste die de komst van Brutus hier ontkende . Zijn hele boek is niets anders dan een samenraapsel van schaamteloze leugens tegen de Welsh. Gwilym Bach zegt zonder schaamte, dat niemand ooit de komst van Brutus en zijn mannen van Trojaburg naar dit eiland had vermeld totdat Jeffrey ap Arthur het verhaal verzon in zijn eigen verbeelding, maar dit is een verklaring of bewering zo schaamteloos en flinterdun zonder fundering en tegen alle autoriteit in. Omdat Jeffrey ap Arthur niets anders deed dan de Welsh kronieken vertalen in het Latijn, zodat de opgeleiden in het land die zouden kunnen lezen. En lange, lange vóór de tijd van Jeffrey een van de gedichten (penhillion) van Taliesin maakt duidelijk de Consencus van de opinie van zijn landgenoten ten aanzien van de zaak, en hij schreef over het jaar 566 naChr.--geciteerd in Prehistorische Londen, door E. O. Gordon. Artisan Sales, Thousand Oaks, CA 1985, p. 9.

Na het verlaten van het Egeïsche gebied is Brutus "GEMIGREERD naar MALTA, en werd geadviseerd om zijn volk te herstellen in 'de Great White Island' (een vroege naam voor Groot-Brittannië als gevolg van de krijtrotsen). Dit advies is opgenomen in een archaïsche Griekse vorm op de tempel van Diana in CAER TROIA (nieuwe Troje)." (Jacob's pilar, blz. 26). Waar BRUTUS en zijn volk volgens naar toe reisden is bewaard gebleven door de Britse historicus Nennius, die stelt "Aeneas... aangekomen in GALLIË [moderne Frankrijk], waar hij de stad TOURS STICHTTE, die Turnis heet..." (Nennius: Britse geschiedenis en de Welsh annalen, vertaald door John Morris. Phillimore, Londen en Chichester. 1980. P. 19).

Trojaanse invasie van Groot-Brittannië Nennius zegt dan "later kwam hij naar dit eiland, waarvan de naam is BRITANNIA vanuit zijn naam, en vulde het met zijn mensen" (ibid., blz. 19). De komst van de Trojanen in Groot-Brittannië is getraceerd door E. Raymond Capt: De afstammelingen van DARDA (DARDANNES of DANAANS) regeerden het oude TROJE voor meerdere honderden jaren, totdat de stad werd verwoest in het beroemde "beleg van Troje." AENEAS, de laatste van koninklijke bloede, de lijn (Zarah-Juda) verzamelde de overblijfselen van zijn natie en reisde met hen naar Italië. Daar trouwde hij met de dochter van LATINUS, koning van de Latijnen, en heeft vervolgens het grote Romeinse Rijk gesticht. Aeneas kleinzoon, BRUTUS met een groot deel van de TROJANEN is gemigreerd naar het "GROTE WITE EILAND" (een vroegere naam voor Groot-Brittannië als gevolg van de krijtrotsen). Traditie zegt dat Brutus op weg was naar het "Witte eiland" met vier andere TROJAANSE KOLONIES op de kust van Spanje lande en hen overtuigde om zich bij hem te voegen. AT TOTNES aan de RIVER DART [in England] twaalf km landinwaarts van TORBAY (de oudste zeehaven in Zuid-Devon) staat een historische steen die de komst van BRUTUS naar Groot-Brittannië herdenkt. (Cir., 1103 v.Chr.) De steen staat bekend als de "BRUTUS steen," de traditie wil dat de Prins van TROJE daar voet aan wal zette als hij voor het eerst landde. De WELSH RECORDS zegt dat drie stammen van zijn landgenoten Brutus en zijn gezelsschap ontvingen als BROEDERS en Brutus tot koning uitriepen op een nationale conventie van het gehele eiland. Zijn drie zonen, die na zijn aankomst in Groot-Brittannië geboren werden zijn vernoemd naar de drie stammen --LOCRINUS, CAMBER en ALBAN. Brutus naam staat aan het hoofd van alle de genealogieën van de Britse koningen, zo getrouw bewaard als die van de koningen van Israël en Juda waren. -Missing Links Discovered in Assyrian Tablets, p. 65-66. E. Raymond Capt gaat verder door te zeggen: Brutus stichtte de stad "CAER TROIA", of "NIEUW TROJE." De Romeinen noemden het later "LONDINUM," nu bekend als Londen. De werkelijke datum van de oprichting van de stad wordt voorgesteld in de Welshe bardische literatuur: "en toen BRUTUS klaar was met de bouw van de stad, en het had versterkt met muren en kastelen, heeft hij het gewijd en vaste wetten gemaakt voor het bestuur ervan om er vreedzaam te wonen, en hij beschermde de stad en heeft het privileges toegekend. Op dat moment, BELI de PRIESTER REGEERDE IN JUDEA, en de Ark van het verbond was in gevangenschap bij de Filistijnen." (De Welsh Bruts).

De verwijzing in het citaat hierboven naar BELI de PRIESTER, is uiteraard die van ELI uit het Eerste boek van Samuel. Dergelijke externe prehistorische oudheid op de site van Londen worden bevestigd door de talrijke archeologische overblijfselen daar gevonden, niet alleen van het stenen tijdperk en de vroege bronsen tijdperk, maar zelfs van de aloude steentijd. Dit geeft aan dat het reeds een nederzetting was op het moment dat BRUTUS het geselecteerd heeft als de plaats van de nieuwe hoofdstad van het nieuwe "TROJE." Binnen ongeveer de laatste eeuw is er een geheel nieuw licht geworpen op de prehistorische geschiedenis van Londen en de heuvels rondom, door Schliemann met de ontdekkingen op Hissarlik -- het oude TROJE in het noordwesten van Klein-Azië. Auteur E. O. Gordon: "niet langer nodig om het verhaal te beschouwen als fantastisch, dat Brutus de Trojan, de kleinzoon van Aeneas is (de held van Virgil van grote epic), die de naam gaf van CAER TROIA, TROYNOVANT of NEW TROY, aan Londen. Op de plaats en de omgeving... lijkt er een aanzienlijke gelijkenis te zijn tussen het historische Troje op de Skamandros en het nieuwe Troje aan de Theems. Op de vlakten van Troje tot-vandaag kan worden gezien de talrijke conische terpen die opstijgen uit de lagunes en moerassen die de citadel heuvel Hissarlik omringen, verwant aan degenen die de moerassen domineerden, ronde de Caer en Porth van Londen, in de prehistorie "(Prehistorische Londen, blz. 83). De Bijbel onderzoek Handboek verifieert de authenticiteit van de legendes van Brutus van Troje: Verschillende details in indirect bewijs worden weergegeven die hun steun geven aan de legende van de TROJAANSE NEDERZETTINGEN IN BRITANNIE. Oude Ierse stukken hebben betrekking erop dat een PARTHOLANUS, wiens leven in belangrijke mate vergelijkbaar was met die van BRUTUS, bereikt de Britse eilanden in een zeer vroeg stadium. Caesar's "Commentaren," verteld over een volk genaamd TRINOBANTES, die leefde in de nabijheid van wat nu MIDDLESEX is en HERTFORDSHIRE, en lijkt duidelijk uit het verhaal van de Trojanen te komen die TROJA NOVA hebben opgericht, later genoemd TRINOVANTUM, en uiteindelijk LONDEN. -- Covenant Publishing Co., Londen. The Link, een tijdschrift van de Christian Israel Foundation, noemt een andere bevestiging van historici: Volgens een sterke oude legendes, overgebracht door Britse en continentale schrijvers, heeft een TROJAN-KOLONIE, geleid door ene BRUTUS, zich gevestigd op de Britse eilanden niet lang na de val van TROJE in 1184 v.Chr., en waarvan de lijn is vastgesteld van de vroege Britse koningen waar de beroemde CARACTACUS en BOADICEA in latere tijd afstamden. BRUTUS (of BRUT) van TROJE, kleinzoon van AENEAS, verliet Troje, na de nederlaag van zijn landgenoten tegen de Grieken, en ging met een groep van volgelingen naar Groot-Brittannië reisde via Italië, waar hij LONDEN STICHTTE, noemde het nieuwe TROJE. Deze tradities worden geboekstaafd door Geoffrey van Monmouth, Wace, Layamon en andere vroege historici. Er is ook ondersteuning uit de geschriften van Matthew van Paris. Hoewel Geoffrey van Monmouth bewijs in het bijzonder is gezien in bepaalde kringen, zoals opgemerkt door de Elizabethaanse oudheidkundige Stow, het BRUTUS verhaal bestond al lang voordat de tijd van GEOFFREY, zodat ongeacht wel schip toegevoegd door hem als een fantasierijke detail, hij heeft ten minste niet de fundamentele traditie uitgevonden.

Het bewijs was zeker voldoende was om de beroemde Opperrechter Lord Coke in de 17e eeuw daarvan te overtuigen, hij schreef: "de oorspronkelijke wetten van dit land werden samengesteld uit elementen zoals die als eerste werden geselecteerde door BRUTUS (TROJAN) van de oude TROJAANSE en GRIEKSE instellingen." Ter ondersteuning van hem stelt Lord Chancellor Fortescue, in zijn werk over de wetten van Engeland,: "het Koninkrijk van Groot-Brittannië HAD zijn oorspronkelijke instellingen in die van BRUTUS van DE TROJANS." Rekening houdende met de overtuiging dat de LACEDEMONIANS, of de SPARTANEN, ISRAËLIETEN waren, verbindt het dit punt aan het westwaarts reizen van Brutus en zijn volgers met nog een contingent van de vroege kolonisten naar Groot-Brittannië met een begin van hun Israëlisch zijn . --November/december 1984, p. 67. David Williamson, in zijn boek koningen en koninginnen van Groot-Brittannië, met opmerkingen over de authenticiteit van Geoffrey van Monmouth zijn geschriften en hun juistheid vergelijkt met de boeken van het Oude Testament: Geoffrey van Monmouth, zijn schrijven in de eerste helft van de twaalfde eeuw, wil het verhaal vertellen van Groot-Brittannië vanaf haar...fundering door BRUTUS de TROJAAN tot aan de komst van de Saksen...Geoffrey beweerde dat zijn geschiedenis van de koningen van Groot-Brittannië werd vertaald uit 'een bepaald zeer oude boek geschreven in de Britse taal' die hij had gekregen van Walter, een aartsdiaken van Oxford. Het werd opgedragen aan twee VOORAANSTAANDE EDELEN van de dag, Robert, graaf van Gloucester (overleden 1147) [a]... zoon van koning Hendrik I, en Walram, graaf van Mellent (overleden 1166). Daarin vertelt hij over de omzwervingen van BRUTUS, de achterkleinzoon van AENEAS, die was gedwongen om te vertrekken uit Italië na het per ongeluk doden van zijn vader en uiteindelijk, na vele avonturen, naar ALBION kwam, wat hij omgedoopt heeft tot Groot-Brittannië naar zijn eigen naam, na het verdrijven uit de aboriginale reuzen. Het verhaal gaat verder met de... daden van BRUTUS zijn AFSTAMMELINGEN en opvolgers vanuit 1100 voor Christus tot de komst van de Romeinen...Lewis Thorp's Inleiding tot zijn vertaling van Geoffrey geschiedenis wijst erop dat zou kunnen 'worden gezegd om dezelfde relatie aan te dragen aan het verhaal van de vroege Britse bewoners van onze eigen eiland als de zeventien historische boeken in het oude TESTAMENT, vanaf Genesis tot en met Esther, met de vroege geschiedenis van de Israëli's in Palestina.'--Dorset Press, NY 1992, p. 8. Het manuscript ligt in de sectie van de British Bibliotheek een oud document --MS43968-- dat wordt bewaard in Windsor Castle. Deze bepaalde grafiek geeft de afstamming aan van de Britse koninklijke familie van ADAM via BRUTUS. Ook grafieken uitgegeven door het Covenant Publishing Co., Ltd., door W. M. H. Milner getiteld The Royal House of Britain en door M. H. Gayer getiteld Het erfgoed van de Angelsaksische Ras beide traceren de afkomst van het koninklijke huis via verschillende lijnen in de afkomst van de PATRIARCH JUDA -- met inbegrip van BRUTUS die wordt weergegeven als een afstammeling van Juda's zoon Zarah.

Een brief aan Caesar Elke Britse schooljongen heeft gehoord over de brief van Britse koning Caractacus verzonden naar Claudius Caesar. Maar niet velen weten over de brief, ongeveer een eeuw eerder geschreven, van koning Cassibellaunus aan Julius Caesar.

Deze brief is volledig geciteerd door Geoffrey van Monmouth, die beschikte over een oud manuscript uit Bretagne die blijkbaar de brief bevatte. Geoffrey citeert breed uit dit manuscript in zijn historische werk. De brief luidt als volgt: Cassibelaun, koning van de Britten, aan Gaius Julius Caesar. We kunnen ons alleen maar afvragen, Caesar, over de gierigheid van de Romeinse mensen, sinds hun onverzadigbare dorst naar geld ons niet alleen kan laten wie de gevaren van de Oceaan op een wijze uit de wereld hebben geplaatst; maar ze doen vermoeden te begeren onze goederen, die we tot nu toe in rust en vreugde hebben gebruikt. Evenmin is dit inderdaad voldoende: we moeten er ook de voorkeur aan geven tot onderwerping en slavernij aan hen, inplaats van het genot van onze eigen vrijheid. Uw vraag daarom, Caesar, is een schandaal, sinds de zelfde adelijke ader van AENEAS stroomt in de Britten als in de ROMEINEN en verbonden met één en de zelfde ketting van BLOEDVERWANTSCHAP in ons beiden: die een band van stevige vereniging en vriendschap moet geven. Dat was het wat u van ons moest eisen, en niet de slavernij: we hebben geleerd het ene te erkennen, maar nooit dragen van het andere. En zo veel als wij gewend zijn aan vrijheid, dat wij perfect onwetend zijn om ons te onderwerpen aan slavernij. En als zelfs de goden zouden proberen ons te beroven van onze vrijheid, wij zouden weerstand bieden tot het uiterste van onze macht om het te verdedigen. Weet dan, Caesar, die we klaar zijn om te vechten daarvoor en ons Koninkrijk, als u dreigde, en u proberen zal om Groot-Brittannië binnen te vallen. De verwijzing in deze brief naar AENEAS biedt ondersteuning voor het feit dat de oude Britse koninklijke lijn voort vloeide uit TROJE, zoals het traditioneel deed, met de afstamming van bepaalde vroegere HEERSERS van ROME. En, zoals we al hebben gezien, de traditie dat de TROJAANSE leiders JUDEERS waren wordt door getuigenissen van vele kanten gehandhaafd. Cassibellaunus was niet de enige koning van Groot-Brittannië die van zijn Trojaanse bloed-lijn wist. Edward I, die de Stone of Destiny van Scone in Schotland overbracht naar Londen, gebruikte die om zich te beroemen op zijn afkomst uit de Troje: "de Ierse en Schotse koningen, Fergus en EDWARD zelf waren allen nakomelingen van JUDA: in feite is er gezegd dat EDWARD dit gebruikte om op te scheppen over zijn afkomst uit de TROJANEN!" (Co-Incidences? Pointers to Our Heritage, door Brigadier G. Wilson). William F. Skene, auteur van een boek over de Stone of Destiny, stelt dat "de koning van Engeland, door wie het Koninkrijk Schotland werd toegewezen van ALBANACTUS, de jongste zoon van BRUTUS, de EPONYMUS van de Britten, terwijl hij die van Engeland erfde van LOCRINUS, de OUDSTE zoon." (The Coronation Stone, blz. 21). Zelfs James wist van zijn achtergrond, en laat het bekend zijn bij verschillende gelegenheden dat hij was een afstammeling van Brutus!

De migratie naar Illyrië Op de oostelijke kust van de Adriatische Zee, ongeveer halverwege tussen de ruïnes van de Akropolis in Athene en die van het Coloseum in Rome, liggen de ruïnes van een rij van kolonies de HELLENEN oprichten op Illyrisch grondgebied -- in wat nu het land van Albanië is. Deze HELLENEN stichtten kolonies niet alleen op de Adriatische kust, maar ook bij de Zwarte Zee, SICILIË, Noord-Afrika en andere delen van de Middellandse Zee.

De oude ruïnes, nauwelijks bekend bij het grote publiek vandaag, zijn volgens de deskundigen, nauw verbonden met de klassieke Griekse beschaving. Deze kolonies werden georganiseerd in de typische Griekse stijl en als autonome politieke entiteiten -- die hun eigen wetten uitvaardigen, hun eigen verdediging organiseerden en verdragsluitende akkoorden sloten met andere stadstaten en buitenlandse mogendheden. Wie heeft deze kolonies gesticht, en waar kwamen de veroveraars vandaan? De Romeinse dichter, VIRGIL, vertelt ons in zijn Aeneis (Boek III) dat dit gebied van de Adriatische kust werd gesticht door een groep van TROJAANSE BALLINGEN die Troje na de Griekse overwinning waren ontvlucht. De ballingen werden onder leiding van HELENUS die in de Griekse legende, een zoon was van PRIAMUS en Hecuba, en de tweelingbroer was van Cassandra. Deze HELENUS was, daarom uit de koninklijke lijn van DARDANUS en een JUDAËSE! De Encyclopedia Britannica merkt op dat "na de inname van Troje hij [HELENUS] en zijn schoonzuster Andromache Neoptolemus (Pyrrhus) als gevangenen naar EPIRUS vergezelde, waar HELENUS hem overtuigde om zich daar te settelen. Na de dood van Neoptolemus, is Helenus met Andromache getrouwd en werd heerser van het land. Hij was de beroemde oprichter van de steden van BUTHROTUM en CHAONIA, vernoemd naar een broer of een metgezel, die hij per ongeluk had gedood tijdens de jacht." (1943-editie. Vol. II, p. 393). Buthrotum (nu bekend als BUTRINT) werd opgericht op een landtong aan de oevers van een mooie baai slechts 9 km van het eiland CORFU. Deze locatie viel binnen het land van de Caeones, een Illyrische stam die daar al gevestigd was toen Helenus aankwam. De naam BUTHROTUM betekent "plaats overvloedig met vee en graasland" en was een perfecte plaats voor de nieuwe stad. Norman Hammond, in een artikel "Dashing through Albanië" (Archaeology magazine, Jan/februari 1993) zegt het volgende: "Butrint (oude BUTHROTUM) ligt net ten zuiden van Saranda op een rotsachtig schiereiland. De legendarische stichting als het nieuwe TROYJE[was] door (volgens Vergil) de TROJAANSE Prins HELENOS en Andromache, weduwe van HECTOR..." (p. 76). Uiteindelijk de stad EPIDAMNUS werd opgericht door de Hellenes (ook bekend als DYRRAHION) en het is van dit woord dat DURRES, zoals de stad nu bekend staat vandaag, en aan zijn naam ontleent. Aangemoedigd door hun groeiende handel met de Illyriërs, de Hellenen hebben dan een nieuwe KOLONIE gesticht ten zuiden van Epidamnus, die ze de naam APOLLONIA (nu Pojan) gaven ter ere van de god Apollo. Deze nieuwe kolonie was gebouwd op een heuvel een mijl of zo vanaf de kust en aan de oevers van de rivier de Vjosa. Aangezien de rivier bevaarbaar is vanaf dat punt naar het westen, had Apollonia een indirecte afzetmogelijkheid naar de Adriatische zee -- dus binnen de handelsroutes.

De Trojaanse migratie naar Frankrijk Het oude Trojan Koninklijk Huis -- van de lijn van DARDANUS - werd hersteld aan de macht na de Griekse nederlaag bij Troje in 1149 v.Chr. Zoals opgemerkt door Herman L. Hoeh: Het volledige verhaal van het koningshuis Troje die terugkwam aan de macht in Troje is bewaard gebleven -alle plaatsen-- in de verslagen van de Spaanse HABSBURGERS! De reden? In feite waren de Habsburgers directe AFSTAMMELINGEN van het huis van TROJE! Een volledige lijst van TROJAN HEERSERS na de val van Troje in 1181 kan worden gevonden in het originele Spaanse werk door Bartholome Gutierrez getiteld: Historia del estado presente y antiguo, de la mui noble y mui leal ciudad de Xerez de la Frontera. Het werd gepubliceerd in Villarreal, Spanje in 1886. -Compendium of World History, Vol. II.

Zoals we hebben al gezien is HELENUS, de zoon van Priamus en Hecuba, uit Troje gevlucht na de eerste Trojaanse oorlog en vestigde zich in Illyrië of Epirus. Ern stichtte Helenus en zijn volgelingen de steden Buthrotum en Chaonia. Door hem werd het koninklijk bloed van Juda bewaard in het Nabije Oosten. Tijdens de tweede Trojaanse oorlog in 1149 v.Chr., hadden de afstammelingen van Helenus de controle van Troje op de Grieken HERWONNEN en de koninklijke huis van DARDANUS hersteld in de stad. De Spaanse geschiedenis door Gutierrez registreert de namen van Helenus nakomelingen die Troyje controleerden en de omliggende regio tot de derde Trojaanse oorlog in 677 v.Chr: 1 /. ZENTER (zoon van Helenus)

9 /. ZABERIAN

2 /. FRANCUS

10 /. PLACERIUS II

3 /. ESDRON

11 /. ANTENOR IK

4 /. ZELIUS

12 /. TRIANUS (Priamus II)

5 /. BASAVELIAN IK

13 /. HELENUS II

6 /. PLASERIUS IK

14 /. PLESRON II

7 /. PLESRON IK

15 /. BASABELIAN II

8 /. ELIACOR

16 /. ALEXANDER

Met de val van Troje in 677 v.Chr vluchtten de leden van de Trojaanse koninklijke familie, en de meeste van de bevolking van de stad, naar de noordelijke kusten van de Zwarte Zee in Oost-Europa. De volgende 234 jaren in deze regio, het Judese TROJAN huis leverde elf heersers over het volk die Troy ontvluchten: 1 /. PRIAMUS III

7 /. DILULIUS II

2 /. GENTILANOR

8 /. MARCOMIR

3 /. ALMADIUS

9 /. PRIAMUS IV

4 /. DILULIUS

10 /. HELENUS IV

5 /. HELENUS III

11 /. ANTENOR II

6 /. PLASSERIUS In 442 n.Chr. MARCOMIR, Antenor zijn zoon, besteeg de troon; en in 441 is hij gemigreerd uit Scythia en settelde zijn mensen bij de Donau. In 431 na Chr. dwong de Goten hem, samen met meer dan 175.000 mannen, weg uit het gebied naar het land nu genoemd Gelderland, West-Friesland en Holland. Dan, negen jaar later, stak Marcomir de Rijn over en veroverde een deel van Gallië -- het moderne Frankrijk! Hij maakte zijn broer daar gouverneur, en bleef doorgaan met de geleidelijke verovering van geheel Gallië. Uiteindelijk werd dit volk bekend als de Franken of Franconians na een koning genaamd FRANCUS, die regeerde van 39-11 v. Chr.

De laatste koning van de Franken --Marcomir V-- behaalde een grote overwinning op de Romeinen in Keulen in 382 na Chr. en nam al het land in bezit van de Romeinen in bezit, behalve Armoria of klein Brittannië (Bretagne), in 390. Echter, werd hij gedood in de slag drie jaar later en de Romeinen veroverden de Franken -- met de opdracht zich te onthouden van het verkiezen van koningen over zichzelf. In plaats daarvan, kozen de Franken hertogen om te regeren over hen, beginnend met de Genebald I in 328 A.D. De vijfde hertog van de Oost-Franken, Pharamund (404-419) wordt door vroege historici erkend als de eerste echte koning van Frankrijk. In 427 werd de erfopvolging doorgegeven aan Clodion die de stichter was van de MEROVINGISCHE DYNASTIE. Er is iets zeer interessant over deze dynastie dat uitleg nodig heeft: Al deze koningen droegen lange haren. Zij behielden hun koninklijke zetel totdat de paus voorstelde aan de Oost-Franken (Duitsers) dat zij de macht zouden kunnen krijgen over de Merovingers door de koning zijn haar af te knippen. De laatste Merovingian werd dienovereenkomstig kaal geschoren. De regering werd vervolgens aan Pepijn doorgegeven, de vader van de Duitse koning Karel de grote, die het Romeinse Rijk in 800 herstelde in het westen. De geschiedenis van de Merovingers, die AFSTAMMEN van de TROJAANSE lijn en het huis van JUDA, is vooral interessant in een boek getiteld de "langharige koningen", door J. M. Wallace-Hadrill. (Zie met name hoofdstuk 7.) De Merovingers erkend dat hoewel zij uit Juda kwamen, ze waren niet van de troon van DAVID en hun macht zouden houden slechts zo lang als ze een NAZIREEËR traditie hielden --lange haren-- die hun onderwerping symboliseerde aan een hogere macht --God- de opperste regering zouden behouden over de mensen. (Zie nummers 6.) -Compendium of World History, Vol. II, p. 183.

De Habsburgers komen! Habsburg was de naam van een adellijke en Koninklijke Duitse familie die in verschillende periodes in de Europese geschiedenis voorkomt, was het regerende huis van Duitsland -- als een apart Koninkrijk en ook als onderdeel van het Heilige Roomse Rijk. Niet alleen regeerden de Habsburgers over Duitsland, maar ook Oostenrijk, Bohemen, Hongarije, Spanje en vele andere kleinere Europese koninkrijken. Volgens Funk en Wagnalls nieuwe encyclopedie: "is de naam van de familie afgeleid van een familie zetel, het kasteel van Habsburg of Habichtsburg ('Hawk's kasteel'), gebouwd in 1028 aan de rivier Aare in wat nu het Zwitserse Aargan is." (Vol. 12, p. 183). Wat, zo kan je vragen, hebben de Habsburgers gemeen met de Trojaanse lijn van koningen, die kwam door afstamming van de Franken? Alleen deze: "van Pharamond [vijfde hertog van de Franken East], de koning van de Franken kwam een prinselijke lijn van heersers die zich VERMENGDE met Oostenrijkse ROYALTY. Deze lijn wordt bewaard in de Historia de Xerez door Gutierrez, afstamming tot Rudolf II van Hapsburg, die de Heilige Roomse Keizer werd in 1273. De Joodse afkomst van de Hapsburg lijn kan duidelijk worden gezien op de grafsteen van keizer Rudolf I -gelegen in de kathedraal van Speyer, Duitsland. De grafsteen heeft een levensgrote portret van de keizer gegraveerd in het met Latijns schrift omgeven op een rand. De keizer wordt weergegeven met de scepter en orde van koninklijke macht -- en met een schild beeltenis van de Leeuw van JUDA op elke schouder! Ter bevordering in de nadruk zijn Joodse afkomst, blijkt de keizer permanent met een LEEUW -- zo aan te tonen zijn macht en gezag die vloeide voort uit de lijn van JUDA!

De mysterieuze Odin De huidige Koninklijke lijnen van Noordwest-Europa en Groot-Brittannië hebben alle betrekking op DAN I van Denemarken. Wie was deze DAN een van mythische proporties, ook bekend als ODIN? Traditie en geschiedenis registreren het bestaan van drie beroemde mannen die de naam "ODIN" droegen. De eerste, stond volgens auteur J. Garner, bekend als WODAN en "is hetzelfde als de ODIN van de SCANDINAVIËRS." Hij gaat verder met te zeggen: Het lijkt ook dat WODAN, of ODIN, ooklijkt te worden geïdentificeerd met goden terwijl CUSH oorspronkelijk menselijk was, een zoon had "BALDER," die werd gedood door LOKI, de geest van het kwaad, net zoals OSIRIS werd gedood door TYPHON, de geest van het kwaad. Net als ook de dood van Osiris, Bacchus, Thammuz, enz., klaagde zijn moeder, dus is BALDER beklaagd door zijn moeder, FREYA of FRIGGA, die werd verteld door Hela, de godin van de hel, dat hij zou worden hersteld om te leven als alles op aarde voor hem huilde. Opnieuw, net zoals de oorlogsgod MARS of Mergal een andere manifestatie van een jongere BABYLONISCHE god was, dus "THOR," de oorlogsgod van de Scandinaviërs, en was een andere zoon van Odin...Odin, Freya en Thor, kortom, het zijn de Scandinavische Drievuldigheid, overeenkomstige aan de EGYPTISCHE Drievuldigheid, OSIRIS, ISIS, en HORUS, en andere vormen van dezelfde Drievuldigheid, en net als Horus, Apollo en Chrishna, waarbij Thor als met het verbrijzelen van het hoofd van de slang wordt vertegenwoordigd. -- The Worship of the Dead. Natuurlijk, was deze ODIN niemand minder dan de NIMROD van de Bijbel! Neem nu kennis van wat Alexander Hislop zegt over de eerste Odin: 1. NIMROD, of ADON, of Adonis, van Babylon, was de grote oorlog-god. ODIN, zoals bekend, dezelfde. 2. NIMROD, in het teken van BACCHUS, werd beschouwd als de god van de wijn: ODIN, zoals we kunnen lezen in de EDDA, "staat tot geen noodzaak van voedsel; WIJN is voor hem in de plaats van elke andere kwaal, volgens wat er in deze verzen wordt gezegd: de illustere vader van legers, voerde met zijn eigen hand, zijn twee wolven; maar de zegevierende ODIN neemt geen andere voeding aan dan van zichzelf wat voortvloeit uit de onophoudelijke hoeveelheid wijn" (Mallet, 20e Fable, Vol. II, p. 106). 3. De naam van een van de zonen van ODIN geeft de betekenis aan van Odin's eigen naam. BALDER, voor wiens dood dergelijke Klaagliederen werden gemaakt, lijkt kennelijk de CHALDESE vorm van BAAL-ZER te zijn, "zaad van bal"; wordt voor het Hebreeuws Z zoals bekend, vaak in de later Chaldees, D gebruikt. Nu als Baal en Adon beide zowel "Lord" betekenen, en dus, als Balder wordt toegelaten als het zaad van Baal, dat is zo veel als te zeggen dat hij de zoon van Adon is; en bijgevolg ADON en ODIN dezelfde moeten zijn. Dit, natuurlijk, zet [dit] ODIN een stap terug; maakt dat zijn zoon het voorwerp van jammerklacht wordt en niet hijzelf; maar hetzelfde was ook het geval in Egypte; want daar was Horus het kind soms vertegenwoordigd als verscheurd in stukken, en er als Osiris is geweest. Clemens Alexandrinus zegt (Cohortatio, Vol. I, blz. 30), "Ze betreuren de zuigeling die in stukken is verscheurd door de Titanen." De Klaagliederen voor Balder zijn zeer duidelijk de tegenhanger van de bewening voor ADONIS; en, natuurlijk, was her BALDER, zoals de klaagzangen hem bewijzen deze te zijn geweest, de favoriete vorm van de Scandinavische Messias, was ADON, of "Lord", evenals zijn vader. 4. Dan, ten slotte, de naam van de andere zoon van ODIN, de machtige en oorlogszuchtige THOR, versterkt de voorgaande conclusies. Ninyas, de zoon van Ninus of NIMROD, bij zijn vaders dood, toen afgoderij weer vermeerderde, natuurlijk vanuit de aard van de mystieke systeem, ogezet als Adon, "the Lord." Nu, als ODIN een zoon had genaamd THOR, had dus de tweede Assyrische Adon een zoon genaamd THOURIS (Cedrenus, Vol. I, blz. 29).

De naam Thouris lijkt net een andere vorm te zijn van Zoro, of Doro, "het zaad"; als Photius ons vertelt dat onder de Grieken Thoros betekende "Zaad"...De D is vaak uitgesproken als TH, -- Adon... het Hebreeuws, wordt uitgesproken als "Athon."-- The Two Babylons. Loizeaux Brothers, Neptune, N.J. 1959. Aanhangsel, L, p. 312 opmerking. De tweede ODIN --de ene waar wij in geïnteresseerd zijn -- wordt vermeld in de Saxon kronieken waar zijn afkomst wordt weergegeven: "de Angelsaksische Kroniek begint met de lijn van DAN ik met de volgende twee namen: 'Noah, Sem.' Daarna treedt een lange pauze op in de Genealogie -- vergelijkbaar met de bijbelse instructie:" Jezus Christus, de zoon van David, de zoon van Abraham' (Matteüs 1:1)." Compendium of World History, Vol. II, blz. 44). De Icelandic Langfedgatal vult deze leemten aan in de tweede Odin Genealogie. Degenen die kwam na Shem (Sem) -- aan ODIN van vaders kant -- zijn degene als volgt: 1 /. SATURNUS VAN KRIT

9 /. MINON (MEMNON)

2 /. JUPITER

10 /. THOR

3 /. DARIUS

11 /. EINRIDI

4 /. ERICHHONIUS

12 /. VINGETHORR

5 /. TROES

13 /. VINGENER

6 /. INTERMODALE LAADEENHEDEN

14 /. MODA

7 /. LAMEDON

15 /. MAGI

8 /. PRIAMUS--KONING VAN TROJE

16 /. SESKEF (SESCEF)

Een studie van de Deense literatuur blijkt dat SESKEF, soms gespeld word als SCEAF, en een titel van ODIN is. Wat betekent deze titel? Seskef, of Sceaf, betekent letterlijk een "bundel" van graan. ODIN beweerde te zijn een soort van Heer en Verlosser, en aanspraak te maken op de EERSTELINGSGARVE vertegenwoordigd in Leviticus 23:9-14 als de symbolische verwijzing naar de Messias wordt gelegd! Maar waarom, vraagt u misschien, zou DAN I -- een koning van Denemarken -- een ceremonie kopiëren ingesteld door de wet van Mozes? Is er een verband tussen ODIN en Israël? Let op het verrassende antwoord! Het antwoord is gevonden in wie die SATURNUS van KRIT, voorouder van ODIN, nu echt was. In het moderne Engels zou de naam SATURNUS van Kreta luiden. Er waren veel Saturns in de oudheid, vaak met elkaar verward. Meestal werd de naam toegepast op een man die op de vlucht was of zichzelf verborgen heeft. Saturnus is een Latijnse woord afgeleid van een wortel met de betekenis te vluchten en verbergen. De Griekse term was KRONOS. Deze bijzondere SATURNUS van Kreta was zo beroemd dat de FENICISCHE HISTORICUS SANCHONIATHON sprak van hem. Fragmenten van zijn werken zijn bewaard gebleven door Eusebius ter voorbereiding van het evangelie, boek i, ch. x. Hier zijn zijn woorden: "Voor KRONOS of (SATURNUS), die de Feniciërs Israël noemen..." (Corey's Ancient Fragments of the Phoenician, Carthaginian, Babylonian, Egyptian and other Authors, door E. Richmond Hodges, pagina 21.)

Israël was de naam van Jacob. Dat zou ODIN een zoon van SHEM maken en een zoon van Jakob. Maar waarom heette Jacob Saturnus? Omdat Jacob beroemd werd als VLUCHTENDE of zich verbergen voor zijn vijanden. Jacob's moeder waarschuwde hem voor de toorn van zijn broer Esau: "nu, daarom, mijn zoon, luistert naar mijn stem; sta op en vlucht tot Laban mijn broer in Haran" (Genesis 27:43). "En het was zo vertelde Laban... dat Jacob weer was gevlucht" -- dit keer terug naar Palestina. (Gen. dagreizen)-Compendium of World History, Vol. II, pp. 45-46. Met deze fascinerende openbaring in het achterhoofd, kunnen we nu de Langfedgatal Genealogie van ODIN Denemarken verduidelijken: 1 /. SATURNUS VAN KRIT (ISRAËL)

5 /. TROES (TROS)

2 /. JUPITER (JUDA)

6 /. ILUS

3 /. DARIUS (DARDANUS)

7 /. LAMEDON (LAOMEDON)

4 /. ERICHHONIUS (ERICTANUS)

8 /. PRIAMUS (PRIAMUS)

De achtste koning in afstamming van PRIAMUS was SESKEF ("de eerstelingsgarve"), niemand minder dan DANUS I of ODIN (VOTAN). Danus I was de eerste koning van Denemarken en regeerde van 1040-999 v.Chr. ODIN WAS DAAROM EEN TROJAN VAN DE LIJN VAN JUDA! S. Gusten Olson herkent deze link in de lijn van ODIN: "het is algemeen aanvaard dat alle de heersende families van het noorden [Noordwest-Europa] zeker terug te voeren zijn aan ODIN (maar niet de oorspronkelijke Odin [Nimrod], maar misschien de primaire, historische ODIN). De historische Odin is AFSTAMMENDE van de TROJAANSE lijn van koningen. (The Incredible Nordic Origins. Nordica S. F. Ltd., Kent, Engeland. 1981, p. 87). Deze kwestie bespreekt men in december 1981 in The Link deze Koninklijke lijnen van Noord-Europa en hun verband met de mysterieuze ODIN: De gevarieerde verzameling van sagen, poëzie en proza die bestaat uit de vroege literatuur van de noordelijke landen van Europa bevat veel interessante en waardevol historisch materiaal, hoewel het vaak moeilijk is te scheiden van de feitelijke met de fantasievolle. De herhaalde beweringen met de implicaties dat de FAMILIES AFSTAMMEN van ODIN (of WODEN) uit de oude TROJAANSE KONINGEN voort komen (vaak gedacht te behoren tot de fantasievolle categorie) kunnen inderdaad een stevige FUNDATIE blijken te hebben in waarheid. Verschillende factoren en de bewijzen die in HARMONIE zijn met een dergelijke vordering. Oude klassieke en buitenbijbelse bronnen geven aan dat de TROJAANSE koningen uit de koninklijke lijn van JUDA komen en dat ze nauw verwant waren aan andere koninklijke FAMILIES IN IONIA, Griekenland en Kreta. De vroege Britse koning-lijn is van oudsher afstammend via THE TROJAANSE Koningen, en de koningen van Ierland waarvan is verklaard te zijn ontstaan uit de MILESIAANSE koninklijke familie IN IONIA waarin "Farao's dochter" is getrouwd. Aanvaarding van deze bronnen, met de koninklijke families van de noordelijke landen van Europa -- Iers-Schotse, de vroege Britse, Frankische, Noorse -- zijn alle van de SCEPTER stam van JUDA en met de vele huwelijken van deze koninklijke lijnen dus alles binnen de één grote koninklijke familie waarover zo veel is geprofeteerd in Heilige Schrift. Koningin Elizabeth II heeft verklaard dat ze WODEN-geboren is. --Christian Israël Foundation, Walsall, Engeland, p. 117.

De schriftelijke geschiedenis van Denemarken begint met de eerste koning die gaat regeren over het volk op het Deense schiereiland -- dit was DANUS I! Hij is ook bekend als DAN I in de Deense geschiedenis en was de tweede ODIN of VOTAN. HOE deze ODIN aangekomen is in het noordwesten van Europa wordt opgemerkt door Herman L. Hoeh: "Denemarken kreeg zijn naam oorspronkelijk van de stam van DANAAN. Het kreeg het door de koning die de naam nam gaf aan het onderwerp waarover hij regeerde. KONING DAN I begon zijn regeerperiode in 1040 [vC]. Dit was het jaar van het uiteenvallen van het Duitse Rijk. De verdeling van het Duitse grondgebied tussen de drie zonen van Wolfheim --Kells, Gall en Hiller-- liet de zeevarenden in het verre noordwesten van Europa zonder leiderschap. Om deze leegte op te vullen hebben de Duits en HEBREEUWSE inwoners van Denemarken een SCION van het TROJAANSE HUIS opgeroepen om over hen te regeren over hen. Deze scion was DAN I. Hij woonde op dat moment in THRACIË." (Compendium of World History, Vol. II, pp. 43-44). Odin beantwoordt de oproep en leidde een grote migratie van THRACIË naar Denemarken en de naburige regio's. Na het organiseren van zijn nieuwe rijk en opzetten van de instellingen die ten grondslag liggen aan een stabiele regering, zette Odin zich toe aan een reis op zee om een nieuwe KOLONIE in een verre land te stichten!

Odin in de nieuwe wereld! Waarheen ging ODIN na de oprichting van zijn volk in Noordwest-Europa? Waar was dit ver weg liggend land over de zeeën? Om het verrassende antwoord te vinden moeten we naar de heilige geschriften van de oude MAYA QUICHE mensen in Mexico! In de Popol Vuh, een zeldzame codice die bewaard is gebleven tot op de dag van vandaag, daar vinden wij de MIGRATIES en omzwervingen van de voorouders van de Maya's opgenomen. De Popol Vuh toont duidelijk aan dat ze naar het westen REISDEN over de Atlantische Oceaan naar MEXICO! Geschriften en tradities uit andere indianenstammen tonen soortgelijke oorsprong van een volk die het groet WATER overstaken vanuit het NOORDOOSTEN om zo hun huidige land te bereiken! Merk op wat de schrijver van de Popol Vuh verslaan: "ze vermenigvuldigden zich daar IN het Oosten ...Alle leefden samen, ze bestond in grote aantallen en liepen daar IN het Oosten ...Daar waren ze vervolgens in grote aantallen, de zwarte man en de witte MAN, van vele klassen, mannen met vele talen ...De spraak van allen was hetzelfde. Ze aanbaden geen hout noch steen, en zij herinnerde zich het woord van de Schepper en de Maker..." (Engelse versie door Goetz en Morley, pp. 171-172). De Maya verslag gaat verder: "...Ze kwam uit het Oosten... ze vertrokken daar, een grote afstand...ZE KRUISTEN DE ZEE"(ibid., pp. 181, 183). Wanneer de heersers van de oude Maya's hun Koninkrijk wilden vestigen besloten "ze besloten om naar het Oosten te gaan ...Het was al een lange tijd sinds hun vaderen waren gestorven ...En beginnende op hun reis, zeiden ze: "We gaan naar het Oosten, waar onze VADERS vandaan kwamen." Zeker ze staken de zee over toen ze naar het Oosten kwamen, toen ze ertoe overgingen de investituur te ontvangen van het Koninkrijk"(pp. 206-207). Herman Hoeh stelt de vraag: "naar welke lijn van grote koningen IN het oosten waren deze Quiche Maya gereisd? De opvolgers van de grote HEERSER die hen opvolgden ongeveer 1000 vChr., naar de USUMACINTA rivier IN MEXICO." En wie was die "grote heerser" waardoor de voorouders van de Maya Quiche over "de zee" naar hun nieuwe tehuis in Mexico gingen?

De Maya's beweren dat hun Koninkrijk werd gesticht door een grote HEERSER genaamd VOTAN of ODEN of DAN door verschillende stammen. Hij was een BLANKE MAN die kwam over zee vanuit het Oosten en waar ze zich vestigden in hun nieuwe land. De tijd van hun migratie, volgens [Spaans historicus] Ordonez, was tien EEUWEN vóór de huidige ERA. Deze Votan -- die ook werd aanbeden als een god -- was bekend voor het feit dat hijzelf REISDE naar een LAND waar een grote tempel werd gebouwd. Hebben we een koning in Europa die woonde op dezelfde tijd als SALOMO 'S tempel werd gebouwd (ongeveer 1000 vC), die heerschappij had over de zee, die werd aanbeden als een god, en waarvan de naam klonk als VOTAN? Inderdaad -- WODAN, of ODIN, koning van Denemarken van 1040-999 vC. Hij werd later aanbeden als een grote god. Scandinavische literatuur is vol met aantekeningen van zijn verre reizen die hem uit de buurt brachten van zijn vaderland voor vele maanden, soms jaren. Net zoals koning ODIN of DANUS gaf zijn naam aan Denemarken --DANMARK-- zoals Odin zijn naam gaf aan het 'WOUD van DAN' in het land van de QUICHE INDIANEN. (Zie pagina's 549 en 163 van volume V, Native Races van de Stille-Oceaanstaten, door Hubert H. Bancroft.) "DAN... een MONARCHIE opgericht op het GUATEMALTEEKSE PLATEAU" (Bancroft, vol. I, p. 789). Zijn hoofdstad, gebouwd voor de Indianen en hun witte leenheer, met de naam AMAG-DAN. Hier hebben we de verslagen van de Deense koningen, zo vroeg als 1000 jaar vóór de geboorte van Christus, varende naar de nieuwe wereld en het stichten van KOLONIES van de RODE mannen van Europa in de YUCATAN en de GUATEMALTEEKSE hhoglanden. -- Compendium of World History. Vol. II, pp. 90-91).

Waar kwamen deze "Rode mannen" de Odin in de nieuwe wereld plante vandaan? Let op! "Julius Firmicus, een vroege schrijver, verklaarde dat 'in Ethiopië ze allemaal zwart geboren zijn; in Duitsland, wit; en IN THRACIË, rood.' Thracië lag ten noorden van Griekenland en werd oorspronkelijk bewoond door de kinderen van Tiras, zoon van Jafet (Genesis 10:2). Het was vanuit THRACIË dat ODIN de AGATHYRSI en andere stammen wegleidde naar Noordwest-Europa wanneer hij het Deense Koninkrijk stichtte. "Veel van de strijders in dienst van de vroege vorsten van West-Europa waren woest, donkere van huid, naakt en vaak GETATOEËERD en beschilderd. Strabo, de Romeinse geograaf, schreef dat gebieden van Ierland en Brittannië werden bewoond 'door mannen die helemaal WILD waren.' Jerome, schrijft in een van zijn brieven in de vijfde eeuw, en kenmerkte sommige van hen daarin als Kannibalen: 'wanneer ze het bos jagen op prooi, er wordt gezegd dat ze de herder aangevallen heben, in plaats van zijn kudde; en dat ze vreemd genoeg de meest delicate en gespierde delen, zowel van mannen en vrouwen, voor hun akelige maaltijd selecteerden.'" (Compendium of World History, Vol. II, p. 86.).

Waar sommige van de Quiche Maya oorspronkelijk vandaan komen is nog meer verrassend, en totaal vreemd aan de moderne verantwoording van de Indiaanse oorsprong! Nogmaals,de annalen van de Indianen in de nieuwe wereld ONTHULLEN de waarheid over hun voorouders: De Annals of the Cakchiquels -- Lords of Totonicapan -- bevat directe verwijzing naar de RASSEN afstamming van de EDELEN die de inboorlingen leidde en beheersten in de nieuwe wereld. "Dit, toen, waren de drie naties van de QUICHES, en ze komen vandaan vanwaar de zon OPKOMT, AFSTAMMELINGEN van Israël, van dezelfde taal en de dezelfde gebruiken...Toen ze op de rand van de zee aankwamen, BALAM-QITZE (een inheemse titel voor een in een religieuze klerk) raakte het aan met zijn staf en meteen een pad zich opende, welke vervolgens opnieuw werd gesloten omhoog, zoals de grote God het wilde laten gebeuren, omdat zij waren de zonen van ABRAHAM en JAKOB. Dus het was dat deze drie naties (de "gemengde menigte" van Exodus 12:38) het door kon trekken, en met hen dertien anderen genoemd VULKAMAG " -- wat betekent dat de 13 stammen. Israël had in totaal 13 stammen, met inbegrip van LEVI. "We hebben opgeschreven dat traditioneel onze voorouders vertelden aan ons, die kwamen uit het andere deel van de zee, "Die kwamen van CIVAN-TULAN, grenzend aan BABYLONIE" pagina 170. Pagina 169 zegt dat ze ".. .kwamen uit het ander deel van de Oceaan, vanaf waar de zon OPKOMT." (Vertaald door Delia Goetz; uitgegeven door de Universiteit van Oklahoma Press, 1953). Was de mysterieuze CIVAN-TULAN -- betekenis in Indiase dialecten een plaats van grotten of RAVIJNEN -- de regio van PETRA, waar Moses leiding gaf aan de kinderen van Israël? Petra is beroemd om haar grotten. KANAÄNITISCHE HEVIETEN, GEMENGD MET EGYPTISCHEN, woonde in PETRA, of de berg SEÏR, op het moment van de EXODUS. (Genesis 36:2, 20, 24). Ze leefden in vrede met de Hebreeën. Deze nederzetting van Hevieten is een regio GEDOMINEERD door MIDIAN. Een hogepriester die het land bezocht van Midian en Moab in Mozes dagen met de naam BILEAM -- is bijna de exacte spelling van de titel van de QUICHE-MAYA die BALAM voor priesters gebruiken! De mensen geleid door ODIN of VOTAN over de Atlantische Oceaan naar de nieuwe wereld waren niet uitsluitend de zonen van TIRAS van THRACIË; Sommige stammen werden genoemd CHIVIM, rapporteerde Ordonez de vroege Spaanse schrijver. Het is de zeer HEBREEUWS SPELLING gebruikt voor het Engelse woord HIVITES, van wie sommigen ooit woonden bij de berg SEÏR, het land van grotten, in de buurt van BABYLON! De Mexicaanse Indianen waren dus een gemengd volk. -- Compendium of World History, pp. 92-94. Archeologisch bewijs van de Joodse aanwezigheid IN MEXICO is verkregen door de jaren heen, tonen de annalen van Mexico nauwkeurig aan in alle details. Een steen is opgegraven in CAMPECHE, MEXICO, tonen het zijaanzicht van een boze man die een grote Maya oorring draagt. Volgens William F. Dankenbring: archeologen waren verbaasd om te leren dat "de oorring, de ster van DAVID in het ontwerp bevat. Het bevat ook een lantaarn-achtige-object dat een oud FENICISCH anker illustreert. De combinatie van zeilschip en ster van DAVID is ook gevonden in een figuur op een Joodse TOMBE in Beit Shearim, Israël, daterend uit de tweede of de derde eeuw voor Christus" (Beyond Star Wars. Triumph Publishing Co., Altadena, CA. 1978, p. 87).

In de ruïnes van oude CHICHEN ITZA, in de tombe van een hogepriester, werd een andere verbazingwekkende artefact ontdekt:: "de een na de andere, prachtige relikwieën werden opgegraven uit het puin bezaaid over de vloer van de crypte. Verspreid erover waren schelpen ingelegd met parelmoer, aardewerk en een CEREMONIËLE vuurstenen messen die Thompson beschreef als lijkende op de "stenen sikkels van de oude DRUÏDEN..." (Maya: het raadsel en de herontdekking van een verloren beschaving, door Charles Gallenkamp. Viking Penguin, Inc. N.Y., 1985, p. 176). De druïden waren de priesters en wetgevers vaak verondersteld om in verband te worden gebracht met de Keltische volkeren van Gallië en Groot-Brittannië. De Encyclopedia Britannica Staten: "van de ambtenaren zelf, lijkt het meest waarschijnlijk dat hun gebruik puur Keltisch was, en dat het ontstaan is in Gallië, misschien als gevolg van CONTACT met de ontwikkelde samenleving van Griekenland; maar DRUIDISME, is aan de andere kant, waarschijnlijk in zijn eenvoudigste termen het pre-KELTISCHE en inheemse geloof van Gallië en de Britse eilanden die met een kleine wijziging is aangenomen door migrerende Kelten." (1943. Vol. 7, p. 678). Het blootleggen van de ceremoniële vuurstenen messen op Chichen Itza toont aan dat de Maya mensen van Noordwest-Europa kwamen vóór hun vestiging in Mexico.

De latere Odin We hebben gezien tot nu toe dat er twee Odins -- Nimrod en Dan I waren. Er is ook een derde ODIN te vinden in de sagen en tradities van de Scandinavische mensen die, als zijn naamgenoot DAN I, een afstammeling was van de koningen van TROJE! De details zijn te vinden in Olson's The Incredible Nordic Origins: Odin [de derde] was koning van de Asgardianen of de Aesir, gelegen tussen de Zwarte en de Kaspische Zee. De "Historian's History of the World," Volume XVI, vertelt ons dat hij een sterfelijk man was en koning werd van de HELLESPONT. Hij had grote bezittingen in Turkland, en zijn volgelingen werden genoemd door de gotische schrijvers de Asae, Asiani en Asiotae. ASGARD was hun belangrijkste stad. "De Angelsaksen had hun basis in TROJE, zoals de Asa-Sveas dat hadden in Asagard" (Syd-Skandinavernas Forstfodsloratt, pp. 47, 48). Het is van mening dat ASGARD in de buurt lag van hedendaagse AZOV, wat is gelegen aan de zee van Azov, ten noorden van de Zwarte Zee, aan de monding van de rivier de DONAU. Dit is waar ODIN en de Asar, volgens een saga, oorspronkelijk woonde (Sveriges kulturhistoria, blz. 43)... Na het overgeven van zijn Koninkrijk aan zijn twee broers VE en VELIER, maakte Odin enorme veroveringen als hij en zijn hordes naar Noordwest-Europa marcheerden. Ten eerste is hij Riisland (Rusland) binnen getrokken, en na met succes deze Naties met hun inwoners te hebben overgenomen, benoemd hij zijn zoon BO om te regeren over hen. Van daaruit ging hij over zee naar Noord-Duitsland, onderwierp de Saksen en verdeelde het land onder zijn kinderen. HORSA en HENGIST -- de hoofden van de SAKSEN die Groot-Brittannië veroverd in de vijfde eeuw -- deze beschouwden ODIN als een van hun voorouders.

Na de verovering van Saksen, ging hij naar [JEWSLAND]-JUTLAND en Funen (nu delen van Denemarken) en onderwierp hen. Dit gaf hij aan zijn zoon SKIOD, van wie de koningen van Denemarken afstammen. De stad van ODENSE werd gebouwd door hem. Daarna schoof hij op naar Suithoid (Zweden), waar hij vriendelijk werd ontvangen door Gylfus of Gylso, koning van het land, met wie, volgens Dalin, hij bekend was. Hij en zijn volgelingen mochten er regeren. Hij bouwde de stad Sigtuna... De wens van ODIN om zijn godsdienst te verspreiden en te domineren veroorzaakte een verovering van Noorwegen door hem. Zijn zoon SAEMING werd heerser over dit Koninkrijk. Na deze vele hoogstandjes, keerde hij uiteindelijk terug naar Zweden, waar hij moest sterven aan een slepende ziekte. Niet bereid om te lijden in de schande van het sterven en niet in strijd, gaf hij zichzelf negen wonden en andere kwetsuren. Als hij dan stierf, werd zijn lichaam overgebracht naar Sigtuna waar het werd verbrand met veel pracht en praal. -Pp. 70-72.

De reden die ODIN de Hellespont regio verliet was in de eerste plaats vanwege de wraak van de Romeinen. Op dit moment (eerste eeuw voor Christus) was de Romeinse Gemeenschap op haar sterkst; en de toenmalige koning van PONTUS probeerde alle mensen op zijn grondgebied te bewapenen tegen de macht van Rome. Na enkele eerste successen, werd deze koning en zijn mensen zwak verenigde mensen gedwongen om zich terug te trekken voor de oprukkende Romeinen. Dientengevolge was ODIN ook gedwongen om te vluchten voor de Romeinse toorn. "Mallet zegt dat zijn [Odin] echte naam SIGGE was, de zoon van Fridulph. Fridulph kan worden teruggevoerd tot Priamus, koning van troje." Na zijn aankomst in het noordwesten van Europa heeft Odin gestreefd naar wraak tegen de Romeinen. "Dalin schrijft dat het hele noorden werd opgewekt door hem tegen Rome. Er wordt gezegd dat zijn wrok, als gevolg van uit zijn land te worden verdreven door de Romeinen hem als een gewelddadige maakte. Deze wens voor wraak verliet hij fermenteren in de boezem van Noord-Europa. Toen de tijd kwam, zij allen in onderlinge overeenstemming en na opeenvolgende aanvallen Rome omverwierpen!" (The Incredible Nordic Origins, blz. 72).

M. Paul du Chaillu, onder vermelding van de oude Noordse sagen, geeft een overzicht van het leven van ODIN: "Op die tijd kwamen de Aziatische mannen uit het Oosten. Hun leider heette Odin, die een machtige krijger was. In ieder gevecht behaalde hij de overwinning. Hij bezat een grote hoeveelheid land in SWITHIOD het grote (SCYTHIA), waarvan het hoofdstad ASGARD (KIEV) was!" Sharon Turner, die een geschiedenis gecompileerd heeft History of the Anglo-Saxons, schreef: "het menselijk bestaan van ODIN lijkt op bevredigende wijze te worden bewezen. De oprichters van het Angelsaksische OCTARCHY [in Groot-Brittannië] leid hun afkomst af van ODIN door genealogieën, waarin hun voorouders duidelijk worden genoemd tot aan hem!" (Geciteerd uit Wake Up! Augustus, 1980).

De lijn van de derde Odin, vanaf zijn voorouder DAN I, is als volgt: 1 /. SCAEFF (ODIN II, DAN IK)

13 /. FRODI DE VALIANT

2 /. BEDWIG

14 /. HALFDAN

3 /. HWALA

15 /. HELGI

4 /. HADRA

16 /. HROLL KRAKL

5 /. HERMON

17 /. SCELDWEA

6 /. HERMAD

18 /. BEAW

7 /. FRODI

19 /. GEAT

8 /. VERMUND DE WIJZE

20 /. FLOCWAL

9 /. OLAF DE NEDERIGE

21 /. FOLEWALDUS

10 /. DAN DE TROTS

22 /. FLYN

11 /. FRODI DE VREDE - FUL

23 /. FREDULPH

12 /. FRIDLEIF

24 /. ODIN III

Met feilloze precisie... In plaats van niet-verbonden zijn en geen verband houden, vloeien de koninklijke huizen van Europa en Groot-Brittannië voort uit een gemeenschappelijke oorsprong in de Troje van Homerus! Deze koninklijke lijnen delen allen hetzelfde bloed met afstamming door de eeuwen heen van JUDA de zoon van Israël. Uit gevangenschap in Egypte de progenitoren van de stam van Juda verspreiden zich over de mediterrane wereld, als de oprichters en Koninklijke dynastieën in Klein-Azië, Griekenland en het verre Ierland. Eeuwen vóór de hoofdmacht van Israël zijn de -- Engelsen, Saksen, Juten, Denen en Noormannen -aangekomen was in Groot-Brittannië via de "overland" route, een voorhoede, volgend de zeeroute, arriveerde in Noordwest-Europa en Groot-Brittannië. Deze "voorhoede," bestaat uit de koninklijke lijn van Juda, had zich daar reeds heen verplaatst tegen de tijd dat de massa van Israël naar deze gebieden kwam . De Scoto-Milesian koninklijke lijn, onder leiding van Gathelus (zoon van CALCOL), verhuisde naar Ierland binnen veertig jaar na de uittocht, met oprichting van een lijn van koningen, die regeerde in Ierland en Schotland voor eeuwen. Na in hun voetsporen te zijn getreden, in ongeveer 1100 voor Christus, is BRUTUS de Trojaan aangekomen om een lijn in te stellen die uiteindelijk zich vermengd (door huwelijk) met de bestaande Scoto-Milesian-lijn. In latere jaren werd de Trojan lijn in Groot-Brittannië versterkt door de Noordse regeringen die aankwamen met de Angelsaksen en de Noormannen. Koning DAVID van Israël -- anders bekend onder de naam Ollahm Fodhla -- was de volgende om op de scène te komen, naar Ierland voor veertig jaar.

De lijn van Troje via Priamus schoof ook verderop in Europa, met de oprichting van de grote koninklijke huizen van Frankrijk en Duitsland, evenals de mindere koninkrijken in het gebied. We kunnen duidelijk zien dat de Koninklijke lijnen van Groot-Brittannië en Europa allemaal met elkaar verbonden zijn en voortvloeien uit dezelfde bron -- JUDA van Israël! De profetie gevonden in Genesis 49 is uitgekomen met een ONFEILBARE nauwkeurigheid: "de scepter [koningschap] zal niet wijken van JUDA, noch verdwijnen tussen zijn voeten, tot Shiloh [de Messias] komt..." (Vers 10). Hoop van Israël ministeries P.O. Box 2186 Temple City, CA 91780, U.S.A. Bron: Hope of Israel Website