herfst 2014
Dromen in Quito Quilts voor Mexico Meubelmakers in Nairobi
Voorwoord Af en toe heb ik het wel te doen met het bestuur van onze stichting. Waar de projectcoördinatoren leuke reizen maken naar steden als Kaapstad, Bangkok of Buenos Aires, spelen de werkzaamheden van het bestuur zich voornamelijk af rond de computer, donkere vergaderzaaltjes en hun mobiele telefoon. De medewerkers van de projectencommissie staan letterlijk met hun schoenen in de modder. Zij begeleiden de bouw van een nieuwe school in Accra, regelen een schoolbus in Quito of gaan met een groep kinderen uit kamperen in Nairobi. En als het project is afgerond worden zij Menno de Kuyer vrolijk uitgezwaaid door tientallen kinderen en hun begeleiders. Zoniet het bestuur: zij onderhandelen met het Centraal Bureau Fondswerving over de begroting, met het ministerie van Justitie over een Verklaring Omtrent Gedrag, doen de donateursadministratie en waken erover dat zoveel mogelijk geld terechtkomt bij de projecten. Allemaal verantwoordelijkheden die horen bij een stichting met meer dan drieduizend donateurs en een begroting voor projecten van meer dan € 500.000. Dat het zoveel makkelijker soms kan, bewijst “oma Nel” in deze Woswijs. Zij is de moeder van een van onze medewerkers en verzamelt op rommelmarkten poppen. Ze doet ze daarna in bad, maakt ze schoon en breit er kleertjes voor. En als er weer eens een koffer vol is, gaat alles naar de sloppenwijk Matopeni in Nairobi. Met dit persoonlijke project maakt zij heel veel kinderen blij. Maar met poppen alleen kunnen wij onze stichting niet runnen. We willen klaslokalen blijven bouwen, voedselprogramma’s sponsoren, schoolspullen en computers blijven aankopen. Dus zal het bestuur nog wel even blijven vergaderen, notulen schrijven, onderhandelen met de raad van toezicht en de vele andere klussen die bij deze functies hoort. Allemaal werkzaamheden waardoor het mogelijk wordt dat oma Nel zonder al te veel problemen haar poppen kan uitdelen in Nairobi.
WosWijs, nummer 3, herfst 2014
Woswijs is een uitgave van de Stichting
Wings of Support en verschijnt vier keer per jaar Volgend nummer: december 2014 Inzenden kopij vóór 1 november Oplage: 3.000
Dreaming of...
Druk: Sodexo Altys Document Center i.o.v. SPL/LE Website:
www.wingsofsupport.org
Wings of Support op Facebook:
www.facebook.com/wingsofsupport Redactie:
WoS SPL/NK, Postbus 7700, 1117 ZL Schiphol
[email protected] www.wingsofsupport.org
Menno de Kuyer, hoofdredacteur Anne Olimulder, coredacteur
Emilie van der Ven, coredacteur Vormgeving: Hella Matroos
Bestuur:
Eugène van Halder - voorzitter Karin van Krimpen - secretaris
Sharon Kustarjo/ Manon Smits (plv) - penningmeester
Angela van der Burgt/ Robin Ruijter (plv) - BL Projecten
Caroline Liem/ Danette Toet (plv) - BL Communicatie en
Menno de Kuyer Hoofdredacteur
Fondsenwerving
Marius den Dulk - erevoorzitter Rekeningnummer:
8127072 te Hoofddorp
IBAN: NL86INGB0008127072 en BIC: INGBNL2A
Van de voorzitter Jaarverslag 2013 Het Jaarverslag 2013 van Wings of Support is afgelopen juni verschenen. De 46 pagina’s, in cijfers en woorden, staan inmiddels op de website. Ook het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF) hebben wij een getekend exemplaar gestuurd. Dat zijn allemaal verplichtingen waaraan wij als stichting dienen te voldoen. Eugène van Halder In het opleveren van een jaarverslag gaat erg veel tijd en aandacht zitten. Alle afdelingen binnen Wings of Support zijn er in meer of mindere mate mee bezig. Als de handtekeningen van accountant en bestuur gezet zijn verdwijnt het in het archief. Het hoort er allemaal bij, maar liever zijn we bezig met wat we het liefst doen: kinderen helpen, over de hele wereld. Dat deden we in 2013 met 72 projecten, verdeeld over 20 landen. We hielpen daarbij tenminste 19.000 kinderen. Daar was € 523.157 mee gemoeid. We kregen € 634.791 binnen aan baten, dus dat betekent dat we in 2014 er een schepje bovenop mogen doen om, naast het begrote bedrag, dat verschil ook uit te mogen geven. En dat gaan we ook doen, wees daarvan overtuigd. Nog steeds gaat er van elke 100 eurocent die binnenkomt tenminste 96 eurocent naar onze projecten. En dit gegeven, in combinatie van onze unieke manier van werken met uitsluitend vrijwilligers, maakt ons nog steeds aantrekkelijk voor donateurs en sponsors. Tegenwoordig komt het ook vaker voor dat Wings of Support als begunstigde is opgenomen in testamenten. Wellicht iets om over na te denken? Voor de toekomst rekenen we met een kleine groei in inkomsten, uitgaven, donateurs en sponsors. Want het moet wel behapbaar en ook leuk blijven voor degenen die er, naast hun drukke baan, zo veel liefde, maar vooral vrije tijd aan besteden. Zoals voor de redactie en medewerkers van de Woswijs die nu voor u ligt. Eugène van Halder voorzitter 2 woswijs nr 3 2014
Sponsors Wings of Support:
Alfa Register Accountants, Change in the Air, Corps Adspiranten Verkeersvlieger, Cvision BV, Den Dulk
& Partners BV, Exact online BV, Friedberg & Partners Advocaten, Golfmannen, Keesing Technologies, KLM NV, Martinair Holland NV, MRC-Holland Foundation, Renaissance Internet, Salesforce.com, Schleifenbauer
Products BV, Sodexo Food and Management Services, Steigenberger Hotel Amsterdam
B
ij Local Dreamers in Quito maken ze graag dromen waar. Dat is in Ecuador niet zo ingewikkeld: veel kinderen willen dolgraag Engels leren! Voor deze kinderen heeft de stichting een schooltje opgericht waar op een speelse en goed onderbouwde manier Engelse les wordt gegeven. Wings of Support heeft een aantal computers geregeld voor de school, waardoor het nog leuker geworden is om les te volgen. Local Dreamers gebruikt nu het ‘English Network’, een website die Engelstalige kinderen wereldwijd in contact brengt met elkaar en tegelijkertijd een pakket aan oefeningen aanbiedt. Zo leren de kinderen spelenderwijs in het Engels de wereld kennen.
Afmelden Woswijs, Woswijs digitaal ontvangen of gegevens wijzigen? Mail naar ‘
[email protected]’
Astrid Pauwels 3 woswijs nr 3 2014
www.wingsofsupport.org
Quilts voor Mexico De vrouw van de captain, Alison, kwam met het idee: quilts voor de bedden van de bewoners van Renacimiento, een opvanghuis voor straatkinderen in Mexico-stad. Deze stad ligt op grote hoogte en het was er in deze tijd van het jaar behoorlijk kil en koud.
door Anita de Haas
M
et beperkte mogelijkheden en middelen probeert directeur Vallejo de kinderen en jongeren van Renacimiento een nieuwe kans te geven op een gewoon leven. De kinderen committeren zich aan een programma dat erop gericht is ze een kans te geven op een acceptabel leven, uiteindelijk buiten het opvanghuis en dan niet meer op straat. De leeftijd van de bewoners varieert van 3 tot 27 jaar. Na basisonderwijs en wat middelbaar onderwijs, kunnen sommigen een beroepsopleiding volgen in broodbakken, houtbewerking of computerbouw. Maar de belangrijkste eerste levensbehoeftes die hij hen met het project verschaft, zijn die van een dak boven het hoofd, eten en drinken en een basisgevoel van geborgenheid en veiligheid. Daarnaast is er sociaalpsychische en medische begeleiding en een tandarts die iedere dinsdag haar diensten ter beschikking stelt aan de bewoners van Renacimiento. Alison was met haar man mee op onze kerstreis naar Mexico en kreeg na ons bezoek aan Renacimiento een ingeving om wat met haar hobby – quilting – te doen. Alison woont op Guernsey, maakt al jaren quilts en heeft voor haar hobby een blog aangemaakt met foto’s, tips en technieken voor quilting. Ze heeft zo’n duizend volgers vanuit de hele wereld, allemaal vrouwen die quilts maken. Tot aan onze kerstreis maakte zij en de meesten van haar members, de patch work kleden vooral voor de lol, hadden niet echt een doel voor ogen. Meestal gaf ze ze weg aan vrienden en bekenden, soms hield ze ze zelf. Door het bezoek aan Renacimiento kwam ze op het idee om haar hobby aan te wenden voor een goed doel: die warme en kleurrijke dekens zouden de kinderen van het opvanghuis goed kunnen gebruiken op hun bedden. Alison plaatste vervolgens een oproep op haar blog. De quilters konden ze opsturen naar haar of mijn huisadres. Zij kreeg tientallen positieve reacties op haar oproep
4 woswijs nr 3 2014
en de quilts stroomden binnen, zowel bij haar als bij mij thuis. Ze zijn afkomstig uit Engeland, Nieuw-Zeeland, Australië, Nederland, Roemenië, Canada en de VS. Met Kitty Meijburg van de afdeling Goodies van Wings of Support bespraken we nog wat praktische zaken, want de quilts moesten daarna hun weg gaan vinden naar Mexico. In maart ging de eerste zending van zo’n twintig stuks in crewkoffers mee naar Mexico. Senior purser Mariëtte Maatman heeft er samen met haar crew voor gezorgd dat ze bij Renacimiento terechtkwamen. Een aantal maanden later stond er weer een Mexico in mijn rooster. Ik heb Kitty gevraagd de quilts op te sparen en te bewaren voor mijn vlucht. Toen ik Alison berichtte van mijn aanstaande reis naar Mexico heeft ze Specsavers benaderd. Ze heeft bij dat bedrijf gewerkt en ze vliegen iedere week naar Schiphol-Oost. Bij haar op het eiland Guernsey hadden zich inmiddels zo’n 25 quilts opgestapeld. Zij kreeg het voor elkaar dat Specsavers ze zou meenemen en afgeven bij het KLM Jet Center op Schiphol-Oost. Het was toen nog een kleine, maar noodzakelijke stap van Kitty om ze daar op te halen en klaar te leggen in het WOS-depot voor mijn vertrek naar Mexico. Ook deze keer kregen we het weer met de hele bemanning voor elkaar om de quilts, zo’n dertig stuks, mee te nemen in onze koffers. We bezochten wederom dit project en net als met kerst was de ontvangst erg hartelijk en heeft señor Vallejo ons weer rondgeleid. Er werd gewerkt aan de dormitorios van de kinderen. De slaapzalen zijn op zijn zachtst gezegd sober, basic en grijs. De bedden zijn van ijzer met een spiralen frame. Een enkeling heeft een kussen, maar dat is wel smoezelig. In de dekens zitten gaten en er staat hier en daar een ingedeukte locker met graffiti. De bedden waar de quilts lagen maakten werkelijk een verschil. Niet alleen zag dat er fleuriger uit, maar omdat geen quilt hetzelfde is, geeft het de kinderen een idee dat ze iets
van zichzelf hebben, iets persoonlijks. Bovendien is de quilt lekker warm in de tijden dat het nogal afkoelt in deze stad op 1600 meter hoogte. Hoewel señor Vallejo erg blij is met onze actie en alles wat Wings of Support voor hen doet (er is inmiddels een derde project opgestart: renovatie van de dormitorios) zei hij dat hij en de kinderen vooral onze komst en aanwezigheid op prijs stellen. Hij vertelde dat veel mensen de kinderen zien als outcast. Voor het zelfbeeld van de kinderen is bezoek en persoonlijke aandacht juist heel belangrijk. Zij merken dan dat er toch nog mensen zijn die iets van hen willen weten, aandacht voor hen hebben en dat ze er toe doen. Señor Vallejo wist ons te vertellen dat gemiddeld een kind/jongere zo’n 15 jaar in Renacimiento woont. De meesten kunnen uiteindelijk een nieuw leven buiten de deuren van het opvanghuis beginnen. Sommigen blijven er wonen en een enkeling woont of werkt nu in het buitenland. Dus, mocht er een Mexico in je rooster staan en je hebt wat tijd over: bel het opvanghuis, neem wat lekkers mee of doe een spelletje met de kinderen van Renacimiento. Dat zullen ze zeer op prijs stellen! Je kunt de inspanningen van Alison en haar hobby volgen op haar blog: http://littleislandquilting.blogspot.co.uk Fundación Renacimiento: www.fundacionrenacimiento.org
5 woswijs nr 3 2014
www.wingsofsupport.org
Een weg uit de armoede in Buenos Aires Een project van Lex de Vries en Barbara Bregman
Cooperativa Barrio La Juanita is een sociaal werkgelegenheid- en opleidingsproject.
Het biedt de mensen in de achterstandswijk, gelegen aan de rand van Buenos Aires, perspectief en hoop voor de toekomst. In dit gebied heerst al lange tijd grote armoede en er is al generaties lang sprake van uitzichtloosheid en structurele werkeloosheid. Een deel van de samenleving krijgt wel een kleine uitkering van de overheid maar daarmee komt men bij lange na niet boven de armoedegrens uit en blijft het een kwestie van de eindjes aan elkaar knopen. Het verstrekken van de uitkering biedt de samenleving geen enkel toekomstperspectief en is meer een soort chantagemiddel van de overheid. Met enige regelmaat worden mensen gedwongen om mee te doen aan manifestaties en demonstraties ten gunste van de (corrupte) regering. Doet men hier niet aan mee dan wordt de uitkering gestopt. Om de vicieuze cirkel van armoede te doorbreken is Cooperativa Barrio La Juanita opgericht. Men heeft de overheid laten weten geen prijs te stellen op het systeem van uitkering en biedt nu een deel van de samenleving de mogelijkheid om met de handen aan de slag te gaan in de bakkerij, het naaiatelier, bezig te zijn met textielbedrukking, het vervaardigen van kunst en recycling van oude computers. Door de producten tegen een zeer schappelijke prijs aan te bieden (vaak onder
6 woswijs nr 3 2014
de kostprijs) zijn de producten ook toegankelijk voor de samenleving.
Jongeren vanaf circa 14-15 jaar hebben de mogelijkheid zich de diverse disciplines eigen te maken. En wellicht nog belangrijker: ze kunnen zich ontwikkelen op het gebied van sociale vaardigheden, gevoel van eigenwaarde en arbeidsdiscipline. Normaal worden deze vaardigheden niet ontwikkeld in een dergelijke leefomgeving. Als voorwaarde wordt wel gesteld dat de jongeren ook naar school gaan. Zonder afgeronde schoolopleiding is het sowieso onmogelijk om in Argentinië aan het werk te komen. Bij La Juanita geeft men jongeren diverse opleidingen zoals bijvoorbeeld op het gebied van de bakkerij en textiel, kunst en recycling van computers. Ook worden diverse trainingen gegeven op gebied van algemene vaardigheden, leiderschap, communicatieve vaardigheden en sociaal projectmanagement. Om nog meer beroepsgerichte cursussen en trainingen mogelijk te maken was dringend behoefte aan uitbreiding van ruimte. Met veel energie en enthousiasme is in juni 2014 een extra verdieping (zolder) geconstrueerd. Met financiële hulp van Wings of Support en de stichting Che Amigo was het mogelijk met goed materiaal en veel inzet van vrijwilligers, de bestaande trainingsruimte te vergroten. De bevriende architect deed het werk gratis. Het nog verder upgraden van deze ruimte, door onder andere aanleg van toiletten, zal voor het vergroten van de trainingscapaciteit zorgen.
Vrolijke zomer op
uraÇao
Zoals elke zomer kunnen de kinderen van Boso Kosecha in CuraÇao genieten van leerzame uitjes en een vakantiegevoel. Wings of Support steunt Boso Kosecha hierin. Het zomerfeest voor de kinderen van Fundashion Boso Kosecha was dit jaar wederom een doorslaand succes. Alle kinderen hebben genoten van de aangeboden activiteiten, die dit jaar soms ook meerdere bijeenkomsten per onderdeel hadden. Hierdoor leerden de kinderen weer andere dingen, belangrijk voor hun sociale ontwikkeling. De zomer is, zelfs met een aantal activiteiten die niet soepel startten, prima verlopen. Zeker ook omdat dat wat er mis ging, direct ter plekke werd opgelost.
7 woswijs nr 3 2014
www.wingsofsupport.org
Vliegende Meubelmakers naar Boston Children Center
Vliegende Meubelmakers organiseert elk jaar een aantal reizen waarbij meubelmakers op bezoek gaan bij projecten in het buitenland om daar meubels te maken en de lokale bevol-king te leren hoe ze dit zelf kunnen doen.
O
p aanraden van Wings of Support ging er afgelopen zomer ook een groep van zes enthousiaste aankomende meubelmakers naar Boston Children Center in Matopeni Slum in Nairobi, om ter plekke met een aantal lokale jongeren schoolbankjes te maken voor de Boston Children Center. De groep werkte vijftien dagen achter elkaar door en maakte 67 schoolbankjes, die voorzien waren van een heus VMM brandmerk. Mede door het aanstekelijke enthousiasme en de grote betrokkenheid van Stephen Okwaro, de leider van Boston Children Center liep alles gesmeerd. Hij was elke dag aanwezig, pakte gerust gereedschap om mee te helpen, nam de groep mee naar zijn huis voor een maaltijd en zorgde ervoor dat er een kok was die heerlijk voor de mannen en de lokale helpers kookte. Ik bezocht het project zelf toen de groep net twee dagen daarvoor was aangekomen. De sfeer zat er toen al zo in, het leek wel alsof de meubelmakers er al weken waren. Een dag voor mijn terugreis naar Nederland ben ik nogmaals langs geweest, om het eindresultaat te zien. Vol trots liet Stephen ook de vordering van het Rescue Home zien. Emmers vol cement werden via een geïmproviseerde houten trap naar de eerste verdieping van het huis gedragen. Ondertussen keek ik mijn ogen uit toen ik de vele kinderen zag die bij de Boston School water kwamen tappen en met een emmer met twintig liter water op kapotte teenslippers naar hun hut liepen. Het project Boston Children Center heeft me zeer geraakt. Hoe het vanaf de grond opgebouwd is, hoe goed het wordt bijgehouden, de zorgvuldigheid waarmee er omgegaan wordt met spullen en hoe het geleid wordt door Stephen Okwaro. Ik ben blij dat de Vliegende Meubelmakers hun steentje konden bijdragen aan dit project. Wilma Dierx Mede-oprichter stichting Vliegende Meubelmakers
8 woswijs nr 3 2014
9 woswijs nr 3 2014
www.wingsofsupport.org
In de zomervakantie naar school! door Eunice Zandvliet - van den Bovenkamp
M
ijn dochters vonden het eigenlijk best wel grappig: hebben ze eindelijk vrij van school, gaan ze in Zuid-Afrika naar school. Maar dan om ‘zelf’ les te geven. Samen met mijn man en twee dochters van vijf en zeven hebben we deze zomer twee weken doorgebracht in Immanuels Haven, (één van de projecten van Wings of Support), bij Kaapstad. Door de week gaven we lessen op de school en deden we naschoolse activiteiten en in het weekend organiseerden we creatieve activiteiten met de kinderen van het huis. Met twee dozen vol materialen vertrokken we eind juli ipb’end naar Kaapstad. Best spannend in het hoogseizoen, maar we hadden geluk en op het allerlaatste moment konden we met z’n vieren mee. In Immanuels Haven werden we gastvrij en enthousiast ontvangen. Samen met Bubbles maakten we een les- en activiteitenrooster en na het weekend gingen we aan de slag. Best even wennen in het begin, voor ons en onze kinderen, maar als snel vonden we onze draai en genoten we van het contact met de schoolkinderen. Een greep uit de lessen die we gegeven hebben: toneelspelen, een kaart versieren en schrijven, een fotolijstje maken, je eigen t-shirt ontwerpen, leren over Nederland en hoe wij leven, een social skill ‘complimenten geven’ en natuurlijk loomen (armbandjes maken van gekleurde elastiekjes). De kinderen genoten er zichtbaar van en konden niet wachten tot we weer in hun klas zouden komen. Iedere ochtend werden we begroet met grote glimlachen en dikke knuffels. De twee weken vlogen voorbij. Het afscheidsfeestje en alle lieve bedankbriefjes en kaarten van de kinderen waren hartverwarmend. De dozen met materialen die over waren, lieten we achter bij de school, terwijl onze eigen reistassen gevuld waren met dankbaarheid en voldoening.
10 woswijs nr 3 2014
11 woswijs nr 3 2014
www.wingsofsupport.org
Bushcamp 2014 ons 50e kamp!
Een kind vertelt... Door Robin de Geus Voor deze rubriek ben ik neergestreken in Matopeni, een arme wijk aan de rand van Nairobi. Ik ben op bezoek bij het Boston Children Centre. Dit is het scholencomplex waar Wings of Support eerder geholpen heeft met de bouw/uitbreiding van klaslokalen. Als ik als buitenstaander bij een project ben, word ik weleens vreemd aangekeken door de kinderen. Soms twijfel ik of ik ongepast gekleed ben of vraag ik me af of ik er echt zo verschrikkelijk uit zie! Maar ik troost mezelf met de gedachte dat ik simpelweg een vreemde ben in een vertrouwde omgeving van zulke kinderen. En toch is er wel altijd een kind dat lekker blijft staren en een brutaal hoofdgebaar naar je maakt waar je iets uit afleidt als “wat moet jij hier?”. Ik houd ervan! Want zulke kinderen durven vaak wel een gesprekje met je aan te gaan en zo kan ik me een beetje verplaatsen in hun wereld. Vandaag is er een vrolijk koppie dat naar me blijft kijken. Ze loopt op me af en vraagt: “uncle, you visiting from where?”. Ik ben natuurlijk op bezoek maar de begeleider zegt dat het bijna pauze is dus dat ik gerust met haar kan gaan praten. De jongedame in kwestie is Agnes Mawia. Een vrolijke meid van 13 die in groep 8 zit. Nadat ik heb uitgelegd wie ik ben en hoe ik in Kenia ben beland, stemt ze toe dat ik nu aan de beurt ben om vragen te stellen. Ik vraag naar haar familie, hoe ze het op school doet en dergelijke. Ze begint vrolijk te vertellen dat ze blij is dat ze op school zit. Er zijn namelijk veel wijken waar kinderen niet naar school kunnen. Ouders heb-
12 woswijs nr 3 2014
ben daar geen geld voor of simpelweg omdat er geen scholen zijn in een bepaald dorp. Ook is er soms een tekort aan leerkrachten. Dus zegt ze: “the future is bright and school helps me to achieve goals!”. Mooi toch? Op school is haar favoriete vak “science”. Maar ook aardrijkskunde, de leer van de omgeving. Uiteraard vraag ik of dat ook met Kenia te maken heeft. “Ja”, antwoordt ze, “want ik woon in een mooi land”. Ze is trots op Kenia, met name op de wilde dieren. Het meest imposante dier vindt ze de leeuw. Want die is moedig. En ze gaat verder “je hoeft niet bang te zijn, als je een leeuw in het echt ziet, moet je kalm blijven”! De familie Mawia telt zeven mensen. Ze heeft nog drie zusters, twee broers en ze wonen met hun moeder. Haar ouders zijn gescheiden en ze mist haar vader, want die woont niet in de buurt. Moeder Mawia is kokkin in een hotel. Als er geen school is, moeten alle kinderen thuis helpen met het huishouden. Agnes houdt ook van voetballen. Ze realiseert zich dat het meer een sport is voor jongens, maar toch vindt ze het leuk. Haar favoriete team is Manchester United. David Beckham is - hoe kan het ook anders - haar idool. Verder zingt ze graag en kijkt ze iedere week uit naar de zondag. Dan gaan ze naar de kerk en luistert ze graag naar verzen uit de bijbel die door de pastoor worden opgelezen. En dan zit mijn tijd er op. Agnes wordt nl geroepen door haar nieuwsgierig geworden vriendinnen…
Op dit moment is het Bushcamp in volle gang. Toen op 1 april om 00:01 de inschrijving begon stroomden de aanmeldingen binnen en kort daarop begonnen we met de reservelijst. Het enthousiasme is weer enorm en iedereen ging spullen verzamelen voor de kinderen die op Bushcamp komen. Ongeveer 85 vrijwilligers zijn dit jaar meegekomen om de 140 kinderen een leuk en spannend Bushcamp te bezorgen. Dit Bushcamp betekent zoveel voor deze kinderen, want ze krijgen een ervaring mee die ze hun hele
leven niet zullen vergeten. Een ervaring van compleet vreemde Europeanen die zich om hen bekommeren en zich voor hen uitsloven. Ook voor de vrijwilligers is het een reuze ervaring. Om zelf de handen uit de mouwen te steken, achtergestelde kinderen te begeleiden, tentjes op te zetten, giga afwassen te doen, vuurtje te stoken, de gezelligheid en om uiteindelijk uitgeput in je slaapzak te kruipen. Dit jaar draaien we het 50e Bushcamp in 14 jaar en dat is toch wel het bewijs dat Wings of Support hier weer heel veel mensen blij mee maakt. En dat is toch waar de stichting voor is opgericht? Wings of Support kan dit Bushcamp al jaren organiseren dankzij de genereuse medewerking van KLM. Zonder deze steun is het organiseren van zo’n kamp gewoon niet mogelijk. We gaan voor het 100e Bushcamp!
Bestel het MD-11 Farewell boek Op 25 oktober neemt KLM afscheid van haar karakteristieke driemotorig vliegtuig; de MD11. Bij veel KLM’ers zal dit toestel mooie herinneringen oproepen. KLM Flight Operations heeft deze memorabele periode in een uniek MD-11 Farewell boek samengevat. De verschijningsdatum is oktober 2014. Het boek geeft bijzondere, nooit vertoonde beelden weer en bevat vele persoonlijke MD-11 vliegervaringen en is voor een groot deel tot stand gekomen met bijdragen vanuit de gehele organisatie. De opbrengsten van de boekverkoop gaan naar Wings of Support. Bestel je boek alvast op: www.md-11.nl
!
13 woswijs nr 3 2014
www.wingsofsupport.org
VOG, de Verklaring Omtrent Gedrag Veiligheid voor kinderen staat voorop
Het bestuur van Wings of Support (WoS) gaat voor alle medewerkers van de stichting en de deelnemers aan de klusreis en het bushcamp een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) aanvragen bij de overheid. De vrijwilligers die niet met kinderen zullen omgaan, Waarom dit besluit
Liefs van oma Nel
Veiligheid van de aan WoS toevertrouwde kinderen is het allerbelangrijkste in hun omgang met volwassenen. Deze kinderen verkeren vaak in een afhankelijkheidsrelatie ten opzichte van hen. Recente gebeurtenissen zoals ontucht met kinderen door vrijwilligers bij jeugdinstellingen en zwemscholen, hebben het gebrek aan die veiligheid voor kinderen eens te meer aangetoond. De schade die wordt aangericht bij zowel kind als zijn of haar gezin is groot en langdurig. WoS hanteerde al de ‘Code of Conduct’ voor al haar medewerkers en vrijwilligers, waarbij men zelf aangaf van onbesproken gedrag te zijn. Met het aanvragen van de VOG namens Wings of Support krijgt de stichting ook een kennisgeving van de overheid van dit onbesproken gedrag richting kinderen.
zoals degenen die incidenteel goodies meenemen of op persoonlijke titel en niet namens WOS een project bezoeken, hoeven deze verklaring niet aan te vragen. De VOG kan kostenloos worden verkregen en wij streven ernaar voor iedereen nog in 2014 een verklaring te hebben aangevraagd, omdat dit dan nog gratis is. Volgend jaar zijn er misschien wel kosten aan verbonden voor Wings of Support of de medewerker.
Voor wie
Natuurlijk is het niet zo dat met het aanvragen en het verkrijgen van een VOG het seksueel misbruik van kinderen gegarandeerd bestreden is. Het is wel de enige officiële check die mogelijk is om als stichting niet voor verrassingen te komen te staan. Wij vragen om jullie begrip en medewerking. Alvast bedankt hiervoor.
In principe dient elke medewerker die nu of in de toekomst met kinderen omgaat een Verklaring Omtrent Gedrag aan te vragen. Voor veel van de vrijwilligers die meegaan op bushcamp en de klusreis is dit aanvraagproces al in werking gezet, voor nieuwe deelnemers zal dit meteen gebeuren na aanmelding. Ook de projectcoördinatoren komen hiervoor in aanmerking.
Aanvraagprocedure
Het bestuur zal voor de in aanmerking komende medewerkers een VOG aanvragen via de Dienst Justis, de screeningsautoriteit van het Ministerie van Justitie. Als medewerker krijg je een mail van deze instantie en dit dien je met behulp van je DigiD code aan te vragen. De precieze procedure wordt in de mail uitgelegd.
Bestuur Wings of Support
“Voor eind 2014 hebben alle medewerkers een VOG.” Mijn moeder, Nel van Dijk (82), zoekt samen met mijn zus poppen op rommelmarkten. Ze doet ze in bad zodat ze weer brandschoon zijn, en breit er vervolgens beeldige kleertjes voor. Dan hangen we er een label aan met ‘from oma with love’, en vervolgens gaan de poppen naar het WoS-project Boston Children Center in de sloppenwijk Matopeni in Nairobi. De kinderen kennen mijn moeder van een foto en noemen haar ‘Oooooomaaaa’. Met haar persoonlijke project maakt oma veel kleine meisje blij in de sloppenwijk! Nelleke van Dijk 14 woswijs nr 3 2014
Medewerkers Wings of Support: Caroline Alders, Jeanette Bekkema, Eva Bosnjakovic, Gerry Bouma, Barbara Bregman, Constance Broertjes-Wittebrood, Angela van de Burgt, Maurice Coldewijn, Inske den Dulk, Joost den Dulk, Marius den Dulk, Carmen Frederiks, Robin de Geus, Pauline Gombault-Pareau Dumont, Yvonne de Graaf, Madelon de Haer, Eugene van Halder, Wilbert van Haneghem, Alex Hoedemaker, Frank Hop, Sas Hovinga, Cindy Ibrahim, Marije Jelly, Carien Jipping, Erik Julian Labrana, Jeroen van Kempen, Marthe Klap, Karin van Krimpen, Marianne de Kruif, Carmen Kruithof, Anita Kuiper, Astrid Kuijper, Sharon Kustarjo, Menno de Kuyer, Liesbeth de Leth, Caroline Liem, Petros Linaras, Martin Lont, Gerben Los, Angelo Maassen, Hella Matroos, Hubert Maynard, Kitty Meijburg, Mireille Meijers, Rob Merlchiot, Ramon Nieuwbrug, Linsey Nijdeken, Anne Olimulder, Marjan Otter, Suzanne van den Oudenhoven, Hanna Paul, Astrid Pauwels, Wouter Pleijsier, John Pot, Marina Pot -van Slogteren, Ernst Rensink, Martine Roëll, Paul Rommerts, Robin Ruijter, Jura Sala, Paul Santman, Manon Smits, Bram Snel, Benella Spelde, Maaike Steijger, Elisabeth Tiesinga, Danette Toet, Lucille Traas-van Vianen, Bart van de Ven, Emilie van der Ven, Astrid Vink, David Vinke, Samia Visser, Lex de Vries, Desiree de Vroomen, Ron van Wagtendonk, Richard Waning, Marlies van Waveren, Annemiek van de Weg, Yvonne Welzen, Tessa Wijnand, Wido de Wilde. 15 woswijs nr 3 2014
www.wingsofsupport.org
