gratis internet versie bestellen

gratis internet versie bestellen [email protected]


AFSCHEID Eindelijk was het dan zover. De zomervakantie was aangebroken en het was tijd om afscheid te nemen. Afscheid voor een paar weken, maar toch viel het ook deze keer weer zwaar. Een laatste traan werd weggepinkt, nog een dikke kus van vader en moeder en dan maar flink zwaaien… Met een roffelend geluid en een rookpluim boven de bomen uit verdwenen vader en moeder achter de horizon. Ook dit jaar hadden de meiden er weer voor gekozen om de vakantie bij Ome Piet op de boerderij door te brengen en niet, zoals alle gratis andereinternet kinderen uit hun klas, mee te versie bestellen gaan met hun ouders op een lange reis door verschillende [email protected] landen. Nu was de vakantie van vader en moeder ook geen gewone vakantie. Nee, zeer opvallend zelf, want ze gingen niet met de auto, het vliegtuig of de fiets. Nee, ze gingen met de tractor op vakantie! Vader was vroeger boer geweest en reed nog graag op de tractor. Achter de tractor hadden vader en moeder een huifkar, volgeladen met eten en vakantiespullen en moeder had beloofd dat ze de meiden af en toe zou bellen. De vakantie kon dus beginnen, lekker een paar weken 1

lang doen waar je zelf zin in had. Vader en moeder kwamen aan het einde van de zomervakantie weer terug, daarna moesten de meiden weer naar school. Ome Piet hadden ze nog niet gezien, maar dat gaf niet, de meiden wisten de weg nog goed van vorig jaar, de boerderij was niets veranderd. Daarbij kwam dat Ome Piet de slaperitus had. Hij lag altijd te slapen, soms leek het wel of de kaboutertjes het werk deden. Want iedere avond waren de koeien gemolken en hadden de dieren eten gehad, maar geen Ome Piet te zien…

Nu eerst de koffers uitpakken en de schuur even luchten, daarna was het tijd om internet de boel versie weer te verkennen… gratis bestellen [email protected]

Vader en moeder hadden drie kinderen gekregen, drie mooie meiden en nog wel in één keer. Een drieling dus. Dat was hard werken voor vader en moeder, vooral omdat vader nogal een kluns was en altijd de namen van de kinderen door elkaar haalde. Zo kon het gebeuren dat de ene baby in de andere wieg kwam, met als gevolg dat moeder iedere dag de baby meisjes weer goed moest leggen. Niet zo handig van vader dus, maar hij kwam op een zeer slim idee… Vader had besloten dat de oudste voortaan blauwe kleren aankreeg, de middelste van het stel kreeg rode 2

kleren en de jongste lag voortaan in kaki kleertjes in de wieg. Waardoor het kwam, wist niemand, maar tot op de dag van vandaag liepen de meiden nog steeds ieder in hun eigen kleur kleding. Wel makkelijk, vond iedereen, door die drie kleuren kon je beter onthouden wie wie was. Het oudste meisje werd BLAUW genoemd, de middelste ROOD en de jongste heette KAKI. Zelf vonden de meiden het ook wel makkelijk, op school waren ze de enige in de klas die zo heten. De drie meiden leken trouwens helemaal niet op elkaar, gratis internet versie maar volgens de dokterbestellen hoefde dat ook niet. [email protected]

Dat de drielingmeisjes totaal van elkaar verschilden, zag je ook wel aan hun karakter. Blauw, de oudste dus, was de slimste van het stel en ze wist echt alles. Ze was ook een klein beetje de baas van de zusjes. De middelste, Rood, was altijd verliefd en droomde ervan om danseres te worden in een heel mooi ballet. Ook nu was ze verliefd, op Mick een jongen uit de hoogste klas. Ze zag hem alleen op school, heel af en toe in de pauze. Jammer genoeg ging MIck na deze vakantie naar een andere school, ze zou hem dus niet zo vaak meer zien. 3

In de vakantie kwam hij wel eens langs op de boerderij, zijn vader had er schapen lopen in het weiland, Mick deed dan altijd erg verlegen. Hopelijk was dat dit jaar anders… Kaki, de jongste, was net iets anders dan gewone kinderen. Ze kon moeilijk leren en al helemaal niet goed rekenen. Wel kon ze iets dat bijna niemand kon, dat lees je verder wel. En ze hield van lekker eten & gezelligheid, het liefst iedere dag… In de lege schuur, die in de hoek van de boerderij stond, hadden de meiden een mooiversie vakantiehok gemaakt gratis internet waar ze konden slapen.bestellen Klein maar fijn, want tijdens de [email protected] zomervakantie waren ze toch het liefst buiten aan het spelen. “Het Meidenhok” noemden ze het zelf, dus niet een kippenhok maar een meidenhok. Drie bedden, een tafel met stoelen en een klein keukentje was alles wat ze nodig hadden deze vakantie. Ze noemden zichzelf B-RoK, van Blauw Rood en Kaki. Een mooie en stoere naam voor drie jonge meiden. Als eerste smeet Kaki haar tas in de hoek en vroeg, zoals je van haar kon verwachten: ‘Wie lust er een van mijn overheerlijke koekjes, die ik gisteren heb gebakken? Ik heb wel trek gekregen.’ 4

‘Ach ja,’ antwoordde Blauw, ‘die broodjes die moeder voor ons gesmeerd heeft, kunnen nog wel even wachten. We nemen eerst een lekker koekje’. ’Mmm, ze ruiken erg lekker Kaki,’ vulde Rood aan, bang dat ze anders werd overgeslagen. Heerlijk buiten gezeten op de aardappelkistjes die er nog in een hoek stonden en natuurlijk met een glas limonade in de andere hand, aten de meiden de koekjes op die Kaki zo lekker had gebakken. ‘We hadden Kaki ook wel Koekje kunnen noemen,’ zei Rood giechelend tegen Blauw. ‘Wat kan zij lekkere gratis internet versie bestellen koekjes maken en wat kan ze er zelf lekker van smullen…’ [email protected] Blauw moest daar ook wel om giechelen. ‘Voorlopig blijven we haar Kaki noemen, anders wordt vader helemaal gek van ons.’ “Zeg meiden, zullen wij eens op zoek gaan naar Ome Piet?’ zei Rood, die net de laatste koekkruimels van haar wang veegde. Een boerderij bestaat meestal uit een boerenerf en daarachter de landerijen en zo ook hier bij de boerderij van Ome Piet. In het huis hoefden ze niet te kijken, daar was hij zeker 5

niet. Geen idee waarom hij daar nooit was, ze waren zelf ook nog nooit in het huis geweest. Achter de boerderij was een groot maïsveld, zo ver je kon kijken was er maïs. Geen Ome Piet te zien, overal rond het maïsveld was het rustig. Ook in het weiland bij de geitjes was er een zee van rust, maar de bocht om gelopen en afgaand op het gesnurk bleek dat Ome Piet ook dit jaar weer gewoon te vinden was in het kippenhok. Heerlijk gelegen op eeninternet paar balen stro met zijn overal gratis versie bestellen aan en een rode zakdoek over zijn haren, lag hij daar te [email protected] genieten van zijn welverdiende rust. Een rare plek, maar dat kwam omdat eigenlijk niemand hem daar zocht. Normaal slaap je niet in een kippenhok. Ome PIet kon er dus rustig doorslapen. ‘Toch vreemd,’ zei Rood, ‘iedere keer als wij hier zijn, ligt Ome Piet te slapen en toch wordt al het werk gedaan. En kijk eens, zijn baard is ieder jaar een stuk langer en hij wordt ook al grijs.’ ‘Tja Rood, ik snap daar ook niets van,’ zei Blauw, ‘en ik ben toch de slimste hier. Laten we maar weer naar onze schuur gaan, de rest van de tassen uitpakken en zorgen dat we vanavond kunnen slapen.’ 6

Zo kwamen de meiden weer terug bij hun schuur en nadat ze er flink de bezem door gehaald hadden en een sopje over de ramen gegooid hadden, was het tijd voor de boterhammen die moeder voor ze gesmeerd had. Moe van de dag, gingen de meiden slapen en dromen. Dromen van de vakantie, die nu echt begonnen was.


7

VERSE BROODJES Om 6 uur ’s morgens ging er een grote kukeleku over de boerderij, de haan had er zin in vandaag. Blauw was zoals altijd degene die van vroeg opstaan hield, thuis bij vader en moeder was ze ook altijd als eerste wakker. Rood en Kaki vonden het nog erg vroeg en draaiden zich nog een keertje om, het was nu eenmaal vakantie. Wat doe je, als je zo vroeg opstaat en je maag begint al een knorretje te geven? Dan ga je natuurlijk naar de bakker. Niet dat de bakkergratis dichtbij woonde, nee, die woonde in internet versie bestellen het dorp en dat was toch wel even fietsen. Omdat Rood [email protected] en Kaki nog sliepen, besloot Blauw haar zussen eens te verrassen met een vers broodje. Buiten was het nog fris. Vlug deed Blauw haar jas aan, pakte haar fiets en begon de tocht over de polderwegen in de richting van de bakker. Als de wind in de juiste richting stond kon je de geur van de verse broodjes al ruiken. Bakker Ron Prins stond elke dag al om vijf uur in de bakkerij. Hij zorgde ervoor dat de bewoners van het dorp op tijd een vers broodje konden kopen. Blauw was nogal vroeg, in de bakkerswinkel was het 8

nog donker. Maar ze wist nog van vorig jaar, dat de bakker voor haar altijd de zijdeur op een kier open liet staan, zodat ze de bakkerij in kon. Ze zette haar mooie fiets tegen de muur van de bakkerij en probeerde voorzichtig of de deur los was. Gelukkig, hij ging open en daar stond bakker Ron. Hij gaf haar meteen met zijn beide meelhanden een liefdevolle omhelzing. ‘Meid, meid, wat ben jij groot geworden!’ gratis internet versie bestellen Blauw zag in zijn ooghoek een kleine traan van [email protected] blijdschap glinsteren. ‘Als jij met je zussen weer op de boerderij bent, dan komt er weer reuring in het dorp. En dat kunnen we wel gebruiken na zo’n lange winter en koud voorjaar.’ Nadat bakker Ron het meeste meel van haar jas had geveegd, begon de neus van Blauw iets lekkers te ruiken. De geur van de broodjes! Ze lagen in de oven te bakken en vertroetelde haar beide neusgaten. ‘Ik heb al wat broodjes klaar,’ zei bakker Ron, ‘en hier, nog een lekkere krentenbol voor onderweg.’ 9

Blauw vond de bakker super aardig, want ze had best wel last van een rammelend gevoel in haar maag. Met een tas vol broodjes en de krentenbol in haar hand, vertrok Blauw naar de boerderij. Hopelijk waren haar zusjes wakker. De wind, die toch nog stevig was, blies door haar haren. Gelukkig had ze de wind mee en was ze snel terug bij de boerderij.


10

AU! Weldra zaten de zusjes heerlijk aan de vers gebakken broodjes van Bakker Ron. “Prinsheerlijke broodjes” stond er op de zak, dat klopte wel, want thuis bij vader en moeder kregen ze niet zulke lekkere broodjes. ‘Meiden, wat zullen we vandaag gaan doen?’ Rood stond op, ze zat vol nieuwe energie. De dag lag aan haar voeten en ze wilde dolgraag een nieuw avontuur beleven. ‘Laten we weer eens een rondje door het Ambachtbos lopen,’ stelde Kakigratis voor. internet ‘We zijnversie er al een jaar niet meer geweest, misschien is erbestellen wat nieuws.’ [email protected]

In het Ambachtbos woonden vroeger allemaal handwerklieden, zoals een klompenmaker, een rietdekker en een houthakker. Doordat tegenwoordig alles met machines en computers gaat, waren deze mensen hun werk kwijt geraakt. Hun huisjes stonden er nu leeg en verlaten bij. ‘Toch jammer dat die mensen allemaal zijn weggegaan,’ zei Rood, ‘vooral de houthakkers. Want dat zijn meestal knappe mannen met spierballen, daar zou ik zo verliefd op kunnen worden.’ ‘Mij maakt het niets uit,’ zei Kaki, ‘ er was daar toch geen 11

bakker en houten klompen draag ik niet.’ Ze had gelijk, de meiden logeerden dan wel op de boerderij, maar de gympen van thuis zaten toch het lekkerste aan hun jonge voeten. Laarzen of klompen vonden ze maar niets. Vanaf de boerderij van Ome Piet was het vijf minuten lopen naar het Ambachtbos. De weg in het bos kenden de meiden zeer goed, iedere vakantie waren ze er wel een paar keer te vinden. Het Ambachtbos was niet alleen bos, in het midden lag een groot meer, waarin je lekker kon zwemmen en varen. gratis internet versie bestellen [email protected]

‘Volgende keer moeten wij onze zwemkleren meenemen,’ zei Blauw. Zoals altijd liep ze voorop, nieuwsgierig als ze was, wilde ze alles als eerste weten. Alleen als ze het eng of gevaarlijk vond worden, kroop ze achter de rug van Rood, de dapperste van de drieling. Kaki liep altijd dromerig achterop, ze keek naar elk vogeltje en de andere dieren om haar heen. Na een half uur flink doorlopen waren de meiden aangekomen bij de oude ambachtshuisjes, die er net als vorig jaar weer uitgestorven bij stonden. ‘Toch jammer,’ zei Blauw tegen haar zussen. ‘De huisjes zien er nog zo 12

mooi uit, eigenlijk gek dat niemand er in wil wonen. Vorig jaar was het ook al zo’n droevig gezicht.’ Flinke takken groeiden in bossen over de huisjes en het onkruid stond tot aan het dak. ‘Laten we eens binnen kijken, ik heb wel zin in avontuur,’ zei Rood, die als eerste op een huisje afstapte. Blauw zag het gevaar en waarschuwde nog. ‘Kijk uit!’ Maar het was te laat. ‘Au,’ riep Rood. In plaats van de klink van de deur, had ze een bos brandnetels in haar handen. ‘Au, au, au,’ klonk gratis het nuinternet nog harder. versie bestellen ‘Blauw, help mij van die brandnetels af!’ schreeuwde [email protected] Rood, ‘ze doen zeer!’ Gelukkig wist Blauw bijna overal raad op en dus ook op de misgreep van Rood. Ze wist nog van oma hoe ze het beste van brandnetelpijn af kon komen. Bij brandnetels groeit namelijk vaak een ander onkruid, genaamd hondsdraf. Deze moest ze plukken en met de blaadjes over de brandnetelwond wrijven. ‘Geweldig,’ zei Rood, ‘het helpt echt! ‘En als er nu geen hondsdraf bij de brandnetels had 13

gestaan?’ vroeg ze belangstellend aan Blauw, want ze moest er niet aan denken dat ze de hele dag met deze pijn door het bos had moeten lopen. ‘Dan had je er ook modder op kunnen smeren en laten opdrogen,’ antwoordde Blauw, ‘modder helpt ook.’ De eerste nieuwe kennismaking met het Ambachtbos was voor Rood niet helemaal waar ze op gehoopt had. De drieling besloot om weer terug te gaan naar de boerderij . De volgende dag zouden ze de huisjes eens flink opknappen, dan hadden ze wat te doen deze vakantie. Al dat onkruid en dieinternet takken, die over de huisjes gratis versie bestellen groeiden, was een stom gezicht. Met een kruiwagen, [email protected] gereedschap en handschoenen zouden ze terugkomen, want zo’n greep in de brandnetels wilden ze niet iedere dag doen.

14

BRAND Helaas hadden de meiden door allerlei drukte en luiheid er de eerste dagen niet genoeg tijd voor om terug te keren naar het Ambachtbos. Ze lagen lekker in de zon en wachtten bij de telefoon, want vader en moeder konden nog bellen. Ze waren reuze nieuwsgierig hoe de reis tot nu toe verliep. Op een middag ging de telefoon. ‘Ik neem hem!’ zei Rood opgewonden. ‘Met mama,’ klonk het aan de andere kant van de telefoonlijn, ‘we zijn aan de overkant van de zee.’ Moeder vertelde gratis dat zeinternet het ontzettend gezellig had versie met vader op de boot, bestellen en nu ze weer op het vasteland [email protected] waren konden ze eindelijk met de tractor en huifkar gaan reizen. Na een paar dikke kussen door de telefoon en een klein traantje van Rood werd het gesprek afgesloten met de belofte dat moeder weer spoedig zou bellen. Terwijl Rood nog voluit aan het praten was over de verhalen die moeder verteld had over de bootreis, begonnen opeens de dieren rondom de boerderij onrustig te worden. ‘Meiden, er is iets aan de hand!’ riep Blauw. ‘Jakkes,’ riep Kaki, ‘wat stinkt het ineens!’ ‘Brand!’ riep Rood verschrikt, nadat ze als eerste naar 15

buiten gelopen was. Gelukkig voor de drieling was er geen brand op de boerderij. Of in het Ambachtbos. Nee, een paar dorpen verder stonden flinke stukken van het Heuvelbos in de brand. TA-TU…TA-TU-! klonk het in de verte. Omdat de brandweer van het Heuvelbos de brand niet alleen kon blussen, hielp de brandweer van het dorp ook mee. De ene na de andere brandweerauto racete langs de boerderij. Nieuwsgierig stonden de meiden de stoet gratis internet versie van brandweerauto’s tebestellen bewonderen. [email protected] Opeens klonk er niet alleen ta-tu, maar schalde er ook een hele harde toeter: Tet! Op hetzelfde moment kregen de meiden een flinke straal water over zich heen. Ze hoorden lachende brandweermannen, en kijk, bovenop de brandweerauto zat bakker Ron als spuitgast met de waterspuit in zijn handen. Door het mooie weer konden de meiden er wel om lachen en toen de laatste brandweerauto voorbij was, besloten ze maar lekker in de zon te gaan liggen om de kleren te laten drogen. Niet dat er aldoor zon was, af en toe ging er een flinke rookpluim voor de zon langs. Die kwam van het 16

brandende bos. Gelukkig voor iedereen, was door hulp van brandweer uit het dorp de brand snel geblust. Na het avondeten hoorden de meiden de stoet met brandweerauto’s al weer naar huis gaan. De volgende ochtend wilde Blauw ook eens uitslapen. Ze was iedere dag als eerste wakker en deze keer besloot ze om lekker lang te blijven liggen. Toen de haan dus weer vroeg kraaide, draaide ze zich nog een keertje lekker om, heerlijk! gratis internet versie bestellen Kaki werd wel vroeg wakker, niet alleen door de haan, [email protected]

maar ook door een knagerig gevoel in haar buik. Ze had trek in eten en helaas, alles wat ze hadden was de vorige dag al opgegeten. O, wat had ze zin een vers broodje. Voorzichtig maakte ze Rood wakker, want ze durfde niet alleen op de fiets. ‘Ga je mee verse broodjes kopen?’ Rood knikte. Even later zaten de twee meiden op de fiets. Het was al licht geworden, in het dorp gingen veel bewoners naar hun werk. Auto na auto reed in de richting van de grote stad. ‘Toch wel lekker dat wij vakantie hebben,’ zei Kaki tegen 17

haar zus. ‘Ja Kaki, heerlijk!’ riep Rood en ze reden het dorp in. De geur van vers gebakken brood hing in de straten en daar was de winkel. Bakkerij Prins voor Prinsheerlijk brood stond er op de winkelpui. ‘Zal de prins van ons land hier ook zijn broodjes halen?’ vroeg Kaki.. Rood wist het niet en het maakte haar ook weinig uit. Ze had trek en stapte als eerste de winkel in. ‘Goedemorgen dames,’ klonk het opgewekt vanachter de toonbank. gratis internet versie In het kleine winkeltjebestellen stond een bakker, hij legde [email protected] versgebakken brood op de plank. ‘Aan jullie kleren te zien zijn jullie Rood en Kaki,’ zei de bakker. Rood en Kaki knikte. ‘Is jullie zus ziek?’ vroeg hij. ‘Nee hoor, Blauw slaapt nog,’ zei Rood. ‘Wij willen ook wel eens zien hoe de bakkerswinkel eruit ziet.’ ‘Nou, ik ben bakker Ron,’ zei de bakker. ‘Ik bak hier iedere morgen de broodjes.’ In het midden van de bakkerij ging er opeens een deur 18

open. Een tweede bakker kwam de winkel in, hij droeg een schaal verse slagroomgebakjes. ‘Goedemorgen dames,’ zei hij vrolijk. ‘Dat is mijn broer, Ep,’ zei bakker Ron. ‘Hij is banketbakker. Dat klinkt deftig. Je mag ook taartjesbakker zeggen, hoor.’ Kaki zei niets. Ze staarde maar naar de heerlijke slagroomtaartjes, die bakker Ep vlak voor haar in de vitrine zette. O, o, het water liep haar in de mond. gratis internet versie bestellen Rood bestelde de broodjes. Ze waren nog warm, toen [email protected]

Rood ze in de tas stopte. ‘Kijk, zei bakker Ron, terwijl hij twee krentenbollen naar ze toeschoof, ‘die krijgen jullie van mij.’ Meteen nam Kaki een grote hap. ‘Je vergeet wat,’ fluisterde Rood. Kaki keek op. Ze slikte. ‘Dank u wel,’ zei ze gauw. Bakker Ron lachte. ‘Doe de groeten aan Blauw.’ Al fietsend en pratend kwamen de beide zusjes weer terug op de boerderij. Blauw had intussen de tafel gedekt en potten jam en kaas op tafel gezet. ‘Verse broodjes!’ riep Rood.

19

KONIJNEN Nu de dag al weer een paar uur oud was, was het tijd geworden om aan het werk te gaan. ‘Zullen we vandaag teruggaan naar de huisjes in het Ambachtsbos?’ zei Blauw. ‘Het is al weer een paar dagen geleden dat we er waren, straks is de vakantie om. Kom op, aan de slag! We worden anders erg lui.’ De meiden gingen op zoek naar de kruiwagen van Ome Piet. Uit het kippenhok klonk weer gesnurk. Ome Piet lag er te slapen, maar zoals altijd waren de koeien gemolken gratis internet versie bestellen en hadden alle dieren hun eten gehad. [email protected] ‘Ik vraag mij wel eens af hoe Ome Piet dat doet,’ vroeg Rood zich af. Maar veel tijd om daarover na te denken gunden de meisjes zich niet. Er moest in het bos gewerkt worden! Na een kleine zoekactie in de werkplaats achter de schuren vonden ze de kruiwagen. Ze gooiden het ding vol gereedschap en gingen op weg naar de huisjes. De wandelpaden in het Ambachtsbos kenden ze op hun duimpje, toch leek het vertrouwde pad waar ze liepen, vandaag anders… ‘Hallo, hallo,’ klonk het vanachter een boom. Kaki keek 20

verrast op. ‘Horen jullie dat?’ vroeg ze. Haar zussen keken vreemd op. ’Wij horen niets, hoor.’ ‘Hallo, hallo,’ klonk weer en vanachter de zelfde boom. ‘Sorry Kaki,’ zei Blauw, ‘ik hoor alleen maar snif snif.’ ‘Hallo, hallo, riep een stemmetje luider. ‘Kan iemand ons helpen?’ Vlug nam Kaki een kijkje achter de boom.. Kijk nou toch eens! Achter de boom lagen twee droevige konijnen. Voorzichtig kwam Kaki dichterbij, ze zag paniek in de ogen van de diertjes. ‘Wees maar niet bang,’ ze lief,versie ‘ik doe jullie niets.’ gratiszei internet bestellen [email protected]

De konijnen werden meteen rustig, verbaasd keken de diertjes het mensenkind aan. Wonderlijk, ze konden de taal van dit mensenkind verstaan. En het mensenkind, dat begreep hun taal! ‘Dag,’ zei Kaki. ‘Wat is jullie probleem, konijnen?’ ‘Wij zijn gewond,’ antwoordde er een. ‘Gewond?’ vroeg Kaki. ‘Wat erg!’

Blauw en Rood keken op een afstandje toe, ze geloofden hun oren niet. Praatte hun zusje met konijnen? Wat gebeurde hier? Wat was er met Kaki aan de hand? 21


22

“Kom eens hier, zussen,’ zei Kaki. ‘Hoe het kan, weet ik niet, maar ik kan met konijnen praten. We moeten ze helpen! Die huisjes in het bos komen wel een andere keer!’ Kaki hurkte. Doodstil keken Blauw en Rood toe. ‘Kom konijntjes,’ zei Kaki zacht, ‘ik ga jullie oppakken en in de kruiwagen leggen. Wees maar niet bang, we nemen jullie mee naar ons huis.’ De konijnen lieten Kaki begaan, ze hadden dringend hulp nodig dus gingen ze graag met het aardige meisje mee. Terug op de boerderij de konijnen aan Kaki gratis vertelden internet versie bestellen hun verhaal. Het waren al [email protected] oudere konijnen die gevlucht waren voor de brand in het Heuvelbos. Gelukkig konden ze met een vlot net op tijd het kanaal oversteken, het kanaal dat ligt tussen het Heuvelbos en het Ambachtbos. De konijnen waren in het Ambachtbos bij een boom gaan uitrusten en hoopten op hulp van andere konijnen. Toen kwamen ze dus Kaki met haar zussen tegen. Een van de twee konijnen had een flinke wond over zijn hele buik. Tijdens de vlucht voor het vuur was ze per ongeluk in een vlijmscherpe tak gerend. De meiden besloten niet af te wachten of de wond wel 23

of niet zou genezen. Ze gingen op zoek naar de dierendokter in het dorp. De dieren op de boerderij waren ook wel eens ziek en dan kwam er altijd een dierendokter. Er moest er dus een zijn, maar waar?


24

NAAR DE DOKTER Ze pakten de fietsen en zetten de konijnen op een zacht dekentje in de fietsmandjes. Trots fietsten Kaki en Rood met hun nieuwe vriendjes over de polderwegen, terwijl Blauw voor hen de weg naar de dierendokter zocht. “Dierendokter Van Bees,” stond er met grote letters op het bord langs de weg. “Voor koeien, geiten, schapen komen wij bij u thuis, voor alle andere huisdieren graag bij ons langskomen.” ‘Hier is het,’ zei Blauw. De meiden zetten huninternet fietsenversie in het fietsenrek, en gratis begonnen de zoektochtbestellen naar de ingang. [email protected] Gelukkig kwam er net een vriendelijke mevrouw naar buiten, haar hondje stevig vastgeklemd in haar armen. ‘Ga daar maar naar binnen, meisjes,’ zei de mevrouw. Nadat de andere dieren in de wachtruimte geholpen waren, waren de meiden met hun konijnen als laatste aan de beurt. Door alle avonturen van die middag was het al laat geworden. ‘Wat kan ik voor jullie doen?’ vroeg dierendokter Jan. De meiden vertelden dat ze vakantie vierden op de boerderij van Ome Piet. 25

‘Ah, Ome Piet,’, zei dierendokter Jan, ‘ja, die ken ik goed. Ik kom wel eens op de boerderij als er een van zijn dieren ziek is. Het vreemde is, dat ik Ome Piet al een lange tijd niet meer gezien heb; steeds als ik er kom, is hij net even weg. Gelukkig weet ik waar de zieke dieren staan, dus ik red mij er wel. Doen hem vooral de groeten als jullie hem zien.’ De meiden vertelden dat ze Ome Piet alleen nog maar slapend tussen de kippen hadden gezien, op een paar strobalen en luid snurkend. Zoals gewoonlijk begon Blauw versie met praten, ze vertelde gratis internet bestellen het hele verhaal over de brand in het Heuvelbos en de [email protected] gewonde konijnen die naar het Ambachtbos waren gevlucht. Kaki liet de konijnen zien, de dierendokter Jan schrok een beetje van de lange wond. ‘Een konijnenvrouwtje, zei hij, en flink gewond. Ik weet niet of ik daar nog wat aan kan doen.’ Hij onderzocht het andere konijn, het bleek een mannetje en minder gewond. Met een prikje en een zalfje zou hij weer gauw beter zijn. Het mannetjeskonijn kon weer mee naar huis, maar het vrouwtje niet. Ze moest een nachtje blijven in het dierenziekenhuisje van de dierendokter. Ze werd geopereerd, waarbij de vrouw van Dierendokter 26

Jan ook zou helpen. Mevrouw van Bees was namelijk dierenchirurg en kon heel erg goed zieke konijnen weer beter maken. Na het afscheid van het vrouwtjeskonijn gingen de meiden huiswaarts. Maar omdat het vakantie was en ze zichzelf eens lekker wilden trakteren, reden ze eerst naar de ijssalon. Vlakbij de dierendokter woonde ijsmaker Boot, die wereldberoemd was om zijn overheerlijke vanilleroomijs met slagroom. ‘Het lijkt me leuk als wij onze nieuwe konijnenvrienden een naam geven,’gratis zei Blauw toenversie ze met hun ijsje op het internet bestellen terras zaten. Rood en Kaki begonnen direct namen te [email protected] roepen. Snif. Snuf. Snaf. riepen ze, maar Rood had een beter idee:: ‘Het zieke konijn dat nu in het dieren ziekenhuis ligt, vind ik wel een grappig snuitje hebben. Laten we haar Snuitje noemen.’ Zowel Kaki als Blauw vonden dit een mooie naam. Vanaf nu zouden ze het vrouwtjeskonijn Snuitje noemen.. Voor het mannetjeskonijn dat vrolijk over het terras van de ijssalon huppelde, was het vinden van een naam een stuk moeilijker. Ze noemden namen, maar konden het niet eens worden met elkaar. 27

Opeens klonk er een stem uit de hoek van het terras. ‘Hallo!’ Kaki schrok. Riep het konijn haar? ‘Hallo!’ klonk het weer. Nee, de stem was van Oude Willem, hij at samen met Oude Jan een ijsje in een hoek van het terras. Willem en Jan waren twee oudere mannen, die vaak in het dorp te vinden waren en met iedereen altijd een vrolijk praatje maakten. ‘Is dat jouw konijn?’ vroeg Oude Willem aan Kaki. ‘Ja,’ antwoordde ze een beetje verlegen. Dat ze met het konijn kon praten,gratis zei zeinternet natuurlijk niet. versie bestellen ‘Ik heb vroeger heel veel konijnen gehad,’ zei Oude [email protected] Willem , ‘maar nu ik oud ben, is het teveel werk voor me, ik heb ze niet meer.’ Kaki vond dit erg zielig voor Oude Willem, want konijnen waren ook haar lievelingsdieren. ‘Weet u, meneer,’ zei ze, ‘wij zoeken nog een leuke naam voor dit konijn. Ons andere konijn noemen we Snuitje, maar voor deze weten we het echt niet. Weet u er een?’ Oude Willem tuurde naar het mannetjeskonijn en dacht na. Toen zei hij: ‘Kijk eens hoe speels en vrolijk dat konijn hier rondhuppelt. Dat noemden wij vroeger guitig. Als jullie dat konijn Guitje noemen, rijmt dat ook nog op 28

Snuitje, de naam van jullie andere konijn.’ En zo kon het gebeuren dat de konijnen aan het einde van de dag niet alleen geholpen waren aan de wonden, maar ook nog een naam hadden: Guitje en Snuitje. Twee lieve konijnen. Dankbaar namen de meisjes afscheid. Oude Jan ging ook, hij moest thuis nog oefenen voor de sjoelwedstrijd. Misschien kon hij binnenkort kampioen van het dorp worden, spannend dus. De meiden beloofden dat ze eens een keer bij hem langs zouden komen om te leren sjoelen. Ze zeiden er wel bij dat het deze vakantie nietgratis meerinternet zou lukken. versie Ze hadden het te bestellen druk met het werk in het Ambachtbos en de konijnen. [email protected]

‘Gaan jullie niet op het ijs, meiden?’ zei Oude Willem met een glinstering in zijn ogen. ‘Niet op het ijs gaan?’ vroeg Rood verbaasd. ‘Er ligt toch geen ijs in de sloot?’ Kaki en Blauw moesten lachen. Oude Willem maakte natuurlijk een grapje en Rood trapte er nog in ook… De volgende dag hadden de meiden zich alle drie verslapen, de zon scheen fel toen de oogjes open gingen. Vol verbazing waren ze dan ook toen ze de deur opendeden. Er stond een mand vol verse broodjes voor 29

de deur met een briefje erbij: Omdat jullie nog lekker lagen te slapen heb ík de broodjes maar gehaald Welterusten Vreemd, wie hangt er nu verse broodjes aan de deur? Opeens rinkelde de telefoon. Omdat Rood niet snel genoeg was, was het deze keer Kaki die hem mocht aannemen. Meteen verscheen er een lach op haar gezicht.. Het was vader aan de andere kant van de telefoon! Uit een ver land,gratis waarvan ze de naam niet helemaal internet versie bestellen verstond. Iets van Weden en Apland , maar zeker wist [email protected] ze het niet. Ze wist wel dat vader en moeder erg ver aan het reizen waren, want ze hadden onderweg al een paar keer moeten tanken. Vader vertelde ook van een grappig huisje aan de zee, waar een meisje woonde met haar paard en haar aap. Hier hadden ze een dag mogen staan met hun tractor en huifkar. Ze waren verder gereden, naar een plek waar het nooit donker werd: zowel overdag als midden in de nacht was het er licht. Dat was heel vreemd, want je moest dus ook in het licht slapen. 30

Na nog wat gepraat werd het gesprek beëindigd, de dikke kussen gingen door de telefoon en kwam er toch weer een klein traantje in de ogen van Kaki. Ze was dol op haar vader en moeder en ze miste ze. ‘Dag! Kusjes!’ Een paar tellen later ging de telefoon opnieuw. Kaki, die nog vlakbij de telefoon zat, nam op. ‘Goedemorgen, met Dierendokter Jan,’ klonk het opgewekt aan de andere kant van de lijn. Dierendokter Jan was altijd vrolijk.. ‘De operatie is goed gegaan. Je mag je konijn straks ophalen.’ Groot was de blijdschap bij de drieling. gratis internet versie Hoewel ze Guitje bestellen en Snuitje nog maar een dag kenden, was er al wel een [email protected] vriendschap ontstaan. Guitje werd even alleen gelaten en hard fietsend door de polder kwamen de meiden hijgend aan bij de dierendokter. ‘Jullie moeten nog wel erg voorzichtig zijn met haar,’ zei dokter Jan. ‘De eerste week moet ze in een eigen hokje liggen. De operatie was pittig, ze is nog erg zwak. Het is een wonder dat wij haar konden helpen, normaal gesproken gaat een konijn dood door zo’n grote wond.’

31

EEN EIGEN HUIS Enkele dagen verstreken. Door de zorg voor de zieke Snuitje konden de meiden niet veel anders doen dan rond de boerderij spelen en in de zon liggen. Het was op een dag dat de meiden eigenlijk wel weer zin kregen om naar het Ambachtbos te gaan, toen er opeens uit de konijnendoos weer een ‘hallo hallo’ klonk. Blauw en Rood hoorden het niet, maar Kaki wel. Ze liep naar de doos en zag dat Snuitje er alweer gezond uit zag en een poging waagde om uit de doos te klimmen. Haar neusje stak boven gratis internet versiede rand uit. bestellen Guitje die ook door had dat Snuitje weer ging staan, [email protected] kwam ook aanhuppelen en stak zijn neusje aan de andere kant van de doos omhoog. Groot was de blijdschap tussen beide konijnen toen ze elkaar weer konden aanraken. Ondanks de blijdschap van de nieuwe ontmoeting met Guitje was Snuitje ook een beetje bedroefd. ‘Ik ben ontzettend blij dat ik bij jullie mag logeren,’ zei ze, ‘maar ik wil ook wel weer terug naar huis.’ Kaki vertelde dat ze had gehoord dat het Heuvelbos voor een groot deel was afgebrand en dat er zelfs nog een keer brand was geweest. ‘Het is niet veilig meer in het Heuvelbos,’ zei ze tegen 32

Snuitje. ‘Jullie kunnen beter bij ons blijven wonen, ook omdat jullie al oud zijn.’ Rood en Blauw hadden ondertussen ook gezien dat Snuitje weer beter was en kwamen even kijken. Van het praten tussen Kaki en de konijnen begrepen ze echter niets, maar Kaki was zo vriendelijk om hen te vertellen wat Snuitje had gezegd. Snuitje en Guitje waren het er beiden over eens, ze wilden wel weer graag een eigen huisje. De dozen waar ze nu in woonden waren lekker warm en bij de meiden was het erg gezellig, maar er ging niets boven een eigen gratis internet versie bestellen huis. [email protected]

Blauw, de slimste van de drieling, kwam met een zeer goed idee. ‘Laten we naar het Ambachtbos gaan en kijken of jullie in een van de leegstaande huisjes kunnen wonen,’ zei ze vol trots. Trots omdat ze zelf wist dat dit een heel goed idee was. Nadat de kruiwagen gepakt was met gereedschap en er een tweede kruiwagen was gezocht om de konijnen in mee te nemen, gingen de meiden weer naar het vertrouwde pad richting het bos. Al lopend langs de waterplas die in het midden van het 33

bos lag, kwamen ze bij het wandelpad naar de huisjes. Nog steeds waren de huisjes begroeid met de brandnetels. De brandnetels die Rood nog zo goed kende van haar eerste bezoek aan deze plek. ‘Ik ga niet verder,’ zei Rood angstig, ‘straks prik ik weer mijn handen aan die stomme planten.’ Ook Blauw en Kaki hadden weinig zin in zere handen van de brandnetels. Uit de kruiwagen klonk opeens een zacht konijnenstemmetje, die aan Kaki vroeg wat er aan de hand was. Nadat Kaki had uitgelegd dat zeversie eigenlijk alle drie bang gratis internet bestellen waren voor de stekels van de brandnetelplanten, kwam [email protected] Guitje met een plannetje. ‘Wij kunnen helpen,’ zei hij. ‘Als wij met onze scherpe tandjes de brandnetelplanten bij de grond kapot knagen, gaan de blaadjes slap hangen en prikken ze niet meer.’ Hij sprong meteen uit de kruiwagen en zette het op een knagen. Snuitje moest met hulp van Kaki uit de kruiwagen gezet worden en hielp ook mee. Na een poosje begonnen de eerste blaadjes van de brandnetel slap te hangen en kon er een begin worden gemaakt met het weghalen van alle planten die over de 34

huisjes groeiden. Aan het eind van de middag waren de meiden eindelijk klaar. Drie kleine maar mooie houten huisjes kwamen tevoorschijn. Je kon goed zien dat het oude huisjes waren. De deur waren laag, de mensen van toen waren kleiner dan nu. Je kon als kind nog net door de deur, maar om er in te wonen was te klein. Omdat Blauw weer te bang was om als eerste de deur van een huisje open maken, ging Rood het maar gratisteinternet versie bestellen proberen. Ze keek goed of [email protected] toch niet een klein beetje brandnetel aan de deur was blijven kleven, want ze had echt geen zin meer om met een zere hand te lopen. Knarsend ging de deur van het oude huisje open. Spookachtig en een beetje eng, er woonden al lange tijd geen mensen meer. Donker was het er ook, best wel griezelig. Je wist nooit wat er binnen in zo’n huisje was…misschien wel een zwerver? Of enge dieren , of misschien wel geesten van overleden mensen… brrr! Gelukkig voor Rood was het eerste huisje onbewoond 35

en al snel riep ze naar haar andere zussen dat alles veilig was. Nieuwsgierig werden ook de twee andere huisjes geopend…ze waren leeg en donker. Nergens was iemand. ‘Tjonge jonge jonge,’ zei Blauw, ‘wat een smerige huisjes zijn dit! Ik zou hier dus écht niet willen wonen, moet je kijken, er zitten zelf spinnen op de muur.’

Bijna alle meisjes op de wereld zijn bang van spinnen, ook Blauw en Kaki. Rood echterversie niet, zij was een stoer gratis internet bestellen meisje. [email protected]

Ze pakte een bezem uit de kruiwagen en begon ermee de spinnen van de muur te jagen. Kaki haalde met de emmer wat water uit het meer achter de huisjes. Ze deed er een beetje van het meegenomen zeep bij en begon met Blauw te soppen en te boenen. De tijd ging zo hard, dat het al bijna donker werd. Om voor het donker thuis te zijn, stopten ze met de schoonmaak en gingen ze huiswaarts. Thuisgekomen lag er een briefje op de tafel. Wie het geschreven had, stond er niet op. Vader en moeder 36

hadden gebeld, lazen ze. Hun ouders maakten het goed op de reis en zouden een andere keer terug bellen. Blauw bakte nog een lekkere stapel pannenkoeken, hun lievelingseten, en pakte voor Guitje en Snuitje nog een wortel. Nadat er tot slot nog een bordje pap was opgegeten werden de oogjes van de zusjes toch wel een beetje zwaar. Te moe om nog af te wassen, zochten ze hun bed op. Morgen zouden zegratis als eerste zorgen internet versievoor de vieze boel. bestellen [email protected]

37

VERF Zoals gewoonlijk ging er ’s morgens vroeg weer een harde kukeleku over de boerderij. Het klonk deze keer zo hard, dat de zusjes tegelijk wakker werden en hun bed uitsprongen. ‘Die haan kraait wel heel hard vandaag,’ zei Kaki slaperig, ‘zal er wéér wat aan de hand wezen?’ Met de slaap nog in de ogen, strompelde Kaki naar de keuken. Bij de deur naar de keuken bleef ze echter stil staan….ze draaide zich om engratis liep gauw terug naar Rood en Blauw. internet versie bestellen ‘Wie heeft de afwas gedaan?’ vroeg ze verschrikt. ‘Wie [email protected] heeft alles opgeruimd?’ ‘De kaboutertjes, Kaki,’ zei Blauw spottend, ‘doe niet zo raar. Wij hebben de hele nacht geslapen. Droom je nog of zo? Heb je wel goed gekeken? Kaki ging nog een keer kijken, maar de afwas bleek echt gedaan. Ze droomde dus niet! De ander zussen kwamen nu ook en ze wisten niet wat ze zagen: alles was opgeruimd! Toen ze zich wilden aankleden, kwam de volgende verrassing: de kleren waren gewassen, ze roken bloemetjesfris. 38

Waren het toch de kaboutertjes? Bij het raam vonden ze een briefje: Ik heb het maar even opgeruimd voor jullie. Welterusten. Voor één keer werd het bezoek aan de bakker overgeslagen, er waren nog wat broodjes en pannenkoeken van de vorige dag over en er was nog heel veel werk bij de huisjes in het Ambachtbos. De wandeltocht over de paden naar de ambachtshuisjes verliep voorspoedig, deze keer versie gebeurde er geen rare gratis internet bestellen dingen. Guitje en [email protected] zaten lekker in de kruiwagen en genoten van het uitzicht. Toch wel makkelijk als je als konijn met je kleine pootjes niet het hele stuk hoefde te huppelen. Nadat de meiden de laatste bocht om liepen en bijna bij de huisjes waren, bleef Rood, die deze keer voorop liep, plotseling stilstaan. ‘Zien jullie dat ook, meiden?’ riep ze met verbaasde stem. Snel rende de drieling naar de huisjes, met Guitje en Snuitje hobbelend in de kruiwagen. De beestjes moesten goed opletten dat ze niet per ongeluk uit de 39

kruiwagen zouden vallen. Hup, de kruiwagen stopte. Meteen holden de meisjes een huisje in. Guitje nam een sprong uit de kruiwagen en huppelde achter de drieling aan, Snuitje was nog te zwak om de sprong te nemen en wachtte geduldig af. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg ze aan Kaki, die opgewonden naar buiten kwam om haar op te halen. Opgewonden vertelde Kaki aan Snuitje dat de huisjes helemaal schoon gemaakt waren. De ramen waren gelapt en de laatste brandnetels weggehaald. Met Snuitje in haar armen, rende Kaki het huisje weer in. Inderdaad, alles was schoongemaakt. gratis internet versie bestellen Uit het verste huisje kwam Blauw met een vel papier [email protected] aangerend. Het was een brief: Ik heb jullie geholpen met de schoonmaak van de huisjes, hopelijk zijn jullie er blij mee. Welterusten ‘Dat valt weer mee!’ zei Rood, die schoonmaken niet echt leuk vond. ‘Ik vraag me wel af, wie die briefjes schrijft.’ De meiden keken elkaar aan, ze wisten het niet. Ze moesten verder aan de slag, er moest nog flink wat werk gebeuren voordat Guitje en Snuitje in hun nieuwe huisje konden wonen. 40

Ze besloten dat er binnen een likje verf over de muren gesmeerd moest worden, een vrolijk likje verf. Het was nu eenmaal een beetje feest voor de konijnen. Rood en Blauw gingen terug naar de boerderij, ze zouden naar het dorp fietsen en verf kopen. Kaki bleef met de konijnen bij de huisjes. Ze ging de omgeving verkennen en nog wat spelen. Tijdens de fietstocht naar het dorp zei Rood tegen Blauw dat ze het een vreemde dag vond. ‘Eerst de afwas, toen hun kleren, nu waren ook de huisjes in het Ambachtbos door onbekendengratis schoongemaakt. internet versie bestellen Rood maakte zich zorgen over Kaki die alleen met de [email protected] konijntjes was achtergebleven: ze lieten Kaki nooit alleen, dat mocht niet van moeder. Volgens Blauw was Kaki nu groot genoeg. ‘We kunnen niet altijd op onze kleine zus letten.’ De fietstocht naar het dorp was iedere keer best lang, maar de meiden waren jong en gezond, ze konden er tegen. Aangekomen in het dorp gingen ze op zoek naar een schilderswinkel. Van Ome Piet hebben ze ooit gehoord dat er ergens een winkel was, waar ze veel spullen verkochten die hij op de boerderij nodig had. 41

Toevallig stond Dierendokter Jan net buiten in zijn tuintje. Nadat hij had gevraagd hoe het met de konijnen was, kwam zijn uitleg voor de weg naar de boerenwinkel. ‘Hier rechtdoor, eerste weg rechts, direct weer links en na honderd meter rechtsaf, kan niet missen,’ zei hij lachend. Dit moesten ze goed onthouden, want anders zouden ze verdwalen in dit dorpje dat ze nog niet zo goed kenden. Gelukkig reden ze in een keer goed, daar zagen ze de wapperende vlaggen en een groot bord met daarop “De Boerenkoopwinkel”. gratis internet versie Er stonden ook enkelebestellen tractoren van boeren die wat [email protected] voer voor hun dieren kwamen halen, hier moesten ze dus zijn. Benno, de jongen in de winkel, was heel vriendelijk. Hij hielp hen met het uitzoeken van de juiste verf. Kwasten hadden ze natuurlijk ook nodig, maar gelukkig had Benno verstand van verven, dus gingen ze met de goede spullen de winkel uit. Buiten gekomen begon Rood te blozen. Een grote rode tractor kwam aanrijden. Een tractor die ze wel eens meer gezien had. Een luide toeter klonk, hun oren deden er zeer van. 42

De deur van de tractor ging open en daar stapte vader Damega naar buiten. ‘Noh heui, moiden, riep hij. Achter hem stapte een knappe jongen uit. Rood slikte: het was Mick, haar vriendje! Zoals altijd droeg hij een zwart leren jack. Hij ging met zijn vader mee om voer voor de schapen te halen. Veel werd er niet gezegd tussen de twee. Ze waren beiden een beetje verlegen door het onverwachte weerzien. ‘We benne effies op vakantie weest,’ zei Vader Damega tegen de zussen. ‘Eerdaags komme we weer us langs, we motte skoipe in de woid loiten.’ (Lees: Ze zijn dus gratis op vakantie en binnenkort internet geweest versie bestellen komen ze langs om schapen in het weiland te laten). [email protected]

Mick was leuk, Rood dacht vaak aan hem. Hij wilde later dierendokter worden, net als dierendokter Jan. Na een paar verliefde blikken en heel weinig woorden gingen vader en zoon Damega de Boerenkoopwinkel in. Blauw en Rood gingen op weg naar huis, met Rood haar wangen nog roze van de ontmoeting met haar vriendje. Oude Jan en Oude Willem zaten weer op een bankje in de buurt van de ijssalon. ‘Gaan jullie niet op het ijs?’ riep oude Willem lachend. 43


44

WEG Twintig minuten later fietsten Rood en Blauw het Ambachtbos in. Ze hadden haast, ze maakten zich zorgen om Kaki en raceten over het wandelpad in de richting van de huisjes. ‘HALT!’ klonk het hard en ook een beetje boos. ‘Jullie mogen hier niet fietsen, het is een wandelpad.’ Oei, boswachter Oud. Hij had gelijk, op een wandelpad ga je wandelen en op een fietspad ga je fietsen. Gelukkig was boswachter Oud niet heel boos op de meiden, want hij kende Blauw en Rood maar al te goed. Toen de meiden gratis geboren waren, woonde hij vlak bij internet versie hun huis. Nu woonde hijbestellen in het bos. [email protected]

Met een ‘doe de groeten aan je vader en moeder’ mochten Rood en Blauw weer verder. Deze keer wel lopend, met de fiets aan de hand. Even later waren ze terug bij de huisjes in het Ambachtbos. Snuitje en Guitje liepen zenuwachtig heen en weer. Ze gingen op hun achterpoten staan, keken onderzoekend om zich heen en bewogen hun oren. Beiden trokken een droevig gezicht, toen ze Blauw en Rood aan zagen komen. ‘Snif, snif, snif,’ zei Guitje tegen 45

Blauw, maar zonder Kaki als vertaler waren de konijnen niet te verstaan. ‘Snif, snif!’ ‘Wacht even, Guitje,’ zei Blauw, ‘we halen Kaki erbij, die kan je wel verstaan.’ ‘Kaki, we zijn er weer!’ riep ze. Geen antwoord, het bleef stil bij de huisjes. ‘Kaki? Waar ben je?’ Guitje en Snuitje sniften en duwden hun neus tegen de broek van Blauw. ‘Ze willen iets zeggen,’ zei Rood tegen Blauw, ‘het zou lekker zijn als Kaki tevoorschijn kwam.’ ‘KAKI!’ schreeuwdegratis Rood, ‘WE ZIJN ER WEER , HOOR!’ internet versie bestellen Gespannen wachtten ze af. Ze hoorden vogels, maar [email protected] hun zus zagen ze niet. Dit was niets voor Kaki, die kwam meteen aanrennen, als ze haar naam hoorde. Guitje en Snuitje werden steeds drukker, ze stampten op de grond en maakten rare geluidjes. Ze probeerden iets duidelijk maken, maar Blauw en Rood hadden geen idee wat. ‘Laten we kijken wat ze bedoelen,’ zei Blauw, ‘ik denk dat onze konijnenvriendjes meer weten.’ Ze gingen naast Guitje en Snuitje in het gras zitten. Met de diertjes praten kon niet, dus het moest in 46

gebarentaal. Dat is een taal die je spreekt met je handen. Blauw bewoog haar armen. Ze maakte allerlei gebaren en vroeg met haar handen of de konijnen wisten waar Kaki was. Het was een grappig gezicht toen Guitje en Snuitje haar met hun pootjes antwoord gaven. Opeens zei Rood: ‘Kijk Blauw, ik denk dat ze bedoelen dat Kaki een wortel voor ze aan het zoeken is in het bos. Ze hebben het over eten en ze wijzen die kant op.’ Rood wees in de richting van het bos dat aan de kant van de stad lag, zegratis waren daar nog nooit geweest. Het internet versie was nieuw aangelegdbestellen en eigenlijk een beetje te ver [email protected] voor ze. Snuitje stampte plotseling op de grond en trok met haar tandjes aan de veters van Blauw. Blauw moest meekomen, dat begreep Blauw wel, maar waarom….? Snuitje trok haar mee naar het eerste huisje, Blauw begreep er helemaal niets van. ‘Nee Snuitje,’ zei Blauw, ‘we gaan pas verder met de huisjes als Kaki terug is, misschien is er wel wat met haar gebeurd.’ Blauw werd er helemaal warm en angstig van. ‘Rood, misschien is er wel iets ergs gebeurd met Kaki.’ “Rustig aan Blauw” antwoordde Rood, ‘Kaki is een flinke 47

meid, ze komt niet meteen in de problemen.’ Rood hield zich flink voor haar oudere zus, stiekem was ze ook een beetje bang: Kaki was nog nooit weggelopen. Net op het moment dat de twee zussen het even niet meer wisten klonk er ergens een fietsbel in het bos. Hoopvol speurden Rood en Blauw in de richting van het geluid. Kaki? Op haar fiets? Nee, het was boswachter Oud, hij kwam aanlopen met zijn fiets aan de hand. ‘Zo meiden, dus hier zijninternet jullie.’ versie gratis bestellen Zwijgend staarden Rood en Blauw hem aan. [email protected] ‘Wat kijken jullie sip, zijn jullie nog steeds boos op mij?’ ‘Nee,’ antwoordde Rood. ‘Onze zus Kaki is weg!’ Direct begonnen de zusjes te huilen. Dikke tranen sprongen uit hun ogen. ‘Ik ga jullie helpen,’ zei de boswachter. Hij wilde in actie komen, maar Guitje en Snuitje deden iets bijzonders. Ze hielden de boswachter met hun tanden vast bij zijn broekspijpen. ‘Drommels!’ schreeuwde de boswachter. Met een plof viel hij op de grond. Rood en Blauw veegden hun ogen droog. Ze konden weer een beetje lachen.. 48

‘Stop!’ bromde boswachter Oud naar de konijnen. ‘In naam der wet!’ Het hielp niet, Guitje en Snuitje verstonden geen boswachtertaal. Opeens kreeg Blauw een idee… Ze maakte een stopgebaar met haar handen. En ja, de konijnen begrepen het en lieten los. ‘Sta maar gauw op, boswachter Oud,’ zei Blauw. ‘Ik denk dat ik weet waarom de konijnen zo doen. Ze willen ons iets laten zien, ze wilden met mij ook al naar de huisjes.’ Toen de konijnen doorhadden dat de drie mensen eindelijk naar hengratis luisterden, huppelden ze meteen internet versie naar het eerste huisje. bestellen [email protected] ‘Zie je wel,’ zei Blauw. Rood was er als eerste, snel keek ze om een hoekje. ‘Een briefje!’ schreeuwde ze ineens.. Ze rende ermee naar de boswachter en haar zus. Ze las: Ik heb gezien dat Kaki naar de stad liep, maar kon haar niet meer inhalen. Welterusten. ‘Gelukkig,’ fluisterde Blauw. ‘Nu weten we tenminste waar Kaki is!’ ‘Wat een rare brief,’ zei de boswachter. ‘Waarom hangt 49

iemand dat op? En waarom schrijft hij er –Welterustenonder?’ ‘Ja boswachter, dat is voor ons ook een groot raadsel,’ zei Blauw, ‘we snappen er ook helemaal niets van. Sinds wij hier op vakantie zijn, hangen er briefjes met – Welterusten – erop.’ Boswachter Oud trok een ernstig gezicht. “We weten in ieder geval dat jullie zus, Kaki, naar de stad is gegaan. Ik ga direct naar het Boswachterkantoor en bel de politie in de stad, daarna kom ik terug”. En weg was Boswachter Oud, want er was geen tijd te verliezen. gratis internet versie bestellen Terwijl de zussen nadachten over hoe zij het beste verder [email protected]

konden gaan met de zoektocht naar Kaki, hoorden ze opeens een helikopter over gaan. En toen…in de verte… sirenes van ziekenauto’s.

50

TERUG Het duurde en duurde, iedere minuut leek wel een uur te duren. Blauw en Rood durfden niet zelf achter Kaki aan te gaan, ze bleven bij de huisjes en wachtten in grote spanning op boswachter Oud. Opeens klonk er een fietsbel. ‘Daar is hij!’ zei Blauw. Maar de stem die ze toen hoorden, was bepaald niet van boswachter Oud. ‘Joehoe, hier ben ik! Ik heb een verrassing bij me!’ Kaki? Ja! Ze was terug! gratis internet versie bestellen ‘Kijk eens!’ riep Kaki vol trots. ‘Ik heb verse broodjes [email protected] gehaald bij bakker Prins in de stad.’ ‘Hallo,’ zei iemand anders. Het was bakker Ep. Hij bestuurde een bakkersfiets, Kaki zat bij hem voorop de fietsstang. Nijdig staarden Rood en Blauw hun zusje aan. Ze vonden de verrassing helemaal niet leuk. ‘We waren hartstikke ongerust. Waarom ben je zomaar weggegaan?’ Kaki trok een sip gezicht, ze had het zo goed bedoeld. ‘Ik vond jullie zusje lopend langs de weg,’ zei bakker Ep gauw. ‘Ik was met broodjes op weg naar onze nieuwe winkel in de stad. Ik heb haar meegenomen naar de 51

winkel en daarna zijn we samen hierheen gereden. Best wel zwaar, hoor.’ Er viel een stilte. ‘Zo, is het vermiste meisje weer terecht ?’ Met grote stappen liep boswachter Oud het terrein op. Er stonden zweetdruppels op zijn voorhoofd. Hij was het hele bos door geweest om Kaki te zoeken. “Ik ben blij te zien, meid. Wacht de volgende keer wel even op je zussen voordat je naar de stad loopt?’ Kaki knikte. ‘Ja meneer de boswachter,’ zei ze zacht. ‘Ik zal nooit meer alleen naar de stad lopen.’ Haar leuke verrassing was mislukt, somber staarde Kaki gratis internet versie bestellen naar de huisjes. [email protected]

‘Ik heb een plannetje,’ zei bakker Ep opgewekt. ‘Laten we vieren dat Kaki weer terecht is. Ik heb nog een paar taartjes in de bakkersmand liggen, zullen we die met zijn allen eens lekker opeten?’ Even later zaten ze met allen te smullen in het gras aan de bosrand. Gelukkig voor Guitje en Snuitje stonden er nog een paar paardenbloemen, zodat ook zij hun buikje rond konden eten. ‘Oeps,’ zei boswachter Oud opeens. ‘Ik moet snel terug 52

naar het boswachterkantoor, en de politie in de stad bellen dat Kaki gevonden is.’ Op dat moment kwam de helikopter weer over. ‘Was die ook aan het zoeken naar Kaki?’ vroeg Blauw aan de boswachter. ‘Nee hoor,’ zei boswachter Oud, ‘ die is van het leger. Ze houden hier vlakbij een oefening.’ Hij zwaaide zijn been over het zadel en sprong op zijn fiets. ‘Dag hoor!’ ‘Ja dames, zei bakker Ep. ‘Ik ga er ook van tussen.’ Kaki gaf hem gauw een dikke knuffel. Ze had geluk gehad. Ze snapte gratis heel goed, ze zonder bakker Ep internetdat versie bestellen en zijn fiets, nog lang niet bij haar zussen was geweest. [email protected] ‘Dag meiden!’ ‘Dag Bakker Ep!’ riep de drieling in koor. ‘Tot gauw!’ Als je nog nooit geschilderd hebt, is het best wel moeilijk. Waar begin je en hoe? Blauw vond dat ze van boven naar beneden moesten schilderen en dat deden ze. Het ging goed, ze schoten lekker op. In de namiddag waren ze moe en werd het tijd om terug te gaan naar de boerderij. Een van de twee kruiwagens bleef bij de huisjes, de fietsen namen ze lopend mee en Guitje en Snuitje 53

mochten weer in de andere kruiwagen, de kruiwagen die Kaki voorzichtig meenam over het wandelpad richting de boerderij. Nadat de fietsen neergezet waren en de kruiwagen weer in de werkplaats stond, kregen de meiden trek, hun maagjes begonnen te knorren na zo’n drukke dag. In de buurt van hun ‘meidenhok’ kwam hen een overheerlijke geur tegemoet. Een geur die rook naar soep, heel lekkere soep. Daar zouden ze ook wel trek in hebben! gratis internet versie Blauw de deur bestellen van de keuken open maakte, [email protected]

Toen kwam er nog meer geur in hun neusgaten terecht. En intussen liep er ook water in hun mond, ze kregen een ontzettende trek. Vlak voor de deur hing een briefje aan het plafond, vastgeprikt met een punaise. Blauw ontdekte het als eerste. Ze trok het papiertje los en las: Hebben jullie wel verdiend na dit avontuur Welterusten. ‘Wat nu weer?’ zei Rood. Maar het antwoord liet niet lang op zich wachten. Toen de meiden om de hoek van de keuken keken, zagen ze 54

op de tafel een grote pan staan. En dat niet alleen, de pan was tot de rand toe gevuld met…soep! Maïssoep om precies te zijn, de soep die hun vader altijd zo lekker voor hun kon klaarmaken, met knapperige broodjes erbij. ‘Hoe komt die pan soep hier?’ Rood, Blauw en Kaki begrepen er niets van, maar de honger was zo groot dat ze snel besloten de hele pan leeg te eten. Ze vulden bord na bord met soep en het smaakte fantastisch. Verderop aten Guitje en Snuitje, het tweetal zat in de doos en maakten een dikke gratis internet versiewortel een koppie bestellen kleiner. [email protected]

55

STOERE JONGEN Het was vijf uur in de morgen. Na een bloedhete zomernacht, vol gedachten over het vele werk dat nog moest gebeuren, schrokken de meiden wakker. “KUKELEKUUU! klonk het luid over het erf van de boerderij. De haan vond het nodig om iedereen eens extra vroeg wakker te maken. “KUKELEKUUU!’ kraaide hij opnieuw. ‘Nee!’ riep Kaki luid. ‘Ik wil nog niet opstaan, het is midden in de nacht en mijn oogjes zitten nog dicht!’ ‘Ja,’ zei Rood slaperig. ‘Laten we nog even doorslapen, ik gratis internet versie bestellen ben nog erg moe.’ [email protected] Met instemming van Blauw draaide de drieling zich nog eens lekker om. Vroem, vroem! In de schuur, waar de meiden in hun meidenhok lagen te slapen, drong een zwaar motorengedreun door. Vroem, vroem! De grote tractor van vader Damega kwam met een enorme draai het erf van de boerderij op en bleef stilstaan voor de schuur. Omdat het zomer was en warm, hadden de meiden de deur van de schuur open laten staan. Een knappe jongeman klom na zijn vader de tractor uit 56

en liep de schuur in. ‘Rood, waar ben je?’ Rood, die nog lag te slapen, dacht dat ze droomde en mompelde: ‘Ik ben hier.’ Maar dat kon de jongen niet horen. ‘Rood, waar ben je?’ probeerde hij nog een keer. Blauw en Kaki waren intussen wakker geworden en schrokken van de wijzers van de klok. De kleine wijzer stond op de 10 en de grote stond op de 12. Het was 10 uur in de ochtend! Ze hadden zich verslapen. Snel trok Blauw haar ochtendjas aan en stapte het meidenhok uit. Er gratis liep een jongen in de schuur. Door de internet versie bestellen binnenvallende zonnestralen kon ze niet goed zie wie [email protected] hij was. ‘Hallo Blauw, weet jij waar Rood is?’ Blauw slikte. Het was Mick. ‘Rood slaapt nog’, zei ze ietwat beschaamd. ‘We hebben ons verslapen.’ Ze legde Mick uit dat ze gisteren een erg drukke dag gehad hadden. Dat ze door de warmte slecht geslapen hadden en dat ze al om 5 uur door de haan wakker gemaakt waren. Daarna waren ze weer in slaap gevallen. Rood was intussen wakker geworden van alle geluiden en stemmen en stak haar hoofd om het hoekje van 57

het meidenhok. Ze schrok een beetje toen ze Mick zag staan. ‘Hallo Mick,’ zei ze verlegen. Mick bloosde, ook hij werd altijd een beetje verlegen als hij Rood zag. ‘Hoi,’ zei hij. ‘Ik ben hier met mijn vader om de hekken voor de schapen goed te zetten. Morgen komen we een kudde schapen brengen en dan moeten die hekken goed staan.’ ‘Leuk,’ zei Rood bedeesd. Dit plotselinge bezoek overviel haar een beetje. Na een korte stilte voelde ze de zenuwen wat zakken. ‘Weet je al wat over je nieuwe school?’ gratis internet versie bestellen Mick haalde zijn schouders op. ‘Ik ben uitgeloot voor de [email protected] studie dierenarts in Osford. Er waren teveel jongens en meiden die erheen wilden. Voor mij geen plek dit jaar, ik moet op zoek naar een school in de buurt.’ Mick was er wel een beetje teleurgesteld in, de school in Osford is de beste van de wereld en hij zou dus een hele goede dierenarts kunnen worden en veel dieren kunnen genezen. ‘Kan je mij wel vaker blijven zien,’ antwoordde Rood blij. Osford ligt aan de andere kant van de zee en Mick moest daar gaan wonen. ‘Ja, dat wel,’ zei Mick. ‘Maar ik had ook wel graag naar die school gegaan.’ Blauw en Kaki hadden zich aangekleed 58

en kwamen bij de geliefden staan. Vader Damega kwam ook even bij de geliefden kijken en begroette de drieling met een ‘Noh heui, moiden.’ Dit betekende zoiets als “hallo meiden”. Een klein probleem hadden de meiden deze ochtend nog wel, het brood was op en ze hadden helemaal niets meer te eten. ‘Ik roi jullie wel effies naar de bakker,’ zei Vader Damega met een glimlach. ‘De skoipe komme morge pas, ken nog net veur de middagstik.’ (Lees: Vader Damega de meiden gratiswil internet versie wel even naar de bestellen bakker brengen, morgen komen de schapen pas en het [email protected] kan net voor de middaglunch). ‘Maar hoe wilt u ons dan naar de bakker brengen?’ vroeg Blauw verrast, ‘u heeft toch geen auto mee?’ ‘Motte jullie straks maar koike, trekke jullie je keleren maar verder an, ben zo terug.’ ( Lees: Moeten jullie straks maar kijken, trek je kleren maar aan, ik ben zo terug). Vader Damega ging met grote stappen weer naar buiten. Rood trok haar kleren aan, terwijl Blauw en Kaki nog even de haren kamden en andere schoenen aantrokken. Toet toet! klonk het even later. De toeter van de tractor 59

liet van zich horen. Mick rende met de drieling naar buiten, allemaal klommen ze achter op de boerenwagen. Vader Damega had de hekken van de kar getild en er een paar balen stro opgelegd, die nu als bankjes dienden. Met een flinke rookpluim boven de tractor reed Damega met de kar jonge meiden en één jongen, over de lange polderweg naar het dorp. De warme zomerwind waaide heerlijk door de haren van de drieling en ze genoten volop van de tocht met de wagen. Uiteindelijk bereikte de internet tractor de lange straat door het gratis versie bestellen dorp. Iedereen keek naar de meiden op de kar, want [email protected] normaal doe je zoiets alleen als er een feest is, en er werd ook druk gezwaaid naar de dorpelingen. ‘Kijk, daar heb je Jan en Willem,’ zei Blauw tegen Rood. ‘We zijn nog niet op het ijs geweest, hoor,’ schreeuwde Rood zo hard ze kon. De mannen lachten. “Bakkerij Prins, voor Prinsheerlijk brood” stond er met grote letters op de voorgevel van de winkel. Hier was het. Vader Damega zette de tractor stil langs de kant van de weg en de meiden sprongen van de kar. Mick, die geen zin had om mee te gaan, werd door Blauw en Rood van de kar meegesleurd. 60


61

‘KLINGELINGELING!’ De deurbel klingelde luid toen de meiden met een flinke zwier de deur openduwden. ‘Goedemorgen mevrouw de Bakker!’ riepen ze. ‘Goedemorgen jongelui,’ zei de bakkersvrouw. ‘Wij komen de broodjes halen die bakker Ron iedere ochtend voor ons bakt,’ zei Blauw. ‘O, dan zijn jullie vast Blauw, Rood en Kaki. Ik zie het aan jullie kleren. Bakker Ron heeft al zoveel over jullie verteld, ik ben blij jullie nu eens in het echt te zien. Ik ben de vrouw van bakker Ron.’ Ze kletsten er gezellig los. Het duurde niet lang of gratis op internet versie daar verscheen bakkerbestellen Ron. ‘Goedemiddag dames … [email protected] en heer.’ Het was pas ochtend. Dat Bakker Ron goedemiddag zei, deed hij om te plagen. Blauw legde uit waarom ze zo laat waren en wie die jongen was die ze mee hadden. Bakker Ron knipoogde en gaf de meiden de broodjes aan. Ze kregen er ook nog een lekkere krentenbol bij. ‘Geef er ook maar een aan die boer op de tractor,’ zei bakker Ron. Meteen stormde het viertal de winkel uit. ‘Kijk uit met oversteken!’ waarschuwde de bakkersvrouw nog. Maar het viertal hoorde haar niet. Zonder te kijken 62

renden ze naar de tractor aan de overkant van de straat. Van Vader Damega kregen ze onmiddellijk een standje. Hij vond, dat de tocht door het dorp wel veilig moest gebeuren. De rest van de vakantie in het ziekenhuis liggen, dat wilde toch niemand? Nadat de tractor gestart was en iedereen op een baal stro was gaan zitten, begon de tocht naar huis. Ze zwaaiden naar bakker Ep, die net met zijn bakkersfiets de straat in kwam rijden en reden toen de straat uit. Na een tijdje kwam tractor tot stilstand bij de gratis de internet versie boerderij van Ome Piet.bestellen [email protected] Vader Damega draaide de tractor meteen om. Hij moest nu echt naar huis, maar Mick besloot de rest van de dag bij Rood en haar zussen te blijven. Nadat de vader van Mick was uitgezwaaid, gingen de vier de schuur in om de broodjes te smeren. Toen ze daarmee klaar waren, gingen ze buiten heerlijk in het zonnetje broodjes eten. Guitje en Snuitje huppelden vrolijk over het erf, ze hadden verse paardenbloemen gegeten en kwamen dichterbij. ‘Ik ben blij dat jullie weer terug zijn,’ zei Guitje. Kaki keek omlaag. De twee konijnen zaten aan haar 63

voeten en keken haar aan. ‘Ja vriendjes,’ zei Kaki lief, ‘we zijn even naar de bakker geweest. Maar straks gaan we weer naar jullie huisjes.’ Wat doet Kaki raar? dacht Mick verbaasd. Praatte ze met konijnen? Rood zag de verbaasde blik van haar vriendje. Trots vertelde ze Mick, dat Kaki iets kon, dat veel andere mensen in de wereld niet konden. Kaki kon horen wat konijnen zeiden! En de konijnen konden Kaki verstaan! Rood zei dat het heel vreemd was, maar wel makkelijkgratis als jeinternet een paar gewonde konijnen in versie het bos vond en ze konbestellen helpen aan een nieuw huisje. [email protected] Ze vertelde Mick, dat ze in het Ambachtbos een paar oude huisjes hadden gevonden, waar niemand meer in woonde. Mick vond dat zo bijzonder, dat hij besloot om ze te gaan helpen. Een sterke, stoere en handige jongen konden de drie meisjes wel gebruiken, dacht hij.

64

VERRASSING Nadat alles was opgeruimd en de kruiwagen met de beide konijnen was volgeladen, ging het viertal op weg. De route die de meiden onderhand zeer goed kenden, gaf weinig verrassingen en de reis door het bos ging lekker snel. Mick keek zijn ogen uit! Hij was nog nooit in dit bos geweest. Achter de boerderij waar hij woonde was ook wel een bos, maar dat was lang niet zo groot als het Ambachtbos. Lopend naast Rood vertelde haar over de soorten gratis internethijversie bestellen bomen die ze tegenkwamen. Af en toe voelde [email protected] hij de hand van Rood. Rood wilde hand in hand met hem lopen en het liefst helemaal tegen hem aan. Maar Mick vond dat niet echt leuk, hij was bang dat hij vriendjes tegenkwam die hem zouden uitlachen. Nadat hij kort haar hand had vastgehouden, liet hij weer los. ‘We zijn er bijna,’ zei Blauw. Ze liep voorop en zag de laatste bocht van het wandelpad in zicht komen. Ze gingen allemaal iets harder lopen, want stiekem wilden ze allemaal als eerste de bocht om zijn. Blauw won. Ze stond in een klap stil en spreidde haar 65

beide armen. ‘STOP!’ riep ze. STOP! Er is iets vreemds met de huisjes aan de hand!’ Haar zussen zagen het ook. Je kon het door de zonnestralen niet helemaal goed zien, maar het leek of de huisjes geschilderd waren. ‘Rennen!’ riep Rood en het viertal zette de spurt erin. Guitje en Snuitje zetten zich schrap, ze waren het ondertussen gewend. In de buurt van de huisjes kregen de meisjes altijd haast. De kruiwagen schommelde en ze hielden zich goed aan elkaar vast. gratis internet versie bestellen Rood. Mick begreep ‘Weer een briefje!’ schreeuwde [email protected]

er niet veel van. Wat bedoelde Rood met “Weer een briefje”? ‘Ja, de huisjes zijn geschilderd!’ riep Blauw blij, ‘wat een verrassing!’ Kaki kwam met haar konijnenvriendjes ook kijken en inderdaad, alle huisjes hadden een kleurtje. ‘Dat is mooi,’ zei Snuitje tegen Kaki, ‘we kunnen er bijna in wonen.’ ‘Wat staat er op het briefje?’ vroeg Blauw nieuwsgierig. Rood begon te lezen: Omdat jullie anderen zo goed helpen, help ik jullie 66

Welterusten. ‘Welterusten?’ mompelde Kaki. ‘Raar hoor…’ Degene die hen hielp, werd er zeker erg moe van. Bijgekomen van de verrassing moest het viertal verder aan de slag, want een geschilderd huis was nog geen huis waar je in kon wonen. In het zonnetje werd nagedacht wat er allemaal nog in de huisjes moest komen voordat de konijnenvrienden er in konden wonen. ‘Een stoel en een gratis tafel,’internet begon versie Blauw, ‘die hebben we bestellen zeker nodig.’ ‘En een bed,’ [email protected] Kaki aan, ‘om lekker in te slapen.’ ‘Denken jullie ook aan schilderijen, ‘ zei Rood, die erg van mooie spullen hield. ‘En een bloemenvaas? En leuke gordijntjes en een kleed op de vloer? Anders is het zo koud in de winter?’ Mick dacht ook mee. ‘En een televisie,’ zei hij. De meiden moesten lachen. ‘ Wat moeten Guitje en Snuitje met een televisie?’ riepen ze in koor. Mick haalde zijn schouders op. ‘Zal ik aan mijn vader vragen of hij een bedje timmert? Hij is reuze handig en ik kan hem er vast wel bij helpen?’ Kaki glunderde. ‘Ja leuk, Mick, een konijnenbedje. 67

Ik haal gordijntjes. In ons meidenhonk staat nog een doos met oude gordijntjes van oma.’ Meteen liep Kaki naar de kruiwagen. ‘Kom op Snuitje en Guitje, spring er maar weer in, we gaan weer terug naar de boerderij. ‘ En daar gingen ze. Kaki moest haar zussen wel beloven om niet meer weg te lopen, maar dat was ze zelf ook al niet van plan. ‘Ik weet een winkel waar ze oude spullen verkopen die mensen niet meer nodig hebben,’ zei Blauw tegen Rood en Mick. ‘Laten we erheen gaan.’ Mick keek moeilijk. ‘Ik zou graag met jullie mee willen, gratis internet versie maar ik heb geen fiets.’ bestellen [email protected] ‘Geeft niet, joh,’ zei Rood. ‘Je kan toch op de fiets van Kaki. Ze gaat toch niet mee. Kom…’ Op de terugweg naar de boerderij kwamen ze in het bos nog een paar stoere mannen tegen. Ze droegen een grote hamer en lange grondpalen. Verderop zagen de drie een vrachtauto. In de bak lag een groot bord, met de achterkant naar voren. ‘Wat zal er op staan?’ vroeg Blauw aan Rood. ‘Zullen we stiekem even kijken?’ ‘Laat maar,’ zei Rood. ‘We moeten eerst naar het dorp om spullen voor de huisjes uit te zoeken.’

68

OUDE SPULLEN ‘Hier is het!’ zei Blauw een half uur later vol trots, ze had de weg naar de schuur in het dorp in één keer gevonden. ‘’DE OUDE SPULLEN SCHUUR” stond erop een groot bord boven de ingang. Mensen brachten hier spullen, die ze niet meer nodig hadden. Zo kon er nog iemand blij gemaakt worden. Het drietal zette hun fiets in het rek en stapte de schuur in. Binnen keken ze hun ogen uit. Wat een spullen, zeg! Even vergaten ze waarvoor ze kwamen. gratis internet versie Blauw en Rood bestellen waren al gauw kleren aan het passen en Mick stond als [email protected] jongen natuurlijk bij de oude radio’s te kijken. ‘Dag dames,’ zei een stem. ‘Nog niet op het ijs geweest?’ vroeg iemand anders. Blauw en Rood keken op. Het waren Oude Jan en Oude Willem, de twee mannen die ze al een paar keer eerder ontmoet hadden. Rood en Blauw glimlachten. ‘Wij zoeken een tafel met stoelen voor onze vriendjes, ‘ zei Rood. ‘En u?’ ‘Wij niet,’ antwoordde Oude Jan. ‘We hebben nog een paar sjoelbakken nodig voor de wedstrijd.’ Hij droeg een lange brede plank met vakjes erop. 69

Het was een sjoelbak en hij legde uit hoe sjoelen ging, het leek de meiden niet al te moeilijk. Als ze de spelregels kenden, vertelde Oude Jan, konden ze ook meedoen. ‘Leuk,’ zei Rood, ‘maar eerst moeten de huisjes af.’ Oude Jan en Oude Willem glimlachten. Ze namen afscheid en wandelden naar de uitgang. Bij de deur draaide Oude Willem zich om en riep: ‘Gaan jullie niet op het ijs?’

‘Kan ik jullie helpen?’ vroeg iemand even later in de schuur. De meisjes schrokken. De man die voor hen gratis internet versie stond, miste een arm. bestellen Hij lachte. ‘Wees [email protected] maar niet bang, ik zie er een beetje anders uit dan andere mensen. Dat komt omdat ik een ongeluk heb gehad. Ze noemen mij nu Harm met één arm.’ Stilletjes staarde het drietal naar de lege mouw van de man. ‘Wij zoeken een tafel met stoelen,’ zei Rood op zachte toon. ‘Niet al te groot,’ fluisterde Blauw, ‘ ze zijn voor onze konijnenvriendjes.’ Kom, gebaarde Harm vrolijk. Hij leidde het drietal naar een andere ruimte, het stond er vol tafels en stoelen. De keuze was snel gemaakt, er stonden twee 70

schommelstoelen precies op maat. Ook de andere spullen die ze nodig hadden waren snel gevonden. Harm greep met z’n ene arm de twee schommelstoelen beet en droeg ze met gemak naar buiten. Mick, Rood en Blauw sjouwden de rest. ‘Hoe willen jullie dit meekrijgen?’ vroeg Harm verwonderd toen hij de drie fietsen zag. Hier hadden ze niet aan gedacht. Hoe kregen ze al die spullen naar huis? Gelukkig was Harm een erg vriendelijke man, hij zei dat hij ervoor zorgde gratis dat alles bij de boerderij afgeleverd internet versie bestellen zou worden. [email protected]

Na twee dikke kussen van Blauw en Rood, ging het drietal weer terug naar de boerderij. Het was inmiddels vijf uur in de middag. Bij de boerderij stond vader Damega met zijn tractor te wachten. ‘Skoipetaid, Mick!’ (Lees: schapentijd). Aarzelend nam Mick afscheid van de meiden. Na een verlegen knipoog naar Rood stapte hij vlug bij zijn vader in de tractor. Toet toet! Snel verdween de tractor uit het zicht. ‘Zo,’ zei Blauw vermoeid, ‘wat een dag.’ 71

Rood zei niets, ze keek speurend het erf over. Waar was Kaki? Ze hadden hun zus al een tijdje niet meer gezien… Plotseling was er beweging bij de schuur. Snuitje en Guitje! Ze huppelden het erf op en daar was Kaki ineens ook. Ze droeg glunderend een grote schaal met pannenkoeken. ‘Kijk eens!’ riep ze trots. ‘Zelf gebakken! En voor Snuitje en Guitje heb ik een worteltjespannenkoek gemaakt.’ Ze haalden borden, bestek en stroop en zochten snel een gratis internet versie bestellen schaduwrijk plekje onder de bomen. De pannenkoeken [email protected] van Kaki smaakten super, na een kwartier was de schaal leeg. ‘Weet je wat?’ zei Blauw opeens, ‘ik heb zomaar zin in een feestje. Kunnen we weer eens dansen.’ Dat is waar ook, dacht Rood. Door alle drukte met de konijnen en de huisjes waren ze helemaal vergeten om een avond te gaan dansen. Ieder zomervakantie maakten ze een soort dansvloer in de midden van de schuur. Van pappa hadden ze een oude CD speler gekregen met grote geluidboxen en een discolamp. Dat was nog uit de tijd, toen papa DJ was. 72

De boerderij was een heerlijke plek voor harde muziek. Buren waren er niet, dus het geluid kon op 10. Meezingen, dansen en gekke dingen doen, er was niets leukers tijdens de zomervakantie. ‘Meiden,‘ zei ze, ‘als de huisjes klaar zijn, geven we een groot dansfeest. Goed?’ Blauw en Kaki knikten. Ze waren ineens doodop, ze konden geen pap meer zeggen en sloegen die avond de afwas een keertje over. Vroeger dan anders lag het drietal in bed, vooral Rood sliep die nacht als een roos. gratis internet versie bestellen [email protected]

73

MODDERBAD De volgende morgen ging al vroeg de telefoon. Blauw schrok wakker. ‘Hallo, met Blauw?’ ‘Ja lieverd, met je moeder,’ klonk het gehaast. ‘We proberen jullie al een paar dagen te bellen, maar er wordt niet opgenomen. Is alles goed met jullie?’ ‘Ja hoor mama, alles is goed met ons. We zijn iedere dag aan het werk in het bos. En we gaan ook wel eens naar het dorp.’ ‘Naar het bos?’ vroeg moeder ongerust.. Vlug vertelde Blauw van de huisjes in het Ambachtbos. ‘En jullie,’ vroeg ze,gratis ‘hoe internet is het bijversie jullie?’ bestellen ‘Goed hoor, we zijn op de terugweg,’ antwoordde [email protected] moeder. ‘Wanneer we thuiskomen, weten we nog niet precies. Dat horen jullie nog. En… ‘ Er klonk een knal, en de verbinding werd verbroken. Aarzelend legde Blauw de hoorn neer. Rood en Kaki stonden nu naast haar. ‘Je ben vergeten de groeten te doen,’ zei Rood. ‘Nee hoor,’ zei Blauw, ‘de verbinding werd plotseling verbroken. Hopelijk belt mama nog even terug.’ Ze bleven wachten, maar de telefoon ging niet meer. ‘Ik hoorde een knal,’ zei Blauw. ‘Er zal toch niets gebeurd zijn?’ Somber staarden de zusjes voor zich uit. 74

‘Wel nee,’ zei Rood toen, ‘papa en mama kunnen heus wel op zichzelf passen. Kom meiden, ik vond weer een briefje in de keuken. Iemand heeft verse broodjes gebracht.’ ‘Echt waar?’ vroeg Kaki. ‘Ja, maar de afwas van gisteren staat er nog. Die moesten we volgens het briefje zelf maar doen. Welterusten stond er onder’ Snel kleedden de meiden zich aan, ze deden de afwas en aten er een vers broodje bij. Toen ze buiten kwamen, stonden twee schommelstoelen en andere spullengratis op het erf. Harm was langs geweest! internet versie bestellen Ze hadden hem niet eens gehoord. [email protected] ‘Die zijn mooi!’ zei Kaki, ze had de meubeltjes natuurlijk nog niet gezien. ‘Guitje en Snuitje mogen ze nog niet zien, hoor, het moet een verrassing blijven.’ Vlug verstopten ze de meubeltje onder het afdak naast de schuur. Plotseling kwam er een rode tractor het boerenerf oprijden. Het was vader Damega, met een veewagen vol met schapen. Mick was er vandaag niet bij. Jammer, dacht Rood. Toch was ze snel over haar teleurstelling heen. Haar vriendje mocht een dagje met dierendokter Jan mee langs andere boerderijen. 75

De dierendokter wist dat Mick later ook zieke dieren beter wilde maken, dus af en toe mocht hij mee. Nu hielpen de meiden met het lossen van de schapen. Ze deden het goed, vond vader Damega, al gauw liepen alle schapen te happen in het verse zomergras. ‘Bedankt, moiden,’ riep hij gehaast. Hij startte de tractor en racete naar huis, hij had het erg druk vandaag. Toen de meisje even later langs het afdak liepen, schrokken ze zich een hoedje. De meubeltjes stonden er niet meer! Alles was weg! Ze begonnen te zoeken, maar waar ze ook keken, ze vonden de meubeltjes gratisniet. internet versie bestellen ‘Meiden, dit is een ramp!’ schreeuwde Blauw in paniek, ‘onze meubels [email protected] gestolen!’ Droevig keken ze elkaar aan. ‘Arme Guitje en Snuitje,’ zei Kaki. ‘Zulke leuke meubeltje vinden we nooit meer. Het enige dat we voor ze hebben, zijn gordijntjes. Ik vond een paar hele mooie en ook nog een vloerkleedje.’ Blauw begon te zuchten. Nijdig speurde ze over de weilanden. ‘Laten we maar naar de huisjes gaan,’ zei Rood. Zwijgend liepen ze even later het Ambachtbos in. Guitje en Snuitje zaten weer in de kruiwagen. Ze keken vrolijk over de rand en hoopten snel de huisjes weer te 76

zien. Ze passeerden de plek waar de mannen gisteren met palen bezig waren. De palen stonden nu in de grond. Er was een groot bord tegenaan getimmerd. Er waren letters opgeschilderd. Omdat Blauw het beste kon lezen, begon zij als eerste. “Binnenkort komt hier een groot modderbad” las ze hardop. ‘Een modderbad?’ vroeg Kaki verbaasd, ‘wat heeft dat te betekenen? Komt hier soms een zwembad voor varkens?’ ‘Nee joh,’ zei Blauw, ‘hier komt modder uit de sloten van de stad. Daar kunnen deinternet kinderen niet meer in de sloot gratis versie bestellen zwemmen door alle modder en die modder gaan ze nu [email protected] hier heenbrengen.’ ‘Waarom?’ zei Kaki bits. ‘Het is hier veel te mooi voor al die modder uit de stad.’ ‘Kijk eens!’ riep Rood verschrikt. Ze wees naar een tekening op het bord. Nieuwsgierig kwamen Blauw en Kaki dichterbij. Zagen ze dat goed? Het modderbad kwam precies op de plek waar nu de kleine huisjes stonden! Kaki werd woedend. Ze voelde tranen en barstte in snikken uit. Ook Blauw en Rood stonden er beteuterd bij. 77

Wat een rotdag! Eerst de meubeltjes weg, en nu dit! Guitje en Snuitje keken stilletjes toe. Ze begrepen helemaal niets van de tranen van Kaki. En ook niet waarom ze zo lang bij dat bord bleven. Ze gingen liever verder met het werk bij de huisjes. Kaki knielde naast de kruiwagen. Verdrietig legde ze de konijnen uit wat erop het bord stond. En dat hun opgeknapte huisjes straks vol modder kwamen staan. Vieze modder uit de sloten van de stad. Droevig lieten Guitje en Snuitje hun oren hangen. In de verte, op de gratis weg langs deversie stad, zagen de meiden internet nu grote vrachtwagens bestellen rijden, er klotste zwarte drab uit. [email protected] Bedroefd liepen de meiden naar de huisjes. Was al hun werk voor niet geweest? Rood ontdekte weer een briefje. Het hing naast de deur van het verste huisje. Ze las: Wees niet zo droevig. De meubels heb ik in het huisje gezet. De rest komt ook wel goed. Welterusten. ‘Meiden, kom eens gauw!’ Vlug duwde Rood de deur open en loerde naar binnen. 78

Daar stonden ze… de schommelstoelen! Keurig naast het tafeltje uit de oude spullenschuur. De meiden waren opgelucht. Ze waren blij dat de meubeltjes niet gestolen waren, maar een vreugdedans kon er vandaag niet af. De huisjes zouden binnenkort vol met modder staan. Wat had je dan aan mooie meubels? Boos en teleurgesteld slenterden ze naar de boerderij terug. Ze liepen met een grote boog om het stomme bord met die vreselijke tekening. Ook in de kruiwagen was het deze keer erg stil. Waar moeten we nu heen? gratisdachten internetGuitje versieen Snuitje. bestellen [email protected]

79

HOOG BEZOEK Teruggekomen op de boerderij, schrokken de meiden een beetje. Er liep een deftige meneer op het erf. Hij droeg een zwart kostuum en leek iemand te zoeken. Dapper gingen de meiden eropaf. Ze wilden weten wat die meneer kwam doen. Misschien wist hij iets van de modder. ‘Jullie zijn zeker Blauw, Rood en Kaki?’ zei de meneer toen hij het drietal zag. ‘Ik hoorde van boswachter Oud, dat twee van jullie op het wandelpad hebben gefietst. Dat hoort niet.’ gratis internet versie bestellen Blauw en Rood kregen een kleur. Wie was deze meneer? [email protected] Van de politie? Kregen ze nu toch nog een bekeuring? ‘Ik zal mij even voorstellen,’ zei de meneer toen. ‘Ik ben burgemeester Van Neelissen, de burgemeester van ons mooie dorp.’ De burgemeester? schrok Blauw. Wat deed de burgemeester op de boerderij van Ome Piet? Kaki was echter nog zo boos van alles wat ze vanmiddag hadden meegemaakt, dat ze nijdig met haar handen over elkaar voor de burgemeester ging staan. ‘Het komt goed uit dat u hier bent, meneer de burgemeester! Wij komen net uit het Ambachtbos 80

en daar gaan ze allemaal modder uit de stad naar toe brengen.’ Burgemeester Van Neelissen lachte vriendelijk en zei: ‘Daar kom ik voor, Kaki. Zullen we ergens gaan zitten?’ Even later zaten ze met de burgemeester onder een boom op het erf en dronken limonade. De burgemeester legde uit dat iemand naar het gemeentehuis had gebeld. Zijn secretaresse kon niet vertellen wie, want de persoon aan de telefoon klonk slaperig en noemde geen naam.versie gratis internet bestellen [email protected]

“Blauw Rood Kaki, boerderij Ome Piet,” had ze horen zeggen. En… “Ambachtbos, huisjes, modder, HELP!” ‘Ik ben meteen gekomen,’ zei de burgemeester, ‘want als iemand HELP roept is hij in nood en dan moet ik er als burgemeester zijn.’ De meiden knikten. Gauw legde Blauw uit wat er aan de hand was. De mooie oude huisjes waren in gevaar. En de arme bewoners, waar moesten ze naartoe? ‘Goed dat ik het weet,’ zei de burgemeester. ‘Ik ga erover nadenken. Misschien kan ik jullie helpen.’ Hij bedankte voor het lekkere glas limonade, stapte in 81


82

zijn auto en reed het erf af. De rest van de dag zat de drieling te denken aan het modderbad en de huisjes. Misschien konden ze zelf een oplossing bedenken? ‘Laten we de huisjes op hoge palen zetten!’ riep Rood opeens. Blauw zuchtte. ‘Nee joh, dat kan toch niet. Het zijn konijnen, hoor, geen vogels.’ Kaki dacht er aan om een hoge dijk om de huisjes aan te leggen. Of een hele diepe sloot zodat de vrachtwagens er niet door konden. gratis internet versie bestellen Heel veel goede en slechte ideeën werden genoemd, [email protected] tot opeens Guitje en Snuitje kwamen aanhuppelen. Kaki zette de diertjes op tafel. ‘We weten het niet, vriendjes,’ zei ze bedroefd, ‘hoe moet dan nou met jullie?’ Opeens gingen de oortjes van Guitje rechtop staan. ‘Ik weet het, ik weet het, ik weet het!’ riep hij en huppelde blij over de tafel. Hij duwde per ongeluk de limonadebekers omver en kukelde zelf bijna over de rand. Gelukkig kon Kaki hem vastgrijpen, anders hadden ze nog een keer naar de dierendokter gekund. ‘Nou grapjas,’ zei Kaki een beetje streng, ‘vertel maar 83

eens wat je bedacht hebt.’ Guitje, die zelf ook nogal geschrokken was van de bijnaval van de tafel, zei: ‘Ik weet het, ik weet het! We gaan de huisjes daar weghalen en zetten ze hier neer, bij de boerderij. Dan zijn we altijd bij jullie.’ Kaki glunderde. Blauw en Rood, die niets van het gesprek verstaan hadden, vroegen wat er met Guitje aan de hand was. Kaki legde het uit en Blauw en Rood werden vrolijk. Ja, dit was de oplossing. ’s Avonds kregen gratis Kaki, internet Blauw en Rood toch weer last versie bestellen aan vader en moeder. van ongerustheid. Ze dachten [email protected] Ze hadden niet teruggebeld nadat de verbinding was verbroken. Hopelijk had het niets te betekenen, en ging het goed met ze. ‘Lekker slapen meiden,’ zei Blauw tenslotte.

84

GOEDE DOEL De volgende morgen werd Blauw als eerste wakker. Ze hoorde de haan en toen… ver weg…de loeiende sirenes van brandweerauto’s. Zachtjes liep ze naar de keuken, ze wilde haar zusjes niet wakker maken en het was nog te vroeg om naar de bakker te gaan. Ze besloot eerst wat op te ruimen en daarna rustig naar het dorp te fietsen. Toen ze een half uur later op de polderweg fietste, zag ze een dikke rookpluim boven het dorp. Ergens was brand, maar waar…? gratis internet versie bestellen [email protected]

‘Goedemorgen schoonheid,’ zei bakker Ep toen Blauw de bakkerij inliep. Ze bloosde. ‘Hoi, bakker Ep,’ groette ze verlegen. ‘Wat is het hier rustig. Ben je alleen vandaag?’ Bakker Ep trok ineens een sip gezicht. ‘Een ramp, Blauw. Er is een zware brand aan het einde van het dorp. Bakker Ron helpt blussen, ik ben helemaal in mijn eentje.’ ‘Zal ik je helpen?’ vroeg Blauw spontaan. ‘Ik heb wel eens gezien hoe Bakker Ron de broodjes in de oven doet.’ Bakker Ep was blij met haar hulp, nu konden de broodjes 85

toch nog op tijd in de winkel liggen. Na een uurtje, toen de broodjes allemaal gebakken waren en de bakkersvrouw de winkel opendeed, was het tijd om weer naar de boerderij te gaan. Rood en Kaki zouden misschien ongerust worden. Bakker Ep stopte als dank nog een heerlijke krentenmik in haar fietsmand. ‘Zonder jouw hulp, had ik het vanmorgen echt niet gered. Doe de groeten aan je zussen.’ Toen Blauw weer over de polderweg fietste, zag ze dat de rookpluim gratis niet meer zo versie dik was. Gelukkig maar, internet bestellen dacht ze. [email protected]

Bij de boerderij liepen Rood en Kaki zenuwachtig over het erf. ‘Waar was je nou?’ riepen ze, toen Blauw aan kwam fietsen. ‘Kijk zussen, deze heb ik zelf met werken verdiend!’ Ze parkeerde de fiets naast de schuur en pakte de krentenmik uit de fietsmand. ‘Lekker!’ Toen vertelde ze van de brand en dat ze bakker Ep met broodjes bakken had geholpen. ‘Ik rammel!’ zei Kaki opeens en ze keek verlekkerd naar de krentenmik. Na het eten was het tijd om weer aan de slag te gaan. 86

Ze gingen de huisjes in Ambachtbos naar de boerderij verhuizen. ‘Laten we eerst nog even de burgemeester bellen,’ zei Rood, ‘misschien heeft hij iets bedacht.’ Een goed idee vonden de andere zussen en Blauw pakte de telefoon. ‘Met het gemeentehuis, u spreekt met Ben Steenman. Waarmee kan ik u helpen?’ Blauw vroeg naar de burgemeester. ‘De burgemeester is er op dit moment even niet,’ zei de man, ‘hij moest naar de brand, kunt u later terugbellen?’ Blauw knikte. ‘Goed,’ zeiinternet ze en versie legde de hoorn op zijn gratis bestellen plaats. [email protected] ‘Jeetje,’ zei Kaki, ‘als de burgemeester ook al naar die brand moet, dan is dat wel een belangrijke brand.’ De zussen knikten. Toen ze op weg wilden gaan naar het Ambachtbos, reed de brandweerauto met bakker Ron voorbij. Hij zwaaide en zag er moe uit. ‘Ze hebben nieuw water gehaald uit het meer,’ zei Rood, ‘dat is vast en zeker voor de volgende brand.’ ‘Kom op, zussen, naar het bos!’ beval Blauw. Maar Rood bleef staan, ze zag over de polderweg een auto in de richting van de boerderij rijden. Ze herkende de auto, 87

het was de auto van de burgemeester. Hij stopte aan de kant van de weg en stapte uit. Hij had gewone kleren aan en zijn haren waren niet gekamd. ‘Goedemorgen burgemeester,’ riep Rood meteen, ‘heeft u met mijnheer Steenman van het gemeentehuis gesproken?’ ‘Nee, nee, meiden! Er is vanmorgen iets ergs gebeurt, een ramp voor het dorp, vreselijk, vreselijk.’ Nieuwsgierig liepen de meisjes hem tegemoet.. ‘Kennen jullie Dorpshuis de Geit?’ vroeg de burgemeester. Rood, Blauw en Kaki knikten. De burgemeestergratis zuchtte. ‘De versie hele boel is verbrand. internet Alles is weg, vreselijk.’ bestellen [email protected]

Kaki vond het wel een beetje zielig voor de burgemeester en bood hem een glas limonade aan. Ze liepen naar de tuinbanken voor de boerderij en gingen zitten. ‘Dorpshuis de Geit is erg belangrijk voor ons dorp,’ vertelde de burgemeester. ‘De zangvereniging, de schietclub, de sjoelclub en nog veel meer verenigingen hebben nu geen plek meer.’ ‘De sjoelclub?’ vroeg Kaki. ‘Maar die hebben deze zaterdag toch een grote wedstrijd?’ ‘Dat klopt,’ zei de burgemeester, ‘uit het hele land komen 88

mensen naar ons dorp om hier sjoelkampioen te worden. We kunnen ze niet opbellen, wat de adressenlijsten van de deelnemers zijn ook verbrand.’ Even bleef het stil. Bijna tegelijk namen ze aller vier een slokje van hun limonade. Ineens zei de burgemeester: ‘Maar jullie kunnen mij helpen.’ ‘Hoe dan?’ vroeg Blauw verbaasd. De burgemeester glimlachte. ‘Toen ik hier deze week was, zag ik dat jullie logeren in een enorme schuur. Ik wil jullie vragen of wij daar zolang gebruik van kunnen maken, totdat er een nieuw gratis internet versie dorpshuis is gebouwd.’ bestellen [email protected]

‘Leuk!’ riepen de meiden in koor. Ze hielden van actie op de boerderij. En ze wisten dat ze de Oude Jan er mee zouden helpen. Nu kon de sjoelwedstrijd gewoon doorgaan. Ze hadden zelf ook nog een vraag aan de burgemeester. ‘Wij willen de huisjes uit het Ambachtbos naar de boerderij verhuizen,’ zei Kaki, ‘dan komen ze niet in de modder te staan.’ Burgemeester Van Neelissen dacht na. Toen zei hij: ‘Zeer goed plan, ik ben trots op jullie. Ik zal ervoor zorgen dan Ben Steenman van het gemeentehuis jullie gaat 89

helpen. Ik ben alleen bang dat het veel geld gaat kosten om de verhuizing te betalen, heel veel geld.’ Hij stond op. ‘Ik ga, meiden, er wacht veel werk op het gemeentehuis.’ Hij ging hoogst persoonlijk alle verenigingen bellen om te vertellen dat ze nu terecht konden op de boerderij van Ome Piet. Al snel stond de telefoon in de schuur van de meiden roodgloeiend. ‘Wat fijn,’ zei iemand van de zangvereniging, ‘dat we bij jullie terecht kunnen.’ Ook Oude Jan belde op.internet Hij wasversie zeer blij met hun hulp, gratis bestellen want de sjoelwedstrijd was zaterdag al. [email protected] Hij vroeg of hij straks met zijn auto een paar sjoelbakken kon brengen. Harm van “De oude spullen schuur” had gelukkig nog wat extra sjoelbakken en ook bij de mensen thuis stonden er nog een paar. Door de brand waren alle sjoelbakken van de club verbrand. Na een tijdje reed Oude Jan met zijn autootje het erf op en omdat de deuren van de grote schuur openstonden, tufte hij zo naar binnen. De meiden hielpen hem met het uitladen en Oude Jan vroeg hoe hun vakantie was. ‘Niet goed,’ zei Kaki, ze begon een beetje te huilen. 90

‘Meidje, meidje,’ suste Oude Jan verwonderd, ‘waarom ga je nu huilen?’ Blauw legde uit dat ze hadden gehoord dat er een modderbad komt op de plek van de ambachtshuisjes in het bos. En in die huisjes wilden nu net de konijnen gaan wonen. En de huisjes verplaatsen naar de boerderij zou wel kunnen, maar ze hadden er geen geld voor. ‘Misschien kan ik jullie helpen,’ zei de Oude Jan. ‘We doen ieder jaar “Ik sjoel voor een goed doel” en voor dit jaar hebben we nog geen goed doel. We gaan geld inzamelen voor jullie huisjes.’ gratis internet versie bestellen [email protected]

Opeens ging de telefoon. Rood nam op. Het was hun vader! Eindelijk. ‘Papa, hoe is het met jullie? ‘Met mij en je moeder is het goed,’ antwoordde vader. ‘Maar tijdens het laatste telefoongesprek van moeder gebeurde er iets ergs. De aarde begon te trillen. We voelden schokken en heel veel huizen storten hier in. Het was een aardbeving. De telefooncel waarin moeder stond te bellen, viel om. Ze had een paar schrammen en een bult op haar hoofd.’ ‘Vreselijk,’ zei Rood. ‘Ja,’ zei haar vader, ‘we moeten de mensen hier helpen, 91

ze hebben helemaal niets meer. Zouden jullie in het dorp geld willen inzamelen? O, ik hoor een piep… ik moet stoppen, Rood! Mijn geld is op. Kusjes van mij en jullie moeder. Tot gauw.’ Rood legde de telefoon neer. ‘Jeetje! Een aardbeving.’ Gauw vertelde ze aan Blauw en Kaki wat hun ouders was overkomen en dat haar vader vroeg of ze geld wilden inzamelen voor de slachtoffers van de aardbeving. ‘Weet je wat,’ zei Oude Jan, die had meegeluisterd. ‘Dan sjoelen we voor twee doelen. Voor de huisjes en voor de mensen van de aardbeving.’ gratis internet versie bestellen [email protected]

92

DE WEDSTRIJD Eindelijk was het zaterdag, de dag van de grote sjoelwedstrijd. Door alle drukte waren de meiden bijna vergeten dat het meteen ook de laatste dag van de vakantie was! Morgen gingen ze weer naar huis…tenminste als vader en moeder op tijd terugwaren. Er was de afgelopen dagen hard gewerkt om de boerenschuur om te bouwen tot sjoelschuur, maar het was gelukt. Alles zag er mooi versierd uit, overal hingen vlaggen, slingers en ballonnen. De sjoelbakken stonden klaar,versie de bakker en ijsboer gratis internet bestellen en in het midden van waren al druk aan het verkopen de schuur [email protected] de meiden een kleine dansvloer gemaakt met een podium. De burgemeester was er ook, hij wenkte Rood, Blauw en Kaki en zei: ‘Meiden, wat hebben jullie het leuk gemaakt, mijn complimenten. Straks heeft Ben Steenman van het gemeentehuis een verrassing voor jullie.’ De drie zusjes keken elkaar aan. Kregen ze ook nog een verrassing? De dag was al zo mooi. ‘Goedemorgen allemaal, kan ik hier mijn spulletjes neerzetten?’ Bij de ingang van de schuur stond een 93

nieuwe bezoeker. De burgemeester herkende de man onmiddellijk. Het was Mart Nees van de Ambachtbode, de plaatselijke krant. Hij gaf de burgemeester een hand, en daarna Rood, Blauw en Kaki. ‘We vonden dit zo’n leuk initiatief, we zijn hier de hele dag. Morgen brengen we een extra editie uit die gratis is te verkrijgen bij de winkels in het dorp.’ Hij pakte zijn notitieblokje en begon te schrijven. ‘Let voor de rest van de dag maar niet op mij, hoor, ik red me wel’. Rond twaalf uur gratis hadden alle versie wedstrijdsjoelers zich internet bestellen gemeld en begon de burgemeester aan zijn speech. [email protected] Met zijn mooie, maar zware ketting om heette hij iedereen welkom, speciaal de mensen die van ver waren gekomen. ‘Ik bedank Oude Jan voor de vele sjoelbakken die hij heeft weten te krijgen. En ook Blauw, Rood en Kaki voor alles wat ze voor ons gedaan hebben. Applaus!’ Iedereen ging staan en klapte zo hard, dat de oren van de meiden er even zeer van deden. De wedstrijd begon, Blauw, Rood en Kaki deden ook mee. Ze vonden het wel jammer dat Mick er niet bij kon zijn. Rood had hem gisteravond nog gebeld, maar Mick zei dat hij vandaag iets belangrijks had te doen. 94

Hij vertelde niet wat. Tak tak! klonken de sjoelschijven. Het ging er fel aan toe. Om half twee was er een pauze, waarbij iedereen zich te goed deed aan de lekkere broodjes en taartjes die bakker Ron en bakker Ep verkochten. De helft van het geld was voor het goede doel. En omdat het zo warm was, gingen ook de ijsco’s van de ijsboer er wel in. Ook de ijsboer deed mee aan het goede doel. Even later was de pauze voorbij en ging de wedstrijd verder. gratis internet versie bestellen Bij Blauw lukte het sjoelen niet zo goed; Rood dacht [email protected] alleen maar aan Mick en Kaki snapte niets van het spel. Ze gooide overal maar wat in. Voor de meiden was meedoen belangrijker dan winnen, dus erg druk maakten ze zich niet. Ze waren vooral nieuwsgierig naar de verrassing van de burgemeester. Halverwege de middag was de laatste sjoelsteen gegooid en werd het tijd om de winnaar van de wedstrijd bekend te maken. De burgemeester liep weer naar het podium en vroeg om stilte. ‘Beste mensen, ik sta hier op dit podium voor twee 95

dingen,’ begon hij. ‘Op de eerste plaats voor de prijswinnaar en op de tweede plaats voor een verrassing.’ ‘Hoera!’ zei Kaki een beetje hard, ‘een verrassing!’ Alle mensen keken in haar richting. Oeps! Kaki schrok ervan, beschaamd deed ze een hand voor haar mond. Blauw gaf haar een por in haar zij en siste: ‘Stil!’ De burgemeester glimlachte en maakte de winnaars bekend. De hoofdprijzen bleven op het dorp, want de 3e prijs was voor Harm van “De oude spullen schuur”. Toen de burgemeester hem vroeg, hoe hij zo goed kon gooien met één arm, zeigratis hij lacherig: ‘Dat komt omdat die internet versie bestellen andere niet in de weg zit.’ [email protected] De mensen in de zaal moesten er hartelijk om lachen. De burgemeester ging verder: ‘De tweede prijs, dames en heren! Het is mij een eer deze uit te reiken aan een dame, ze heet…Kaki!’ Kaki begon te blozen. Ze werd helemaal warm van binnen en snapte er niets van. Hoe kon zij nu de tweede prijs gehaald hebben? Haar stenen zaten helemaal niet in de hoogste score. Ze had in ieder vakje gewoon evenveel stenen gegooid. ‘Beste Kaki,’ zei de burgemeester, ‘jij dacht dat je heel slecht gegooid had, omdat de stenen niet in het hoogste vakje zaten. Maar dat is juist goed: als er in ieder vakje evenveel stenen zitten, win je veel punten.’ 96

Die Kaki. Verlegen nam ze de prijs in ontvangst, alle mensen klapten en Oude Jan glimlachte. En toen kwam de eerste prijs…wie zou die gewonnen hebben? ‘Stilte in de zaal graag,’ sprak de burgemeester plechtig. ‘De eerste prijs is gewonnen door… ‘ De burgemeester hield in en keek op zijn briefje. Het werd nu doodstil in de schuur. ‘De eerste prijs is gewonnen door …. Oude Jan!’ Een groot applaus klonk op in de schuur. Het was hem weer gelukt! gratis internet versie bestellen Hij stapte uit het publiek naar voren en klom het [email protected]

podium op. De burgemeester feliciteerde en reikte hem de eerste prijs. Oude Jan glunderde, door de brand was het dit jaar extra spannend voor hem geweest. ‘Beste mensen,’ zei hij, ‘ik wil nog even wat zeggen. Jullie weten dat wij enorm veel te danken hebben aan Blauw, Rood en Kaki. Ik wil ze daarom graag even op het podium.’ Aarzelend kwamen Rood, Blauw en Kaki naar voren. Op het podium staan, was altijd een beetje eng met zoveel mensen die naar je keken. ‘Beste meiden,’ zei Oude Jan, ‘ik wil…’ Plotseling werd hij onderbroken door een luid getoet. 97

TOET! klonk het op het erf. Door de openstaande deuren van de schuur zagen de meiden een tractor en een huifkar van de weg het erf oprijden. Vader en moeder! Ze waren thuis! Meteen sprongen de meiden van het podium, zo hard ze konden renden ze naar hun ouders. Wat een verrassing! Tranen, tranen en nog eens tranen. O, wat was het heerlijk hun ouders weer te zien. Knuffelend trok de drieling hun vader en moeder naar het podium. Oudegratis Jan gaf vader een hand, ze kenden internet versie elkaar nog van vroeger.bestellen Moeder kreeg [email protected] dikke kus en Oude Jan vervolgde zijn toespraak. ‘Dames en heren, na deze kleine onderbreking kunnen we weer verder, we hebben namelijk nog een verrassing. Ik geef het woord aan de burgemeester.’ ‘HALLO!’ riep opeens een stem, ergens in de schuur. Het was de Oude Willem, zagen de meiden. Ze hadden hem vandaag gemist. Hij liep de schuur in en zwaaide naar Oude Jan op het podium. ‘We zijn er, hoor!’ Oude Willem draaide zich half om en wees naar buiten. ‘Kom maar eens gauw, meiden! Maar niet op het ijs…’

98

Weer sprongen Rood, Blauw en Kaki van het podium en weer holden ze de schuur uit. Wauw! Op het erf van de boerderij van Ome Piet stond een reusachtige kraanwagen. Achter de kraanwagen stond een rode tractor met een platte kar. En op de platte kar stonden…de huisjes uit het Ambachtbos! Joepie! De deur van de tractor zwaaide open en daar was Mick. De man achter het stuur van de tractor was vader Damega. Verderop liep boswachter Oudversie met nog iemand (het gratis internet bestellen bleek later Ben Steenman van het gemeentehuis, [email protected] ze hadden allemaal geholpen om de huisjes naar de boerderij te verhuizen). De kraanmachinist startte de motor. Een voor een zette hij de huisjes op een mooie plek naast de boerderij. Dolgelukkig keken Kaki en Blauw toe, iets verder stonden Rood en Mick. Ze keken elkaar aan en Rood fluisterde: ‘Mick, je bent geweldig!’ ‘Dames en heren,’ klonk het hard door de luidsprekers. ‘Mag ik voor de laatste keer nog een keer uw aandacht!’ Het was de burgemeester, hij stond in zijn eentje op het podium en wilde zijn verhaal afmaken. Nieuwsgierig 99

liep iedereen de schuur weer in. ‘De actie IK SJOEL VOOR EEN GOED DOEL is een groot succes,’ zei de burgemeester. ‘Het bedrag dat tot nu toe is opgehaald, wil ik bij deze overhandigen aan de meiden.’ Plof! Met een klap zette iemand een kist vol munten en geldbiljetten op de rand van het podium. Een klein deel van het geld was nodig voor de verhuizing van de huisjes uit het Ambachtbos, de rest was voor de mensen van de aardbeving. Het bleek best veel geld. Omdat boswachter ook een klein beetje gratisOud internet versie bestellen politieagent was vond de burgemeester het veiliger als [email protected] de boswachter en Ben Steenman het geld eerst naar de bank brachten. Een goed idee, vonden de meiden, want zoveel geld in een kist vonden ze zelf ook wel eng. ‘Dit is de mooiste dag van de vakantie,’ zei Blauw. Kaki en Rood waren het helemaal met haar eens. Ze waren blij, omdat de sjoelclub was geholpen, blij omdat de huisjes nu op de boerderij stonden en blij dat ze wat konden doen voor de mensen van de aardbeving. En blij dat vader en moeder veilig terugwaren. Wat was het toch fijn om een jonge meid te zijn en al 100

deze goede dingen te kunnen doen. Toen had vader nog een kleine verrassing. Hij zorgde die avond voor een gezellige barbecue en iedereen die wilde mocht blijven. Voor een echt discofeest had hij de Pasta-show ingehuurd, met DJ Van Staveren, dé populaire DJ van de radio! Zo konden de meiden nog even napraten met alle mensen waarmee ze deze vakantie een avontuur hadden beleefd en natuurlijk lekker swingen op de disco muziek. gratis internet versie bestellen Alleen Kaki had geen tijd, ze ging naar Guitje en Snuitje [email protected]

en haalde ze uit hun doos. Alle drukte die dag was niets voor de konijnen, die waren lekker in hun doos gaan liggen.

Met z’n drieën gingen ze de huisjes opnieuw verkennen en er werd flink wat bijgekletst over alle avonturen die ze in de vakantie beleefd hadden. Ook Mart Nees, de man van de krant, moest op tijd naar huis. Er moest nog een krant gedrukt worden en hij had op de valreep nog een laatste nieuwtje gehoord over de nieuwe school van Mick. Dat kwam dus ook in de krant. 101

En Ome Piet? Die hadden ze de hele dag nog niet gezien. Zoals gewoonlijk lag hij weer te slapen. Welterusten, ome Piet.


102



gratis internet versie bestellen

Recommend Documents