Het gezin Vreugde, gave en opgave
Drie delen 1.
Wat is het huwelijk en het gezin in Gods plan?
2.
Problemen met huwelijk en gezin
3.
Preventie en oplossingen
I. Wat is het huwelijk? De oorsprong van man vrouw; voortplanting
Huidig mensbeeld: Evolutie en seksuele selectie
In de hele dierenwereld: natuurlijke band tussen seksualiteit en voortplanting
Monogamie en trouw bij sommige diersoorten
Oorsprong van het christelijk huwelijk
Gen. 1,26 “En God zei: ‘Nu gaan Wij de mens maken, als beeld van Ons, op Ons gelijkend; hij zal heersen over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, over de tamme dieren, over alle wilde beesten en over al het gedierte dat over de grond kruipt.’ [27] En God schiep de mens als zijn beeld; als het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen. [28] God zegende hen, en God sprak tot hen: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk; bevolk de aarde en onderwerp haar; heers over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, en over al het gedierte dat over de grond kruipt
2,18 God, de HEER, dacht: Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal een helper voor hem maken die bij hem past. [19] Toen vormde hij uit aarde alle in het wild levende dieren en alle vogels, en hij bracht die bij de mens om te zien welke namen de mens ze zou geven: zoals hij elk levend wezen zou noemen, zo zou het heten. [20] De mens gaf namen aan al het vee, aan alle vogels en alle wilde dieren, maar hij vond geen helper die bij hem paste. [21] Toen liet God, de HEER, de mens in een diepe slaap vallen, en terwijl de mens sliep nam hij een van zijn ribben weg; hij vulde die plaats weer met vlees. [22] Uit de rib die hij bij de mens had weggenomen, bouwde God, de HEER, een vrouw en hij bracht haar bij de mens. [23] Toen riep de mens uit: ‘Eindelijk een gelijk aan mij, mijn eigen gebeente, mijn eigen vlees, een die zal heten: vrouw, een uit een man gebouwd.’ [24] Zo komt het dat een man zich losmaakt van zijn vader en moeder en zich hecht aan zijn vrouw, met wie hij één van lichaam wordt. [25] Beiden waren ze naakt, de mens en zijn vrouw, maar ze schaamden zich niet voor elkaar.’”
Onverbreekbaarheid van het christelijk huwelijk
Mt. 19,1 “Toen Jezus deze woorden beëindigd had, vertrok Hij uit Galilea en ging Hij naar het gebied van Judea, aan de overkant van de Jordaan. [2] Veel mensen volgden Hem, en Hij genas hen. [3] Er kwamen farizeeën op Hem af om Hem op de proef te stellen. Ze zeiden: ‘Is het een man geoorloofd zijn vrouw te verstoten om een willekeurige reden?’ [4] Hij gaf ten antwoord: ‘Hebt u niet gelezen dat de schepper hen vanaf het begin mannelijk en vrouwelijk heeft gemaakt? [5] En dat Hij gezegd heeft: Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één zijn? [6] Ze zijn dus niet meer twee, maar één. Dus, wat God heeft verbonden, moet de mens niet scheiden.’ [7] Ze zeiden Hem: ‘Waarom heeft Mozes dan bevolen haar te verstoten door haar een scheidingsakte te geven?’ [8] Hij zei hun: ‘Omdat u verstokt van hart bent, heeft Mozes u toegestaan uw vrouw te verstoten, maar dat was niet zo vanaf het begin. [9] Maar Ik zeg u: wie zijn vrouw verstoot, behalve in het geval van ontucht, en met een ander trouwt, pleegt echtbreuk.’ [10] Zijn leerlingen zeiden Hem: ‘Als het zo is tussen man en vrouw, is het beter om niet te trouwen.’ [11] Maar Hij zei: ‘Niet allen begrijpen dat woord, alleen zij aan wie het gegeven is. [12] Want er zijn eunuchen die zo uit de moederschoot geboren zijn, en er zijn eunuchen die door de mensen zo gemaakt zijn, en er zijn eunuchen die zichzelf zo gemaakt hebben omwille van het koninkrijk der hemelen. Wie dat kan, moet het begrijpen.’”
Kenmerken van christelijk huwelijk
Ef. 5,21 “Aanvaard elkaars gezag uit eerbied voor Christus. [22] Vrouwen, erken het gezag van uw man als dat van de Heer, [23] want een man is het hoofd van zijn vrouw, zoals Christus het hoofd is van de kerk, het lichaam dat hij gered heeft. [24] En zoals de kerk het gezag van Christus erkent, zo moeten vrouwen in ieder opzicht het gezag van hun man erkennen. [25] Mannen, heb uw vrouw lief, zoals Christus de kerk heeft liefgehad en zich voor haar heeft prijsgegeven [26] om haar te heiligen, haar te reinigen met water en woorden [27] en om haar in al haar luister bij zich te nemen, zodat ze zonder vlek of rimpel of iets dergelijks zal zijn, heilig en zuiver. [28] Zo moeten mannen hun vrouw liefhebben, als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. [29] Niemand haat ooit zijn eigen lichaam, integendeel: men voedt en verzorgt het, zoals Christus de kerk, [30] want dat is zijn lichaam en wij zijn de ledematen. [31] ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn.’ [32] Dit mysterie is groot – en ik betrek het op Christus en de kerk. [33] Maar ook voor elk van u geldt dat ieder zijn vrouw moet liefhebben als zichzelf, en dat een vrouw ontzag moet hebben voor haar man. 6,1 Kinderen, gehoorzaam je ouders in de Heer; zo hoort het. [2] Eer uw vader en uw moeder, zo luidt het eerste gebod waaraan een belofte is verbonden, [3] opdat het u goed mag gaan en u lang mag leven op aarde. [4] En u, vaders, verbitter uw kinderen niet, maar voed ze op met christelijke tucht en vermaning.”
Het huwelijk als Sacrament Gaudium et spes 48
De heiligheid van huwelijk en gezin
De diepe levens- en liefdesgemeenschap van de gehuwden, die door de Schepper is ingesteld en waaraan Hij eigen wetten heeft gegeven, komt tot stand door het huwelijksverbond, d.i. door een persoonlijke onherroepelijke toestemming. Zo ontstaat uit de menselijke akt, waardoor de echtgenoten zich aan elkaar schenken en elkaar ontvangen, ook voor de menselijke samenleving het instituut, dat zijn stabiliteit ontleent aan Gods ordening. Omdat deze heilige band het welzijn zowel van echtgenoten en kinderen als van de samenleving beoogt, is hij niet afhankelijk van menselijke willekeur. Want God zelf is de maker van het huwelijk, dat verschillende waarden en doelstellingen heeft, die alle van het grootste belang zijn voor de instandhouding van het menselijk geslacht, voor de persoonlijke vervolmaking en de eeuwige bestemming van de afzonderlijke leden van het gezin, voor de waardigheid, de stabiliteit, de vrede en de voorspoed van het gezin zelf en van heel de menselijke samenleving. Krachtens hun natuurlijke aard zijn het instituut van het huwelijk en de huwelijksliefde gericht op het voortbrengen en opvoeden van kinderen, en ze vinden hierin als het ware hun hoogtepunt en bekroning. En zo geven man en vrouw, die door het huwelijksverbond "niet langer twee zijn, maar één vlees” (Mt. 19, 6), elkaar hulp en dienstbetoon door de innige verbondenheid van hun persoon en hun activiteit; zo ervaren zij de zin van hun eenheid en verdiepen deze steeds meer.
Deze innige verenging, als zijnde het zich wederzijds wegschenken van twee personen, en eveneens het welzijn van de kinderen, vereisen de algehele trouw van de echtgenoten en hun onverbreekbare eenheid. Christus de Heer heeft zijn overvloedige zegen geschonken aan deze liefde met haar vele aspecten, die ontsprongen is aan de goddelijke liefdesbron en gevormd naar het model van zijn eenheid met de Kerk. Want gelijk God eens het initiatief nam tot een verbond van liefde en trouw met zijn volk, zo komt nu de Verlosser der mensen, de Bruidegom van de Kerk, door het sacrament van het huwelijk tegemoet aan de christelijke echtgenoten. Hij blijft met hen, opdat de echtgenoten elkaar door hun wederzijdse overgave zouden liefhebben in eeuwige trouw, zoals Hij zelf de Kerk heeft liefgehad en zich voor haar heeft overgeleverd. De echte huwelijksliefde wordt opgenomen in de goddelijke liefde en wordt gericht en verrijkt door de verlossende kracht van Christus en de heilbrengende werkzaamheid van de Kerk, opdat de echtgenoten veilig en zeker de weg zouden vinden naar God en hulp en kracht ontvangen in hun sublieme taak van vader en moeder. Daarom worden de christelijke echtgenoten door een bijzonder sacrament gesterkt en als het ware gewijd met het oog op de plichten en de waardigheid van hun staat.
Doordat zij uit de kracht van dit sacrament hun taak in huwelijk en gezin vervullen in de geest van Christus, die heel hun leven doordringt van geloof, hoop en liefde, verwezenlijken zij steeds meer hun persoonlijke volmaaktheid en hun wederzijdse heiliging; en daardoor brengen zij samen eer aan God. Gesteund door het voorbeeld van hun ouders en het gebed in het gezin, zullen de kinderen en ook alle huisgenoten gemakkelijker openstaan voor echte menselijkheid en de weg vinden naar het heil en de heiligheid. Wat de echtgenoten betreft, die bekleed zijn met de waardigheid en de taak van het vaderschap en het moederschap: zij moeten nauwgezet de plicht van opvoeding vervullen, die op hen allereerst rust, vooral die van de godsdienstige opvoeding.
De kinderen van hun kant dragen als levende leden van het gezin op hun eigen wijze bij tot de heiliging van de ouders. Met dankbaarheid, piëteit en vertrouwen zullen zij de weldaden van hun ouders beantwoorden en als goede kinderen hen bijstaan in hun tegenspoed en in de eenzaamheid van hun oude dag. De weduwstaat, moedig aanvaard als voortzetting van de echtelijke roeping, moet door iedereen worden gerespecteerd.
Het gezin moet van zijn eigen geestelijke rijkdom edelmoedig meedelen aan andere gezinnen. Dan zal het christelijk gezin, als voortkomend uit het huwelijk, dat een beeld is van en een deelname aan het liefdesverbond tussen Christus en de Kerk, aan allen laten zien de levende aanwezigheid van de Verlosser in de wereld en de ware aard van de Kerk, en dit zowel door de liefde van de echtgenoten, hun edelmoedige vruchtbaarheid, hun eenheid en trouw als door de liefdevolle samenwerking van alle gezinsleden.
Verantwoord ouderschap Gaudium et spes, 50
Het huwelijk en de huwelijksliefde zijn krachtens hun aard gericht op het voortbrengen en opvoeden van kinderen. De kinderen vormen immers het kostbaarste geschenk van het huwelijk en zij dragen niet weinig bij tot het geluk van de ouders zelf. God zelf, die gezegd heeft: „Het is niet goed voor de mens, dat hij alleen blijft” (Gen. 2, 18), en „die in het begin hen als man en vrouw gemaakt heeft” (Mt. 19, 4), heeft de mens op bijzondere wijze deelgenoot willen maken aan zijn scheppingswerk; daarom zegende Hij man en vrouw en sprak tot hen: „Weest vruchtbaar en vermenigvuldigt u” (Gen. 1, 28).
Dientengevolge hebben de ware beleving van de huwelijksliefde en heel de daaruit voortvloeiende structuur van het gezinsleven tot doel, zonder dat men daarom de andere doeleinden van het huwelijk mag onderschatten, aan de echtgenoten de edelmoedige bereidheid te geven om samen te werken met de liefde van de Schepper en Verlosser, die door hen zijn gezin voortdurend uitbreidt en verrijkt. In de opdracht het menselijk leven door te geven en hun kinderen op te voeden, hetgeen als de eigen zending van de echtgenoten moet worden beschouwd, weten zij zich medewerkers van de liefde van God, de Schepper, en als het ware zijn tolken.
Zij zullen dus hun taak met menselijke en christelijke verantwoordelijkheid vervullen; en in een geest van volgzame eerbied jegens God en in gezamenlijk beraad en met gezamenlijke inspanning zullen zij zich een goed gefundeerd oordeel trachten te vormen, daarbij rekening houdend zowel met hun eigen welzijn als met dat van hun reeds geboren en toekomstige kinderen. Zij zullen daarbij ook letten op de materiële en geestelijke factoren van hun tijd en van hun situatie, en tenslotte zullen zij daarbij rekening houden met het welzijn van het gezin van de burgerlijke samenleving en ook van de Kerk.
In laatste instantie zijn het de echtgenoten zelf, die dit oordeel voor het aanschijn van God moeten vormen. Wat hun wijze van handelen betreft: de christelijke echtgenoten moeten wel weten, dat zij niet naar eigen willekeur kunnen handelen, maar zich altijd moeten laten leiden door hun geweten, hetwelk zich moet richten naar de goddelijke wet zelf, in volgzaamheid jegens het kerkelijk leerambt, dat die wet gezagvol vertolkt in het licht van het Evangelie. Deze goddelijke wet toont de echtgenoten de volle betekenis van de huwelijksliefde, beschermt haar en voert haar tot haar echt menselijke voltooiing. Dan zullen de christelijke echtgenoten, wanneer zij, vertrouwend op Gods Voorzienigheid en in een geest van offerbereidheid (Vgl. 1 Kor. 7, 5) hun taak van voortplanting met edelmoedige, menselijke en christelijke verantwoordelijkheid vervullen, de Schepper verheerlijken en streven naar de volmaaktheid in Christus. Onder de echtgenoten, die aldus de hun door God toevertrouwde taak volbrengen, verdienen bijzonder vermeld te worden degenen, die na gemeenschappelijk en rijp overleg, grootmoedig ook een groot aantal kinderen willen aanvaarden en waardig willen opvoeden.
Het huwelijk is echter niet alleen ingesteld voor de voorplanting, maar zijn aard zelf als onontbindbaar verbond tussen personen en het welzijn van de kinderen vereisen, dat ook de wederzijdse liefde van de echtgenoten zich uit op de juiste manier, steeds toeneemt en rijper wordt. Vandaar dat, ook als er geen kinderen zijn, ondanks het vaak zo vurig verlangen van de echtgenoten, het huwelijk blijft bestaan als gemeenschap en verbondenheid van heel het leven, en zijn waarde en onontbindbaarheid behoudt.
Verantwoord ouderschap Humanae vitae (1968), 10
De echtelijke liefde verlangt derhalve van de echtgenoten, dat zij zich terdege bewust zijn van hun opdracht tot verantwoord ouderschap, waarop men heden ten dage met het volste recht zoveel nadruk legt en waarvan een juist begrip dan ook noodzakelijk is. Het dient dus te worden beschouwd vanuit verschillende, gerechtvaardigde gezichtshoeken, die onderling met elkaar in verband staan.
Vooreerst, met betrekking tot de biologische processen, betekent verantwoord ouderschap kennis en eerbiediging van de functies. hiervan; want in het vermogen om nieuw leven te verwekken, ontdekt de menselijke rede biologische wetten die deel uitmaken van de menselijke persoon.
Vervolgens, wat de instincten en hartstochten betreft, betekent verantwoord ouderschap de noodzakelijke beheersing die verstand en wil daarover moeten uitoefenen.
Voor wat de fysieke, economische, psychologische en sociale omstandigheden aangaat, kan men zeggen, dat diegenen verantwoord ouderschap uitoefenen die ofwel het weloverwogen en edelmoedig besluit nemen om een groot gezin te stichten, ofwel, om ernstige redenen en met inachtneming van de voorschriften van de moraal, voor een bepaalde of een onbepaalde tijd de geboorte van een kind besluiten te vermijden.
Verder brengt het verantwoord ouderschap waarover wij spreken vooral een nieuwe, diepe verhouding mee tot de objectieve morele orde die door God is ingesteld en waarvan het rechtschapen geweten de getrouwe tolk is. De opdracht tot verantwoord ouderschap houdt dus in, dat de echtgenoten hun verplichtingen erkennen tegenover God, tegenover zichzelf, tegenover hun gezin en tegenover de maatschappij, met behoud van de juiste rangorde van waarden.
Bij de taak het leven over te dragen, staat het hun bijgevolg niet volkomen vrij naar eigen goeddunken te handelen, alsof zij op geheel eigen en vrije wijze zouden mogen bepalen, welke weg voor hen verantwoord is; zij zijn daarentegen verplicht hun gedrag in overeenstemming te brengen met de bedoeling van de goddelijke Schepper, die in het wezen van het huwelijk en van de huwelijksdaad ligt uitgedrukt en die door het onafgebroken onderricht van de Kerk wordt verkondigd.
Eenheid en voortplanting niet te scheiden
11. De daden waarbij de echtgenoten zich innig en kuis verenigen en waardoor het menselijk leven wordt overgedragen, zijn, zoals het jongste concilie dit heeft geformuleerd, zedelijk goed en edel. Zij houden niet op gewettigd te zijn, wanneer men mag verwachten, dat zij door oorzaken die buiten de wil van de echtgenoten liggen onvruchtbaar zullen zijn, omdat zij er immers op gericht blijven de vereniging van de echtgenoten tot uitdrukking te brengen en te versterken. De ervaring leert trouwens, dat in feite niet iedere echtelijke ontmoeting tot nieuw leven leidt. Want God heeft in Zijn wijsheid de natuurlijke wetten en perioden van de vruchtbaarheid zo vastgesteld, dat deze reeds vanuit zichzelf tussenpozen doen ontstaan tussen de opeenvolgende geboorten. Evenwel, wanneer de Kerk de mensen aanspoort de voorschriften van de natuurwet in acht te nemen, die zij door haar onafgebroken onderricht uitlegt, dan leert zij, dat elke huwelijksdaad per se open moet blijven voor de overdracht van het menselijk leven.
12. Deze leer, die door het kerkelijk leergezag herhaaldelijk is uiteengezet, berust op de onverbrekelijke band, die God heeft vastgesteld en die de mens niet uit eigen beweging kan breken, tussen de beide betekenissen die in de huwelijksdaad liggen besloten: eenwording en voortplanting. Immers, terwijl de huwelijksdaad man en vrouw op de meest innige wijze verenigt, stelt zij hen door haar innerlijke structuur in staat om nieuw leven te verwekken, volgens de wetten die in de natuur zelf van de man en van de vrouw staan geschreven. Alleen wanneer deze beide wezenlijke aspecten, namelijk de eenwording en de voortplanting, bewaard blijven, behoudt de huwelijksdaad ten volle haar zin van wederzijdse en echte liefde en haar gerichtheid op de zeer verheven roeping van de mens tot het ouderschap. Wij zijn van mening, dat de mens van onze tijd meer dan ooit in staat is om in te zien, hoezeer deze leer overeenstemt met de menselijke rede.
Natuurlijke geboortenregeling Hv, 16
Tegen deze leer van de Kerk inzake de huwelijksmoraal werpt men heden ten dage echter op, zoals wij hierboven hebben aangegeven, dat het een recht en een plicht is van de menselijke rede om de krachten die de irrationele natuur haar aanbiedt te bedwingen en ze te ordenen op een doel dat met het menselijk welzijn overeenstemt. Welnu, sommigen vragen zich af, of het, wat het onderhavig probleem aangaat, in heel wat gevallen niet redelijk zou zijn om een kunstmatige geboorteregeling toe te passen, wanneer rust en harmonie van het gezin daardoor beter worden gewaarborgd en wanneer daardoor passender voorwaarden worden verkregen voor de opvoeding van de reeds geboren kinderen. Op deze vraag dient duidelijk te worden geantwoord: de Kerk is de eerste om het gebruik van het menselijk verstand toe te juichen en aan te bevelen bij een activiteit die de met rede begaafde mens zo nauw met zijn Schepper verbindt; maar zij verklaart, dat dit dient te geschieden met eerbiediging van de door God ingestelde orde. Wanneer de lichamelijke of geestelijke situatie van de echtgenoten of uiterlijke omstandigheden dus rechtmatige redenen geven om de opeenvolgende geboorten met langduriger tussenpozen te doen plaatsvinden, dan is het de echtgenoten volgens de leer van de Kerk geoorloofd om rekening te houden met de natuurlijke perioden die aan de voortplantingsfuncties inherent zijn, teneinde slechts in de onvruchtbare perioden huwelijksomgang te hebben en de geboorten daardoor zo te regelen, dat de zedenleer die wij zojuist hebben uiteengezet geen geweld wordt aangedaan.
De Kerk blijft zichzelf in haar leer getrouw, wanneer zij het voor de echtgenoten geoorloofd oordeelt om rekening te houden met de onvruchtbare perioden en wanneer zij als steeds ongeoorloofd het gebruik verwerpt van middelen die rechtstreeks tegen de conceptie ingaan, ook al wordt deze laatste handelwijze ingegeven door motieven die eerlijk en ernstig kunnen schijnen. In werkelijkheid bestaat er tussen deze twee gevallen een wezenlijk verschil: in het eerste geval maken de echtgenoten op rechtmatige wijze gebruik van de natuurlijke ordening; in het andere geval beletten zij het natuurlijk verloop van de voortplantingsorde. Ook al kan men niet ontkennen, dat de echtgenoten in beide gevallen met uitdrukkelijke wederzijdse instemming en om aanvaardbare redenen verdere kinderen willen uitsluiten en zekerheid proberen te krijgen, dat er geen kinderen meer zullen worden geboren, niettemin dient men tegelijk toe te geven, dat de echtgenoten zich alleen in het eerste geval, zo dikwijls als een nieuwe zwangerschap om rechtmatige redenen ongewenst is, in de vruchtbare perioden van huwelijksomgang weten te onthouden, terwijl zij daarentegen in de onvruchtbare perioden huwelijksomgang hebben om elkaar hun liefde te bewijzen en hun belofte van trouw te beschermen; door zo'n gedrag leveren zij het bewijs van een waarachtig en volkomen eerlijke liefde.
Gemeenschappelijke opvoeding van de kinderen Gaudium et spes nr. 52
Men zou het gezin een leerschool kunnen noemen voor een rijkere ontplooiing van de menselijkheid. Wil echter het gezin de volheid van zijn leven en zijn zending bereiken, dan is nodig: een liefvolle eenheid van geest, gemeenschappelijk overleg van de echtgenoten en ijverige samenwerking van de ouders bij de opvoeding van hun kinderen.
Een actieve aanwezigheid van de vader is voor de vorming van de kinderen van het hoogste belang; maar ook aan de huiselijke zorgen van de moeder, waaraan vooral de jongere kinderen zozeer behoefte hebben, moet men alle kansen geven, zonder dat daardoor de rechtmatig sociale vooruitgang van de vrouw te kort mag worden gedaan.
De kinderen moeten zó opgevoed, dat zij als volwassenen in staat zijn, met volledig verantwoordelijkheidsbesef hun roeping, eventueel ook een religieuze roeping, te volgen en een levensstaat te kiezen, en dat zij, wanneer zij trouwen, een eigen gezin kunnen stichten onder gunstige morele, sociale en economische omstandigheden. Op de ouders of voogden rust de taak, de jonge mensen, bij de stichting van een gezin, met wijze raad bij te staan, waaraan dezen ook graag gevolg moeten geven; zij moeten er zich wel voor wachten, hen direct of indirect tot een huwelijk te dwingen of hun een bepaalde levenspartner op te dringen.
Op deze manier vormt het gezin, waarin verschillende generaties elkaar ontmoeten, en elkaar helpen om tot een diepere wijsheid te komen en om de rechten van de personen harmonisch te verbinden met de andere eisen van het sociale leven, werkelijk het fundament van de samenleving. Daarom hebben allen, die invloed uitoefenen op de gemeenschap en op de sociale groeperingen, de plicht om het huwelijk en het gezin daadwerkelijk te steunen.
De burgerlijke overheid beschouwe het als haar heilige plicht de ware aard van huwelijk en gezin te erkennen, beide te beschermen en te helpen, de openbare zedelijkheid te verdedigen en de welvaart van het gezin te bevorderen.
Het recht van de ouders op de voortplanting en op de opvoeding van de kinderen binnen hun gezin moet gewaarborgd worden. Door een vooruitziende wetgeving en door verschillende initiatieven dienst ook aan hen, die het geluk van een gezin moeten missen, bescherming en geëigende hulp te worden geboren.
Opvoeding en geloofsopvoeding Gravissimum educationis nr. 3
De opvoedingstaak van ouders, maatschappij en Kerk
Omdat de ouders het leven hebben geschonken aan hun kinderen, hebben zij de ernstige verplichting, hen op te voeden, en daarom zijn zij de eerste en voornaamste opvoeders van de kinderen.
Dit opvoedingswerk van de ouders is zó belangrijk, dat, waar het ontbreekt, het nauwelijks kan worden vervangen. Want de ouders moeten in het gezinsleven zulk een sfeer scheppen van liefde en eerbied jegens God en de mensen, dat zich daarin de volledige opvoeding van de kinderen, in persoonlijk en maatschappelijk opzicht, gemakkelijk kan ontplooien. Het gezin is derhalve de eerste leerschool voor de maatschappelijke deugden, die geen enkele gemeenschap kan missen. Maar vooral in het christelijk gezin, dat onder de genade en de opdracht staat van het huwelijkssacrament, moeten de kinderen vanaf hun vroegste jeugd God leren kennen en vereren, en de naaste leren liefhebben, overeenkomstig het geloof, dat zij in het Doopsel hebben ontvangen. Hier ervaren zij voor het eerst, wat een gezonde menselijke gemeenschap betekent, en wat de Kerk is. Door het gezin tenslotte worden zij langzamerhand ingeleid in de burgerlijke samenleving en in het Volk Gods. Laten de ouders zich er dus goed van bewust zijn, hoe belangrijk een echt christelijk gezin is voor het leven en de ontwikkeling van het volk Gods zelf.
FUNCTION OF THE FAMILY SACRED CONGREGATION FOR CATHOLIC EDUCATION EDUCATIONAL GUIDANCE IN HUMAN LOVE
48. Education, in the first place, is the duty of the family, which " is the school of richest humanity". It is, in fact, the best environment to accomplish the obligation of securing a gradual education in sexual life. The family has an affective dignity which is suited to making acceptable without trauma the most delicate realities and to integrating them harmoniously, in a balanced and rich personality.
49. The affection and reciprocal trust which exist in the family are necessary for the harmonious and balanced development of the child right from birth. So that the affective natural bonds which unite parents to children be positive in the highest degree, parents are in pride of place in realizing a peaceful sexual balance, and in establishing a relationship of trust and of dialogue with their, children in a manner appropriate to their age and development.
50. In order to be able to give efficacious guidance, which is necessary for resolving the problems which arise, prior to any theoretical knowledge, adults are to be exemplary in their conduct. Christian parents must know that their example represents the most valid contribution in the education of their children. These, in their turn, can come to certainty that the Christian ideal is a reality experienced within the family itself.
51. Openness and collaboration of parents with other educators who are co-responsible for formation, will positively influence the maturation of young people. The theoretical preparation and the experience of parents will help their children to understand the value and specific role of the reality of man and woman.
52 The full realization of conjugal life and, in consequence, the sanctity and stability of the family, depend on the formation of conscience and on values assimilated during the whole formative cycle of the parents themselves. Moral values seen in the family are transmitted to the children more easily.(38) Among these moral values, respect for life in the womb and, in general, respect for people of every age and condition have great importance. The young must be helped to understand, appreciate and respect these fundamental values of existence.
In view of the importance of these elements for Christian life, and also in the perspective of a divine call to the children to the priesthood or consecrated life, sex education acquires an ecclesial dimension.
NATURE, PURPOSE AND MEANS OF SEX EDUCATION
34. A fundamental objective of this education is an adequate knowledge of the nature and importance of sexuality and of the harmonious and integral development of the person towards psychological maturity, with full spiritual maturity in view, to which all believers are called. To this end, the Christian educator will remember the principles of faith and the different methods of educational aid, taking account of the positive evaluation which actual pedagogy makes of sexuality.
35. In the Christian anthropological perspective, affective-sex education must consider the totality of the person and insist therefore on the integration of the biological, psycho-affective, social and spiritual elements. This integration has become more difficult because the believer also bears the consequences of sin from the beginning.
A true " formation ", is not limited to the informing of the intellect, but must pay particular attention to the will, to feelings and emotions. In fact, in order to move to maturation in affective-sexual life, self control is necessary, which presupposes such virtues as modesty, temperance, respect for self and for others, openness to one's neighbor.
All this is not possible if not in the power of the salvation which comes from Jesus Christ.
36. Also, if the modes are diverse which sexuality assumes in single people, education must first of all promote that maturity which " entails not only accepting sex as part of the totality of human values, but also seeing it as giving a possibility for " offering ", that is, a capacity for giving pure love, altruistic love. When such a capacity is sufficiently acquired, an individual becomes capable of spontaneous contacts, emotional self control and commitment of his free will ".(34)
37. Contemporary pedagogy of Christian inspiration sees in the person being educated, considered in all his or her totality and complexity, the principle subject of education. He or she must be helped to develop capacities for good, above all in a trustworthy relationship. This is very easily forgotten when excessive weight is given to simple information, at the expense of other dimensions of sex education. In education, in fact, a knowledge of new notions is of utmost importance, but enlivened by the assimilation of corresponding values and by a lively grasp of understanding of the personal responsibilities associated with entry into adulthood.
http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/ccatheduc/documents/rc_con_ccatheduc_doc_19831101_sexualeducation_en.html
Het gezin en haar maatschappelijke functie. Familiaris consortio
Het gezinsleven als ervaring van communicatie en deelname
43 Juist deze ervaring van communicatie en deelname die het dagelijkse leven van het gezin moet kenmerken, vertegenwoordigt zijn eerste en fundamentele bijdrage aan de maatschappij. De betrekkingen tussen de leden van de gezinsgemeenschap worden bezield en geleid door de wet van het "om niet" die in allen samen en in ieder afzonderlijk de persoonlijke waardigheid respecteert en begunstigt als enige waardetitel en die milde gastvrijheid, ontmoeting en dialoog wordt alsook belangeloze genegenheid, edelmoedige dienstbaarheid en diepe saamhorigheid.
Zo wordt de bevordering van een ware en rijpe communicatie van personen in het gezin de eerste en onvervangbare school voor sociaal gemeenschapsleven, voorbeeld en stimulans voor de meer uitgebreide maatschappelijke relaties, gekenmerkt door respect, rechtvaardigheid, dialoog en liefde.
Op deze manier vormt het gezin, zoals de synodevaders hebben opgemerkt, de natuurlijke plaats en het meest geschikte middel voor vermenselijking en verpersoonlijking van de maatschappij; het werkt op unieke en diepe wijze mee aan de opbouw van de wereld, want het maakt echt menselijk leven mogelijk, in het bijzonder door de deugden en de "hoogste waarden" in stand te houden en door te geven. Zoals het Tweede Vaticaans Concilie schrijft:
"in de gezinnen ontmoeten de verschillende generaties elkaar en helpen zij elkaar tot een meer volledige menselijke wijsheid te komen en de rechten van de personen in harmonie te brengen met de andere eisen van het maatschappelijke leven".
Tegenover een maatschappij die het risico loopt steeds meer onpersoonlijk en een massa te worden en dus onmenselijk en onmenselijk makend, vanwege de negatieve gevolgen van zoveel vormen van "ontvluchting" - zoals bijvoorbeeld het alcoholisme, de drugs en zelfs het terrorisme -, bezit en verspreidt het gezin nog heden ten dage een geweldige energie die in staat is de mens te ontrukken aan de anonimiteit, hem bewust te laten blijven van zijn persoonswaarde, hem te verrijken met diepe menselijkheid en hem actief met zijn unieke en onherhaalbare aard en karakter in te voegen in het weefsel van de maatschappij.
Maatschappelijke en politieke taak
44 De maatschappelijke taak van het gezin mag zich zeker niet beperken tot voortplanting en opvoeding, ook al vertoont zij daar haar eerste en onvervangbare wijze van presentatie. De gezinnen kunnen en moeten zich zelfs daarom, zowel afzonderlijk als tezamen, wijden aan de vele initiatieven van maatschappelijk dienstbetoon, vooral ten behoeve van de armen en op alle mogelijke manieren ten behoeve van alle personen en situaties die de verzorgings- en bijstandsorganen van de burgerlijke overheid niet kunnen bereiken.
De sociale bijdrage van het gezin aan de maatschappij heeft een eigen specifieke kracht die vraagt om beter gekend en krachtiger bevorderd te worden, vooral naar gelang de kinderen groeien, daar zij metterdaad zoveel mogelijk alle leden van het gezin moet omvatten.
Met name dient gewezen te worden op het steeds groter belang van de gastvrijheid, in al haar vormen, in onze maatschappij, vanaf het openen van de deur van het eigen huis en nog meer van het eigen hart voor de broeders die erom vragen tot aan de concrete inzet om aan ieder gezin een eigen tehuis te verzekeren, als de natuurlijke omgeving voor zijn behoud en groei. Het christelijke gezin is vooral geroepen te luisteren naar de aanbeveling van de apostel: "Beoefent de gastvrijheid" (Rom. 12, 13) en om dus, het voorbeeld van Christus volgend en delend in zijn liefde, de behoeftige broeder werkelijk op te nemen: "Wie een van deze kleinen al was het maar een beker koud water geeft, omdat hij mijn leerling is, voorwaar, Ik zeg u: Zijn loon zal hem zeker niet ontgaan". (Mt. 10,42)
De sociale taak van de gezinnen moet ook behartigd worden in de vorm van politieke activiteit: de gezinnen moeten zich er op de eerste plaats voor inspannen dat de wetten en instellingen van de Staat de rechten en plichten van het gezin niet alleen niet schenden, maar ze ook positief ondersteunen en verdedigen. In deze zin moeten de gezinnen groeien in het bewustzijn dat zij "de hoofdrol spelen" in de zogenaamde "gezinspolitiek" en moeten zij de verantwoordelijkheid op zich nemen voor een omvorming van de maatschappij; anders zullen de gezinnen de eerste slachtoffers zijn van het kwaad dat ze met onverschilligheid hebben willen aanzien. De oproep van het Tweede Vaticaans Concilie de individualistische ethiek van de mensen te overwinnen, slaat daarom ook op het gezin als zodanig.
II. Bedreigingen van het huwelijk Huwelijksontbindingen; door echtscheiding en door overlijden
Onderwerpen_1
Onderwerpen_2
Perioden 1950 1960
1970
Huwelijksontbindingen door echtscheiding
Echtscheidingen
aantal
Huwelijksontbindingen door echtscheiding
Echtscheidingen per 1 000 per 1 000 inwoners inwoners
Huwelijksontbindingen door echtscheiding
Echtscheidingen per 1 000 per 1 000 echtparen echtparen
Huwelijksontbindingen door echtscheiding
Gemiddelde huwelijksduur bij echtscheiding jaar
Huwelijksontbindingen door echtscheiding
Totaal echtscheidingspercentage %
Huwelijksontbindingen door echtscheiding
Gemiddelde leeftijd mannen
jaar
38,4
39,1
Huwelijksontbindingen door echtscheiding
Gemiddelde leeftijd vrouwen
jaar
35,6
36
1980
1990
2000
2008
2009
2010
2011
2012
2013
6462
5672 10317 25735 28419 34650 32236 30779 32544 32510 33273 33636
0,64
0,49
0,79
1,82
1,9
2,18
1,96
1,86
1,96
1,95
1,99
2
3
2,2
3,3
7,5
8,1
9,8
9,3
8,9
9,5
9,5
9,7
9,9
11,2
11,1
11,8
11,9
12,7
12,9
14,2
14,3
14,4
14,5
14,5
14,4
24
28,1
33,9
35,2
34,3
36,2
36,5
37
38,1
38,6
37,7
40,1
41,9
44,8
45,2
45,6
45,8
46
46,2
35,6
35,1
37,2
39
41,8
42,2
42,5
42,7
42,9
43
.
.
.
http://www.cbs.nl/nl-NL/menu/themas/bevolking/faq/specifiek/faq-huwelijksontbindingen.htm
Aanvallen op het gezin… van buiten
Ideologieën
Autonomie en individualisme. Postmoderniteit
“It is legitimate and necessary to ask oneself if this [gay marriage] is not perhaps part of a new ideology of evil, perhaps more insidious and hidden, which attempts to pit human rights against the family and against man. (Johannes Paulus II)
“Het totale aantal homohuwelijken is al jaren stabiel, maar er zijn wel verschillen te zien van jaar op jaar. Dat valt op te maken uit gegevens van het CBS. Zo is het aantal huwelijkssluitingen tussen twee mannen in 2011 gedaald naar 601, terwijl dat het jaar ervoor nog 660 waren. Het aantal huwelijken tussen twee vrouwen is juist gestegen, van 694 in 2010 tot 754 in 2011. Sowieso blijken lesbiennes trouwlustiger dan homo’s: hun aandeel in het totale aantal trouwpartijen is ieder jaar hoger dan dat van hun mannelijke evenknieën. Van alle gesloten huwelijken in Nederland is nog geen 2 procent een trouwpartij tussen mensen van hetzelfde geslacht. Nederland was het eerste land ter wereld dat in 2001 het homohuwelijk invoerde.” http://www.welingelichtekringen.nl/liefde-2/197093/homos-trouwen-amper.html
Katholieke scholen met docenten die niet meer katholiek denken
Gemengd werken. Gemakkelijker andere relaties
Media
Pornoficatie van tv. en internet.
Sexuele opvoeding via tv. (Dr. Corry; spuiten en slikken)
Datingsites (“gelukkig getrouwd”)
Soaps (Vgl. Gal. 5, 19-21) de vruchten van de geest van zelfzucht… ontucht, onreinheid, losbandigheid, afgodendienst, toverij, vijandschap, twist, afgunst, woede, intriges, ruzies, partijdigheid, jaloersheden, drinkgelagen, orgieën en dergelijke dingen meer.
Overal en altijd kunnen werken; geen tijd voor elkaar; geen zondagsrust…
Van binnen: Top tien redenen om te scheiden
Nummer 1: Botsende karakters
In de eerste maanden van een relatie, kijken de geliefden nog door een roze bril. Uiteindelijk gaan de slechte eigenschappen van het karakter van beide een steeds belangrijkere rol spelen. Indien toch blijkt dat de karakters te sterk van elkaar verschillen, heeft de relatie geen kans van slagen. Nummer 2: Eén van de partners heeft een ander gevonden
Hierbij speelt de kwaliteit van de relatie ook vaak een belangrijke rol. Partners die tevreden zijn hun partner, zullen minder snel kiezen voor een affaire. Nummer 3: Partners zijn op elkaar uitgekeken
Huwelijkspartners hebben het vooruitzicht dat ze hun hele leven lang bij elkaar blijven. Zodra er een situatie ontstaat dat één van beide op de ander uitgekeken is, zal het lastig worden om de toekomst verder samen in te vullen. Nummer 4: Onverenigbare toekomstplannen
Er bestaan altijd meningsverschillen over bepaalde zaken, maar sommige zaken zijn zo belangrijk dat de partners hierover wel op één lijn moeten zitten. Hierbij kunt u bijvoorbeeld denken aan een kinderwens, of de wens van één van beide om in het buitenland te gaan wonen. In dit soort zaken kunnen partners geen concessies doen. Nummer 5: Problemen met de gezondheid
Dit is een lastige situatie. Op het moment dat één van de partners ernstig ziek is geworden, is het erg laf om het huwelijk hierom te verbreken. De verlatende partner heeft uiteraard meerdere redenen, maar het blijft lastig uit te leggen. Nummer 6: Geldzorgen
Geld is een onderwerp waar veel ruzies binnen relaties over ontstaan. Dit geldt zeker in het geval er niet veel van aanwezig is. In een huwelijk moeten beide partners het eens zijn over de manier om het geld te besteden. Geldzorgen leggen een zeer grote druk op een relatie. Nummer 7: Seksuele problemen
Ontevredenheid over het seksleven kan een reden zijn om een huwelijk te verbreken. De problemen beginnen mogelijk met het seksleven, maar uiteindelijk zullen hier meer problemen uit voort komen. Nummer 8: Familie en de kinderen
Schoonfamilie is vaak een lastig onderwerp. De aangetrouwde heeft minder begrip voor de gewoonten en ongemakken van de familie van de partner. Ook de eigen kinderen kunnen een grote druk uitoefenen op het huwelijk. Nummer 9: Kinderwens die niet wordt gedeeld
Een kinderwens valt niet te negeren. Een huwelijk waarbij hier verschil van mening over bestaat, heeft geen kans van slagen. Diegene die geen kinderen wenst, kan hierin moeilijk inbinden. Dit geldt nog sterker voor de partner met een kinderwens. Nummer 10: Sociale en culturele verschillen
De verschillen tussen de diverse culturen kan zeer groot zijn. De huwelijkspartners realiseren zich vaak niet dat deze verschillen altijd zullen blijven. De verschillen in het geloof en in het leven in het algemeen, kunnen te groot zijn.
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/87253-top-tien-redenen-om-te-scheiden.html
Anderen: De meest voorkomende redenen om te gaan scheiden:
* Gebrek aan wederzijdse genegenheid (of de vorm van uiting hiervan). Vrouwen willen vaak graag genegenheid of waardering horen of voelen. Mannen geven vaak meer praktische liefde (fietsband plakken, haar auto door de wasstraat halen). Deze man/vrouw verschillen leiden heel vaak tot onbegrip en frustratie. Goed bedoeld maar op den duur een bron van irritatie en onbegrip
* Onvoldoende onderling respect en/of vertrouwen. Grapjes maken ten koste van de ander, de tere punten van je partner gebruiken om het bloed onder de nagels vandaan te halen omdat je jezelf rot voelt. Van tevoren al zeggen dat de partner iets niet kan of gaat volbrengen. Deze ogenschijnlijke futiliteiten kunnen ervoor zorgen dat de grond onder je voeten wegzakt en je niet meer op je partner kunt bouwen of vertrouwen.
* Botsende karakters. Als karakters sterk van elkaar verschillen kan dit een aanvulling zijn, het kan juist ook zorgen voor botsingen of irritatie. Een lekker rustige partner kan in het begin een verademing lijken maar kan uiteindelijk irritaties opleveren omdat ie “nooit initiatief neemt of van de bank af komt”.
* Op elkaar uitgekeken zijn. De “vonk” die er in het begin was is uitgedoofd en weg. Hiervoor is niets in de plaats gekomen.
* Ontrouw / verliefdheid. Vreemdgaan of verliefdheid komt héél vaak voor bij scheidende stellen. De liefde, aandacht van iemand anders kan erg verleidelijk zijn .
* Financiële problemen. Geld is en blijft één van de bekendste redenen om ruzie over te maken binnen een huwelijk. De een wilt sparen, de ander spenden.
* Verschillende of onrealistische verwachtingen. Verwachtingen op de ander projecteren is een veel gehoord probleem. Als de verwachtingen niet realistisch zijn kan er niet aan voldaan worden waardoor dit keer op keer leidt tot afwijzing/frustratie. Je partner kan nooit precies raden wat je wilt dus geven wat je verwacht
* Onverenigbare toekomstplannen. De één heeft een kinderwens, de ander gaat voor carrière. De één wil een latrelatie, de ander wil samenwonen, de één krijgt een baan in het buitenland, de ander wil in het geboortedorp blijven wonen bij familie en vrienden. Soms zijn de toekomstplannen onverenigbaar. En al is er voldoende liefde, als de wegen echt niet samen lopen is dit toch een reden voor een scheiding.
* Anders omgaan met probleemsituaties. Soms hangt er een schaduw over het leven. De huwelijkspartner kan ernstig ziek worden, langdurig werkeloos thuis zitten of er wordt een kind geboren met een handicap. Sommige relaties zijn niet tegen deze druk opgewassen en is de enige uitweg een scheiding.
* Seksuele problemen. Als partners langdurig ontevreden zijn over de kwaliteit of kwantiteit van de seks, of andere seksuele behoeftes/interesses hebben. Dit kan dat een reden zijn om te willen scheiden.
Trek jij voortdurend aan het korste eind binnen je relatie of huwelijk? Heb jij al geruime tijd het akelige gevoel dat je aan het korste eind trekt binnen je relatie of huwelijk? Geeft je partner jou het gevoel dat je niets (waard) bent? Geeft je partner je vrijwel dagelijks jou het gevoel dat je niets bent? Dagelijks? Geeft jouw partner jou het gevoel dat je niets waard bent? •Wat doet dat met jou als je partner jou het gevoel geeft dat je niets waard bent? Welke gevoelens ervaar je als je partner je dagelijks vertelt dat je niets bent? •Je voelt je vernederd, •Je voelt je erg leeg, •Je voelt je lusteloos, •Je gaat je zeer onbeduidend voelen, •Je trekt je terug. Geloof je dat je een nul bent? Als je niet meer meetelt binnen je eigen relatie of huwelijk, als jouw gevoelens en jouw wensen absoluut niet belangrijk zijn, als je eigen partner jou dagelijks vernedert, als je eigen partner je haarfijn dagelijks vertelt dat je niets bent, ga je dat op een zeer kwade dag geloven, ga je op een zeer kwade dag inderdaad voelen als een nul. Gevoelens van vernedering: woede en depressie •Bij het dagelijkse vernederingen te moeten ondergaan door je eigen partner binnen je eigen relatie of huwelijk, zijn er twee manieren waarop men zijn of haar gevoelens van vernedering kan uiten: Woede, Depressie. Hoe erg is de vernedering in jouw relatie of huwelijk? •Een kleine graadmeter: •Denk jij constant om geweld te gebruiken tegen of je partner die jou constant vernederd, of tegen jezelf? •Zou je het liefst vergif in het eten van je partner willen gooien zodat je al die vernederingen niet meer aan hoeft te horen, en denk je daar de hele dag aan? •Breng je, door toedoen van alle vernederingen, vrijwel de gehele dag door in pure woede en in grote razernij? •Breng je, door toedoen van alle vernederingen, vrijwel de gehele dag depressief, terneergeslagen en lamgeslagen door? http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/41221-vernietiging-van-de-relatie-door-vernedering.html
Kenmerk en signaal van een relatie die zeer slecht is: fysiek geweld •Is tijdens jullie relatie, of huwelijk, meerdere keren fysiek geweld voorgekomen en gebruikt? Niet "per ongeluk" eens een keertje, maar echt meerdere keren? Bekijk dan even het volgende rijtje aandachtig, want jouw relatie verkeerd in zeer kritieke toestand: jij zit middenin een zeer slechte relatie: •Is er meerdere keren fysiek geweld gebruikt in jullie relatie, door jou of door je partner? •Zijn er echte blessures ontstaan tijdens het fysieke geweld? •Waren er periodes in jullie relatie dat fysiek geweld constant terugkeerde en voor kwam? •Ben jij, of je partner, geregeld bang geweest voor verwondingen tijdens het fysieke geweld? •Heb jij, of je partner, gevreesd voor je leven tijdens het fysieke geweld? •Heb jij, of je partner, doodsangsten uitgestaan tijdens het fysieke geweld? Mishandeling binnen het huwelijk of relatie •Liefde heeft helemaal niets te maken met fysiek geweld en/of mishandeling binnen het huwelijk of binnen je relatie. Elke relatie waar geregeld fysiek geweld in voorkomt is een relatie zonder liefde. De praktijk leert dat het vaak onmogelijk is om snel weg te kunnen omdat: 1. Er kinderen zijn, 2. Er geen geld is, 3. Er geen onderdak is, 4. Angst bestaat voor nog meer geweld, 5. Angst bestaat om vermoord te worden. De partners die geregeld met fysiek geweld of mishandeling te maken hebben binnen de relatie of huwelijk, weten vaak wel wat het beste voor hen is, maar ze weten (nog) niet hoe ze dat voor elkaar krijgen. Vaak speelt er schaamte mee en soms denken ze zelfs nog verliefd te zijn op de partner die geregeld geweld tegen ze gebruikt. http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/40915-kenmerken-en-signalen-van-een-slecht-huwelijk-ofrelatie.html
Algemene vermaning Gal. 5,13 “Broeders en zusters, u werd geroepen tot vrijheid. Alleen, misbruik de vrijheid niet als een voorwendsel voor een zondig leven, maar dien elkaar door de liefde. [14] Want* de hele wet is vervat in dit ene woord: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. [15] Maar als u elkaar blijft bijten en verscheuren, vrees ik dat u elkaar nog eens zult ombrengen. [16] Ik bedoel dit: leef volgens de Geest, dan zult u niet toegeven aan uw zondige begeerte. [17] Want* de zondige natuur begeert tegen de Geest in en de Geest tegen de zondige natuur in, want ze zijn elkaars tegenstanders, zodat u juist niet doet wat u zou willen doen. [18] Maar als u zich door de Geest laat leiden, staat u niet onder de wet.”
Eens een bedriegster, altijd een bedriegster Een 99-jarige Italiaanse man ontdekte liefdesbrieven van zijn 96-jarige vrouw. En dat waren geen liefdesbrieven met zijn naam erop. De brieven waren afkomstig van een eerdere liefde van de vrouw. Dat de brieven zo’n 60 jaar oud waren maakte de man niets uit. De vrouw kon er niet omheen en gaf toe dat ze een affaire had gehad. Eens een bedriegster, altijd een bedriegster, vond hij aldus USA Today. En dus diende hij de scheidingspapieren alsnog in. Seksverslaafd Scheiden omdat een partner teveel seks wil. Dat klinkt misschien vreemd maar het overkwam een stel uit India. Je zou verwachten dat de man een grotere behoefte had aan seks maar niets is minder waar. In dit geval was het de vrouw die 'buitensporige veel zin had in seks’, aldus de man tegen Huffington Post. Hij vertelde dat de vrouw hem dwong medicijnen te slikken om zijn libido te verhogen. Als hij dat niet zou doen, zou ze bij andere mannen intimiteit zoeken. De twee kwamen er niet uit en gingen uit elkaar. Katten in bed Een Israëlische vrouw was zo dol op katten dat ze er op een dag maar liefst 550 in huis had. De man was hier niet blij mee. Hij kon niet in zijn eigen bed slapen omdat deze bezet was door katten en koken was onmogelijk met de beesten om zich heen, vertelde hij aan Times of Israël. Het echtpaar heeft nog geprobeerd het probleem om te lossen maar de vrouw kon geen afstand doen van haar katten. En daarom besloot de man bij haar weg te gaan. Vreemd koosnaampje Koppels geven elkaar vaak lieve koosnaampjes. Een vrouw uit Saoedi-Arabië kwam erachter dat haar man een wel heel bijzondere naam voor haar had. Ze stond namelijk als ‘Guantanoma’ in zijn telefoon, naar de beruchte Amerikaanse gevangenis. Ze ontdekte het toen ze haar man belde maar zag dat hij zijn telefoon vergeten was. De vrouw was woest en vroeg direct de scheiding aan. De man vertelde tegenover de rechtbank dat hij niet wilde dat iemand zou zien dat zijn vrouw belde en dat ze daarom een andere naam in zijn telefoon had. Het had niets te maken met de manier waarop hij zijn vrouw zag. Dit verhaal ging er bij zijn echtgenote niet in en het 17-jarige huwelijk strandde. Slaapkop Slechts een maand na hun huwelijk zag een Egyptische vrouw het niet meer zitten. De reden? Haar man bleek een enorme slaapkop. “Als hij na het werk naar huis komt, kruipt mijn man in bed om er na vijftien uur weer uit te komen. We hebben niet eens de gelegenheid om te praten, laat staan voor andere dingen”, zei de teleurgestelde vrouw voor de rechtbank. “Voordat we trouwden wist ik echt niet dat hij zo’n slaapkop was”, aldus de vrouw tegen een Arabische krant. De man beweerde dat hij geen ziekte heeft maar gewoon verslaafd is aan slapen. Al dat slapen heeft ervoor gezorgd dat de man en vrouw na een maand huwelijk weer uit elkaar gingen. Andere smaak “Als je niet begrijpt wat deze film zo geweldig maakt, is er iets mis met jou als mens”, zei een Japanse vrouw volgend Metro UK. De vrouw had de film Frozen al een aantal keer gezien vond het geweldig. Daarom nam ze haar geliefde mee naar de film maar die was minder enthousiast. “Vind je dit echt zo’n goede film?”, waren zijn woorden. De vrouw begreep hier niets van en besloot alleen verder te gaan. Papagaai als klikspaan Een Chinese vrouw vond het wel heel verdacht dat haar papagaai ineens woorden zei als: ‘scheiden’, ‘ik hou van je’ en ‘geduld’. De vrouw was net terug van een maand vakantie bij haar ouders toen de papagaai ineens nieuwe woorden kon. De vogel sprak ze elke keer als de telefoon ging en dus nam de vrouw aan dat hij de woorden had geleerd tijdens telefoongesprekken tussen haar man en zijn minnares. Ze twijfelde geen moment en vroeg de scheiding aan, aldus ABC News. Bron: Metro
Slechte communicatie belangrijkste oorzaak scheiding
Slechte communicatie en ontrouw zijn de belangrijkste redenen om te scheiden. Dat blijkt uit de poll die twee weken lang ingevuld kon worden op deze site. 529 bezoekers namen deel aan de poll. Daarvan wees 45% (239 stemmers) slechte communicatie aan als oorzaak van de scheiding. Deze reden staat hiermee met stip op 1.
Een 'goede' tweede in de lijst van redenen om uit elkaar te gaan, is ontrouw. 25% van de stemmen (134 stemmers) gaf ontrouw aan als oorzaak van de scheiding. Op een derde plek staat geld, met 11% van de stemmen (59 stemmers). Verder kon gestemd worden op: emotionele of fysieke mishandeling (9%), stress (4 %), verandering in uiterlijk (2%), drugs- of alcoholgebruik (2%) of werk (1%). Overzee Onderzoek naar scheidingsoorzaken in Engeland, uitgevoerd door Engelse advocaten, laat een wat andere uitkomst zien. De afgelopen twee jaar stond de buitenechtelijke affaire bovenaan de lijst. Op de tweede plek in de lijst van meest voorkomende oorzaken stond de midlifecrisis. Van alle Engelse huwelijken die kapot gaan door overspel, is de man in 78% van de gevallen de boosdoener, tegenover 22% van de vrouwen. Bij scheidingen als gevolg van een midlifecrisis, waren opnieuw de mannen degenen met de crisis (in 93 procent van de gevallen). Volgens advocaat Mark Harper is het echter moeilijk om onderscheid aan te brengen tussen vreemdgaan en een midlifecrisis. Het één is vaak het gevolg van het ander. Het onderzoek is gepubliceerd in de Telegraaf.
http://www.allesoverscheiding.nl/nieuwsberichten/slechte-communicatie-belangrijkste-oorzaak-scheidi/
“I think the world today is upside down. Everybody seems to be in such a terrible rush, anxious for greater development and greater riches and so on. There is much suffering because there is so very little love in homes and in family life. We have no time for our children, we have no time for each other; there is no time to enjoy each other. In the home begins the disruption of the peace of the world.”
“The woman is at the heart of the home. Let us pray that we women realize the reason for our existence: to love and be loved and through this love become instruments of peace in the world.”
“Mother Theresa”
III. Preventie en genezing Voorbereiding om te trouwen Bezitten
we de basis-deugden…?
Bidden
we persoonlijk?
Kennen
we elkaar echt, ook in stress situaties, in religieus opzicht?
Houden
we van elkaar, “till it hurts”?
Hebben
we gezamenlijke visie op toekomst?
Kennen
we ons eigen lichaam? (M.n. de vrouw i.v.m. natuurlijke geboortenregeling). By the way: geweldige wijze om met elkaar in gesprek te komen. Zijn
we in staat ons te beheersen, en creatief te zijn in de liefde?
Kennis
van het geloof. Van het Sacrament van het huwelijk.
Bidden
we samen?
Vragen vóórdat je gaat trouwen… Was er een echte relatie tussen jullie? •Is er ooit een echte relatie geweest tussen jullie, of was er "slechts" een huwelijk met een gemeenschappelijk verleden met (bv) kinderen? •Bekijk het volgende rijtje eens aandachtig en geef eerlijk antwoord: Delen jullie samen gedeelde interesses? Delen jullie samen kinderen? Delen jullie samen een (of meerdere) hobby´s? Denken jullie hetzelfde over (bv) politiek? Hebben (hadden) jullie plezier samen? Denken jullie hetzelfde over de opvoeding van jullie kinderen? Voelde je tijdens jullie relatie verbondenheid met je partner? Was jullie relatie vanaf het begin een goede relatie te noemen? •Ga met je herinneringen terug naar het allereerste begin van jullie relatie. Afgezien dat liefde blind maakt en je partner bekeek met een roze bril, stel jezelf de volgende vragen: Was het begin van jullie relatie goed? Had je twijfels vanaf het allereerste begin van de relatie over je partner? Waren er vanaf het begin ergernissen, irritaties, kritiek en ruzies aanwezig?
Heeft God deze mens aan mij gegeven…?
Ignatius van Loyola, Geestelijke oefeningen
169 INLEIDING OM EEN KEUZE TE DOEN
Bij elke goede keuze moet van onze kant het oog van onze bedoeling helder zijn. Ik moet alleen het doel voor ogen houden waarvoor ik geschapen ben: de lof van God onze Heer en het heil van mijn ziel. Wat ik dus ook kies, het zal mij moeten helpen het doel te bereiken waarvoor ik geschapen ben. Ik moet dus niet het doel ondergeschikt maken aan het middel, maar omgekeerd het middel aan het doel.
Want het komt voor dat velen eerst het huwelijk kiezen, wat een middel is, en pas dan de dienst van God in het huwelijk, terwijl de dienst van God het doel is. Zo zijn er anderen die eerst inkomsten willen hebben en daarna God ermee willen dienen. Zo richten zij zich niet recht op God, maar verlangen dat God zich recht op hun ongeordende gehechtheid richt. Zo maken zij van het middel een doel en van het doel een middel.
Wat zij het eerst zouden moeten nemen, nemen zij het laatst. Want wij moeten als vertrekpunt nemen God te willen dienen, wat het doel is, en pas daarna inkomsten of huwelijk, indien dit beter is voor mij, want dat is het middel tot het doel. Dus niets moet mij bewegen om die middelen te nemen of ervan af te zien dan alleen de dienst en lof van God onze Heer en het eeuwig heil van mijn ziel.
http://www.jezuieten.org/nl/spiritualiteit/de-geestelijke-oefeningen/tekst-van-de-geestelijke-oefeningen
True love waits… Why?
Seksualiteit is uitdrukking van diepste van persoon en is heilig. Dit verlangt een bescherming. Pas kwetsbaarheid als absoluut (uniek en levenslang) veilig in relatie.
Zonder toewijding van hoofd, hart en gevoel geen waardig ingaan in het heilig domein
Seksualiteit schept band. “Appel waar al in gebeten is.”
Seksualiteit voor het huwelijk verduistert zicht op ander als menselijk persoon. Anders inwisselbaar.
Seks zonder toewijding is gebruik van de ander als middel i.p.v. doel
Seksualiteit is bedoeld als uitdrukking, expressie van eenheid, niet als weg ernaartoe.
Rijping van het verlangen doet meer genieten
Liefde moet zich oefenen in creativiteit
Tips voor een goed en beter huwelijk
Zorg dat je telkens beter weet wie de ander is… Blijf opmerkzaam en evt. vragen…
Denk nooit dat je er bent in je liefde voor de ander. Geen vanzelfsprekendheid, sleur, gewoonte in je relatie laten kruipen…
Communiceer genoeg. Leer steeds beter te communiceren. Met en zonder woorden.
Geduld… Vgl. Monica…
A family that prays together stays together
Getijdengebed
Rozenkrans
Persoonlijk gebed na bijbellezing
Gezamenlijke onderscheiding der geesten om Gods wil te leren kennen
Ga samen op bedevaart
Paus Franciscus: drie woorden van het huwelijk: “Permesso”, “grazie”, “scusi”
Gezinsgroepen als small christian communities
Mothers-prayers, Fathers prayers, Opa’s en Oma’s prayers
Gezinsweekenden
Gezinszondagen
Doe samen goede dingen voor mensen
Wees gastvrij…
10 geboden voor de echtelieden
Vijf talen van de liefde (Chapman)
Speciale tijd, quality-time en aandacht
Appreciatieve, bevestigende en bemoedigende woorden
Dienstbaarheid
Geschenken
Aanraken
Manieren om weer bij elkaar uit te komen
Nooit naar bed gaan zonder vergeving
Vaak gaan biechten
Neem de tijd… Kijk elkander op tijd in de ogen
Volg een Marriage Encounter weekend
The Couple to couple league
Vaderschapsretraite
Praat met een derde: priester/psycholoog/mediator/seksuoloog
Gezinspastoraat
Retraites… Verdiep je gebedsleven
Volg een onderscheidings- en keuzeweekend
Aller steun aan huwelijk nodig Gaudium et spes, nr. 52
Laten de christenen de tegenwoordige tijd goed besteden en onderscheid weten te maken tussen het eeuwige en het vergankelijke; laten zij daarom hun actieve steun geven aan de waarden van huwelijk en gezin. Zij moeten dit doen door het getuigenis van hun eigen leven en door eensgezinde samenwerking met de mensen van goede wil; zo zullen zij de moeilijkheden overwinnen, tegemoet komen aan de noden van het gezin en het de voordelen verzekeren van de moderne tijd.
Voor het bereiken van dit doel zullen de echt christelijke instelling van de gelovigen, het goed gevormd zedelijk geweten van de mensen en de wijsheid en de ervaring van de deskundigen in de gewijde wetenschappen een grote bijdrage leveren. De wetenschapsmensen, vooral de deskundigen op biologisch, medisch, sociaal en psychologisch gebied, kunnen veel doen voor het welzijn van huwelijk en gezin en voor de rust van de gewetens, als zij door gemeenschappelijke studies meer licht trachten te brengen in de verschillende factoren, die voor een gezonde regeling van de menselijke voorplanting van nut zijn.
De priesters moeten zich terdege bekwamen in de gezinsproblematiek, en door verschillende pastorale hulpmiddelen, zoals de verkondiging van het Woord Gods, de liturgische eredienst en andere geestelijke hulp, de roeping van de echtgenoten in huwelijks- en gezinsleven stimuleren, hen met menselijkheid en geduld bemoedigen bij hun moeilijkheden, en hen versterken in de liefde, opdat er gezinnen komen, waarvan een weldoende kracht uitgaat.
Door allerlei initiatieven, vooral door verenigingen van gezinnen, moet men zich alle moeite geven om de jonge mensen en de gehuwden zelf, vooral de jonggehuwden, met raad en daad te steunen en hen te brengen tot een sociaal en apostolisch gezinsleven
Tenslotte moeten de echtgenoten zelf, geschapen naar het beeld van de levende God en geplaatst in een echte orde van personen, verbonden zijn in een eenheid van liefde, een eenheid van geest en een onderlinge heiligheid van Christus, die de oorsprong van het leven is, in de vreugde en de offers van hun roeping, door hun trouwe liefde de getuigen te worden van het liefdesmysterie, dat de Heer door zijn dood en verrijzenis aan de wereld heeft geopenbaard.
Maria, koningin van het gezin Gezinstoewijding aan haar Onbevlekt Hart
