HEBT U WEL EEN LEVENSVERZEKERING?

Wilt u voorlezing van deze preek in uw gemeente even melden via [email protected]? ______________________________

[1]

HEBT U WEL EEN LEVENSVERZEKERING? De schuldvrijpolis voor de dag van de afrekening.

Gemeente van onze Here Jezus Christus,

Misschien hebt u het ook wel eens meegemaakt. Je hebt ´s avonds net je bord vol geschept en de telefoon gaat. Een dringende vraag wordt aan je gesteld: ,,Mijnheer, mevrouw, Hebt u wel een goede levensverzekering?´´ Of: ,,Bent u er zeker van dat u met de aflossing van uw hypotheek straks niet eindigt in diepe schuld?´´[2.1] Met dit soort vragen weten verkopers van verzekeringen ons te vinden. Zelfs onder je maaltijd. ,,Neem toch een polis. Kies toch voor onze hypotheek. We willen u zeker maken dat u straks schuldvrij uw pensioenperiode binnengaat.´´ Maar ik denk niet dat u ooit gebeld bent met de vraag: ,,Hebt u wel een levensverzekering voor het eeuwige leven? Is uw ziel wel schuldvrij straks?´´ Voor die vragen gaat de telefoon niet. b>[2.2] Zulke vragen worden alleen aan je gesteld in de kerk. Hoe zeker bent u dat u schuldvrij zult eindigen? Het is van levensbelang voor het eeuwige leven dat ná je pensioen komt! Het is trouwens ook al belangrijk voor jullie, jongeren. Je denkt nog niet zoveel aan de verdere toekomst. Daarvoor ben je jong. Maar soms verongelukt een vriend bij een verkeersongeluk en opeens besef je dat jeugd je niet beschermt voor de dood. En hoe sta je er dan voor? Goed verzekerd voor eeuwig? Of loop je dan juist vast? * Vandaag luisteren we naar een regel uit een brief van Paulus. En die éne zin heeft alles te maken met onze levensverzekering. Kijk maar eens goed. Vers 8 is belofte. Een belofte die Paulus namens God mocht geven aan de heiligen in Korinte. Maar het is ook een belofte voor alle latere christenen.[2.3] Deze belofte luidt alsvolgt: ,,God is het ook die u tot het einde toe de zekerheid geeft dat u geen blaam zal treffen op de dag van onze Heer Jezus Christus´´. Het is een belofte als een levensverzekering: God ,,geeft zekerheid´´. Hij verzekert u! Hij geeft je de

Copyright 2007 ? www.vanbruggenpreken.nl

Pagina

1 of 7

zekerheid dat je ,,geen blaam zal treffen´´. Het is echt een schuldvrijpolis waarover het gaat. Hebt u, hebben jullie, die levensverzekering? Ben je er gerust op dat je niets kan gebeuren wanneer het dodelijk ongeluk gebeurt? Laten we in deze dienst de tijd nemen daarover na te denken. * Het hoopgevende woord van Paulus wil ons ergens naar toe brengen. God is het die ons ,,tot het einde toe´´ zekerheid wil geven: wij zijn dus blijkbaar nog niet aangekomen. We zijn al wel op weg, maar nog niet bij het doel. Het einde ligt nog vóór ons. De belofte is nu juist dat God ons uiteindelijk dat einddoel zal doen bereiken. En dat Hij zal zorgen voor ons dagelijks brood aan zekerheid onderweg.[2.4] Wat is dan eigenlijk ons einddoel en onze bestemming? Paulus noemt het ,,de dag van onze Here Jezus Christus.´´ Er staat niet dat wij het einde bereikt hebben wanneer we tot Christus gebracht zijn en zijn gaan geloven. Je hoort mensen soms zeggen dat ze Christus hebben aangenomen en nu geheel verlost zijn. Je kunt dat goed bedoelen, maar het kan ook een verkeerd perspectief geven op ons leven. Natuurlijk moeten we Christus door geloof aannemen en met Hem in liefde verbonden worden. Maar dat is het begin. * En natuurlijk moet het bij dat begin beginnen. Paulus dankt God dat Hij dit begin gaf in Korinte. Hij zegt in vers 4-6: ,,Ik dank mijn God altijd voor u, omdat Hij u in Christus Jezus zijn genade heeft geschonken. Door Hem bent u in elk opzicht rijk geworden. Alles wat u zegt en al uw kennis bewijst dat het getuigenis over Christus bij u verankerd is.´´ De kerk in Korinte was rijk opgetuigd. Het ontbrak haar (vers 7) ,,aan geen enkele gave van de Geest´´. Toch zet Paulus geen punt na deze dankzegging. Het schip van de kerk is niet opgetuigd om te liggen pronken aan de kade. Het is opgetuigd voor een bestemming. Pas wanneer de kerk die bereikt heeft, is zij aangekomen en is zij tot haar doel gekomen. En die bestemming is ,,de dag van onze Heer Jezus Christus.´´[3.1] * Nu is het ons natuurlijk wel bekend dat Christus nog moet weerkomen. Er ontbreekt nog iets. Het feest kan pas beginnen wanneer de bruidegom in het huis komt, bij de vrienden en de knechten die op Hem wachten. Ook in Korinte had men leren uitzien ,,naar de openbaring van onze Here Jezus Christus´´ (vers 7b). Waar we echter wel eens wat weinig bij stilstaan, is dat die wederkomst, die openbaring van Christus in heerlijkheid, ook pas ,,de dag van Jezus´´ inluidt. Pas dán heeft Hij zijn dag. In de evangeliën zien we Jezus altijd op reis. Hij spreekt veel over het geloof in Hem, over zichzelf als de weg naar de Vader, maar Hij laat ook steeds voelen dat Hij zelf zijn dag nog niet heeft. Vaak verwijst Hij naar ,,de toekomstige dag van de mensenzoon.´´[3.2] Dat is de dag van zijn gericht. Dan zal Hij tegen sommigen moeten zeggen: ,,Gaat weg van Mij, Ik heb u niet gekend.´´ Dan zal Hij sommige namen van mensen belijden voor zijn Vader, maar andere namen verwerpen. Dan komt Hij op de wolken van de hemel, met grote macht en heerlijkheid. En Hij zal zijn engelen uitzenden met luid bazuingeschal en zij zullen zijn uitverkorenen


Pagina

2 of 7

verzamelen van de vier windstreken, van het ene uiterste van de hemel tot het andere. Dan zullen de mensen rekenschap moeten geven van ieder ijdel woord dat zij gesproken hebben. De zon zal veranderen in duisternis en de maan in bloed voordat de grote en doorluchtige dag van de Here komt.[3.3] * Misschien vergeet de kerk in een welvaartstijd en in een voorspoedscultuur wel eens dat die dag nog komen moet. Ze moet nog komen voor Christus. Hij heeft het leven tot in eeuwigheid, Hij is eeuwig priester naar de orde van Melchisedek, maar toch is Hij nog op weg en heeft Hij zijn doel niet bereikt. Wij stellen ons Jezus zo vaak voor als in rust aan de rechterhand van de Vader. Hij is voor ons gevoel alleen nog maar onttrokken aan ons gezicht, maar verder is de rechtvaardiging een feit en de kerk een realiteit. Maar in werkelijkheid heeft Jezus zijn dag nog niet gevonden. Hij moet die nog krijgen van de Vader. Het is toch ook niet normaal dat zoveel mensen vandaag nog ongestraft de kans hebben om Hem te loochenen en zijn geboden niet te bewaren? Er is voor Jezus toch helemaal nog geen reden tot tevredenheid wanneer Hij de aarde aanschouwt?! Er is meer reden voor een tweede zondvloed. Juist die houdt Jezus tegen in zijn lankmoedigheid, maar het is wel als in de dagen van Noach. Zij aten en dronken en keken niet verder totdat het water hen overviel. Zo zal ook de komst van de Mensenzoon zijn. Zijn dag op aarde komt nog! Het wachten is op de Vader die uur en dag weet en zal aangeven. Zodra de Vader de tijd doet aanbreken, zullen alle aardse decors vallen, in vuur vergaan en de gerichtstroon zal staan en de grote scheiding wordt voltrokken. Tot loutering van de kosmos en tot ondergang van ongelovigen en ondankbaren.[3.4] Onze Heer Jezus Christus ziet uit naar die dag. Zijn dag. * Is zijn dag ook de dag van óns leven? Ja, wat is eigenlijk de dag van jouw leven? Dat je slaagt voor je examen? Dat je die baan krijgt? Of is het de trouwdag waar je van droomt? En waar kijk je later in het leven naar uit? Naar de dag van je pensionering? De dag van je nieuwe huis waar je voor spaart? Ieder heeft zo zijn eigen dagen waar hij of zij voor leeft en naartoe leeft. Maar is het nu ook zo dat wij als christenen ons zo verenigd voelen met Christus dat zijn dag ook de dag van ons leven is geworden, het uitzicht en het verlangen? En hoe uit zich dit? In liederen en gebeden? In onrust en verlangen? Eeuwen lang heeft de kerk in haar liturgie geluisterd naar het lied ,,O, die dag´´.[4]

1 Dag des oordeels, dag des Heren. Alles zal tot as verteren, zoals de profeten leren.


Pagina

3 of 7

3 De bazuinen zullen schallen door het dodenrijk, en allen voor de troon terneer doen vallen. 5 En dan wordt het boek gelezen en de wereld wacht vol vrezen hoe het vonnis wordt gewezen.

Dit lied leerde de mensen leven in ontzag voor God en voor een toekomstige dag. * Dat lied is inmiddels verdwenen uit de liturgie en vele gezangen die iets te maken hadden met het gebed om stervensgenade en om genade in het gericht zijn min of meer geruisloos naar de achtergrond geschoven. En ze zijn bij de selectie uit het Liedboek ook meer dan eens overgeslagen. Blijkbaar leven veel christenen tegenwoordig erg in het heden en willen ze ook zingen over het heden en niet over het sterven en de overzijde. Moderne christenen zijn steeds meer druk in de weer met de grenzen van de ethiek, met nieuwe plannen voor evangelisatie, met projecten voor gemeenteopbouw, met vernieuwingen in de liturgie, in heftig gesprek over de kerkdagen van heden. En het is goed om met de gaven van de Geest bezig te zijn. Maar wat is ons doel? Staat het allemaal nog wel binnen de horizon van de komende dag, de toerusting tot het overleven op die dag? Paulus ziet de genadegaven in Korinte als middelen om te bereiken dat de gelovigen onbestraft zullen zijn op de dag van hun Heer Jezus Christus. En waarschijnlijk was het reeds in Korinte niet overbodig dat Paulus dit apart vermeldt. Ze waren daar erg wijs met hun gaven en hun gemeente. Ze roemden bij het leven op wat ze allemaal hadden. Maar de leer over de opstanding der doden en over het eeuwig gericht was er heel zwak en zelfs aangevochten. Het kan geen kwaad dat Korinte al in de eerste regels van de brief te horen krijgt dat alles waar Paulus dankbaar voor is in hun midden, alleen maar zin heeft voorzover het toerust tot de grote dag en het onberispelijk zijn in het gericht. * De apostel herhaalt dit perspectief nog eens in het derde hoofdstuk. Hij spoort de gemeente daar aan om goed na te denken over de vraag met wat voor materiaal men bouwt op het fundament. Men kan wel een leuk huisje bouwen, maar als het van stro is, blijft er niets van over. Hij schrijft dan het volgende: ,,Van ieders werk zal duidelijk worden wat het waard is. Op die dag van het oordeel zal dat blijken, want dan zal het door vuur aan het licht worden gebracht. Het vuur zal laten zien wat ieders werk waard is. Wanneer iemands bouwwerk blijft staan, zal hij worden beloond. Wanneer het verbrandt, zal hij daarvoor de prijs betalen; hijzelf zal echter worden gered, maar door vuur heen.´´ (3:13-15).

* Wat in Korinte al actueel was, kan het ook vandaag zijn.


Pagina

4 of 7

Laten wij eens nagaan hoeveel woorden wij met elkaar wijden aan allerlei kerkelijke actualiteiten en hoe weinig soms aan onze eindbestemming. Is het ook niet opvallend dat in overlijdensadvertenties en in het spreken over de gestorvenen zo weinig overblijft van het onvolkomene, het samen wachten op de grote dag. Alsof een christen bij zijn of haar gelovig sterven eigenlijk het volstrekte einddoel al bereikt zou hebben. Was het zo vreemd dat onze vaderen bij het sterven vaker spraken over ,,het wachten der doden op de dag van oordeel en verlossing´´ en is het zo vreemd dat onze voorvaderen zoveel aandacht gaven aan de vraag of wij wel voldoende verzekerd zijn om voor de troon van Christus te kunnen verschijnen? Wanneer ons perspectief wat weinig meer beheerst wordt door de dag van zijn leven die Christus nog voor zich heeft en wij met Hem, dan is er een medicijn dichtbij. Wij kunnen elke dag het Onze Vader bidden. Laten we er dan wat extra bij stilstaan. Uw rijk moge komen; uw naam moge geheiligd gaan worden; uw wil moge uitwerking krijgen op aarde zoals nu al in de hemel. Wie het Onze Vader bidt, kijkt ver weg. Hij kijkt over alle kerktorens heen naar het nieuw Jeruzalem: ,,Verlos ons van de boze, vergeef ons genadig.´´ Wij rekken ons in dit gebed uit om zijn dag te mogen zien en meemaken! *** En wat is dan het belangrijkste punt waar we naar moeten uitzien? Niet dat alles nieuw wordt, maar of wij zelf onberispelijk zullen zijn op die dag: dat ons dan geen blaam zal treffen.[5.1] Dát is het spannende: zal de dag van Christus ook de dag van ons leven worden of juist de dag van onze eeuwige dood? Wie geeft ons daarover zekerheid? Dat mag ons best een zorg zijn. Dat we gevonden mogen worden in het bundeltje der levenden. Dat we die éne uit het huis of van de akker zullen zijn die wordt aangenomen. Maken we ons daar wel bezorgd over?[5.2] Het zou kunnen zijn dat we van de leer der rechtvaardiging ons hoofdkussen hebben gemaakt om daarop gerust te slapen. En dat het avondmaal door ons verwerkt wordt als een slaapmiddel dat alle uitzien overbodig maakt. Zo gebeurde het reeds in Israël. De profeten waarschuwen het uitverkoren volk van God voor valse gerustheid in Sion. Het vertrouwen ,,des HEREN tempel zijn wij´´ kan in ons leven werken als koolmonoxyde. Het versuft ons en voor we het beseffen zijn we ingeslapen in valse gerustheid. Daarom schrijft zelfs de apostel Paulus in de brief aan de Filippenzen dat hij worstelt om ,,Christus te kennen en de kracht van zijn opstanding te ervaren´´. En hij vervolgt met de woorden: ,,ik wil delen in zijn lijden en aan hem gelijk worden in zijn dood, in de hoop misschien ook zelf uit de dood op te staan.´´[5.3] En daarna schrijft hij: ,,Niet dat ik al zover ben en mijn doel al heb bereikt. Maar ik houd vol in de hoop eens dat te kunnen grijpen waarvoor Christus Jezus mij gegrepen heeft. Broeders en zusters, ik beeld me niet in dat ik het al heb gegrepen, maar één ding is zeker: ik vergeet wat achter me ligt en richt me op wat voor me ligt. Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God mij door Jezus Christus roept´´ (Filippenzen 3,10-14). Dat ons geen blaam zal treffen op de dag van het gericht, is niet een bleke zekerheid uit een polis, het is de hartstochtelijke begeerte van gelovigen, hun inspanning, hun hoop. God wil ons onberispelijk voor zich stellen op de dag van het oordeel: zien wij het belang daarvan wel goed in?


Pagina

5 of 7

En bidden we er ook om in Christus Jezus? U bidt er bij elke doop toch voor? [5.4] ,,Dat wanneer voor dit kind de dag aanbreekt dat het voor de rechterstoel van Christus verschijnt, laat het dan zonder vrezen mogen staan voor Hem, uw Zoon´´. Laat dat gebed ook na de doop blijven opstijgen uit onze huizen: voor de ouders en voor hun kinderen: ,,Dat wij zonder vrezen zullen mogen staan voor de troon van uw Zoon!´´ *** Nu is de tekst voor deze dienst een belofte: ,,God gééft u de zekerheid tot het einde toe, dat u geen blaam zal treffen op de dag van onze Heer Jezus Christus´´.[6.1] Maar helaas zijn beloften waar we weinig behoefte aan voelen en die we naast ons neerleggen. Misschien is dat ook wel het geval met deze belofte: zat u erop te wachten en denkt u er erg veel behoefte aan te hebben?[6.2] Stel dat je een drukke straat wilt oversteken en plotseling staat er iemand naast je die zegt: ,,Ik zal je veilig aan de overkant brengen.´´ Dan kijken we verbaasd om en zeggen zoiets als ,,Ik red me wel, dank u.´´ De belofte van deze man naast ons, veronderstelt dat we zelf niet in staat zouden zijn over te steken: stel je voor! Maar deze belofte van God veronderstelt ook iets. Ze veronderstelt dat u en ik absoluut niet door het gericht heen zullen komen als God ons niet sterkt en bevestigt en ons ondersteunt. Deze belofte vraagt van ons dat we ons invalide voelen, te zwak om voor de Rechter te overleven. Ze veronderstelt dat we ons van onszelf helemaal niet zeker voelen.[6.3] Deze belofte raakt onze heupspier aan zoals God in de worsteling met Jakob bij de Jabbok zijn heupspier aanraakte waardoor hij voortaan mank liep. Mank en slecht ter been: en nu misschien zich meer bewust van de noodzaak dat God hem ondersteunt. Zo geeft deze belofte ons een tik: je bent kwetsbaarder dan je dacht en slapper dan je wilt erkennen en niet bij machte om de reis naar de eeuwigheid te volbrengen, ook niet als christin of christen. Je komt er niet wanneer God je niet sterkt en zekerheid geeft, elke dag overnieuw! * Daar geeft de bijbel ook voorbeelden van. Laten we er twee noemen. Nummer 1 is Salomo, die met al zijn wijsheid aan het einde van zijn leven onderuit ging en via zijn vrouwen de afgoden ook vereerde. Leeftijd en ouderdom maken je dus echt niet onkwetsbaar en geven geen garantie! En nummer 2 is Simon Petrus, zo toegewijd en vastbesloten. Toch wankelt hij opeens en verloochent zijn Meester. Wanneer Jezus niet voor hem gebeden had, zou zijn geloof zijn opgehouden. Sterke Simon, zwakke Petrus, alleen God kan je sterken om onberispelijk te zijn op de dag van je Heer Jezus Christus![6.4] Juist de belofte wil ons klein maken. Jezus zei: ,,Simon, ik heb voor je gebeden.´´ Simon zei: ,,Hoeft niet, ik red het wel.´´ En juist toen viel hij. Zo leerde hij afhankelijker worden. En later schrijft hij: ,,Span u daarom des te meer in om uw roeping en uitverkiezing waar te maken, broeders en zusters.


Pagina

6 of 7

Als u dit alles doet, komt u nooit ten val en zal u onbelemmerd toegang worden verleend tot het eeuwige koninkrijk van onze Heer en redder Jezus Christus´´ (2 Pe.1,10-11). Juist als we klein en mank zijn geworden, leren we leunen op de arm van onze Vader in liederen en gebeden.

*** Neem daarom dit verzekeringswoord, deze belofte van de tekst mee naar huis. Neem het niet mee als een polis om op te bergen. Maar als een staf om op te leunen. En steun er elke dag op. Kyrie eleis! Zo heeft heeft de voorganger het vanouds de gemeente voorgezongen:

[7] 9 Jezus, heb toch medelijden, denk, hoe Gij voor mij moest lijden. Sta mij op die dag terzijde. 12 Schuldig ben ik aan het kwade, rood van schaamte om mijn daden. God, ik smeek U, schenk genade. 13 Die Maria hebt vergeven en de moordnaar schonkt het leven, mij ook hebt Gij hoop gegeven. 17 Hoor, ik roep in angstig klagen, ´t hart verbrijzeld en verslagen, red mij op die dag der dagen. (Lied 278)

In dit lied legt de kerk de hand op de belofte van God. En op de dag der dagen zullen wij de verhoring ervaren. Gods belofte staat als een huis: ,,Hij zal u sterken en een vrijgeleide geven!´´ Dat is een levensverzekering waar je voorgoed veilig mee kunt zijn. Daardoor voel ik mij gedragen: dat is de staf waarop ik steun! In dat vertrouwen leef ik en zie ik uit ,,totdat Hij komt´´. Maranatha!

AMEN[8]


Pagina

7 of 7

HEBT U WEL EEN LEVENSVERZEKERING?

Recommend Documents