www.mandypen.nl Mandypen
Herfst in de Droomwereld Fragmenten uit het kinderboek de Droomwereld Mandy Willems
2013
www.mandypen.nl
“Dat is míjn beukennootje!” “Niet waar, ik had hem als eerste!” “Ja, maar ik zág hem als eerste!” “Dat telt niet!” Bart wordt wakker van het lawaai en kijkt uit zijn raam. Meneer Eekhoorns kinderen staan tegenover elkaar te schreeuwen met hun wangen bol van de beukennootjes. “Hé, niet met volle mond praten!” roept Bart naar beneden. “Wij praten niet met volle mond, maar met volle wangen!” roept een van de eekhoorntjes terug. Bart grinnikt. Wat zijn het ook een stelletje eigenwijze diertjes en helaas ook nog even gierig als hun vader. Bart rekt zich uit en glijdt via zijn glijbaan naar beneden. “Lukt het een beetje met verzamelen?” vraagt hij. De eekhoorns knikken. “Hebben jullie allemaal al een gat gegraven?” “Jazeker, hele diepe gaten! Die van mij komen helemaal vol te zitten voor de winter,” zegt een eekhoorntje trots. “Ja, vooral als je mijn nootjes blijft jatten! Geef hem terug!” roept zijn broertje boos. Bijna ontstaat er ruzie, maar Bart zegt vlug: “Het hele bos ligt vol met nootjes en er hangt ook nog genoeg in de bomen.” “Ja maar…” “Weet je wat pas lekker is?” vraagt Bart geheimzinnig. “Nou?” vragen de eekhoorntjes in koor. “Dat zal ik je straks laten zien. Leeg eerst maar even die bolle wangen van jullie.” Dat laten de eekhoorntjes zich geen twee keer zeggen. Ze schieten allemaal de andere kant op en, nadat ze eerst goed om zich heen hebben gekeken of hun broertjes of zusjes hen niet stiekem gevolgd hebben, legen ze hun wangen in de kuil. Dan lopen ze snel weer naar Bart toe. “Volg mij!” zegt Bart. Ze lopen door de bosjes heen, gaan een paar keer naar links, een paar keer naar rechts en dan komen ze bij drie grote, bruine paddenstoelen aan. “Dit is eekhoorntjesbrood,” zegt Bart. “Jullie eekhoorns vinden dit heel erg lekker. En kijk, het zijn er precies drie, dus heeft iedereen zijn eigen paddenstoel.” “Ja, maar die van hem is veel groter!” zegt een van de eekhoorntjes jaloers. “Ja, maar die van jou is dikker, net als je kop!” sputtert zijn broertje tegen. Eekhoorntjesbrood
©www.mandypen.nl
Pagina 1
“En ik heb de kleinste en de dunste, dat is niet eerlijk!” jammert het zusje. “Oké, nu heb ik er schoon genoeg van,” zegt Bart boos. “Die paddenstoelen krijgen jullie nooit in een keer op! De volgende keer als ik jullie ruzie hoor maken over een noot, vrucht of paddenstoel, dan pak ik het af!” De eekhoorntjes kijken elkaar beteuterd aan. “Echt hoor,” gaat Bart verder. “Er zijn bossen waar alleen maar eikels of dennenappels zijn. Die eekhoorns daar moeten elke dag hetzelfde eten.” Bart had gelijk: de eekhoorntjes kregen de paddenstoelen nog niet eens voor de helft op. “Ik ga die van mij bewaren!” zegt een van de eekhoorntjes en hij begint meteen zoveel mogelijk naar binnen te proppen. “Dat zou ik niet doen,” waarschuwt Bart. “Eekhoorntjesbrood gaat op een gegeven moment rotten en dan gaat heel je wintervoorraad vies smaken!” “Maar wat moeten we dan? Straks eet iemand anders het op!” Bart haalt zijn schouders op en zegt: “Wat geeft dat? Jullie hebben toch lekker gegeten en zitten nu toch vol?” De eekhoorntjes knikken. “Nou, laat de andere dieren er dan ook van Voedsel voor het oogstfeest genieten. Waarschijnlijk blijft er genoeg voor morgen over. Zo niet, dan groeien er wel meer paddenstoelen in het bos.” “Maar…”sputtert een van de eekhoorntjes tegen. “Niks te maar! Jullie zijn heel hebberig en dat is niet leuk!” zegt Bart boos. “Wij zijn eekhoorns. Wij verzamelen dingen!” “Ja, dat klopt,” zucht Bart, “maar als jullie alles meenemen, is er niks meer over voor de andere dieren. Maar als jullie echt zoveel van verzamelen houden, kunnen jullie me misschien wel helpen.” “Helpen? Waarmee?” “Elk jaar wordt er een groot feest in het bos gegeven. We verzamelen dan heel veel noten, vruchten en andere soorten voedsel en leggen het bij Opa’s boom. Dan komt mevrouw Braam en die maakt er de heerlijkste dingen van! We nodigen alle wezens van het bos uit om het feest te vieren en eten alles samen op.”
©www.mandypen.nl
Pagina 2
“Waarom zou je alles samen opeten? Je hebt er zelf voor gewerkt, dus kun je het beter zelf opeten,” zegt een van de eekhoorntjes verbaasd. Bart slaakt een diepe zucht en zegt: “Het is juist heel fijn om te delen. Iedereen is dan lief tegen elkaar en er is genoeg voor iedereen. Alle dieren helpen mee verzamelen en geven ook de dingen die ze heel lekker vinden aan mevrouw Braam, ook al weten ze dat ze misschien niet hetzelfde op het feest kunnen eten.” “Dat vind ik stom!” “Nou, dat is het niet, hoor! Willen jullie me helpen? Dan merken jullie vanzelf dat het niet erg is om te delen,” stelt Bart voor. De eekhoorntjes wisselen even een blik en schudden dan hun hoofd. “Ik vraag maar vijf beukennootjes,” probeert Bart nog een keer, maar hij voelt zich boos worden. “Vijf nootjes samen of ieder apart?” waagt er eentje te vragen. “Apart natuurlijk! Jullie verzamelen wel 100 beukennootjes per dag! Dan kunnen jullie er toch wel vijf missen?” Beukennootjes roept Bart. “Nou, als je gaat schreeuwen, laat dan maar helemaal zitten! Dan pak je zelf toch vijf nootjes? Heb je zo gedaan!” “Daar gaat het niet om!” schreeuwt Bart. “Jullie zijn verschrikkelijk! Nog veel hebberiger dan jullie vader. Ik heb er schoon genoeg van. Jullie mogen niet naar het feest komen! En deze neem ik ook mee!” Hij breekt de paddenstoelen af en loopt weg. “Hé wacht!” roept een van de eekhoorntjes. Bart draait zich verbaasd om. Zouden ze zich toch bedacht hebben? “Waar ga je naartoe? Dat zijn onze paddenstoelen.” Bart kijkt de eekhoorntjes kwaad aan en zegt dan met een stem die trilt van boosheid: “Nu moeten jullie eens goed luisteren. Niets in dit bos is van jullie. Alles wat hier ligt, groeit en bloeit, is van alle levende wezens in het bos. Gesnopen?” De andere wezentjes uit het bos, Myrthe, Iris, Maikie en Sjimmie zijn ook hard bezig om eten te verzamelen voor het grote oogstfeest. Sjimmie is met een grote zak vol kastanjes alleen op weg naar Opa. Helaas zit zijn zak veel te vol. “Oh nee, hè?” roept Sjimmie uit als al zijn kastanjes uit de zak rollen. Zachtjes begint het te regenen. “Ook dat nog,” moppert hij. Hij kruipt onder een omgevallen boom en snijdt met zijn mes wat van de witte wortels af. “Nou, even kijken. Hoe doet mevrouw Braam dat ook alweer?” ©www.mandypen.nl
Pagina 3
mompelt Sjimmie in zichzelf. Hij steekt de draad door de zak en zigzagt slordig de scheur dicht. Als hij tevreden is over het resultaat, komt hij onder de boom vandaan. Het regent nog steeds zachtjes. Mopperend stopt Sjimmie alle kastanjes in de zak en hij moppert nog harder als er een paar tussen de naden uitploppen. “Ik heb ook altijd pech,” zucht Sjimmie. Hij is amper uitgesproken, of er zoeft iets roods langs hem heen. De kastanje die Sjimmie net heeft opgeraapt is verdwenen. “Hoe kan dat?” roept hij verbaasd uit. Zoef, zoef, flitsen van bruin en rood schieten voorbij en steeds verdwijnt er een kastanje. “Hé, wat is dit?” schreeuwt Sjimmie boos en een beetje bang. Snel stopt hij de rest van de kastanjes in de zak. Plotseling staan er drie eekhoorntjes voor zijn neus. “Hallo, mogen wij een kastanje?” vraagt een van hen met volle wangen. “Ik dacht het toch niet,” zegt Sjimmie, terwijl hij de zak dicht tegen zich aantrekt. “Ik loop al de hele middag met die kastanjes te zeulen en nu hebben jullie ze gejat ook nog. Hoe durven jullie mij dan nog om kastanjes te vragen?!”
Vliegenzwam
Myrthe, Iris en Maikie zitten warm en droog onder een vliegenzwam. Ze hebben een tamme kastanje gepeld en zijn hem lekker op aan het eten. Hun zakken met beukennootjes staan naast hen. Het is best gezellig, maar als het stopt met regenen, komen ze er snel onder vandaan. “De hoogste tijd om dit naar Opa te brengen!” zegt Maikie en ze lopen verder.
“Hé, hoor je dat?” vraagt Iris na een poosje. “Het lijkt net alsof iemand loopt te schreeuwen!” “Ja, ik hoor het ook,” zegt Myrthe en ze rennen op het geluid af. “Jullie zijn gewoon een stelletje pikkedieven!” horen ze iemand roepen. “Hé, die stem ken ik,” zegt Maikie. Dan zien ze Sjimmie die de zak tegen zich aanhoudt en de drie eekhoorntjes die tegenover hem staan. Ze zijn alle vier hard door elkaar aan het schreeuwen. Maikie begint ook te schreeuwen, al weet hij zelf niet goed waarom. Myrthe en Iris kijken elkaar bezorgd aan. Ze vliegen omhoog en landen tussen Sjimmie en de eekhoorns in. “Stilte!” brult Myrthe. Meteen is het stil. “Goed, wat is er aan de hand?” vraagt Iris. Meteen begint iedereen door elkaar te schreeuwen. “Stilte!” gilt Myrthe opnieuw en opnieuw is het op slag stil. “Goed Sjimmie. Jij als eerste. Wat is er gebeurd?” “Nou, ik liep met mijn zware zak door het bos. Opeens ging hij kapot en toen ik hem had gemaakt, stalen zij mijn kastanjes!” Sjimmie wijst naar de eekhoorns. “Oké, en wat zeggen jullie daarvan?” vraagt Iris aan de eekhoorns. “Wij zijn al de hele middag op zoek naar voedsel voor de winter, maar nergens is iets te vinden en toen zagen we die kastanjes liggen, dus wilden we ze pakken. We ©www.mandypen.nl
Pagina 4
wisten niet dat het van Sjimmie was,” zegt een van de eekhoorns en de andere twee knikken. “Ik stond er bij!” brult Sjimmie. “Ja, maar wij dachten dat jij ook aan het verzamelen was. Bovendien is alles in het bos van álle wezens in het bos. Dat heeft Bart zelf gezegd!” protesteren de eekhoorn. “Ja, maar niet als…” “Maar wij wisten toch niet dat…” Iris slaakt een diepe zucht en fluistert tegen Myrthe: “Jemig, wat een stelletje schreeuwlelijken.” “En nou iedereen stil! Met ruziemaken en schreeuwen schieten we niks op!” krijst Myrthe. Het is even stil en dan zegt een van de eekhoorntjes zachtjes: “Er is zo weinig voedsel te vinden en we zijn bang dat we niet genoeg hebben voor in de winter. Sjimmie heeft zoveel kastanjes. Hij kan er toch wel een paar missen?” De tranen staan hem in de ogen. Iris legt troostend een hand op zijn schouder. “Er is inderdaad weinig voedsel te vinden,” zegt ze vriendelijk. “Dat komt omdat iedereen verzamelt voor het oogstfeest. Daar wordt alles samen opgegeten en wat overblijft, wordt eerlijk verdeeld, zodat elk dier genoeg voedsel heeft voor de winter. Wisten jullie dat niet?” De eekhoorntjes kijken elkaar even aan en kijken dan naar de grond. “Bart heeft ons wel zoiets verteld, ja,” mompelen ze beschaamd.
Zullen de eekhoorntjes ooit leren om te delen? Zouden ze echt niet naar het oogstfeest mogen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief op www.mandypen.nl en krijg regelmatig een gratis e-book over de Droomwereld!
©www.mandypen.nl
Pagina 5
