Harlem Nocturne
Jaargang 24 • Nr. 4 • 26 JUNI 2014
rEDACTIONele noten Jullie treffen een overvolle Jif & Vim aan. Negentien artikelen. En dat is mooi. Na de noodkreet in de vorige editie nu veel positieve reacties. Bij het schrijven van deze redactionele noten realiseer ik me pas wat het teweeg heeft gebracht. Veel weerslag dus daarvan. Maar wees gerust, we beperken het tot deze Jif & Vim. Een groot aanbod: Boudewijn vergelijkt Leiden en Haarlem en Paul verhaalt over een gehavende bas. Moeder Marieke beschrijft vijf maanden Anne Willemijn en Peter wil ons in de trainingspakken hebben. Inge heeft een dilemma en haalt herinneringen op aan het Haarlem van Habets. Dan dus de aandacht voor de doorstart: Klaas-Jan wijdt er de Kruisen en Mollen aan en Nella brengt de steun die de eindredacteur nodig heeft. Er is een
De jarigen tot aan november
opsomming van reacties in het artikel ‘gerustgesteld’. Aandacht voor het optreden van volgend jaar wordt gegeven door Peter, want we moeten ook bewegen, en door Aad, die de titelsong en de artiest Roy Orbison belicht. Wel eens van de Manhattan Dolls gehoord? OnGeHoOrD gaat over deze drie dames en over Dakota’s. Marian van der Reep is blij dat ze weer terug is op het Nocturnenest en Lotte haalt herinneringen op aan een workshop met goede tips. Tot slot belichten we het record van de artiest achter Happy, Pharrell Williams. Kortom: heel veel te lezen in deze dikke Jif&Vim. Geniet ervan!
We tellen zo’n 4 koorleden met een kroonjaar! Gefeliciteerd als de dag daar is... Jannie Damen Ron Schraa Annelies de Booy
3 juli 26 juli 26 juli
Aad Kuling 10 augustus Marieke Heemskerk 15 augustus Jolanda van der Marel 16 augustus Evelien van Overbeeke 26 augustus Hans Poelgeest 28 augustus Anke Coerts 30 augustus
hans poelgeest
Dilemma
Vragen voor de donderdag: Ga ik met de bus of de fiets? Neem ik een regenpak mee... of niet? Kan ik mijn fiets wel stallen? En zo ja, staattie er nog als ik naar huis wil? Ken ik de tekst van You’re so vain ‘uut de kop’? En... als klap op de vuurpijl (rare uitdrukking eigenlijk ): Waar is mijn handspiegel???
Marjolijn Kollaard Lotte Walstijn Peter Bosman Klaas Jan Vijn Judith Motshagen Carla Hendriks Elly Damhuis
5 september 5 september 5 september 11 september 14 september 17 september 24 september
Marjolein Karelse Brynnin Berendsen Marianne Heemskerk Marion Rill
2 oktober 9 oktober 30 oktober 30 oktober
...namens de redactie van de J&V.
Contributie Contributiebedrag per 1 januari 2010. € 20,– per maand € 60,– per kwartaal € 240,– per jaar De contributie dient vooraf (liefst per automatische betaling) gestort te zijn op: Giro 6992258, t.n.v. Harlem Nocturne
Vakantie’s
In de onderstaande vakantieweken is er GEEN koorrepetitie*: Zomervakantie 05-07-14 t/m 17-08-14 Herfstvakantie 11-10-14 t/m 19-10-14 Kerstvakantie 20-12-14 t/m 04-01-15 Voorjaarsvakantie 21-02-15 t/m 01-03-15 Meivakantie 02-05-15 t/m 10-05-15 *) Tenzij het bestuur anders beslist.
Bron: Ministerie OCW -Vakanties Regio Noord
inge
Colofon Site HN: www.harlemnocturne.nl E-mail J&V:
[email protected] Redactie J&V: Hans Poelgeest, Esther Ottens, Paul Visser en Boudewijn Weve. Produktie: Ron Schraa.
Wij zullen doorgaan
Anna, wat ben je mooi, Anna wat ben je prachtig
Kent u dat, dames en heren: we zullen doorgaan. André van Duin zong het ooit. En Ramses Shaffy, natuurlijk. Maar die absurde van André blijft hangen: en ik zal doorgaan als water uit de kraan, ik wil dwars door iedere beeldbuis gaan (die had je vroeger nog), ik heb Duys achter me staan, ik zing naakt als een sopraan, gooi er een zangkoor tegenaan, ‘k heb me regenjas weer aan, ik ben gek op levertraan, Tante Leen, Johnny Jordaan, we zullen doorgaan, ‘k ga met me sambaballen slaan, kotsende vulkaan, een banaan in ’t cellofaan, me broer heeft een hijskraan, kunt u mij verstaan, ik wil doorgaan, tot we aan ‘t gaatje zijn.
Bij thuiskomst lees ik altijd met veel plezier direct de ontvangen J&V.
Opluchting! De redactie van de Jif & Vim kan niet op de lauweren rusten: we moeten doorgaan. En we zullen met veel plezier doorgaan. Zijn we te pessimistisch geweest? Jawel, maar zoals eerder uitgelegd: het “gevoeletje” was niet goed.
Echt, ik lees ’em altijd van voor naar achteren. Ik heb vanavond met de beentjes op de bank en een glaasje onder handbereik de laatste Jif & Vim met veel plezier gelezen. Ik begrijp dat het bijna trekken aan een dood paard is om de leden te bewegen eens een “stukkie” in te sturen. Dat geldt voor mij en vele anderen. Ik zal proberen mijn leven op dat punt te beteren, hoewel ik als ik erover nadenk merk dat je niet zomaar een interessant onderwerp vindt wat je dan ook nog enigszins leesbaar op papier krijgt. Maar goed, bewustwording is al vast een goede start. (Lees allen: “Mannen op trainingskamp”.)
Op het emailadres van de redactie kwamen de reacties in groten getale binnen. Jullie lezen de Jif & Vim bijna allemaal van voor tot achter. Er was een alt die reageerde: ik zal hem in het vervolg spellen. “Mooi”, dacht ik, “dan is dat tenminste ook een keer geregeld: een deskundige die de zaak op juistheid controleert.” Ik bedankte Esther voor dit aanbod... maar ze bedoelde eigenlijk dat ze de Jif & Vim van voor tot achter zou “spellen” (doorlezen dus). Wat een misverstand! Maar ook hier een positieve wending: Esther gaat de kopij, voordat die aan Ron wordt aangeboden, nog even controleren. Wij zijn er blij mee. We kregen ook wat tips om lezers (en schrijvers!) aan ons te binden. Dat zal op de eerstvolgende redactiebijeenkomst zeker ter tafel komen, maar ik wil jullie hier alvast wat zinsneden met tips en reacties toevertrouwen: Moet absoluut blijven!!! Al vanaf onze eerste kooravond lezen wij trouw de J&V en we willen dit graag blijven doen. Met vrolijke zanggroet! Ik ben in ieder geval een trouw lezer en ben bereid om ook voor de volgende J&V een bijdrage te leveren. Ik ben fan en trouw lezer van de J&V en draag incidenteel een stukje bij. Mijn kreet is simpel: “Jif en Vim moet blijven!” (ik vind alleen de naam een beetje suf).
Eigenlijk ben ik ietwat ouderwets. Ik heb dan ook nog een papieren krant en een hele domme telefoon. Ik lees het blad met veel plezier en heb zelfs nog bijna alle JenV’s. Maar schrijven? OK, wie weet!!! Ik waardeer ALLE informatie over het reilen en zeilen van ons koor.
Je vraagt om tips hoe de Jif en Vim moet veranderen. Ik ben alleen echt geïnteresseerd in dingen die rechtstreeks met het koor en de leden te maken hebben. Stukjes over bepaalde zangers of bands boeien mij veel minder. Als ik zie hoe enthousiast de koorleden altijd de nieuwe Jif en Vim pakken, dan denk ik dat je kennelijke twijfels niet terecht zijn. Even iets rechtzetten: dat ik nooit reageer wil niet zeggen dat ik de Jif en Vim niet ONTZETTEND waardeer. Ik lees ’em altijd dezelfde avond (of uiterlijk de volgende ochtend) in een ruk uit: ik vind het erg leuk om alle wetenswaardigheden te lezen. Dus hierbij mijn grote dank en waardering!!! Doorgaan alsjeblieft .
Als kind wist ik het al, ik wil moeder worden! Het liefst zo jong mogelijk, ik droomde ervan! Maar ja, dan heb je ook een man nodig. Gelukkig vond ik een hele lieve jongen die graag mijn man wilde worden, en zo zijn Daan en ik in 2012 getrouwd onder het toeziend oog van familie, vrienden en natuurlijk Harlem Nocturne. Het sprookje was bijna compleet: trouwen, huisje en een kindje! Het is natuurlijk niet vanzelfsprekend en je mag dankbaar zijn als het lukt, dat weten wij als geen ander. Maar in april 2013 mocht het dan echt zo zijn. Ik was zwanger! In het begin was het nog geheim, maar na drie maanden vertelden we het aan iedereen. Toen ik op een repetitie binnenkwam, wilde Ingrid na de pauze wel even wat vertellen. Met een mand mooi ingepakt, vol met douchespulletjes en zelfgebreide roze en blauwe slofjes (want wat het werd hielden we nog geheim), vertelde ze aan het koor dat er een baby’tje op komst was! En ik kreeg de mand van mijn lieve overblijfjuf . Mijn zwangerschap verliep super! Weinig tot geen kwaaltjes en mijn buik werd mooi rond. Een echt Harlem Nocturne-baby’tje was onderweg. Iedere repetitie werd er even gevoeld aan m’n buik of het kindje er nog wel in zat (ja hoor, Ron ); er werd goed voor me gezorgd! Bij ieder optreden mocht ik even zitten en vroeg iedereen of het nog ging. Vooral in december, na ruim acht maanden, bij het optreden met LA the Voices, was de hulp aanwezig. Ik kreeg een krukje te leen waar ik op mocht zitten en Aad zorgde
Bij deze spreek ik mijn hoop uit dat de Jif&Vim blijft bestaan. Ik hoop dat de meerderheid van het koor hier ook zo over denkt en dat jij dan binnenkort vol trots voor het koor staat en kan zeggen dat het voortbestaan van de papieren Jif&Vim gewenst is en dus blijft.
ervoor dat het krukje op het podium stond als ik het nodig had. Wat een service! De kerstsamenzang heb ik toch maar overgeslagen, en toen, op zaterdag 18 januari 2014, is om 04.16 uur kleine Anna Willemijn van Zeumeren geboren! Met een keizersnede, waardoor we nog vier dagen in het ziekenhuis moesten blijven, maar wat waren we gelukkig! Een prachtig klein meisje, helemaal van ons! Toen we thuis waren stroomden de kaarten binnen, heel hartelijk dank daarvoor! En het bezoek was van harte welkom. Van Harlem Nocturne kreeg Anna een prachtig pakje met muzieknootjes, knap gevonden weer, Nella . Toen was het nog te groot, maar nu kan ze het pakje aan hoor! Tijdens een repetitie hebben we Anna laten zien aan het koor terwijl er ‘Anna wat ben je mooi, Anna wat ben je prachtig’ werd gezongen. Een regel die we nog regelmatig zingen voor haar. Anna is een heel blij en vrolijk meisje van vijf maanden en Daan en ik zijn gelukkiger dan ooit met haar! Mede dankzij de goede zorgen van Harlem Nocturne tijdens de zwangerschap is dit meisje haast zingend op de wereld gekomen. marieke van zeumeren
Kruisen en Mollen: de voorzitter spreekt Beste koorleden,
Ik zou het heel jammer vinden als we geen lijfblad meer hebben: het heeft een archieffunctie (kijk maar eens hoeveel het gelezen wordt op een koorweekeinde). Het vertelt ons leuke informatie over nieuwe leden. Lezen is voor mij ontspanning (zo zal ik ook nooit de boeken vervangen door een e-reader). Ik houd van de geur van papier en het geknisper bij het omslaan. Ik zit al de hele dag achter een pc dus J&V digitaal??? No way Volgens mij wil iedereen dat de Jif en Vim blijft. En wordt die meer gewaardeerd dan jullie denken. Of dat wij laten blijken.
Suggestie/Tip 1: is het een idee als wij allemaal beloven om een keer iets te leveren - over muziek, over jezelf, over een optreden, een vooruitblik, een leuke foto, een cartoon, een van internet gehaald artikeltje over muzieknoten en die belofte in een schemaatje vastleggen en ons daaraan houden? Je komt dan een keer in de zoveel jaar aan de beurt. Suggestie/Tip 2: een rubriek met “Herinnert u zich deze nog, nog (nog)”. Met schrijfsels uit oude Jif en Vim’s, of mensen die zich voorstellen van zo’n 20 jaar geleden. Zo naar het 25-jarig bestaan wellicht leuk. Dank jullie allemaal. We zullen doorgaan.
Ik hoop van harte dat je noodkreet aanslaat en wat oplevert, want ik zelf zou de J&V vreselijk missen. Niet alleen uit traditie maar ook zeker wat inhoud en doel betreft.
Zoals jullie van mij gewend zijn ook in deze bijzondere J&V-editie een bericht van de voorzitter. Waarom is het een bijzondere editie, zou je je kunnen afvragen? Nou, het was naar aanleiding van de laatste J&V maar de vraag of er überhaupt nog een editie zou verschijnen. Ik moet jullie zeggen dat ik, maar zeker de redactie, bijzonder blij verrast was over de hoeveelheid positieve reacties. Dit is dan ook reden geweest voor de redactie om met veel enthousiasme te beginnen aan een “J&V-revival”. Maar ondanks alle positieve berichten is het belangrijk dat we voor het voortbestaan samen verantwoordelijk zijn voor de input voor de redactie. Het aantal inzendingen van de afgelopen periode bevestigt dit zeker, maar laten we samen proberen om dit de komende jaren vast te houden. Zo houden wij samen de J&V levendig en maken we het werk voor de redactie behapbaar. Tot slot wil ik jullie ook graag deelgenoot maken van ons laatste bestuursvergadering. Ook deze was bijzonder omdat we als bestuur voor het eerst samenkwamen in de nieuwe samenstelling. Evert was nog aanwezig om het stokje over te dragen aan Kees. Marjolein was al eerder gebrieft door Jannie, en Marjolein ging dan ook voortvarend van start. Met het oude en het nieuwe bestuur zullen we nog een keer bij elkaar komen om onder het genot van lekker eten en een goed glas wijn afscheid te nemen van Jannie en Evert.
De voltallige redactie dankt jullie! Tot slot veel leesplezier gewenst. klaas jan vijn
Mannen op trainingskamp
Uit het bestuur
(Help!! Wij moeten ritmisch gaan bewegen)
Toen ik thuis één van onze nieuwe nummers voor het project Pretty Woman aan het repeteren was kwam het ineens bij me binnen. Dit wordt meer dan een van onze normale voorstellingen! Dit wordt een theatervoorstelling met alles erop en eraan. Een bijzondere locatie, een lichtplan, extra muzikale begeleiding, een strakke timing i.v.m. de filmfragmenten en, voor de mannen misschien nog wel het moeilijkste, goed bewegen!!! Laten we eerlijk zijn, wij mannen worden doorgaans nogal ontzien als het gaat om “meebewegen”. Gelukkig maar. We raken ervan in de war, waardoor tekst en muzieknoten een eigen, onbedoeld, leven gaan leiden. Ik herinner mij onze repetities voor het koorweekend met het trio BAS, waarbij wij onszelf serieus geweld hebben aangedaan en regelmatig hijgend en piepend in de figuurlijke touwen lagen. En nu moeten we nog een paar treden hoger. Denk maar niet dat onze bewegingscommissie ons zal sparen. Alles moet uit de kast. Maar een gewaarschuwd man telt voor twee. Laten we het beschouwen als een sportieve uitdaging.
Tenslotte hebben wij mannen, als het op sport aankomt, over het algemeen een rijker verleden dan de gemiddelde vrouw. Hebben de meeste van ons immers niet gevoetbald, gehockeyd, of gerugbyd en daarvoor op onze fysieke top meerdere malen per week getraind? Die mentale kracht is nog steeds aanwezig en hoeft alleen maar opnieuw geactiveerd te worden; het zal ons helpen deze klus met verve te klaren. Wij kunnen het!!! Heren, haal het trainingspak uit de mottenballen, sluit voor de zekerheid de gordijnen, en oefen. Misschien is een trainingskamp in een warm oord noodzakelijk. So be it. Ik daag alle heren uit volgend jaar het publiek te verbazen en de mythe van stijve harken voor altijd naar het rijk der fabelen te verwijzen. Namens het minst bewegelijke lid van de commissie. (We kunnen de naam niet onthullen, maar zijn broer wordt Lange Frans genoemd, en tegenwoordig zelfs Slanke Frans).
We hebben de laatste tijd geen optredens gehad, maar nu staat er weer het een en ander te gebeuren: Op zondag 22 juni zingen we ter gelegenheid van het 10-jarig huwelijk van Yvonne en Theo een aantal liedjes en dat gaan we ook doen op vrijdag 5 september ter gelegenheid van het huwelijk van Jolanda en Frank. Dan gaan we onverwacht meedoen aan het Kaagfestival op zondag 6 juli; voor ons is het Kaageiland vertrouwd terrein. De vakantie is dan al begonnen, dus zijn we met een kleinere afvaardiging. Korenlint 2014 is een jubileum en het thema wordt reizen, met allerlei bijzondere zaken daar omheen, zoals zingen in bussen en op boten. Ook komen er wandel- en fietsroutes, zoals de popkoorroute. We hebben ingeschreven voor een kerstkorenfestival in Katwijk op zaterdag 13 december en we zingen daar dan kerstliedjes. Tijdens het Glazen Huis in Haarlem wil de federatie Haarlem neerzetten als korenstad; een popkoor mag hierbij niet ontbreken en we hebben duidelijk aangegeven dat Harlem Nocturne daaraan mee wil werken Wat de Kerstzang in de Zaanen op 24 december hebben we besloten om weer mee te doen, met aanvulling van familie en vrienden als de opkomst niet voldoende zou zijn; we noemen ons dan Harlem Nocturne en Friends. En dan wordt het al weer 2015, waarbij we de datum voor ons jubileumconcert hebben vastgelegd en de Schouwburg is besproken voor twee voorstellingen op zaterdag 31 oktober. Die datum wordt bij aanvang van het komende seizoen officieel bevestigd. Zo zijn we lekker bezig! Ik wens jullie een goede zomer toe.
What About The Band: The big ‘O’, Roy Orbison
margo groot secretaris
Zwaar gehavende bas
Tussen de vele spontane inzendingen voor deze J&V, zit er één (deze) die zo in de rubriek WhatAboutTheBand kan, ware het niet dat het hier een one man band betreft. Hij schreef de titelsong voor Ons Grote Optreden. Aangestoken door het enthousiasme van Aad keek ik naar een optreden van Big “O” uit 1965 (YouTube). Een live show in zwart-wit en met de techniek van toen. Fan-tas-tisch! Dank je Aad! Op zolder zocht en vond ik het schoolschriftje uit 1964, waarin ik allerlei knipsels en foto’s plakte van mijn held van toen: Roy Orbison. Als fan van zijn muziek bevond ik mij in goed gezelschap. Elvis Presley vond het ‘de beste zanger ter wereld’ en The Beatles , met wie hij in mei/juni 1963 door Engeland toerde, waren jaloers op zijn krachtige stemgeluid en de drie octaven die hij bereikte. Met zijn verre van hippe uiterlijk van een verzekeringsagent, zijn verlegen houding en het feit dat hij tijdens zijn optredens nauwelijks bewoog, was hij eigenlijk in niets een rock ’n roll-ster. Zijn populariteit was gebaseerd op zijn prachtige stem en de gevoelige liedjes die hij schreef en zong. In zijn middelbareschooltijd begon hij met zijn bandje op te vallen en in 1960 had hij zijn eerste platencontract. Zijn compositie ‘Only the lonely’ schreef hij om aan Elvis en The Everly Brothers aan te bieden. Toen beiden geen interesse hadden, besloot hij het nummer zelf op te nemen en meteen al kwam hij op de tweede plaats van de Billboard Hot One Hundred. Tussen 1960 en 1965 scoorde hij hits als ‘Running scared’, ‘Crying’, ‘It’s over’ en natuurlijk ‘Oh Pretty Woman’, de titel van ons jubileumoptreden. Zijn platen haalden ook in Nederland hoge noteringen in de Top-40. In een kartonnen doos op mijn zolder staan zijn singles ‘Oh Pretty woman’ en ‘Goodnight’ stof te verzamelen. Kenmerkend voor deze zanger waren, behalve zijn buiten-
Op 21 mei was er een bestuursvergadering en het was ook de start voor Kees Dekker als penningmeester. Evert Bleumink heeft nu alles overgedragen.
gewone stemgeluid en zijn bescheiden opstelling, dat hij veel van zijn liedjes een ongebruikelijke structuur gaf: soms kwam het refrein pas aan het einde van het lied, soms was er helemaal geen refrein en leek het meer een gezongen verhaal. Ook zijn onderwerpen waren heel anders dan de stoere liedjes die anderen schreven: hij zong over onzekerheid, hartzeer en angst. Na een paar persoonlijke tragedies (hij verloor o.a. zijn vrouw in een verkeersongeluk) raakte hij in de tweede helft van de jaren 60 in de vergetelheid. Zangers en zangeressen legden het in die tijd bijna allemaal af tegen de beatgroepen die met The British Invasion de hele wereld overspoelden. Rond 1975 stopte hij helemaal met muziek maken. In 1988 werkte hij met Jeff Lynne (ex ELO en bewonderaar) aan een comebackalbum ‘Mystery girl’. In dat jaar bracht Lynne hem in contact met een aantal andere grote namen uit de popmuziek: Bob Dylan, Tom Petty, George Harrison. De mannen vormden een tijdelijke supergroep en besloten met z’n vijven nummers te schrijven en op de plaat te zetten. Halverwege 1988 verscheen ‘Volume One’ van The Traveling Wilbury’s (hit: ‘You got it’, gezongen door Orbison). Roy maakte de release van zijn solo-album ‘Mystery girl’ niet meer mee: hij stierf in december 1988 op 52-jarige leeftijd na een hartaanval. Bewonderaar Bono (U2) schreef het titelnummer voor zijn oude held. aad kuling
Een zwaar gehavende bas werd aangetroffen in, ja alweer, de Barteljorisstraat. Het was een prachtige lenteochtend toen Ingrid en ik weer eens aan het winkelen waren in de haast uitgestorven stad. Opeens werd onze aandacht getrokken door... mooie muziek. Gipsy-Jazz-achtige klanken dreven ons tegemoet. Wat meteen opviel was het geluid van een vette contrabas. Wij erop af. Wat we aantroffen waren drie Oost-Europeanen die duidelijk meer in hun mars hadden dan de traditionele accordeon, namelijk een gitaar, een saxofoon en een contrabas. Ondanks dat de instrumenten er oud en verweerd uitzagen, net als de muzikanten, speelde het trio de sterren van de hemel, ware het niet dat het ochtends was. Tijdens de warme klanken van ‘Autumn Leaves’, ooit op het repertoire van ons koor en uit een tijdperk van voor Geert, kon ik de bas aan een nader onderzoek onderwerpen. Tot mijn grote verbazing was hij bespannen met waslijnen en was er geen vernis meer te bekennen. Er zat een flinke scheur in de zijkant van de klankkast en zelfs ontwaarde ik enkele kogelgaten. Eén en ander mocht de pret niet drukken, de heren leken hier totaal geen hinder van te ondervinden. Ze speelden als ware virtuozen en het tweekoppige publiek stond in het voorjaarszonnetje ouderwets te genieten. Fijne vakantie, ook namens Ingrid. paul visser
Het Haarlem van Habets Beloofd is... beloofd. En zoals mijn buurmeisje van vier feilloos aanvult: “En wat je zegt moet je doen”, of woorden van gelijke strekking! Ik las ’t stuk in de vorige J&V over Haarlem wat ben je mooi. Buiten het feit dat de melodie muurvast in mijn hoofd zit na één keer zingen, vind ik Haarlem ook mooi. Maar het lied dat op mij indruk maakte is een gouwe ouwe van Harry Habets. “Haarlem, Haarlem stad aan ’t Spaarne, laat enkel de jaren vergaan, mensen die komen
en mensen die gaan, maar Haarlem, Haarlem blijft altijd bestaan.” Goeie coupletten, en aangezien ik net in Haarlem woonde, kon ik me er goed in vinden. Dus misschien kan dat ooit nog gezongen worden. Of moeten we dan een giga som aan Harry betalen ? Wat zouden Geert en de MC hiervan vinden? In ieder geval is het niet somber! inge boers
Zangvaardag Ilperveld - 10 mei met Kees en Joep de Bont Via de email kregen we de aankondiging van een activiteit op het werkterrein van onze Kees Dekker. Carolien maakte het verslag van dit zompige avontuur in onze eigen provincie Noord-Holland. Het was een prachtige dag! Eerst poolen met Klazien, Margo, Annemarie, Yvonne, Pieter, Jolanda, Plony, Nella, Hans, Esther, Digna, Marianne H. en ondergetekende! Na een korte introductie van Kees begonnen we aan de vaartocht. Kees gaf uitleg over gebied en dieren, Joep begeleidde de muziek! Een heuse schipper (in opleiding!) bracht ons al zigzaggend over de Banscheiding, Nieuwe Gouw en Batesloot bij het Braamstuk. Allemaal in regenpakken en met laarzen op pad. Prachtig gebied, dat kon je tussen de regen door wel zien. Ik ben altijd zo verbaasd dat zo vlak bij huis een mooi, stil gebied is met zoveel activiteiten (kanoën). Het bezoekerscentrum werd ondanks het slechte weer goed bezocht. Zelfs wat Franse toeristen kwamen die dag vogels kijken. Kees vertelde over ontstaan en behoud van dit gebied. Laag- en hoogveen waarbij we de eigenschappen uitgelegd kregen. ”Goh Kees, waarom behoud je die gebieden voor verschillende vegetatie, vogels en vissen?” Kees: “Nergens om”! Geen zweverige verhalen en ingewikkelde doelen gewoon met beide benen op de (veen) grond. Een stuk lopen op dat bewegende veen is bijzonder. Het kan wel tien meter diep zijn onder het veen en ja, Kees is er wel eens doorgezakt. Joep zette het lied “de Zwanenzang” in, en al zingend dreven we door dit mooie gebied. Kiekendief, grutto, meerkoet met jongen, tureluur, fuut, witte reiger, lepelaar, scholekster: allemaal gespot! Het ging harder regenen, wij zongen harder en de schipper nam een kortere route terug naar het bezoekerscentrum. Heerlijke lunch en alle regenpakken op de kachel. Na de lunch zingen met Joep. Canons : “Kom mee naar buiten”, “Brand in Mokum”, “Storm op Zee” en een paar ingewikkelde liedjes die we niet snel meer opnamen. We kregen er een zangvaardagboekje bij, dus toen Yvonne het wat simpeler voorstelde hebben we “In Eenvoud” het boekje doorgezongen. Borrel na en zeer tevreden naar huis. Een echte Natte Zangvaardag ! caroline viehof
Terug van weggeweest ... Wat is het heerlijk om weer terug te zijn en jullie allemaal weer te zien!!! Ik geniet er elke donderdag weer ‘tot op mijn botten’ van... Van de mooie stemverhoudingen, de koorklank, de professionele arrangementen van Geert, de sfeer (ja, ook van die doldwaze mannen!!). Het voelt zó goed om er weer tussen te staan. Vijftien maanden niet gezongen; hoe heb ik dat volgehouden?? Geplaagd door vermoeidheid en ribklachten na mijn borstoperatie, kon ik het koor even niet meer combineren met mijn fulltimebaan. Maar dankzij een succesvolle therapie bij een osteopaat ben ik nu bijna weer helemaal de oude. Als fan bleef ik jullie trouw volgen bij optredens en elke keer was er dat dubbele gevoel: trots op jullie prestatie en het gemis om er niet bij te zijn. Teruggaan? Die drempel was toch nog wel best even lastig... maar daar was Aad Kuling het niet mee eens: “Je hoort er gewoon bij, je MOET terugkomen”. Ja, en wie kan Aad nu weerstaan? En daarom sta ik er nu weer, heerlijk te zingen tussen mijn oude stemgenootjes. Het voelt alsof ik niet ben weggeweest. Hartelijk dank voor alle lieve woorden en schouderklopjes bij mijn terugkomst, het voelde als een warm bad! Ik verheug me enorm op ons jubileumconcert; fantastisch hoe enthousiast aan het format wordt gewerkt en iedereen daar zijn/ haar inbreng bij kan geven. Dat geldt ook voor een bijdrage aan een stukje kopij voor de J&V. Dit was mijn bijdrage en ja... tuurlijk best een beetje spannend; is dit niet te persoonlijk, een tikkie te sentimenteel ? Nou ja, dat is dan maar zo!!! Wie volgt? marjan van der reep
Leiden – Haarlem. Wat is er mooi, wat is er prachtig? Wonen in Leiden, zingen in Haarlem. Zittend in mijn werkkamer, kijkend naar de binnenstad van Leiden, moet ik denken aan mijn Haarlem. Soms voel ik mij weer even de correspondent van Haarlem in Leiden, te vergelijken met die van het NOS-journaal. Vaak kom ik nog in Haarlem. Wat Leiden mist, heeft Haarlem. Wat Haarlem mist (hoeft niet negatief te zijn), heeft Leiden. Je zou er bijna een schema van kunnen maken of een discussie over moeten laten voeren door een Haarlemmer en een Leidenaar. In de trant van: “Wij hebben de Grote Markt, wij hebben de Leidsche Markt.” “Wij hebben de Haarlemmerstraat, wij hebben de Grote Houtstraat” en - de stemming wordt grimmiger - “Wij hebben een Universiteit”. En de Haarlemmer nadenkend: “Wij staan op Monopoly.” De Haarlemmer had nog even getwijfeld of hij nog zou zeggen: “Wij hebben de Volksuniversiteit”, maar hield zich in. Hij vreesde een gniffelende reactie. Hij had het Jopenbier kunnen noemen, maar vreesde de bulderende lach. Zo hadden de Leidenaar en de Haarlemmer nog wel een tijd door kunnen gaan met het opnoemen van de schoonheden
van hun stad. Het fietsen naar Katwijk (voor de Leidenaar) en het fietsen naar Zandvoort (voor de Haarlemmer). Ik heb het geluk door Leiden en door Haarlem te mogen fietsen. Je proeft twee verschillende smaken, hoewel er zoveel gelijkenissen zijn. Wat mis ik in Leiden? Veel wat Haarlem heeft. Wat mis ik in Haarlem? Leiden geeft het mij. Dan flitst een regel uit het lied Haarlem wat ben je mooi in mijn hoofd, te weten “daar aan de Spaarne-rivier”. Die Spaarne-rivier? Heeft Leiden zoiets ook? Het Leidenboek er maar even bij genomen voor het antwoord. Ja, de Leidsche Rijn. Kunnen wij niet gaan combineren? De Leidse (Leidsche) Vaart loopt al van Haarlem naar Leiden. In nota bene Haarlem staan er huizen aan de Leidsevaart. De Leidenaren winkelen in de Haarlemmerstraat. Soms begrijp ik het niet meer. Soms zo veraf en soms zo dichtbij. Wonen in Leiden, zingen in Haarlem. Ik heb er geen spijt van. boudewijn weve
Ook OnGeHoOrD
Ik heb iets met vliegtuigen. Altijd al gehad. In mijn vroege jeugd ging ik met mijn vader naar Schiphol. In de tijd dat Schiphol Oost nog geen Oost heette, maar gewoon Schiphol en er drie landingsbanen waren. Er waren nog wel vliegtuigen met zuigermotoren, maar het straalvliegtuig had al ruim zijn intrede gedaan. Bij een rondrit op Schiphol ging je dan in een soort treintje over het terrein. Geen bewaking, alles ongedwongen en fantastisch. Enkele collega’s van me werken nu ook voor de DDA, de Dutch Dakota Association, een groep vrijwilligers die twee echte Dakota’s vliegend houden. De toestellen zijn uit de jaren 40, dus nu zo’n 70 jaar oud. Naast rondvluchten bezoeken de toestellen van de DDA ook luchtvaartshows, waar echte ‘vliegtuiggekken’ hun hart kunnen ophalen. Met name in het Verenigd Koninkrijk wordt vaak iets fantastisch georganiseerd. Eén van die collega’s, Paul genaamd, mag de spil genoemd worden tussen de techniek en het vliegen. Hij is de lucky basterd die bij die shows altijd aanwezig is. Laatst liet hij me een filmpje zien van Duxford, waar tussen die oude vliegtuigen de Manhattan Dolls een liveperformance gaven. Dat zag er gelikt uit en het klonk fantastisch! Kent u de Star Sisters nog? Met Patricia Paay, zus Yvonne Keeley en oorspronklelijk moeder Paay? Zij waren een revival van de Andrew Sisters. Die Manhattan Dolls zijn dat natuurlijk ook, maar dan net iets geraffineerder. Paul fotografeerde ze tijdens zo’n ‘airshow’: Van muziek uit de jaren 40 en 50/60 schakelen ze makkelijk over naar liedjes uit de jaren 20, afhankelijk van de gelegenheid. Ze zingen met of zonder groot orkest, tussen de coulissen of tussen de vliegtuigen. *Chattanooga Choo Choo*, *Sentimental Journey*, *In the Mood*: je kunt het eigenlijk zelf wel verzinnen. Oude vliegtuigen en oude maar nog niet verjaarde muziek: een leuke combinatie. Ik hoop dat ze een keer naar Nederland komen, dan kan ik ze ook live zien. En die vliegtuigen natuurlijk. hans poelgeest
Workshop(pen) door de BC Gevolgd door: Margriet, Marieke W. en Lotte
Als je de reacties en tips van de koorleden bekijkt (artikel “Gerustgesteld”) dan is er de tip om een rubriek HUZDN(nn) - Herinnert U Zich Deze Nog (nog nog) - in te richten. Met zaken uit het verleden die het koor betreffen. Hier een eerste bijdrage van Lotte. Koorbiënnale + “workshop koorpresentatie” door Marijke de Wit in de kleine zaal van de Philharmonie Tijdens deze workshop kregen we de volgende TIPS: • Plaats je benen op heupbreedte en je voeten daar weer recht onder (“geaard”); • Sta er en geloof in jezelf; • Weet wat je zingt (het verhaal); • Begrijp het arrangement; wanneer wie de lead heeft en waarom; • Voor je begint met zingen denk je eerst aan de sfeer van het nummer en de eventuele positie waar je in staat voor de beweging;
• Kijk het publiek of mensen in het publiek aan (zeker daar waar nodig); • Maak contact (hou de dirigent in je ooghoek); • Richt je (zo veel mogelijk) naar je publiek, het is jouw publiek waarvoor je zingt; • Doe alsof het lied daar ter plekke ontstaat; • Niet op de automatische piloot; • Doe alsof je het voor ‘t eerst zingt. Deze tips zijn niet vernieuwend, maar het is wel goed om er soms even bij stil te staan.
lotte van walstijn,
toen nog in de bewegingscommissie
Pharrell’s Happy blijft scoren Happy van Pharrell Williams is de grootste Top 40-hit aller tijden. Dat heeft de Stichting Nederlandse Top 40 bekendgemaakt. Elk nummer in de hitlijst krijgt wekelijks een bepaald aantal punten. Happy staat nu 35 weken in de Top 40 en heeft in totaal 1209 punten verzameld. Het is de eerste single die de 1200 passeert. Het liedje staat nu op 12. Tot nu toe was Somebody That I Used To Know van Gotye de grootste Top 40-hit. Die is nu dus door Pharrell naar de tweede plaats verwezen. In de top 5 staan verder La Dance de Zorba, van Trio Helenique en This Strange Effect van Dave Berry (waar is mijn witte trui?). Misschien moeten we die laatste ook aan ons repertoire toevoegen... Aad vond het artikeltje in een krant.
Uit het leven van de echtgenote van de hoofdredacteur Zo rond de tijd dat de J&V weer geboren gaat worden (dat is vier keer per jaar) en de deadline nadert, heerst er in huize Poelgeest toch een wat gespannen, rommelige sfeer en lichte stress. Her en der in huis vind ik krantenknipsels met daarop J&V, bewaren!!!, briefjes, telefoonnummers etc. Zitten we na mijn avonddienst gezellig aan een glaasje wijn, let ik even niet op en ineens is de echtgenoot weer veranderd in de hoofdredacteur en zit hij achter de computer. “Ja,” geeft hij dan als uitleg, “ineens dacht ik: oh ja, moet de redactieleden nog even melden dat...”
De redacteur vindt het geen probleem als zijn echtgenote avonddienst heeft. “Mooi” zegt hij dan, “moet je werken? Kan ik mooi aan de J&V want er moeten nog wat mensen aangespoord worden en zelf moet ik ook nog...” De vraag was dus: gaat de J&V verdwijnen? Ondanks alle stressmomenten, de tijd en energie die het neemt, heb ik het er voor over om 4x per jaar dan maar wat minder aandacht te krijgen!! Want is het niet een geweldig blad? nella poelgeest
Epiloog De laatste Jif & Vim... van dit seizoen. Volgend jaar is ook voor Ons Blad een jubileumjaar. Daarin geen berichten meer van zelfmedelijden van redactieleden, want we weten nu hoe jullie er echt van genieten. Zit er misschien nog een redacteur in het koor te wachten op toelating? Aan allen een fijne vakantie gewenst, hans poelgeest
