Hoe denkt de Islam over : ziekte, dood en geboorte*

Hoe denkt de Islam over : ziekte, dood en geboorte*. door Abid Samira Bron: Centrum voor Islam in Europa

1. De Geboorte 1.1. De bekendmaking, felicitaties en visites: In het geval dat iemand eerder op de hoogte is van iemands pasgeboren baby, dient hij het initiatief te nemen om de vader het nieuws te gaan brengen. Het nieuws dat er een meisje is geboren dient op dezelfde manier verwelkomd te worden als wanneer er een jongen geboren is, en men moet dankbaar zijn tegen Allah. Het eerste dat gedaan moet worden als de baby geboren is, is de adhaan (de oproep tot het gebed), in zijn of haar oor te zingen. Het tweede is vocht van een dadel die tot fijne pulp is gekauwd, in de baby’s mond aan te brengen. Dit is niet verplicht maar aanbevolen (Soenna*). Felicitaties is een vorm van vreugde die de familie aan de ouders meedelen. Dit kan in elke vorm uitgedrukt worden. Het is een absoluut on-islamitische handeling om felicitaties en goede wensen over te brengen bij de geboorte van een jongen, maar dit achterwege te laten in geval van een meisje. Het antwoord op een felicitatie kan luiden als volgt: "Dank u wel", waaraan toegevoegd kan worden: "Moge Allah (stw) je Zijn zegeningen tonen en je ook een kind schenken".

1.2. Naamgeving Ouders dienen het geven van een naam aan een pasgeboren kindje niet uit te stellen, ze dienen het zo snel mogelijk te doen, liefst binnen de 7 dagen na de geboorte. Als de ouders het eens zijn over de keuze van de naam, des te beter. Zoniet, dan heeft de vader het recht zelf te kiezen. Het is aanbevolen dat de ouders hun kinderen goede, mooie en betekenisvolle namen te geven, namen die uit 2 delen bestaan waarvan het eerste deel cAbd (slaaf) is, worden als mooi beschouwd, vb. Abderrahiem. Kinderen mogen de namen van de profeten krijgen. Namen van engelen (zoals Djibriel) dienen vermeden te worden. Namen die verklaren, dat de persoon over exellente* morele deugden beschikt, zoals puurheid, eerlijkheid, gehoorzaamheid of vroomheid, dienen vermeden te worden. Namen die op droefheid, oorlog, e.d. negatieve zaken duiden, zoals Hoezn, Harb, e.d., dienen vermeden te worden. Het hebben en geven van goede namen is niet alleen belangrijk voor mensen, maar ook vereist bij het benoemen van straten, pleinen, steden,… Het veranderen van de namen van de mensen of plaatsen dient, als het nodig is, niet verworpen te worden. Het veranderen van verboden namen is een noodzaak. Het afkorten van een naam is een goede manier om iemand aan te spreken, vooropgesteld dat de ander er tevreden mee is. Het is het beste om, als men iemand wil aanspreken, die men niet kent, een algemene term te gebruiken die hem niet

zal beledigen bijv. "Vriend" of "Broeder".

1.3. De zevende dag vieren en het slachten van een dier De familie viert de geboorte van een nieuwe baby op de zevende dag na zijn of haar geboorte. Deze viering heeft twee belangrijke elementen nl. het slachten van een dier en het scheren van het babyhoofdje. Om Gods’ zegen te gedenken en Hem om bescherming van het nieuwe kind te vragen, slacht de familie een dier. De traditie kent de volgende regels: . Het daadwerkelijk slachten van een dier kan niet vervangen worden door bijvoorbeeld de waarde ervan om te zetten en als aalmoes te gaan schenken. Het dier dient een schaap, geit, koe of kameel te zijn (mannetje of wijfje) Diegene die slacht dient te zeggen: "Bismillah, lahoema hadha manka wa illaika" (d.w.z. In de naam van Allah, dit wordt alleen omwille van U gedaan). Het vlees van het dier kan het beste in drie stukken verdeeld worden: het eerste deel dient om door de familie gegeten te worden en de andere delen worden onder verwanten, buren en armen verdeeld. Dit offer is zeker niet verplicht als de familie het niet kan betalen.

1.4. Het scheren van het hoofdje en de besnijdenis Op de zevende dag na de geboorte dient het hoofdje van de baby geschoren te worden. Het is aanbevolen dat het haar gewogen wordt en het gewicht ervan in zilver aan de armen en de behoeftigen gegeven wordt. Op dezelfde dag kan saffraan*, indien voorhanden, over het hoofdje van de baby gewreven worden. Wat betreft jongens geldt dat er een besnijdenis moet volgen zo snel mogelijk na de geboorte. Deze traditie in de Islam voert ons terug tot de tijd van de profeet Ibrahiem (vzmh). Bij een besnijdenis dient de voorhuid verwijderd te worden ten einde de eikel van de penis te ontbloten. Het is wel niet nodig dat de totale lengte en breedte van de voorhuid verwijderd wordt. De taak om de besnijdenis uit te voeren dient toevertrouwd te worden aan iemand die gekwalificeerd is voor deze taak. Als de toestand of de gezondheid van de jongen het niet toelaat om de besnijdenis uit te voeren, dient ze uitgesteld te worden naar een later tijdstip. Het is aangeraden dat ook volwassen personen die zich bekeerd hebben tot de Islam, de besnijdenis laten uitvoeren, met uitzondering wanneer de gezondheid het niet toelaat. Niettemin moet het advies van een dokter ingewonnen worden indien er medische redenen zouden zijn om de besnijdenis niet te laten uitvoeren. Over het algemeen vinden moslims dat de besneden man gezonder is en dat in feite de besnijdenis hem zal beschermen tegen bepaalde ziekten. De verwijdering van

de voorhuid betekent immers een verkleining van de kans tot vervuiling of ontsteking. 1.5. Abortus, toegestaan of niet? Abortus is binnen de Islam tot op een zekere hoogte toegestaan, indien het leven van de vrouw in gevaar komt. De meeste geleerden hebben besloten dat de bezieling (Allah’s geest) de scheidslijn is die bepaalt of abortus toelaatbaar is of niet. Bij sommigen ligt de grens op het einde van de 4de maand, anderen beperken de periode tot 40 of 50 dagen. Dit hangt samen met de religieuze visie op de geboortebeperking. Vanaf de periode dat de vrouw bevrucht is, telt men 120 dagen, en dat is de tijd waarin de ziel wordt ingeblazen door Allah. In bekende hadiths* komt dit voor: "De schepping van ieder van jullie vindt plaats in de buik van de moeder, dit gedurende 40 dagen in de vorm van een levenskiem, daarna is hij even lang een klonter, daarna is hij even lang een klompje vlees; vervolgens wordt er een engel naar hem toegezonden die hem de levensadem (rûh) inblaast…". Dus, men kan hieruit besluiten dat vanaf de bevruchting tot de periode van 120 dagen vruchtafdrijving mag toegepast worden. Na die periode is abortus verboden, behalve wanneer het leven van de moeder gevaar loopt. In de Koran staat over deze situatie: "Diegene die zich in een noodsituatie bevindt, zal geen zonden begaan bij het toepassen van wat niet is toegestaan." In geval van verkrachting is vruchtafdrijving toegestaan. Uiteraard, beschikt de vrouw niet alleen over een stoffelijk lichaam, maar heeft ze ook een geestelijke natuur. Het is ondraaglijk om een kind te moeten dragen op zo’n onwaardige manier. De vrouw treft in zo’n geval geen enkele schuld en heeft dus nood aan alle beschikbare hulp van omstaanders.

1.6. Kan adoptie toegestaan worden of niet? Adoptie* kwam in de voor-islamitische periode vaak voor en de profeet Mohammed had zijn door hemzelf vrijgelaten slaaf Zaid ibn Haritha geadopteerd. Wat zeer belangrijk is in de Islam, is dat de pleegkinderen hun vaders naam moeten behouden, wat terug te vinden is in de Qorân (33:4-5). Een uitzondering op die regel doet zich voor wanneer de achternaam niet gekend is: in dat geval is de enige optie de naam van de pleegvader over te nemen voor het geadopteerde kind, wat op zich niet verplichtend is. Het geadopteerd kind heeft niet dezelfde wettelijke rechten en plichten binnen het pleeggezin als de "eigen kinderen". Wanneer iemand geen "eigen" kinderen heeft, mag hij zijn pleegkind(eren) alle rechten geven die hij kan geven en één derde deel van zijn erfenis afstaan. Het betreft meestal weeskinderen of vondelingen die worden opgevoed en onderhouden binnen de familiekring, maar vanaf hun puberteit wordt van mannelijke pleegkinderen verondersteld afstand te houden van de vrouwelijke familieleden. Het islamitisch familierecht gaat er vanuit dat het adoptiekind dat niet rechtstreeks bloedverwant van het adoptiegezin is, een potentiële huwelijkspartner zou kunnen zijn voor één van de gezinsleden.

2. De behandeling van ziekten

2.1. Het gebruik van medicijnen Er is een algemene overeenstemming dat het gebruik van medicijnen halâl* is. Sommigen zijn van mening dat het aanbevelingswaardig is om geneesmiddelen te gebruiken vanwege de hadith van de Profeet (v.z.m.h.): "Gebruik medicijnen". En ook omdat hij zowel in tijden van ziekte als gezondheid medicijnen gebruikte. Als hij gezond was, gebruikte hij dadels, pompoenen en watermeloenen. Hij at spaarzaam, en liet wat voor de middag over, en bracht twee gebedstijden tot één. Hij dronk ook een aftreksel van rozijnen of vijgen of dergelijk fruit, zoals reeds beschreven is. Over de keren dat hij ziek was, zei Aisha (zijn vrouw): "De profeet (s.a.w.)* heeft vele ziekten gehad. In die tijden kwamen er verschillende artsen - zowel Arabieren als nietArabieren - en zaten naast hem en behandelden hem". Allah zei: "Ik geef gezondheid en Ik geef geneeswijzen - laat iedereen dus medicijnen gebruiken".

2.2. Het roepen van een dokter Ten tijde van de profeet (s.a.w.) werd er iemand ziek. De zieke zei: "Roep een dokter voor mij!". Maar zij zegden: "O Boodschapper van Allah, deze man heeft geen dokter nodig." En hij antwoordde: "Jawel". Van dezelfde bron komt dit verhaal: De profeet (s.a.w.) bezocht eens iemand die ziek was en zei: "Stuur mij een dokter voor hem!" En de zieke man zei: "O Boodschapper van Allah, ben jij dat die dat zegt?" En hij antwoordde: "Ja zeker!" Het is toegestaan om het voordeel van het advies van een arts te gebruiken die een dhimmî* is, als hij een geneeswijze voorschrijft die halal is; maar zijn advies mag niet worden opgevolgd als hij een haram* medicijn voorschrijft, zoals alcohol en dergelijke zaken. Let ook niet op hem als hij zegt dat je je vasten moet afbreken of moet vasten of je gebed zittend verrichten of iets anders van die aard. In dit soort gevallen mag je alleen acht slaan op het advies dat van een betrouwbare moslimarts komt. Het gaat hier dus om het geval dat je echt geen oplossing hebt om beter te worden of te genezen.

2.3 De belangrijkheid van hygiëne De Islam leert moslims altijd schoon en rein te zijn. De dagelijkse manieren van reinheid en zuiverheid van het lichaam, van plaats, kleding en dergelijke, dragen veel bij tot de kracht van lichamelijke gezondheid, zoals betrouwbare geneeskundige bewijzen

bevestigen. Want reinheid voorkomt de overdracht van bacteriële aandoeningen. Verscheidene keren per dag wordt van de moslim de woedoe (wassing) gevraagd, als een noodzakelijke voorwaarde voor het gebed, en wordt het wassen van die delen van het lichaam vereist, die gewoonlijk aan stof en vuil blootstaan. Het feit dat een moslim zich niet mag overeten, maar juist moet stoppen voor zijn maag vol is, heeft zowel geneeskundige als sociale en morele voordelen. Hygiëne is bij de moslims de helft van de imaan*. Dit alles hoort bij de hygiëne van de mens.

2.4. De behandeling van niet verwante leden van het andere geslacht Deze overlevering werd door een man in de tijd van de profeet (s.a.w.) verteld: "En hij vertelde dat het voor een arts halal is om vrouwen te onderzoeken, zelfs de geslachtsorganen, maar alleen als dat echt nodig is,". Voor een vrouw wordt dit ook wel toegestaan als er geen man of vrouw van haar familie in de buurt is. Het is ook zo dat als een man sterft en alleen in het gezelschap van vrouwen vertoeft, dat de vrouw ook de man mag wassen mits er alleen vrouwen tot het gezelschap behoren!

2.5. Enkele middelen voor ziekten 2.5.1. waterpokken Waterpokken liggen tussen de pokken en de mazelen in. Bij de behandeling is het belangrijk om een goede vloed te veroorzaken om de ziekte door aderlating en inkerving uit het lichaam te bannen. De patiënt moet druiven- en granaatappelsiroop drinken. Er wordt ook aangeraden om melkpudding te eten, die met amandelen en gerstewater is gemaakt. 2.5.2. buikaandoeningen en pijnlijke stoelgang De manier om dit samen aan te pakken bestaat erin malvesap met appelsiroop te koken. Als de buikkrampen te sterk zijn, dan moet er een soort zetpil in de anus ingebracht worden De patiënt moet bij pijnlijke stoelgang soep drinken die gemaakt is van rijpe en onrijpe druiven. 2.5.3. bedwateren Dit komt voornamelijk onder kinderen en bejaarden voor. Als het door de koude veroorzaakt wordt, dan is het aangeraden zich warmer te kleden. Mensen met dit probleem moeten hun vasten onderbreken met gomwierook*, mastiek en honing. Koude maaltijden, soepen, watermeloen… worden afgeraden.

2.6. Transplantatie en euthanasie binnen de islamitische geneeskunde 2.6.1. Transplantatie* Hierover hebben islamitische geleerden geruime tijd gediscussiëerd en men is tot de volgende conclusie gekomen: bloedtransfusies* en orgaantransplantaties zijn toegestaan in de Islam. De meeste mensen zijn hiervan niet op de hoogte, waardoor ze zeer verward raken bij een ongeval of bevalling, in verband met de vraag of dat men al dan niet bloed mag accepteren. Men kan er dus gerust van zijn dat het toegelaten is om een bloedtransfusie te ondergaan. Wat betreft orgaantransplantaties geldt hetzelfde, aangezien men mag aannemen dat de behoeften van een levende voorrang hebben op die van een dode. Veel moslims maken zich zorgen daarover omdat vroeger de heidense Arabieren de doden bij een oorlog of veldslag verminkten (wat ontoelaatbaar is voor de islam). Dat (negatieve) gegeven is hier dus niet van toepassing aangezien het gaat om het vrijwillig afstaan van een orgaan ten einde een andere persoon te helpen. Het kenbaar maken van het feit dat je bereid bent om organen af te staan, gebeurt door een donorcodicil* (document dat men steeds op zak moet hebben). 2.6.2. Euthanasie* Euthanasie wordt niet toegestaan in de Islam. De Enige die leven mag scheppen en terugnemen is God. Hij is Degene die de mens heeft geschapen en hem weer tot Zich roept. De Islam verbiedt zelfmoord en God zal Zijn genade schenken aan wie het overweegt en dan besluit niet te doen. De profeet (s.a.w.) zei eens tegen een ernstig zieke: "Verjaag de wens om te sterven, en als die gedachte toch steeds bij je terugkomt, bid dan tot God: 'O Allah, indien het leven beter is voor mij, laat mij dan leven en als de dood beter is voor mij, laat mij dan sterven'." In extreme situaties, wanneer bv. gekozen moet worden tussen het leven van de moeder en dat van het kind, bij zwangerschapscomplicaties, kiest de man voor het leven van de moeder en haalt men het ongeboren kind weg. Dat is gebaseerd op de basisregel: "Diegene die zich in een noodsituatie bevindt, zal geen zonden begaan bij het toepassen van wat niet is toegestaan." (Q 2:173). Het geloven in God, het verdragen van pijn met geduld en het besef dat de Schepper al het lijden ziet, brengt een gelovige dichter tot Hem dan al het andere, als hij er slecht aan toe is.

Wanneer een persoon lijdt, krijgt hij of zij een test om te zien hoe sterk zijn of haar vertrouwen en geloof in God is.

3. Het levenseinde of de dood 3.1. Wat is de dood eigenlijk? Is de dood het tegenovergestelde van leven, of betekent ze de afwezigheid van leven en is ze net zo belangrijk als het leven zelf? De meerderheid van de geloofsgeleerden is tot de conclusie gekomen dat de dood de afwezigheid inhoudt van het leven zoals we dat op aarde kennen, en dat ze dus geen scheppingsvorm is. Tegen hen die het Koranvers aanvoeren: "Hij (Allah) schiep de dood en het leven voor u, om u te beproeven…", als bewijs dat de dood een scheppingsvorm zou zijn, wordt ingebracht dat het woord "scheppen" hier gebruikt wordt in de zin van "bepalen". De dood is bepaald om ons de waarde van het leven te doen beseffen.

3.2. Betekenis van de dood voor de moslims De dood is in de Islam geen eindpunt. Alles is in de handen van God: zowel de tijd, de plaats als de manier waarop iemand sterft. Na de dood gaat de ziel naar een tussenwereld waar ze wacht. Dan komt het grote oordeel dat de beloning of straf van het lichaam en de ziel zal bepalen. Iedereen zal krijgen wat hij of zij verdient, naargelang van de handelingen die hier op aarde verricht werden. Het kan pijn of angst zijn of een voorsmaak van het eeuwige leven. Op een dag zal de aarde vergaan en die eindtijd noemt men in de Islam de "Dag des Oordeels". Op die dag zullen de zielen terugkeren naar het lichaam in het graf. En op die dag zal Allah elk van ons verhoren en beslissen wie Hij naar de hemel of de hel zal zenden. Dus de dood heeft voor de moslims veel te betekenen: ze is dan eigenlijk het begin van een nieuw leven. "Moge Hij ons beschermen en behoeden voor het kwade".

3.3. Wat zijn de taken van de moslimgemeenschap na een sterfgeval? Eerst en vooral moet men zorgen dat het lichaam wordt gewassen en in schone doeken wordt gewikkeld; dat het gebed voor de overledene wordt verricht en dat de overledene op de juiste wijze in het graf komt. Indien hieraan geen enkele aandacht wordt besteed, blijft de hele moslimgemeenschap in gebreke. Maar als een voldoende aantal moslims die taak op zich nemen, vervalt die ingebrekestelling. Meestal heeft de imam vaste groepjes, mannen en vrouwen, in zijn gemeenschap, waarop hij kan rekenen bij de uitvoering van deze taken. Het is ook een plicht voor de moslims om, indien zij op de hoogte worden gesteld van een geïsoleerd

moslimsterfgeval (een moslim die tussen niet-moslims woonde en geen familieleden had), of van een iemand die aan een ziekte leed en voor zijn dood tot de Islam trad, zich ook daarover te ontfermen.. Dit houdt dus ook in: het lichaam te wassen, in te wikkelen en te begraven volgens de in de Islam geldende principes. De moslimgemeenschap heeft dus vier taken die men zeker moet uitvoeren.

3.4. Hoe wordt de overledene gewassen en door wie? Het wassen ven de overledene moet gedaan worden door een volwassen moslim die dit vrijwillig wil uitvoeren. Hij of zij moet bewust, discreet en rein zijn en de opeenvolgende stappen goed kennen. Aangewezen personen in het geval van een overleden man zijn: de echtgenote, de vader, de zoon of de broer. In het geval van de overleden vrouw: de echtgenoot, de moeder, de dochter of de zus. Bij voorkeur is het de meest ervarene die de wassing verricht. Een baby bijvoorbeeld die als pasgeborene sterft, wordt niet gewassen, want hij of zij is al in reine staat. Een man wordt bedekt van de navel tot de knieën en de vrouw van de schouders tot de knieën. Men wast eerst het onbedekte gedeelte van het lichaam en dan de bedekte delen met een proper doekje. Men dient zeer voorzichtig te zijn want de dode is uiterst gevoelig. De eerste wassing is het gewoon natmaken van de dode en dan maakt men het hoofdhaar nat en tilt men het hoofd op zodat het water over het gezicht kan lopen. De wasser maakt zijn vingers nat en reinigt even de neus en de mond. Hierbij mag geen water door de neus- en/of keelholte lopen. Het water wordt nu geparfumeerd met b.v. oranjebloesemwater waarna men het hele lichaam van boven naar onder wast, steeds wisselend (3 maal rechts, 3 maal links). Normaal voldoet één wasbeurt, maar het is zeker aanbevolen om er meer te geven. Als een bepaalde plek van het lichaam onrein blijft, door bloed bv., reinigt men die plek verder. Daarna wordt de dode afgedroogd en geparfumeerd op de plaatsen die tijdens het gebed de grond raken. Als de wasser positieve kwaliteiten tijdens het wassen van de overledene heeft gezien, mag de wasser dit eventueel vermelden aan anderen. Maar als hij negatieve aspecten heeft kunnen waarnemen, b.v. een slechte geur of een verklampt uiterlijk, moet de persoon in kwestie daarover zwijgen. De profeet (s.a.w.) zei hierover: "Iemand die een dode wast en zijn of haar onplezierige kenmerken geheim houdt, wordt door Allah veertigvoudig vergeven".

3.5. Hoe wordt het gebed verricht en door wie? De voorganger van dit gebed kan in de laatste wil van de overledene met naam genoemd worden, doorgaans is het echter de imam van de gemeenschap waartoe de overledene behoort. In de Koran* wordt over dit gebed gezegd: "En bid voor hen, uw gebed betekent zeer zeker rust voor hen." (Q 9:103). Alle aanwezigen dienen de intentie voor het gebed voor de overledene aan te nemen, vier maal "God is de Grootste" te zeggen, het eerste hoofdstuk van de Koran (deFâtiha),

de smeekbede voor de overledene en de zegenwensen voor de profeet (s.a.w.) te lezen. De smeekbede voor de dode kan als volgt luiden: "O Allah! Laat diegenen van ons die door U in leven gehouden worden, in de Islam leven en laat diegenen die door U het leven ontnomen worden, sterven in het geloof." (Voor vrouwen en kinderen zijn er minimale varianten in de tekst.). Het hele gebed wordt staande verricht, waarbij de overledene voor de biddende ligt opgebaard en de voorganger op borsthoogte van de overledene staat. Na het beëindigen van het gebed wordt staande de vredesgroet rechts en links uitgesproken. Als men het gebed verricht moet de doodskist in de richting van de Kaäba* staan en de mensen moeten zich in drie rijen opstellen achter degene die het gebed leidt. De profeet (s.a.w.) zei hierover: "Allah schenkt het paradijs aan iedere dode, achter wie zich drie rijen voor het gebed vormen." En wanneer een dode wordt begraven zonder dat er een gebed werd verricht, dan bidt men aan het graf. Als men niet aan het graf kan bidden, kan men daarvoor ook op een andere afstand bidden. Na het gebed wordt de dode zo snel mogelijk begraven.

3.6. Richtlijnen voor de begrafenis De begrafenisstoet: Als het gebed ten einde is, hebben de aanwezigen drie mogelijkheden: onmiddellijk weggaan, biddend meegaan naar de begraafplaats en dan huiswaarts keren, of nog langer blijven om vergiffenis te vragen voor de overledene. Diegenen die meegaan naar de begraafplaats, moeten enkele regels in acht nemen. Ze moeten denken aan de dood en daaruit een les trekken, ze moeten God aanroepen en aanbidden. Daarbij mogen de moslims niet zitten tot de dode begraven is. Ze moeten hetzelfde pad volgen als waarover de dode gedragen wordt. De begrafenis: Het is belangrijk dat moslims begraven worden op een islamitische begraafplaats; niemand mag gecremeerd* worden, zelfs niet als de overledene het gevraagd had. De diepte van het graf komt overeen met de hoogte van de borstkas ven een man. Na het graafwerk wordt onderaan een uitholling gemaakt in de richting van Mekka*. Bij plaatsgebrek graaft men een gleuf waarin de dode op zijn rechterzijde wordt gelegd, met zijn gezicht naar Mekka. Dan worden de knopen van stukken stof waarin de dode gewikkeld is, losgemaakt, maar zodanig dat er geen aarde de dode kan bereiken. De overledene wordt met zijn voeten schuin naar beneden en zijn hoofd schuin naar boven neergelaten in het graf. Hij of zij wordt op zijn of haar rechterzijde, met het gezicht naar Mekka in de uitholling gelegd waarbij de rug wordt ondersteund door de aarde. Vooraleer men het graf sluit, wordt het driemaal met twee handen vol met water besproeid. Het graf wordt met aarde verhoogd zodat men het ziet en het mag dan niet vertrapt worden. Daarna volgt de smeekbede voor de overledene (dit wordt gedaan voor vergiffenis van de overledene). De rouw: Deze is toegestaan voor de overledene waarbij vrouwen het recht hebben om over een gestorven familielid te rouwen voor een periode van maximaal drie dagen. Het is normaal om verdriet te tonen, zelfs om te huilen, maar dit mag niet onder de vorm

van roepen, schelden, op de wangen slaan,… gebeuren.

Algemeen Besluit Gezondheid is dus belangrijk voor moslims. We moeten actief werken aan onze gezondheid om die in stand te houden. Als we ziek zijn, moeten we proberen ervoor te zorgen dat de behandeling zoveel mogelijk binnen de voorschriften van de Islam plaatsvindt. In sommige gevallen mogen we er bewust van zijn dat wat normaal gesproken verboden is, soms in kader van de algemene gezondheid van een persoon wel wordt toegestaan. Een goede algemene kennis van gezondheidszaken zou een groot voordeel zijn voor iedereen, zodat we allen met een gezonde geest in een gezond lichaam een gelukkig leven kunnen leiden. Een dichter zei eens: "O gij, die maar eet wat gij wilt en dan de medicijnen en de dokters vervloekt, gij kunt slechts oogsten wat gij gezaaid hebt. Bereid uzelf voor op de ziekte die u zult krijgen!" Al Yahiem, de dichter zei: "Het leven wordt zoeter voor u als u een wijze man ontmoet: En slechts diegenen die goed onderwezen zijn, herkennen de uitmuntendheid van de kennis. "Er is geen medicijn dat iemand kan genezen als hij ziek is van hebzucht; Er is geen arts die iemand kan genezen als hij ziek is van onwetendheid.".

__________________________

Woordenlijst Abortus: Of vruchtafdrijving, het afstaan van een baby uit het lichaam. Adoptie: Een kind aannemen, de ouders van een niet "eigen" kind zijn. Bloedtransfusie: Bloed toevoeren in het lichaam.

Cremeren/crematie: Het lichaam verbranden, verassen. Dhimmi: Een niet-moslim die onder de bescherming van de Islamitische wet leeft. Donorcodicil: Een kaart waarop je bevestigt of je je organen wil afstaan, bij geval van sterfte; die kaart moet je op zak hebben. Euthanasie: het actief bevorderen van een pijnloze dood, met instemming van de patiënt. Excellente: Voortreffelijk. Gomwierook: Wierook, rook van gomhars. Graftombe: tombe of stenen constructie op het graf. Hadith: Overgeleverde uitspraak met name van of over de profeet Mohammed. Halal: Toegestaan of goedgekeurd. Haram: Niet toegestaan of verboden. Imaan: Acceptatie, geloof, vertrouwen in Allah. Imam: Geleerde die het gebed leidt (in de moskee). Kaäba: Het Heilige Huis van God in Mekka. Koran: Het Heilige Boek van de moslims. Mekka: De stad waar de Kaäba staat en waar de Profeet geboren is. Moreel: Vertrouwen op zijn waarde, zedelijk, karaktervol. Profeet Mohammed: Boodschapper van God en Zegel der Profeten. Saffraan: Een (kostelijk, smaakgevend en kleurend) kruid. S.a.w.: Vrede zij met hem (de Profeet). Soenna: Een handeling die kenmerkend is voor een persoon, bij uitstek: de handelingen van de profeet Mohammed. Transplantatie: Overplanting van organen van een pas overledene op een zieke om diens leven te redden (bv. nier, hart, lever...).

* Deze tekst werd in 2 afleveringen gepubliceerd in "De Wegwijzer", tijdschrift gepubliceerd door de Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims (VOEM) vzw, jaargang 4, nov-dec 2000 & jaargang 5, januari-februari 2001. Nu: E-mail: <mailto:[email protected]> en Website: