HARMONIA Nieuwsbrief afd. Arnhem

NEDERLANDSE VERENIGING VAN SPIRITUALISTEN

HARMONIA Nieuwsbrief afd. Arnhem 1918

95 jaar

2013 opgericht 12 sept.1918 jaargang 12. nr 5 2012 ______________________________________________________________________ De Tao is de bron van alle woorden voor hen die stil zijn anoniem

Van de bestuurstafel Het nieuwe seizoen is al weer enige tijd begonnen en de eerste avonden zijn weer ingevuld. De eerste openbare avond met Gerrit Jansen was weer als vanouds een succes, waarbij hij met zijn taalkundig gegoochel met woorden de mensen weet te pakken. De ledenavonden zelf vallen erg tegen in bezoekersaantal met 5 tot 7 personen. Dit geld voor zowel de ziekendiensten als de ontwikkelingsavonden. De cursussen daarintegen lopen erg goed. Zo goed zelfs dat we deze in tweeën hebben moeten splitsen. 13 en 14 oktober was er weer een de spirituele beurs in de Eusibius kerk, waar we Harmonia twee maal per jaar promoten. Hier hebben zich ook nu weer nieuwe mensen gemeld om deel te nemen aan de cursus in het nieuwe jaar. Afgelopen zaterdag 20 oktober is er een extra algemene vergadering van Harmonia Nederland geweest. Op deze vergadering ging het om het voortbestaan van Harmonia Nederland. De afdelingen waren het er unaniem over eens dat Harmonia Nederland moet blijven bestaan. Omdat er geen volledig hoofdbestuur beschikbaar is, is besloten de vereniging een slapend bestaan te laten houden. Zo blijven alle faciliteiten bestaan en behouden. In april volgend jaar zal worden bekeken hoe een en ander verder kan gaan. Al met al een hele drukke periode. De kerstviering komt er weer aan: de vraag is om teksten aan te leveren voor het programmaboekje voor de kerstviering op 14 december waarbij ook nu weer niet leden aanwezig kunnen zijn. Opgeven bij het secretariaat. Namens het bestuur Maarten van Sante

VAN DE REDACTIE Op de oproep voor een gespreksgroep in de vorige Nieuwsbrief is geen enkele reactie gekomen. Initiatieven ontplooien is in onze gelederen geen vruchtbare bezigheid. Daarom, en om andere redenen is dit de op een na laatste Nieuwsbrief die ik zal samenstellen. Na 5 jaar zonder reacties - leest men ooit de Nieuwsbrief? - en met bedroevend weinig inzendingen is het wat mij betreft genoeg geweest. In 2013 zal dus iemand het moeten overnemen, en anders is er geen Nieuwbrief meer. Misschien zijn er mensen die zich geroepen voelen? Laat het weten aan Maarten of Erika. Loes Modderman

1

EL CRISTO DE MEDINACELI - een wonderverhaal Bron: Wilma Carroll in 'Exploring the Healing Miracle' Ergens in een achterafstraat in Madrid staat een oude kerk. Wie van plan is naar Madrid te gaan moet hem zeker bezoeken, want de kerk geeft onderdak aan een bijzonder beeld: El Cristo de Medinaceli. Elke week op vrijdagavond staan mensen in lange rijen om de voeten van het 500 jaar oude beeld te kussen. Een beeld met een rijke en legendarische historie. Ergens in de 17de eeuw maakten de Moren zich meester van het beeld en andere kerkelijke schatten. Ook namen ze een klooster vol monniken en een aantal burgers in gijzeling. De eis was een hoog bedrag aan puur goud. Daar kon men niet aan voldoen, en dus startten de onderhandelingen die een jaar duurden. De mensen werden vrijgelaten, maar de religieuze voorwerpen bleven in handen van de Moren en werden meegenomen naar Marokko. Om die heiligheden terug te krijgen werd de kerk gesommeerd hun gewicht in goud te betalen. Daarmee werd uiteindelijk ingestemd, en het wegen zou plaatsvinden op het centrale plein van Rabat. Een grote weegschaal werd opgesteld. Het beeld van El Cristo was het eerste dat zou worden gewogen. Men hield het gelovige hart vast, want het 2 meter hoge beeld was van massief ebbenhout en woog een fortuin. Maar, o wonder, toen het beeld op de schaal was getild bleek het lichter dan een veertje. De Moren waren in paniek. Ze zagen af van de transactie en besloten het beeld en alle andere voorwerpen te verbranden. Maar die nacht werd de stad getroffen door een geheimzinnige ziekte waardoor honderden mensen stierven. Dat was de dieven teveel, en alle kerkelijke eigendommen werden onverwijld teruggegeven aan Spanje. Om die heugelijke gebeurtenis te vieren werden de geretourneerde voorwerpen in een triomfantelijke processie door de straten van Madrid gedragen, met El Cristo voorop. Volgens kronieken uit die dagen was de verwelkoming van de bevolking zo roerend dat het Christusbeeld tranen vergoot, en velen in het publiek werden genezen van ziekten en gebreken. Daarmee begon de roemrijke carrière van El Cristo de Medinaceli. De schrijfster van het artikel waar ik deze informatie uithaal was in Madrid op een koude dag in februari, en meer uit nieuwsgierigheid dan uit devotie sloot ze zich aan bij de wachtenden. Tien dagen eerder had ze bij het ijs-skaten de banden van haar linker voet gescheurd en de tot de omvang van een meloen opgezwollen enkel was deskundig en voor weken in het gips gezet. Wilma betrad daarom de duistere kerk op krukken, te midden van biddende mensen, waarvan sommigen het in de verte zichtbare beeld op de knieën naderden. Ze kende de geschiedenis van het beeld, maar geloofde niet in wonderen. Een beeld is tenslotte een beeld. Maar zodra ze het beeld naderde werd ze gevangen in de uitstraling van de in purper geklede El Cristo, die een sterk magnetisch veld om zich heen had. Wilma kon haar ogen er niet van afhouden. Er scheen licht om El Cristo heen te hangen en ze nam een gouden halo waar. Even leek het haar of het beeld ademde. Dit beeld was meer dan een beeld. Toen het haar beurt was om de voeten van de Christusfiguur te kussen besteeg Wilma de treden van de trap en viel op haar knieën. Ze kon niet anders. Min of meer beschaamd kwam ze overeind en verliet haastig de kerk, zich intussen vaag bewust dat haar voet in het gips anders aanvoelde. Die nacht kon Wilma niet slapen. Het gips irriteerde haar en jeukte vreselijk. De volgende dag spoedde ze zich naar het ziekenhuis om zich ander gips te laten aanmeten, iets wat comfortabeler zat. Zodra het gips was open gezaagd hoorde Wilma uitroepen van verbazing, en doktoren en verpleging kwamen aangesneld. Haar enkel bleek volkomen normaal. Nergens pijn, goede flexibiliteit: als nieuw. Wilma ging terug naar de kerk om nogmaals het beeld van El Cristo in zich op te nemen. Ze checkte de lichtval, maar de aura die ze de vorige dag had gezien kwam werkelijk van het beeld, en niet van de verlichting. Ook had ze nog steeds de indruk dat het houten beeld werkelijk ademde. Rondvragend naar andere genezingen bleek haar dat de kerk daar liever geen aandacht aan besteedt. Toen ze de priester wilde vertellen wat haar overkomen was, luisterde die nauwelijks, en gaf geen commentaar. Ook de kerkgangers schenen niet bereid om er over te praten. Wilma besluit haar verhaal met de notie dat zulke wonderen, hoewel voor ons totaal onverklaarbaar, veroorzaakt worden in het astrale gebied, en vervolgens in het fysieke veranderingen kunnen veroorzaken. Allemaal goed en wel, maar dat verklaart niet een ademend beeld of een aura die krachtig en voelbaar is. Een beeld is tenslotte een beeld...niet dan?

2

INTERNET Onderstaande link is heel bijzonder. In 1996 werd vanuit de Space shuttle Columbia een film gemaakt. Satelieten draaien om de aarde in de Thermosfeer, een stuk van de dampkring dat zich uitstrekt van 90 km tot 1000 km boven de aarde. Zuurstof is daar bijna niet meer, maar het is er wel heel heet, in tegenstelling tot de Troposfeer (waar het weer gemaakt wordt) en de Stratosfeer (waar lijnvliegtuigen vliegen) of de Mesosfeer, tussen Stratosfeer en Thermosfeer in. Boven de Thermosfeer is de ruimte. De lange staaf is het losgeraakt verbindingsstuk, in het Engels 'tether'. Het gefilmde verhaal staat daarom op internet bekend als het 'tether incident' . Wat je zult zien in de film is hoe honderden 'ruimtedieren' zich bewegen rond de tether. We verwachten geen biologisch leven in de ruimte. Toch blijkt het er te zijn. De levensvormen zijn op diverse andere missies ook gezien en gefilmd; van 9 verschillende ruimtemissies is beeldmateriaal, de eerste al in 1991 en de laatste in 2008.. Het is merkwaardig maar niet uitzonderlijk dat zulke ontdekkingen in onze pers niet gemeld worden. Als je de film bekijkt zul je zien dat het lijkt of de ruimtedieren nieuwsgierig zijn en willen checken wat de tether is. Hun gedrag wordt steeds vergeleken met microleven in water onder de microscoop, en die beelden worden naast elkaar getoond. ◄ Hier een micro-organisme (r.) en links een ruimteorganisme van zeker 2 km doorsnee! Leven is ongelofelijk, en komt voor in de meest 'onleefbare' omstandigheden. Omdat sommige wetenschappers begrepen dat deze film ongelofelijke informatie bevatte is hij uitvoerig geanalyseerd. De tether met de dieren eromheen bevond zich tijdens de film op een afstand van zo'n 150 km, dus dat is ver weg. Toch is goed te zien wat er gebeurt. Er zijn diverse mogelijkheden geopperd: ruimte junk, ijskristallen, optisch bedrog, maar iedereen die het filmpje nauwkeurig bekijkt kan zien dat de bewegende 'critters', zich met verschillende snelheden bewegen, wendingen maken, heel verschillende vormen schijnen te hebben, en zich 'bewust' lijken te gedragen. Ze 'besnuffelen' de tether, zwemmen er op of onderdoor, gaan naar elkaar toe, kortom, ze gedragen zich precies zoals micro-organismen uit de sloot zich in een petri-schaaltje gedragen. Wat mij betreft is dit een ongelofelijke ontdekking die met grote koppen in de kranten had moeten staan. De vraag doet zich voor - en daarover is al heel wat gespeculeerd en geschreven - of veel van wat wij in de lucht zien en aanduiden met de term UFO, niet van biologische oorsprong kan zijn, i.p.v. technisch en mechanisch afkomstig van andere sterrenstelsels. Er zijn genoeg aanwijzingen dat dat inderdaad zo is, en dat ook de lagere regionen van onze dampkring het speelterrein zijn van zulke gigantische 'dieren' , die normaal onzichtbaar zijn, maar toch af en toe zijn gefotografeerd met infrarood camera's, of gezien door getuigen. De wereld is nog een stuk vreemder en prachtiger dan we al wisten!

Het filmpje van het 'tether incident' duurt 12 minuten. Bekijken!!!! Ook als je het Engels niet goed verstaat, de beelden spreken voor zich.

http://www.youtube.com/watch?v=Yb67zM1Sh-Q NASA

3

GEZONDHEIDSRUBRIEK LEKKER RUSTIG In onze tijd staat iedere respectabele burger al op zijn achterste benen van een beetje hasj of wiet, en wordt de gebruiker ten onrechte gecriminaliseerd. Vreemd genoeg leggen we de lat met alcohol een stuk minder hoog. Wie een ander aanvalt of van de sokken rijdt onder invloed van alcohol wordt in veel gevallen niet eens opgesloten. Alcohol hoort erbij, maar softdrugs, dat is schandalig. En slaafs als we zijn accepteren we het 'aanvaardbare risico' dat gepaard gaat met het innemen van te veel alcohol, terwijl de doorsnee roker op weinig tolerantie kan rekenen, ook al zit hij met gelijkgestemden veilig en niet agressief van z'n jointje te genieten. Maar zo is het niet altijd geweest. In het verleden was opium het geestverruimende middel bij uitstek, en verslavingen hoorden erbij, in het belang van creativiteit of wat dan ook. Het is allemaal een kwestie van cultuur, en van wat ons wordt voorgeschoteld als 'slecht' of 'goed' . Anders wordt het als mensen die er niets over te zeggen hebben het slachtoffer worden van het gebruik van narcotica. Baby's, in dit geval. U begrijpt het al: de Mrs. Winslow's Soothing Syrup was geen zuivere koffie. Deze ◄ reclame uit 1888 toont een gelukkige baby en een nog gelukkiger moeder. Iedereen die kinderen heeft weet dat ze als baby behoorlijk wanhopig uit de hoek kunnen komen. Ouders lijden chronisch slaapgebrek en dan wordt het voortdurende gehuil nog lastiger te verdragen. Krampjes, boertjes, hikjes en hoestjes, inentingsellende en vooral het tandjes krijgen zorgt voor veel ongemak voor alle betrokkenen. Wie zal het dan de overwerkte uitgeputte moeder uit de 19de eeuw, opgescheept met zeven of meer kinderen kwalijk nemen dat ze haar toevlucht nam tot een wondermiddel? Dondert niet wat erin zat, als het maar hielp? Nou, het hielp. Het verrukkelijke drankje bevatte alcohol en morfine, naast nog een heleboel andere ingrediënten, ook niet allemaal gezond. Het middel kwam in 1849 voor het eerst op de markt in de USA, maar veroverde ook al snel de UK, dankzij een intensieve reclamecampagne. Helpen deed het wel. Soms zelfs zo goed dat het kind niet meer wakker werd, maar vaak zo goed dat het kind verslaafd raakte en ging huilen om het zoete genotsmiddel toegediend te krijgen. Toen men eenmaal doorkreeg dat morfine en alcohol niet echt gezond zijn voor baby's en peuters, kreeg de Soothing Syrup de nickname 'Baby killer'. In de USA kwam men tot bezinning in 1911, maar het duurde nog tot 1930 voor het gevaarlijke spul in Engeland uit de handel werd genomen. Naast de Mrs Winslow versie waren er ook diverse andere merken die even gevaarlijk en even werkzaam waren. Gelukkig voor de baby's van nu dat 'The Mother's Friend' hun gezondheid niet langer bedreigt. Tandjes krijgen is er niks bij vergeleken. 4

WONDER ONDER WATER Hoeveel wonderen liggen er nog op ontdekking te wachten? Op internet vond ik dit: In het gebied van Amami Oshima, zuid Japan, vond de ervaren Japanse duiker en onderwaterfilmer Yoji Ookata iets wat hij nog nooit gezien had, zelfs na 50 jaar onderzoek; een geometrische, cirkelvormige structuur in het zand, 25 m onder het wateroppervlak. Zijn eerste gedachte was dat dit mensenwerk moest zijn, de vorm associërend met Engelse graancirkels. Onderwatercamera's werden geïnstalleerd in de hoop meer te weten te komen. De artiest bleek een kleine koffervis, die in Japan veel gegeten wordt en uiterst giftig is als je hem niet goed bereid. Het diertje is dagen en nachtenlang bezig met het wapperen van één vin , om het zand zo te manipuleren dat er deze prachtige sculptuur ontstaat. In de binnenste cirkel legt het dier zorgvuldig kleine schelpjes die hij eerst kraakt met zijn bek. Dat doet hij niet voor niets. De camera's onthulden dat het hele bouwwerk van ongeveer 2 m doorsnee bedoeld is om een vrouwtje te lokken, zoals sommige vogels ook fantastische nesten bouwen met veel versierselen. In dit geval: hoe meer richels de cirkel heeft, hoe blijer het vrouwtje wordt. Na het paren legt het vrouwtje haar eitjes in het centrum van de cirkel. De schelpjes dienen als voedsel als de eieren uitkomen. In een laboratorium werd met deze vissen geëxperimenteerd, en het bleek dat de vorm en structuur van de cirkel de gevolgen van de stroming neutraliseert, waardoor de eieren beter op hun plaats blijven en minder kwetsbaar zijn voor roofvissen. Een waar verhaal van liefde, vakmanschap en voortplantingsdrift, besluit het artikel.

Uit 'Het Vaderland' van 30 maart 1940, kort voor de oorlog uitbrak en Harmonia werd verboden. Spiritistische organen werden in die tijd geregeld in de dagbladpers besproken. 5

NESSIE EN DE HEILIGE Wie 'Loch Ness' hoort denkt aan monsters. Wie zelf in Schotland is geweest en het relatief smalle maar diepe meer heeft bezocht, heeft zeker uitgekeken naar 'Nessie' . De toeristenindustrie rond het fenomeen laat je niet vergeten dat er op z'n minst een springlevende legende is, ook al is het grofstoffelijk bestaan van Nessie nogal onwaarschijnlijk. Wat niet betekent dat hij niet bestaat en ook echt regelmatig gezien wordt. Wie zich verdiept in vreemde verschijnselen stuit vroeg of laat op monsters. Nessie is de bekendste, maar zeker niet de enige. De wereld is vol meren en rivieren waar zo nu en dan iets ongewoons uit de golven te voorschijn komt. Ook op het land worden dieren gezien die er niet horen te zijn, omdat ze miljoenen jaren geleden uitstierven, of omdat ze in geen enkel biologisch handboek voorkomen. Toch zijn er mensen die er melding van maken. Men moet niet alles geloven, maar wie aan een meer woont of de zee bevist en vertrouwd is met het spel van wolken en lucht, weet welke dieren er normaal voorkomen. Zo iemand is in principe een betrouwbare getuige. Wat heeft dit allemaal met spiritualiteit te maken, vraagt u zich misschien af. Nou, dat zit zo. COLUMBA We maken even een uitstap naar het Schotse eilandje Iona, een bijzondere plek in het westen van Schotland met een spirituele geschiedenis. Want daar kwam in het jaar 563 de in Ierland geboren Kelt Sint Columba samen met 12 metgezellen aan land. Hij stichtte er een klooster dat nog steeds op het eiland staat, en verspreidde het Christendom van daaruit over Schotland. Columba (Latijn) zowel als Iona (hebreeuws) betekenen 'Duif' . Columba was helderziend, had visioenen, zag de toekomst, genas en beheerste technieken die we in de regel aan Jezus toeschrijven. Kortom, hij is niet voor niets heilig verklaard. In een boekje over Columba's leven van de negende abt van Iona, Adamnan, vinden we een merkwaardig verhaal. Op een van zijn tochten moest Columba de rivier de Ness (die uitkomt in Loch Ness) oversteken. Aan de oever zag hij hoe enkele heidense Picten iemand uit het water haalde die was aangevallen en gedood door "een beest dat in het water leefde". De boot waar Columba en zijn getrouwen mee wilden oversteken lag aan de overkant van de rivier. Columba beval een van de monniken erheen te zwemmen en de boot mee terug te nemen. Het beest liet niet lang op zich wachten, en naderde de gehoorzame monnik "met een machtige brul uit zijn gapende muil". Maar Columba had dat voorzien. Hij hief zijn handen en maakte in de lucht een kruisteken. "Toen gaf hij het woeste beest dit bevel: "Je zult niet verder naderen of de man aanraken. Verdwijn!" Toen het monster de woorden van de heilige hoorde, vluchtte het zo snel als het kon, "alsof het door touwen werd weggetrokken." En, vertelt Adamnan: "De broeders verheerlijkten God, en ook de heidense barbaren vielen op de knieën, onder de indruk van het wonder dat zij zelf hadden gezien, en zij prezen de God van de Christenen". Prachtig, toch?.

Deze geschiedenis wordt vaak aangehaald als bewijs van het bestaan van Nessie. Maar het speelde zich niet af in het meer, maar in de rivier. Of dit verhaal in de grond historisch is of een gelovig verhaal om aan te tonen hoe krachtig het Christelijk geloof is tegen 'monsters' , dat weten we niet. Misschien allebei.

6

ENKHUIZER ALMANAK Wie kent hem niet: de Enkhuizer Almanak. Al is het vaak alleen maar de buitenkant. Hoewel de meeste mensen er schamper over doen, heeft de oeroude almanak veel bijgedragen aan het Nederlands cultuurgoed. Uitdrukkingen in onze taal, nu bijna vergeten, vonden ooit hun oorsprong in de Enkhuizer Almanak. Burgers, boeren en buitenlui staken er hun licht op omtrent de maanstonden, eb en vloed, de beste tijd om te zaaien en te oogsten, de waterstanden in de rivieren, data van markten, volksfeesten, verjaardagen en, natuurlijk: het weer. Ook gedichten, liederen, huishoudelijke tips en folkloristische verhalen vonden een plaats in de Almanak. Het geheel werd verfraaid met illustraties. Daarmee was de Enkhuizer Almanak een jaarlijks stuk geschiedenis, en zeker niet alleen een boekje met twijfelachtige voorspellingen. De eerste Enkhuizer Almanak verscheen in 1595. Helemaal zeker is dat niet, want uit die tijd is niets bewaard gebleven. De oudst bewaarde almanak is van 1686. Maar het oude boekje is met zijn tijd meegegaan en is nu op CD-rom en zelfs als app te krijgen. Dat hij de Enkhuizer Almanak heet had alleen te maken met de klank van 'thuis' voor V.O.C. zeelieden, want de Almanak werd door de Amsterdamse drukker Cornelis Stichter vervaardigd. Pas sinds 1992 wordt hij ook daadwerkelijk in Enkhuizen gedrukt. Daar is ook het museum van de Almanak gevestigd. De website is http://www.almanak.nl/ Op het titelblad van elke Enkhuizer Almanak staat nog steeds vermeld dat het een uitgave is van de 'van ouds vermaarde Erve C. Stichter'. De Almanak kent een bewogen geschiedenis, verbonden met het geslacht Stichter. Daarover is een uitvoerig verhaal te vinden op internet, dat je zelf kunt nalezen. http://www.almanak.nl/historie/geschiedenis.html Maar wie denkt dat de Enkhuizer Almanak de enige Almanak is in Nederland heeft het mis. Googelen op internet laat zien dat er tientallen almanakken zijn geweest, waarvan er enkele nog bestaan. Hieronder een paar voorbeelden: Behalve dat veel steden en provincies hun eigen almanak hadden, waren er de studentenverenigingen, en de culturele verenigingen die allemaal in het almenakwezen doken, vaak al eeuwen geleden. Intrigerender dan de Twentse, Drentse, Friesche of Amsterdamsche Almanak is de 'Almanak voor het Schoone en Goede', de 'Almanak voor Blijgeestigen' de 'Almanak voor Scherts en Luim' en de 'Almanak van Vernunft en Smaak' . Of neem nou de Katholieke 'Almanak van St. Jozefs gedurige Eredienst', de 'Almanak voor het Katholieke Gezin', en de 'Volksalmanak voor Nederlandsche Katholieken'. Er was een 'Almanak voor de Jeugd' een 'Almanak voor Kweekelingen' en een 'Almanak voor Militairen.' . In Vlaanderen was er de 'Nuttigen en Koddigen Gentschen Almanak' . Blijkbaar was de Enkhuizer Almanak lang niet genoeg. Je zou ze allemaal wel eens in willen kijken. 7

HANDIG Het geloof in het bestaan van vampiers is nog lang niet uitgestorven, en de on-doden worden in leven gehouden door moderne rituelen en de 'goth' subcultuur, die zich verheugt in alles wat zwart en dood en griezelig is.

In het blad Fortean Times kwam ik bovenstaand bericht tegen over een 'Vampire Slaying Kit', een kist met alle benodigdheden om een vampier naar behoren te laten sterven. Bovenstaande kist werd geveild voor £ 7,500, dat is een kleine € 9000.- . Maar dan heb je ook wat. Waarschijnlijk is de kist vrij recent gemaakt, rond 1986 of later, hoewel sommigen hem eerder 19de eeuws dateren. De inhoud van de kist bestaat uit een pistool, voor de stoffelijke kant van het vampirisme, en wijwater, een rozenkrans, een crucifix, een gebedenboek en een Bijbeltekst voor de meer geestelijke kant van het fenomeen. En als dat allemaal nog niet genoeg is om de vampier naar de eeuwige jachtvelden te sturen, dan is er de hamer en liefst 4 houten pinnen om hem in het hart te slaan. Dan moet ie toch dood zijn, zou je zeggen. Jammer dat de meeste mensen die vampieren tegenkomen geen peperdure kistjes op zak hebben. Voor die mensen is het afwachten - en je niet laten bijten.

In een Japanse tempel ..... NAHA, Japan, in een Zen tempel in zuid Japan, bidden zelfs de honden. In imitatie van zijn meester, de priester Joei Yoshikuni, bidt de 1½ jaar oude Chihuahua, Conan, dagelijks samen met zijn meester in de Naha Shuri Kannondo tempel, zittend voor het altaar, op zijn achterpoten met zijn voorpoten tegen elkaar. Het duurde maar een paar dagen voor hij de bewegingen kon imiteren, en nu is hij de 'talk of the town' . Een goeie zet, want het hondje trekt veel toeristen en bezoekers naar de tempel, die het allemaal zelf willen zien, zegt priester Yoshikuni. En dat legt geen windeieren.

8

CASSADAGA - EEN SPIRITUALISTISCH PARADIJS We hebben het al eens over Lily Dale, N.Y. gehad als de oudste Spiritualistische nederzetting in Amerika. Aan de andere kant van de VS , in Californië is een tweede plek die exclusief gewijd is aan het Spiritualisme. Trance medium George Colby (1848-1933) werd in 1875 door zijn spirit guide 'Seneca' naar de plek geleid. Hij nam een optie op het land en kocht een groot stuk in 1884. Maar het duurde nog tot eind 1894 voor de Southern Cassadaga Spiritualist Camp Meeting Association werkelijk van de grond zou komen. Colby noemde de plaats Cassadaga, een indiaanse naam die 'water onder de rotsen' betekent, ontleend aan het Cassadaga meer, dat grenst aan het in 1879 gestichte stadje Lily Dale in de staat New York. De nederzetting ligt prachtig te midden van bos en glooiende heuvels. Colby, die aan tbc leed, genas door het heilzame water van het gebied, en kon vanaf 1881 zijn seances door heel Amerika hervatten. Colby was een bijzonder geliefd en getalenteerd medium die zijn boodschappen in diverse talen doorgaf en het Spiritualisme onder de aandacht van een groot publiek bracht. In San Francisco ontmoette hij in 1884 de Spiritualist E.W Bond, die Colby het idee aan de hand deed Spiritualisten uit het koude Lily Dale uit te nodigen om in het toekomstige Cassadaga de winter door te brengen. Er was blijkbaar genoeg belangstelling voor een nederzetting in het zuiden. Colby droeg 14 hectare van zijn land over aan Spiritualisten en daar kwam later nog eens 9 hectare bij. Op 23 hectare kun je een mooie nederzetting bouwen, en dat gebeurde. De bijeenkomsten vonden plaats in een grote tent. In die eerste jaren was Cassadaga werkelijk niet meer dan een tentenkamp. Enige jaren later werd de tent vervangen door een houten ombouw. Alles was gebaseerd op enthousiasme, niet op materiële voorzieningen. In 1896 en 1897 werden 'Harmony Hall' en 'Brigham Hall' gebouwd; houten gebouwen voor bewoners en gasten, met simpele voorzieningen. Colby wilde niet de leiding van het kamp op zich nemen, omdat hij voor zichzelf geen wereldse opdracht zag. Maar hij bleef de inspirator, hield seances en lezingen en gaf adviezen die hij van zijn gidsen doorkreeg. Het ging Cassadaga niet altijd voor de wind. Verschillende gebouwen brandden af, waaronder in 1911 Colby's huis. Er was verdeeldheid en geldgebrek. Maar de gemeenschap kwam het allemaal te boven, bouwde wat verloren ging weer op, opende in 1923 de Colby Memorial Temple.◄ en herbouwde het in 1926 afgebrande hotel. Cassadaga is springlevend. Een belangrijke poot van de community is healing, ter plekke en op afstand, in de spirit van Colby's eigen genezing. In 1994 werd het 100-jarig bestaan gevierd. Wie de site bekijkt ziet dat er tientallen mediums en healers aan Cassadaga zijn verbonden, en er is een groot aanbod aan activiteiten. http://www.cassadaga.org/ Iedere zondagochtend is er een gebeds- en meditatiedienst, en er worden healing bijeenkomsten gehouden. Men organiseert nachtelijke 'orb-tours' , want van oudsher word dit gebied beschouwd als een spiritueel krachtcentrum, dat voor velen voelbaar is in de gebouwen en in de omringende natuur. Er zijn cursussen en lessen, een gids leidt bezoekers naar de historisch interessante plekken en er zijn bijeenkomsten rond het Indiaanse verleden van het gebied, waar men kan deelnemen aan sjamanistische activiteiten. Er is een museum en een winkel met alles wat men kan verwachten in een setting als Cassadaga, er wordt een blad uitgegeven en er zijn liefdadigheidsevenementen. In 2000 verscheen er een boek:'Cassadaga, The South's Oldest Spiritualist Community. Kortom: de gemeenschap is nog springlevend. Dus mocht u in Florida komen.... 9

AFSCHEID IN DE WOLKEN Deze foto werd genomen op 9 januari 2012 in New South Wales, Australië, toen Mr. Wells, een inwoner van Brisbane, naar Sydney vloog om familie te bezoeken. De fotograaf was een editor van een dagblad, en hij publiceerde de foto in de krant. Twee weken later, op 24 januari, overleed Mr. Wells aan een hartaanval. Hij heeft de foto nooit gezien, maar iemand anders zag hem op internet, en werd getroffen door de gelijkenis met Mr. Wells. De familie gebruikte de foto op zijn begrafenis. Velen kregen kippenvel, en sommigen geloofden dat het geen toeval kon zijn, vooral niet omdat Mr. Wells op weg was naar zijn familie, voor de laatste maal, toen de foto werd genomen.

GELD MAAKT NIET GELUKKIG.... Nieuwe Tilburgsche Courant 12-5 1906

10

MICHAEL 'STANDING BY' Bron: Edward Hays, 'Holy Fools and Mad Hatters' In de 40er jaren van de 19de eeuw was Ierland een eiland vol ellende. Ziekte, hongersnood, emigratie en harde onderdrukking door de Engelsen bracht de bevolking met twee miljoen terug. Het was een grauwe dag in County Limerick toen een bode kwam aanrennen bij Michael en Margaret O'Reilly, roepend dat His Lordship, de Graaf van Glin, Michael wilde spreken. Margaret was wanhopig. Bij de Lord geroepen worden betekende meestal niets goeds, en zij vreesde dat ze uit hun huisje gezet zouden worden, zoals al zovelen was overkomen. Maar twee uur later kwam Michael jubelend thuis: His Lordship had Michael aangeboden zijn overtocht naar Amerika te betalen. De Graaf van Glin was een redelijk man die alles deed om zijn onderhorigen te helpen in deze tijd van nood. Michael zou eerst gaan, en als hij zich eenmaal had gevestigd in het Land van Belofte, zouden zijn vrouw en kinderen overkomen. "Wanneer ga je, Michael?" vroeg Margaret. "Maggie dear, dat weet ik niet. De schepen zijn zo vol en er zijn zoveel moeilijkheden. His Lordship zei dat ik klaar moet staan, zodat ik meteen weg kan. Het kan morgen of overmorgen zijn, of binnen een uur." En zo zetten Michael en Margaret zich aan het pakken van de enige koffer die ze hadden, een oud versleten ding. Vanaf dat moment verliet Michael nooit meer het huis zonder zijn koffer mee te nemen. In het begin werd hem gevraagd wat hij deed met die koffer, en dan legde hij uit dat hij 'standing by' moest zijn, want de oproep kon elk moment komen, en stel je voor dat hij dan niet meteen kon vertrekken naar het Land van Belofte omdat hij eerst nog z'n koffer moest pakken. Michael werd een ander mens. Met zijn vertrek in gedachten werd alles hem dierbaarder dan het tot dan toe geweest was. Hij genoot van de visites van buren en vrienden, en een simpele maaltijd met zijn gezin was voor hem een geschenk uit de hemel. Zijn geliefde woord was 'precious' , kostbaar, en wat waren er een kostbare dingen in het leven! De dagen werden weken en de weken werden maanden. En steeds als Michael werd uitgenodigd voor een bruiloft of gevraagd werd iets te doen, antwoordde hij 'als God het wil' , want misschien ben ik wel op weg naar het Land van Belofte. En omdat hij overal zijn koffer mee naar toe nam kreeg Michael de bijnaam "Michael Standin' By" , maar dat deerde hem niet. Lang nadat de boodschapper Michael bij His Lordship had geroepen kwam een buurman, Thomas Meehan, Michael vragen hem te helpen met het binnenbrengen van het hooi. Het zag er naar uit dat het ging regenen, en het hooi was droog en klaar om van het land gehaald te worden. Michael greep zijn koffer en zei tegen Maggie dat hij maar het beste meteen kon gaan, want anders kwam er misschien wat tussen... Hij kuste haar met dezelfde warmte die zijn leven had gekenmerkt sinds de koffer zijn constante kameraad was geworden. Michael klom op de wagen van Thomas en groette de andere knechten, die hem toeriepen "welkom aan boord, Michael Standin' By, we gaan naar het maaiveld en niet naar het Beloofde Land!" Michael lachte, en keek nog eens achterom naar Maggie, wuifde, en zei zachtjes "precious, precious.." Die middag, toen donkere regenwolken laag over de heuvels langs de rivier de Shannon joegen, zag Margaret Tom Meehan's wagen, geladen met hooi, hun erf opkomen. Tom, zijn pet in de hand, stond op de drempel toen ze de deur opende. "Maggie, het spijt me, maar..." "Tom, ik weet wat je gaat zeggen. Michael is niet langer 'Standin' By' , hè? Hij was meer dan klaar om te gaan, meer dan iemand anders op de wachtlijst van His Lordship." "Meer dan klaar", beaamde Tom Meehan. En terwijl hij een stap opzij deed, zag Maggie hoe de knechten het lichaam van de wagen tilden en naar het huisje droegen. 11

GEDICHT Han G. Hoekstra (1906-1988) was een Nederlandse dichter die meer bekendheid kreeg om zijn gedichten voor kinderen, waaronder de bekende bundel 'Het Verloren Schaap', dan om zijn werk voor volwassenen. Met Annie Schmidt en Simon Carmiggelt maakte hij ooit deel uit van een journalisten cabaret. Veel van zijn werk is humoristisch. Maar dat hij ook serieus kon zijn blijkt uit onderstaand gedicht uit 'Verzamelde Gedichten' dat tot mijn favorieten behoort.

DE CEDER Ik heb een ceder in mijn tuin geplant, gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen. Een binnenplaats meesmuilt ge, sintels, schillen, en schimmel die een blinde muur aanrandt, er is geen boom, alleen een grauwe wand. Hij is er, zeg ik, en mijn stem gaat trillen, Ik heb een ceder in mijn tuin geplant, gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen. Ik wijs naar buiten, waar zijn ranke, prille stam in het herfstlicht staat, onaangerand, niet te benaderen voor noodlots grillen, geen macht ter wereld kan het droombeeld drillen. Ik heb een ceder in mijn tuin geplant. Een visueel gedicht. Bijna een geleide meditatie. Je ziet de grauwe binnenplaats met de gedumpte troep. Geen spoor van groen. Maar de dichter heeft er een ceder geplant - in gedachten. Een van de meest indrukwekkende bomen die er zijn, hoog en breed als de hemel. Daarmee transformeert hij de uitzichtloze steenwoestijn tot een paradijs. Er vindt een metamorfose plaats: het aardse wordt bovenaards. Maar niemand dan de dichter zelf ziet de ceder. Wat men ziet is wat er is. De poging van de dichter om de grauwheid te verheffen mislukt, althans in andermans ogen. Wat hij ziet, de denkbeeldige ceder die de hemel draagt, wortelt niet in andermans werkelijkheid. Daarmee blijft de dichter pijnlijk eenzaam, en de ander pijnlijk arm. Het gedicht zou je kunnen zien als een metafoor voor de kloof die gaapt tussen mensen die bijvoorbeeld een BDE hebben meegemaakt, of een openbaring, of een visioen, en alle anderen die door ontkenning of 'verklaring' de hemel uit een ervaring willen halen. Maar de ervaring is sterker. 'Geen macht ter wereld kan het droombeeld drillen' , zegt de dichter. Al proberen velen hem met woorden om te zagen, de ceder blijft overeind. De droom is sterker. De ceder wortelt dieper en groeit hoger, symbool van de bezieling die zelfs het meest gewone kan transformeren, voor wie ogen heeft om te zien.

LEER JE KINDEREN uit: Chief Seattle - The Earth Speaks Leer je kinderen dat de grond onder je voeten de as van je voorvaderen is. Opdat ze het land respecteren, vertel je kinderen dat de aarde rijk is met leven, en dat de aarde onze moeder is. Wat met de aarde gebeurt, gebeurt de kinderen van de aarde. Als mensen op de grond spugen, spugen ze op zichzelf. Dat weten we. De aarde behoort niet aan de mensen; mensen behoren de aarde. Dat weten we. Alle dingen zijn verbonden als het bloed dat een familie verbindt. Alle dingen zijn verbonden. Wat met de aarde gebeurt, gebeurt met de kinderen van de aarde. De mens heeft het levensweb niet geweven, we zijn er maar een draad van. Wat hij doet aan het web, doet hij aan zichzelf....

12

ZIEKEN: niet iedereen wil bij naam genoemd worden, maar zieken zijn er altijd, binnen en buiten Harmonia. Neem daarom de zieken en hun familie mee in uw positieve gedachten.

AGENDA 19 oktober

Openbare Lezing 'Starseeds' , over buitenaards bezoek door Cor van der Horst

26 oktober

Ontwikkelingsavond door Theo Vink

2 november

Openbare Avond - Allerzielen, bloemenseance door Peter Coppens

9 november

Ziekendienst. door Peter Zieck

16 november

Openbare Avond - Psychometrie, met foto'svan overledenen door Ria Verhoeks

23 november

Openbare Lezing over Astrologie door Loes Huisman

30 november

Ontwikkelingsavond door Gerrie Dimmendaal

7 december

Openbare Avond door Renée Vendeville

14 december

KERSTVIERING

11 januari

Openbare Avond - waarnemingen adhv paraffine bloemen door Joke Anneveldt

Ontwikkelingscursus C1: 24 okt, 7 nov., 12 dec., 9 jan Ontwikkelingscursus C2: 17 okt., 31 okt., 28 nov., 19 dec. Deze cursussen zijn alleen toegankelijk voor wie zich bij Maarten en Lia hebben aangemeld.

http://www.harmonia-nl.org/ (Landelijke site) http://www.harmonia-arnhem.nl/ (Afdeling Arnhem) [email protected] (email redactie Nieuwsbrief))

13

NEDERLANDSE VERENIGING VAN SPIRITUALISTEN

HARMONIA

Afdeling ARNHEM 1918

95 jaar 2013

Erika Edie van Nie (Secretaris) Mariaweg 4 6861 DS Oosterbeek Tel.: 026-3342107 / 06-30867519 Fax / V-mail: 084 - 8747217 E-Mail: [email protected]

Oosterbeek, 4 sept. 2012

Ontwikkeling CURSUS op de 1ste woensdag: 09 jan. 2013 => 05 jun. 2013

Geachte geïnteresseerde, De ontwikkelingscursus gaat zijn twaalfde jaargang in en zal ook dit jaar weer worden verzorgd door Lia en Maarten van Sante in de Coehoorn. Coehoornstraat 17 6811 LA te Arnhem. Er zal een breed scala van werkmethodes aan bod komen. We werken o.a. met psychometrie. Om dat te leren, gaan we een aantal lessen aan de slag met: foto’s, bloemen, voorwerpen, kaarten, zandlezen, aura lezen en versterken hierdoor het telepathisch vermogen. Verder heeft de cursus tot doel jouw mediamieke gaven te ontwikkelen en te gebruiken. Het minimum aantal cursisten zal 8 personen zijn en een maximum van 12 personen. De cursus zal bestaan uit 6 avonden en zal zoveel mogelijk plaatsvinden op de eerste woensdag van de maand. De avonden beginnen om 20.00 uur tot 22.00 uur. De cursus begint op 09 januari 2013 en zal worden afgesloten op 05 juni 2013. De data voor de cursus: ( 09-01 / 06-02 / 06-03 / 03-04 / 01-05 / 05-06 voor 2013) Mocht u willen deelnemen aan deze cursus dan verzoeken wij u onderstaand strookje, zo snel mogelijk, in te leveren bij het secretariaat, of af te geven op een vrijdagavond in de Coehoorn. De deelnameprijs: 6 avonden: € 75,= voor leden, € 90,= voor niet leden. Het gehele cursusbedrag dient vooraf gestort te zijn op Postbankrekening: 918540 t.n.v. Harmonia afd. Arnhem p/a Katwoudehof 70 Arnhem o.v.v. naam + Ontw.cursus Wo. =======================================================================

Naam:...................................................................................... Adres:...................................................................................... Postcode:.................... Woonplaats:........................................ Telefoon:......................................... E-mail:…………………………… Wil deelnemen aan "Paranormale ontwikkeling" verzorgd wordt door Lia en Maarten van Sante. De onkosten voor de cursus zal ik voor aanvang van de cursus voldoen. Termijnbetaling is mogelijk, als er vooraf overleg is geweest met de penningmeester. Mocht u door omstandigheden niet in staat zijn de cursus volledig te volgen dan dient u toch de volledige kosten te betalen en zal er geen restitutie volgen. Handtekening:...................................... 14