Heimwee naar de Antillen #04. Exclusief: biografie Neelie Kroes. Prof brengt recht terug in Rwanda. Profvoetballer én student. International pages

Erasmus Magazine

#04 6 OKTOBER 2011

www.erasmusmagazine.nl

Exclusief: biografie Neelie Kroes

Profvoetballer én student

Prof brengt recht terug in Rwanda

Int er na t in iona sid l e pag es

Heimwee naar de Antillen

Student? €40 kado!

MIS HE TN IET ! K I JK E N

TN

EN

KO

ST

I

KS

KI

JK

KO S

NIK S

Op vertoon van je collegekaart krijg je bij Specsavers maar liefst €40 korting op contactlenzen of een montuur! Kom naar de winkel. Kijken kost niks.

profiteer van dit aanbod biJ de voLGende SpeCSaverS-WinKeLS! rotterdam Lijnbaan Lijnbaan 73 (naast Hunkemöller) 010 214 1610 rotterdam noorderboulevard Zwart Janstraat 41 (naast Belcompany) 010 265 6041 rotterdam Zuidplein Zuidplein Hoog 519 (tegenover HEMA) 010 210 2419

Alleen geldig op vertoon van een geldige collegepas. De €40 korting geldt bij een half jaar pakket premium daglenzen of bij een jaar pakket premium maandlenzen of op een montuur vanaf €99. Voor glasopties, zoals dunne glazen, gelden vaste toeslagen. 1 keer €40 korting per persoon. Geldig van 1 september 2011 t/m 31 augustus 2012. Niet geldig in combinatie met andere aanbiedingen. © 2011 Specsavers Optical Group. All rights reserved.

www.specsavers.nl

INHOUD

De Kwestie

06 | Vrijwilligers gezocht

6 oktober 2011 | 03

14

20

Wij burgers moeten meer taken overnemen van de overheid. Dat betekent dat er (nog) meer vrijwilligers en mantelzorgers nodig zijn. Lukt dat ? Helpt het? Vrijwilligersexpert Lucas Meijs aan het woord.

Coververhaal

14 | Voor studie weg uit tropisch paradijs

Antillianen en Arubanen die willen doorstuderen moeten wel van hun eiland af. Twee van hen, Adamiris Palomares en Lyanne Dap, vertellen over hun verblijf aan de Erasmus Universiteit.

22

Achtergrond

17 | Netwerker Neelie Kroes

Stan de Jong & Koen Voskuil schreven een biografie over misschien wel de bekendste alumna van de EUR: Neelie Kroes. In deze EM een exclusieve voorpublicatie.

Wetenschap

22 | Rwandese rechters

Hoogleraar Rechtssociologie Nick Huls verliet thuisbasis Rotterdam om twee jaar les te geven aan juristen in Rwanda.

26 | Sneakers

En verder… 04 08 12 19 20 24 25 28 29 32

Uitvergroot Campus Ongehoord & EDDN Bouwvakker van de maand Interview met voetballerstudent Daan Bovenberg Wetenschap kort Lifestyle Personalia & colofon International pages Achterop

Erasmus Magazine/EM onafhankelijk opinieen informatieblad van de Erasmus Universiteit Rotterdam

Laconiek

Bij RSM doen ze het al jaren. De faculteit ESHCC is ook om, en de economen hebben juist besloten om het níet te doen: Engels als voertaal van de faculteitsraadsvergaderingen. Voor beide keuzes valt wat te zeggen: waarom zou je bij een Nederlandse instelling de medezeggenschap in een andere taal doen dan de eigen taal? Dat gebeurt ook niet bij een gemeenteraad, waar niet-Nederlandstaligen zich ook voor verkiesbaar kunnen stellen. En dan hebben we het nog niet over de praktische bezwaren die een overstap naar het Engels oplevert: bergen vertaalwerk en gebrekkige discussies. Aan de andere kant kun je zeggen dat een instelling als de Erasmus Universiteit, die ambieert een internationale organisatie te zijn - en dat in de praktijk met een groeiend aantal buitenlandse studenten en medewerkers ook steeds meer is - de consequenties moet aanvaarden van die ambitie. Tot nu toe neemt de universiteit een erg laconieke houding aan in deze kwestie. Faculteiten kunnen het zelf bepalen, en gaan pas tot actie over als er zich daadwerkelijk een niet-Nederlandstalig faculteitsraadslid aandient. Het wachten is op het eerste niet-Nederlandstalige lid van de Universiteitsraad. Welke route kiest het centrale medezeggenschapsorgaan van deze universiteit dan? Het lijkt mij goed als de raad zich daarover uitspreekt, al was het maar omdat dan de niet-Nederlandstalige medewerkers en studenten die een lidmaatschap van de raad ambiëren, weten waar ze aan toe zijn. Wieneke Gunneweg Hoofdredacteur Erasmus Magazine & EM Online [email protected]

UITVERGROOT

6 oktober 2011 | 05

SPARTELEN BIJ RAGNAR

In het kader van de Erasmus Sportweek gaf topwaterpoloster Daniëlle de Bruijn – in het oranje shirt op de achtergrond – op 20 september een training in het Van Maanenbad. Die was bedoeld om studenten te laten proeven van de sport, maar het waren vooral leden van studentenzwemvereniging Ragnar die meededen. De Bruijn scoorde zeven van de negen doelpunten tijdens de gewonnen waterpolofinale tegen de VS op de Olympische Spelen in Peking. LJ (foto: Levien Willemse)

INHOUD DE KWESTIE

6 oktober 2011 | 06

Vrijwilligers gezocht De betrokken burger moet taken van de overheid overnemen. Maar hebben we daarvoor wel genoeg vrijwilligers en mantelzorgers? Lucas Meijs, hoogleraar ‘vrijwilligerswerk’: “Iedereen moet zijn schouders eronder zetten.” tekst Geert Maarse fotografie Michelle Muus

Legt dit kabinet meer verantwoordelijkheid bij de burger? “Dat is noodzakelijk. Er is geen efficiënte-

re fondsenwerver dan de blauwe brief van de belastingdienst, maar dit kabinet vindt dat niet meer legitiem voor een aantal gebieden. Ze zegt: als u het belangrijk vindt, moet u daar zelf maar voor zorgen. Dat zie je bij kunst en cultuur, ontwikkelingssamenwerking en de publieke omroep. En sportverenigingen krijgen er ook last van.”

Ook in de zorg moeten vrijwilligers aan de bak van dit kabinet. “Daar is iets anders aan de hand.

Drie dingen: we kunnen het niet meer betalen met z’n allen, er willen te weinig mensen in de zorg aan de slag en er is een cultuur ontstaan waarin men aanspraak maakt op elke regeling die er is. Nederland heeft de lat hoog gelegd wat zorg betreft. Als we daaraan willen blijven voldoen, moet iedereen zijn schouders eronder zetten.”

We moeten onze ouders in huis nemen als ze hulpbehoevend worden? “Dit kabinet zegt in eer-

ste instantie: mensen moeten zelfredzamer zijn. Dus ja, zoveel mogelijk zelf je ouders verzorgen. Maar tegelijkertijd wordt er een beroep gedaan op vrijwilligers, zodat je moeder een dagje op stap kan met De Zonnebloem. Dit samen moet ertoe leiden dat de zorgvraag iets minder groot wordt.”

Helpt het? “De problemen in de zorg komen door

Lucas Meijs (1963) is bijzonder hoogleraar Volunteering, Civil Society and Businesses aan de Rotterdam School of Management (RSM) en bijzonder hoogleraar Strategic Philanthropy bij het Erasmus Centre for Strategic Philanthropy. Hij doet onderzoek naar management en beleid bij vrijwilligersorganisaties, maatschappelijk verantwoord ondernemen en de civil society.

de vergrijzing, niet door een gebrek aan vrijwilligers. Er zijn vier tot vijf miljoen mensen die vrijwilligerswerk doen in Nederland. Gezamenlijk produceren ze vijfhonderdduizend volledige banen. Dat is briljant hoog: tussen de 5 en 7 procent van het beroepsmatig werk. Stel dat we dat weten te verdubbelen, dan nog zit je op een fractie van wat je nodig hebt, ook omdat de meeste vrijwilligers in de sport werken. Ter vergelijking: er zijn in Nederland bijna 1.4 miljoen banen in zorg en welzijn.”

Mantelzorgers moeten wel. “Er is een groot verschil tussen mantelzorg en vrijwilligerswerk. Vrijwilligerswerk is onverplicht, onbetaald, georganiseerd en vindt plaats buiten je eigen huishouden. Mantelzorg is geen vrijwilligerswerk, omdat het in je eigen omgeving gebeurt. En – hierdoor komen de meeste mantelzorgers in de problemen - het is een verplichting. Het is geen vrije keuze.” Denkt u dat we het extra werk aankunnen?

“Dat gaan we zien. Er wordt altijd wel erg makkelijk geroepen dat je teveel van mensen eist. De klas-

sieke tijdrovende klussen - je moeder heen en weer rijden omdat ze geen rijbewijs heeft, omdat ze staar heeft, of omdat ze niet meer kan lopen - zijn aan het verdwijnen. Moeder heeft tegenwoordig een rijbewijs, staar kunnen we verhelpen en voor de mobiliteit kun je een scootmobiel aanschaffen. Wat wel een probleem is, is dat we daarvoor heel zware mantelzorg terugkrijgen, door Alzheimer en Parkinson. Laten we hopen dat we ook dit traject korter kunnen krijgen, door mensen langer gezond te houden. De vraag is: wat mag je vragen van iemand zonder speciale skills? En wanneer moet je gaan compenseren met geld? En dan nog: ze kunnen jou en mij waarschijnlijk zoveel bieden als ze willen, omgaan met Alzheimerpatiënten blijft zwaar. Competenties en geld staan daarin los van elkaar.” Zijn er functies die niet aan vrijwilligers overgelaten moeten worden? “Of iemand betaald wordt,

vind ik niet relevant. Het gaat erom of iemand gekwalificeerd is. Een taxichauffeur zonder rijbewijs

DE KWESTIE

6 oktober 2011 | 07

Ton van der Pijl, directeur Algemene Bestuursdienst, aan de slag bij kinderboerderij De Oedenstee in RotterdamHoogvliet. Om maatschappelijke activiteiten van medewerkers en studenten te stimuleren, biedt de EUR de mogelijkheid om in ‘de tijd van de baas’ vrijwilligerswerk te doen via stichting WorkMate. www.eur.nl/workmate

zorgen dat het gaat om plug&play functies. Dat mensen aan de slag kunnen met wat ze in huis hebben.” Er zou veel meer uit vrijwilligers gehaald kunnen worden dan nu gebeurt. “Veel meer, dat denk ik

niet. Nu doet ongeveer veertig procent van de volwassenen vrijwilligerswerk. Per week gemiddeld een uur of vier. Met acties als ‘NL doet’ kun je dat percentage flink opkrikken, tot zo’n zestig, zeventig procent. Maar dat zijn mensen die een paar keer per jaar een straatspeelmiddag of een natuurwerkweekend houden. Hartstikke leuk, maar het zijn wat uren betreft niet de grote klappers.” Hoe doet Nederland het in vergelijking met de VS? “Amerika doet het iets beter, dan volgt Neder-

land, Engeland, Zweden, Noorwegen. Maar het is moeilijk te vergelijken, omdat vrijwilligerswerk overal anders gedefinieerd wordt. Is bloed geven vrijwilligerswerk? In India wel, daar is het zelfs de ultieme vorm.”

Treft dit kabinet de goede voorziening om vrijwilligerswerk te stimuleren? “Het mag best een

tandje omhoog als het gaat om de ondersteuning. Het is erg geldgedreven om in de kunst de btw te verhogen en tegelijkertijd de subsidie te schrappen. De Amerikaanse manier is: non-profitorganisaties kunnen nergens op rekenen vanuit de overheid, maar ze hoeven ook niets te betalen.”

‘Met dubbel zoveel vrijwilligers zijn de problemen in de zorg nog niet weg’ lijkt me een groot probleem, ook als de meter loopt. Maar een ouder met rijbewijs die onbetaald een aantal kinderen naar het zwembad brengt: prima.”

ren, zie ik wel zitten. Die sjeest heen en weer, drinkt koffie en maakt er met een kleine kilometervergoeding een leuke dag van.”

Minister Ivo Opstelten wil het aantal vrijwillige politieagenten het komende jaar verdubbelen.

Functioneert een vrijwilliger net zo goed als een beroepskracht? “Dat is lastig te zeggen, ook om-

“Opstelten heeft het over twee totaal verschillende functies: vrijwillige politieagenten, die in feite hetzelfde doen als normale agenten en daar ook voor opgeleid worden, en zogenaamde volontairs, die pakjes wegbrengen of administratief werk verrichten. Die vrijwillige politie zie ik niet echt groeien, omdat het zulk zwaar werk is. Maar een gepensioneerde man die van Venlo naar het Nederlands Forensisch Instituut in Rijswijk rijdt om iets af te leve-

dat ze vaak iets anders doen. Er zijn kleine verschillen. De vrijwillige brandweer en de beroepsbrandweer zijn even professioneel, maar de vrijwilligers hebben misschien een iets langere aanrijtijd.” Een ander probleem: met iemand die maar een dagdeel per week inzetbaar is, ben je toch veel tijd kwijt met contact onderhouden, trainen en plannen. “Je kunt die minimaliseren door te

Hoe werf je meer vrijwilligers? “Vier uur per week kan in principe iedereen wel vrijmaken. Maar het probleem is dat je het in je agenda moet inpassen. ‘Nederland Cares’ laat zien hoe dat kan. In plaats van iedere woensdagmiddag standaard naar het bejaardentehuis te gaan om te helpen, plan je als drukke, werkende burger online een paar dagdelen in. Een universiteit zou de zaterdag tentamenvrij kunnen houden, omdat veel mensen dan actief zijn voor hun sportclub. Daarnaast zie je allerlei combinatiedingen ontstaan: vrijwilligerswerk tijdens je vakantie, tijdens een date.” Volgens staatssecretaris Marlies Veldhuijzen (van VWS) van Zanten moet je vrijwilligerswerk niet als een extra last zien, maar als een verlichting van je andere bezigheden. “Vrijwilligerswerk

geeft ontzettend veel energie. Ik heb mensen geïnterviewd die in een hospice werkten en die hadden het letterlijk over ‘fluitend naar huis’. Wat ze overeind hield, was dat ze na elk sterfgeval de keuze hadden om weg te gaan.”

CAMPUS

6 oktober 2011 | 08

ONDERWIJS

Nieuwe koers ESL succesvol

De slagingspercentages van eerstejaars rechtenstudenten zijn vorig studiejaar hard gestegen. De nieuwe koers die de Erasmus School of Law inzet, lijkt dus effect te hebben.

Rechtenstudent belt met alumni

BANDEN AANHALEN

ESL belt alumni

Een belteam van 45 studenten van Erasmus School of Law (ESL) belt sinds 19 september vier weken lang met rechtenalumni. Doel is: de band met de EUR te versterken. De faculteit is de eerste op de universiteit die het zo aanpakt.

Elke werkdag tussen zes en half tien ’s avonds en zaterdag overdag, bellen twintig studenten met alumni. Door dit persoonlijke contact verkent de rechtenfaculteit de betrokkenheid van alumni bij hun alma mater. En, concreet, of ze de faculteit financieel willen steunen, of zin hebben om onbezoldigd tutor te worden in het kleinschalige onderwijs dat volgend studiejaar begint. Voor dit ‘case based learning’ zoekt de ESL veel tutoren, die het liefst meerdere groepjes van tien eerstejaarsstudenten onder hun hoede willen nemen. Na ruim anderhalve week bellen vindt Hanz Zwart, manager development van ESL, dat het prima gaat, want 85 procent van de alumni staat open voor het gesprek van ongeveer een kwartier. Zwart streeft naar 2500 van dit soort geslaagde gesprekken. Een op de vijf alumni wil uiteindelijk wel iets voor de faculteit doen. Na een positief gesprek schrijven de rechtenstudenten een ansichtkaart met een foto van het hele belteam. “Met een handgeschreven kaart willen we de alumni ook onze betrokkenheid tonen”, vertelt Zwart. De belstudenten zijn vooraf geselecteerd en getraind, want tijdens het telefoongesprek zijn zij de ambassadeur van ESL. Belangrijk was dat de studenten vier aaneengesloten weken beschikbaar waren - ze doen elk vier shifts per week. Ook moesten ze gemotiveerd zijn en ‘goed overkomen’ aan de telefoon. LJ (foto: LW)

CIJFER

31%

is de overhead van universiteiten, en geen 25 procent zoals werd aangenomen. De afgelopen jaren zijn er meer pr-medewerkers en managers bijgekomen dan wetenschappers en docenten, aldus de actiegroep Promovendus.org op basis van cijfers over het personeel van Nederlandse universiteiten. GM

Van de eerstejaarsstudenten rechtsgeleerdheid – veruit de grootste groep binnen de faculteit – haalde 42 procent in één jaar alle 60 studiepunten en de taaltoets; vorig jaar was dit slechts ruim een kwart van de eerstejaars. Bij Criminologie stijgen de percentages van 37 naar 55 procent, bij fiscaal recht zelfs van 14 naar 40 procent. De goede resultaten keren ook terug in de cijfers van het bindend studieadvies. Iets minder dan een derde is na jaar één weggestuurd, terwijl dat eerder rond de 40 procent lag. De definitieve cijfers kunnen nog beter uitvallen, omdat sommige studenten hun negatieve bsa-advies nog aanvechten. Volgens onderwijsdecaan Suzan Stoter is de verbetering vooral te danken aan de gestroomlijnde groepen. Dat betekent dat vwo’ers samen onderwijs hebben gevolgd, net als hbo’ers en studenten die elders hebben gestudeerd maar hun bsa niet hebben gehaald. Idee hierachter: studenten met dezelfde voorkennis studeren beter samen, en trekken zich aan elkaar op. Een andere maatregel die in september 2010 werd ingevoerd was het aantal herkansingen van tentamens, dat terugging van drie naar twee. Tegelijkertijd werd compensatoir toetsen in beperkte vorm ingevoerd: studenten mochten maximaal twee vijven compenseren met twee zevens, mits ze in totaal 60 studiepunten haalden in één jaar. Decaan Maarten Kroeze denkt dat ook het invoeren van de Dean’s list en Dean’s group effect heeft gehad. De student, of groep die bovengemiddeld presteerde kreeg een speciale vermelding op de ESLwebsite en werd aan het eind van het jaar beloond met een Bachelor 1-certificaat, en de beste twee groepen kregen een dinerbon. Bovendien heeft de externe druk (o.a. de langstudeerboete) meegespeeld, aldus Kroeze. Hij verwacht dat de positieve lijn zich zal voortzetten, omdat meer studenten zonder achterstand het tweede jaar ingaan. Bovendien wil de faculteit ook een Dean’s list invoeren in B2 als extra motivatie om ook het tweede jaar soepel te doorlopen. LJ

CAMPUS

24 6 oktober februari 2011 2011 || 09 07

KORTAF

Veel meer diploma’s bij RSM De Rotterdam School of Management (RSM) rijkt dit jaar veel meer diploma’s uit dan voorgaande jaren. Afgelopen september deden 565 masterstudenten examen: honderd meer dan in 2010. Ook het aantal afstuderende bachelorstudenten steeg bij bedrijfskunde fors: van 300 naar 400. IBA, de internationale variant, bleef nagenoeg gelijk. Ook andere faculteiten moeten alle zeilen bijzetten om de toename te kunnen bijbenen. Honderden studenten extra levert niet alleen extra werklast voor docenten op, maar ook een toename van administratieve handelingen. “We moeten overwerken om alle bullen op tijd te kunnen uitprinten”, zegt Peter Langerak, hoofd van de studentenadministratie. Over de reden van de toename durven de faculteiten nog niets te zeggen, maar er wordt gespeculeerd dat er een verband zou zijn met de langstudeerboete, die vanaf volgend jaar uitgedeeld gaat worden. WG

Held voor geld

57 mensen ‘seilden ab’ van de Euromast op dinsdag 27 september, om daarmee geld op te halen voor onderzoek naar de spierziekte GuillainBarré Syndroom. Zeven teams van het Erasmus MC deden mee, waaronder Pieter van Doorn, neuroloog aan de medische faculteit, en ze haalden samen 15.000 euro op, aldus het Prinses Beatrixfonds dat de actie organiseerde. Dit geld gaat rechtstreeks naar het onderzoek van het Erasmus MC. WG (foto: RvdH)

F-raad ESHCC wel Engelstalig De faculteitsraad van de Erasmus School of History, Culture and Communication gaat voortaan in het Engels vergaderen, door de komst van Amerikaan Jacob Groshek in de raad. Bovendien, zo zegt voorzitter Pauwke Berkers, werd het met het groeiend aantal buitenlandse studenten en medewerkers ook tijd om aan een overgang naar Engelstalige communicatie te gaan werken in de medezeggenschap. Eerder dit collegejaar besloot de Erasmus School of Economics juist niet over te stappen op de voertaal Engels in de faculteitsraad. Het buitenlandse studentraadslid heeft een cursus Nederlands gevolgd om mee te kunnen doen. De medezeggenschap op de Rotterdam School of Management (RSM) is al enkele jaren volledig Engelstalig, in woord en geschrift. WG

AANKOMENDE STUDENTEN

Langstudeerboete onbekend bij studiekiezers Het grootste deel van de vwoeindexamenkandidaten heeft geen idee wat de langstudeerregeling is. Meer dan de helft heeft er nog nooit van gehoord. Dat blijkt uit onderzoek van onderzoeksinstituut Risbo, van de EUR. Slechts een derde van de geïnterviewde scholieren is vaag bekend met de regeling. Minder dan een vijfde weet ook daadwerkelijk wat de regeling inhoudt. Voor het onderzoek zijn ruim honderd Rotterdamse 6-vwoleerlingen geïnterviewd. De gesprekken vonden plaats in mei, toen staatssecretaris Halbe Zijlstra met zijn plannen veelvuldig in het nieuws was en de kritiek

van studentengroeperingen en universiteiten breed uitgemeten werd. Als de scholieren wél bekend zijn met de langstudeerboete, voorziet het grootste deel geen problemen. Bijna driekwart heeft al voor een studie gekozen, en daarvan geeft 85 procent aan niet van keuze te veranderen. Bij de twijfelaars ligt dat percentage iets lager en zeggen drie op de vijf geïnterviewden dat de langstudeerboete geen rol speelt bij de studiekeuze. Er is opvallend weinig protest, zelfs bij de zwevende kiezers. “Ik moet zeggen dat ik het er eigenlijk wel mee eens ben dat deze regeling er komt”, zegt een

jongen die nog niet weet wat hij wil gaan studeren, tegen de onderzoekers. “Het klinkt misschien gek voor een aanstaande student, maar […] daar moet gewoon een beetje druk op gezet worden. Je moet er niet zomaar even twee jaar te lang over kunnen doen.” Respondenten die naar eigen zeggen wel beïnvloed worden door de regeling, geven aan beter na te denken over hun keuze, maken zich zorgen over switchmogelijkheden en denken harder te moeten studeren. Ook verwachten ze eerder te kiezen voor een makkelijke studie en minder nevenactiviteiten te kunnen ontplooien. WG

CAMPUS

6 oktober 2011 | 10

ONDERWIJS

Studentenpanel heeft effect

POLITIEK

Deeltijdstudent onder druk Ook deeltijdstudenten moeten straks de langstudeerboete gaan betalen, zegt staatssecretaris Halbe Zijlstra.

“Uiterst onrechtvaardig”, zegt Patrick Delaere, die als opleidingsdirecteur verantwoordelijk is voor de deeltijdstudie filosofie. “Er staat zes jaar voor de bachelor en doorgaans studeert men nominaal. De deeltijder is goed gemotiveerd en dito georganiseerd. Waarom moet die opdraaien voor mogelijk calculerend gedrag van de reguliere student?” In zijn wet op het verhoogde collegegeld voor langstudeerders wil Zijlstra geen uitzondering maken voor deeltijdstudenten, omdat er dan een sluiproute zou ontstaan: reguliere studenten zouden zich als deeltijder kunnen inschrijven om de boete te ontduiken. Maar dat betekent dat een deeltijdbachelorprogramma, dat soms wel twee keer zo lang duurt als het reguliere traject van drie jaar, drie- tot zesduizend euro aan boetes oplevert. Dat bedrag komt bovenop de drie jaar extra collegegeld. En dan heeft de deeltijdstudent ook nog eens geen recht op studiefinanciering. De vrees is dat het aantal deeltijdinschrijvingen opdroogt als er geen actie ondernomen wordt.

Suzan Stoter, opleidingsdirecteur aan de Erasmus School of Law, die samen met de Faculteit Wijsbegeerte de enige aan de Erasmus Universiteit is die bacheloropleidingen in deeltijd aanbiedt, zegt bezig te zijn met een herziening van de programma’s criminologie, fiscaal recht en rechtsgeleerdheid. Het moet straks mogelijk zijn om in vier jaar een deeltijdbachelor in de wacht te slepen. Bij filosofie zijn ze niet van zins om de deeltijdstudie te verkorten. Volgens Delaere is het mogelijk dat studenten zich, mochten ze in tijdnood komen, als cursist inschrijven, om aan het einde van de rit als deeltijder af te studeren. Dat komt nu ook voor. “Soms treden er veranderingen op in de privé- of werksfeer van de deeltijder en moet de betreffende student even gas terugnemen.” Voor de masters is de langstudeerboete een minder groot probleem. Die duren in deeltijd doorgaans ook twee keer zo lang, maar omdat een jaar uitloop is toegestaan, komt een nominale student hier niet in de knel. GM/HOP

De regel dat studenten het laatste kwartier niet meer mogen weglopen uit de tentamenzaal, is bepaald door het studentenpanel van het ssc Onderwijs, Onderzoek en Studentzaken (SSC OO&S). Het panel - opgericht in april 2009 – heeft zijn nut bewezen en daarom komt er ook een internationaal studentenpanel. Als SSC OO&S iets wil veranderen in de diensten, wordt dat eerst voorgelegd aan het panel. ‘Kunnen we studenten via e-mail laten weten dat zij zich ieder jaar opnieuw moeten inschrijven?’, vroeg Lillian Jillissen, directeur OO&S en voorzitter van het panel, zich bijvoorbeeld af. ‘Niet doen’, adviseerde het panel, want een mailtje verdwijnt gauw naar de achtergrond en wordt vergeten. ‘Beter is het om een brief te sturen’, zei het panel en dit advies nam Jillissen ter harte. Het panel bestaat uit maximaal vijftien studenten en komt zes keer per jaar bij elkaar. De leden kunnen zelf ook punten aandragen. Die onderwerpen variëren van ‘het is hinderlijk dat surveillanten praten tijdens een tentamen’ tot ‘waarom heeft de examencommissie geen mailadres’? Het ene punt pakt OO&S wel op, maar als het gaat om een facultaire aangelegenheid, sturen ze de punten door naar de betreffende faculteit. Om ook de dienstverlening voor internationals te verbeteren, start SSC OO&S aan het begin van het nieuwe kalenderjaar een internationaal studentenpanel. LJ Studenten van ESHCC en FSW kunnen zich nog aanmelden voor het panel, via Ottelien Rikhof, [email protected]

Kennis van het Nederlands komt van pas TALENT AAN DE EUR

Vitnarae Kang

Vitnarae Kang (1987) heeft net haar masterdiploma land management behaald aan het Institute for Housing and Urban Development Studies (IHS), aan de EUR. Volgens de opleiding is ze een van de beste studenten die ze de afgelopen jaren hebben gehad. De Zuid-Koreaanse reageert verbaasd. Ja, ze

heeft hard gewerkt, want ze is erg gedreven, maar ze is niet anders gewend: in Korea wordt het van je verwacht. Vitnarae kwam in 2007 voor het eerst naar Nederland om een jaar in Leiden te studeren tijdens haar studie Nederlandkunde in Seoul. De meeste Koreanen hoorden voor het eerst van Nederland in 2002 toen Guus Hiddink als voetbaltrainer de status van een soort god bereikte. Vitnarae’s interesse voor ons land werd al eerder gewekt door haar vader, die theologie had gestudeerd en over Abraham Kuyper vertelde. Ze wist dat er veel

contacten tussen Korea en Nederland zijn, en het leek haar nuttig om een ‘niche-taal’ als Nederlands te leren. Vitnarae was jarenlang actief bij een Koreaanse NGO, die tot doel heeft de waarde van land in ZuidKorea eerlijker te verdelen; nu is een groot deel van waardevol land in handen van een klein percentage mensen, legt ze uit. Bij die NGO hoorde ze over de masters bij het IHS. Ze was één van de paar gelukkigen die jaarlijks een beurs van de Koreaanse regering krijgen om in het buitenland te studeren.

Ook voor haar komende promotieonderzoek naar landontwikkelingsprojecten aan de universiteit van Delft, ontving ze een beurs – van de Koreaanse en Nederlandse overheid. Bijzonder, want normaal gesproken moet je in Korea vele duizenden euro’s per jaar neertellen als je wilt promoveren. Haar kennis van het Nederlands komt bij het onderzoek goed van pas, want ze zal Nederlandse rapporten door moeten nemen. Na die vier jaar wordt het, denkt ze, wel weer tijd om terug te gaan naar haar land. TL

CAMPUS

6 oktober 2011 | 11

POLITIEK

Kamermeerderheid is tegen fusie

Jamie Romeo, derdejaars psychologie, bedrijfskunde en geneeskunde, en medeorganisator van het lustrum ‘tien jaar psychologie’. De Rotterdamse psychologieopleiding bestaat tien jaar en wordt al jaren verkozen tot de beste van Nederland. Terecht? “Ik heb natuurlijk geen andere psychologieopleidingen getest. Maar Rotterdam onderscheidt zich met het probleemgestuurd onderwijs. De kleinschaligheid daarvan dwingt je om bij de les te blijven.” Is het niet ontzettend schools? “Een beetje. Maar ik denk dat veel studenten daar voordeel bij hebben. Je moet aanwezig zijn, de literatuur gelezen hebben en er zijn veel contacturen. Zelfstandigheid is leuk, maar een groot deel van de studenten kan daar niet mee omgaan.” Er wordt gezegd dat psychologiestudenten zelf psychische problemen hebben, net zoals brandweermannen vaak pyromaan zouden zijn. Klopt dat? “Problemen niet, maar ik denk wel dat veel studenten psychologie gaan studeren, omdat ze zichzelf en anderen beter willen leren begrijpen. Ik wel in ieder geval. Waarom worden mensen boos? Waarom worstel je met bepaalde gevoelens? Ik zocht duidelijkheid.” Tijdens het lustrumcongres worden de hele dag workshops en lezingen gegeven. Naar welke spreker kijk je uit? “Ik vind het heel leuk dat geluksprofessor Ruut Veenhoven komt. Filosoof Hans Gerding gaat de workshop ‘parapsychologie: feit of fictie’ geven, waarbij hij ingaat op fenomenen als tv-helderziende Derek Ogilvie. En illusionist Richard Stoker, een van de beste mentalisten van Nederland, sluit de dag af. Dat wordt erg leuk.” GM Het lustrum ter ere van tien jaar psychologie in Rotterdam vindt plaats op vrijdag 14 oktober van 10.00 – 17.00 uur en wordt ’s nachts afgesloten met een feest in De Beurs. Combitickets (€ 12,50) zijn te koop bij de stand in het T-gebouw.

Een kamermeerderheid is tegen een fusie van de universiteiten van Leiden, Delft en Rotterdam. Dat meldde RTL-nieuws vorige week. Een mega-universiteit van 55 duizend studenten is volgens de PvdA, GroenLinks, de SP en de PVV geen goed idee. Ook regeringspartij CDA plaatst volgens RTL grote vraagtekens bij de fusieplannen. De Tweede Kamer vergaderde vorige week over de strategi-

sche agenda van staatssecretaris Zijlstra, waarin hij onder meer pleit voor meer samenwerking en een heldere profilering van instellingen. De Zuid-Hollandse universiteiten onderzoeken momenteel de mogelijkheden voor een vergaande samenwerking en sluiten een fusie daarbij niet uit. Een van de redenen is dat ze zich in de kijker willen spelen bij internationale (lees: vooral Aziatische) studenten. Geza-

menlijk zouden de instellingen bovendien meer aanspraak kunnen maken op onderzoeksmiddelen (geld). Het is een ontwikkeling die veel weerstand oproept, niet in de laatste plaats omdat schaalvergroting bij hogeschool Inholland de afgelopen jaren tot grote problemen leidde. “Grootheidswaan van bestuurders”, aldus SP-Kamerlid Jasper van Dijk. GM

DE QUOTE

Mannen uit Iran en Oezbekistan, van wie ik nog nooit had gehoord, reden als bezetenen de berg op Bedrijfskunde- en economiestudent Arian Oosthoek (22) werd met een 31e plaats de beste Nederlander in wielerronde Tour of China.

ONDERTUSSEN OP EM ONLINE EUR-mail ge-phished Ten minste vijf medewerkers en vijf studenten zijn afgelopen week slachtoffer geworden van phishing, een vorm van internetfraude, via hun EUR-mail. lees meer op www.erasmusmagazine.nl

VVD gunt hbo’er geen wo-titel Dat hbo’ers en academici straks na hun afstuderen dezelfde titel mogen voeren, is een ‘onverdiend cadeautje’ voor het hbo. lees meer op www.erasmusmagazine.nl

Student-ondernemers willen regeling Een groep jonge ondernemers hekelt de aanwezigheidsplicht op universiteiten. Ze waarschuwen dat ondernemerschap onder studenten wordt ontmoedigd in plaats van gestimuleerd. lees meer op www.erasmusmagazine.nl

Scan deze qr-code en surf meteen met je smartphone naar EM.Online! lees meer op www.erasmusmagazine.nl

INHOUD ONGEHOORD (ON)GEHOORD (On)gehoord is de brieven- en opinierubriek van Erasmus Magazine. De pagina’s staan open voor iedereen die wil reageren op de inhoud van Erasmus Magazine of een opiniebijdrage wil schrijven over zaken die de Erasmus Universiteit in de meest brede zin, of het hoger onderwijs in het algemeen betreffen. Anonieme bijdragen worden niet geaccepteerd. Inzenders dienen hun naam, adres en telefoonnummer of e-mailadres bij de redactie bekend te maken. De redactie behoudt zich het recht voor stukken in te korten, dan wel (in overleg) aan te passen. Wilt u reageren, stuur uw bijdragen dan naar [email protected]

VAN DER SCHOT

6 oktober 2011 | 12

EDDN

>EN DAN DIT NOG...

…voor al het kleine nieuws dat niet onvermeld mag blijven. Tips? [email protected]

> Econoom bedankt schoonmaker Normaal hebben we een hekel aan goed nieuws. Journalisten houden van ellende, dat weet iedereen. Wij leren al op onze opleiding: slecht voor het land = goed voor de krant. Problemen, roddel en achterklap: smullen! Schoothondjes van de socialisten zijn we, en alles wat naar zakelijkheid en marketing riekt branden we het liefst tot op de veters af. Maar nu liepen we iets tegen het lijf waarbij zelfs de meest cynische lieden onder ons het met moeite droog hielden. Van de Erasmus School of Economics nota bene - doorgaans door ons toch als het bolwerk van de duivel gezien. Overal op de campus

verschenen in september ineens grote billboards waarop de economen dankjewel zeggen tegen het ondersteunend personeel. De schoonmakers, de beveiligers, de klusjesmannen, de dames van Albron, tja, tegen wie niet eigenlijk, allemaal krijgen ze een hart onder de riem gestoken. Een geweldig stukje profilering van de faculteit – o, sorry, we spugen het zuur weer even uit de bek – een ontroerend stukje oprechte dankbaarheid, bedoelen we natuurlijk. > Albron gooit prijzen omhoog De huiscateraar van de Erasmus Universiteit heeft in de zomer de prijzen van een groot aantal producten wéér verhoogd. Het simpelste harde broodje, een afbakpistoletje, kost nu 85 cent. En een cupje eiersalade doet tegenwoordig 1,60 ÉÉN EURO EN ZESTIG CENT, dames en heren! En naar de koers van Vifit hebben we niet eens durven kijken, maar het zou ons

> Domme student Domme, domme student; sta je daar te hannessen met je fiets in het volle fietsenrek voor het M-gebouw. Weer blijft je stuur hangen achter de handrem van die andere fiets of aan zo’n irritante hippe bak voorop. Terwijl achter het splinternieuwe V-gebouw (met die gekleurde streepjes) rijen lege fietsenrekken staan! Dus, effe omlopen voortaan. Scheelt weer een fietswielklem en een boete. (met dank aan Frans Kurvers, EFB).

niet verwonderen als die door het dak is gegaan. Wie voor minder van 5 euro een broodje en een bekertje melk wil inslaan moet tegenwoordig van goede huize komen. Bijzonder, helemaal omdat Albron het afgelopen jaar al aardig wat kritiek te verduren kreeg, vooral ook over de prijzen. De Universiteitsraad heeft aangegeven er ook dit jaar weer bovenop te zitten. Het goede nieuws is dat het personeel – dat overigens tien cent per uur opslag heeft gekregen – er ook niets van snapt. “Maar dat mag je niet opschrijven, want dan word ik er uitgegooid.” > Zijlstra-effect Staatssecretaris Zijlstra staat al bekend als de grote ‘boeman’ die het hoger onderwijs weinig goeds brengt: de langstudeerboete, geen

stufi meer in je master en peperdure tweede studies. Nu lijkt het zelfs dat hij het indirect ook heeft gemunt op de kleine kunsten cultuuropleidingen. Als het aan Zijlstra ligt, kan het orkest in de Achterhoek straks geen nieuwe instrumenten kopen en wordt een museumbezoek weer een eliteaangelegenheid. Welke student haalt het dan nog in z’n hoofd om een kunst- en cultuurstudie te volgen als de kans op een baan miniem wordt? De duistere voortekenen worden langzaam helder in Rotterdam: Algemene Cultuurwetenschappen (ACW) aan de faculteit ESHCC zag het aantal eerstejaars flink krimpen. ‘Het Zijlstra-effect’, wordt er zachtjes, doch schertsend gefluisterd in de wandelgangen van de faculteit. GM/WG

ONGEHOORD INHOUD

6 oktober 2011 | 13

TIM DE MEY OPINIE

Harde en zachte knip: hard and soft clasp? Voertaal Faculteitsraad

Als voormalig lid (2005 t/m 2011) van de Personeelsgeleding van de Faculteitsraad van de Erasmus School of Economics (ESE) heb ik met belangstelling in EM (EM, 22 september 2011) de vier vragen aan en de vier antwoorden van de decaan (van de ESE, red.) gelezen over de voertaal. Ik juich het zonder meer toe dat studenten IBEB hun belangen willen laten behartigen door een lid van de Studentgeleding, maar waarom door een niet-Nederlandstalige student? Er zijn immers genoeg capabele studenten IBEB die het Nederlands wel beheersen. Ik begrijp niet waarom een vertegenwoordigend orgaan zou moeten kiezen voor Engels als voertaal. De Erasmus Universiteit is te vergelijken met de Gemeente Rotterdam en met de Université Libre de Bruxelles. Beiden zijn internationaal gericht, kennen ook vertegenwoordigende organen, maar zullen niet overstappen op een andere taal dan Nederlands, respectievelijk Frans.

Voertaal Gemeenteraad

Een Fransman, die geen Nederlands spreekt, kan gekozen worden in de Gemeenteraad. Het spreekt voor zich dat de Gemeenteraad dan niet zal overstappen op de Engelse taal, laat staan op het Frans. Alle stukken zijn in het Nederlands geschreven en moeten dan in het Engels vertaald worden. Zelfs al zou dat financieel haalbaar zijn, dan nog is het niet mogelijk om Nederlandse wetgeving adequaat in het Engels te vertalen. Een discussie in het Engels over Nederlandse wetgeving heeft dan ook weinig zin. De Fransman in kwestie moet dan een persoon van een partij zoeken om zijn belangen te laten behartigen in de Gemeenteraad.

Voertaal Université Libre de Bruxelles

In het begin van deze eeuw heb ik een aantal jaren een kleine aanstelling gehad bij een internationaal georiënteerd instituut van de Université Libre de Bruxelles. De voertaal was Engels, maar het werkoverleg was in het Frans omdat er medewerkers waren die het Engels niet of in onvoldoende mate beheersten. De officiële stukken die in de ‘Conseil’ besproken werden, waren in het Frans, de voertaal was ook Frans. Iemand die geen of onvoldoende Frans sprak liet zich voorlichten en vertegenwoordigen door iemand die de taal wel sprak.

Problemen met een andere voertaal dan de lokale

Er zijn hierboven twee problemen gesignaleerd verbonden aan het gebruik van een andere voertaal dan de lokale. Er zijn mensen die de andere taal onvoldoende beheersen om op vruchtbare wijze te kunnen discussiëren en begrippen uit de lokale taal hoeven geen equivalent in de andere taal te hebben. Een voorbeeld van het laatste is een (hypothetische) discussie over ‘harde knip’ (een student moet de bachelor hebben alvorens tot de master te worden toegelaten) en ‘zachte knip’ (een student die zijn bachelor bijna heeft afgerond wordt toegelaten.) In het Engels bestaan deze begrippen niet en moet er een vertaling worden gevonden. De titel van dit stuk is een typisch voorbeeld van een vertaling in het ’Dunglish’ (Dutch English.) Een vrije vertaling zou kunnen zijn: clasp on the door (de knip zit op de deur naar de master, dus kom je niet binnen zonder bachelor) en door on the clasp (de deur naar de master staat op de knip, dus kun je nog naar binnen.) Juridisch zijn deze vertalingen echter van nul en generlei waarde. Paul de Boer, universitair docent Capaciteitsgroep Econometrie, Erasmus School of Economics.

Binnenstebuiten Volgens de weerman van Financiën dienen we rekening te houden met een ‘opstekende storm’. De internationale barometer voorspelt inderdaad weinig goeds, maar ook in Nederland zwelt de turbulentie al geruime tijd aan. Neem bijvoorbeeld de frontale depressie die in het grensgebied tussen Agnes Jongerius en Henk van der Kolk ontstond. Nog maar een paar weken geleden vroeg een ernstig actualiteitenmagazine zich af of het pensioenakkoord de persoonlijke verhoudingen binnen het FNV had verziekt. Wat een vraag! Dat kon je toch gewoon zien. En wie het niet zag, kreeg het uiteindelijk gewoon te horen. Er was een ‘pensioenbreuk’; FNV Bondgenoten en Abvakabo zegden het vertrouwen in de topvrouw van de vakcentrale op. En wat bepleitte Van der Kolk vervolgens op z’n blog: ‘Een beweging naar één FNV is naar mijn idee de oplossing.’ Klonk dat niet een tikkeltje wrang? Ook bij ons, in de overlegvergadering van het College van Bestuur en de Universiteitsraad, liep het - om zo te zeggen - niet altijd even soepeltjes het afgelopen academische jaar. Daarvoor waren verschillende redenen. Een loodzware bestuursagenda bijvoorbeeld, met talrijke hoofdpijndossiers. Maar ook een Universiteitsraad met vertegenwoordigers die de voorstellen van het College niet als fait accompli beschouwden en rigoureus opkwamen voor de belangen van wie in hun ogen gedupeerd dreigden te worden. Ook dit jaar bulkt de bestuursagenda weer van mogelijke (en waarschijnlijke) hoofdpijndossiers. Tijd om de plooien van weleer glad te strijken is er nauwelijks. En toch zijn degelijke, bestuurlijke verhoudingen in ieders belang. Misschien is het tijd voor reculer pour mieux sauter. Daarvoor bestaat een beproefd recept: de arbeidsdeling eventjes helemaal binnenstebuiten keren. Laat de Raad in de huid kruipen van het College en enkele beleidsvoorstellen uitwerken die zo weldoordacht en gemotiveerd zijn, dat ze nog nauwelijks verdere toelichting of argumentatie lijken te vergen. En laat het College vervolgens maar even de plek innemen van de Raad en aantonen dat geen enkel beleidsvoorstel zo goed dichtgetimmerd kan worden, dat er geen nadeel of verbeterpunt aan te stippen valt. Als de beleidsvoorstellen ernstig uitgewerkt en geevalueerd worden, kan een dergelijk rollenspel heel wat opleveren. Naast de onvermijdelijke hilariteit en de bijhorende détente, leert men oog te krijgen voor elkaars perspectief. Bestuur en medezeggenschap zijn tegelijk een spel van vraag en antwoord en een spel van geven en nemen. Het werkt pas naar behoren als beide partijen dit spel goed beheersen. Zo’n korte speeltijd kan misschien nog net. Tot de bel gaat! Tim de Mey is docent Theoretische Filosofie en zit namens de Faculteit Wijsbegeerte in de Universiteitsraad

COVERVERHAAL

6 oktober 2011 | 14

Voor studie weg uit het tropisch paradijs Je bent Antilliaan of Arubaan, intelligent en je wilt studeren. Dan zit er niet veel anders op dan je eiland achter je te laten, want veel studies zijn op Aruba, Curaçao of Bonaire niet te volgen. Op naar Rotterdam dus, waar het koud en nat is, de mensen stug en de heimwee dichtbij. tekst Martine Zeijlstra fotografie Levien Willemse

L

yanne Dap (19), eerstejaars psychologie, was erg opgelucht toen ze in augustus op Schiphol landde. Niet omdat ze het zo fijn vond om haar eiland Curaçao te verlaten; ze was blij het vliegtuig uit te kunnen. Sommige medepassagiers vertrokken net als Dap naar Nederland om te studeren, en die waren steeds aan het huilen. “Wanneer de een stopte, begon weer iemand anders. Het was erg confronterend omdat je weet dat je voorlopig niet terugkunt naar je eiland. Ik was doodop toen ik in Rotterdam aankwam.” Veel Antillianen zijn al wel eens in Nederland geweest wanneer ze hier komen om te studeren. Tijdens vakantie, of op familiebezoek. Wie echter na de middelbare school wil studeren, heeft weinig meer keuze dan het eiland voor langere tijd te verlaten. Veel hogere opleidingen zijn er namelijk niet. In tegenstelling tot veel internationale studenten komen Antilliaanse en Arubaanse studenten dus min of meer gedwongen naar Nederland. Adamiris Asciano Palomares (25) stelde haar komst zo lang mogelijk uit. Zij begon vorig jaar aan haar premaster accountancy aan de EUR. Op Aruba volgde ze eerst een mbo-opleiding en daarna

de hbo-opleiding accountancy. “Vanaf het mbo wist ik al dat ik wilde gaan studeren op de Erasmus Universiteit. Maar ik wilde zo lang mogelijk op Aruba blijven. Ik heb twee jongere zusjes. De jongste is nu vijftien. Ze vonden het heel erg dat ik wegging, maar ze hebben vier jaar de tijd gehad om eraan te wennen.” De Antilliaanse studenten kozen bewust voor Rotterdam. Een studie in Nederland ligt door de studiefinanciering het meest voor de hand. “En in Rotterdam kun je het beste accountancy studeren”, zegt Palomares.

Wennen

Toch is het lastig om te wennen in de havenstad. Neem iets simpels als een koelkast. Palomares’ mond viel nog net niet open toen ze het gedeelde exemplaar in haar studentenhuis zag. “Wat moest ik met één plankje voor mezelf? Dat is toch nooit genoeg?” Ook aan het weer moest ze erg wennen: het is hier in Nederland koud en nat. “Op Aruba blijf je binnen als het regent vanwege overstromingsgevaar. Hier gaat alles gewoon door. Ik heb een hele uitrusting bij me wanneer ik de deur uitga: paraplu,

Het is ook leuk hier in Rotterdam: > Lyanne Dap vindt het vele water rond Rotterdam geweldig. Ze woont aan de Coolhaven en geniet van haar uitzicht, de levendigheid op het water, de boten, de mensen die ze langs ziet komen en de lichten ’s avonds. Nog iets leuks: Ze is op het NOS Journaal geweest, waarna mensen haar aanspraken en haar welkom heetten in Rotterdam. Dat had ze nooit verwacht en het maakt dat ze zich ook enorm welkom voelt. > Adamiris Palemares is onder de indruk van de Rotterdamse buitenkunst. Aan de hoge gebouwen moest ze wennen, maar nu vindt ze die ook heel bijzonder. > Alletwee vinden ze het prettig dat er veel mensen van verschillende culturen rondlopen in de stad. Het maakt dat ze makkelijker opgaan in de rest van de Rotterdamse samenleving.

COVERVERHAAL

6 oktober 2011 | 15

Lyanne Dap: “Iemand vertelde dat mensen hier tijdens de winter allemaal naar beneden kijken. Omdat ze dan wat depressief zijn.”

sweaters, jassen.” Dat geldt ook voor Dap. “Ik kijk elke dag op weer.nl, maar dat helpt niet altijd want het weer is hier zo wisselvallig.” Naar de winter kijkt ze dan ook niet echt uit. “Iemand vertelde dat mensen hier tijdens de winter allemaal naar beneden kijken. Omdat ze dan wat depressief zijn. Ik weet niet goed of dat nu een grapje was of echt gemeend.” Palomares had als masterinstromer moeite om haar draai te vinden op de universiteit. “Studenten doen alles in groepjes, omdat ze elkaar al langer kennen. Je komt er lastig tussen”, merkt ze. Bovendien is alles onpersoonlijker. “Hier heb ik tijdens hoorcolleges met honderden mensen les en is het ieder voor zich. Op Aruba waren dat niet meer dan dertig mensen en kende ik iedereen. De docent wist waartoe ik in staat was.” Wat ze wel fijn vindt: het mailcontact met docenten. Als ze een vraag heeft kan ze die mailen, en ze hoeft niet lang te wachten op antwoord. Om hulp vragen, dat heeft ze het afgelopen jaar wel moeten leren. Palomares is trots op zichzelf dat ze mondiger is geworden. “Maar aan medestudenten vraag ik niets, straks denken ze dat ik dom ben. En gelukkig zijn er collegedictaten.

Adamiris Asciano Palomares: “Veel Nederlanders articuleren niet. Dan moet ik wel drie keer ‘wat zeg je’ zeggen.”

Aantekeningen van iemand anders vragen, dat durf ik niet.” Dap herkent dat wel. Op Curaçao hoefde ze ook nooit om hulp te vrágen. “Daar staat iedereen altijd sowieso voor elkaar klaar.” Ook de taal vormt een barrière. Thuis spreken de studentes Papiamento. “Ik ben bekaf als ik de hele dag Nederlands heb gepraat”, zegt Dap. “Vooral spreekwoorden en gezegdes vind ik lastig. En straattaal, daar snap ik niets van.” Palomares: “Veel Nederlanders articuleren niet. Dan moet ik wel drie keer ‘wat zeg je’ zeggen.”

Heimwee Het is dus niet zo eenvoudig om de overstap te maken van een tropisch eiland naar een studie in Rotterdam. De studieuitval is bij Antilliaanse studenten twintig procent hoger dan bij allochtone studenten. Dap snapt dat wel. “Het grootste probleem is Kerst, wanneer veel Antilliaanse studenten naar huis gaan. Sommigen willen daarna niet meer terug, anderen krijgen vreselijk heimwee. Met kerst is Curaçao dan ook de hemel op aarde.” Met een gelukzalige glimlach: “We eten verschrikkelijk lekker. Het is heerlijk weer. Er zijn de hele maand door feesten, met veel vuurwerk. We gaan

allemaal naar het strand, barbecueën. Je ziet je familie en vrienden elke dag.” En dan kom je daarna terug in je eenzame studentenkamer met slecht weer, stugge Hollanders en een lastige studie. Dap blijft in december bewust in Nederland. “Ik ga net als de Nederlanders van alles en nog wat ondernemen, zodat ik zo weinig mogelijk op mijn kamer hoef te somberen.” Ze kreeg die tip van haar peer coach, een studente die ook uit Curaçao komt en al wat langer in Nederland woont. “Ze weet bijvoorbeeld ook dat ik veel familie in Nederland heb wonen en ze adviseerde me die banden aan te halen”, vertelt Dap. Volgens Palomares vallen veel Antilliaanse studenten uit omdat ze niet goed weten wat hun studie >>

‘Ik heb een hele uitrusting bij me: paraplu, sweaters, jassen'

COVERVERHAAL

6 oktober 2011 | 16

Opgevangen in Rotterdam

Elk jaar komen ongeveer tweehonderd studenten uit de Nederlandse Antillen en Aruba naar Nederland om in Rotterdam op een hogeschool of universiteit te studeren. Een kwart van hen gaat naar de EUR. Om hen zowel voor, tijdens als na hun studie beter te begeleiden, is in 2008 PAAR opgericht: het Platform Studerende Arubanen en Antillianen in Rotterdam. Daarin werken gemeente, hogescholen en de universiteit samen. Op de universiteit is Dorie Geers contactpersoon namens PAAR.

Enkele PAAR-activiteiten:

> Ontvangst en individuele intake bij aankomst > Bijeenkomsten/workshops over effectief studeren, BSA, tegen heimwee, voor assertiviteit, budgetteren > Feestjes/kerstmaaltijd > Peer coaching: elke student krijgt een student van het eigen eiland toegewezen die al langer in Rotterdam studeert

inhoudt. “Het zou goed zijn als ze bijvoorbeeld een periode naar Nederland kunnen komen voor een snuffelstage of proefcolleges. Nu is het erg lastig om vanuit Aruba erachter te komen wat je interessant vindt.” Zelf wist ze al heel vroeg wat ze wilde studeren door een gastcollege van een Arubaanse zakenvrouw. “Het was een kordate vrouw die veel power en zelfvertrouwen had en zich prima staande wist te houden in een mannenwereld. Toen ik dat zag, wist ik dat ik dat ook wilde.” Ook Dap had een rolmodel op Curaçao. “Mijn broertje heeft ADHD, en als ik hem ophaalde bij de psycholoog dan vroeg ik haar van alles over haar vakgebied. Dat was heel handig om een goed idee van de studie te krijgen, maar die luxe hebben niet alle eilandbewoners.” Dat Antilliaanse studenten voortijdig stranden is

extra vervelend omdat ze dan terug moeten zonder diploma. “Zomaar teruggaan en stranden bij je ouders is heel vervelend”, zegt Palomares. “Het is lastig om een goede baan te krijgen als je alleen maar havo of vwo hebt gedaan. De schuld die je hebt opgebouwd om hier te studeren, moet je dan ook nog afbetalen.” Antiliaanse studieverlaters gaan ook lang niet altijd terug, en zetten ook hun studiefinanciering niet stop, merkt het Platform Studerende Arubanen en Antillianen in Rotterdam (PAAR, zie kader). Dat geeft een hoop problemen. Palomares en Dap zijn erg gedreven om hun studie in Rotterdam tot een goed einde te brengen. Dap wil graag terug naar Curaçao als ze klaar is. Maar pas nadat ze wat jaren ervaring heeft opgedaan in de rest van de wereld. Palomares wil registeraccountant worden, en in Nederland of een ander Europees land werken. “Ik wist dat toen ik uit Aruba vertrok, dat voor een heel lange tijd zou zijn. Maar gelukkig kan ik er altijd nog op vakantie.”

Advertentie

Erasmus Universiteit Rotterdam

Woudestein Veilig / Woudestein Safe

6 oktober 2011 | 17

Exclusieve voorpublicatie

Neelie Kroes was als studente al een netwerker Op 5 oktober verscheen ‘Neelie Kroes, hoe een Rotterdams meisje de machtigste vrouw van Europa werd’; een biografie over misschien wel de bekendste alumna van de Erasmus Universiteit. Auteurs Stan de Jong & Koen Voskuil geven in Erasmus Magazine een exclusief voorproefje van het hoofdstuk over de studentenjaren van Kroes.

waar zijn geliefde havenstad ligt, daarbij de poëtische woorden uitsprekend: ‘Het is maar een klein plekje, een klein plekje op de wereldbol.’ De aspirant-econome, gekleed in een geruit mantelpak, kijkt en luistert aandachtig. Het is geen toeval dat Neelie Kroes deze zelf geïnitieerde werkdag ‘leent’ van Jana Roelofsen-Beranová. Tijdens de organisatie van het 45-jarig lustrum van de Rotterdamse Vrouwelijke Studenten Vereniging zijn de twee, ondanks het leeftijdsverschil van tien jaar, langzaamaan vriendinnen geworden.

Elite van Nederland De

RVSV-praeses Neelie Kroes ontvangt felicitaties tijdens het negende lustrum van de vereniging

H

aar public relations heeft Neelie Kroes al vroeg op orde. In juni 1960 belt ze met Hans Verhagen, die in 2009 de P.C. Hooftprijs zal winnen, maar dan nog als journalist furore maakt met zijn jongerenpagina Q in het Algemeen Dagblad. Onderdeel van de Q-pagina is de rubriek ‘Loopbaan te leen’, waarin een jongere meeloopt tijdens de werkdag van een werknemer, en daar wil de achttienjarige student Neelie graag in verschijnen. ‘Er gaan maar weinig meisjes economie studeren,’ luidt haar argumentatie, ‘en het is toch zo mieters en je krijgt zoveel kansen later.’

De journalist stemt in met het voorstel van ‘mejuffrouw Neelie Kroes’ om een dag op pad te gaan met de 28-jarige Jana Roelofsen-Beranová, die als ‘economiste’ werkt bij de Staal Studie Stichting van de Rotterdamse Kamer van Koophandel. Een dag die begint met het beklimmen van de statige trappen van het KvK-gebouw, waar Neelie de dan tachtigjarige, legendarische voorzitter Karel Paul van der Mandele ontmoet. Van der Mandele heeft Rotterdam opgestuwd in de vaart der volkeren, onder meer door in 1913 de voorloper van de Nederlandse Economische Hogeschool op te richten. Speciaal voor de fotograaf wijst Van der Mandele Neelie op zijn globe aan

Nederlandse Economische Hogeschool (NEH), de voorganger van de Erasmus Universiteit, is eind jaren vijftig eenvoudig gehuisvest in een oud schoolgebouw aan de Pieter de Hoochweg. Er is een aantal noodgebouwtjes bijgezet om aan het groeiend aantal studenten les te geven. Het Rotterdamse onderwijsinstituut mag krap in zijn jasje zitten, het heeft een grote naam. ‘In die tijd was de NEH de absolute nummer één voor de studie economie,’ stelt Onno Ruding, die in dezelfde periode als Neelie in Rotterdam studeert. Ruding zal na zijn studie en promotie opklimmen tot directielid bij de Amrobank en maakt als minister van Financiën van 1982 tot 1989, samen met Kroes, deel uit van twee kabinetten onder leiding van premier Ruud Lubbers; nog zo’n vermaarde studiegenoot. ‘Voor Neel was de keuze voor de NEH logisch,’ meent Ruding. ‘Het was in haar eigen stad, dus het was goedkoper om er te studeren. Voor mij lag dat anders, ik kwam uit Breda maar wilde naar de NEH omdat het de beste opleiding was. Professor Tin>> bergen was nog actief en de grote,

ACHTERGROND

Studentenvereniging RVSV is trots op haar oud-lid Neelie Kroes. IN de bestuursgang van sociëteit hangt een foto van de voormalige praeses. (foto: Ronald van den Heerik)

6 oktober 2011 | 18

terechte trekpleister.’ Ruding komt aan in 1957, een jaar voor Neelie Kroes. De vrouwelijke studenten vallen op. ‘In de collegezalen zat een overweldigende meerderheid jongens, de meisjes bezetten meestal de eerste rijen voor in de zaal.’ Dat de vrouwelijke studenten bij elkaar vooraan in de collegebankjes klitten, op afstand van de jongens en in het vizier van de docenten, is ongeschreven beleid van het instituut om de kat niet op het spek te binden. Het zijn nu eenmaal preutsere tijden. De sfeer op de economische hogeschool is eind jaren vijftig, begin jaren zestig ‘positief en buitengewoon stimulerend,’ zegt een andere studiegenoot van Neelie, Ton Soetekouw, die evenals Ruding carrière maakt in het bankwezen. Eind jaren tachtig zal Soetekouw door minister (Smit-)Kroes worden gevraagd haar over de liberalisering van de telecommarkt te adviseren. De NEH lijkt dan ook een solide basis voor een netwerk te vormen, de studie brengt veel succesvolle landgenoten voort, de crème de la crème van politiek-bestuurlijk Nederland. Zo levert de onderwijsinstelling naast Kroes, Ruding en Lubbers nog ene Jan Pronk, de latere minister van Ontwikkelingssamenwerking, af. Soetekouw: ‘Op dat moment had je niet het gevoel dat je de elite van Nederland aan het vormen was. De sfeer was: kom op, dit is Rotterdam, we moeten hard werken.’ Ook Ruud Lubbers kan zich ‘Neel’ goed herinneren uit zijn studietijd. ‘Neelie was een opgewekt, levendig, knap meisje. Dat zij uit een ondernemersgezin komt, kwam mij denk ik sympathiek voor. Mijn moeder is geboren op een Rijnschip en mijn vader leidde het bedrijf Hollandia. Ik kwam dus ook uit een ondernemend milieu, maar mijn vader zag mij niet in het bedrijf werken; die vond mij daar totaal ongeschikt voor. Neelie zat anders in elkaar. Zij bracht, los van haar charme en aardigheid,

mee dat ze ondernemend was, trots was op haar achtergrond, daar iets mee had.’ LUSTRUM RVSV Het verenigingsleven is voor studenten vrijwel even belangrijk als de studie. De druk om af te studeren is in de jaren vijftig en zestig minder groot dan nu. Voor een jaar in het verenigingsbestuur wordt achteloos een jaar studievertraging opgelopen. De studentenverenigingen zijn, net als de hele samenleving, sterk verzuild. Inhoudelijk – als je die term kunt gebruiken – gaat het in het studentenverenigingsleven niet veel anders toe dan vandaag de dag. Er zijn de ontgroeningen, waarbij eind jaren vijftig het spelletje ‘doortrekken’ populair is. De ouderejaars proberen feuten met hun hoofd in de toiletpot te duwen om die vervolgens door te trekken. Tussen de verenigingen heerst grote rivaliteit waarbij lijfelijk geweld niet wordt geschuwd, vertelt Ruud Lubbers, die met name een ‘fysieke herinnering’ heeft aan Ruding. ‘Dat was tijdens een vechtpartij tussen Laurentius en het Corps. Wij zijn ons daar gaan invechten. De RVSV zagen we overigens als een afdeling van het Corps, dat was het Corps voor meisjes.’ Ruding: ‘Je had vaak meningsverschillen, want je probeerde al-

zien dat ze leiderschapskwaliteiten had.’ In het studiejaar 1959-1960 staat Neelie Kroes in de jaarboeken vermeld als abactis (secretaris) van de RVSV. Een jaar later wordt ze benoemd tot praeses, voorzitter. Ze staat dat jaar voor de belangrijke taak om het negende lustrum in goede banen te leiden. Het is via de lustrumcommissie dat ze de latere stadsdichter van Rotterdam Jana Beranová ontmoet. Het is Neelies idee een vervoerscongres te houden. Beranová, die oorspronkelijk uit Tsjechië komt, oppert het congres simultaan te vertalen. Het congres wordt gehouden in een grote vergaderzaal van de Kamer van Koophandel en oud-minister Dirk Stikker verricht de opening. ‘We waren er trots op dat we dit met die paar meiden voor elkaar hadden gekregen. Als het Corps een lustrum had, werd zoiets niet gedaan. Dat was alleen maar feestgedruis, dit had allure.’

Netwerken Praeses zijn van een

studentenvereniging is een drukke job, zo valt op te maken uit de jaarboeken van de RVSV. Elke week komen uitnodigingen binnen om acte de présence te geven bij

'Neelie bracht, los van charme en aardigheid, mee dat ze ondernemend was' tijd die andere verenigingen een beetje weg te duwen. Met de RVSV hadden we dat minder, omdat we twee handen op één buik waren.’ Ton Soetekouw gaat in hetzelfde jaar studeren als Kroes en wordt lid van het gereformeerde S.S.R., net als Neelie: ‘In die tijd was een duolidmaatschap mogelijk, dus Neelie schreef zich zowel in voor het S.S.R. als voor de RVSV.’ Maar lang is Neelie, die zich vanwege haar protestants-christelijke achtergrond bij S.S.R. zal hebben aangesloten, niet bij deze vereniging te vinden. Ze voelt zich meer thuis aan de Heemraadssingel 329b, het clubgebouw waar een kleine dertig vrouwelijke studenten de RVSV vormen. Algauw komen daar de bestuurlijke kwaliteiten van Kroes bovendrijven. Omdat de vereniging bescheiden van omvang is, worden alle studentes verplicht ingedeeld in een van de commissies, vertelt Maria Anne van Blarcum. Als Van Blarcum zich aanmeldt, zit Kroes in de ontgroeningscommissie. ‘Ik geloof niet dat ze streng was, het ging er bij ons niet zo heftig aan toe.’ Ze herinnert zich Neelie als ‘aardig en ontzettend actief. Het kon ook een kleine kattenkop zijn. Je kon toen al

een lustrum, opening, gala of borrel. Juist tijdens dit soort gelegenheden voelt de streberige Neelie zich als een vis in het water. Van Blarcum: ‘Ze was toen al heel carrièrebewust. Van RVSV-lid Ineke Nooteboom heb ik eens gehoord dat als ze samen naar een feestje gingen, ze Neelie de hele avond niet meer zag. Overal zag Neelie wel een belangrijk persoon staan, ze fladderde van de een naar de ander. Dat netwerken heeft ze bij wijze van spreken uitgevonden.’ Van Blarcum ontdekt nog een kwaliteit in Neelie: haar aan controlezucht grenzende perfectionisme. ‘Neelie wist gewoon alles wat er speelde.’ Die eigenschap zal Neelie de volgende notitie in het jaarboek van de RVSV opleveren: ‘Als ze later geen baantje kan krijgen, kan ze altijd nog bij de geheime dienst gaan.’ Naast het verenigingsleven moet er uiteraard gestudeerd worden. Kroes kiest, trouw aan haar afkomst, voor de richting Vervoerseconomie, een vak dat wordt gedoceerd door professor dr. H.C. Kuiler. ‘Een aardige man met een brede kennis van vervoer. Hij heeft lang bij het Centraal Bureau voor Statistiek gewerkt,’ weet Jacob Polak, emeritus hoogleraar verkeers- en

ACHTERGROND

vervoerseconomie. ‘Kuiler was een expert in vervoersstatistieken. Hij was een goede vakman, die politiek gezien waarschijnlijk de VVD aanhing, hoewel dat niet in zijn wetenschappelijke werk terug was te vinden. Maar hij was zeker voor een vrije markt. Wat dat betreft moeten Kroes en Kuiler elkaar goed hebben gelegen.’ In haar derde studiejaar verhuizen Neelies ouders van de Rotterdamse Bergweg naar het plaatsje Bergschenhoek. Neelie neemt haar intrek in het clubgebouw aan de Heemraadssingel, waar zich op de bovenste etages enkele studentenkamers bevinden. De onderste etage en de tuin zijn voor bijeenkomsten, er wordt gebridged en zo nu en dan een fuif gegeven. De ‘Clubopmerkingen’ in de almanakken van de RVSV geven een aardig beeld van de studentenhumor uit die tijd. Er is plaats voor enige schunnigheid. ‘NK: Waar ruik ik naar, waar ruik ik naar? EvH: Naar mannen. NK: Ruik je ’t echt?’ Wellicht uit veiligheidsoverwegingen hebben de studentes niet hun volledige namen aan het papier toevertrouwd, maar dat met ‘NK’ Neelie Kroes wordt bedoeld, lijdt geen twijfel. En dan is er nog een anekdote uit de almanak van 1965 onder het kopje ‘Clubgillers’, waaruit blijkt dat Neelie niet alleen in het

6 oktober 2011 | 19

besturen, maar ook in de liefde doortastend te werk gaat. ‘Nagroen (een nagekomen groentje – SdJ & KV) tegen Neelie Kroes: ‘Juffrouw, mag ik me voorstellen aan de jongeman op uw schoot?’ In sommige artikelen zal de jongeman later als Jan Pronk worden geïdentificeerd – misschien is de wens hier de vader van de gedachte, bewijs is daar niet voor. Ruding kan zich geen intieme relatie tussen beiden herinneren. Onno Ruding wordt in 1961, als Kroes voorzitter is van de RVSV, rector van de Senaat van het Corps. In dat jaar trekken de twee veel met elkaar op. Ze gaan naar borrels, recepties en lustrums. Onno in jacquet of rokkostuum, Neelie in een lange jurk. Een populair vervoermiddel onder studenten is de scooter. Er zijn twee smaken: Vespa of Lambretta. Ruding heeft een Lambretta. ‘We konden het goed met elkaar vinden. Ze was geen doetje. Ze zei direct of ze het met je eens was of niet. Het kan best dat men in die mannenmaatschappij vond dat ze haar op de tanden had. Dat deden veel jonge vrouwen toch niet: een duidelijke mening hebben en haantje-de-voorste willen zijn?’ Over haar houding in haar studentenjaren zegt Kroes: ‘Als een van de weinige meisjes

'Ze was geen doetje, zei direct of ze het met je eens was of niet' tussen heel veel jongens kon je twee dingen doen: het pietepeuterige meisje spelen of roepen: “Je kan het me allemaal doen.” We moesten als meiden in onze piepkleine studentenvereniging opboksen tegen die grote verenigingen waar Ruding en Pronk bestuursfuncties hadden. En als je je niet door die jongens de wet wilde laten voorschrijven, dan moest je je daar wel tegen afzetten.’ Dat ondervindt ook Ruding tijdens de opening van het RVSV-lustrum. Voordat RVSV-praeses Kroes een speech houdt, heet Ruding haar welkom in de aula met een praatje en laat zich ontvallen dat ‘het Corps zijn kleine zusje hartelijk geluk wenst met het lustrum’. Neelie is daarover zo gepikeerd dat zij de microfoon grijpt en Ruding bits toevoegt: ‘Van deze familierelatie ben ik absoluut niet op de hoogte.’ Na afloop stormen alle vrouwelijke studenten op haar af. ‘Het was alsof we een oorlog hadden gewonnen.’

BOUWVAKKER VAN DE MAAND

Eén gaatje in de afzetting, en ze piepen er doorheen De campus is een bouwput, wie werken daar, wat doen ze en wat vinden ze van de universiteit? “We hebben de afgelopen maanden iets van dertig kilometer aan kabels en leidingen omgelegd. Af en toe wel lastig, want er stond niks van de bestaande kabels op tekening. Dan moet je om de paar meter een proefgat graven om te kijken waar alles blijft. We hebben ons werk goed gedaan, want voordat de damwand voor de parkeergarage is geslagen, hebben ze een sleuf getrokken, en daarbij zijn ze geen vergeten kabels tegengekomen. We werken met z’n drieën. Ik ben kraanmachinist, maar al het werk dat ons voor de voeten komt, pakken we gezamenlijk aan. Normaal staan we ergens in de berm, nu werken we samen met tig andere bouwbedrijven. Goed georganiseerd, ik kan niet anders zeggen.

Wie: Leon Akkermans (Roosendaal, 1973) is vrijgezel en woont in Oud Gastel. Werkgever: Gebr. vd Donk Functie: kraanmachinist Project: Omleggen van kabels en leidingen ( januari – september). Werkdag: 7.00 – 15.45 uur In de koelbox: negen boterhammen, een appel, twee koeken en een thermoskan koffie.

Die studenten zijn leuk hè. Per dag loopt er vijf-, zesduizend man langs. Soms zijn het net schapen: als wij een afzetting maken en er is maar één klein gaatje, dan piepen ze er zo doorheen. En allemaal lopen ze met hun iPhone, iPod, of weet ik het hoe zo’n apparaat heet. Ze zijn druk bezig, zelfs al zijn ze onderweg van het ene gebouw naar het andere.” GM (foto: RvdH)

NEELIE KROES

HOE EEN ROTTERDAMS MEISJE DE MACHTIGSTE VROUW VAN EUROPA WERD

STAN DE JONG & KOEN VOSKUIL

‘Neelie Kroes, hoe een Rotterdams meisje de machtigste vrouw van Europa werd’ Stan de Jong & Koen Voskuil, uitgever Nieuw Amsterdam 5 oktober 2011 Prijs: € 19.95 ISBN: 978 90 468 1094 1

ACHTERGROND

Daan Bovenberg schonk een deel van zijn transfersom aan een goed doel: “Het is een op geld gericht wereldje. Prima. Maar je moet voor jezelf bedenken of je daarin meegaat.”

6 oktober 2011 | 20

Op de eerste plaats een voetballer

Daan Bovenberg, derdejaars bedrijfskunde en profvoetballer, verruilde deze zomer jeugdliefde Excelsior voor een nieuw avontuur bij FC Utrecht. “Als ik uitgevoetbald ben, ga ik gewoon wat anders doen.” tekst Geert Maarse fotografie Levien Willemse Flitsende start bij FC Utrecht

Bovenberg stond bij FC Utrecht meteen in de basis. Op de derde zondag van het seizoen, nota bene tegen Excelsior, voorkwam hij de gelijkmaker met een vermeende (maar onbestrafte) handsbal. De komende tijd richt Bovenberg zich volledig op het voetbal. Hij is al op zoek naar een woonplek in Utrecht, maar woont nu nog met zijn vriendin, die tandheelkunde studeert in Amsterdam, in Rotterdam.

R

ust, reinheid en regelmaat, het zijn niet de begrippen die je direct associeert met het studentenleven. Maar Daan Bovenberg is geen doorsnee student. Terwijl zijn medestudenten op kamers gingen en zich vol lieten lopen met jenever-appelsap, was Bovenberg keihard aan het werk. Op het voetbalveld. Zes dagen per week buffelen. De verdediger heeft net het beste jaar uit zijn carrière achter de rug. Het was het jaar waarin hij aanvoerder werd van zijn club, Excelsior. Waarin hij als verdediger maar liefst zes keer scoorde. Het was het jaar waarin hij doorbrak en waarin de scouts van

andere clubs ineens in groten getale aan de poorten van stadion Woudestein verschenen. En uiteindelijk werd het ook het jaar waarin hij zijn jeugdliefde Excelsior verruilde voor een nieuw avontuur bij FC Utrecht. Uiteindelijk, want het deed wel even pijn. “Je denkt toch even: kan ik dit doen? Ik wist dat ik Excelsior met een probleem opzadelde. Maar dit was een kans die ik niet kon laten lopen.”

Vreemde eend Bovenberg (1988) groeide op in Kralingen, op steenworp afstand van het stadion dat hij op vijfjarige leeftijd aan de hand van zijn vader voor het eerst binnenstapte. Vader is bio-

ACHTERGROND

chemicus bij DSM, moeder lerares klassieke talen op een middelbare school – geen ouders die voor hun blonde kleuter een carrière als topsporter in gedachten hadden. Maar hij wilde zelf niets liever dan ‘een beetje tegen een bal aanschoppen’ en was daar zo goed in dat hij in gierend tempo de jeugdopleiding doorliep. Op zijn zeventiende, terwijl hij eindexamen deed op het Erasmiaans Gymnasium, kreeg hij als eerste van zijn lichting een contract aangeboden. Bovenberg – blonde lok over het voorhoofd, donkergrijs shirt – zit ontspannen aan het raam in het Westerpaviljoen. Het is een rustige jongen. Beleefd ook, iemand die in de tram zonder twijfel opstaat voor een bejaarde vrouw. Een vreemde eend in een wereld van schreeuwerige veelverdieners, zo lijkt het. Maar als je hem met die observatie confronteert, reageert hij laconiek. Hij heeft totaal geen moeite met schakelen, laat staan dat hij op de voetbalwereld neerkijkt. “Het is een keiharde wereld. Je moet ze goed op een rijtje hebben, met mensen kunnen omgaan, doorzettingsvermogen hebben, kunnen presteren onder druk – ga d’r maar aanstaan als je nog geen twintig bent. Je wordt heel snel volwassen.” Het is hem niet altijd voor de wind gegaan. Hij heeft de afgelopen jaren weleens op het punt gestaan om zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen. En toen Excelsior gedegradeerd was naar de eerste divisie overwoog hij serieus om zich op zijn studiecarrière te storten. Maar ja, het kan raar lopen in het voetbal, want dan komt er ineens zo’n bizarre wedstrijd tegen Sparta, in mei 2010. Het waren de play offs. Sparta kon degraderen, Excelsior kon promoveren. Twee rivaliserende Rotterdamse clubs. In de eerste wedstrijd was er geen doelpunt gevallen en tijdens de tweede pot bleef het ook rustig. Tot de 88e minuut: een penalty voor Excelsior. Mis. Toen, in de blessuretijd, scoorde Sparta het eerste doelpunt. “Iedereen dacht: het is afgelopen. Maar wij nemen vervolgens de aftrap, schieten de bal naar voren, scoren de gelijkmaker en opeens gaan wij door. Van het ene uiterste in het andere. Je zag jongens die huilend op het veld hadden gestaan ineens uitzinnig van vreugde worden. Ongekend.” Hij haalt even adem. “Als die goal niet was gevallen, had ik nu waarschijnlijk niet bij Utrecht gezeten. Dat is toch een beetje hoe het voetbal in elkaar zit. Ik kan morgen mijn poot breken en nooit meer

6 oktober 2011 | 21

kunnen voetballen. Of ik speel twee weken de sterren van de hemel terwijl toevallig Mourinho (de trainer van Real Madrid, red.) zit te kijken.”

Bedragen

Hij is dankbaar voor de kansen die hij gekregen heeft. En met zijn transfer naar FC Utrecht wilde hij daar eindelijk eens ruchtbaarheid aan geven. Hij besloot een deel van zijn transfersom – ‘er is heel duidelijk afgesproken dat we niets over de bedragen zeggen’ – te schenken aan de Detaned Foundation, de filantropische tak van een jong werving- en selectiebureau. “Ik ben op een punt aangekomen dat ik iets terug kan doen. Het is toch prachtig als dat op deze leeftijd al kan?”

ben. Maar om nou te zeggen dat hij dolenthousiast wordt van vakken als management accounting en ondernemingsrecht - niet echt. Als hij niet gevoetbald had, had hij zich misschien wel ingeschreven voor een studie geneeskunde. “Daan is het type dat erg over dingen nadenkt”, zegt Ferry de Haan, commercieel manager en exspeler van Excelsior. “Hij kijkt verder dan die twee keer drie kwartier op zaterdag of zondag. Dat is een positieve eigenschap, maar ik hoop niet dat het hem in de weg gaat staan. In het voetbal heeft het niet altijd zin om maar te blijven piekeren. De ene keer schiet je de bal in de kruising en de andere keer gaat hij het stadion uit.”

'Ik kan morgen mijn poot breken en nooit meer kunnen voetballen' “Daan is een integere, gedreven, intelligente jongen”, zegt Menno Kloostra, eigenaar van Detaned, die hem tevens losjes adviseerde bij de keuze voor FC Utrecht. Jong, dat wel, maar hij heeft het hart op de goede plaats en dat is volgens Kloostra de reden dat niemand de gift als een goedkope profileringsstunt heeft opgevat. “Ook omdat het niet bij praten blijft.” Zo wordt binnenkort een hospice geopend, en regelt Bovenberg gewoon dat hij eerder weg kan bij een training. “Het is een op geld gericht wereldje”, zegt Bovenberg. “Prima. Maar je moet voor jezelf bedenken of je daarin meegaat. Ik denk dat je veel meer kunt bereiken in het leven als je ook af en toe iets doet wat goed voor anderen is. Ik denk dat je dat altijd een keer terugkrijgt.” Het gaat niet om het geld, benadrukt hij. “Heel veel jongens denken: in korte tijd moeten we zoveel mogelijk salaris bij elkaar harken. Waarom? Als ik uitgevoetbald ben, ga ik gewoon wat anders doen.” Drie jaar is hij nu bezig met zijn studie bedrijfskunde. Het gaat hem gemakkelijk af, hij heeft al zijn tentamens in één keer gehaald. De resterende 45 studiepunten gaat hij komend jaar niet halen, maar het jaar daarop zeker (en anders toch wel het jaar dáárop). Bovenberg ziet het diploma als een papiertje waar hij later zeker nog profijt van gaat heb-

Bovenberg komt nauwelijks op Woudestein, dankzij de topsportregeling van de universiteit. Bij Excelsior knepen ze nog weleens een oogje dicht als hij voor een verplichte werkgroep naar ‘de overkant’ moest. Maar bij FC Utrecht lijkt spijbelen er minder in te zitten. Hij studeert in zijn eigen tijd, en alleen als hij echt nog energie over heeft. “Ik ben profvoetballer”, zegt hij. “Zo word ik gezien. De redenatie is heel simpel: wat je in je vrije tijd doet – liefst zo weinig mogelijk – maakt niemand wat uit. Als de club er maar geen last van heeft.”

Wat verdient een profvoetballer?

Bovenberg praat niet over bedragen. Niet over zijn salaris, niet over zijn transfer. Volgens Johan Derksen ligt het gemiddelde salaris van een eredivisievoetballer op drieënhalve ton per jaar. Er circuleert een bedrag dat FC Utrecht aan Excelsior zou hebben betaald voor de transfer van Bovenberg. Het Algemeen Dagblad heeft het over een half miljoen.

WETENSCHAP

6 oktober 2011 | 22

INHOUD

Rechtssocioloog Nick Huls over Rwanda: “Echt een andere wereld. In Nederland raakte ik meteen weer helemaal gestrest.” (foto: Levien Willemse)

Voor een klas vol Rwandese rechters Hoogleraar Rechtssociologie Nick Huls geeft in Rwanda les aan rechters en officieren van justitie. Die blijken minder gemotiveerd dan gedacht. En dan zijn er ook nog de gevoeligheden rondom de genocide. tekst Sanne van der Most

W

onen en werken in Rwanda is leven met de littekens van een genocide. “Er is nog zo veel pijn en verdriet”, vertelt rechtssocioloog Nick Huls die voor twee jaar in het Afrikaanse land verblijft. “Iedereen hier heeft wel een familielid verloren of een geliefde in de gevangenis. Je moet heel goed oppassen met wat je zegt, voor je het weet, barst iemand in tranen uit.” De genocide in Rwanda is inmiddels zeventien jaar geleden. In slechts honderd dagen zijn bijna een

‘Het rechterschap is in Rwanda een behoorlijk slecht betaalde, administratieve baan’ miljoen Tutsi’s en gematigde Hutu’s, een kleine tien procent van de bevolking, afgeslacht. De gevolgen zijn nog dagelijks voelbaar. Huls: “We hebben een waardeloze loodgieter. Keer op keer komt hij een

lekkende kraan repareren, steeds zonder resultaat. Op een gegeven moment vroeg ik mijn huisbazin of ze niet een ander kon sturen. Met tranen in haar ogen zei ze: ‘Maar deze man heeft mijn dochters gered in 1994.’ Wat voelde ik me toen een zeikerd met mijn lekkende kraan. Deze man was een held. Ook al monteert hij elke kraan verkeerd, natuurlijk blijft hij haar loodgieter voor de rest van zijn leven.” Het is typerend voor het lastige parket waarin Huls zich soms bevindt. “Aan de ene kant wil ik niemand voor het hoofd stoten, maar tegelijkertijd moet ik bepaalde dingen wel weten, wil ik deze samenleving begrijpen.” Huls woont nu drie maanden in Nyanza, een klein dorp in het zuiden van het Afrikaanse land. Hij is voor twee jaar aangesteld als vice-rector academic affairs op het Institute for Legal Practice and Development (ILPD). Daarnaast gaat hij er les geven én onderzoek doen naar onder meer toegang tot het recht.

Geen strijdbare voorhoede

“Ik liep al langer met het idee rond aan het eind van mijn carrière iets aan juridische ontwikkelingshulp te doen”, licht Huls toe. “Nu krijg ik

WETENSCHAP

6 oktober 2011 | 23

De Rwandese president Paul Kagame tijdens een bezoek aan het Institute for Legal Practice and Development, waar Nick Huls twee jaar aan het werk is.

eindelijk de kans.” Huls geeft onder andere les aan rechters en officieren van justitie, en geeft deze beroepen zo meer inhoud. De officiële rechtspraak wordt door Rwandezen vooral als iets traags en omslachtigs gezien. Volgens Huls komt dat deels door het alternatieve systeem van volksrechtspraak: de Gacaca. “Het rechterschap is een behoorlijk slecht betaalde, administratieve baan die weinig inspiratie geeft. Pas afgestudeerden krijgen na hun bachelor meteen een stapel dossiers op hun bureau en kunnen als rechter of officier van justitie aan de slag in een provincieplaats. Ze hebben geen praktijkervaring en missen de spirit om echt onafhankelijk hun werk te doen.” De Rwandese rechters en officieren missen bovendien vaak belangrijke vaardigheden, zoals het verhoren van getuigen en het respecteren van de rechten van de verdachten, merkt Huls. Geen strijdbare voorhoede dus die het land er weer bovenop wil helpen, zoals de hoogleraar had verwacht, maar voornamelijk veertigers en vijftigers die het lastig vinden om kritiek te accepteren. “Ze doen hun werk immers al jaren zo en dat ging toch prima? Het gevolg is een voortdurende spanning tussen leerdoelen en leerambities, en de realiteit waarin mensen vinden dat ze als kinderen worden behandeld. Als de lessen te praktisch zijn zeggen ze: dat weten we al lang. Is het te theoretisch dan hebben ze er niks aan. Dat is soms behoorlijk lastig.” Aan Huls en het ILPD de taak om de rechters toch

bij te spijkeren. Met het opleidingsinstituut wil Rwanda de rest van de wereld laten zien dat ze wel degelijk werk maakt van professionaliteit en rechterlijke onafhankelijkheid. Huls: “Landen als Nederland en België, die de wederopbouw zwaar financieren, hebben er ook baat bij dat Rwanda op termijn haar eigen verdachten kan veroordelen. In ons land lopen naar schatting 150 gevluchte ‘genocidaires’ rond die onder een valse naam doodleuk amanuensis zijn op een school in Schagen. Ze lijden een onopvallend bestaan tot ze door een ouddorpsgenoot worden herkend. Als dit gebeurt, levert Nederland deze verdachten niet uit aan Rwanda, omdat wij onvoldoende vertrouwen hebben in de Rwandese rechtstaat. We berechten ze tot nu toe in Nederland. Het zou natuurlijk veel goedkoper en eenvoudiger zijn als Rwanda dat op termijn zelf kan doen. Maar daarvoor is nog een behoorlijk lange weg te gaan.”

Overdreven regelzucht

Onlangs was Huls even over voor een flitsbezoek aan Nederland. “Een promotie in Rotterdam van een promovendus die ik begeleidde. Logisch dat ik daar bij moet zijn. Toch deden ze er op het instituut behoorlijk moeilijk over. Ik ben zaterdag uit Rwanda vertrokken en de zondag erop ging ik weer terug. Voor ons zijn dat vijf vakantiedagen maar in Rwanda vinden ze dat het er negen zijn. De weekenden tellen namelijk gewoon mee. Vrije dagen kennen ze wel, maar dan zijn ze bezig met een studie of zo. Er wordt gewoon altijd gewerkt. Uiteindelijk heb ik ze kunnen overtuigen dat ik hier ook werk voor het instituut verricht en met pijn in het hart

Gacaca, volksrechtbanken in Rwanda Naast de officiële rechtspraak kent Rwanda een systeem van volksrechtspraak genaamd Gacaca. “De grote vissen van de genocide hebben voor het Rwanda-tribunaal in Arusha, Tanzania terechtgestaan”, vertelt Huls. “Maar de gewone man die ‘alleen maar’ zijn buurvrouw heeft vermoord, ging naar de ‘Gacaca’.” Deze volksrechtbanken zijn door mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch zeer kritisch beoordeeld als vorm van lekenrecht-

spraak met onvoldoende juridische waarborgen, een sterk wisselende strafmaat en onterechte veroordelingen. Helemaal terecht vindt Huls die kritiek niet. “Dankzij deze Gacaca heeft Rwanda in no time 150 duizend zaken afgerond. Iets wat via het officiële rechtssysteem nooit had gekund. Een ander voordeel is de directe confrontatie tussen daders en slachtoffers, die in sommige gevallen tot verzoening heeft geleid.”

Een miljoen doden in honderd dagen Tijdens de Rwandese burgeroorlog in 1994 werden in honderd dagen tijd naar schatting bijna een miljoen Tutsi's en gematigde Hutu's in vermoord, voornamelijk door twee extremistische Hutu-milities. Vanwege het krappe mandaat van de troepen greep de internationale vredesmacht niet in. Iets wat de Verenigde Naties op nogal wat kritiek is komen te staan. De genocide werd uiteindelijk gestopt door de Tutsi-rebellenbeweging, bekend als het Front Patriotique Rwandais (FPR). Deze werd geleid door Paul Kagame die na de overname president werd.

hebben ze me tweeënhalve dag geschonken.” Overdreven regelzucht, die Huls typerend voor Rwanda vindt. “President Kagame wil niets liever dan de wereld laten zien dat hij dé corruptiebestrijder is. Als politici niet tot in detail aangeven wat hun bezittingen zijn, worden ze uit hun functie gezet of gaan ze naar de gevangenis. Ook op ons instituut wordt alles aanbesteed, tot een typemachine aan toe.” Ook zijn aanstelling verliep behoorlijk moeizaam. “Maanden heb ik moeten wachten tot duidelijk was dat ik als vice-rector aan de slag kon. Zelfs de toenmalige minister van Justitie Hirsch Ballin heeft zich ermee bemoeid.” Ondanks de regelzucht vindt Huls het leven in Rwanda uiterst relaxed en gemoedelijk. “Iedere ochtend drink ik met mijn vrouw in alle vroegte op het terras een kop koffie met het gekwetter van de vogels op de achtergrond. Onderweg naar het werk passeer ik groepen lachende kinderen in schooluniformen en vrouwen met enorme manden bovenop hun hoofd. In de hitte duwen mannen hun zwaarbeladen fietsen tegen de heuvel omhoog om vervolgens weer keihard naar beneden te schieten, lachend en zwaaiend. Wat een energie. Geweldig die sfeer. Echt een andere wereld. In Nederland raakte ik meteen weer helemaal gestrest. Iedereen is opgejaagd en heeft hooguit een kwartiertje tijd voor je. Spreek je om vijf uur af, dan ben je er ook precies om vijf uur. In Afrika is het al mooi als je er voor het donker bent. Het klinkt cliché maar alles is daar zo anders. In die drie maanden dat ik er nu zit, ben ik er toch wel een beetje aan gewend geraakt. Misschien ben ik zelfs al een beetje ingeburgerd.”

WETENSCHAP

6 oktober 2011 | 24

INHOUD WETENSCHAP KORT

DE BEWERING

Indicator onderzoeksprestaties onbetrouwbaar De h-index, een van de meest gebruikte methodes voor het meten van de prestaties van wetenschappelijk onderzoekers, is onbetrouwbaar. Zo luidt de conclusie van een studie van het Centrum voor Wetenschapsen Technologie-Studies (CWTS, universiteit Leiden). De indicator staat echter steeds vaker op cv’s en in evaluaties. “Universiteiten en onderzoeksfinanciers zullen op zoek moeten gaan naar een betere methode om de prestaties van onderzoekers te meten, en dienen voortaan af te zien van het gebruik van de h-index”, zegt CWTS-directeur Paul Wouters. De h-index is in 2005 bedacht door de Amerikaanse natuurkundige Jorge Hirsch. De index is hoger naarmate een onderzoeker meer publicaties heeft geschreven die in een bepaalde mate worden geciteerd. De h-index kan worden bepaald met behulp van publicatiedatabases zoals Web of Science, Scopus en Google Scholar (Publish or Perish). Ook ervaringen bij onder meer de universiteitsbibliotheek (UB) wijzen erop dat de h-index niet erg betrouwbaar is: de index leidt tot verschillende resultaten, afhankelijk van de gekozen database, het aantal jaren dat iemand publiceert (de h-index krijgt pas ‘waarde’ als iemand langer dan 10 jaar publiceert) en varieert sterk per vakgebied. Bovendien is het resultaat zeer afhankelijk van de zuiverheid van metadata, zoals het gebruik van een auteursnaam met of zonder voorletters. Hoewel de index gemakkelijk is om even iets op te zoeken, dient er behoedzaam mee te worden omgegaan, vertelt Gert Goris, hoofd documentaire informatie van de UB. “Het kan nooit een absolute maatstaf zijn.” TL Meer informatie: www.eur.nl/researchmatters

Harder werken voor bonus

Werknemers leveren extra inspanningen als daar een bonus tegenover staat. Werkgevers die willen laten zien dat ze om hun personeel geven, betalen echter een relatief hoog vast salaris, en zijn terughoudend met het geven van prestatieafhankelijk loon. Toch zullen werknemers positief zijn over zo’n beloningsbeleid, omdat ze een grote mate van inkomenszekerheid genieten en zich niet opgejaagd voelen om hard te werken. Dat zijn conclusies van Arjan Non in zijn proefschrift Do ut Des: Incentives, Reciprocity and Organizational Performance. Non promoveert op 6 oktober. TL

Wetenschappers beweren nog al eens wat. Klopt het altijd, en wat denken anderen?

De bewering: Rokers melden zich vaker ziek en zijn minder productief dan niet-rokers. Sporten en ‘gezond’ eten spelen geen belangrijke rol in productiviteitsverlies of ziekteverlof. Onderzoeker: Epidemioloog Suzan Robroek. Robroek onderzocht leefstijl, ziekteverzuim en productiviteit onder 10.624 medewerkers van 49 Nederlandse bedrijven tussen 2005 en 2009. Niet alleen rokers, maar ook mensen met obesitas bleken zich vaker ziek te melden en minder productief op het werk te zijn. “We weten niet precies hoe het in elkaar zit, maar weten wel dat roken en obesitas de gezondheid negatief beïnvloeden. En dat is een belangrijke oorzaak van verzuim.” Dat rokers en mensen met obesitas zich vaker

onderzoeken.” Zo blijkt uit een onderzoek van TNO Arbeid dat sportende werknemers minder vaak en korter verzuimen dan niet-sportende collega’s. Bovendien, zeggen ze, zorgt fruit voor meer energie, verhoogt het de weerstand en kan het schadelijke effecten van roken deels opheffen. Ton Wurtz, voorzitter van de Stichting Rokersbelangen - zelf een ‘sociale roker’ van sigaren – vindt het onderzoek stigmatiserend. Hij heeft in de praktijk niet gemerkt dat rokers

'Dat sport geen belangrijke rol zou spelen in ziekteverzuim, wekt verbazing' ziek melden, komt overeen met de bevindingen van Geert Smets, de arbo-arts van de EUR. De lagere productiviteit verwondert hem enigszins. Maar dat sport geen belangrijke rol zou spelen in productiviteitsverlies of ziekteverzuim, verbaast hem nogal. Robroek vond enkel bij hoogopgeleide werknemers dat niet of nauwelijks sporten geassocieerd was met productiviteitsverlies op het werk. Ook de sportcoördinatoren en directeur Menso de Maar van Erasmus Sport zijn verbaasd over de bewering dat sporten en ook fruit en groenten eten geen invloed heeft: “De conclusie druist in tegen die van andere

vaker ziek zijn of minder productief. Wat is tegenwoordig niet ongezond, vraagt hij zich af. Wurtz gelooft überhaupt niets van dergelijke onderzoeken: “Geldverspilling is het.” Volgens Suzan Robroek, die er op 14 oktober op hoopt te promoveren, is het onderzoek wel degelijk belangrijk, omdat langer en gezond doorwerken steeds belangrijker is. Zelf rookt ze niet, ze sport graag en eet ‘best gezond’. Ze verzuimt bijna nooit, maar zegt ze, dat komt ook omdat ze geen gezondheidsproblemen heeft en haar werk en collega’s erg leuk vindt. TL

LIFESTYLE

6 oktober 2011 | 25

DE AANRADER

EM vraagt een EUR-medewerker of -student om een uitgaanstip. Esther Keymolen, junior-onderzoeker bij Wijsbegeerte, tipt singer-songwriter Sarah Blasko, op 22 oktober in de Paradijskerk.

Zondagochtendmuziek

Leiden

Hoe zou je haar sound omschrijven? “Het is de ideale muziek voor

Sarah Blasko

MIJN STIJL

‘Merkkleding uit de uitverkoop’ Wat draag je, waar komt het vandaan en wat kost het? “Deze denimschoenen zijn van Tommy Hilfiger en heb ik in de uitverkoop gekocht voor ongeveer 50 euro. De zwarte spijkerbroek (€ 20,-) en de blazer (€ 49,-) komen allebei van H&M. Het overhemd is van Mexx en heeft zo’n 40 euro gekost. Verder draag ik een Fossil horloge (€ 139,-) en is mijn tas van Converse (€ 30,-).” Hoe zou je jouw stijl omschrijven? “Ik moet straks werken, maar de kleding die ik nu aan heb, draag ik normaal gesproken ook. Ik zie er graag netjes uit, ik draag vaak overhemden en ook regelmatig merkkleding.” Draag je merkkleding om erbij te horen? “Nee, ik draag het niet puur voor het

Waar kunnen we Sarah Blasko van kennen? “Als je een tijdje door Australië hebt gereisd dan moet je haar kennen! In haar thuisland krijgt ze lovende kritieken, haar debuutalbum is genomineerd voor de ARIA (Australian Record Industry Association) Music Awards. In Europa loopt het nog niet storm, maar daar lijkt haar nieuwe album ‘As Day Follows Night’ verandering in te brengen. Binnenkort staat ze twee avonden in een uitverkocht Paradiso. Gelukkig komt ze ook naar onze ‘eigen’ Paradijskerk in Rotterdam. Daar zijn nog wel kaartjes voor.”

In elk nummer nemen we de outfit van een EUR-student onder de loep. Dit keer de stijl van Maarten van der Wulp (22), eerstejaars student Algemene Cultuurwetenschappen.

merk, maar vanwege de kwaliteit. Ik moet er wel bij zeggen dat ik het alleen in de uitverkoop koop. Dan denk ik bij mezelf: waarom zou ik H&M dragen, als het voor hetzelfde geld ook Hilfiger kan zijn?” Ben je modebewust? “Ja, dat hoop ik toch wel. Ik let er zeker op dat ik goed overkom en hecht er waarde aan om er goed uit te zien, zowel tijdens mijn werk als hier op de universiteit.” Dus je bent wel bezig met wat anderen van je vinden? “Ja, ik vind het belangrijk hoe anderen mij zien. Als ik in compleet nerdy outfits zou lopen, kan ik verwachten dat mensen negatief reageren. Dat wil ik voorkomen.” IW (foto: RvdH)

de zondagochtend. Dromerig, mooie sferen, goede teksten. Het is echte singer-songwriter/indipop. Ze doet me denken aan Scandinavische zangeressen als Ane Brun, Agnes Obel, soms zelfs aan Björk.” Is het toegankelijke muziek? “Haar liedjes zijn geen instant meezingers en behoeven enkele luisterbeurten, maar het zijn wel ‘echte liedjes’. Dat blijkt ook uit het feit dat ze in de Paradijskerk een akoestisch optreden geeft. Zonder toeters en bellen kan ze het dus blijkbaar ook. Allen daarheen!” IW Meer info: www.rotown.nl

LIFESTYLE

6 oktober 2011 | 26

CULTUUR

Hulde aan de sportschoen De afgelopen jaren is een ware sneakerhype ontstaan en is de ouderwetse sportschoen uitgegroeid tot een mode-item. EM onderzocht de trends voor het komende seizoen en deed een rondje Tinbergen Plaza, waar menig EUR-student rondloopt op een paar snelle ‘gympies’. Wat dragen we dit najaar? Vans en Puma. Waren vorig jaar de schoenen van Converse niet weg te denken uit het straatbeeld, dit najaar gaan we volgens sneakerliefhebber en –expert Cynthia Parauti massaal voor Vans. Parauti werkt bi Sneakers op de Hoogstraat en ervaart dat van alle sneakers de Vans momenteel verreweg het meest populair zijn. Zowel bij de dames als bij de heren. Pluspunten van Vans: ze zijn comfortabel, betaalbaar en te koop in veel verschillende modellen en kleuren. Maar ook Puma doet het nog altijd goed, stelt Parauti. Persoonlijk geeft zij zelf ook de voorkeur aan dit merk. “Puma’s lopen gewoon het

lekkerst. Daarnaast zijn ze basic en daardoor bijna overal mee te combineren.”

aangenaam bontje aan de binnenkant (uiteraard fake fur only).

Herfstkleuren Schoenentrends gaan

Glamour en design Naast basic, staat hand-in-hand met de modetrends van nu. Dus het komende sneakerseizoen ook in het teken ook in de wereld van de sneakers domineren van glamour. Denk aan pailletten, strassstenen dit najaar de traditionele herfstkleuren. “De en glanzende reptielprinten, en dat allemaal in nieuwe wintercollectie is net binnen en we felle kleuren. Grote (schoen)ontwerpers als zien veel roodtinten, bruin en roest. Maar ook Christian Louboutin, Balenciaga en Jimmy donkere basiskleuren als zwart, grijs en donChoo zetten op dit gebied de toon. Zij ontwierkerblauw zijn dit najaar veel aanwezig”, aldus pen uitbundige collecties met veel glans, studs Parauti. Warme voeten zijn deze winter en opvallende prints. gelukkig binnen handbereik, want de Uiteraard zijn deze deNathalie van Zeijl, meeste sneakers zijn gevoerd met een signermodellen aan de studente econometrie prijzige kant. Voor gliten operationele research, ter en een slangenbewijst met dit kleurige printje kun je ook pripaar van Le Coq Sportif ma uit de voeten met dat haar serieuze studie meer betaalbare merniet gelijk hoeft te staan ken als Nike en Adidas. aan een saaie look. IW

Charlotte Kloos, studente Algemene cultuurwetenschappen, is helemaal up-to-date met haar spiksplinternieuwe Vans.

Jasper Kersten

studeert bedrijfskunde en draagt een paar comfortabele Puma’s.

Aeyiondy Dorant studeert IBCOM en showt vol trots haar ‘namaak’ Victory’s. De fleurige veters zorgen voor een persoonlijke touch en komen van Scapino.

LIFESTYLE

6 oktober 2011 | 27

STUDIUM GENERALE & ERASMUS CULTUUR AGENDA Filmclub Special: Architectuur Film Festival Rotterdam Architecture in the meantime, debat en film met Gijs van Oenen, Robin van den Akker en Jan Koning.

UIT/GAAN

Very Italian aan de Blaak Hoe het komt, is onduidelijk. En voor deze recensie eigenlijk geheel onbelangrijk, maar de Italiaanse keuken lijkt weer helemaal hot. Het ene na het andere Italiaanse restaurant vestigt zich in Rotterdam. De jongste in het rijtje heet Very Italian Pizza. Very Italian Pizza Blaak 31 3011 GA Rotterdam 010-4048288 Sfeer 8 Studentikoosheid 8 Sjanskansen 8 Bier 2,25 euro Wijn 3,50 euro

Van buitenaf maakt Very Italian Pizza een nogal on-Italiaanse indruk. Misschien komt dat door de Engelstalige naam of door de ligging in het spiksplinternieuwe, modern vormgegeven kantoorgebouw op de Blaak, pal naast de bouwput waar over enkele jaren de overdekte Markthal moet verrijzen. De romantiek is hier nog ver te zoeken, maar toch zit het grote terras behoorlijk vol op deze dinsdagavond - helemaal voor een zaak die nog maar twee weken open is. Er zijn veel studenten, waarschijnlijk van de nabijgelegen hogescholen, maar ook oudere gezelschappen en jonge stellen. Tussen de hoogbouw van de Blaak waan je je in een grote Amerikaanse stad. Een gevoel dat wordt versterkt door de hoge mate van servicegerichtheid van het restaurant. Het schijnt dat er zo’n zeventig mensen bij Very Italian Pizza op de loonlijst staan. Vanavond tel ik er al met gemak twintig. Authentieke Italiaanse chefs in de fraaie open keuken (die tot middernacht geopend is!); jonge, studentikoze types in de bediening. De een na de ander komt vragen of het allemaal lekker smaakt. Het komt nog wat ongeorganiseerd over. Very Italian Pizza wil zich onderscheiden door snelle service, legt een van de vriendelijke dames van de bediening uit, maar de wachttijden zijn (nog) niet minder dan gebruikelijk. De menukaart is zeer uitgebreid, met antipasti, paste, insalate, secondi, zuppe, dolci en natuurlijk … pizza! Die wordt gebakken in grote houtovens in het midden van de strak ingerichte zaak en doet de naam van het restaurant eer aan. Mooie dunne bodem, heerlijke, verse ingrediënten en knapperige korst. En goed betaalbaar bovendien. Zeker het terugkomen waard. TdL (foto: MdG)

Vrijdag 7 oktober 16:00 uur, toegang € 5,LantarenVenster, Otto Reuchlinweg 996

SOS at Maria’s: Bram Bouwman Optreden van singer-songwriter tijdens de lunchpauze. Maandag 10 oktober van 12.30 tot 13.30 uur Maria’s Cantina, J-gebouw

Who says elephants can’t dance? Jubileumlezing door senior IBM-spreker. Gespreksleider: Rob van Tulder Woensdag 12 oktober van 16.00 tot 17.30 uur Zaal LB-097, Woudestein

Denkcafé: Het volk bestaat niet Dick Pels wordt over zijn nieuwe boek indringend aan de tand gevoeld, o.a. door Paul Frissen en Kay van der Linde. Moderator is Ronald Dekker. Woensdag 19 oktober van 20.00 tot 21.30 uur Arminius, Museumpark 3

GESPOT OP DE CAMPUS

Hot: Retro casette case Het is tegenwoordig lastig om altijd maar bij te blijven op het gebied van de nieuwste gadgets. Gelukkig kunnen we met deze gave Retro Cassette Case juist een stapje terug doen. Voor iedereen die met weemoed terugdenkt aan het cassettebandjestijdperk, waarin je naar hartenlust mixtapejes kon maken. Met deze case geef je je iPhone 4 die fraaie, nostalgische look. Bovendien beschermt het siliconenhoesje tegen stoten en krassen. IW www.megagadgets.nl

Nieuwe energie in design en kunst Excursie naar de gelijknamige tentoonstelling in Boijmans. I.s.m. GreenEUR. Donderdag 20 oktober van 15.00 tot 17.00 uur, toegang € 7,50 Museum Boijmans, Museumpark 18-20.

Meer informatie? www.eur.nl/sgec

www.eur.nl/sgec of www.facebook.com/studiumgeneralerotterdam Alle programma’s zijn gratis toegankelijk tenzij anders vermeld. Kaarten zijn te koop in onze webshop.

SERVICE

6 oktober 2011 | 28

EM SERVICE

PERSONALIA

Berichten voor deze rubriek kunt u sturen naar: service@ em.eur.nl Nadere informatie? Bel 010-4081115.

Prof.dr. Steef van de Velde is per 1

tions Management & Technolo-

september 2011 door het College

gy en interim-decaan aan de

van Bestuur benoemd tot decaan

RSM. Hij studeerde in 1985 af in

van de Rotterdam School of Ma-

de Econometrie bij de Erasmus

nagement, Erasmus University.

School of Economics en promo-

Van de Velde fungeerde sinds 1

veerde in de Wiskunde en Com-

juli 2011 als interim-decaan van

puterkunde aan de Technische

de RSM na het vertrek van de-

Universiteit Eindhoven. Ook was

caan George Yip. Steef van de

hij vice-decaan van de RSM

Velde (1960) is professor Opera-

(2008–2011).

Advertenties

particuliere school voor versnelde en begeleide MBO & HBO opleidingen in centrum van Rotterdam

steunlessen  studiebegeleiding  projectbegeleiding

Postadres Erasmus Magazine Postbus 1738 3000 DR Rotterdam

Redactie [email protected] Wieneke Gunneweg, hoofdredacteur Gert van der Ende, Mieke Fiers eindredacteuren Lindemarie Jongste, webredacteur Thessa Lageman, wetenschapsredacteur Geert Maarse, redacteur

secretarieel en  receptie-werk 

Bij voorkeur ouderejaars studenten met pit en ambitie. Wij hechten veel belang aan inhoud, representatie en betrouwbaarheid. Zie www.eurocollege.nl voor impressies. Informatie : [email protected] Sollicitaties : [email protected] t.a.v. Mw W.J.M. Ruijgrok.

Medewerkers Fotografie: Ronald van den Heerik, Levien Willemse, Michel de Groot Cartoons: Bas van der Schot Columns: Peter Achterberg, Elfahmi el Bouazati, Tim de Mey Teksten: Tim Gouw, Thomas de Leeuw, Sanne van der Most, Daan Rutten, Caroline van der Schaaf, Iris Withuis, Jennifer van de Velde, Martine Zeijlstra. International Pages: Martina Danelaite, Christian Mathis, Hannes Peters, Iris Segers

Kamer te huur in Rotterdam Kralingen Voormalig hoogleraar van de EUR biedt te huur aan een grote en een kleine kamer (totaal 25m2) met daarnaast douche en WC en zo nodig medegebruik van de keuken, op steenworp afstand van de universiteit De huur bedraagt € 100,- per maand, maar van de huurder (ster) wordt verwacht lichte huishoudelijke hulp bij deze 88-jarige. Telefoon 010-4255152.

Adres EM Erasmus Magazine Gebouw E, kamers ET 41-48 Burg. Oudlaan 50 3062 PA Rotterdam

Em.Online Erasmus Magazine verschijnt in zijn geheel ook op www.erasmusmagazine.nl

s t evig talent

voor verschillende functies: 

Uitgave EM 04 – 6 oktober 2011 jaargang 15, 2011-2012 Erasmus Universiteit Rotterdam ISSN: 0922 – 713x

Telefoon/e-mail 010-4081115 [email protected]

EuroCollege Hogeschool (ECHS)

zoekt

COLOFON

Redactieassistent José Luijpen: 010-4081115 [email protected]

Bent u geïnteresseerd in de

Vrijmetselarij?

Advertenties E [email protected] www.erasmusmagazine.nl/advertenties Vormgeving Unit20, Yoe San Liem, Maud van Velthoven Druk De Bondt, Barendrecht HOP Erasmus Magazine is aangesloten bij het Hoger Onderwijs Persbureau Redactieraad Henk Volberda (voorzitter), Wajid Hassan, Wim de Jong, Martijn Kleppe, Sophie Konings, Robert van Putten, Marcella Spoor, Pieter Kuijt.

Loge Tamarisk te Rotterdam nodigt belangstellenden uit om op 27 oktober a.s. om 20.00 uur deel te nemen aan een symbolieke reis naar het hart van de Vrijmetselarij. Info: www.tamarisk.nu Tel: 06 2124 7791 (J. Springer) Aanmelding: [email protected] Deelname is gratis en zonder enige verplichting.

Cover Unit20. Volgende editie EM EM 05 verschijnt op donderdag 20 oktober 2011 Advertentieoverzicht Erasmus Facilitair Bedrijf, Specsavers, Loge Tamarisk © Erasmus Magazine Auteursrecht voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur overgenomen worden.

EM INTERNATIONAL

3 september 6 October2009 2011 | 03 29

INTERNATIONAL

NO.04//OCT//2011

ESHCC meetings in English

The ESHCC Faculty Advisory Board is going international because this year an international faculty member, Jacob Groshek, joined the Advisory Board, which made the anticipated change necessary.

Jacob Groshek, an assistant professor in the Media and Communication Department, signed up for the council knowing that it operates in Dutch. This worried him a little beforehand, but the pressure was off when the Board expressed its wishes to become more international. Despite the fact that he has been enrolled in a Dutch course for nine months now, he does not think that he could adequately communicate about academia in Dutch. Luckily it will become easier for him, because the Faculty Advisory Board has decided to switch to English. Groshek says that he feels a bit uneasy. ‘I feel that they are changing it just for me.’ Pauwke Berkers, the Chairman, says that the switch is not only for Groshek. He notes that since there is an ever-growing number of international students and staff within the faculty, excluding them from participating in such a crucial part of the faculty life would be unfortunate. ‘We’ve taken a pragmatic approach to the transition to English, because it can’t happen overnight. Documents need to be translated by experts and one needs to get used to speaking English.’ Other faculties, for instance the ESE, recently had issues with an international student wanting to participate. The student was having difficulties because of the language despite having followed a Dutch language course as well. MD

The catering services of Erasmus University are rated the lowest of all ranked universities

International students complain about campus and catering International students are not satisfied with catering facilities, campus buildings and the campus environment of the EUR. However, Erasmus University does stand out with its multicultural environment and good language support.

On Wednesday the 21st of September, the presentation of the International Student Barometer (ISB) was held, which gives international students’ opinions on 65 different universities worldwide. Twice a year, the ISB research is conducted to see which universities are the most successful in satisfying the needs of international students. Starting off with the bad news, Erasmus campus quality was ranked the lowest of all. However, this is subject to change, as the bad result is mostly due to all the renovations going on at this moment. Marlous Janssen, Internationalisation Officer at Student Affairs, thinks their complaints about the learning environment are justified: ‘International students pay thousands of euros to study at EUR, but receive no compensation whatsoever for the poor conditions of the campus at this moment.’ Additionally, the catering services on campus are also rated the lowest of all participating universities.

RSM’s gets new dean

Steef van de Velde has been appointed the Rotterdam School of Management, Erasmus University’s (RSM) new dean as of the first of September. What are his plans and why was he chosen?

‘Don’t ask me’, Van de Velde (1960), Professor of Operations Management & Technology, smiles modestly. The selection committee was looking for

someone with a comparable international outlook as his predecessor and the intention to continue the line that former dean George Yip had set. That person is Van de Velde, who had been functioning as interim dean since Yip took his leave. Beside the international aspect of his job, he intends to focus more on the internal affairs of his faculty. Foreign dean or Dutch dean, the RSM has a strong international focus: Due to the large proportion of

Another issue the students bring up is the Stadswonen living facility on campus. The most complaints are about the low quality provided for the high price of the accommodation. Not only the high price, but also the lack of friendliness of its staff is a point of critique the internationals give about the Stadswonen service. On the bright side, the Erasmus Sport facilities are ranked 25th on the list of 65 universities, and the opinion of students on the sports facilities has risen over the past few years. The most positive point of EUR is its multicultural environment, which is appealing to international students. An important issue for many internationals is the support and help they get from their faculty and student office. Erasmus does this very well, as its Finance Office and International Office are ranked quite high, on the 15th and 2nd place of all participating universities internationally. IS (photo: LW)

international students and staff internal documents are written in English, and English remains the lingua franca in the Faculty Advisory Board. One of the core issues the new dean will confront, is attracting funds. This is highly necessary since the government will provide less financial support. Van de Velde will also commit himself to improve the options career services offers to international students.TL

EM INTERNATIONAL

3 september 6 October2009 2011 | 30 02

As resident assistants, Maja Vaskovicov and Guillaume Corlay help (other) international students

At your service How to register at City Hall? How to find your way around campus? And what to do when the light fails in the hallway? For those lucky international students living in the Fbuilding, ask the two resident assistants: Maja Vaskovicova and Guillaume Corlay. text Iris Segers Photography Ronald van den Heerik

Getting started at a new university in an entirely new city is always difficult. It all starts at arrival. ‘The first problem students encounter is getting to the Stadswonen office at Goudsesingel and then getting to the F-building where they are moving in. Many taxi drivers don’t know where it is.’ Maja Vaskovicova knows all about it. She is one of the two resident assistants of the F-building, which houses over a hundred international students. Together with Guillaume Corlay– van der Schaal, she helps the inhabitants with issues such as bureaucratic paperwork, finding their way around the campus, or setting up a bank account. Next to that, the resident assistants (RA) are responsible for the inventory and contact between students and Stadswonen, the housing corporation.

Resident assistant

As a resident assistant, you’re job is to help the students of the F-building to find their way around the city. You are responsible for the inventory of the building, and you are a representative of Stadswonen, the corporation that rents the accommodation units to the students.

Maja is from Slovakia, 19 years old and a second year student of the IBCoM programme. Guillaume, who is half Dutch and half French, is also 19 years old and a second year IBA student. Both were F-building residents before they became RAs.

The RA takes care of it Guillaume was very close to one of the previous RAs. ‘He inspired me to take over his legacy’, Guillaume smiles. So he applied for the job. Maja had

several reasons to become RA. First of all, being an RA means she doesn’t have to pay the F-building rent of €550; you don’t get paid, but your housing is free. She also enjoys the atmosphere in the building and feels this job gives her a lot of experience in dealing with different people in many different situations. In return, the RA has to be at the F-Building during his or her office hours, two hours a week. The rest of the time, they need to be on stand-by. So if one of the students forgets his keys and can’t get in in the middle of the night, he’ll call the RA. If the lighting in the hallway fails, the RA has to take care of it. Above all, the RA helps the residents of the F-building in many ways to improve their stay in Rotterdam and to solve a whole range of different problems. Especially at the start of a new year, students need help. ‘For example, many people find it difficult to choose the mobile operator for their phone’, Maja says. The job requires twelve to fifteen hours a week on average.

New toilet system Guillaume is full of ideas to implement in the F-building coming year. ‘I want to create a sense of community among the residents, make everyone feel at home, and improve logistic situations such as the borrowing system of the vacuum cleaners.’ Already, the RAs are working on the toilet and shower system. Guillaume: ‘My colleague and I decided to rearrange the toilets by allocating one to a group of three people. They can only access them with a key. This demand is still being processed since we need the authorization of the Erasmus University service desk.’ Living on campus Being an RA means living on campus, just minutes away from all lecture rooms and the Sports Centre. Both RAs mention that living in a building filled with international students has other benefits. Guillaume: ‘I really appreciate living in an international community, and in our building we manage to create a bond between all residents.’ But there are also drawbacks. According to Guillaume the Albert Heijn is too far away. Maja mentions that students who prefer a quiet lifestyle might not fit into the F-building atmosphere. However, the main advice of both RAs to international students is: come live in the F-building. Maja: ‘Other than that – be openminded about the people you meet and have fun!’

EM INTERNATIONAL

3 september 6 October 2009 2011| |03 31

THINGS TO DO IN ROTTERDAM

text Christian Mathis

players fell into the water and realized that their normal environment was not provided, they started creating their own rules. Come by the Kunsthal and enjoy a documentation of what might be the most fun football tournament in a long time. www.kunsthal.nl

BIRDFEST Although not as famous as some of the larger festivals in Rotterdam, this one has appeal exactly because of its small size and relaxed atmosphere. The BIRDFEST is a festival aiming to preserve Surinam’s influence on Rotterdam’s music scene. Close to Central Station there used to be a Surinamese neighborhood, and the people brought their taste of music to the area. They brought many American styles such as soul, funk and R&B with them and introduced them to their new environment. The BIRDFEST captures this spirit and presents musicians and DJs from Surinam, the United States, and various other countries in a two day festival. Additionally, they will also be showing films and documentaries inspired by the musical genres and present a new art discipline called Performance Poetry. The whole event takes place on the 14th and 15th of September in the Hofbogen, the old arches housing the MINI MALL close to Hofplein. www.birdfest.nl

just ran through the middle of the playing field. Although it was an odd concept from the very beginning, several teams registered for the fun event and actually turned the tournament into a spectacle. The plan of Lopez worked out well. While the players behaved normally in the beginning trying to stick to rules of normal football, the situation changed after a while. As soon as the first

will be a breath taking stunt show including the European stunt champion Fred Crosset and other upcoming talents. Furthermore, Team Falken will entertain the crowd with a drift-demo featuring specially tuned versions of Porsche, Lamborghini, and Aston Martin. Summing up, if you are into cars enjoy yourself during a weekend of fun and action at the Ahoy Rotterdam. www.ahoytuning.nl

GOING OUT De Stoep’s two faces Café De Stoep Oostzeedijk 334-336 3063CC Rotterdam Vibe 7 Student style 9 Place to flirt 4 Beer 2.25 euro Wine 3 euro

Poldercup You might look quite surprised when seeing the pictures currently exhibited at the Kunsthal Rotterdam. The young artist Maider Lopez is famous for creating disorder and breaking with traditions. With this mindset she came to the Netherlands looking for a place to rattle the ordinary. She did so by organizing a football tournament called the Poldercup. The tricky part in this tournament is that the playing fields are actually on Dutch polders, i.e. relatively narrow land strips separated by ditches that sometimes

100% Tuning Any car fanatic will already be aware of this upcoming event. The 100% Tuning fare is visiting Rotterdam from the 15th to the 16th of October. It is the largest event of its kind within the Netherlands and promises extraordinary highlights. Next to stands from every car and motorcycle tuning brand you could wish for, there

On a late – and, miraculously, dry – Thursday night on the terrace of De Stoep, packed with students, my mind was quickly made up. This begs for more, if only to try one of their renowned hamburgers. Surprisingly, what is a hotspot during the week is more or less deserted in the weekend. De Stoep bares strong resemblance to a fraternity. There is the necessary surplus of antique furniture that has seen its best day, creaking floor boards, and one too many photos decorate the walls. Young men predominantly frequent this place. Preppy, striped shirt, and obnoxious type of men. De Stoep appears as if affiliated with the RSC, a notorious fraternity. But, where are all the women, my wingman wonders. There are two, located on the terrace. Discount their presence and we find ourselves in a pit of pure testosterone. Not that this could dampen our moods. For whoever claims that Rotterdam is not a student city - come here and educate yourself. A few days later the contrast could not be more poignant. Blame it on

the muggy weather perhaps. Café De Stoep is virtually deserted. A romantic couple, or rather two people dining together in an attempt to feel a union of higher order, sitting in the back of the café are the only other guests. An intimate atmosphere is to be found elsewhere. Regardless. We had to come back to try their popular hamburgers. Because where in Rotterdam can you still get a decent burger? My question is promptly answered. Within no time the waitress serves us two Stoepburger Classics for 10 euros a piece, that is including fries and a salad. And small strips of chive. You won’t see a burger prepared with such standard of culinary distinction all too often. And it doesn’t taste bad at all. Its fantastic!

Borreltijd

Erasmus Vitaal

De economen draaien warm met een grote ploeg; ze bereiken aan het einde van de middag de tweede plek.

Tijdens de warming-up van de dertien teams komt het luie zweet er aan alle kanten uit.

Een ICT-medewerker blijkt een vaste hand te hebben bij Dokter Bibber. De mannen worden derde.

Elfahmi

REthinking PRocEss

Wat is in de tegenwoordig gedigitaliseerde informatiemaatschappij nog het nut van een studie- of studentenvereniging? Anders gezegd: waar doen Alex en Fatima het nog voor? Voor de gezelligheid? Ter upgrading van hun cv? Voor hun persoonlijke ontwikkeling? Of doen ze het voor de liefdevolle contacten die zij eraan overhouden? Mijns inziens is geen van deze ‘voordelen’ meer van eminent belang. Voor contacten, netwerk, liefde en ontwikkeling zijn wij al lang niet meer aangewezen op verenigingen. Eertijds betekende de gang naar het hoger onderwijs ook een breuk met het thuisfront. Je liet dan praktisch alles achter en begon een nieuw leven op de campus. Tegenwoordig lijken studenten geen reden te hebben om hun warme, vertrouwde omgeving vaarwel te zeggen en torsen ze hun sociaal kapitaal gewoon mee. Dit sociale fenomeen leidt bij verenigingen tot een daling in het ledenaantal. Door tegenvallende aanmeldingen zijn ze hun bestaansrecht gaan overpeinzen. Sommige zijn al voorzichtig een nieuwe weg ingeslagen en hebben een rol aangenomen die beter aansluit op het wel en wee van de contemporaine student. De universiteit zou dit rethinking process moeten bevorderen. Een bruisend verenigingsleven is immers ook in het belang van de universiteit, zo luidde de conclusie van een onderzoek dat ik een aantal jaar geleden voor een hogeschoolinstelling heb gedaan naar de loyaliteit van studenten en alumni. Door het wegvallen van studiegerelateerde verenigingen zijn de hogescholen het contact met studenten en alumni kwijtgeraakt. De rol van verenigingen bleek essentieel voor met name de onderwijsinstellingen. Studenten identificeren zich meer met een vereniging of een groep dan met een instelling. Als het tij nu niet gekeerd kan worden, dan ben ik bang dat universitaire verenigingen hetzelfde lot beschoren is als die van hbo-verenigingen. Elfahmi el Bouazati is rechtenstudent

De sociale faculteit staat haar mannetje en haalt bij vijf van de zes onderdelen (waaronder het zaalvoetbal) de maximale score én wint de estafetterun…

…en dus kan teamcaptain Jacko van Ast de beker in ontvangst nemen uit handen van collegelid Bart Straatman (rechts). Eindelijk, want de afgelopen twee jaar moest de sociale faculteit met een tweede plek genoegen nemen.

Wie? Ruim 150 medewerkers van de EUR (van vrijwel alle diensten en faculteiten) Wat? Erasmus Vitaal, de jaarlijkse sportmiddag voor medewerkers, die voor de

vierde keer werd gehouden.

Waar? Erasmus Sportcentrum Leuk? Zeker. En dit jaar vielen er geen gewonden. Dat was voorgaande jaren

wel anders toen het nog buiten plaatsvond en de spelletjes aanzienlijk gevaarlijker waren. Dit jaar bleef het bij wat verrekte spiertjes, meestal veroorzaakt door een ongekend enthousiasme.

Waar zijn de borrelfoto’s eigenlijk? Goede vraag. Die zijn er niet, lang verhaal. Wat zou er op hebben gestaan? Na het fanatieke sporten gingen de koude Grolschjes als warme broodjes over de bar, en laafde iedereen zich aan een welverdiend en buitengewoon smakelijk Indisch buffet. Complimenten voor de kok!

WG (foto’s: Arie Kers)

Ko Colijn is bijzonder hoogleraar Internationale betrekkingen bij FSW

Voor de rubriek ‘Dubbelgangers’ zoekt EM op de EUR naar look-alikes van bekende mensen. Tijdens college het tweelingbroertje van Justin Bieber gezien? Een docent gevonden die sprekend op Angela Merkel lijkt? Suggesties zijn van harte welkom: [email protected].

Winston Churchill was premier van het Verenigd Koninkrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog

S DUBBELGANGER