Historiek 1942-1952 De geboorte en de kinderjaren van Chiro Stokkel (1942-1952) De eerste jeugdbeweging in Stokkel was de K.A.J. en de Chiro was eigenlijk niets anders dan het kind van de K.A.J. Rond 1926 werd er in Stokkel een K.A.J. afdeling gesticht door de toenmalige onderpastoor Dockx. Ik herinner mij nog heel goed de eerste keer toen ik in het patronaat binnen kwam. Dat was voor de oorlog, op het einde van de jaren dertig, nadat ons via de school en M. Peeters ( de onderpastoor die M.Dockx opvolgde ) gevraagd was om naar de K.A.J. te komen. Toen ik in het lokaal aankwam, bleef ik als aan de grond genageld staan. Aan zo'n lokaal had ik mij helemaal niet verwacht. Het leek wel een woonkamer van rijke mensen met onder andere een radio, een piano en een biljart. Ik ben dan lid geworden van de K.A.J. en zolang ik in Stokkel naar school gegaan ben, ben ik ook lid gebleven. Maar toen ik overging naar de middelbare school had ik geen contact meer met mijn kameraden in Stokkel omdat ik in St. Paulus woonde en naar een andere school ging. Toen heb ik de K.A.J. verlaten. In 1940 brak dan de oorlog uit met alle gevolgen vandien. Voor de kinderen en vooral voor de ouders was de grote vakantie een probleem. De kinderen zaten dan dikwijls alleen thuis wat zeker niet een ideale oplossing was. Nu was er in Stokkel wel een Franstalige kolonie voor jongens uit de grootstad, maar spijtig genoeg niet voor de kinderen uit Stokkel, met als gevolg dat deze zowel in de grote vakantie van '40 als van '41 op straat zaten. In 1942 stelde de onderpastoor voor om zelf kolonie te geven. Als het mooi weer was, kon men naar het bos gaan ( dat toen al aan de Astridlaan begon ) en bij slecht weer kon men in het patro terecht. Er bleef echter een probleem over : leiders vinden! Gelukkig waren er in Stokkel drie studenten die hiervoor tijd en interesse hadden. Zo, de kogel was door de kerk : er was een Vlaamse kolonie voor de kinderen uit Stokkel. De onderpastoor volgde deze groep van nabij en hij probeerde ook het werk van de leiders te verlichten. Het probleem was dat die leiders niet genoeg spellen kenden en soms moeite hadden om hun groep bezig te houden. Hij trok dan maar eens naar de onderpastoor van Wezembeek om meer informatie vast te krijgen. Nu was er in Wezembeek een Chirogroep. De onderpastoor van Wezembeek raadde hem aan eens naar het hoofdkwartier van de Chirojeugd in Antwerpen te gaan. Vermits de onderpastoor van Stokkel afkomstig was van Antwerpen en daar regelmatig heen ging, ging hij ook eens naar dat hoofdkwartier en zo leerde hij Chirowerking beter kennen. Hij kwam naar huis met documentatie over spellen maar ook met alle mogelijke informatie in verband met Chirojeugd. Hij dacht aan zijn K.A.J.... misschien konden die leiders daar wel iets van gebruiken. Het was namelijk zo dat de jongens van de Stokkelse kolonie allemaal tussen 8 en 12 jaar waren en liever ook op zondag naar het patro kwamen. De K.A.J. had er voor gezorgd dat zoiets mogelijk werd.
Nu kreeg de onderpastoor een idee : samenwerking tussen Chiro en K.A.J. Dit zou het voor de leiders toch gemakkelijker maken en dat zou het probleem van recrutering oplossen. Het was voorlopig maar een idee... Toen de grote vakantie gedaan was en de Stokkelse kolonie haar werking moest stopzetten, besloot de onderpastoor met zijn leiders eens over Chirowerking te praten op de K.A.J.vergadering. Hij hield op die vergadering een betoog waar hij Chiro als de ideale oplossing naar voor bracht en waar hij slechts met minachting over de K.A.J. sprak. De leiders voelden zich overdonderd en besloten om op de volgende vergadering de K.A.J. tot elke prijs te verdedigen. Die volgende vergadering liep helemaal uit de hand... tenslotte zei de onderpastoor : "Ik ben hier de proost en zoals ik het zeg, zal het zijn. En als jullie niet akkoord zijn, blijven jullie maar thuis! ". De leiders beweerden dat de onderpastoor hen als honden had buitengesmeten. Zij waren ervan overtuigd dat hij de K.A.J. wou opdoeken. De zondag daarop bleven alle leiders thuis, ze voelden zich aan de dijk gezet... Het was in oktober 1942 dat de onderpastoor van Stokkel mij kwam opzoeken. Hij kende mij nog van vroeger omdat ik in de K.A.J. geweest was. Hij vertelde mij dat hij met een nieuwe jeugdbeweging begonnen was. Ik begreep niet goed wat ik daarmee te maken had. Hij vertelde mij dat hij best een leider zou kunnen gebruiken. Ik zocht naar een excuus en zei dat ik daar geen tijd voor had. Hij vroeg mij om toch eens te komen kijken en te zeggen wat ik ervan dacht. Dat vond ik een goede oplossing. Vastbesloten geen enkele taak op mij te nemen, ging ik enkele dagen later naar een leidingskring. Op die vergadering overhandigde hij mij alle nodige documentatie over Chirojeugd. Daarna vroeg hij mij of ik leider wou worden, wat ik weigerde. Ik had geen tijd... ik had daar geen verstand van... ik had geen zin. Toch vroeg hij mij om de werking van de Chirojeugd eens in te studeren en om eens in te springen als hij niet genoeg leiders had. Hiermee ging ik akkoord omdat ik dacht dat er in Stokkel toch genoeg leiders waren. De volgende zondag werd mij echter al gevraagd om in te springen. Stel u voor, ik had het spek aan mijn been! Ik moest maar juist op die mannekes 'een beetje letten' had de onderpastoor gezegd. In die tijd was er Chiro van 17.00 tot 20.00 U. Ik beleefde daar de zondag van mijn leven! Om te beginnen stond ik er daar heel alleen voor met een groep van een veertigtal jongens van 8 tot 12 jaar. Bovendien kende ik er niemand van en kenden zij mij ook niet. Ze liepen binnen en buiten, verstopten zich in het kolenhok, ze kwamen binnen zowel door de deur als langs het venster, ze maakten veel lawaai en bovendien schenen ze zich van mijn aanwezigheid niets aan te trekken. Van het programma dat ik had voorbereid kwam niets in huis... Plots werd het stil, ik begreep niet wat er gebeurde... tot ik de onderpastoor zag binnenkomen. Na de vergadering vroeg hij mij wat ik ervan dacht. Ik zei hem dat daar van Chirowerking geen sprake was geweest en hij zei mij gewoon dat ik daar Chirowerking van moest maken. Nadien vernam ik van de jongens dat er een vreselijke ruzie aan de gang was tussen de K.A.J en de onderpastoor! Ik heb hem dan aangespoord om deze ruzie bij te leggen. Hij vroeg mij om een vergadering bij te wonen en op deze vergadering kreeg ik de indruk dat het probleem niet meer zou opgelost geraken. Na deze vergadering bleven de kajotters weg. Op de volgende leidingskring vroeg de onderpastoor mij dan om te blijven tot als het ding op zijn poten zou staan. Dat beloofde ik. In 1942 hebben we dan voor de eerste maal een Kerstfeest gegeven waar veel mensen uit Stokkel aan meegewerkt hebben. De bevolking van Stokkel stond wel degelijk aan onze kant en dat heeft ons
veel moed gegeven. In de lente van 1943 werd door de onderpastoor een vergadering georganiseerd voor alle leiders van de K.A.J. en de Chiro van zowel Stokkel, Wezembeek en St. Lambrechts Woluwe. Er zou gesproken worden over de samenwerking tussen Chiro en K.A.J. Uit deze ontmoeting kwam duidelijk naar voren hoe interessant een samenwerking tussen deze twee jeugdbewegingen zou geweest zijn. In de zomer van 1943 stond ik er nog altijd alleen voor met een fel uitgedunde groep. Op een zondag kwam een jongen van ongeveer 14 jaar binnengestapt. Het was Fons Janssens. Hij was kajotter geweest en vond het spijtig dat de K.A.J. niet meer bestond. Ik zei hem dat ik zijn hulp zeker kon gebruiken en hij ging akkoord. Vanaf nu waren we met twee en konden we aan serieuze Chirowerking beginnen. In de loop van dat jaar groeide onze groep sterk aan, vooral omdat onze afdelingen nu gescheiden waren. Op onze leidingskring, we waren nu met drie, vroegen wij onze onderpastoor of hij niet zou kunnen zorgen voor nog een leider. Die leider werd gevonden in de persoon van Robert Planquet. Een tijdje later kwam ook Marcel Feyaerts ons leiderskorps vergroten. Marcel was veruit de oudste en werd direct tot hoofdleider gebombardeerd. Nog in 1943 kwamen René Vander Maelen en Jan De Veuster bij de leidingsploeg. In 1944 deden we dan met zes leiders aan echte Chirowerking. In 1945, op het einde van de oorlog, mochten we terug uniformen dragen en ging ook het eerste leidersbivak door te Heverlee. Dit was bedoeld voor alle leiders van Vlaanderen. Drie leiders van Stokkel namen daaraan deel. Op het einde van dat jaar hebben dan twee leiders de Chiro verlaten : Robert en Jan. In 1946 vond ons eerste groepsbivak plaats te Zandhoven. Het duurde maar vijf dagen. Het werd een enorm succes. Het is ook in dit jaar dat Marcel de Chiro verliet. In 1947 onderging de Chirojeugd een verjongingskuur : het woord Chirojeugd werd vervangen door Chiro en jongknapen door burchtknapen. Ook moesten de leiders voortaan een korte broek dragen en het Chiromutsje en de stormriem werden afgeschaft. De gele das werd vervangen door een gele sjaal. In dit jaar verliet René onze Chirogroep. Het bivak ging door te Kortrijk-Dutsel. Onze proost was toen Gaby Vagenee, die toen seminarist was. Nog in '47 is Julien Sterkx leider geworden. In 1948 greep de eerste Chiromeivaart van het gewest in Stokkel plaats. Ze kwamen met speciale trams aan op het Dumonplein. De hele dag gonsde het in Stokkel van Chiroleven. Tot in 1952 zijn de Chiromeivaarten in Stokkel doorgeggaan. Het bivak ging in '48 door te Poederlee. In 1949 trokken we op bivak naar Tremelo en in 1950 was er geen bivak omdat we geen bivakplaats gevonden hadden. In 1951 werd het terug Poederlee maar ditmaal per fiets en enkel voor de kerels omdat de schuur niet groot genoeg was. In 1952 ging het bivak door te Tongerloo, in de abdij. In die tijd bestond er geen oudersbezoek maar kregen we elke dag enkele ouders op bezoek. Dat was wel een probleem. Dit jaar begon Julien zijn militaire dienst en verliet de Chiro zoals ook Fons en ikzelf. Wij lieten de zorg over aan jongere leiders zoals Leon Jacobs, Jan en Norbert Van Pee, André Struelens en Paul Provoost.
Zo, dit waren de geboorte en de eerste levensjaren van Chiro Stokkel, later Chiro Broeksele. Ik wens in naam van al onze vroegere leiders en leden en ook in mijn naam de jongens van Chiro Broeksele van harte proficiat met hun gouden jubileum en ik wens hen nog vele, vele jaren! Georges Hauwaert
1952-1958 Op naar de 100 leden ! (1952-1958) In 1952 verlieten de gevestigde waarden onze Chiro. Onze nieuwe proost E.H. Sergooris deed dus zijn intrede samen met een jonge leidingsploeg. Reeds vanaf 1950 kende Chiro Broeksele een grote bloei. Het ledenaantal steeg voortdurend. Het is zelfs zo dat onze groep in 1954, volgens de offici'le resterende paperassen, het grootste aantal leden had dat Chiro Broeksele ooit gekend heeft. In een fotoboek uit die tijd kunnen we lezen dat er toen 30 Kabouters waren. Onder deze foto staat geschreven "Op naar de 100 leden". In dat jaar waren we een van de 343 bestaande jongensgroepen in Vlaanderen. 1954 was ook een belangrijk jaar kwa deelname aan door Chiro Nationaal georganiseerde aktiviteiten. Zo ontstond in '54 de Heibrandcursus. Dit was een vervolmakingscursus voor diegenen die reeds een scholingsbivak hadden mee gemaakt. Na het ontstaan van deze vervolmakingscursus hebben heelwat leiders van onze groep hieraan deel genomen. Nog in datzelfde jaar, op 9 mei gingen we samen met de leidingsploeg en proost naar de nationale meivaart te Scherpenheuvel. Na dit uitzonderlijke jaar valt het ledenaantal wat terug maar het enthousiame en de inzet blijven bestaan. Midden de jaren '50 heeft de Chiro pas een duidelijk profiel gekregen op nationaal en gewestelijk vlak. Doch, de samenwerking met de net genoemde chiro- onderverdelingen waren niet altijd 100 %. De toemalige proost vertelt het nu als volgt : "Aan de aktiviteiten die de sektor voor de leden inrichtte werd soms deelgenomen, t.t.z. op de momenten dat we ons sterk voelden". Want het viel in die tijd wel op dat wij als Chiro geen hoge toppen wilden scheren binnen de sektor. Wij hadden toen niet de beste vendeliers, we waren niet de beste stappers, we ... , we waren volks en aangepast aan de leden die we hadden. De gewestproost in die tijd was Engelen. In die tijd bestond er nog geen gewest maar wel een sector. Die bestond toen uit Stokkel, Kraainem, Wezembeek-Oppem, Zaventem, Nossegem en St.-Stevens- Woluwe. De proost was aanwezig op elke leiderskring, die doorging bij de proost thuis. De proost had in die tijd een belangrijkere rol dan nu. Hij werd de geestelijke bestuurder genoemd. De religeuze impact was toen gewoon veel groter. In 1956 organiseerde Chiro nationaal een vendeltornooi voor knapen. Het is nog niet duidelijk of wij daar als groep aan deelnamen. In 1957 waren we met zo'n 65 leden waarvan er 40 deelnamen aan het bivak. In 1958 hadden we 75 leden en we noemden die tijd "Herbloei, in houwe-trouw". In datzelfde jaar ging de Sectordag door te Stokkel. In die tijd werd er veel gebruik gemaakt van "Gloed", het leidingsblad voor leiders (uitgegeven door Chiro nationaal). Zowel de leiderskringen als de thema's van de zondagmiddag kwamen uit deze uitgave. Voor de proosten bestond in die tijd een speciale uitgave die de naam "Ignis" droeg. Het was ook in die tijd dat het plaatselijk blaadje onstaan is. Dit werd samengesteld op de leiderskring en kreeg later de naam "Zoem". De naam was afgeleid van het 'inzoemen' op de plaatselijke gebeurtenissen. Het patronaat werd in die tijd gedeeld met het VKJ en het Patro. Deze meisjes hadden de lokalen
achter het toneel . De Chiro had alle andere kleine lokaaltjes behalve het lokaal van de bibliotheek. Het groepsfeest ging door in het patro. Het waren enkel voorstellingen zonder eet en drinkgelegenheid.
1958-1963 De glorietijd (1958-1963) Tijdens deze periode kende de Chiro in Stokkel waarschijnlijk zijn grootste ledenaantal. Op een zeker ogenblik waren er 125 ingeschreven leden . Op vergaderingen kwamen dan ook ongeveer 85 Chirojongens opdagen. Ook op bivak was een opkomst van 110 mensen met inbegrip van leding en kookouders geen uitzondering. Ze waren onderverdeeld in een grote tent van ongeveer 70 mensen, drie kleinere tenten van ongeveer 12 mensen en 1 tent voor de vier kookouders. De kookouders waren meestal moeders of ouders van leiders en heel uitzonderlijk oudleiding. Zo bvb. de moeders van Jos Vanderlinden, Leon Jacobs, Frans Van den Brempt en als oudleiding Leon Jacobs, Frans Verhoeven en Rene Van Craenenbroeck. Tijdens een van de bivakken nl. in Rochefort maakte Ben Demeyer een film. Het vervoer naar het bivak gebeurde met autobussen en het materiaal werd vervoerd met vrachtwagens van o.a. den Belg ( Dehandschutter), Van der Elst ( dakwerken), De Kleermaeker ( kolen), De Man ( verhuizingen). Ooit zijn de kinderen naar het bivak vervoerd in de verhuiswagen van De Man en zelfs in de open vrachtwagen van Cloetens (aannemer). De proost had de verantwoordelijkheid over de religieuze inbreng en hij verzorgde eveneens het administratieve en financieel beleid van de groep. Dikwijls tot ongenoegen van de leiding die maar moeilijk centen verkreeg om spullen aan te kopen. Uit reactie hierop werd gestart met de oprichting van afdelingskassen. Elke zondag brachten de jongens 2 Fr. lidgeld mee waarvan 1 Bfr. voor een Cola en 1 Bfr. voor de kas. Tijdens de spelaktiviteiten droeg elk lid een spelinuform in de kleuren van de afdeling. Het religieuze aspect van de Chiro bestond toen uit het bijwonen van het wekelijkse lof. Na de openingsformatie die erg tuchtvol, bijna militaristisch verliep, ging de ganse groep in mars door de straten naar de kerk. Op kop werden de groepsvlag, de afdelingsvlaggen en de penoenen meegedragen en ze werden begeleid door een muziekkorps van trommels, landsknechten en klaroenen. Na 1961 werd ook een vendeliersgroep opgericht. Het muziekkorps werd muzikaal opgeleid door vader Van Es en de repetities werden druk bijgewoond. Het trommelkorps trad ook op op groepsdagen , chirofeesten ,enz...Tijdens de processie, waar de chiro in grote getale aan deelnam, mocht het trommelkorps niet meedoen opdat de fanfare niet zou overstemd worden. De leidingsploeg volgde nauwgezet de aanbevelingen van de nationale en de sector-leiding. De Heibrandkursussen waren gestart in 1954. Elke leider was bvb. in het bezit van het monitors-brevet. De sectorleiding organiseerde de fameuze sectordagen waarvan er één plaatsvond in Stokkel. Een aantal leiders van Stokkel zijn samen met de sector naar Lourdes geweest. Frans Van den Brempt is zelfs een tijdje sectorleider geweest. Begin '60 werd met gewestwerking gestart. De leiding nam ook aktief deel aan landdagen, meivaarten, enz... Er was geen leidingsweek-end, enkel een voorwacht op bivak van zo'n vier leiders, die de tenten gingen rechtzetten en de toiletten gingen uitgraven en rechtzetten ( cuba en cuho ). Het bivak werd op dezelfde manier voorbereid en de groepsleider keek hier nauwlettend op toe.
Alles werd genoteerd in een bivakboek. De dagindeling op het bivak was als volgt : 6.00 u : opstaan leiding 6.30 u : opstaan leden + wassen 7.00 u : mis 7.30 u ontbijt + openingsformatie Nadien begonnen de groepsleider en de proost een grondige inspectie van de slaapplaatsen. Dit hield in dat iedereen in houding voor zijn bed moest staan waarna er werd gekontroleerd of de valiezen in orde waren, of de bedden gelijnd stonden, of de dekens op de goede manier gevouwd waren enz... Nogal militaristisch dus. Dan begon elke afdeling aan haar taak. Op de openingsformatie werd dan het dagthema aangekondigd. Dit gebeurde op de volgende wijze : een leider, aspirant of kerel trad naar voren, groette de leiding en de vlag, groette de afdelingen en vertelde dan wat het dagthema was, groette dan opnieuw iedereen waarna hij de rangen vervoegde in militaire pas. De uitleg werd dan door de proost of de groepsleider gegeven naargelang het een geestelijk of wereldlijk thema was. De klassieke aktiviteiten op bivak waren de trektochten van de kerels (duurde 1 of 2 dagen), het groot nachtspel waar de hele groep aan deelnam, het kampvuur en uiteraard ook het oudersbezoek. De ouders kwamen met bussen en eigen vervoer. Een groep van 110 man op bivak zorgde voor een keine volksverhuis. Kampvuur en oudersbezoek werden heel ernstig voorbereid. De groepsdagen vonden plaats met Kristus Koning en ook in het voorjaar. Meestal trok de ganse groep dan voor een dag op trektocht. De indeling van het patronaat was toen als volgt. De bibliotheek bevond zich in het lokaal aan de straatkant naast de ingang. Onder de scene zat de V.K.A.J. en jong V.K.A.J. In de lokalen op de scene zatten de F.N.P.F. ( federation nationale de patro feminin) en de rest van de lokalen werd ingenomen door de Chiro. De lokalen op de scene waren toen nog door een betonnen trap verbonden met de koer. Het gebouw dat zich rechts naast het patronaat bevindt, werd in deze tijd gebouwd en toen verhuisde de bilibotheek naar het gelijkvloerse lokaal naast de gang. Het patro werd verwarmd met houtkachels. In de zaal stonden 2 enorme exemplaren. De zaal was toen in feite de parochiale zaal. Ze werd gebruikt door al de socio-culturele verenigingen en er vonden filmvertoningen plaats, alsook spreekbeurten, groepsfeesten enzovoort .... De zaal was eveneens de turnzaal van de school. Toen de Vlaamse kermissen doorgingen in de school en het patro werd een warme luchtinstallatie geplaatst in de zaal, de stookplaats bevond zich in de 31. Toen de vlaamse kermissen verhuisden naar de Vandermaelenstraat werd deze installatie afgebroken en opnieuw vervangen door kachels. Vermits er zoveel aktiviteiten waren stond de helft van de zaal praktisch vol stoelen, achteraf zijn deze opgestookt door de leiding bij gebrek aan hout. Als bron van inkomsten had de Chiro voornamelijk de groepsfeesten, die een enorme volkstoeloop kenden, en een jaarlijkse papierslag. Een O.L.B. bestond toen helemaal niet. Bij legerdienst of huwelijk hield het leiderschap op. De meesten sloten dan aan bij de K.A.J.. Op onregelmatige stijdstippen werd ook een groepsblaadje verspreid, dat de naam Flupke droeg. Gemengde werking was toen uit de boze. In 1960 vond wel een
groot sectorbal plaats in Zaventem waar de volledige leidingsploeg toen naar toe trok. Het bal beperkte zich tot het draaien van plaatjes. Maar gezien de beperkte mogelijkheden tot kontakt met het andere geslacht blijft dit bal tot op heden een historische gebeurtenis. Guy Stoffen, toen leider in Zaventem, heeft daar trouwens zijn echtgenote leren kennen. Tijdens de Vlaamse kermis werd er ook wat onschuldig geflikflooid in de danstent van de K.A.J.V.K.A.J. Blijkbaar verspreidde dit bal een voor die tijd ongehoord geluidsvolume waarop dan ook heel wat kritiek kwam. De enige gemengde aktiviteit bestond uit het samen met de V.K.A.J. eten van koeken onder de scene na een middernachtmis. Dit snode initatief werd door de geestelijke leiding op kordate wijze de grond ingeboord en heeft daarna niet meer plaats gevonden. Deze leidingsploeg, of de jeugd van na de'n expo zoals ze zich soms noemen, was, met 1963 in aantocht, een groep jonge mensen die in tegenstelling tot hun voorgangers reeds heel wat zaken in vraag begonnen te stellen. Zo werden de toen nog streng militaristische struktuur en de grote religieuze impact in de jeugdbeweging heel kritisch benaderd. En er was een duidelijke wil aanwezig om hieraan iets te veranderen. Er werd zelfs overwogen om het uniform af te schaffen. Deze nieuwe stroming werd met het vertrek van E.H. Sergooris en de komst van E.H. Vanzulpele echter plotseling onthoofd. Bijna de voltallige leidingsploeg en de meeste leden hebben toen de Chiro verlaten, maar dat lees je wel in een volgend hoofdstuk.
1963-1969 Een ommekeer met een moeilijke start (1963-1969) Met het vertrek van de E.H. Sergooris en de komst van de E.H. Vanzulpele werd een nieuwe periode ingeluid. Er was een verschil in visie over aard, voorbereiding en begeleiding van de aktiviteiten tussen de nieuwe proost en de bestaande leidingsploeg. Het gevolg was dat de meeste leiders en alle aspirant-leiders alsook een groot aantal leden de Chiro verlieten. Het ledenaantal daalde fel. Op het eerste bivak, in Wanne ( 1964 ) waren er 22 leden. Op het einde van het kamp werd het voortbestaan van de Chiro in vraag gesteld. Gelukkig beslisten de leiders om er mee door te gaan. Zes jaar later was de groep opnieuw op kamp in Wanne, maar ditmaal met drie maal zoveel leden, meer nog dan het door de proost voorspelde dubbele aantal. E.H. Vanzulpele vervulde als proost een erg veelzijdige taak. Hij was een materiele, organisatorische, opvoedkundige en geestelijke begeleider, en verzorgde eveneens de administratie. Hij was bij alle aktiviteiten aanwezig en werkte heel nauw samen met de groepsleider. Een deel van die taken wordt tegenwoordig uitgevoerd door de VB's. Onder de strakke leiding van de proost en de groepsleider werden de zondagse en kamp- aktiviteiten meer voorbereid. Alles werd vooraf vastgelegd in een programma. Parochiale tradities waaraan de Chiro meewerkte en die in de periode verloren gingen, zijn de jaarlijkse processie , de Vlaamse Kermis, het bijwonen van het lof op zondagnamiddag en de jaarlijkse bedevaart naar Jezus-Eik. Behalve de gebruikelijke aktiviteiten, zoals het bivak, het groepsfeest, Kristus Koning, met cacao en koffiekoeken, was er de jaarllijkse papierslag in de Paasvakantie. Jongens met karren in de straten van Stokkel, bergen papier in de zaal van het patronaat, en maar pakken binden. Sommige tijdschriften werden grondig gekeurd vooraleer ze ingebonden werden. Op zondagochtend na de mis van 9u, die in uniform bijgewoond werd, vonden de leiders en aspirantleiders elkaar terug in de bibliotheek, die opengehouden werd door de proost. In het begin was dit in het patronaat, in het lokaal vooraan rechts, nadien onder de nieuwe kerk. De zondagavond werd steevast in het patronaat doorgebracht. De leiderskring had plaats bij E.H. Vanzulpele thuis op de zolderkamer, waar in de winter de stoof brandde. Belangrijk, erg in trek en nieuw waren de leidersweekenden, waar behalve aan bezinning en praktische voorbereiding van aktiviteiten ook aan ontspanning gedaan werd : paardrijden, schaakspelen en allerlei. Er waren twee week-ends per jaar, met Carnaval en Allerheiligen. Ze gingen door in Beausaint, Falenne, Givet en Rendeux, waar de leiders het gebouw hielpen opknappen. Leiderskursussen bestonden toen ook reeds, maar werden niet gevolgd. Op nationaal vlak werden de landdagen Top 64 in Antwerpen en vooral de landdag van 1965 in Wieze bijgewoond. Deelname aan gewestwerking was er niet in het begin van deze periode, maar groeide stilletjesaan. Tegen het einde van deze periode gingen de afdelingen naar de afdelingsdagen. Sommige leiders werden later
afdelingsgewestleider ( Guy Vanderwaeren, Daniel De Keuster, Dirk Peeters ...). Enkele leiders gingen mee met het gewest op reis naar Oostenrijk. Nationale jaarthema's bestonden toen al, maar onze groep besteedde er weinig aandacht aan. Kontakten met gewest, verbond of Chiro nationaal waren erg beperkt. Chiro Stokkel is zelfs een aantal jaren niet aangesloten geweest bij Chiro nationaal omdat de proost oordeelde dat de toenmalige werking geen Chiro was. Een van de hoogtepunten van een werkjaar was, zoals nu nog, het groepsfeest. Dit verhuisde in die periode van het patronaat naar het Familia. Iedere afdeling bracht een stukje, een sketch of een mime naar voor, en de leiders, kerels en aspiranten speelden een toneelstuk onder regie van de proost. Sommige van die toneelstukken waren speciaal voor het groepsfeest geschreven door de lokale auteur Fr. Vander Elst. Erg succesrijk waren de zangoptredens, die elk jaar in een ander thema waren : zeemansliederen, soldatenliederen, drinkemansliederen, studentenliederen, liederen uit vreemde landen enz... Het eerste bivak met E.H. Vanzulpele als proost was in Wanne in 1964. Onze tenten stonden opgesteld in een wei in het dorp, dicht bij de kruidenier die snoep verkocht. Deze tenten werden het daaropvolgende jaar voor de laatste maal gebruikt in BevercŽ, waar ze in een wei, buiten het dorp, langs de Warche stonden. Nadien is de groep elk jaar in een of ander gebouw gehuisvest geweest : in Sugny in een parochiaal huis, in Bousignies-Sur-Roc in een oude pastorij ( wie herinnert zich het huis van Achil ? ), in Angre in een school en in Durnal in een grote oude woning langs de Bocq. In Wanne is de traditie van het sjorren gestart. Elk jaar werd een soort toren met vlaggemast gesjord en vaak ook een kapelletje voor Onze-Lieve-Vrouw. Dit werd dan in een rustig en vredig hoekje van de kampplaats gezet voor de avondavondwoordjes die per afdeling de dag afgesloten. In BevercŽ werd er zelfs een heuse brug over de Warche gesjord. Kampthema's bestonden er toen niet. Er waren wel dagtips zoals die er nu nog zijn. In Wanne was er enkel eendagstrektocht met de ganse groep tesamen. De kerels zullen zich die trektocht nog goed herinneren. Nadien werden er voor de knapen tweedaagse en voor de kerels en aspi's driedaagse trektochten georganiseerd. Oudersbezoeken waren er ook en hadden hetzelfde verloop als nu : verwelkoming, spelletje met de jongens en ouders, koffie en taart. En Albert Nijs lanceerde de gewoonte om tijdens de mis, geld rond te halen om de onkosten te dekken : alleen briefjes zei hij, want in het huis van God mag er geen lawaai gemaakt worden. In tegenstelling met voordien gingen er geen ouders mee om te koken. Op het kamp in Wanne had E.H. Vanzulpele een ex-scoutsleider meegebracht om te koken.De daaropvolgende kampen kookte de proost met de hulp van kerels en aspi's. Vanaf Angre 1968 was er een kombuis dat uit oud-leiders of sympathisanten ( zoals Luc Jacobs ) bestond. Dus geen ouders, en zeker geen vrouwen of lieven. In het patronaat bezette de Chiro toendertijd de zaal en de lokalen vooraan : links de speelclub, daarboven de rakkers en daarnaast de toppers. De kerels en aspi's zaten achteraan in de kleine lokaaltjes, waar ook het folderheem (materiaalkot ) en de '31' ( bivakmateriaalkot ) waren. Tijdens de
bouw van de nieuwe kerk van Stokkel heeft de zaal van het patronaat dienst gedaan als kerk. Toen de nieuwe kerk klaar was, verhuisden de Chiromeisjes, voordien VKAJ, die tot dan toe de lokalen onder de scene bezet hadden, alsook de FNPF, die het lokaal achter de scene gebruikte, naar de lokalen onder de nieuwe kerk. De Zoem, enkele jaren voordien ontstaan, verscheen op regelmatige tijdstippen om de leden op de hoogte te houden van de aktiviteiten en om ze te motiveren om naar de vergaderingen te komen.
1969-1975 Een nieuwe Impuls, maar een verlies van tradities (1969-1975) In mei 1970 hield Chiro nationaal een landdag, Impuls '70 genaamd. Dit was om verschillende redenen een belangrijk moment voor Stokkel : sinds die dag heeft Jos De Buyst zich niet meer geschoren en waaide er een frisse wind doorheen Chiro Stokkel. Er ontstond een nieuw enthoesiasme bij de leiders. Dit laatste had eveneens te maken met de leiderskursussen in Heibrand die vanaf toen geregeld gevolgd werden. De leiders staken er een heleboel nieuwe idee'n, en een andere, modernere kijk op Chirowerking op. Er werd meer en meer afgestapt van tradities en men ging een beetje een alternatieve, soms experimentele toer op. De kerels van het kamp in Wanne zullen zich dit nog wel herinneren. Qua ledenaantal was het een bloeiende periode en op het kamp van Wanne 1970 waren er zoals eerder vermeld drie maal meer leden dan zes jaar voordien. Er werd dus meer en meer gewerkt in de zin en de geest die door Chiro nationaal aangegeven werd, ondersteund door de jaarthema's en de bijbehorende liedjes. Chiro Stokkel was terug officieel ingeschreven en elke leider ontving de Gloed, het nationaal leidersblad. In 1971 h Qua ledenaantal was het een bloeiende periode en op het kamp van Wanne 1970 waren er zoals eerder vermeld drie maal meer leden dan zes jaar voordien. Er werd dus meer en meer gewerkt in de zin en de geest die door Chiro nationaal aangegeven werd, ondersteund door de jaarthema's en de bijbehorende liedjes. Chiro Stokkel was terug officieel ingeschreven en elke leider ontving de Gloed, het nationaal leidersblad. In 1971 had de nationale JIMP-dag plaats. De samenwerking met gewest en verbond verhoogde en meerdere leiders zijn in deze periode gewestleider geweest. Het was in deze en de daaropvolgende periode dat een aantal gewoontes en gebruiken verloren gingen, waaronder het begrip 'vendel' en alles wat er bijhoort. Een afdeling was vroeger opgedeeld in twee vendels. In elk vendel was er een vendelleider en een voorman en waren er kernleden. Deze hadden bepaalde verantwoordelijkheden en hielden soms vergaderingen, vendelkringen genaamd. Bij de spelletjes, maar ook bij zaken zoals orde en netheid op het bivak, werden deze vendels tegen elkaar uitgespeeld. Er was een echte kompetitie en er werden punten uitgedeeld om te kunnen bepalen welk vendel op het einde van het werkjaar of het bivak het beste geweest was. Er werd ook aangetreden per vendel : de leider strekte zijn twee armen recht voor zich uit en de jongens kwamen er per vendel in rij achterstaan. En er werd zo, in twee rijen, in mars naar het bos gestapt. De leider gaf de kadans aan ( inks, eks, drie, vier...), de vendelleiders stapten vooraan met de penoen, een kleine driehoekige vendelvlag, en de voormannen stapten als laatste. Bij deze mars hoorden enkele onontbeerlijke attributen van het uniform : de zware stapschoenen en het dubbele paar kousen. Ook de gewoonte om de afdelingsleden een belofte te laten doen is toen verloren gegaan. Vele van de gewoontes en de aktiviteiten die in de voorgaande periode bestonden of ontstaan waren bleven behouden, behalve de papierslag. De konklaven, leidersweekenden, gingen nu door op plaatsen zoals Langdorp, Grimbergen, Loppem, Villers-La-Ville, Wezemaal, en soms ook gedeeltelijk in het hospitaal, en waren nog steeds een kombinatie van bezinning en ontspanning. Degenen die er bij waren zullen zich nog heel goed de leidersfietstocht door de Ardennen herinneren.
De groepsfeesten gingen in dezelfde traditie door met als hoogtepunten de zang en het toneelstuk van Fr. Vander Elst. Thema's voor de zang waren het leger, cow-boys, kleinkunst, e.d. De gemengde werking met Chiromeisjes startte in deze periode. Van de oorspronkelijke bedoeling om maandelijks een gemengde zondagvergadering te houden bleef uiteindelijk maar een trimestri'le vergadering over, omdat de leden het tenslotte niet zo prettig vonden. Het eerste bivak van deze periode was in Wanne, in het dorp in een huis en een aanliggend schoolgebouw. Nadien kwamen Baal en Herselt ( relatief primitief ) in Chirolokalen, Zutendaal en Steffeshausen in een oude boerderij. In 1970 werden de fameuse, onbreekbare plastieken borden en bollen aangekocht. In Steffeshausen in 1974 was er voor het eerst een algemeen kampthema. Het jaar voordien, in Zutendaal, bestond dit reeds bij de speelclub ( ridders ) en de rakkers ( indianen ). Steffeshausen was helemaal in het thema van de cow-boys : er was een saloon, een prairie, een chuck wagon, een store en dollars. Er waren een aantal bestaande liedjes van een cow- boy-tekst voorzien door Dirk Peeters. Het was eveneens in Steffeshausen dat de rakkers op obussenjacht gingen. Het kamp van Opglabbeek was in het thema van de marine. Vanaf het kamp in Herselt ( totatixenanogis ! Sorry, ik kan het nie jojejjen ), of was het Zutendaal, was er eveneens een groepsdag, gedurende dewelke alle afdelingen in meerdere groepen gemengd werden en zo deelnamen aan spelletjes. Een deel van die dag werd besteed aan keuzeruimte t.t.z. dat de jongens zelf konden kiezen uit een aantal aktiviteiten die tegelijkertijd georganiseerd werden. Een ander deel van zo'n groepsdag werd besteed aan een 'Eén tegen allen', waarin de gemengde groepen opdrachten moesten uitvoeren om te bewijzen dat ze sterker waren dan de uitdager. In Steffeshausen was dit één indiaan tegen alle cow-boys. 's Namiddags was de kassa met de dollars gestolen door de zwarte man en moest de ganse groep deze man vatten. Een van de leden heeft toen een levenslange schrik opgedaan. In Zutendaal was het de beurt aan de groene man. Het kombuis op het bivak groeide uit tot een volwaardige afdeling die mee in de formatie stond en op het kampvuur eveneens zijn beste beentje voorzette.
1975-1980 Van proost naar volwassen begeleiders (1975-1980) De periode 1975-1980 is heel cruciaal geweest voor Chiro Broeksele, gekenmerkt door de overgang van proost naar volwassen begeleider. In 1978 (Achel) ging E.H. Vanzulpele immers voor het laatst mee op bivak. Een jaar daarna (Zutendaal) waren Julien en Lieve Smets en Annemie en Luc De Veen er voor het eerst bij als VB's. Vanzulpele had gedurende 18 jaar voor een groot deel mee het beleid bepaald van onze Chiro, hij had tientallen leiders zien komen en gaan (en niemand onberoerd gelaten.) Hij was in de ogen van vele Stokkelaars " de Chiro". Wat zijn vertrek (o.a. qua religieuze impact) uiteindelijk veranderd heeft, moet blijken uit de bespreking van de jaren '80. Wat de periode 75-80 betreft volstaat het te vermelden dat zijn rol en invloed langzaam verminderden. Meer dan eens botsten de visies van de proost met deze van de leiding. Dit moet ook gezien worden in het licht van een veranderend tijdsbeeld waarin jongeren minder volgzaam werden. Wat de religieuze impact betreft was er ter gelegenheid van het bivak een vertrekmis, een afdelingsmis (ook voor de leiding apart) en verder een mis tijdens het oudersbezoek. s' Avonds was er de klassieke bezinning met drie weesgegroetjes rond "het kapelletje" (waarna we nog even "tegen de haag" moesten gaan staan). Tijdens het jaar was er nog één groepsmis ter gelegenheid van Christus Koning. Op 24 december hield de leiding een kerstwake waarna de middernachtmis bijgewoond werd. Bij het afscheid van Vanzulpele werd er gebroken met deze traditie. Aan cursussen allerhande werd met plezier deelgenomen. I.K., scholings-, afdelings- en technische bivakken waren voor de leiding van Chiro Broeksele geen onbekende, Heibrand een bekend begrip en plaats. Op de landdag van 1978 (1 mei te Gent) was de volledige leidingsploeg aanwezig. Ook was er een aktieve deelname aan de gewestaktiviteiten, en verschillende leiders waren in die periode ook aktief als gewestleider (Patrick De kleermaker, Jo Cloetens, Jan Debuyst). We gingen 1 maal per jaar "op conclaaf" bij het begin van het Chirowerkjaar in september. Zichem, Langdorp, Wakkerzeel en Tervuren werden in die periode " bezocht". Nog een zeer belangrijke wijziging in die periode was de overgang van het oude naar het nieuwe uniform. Het was in 1976 dat de leidingsploeg voor het eerst in nieuw uniform op bivak ging. Men opteerde voor een lange broek. Aan deze beslissing (lange of korte broek) zijn hevige discussies voorafgegaan. De leiderskring ging elke vrijdagavond door op de zolder bij Vanzulpele thuis. Men begon steeds met het klassieke openingsgebed ;" Heer Jezus die gezegd heeft, ...(tekst staat elders in het boek gedrukt). Bij het vertrek van Vanzulpele verhuisde men naar het patronaat , achter het podium waar net " de oude Familia " geinstalleerd was. Een maal per jaar was er een groepsdag, nl. met Christus Koning, eind november. De thema's waarrond we gewerkt hebben waren o.a. reuzen, ontwikkelingshulp,.. We zijn ook eens voor een gangse dag naar het Arboretum in Tervuren geweest en naar het kasteel van Beersel. s'Avonds waren er steeds koeken met warme choco, s' middags een pick-nick.
De lokalen waren in die tijd als volgt ingedeeld : de speelclub had het lokaal beneden aan de straatkant. Rakkers en toppers zatten in de bovenste lokalen aan de straatkant. De kerels en aspi's daarentegen hadden de 2 kleine lokaaltjes aan de achterkant. Er was ook een "folderheem" en een "31". In de zomer van 1974 (of '75) werd de houten chalet afgebroken en een nieuwe gemetst. In deze periode werd in het lokaal achter het podium de "oude Familia" ingericht. Vanaf 1978 werd dit het leidings-en OLB-lokaal. In de vroegere bibliotheek huisde het jeugdatelier. In deze periode werden de houtkachels vervangen door gaskachels, de zaal werd volledig gewit en de elektriciteit herlegd. We vermelden ook nog graag het jaar 1977, waarin het 35 jaar bestaan van onze Chiro gevierd werd, dit met volledig feestprogramma. Het betekende ook de start van "de oudleidingsbond" die in de jaren daarna een bloeiende werking kende.
1980-1990 De Nieuwste tijden (1980-1990) Het principe van de VB's is gedurende deze tijd volledig ingeburgerd geraakt. De VB's waren er om samen met de leidingsploeg de Chiro verder uit te bouwen en namen deels de taak van de proost over. Het religieuze aspect kwam echter minder aan bod gedurende deze periode. Dit was niet enkel in de Chiro zo maar eveneens in de volledige samenleving. Nadat E.H. Vanzulpele geen proost meer was van de Chiro heeft E.H. Hendricks deze taak waargenomen. Hij beperkte zich vooral tot de traditionele missen tijdens het jaar en op het kamp. Daarna is Stan De Peuter gedurende een jaar de proost van de Chiro geweest. Samen met hem werden de missen meer op de jeugd toegespitst en werd er ook meer tijd gespendeerd aan bezinningen. Deze trend heeft zich ook doorgezet met Luc Peeters. Hij is proost geworden op het ogenblik dat hij ook pastoor geworden is van Stokkel in 1982. Heel wat tradities uit de vorige perioden zijn overgenomen geweest; zoals 2 maal per jaar een groepsdag, waarvan er een gemengd was, een spelweek-end en een konklaaf. De invulling van deze aktiviteiten is wel veranderd in de loop van deze periode. In het begin was het de bedoeling van het spelweekend de sfeer op te bouwen die nodig was om er een tof kamp van te maken, de nieuwe spelen van het kamp uit te testen en nog verbeteringen aan te brengen aan de kampvoorbereiding. Dit spelweekend ging in de buurt van Stokkel door. Op het einde van de jaren tachtig gingen deze weekenden door in de buurt van de kampplaats en was de hoofdbedoeling om zich onder de leiders te amuseren en zo naar het kamp toe te groeien. Door een aantal oorzaken was er in de eerste helft van de jaren tachtig niet zo'n innige samenwerking tussen de Chiro en de andere parochiale verenigingen, evenals tussen de Chiro en het gewest, het verbond en Chiro nationaal. De laatste jaren is deze samenwerking naar de parochie en het gewest toe opnieuw heel wat verbeterd. Met het gewest is een betere samenwerking gekomen sinds enkele oud-leiders en oud-leidsters van Stokkel zich inzetten voor het gewest. (Sinds de gewestploeg over een bredere basis kan beschikken en ook meer aktiviteiten opzet is er meer respons gekomen). Aan een aantal grote Chiro-aktiviteiten, zoals landdag 85, Krinkel 90, keti bivakken en verschillende vormingskursussen heeft Chiro Stokkel steeds deelgenomen. De deelname aan de vormingskursussen is proportioneel groter dan de jaren voordien omdat een deel van de subsidies van het aantal monitor-brevetten afhing. Dit is op het einde van de jaren tachtig terug gewijzigd, maar niettemin bleef de leiding zich verder vormen. Aan de nationale jaarthema's werd met afwisselend enthousiasme meegewerkt. Dit enthousiasme hing van het thema af, evenals van de omkadering die er door Chiro nationaal geboden werd. Naast het Chiro jaarthema werd er ook de laaste jaren telkens voor een groepsfeest (jaarlijks begin januari) een thema gekozen. Dit was dan de omkadering voor alle stukjes van de leden. In het begin van de jaren tachtig werd er als leidingsstuk nog voor een groot toneelstuk gekozen. Op het einde was er sprake van een zelfgeschreven stuk (leiding en VB's) of een aaneenschakeling van verschillende scketches.
Voor het jaarlijks bivak werd er eveneens een thema gekozen. Enkele keren hadden het kamp en het groepsfeest hetzelfde thema. Op het kamp was er voor elke dag een afzonderlijke tip (thema). Dez tips waren dan meer punten waaraan die dag extra aandacht werd gegeven. De kampplaats op zich is altijd een huis geweest en als het huis iets te klein uitviel sliepen de oudste afdelingen in een tent op het bivakterrein. In de loop van deze tien jaar zijn er ook ups en downs geweest in de Chiro zelf. Het dieptepunt van het ledenaantal was rond het jaar 1985, toen men met minder dan 30 man op kamp ging. Na dit kamp zijn er serieuse gesprekken geweest over het voortbestaan van Chiro Broeksele. De toenmalige leiding wist dat het niet gemakkelijk zou zijn maar ze wilden allen met veel kracht aan hetzelfde touw trekken. Een aantal maanden later stonden we terug een heel stuk verder! In het begin van de jaren tachtig hebben de eerste VB's, Lieve en Julien Smets, de Chiro verlaten. Greta en Jamme Nijs samen met Gerda en Danny Rongé zijn dan gedurende een jaar VB geweest van zowel Chiro Broeksele als van Chiro Jamo (Chiro-meisjes van Stokkel). Na een jaar werden Danny en Gerda VB's van Chiro Broeksele en Greta en Jamme van Chiro Jamo. Danny en Gerda zijn zo'n 7,5 jaar VB geweest. Daarna waren de VB's Stef en Gerd De Borghrave die dit ook met volle inzet een zestal jaar hebben gedaan en mee aan de wieg stonden van de nieuwe gemengde Chiro Stokkel in 1995. In 1988 heeft de parochie beslist om ook de Chiromeisjes in het patro onder te brengen opdat de Franstalige scouts over de lokalen onder de kerk zouden kunnen beschikken. In het begin was het niet steeds koek en ei en viel het soms moeilijk om de afspraken na te leven. Na enige tijd heeft zich dat gestabiliseerd en waren er veel minder problemen. Een gevolg van dit 'samenwonen' is dat de samenwerking tussen beide groepen wel sterk toegenomen is. In het patronaat zelf is gedurende deze periode de hele electrische installatie vernieuwd, zijn er nieuwe ramen gezet en zijn de daken en de goten enkele malen hersteld geweest. Het plafond van de grote zaal werd in de herfstvakantie van 1988 afgeslagen, omdat er soms stukken plaaster afvielen tijdens het spelen in de zaal. De gaskachels zijn opnieuw vervangen door houtkachels om kosten te besparen. De kosten aan het patronaat werden toen betaald door middel van de gesponsorde nachtmarsen. Deze aktiviteit werd vroeger ook al georganiseerd, maar enkel voor de leiding. Op 12 september 1992 werd dan ook de eerste Spaghetti-avond gehouden om de kosten aan het patro te helpen financieren. De toen hoogstnodige vernieuwing van het sanitaire blok werd o.a. met deze Spaghettiopbrengst betaald. Ondertussen waren er al plannen om in het hele patro verbouwingen te doen daar waar het nodig was. Daar hebben de jaarlijkse spaghetti-avonden natuurlijk bij geholpen. Naast de financiële functie van de Spaghetti-avond om de patrowerken en een deel van het kamp te betalen, is het natuurlijk ook gewoon fijn en gezellig om nog een feest te hebben met gans Chiro Stokkel. Na 10 Spaghetti-avonden treffen we elk jaar dan ook opnieuw vele oud-leiding, ouders e.a. Chiro Stokkelmensen aan. Het 'gemakkelijkere samenwonen met Chiro Jamo' heeft natuurlijk later voordelen gehad. Want ook al zette de leiders en leidsters zich voor 100% in voor Broeksele en Jamo, toch begon er een tekort aan leiding te ontstaan. Maar daarom niet minder gemotiveerd! De kerels hadden toen chiro van 14u
tot 20u. Maar zowel bij Chiro Broeksele als bij Chiro Jamo waren er voor de volgende jaren niet genoeg kerels en tiptiens om bij de leiding te gaan. De kerels en tiptiens van toen wouden zich natuurlijk als leider of leidster inzetten, maar de leiding zou dan gewoon te jong worden. Geen aspi's meer, binnen een paar jaar dan geen keti's meer?! Door de leiding van toen is er dan ook beslist om vanaf dan een gemengde chiro te vormen. Op naar een nieuwe chiro in Stokkel, op naar nog nieuwere tijden!
