Hoe beïnvloedbaar is veiligheid in de bouw?

Hoe beïnvloedbaar is veiligheid in de bouw? Een literatuuroverzicht van determinanten van ongevallen en voorbeelden van interventies, vanaf 1980 Paul Swuste¹ en Frank Guldenmund¹

Samenvatting

Summary

De wetenschappelijke literatuur over veiligheid in de bouw is niet erg optimistisch over mogelijkheden om ‘evidence based’ de veiligheid in de bouwnijverheid positief te beïnvloeden. Veel artikelen geven aan dat in deze bedrijfstak de structuur en de processen die veiligheid moeten garanderen, slecht zijn ontwikkeld. Veiligheidsmanagementsystemen werken niet, of beperkt, bedrijfsprocessen worden gefragmenteerd uitgevoerd, de verantwoordelijkheid voor veiligheid is niet helder en partijen die onderaan de hiërarchie van het bouwproces staan worden opgezadeld met consequenties van ongevallen. Veiligheid, vindt men, leidt af van het primaire productieproces en wordt als een bureaucratische last ervaren. De belangrijkste determinanten van ongevallen zijn bekend, waaronder dominante ongevalsscenario’s, centrale gebeurtenissen en falende barrières. De literatuur rapporteert ook een aantal interventies, zoals audit- en inspectiemethoden en het Hong Kong programma ‘Pay for Safety’. De Veiligheidsindex is een voorbeeld van een audit- inspectiemethode, waar veiligheid niet alleen negatief, maar ook positief beoordeeld kan worden. Maar wat nog te beperkt onderontwikkeld is, is een betrouwbare blootstellingsmaat om het relatieve belang van de scenario’s en centrale gebeurtenissen te kunnen duiden. Hoe duidelijker de oorzaak-gevolg ketens van ongevallen in kaart worden gebracht, hoe specifieker de maatregelen en interventies kunnen zijn om ongevalsscenario’s te voorkomen of hun effecten te reduceren. Als laatste lijkt een aanpak, die zich het best laat omschrijven als ‘frappez toujours’, aantoonbaar resultaat op te leveren, Aandacht voor het onderwerp is op zich al een factor die effect heeft.

Scientific literature on Construction Safety is not very optimistic to influence safety positively and ‘evidence-based’. Many articles indicate that structures and processes, designed to ensure safety in this sector, are poorly developed. Safety management systems do not work, or only very limited, business processes are executed fragmentarily, responsibilities for safety are not clear and parties low in the construction hierarchy tend to be burdened with the consequences. Safety detracts from the primary production process and is seen as a bureaucratic burden. Important determinants of accidents are known, being prevalent accident scenarios, central events and barrier failures. Literature also reports a number of interventions. The Safety Index is one of them, which assesses safety not only negatively, but also positively. What is missing is a reliable measure of exposure to determine the relative importance of scenarios and pivotal events. The more reliable cause-effect chains of accident processes can be determined, the more specific the measures, solutions and interventions can be chosen to avoid or reduce effects of accident scenarios. Finally an approach, best described as `frappez toujours´, seems to yield noticeable results. Simply highlighting the issue is a factor that can, in itself, have an effect.

Inleiding

geautomatiseerd productieproces, zoals in de maak- en procesindustrie. De organische structuur van bouwbedrijven uit zich in de ‘organisatorische processen’. Er is een weinig gestandaardiseerde werkuitvoering, een afkeer van regels en procedures, en de besluitvorming – onder andere over veiligheid – ligt laag in de organisatie. Deze karakterisering is afkomstig uit studies naar veiligheidsmanagement in de bouwnijverheid uit Europa, Amerika, het Midden-Oosten, Azië en Australië (Cheng ea., 2012; Helander, 1980; Hervavi en Rafsanjani, 2011; Jong ea., 1989; Kartam ea., 2000; Knoll, 2010; Lee en Halpin, 2003; Lingard en Rowlinson, 1998; Lingard en Holmes, 2001; Loosemore en Lam, 2004; Péres ea., 2011; Pinto ea., 2011; Sawacha ea., 1999;

De bouwnijverheid is een gevaarlijke bedrijfstak. Daar hoef je de wetenschappelijke literatuur niet voor te lezen. In 2010 was in ons land de incidentie van ongevallen met letsel en verzuim in de bouwnijverheid 7.140 per 100.000 werknemers. Dat betreft dus 7.1% van de werknemers (Arbouw, 2012). De bouwnijverheid is een bedrijfstak waar hetzelfde type ongevallen frequent blijven voorkomen. Bouwbedrijven worden in de literatuur gekarakteriseerd als bedrijven met een ‘organische’ structuur. Dit staat dan tegenover een mechanistische structuur bij bedrijven met een (deels)

1

Sectie Veiligheidskunde, Technische Universiteit Delft; email: [email protected], [email protected]

Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

5

Spangenberg, 2010; Swuste ea., 2012; Tam ea., 2004; Teo ea., 2005; Wilson, 1989). De bouwnijverheid is een politiek en conjunctuurgevoelige bedrijfstak en de dynamiek van het bouwproces, het tijdelijke karakter van projecten en de fysieke afstand tot een centrale organisatie maakt dat bouwvakkers weinig (veiligheids)training krijgen en eerder een loyaliteit ontwikkelen met collega-vakgenoten dan met hun bedrijf (Wilson, 1989). De scherpe concurrentie tussen bouwbedrijven zorgt voor een spanning tussen de eisen van het primaire proces en activiteiten die hier niet toe bijdragen. Veiligheid is een van die activiteiten en de uitkering van productiebonussen en gevarengeld werken hierbij contraproductief. Verder worden kosten voor (on)veiligheid afgewenteld op de zwakste partij, de onderaannemer (Donaghy, 2009; Jong ea., 1989; Priemus ea., 2010). In de bedrijfstak bestaat er een vrij rigide scheiding tussen ontwerp en uitvoering, die niet bevorderlijk is voor de veiligheid. Als er een ongeluk gebeurt en een ongevalsanalyse wordt uitgevoerd, wat lang niet altijd het geval is, dan beperkt deze zich tot één directe oorzaak ‘het menselijk gedrag’, waarmee een schuldvraag wordt beantwoord (Donaghy, 2009; Jong ea., 1989; Sawacha ea., 1999). In deze zeer complexe omgeving is het een uitdaging om de veiligheid van het bouwproces te verbeteren. In een recent verschenen onderzoek van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV, 2012) naar een ingestorte verdiepingsvloer van een Rotterdamse toren wordt een vergelijkbare conclusie getrokken. Bij de bouw zijn vele partijen betrokken, die geen van allen de verantwoordelijkheid voor veiligheid nemen. Volgens het rapport ontbrak er een gezamenlijke veiligheidsaanpak evenals een controle mechanisme op de kwaliteit van de ondersteuningsconstructie. De Raad signaleert een verschuiving van technisch toezicht naar een generieke kwaliteitszorg en certificering. Deze verschuiving heeft nadelige consequenties voor de veiligheid. En als laatste lukt het de sector niet om verbeteringen op het gebied van veiligheid door te vertalen naar het uitvoeringsniveau van projecten. Bedrijven, betrokken bij de bouw van de toren, zijn bij zware ongelukken of schades gepreoccupeerd met een schuldvraag, waardoor ongevallen en schades geen startpunt vormen voor nadere gevaars- en risico-analyses. Deze constatering geldt waarschijnlijk sector breed. Om veiligheid te verbeteren, is inzicht nodig in factoren die belangrijk zijn voor een aanvaard niveau van veiligheid voor de bedrijfstak. De wetenschappelijke literatuur is hierbij als uitgangspunt genomen. Centraal daarbij staan de volgende vragen: s 7 ATZIJNDETERMINANTENVANONGEVALLENINDE bouwnijverheid en is er een hiërarchie aanwezig? s :IJNERVOORBEELDENVANINTERVENTIESBEKENDENHOE succesvol zijn deze?

Methode ‘De bouwnijverheid’ is een omvangrijk begrip. Dit overzicht beperkt zich tot de opdracht, het ontwerp en de uitvoering 6

van bouwprojecten en tot de partijen die daarbij betrokken zijn. De fasen ‘sloop en gebruik’ blijven daarmee buiten beschouwing. De onderzoeksvragen zijn beantwoord met een literatuuronderzoek, uitgevoerd via de zoekmachines van de bibliotheek van de Technische Universiteit Delft, met als trefwoorden ‘construction’, ‘safety’ en ‘accident’. Deze zoektocht heeft enkele tienduizenden referenties opgeleverd, die verder geselecteerd zijn op periode (vanaf 1980), op bron (gerefereerde tijdschriften) en op taal (Engels en Nederlands). Dit bracht het aantal terug tot ruim 140 artikelen, die in dit literatuuroverzicht zijn verwerkt. De literatuur is ingedeeld in twee paragrafen; determinanten van ongevallen en voorbeelden van interventies om veiligheid tijdens het bouwproces te waarborgen. Ongevalstheorieën en -modellen zijn vrij dun gezaaid in het veiligheidskundige vakgebied (Gulijk ea., 2009, 2012; Swuste ea., 2009, 2011). In dit artikel worden twee metaforen gebruikt voor een beter begrip van de oorzaken van ongevallen en van de invloed van interventies. Allereerst de vlinderdas, of bowtie, (figuur 1) als weergave van het ongevalsproces (Visser, 1998) en de organisatorische driehoek (figuur 2) om de relatie tussen gedrag, cultuur en organisatorische factoren duidelijk te maken (Hoewijk, 1988).

Figuur 1: De vlinderdas metafoor In het centrum van de vlinderdas staat de ‘centrale gebeurtenis’. Dit is een toestand waar het gevaar, energie, onbeheersbaar is geworden. De pijlen tussen gevaar en gevolgen zijn de scenario’s en ze vertegenwoordigen condities waardoor gevaar via één of meerdere centrale gebeurtenissen tot ‘gevolgen’ kan leiden, zoals schade en ongevallen. Barrières zijn fysieke entiteiten die de energiestroom naar en vanaf de centrale gebeurtenis kunnen stoppen of reduceren. De metafoor maakt ook de relatie met het veiligheidsmanagementsysteem duidelijk. Management is verantwoordelijk voor de identificatie van gevaren, risico’s, scenario’s en centrale gebeurtenissen, voor de selectie en specificatie van barrières en voor activiteiten om de optimale kwaliteit van barrières te garanderen, zoals onderhoud, inspectie, training voor gebruik en voor regels voor conflicten tussen veiligheid en andere bedrijfsdoelen. Deze managementfactoren, met uitzondering van de barrière keuze, hebben meestal geen direct effect op scenario’s, maar maar bepalen wel in hoge mate de effectiviteit van de barrières Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

(Guldenmund e.a., 2006). De organisatorische driehoek is een metafoor met drie belangrijke generieke organisatorische factoren, die van invloed zijn op het gedrag van mensen in die organisatie: structuur, cultuur en processen. Deze drie factoren zijn dynamisch met elkaar verbonden. Dat wil zeggen dat de factoren elkaar beïnvloeden zowel als door elkaar beïnvloed worden. Gezamenlijk bepalen ze de context waarbinnen gedrag en dus ook gedrag in relatie tot veiligheid, wordt vertoond. Met de structuur wordt de organisatiestructuur bedoeld, de verdeling van macht en verantwoordelijkheden en de formele mechanismen van communicatie, coördinatie en controle. Volgens Mintzberg (1983) bepaalt de organisatiestructuur in belangrijke mate hoe de missie van een organisatie wordt bereikt. Organisatiecultuur wordt gedefinieerd als de gedeelde basisassumpties van een groep of van een organisatie.

De derde tot en met de vijfde groep van determinanten bestaat uit een mengeling van directe en ‘achterliggende’ factoren. De achterliggende factoren hebben grote overeenkomst met de managementfactoren van de vlinderdas metafoor. Deze achterliggende factoren zijn de context waarbinnen een ongevalsproces op kan treden. Bij een aantal onderzoeken worden de achterliggende factoren ruimer weergegeven dan de managementfactoren uit de methode paragraaf. In dat geval is de overeenkomst met de organisatorische driehoek voor de hand liggend. Vanaf groep zes zijn groepen determinanten vermeld uit de literatuur die geen duidelijke relatie met één van de metaforen hebben. In afzonderlijke paragrafen worden determinanten en interventies besproken. Voor de referenties wordt verwezen naar respectievelijk tabel 1 en 4.

Determinanten Determinanten, groepen 1 en 2: gevaren, scenario’s, centrale gebeurtenissen en barrières Beschrijvende epidemiologie wordt vaak als onderzoeksmethode gebruikt in ongevalsonderzoek, waarbij gebruik wordt gemaakt van nationale, regionale, bedrijfs- of projectregistraties van ongevallen of van doodsoorzaken. Dit onderzoek is veelal afkomstig uit de Verenigde Staten. De resultaten leveren informatie op over de hiërarchie van centrale gebeurtenissen en de bijbehorende ongevalsscenario’s, over falende technische barrières, over algemene determinanten van ongevallen, of gespecificeerd naar materieel (tabel 1). Deze hiërarchie van centrale gebeurtenissen (tabel 2) in de bouwnijverheid is in veel publicaties lange tijd onveranderd gebleven en heeft een grote overeenkomst met de resultaten van vergelijkbaar Europees onderzoek.

Figuur 2: De organisatorische driehoek Onder processen wordt het samenspel verstaan, de interactie in een organisatie, dat zich binnen de grenzen van de structuur en onder invloed van de cultuur afspeelt. Het is dit samenspel dat mede bepalend is voor de veiligheid in een organisatie. Een belangrijke consequentie van figuur 2 is de aanname dat (veilig) gedrag niet los gezien kan worden van de structuur, processen en cultuur van de organisatie (Guldenmund 2007, 2010). De twee metaforen behandelen onderwerpen die regelmatig in de geraadpleegde literatuur terugkeren en ook in dit artikel bij indelingen worden gebruikt.

Resultaten Tabel 1 geeft een overzicht van onderzoek naar determinanten van ongevallen. De eerste twee groepen van determinanten uit de tabel zijn de onderdelen van de vlinderdas metafoor. Gevaren, scenario’s, barrières en centrale gebeurtenissen zijn op te vatten als zogeheten directe factoren, factoren die onderdeel zijn van het ongevalsproces. Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

Het verschil met de Amerikaanse lijst is de positie van de centrale gebeurtenis ‘contact met elektriciteit’. Dit komt in de Verenigde Staten vaker voor vanwege bovengrondse elektrische leidingen in bebouwde gebieden. Bouwactiviteiten op deze locaties en dan vooral kraanbewegingen, komen regelmatig in contact met deze bovengrondse leidingen. Determinanten, groep 3: directe en achterliggende factoren, structuur en proces Europees onderzoek naar ongevallen in de bouwnijverheid gaat uit van een complexer ongevalsproces dan in de Verenigde Staten en maakt een onderscheid tussen verschillende typen factoren die van invloed zijn op het ongevalsproces. Reeds in de jaren 80 hebben Finnen de relatie tussen ongevallen en procesverstoringen gelegd. Procesverstoringen kunnen duiden op storingen tijdens het bouwproces, of op aanpassingen op het bouwontwerp die pas gaandeweg de bouw worden gecommuniceerd. In dezelfde PERIODEISIN:WEDENHET!/25 MODEL/CCUPATIONAL Accident Research Unit) ontwikkeld met een onderscheid tussen directe en achterliggende factoren. Directe factoren zijn hier gedefinieerd als de combinatie van afwijkingen, gebeurtenissen en condities die verstorend werken op een 7

Tabel 1: Determinanten van ongevallen in de bouwnijverheid Author(s), groepen determinanten

Type onderzoek

Land

Determinanten

Hinze ea, 1998; Wang ea, 1999; Hunting ea, 1999; Lipscomb ea, 2000; Huang ea, 2003; Horwitz ea, 2004; Baradam ea, 2006; CWRP, 2007; López ea, 2008 Ale ea, 2008; Aneziris ea, 2008; Pires ea, 2011; Villanueva ea, 2011 Lipscombe ea, 2006

epi-mortaliteit

VS

Centrale gebeurtenissen, hiërarchie

epi-mortaliteit

Centrale gebeurtenissen, hiërarchie

epi-morbiditeit

Nederland, Portugal, Griekenland Spanje, VS

Paas ea, 2006; Sertyesilsik ea, 2010

epi-mortaliteit

Nederland, VK

epi-mortaliteit en morbiditeit

VS

1. Gevaren, scenario’s, centrale gebeurtenissen

Bouwplaats: verplaatsen, struikelen, glijden Kranen: instabiliteit last – geraakt door object

2. Kwaliteit barrières Helander, 1991; Cattledge ea, 1996; Hsiao ea, 2001; Halpin ea, 2004; Hu ea, 2011; Shishlov ea, 2011

Steigers, ladders: lijsten met falende barrières ( vallen van hoogte)

3. Directe en achterliggende factoren, structuur-proces

Niskanen ea, 1983

:WEDEN 6+ #ANADA Direct: verstoringen materiaalfocusgroepen, stroom, materieel, arbeid, techniek, ongevalsanalyse, vragenlijst, Azië, Australië toezicht interviews, epi-mortaliteit Achterliggend: slecht functionerend SMS, onderhoud, desinteresse in veiligheid, rigide scheiding ontwerpuitvoering ongevalsanalyse Finland Processtoringen

Laukkanen, 1999, Liu ea, 2012

literatuur review

Finland, Taiwan

Mechanisering (geen effect)

Cameron, 2008

epi, veldwerk

VK

Blootgestelde populatie

Spangenberg ea, 2002, 2003

epi, morbiditeit

Denemarken

Lage opleiding, hoge uitkering

Behm, 2005, 2008; Gambatese ea, 2005, 2008

expert meningen, interviews

VS

Swuste, 2011

casus

Nederland

Grote bijdrage ontwerp Beperkte veiligheidskundige kennis architecten Kraan: ontwerpfout (‘normal accident’)

vragenlijst

"ELGIÔ 3PANJE:WEDEN VK Denemarken, Australië, Pakistan, Portugal Hong Kong, Brazilië, VS, Australië, Europa

Kjellén, 1983, 1984; Merkel ea, 1996; Mohammed, 1999; Lingard ea, 2001; Surji ea, 2001; HSE, 2003; Haslam ea, 2005; Chia ea, 2005; Donaghy, 32009; Cheng ea, 2010a; Knoll, 2010; Manu ea, 2010; Guo ea, 2011; Hervavi ea, 2011; Hale ea, 2012

4. Ontwerp

5. Perceptie, veiligheidsklimaat Dedobbeleer ea, 1991; Jorgensen ea, 2007; Dingsdag ea, 2008; Meliá, 2008; Larssen ea, 2008; Törner ea, 2009; Mohammed ea, 2009

interviews, vragenlijst, Choudhry ea, 2008; Tam ea, 2011; Arboleda ea, 2004; Bust ea, 2008; Dong ea, 2009; Saurin ea, 2010; epi-mortaliteit Trajkovski ea, 2006

Betrokkenheid management, werkvloer

Productiebonussen, machogedrag, taal

6. Kosten en projectfinanciering Hinze ea, 1988; Arboleda ea, 2004; Cheng ea, 2010b

epi-mortaliteit, interviews VS, Taiwan

Onder budgettering

Behm, 2005, 2008; Gambatese ea, 2005, 2008

expert meningen, interviews

Aanbesteding projecten

VS

7. Procedures, wet-regelgeving HSE, 2009; Donaghy, 2009 Behm, 2005, 2009; Gambatese ea, 2005, 2008

epi, mortaliteit, expert meningen expert meningen, interviews

Manage the risk, not the paperwork VK

Weerstand architecten tegen regelgeving, angst voor claims

8. Etniciteit, leeftijd Wang ea, 1999; Lipscombe ea, 2000

epi, mortaliteit

VS

Etniciteit: levensstijl

Horwitz ea, 2004; Hu ea, 2011; Shishlov ea, 2011; Schwatka

epi, mortaliteit

VS

Leeftijd: jonge bouwvakkers, meer maar minder zware ongevallen

epi: epidemiologie, EU: Europese Unie; SMS: Safety Managementsystem; VK: Verenigd Koninkrijk, VS: Verenigde Staten, 8

Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr1

Tabel 2: De hiërarchie van de belangrijkste centrale gebeurtenissen in de bouwnijverheid Centrale gebeurtenis Vallen van hoogtes Contact met vallend of bezwijkende objecten Contact met elektriciteit Contact met bewegend deel van machine Vallen van bewegend platform Contact met gehesen, hangende, zwaaiende objecten Geraakt door voertuig Geklemd tussen of tegen Contact met object weggeslingerd uit machine

foutloze en geplande productie. Achterliggende factoren zijn eigenschappen van het productiesysteem die van invloed zijn op de directe factoren en betreffen lange termijn beslissingen over het ontwerp en de ontwikkeling van het productiesysteem met betrekking tot fysieke, organisatorische en menselijke bronnen. Ook de Health and Safety Executive (HSE) maakt een vergelijkbaar onderscheid in haar onderzoek uit 2003, 2010 en 2012. Voor 100 bouwongevallen worden alle factoren benoemd, die voor een groot deel buiten de directe ongevalsketen liggen. Het betreft de afwezigheid van enige vorm van veiligheidsmanagement, zowel bij opdrachtgevers en hun adviseurs, als bij uitvoerende bedrijven. Verder is de conditie van het materiaal en materieel onder de maat, evenals het onderhoud en bestaat er een algemene desinteresse in het onderwerp veiligheid. Later zijn achterliggende factoren nog iets breder geformuleerd, als karakteristieken van bouwprojecten; het resultaat van de wensen van de cliënt en de besluitvorming tijdens het ontwerp en het projectmanagement. Tabel 3 geeft voorbeelden van achterliggende en directe factoren die van invloed zijn op het ongevalsproces (Manu ea., 2010). Tabel 3: Voorbeelden van achterliggende en directe factoren in het ongevalsproces Achterliggende factoren

Directe factoren

aard van het project, nieuwbouw – renovatie, sloop

onzekerheid, complexiteit van gevaren

bouwmethode, conventioneel - prefab

handmatige handelingen

bouwlocatie, restricties

congestie

projectduur

tijdsdruk

complexiteit ontwerp

complexiteit constructie

onderaannemers

fragmentatie van personeelsbestand

bouwhoogte, laag - hoogbouw

werken op hoogte

Vervolgonderzoek naar de invloed van managementfactoren bij 75 dodelijke bouwongevallen tussen 2006 en 2008 bevestigen deze bevindingen. Ook vergelijkbare resultaten van onderzoek uit andere delen van de wereld hebben vergelijkbare uitkomsten. Auteurs concluderen dat de structuur van bedrijven en de processen op het operationele vlak het grootste struikelblok zijn voor een effectieve risicobeheersing. Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

Opvallende uitkomsten van epidemiologisch onderzoek zijn afkomstig uit Schotland. Voor de periode 1997-2002 liggen de Schotse cijfers voor dodelijke ongevallen bij bouwvakkers 50% hoger dan in Engeland en bij zware ongevallen bedraagt deze 15%. Het verschil is te verklaren uit een andere organisatiestructuur van het bouwproces. Engeland heeft meer managers en bouwexperts bij projecten, die nauwelijks zijn blootgesteld. De Schotse bouw daarentegen heeft een veel ‘plattere’ organisatie waardoor de blootgestelde populatie relatief groter is. Met andere woorden, de noemer van de ongevalsratio is anders van samenstelling. Een onderzoek dat daarop lijkt, is uitgevoerd in Denemarken, naar de constructie van de Øresund Link, de verbinding tussen Denemarken en :WEDEN/OKDITONDERZOEKLAATEENOPMERKELIJKVERSCHIL zien tussen nationaliteiten. De incidentie van ongevallenMET VERZUIMVAN:WEEDSEBOUWVAKKERSLIGTEENFACTOR vier lager dan bij de Denen. Hier is niet de organisatie van het bouwproces de meest waarschijnlijke verklaring, maar het lagere opleidingsniveau van de Denen en de hogere WERKELOOSHEIDINDE:WEEDSEBOUWNIJVERHEID INCLUSIEF hun minder riante ziektegelduitkering, waardoor verzuim onaantrekkelijk wordt. Determinanten, groep 4: ontwerp De relatie tussen ontwerp en veiligheid ligt voor de hand. In de literatuur is over dit onderwerp, zowel binnen als buiten de bouwnijverheid veel geschreven. Perrow (1984) is de eerste geweest die de relatie tussen ontwerp, ongevallen en rampen systematisch heeft onderzocht in hoog-risico systemen. Als systemen aan bepaalde eisen voldoen, als ze complex en gekoppeld zijn, dan zijn ongevallen en rampen onvermijdelijk en hebben de wat cynische benaming ‘normal accidents’ meegekregen. Een zwaar ongeval met een spitsloze kraan is daar een voorbeeld van: tekortkomingen in het ontwerp van de kraan zijn de oorzaak van het ongeval geweest, zonder dat er een effectief vangnet was om deze tekortkomingen tijdig te signaleren (Swuste, 2011). Een bouwproject is onderverdeeld in verschillende fasen. De mogelijkheden om veiligheid in een project te beïnvloeden, wordt in figuur 3 weergegeven (Symberski, 1997).

Figuur 3: Potentiële mogelijkheden om veiligheid te beïnvloeden per bouwfase Het aandeel van het ontwerp is in een onderzoek naar enkele honderden dodelijke bouwongevallen met behulp van expertmeningen vastgesteld op meer dan 40% (Behm, 9

2005). Dat is een vrij hoog aandeel en de genoemde publicaties bevatten overzichten van bestaande en mogelijke ontwerpsuggesties ter verbetering van de veiligheid op de bouwplaats. Een ontwerpaandeel werd hierbij gedefinieerd als ongevallen veroorzaakt door een falende structuur die niet ontworpen is voor de opgetreden belasting, of ongevallen waar het risico aanmerkelijk gereduceerd zou zijn, indien bestaande ontwerpsuggesties zouden zijn ingevoerd en als laatste ongevallen die met een ander ontwerp voorkomen hadden kunnen worden. Uit dit programma ‘Designing for Construction Worker Safety’ en ‘Prevention through Design’, van Behm en Gambatese kwam ook naar voren dat de samenwerking tussen ontwerper en aannemer beperkt is, de rigide scheiding tussen ontwerp en uitvoering die al in de inleiding is genoemd. Verder bleek dat veiligheid geen onderwerp van discussie was en dat het veiligheidskennisniveau van architecten en ingenieurs beperkt was. Determinanten, groep 5: perceptie, veiligheidsklimaat Bij het onderwerp ‘veiligheidsperceptie’ en overeenkomstig gedrag wordt regelmatig verwezen naar de ‘veiligheidscultuur’ of het ‘veiligheidsklimaat’ van de organisatie. Deze twee begrippen willen nog wel eens voor verwarring zorgen. Veiligheidscultuur en –klimaat zijn op te vatten als uitingen van een organisatiecultuur en -klimaat, toegespitst of veiligheidskundige onderwerpen. Organisatiecultuur wordt gedefinieerd als de gedeelde basisassumpties van een groep of van een organisatie, die niet ter discussie staan. Deze basisassumpties zijn impliciet en niet direct meetbaar. De basisassumpties uiten zich in de beleden waarden, formele uitspraken of ambities en in artefacten, zoals procedures, regels, kledingcodes etc. Organisatieklimaat wordt opgevat als een reflectie en manifestatie van culturele assumpties en soms gelijk gesteld aan de beleden waarden. ‘Cultuur en klimaat zijn geen verschillende organisatorische fenomenen, maar verschillende interpretaties van hetzelfde fenomeen. Cultuur legt meer de nadruk op de geschiedenis en de context van de organisatie. Klimaat benadrukt de huidige gepercipieerde situatie met betrekking tot de veiligheidszorg en de invloed daarvan op medewerkers (Guldenmund, 2010). In de bouwnijverheid is geen onderzoek gepubliceerd naar veiligheidscultuur, wel naar veiligheidsklimaat. Dit onderzoek is doorgaans gebaseerd op vragenlijsten. Studies karakteriseren het veiligheidsklimaat, of onderzoeken voorwaarden voor een ‘goede’ veiligheidscultuur. Daarbij staat slechts één thema centraal: betrokkenheid van zowel het management als van bouwvakkers. Management is betrokken als deze regelmatig veiligheidsinstructies organiseert en veilige apparatuur ter beschikking stelt. De betrokkenheid van werknemers uit zich in deelname aan veiligheidsprogramma’s, -audits en -sessies om oplossingen te vinden voor gevaren en risico’s. Een aantal studies vergelijken veiligheidsklimaat tussen Europese en Chinese locaties. Ook daar blijkt dat de aandacht van het management en de organisatie voor veiligheid een direct en positief effect heeft op uitvoerders. En individuele bouwvakkers laten zich in hun veiligheidsgedrag direct leiden door de groep. Hong Kong is de enige locatie waar 10

deze relaties tussen aandacht en gedrag niet gelegd kunnen worden. Volgens de auteurs ligt de verklaring in de turn-over van (onder)aannemers, die in Hong Kong aanzienlijk hoger is dan in andere landen. Daarnaast heerst er een klimaat waar onnodig risicogedrag beloond wordt. Bouwvakkers zijn ‘ruige jongens’ en veiligheidsregels en -maatregelen zijn voor mietjes. Bedrijven hebben productiebonussen ingesteld. Volgens de auteurs bevordert het management daarmee onveilig gedrag. Voormannen nemen grote risico’s op het werk ten gunste van hun kans op een hogere positie. Alle partijen betrokken bij de bouwnijverheid hebben een structureel tekort aan kennis over elementaire veiligheid. Taal is een groot probleem en ontwerpers hebben nauwelijks oog voor de menselijke beperkingen van uitvoerders. Vergelijkbare resultaten worden in Brazilië, de Verenigde Staten, Australië en Europa gevonden. Determinanten, groep 6: kosten en projectfinanciering De kosten van ongevallen is in Amerikaanse publicaties vaak een argument om management te overtuigen van het belang van veiligheid op de bouwplaats (zie bijvoorbeeld Waerhrer ea., 2007). Deze kapitalisering van veiligheid is van oudsher een belangrijk onderwerp geweest (zie bijvoorbeeld, Van Gulijk ea., 2009; Swuste ea., 2009). In de jaren 80 wordt dit wederom als een belangrijke motivator gezien voor werkgevers in een bedrijfstak waar lange-termijn veiligheidsproblemen overschaduwd worden door de korte-termijn problemen van technische aard (Helander, 1980; Choi ea., 2011). Studies laten een directe relatie zien tussen de financiering van projecten en veiligheid. Grote projecten die ‘ondergebudgetteerd’ zijn hebben een hogere ongevalsincidentie ten opzichte van projecten waar dit probleem veel minder speelt. Bij onder-gebudgetteerde projecten ligt het probleem onder andere bij de aanbesteding. Als de laagste bieder het project toegewezen krijgt is het waarschijnlijk dat veiligheid een sluitpost is geworden. Vergelijkbare resultaten worden ook gevonden na analyse van ongevallen bij kleine aannemers in Taiwan. Echter er zijn ook andere geluiden. Voor (hoofd)aannemers zijn kosten van ongevallen nauwelijks zichtbaar, waardoor het financiële argument bijna geen rol in besluitvorming kan spelen (Laufer, 1987). Determinanten, groep 7: procedures, wet- en regelgeving Het eerder genoemde programma uit de Verenigde Staten, ‘Prevention through Design’, laat zien dat besluiten genomen aan het begin van het bouwproces, een grote invloed hebben op de veiligheid op de bouwplaats. Daar is iedereen het over eens. Maar er zijn nogal wat hindernissen die de invoering van ontwerpveiligheid frustreren. Wet- en regelgeving zijn niet echt een stimulans en dat geldt ook voor het verzekeringssysteem. Architecten en opdrachtgevers zijn niet geïnteresseerd en worden zelf afgeschrikt vanwege mogelijke claims voor aansprakelijkheid. Veiligheid op de bouwplaats is een onderwerp voor de (hoofd)aannemer, het uitvoeringsteam en niet voor de ontwerper en opdrachtgever, is de gangbare mening. En op de bouwplaats is veiligheid verworden tot een bureaucratische activiteit, met een nadruk op een schriftelijke verantwoording. Dit kwam in het Britse onderzoek ban de Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

HSE heel duidelijk naar voren met de slogan: ‘manage the risk, not the paperwork’. Determinanten, groep 8: etniciteit, leeftijd In onderzoek naar algemene determinanten van ongevallen wordt ook de invloed van etniciteit en leeftijd bepaald. :OWORDTIN.ORTH#AROLINAGEENVERSCHILGEVONDENIN ongevalsincidenties tussen zwarte en blanke bouwvakkers. Dit onderzoek wijst leefomstandigheden aan als medeoorzaak van ongevallen, waaronder alcohol en drugsgebruik. De leeftijdsverdeling van slachtoffers is aanleiding voor een genuanceerde conclusie. Doorgaans zijn de ongevalscijfers omgekeerd evenredig met de leeftijd van slachtoffers: hoe jonger, hoe meer ongevallen. Echter een nadere analyse van het type ongevallen laat zien dat de ongevalsincidentie weliswaar afneemt met toenemende leeftijd, maar dat jongere bouwvakkers significant minder zware ongevallen krijgen dan de ouderen. Volgens deze auteurs worden jongere bouwvakkers minder blootgesteld aan grote gevaren en hebben ze daarmee een kleinere kans op zware ongevallen.

Voorbeelden van interventies Het overzicht van voorbeelden van interventies uit de literatuur is weergegeven in tabel 4. Deze tabel heeft zoveel mogelijk eenzelfde indeling als de tabel met de determinanten van ongevallen (tabel 1). Een aantal artikelen met praktische maatregelen en oplossingen zijn niet in de tabel opgenomen. Het betreft apparaten om bouwvakkers te waarschuwen als valgevaar van hoogte een reëel risico is, of de introductie van randbeveiliging bij steigers (zie bijvoorbeeld Lee ea., 2009 en Min ea., 2012). Voorbeelden van interventies, groep 1: gevaar, risico analyse en audits Verschillende onderzoekgroepen hebben audits ontwikkeld, die de kwaliteit van de barrières meten, of een gevaarsanalyse koppelen met waarschijnlijkheden van gevolgen, of met categorieën van oplossingen. Eén van die audits is de ‘TR safety observation method on building construction’. De afkorting ‘TR’ is een Fins acroniem voor bouwplaats. De methode is in Nederland geïntroduceerd onder de term ‘Veiligheidsindex’. Dit is een observatie- en beoordelingsmethode waarmee (in)effectieve fysieke barrières gescoord kunnen worden. De uitkomst kan dus positief zijn en dat is vrij ongebruikelijk binnen de veiligheidskundige praktijk. De methode is getest en gevalideerd en wordt niet alleen door de Finse Arbeidsinspectie, maar ook door bedrijven gebruikt. Een hoge ‘TR score’ – een hoog niveau van veiligheid – hangt samen met een laag ongevalscijfer op de betreffende bouwplaatsen. De CHASTE (Construction Hazard Assessment with Spacial and Temporal Exposure) audit is een andere auditmethode en verdisconteert de sterk wisselende taken binnen de bouwnijverheid. Alle mogelijke vormen van verlies van beheersing per taak zijn door experts vastgesteld en gekoppeld Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

aan de waarschijnlijkheid en de ernst van de gevolgen. De uitkomst is een risicobepaling per taak. Een laatste auditmethode is de ‘Risk Management Toolbox’ voor de bouwnijverheid. Deze audit heeft, net als de andere audits, tot doel om veiligheid bij bouwprojecten een centralere plaats in de besluitvorming te geven. Deze auditmethode combineert de resultaten van een risicoanalyse met de verschillende principes van oplossingen. Vooral de combinatie van de risicoanalyse met de keuze uit beheersmaatregelen is een sterk pluspunt van dit model. Voorbeelden van interventies, groep 2: directe en achterliggende factoren, structuur-proces In de literatuur zijn een aantal interventies beschreven die vrij omvangrijk zijn en vooral een invloed hebben gehad op de structuur en processen binnen bedrijven. De EERSTEISHETEERDERGENOEMDE:WEEDSE!/25 MODEL$E interventie bestond uit een actieve bijdrage van werknemers in de analyse en in de oplossingen. Dit lijkt sterk op de ‘Participatieve Ergonomie’, een stroming die vanaf de jaren 90 een actieve inbreng propageert van werknemers en managementvertegenwoordigers in ergonomisch ONDERZOEK#OLEEA  (ET:WEEDSE!/25nMODEL koppelt een ongevalsanalyse met een oplossingssessie en een gestructureerd besluitvormingsproces met betrokken partijen. De resultaten van de ongevalsanalyse worden ingebracht in sessies, waar de voorman, veiligheidsmensen van de bouwplaats en de veiligheidskundige van het bedrijf aan deelnemen. De informatie geeft een directe terugkoppeling van de belangrijkste directe en achterliggende factoren die van invloed zijn op het ongevalsproces en gekoppeld aan besluitvorming wordt hiermee het veiligheidsmanagement van bouwbedrijven inhoud gegeven. Een andere omvangrijke interventie zijn de zogenaamde ‘zero-accident’ projecten die in de Verenigde Staten en Canada zijn onderzocht. Het betreft hier grote en langdurige bouwprojecten. Bij deze projecten werd grote nadruk gelegd op veiligheidskundige expertise, de training van onderaannemers, veiligheidscommunicatie en gedragsbeïnvloedingsprogramma’s en orde en netheid van de werkplek. Verder waren de bouwplaatsen alleen toegankelijk voor geautoriseerd personeel. Beide onderzoeken laten een incidentie van ongevallen met verzuim zien die ruim onder het landelijk gemiddelde ligt. Een vergelijkbare aanpak is afkomstig uit Nederland, waar begin jaren 90 de procesindustrie de Veiligheid Gezondheid en Milieu Checklist Aannemers (VCA) heeft geïntroduceerd. VCA leidt op tot een certificaat voor aannemers, waarmee een geaccepteerd niveau van veiligheidsmanagement is geborgd. De introductie van VCA heeft tot een daling van het aantal gerapporteerde ongevallen geleid. Een causale relatie tussen VCA en afgenomen incidentie is nog in onderzoek. Als laatste wordt hier de invloed gemeld van een nationale inspanning ter stimulering van een veiligheidsmanagement benadering. Dit Amerikaanse programma bestaat uit een uitgebreid onderzoeksprogramma, gekoppeld aan een campagne voor veiligheid en gezondheid in de bouwnijverheid. Daar is vanaf 1990 het ‘Center to Protect 11

Tabel 4: Voorbeelden van interventies in de bouwnijverheid Author(s), groepen interventies

Land

Type interventie

Effecten

Mattila ea, 1994; Laitinen ea, 1996; 1999, 2002, 2010 Frijters ea, 2008b

Finland

TR: barrière audit

Nederland

Rozenfeld ea, 2010

Israël

Veiligheidsindex (als TR), barrière audit CHASTE gevaar- en risico audit

Positieve veiligheid boodschap, relatie met ongevals-incidentie Experimenteel

:ALK  :ALKEA 

VS

Trethewy, 2003

Australië

1. Gevaar, risico analyses, audits en inspecties

Methode getest, geen directe relatie met preventie Gebaseerd op Control Banding Risk Management Toolbox principes, oplossingen Micro preformance indicators Afname morbiditeit, causaliteit onduidelijk

2. Directe en achterliggende factoren, structuur-proces Kjellén, 1983, 1984; Merkel ea, 1996

:WEDEN

OARU, participatieve vk

Methode getest

Hinze ea, 1988; McDonald, 2009

VS, Canada

:EROACCIDENTSPROJECT

Verlaging ongevalsincidentie

Jongen ea, 2008; Jeen ea, 2009;

Nederland

VCA

Ringen ea, 1996

VS

Nationale campagne

Verlaging ongevalsincidentie, causaliteit onduidelijk Verlaging ongevalsincidentie, causaliteit onduidelijk

Huang ea, 2006; Spangenberg, 2010

VS, Denemarken

Opdrachtgever

Positieve rol op veiligheid

Jung ea, 2008; Benjaoran ea, 2010

Korea

Elektronisch management informatiesysteem

Verbeterde gevaarherkenning

Nederland, VK

(!:/0 /NTWERPTECHNISCHE Methodes getest analyse

3. Ontwerp Swuste ea, 1997, 2000; Manu ea, 2010 4. Perceptie, gedrag Lipscomb ea, 2000; Abdelhamid ea, 2000; Tam ea, 2004; Teo ea, 2005; Carter ea, 2006; Jaselskis ea, 2008; Aksorn ea, 2008; Kines ea, 2010; Laukkanen, 1999; Baradan ea, 2006; Paas ea, 2006; Spangenberg, 2010 Urlings ea, 1988 Duff ea, 1994; Lingard ea, 1998

VS, Thailand Hong Kong, Algemene veiligheidstraining Singapore, VK, Denemarken

Algemene voorwaarde

Finland, VS, Denemarken, Scenario specifieke vak en taak Hoge correlatie met ongevallen Nederland training incidentie Nederland Invloed sociale omgeving Verantwoordelijkheid voor actie onduidelijk VK, Hong Kong Behavioural Based Safety VK: na interventie geen effect Hong Kong: alleen orde netheid

5. Procedures en wetgeving Helander, 1991; Huang ea, 2003; Halperin ea, VS 2004; Yassin ea, 2004

Wettelijke maatregelen, vallen Effectief bij restrictief beleid van hoogte (OSHA)

6. Kosten en financiering Choi ea, 2012

Hong Kong

$ veiligheid buiten contract

Daling ongevalsincidentie, causaliteit onduidelijk

/!25/CCUPATIONAL!CCIDENT2ESEARCH5NIT:WEDEN #(!34%#ONSTRUCTION(AZARD!SSESSMENTWITH3PACIALAND4EMPORAL %XPOSURE EPIEPIDEMIOLOGIE (!:/0(!:ARDAND/0ERABILITY /3(!/CCUPATIONAL3AFETYAND(EALTH!DMINISTRATION63 3-3 Safety Managementsystem; TR: bouwplaats (Fins), VK: Verenigd Koninkrijk, vk: Veiligheidskunde, VS: Verenigde Staten, $: kosten

12

Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

Workers Rights’ opgericht. Er is een uitgebreide nationale infrastructuur opgezet met vele tientallen organisaties om arbeidsomstandigheden in de bouwnijverheid te verbeteren. Regionale en nationale conferenties hebben de belangrijkste besluitvormers bijeengebracht en waren de start van een omvattend programma met bijbehorende financiering. Gaandeweg zijn de nationale cijfers van het verzuim en ongevallen met verzuim met 20% gedaald, zonder dat er een duidelijke verklaring voor te geven is, anders dan nationale initiatieven en de dito aandacht voor het onderwerp. Een aantal voorbeelden in deze categorie gaan over DEELASPECTENVANDEORGANISATORISCHEDRIEHOEK:OISEEN positieve rol aangetoond van opdrachtgevers, waardoor de veiligheid van aannemers effectief geborgd kon worden. Of elektronische management informatie systemen zijn ontworpen, die een rol spelen in de gevaarherkenning van projecten en een impact hebben op ontwerpaspecten. Voorbeelden van interventies, groep 3: ontwerp Gevaren, scenario’s en centrale gebeurtenissen zijn te voorspellen. Dat kan aan de hand van ontwerptekeningen, of volgens een analyse van een productieproces of BOUWPROJECT(!:/0(!:ARDAND/0ERABILITY STUDIES oorspronkelijk afkomstig uit de procesindustrie, gaan uit van ontwerptekeningen die stelselmatig door een groep nagelopen worden op relevante combinaties van zogenaamde gidswoorden en procesparameters. Gidswoorden geven mogelijke storingen aan, zoals geen/niet, meer, minder, tegelijkertijd etc. De procesparameters zijn indicaties van potentieel gevaar, bijvoorbeeld druk, hoogte, temperatuur, ETC$EUITKOMSTVANEEN(!:/0ZIJNCENTRALE gebeurtenissen en de overeenkomstige scenario’s en gevaren. Deze studies zijn toegepast op de analyse van gevaren en risico’s van wegwerkers. Een ontwerptechnische analyse gaat uit van een analyse van een bouwproject en gebruikt drie hiërarchisch geordende begrippen, de productiefunctie, het productieprincipe en de uitvoeringsvorm. De productiefunctie staat bovenaan en verdeelt een bouwproject in een aantal logische onderdelen, zoals bouwrijp maken terrein, aanvoer materiaal, etc. Hierna volgt het productieprincipe, een ‘hoe-vraag’. Hoe wordt de productiefunctie uitgevoerd? Hier wordt de gebruikte energiebron benoemd, de bediening (zie ook Manu ea., 2010), de afstand tot de bron en het werktuigbouwkundig principe dat wordt toegepast. De uitvoeringsvorm staat onderaan en geeft antwoord op de ‘waarmee-vraag’. De uitvoeringsvorm is een beschrijving van de feitelijke machine, installatie of het gereedschap. Het productieprincipe omvat belangrijkste determinanten van mogelijke ongevalscenario’s. Dit is niet alleen voor de analysefase van belang, maar ook voor potentiële oplossingen. Met het productieprincipe zijn de gevaren en risico’s van alternatieven te voorspellen. Deze ontwerptechnische analyse is met succes toegepast op analyse van gevaren en risico’s van werkzaamheden uitgevoerd met breekhamers en op alternatieven om blootstelling te beperken of te elimineren.

Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

Voorbeelden van interventies, groep 4: perceptie, gedrag Aandacht voor training, competentie en bewustwording van bouwvakkers, opzichters, voormannen en het meer algemene ´ondersteuning door het management´, is een terugkerend onderwerp in een aantal studies en wordt als voorwaarde gezien voor een veilige bouwplaats. Fins, Deens en Nederlands onderzoek gaat een stap verder. Algemene veiligheidstraining heeft weinig effect. Taak- en vakspecifieke training van relevante ongevalsscenario’s daarentegen leert bouwvakkers bewust om te gaan met specifieke gevaren en risico’s van het werk (Laukkanen, 1999; Spangenberg, 2010). Nederlands psychologisch onderzoek naar determinanten van gedrag en attitude gaat ervan uit dat gedrag beredeneerd en daarmee te voorspellen is. De invloed van eigen opvattingen over veiligheid, van de sociale omgeving op veiligheidsgedrag is onderzocht. Met dia reeksen van veel voorkomende centrale gebeurtenissen, zoals vallen van hoogte, contact met bewegend deel van machine, contact met elektriciteit en struikel- en uitglijdscenario’s, zijn de eigen opvattingen getest. Alle situaties zijn als gevaarlijk herkend, maar per getoonde situatie bleek er grote onduidelijkheid te bestaan over wie waar en wanneer verantwoordelijk is en actie moet ondernemen. De sociale omgeving en factoren in de werkomgeving zijn met vragenlijstonderzoek achterhaald. Daaruit blijkt dat veiligheid, als dit ten koste gaat van de productie, aanleiding geeft tot een verminderd voornemen tot veilig gedrag. Verder spelen de sociale omgeving, collega’s, uitvoerder, directie, een belangrijke rol bij veiligheidsgedrag, zowel in positieve als negatieve zin. Dus, als een bouwvakker in een omgeving werkt waar veiligheid positief wordt beoordeeld, zal hij zich veilig gedragen. De invloed van een ‘behavioural based safety’ aanpak is in onderzoek gemeten op een beperkt aantal bouwplaatsen in Engeland en in Hong Kong. Met een getrapte introductie van gedragsinterventies in de tijd is het effect vastgesteld op vier onderwerpen; werken op hoogte, orde en netheid, steigers en het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen. De mate van veiligheid is met behulp van audits vastgesteld. Er zijn twee interventies uitgevoerd. Allereerst een veiligheidstraining, waar met dia’s onveilige situaties zijn voorgelegd en volgens het ‘niet zo, maar zo’ principe het gewenste gedrag is uitgelegd. De tweede interventie is een continue grafische feedback van audit-resultaten met, per onderwerp, de gewenste en feitelijke veiligheidsscore. Op Engelse bouwplaatsen geven de interventies een duidelijk en significant positief effect op de score. Dit effect verdwijnt echter na beëindiging van de interventies. In Hong Kong zijn de resultaten minder positief. Daar heeft alleen de score op orde en netheid een positieve relatie met de interventies, omdat volgens de auteurs de oplossingen voor dit scenario binnen de invloedssfeer ligt van de bouwvakkers. Maar ook hier verdwijnt het effect nadat de interventie is gestopt. Auteurs wijten dit tijdelijke effect aan de beperkte ondersteuning vanuit het management.

13

Voorbeelden van interventies, groep 5: procedures, wet en regelgeving Volgens Helander (1991), die veiligheidsbarrières heeft onderzocht van steigers en ladders, zijn procedures en wet- en regelgeving belangrijke barrières voor de centrale gebeurtenis ‘vallen van hoogte’. Ergonomisch herontwerp kan volgens auteurs veel ongevallen voorkomen. In lijn met Helanders’ argument is aanvullende wetgeving door OSHA in 1998 geïntroduceerd. Het betreft hier speciale eisen aan valbescherming en harnasgordels. Een analyse van valongevallen over de periode 1990-2001 laat echter geen aantoonbaar effect van deze wetgeving zien, noch in de aantallen ongevallen, noch in het type valscenario’s. Als verklaring wordt gewezen op de sterke economische groei binnen de industrietak vanaf 1995. Deze heeft geleid tot een aanzienlijke toestroom van laag geschoolde bouwvakkers. Om enig effect van wetgeving te verwachten is volgens de auteurs meer veiligheidstraining en dito opleiding noodzakelijk. Een ander nationaal onderzoek naar de invloed van de OSHA veiligheidsstandaard voor steigers, die twee jaar eerder, in 1996, is geïntroduceerd, laat een ander beeld zien. De standaard stelt eisen aan de sterkte, de maten en de VALBEVEILIGINGVANSTEIGERS:OWELDEDODELIJKEONGEVALLENALS de ongevallen met verzuim laten een significante daling zien in de 5-jaars periode na invoering. Een restrictief beleid van OSHA met meer inspecties, hogere boetes bij overtredingen en hogere kosten bij ongevallen hebben geleid tot een adequate naleving van de standaard. Voorbeelden van interventies, groep 6: kosten Uit Hong Kong komt het voorbeeld om kosten voor veiligheid buiten het aanbiedingscontract te houden. De Government of the Hong Kong Special Administrative Region heeft voor de publieke sector het ‘Pay for Safety Scheme’ opgezet. De resultaten zijn spectaculair. Behalve een toename van veiligheidscommunicatie, -training en – procedures op bouwplaatsen, is in een periode van 10 jaar de officieel geregistreerde ongevalsincidentie gedaald tot 30% van het niveau van 1999 (was 19840/100.000 bouwvakkers).

Conclusies en discussie Het eerste deel van de eerste onderzoeksvraag luidt: ‘wat zijn determinanten van ongevallen in de bouwnijverheid’. Uit het overzicht van de Engels en Nederlandstalige wetenschappelijke literatuur zijn 8 groepen van determinanten te onderscheiden, te weten 1) gevaren – scenario’s – centrale gebeurtenissen, 2) kwaliteit van barrières, 3) directe en achterliggende factoren structuur – proces, 4) ontwerp, 5) perceptie - klimaat, 6) kosten en projectfinanciering, 7) procedures – wet en regelgeving en 8) etniciteit en leeftijd. Het zwaartepunt van het onderzoek ligt bij de groepen 1-3 en 5. De meeste onderzoeken vallen hieronder. Voor het tweede deel van de eerste onderzoeksvraag ‘is er een hiërarchie aanwezig’ worden de groepen afzonderlijk besproken. De eerste twee groepen zijn onderdeel van het ongevalsproces en zijn daarmee de belangrijkste determinanten. De gevaren zijn de abstracties van de directe factoren uit de literatuur. Gevaren en ongevalsscenario’s zijn bekend voor 14

de bouwnijverheid en hun aantal is beperkt, ongeacht de complexiteit van het bouwproject en het gebouwde object. Dit betekent dat scenario’s, die per project op gedetailleerd uitvoeringsniveau kunnen verschillen, in algemene termen te omschrijven en in een beperkt aantal groepen samen te vatten zijn. Kennis van deze determinanten is essentieel en zonder deze kennis heeft veiligheid in de bouwnijverheid geen inhoud. Determinanten structuur – proces – ontwerp – perceptie en veiligheidsklimaat zijn de abstracties van de achterliggende en management factoren uit de verschillende modellen en metaforen uit de beschouwde artikelen. Deze determinanten hebben vanaf de jaren 80 eenzelfde gewicht gekregen als de determinanten uit de eerste twee groepen. Vanaf die tijd werd de socio-culturele benadering van ongevallen en rampen dominant (zie bijvoorbeeld Hale en Hovden, 1998a; Rasmussen, 1997; Spangenberg, 2010). Ongevallen en rampen werden en worden geanalyseerd en verklaard vanuit een brede context, vanuit een interactie tussen mens, machine, omgeving, organisatie en samenleving. Dit betekent dat de determinanten uit de eerste twee groepen de veiligheidskundige input zijn voor besluiten die in groep 3, over structuur en processen worden genomen. Uit tabel 1 valt op te maken dat in de bouwnijverheid de structuur en de processen om veiligheid te waarborgen al een lange tijd niet of nauwelijks functioneren. Dat zijn de resultaten van recent Brits onderzoek en wordt bevestigd door onderzoek uit verschillende delen van de wereld. Het conceptuele ontwerp, het detail ontwerp en de ontwerpfase van bestek en tekeningen, worden in de literatuur gezien als potentieel grote kanshebbers voor een veilige uitvoering. Echter, door het slecht functioneren van structuur en processen komen besluiten over veiligheid pas bij de uitvoering aan bod, als de ontwerpfase van projecten al vast ligt. Dan is de invloed per definitie marginaal. Wat dat betreft verschilt de bouwnijverheid van de geautomatiseerde maak- en procesindustrie. Daar zijn de structuren en processen relevant voor veiligheid veel verder geoptimaliseerd ten opzichte van de bouwnijverheid. Dit verschil duidt ook op een zwakte van het veiligheidskundige domein. Veiligheidsmanagementsystemen zijn ontwikkeld voor de grote hoog-risico bedrijven die, in termen van Mintzberg als machinebureaucratieën of als divisiestructuren zijn georganiseerd. Er is heel weinig onderzoek gedaan naar de inhoud en de effectiviteit van deze systemen bij het midden en klein bedrijf, dat minder bureaucratisch is georganiseerd. Dat geldt ook voor managementsystemen van grotere bedrijven die in een zeer dynamische werkomgeving actief zijn met een tijdelijke organisatie. @:IJNERVOORBEELDENVANINTERVENTIESBEKENDENHOESUCCESVOL zijn deze?’ is de tweede onderzoeksvraag. Hier valt op dat er weinig gepubliceerd is over methoden om de kwaliteit van barrières, of de aanwezigheid van gevaren en risico’s bij aanvang en gedurende het bouwproces te kunnen meten. De meeste publicaties vallen onder structuur-proces (groep 2) en perceptie-gedrag (groep 4). Audits worden in de grote maak- en procesindustrie gezien als een essentieel instrument om het niveau van veiligheid te kunnen bewaken en zo nodig bij te stellen. Audit instrumenten voor de bouwnijverheid zitten vaak nog in een Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

experimenteel stadium, of de causale relatie met afnemende ongevalsincidenties is slechts voor één voorbeeld aannemelijk gemaakt. Dat geldt ook voor interventies bij structuur-proces en bij ontwerp. Bij de gedragsinterventies is de validatie van het onderzoek afwezig of van matige kwaliteit. Een vergelijkbare conclusie werd in de Cochrane studie naar effecten van veiligheidsinterventies in de bouwnijverheid getrokken (Van der Molen e.a., 2007). Er wordt weinig over het onderwerp gepubliceerd en de paar studies zijn niet solide genoeg om causale verbanden te kunnen leggen tussen interventies en effecten. Dat geldt ook voor studies naar effecten van wetgeving. Uit tabel 4 blijkt dat onderzoek naar gedragsaspecten van werknemers populair is. Dit onderzoek kent wisselende resultaten. Het gevaar bestaat dat bedrijven veel energie investeren in programma’s om veiligheidsbewust gedrag bij uitvoerenden te verbeteren, zonder aandacht te besteden aan gevaren, ongevalsscenario’s en centrale gebeurtenissen. Dit leidt onvermijdelijk tot weerstand. De beperking van de handelingsvrijheid is vaak een bron van irritatie en dat zie je vooral bij de ervaren werknemers, die zich ergeren aan triviale regels die strijdig kunnen zijn met hun vakmanschap (Hale en Swuste, 1998b; Borys, 2012). Met dit overzicht van determinanten en interventies zijn enkele opmerkingen te maken over de kwaliteit van het onderzoek. De gepresenteerde overzichten laten een aantal tekortkomingen zien. Allereerst is onderzoek naar zware en dodelijke ongevallen in de bouwnijverheid dominant aanwezig (Hinze ea., 2006). Deze voorkeur is begrijpelijk, daar registratiegegevens van dit type ongevallen vaak uitvoerig genoeg is voor onderzoek. Impliciet is daarbij de (onjuiste) aanname dat interventies om zware ongevallen te voorkomen ook een positief effect zullen hebben op minder zware ongevallen, een argument dat veel weg heeft van een OMGEKEERDEVARIANTVAN(EINRICHSIJSBERG:WAREONGEVALLEN verlopen volgens andere scenario’s en daarom hebben interventies weinig effect op andere ongevallen (Hale, 2002; Jeong, 1998; Saloniemi en Oksanen, 1998). Verder kent epidemiologisch onderzoek gebaseerd op morbiditeitsgegevens grote onzekerheden, zoals onderzoek naar glij- en struikelongevallen op bouwplaatsen. Hoewel deze ongevallen frequent op bouwplaatsen voorkomen, worden ze vaak niet geregistreerd, daar de gevolgen meestal beperkt zijn. Het tweede probleem is de blootgestelde populatie en de blootstelling. Terwijl landelijke cijfers als ‘rate’ worden gepresenteerd, door te standaardiseren naar gewerkte uren of naar de totale populatie bouwvakkers, is dit voor specifieke scenario’s slechts beperkt mogelijk. Informatie over scenario specifieke blootstellingmaten zijn beperkt voorhanden (RIVM, 2008). In een verwant vakgebied, de ergonomie, is dit probleem eveneens gesignaleerd (Schneider ea., 1998). Ook is er nog geen maat ontwikkeld voor de hoogte en duur van blootstelling; de omvang van het gevaar, de energie-inhoud, en voor de periode dat een risico populatie per taak aan dit gevaar is blootgesteld. Dit is een belangrijke tekortkoming. Door het ontbreken van gegevens van de noemer is de volgorde van de hiërarchie van centrale gebeurtenissen minder betrouwbaar. Dit kan Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

consequenties hebben voor de selectie en de prioriteit van technische barrières om effecten van scenario’s te beperken of te voorkomen. In één Nederlands onderzoek is het probleem van de blootstellingsduur opgelost (Frijters en Swuste, 2008a), in een veiligheidsstudie naar verschillende type werkvloeren. Aan de hand van de uit te voeren taken zijn voor de vloertypen de gevaren en de bijbehorende scenario’s bepaald. De uur calculatie van werkzaamheden is gebruikt om de blootstellingsduur aan gevaren te kwantificeren. Op deze, vrij eenvoudige vergelijkende manier zijn veiligheidsconsequenties van verschillende bouwsystemen zichtbaar gemaakt voor de ontwerper. Het derde punt is de kwaliteit van het vragenlijst onderzoek bij klimaatonderzoek. Deze is soms twijfelachtig. De interpretatie van de resultaten kan gehinderd worden indien geen contextinformatie voorhanden is. Onderzoekers doen uitspraken over gedrag, maar presenteren geen informatie over de andere twee aspecten uit figuur 2; structuur en processen. Veelal ontberen onderzoekers veldwerkinformatie en baseren ze zich slechts op gegevensbestanden of op geretourneerde vragenlijsten zonder kennis te nemen van werkplekken en bedrijven. Een andere beperking is de vragenlijst zelf, die vaak neerkomt op een evaluatie van de zorg van het management voor zijn werknemers. Op zich kan dit interessant zijn maar het het dekt maar een gedeelte van het veiligheidsklimaat spectrum (Guldenmund, 2007). Om veiligheidskundige argumenten onderdeel te laten worden van besluitvorming, kunnen grofweg twee verschillende wegen worden bewandeld. De eerste weg is de aanpak die zich laat aanduiden met ‘frappez toujours’ (Hale ea., 2010). Het maakt daarbij niet zoveel uit welke initiatieven worden genomen en de effectiviteit van interventies is ook niet zo belangrijk als er maar veel en langdurig reuring over het onderwerp is, inclusief media aandacht (Schneider en Check, 2010). De daling van de ongevalcijfers in de Verenigde Staten na de oprichting van de Center to Protect Workers’ Rights laat een dergelijke invloed zien. De aandacht voor veiligheid moet wel een permanent karakter hebben, ‘toujours’ moet echt toujours zijn, omdat anders het Hawthorne effect op kan treden; positieve resultaten zijn te verwachten zolang de aandacht duurt. Als deze stopt is het effect weg. Dit mechanisme is eveneens waargenomen bij Behavioural Based Safety interventies. Een tweede weg is een strikt veiligheidskundige en impliceert dat oorzaak-gevolgketens van het ongevalsproces duidelijk moeten worden, de relaties tussen gevaren, scenario’s, centrale gebeurtenissen en falende barrières. Deze informatie wordt de input van besluitvorming en van gerichte interventies naar opdrachtgevers, ontwerpers en (top)managers van bouwbedrijven. In de literatuur zijn voorbeelden GENOEMDVAN&INSEEN:WEEDSEEN.EDERLANDSEMETHODEN en technieken om middels scenarioanalyses en taak specifieke trainingen de veiligheid in de bouw te bevorderen. In de inleiding is een kort beeld geschetst van de complexiteit van de bedrijfstak bouwnijverheid. Veiligheid hoeft lang niet zo complex te zijn. Ondanks de grote variatie in bouwprojecten en te bouwen objecten zijn er internationaal voor de bouw een tiental centrale gebeurtenissen gedefinieerd en zijn er ongeveer evenveel verschillende gevaren. Dat zijn aantallen 15

die te overzien zijn. Per gevaar of set van gevaren zijn een aantal scenario’s mogelijk die naar één of meerdere centrale gebeurtenissen leiden. Deze scenario’s zijn heel gedetailleerd te beschrijven. Dan lopen de aantallen snel op naar enkele honderden tot duizenden scenario’s, afhankelijk van de specifieke condities van het bouwproject. Maar scenario’s zijn ook generiek te omschrijven, zodat aantallen slechts in de tientallen lopen. Dan wordt veiligheid overzichtelijk, ook bij het meest complexe bouwproces. Als laatste rest nog een constatering uit het recente Britse onderzoek. Daar is geconcludeerd dat de wet- en regelgeving veiligheid heeft vervormd tot een bureaucratische activiteit met een zware last van schriftelijke verantwoording. Met de slogan ‘manage the risk, not the paperwork’ pleit HSE voor een terugkeer naar de beheersing van gevaren en risico’s op bouwplaatsen.

Literatuur – Abdelhamid T Everett J (2000). Identifying root causes of construction accidents. Journal of Construction Engineering and Management 126(1):52-60 – Aksorn T Hadikusumo B (2008).Critical success factors influencing safety program performance in Thai construction projects. Safety Science 46(4):709-727 – Ale B Bellamy L Baksteen H Damen M Goossens L Hale A Mud M Oh J Papazoglou I WhistonJ (2008). Accidents in the construction industry in the Netherlands: An analysis of accident reports using Storybuilder. Reliability Engineering and System Safety 93(10):1523–1533 – Aneziris O Papazoglou I Baksteen H Mud M Ale B Bellamy L Hale A Bloemhoff A Post J Oh J (2008). Quantified risk assessment for falling from height. Safety Science 46:198-220 – Arboleda C Abraham D (2004). Fatalities in trenching operations Analysis using models of accident causation. Journal of Construction Engineering and Management 130(2):273-280 – Arbouw (2012). Monitor arbeidsongevallen in de bouw, Harderwijk – Baradan S Mumtaz A Usmen P (2006). Comparative Injury and Fatality Risk Analysis of Building Trades. Journal of Construction Engineering and Management 132(5):533-539 – Behm M (2005). Linking construction fatalities to the design for construction safety concept. Safety Science 43:589–611 – Behm M (2008). Construction sector. Journal of Safety Research 39:175-178 – Benjaoran V Bhokha (2010). An integrated safety management with construction management using 4D CAD model. Safety Science 48(3):395-403 – Borys D (2012). The role of safe work method statements in the Australian construction industry. Safety Science 50:210-220 – Bust P Gibb A Pink S (2008). Managing construction health and safety: Migrant workers and communication safety messages. Safety Science 46(4):585-602 – Cameron I Hare B Davies R (2008). Fatal and major construction accidents: A comparison between Scotland and 16

the rest of Great Britain. Safety Science 46:692–708 – Carter G Smith S (2006). Safety Hazard Identification on Construction Projects. Journal of Construction Engineering and Management, 132(2)197-469 – Cattledge G Schneiderman A Stanevich R Hendricks S Greenwood J (1996). Nonfatal occupational fall injuries in the West Virginia construction industry. Accident Analysis and Prevention 28(5);655-663 – Cheng C Leu S Lin C Fan C (2010a). Characteristic analysis of occupational accidents at small construction enterprises. Safety Science 48(7):698-707 – Cheng C Lin C Leu S (2010b). Use of association rules to explore cause effect relationships in occupational accidents in the Taiwan construction industry. Safety Science 48(4):436-444 – Cheng E Ryan N Kelly S (2012). Exploring the perceived influence of safety management practice on project performance in the construction industry Safety Science 50:363-369 – Chia C Chang T Ting H (2005). Accident patterns and preventive measures for fatal occupational falls in construction. Applied Ergonomics 16(4):391-400 – Choi T Chan D Chan A (2011). Perceived benefits of applying Pay for Safety Scheme (PFSS) in construction – a factor analysis approach. Safety Science 49:813-823 – Choudhry R Fang D (2008). Why operatives engage in unsafe work behavior: Investigating factors on construction sites. Safety Science 46(4):566–584 – CPWR (2007). The centre for construction research and training. The construction chart book. The US construction industry and its workers. CPWR, Silver Springs – Cole D Theberge N Dixon S Rivilis I Neumann W Wells R (2009). Reflecting on a program of PE interventions: a multiple case study. Work 34:161-178 – Dedobbeleer N Béland F (1991). A safety climate measure for construction sites. Journal of Safety Research 22(2):97-103 – Dingsdag D Biggs H Sheahan V (2008). Understanding and defining OH&S competency for construction site positions: Worker perceptions. Safety Science 46(4):619–633 – Donaghy R (2009) one-death-is-too-many. Secretary of State report UK – Dong X Fujimoto A Ringen K Men Y (2009). Fatal falls among Hispanic construction workers. Accident Analysis and Prevention 41;1047-1052 – Duff A Robertsen I Phillips R Cooper M (1994). Improving safety by modification of behaviour. Construction Management and Economics 12(1):67-78 – Frijters A Swuste P (2008a). Safety assessment in design and preparation phase. Safety Science 46;272-281 Frijters A Swuste P Yperen R van (2008b). Is veiligheid in de bouw meetbaar te maken? Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap 21(2):39-46 – Gambatese J Behm M Hinze J (2005). Viability of Designing for Construction Worker Safety. Journal of Construction Engineering and Management 131(9):1029-1036 – Gambatese J Behm M Rajendran S (2008). Design’s role in construction accident causality and prevention: Perspectives from an expert panel. Safety Science 46(4):675–691 – Guldenmund F Hale A Goossens L Betten J Duijm N Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

(2006). The development of an audit technique to assess the quality of safety barrier management. Journal of Hazardous Materials 2006:130:234-241 – Guldenmund F (2007). The use of questionnaires in safety culture research: an evaluation. Safety Science 45:723-743 – Guldenmund F (2010). Understanding and exploring safety culture. Thesis, Delft University of Technology n'ULIJK#VAN3WUSTE0!LE":WAARD7  Ontwikkeling van Veiligheidskunde in het interbellum en de bijdrage van Heinrich. Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap 80(3):380-95 n'ULIJK#VAN3WUSTE0:WAARD7 (EINRICHSSAFETY models. Safety Science (submitted) – Guo H Chan H Skitmore M (2011) Using game technologies to improve the safety of construction plant operation. Accident Analysis and Prevention (in press, doi:10.1016/j.aap.2011.2011.06.002) – Hale A Hovden J (1998a). Management and culture: the third age of safety. A review of approaches to organizational aspects of safety, health and environment. In: Freyer A Williamson A (Eds). Occupational Injury, risk prevention and intervention. London, Taylor & Francis, 129-165 – Hale A Swuste P (1998b). Safety rules: procedural freedom or action of constraint. Safety Science 29:163-177 – Hale A (2002). Conditions of occurrence of major and minor accidents Urban myths, deviations and accident scenarios. Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap 15(3):34-41 – Hale A Guldenmund F Loenhout P van Oh J (2010). Evaluating safety management and culture interventions to improve safety: effective intervention strategies. Safety Science 48(8):1026-1035 – Hale A Walker D Walters N Bolt H (2012). Developing the understanding of underlying causes of construction fatal accidents. Safety Science (in press doi:10.1016/j. ssci.2012.01.018) – Halperin K McCann M (2004). An evaluation of scaffold safety at construction sites. Journal of Safety Research 35(2):141-150 – Haslam R Hidea S Gibbb A Gyia D Pavitt T Atkinson S Duff A (2005). Contributing factors in construction accidents. Applied Ergonomics 36:401–415 – Helander M (1980). Safety challenges in construction industry. Journal of Occupational Accidents 2(4):257-263 – Helander M (1991). Safety hazards and motivation for safe work in the construction industry International. Journal of Industrial Ergonomics 8(3):215-223 – Hervavi G Rafsanjani H (2011) Critical Safety factors in construction projects. Advanced Material Research 255-260 3921-3927 – Hinze J Raboud P (1988). Safety on large building construction projects. Journal of Construction Engineering and Management 114(2):286-293 – Hinze J Pedersen C Fredley J (1998). Identifying root causes of construction injuries. Journal of Construction Engineering and Management 124(1):67-71 – Hinze J Devenport J Giang G (2006). Analysis of Construction Worker Injuries That Do Not Result in Lost Time. Journal of Construction Engineering and Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

Management, 132(2):321-326 – Hoewijk R van (1988). De betekenis van de organisatiecultuur: een literatuuroverzicht. M&O Tijdschrift voor Organisatiekunde en Sociaal Beleid1:4-46 – Horwitz I McCall B (2004). Disabling and fatal occupational claim rate, risks, and costs in the Oregon Construction Industry 1990-1997. Journal of Occupational and Environmental Hygiene 1:688-698 – HSE, Health and Safety Executive (2003). Causal factors in construction accidents. Research report 156. Her Majesty’s Stationary office, Norwich – HSE, Health and safety Executive (2009). Underlying causes of construction fatal accidents – a comprehensive review of recent work to consolidate and summarize existing knowledge, Phase 1 report. Construction Division. Her Majesty’s Stationary office, Norwich – Hsiao H Simeonov P (2001). Preventing falls from roofs-a critical review Ergonomics 44(5)537-561 – Hu K Rahmandad H Smith T Winchester W (2011). Factors influencing the risk of falls in the construction industry. A review of the evidence. Construction Management and Economics 29:397-416 – Huang X Hinze J (2003). Analysis of construction fall accidents. Journal of Construction Engineering and Management 129(3):164-173 – Hunting K Welch L Nessel L Anderson J Mawudeku A (1999). Surveillance of construction worker injuries: the utility of trade specific analysis. Applied Occupational and Environmental Hygiene 14:458-469 – Huang X Hinze J (2006). Owner’s role in construction safety. Journal of Construction Engineering and Management 132(2):262-271 – Jaselskis E Strong K Aveiga A Canales A Jahren C (2008). Successful multinational workforce integration program to improve construction site performance. Safety Science 46(4):603-618 – Jeen T Swuste P (2009). Veilig werken door VCA. Onderzoek over de periode 1987-2004 naar de effecten van VCA op de veiligheid op de werkplek bij de ESSO Raffinaderij. NVVK Congres 2009 http://www. veiligheidskunde.nl/cms/showpage.aspx?id=18&search=Jeen – Jeong B (1998). Occupational deaths and injuries in the construction industry. Applied Ergonomics 29(5):355-360 – Jong A de Bullinga R Nijhuis F Landeweerd J (1989). Veiligheid in de bouw, onbegonnen werk? Tijdschrift voor Sociale Gezondheidszorg 67:266-270 – Jongen M Swuste P (2008). Contractor safety wie betaalt de prijs, zin en onzin van VCA Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap 21(1);27-31 – Jorgensen E Sokas R Nickels L Gao W Gittleman J (2007). An English Spanish safety climate scale for construction workers American. Journal of Industrial Medicine 50:438-442 – Jung Y Kang S Kim Y Park C (2008). Assessment of safety management information systems for general contractors. Safety Science 46(4):661–674 – Kartam N Flood I Koushki P (2000). Construction safety in Kuwait issues, procedures, and recommendations. Safety Science 36(3):163-184 – Kines P Andersen L Spangenberg S Mikkelsen K Dyreborg 17

*:OHAR )MPROVINGCONSTRUCTIONSITESAFETYTHROUGH leader based verbal safety communication. Journal of Safety Research 41(5):399-406 – Kjellén U (1983). The application of an accident model to the development and testing of changes in the safety information system of two construction firms. Journal of Occupational Accidents 5(2):99-119 – Kjellén U (1984). The role of deviations in accident causation and control. Journal of Occupational Accidents, 6:117-126 – Knoll F (2010) Of reality quality and murphy’s law Strategies for eliminating human error and mitigating its effects. 4th International Workshop on Reliability Engineering Computing (REC 2010) 687 – 701 – Laitinen H Ruohomaki I (1996). The effect of feedback and goal setting on safety performance at two construction sites. Safety Science 24(1):61-73 – Laitinen H Marjamäki M Oäivärinta K (1999). The validity of the TR safety observation method on building construction. Accident Analysis and Prevention 31:463-472 – Laitinen H Kiurula M (2002). TR-safety supervision building sites. Finnish Institute of Occupational Health, Helsinki – Laitinen H Paivarinta K (2010). A new generation safety contest in the construction industry – a long-term evaluation of a real-time intervention. Safety Science 48(5):680-686 – Larsson S Pousette A Törner M (2008). Psychological climate and safety in the construction industry-mediated influence on safety behaviour. Safety Science 46(3):405–412 – Laufer A (1987). Construction accident cost and management safety motivation. Journal of Occupational Accidents 8(4):295-315 – Laukkanen T (1999). Construction work and education: occupational health and safety reviewed. Construction Management and Economics 17:53-62 – Lee S Halpin D (2003). Predictive tool for estimating accident risks. Journal of Construction Engineering and Management 129(4):431-436 – Lee U-K Kim J-H Cho H Kang K-I (2009). Development of a mobile safety monitoring system for construction sites. Automation in Construction 18(3):258-264 – Lingard H Rowlinson S (1998). Behavioural Based safety management in Hong Kong’s construction industry. Construction Management and Economics 16:481-488 – Lingard H Holmes N (2001). Understanding of occupational health and safety risk control in small business construction firms: barriers to implement technological controls. Construction Management and Economics 19(2):217-226 – Lipscomb H Dement J Rodriguea-Acosta R (2000). Deaths from external causes of injury among construction workers in North Carolina 1988-1994. Applied Occupational and Environmental Hygiene 15(7):569-580 – Lipscomb H Glazner J Bondy J Guarini K Lezotte D (2006). Accidents from slips trips and falls in construction. Applied Ergonomics 37:276-274 – Liu H Tsai Y (2012). A fuzzy risk assessment approach for occupational hazards in the construction industry. safety Science 50:1067-1078 – Loosemore M Tam A (2004). The lotus of control: a 18

determinant of opportunistic behaviour in construction health and safety. Construction management and economics 22:385-394 – López M Ritzel D Fontaneda I Alcantara O (2008). Construction industry in Spain. Journal of Safety Research 39:497-507 – Manu P Ankrah N Proverbs D Suresh S (2010). An approach for determining the extend of contribution of construction project features to accident causation. Safety Science 48:687-692 – Mattila M Rantanen E Hyttinen M (1994). The quality of work environment supervision and safety in building construction. Safety Science 17(4):257-268 – McDonald M Lipscomb H Bondy J Glazner J (2009). Safety is everyone’s job: the key to safety on a large university construction site. Journal of Safety Research 40(1):53-61 – Meliá J Mearns K Silva S Lima L (2008). Safety climate response and perceived risk of accidents in the construction industry. Safety Science 46(6):949-958 – Menckel E Kullinger B (eds)(1996). Fifteen years of occupational accident research in Sweden. Swedish Council for Work Life Research. Gotag, Stockholm – Min S Kim J Parnianpour M (2012). The effect of safety handrails and heights of scaffolds on the subjective and objective evaluation of postural stability and cardiovascular stress in novice and expert construction workers. Applied Ergonomics 43:574-581 – Mintzberg H (1983). Structures in five: designing effective organisations. Simon & Schuster, Englewood Cliffs (NJ) Mohamed S (1999). Empirical investigation of construction safety management activities and performances in Australia. Safety Science 33:129-142 – Mohamed S Ali T Tam W (2009). National culture and safe work behaviour of construction workers in Pakistan. Safety Science 47:29-35 – Molen H van der Lehtola M Lappalainen J Hoonakker P Hsiao H Haslam R Hale A Verbeek J (2007). Intervention for preventing injuries in the construction industry. Cochrane database of systematic reviews issue 4. Art.No:CD006251 – Niskanen T Saarsalmi O (1983). Accident analysis in construction of buildings. Journal of Occupational Accidents 5:89-98 – OVV (Onderzoeksraad voor Veiligheid)(2012). Instorting verdiepingsvloer B-Tower Rotterdam. OVV, Den Haag – Paas C Swuste P (2006). Mobiele kranen, wat gaat er mis? Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap 19(3):47-55 – Péres J Carre o Á Callejón Á Vázquez J (2011). Preventive activity in the greenhouse-construction industry of southeastern Spain. Safety Science 49:345-354 – Perrow C (1984). Normal accidents. Basic Books, New York – Pinto A Nunes I Ribeiro R (2011). Occupational risk assessment in construction industry, overview and reflection. Safety Science 49:616-624 – Pires A Maneta N (2011). fatal accidents in the construction sector – a Portuguese study. Proceedings of the 2011 IEEE ICQR, International Conference on Quality and Reliability, September, Bangkok Thailand – Priemus H Ale B (2010). Construction safety: An analysis Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

of system failure. The case of the multifunctional Bos & Lommerplein estate, Amsterdam. Safety Science 48(2):111-122 – Rasmussen J (1997). Risk management in dynamic society: a modelling problem. Safeöty Science 27(2):183-213 – Ringen K Stafford E (1996). Intervention research on OSH examples from construction. American Journal of Industrial Medicine 29:314-320 – RIVM (2008). The quantification of occupational risk. Report 620801001/2008 – Rozenfeld O Sacks R Rosenfeld Y Baum H (2010). Construction job safety analysis. Safety Science 48(4):491-498 – Saloniemi A Oksanen H (1998). Accidents and fatal accidents - some paradoxes. Safety Science 29:59-66 Saurin T Costella M Costella M (2010). Improving an algoritm for classifying error types of front line workers insights from a case study in the construction industry. Safety Science 48(4):422-429 – Sawacha E Naoum S Fong D (1999). Factors affecting safety performance on construction sites International. Journal of Project Management 17(5):309-315 – Schneider S Griffin M Chowdhury R (1998). Ergonomic exposures of construction workers. Applied Occupational and Environmental Hygiene 13(4):238-241 – Schneider S Check P (2010). Read all about it: the role of the media in improving construction safety and health. Journal of Safety Research 41:283-287 – Schwatka N Butler L Rosecrane J (2012). An aging workforce and injury in the construction industry. Epidemiologic Review 34:156-167 – Sertyesilisik B Tunstall A McLougllin J (2010). An investigation of lifting operations on UK construction sites. Safety Science 48(1)72-79 – Shishlov K Schoenfisch A Myer D Lipscomb H (2011) Non-fatal construction industry fall related injuries American Journal of Occupational Medicine 54:128-135 – Spangenberg S Mikkelsen K Kines P Dyreborg J Baats C (2002). The construction of the Øresund Link between Denmark and Sweden: the effect of a multi-faceted safety campaign. Safety Science 40(5):457-465 – Spangenberg S Baarts C Dyreborg J Jensen L Kines P Mikkelsen K (2003). Factors contributing to the difference in work related injury rates between Danish and Swedish Construction workers. Safety Science 41(6):517-530 – Spangenberg S (2010). Large construction projects and injury prevention. Doctoral dissertation. National Research centre for the Working Environment, Denmark & University of Aalborg, Denmark – Suraji A Duff R Peckitt (2001). Development of causal model of construction accident causation. Journal of Construction Engineering and Management 127(4):337-344 – Swuste P Drimmelen D van Burdorf A (1997). Application of design analysis to solution generation: hand-arm vibrations in foundation pile head removal in the construction industry. Safety Science 27(2/3):85-98 – Swuste P Wiersma E Frijters A (2000). Storingsanalyse voor arbeidshygiënisten? Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap 13(2):18-23 n3WUSTE0'ULIJK#VAN:WAARD!  Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap (2013) nr 1

Ongevalscausaliteit in de 19 en eerste helft 20e eeuw de opkomst van de brokkenmakertheorie in US UK NL. Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap 22(2):46-63 – Swuste P (2011). Torenkranen, een ongevalsanalyse van de Onderzoeksraad voor Veiligheid. Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap 24(1)6-13 n3WUSTE0'ULIJK:WAARD/OSTERDORP Veiligheidstheorieën modellen metaforen in de drie decennia na WOII Tijdschrift voor toegepaste Arbowetenschap 24(3):79-91 – Swuste P Frijters A Guldenmund F (2012). Is it possible to influence safety in the building industry? A literature review extending from 1980 until the present. Safety Science 50:1333-1343 – Szymberski, R., 1997. Construction Project Safety Planning. TAPPI Journal 80 (11), 69–74. n4AM#:ENG3$ENG: 0OORCONSTRUCTIONSAFETYIN China. Safety Science 42:569-586 – Tam V Fung I (2011). Tower crane safety in the construction industry: a Hong Kong study. Safety Science 49:208-215 – Teo E Ling F Chong A (2005). Framework for project managers to manage construction safety. International. Journal of Project Management 23(4):329-341 – Törner M Pousette A (2009). Safety in construction. Journal of Safety Research 40(6):399-409 – Trajkovski S Loosemore M (2006). Safety implications of low-English proficiency among migrant construction site operators. Journal of Project Management 24:446-452 – Trethewy R (2003). OHS performance - improved indicators contractors. Journal of Construction Research 4(1):17-27 – Urlings I Nijhuis F (1988). Determinanten van veiligheidsgedrag van bouwvakkers. Tijdschrift voor Sociale Gezondheidszorg 66:134-138 – Villanueva V Garcia A (2011) Individual and occupational factors related to fatal occupational injuries: a case control study. Accident Analysis and Prevention 43:123-127 – Visser K (1998). Developments in HSE Management in Oil and Gas Exploration and Production. In: Safety management, the challenge of change. Hale A Baram M (eds). Pergamon, Amsterdam, p 43-66 – Waehrer G Dong X Miller T Haile E Men Y (2007). Costs of occupational injuries in construction in the United States. Accident Analysis and Prevention 39;1258-1266 – Wang E Dement J Lipscomb H (1999). Mortality among North Carolina construction workers 1988-1994. Applied Occupational and Environmental Hygiene 14:45-48 – Wilson H (1989). Organisational behaviour and safety management in the construction industry. Construction management and Economics 7:303-319 – Yassin A Martonik J (2004). Effectiveness safety standards scaffolding. Safety Science 42:921-931 n:ALK$3PEE4'ILLEN-,ENTZ4'ARROD!%VANS03WUSTE P (2011). Designing a Risk Management Toolbox. Safety and Health at Work 2;105-121 n:ALK$ #ONTROL"ANDING ASIMPLIlEDQUALITATIVE strategy for the assessment of occupational risks and selection of solutions. Proefschrift, Technische Universiteit Delft

19