Het Vernieuwende Paardrijden He

Het Vernieuwende Paardrijden He Paardrijden

Sonja Braafhart

Het Vernieuwende Paardrijden

Sonja Braafhart

DIT IS VERSIE 1.0 VAN DIT EBOOK Dit eBook is het resultaat van vele jaren studie en praktijk ervaring. Naast de dagelijkse praktijk met paarden en mensen heb ik een 3 jarige trainersopleiding in het Vernieuwend Denken en Stroomtaal afgerond. Deze doeltreffende denkwijze heb ik geintegreerd in de rijkunst , zodat we ook mentaal de beste ruiter kunnen worden die we willen zijn. Hierbij het vriendelijke verzoek om onderstaand formeel copyright te respecteren om het ook in de toekomst mogelijk te maken om meerdere van deze publicaties voor je samen te stellen. Je sportiviteit in deze en daarmee je waardering voor de toegevoegde waarde van dit werk voor je eigen ontwikkeling stel ik zeer op prijs. COPYRIGHT Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Vernieuwend Paardrijden- Sonja Braafhart worden verveelvoudigd en/of openbaar worden gemaakt door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm, of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) worden gereproduceerd ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is of worden overgenomen in enig dag-, nieuws- of weekblad of tijdschrift (al of niet in digitale vorm of online).Tegen overtreders zullen altijd juridische stappen worden ondernomen. DISCLAIMER Bij het samenstellen van dit eBook is de grootste zorg besteed aan de juistheid van de hierin opgenomen informatie. Sonja Braafhart kan echter niet verantwoordelijk worden gehouden voor enige onjuist verstrekte informatie in dit document. Sonja Braafhart stelt zich niet aansprakelijk voor eventuele schade als gevolg van eventuele onjuistheden, onvolkomenheden en/of onvolledigheden in dit document.

© 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 2 van 56


Sonja Braafhart

INHOUDSOPGAVE

Inleiding ................................................................................. 4 Eenheid of eigenheid? ................................................................................ 5 Wees eerlijk ............................................................................ 7 Kosmische krachten ................................................................................ 11 Eigenwaarde of anderwaarde? ............................................................... 13 Je hebt altijd jezelf nodig ................................................... 17 Prestatiedrang of prestatiedwang? .................................................. 20 Het vernieuwde paardrijden ................................................................... 25 Het ongeblik van macht is altijd het huidige moment ............... 26 Gelukkig, een gedachte kan verandert worden ................................ 27 Is het echt waar? ................................................................................... 30 Waar wachten we op? ............................................................................ 31 Veranderen? ............................................................................ 33 Hoe kunnen we een verandering inbrengen? ..................................... 39 Wat geweest is, is geweest ................................................................. 43 Waar je aandacht op richt vermeerdert zich ............................... 45 Succes .......................................................................................................... 50 Tot slot .................................................................................................................................... 53


Pag. 3 van 56


Sonja Braafhart

INLEIDING Elk paard heeft ons een belangrijke les te leren, daar ben ik ondertussen wel van overtuigd. Maar willen wij dat ook altijd zien? Erbij stilstaan, kijken en vooral er naar luisteren? Dat is wel confronterend, makkelijker is het om de fout bij het paard te leggen. Als je moe bent bijvoorbeeld, kan je niet met volle overgave op je paard rijden, grote kans dat het paard niet doet wat jij vraagt. Waardoor hij het laatste stukje geduld van jouw op de proef gesteld. Op dat moment zou je niet de eerste zijn die overtuigd is van de schuld van het paard. Dit waren voor mij vroeger ook herkenbare emoties. Maar gelukkig hebben de paarden mij door de jaren heen veel nieuwe inzichten gegeven en zijn daardoor de rollen nu omgedraaid; ik word nu moe en gefrustreerd als ik een paar dagen niet op mijn paarden kan rijden. Vroeger kostte het me energie en nu geeft het me energie. Maar het kan je alleen energie geven, als je op de juiste frequentie zit samen met je paard. Als je de juiste stekker in het stopcontact steekt, alleen dan kan er energie doorstromen. En dat is nu juist waar het om gaat! Want ookal ben je op de hoogte van de juiste technieken en heb je een talentvol paard, het vinden van de juiste connectie, het stopcontact waar je in kan pluggen zodat je niet alleen het lijf maar vooral de ziel van het paard kan bereiken, pas dan kunnen we spreken van paardrijden, het Vernieuwende Paardrijden! Maar voor je zover bent, zijn heel wat wijze lessen aan je voorbij gegaan, alles met ups en downs. Maar hoe hard sommige lessen ook zijn, ik beloof je, je wordt aan het eind van de rit beloond, beloond door je paard. Met dit Ebook wil ik je op weg helpen, als reisgezelschap met je mee reizen. En als je genoeg van me hebt dan leg je me terug in je kast, maar kom je op een doodlopende weg dan haal je me weer tevoorschijn, afgesproken? Het paard heeft de bijzondere gave om je uit je hoofd te halen en je in het hier-en-nu te brengen. Weet je wat ook zo bijzonder is aan een paard? Het paard heeft geen mening over zichzelf. Het is gewoon zoals het is. Hij heeft geen zelfbeeld , noch goed of slecht. Hij hoeft geen rol te spelen en hij hoeft ook niet van zichzelf te houden of een hekel aan zich zelf te hebben, hij heeft namelijk geen zelf! Heerlijk, dat zou toch voor de meeste van ons een verademing zijn? Vrij zijn van de last van jezelf? Want zo worden alle dagen perfect. Het paard dealt met de dag zoals hij aangeboden wordt, hij denkt niet aan gisteren en al helemaal niet aan morgen. En wat doen wij? Volgens mij denken wij over het algemeen alleen aan gisteren en morgen en vooral niet aan het nu. Wij zitten vast in een wereld van mentale abstracties, concepten en beeldvormingen, in de wereld van het denken. Natuurlijk is daar niks mis mee, maar kunnen we ook op bepaalde momenten ophouden met denken en gewoon stil zijn? Stil zijn in ons hoofd zodat we kunnen luisteren? Luisteren naar anderen, naar ons paard, naar onszelf, naar ons eigen lijf? Vaak zijn we al te ver verdwaald in ons doen van alledaagse dag, dat we vastzitten in een web van ingewikkelde gedachtes en patronen. Het paard kan je weer de weg naar huis wijzen, echt waar.


Pag. 4 van 56


Sonja Braafhart

EENHEID OF EIGENHEID?

We koesteren allemaal minstens twee zielen in één borst of misschien nog wel meer. Het is daarom niet gek dat het daarbinnen regelmatig oorlog is. Je wilt succes hebben, maar je bed is zo lekker. Je wilt harmonie met je paard, maar ondertussen voel je de frustratie weer opladen. Je kunt woedend worden op je paard tijdens het rijden, maar zodra je er van afstapt. Word je al weer gekweld door schuldgevoelens. Je kunt s`nachts in je bed liggen woelen over beslissingen die je moet nemen of al genomen hebt. Je bent blootgesteld aan allerlei tegenovergestelde emoties. Kortom, het is dikwijls een geharrewar van jewelste in ons binnenste. Hoe krijg je het stil? Hoe wordt je iemand uit één stuk? Sommige mensen overkomt het, ze maken iets mee wat hun hele leven verandert. Er verdwijnt iets en wat er overblijft is vrede, liefde, helderheid. Eckhart Tolle bijvoorbeeld vertelt over zo`n ervaring in zijn boek ʻDe kracht van het nuʼ. Als jonge man was hij diep ongelukkig, zo ongelukkig, dat hij aan zelfmoord dacht. Dat zou je een ultieme oorlog in je zelf kunnen noemen; je haat jezelf zo dat je jezelf van de aardbodem wilt wegvagen. Toen stelde hij zichzelf de vraag: Ben ik één of ben ik twee? Als ik niet met mezelf kan leven, dan moeten er wel twee zijn: de ʻíkʼ en het ʻzelfʼ waarmee ʻikʼ niet kan leven. Misschien, dacht hij, is er maar één van die twee echt. En was de andere ʻikʼ, degene die hem tot zelfmoord probeerde te verleiden, dus onecht? Het was zo`n verbijsterende gedachte dat zijn denken stopte. Hij werd in een soort draaikolk van energie gezogen, zijn lichaam schokte van angst en ineens was de angst weg en verloor hij het bewustzijn. Toen hij bijkwam, was er alleen maar schoonheid en liefde om hem heen. Hij was zijn onechte zelf kwijt. Tolle stelt dat er in het hier en nu geen innerlijke oorlog is. De oorlog wordt alleen veroorzaakt door gedachtes over vroeger en later. Dus hoe meer je in het nu leeft, hoe vaker je vrede ervaart. Ik vind dit een erg belangrijk stuk, omdat mede hierdoor de kwaliteit voor ons als trainer van ons paard of als instructeur, bepaald wordt. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 5 van 56


Sonja Braafhart

Het paard verplicht ons om met beide benen op de grond te staan, alleen bezig te zijn met wat NU werkelijk belangrijk is. Het paard wil onze ziel, onze eigenheid, bereiken. Het paard wil weten wie wij zijn. Logisch toch, moet je zien hoeveel wij vandaag de dag van het paard vragen en eisen. Het minste wat we kunnen doen is eerlijk zijn. Waarom is dat zoʼn kwetsbaar punt voor ons?


Pag. 6 van 56


Sonja Braafhart

WEES EERLIJK

Maar wie ben jij eigenlijk? Heb jij die vraag wel eens aan jezelf gesteld? Probeer jezelf eens te observeren. Alsof je als een helicopter boven jezelf gaat vliegen. Kijkend naar jezelf, naar je gedrag en wees eerlijk. Verbloem niks, praat niks goed en rechtvaardig jezelf niet. Veroordeel jezelf ook niet. Zie jezelf precies zoals je bent en bedenk daarbij dat je niet anders bent dan andere mensen. Bijna iedereen is wel eens lui, laf, ijdel, gemeen of gebruikt een leugentje om eigen best wil…. Natuurlijk niks om trots op te zijn maar het is ook NO BIG DEAL. Kijk scherp naar je dromen, je fantasieën en je gedachtes. Voor de meeste van ons is het een langdurig proces om steeds weer eerlijk tegenover jezelf te zijn. Telkens weer, door alle levenservaringen heen, ontdek je stukjes van jezelf die je in het donker had weggestopt. Ze leren je dat je geen illusies over jezelf hoeft te koesteren. Je bent niet perfect, je bent geen honderd procent toegewijde ouder, een totaal liefhebbende partner of de volmaakte trainer. Niemand verwacht dat ook van je. Ook niet je paard, hij zit niet te wachten op jouw perfectie, maar om eerlijkheid en puurheid, precies zoals jij bent!

MAAR HOE OMSCHRIJF JIJ JEZELF? Met nadere woorden; wie denk jij dat je ben? Neem de tijd om deze vraag te beantwoorden. Dit is geen vraag met maar 1 antwoord. Identiteit is een ingewikkeld onderwerp en we maken het nog ingewikkelder als we niet goed weten waar we zoeken moeten naar het beste antwoord. Vaak grijpen we terug op het verleden, naar de belangrijkste momenten, de gedenkwaardige overwinning, de pijnlijke mislukking, om onszelf te omschrijven. Andere vertrouwen op getuigenissen van anderen, goede referenties, om zichzelf te beschrijven. Weer


Pag. 7 van 56


Sonja Braafhart

andere kijken vooruit naar de toekomst en beschrijven zichzelf en beschrijven zichzelf eerder als wie ze willen worden dan wie ze feitelijk zijn. Laten we de vraag minder ingewikkeld maken, zodat we onze identiteit kunnen begrijpen en er vervolgens iets mee kunnen doen. In de kern wordt onze identiteit bepaald door twee krachten die elkaar aanvullen en met elkaar wedijveren.

Aan de ene kant heb je de interactie tussen ons verleden en onze toekomst. Ons idee over onszelf wordt voor een groot deel bepaald door ons verleden. Als we ons positief willen veranderen moeten we ook een idee hebben over ons toekomstige zelf. Niet de persoon die we denken dat we waren, maar de persoon die we willen worden. We kunnen soms ernstig in strijd zijn met voormalige en toekomstige zelf! We worden heen en weer geslingerd tussen de vertrouwdheid van onze voormalige zelf en de belofte van de onbekende toekomstige zelf. Herkenbaar? Aan de andere kant heb je de spanning van het beeld dat andere van ons hebben en ons eigen zelfbeeld. Het is het verschil in gewicht wat anderen over ons zeggen en wat we onszelf vertellen. Elk van de vier kwadranten van de matrix stelt een van de vier verschillende bronnen van identiteit voor.


Pag. 8 van 56


Sonja Braafhart

1. Herinnerende identiteit. Waar zelf en verleden samenkomen, ligt onze herinnerende identiteit. Hoe weet je wie je bent? Omdat je je gebeurtenissen in je leven herinnert die je helpen een beeld over jezelf te vormen. Het maakt niet uit of het gaat om glorieuze momenten in je levensverhaal of om gebeurtenissen die je liever zou uitwissen; het gaat erom dat je die mijlpalen niet kunt vergeten. Ten goede of ten kwade, ze hebben indruk gemaakt; en als je een beschrijving van jezelf moet geven kan je deze momenten niet negeren. Alleen hoe verder je terug gaat in je verleden, hoe groter de kans dat je erachter komt dat je herinnerende identiteit niet klopt met wie je vandaag bent. Zo kan de herinnerende identiteit ons bedriegen bij het vaststellen van wie we eigenlijk zijn. Er is niks mis aan het terugdenken aan het verleden om je zwakken en sterke punten te bepalen. Maar als je te erg aan het verleden hangt, dan kun je de mist ingaan, dan schep je een duister en wazig beeld van iemand die allang niet meer bestaat. Ik begeleid ook regelmatig mensen met angst. Angst kan een diepgewortelde emotie zijn die we allemaal wel kennen in meer of mindere mate. Angst komt voort uit iets wat je mee gemaakt hebt in het verleden en beheerst je toekomst. Iemand die bijvoorbeeld van paard is gevallen doordat het paard is geschokken van een hond tijdens een bosrit, kan daardoor nog lange tijd een “O, jee” gedachte houden bij het zien van een hond tijdens een bosrit. Deze gedachte zorgt voor de emotie “angst” zonder dat er in feite op dat moment iets aan de hand is. Het is een herinnerende actie die zorgt voor een overbodige actie! 2. Weerspiegelende identiteit. Waar het verleden en meningen van andere samenkomen, ligt onze weerspiegelde identiteit. Andere mensen herinneren zich gebeurtenissen uit je verleden en herinneren je eraan, soms voortdurend. Wij scheppen onze weerspiegelende identiteit door de feedback van anderen. Als we in een omgeving zitten waar we de neiging hebben te worden wat anderen mensen vinden dat we zijn, kan feedback heel beperkend en schadelijk zijn. Voordat ruiters de ontspanning en harmonie ontdekken in het systeem Rechtrichten, hebben ze vaak al een langdurige zoektocht achter de rug. Voordat we er erg in hebben, hebben we de mentaliteit van een instructeur overgenomen. Het is daarom erg belangrijk dat je elke training evalueert met je trainer en met jezelf. Wat heb ik deze training gedaan? Waarom heb ik het zo gedaan? Waar leid het naar toe? Voorkom dat je klakkeloos iets aanneemt, jji hebt de teugels in handen en jij bent verantwoordelijk voor de ontwikkeling van je paard! Ik zeg altijd slabbetje af, laat je niet onnodig voeren door je instructuer, maar wordt een zelfdenkende en bewuste trainer. Gebruik je instructeur als coach die mee kijkt vanaf de grond, die je waardevolle tips en adviezen kan geven, maar hou altijd de teugels in eigen hand (of handen)!


Pag. 9 van 56


Sonja Braafhart

3. Geprogrammeerde identiteit. Geprogrammeerde identiteit is het resultaat van de boodschappen die andere mensen op jouw loslaten over wie je bent of in de toekomst zult worden. Jouw geprogrammeerde identiteit heeft vele bronnen. Ze kan beïnvloed zijn door het vak waarin je terecht bent gekomen, door de cultuur waar je in bent opgegroeid of door de mensen die je uitkiest als je vrienden. Als je besloten hebt om het beste uit jezelf en uit je paard te willen halen dan is het goed om even kritisch in je kennissenkring rond te kijken. Misschien klinkt het een beetje hard of arrogant, maar het kan echt een opluchting zijn om een bezem door je omgeving te halen. Je komt mensen tegen in je leven waar je iets van kunt leren, maar het kan ook zijn dat je deze mensen op ten duur gaat overstijgen en je voelt dat je de aansluiting mist. Blijf opzoek naar mensen die je groei kunnen bevorderen en vermijd mensen die je groei belemmeren. Dit is een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd bij het runnen voor een eigen bedrijf. Je kan het onmogelijk voor iedereen goed doen en je hoeft absoluut niet door iedereen aardig gevonden te worden. Na een harde les, een burn-out van ruim een jaar, was dat het verlossende antwoord. Als je dat wel probeert na te streven dan doe je jezelf veel te kort en zal je merken dat je stil blijft staan in je eigen ontwikkeling. Dus mijn advies is durf te gaan voor jezelf en laat je niet programmeren door je omgeving!! 4. Gecreëerde identiteit. Waar zelf en toekomst elkaar ontmoeten staat onze gecreëerde toekomst. Onze gecreëerde identiteit is de identiteit die we voor ons zelf willen creëren. Het is het deel van onze identiteit dat niet wordt beïnvloed door het verleden of door andere mensen. De meest succesvolle mensen zijn de mensen die hun eigen identiteit gecreëerd hebben, die mensen zijn geworden die ze wilde worden. Zij volgen het kloppend hart binnen in zichzelf! Precies wat jij nu ook gaat doen, toch? Samengevat, hoe weten we wie we zijn? Onze identiteiten zijn herinnerd, weerspiegeld, geprogrammeerd en gecreëerd. Mijn voorstel aan jouw is eenvoudig. Bekijk eerst eens de verschillende elementen waaruit jouw huidige identiteit is opgebouwd. Waar komen ze vandaan? Bekijk vervolgens het schema binnen de context van hoe je jezelf vandaag beschouwd, en wie je in de toekomst wilt worden. Als je tevreden bent met je huidige identiteit, probeer dan gewoon een nog betere versie te worden van wie je al bent. Als je een verandering in je identiteit wilt aan brengen, sta dan open voor het feit dat je misschien nog wel meer kunt veranderen dan je oorspronkelijk van jezelf dacht. Ga er maar vanuit dat je geen ʻongeneeselijkeʼ of ʻonveranderlijkeʼ beperking hebt. Je kunt een nieuwe identiteit voor je toekomst scheppen. Jouw kloppend hart is die positieve instelling ten opzichte van wat je nu doet die van binnenuit komt en naar buiten weer uitstraalt. Om te begrijpen hoe je staat tegenover een activiteit , moet je jouw identiteit begrijpen, wie je bent. Om je kloppend hart harder te laten kloppen moet je misschien een nieuwe identiteit voor jezelf creëren of een identiteit die je kwijt was, opnieuw ontdekken... © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 10 van 56


Sonja Braafhart

KOSMISCHE KRACHTEN

Een van de oudste symbolen van de mens is die van een wagen, voortgetrokken door paarden, met een koetsier op de bok en een beeldschone inzittende. Dit is een oud Indiaans beeld van ver voor Christus, maar het beeld van de koets blijft telkens weer opduiken. De koets staat voor het lichaam, de paarden voor de driften in ons, de emoties, onze angsten en verlangens. De koetsier is onze bewuste zelf, ons ʻegoʼ, of ook wel ons dagelijkse verstand te noemen. En de eigenaar, de heer of de dame die in de koets zit, is de ziel, ons hogere zelf, de innerlijke goeroe, of hoe je hem of haar ook noemen wilt, de stem van je hart. Een probleem is dat de paarden vaak verschillende kanten op willen, de ene in volle kracht vooruit terwijl de ander afremt. Met ervaringen en stuurmanskunst kun je het paardenspan wel mennen. Een valkuil is echter dat de koetsier, ons bewuste zelf of verstand, doorgaans gaat geloven dat hij de baas is en te weinig feeling houd met de innerlijke wensen binnenin de koets, de stem van het hart. Hij volgt je verstand in plaats van je gevoel. Er is natuurlijk erg veel lef nodig om je “gezonde verstand” opzij te zetten en je hart te volgen. We kiezen vaak voor ons gezonde verstand, omdat dat de minste riscio`s met zich mee brengt. Maar je zult dan altijd een innerlijk conflict blijven voelen en je blijven afvragen hoe het zou zijn geweest als je hart zou hebben gevolgd. Als je vol overgave je verlangens aan de koetsier kan duidelijk maken, dan doet de koetsier gehoorzaam wat er van hem verlangd wordt. Dan kom je vanzelf op het rechte spoor.


Pag. 11 van 56


Sonja Braafhart

Want een vurige wens, de wens die jouw hart aan het kloppen maakt, die komt uit je hart is puur en oprecht: het heeft de juiste intentie. Zo werd mij van de één op de andere dag duidelijk dat ik geen paarden meer in boxen wilde houden. Het was waarschijnlijk al iets wat mij al langer tegenstond, maar niet zodanig dat ik er last van had. Een paard achter tralies was 10 jaar geleden toch een heel normaal beeld? Ik kende ook niet anders. Toch voelde ik, dat ik het anders moest doen. Ik kon niet uitleggen wat ik het dan wel wilde en bovendien verklaarde mijn omgeving mij voor gek toen ik hardop fantaseerde over loslopende paarden. Op dat moment leek het verstandig om alles bij het oude te houden: gewoon net als de rest van Nederland de paarden in boxen houden. Geen bedrijfsmatige of financiële risico`s nemen, maar dan zou ik wel met een innerlijk conflict blijven zitten. Ik koos, ondanks alle waarschuwende stemmen om mij heen, om mijn hart te volgen.


Pag. 12 van 56


Sonja Braafhart

EIGENWAARDE OF ANDERWAARDE?

Op dit punt kunnen we een onderscheid maken tussen eisen van ons eigen ego en het ego die beheerst wordt door andere mensen. Er zijn veel goed bedoelde mensen in ons leven. Kijk alleen al maar rond op je stal. Iedereen heeft een andere visie en mening. De kunst is om ons niet te laten leiden door meningen en adviezen van anderen, maar goed voor ogen te houden wat je zelf werkelijk belangrijk vindt. Waar jij je aandacht op wilt leggen en wat jij wilt bereiken. Je moet beseffen dat absoluut niemand anders weet en voelt wat jij wilt bereiken. Dus we moeten onszelf toestaan om naar onze innerlijke stem te luisteren en de druk van anderen te negeren. Een voorbeeld hiervan heb ik laatst nog meegemaakt met mijn eigen paard Schweppes. Hij liep al een paar maanden niet helemaal goed, niet echt kreupel, maar zeker ook niet zuiver. Het werd alleen maar erger in plaats van beter. Ik heb er verschillende dierenartsen naar laten kijken en het advies was bij allemaal: rust. Omdat mijn paarden 24 uur per dag in een kudde lopen, waarbij ze zelf kunnen kiezen of ze naar binnen willen of buiten willen blijven, was voor mij de overgang naar 24 uur box rust een te grote overgang. Ik ben daarom begonnen met alleen de nachten op rust in de box. `s Morgens kwam hij echter veel moeilijker de stal uit, dan dat hij er `s avonds in ging. Het werd na een aantal dagen duidelijk dat hij door rust slechter ging bewegen. Ik ging daarom geheel tegen alle adviezen in het tegenovergestelde doen. Ik ging met hem werken aan de dubbele longeer lijn en binnen 1 maand liep hij weer als nooit tevoren. Dit is een van de vele voorbeelden waarbij mijn verstand zich afvroeg wat ik in hemelsnaam aan het doen was, een kreupel paard longeren.


Pag. 13 van 56


Sonja Braafhart

Maar iets in mij zei dat dit was wat hij nodig had. Maar dit was goed voor Schweppes op dat moment, dus “donʼt try this at home”!! Ga nu alsjeblieft niet je paard longeren als die op dit moment kreupel is omdat ik het zeg, zonder hulp van een trainer die gespecialiseerd is in Rechtrichten! Ik wil hiermee aangeven dat ik het lef en vertrouwen heb gevonden om naar mijn innerlijk weten te luisteren, ook al is dat niet altijd in overeenstemming met mijn bewuste verstand. Ik gebruik hier het woord lef, omdat ik heel goed besef dat je in de paardenwereld erg zeker van je zelf moet zijn om je staande te houden tussen alle meningen en adviezen die iedereen over jouw en je paard heeft. Meer ʻlefʼ krijg je als je leeft vanuit eigenwaarde en niet vanuit anderwaarde. Je doet iets omdat je voelt dat dat, op dat moment, het beste is voor jou en je paard, je doet het vanuit eigenwaarde. Doe je iets omdat dat het advies is wat je krijgt, ook al heb je er zelf niet zo`n goed gevoel bij, dan doe je het vanuit anderwaarde. Eigenwaarde krijg je als je los durft te laten aan alles waar je tot nu toe aan vast hebt gehouden. Wat overblijft is je intuitie, je gevoel. Om te werken vanuit lef of eigenwaarde moet je de volgende punten onthouden: •

Wees niet afhankelijk van de goedkeuring van anderen. Er zijn vele goed bedoelde mensen in ons leven die ideeën hebben over wat we wel en wat we niet moeten doen. Stalgenoten en familieleden bijvoorbeeld zijn specialisten op dat gebied. Als we ons laten leiden door hun goedbedoelde adviezen die niet in overeenstemming zijn met ons innerlijk gevoel, dan raken we de inspiratie van waar we mee bezig zijn kwijt. Je wordt op een andere pad gezet dan dat je werkelijk wilt . En voordat je het weet, ben je verdwaald en kun je de weg niet terug vinden. Inspiratie moet onze leermeester zijn, ook al stellen we andere misschien teleur als we deze volgen. Zo was ik een aantal jaren geleden geïnspireerd door een Duitse collega. Zij had een stal precies waar ik al die tijd opzoek naar was. Een stal waar een natuurlijke leefruimte is nagebootst, een ruimte waar ze alles kunnen vinden wat ze nodig hebben. Waar ze hun eigen natuurlijke leefritme kunnen volgen, dat wil zeggen; slapen ,eten, spelen zonder dat ze afhankelijk zijn van hun staleigenaar. Het ene paard heeft een grote voedselbehoefte overdag, de adere heeft dat juist sʼ nachts. De paarden kunnen zelf bepalen wanneer ze gaan rusten en hoelang. En wanneer ze sociaal contact willen en met wie. En wat blijkt? De computer van het voersysteem wijst uit, dat de paarden `s nachts net zo veel eten als overdag. Stappentellers wijzen uit dat de paarden `s nachts even veel bewegen als overdag. Dus via andere huisvesting kom je er achter dat een paard eigenlijk een heel ander natuurlijk ritme heeft dan dat wij denken. Wanneer wij een paard in de box houden, kan hij van `s avonds tot `s morgens vroeg niet meer eten en kan hij de hele nacht niet meer lopen. Het paard past zich aan ons leefritme aan, zo sociaal als hij is. Maar als hij dan 2 maanden in een bewegingsstal staat, dan zie je vrijwel bij alle paarden dat ze vrijwillig


Pag. 14 van 56


Sonja Braafhart

hun dagen nachtritme aanpassen, die meer overeenkomen met hun natuurlijke behoeftes. Ook zij kunnen de beperkingen die wij ze opleggen loslaten. Ze kunnen 23 uur per dag hun, uitgaande dat we ze gemiddeld 1 uurtje per dag bereden worden, doen wat ze willen. We halen ook het slabbetje van de paarden weg. Wij zijn niet meer diegene die bepalen wanneer ze moeten eten, wanneer ze de wei in gaan, wanneer ze naar stal gaan, in welke groepjes ze verdeeld worden in de wei. Nee, de paarden bepalen het allemaal zelf en het is geweldig om te zien hoe de paarden hierdoor veranderen. Ze worden opener, sociale en stabieler in hun gedrag. Ze hebben ruimte om zichzelf te kunnen zijn, de ware aard van het paard krijgt ruimte om zich te ontwikkelen. Maar goed, ik dwaal af. We waren bij inspiratie. Ik was zodanig geinspireerd door die duitse collega dat ik daardoor de stap heb gemaakt om van boxen naar groepshuisvesting te gaan. De inspiratie die ik had opgedaan bij mijn collega voelde als mijn ultieme roeping. Zo`n stal was er nog niet in Nederland en waarom niet? De belangrijkste reden is, denk ik: Als niemand het doet, waarom zou jij dan wel zo gek zijn om het te doen met alle nodige risicoʼs vandien? Het is vast niet mogelijk, het werkt niet zoals we denken, paarden kunnen vast niet allemaal bij elkaar staan, noem maar op, noem maar op. Wat ik al eerder heb gezegd, als ik naar de goedbedoelde adviezen had geluisterd, dan had ik mezelf en zoveel paarden een enorm gelukzalig gevoel tekort gedaan. In het begin was het niet zo makkelijk en gelukzalig; meer dan de helft van mijn klanten zagen mijn idee totaal niet zitten en zijn naar een andere stal verhuisd. Maar ik wist dat dit een goed concept zou zijn, ik zag ook precies voor me hoe het eruit ging zien. Ik was afhankelijk van het vertrouwen en geloof in mijzelf en niet van de meningen van anderen. En dat is een enorme wijze les geweest, waar ik nog steeds erg dankbaar voor ben. Klinkt misschien een beetje cliche, maar het is nu eenmaal de waarheid. Vanaf dat moment besefte ik pas goed dat niemand anders weet en voelt wat jouw doel is en wat je wilt bereiken. We moeten onszelf toestaan naar ons innerlijke gevoel te luisteren en de druk van anderen te negeren. Ook al lijkt dat innerlijke gevoel nog zo absurd, het gevoel overkomt je niet voor niets. De grootste stap is om de bereidheid te vinden om naar dat gevoel te luisteren en er naar te handelen. Onafhankelijk wat anderen denken, met vertrouwen en geloof is veel mogelijk. •

Wees bereid de afkeuring van anderen te aanvaarden. Op het moment dat je het lef hebben gekregen om je hart en gevoel te volgen, kan je echter wel veel weerstand verwachten van anderen. Maar wanneer je sterk genoeg bent om de weerstand van anderen te negeren, zal de weerstand afnemen en uiteindelijk veranderen in respect. Als we ons blijven concentreren op ons doel in plaats van handelen en leven naar de eisen van anderen, dan neemt de druk vanzelf af. Nadat ik mijn omgeving had overtuigd van mijn nieuwe ideeen, ze de moed hadden opgegeven dat ik nog op andere gedachte zou overgaan, veranderde hun afkeuring in respect en


Pag. 15 van 56


Sonja Braafhart

zag ik zelfs enthousiasme. Na een fase van frustratie brak nu een fase van inspiratie aan! Bij alles wat nieuw is komen we de fase van frustratie tegen. Logisch, je bent iets aan het ontdekken, alles is nieuw en verloopt daarom niet precies zoals je het wilt. Tijd, gevoel, geduld, dosering, alles wordt tegelijkertijd van je verwacht. Fouten maken hoort daarbij, want van vallen leren we immers opstaan. Dit is heel herkenbaar voor iemand die bijvoorbeeld met het Rechtricht systeem gaat beginnen. Alles is anders van wat je normaal leek te doen. Je krijgt commentaar van andere over dat het te traag is, waarom je naast je paard loopt ipv erop te zitten, ect, ect. Tja, en eigenlijk weet je ook niet precies wat je aan het doen bent en daarom ben je op deze momenten erg vatbaar voor afkeuringen van andere.Totdat je voelt wat je moet voelen!!! Je komt aan in de fase van inspiratie. Het smaakt naar meer. Afkeuringen van andere doen je opeens helemaal niks meer. Ken je dat gevoel? Je zit in de flow.

•

Maak je niet druk om resultaten. Ook ik zat lekker in de flow met mijn bewegingsstal en wilde dan ook gelijk resultaten zien. Liever vandaag bouwen dan gisteren. Nadat we een aantal bewegingsstallen hadden bezocht in Duitsland was mijn enthousiasme niet meer te stuiten. Het zag er nog mooier en vrediger uit dan dat ik me had voorgesteld. Dus aan de slag, ik wilde immers resultaten zien! Dus plan schrijven, naar de gemeente, financiering regelen, ik was echt zo naïef om te denken dat we met een half jaartje onze droomstal konden gaan bouwen. We zouden immers oude stallen vervangen voor een milieu vriendelijk gebouw, een stal geheel geboren uit paardvriendelijk oogpunt, daar was toch ook behoefte aan in Nederland? Want uit het onderzoek van Ministerie van Landbouw en Visserij kwamen slechte resultaten uit de huisvesting van het gemiddelde paard in Nederland. Ik ga je verder niet vervelen met de drie jaren die daarna volgde. Drie jaar vergunningen aanvragen, stroeve gesprekken met gemeente, enz. Het wilde maar niet opschieten. Ik snapte niet waarom! Waarom stond er steeds weer een nieuwe obstakel op de weg? Het was toch een geweldig plan? Nu we een aantal jaren verder zijn heb ik het antwoord gekregen. Wat ik nu weet , maar toen nog niet, is dat alles wat we wensen in ons leven pas naar ons toe komt als we op één lijn zitten met onze bron.


Pag. 16 van 56


Sonja Braafhart

JE HEBT ALTIJD JEZELF NODIG

Misschien begin je jezelf inmiddels al af te vragen waarom sta ik zo lang stil bij onszelf? Bij alles wat we doen hebben we onszelf nodig. Je kan niet paardrijden zonder jezelf uit te schakelen. Sterker nog, als trainer van je paard ben je verplicht om mee te groeien met je paard, om zo elkaar te blijven begrijpen. In de praktijk kom ik met grote regelmaat combinaties tegen die in een andere werkelijkheid leven dat het in werkelijk is. Veel angstige, onzekere paarden worden gezien als dominante paarden. Paarden die in de paddock losgelaten worden, als een kip zonder kop vervolgens door de ruimte heen crossen, zonder oog voor de eigenaar die in het midden staat. Rennend, bokkend en hinnikend, op zoek naar contact met een soortgenoot. Het paard aan het overleven. Ik vergelijk het met een peuter die je in het diepe gooit. Met alle kracht zal deze gaan spartelen om boven te blijven. Met opgeheven hoofd, zie ik paarden het contact met hun lijf verliezen. Ze gaan harder en harder, hun trainer wordt bozer en bozer en denkt dat het paard hen negeert, omdat hij dominant is; lak aan hen heeft. Nee, het paard schreeuwt om hulp, hulp van jou! Vanaf 1995 heb ik veel “probleem paarden” in training gehad. Trainingen met dominantie problemen tussen paard en eigenaar, maar met weinig dominante paarden. Het “probleem paard” is vaak niet de oorzaak, maar het probleem is de verkeerde werkelijkheid. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 17 van 56


Sonja Braafhart

Wij hebben onze eigen werkelijkheid geformuleerd, conclusies getrokken over hoe en waarom het paard zo reageert. Met deze werkelijkheid ontwerpen we een bril en door deze bril gaan we naar ons paard kijken. Iedere dag weer zetten we diezelfde bril weer op als we naar ons paard gaan. Met deze bril op gaan we op zoek naar de juiste instructeur of trainer die ons kan helpen om ons paard minder dominant te maken. We gaan op zoek naar antwoorden op de vragen: Waarom loopt mijn paard mij omver?. Waarom is hij schikachtig onder het zadel? Waarom laat hij zich niet vangen in de wei?,. Waarom gaat hij er in het bos vandoor om zo snel mogelijk weer thuis te zijn?, Waarom gaat hij op mijn tenen staan als ik hem poets? Waarom let hij op alles behalve op mij? Het antwoord is heel simpel, maar de oplossing is helaas minder eenvoudig. Het paard moet ons volledig vertrouwen wil hij, als vluchtdier, volledig zijn lot in jouw handen durven leggen. Hij moet jouw als trainer volledig kunnen vertrouwen, zich begrepen voelen. Pas dan kan hij zich met volle overgave storten op een samenwerking met jou. Al zijn reserves, angsten, onzekerheden, strijdlust, desinteresse zal het paard aan de kant zetten, zodra hij jou de moeite waard gaat vinden. Hij zal jou gaan zien als zijn ultieme leider, een leider waarmee hij samen de weg naar een hoge doel aandurft. Een leider, waarin hij zichzelf kan laten zien, waarbij hij zichzelf volledig gerespecteerd voelt. Een leider waarbij het paard durft te zeggen: Alsjeblieft, hier ben ik; hier heb je mijn lichaam en mijn ziel. Maak er iets moois van! En ik kan je zeggen als je dit niveau met een paard bereikt, dan ben je de gelukkigste persoon op aarde! Het niveau van soul to soul, het voedt al je cellen in je lijf. Vroeger reed ik 1 paard per dag omdat het moest, nu rijd ik 4 tot 6 paarden per dag omdat ik het wil! Vroeger was ik opgelucht als ik een reden had om een dag niet te hoeven rijden, nu ben ik chagrijnig als ik een dag niet kan rijden. Wat is er gebeurd? Mijn paarden zijn niet veranderd, maar ik ben veranderd! De paarden hebben mij geleerd, hoe ik anders naar ze kan kijken. Niet kijken met een verwachting, een vraag of met een antwoord. Vaak zitten we met ons paard vast in een patroon, weten we al hoe het paard gaat reageren in verschillende situaties. We zien het namelijk al door onze bril die we nog steeds op hebben. En waarom zou het paard dan verrassend anders gaan reageren? Anders wat we wel graag willen, maar wat we (onbewust) niet uitzenden. We kijken immers nog steeds door de bril van onze werkelijkheid. Onze werkelijkheid van “mijn paard heeft lak aan mij”, “mijn paard is dominant”, moeten we van ons afschudden. Onze zelfgevormde werkelijkheid moeten we omzetten in lef. Lef om onze bril af te durven zetten. En ik zeg durven, omdat het erg confronterend is om onze houvast aan de werkelijkheid los te laten. Maar echt het is nodig, geloof me. Die dikke jas gevuld met alle ervaringen en belevenissen die we met het paard hebben beleefd moet we uittrekken. Het is te zwaar om de hele dag mee te slepen, veel te warm, het beknelt ons en daardoor beperkt het onze groei. Het heft ligt nu in jou handen. Zet die bril af, gooi die oude jas weg, laat het paard zien dat je lef genoeg hebt om in je nakie te staan. Oude ballast, ervaringen, herinneringen zijn allemaal restanten uit het verleden. Angsten zijn allemaal gerelateerd aan de toekomst. Het zijn allemaal onnodige energie verbruikers en erger nog, ze bedekken je ziel. Hoe kun je het paard voor jou winnen, als je zelf vol met ” ja, maar” en excuses zit? © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 18 van 56


Sonja Braafhart

Voor soul ryding heb je toch echt twee zielen nodig. Wanneer je wacht tot het paard als eerste over de brug komt, dan kun je loswerken, rijden, belonen met snoepjes, kusjes of weet ik veel wat, totdat je een ons weegt. Het paard zal met je mee werken, maar dat laatste stukje ziel houdt hij liever voor zichzelf. Nu net in dat laatste stukje paard zit het geheim, de sleutel naar perfectie, van eenheid en geheel, van harmonie en gemak. Twee zielen smelten samen, er is alleen jij en je paard, gedachten zijn voldoende. Ik weet zeker dat het paardrijden zo bedoeld is. Het kan niet anders, want het paard is één en al perfectie. Het is onze taak om die perfectie tot leven te laten komen, het paard te leren begrijpen zonder dat hij de weg kwijt raakt, zich gaat verstoppen, zich te beschermen door te vluchten, te vechten of te bevriezen. Ooit een veulentje angstig en zonder levenslust in de wei zien staan? Ook jouw paard was eens een onbezorgd, nieuwsgierig en vrolijk veulen, die zonder angst en beperkingen door de wei heen dartelde….. Waar is het mis gegaan? Waar komen ineens al die probleem en dominante paarden vandaan? Ben jij er klaar voor om je paard weer te laten zijn wie hij was? Dan is stap één om vanaf nu naar je paard te gaan kijken, alsof je hem voor het eerst ziet. Zet daarbij je bril af en trek je jas uit. Enjoy het Vernieuwende Paardrijden!


Pag. 19 van 56


Sonja Braafhart

PRESTATIEDRANG OF PRESTATIEDWANG?

Het kan ons veel voldoening geven als we onze grenzen verleggen. Het is daarom gezond om jezelf te willen verbeteren, mits we de realiteit niet verliezen en onze voorgaande prestaties als ijkpunt blijven nemen. Wanneer we boven onszelf uitstijgen, gaan we de competitie aan met onszelf en niet met andere; het is een prestatiedrang vanuit jezelf en dat zorgt voor de juiste voldoening. Maar zodra we met andere concureren verandert drang ongemerkt in dwang en dat zorgt meestal voor frustraties. Want hoe goed we ook zijn, er is altijd iemand die beter is! Als we in een succeswereld proberen te (over)leven, zullen we zeker gefrustreerd raken. Deze frustraties staan mij nog voor de geest van toen ik me nog bezig hield met traditionele dressuur. Ik weet nu dat ik toen te veel bezig was met presteren en te weining met mijn paard. Nu ben ik minder prestatiegericht, dat wil zeggen dat ik me niet regelmatig laat beoordelen door iemand van buitenaf, en wat gebeurt er? Ik overstijg mezelf! Zelfoverstijging betekent niet dat je als een dolle over je eigen grenzen moet heen walzen. Integendeel, je overstijgt jezelf als je jezelf accepteert in je onvolmaaktheden. Als je gemotiveerd bent, dan heb je een vastberaden ego. Een ego die je helpt alle obstakels te overwinnen om uiteindelijk bij je doel te komen. Motivatie betekent dat je je vasthoudt aan een doel of een idee en je blijft het proberen totdat je het hebt bereikt. Motivatie heb je nodig als je wilt presteren. Maar doordat prestatie vaak geleid wordt door ons ego, leidt deze motivatie naar prestatiedwang. Natuurlijk is een gezonde dosis motivatie nodig om je doel te bereiken, want met thuis zitten op de bank komen we nergens. Maar zijn we ons wel bewust waarom we een doel voor ogen hebben? Helaas worden je paardrijvaardigheden, net als de © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 20 van 56


Sonja Braafhart

meeste sporten, beoordeeld op je prestatie. De grote valkuil daarvan is, dat je je gaat focussen op wat er van je verlangd wordt. Je buurvrouw op stal heeft een paard die even oud is als jouw paard. Jullie doel is om samen te genieten van jullie paarden, gezellig samen op wedstrijd gaan zodat rijkunst kan worden getoetst. Allemaal leuk en gezellig, alleen nu de basis is gelegd, komt er een verandering. Jij blijft met je paard in de basis training zitten, het lukt je niet om verder te komen. Je buurvrouw daarintegen behaalt de ene winstpunt naar de andere. Opeens ben je niet meer tevreden met je doel. Wat je nu wilt, is op gelijk niveau blijven als je buurvrouw! Ook al zeg je van niet, maar je ego is stiekum blij als ze een keertje niet goed gereden heeft. Je draaft je eigen doel voorbij en voordat je het weet, laat je je leiden door een gemotiveerd ego die gaat voor prestatiedwang i.p.v. prestatiedrang. Met prestatiedwang kunnen we zeggen dat we een doel willen bereiken vanuit ons ego. Een doel om ons te bewijzen tegenover de buitenwereld. We willen dat mensen tegen ons op gaan kijken, bewondering voor ons hebben, althans we denken dat mensen ons bewonderen als we het doel behalen dat we voor ogen hebben. Maar vaak is het tegenovergesteld het geval. Als we leven vanuit ons ego stoot dat eerder af. Dat is het grote verschil met prestatiedrang. Onze intentie is anders. Prestatiedwang doen we, vaak onbewust, voor anderen. En prestatiedrang komt geheel uit onszelf. Er zit geen dwang achter van je omgeving, maar drang van binnenuit, Vanuit jezelf. Met prestatiedrang wil je het beste uit je zelf halen, jezelf naar een hoge niveau tillen. Het is jouw drang om te groeien.cVol zelfbewustzijn volg je je pad en vooral je eigen gevoel en hart! Wat denk je wanneer je je doel eerder zal behalen? Natuurlijk wanneer je verlangens zuiver zijn en rechtstreeks vanuit je hart komen. Dan heb ik het nog niet eens over de samenwerking met je paard. Het paard wil niets liever dan met jou samenwerken. Hierbij ga ik er vanuit dat de basis van wederzijds respect en vertrouwen in orde is. Als dat niet het geval is, zal het zo kunnen zijn dat het paard niet graag met je samenwerkt en dat heeft dan mogelijk een andere oorzaak. Maar het paard ziet jou als leider. Jij kunt hem overtuigen van het nut van jullie training, je kunt hem laten groeien in zijn fysieke, mentale en emotionele welzijn. Hij wordt trotser op zichzelf. Dat zie je doordat hij zich zelf lichamelijk meer laat zien. In de wei tussen zijn vrienden steelt hij de show, tijdens het werken is hij actiever dan ooit te voren. Je ziet dat hij trots is op zichzelf als jullie samen een nieuwe oefening hebben geleerd, zijn zelfvertrouwen spat er van af. Het is een proces van jullie samen, want paardrijden is intensief samenwerken! Dat lijken we soms wel eens te vergeten. Denk maar eens na over de term “africhting”. Vergeet niet dat het paard al perfect is van zichzelf. Kijk maar eens goed naar een groep jonge paarden die in de wei aan het spelen zijn. Alle zijgangen, piaff, passage en sprongen boven de aarde (die nog maar weinig mensen op de aarde kunnen uitvoeren!!) kunnen de paarden van nature. En wij menen dat wij het paard iets moeten leren? Wat onze taak is het beste uit het paard te halen zodat hij zich optimaal voelt, respect en vertrouwen heeft in ons als “trainer”. Maar dit “beste” krijgen we alleen in ons paard naar boven als we ook het “beste” uit ons zelf durven te halen. Geloof me, je hebt echt jezelf nodig om goed te leren paardrijden.


Pag. 21 van 56


Sonja Braafhart

Hulpteugels, de Rolls Roys onder de zadels, een sjieke stal met een gouden drinkbakje, het beste voer of de beste osteopaat zijn allemaal zijwieltjes. Zijwieltjes die je moeten helpen paardrijden, ze dienen als hulpen voor als je het nog niet alleen kan, maar je wilt toch ook vrij zijn van afhankelijkheid? Natuurlijk is het alle beste nog niet goed genoeg voor je paard, maar het allerbeste voor je paard ben jij. En daar ben je nu ook aan toe, je bent klaar om de volgende stap te maken. Het feit dat je nu mijn Ebook voor je hebt liggen, is al een teken dat je op zoek bent naar meer voldoening, een hoger bewustzijn, een hoger niveau. Laten we eens kijken hoe ons leven begonnen is. Wanneer we als baby te wereld komen begint onze carrière als mens al die gebaseerd is op prestaties! Je start als klein eitje in het lichaam van je moeder. In negen maanden tijd groeit er uit dat, voor het blote oog nauwelijks zichtbare celletje, een baby die uit miljoenen hoogst intelligente cellen bestaat. Jij, in alle perfectie, wordt geboren. Na negen maanden warmte en veiligheid, wil je maar één ding, een veilig warm hol. De enige plaats die daar op lijkt is het lijf van je moeder. Bij haar ben je volkomen tevreden. Ik hoop ook dat ze in die tijd na je geluisterd hebben en dat ze je niet in je eigen, speciaal voor jouw gekochte wiegje met vol knuffels hebben gelegd op je eigen kamertj. Een plek waar je je welkom kan voelen? Het is echt iets van onze cultuur om het kindje gelijk van de moeder te scheiden. Onze westerse visie is dat we bang zijn dat we onze baby te veel verwennen met aandacht. Maar het is toch gewoon liefde dat we het kindje willen geven en liefde is onze eerste levensbehoefte. Ik heb nog nooit een kip gezien die zijn kuikens op een andere plaats neer ligt dan haar eigen slaapplaats. En als het veulen niet warm tegen zijn moeder aan gaat slapen bellen we de dierenarts, omdat we bang zijn dat de moeder het veulen afstoot. En wij leggen het kind met een knuffel en babyfoon afgezonderd op een eigen kamertje, omdat we bang zijn dat hij anders te afhankelijk van ons wordt? Waarschijnlijk hebben we er geen idee meer van en vraag je je misschien af waarom ik dit aankaart. Je eerste ervaring op aarde heeft meer impact op je latere ontwikkeling dan je denkt. De eerste (geboorte)trauma`s leggen de basis voor jouw persoon. Het is niet voor niets dat we ons niets meer kunnen herinneren van onze babytijd. Ik heb 2 kinderen nodig gehad om dat in te zien. Bij de tweede is me duidelijk geworden dat een babytijd niet altijd zo rooskleurig is, dan wordt gedacht. Als baby moet je vechten voor je behoeftes, angsten leren overwinnen. Terwijl je druk bent om jezelf staande te houden wordt er ook van je verwacht dat je het doet zoals de gemiddelde baby. Op tijd omrollen, leren kruipen, lopen, plassen op het potje. Alles waar je zin in hebt, wordt afgeleerd. Je leert in feiten niet meer naar jezelf en je eigen lichaam te luisteren, maar naar anderen. Weet je hoeveel cursussen, misschien wel therapieën, we later weer moeten volgen om deze eigenschappen weer aan te leren? Je lichaam mag niet langer functioneren zoals het wil, je omgeving weet het beter. Maar als peuter zijn we zo krachtig, ze krijgen ons niet klein. Je hart volgen en doen waar je zin in hebt, wordt door je ouders eigenwijs genoemd. Gelukkig mogen we daarom nog veel “ spelen”, althans onze omgeving noemt het spelen. Voor ons is het niet meer dan overgave aan impulsen van ons lichaam. Het leven is geen spelletje en dat zullen we weten ook. De manier waarop wij behandeld worden maakt diepe indruk op ons. In feite wordt ons bijgebracht dat we alles fout doen en dat we vooral nog erg veel moeten leren. We krijgen voortdurend © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 22 van 56


Sonja Braafhart

kritiek en zo probeert onze omgeving ons te leren hoe we een ʻnormaalʼ leven moeten leiden. Als we maar even van wat ʻnormaalʼ is afwijken, dan krijgen we kritiek. Als we ons best doen om met veel moeite onze cellen te negeren en keurig in de pas te lopen, dan horen we niemand. Want dat is immers ʻnormaalʼ. Het zit er dus al vroeg in dat je overtuigd bent van het feit dat je niet deugt en je aan de standaardnorm moet voldoen. Waarom denk je hoe het komt dat we het moeilijk vinden om complimenten te ontvangen? Als iemand tegen je zegt; “ wat een mooie rijbroek heb je aan en wat staat ie je goed” is ons antwoord vaak; “O, vind je?” In plaats van dat we in volle overgave durven te zeggen; “Dankjewel, dat vind ik ook!” .Het liefst hebben we helemaal geen complimenten…. Dan later op school. Nou, als ik daarover begin kan ik nog wel een aantal hoofdstukken vullen, maar ik zal me inhouden. Ik kan gewoonweg niet begrijpen waarom we massaal kinderen van dezelfde leeftijd bij elkaar in de klas zetten, hun een slabbetje voordoen en ze volstoppen met informatie. Aan het eind van het schooljaar verwachten we dat alle leerlingen allemaal hetzelfde kunnen en weten. Niet dat we daar heel veel vertrouwen in hebben, want we overspoelen ze met toetsen en proefwerken. En voor alle zekerheid geven we de kinderen ook maar huiswerk mee naar huis. Stel je voor dat ze thuis gaan spelen, met vriendjes en vriendinnetjes de wereld gaan ontdekken en iedere dag naar hun verzorgpony gaan... Dat kan toch niet? Daar worden ze veel te wijs van, krijgen ze misschien wel zelfvertrouwen en is de kans groot dat ze gaan ontdekken waar hun talenten en interesses liggen. Maar weet je wat? Dan laten we ze gewoon toch nog een spreekbeurt geven, dan wordt dat stukje zelfvertrouwen die ze hebben opgebouwd vanzelf weer afgebroken. Nee, even alle gekheid op een stokje. Waarschijnlijk valt het met de gemiddelde basisschool wel mee, maar ik ben dankbaar dat ik een andere manier van onderwijs heb gevonden voor mijn kinderen. Een school voor Natuurlijk Leren waar ze geen klassen hebben en groot in de gang geschreven staat: “Huiswerk? Jij neemt de afwas toch ook niet mee naar school?” Maar goed, of je nu een zinvolle schooltijd hebt gehad of niet, er komt een tijd dat je moet beslissen wat je wilt worden als je later groot bent. Als je dan de pech hebt gehad dat je op een school hebt gezeten waar ze met slabbetjes werken, waar je keurig op je stoeltje hebt gedaan wat je kreeg opgedragen, dan heb je nu een klein probleempje. Je slabbetje wordt afgedaan, je wordt nu geacht zelf te eten. Er wordt aan je gevraagd wat je lekker vindt…geen idee. Je hebt alleen maar gegeten, maar niet geproefd. Je hebt geleerd hoe je de motivatie moest opbrengen om te leren. Weliswaar met dwang, want anders haalde je een onvoldoende voor je proefwerk of stond je voor schut voor de klas tijdens je spreekbeurt. Kortom, je bent gedwongen om te presteren, maar daarbij ben je vergeten om te ervaren waar je werkelijk goed in bent. Je hebt leren eten maar vergeten te proeven. Het is daarom ook niet voor niks dat kinderdromen vroegtijdig doodbloeien. Zolang we kind zijn mogen we dromen, dan vindt iedereen ons schattig, onschuldig en vertederend. Maar als we dan ouder worden en we geloven nog steeds in onze droom, dan slaat de paniek toe. We moeten verstandige keuzes maken, een goede opleiding volgen. We moeten van alles, maar we moeten vooral niet meer dromen. Van dromers zijn we volgers geworden. We hebben ons aangeleerd om precies dat te doen wat van ons word verwacht.; in de maat te lopen en je aan te sluiten bij de kudde. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 23 van 56


Sonja Braafhart

Ik kom toch nog even terug nog even terug op de school van mijn dochter Shen. Op deze school is eigenlijk iedere dag een nieuwe dag. Met een nieuwe dag bedoel ik dat een dag waarop niemand weet hoe die zal verlopen. Kinderen stappen over de drempel en bedenken zich; waar heb ik vandaag zin in om te doen? Op deze school is er geen vast programma, alleen een vergadering op vrijdag. Er zijn geen klassen oftewel groepjes met leeftijdsgenoten, er zijn geen lokalen oftewel ruimtes, waar ze niet uit mogen lopen tenzij ze moeten plassen. Nee, de leerlingen mogen overal komen, alles doen, het is één grote speeltuin met prikkels waaruit iedere kind zijn eigen keuze kan maken. Zijn eigen bijzondere wezentje kan ontpooien en ontdekken. Als ze dan 12 of 13 jaar zijn dan zijn ze zelfstandige, zelfbewuste en sociale kinderen naar buiten die op zoek gaan naar een verdere uitdaging. Ze kunnen zonder slabbertje verder en weten wat ze willen. Maar waar is het mis gegaan? Vanaf wanneer hebben wij onze vrijheid opgegeven door een leven te leiden zoals andere dat van ons willen? Vanaf wanneer hebben wij onze kinderdroom verlaten? Of weten we nog wel wat onze kinderdroom is? Sinds wanneer baal jij als je naar school of naar je werk moet? Sinds wanneer kijk jij uit naar je pauzes en het eind van je werktijd en vooral de weekeinde? Stel je eens voor dat er niets of niemand is die jou vertelt wat je moet doen? Dat je alle vrijheid hebt om je passie te volgen? Je talenten te ontdekken? Fouten kunt maken zonder dat je veroordeeld wordt? Als we Shen ʻs middag weer uit school halen, dan is vaak haar eerste reactie: “O nee hé, nu al?” Een schooldag van half negen tot half vier is voor haar niet lang genoeg. Eenmaal in de auto maakt ze haar broodtrommel open en begint rustig aan haar boterham waar de hele dag nog geen hap van genomen is….”O geen tijd gehad”, is luchtig haar antwoord. Shen is geboren met een geweldig talent, die wil ik koesteren en het haarzelf laten ontdekken en ontplooien. Maar niet alleen Shen, wij allemaal zijn geboren met een specifiek talent. Er zijn nog nooit 2 dezelfde mensen geboren met dezelfde vingerafdruk. We bestaan allemaal uit een unieke mix van vaardigheden, talenten, karaktereigenschappen en persoonlijke ervaringen die ons alle een uniek exemplaar maken. Er is gewoonweg geen tweede zoals jij! Jij als persoon, jij met jouw energie en talent, jij bent een essentieel onderdeel van het geheel waarin alles één is. Alles is evenwicht. Er is nog nooit één persoon of dier op deze aarde teveel geboren. Alles gehoorzaamt aan de grote intelligentie van de natuur, om perfecte harmonie te creëren in het geheel. Het is de kunst om onze nieuwsgierigheid te blijven voeden, om onze levensmissie te blijven volgen. Als onze nieuwsgierigheid lange tijd niet gevoed wordt, dan dooft er iets, namelijk met vuur in ons. Ik kan me voorstellen dat je je zo langzamerhand begint af te vragen waar deze reis naar toe gaat. Geen paniek, het zal je vast duidelijk gaan worden waarom we op deze reis even een ommetje maken terug in onze tijd. Waarom het belangrijk is om onze drijfveer te (her)vinden, het vuur in ons op te stoken. Ik kan je al wel vast verklappen dat het alles met je paard te maken heeft. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 24 van 56


Sonja Braafhart

HET VERNIEUWDE PAARDRIJDEN

Enkele uitgangspunten over de visie van vernieuwend paardrijden: * We zijn zelf 100% verantwoordelijk voor al onze ervaringen, met en zonder ons paard. * Elke gedachte die we denken creëert onze toekomst. * Het ogenblik van macht is altijd het huidige moment. * De belangrijkste onderliggende gedachte van een ruiter is: "Ik ben niet goed genoeg". * Dit is maar een gedachte en een gedachte kan veranderd worden. * Als we echt van onszelf houden dan gaat alles goed met onszelf en met ons paard. * Het is belangrijk bereid te zijn van onszelf te gaan houden. * Onszelf waarderen en accepteren is de sleutel tot positieve verandering. Het universum steunt ons volledig in elke gedachte die wij kiezen te denken en te geloven…. Of eigenlijk, ons onderbewustzijn accepteert alles wat we kiezen te geloven. Dit betekent dat alles wat ik over mezelf geloof, waar wordt voor mij. Oeps…Dus als ik denk dat mijn stalgenoten mij niet stom vinden rijden, dan is dat mijn werkelijkheid geworden. Wat ik kies te denken over mezelf en over mijn paard wordt “waar” voor mij. Als ik denk dat mijn paard de onderdanige is in de groep, dan zal dat ook hetgene zijn wat ik zie. Zodra we dit weten, kunnen we gaan begrijpen dat we zelf 100% verantwoordelijk zijn voor onze eigen ervaringen. "Je doet ook nooit iets goed." " Het is allemaal mijn schuld, ik ben een slechte ruiter." " Ik leer het nooit…" Hoe vaak heb je zoiets tegen jezelf gezegd? " Ik ben fantastisch, ik hou van mezelf ". " Ik geniet elke dag van mezelf en mijn paard". © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 25 van 56


Sonja Braafhart

HET OGENBLIK VAN MACHT IS ALTIJD HET HUIDIGE MOMENT

Alle gebeurtenissen die je tot nu toe hebt meegemaakt in je leven, met of zonder je paard, werden gecreëerd door de gedachte en de woorden die je gisteren, vorige week, vorige maand, vorig jaar, of meer jaren geleden gebruikte. Maar dat is ons verleden, dat is nu voorbij en achter de rug. Daar kunnen we niks meer mee. Waar we wel iets mee kunnen, is het huidige moment, het nu. Wat op dit moment belangrijk is, is wat je nu kiest om te denken, te geloven, te voelen en te zeggen. Want deze gedachten en woorden creëren jouw toekomst. Jouw ogenblik van macht is het huidige moment en vormt de ervaringen van morgen, volgende week, volgende maand, volgend jaar. Probeer maar eens stil te staan welke gedachte je denkt over jezelf op dit moment? Welke gedachte heb je als je met je paard aan het trainen bent? Zijn dit positieve of negatieve gedachte? Wil je deze gedachte je toekomst laten creëren?


Pag. 26 van 56


Sonja Braafhart

GELUKKIG, EEN GEDACHTE KAN VERANDERT WORDEN

Onze ervaringen zijn slechts de uiterlijke gevolgen van onze innerlijke gedachten. Zelfs onzekerheid en angst zijn maar een gedachte. Als je een gedachte hebt die zegt: ”Ik zou nooit de riddertest kunnen halen, daar ben ik niet goed genoeg voor”, dan zal het inderdaad niet snel gebeuren. Of: “Ik zou nooit met mijn paard een fijne bosrit kunnen maken, hij zal iedere situatie benutten om er van door te gaan.” Deze gedachten veroorzaken een gevoel en je laat je meeslepen door dit gevoel. Want als je namelijk deze gedachte niet hebt, dan heb je dit gevoel ook niet. Gelukkig kan een gedachte veranderd worden. Verander je gedachte en het gevoel verdwijnt. Heus, het klinkt misschien makkelijker dan het is, maar ik ga je erbij helpen.

Ik wil je hiermee laten ervaren waar veel van onze gevoelens vandaan komen. We moeten deze informatie niet gebruiken als excuus om vast te blijven zitten in onze vastgeroeste patronen. Nee, we gaan het beste uit onszelf en uit onze paarden halen. Het verleden heeft vanaf nu geen macht meer over ons. Het is tijd om het heft in eigen handen te nemen, geen excuus meer! Het is toch fantastisch om je te realiseren dat alleen het huidige moment het © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 27 van 56


Sonja Braafhart

moment van macht is? Je kunt dus vanaf dit moment beginnen met vrij zijn! Soms lijkt het wel dat wij niet altijd onze eigen gedachte kiezen, maar dat komt omdat we uit gewoonte vaak dezelfde gedachte denken. Het lijkt dan niet door ons gestuurd, maar toch zijn wij diegene die oorspronkelijk de keuze hebben gemaakt. Zo is het ook een keuze om bepaalde gedachte die in jezelf boven komen te weigeren. Meestal weigeren we juist positieve gedachtes over onszelf en anderen en accepteren we negatieve gedachtes, dat is toch vreemd? Ga eens na hoe vaak jij een positieve gedachte over jezelf hebt geweigerd? Komen de volgende gedachtes wel eens bij jou op als je op paard zit? " Ik ben een mooie, elegante ruiter.” Vol zelfvertrouwen ben je ervan bewust dat je het beste uit jezelf haalt en daardoor ook uit je paard. Want hoe is het in godsnaam mogelijk dat we het paard willen laten groeien op mentaal en fysiek niveau als we niet van onszelf houden?? Als je een goede ruiter wilt zijn, dan is het absoluut noodzakelijk om bereid te zijn om van jezelf te houden en je thuis te voelen in je eigen lijf. Probeer eens uit te testen wat voor een gevoel je hebt bij het zeggen tegen jezelf " Ik hou van je" terwijl je naar jezelf kijk in de spiegel. Kijk jezelf eerst recht in je ogen en loop daarna je lijf af en zeg daarbij: “Ik hou van mij gezicht, ik hou van mijn benen, ik hou van mijn buik, ik hou van mijn achterwerk, ect.” En probeer te voelen, wat dat met je doet. Hoe meer we van onszelf houden, hoe beter het met ons gaat, op welk gebied dan ook! Een diepgewortelde overtuiging van ons is: "Ik ben niet goed genoeg". Maar heb je je wel eens afgevraagd voor wie? Volgens welke normen niet? Jou belangrijkste onderbewuste gedachte zal dit steeds aanspreken, daarom is het onmogelijk om met deze beperkende gedachte een liefdevolle, vreugdevolle, welvarend en gezond leven te creëren. Onthou vanaf nu dat je goed genoeg bent!! Als we 100% verantwoordelijk zijn voor alles wat we in ons leven tegenkomen, dan kunnen we niemand ergens de schuld van geven. Alles wat er 'buiten ons' gebeurt is niet meer dan een weerspiegeling van ons innerlijke denken. Onaangenaam gedrag van anderen is natuurlijk niet goed te praten, maar onze gedachte trekken de mensen aan die ons zo behandelen. Als jij de gedachte hebt, dat iedereen je misbruikt en er niet voor je zijn als je ze nodig hebt, dan trek je onbewust mensen aan die zich zo gedragen ten opzichte van jou. Zo werkt de wet van oorzaak en gevolg. Het is niet jouw omgeving, helaas, want het is makkelijker om anderen de schuld te geven, maar het is jouw patroon. Als jij anders gaat denken gaan ze weg, gaan ze zich tegen iemand anders zo gedragen. Maar jij zult ze niet langer meer aantrekken. Probeer het maar, het werkt echt zo. Ik zie het zo tussen paard en eigenaar ook haarscherp gebeuren. Ik heb het in de praktijk vaak zien gebeuren. Iemand die zijn paard uit de bewegingsstal haalt uit angst dat het paard zich ooit gaat verwonden en meer rust heeft bij de gedachte dat het paard veilig ʻs nachts in zijn eigen stal staat en overdag in de wei. Er wordt altijd gehoor gegeven aan je angsten, dat is de wet van oorzaak en gevolg. De eerste dag dat het paard zijn nieuwe wei in gaat krijgt hij een vreselijk ongeluk en is daarna een jaar aan het revalideren geweest om te genezen van zijn verwondingen.


Pag. 28 van 56


Sonja Braafhart

Iemand koopt een nieuw paard nadat zij afscheid van haar eerste paard heeft moeten nemen. Dat vorige paard had problemen met eten. Haar grootste zorg was of haar nieuwe paard wel goed zou gaan eten en ondanks dat het paard daarvoor geen eetprobleem had stopte hij na verloop van tijd wel met eten. Het patroon van het vorige paard had ze geprojecteerd op haar nieuwe paard, dit is de wet van oorzaak en gevolg. Zo kan ik nog talloze voorbeelden geven. Het heeft mij overtuigd, wij maken het paard precies zoals we hem hebben willen. Helaas in de meeste gevallen onbewust.


Pag. 29 van 56


Sonja Braafhart

IS HET ECHT WAAR?

Je kunt twee antwoorden geven op de vraag "Is het echt waar?" Ja en nee. Het is ja, als je het gelooft en het is nee, als je het niet gelooft. Het glas is half vol of het is half leeg, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Er zijn ontelbare gedachtes die we kunnen denken om te kiezen. Wat ik kies te geloven, wordt waarheid voor mij. Wat jij kiest te geloven, wordt waarheid voor jou. Onze gedachtes kunnen dus totaal verschillend zijn. Daarom kunnen onze ervaringen ook totaal verschillend zijn. Hoe vaak stellen we ons eigenlijk de vraag: "Is dit echt waar?" Bijvoorbeeld: Ik ben geen goede ruiter. Ik ben niet goed genoeg om een jong paard te trainen, ik zal hem eerder verprutsen dan dat ik hem goed zal doen. Is dit echt waar? Waar komt deze overtuiging vandaan? Of hoor jij wel eens iemand zeggen: 'Zo ben ik nu eenmaal." of "Zo is het nu eenmaal." Deze woorden betekenen eigenlijk dat we denken dat dit waarheid is voor ons, het is alleen onze waarheid. Je kent vast ook wel van die mensen die bij het zien van regen al zeggen: "O, wat een rotdag." Maar het is geen rotdag, het is een natte dag. Als we de juiste kleding dragen en onze houding veranderen, kan ook een regendag een fijne dag worden. Als het echt onze overtuiging is dat regendagen rotdagen zijn, dan zullen we altijd de regen met tegenzin begroeten. Ik noem dit voorbeeld omdat regendagen voor iedereen die in Nederland woont herkenbaar is en als het regent het gelijk het gesprek van de dag is. Maar je kunt misschien voor jezelf wel andere voorbeelden bedenken waar je, bijvoorbaat al, een hekel aan hebt……Eigenlijk heeft dat al alles te maken met oordelen, maar later meer daarover. Om even door te gaan op de regen, er is geen "goed" of "slecht" weer, er is alleen het weer (en al onze reacties daarop). Als we vreugdevoller willen gaan leven dan is het nodig om vreugdevolle gedachten te gaan denken. Als we welvarend willen gaan leven, is het nodig om welvarende gedachten te denken. Als we liefdevol willen leven, is het nodig dat we liefdevolle gedachten denken. Als we in harmonie willen rijden, moeten we harmonieuze gedachten hebben over ons paard. Wat we mentaal en verbaal uitzenden, zal in diezelfde vorm bij ons terug komen. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 30 van 56


Sonja Braafhart

WAAR WACHTEN WE OP?

Onthou nu voor altijd: 'het ogenblik van macht is altijd het huidige moment.' Je zit nooit vast. Er kan altijd een verandering plaatsvinden, een verandering in jou gedachtenwereld! Het doet er niet toe hoelang we een negatief denkpatroon hebben gehad. Hoelang we onszelf niet goed genoeg hebben gevonden, we onszelf te dik vinden in een rijbroek, we vinden dat we geen geld hebben voor de cursus die we graag willen volgen. We kunnen vandaag beginnen met daar verandering in te brengen, want het ogenblik van macht is het huidige moment, nu! Jij bent de enige persoon die denkt in jouw gedachtewereld. Jij bent de kracht en de baas in jouw wereld!! Jij bent wat je besluit te denken. De gedachten en overtuigingen die jij in het verleden had, hebben de ervaringen gecreëerd die je nu hebt en ook de ervaringen die je al gehad hebt. Wat je nu besluit te geloven, te denken, te zeggen, zal het volgende moment creëren, en de volgende dag en de volgende maand en het volgende jaar. Echt geloof me, het werkt. Het is bijna mijn tweede natuur geworden om vast te denken, te voelen en te ervaren wat ik wil. Alsof de kosmos er niet meer onderuit kan. Ik kan genoeg voorbeelden geven. Als eerste de bewegingstal. Deze is precies zoals ik me had voorgesteld. Drie jaar lang hebben gemeenteambtenaren, banken, omgeving mijn gedachtes tegengewerkt, maar mijn gedachtekracht was sterk genoeg om precies dat beeld te realiseren, wat ik al die tijd op mijn netvlies had staan. Een ander voorbeeld is de school van Shen. Toen zij 3,5 was had ik haar nog nergens ingeschreven, ik had gewoonweg nog niet de juiste school gevonden. Ondanks dat iedereen nieuwsgierig vroeg naar welke school ze ging na de vakantie, was ik heel rustig onder mijn antwoord: ' Weet ik niet.” Ik wist dat de juiste school voor haar zou komen, dat vertelde ik mezelf. En ja hoor, vlak voor de vakantie stond er in de krant dat er een particuliere school was geopend voor Natuurlijk Leren. Uniek in Nederland, 2 dorpjes van ons vandaan en precies wat ik zocht! Een ander voorbeeld; ik dacht dat ik een paard had die niet kon galopperen. Hoe vaak ik dat wel niet hard uitgesproken heb…..Maar toen kreeg ik een galopsprong kado, een goede. Toen © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 31 van 56


Sonja Braafhart

ben ik mijn gedachten over zijn galop maar eens snel gaan aanpassen. Ik ging denken dat het paard super makkelijk kon galopperen, mooi gedragen bergopwaarts, licht in zijn schouders en in mijn hand…..en wat gebeurde er? Hij ging meer en meer de galop ontwikkelen die ik wilde zien, voelen en ervaren. Ik kreeg wat ik besloot te denken, geweldig toch?! Probeer maar eens om te beginnen bewust te zijn van jouw gedachte. Maak er maar eens een gewoonte van om eind van de dag een momentje te creëren om je gedachte van die dag door te nemen. Zijn deze gedachtes groeiend geweest voor je? Groeiend wil zeggen dat ze je verder helpen in wat je wilt. En welke gedachtes zijn remmend geweest? Remmende gedachtes zijn gedachtes die je niet verder helpen in wat je wilt. Het is niet altijd gemakkelijk om je gedachtes na te gaan, want we denken veel en snel en vaak zijn we ook niet bewust van welke gedachtes we hebben. Wat we ook kunnen doen is luisteren naar wat we zeggen. Als je jezelf een negatieve uitspraak hoort zeggen, corrigeer jezelf dan onmiddellijk. Kies andere woorden of maak die opmerking niet meer. Kies vanaf nu zorgvuldig je gedachtes uit en de woorden die je uitspreekt. Doe maar net of je langs een rijkelijk en heerlijk buffet loopt. Zorgvuldig leg je datgene op je bord wat je echt heel lekker vindt, het zal namelijk wel gek zijn als je voedsel gaat eten waar je ziek van wordt terwijl er genoeg gezond en lekker eten ligt. Als je dus gedachten kiest die problemen, stagnatie en pijn veroorzaken, is dat nogal dwaas, net als het eten uitzoeken waar je ziek van wordt. Dat kunnen we een paar keer doen, maar zodra we weten van welk eten we ziek worden blijven we er uit de buurt. Zo is het ook met gedachten, laten we uit de buurt blijven van gedachtes die ons "ziek" maken.


Pag. 32 van 56


Sonja Braafhart

VERANDEREN?

In meer of mindere mate gooien wij allemaal wel eens het bijltje er bij neer. De gedachte dat "het toch allemaal hopeloos is en onmogelijk om te veranderen, dus ik probeer het maar niet meer'”, spelen dan door ons hoofd. Meestal na een nachtje slapen ziet de wereld er weer heel anders uit en gaan we weer met frisse moed verder om ons doel te bereiken. Maar gedachtes kunnen ook gaan vastroesten en ons daardoor erg beperken. Gedachtes als; “laat alles maar zoals het is,” nemen dan de overhand. Het is te vergelijken met chronische kwaadheid. Je blijft maar in een hoekje zitten met een lang gezicht. Er gebeurt iets en je wordt kwaad. Er gebeurt iets anders en je wordt weer kwaad. Er gebeurt iets anders en je wordt weer kwaad. Maar je gaat nooit verder dan kwaad worden. Wat voor een zin heeft dat? Je tijd verspillen met alleen maar kwaad worden, is een dwaze actie. Maar eigenlijk is het een weigering om het leven op een nieuwe en andere manier te bekijken. Het is veel nuttiger om jezelf af te vragen waarom je situaties creëert, waar je kwaad op wordt. Wat creëert volgens jou al deze frustraties? Wat zend jij uit dat in andere mensen (of in je paard) de behoefte oproept om jou te ergeren? Als ik weet dat ik alle tijd heb om mijn 6 paarden voldoende aandacht te geven, ze alle 6 kan rijden op mijn eigen tempo, dan verloopt alles vlekkeloos en rijden we de sterren van de hemel. Maar op het moment dat ik tijdsnood ervaar komen er direct gevoelens van irritaties boven. Het lontje wordt korter en het rijden gaat ineens niet meer zo lekker. Deze situaties worden gelukkig steeds zeldzamer, omdat ik mij verschillende technieken uit het Vernieuwende Paardrijden hebt eigen gemaakt.

Wat je uitzendt, komt bij je terug. Hoe vaker je irritatie uitzendt, hoe vaker je situaties creëert waarin je geïrriteerd raakt en dat is net zoiets als met een lang gezicht in een hoekje blijven zitten. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 33 van 56


Sonja Braafhart

Toen ik mijn eerste echte paard, Fury, zadelmak ging maken begon ik me voor het eerst af te vragen waarom paardrijden leuk is. Ik had het gevoel dat ik het paard aan het breken was, hem dingen liet doen die hij niet leuk vond. Wat ik wilde was een maatje, een paard waarmee je samen was, maar we bleven twee verschillende individuen, die beiden anders dachten over plezier maken. Fury was een echt hout type. Hij wilde hard, hoog en vooral geen getut aan zijn lijf. De competitie aangaan was het liefste wat hij deed. Een rustig gezellig bosritje kwam in zijn woordenboek niet voor, vier benen op de grond houden helaas ook niet….Drie keer per bosritje op het zandpad belanden, was daarom ook geen uitzondering. Na vele instructeurs die mij geen beter advies konden geven dan het oplossen met dwang en macht, was ik werkelijk tot de pijnlijke conclusie gekomen dat paardrijden misschien toch niet was dat ik dacht dat het moest zijn. Na een korte time-out besloot ik om niet het bijltje erbij neer te gooien. Ik was immers geboren op het paard, mijn ouders hadden een paardenbedrijf, het kan niet anders dan dat de paarden mijn roeping is. De tijd was aangebroken om te veranderen. Te veranderen in mijn manier van rijden, mijn manier van denken en de verantwoordelijkheid te nemen voor hoe wij met onze paarden omgaan. Om de lange weg van inzichten die Fury mij heeft geven samen te vatten, komt het hier op neer: Ik had op veel verschillende paarden gereden en ervaring op gedaan, maar toen Fury in mijn leven kwam en ik dacht dat ik het wel allemaal kon zette hij me met beide benen op de grond. Ik weet dat hij mijn paard is geworden om mij te leren verder te kijken en leren bewust te worden van wat ik aan het doen was. Hij heeft er voor gezorgd dat ik verder ben gaan kijken dan alleen de traditionele manier van met paarden omgaan. Nu is dat heel normaal, maar natural horsemanship was 15 jaar geleden helemaal niet zo vanzelfsprekend. Tegen alle adviezen in om hem te verkopen, heb ik zelf van een bokkend en een gefrustreerd paard een "nieuw" paard gecreëerd, waarmee ik in het bos kon rijden met alleen een balansring om zijn nek. Iets wat oneindig ver buiten ons bereik leek te liggen werd werkelijk! Ik weet nu dat de angst, frustratie en mijn ongeduld ervoor zorgde dat Fury werd wie hij was. Onwetend heb ik met deze emoties ervaringen gecreëerd die ik liever niet wilde ervaren. Maar ik wist niet dat ik het deed! Nu ben ik me bewust van deze kracht en kan ik het bewust gebruiken zodat het een positieve uitwerking heeft op de welzijn van mijzelf en mijn paarden. Ik kan mijn situatie van vroeger met Fury nu objectief bekijken, maar toen ik er midden inzat was ik één en al weerstand. Nu weet ik bijvoorbeeld dat ik enorm veel angst in mij had, wat ik mezelf nu wel vergeef gezien de aantal keren dat ik eraf gevlogen ben, maar toenertijd hoefde je niet tegen mij te zeggen dat ik bang was. Bij het woordje "bang", werd ik boos en opstandig, werd ik één en al verzet en weerstand. We hebben allemaal onze lessen te leren. Dingen die we zo moeilijk vinden, of spannend, zijn de lessen die we hebben uitgekozen voor onszelf. Als we dingen makkelijk vinden zijn dat geen lessen, maar dingen die we al weten. Maar vaak zijn we er niet van bewust dat we ergens weerstand tegen hebben. Als je denkt aan wat voor jou het moeilijkst is om te doen en hoezeer je je ertegen verzet, dan © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 34 van 56


Sonja Braafhart

is dat de belangrijkste les die je op dat moment te leren hebt. Je overgeven, je weerstand opgeven en jezelf toestaan om te leren wat je te leren hebt, zal de volgende stap makkelijker maken. Het is je kwetsbaar op durven stellen tegenover jezelf en uit je comfortzone stappen. Laat je weerstand je er niet van weerhouden om veranderingen aan te brengen. Als je dat wel doet, dan ontneem je jezelf de mogelijkheid om te groeien en dat is eeuwig zonde! Als je dingen hebt overwonnen omdat je ze spannend of moeilijk vond, dan word je daar ook nog eens enorm voor beloond met een overdosis zelfvertrouwen Dus trek de stoute schoenen aan en denk vanaf nu buiten je veilige kaders! Observeer jezelf eens. Is er iets wat weerstand bij jou wakker maakt? Als je niets kan bedenken, dan zal ik hieronder een paar voorbeelden geven van uitingen van weerstand. Zitten er punten bij waarop je jezelf misschien toch stiekem kunt betrappen op weerstand? Weerstand kan op verschillende manieren optreden, zowel bewust als onbewust. Bijvoorbeeld je moet iets doen waar je tegen opziet, maar je komt er niet aan toe om het te doen omdat je steeds afgeleid wordt door andere dingen. Je bent dus onbewust tijd aan het verspillen, druk bezig zijn met andere dingen. Dit overkomt mij altijd als ik nodig de huishouding moet doen. Mijn onbewuste weerstand zorgt er dan spontaan voor dat ik nog heel druk ben. Vaak nemen we dingen aan over anderen om onze weerstand te rechtvaardigen. We zeggen dan dingen zoals: * Het rechtrichten werkt goed voor andere paarden, maar bij mijn paard helpt het toch niet. * De bewegingsstal is goed voor paarden, maar mijn paard is anders. * Mijn instructeur begrijpt het niet. * Ik wil niemand lastig vallen met mijn probleem. * Het houdt vanzelf wel op. * Niemand anders doet het. Weerstand komt vaak voor doordat wij zijn opgegroeid met overtuigingen die ons beperkende gedachtes opleggen. Enkele van onze beperkende ideeën kunnen zijn: * Dit doe je gewoon niet! * Wat zullen anderen mensen daar wel niet van denken. * Het is raar om handwerk te doen met je paard. * Het is veel te duur om privélessen te nemen. * Het duurt veel te lang voordat je eindelijk in galop mag! * Het is veel te ver om die cursus te gaan volgen. * Ik geloof er niet in. Als we het even niet meer weten, vinden we ook een oplossing in het ʻuit handen gevenʼ van onze macht en gebruiken we dat als excuus als weerstand om te veranderen. * Ik wacht tot de sterren zeggen dat het oké is. * Dit is niet de juiste omgeving. * Ik heb nu niet het juiste paard. * Ik kan geen vrij krijgen van mijn werk. * Mijn gezin wil ook aandacht. * Ik wil ze niet kwetsen. * Ik wacht tot de winter voorbij is. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 35 van 56


Sonja Braafhart

* In de zomer is het te heet. * Zo ben ik niet opgevoed. En dan zijn er ook de opvattingen die we over onszelf hebben en onszelf beperken of weerhouden om te veranderen. * te oud * te jong * te dik * te dun * te klein * te lang * te lui * te zwak * te dom * te arm * te onwaardig * te serieus * of misschien is het je allemaal te veel? We hebben ook nog andere technieken om verandering uit te stellen, namelijk de uitsteltechnieken: * Ik heb nu geen tijd. * Ik zal het straks doen. * Als ik een nieuw paard heb dan ga ik er mee beginnen. * Ik heb nu te veel andere dingen om handen, als het rustiger is dan begin ik ermee. * Het is nu te laat/te vroeg voor mijn paard. * Als ik terug ben van vakantie, dan zal ik er over nadenken. Ontkennen is ook een vorm van weerstand, ontkennen van de noodzaak tot enig verandering. * Er mankeert niks aan mijn paard, hij heeft altijd al zo gelopen. * Ik kan niets aan dit probleem doen. * Wat heeft het voor zin om het te veranderen? Het is nu eenmaal zo. * Als ik het negeer, dan verdwijnt het vanzelf wel weer. Maar verre weg de grootste weerstand komt van angst. Angst voor het onbekende, je veiligheid, je controle los durven laten, gebrek aan zelfvertrouwen. Ik denk dat bijna alle ruiters wel eens in meer of mindere mate te maken hebben met angst. * Ik ben er nog niet aan toe. * Ik zou kunnen falen. * Misschien wijzen ze me wel af. * Wat zullen ze op stal denken? * Ik ben niet goed genoeg. * Ik ben bang om gekwetst te worden. * Misschien moet ik dan wel dingen veranderen? * Ik heb nu niet genoeg geld. * Mijn paard is nerveus op ander terrein. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 36 van 56


Sonja Braafhart

* Misschien val ik er wel af. * Hij wil vast de trailer niet in. * Het zou mijn imago kunnen schaden. * Ik ben niet goed genoeg. En, herken jij enkele van deze overtuigingen waarop jij je verzet? Waarschijnlijk wel en dat is toch wel een geruststelling dat we allemaal onze excuses en beperkingen hebben. Maar in hoeverre staat het onze groei in de weg? Zijn er weerstanden die met regelmaat terug komen? Ik zal een extreem waargebeurd voorbeeld noemen. Ik had iemand op stal staan die het presteerde om gemiddeld 4 á 5 paarden per jaar te kopen en de oude weer in te ruilen omdat deze niet voldeed aan haar voorwaarden. Op zich niet heel merkwaardig als je erg kieskeurig bent, maar wel als je op het moment van aankoop er van overtuigd bent dat je het perfecte paard hebt gevonden, maar dat ze na verloop van tijd allemaal hetzelfde gedrag gaan vertonen. Ze werden allemaal vals en gevaarlijk tijdens het rijden. Het lijkt overduidelijk dat er iets in haar zat waardoor ze iets losmaakte in alle paarden, zonder dat zij zich daar van bewust was. Het is een gewoonte geworden, omdat het zich constant herhaalt. Aan iedere gewoonte die we hebben, aan elke ervaring die we steeds opnieuw doormaken en aan elk terugkomend probleem, hebben we zelf behoefte. (au..) Deze behoefte komt overeen met een overtuiging die in ons zit. Want als we die behoefte niet hadden, zouden we namelijk geen last hebben van de terugkomende nare symptomen of zouden we niet in zo'n (ellendige) toestand verkeren. Iets in ons heeft behoefte aan een bokkend paard, geldgebrek, slechte relaties, dik zijn of wat ook ons probleem is. Het overkomt je net zolang het nodig is. Net zolang je de overtuiging los hebt gelaten en er dus van geleerd hebt, hoe pijnlijk zo'n les ook kan zijn. Als je ooit een knot wol uit de knoop hebt gehaald, dan weet je waarschijnlijk wel dat trekken en rukken het alleen maar erger maakt. Als je geduldig bent en met overleg te werk gaat, kun je de draden wel uit de knoop krijgen. Wees geduldig en ga met overleg te werk om je mentale knopen met je paard te ontwarren. Zoek de juiste hulp. Blijf van jezelf houden terwijl je daar mee bezig bent en focus op wat je wel wilt en kan i.p.v. jezelf te bekritiseren. Zelfkritiek slaat namelijk helemaal de plank mis. Zelfkritiek zorgt ervoor dat je geneigd bent om dingen uit te stellen en het kost je enorm veel mentale energie. De belangrijkste sleutel die je nu al in handen hebt is de bereidheid om te veranderen. Dat je inziet dat je het anders wil. Nu is het alleen nog geloven dat je het ook werkelijk kunt. Als je zelfkritiek kan omzetten in eigenwaarde, gewoon om de simpele reden dat je van jezelf houd, dan gaan er al vele deuren voor je open. Wees je bewust dat er niemand is zoals jij. Wees gewoon jezelf. Paardrijden doe je voor je plezier. Leef je eens in in je paard. Hoe zou jij je als paard voelen als je baas nooit tevreden is over zichzelf, zich teveel vast houdt aan die ene oefening die nog net niet lukt, te veel twijfelt over zichzelf? En stel, je bent nu een paard die een baas heeft die geniet van iedere pas die jullie samen zetten, trots is op wat jullie hebben bereikt , een baas die tevreden is met wat komt en dankbaar is voor alle beetjes extra? Ik weet zeker dat een paard met de laatste beschreven baas meer van zichzelf kan laten zien dan bij de eerste baas. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 37 van 56


Sonja Braafhart

Als ik namelijk een patroon van eigenwaarde creëer, zal ik niet langer de behoefte hebben om mijn geluk uit te stellen. En zo werkt het ook voor je paard. Laten we ophouden tijd en energie te verspillen aan onszelf en ons paard te straffen voor iets waar we niets aan kunnen doen. Een voorbeeld van zoʼn overtuiging zou kunnen zijn: “ Ik zou wel graag mee willen het bos in, maar met het paard dat ik nu heb zou ik nooit het bos in kunnen”. Met deze overtuiging straf je jezelf en je paard. Het zal je alles behalve verder helpen Verander je overtuiging!! Om je te helpen om overtuigingen die je niet verder helpen te veranderen, kan je deze traetment gebruiken. Een treatment is een verklaring die je voor jezelf schrijf die zorgt voor voorspoed en weert beperkingen. Het maken van treatments heb ik me eigengemaakt tijdens mijn opleiding Science of mind. Dit is een algemene treatment, leg deze op een plaats neer waar je hem dagelijks, het liefst meerdere malen per dag, tegen komt en kunt lezen.

In de eeuwigheid van het leven waarin ik ben, is alles volmaakt, heel en compleet. Ik beschouw alle patronen van weerstand in mij slechts iets om los te laten. Ze hebben geen macht over mij en mijn paard. Ik ben de kracht in mijn wereld. Ik ga zo makkelijk mogelijk mee met de veranderingen die plaats vinden in mijn leven. Ik keur mezelf en mijn paard en de manier waarop ik aan het veranderen ben goed. Ik doe mijn uiterste best. Elke dag wordt het makkelijker voor me. Ik ben blij dat ik met het ritme en de stroom van mijn steeds veranderende leven mee ga. Vandaag is een prachtige dag. Ik neem het besluit om er een prachtige dag van te maken. Alles is goed in mijn wereld.


Pag. 38 van 56


Sonja Braafhart

HOE KUNNEN WE EEN VERANDERING INBRENGEN?

Aan alle theorieën op aarde hebben we niets, als we niet weten hoe we deze moeten toepassen. Hoewel dit meer materiaal is om je bewustzijn te vergroten en niet zo zeer een werkboek, ga ik in dit laatste deel meer in over het geven van handvatten over hoe je jezelf meer kan ontwikkelen als trainer. De E-cursus Vernieuwend Paardrijden is een aanvulling op dit E-book en gaat nog dieper in om alle oude patronen en beperkingen te veranderen door middel van verschillende oefeningen en theorieën. Wat zou jij graag willen veranderen in jouw leven? Dit hoeft niet speciaal betrekking op je paard te hebben, want dat doet het toch wel. Want zo als je al eerder hebt gelezen heeft alles met elkaar te maken. Als jij je ongelukkig voelt op je werk, dan heeft dat ook zijn uitwerking op je paard. Als jij baalt van jouw figuur dan heeft jouw paard daar ook last van. Een beperking en een overtuiging is iets wat je overal mee naar toe neemt, het is iets van jou en het is een onderdeel van jouw persoonlijkheid geworden, het beïnvloed jouw humeur en gemoedstoestand, dus ook je relatie met je paard. Heb je iets gevonden wat je wilt veranderen? Heb je jezelf daar ook van kunnen overtuigen dat je dit werkelijk wilt veranderen? Dat is het enige wat we werkelijk nodig hebben; de bereidheid om onszelf te veranderen. Jouw onderbewustzijn zorgt verder voor de hoeʼs. Elke gedachte die je denkt en elk woord die je uitspreekt wekt een reactie op. Een van de uitgangspunten van het Vernieuwende Paardrijden is daarom ook;

Het ogenblik van macht is altijd het huidige moment.


Pag. 39 van 56


Sonja Braafhart

De gedachte die je op dit moment denkt en de woorden die je op dit moment uitspreekt creëren jouw toekomst. Als jij je onzeker voelt tijdens een bosrit of wanneer je moet rijden in de bak met meerdere paarden, dan komen er onbewust “o ,jee” gedachtes naar boven. Jouw onderbewuste luistert naar jouw gedachtes en zullen zorgen dat je overspoelt wordt met de emoties die op dat moment bij jouw gedachtes horen. Je paard luistert weer naar jouw emoties, hij voelt jouw angst, boosheid, verdriet of welke emotie je op dat moment ook hebt. Jouw emoties zorgen voor bepaalde handelingen en reacties in jouw lijf. Je ademhaling gaat omhoog, je neemt je teugels korter, spant je spieren meer aan, je wordt afwachtender i.p.v. van dat je de leiding blijft houden. Je paard doet vervolgens keurig wat er van hem gevraagd wordt. Hij is een volger en zal alles doen om aan jouw wensen te voldoen, jij bent immers zijn leider. Het is de wet van oorzaak en gevolg. Het paard spiegelt ons gedrag en dat is nou juist zo bijzonder aan het paard. Het is ook niet voor niks dat het paard steeds vaker ingezet wordt teambuilding in het bedrijfsleven en als therapeut. Je kunt nu eenmaal niets voor het paard verborgen houden. Als we het paard willen veranderen, hem dapperder, stoerder, zelfverzekerder willen maken, dan beginnen we als eerste bij onszelf. De eerste stap is om te begrijpen dat ons brein een instrument is en dat je veel meer bent, dan alleen je brein. Je kunt wel denken dat jouw brein je leven bepaalt, maar dat komt omdat je je brein zo getraind hebt om zo te denken. Je kunt dit instrument van jou gelukkig ook iets afleren en opnieuw iets aanleren. Jouw brein is een instrument dat je kunt gebruiken zoals jij dat wenst. Het is toch zonde dat we daar zo weinig gebruik van maken? De manier waarop jij je brein gebruikt , is slechts een gewoonte en alle gewoontes kunnen worden veranderd als we dat willen. Stop nu even met alle gedachtes die je hebt, maak het even stil in je hoofd en denkt dan echt even na over dit idee.

Jouw brein is een instrument en je kunt het gebruiken op de manier waarop jij het wenst. De gedachten die jij ʻkiestʼ te denken, creëren de ervaringen die je hebt. Dus als jij denkt: ʻHet is moeilijk om een gewoonte te veranderen, mijn paard zal altijd een zenuwachtig en een angstig dier blijven”, zal deze keuze van je gedachte ook werkelijkheid worden. De kracht en de intelligentie die voor onze voeten ligt, maar die we niet zien liggen, laat staan gebruiken, is enorm. We weten nog lang niet wat er allemaal mogelijk is en vooral wat er binnen onze mogelijkheden verscholen ligt. Wij noemen het vaak nog wondertjes of toeval, maar niets gebeurt toevallig, alles wat je nodig hebt valt je toe. Je stemt je ergens op af, meestal onbewust en plotseling gebeurt het. We kennen allemaal het voorbeeld dat je aan iemand denkt en op dat moment belt diegene jou. Wat zeggen we dan als we opnemen? “Nou, dat is toevallig, ik zat net aan je te denken!” Nee, het is niet toevallig, je hebt het zelf, onbewust, gecreëerd door je gedachte en de kracht van de kosmos. Als je je brein leert beheersen door bewust je gedachte te kiezen dan wordt je één met deze kracht. Stap dus niet in de valkuil om te denken dat je brein jou in zijn macht heeft. Jij hebt de beheersing over jouw brein. Jij gebruikt jouw brein.


Pag. 40 van 56


Sonja Braafhart

Jij kunt ophouden met het denken van die oude gedachten. Dit onderdeel is niet alleen belangrijk om angsten, onzekerheden en beperkingen tijdens het rijden op te lossen, maar het is ook een onmisbaar stuk tijdens het verfijnen van je rijden. Je neemt door deze manier van denken mentaal het heft in eigen handen. Dit is het stuk wat ik al eerder aangestipt hebt, het soul to soul ryding. Als ik een piaffe wil rijden, dan is de eerste stap om de perfecte piaffe voor me te zien en te weten hoe het voelt. Ik focus me op deze beleving, het voelen en het voor me zien van de piaffe die ik wil hebben. Ik maak mentaal een verbinding met het paard, zodat hij een helder beeld heeft van wat ik wil. Als ik tijdens het “produceren” van de piaffe denk aan dat ene achterbeentje waarin hij net niet genoeg wilt buigen, dat ik nog net de lichtheid niet voel die ik wil voelen in zijn schouders, dat hij net nog wat tegen de hand komt, dan leg ik mijn focus, mijn gedachten, op iets wat ik niet wil. Zeg eens eerlijk, kijken we allemaal niet naar waar we nog net niet tevreden mee zijn? Het heeft mij ook meer dan 20 jaar gekost om te leren rijden met gedachtes die mij en mʼn paard helpen groeien, en nog stap ik wel eens in die vakkuil. Probeer de uitdaging maar eens met jezelf aan te gaan, om vanaf nu te gaan rijden met alleen groeiende gedachtes. Neem het mentale heft in eigen handen. Ook al loopt je paard nog lang niet daar waar je wezen wilt. Maar start met voelen, hoe het moet gaan voelen. Voel de lichtheid, souplesse, gedragenheid en de trots onder je. Zendt naar je paard uit waar je naar toe wilt, maak deze weg toegankelijk voor hem door zelf het initiatief te nemen. Hij zal je volgen, echt waar, ook jouw paard is een kudde dier en zal het een verademing vinden als er een nieuwe (mentale) leider in jou naar boven komt. Waarschijnlijk zal je brein de eerste tijd gaan tegenstribbelen. Onbewust zul je toch vast gaan lopen op je oude valkuilen. Je zult tijdens het rijden toch weer je aandacht leggen op de zwakke plekken van je paard. Het zit nu eenmaal vast geprogrammeerd in jullie rijsysteem. Maar jij hebt de leiding en als je doelgericht bent en sterk blijft, zal de nieuwe manier van denken in korte tijd ingeburgerd zijn. In de Ecursus gaan we hier meer praktisch mee aan het werk, maar hier is vast een oefening waar je vandaag nog mee kunt beginnen. Oefening: Haal eens diep adem terwijl je dit leest en laat op de uitademing alle spanning uit je lichaam los. Ontspan je hoofdhuid en je voorhoofd en je gezicht. Om te lezen hoeft je gezicht niet gespannen te zijn. Ontspan je tong en je keel en je schouders. Ontspan je rug en je buik en je bekken. Ga rustig door met ademhalen terwijl je je benen en je voeten ontspant. Is er veel verandert in je lichaam sinds je met deze oefening bent begonnen? Merk je hoeveel je eigenlijk vasthoud? Als je dat doet met je lichaam, dan doe je dat waarschijnlijk ook met je gedachten. Lichaam en geest werken altijd samen.


Pag. 41 van 56


Sonja Braafhart

Zeg tegen jezelf in deze makkelijke en ontspannen houding: “ Ik laat los. Ik laat alle spanningen los. Ik laat alle angsten los. Ik laat alle oude beperkingen los. Ik ben in vrede met mezelf. Ik ben in vrede met mijn paard. Ik ben in vrede met de weg waarop wij samen zitten.” Herhaal deze oefening een paar keer zodat je het gemak gaat vinden van het ontspannen van je lijf en je geest. Pas deze oefening daarna toe als je op paard zit en wanneer je een moeilijke gedachte voelt opkomen. Het is niet nodig om te vechten of jezelf en je paard onder druk te zetten. Jezelf ontspannen en de juiste gedachten denken is veel effectiever.


Pag. 42 van 56


Sonja Braafhart

WAT GEWEEST IS, IS GEWEEST

Vaak laten we ons heden beïnvloeden door ons verleden. Omdat we iets in het verleden niet gedaan hebben, of iets juist wel gedaan hebben, kunnen we ons beperkt voelen in het genieten van het nu. Of omdat er in het verleden een keer iets mis gegaan is en we er zeker van zijn dat het vandaag weer mis zal gaan. Bijvoorbeeld je paard schrok van een langsrijdende tractor en je bent er daardoor van overtuigd dat hij vandaag weer zal schikken van die tractor die constant langs rijd, dus je besluit in de bak te blijven rijden, ondanks dat je liever een fijne bosrit had willen maken. Of omdat je het niet goed deed op je eerste wedstrijd, je squire testen of ridder proef, ben je nu zenuwachtig en onzeker geworden wanneer je weer op moet voor een volgende wedstrijd of test. Of omdat je afscheid van je paard hebt moeten nemen, omdat hij een lichamelijke aandoening had die niet meer te genezen was. In het aanschaffen van je volgende paard kan het zijn dat je niet met volledige overgave van hem kan genieten, omdat je beperkt wordt door angst voor een ziekte. Of omdat je een keer door iemand gekwetst bent door een opmerking, heb je geen vertrouwen meer in die persoon of dat rijstysteem die hij of zij jouw probeerde over te dragen. Wat we vaak weigeren te begrijpen is dat aan het verleden vasthouden alleen ons pijn doet. Hoe erg dat verleden ook geweest mag zijn. Die tractor, de examinator of jury, de persoon die je heeft gekwetst, zijn het zich vaak niet eens bewust en hebben er dus geen weet van dat jij hier onder leidt. Wij doen alleen onszelf pijn door te weigeren het leven op dit moment ten volle te beleven. Wat gebeuerd is, is gebeurd en het verleden is voorbij en kan niet worden veranderd . Dit is het © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 43 van 56


Sonja Braafhart

enige moment dat we kunnen ervaren. Als we klagen over het verleden, ervaren we op dat moment onze herinneringen en kunnen we het huidige moment niet werkelijk ervaren. Probeer maar eens na te gaan hoeveel het verleden invloed heeft op jou. En vooral in welke dingen jij je beperkt voelt en eigenlijk anders zou willen doen. Probeer daarna je gedachtewereld over deze beperkingen te zuiveren. Laat de emotionele verbinding met je verleden los. Laat alle gebeurtenissen slechts herinneringen zijn. Hoe meer we loslaten, hoe meer we in staat zijn alle mentale krachten te gebruiken om van dit moment te genieten en een prachtige toekomst te creëren. Schrijf alle dingen op die je bereid bent los te laten. Hoe groot is je bereidheid om dit te doen? Observeer goed je eigen reacties. Wat kun je doen om deze dingen los te laten? Hoeveel weerstand heb je? Het lijkt misschien een onnodige oefening voor jou, maar geloof me, we hebben allemaal beperkingen die opgelegd zijn door ons verleden. We hebben er alleen mee leren leven en daarom lijkt het alsof we er geen last van hebben. Totdat we even verder kijken, voelen en beleven dan ons neus lang is. Wanneer het ons dan lukt om vrij te komen van onze beperkingen dan vind er een hele nieuwe openbaring plaats. Het zijn net vast getimmerde deuren. Je had je erbij neergelegd dat sommige ruimtes onbereikbaar voor je waren. Maar nu je de aandacht en energie op het los maken van die oude deuren legt, de vastgeroeste spijkers er één voor één uit probeert te wrikken, zul je verbaasd staan van de enorme ruimte en vrijheid achter die deur. Deze ruimte en vrijheid heb je absoluut nodig om verder te kunnen groeien. Als je eenmaal deze ruimte en vrijheid hebt ontdekt, dan zul je jezelf voor het hoofd kunnen slaan, waarom je al die tijd langs die gesloten deuren op bent gelopen, zonder actie te ondernemen. Die gesloten deuren zijn (of worden) verleden tijd voor jou en daar laten we ons niet meer door beïnvloeden. Mocht het je niet lukken om zelf je beperkingen los te laten of lukt het je niet om de vinger op de juiste beperkingen te leggen, in de E-cursus Vernieuwend Paardrijden ga ik je stap voor stap helpen om de deuren open te breken.


Pag. 44 van 56


Sonja Braafhart

WAAR JE AANDACHT OP RICHT VERMEERDERT ZICH

In onze cultuur hebben we geleerd hoe we ons mentaal tegen te negatieve uitspraken kunnen verzetten. Uitspraken die we dagelijks tegen komen, bij onszelf of bij andere zijn bijvoorbeeld; Ik wil niet dik zijn. Ik wil niet op dat paard rijden. Ik wil niet ziek zijn. Ik wil niet mijn hele leven op kantoor zitten. Ik wil niet alleen maar in de bak rijden. Ik wil niet bang zijn Ik wil niet eenzaam of ongelukkig of arm zijn. Ik kan niet goed genoeg rijden. Deze lijst kan oneindig lang gemaakt worden. We weten namelijk heel goed wat we niet willen. Door te zeggen wat we niet willen, hopen we dat het positieve vanzelf naar ons toe komt. Maar zo werkt het helaas niet. Integendeel zelfs, hoe vaker we klagen over iets wat we vervelend vinden, hoe langer het zal duren of hoe vaker het ons zal overkomen. Het is tijdsverspilling als je werkelijk iets wilt veranderen in je leven, je rijden, je werk, noem maar op. Hoe meer je je bezighoudt met wat je niet wilt, hoe meer je daarvan creëert. Laat het negatieve los en richt je op wat je werkelijk wilt zijn of hebben. De bovenstaande gedachtes kunnen we omkeren en er de volgende positieve affirmaties van maken; Ik ben slank. Ik rij op het fijnste en liefste paard van stal. Ik ben helemaal gezond en fit. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 45 van 56


Sonja Braafhart

Ik werk de hele dag met paarden en kan mensen helpen met het rechtrichten van hun paard. Ik maak heerlijke bosritten met mijn paard. Ik ben vol zelfvertrouwen. Ik ben vol liefde, gelukkig en welvarend. Ik ben squire / ridder in de Academische Rijkunst. Leer denken in positieve affirmaties. Affirmaties zijn alle uitspraken die je doet. Doe steeds positieve uitspraken over hoe je wilt dat je leven verloopt. Houd er wel rekening mee dat alle uitspraken altijd in de TEGENWOORDIGE TIJD moeten zijn. Altijd in ik ben of ik heb. Je onderbewust zijn is namelijk een hele trouwe dienaar. Hij voert uit wat jij denkt. Als jij denkt ik wil squire worden, dan heb je iets verklaart in de toekomstige tijd en het zal daar dan ook voorlopig blijven. Net buiten je bereik, in de toekomst. Je onderbewuste denkt namelijk dat dat ook de bedoeling. Als je denkt en zegt ik ben squire dan zal je onderbewuste er alles aan doen om dat voor elkaar te krijgen. Maar nu vraag ik waarschijnlijk iets lastig ,om te zeggen dat je squire bent, terwijl je dat nog niet eens bent. Of dat je “moet” gaan zeggen ik ben volslank, terwijl je juist het tegenover gestelde voelt. Knagende stemmetjes in je hoofd die zeggen dat je niet kunt rijden en dat je dik bent, proberen je waarschijnlijk op je oude gedachte te houden. We belagen onszelf vaak met zelfkritiek. Zoals ik al eerder heb aangegeven is jezelf lief hebben een heel belangrijk punt en legt zelfkritiek ons eerder beperkingen op dan dat het ons verder helpt. Van jezelf houden zorgt ervoor dat je je goed voelt. Het is onmogelijk om echt van jezelf te houden als je jezelf niet waardeert en jezelf niet aanvaardt. Waarschijnlijk maak ik hier mee allerlei protesten los en zul je denken: “Ik heb mezelf altijd bekritiseerd” “Hoe kan ik mezelf dan motiveren zonder zelfkritiek?” “Het is toch niet goed voor mijn ego om alleen maar van mezelf te houden?ʼ” “ Hoe kan ik zonder kritiek mezelf veranderen?” Zelfkritiek is niet meer dan onze gedachtenwereld die met achterhaald geklets aan de gang is. We hebben onze brein getraind om onszelf af te kraken en het geven van weerstand, als het ons te heet onder de voeten wordt. Negeer die gedachten! Ik hoop dat het nu inmiddels overbodig is geworden om uit te leggen hoe belangrijk het is voor ons paard en voor de ontwikkeling tussen jullie beide om volledig jezelf te accepteren en van jezelf te houden. Jij wilt toch ook dat je paard trots is op zichzelf? Dat hij bij wijze van spreken naast zijn hoeven gaat lopen omdat hij geniet van zijn schoonheid en zijn kunnen? Je paard gaat echt niet vanzelf stralen zoals Totilas deed, toen Edward Gal met hem de piste binnen reed, de muziek werd gestart en het publiek begon te glunderen. Samen staan voor wat je waard bent en voor wat je kan is onmisbaar voor een groeiende combinatie. Alleen het allerbeste van jezelf willen laten zien en je trots voelen op je paard en op jezelf. Niet voor de jury, niet voor het plubliek, maar puur en alleen voor jezelf en je paard. Omdat je voelt dat jullie het waard zijn, op welk niveau je ook rijdt, alles is goed.


Pag. 46 van 56


Sonja Braafhart

Het is je eigen kritiek die ervoor zorgt dat je je te min voelt omdat je “alleen nog maar” schouderbinnenwaarts en travers kunt. Heb je wel eens gehoord hoe je jezelf aan het verdedigen bent als je met iemand praat die “beter” rijdt dan jij? We zitten dan vol zelfkritiek. Met welliswaar de nodige dosis humor kunnen we onszelf behoorlijk kleineren. Opmerkingen als: O, wij stellen niet zo veel voor hoor, we rijden alleen recreatief. Of Wij zijn nog niet zo ver, wij zijn niets vergeleken bij jullie. Ik hoor dat deze opmerkingen met grote regelmaat om me heen uitgesproken worden door cursisten. Als ik ze dan corrigeer met een positieve uitspraak over zichzelf dan komt er een hoop ge-ja maar, uuhhhh, ppffff, als antwoord naar boven. Stel, jij bent als enige werknemer in dienst bij een timmerbedrijf en jouw baas zegt tegen een potenciele klant: “Nou wij stellen nog niet zo veel voor hoor, wij kunnen alleen nog maar een simpel tafeltje in elkaar timmeren, nog lang geen mooie boekenkast.” Hoe zou jij je voelen? Zou je gemotiveerd worden door deze uiting van je baas? Je baas heeft ook de keuze om te zeggen: Ik heb één werknemer in dienst en dat is echt mijn rechterhand, samen vullen wij elkaar feilloos aan, in alle zorgvuldigheid kunnen wij samen een mooi tafel voor u maken.” Ik neem aan dat deze uitspraak motiverender is om je best te doen. Waardering is zoveel meer groeiender dan kritiek, maar op een een of andere manier is kritiek geven makkelijker. Waarom? Wat maakt het zo moeilijk om positief over onszelf te zijn, zonder in prestaties te denken? Dus negatieve en kleinerende uitspraken over jezelf en je paard beperken absoluut jullie groei. Daar is geen twijfel over mogelijk. Aan de ene kant demotiveer je het paard. Je kunt denken dat hij je woorden niet verstaat, maar hij verstaat wel degelijk je verkeerde intentie, je gevoel en emotie waarbij je hem toch in zekere mate niet serieus neemt. Aan de andere kant blokkeer je jezelf door in verkeerde affirmaties te denken. Je uitspraken zijn niet positief en zullen je daarom niet verder helpen in je ontwikkeling. Ik zou je willen vragen om de volgende simpele oefening nog een keer te doen. Ga voor de spiegel staan en zeg tegen jezelf, terwijl je jezelf recht in de ogen kijkt; “Ik hou van mezelf en ik waardeer mezelf precies zoals ik ben.” Een simpele oefening, maar o zo moeilijk. Ze zeggen niet voor niets dat de ogen de spiegel van de ziel zijn. Wat we in deze oefening doen, is als het ware in onze eigen ziel kijken en dan ook nog zeggen dat je daarvan houdt. We kijken wel dagelijks door de spiegel, maar dan om te kijken of ons haar nog goed zit of onze lippenstift, allemaal onze buitenkant. Onze ziel zit aan de binnenkant en als die blij en tevreden is, dan lijkt de rest niet meer belangrijk. Maar als de ziel niet tevreden is, dan deugt er waarschijnlijk niet veel aan onszelf. Ik kwam onlangs de volgende tekst tegen; “ Als je niet dagelijks met een stokje in je ziel roert, dan bevries je.” Ik kan me daar wel bij aansluiten. We moeten constant bewust blijven van ons eigen zelf. Misschien denk je: Blijft ze daar nu over door gaan, over “van jezelf houden”? Maar ik wil echt dat je beseft dat als je van jezelf houd het allemaal een stuk aangenamer wordt. En het is zo makkelijk om dit stuk over te slaan, problemen en oorzaken bij een ander te leggen doordat je zelf de verantwoordelijkheid niet kan dragen uit onvrede. Waarschijnlijk heb ik het niet over jou, want jij bent al zo ver gekomen met dit te lezen. Als je je aangesproken voelde had je al lang © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 47 van 56


Sonja Braafhart

uit weerstand dit Ebook weggegooid. Maar kijk vanaf nu maar eens met andere ogen naar je omgeving, naar de mensen die je tegen komt. Probeer ze alsjeblieft niet te corrigeren in hun denkgedrag, maar kijk en luister alleen. Observeer alleen en leer ervan. Luister naar wat ze zeggen en hoe hun leven als gevolg daarvan er uitziet. Wij weten nu dat gedachten geen macht over ons hebben, tenzij wij het geven. Gedachten zijn slechts aan elkaar geregen woorden. Ze hebben geen enkele betekenis. Alleen wij kunnen die betekenis geven. En wij besluiten wat voor een betekenis we ze gaan geven. Laten we besluiten gedachten te denken die ons voeden en ondersteunen. Een deel van zelfacceptatie bestaat uit het loslaten van de mening van andere mensen. Stel dat ik steeds tegen jou zeg; “Je bent een paars varken. Je bent een paars varken.” Dan zul je me uitlachen en misschien op den duur geïrriteerd raken, maar je zou me niet serieus nemen. Maar toch hebben we besloten om veel dingen te geloven die ook raar en niet waar zijn. We geloven bijvoorbeeld dat ons eigenwaarde afhankelijk is van de vorm van ons lichaam. Dit is jouw versie van de gedacht; “Ik ben een paars varken.” Ik ken namelijk genoeg mensen die zwaarder zijn dan gemiddeld en die volop van zichzelf en daardoor ook van hun omgeving, genieten. Het is jouw werkelijkheid geworden, maar het is geen garantie dat het de enige en de echte werkelijkheid is! Het is maar net wat jij ervan maakt. Vaak is wat we verkeerd vinden aan onszelf, juist datgene wat ons zo speciaal en uniek maakt. Want de natuur herhaalt zichzelf nooit. Er zijn nog nooit 2 sneeuwvlokjes hetzelfde geweest en elk madeliefje verschilt van de ander. Ook wij zijn bedoeld om verschillend te zijn. Als je in staat bent om dat te accepteren zal het wedijveren en het vergelijken ophouden. Proberen als een ander te zijn, zal onze ziel uitputten. Wij zijn op deze aarde gekomen om te laten zien wie wij zijn! Denk daarom vanaf nu alleen gedachten die je blij maken. Doe dingen waardoor je je goed voelt. Ga met mensen om bij wie je je goed voelt. Eet dingen die goed zijn voor jezelf. Doe alles in een tempo waarbij je je goed voelt. Laten we, om alles eens samen te vatten, het voorbeeld van de tomatenplant nemen. Een gezonde plant kan meer dan honderd tomaten dragen. Deze tomatenplant, met al die tomaten eraan, is voortgekomen uit een klein droog zaadje. Dit zaadje lijkt helemaal niet op een tomatenplant en het smaakt ook niet naar tomaat. Sterker nog, als je het niet wist, zou je het niet geloven dat het een tomatenplant zou kunnen worden. Laten we ervanuit gaan dat je dit zaadje in een vruchtbare aarde plant, het water geeft en de zon erop laat schijnen. Als de eerste kleine scheutjes opkomen , ga je die niet vertrappen en zeg je ook niet; ʻDit is geen tomatenplant”. Nee, je kijkt ernaar en je bent blij dat ze opkomen. Als je doorgaat met het verzorgen, water geven, onkruid wieden, zal dit zaadje uitgroeien tot een prachtige plant met misschien wel meer dan honderd prachtige en heerlijke tomaten. En het begon allemaal met dat ene kleine zaadje. Zo gaat het ook met het creëren van een nieuwe ervaring voor jezelf. De aarde waarin je zaait is je onderbewust zijn. Het zaadje is je nieuwe affirmatie. De hele nieuwe ervaring ligt besloten in dit kleine zaadje. Je geeft het water met affirmaties, je laat het zonlicht van positieve © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 48 van 56


Sonja Braafhart

gedachtes erop schijnen. Je wiedt de tuin door de negatieve gedachtes die opkomen er uit te trekken. En wanneer je de kleinste teken van groei ziet opkomen, vertrap je het niet en zeg te niet; “Dat is niet genoeg!” Nee, je kijkt naar deze eerste doorbraak en zegt blij; “Hoera, het lukt! Het werkt!” En dan kijk je hoe je “plantje” groeit en hoe jouw wens werkelijkheid wordt. Plak de volgende treatment op in bijvoorbeeld je wc, zodat je hem elke dag tegen komt en kunt lezen.

Alles is heel en compleet in mij leven. Mijn leven is altijd nieuw. Elk moment van mijn leven is nieuw, fris en sprankelend. Ik gebruik mijn affirmatieve denken om precies datgene te creëren wat ik wil. Dit is een nieuwe dag. Ik ben een nieuwe mij. Ik praat anders. Ik gedraag me anders Andere mensen benaderen mij anders. Mijn nieuwe denken is een weerspiegeling van mijn nieuwe denken. Het doet me veel plezier om nieuwe zaadjes te planten, want ik weet dat deze zaadjes zullen uitgroeien tot nieuwe ervaringen. In mijn wereld is alles goed.


Pag. 49 van 56


Sonja Braafhart

SUCCES

Wat is eigenlijk de betekenis van “falen”? Betekent falen dat iets niet verliep zoals als jij dat had gehoopt of wilde? Als we ervan uit gaan dat elke ervaring een succes is, dan is iedere ervaring altijd volmaakt. Iets wat niet de eerste keer lukt, is niet per definitie falen. Een galopswissel leren is bijvoordeeld niet iets wat we van de één op de andere dag kunnen leren, Door te oefenen en te herhalen komen we steeds dichter bij het eindproduct. Het voelen waar het in de buurt komt, het ontwikkelen van je timing en het juist belonen van je paard zorgen ervoor dat je steeds een stukje verder komt. Elkaar begrijpen en aanvoelen, als dat aan de orde is, dan is er toch geen falen? Iedere dag of iedere week dat je een stukje dichter bij de werkelijkelijkheid komt is toch een succes? Misschien wel een groter succes dan het uiteindelijke eindproduct. Ons succes zit in de weg ergens naar toe. Ik noem de weg naar de gallopswissel als voorbeeld, maar het geldt natuurlijk voor alles waar je op dit moment mee bezig bent met je paard of gewoon in je dagelijks leven. Ik ben ervan overtuigd dat het ons geboorterecht is om ons hele leven van het ene succes na het andere te gaan. We denken vaak dat we niet te veel succes kunnen hebben. Dat er na pieken altijd dalen zullen komen. Maar echt, dat is niet het geval. Is het je wel eens opgevallen dat mensen die het succes van het paardrijden hebben ontdekt alleen maar blijven groeien en groeien? Maar dat ook mensen die in een neerwaartse spiraal zitten er ook zomaar niet meer uitkomen? Wij creeëren wat we willen, ook de mate van ons succes. Bij succes denk ik natuurlijk niet alleen aan macht, status en geld, maar het gaat om jouw persoonlijke succes. De mate waarin jij voldoening haalt uit jezelf en gelukkig bent. Dat jij succes hebt in het bereiken van je eigen doelen. Als dit niet het geval is, zijn we niet in contact met onze aangeboren vermogens of we herkennen onze succesen niet of we geloven niet dat dit de © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 50 van 56


Sonja Braafhart

waarheid voor ons. Dit laatste zie ik in de praktijk dagelijks gebeuren. Bijvoordeeld iemand heeft gesoliciteed naar een droombaan, maar zegt er vervolgens achteraan; “ Maar ik zal het wel niet worden”. Als ik met Schweppes aan het rijden ben, dan hoor ik regelmatig langs de kant zeggen; “Ik wilde dat ik zo kon rijden met mijn paard, maar ja...” We vergeten dat we onze innerlijke gedachte en overtuigingen ons perfect uitbeelden. We missen de innerlijke overtuiging dat we verdienen wat we willen! Op de een of andere manier is de weg naar ons onwaardig voelen veiliger.Stop daar mee, het is eeuwig zonde. Moedig jezelf aan om het beste uit jezelf en uit je leven te halen. Schweppes is daarin mijn grote voorbeeld. Toen hij op De Maesberg kwam viel hij niet op. Geen enkele sprankeling van zelfvertrouwen en levensvreugde was van hem af te lezen. Hij voelde zich echt onwaardig. De weg van toen naar nu, leek op dat moment onmogelijk. De kracht van niet achterom kijken, niet vooruit kijken, maar het allebeste maken van het huidige moment heeft Schweppes verandert in een stoer, krachtig en zelfverzekerd paard. Vier jaar geleden viel hij niet op, nu kan je niet meer om hem heen want hij zorgt wel dat hij opvalt. Schweppes is geen uitzondering, want is het geen valkuil van ons allemaal om te veel achterom of te veel vooruit te kijken? De kracht zit hem in het huidige moment! Als we het huidige moment aanmoedigen, zitten we op het juiste leermoment. Het paard nu belonen voor iets wat hij gisteren goed gedaan heeft, zal geen resultaat hebben. Shen, mijn dochter, had vorige week haar eerste streetdance les. De laatste 10 minuten mocht ik als ouder even mee kijken. Ik had zo veel bewondering voor wat ze in zoʼn korte tijd geleerd had. Ze stroomde in, in een groep die al langer met elkaar danste, dus het tempo lag behoorlijk hoog, ik zou al lang met mijn benen in de knoop hebben gezeten. De leraar was na afloop erg enthousiast over Shenʼs bewegingen en lenigheid. Supertrots ben ik natuurlijk op haar, het is ook een genot om naar haar te kijken. Maar weet je wat ze na een korte stilte tegen me zei in de auto? “Eigenlijk moet ik het ook zonder spiegel kunnen...” Dit was een opmerking die mij enorm raakte. Shen is een perfectionist, en een perfectionist ziet vaak zijn zijn eigen succes niet . Als we onszelf normen stellen waar we nog helemaal niet aan toe zijn, dan zullen we altijd falen voor ons gevoel. Als ik als moeder wel enorm veel succes en talent zie, dan doet het pijn als het kind zelf niet trots kan zijn op zichzelf. Bij paarden zien we dat ook gebeuren. Zij kunnen bij voorbaat al aangeven als er een nieuwe oefening aangeleerd gaat worden:“ Ik doe het niet, want ik kan het niet en ik wil het geloof ik ook niet!!“ Met de juiste motivatie, duidelijkheid en dosering komt het paard er toch achter dat hij het kan en gaat uiteindelijk genieten van zijn kunnen. Iedere trainer kan zijn paard laten presteren, alleen een goede trainer kan ervoor zorgen dat zijn paard wil presteren en daar ook werkelijk mentaal van kan groeien. Of je jezelf nu een beperking oplegt, doordat je een perfectionist bent of omdat je jezelf onwaardig voelt of omdat je denkt dat je minder bent dan anderen, je kunt nu een begin maken met het creeëren van een succespatroon. Het maakt niet uit op welk gebied je meer succes wilt hebben, het principe gaat altijd op. De eerste stap is de “zaadjes” van succes te planten. Om deze zaadjes te laten uitgroeien tot overweldigende planten kunnen we succes affirmaties gebruiken. Herprogrammeer jouw onderbewuste zodat je vanaf nu alleen nog maar genoegen neemt met datgene waar jij gelukkig van wordt.


Pag. 51 van 56


Sonja Braafhart

Maak een keuze uit een affirmatie waar jij je in kunt vinden en zeg deze de hele dag door tegen jezelf. Kies na een paar dagen een andere affirmatie uit en werk daar ook een paar dagen mee.

Het universum geeft me alle ideeen die ik kan gebruiken. Alles wat ik aanraak wordt een succes. Er is genoeg voor iedereen, ook voor mij. Ik vestig een nieuw succesbewustzijn. Als een magneet trek ik al het goede aan. Rijkdom komt in alle vormen naar me toe. Er zijn overal fantastische mogelijkheden voor mij. Sta deze ideeen toe je bewustzijn te vullen. Maak je niet druk over de manier waarop je het voor elkaar krijgt, de kansen komen vanzelf op je pad. Vertrouw op de intelligentie en de kracht in jezelf.

Je verdient het om succes te hebben in je leven, op welk gebied dan ook!


Pag. 52 van 56


Sonja Braafhart

TOT SLOT

Het lastige moment is aangebroken. Bepalen wanneer de reis ten einde is. Ik denk dat de uitstap nu lang genoeg is geweest. Het is tijd om naar huis te gaan. Ik hoop dat je onderweg voldoende inspriratie hebt opgedaan voor jezelf, zodat je nu in staat bent om jezelf kritische vragen te stellen. Dat je grip hebt gekregen op je eigen denkpatroon en dat je zo situaties naar je eigen hand kunt gaan zetten. Voordat ik af ga sluiten wil ik je nog wel even waarschuwen. Want hoeveel mensen komen er niet terug van vakantie, helemaal uitgerust en vol nieuwe ideeen, maar zijn binnen twee dagen weer in een hun oude patroon teruggevallen? Als je iets nieuws wilt leren, dan is het nodig om te oefenen in de praktijk. Herhalen, herhalen, herhalen, zorgt ervoor dat we ons iets eigenmaken. Zo is het ook met het Vernieuwende Paardrijden. Het is een mentaal systeem, een systeem waarvan we denken; ʼO ja, dat weet ik wel”, maar als we het boek dicht slaan, vallen we van de ene valkuil in de andere. Het Vernieuwende Paardrijden is een denkpatroon waar bij je je onderbewuste eigenlijk moet herprogrammeren en dat is niet eenvoudig. Naast dit Ebook heb ik daarom ook een Ecursus ontwikkeld om jou verder te helpen. Deze cursus duurt vier maanden. Iedere twee weken krijg je van mij theorie en oefeningen doorgemaild. Dit zowel in een persoonlijke video van mij als in een PDF bestand. Je kan daardoor op twee manieren de stof tot je door laten dringen; kijkend en luisterend naar mijn video en daarnaast kan je het Pdf bestand gebruiken als naslagwerk. Na twee weken krijg je automatisch het volgende deel doorgemaild. Zo volgen er maar liefst acht delen! Doordat je vier maanden lang met deze denkmaterie bezig bent, ben je daarna in staat om door jou eigen gecreeërde gedachten de werkelijkheid te creeëren, die jij wilt. © 2011 sonjabraafhart.nl

Pag. 53 van 56


Sonja Braafhart

Leer jezelf krachtiger worden in je “zijn”, laadt je je innerlijke batterij op en ervaar je hoe het is om je hart te kunnen en durven openen waardoor je op de weg van liefde komt i.p.v. beperkingen en stress. En je paard? Die groeit vanzelf met je mee!

Ik zie er naar uit om samen met jouw het programma van het Vernieuwende Paardrijden te doorlopen.

Sonja Braafhart


Pag. 54 van 56



Sonja Braafhart

Pag. 55 van 56



Sonja Braafhart

Pag. 56 van 56

Het Vernieuwende Paardrijden He

Recommend Documents