Geduld en gebeden voor de grote offers van de martelaren van Lahore Samenvatting van de vrijdagpreek gehouden door Hazrat Mirza Masroor Ahmadaba, Hoofd van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap, op 4 juni 2010 NB: Het Alislam Team neemt de volledige verantwoordelijkheid op zich voor fouten of miscommunicatie in deze samenvatting van de vrijdagpreek
Hazur reciteerde verzen 31 tot 33 van Soera Ha Miem Sajdah, waarvan de vertaling als volgt luidt: Voorzeker zij, die zeggen: "Onze Heer is Allah," en daarin standvastig blijven, op hen zullen de engelen nederdalen: Vreest niet, noch treurt; maar verheugt u over het paradijs dat u wordt beloofd. Wij zijn uw vrienden in dit leven en in het Hiernamaals. Daarin zult gij alles krijgen wat uw ziel zal wensen, en daarna zult gij alles hebben waarom gij vraagt. Als onthaal van de Vergevensgezinde, de Genadevolle (41:31-33). Hazur zei dat hij elke dag duizenden brieven ontvangt waarin hem verzocht wordt voor gebed voor zieken, voor geliefden, brieven waarin Hazur verteld wordt over de vreugde van huwelijken, brieven waarin hem verzocht wordt voor gebeden voor het vinden van een huwelijkspartner, brieven waarin men vraagt om gebeden voor werk, voor zaken of voor problemen die daarmee te maken hebben, brieven waarin verzocht wordt om gebeden voor examens, kortom vele onderwerpen. Vorige week echter, ontving Hazur duizenden brieven meer, die over de offers van de shaheeds van Lahore gingen. Er werd uitdrukking gegeven aan verdriet, pijn en woede, maar de woede zette zich al snel om in geduld en gebeden. Niemand dacht aan hun eigen problemen. Deze brieven kwamen uit Pakistan, India, Australië en het eiland, Europa, Amerika en Afrika. Dit waren niet alleen de emoties van de Ahmadi's van Pakistaanse afkomst. Integendeel, mensen van iedere etniciteit die de Bai'at aan de Beloofde Messiasa hebben afgelegd, hebben hun bezorgdheid geuit, alsof het hun nauwe bloedverwanten waren die slachtoffer van de wreedheden zijn geworden. Maar degenen wiens nauwe verwanten vermoord zijn, hebben Hazur in hun brieven getroost over het martelaarschap van hun zonen, vaders, broers en echtgenoten. Dit toont groot geduld en standvastigheid. Hazur heeft als blijk van medeleven persoonlijk alle familieleden van de martelaren opgebeld. Hazur zei dat hij ervan op de hoogte gesteld wil worden als hij iemand heeft overgeslagen. Binnen elk gezin dat Hazur opbelde, vond hij kinderen, echtgenoten, moeders en vaders die zich aan de wil van God hadden overgegeven. Hazur zei dat brieven ware emoties kunnen verschuilen, maar dat hij via de telefoon hun resolute stemmen hoorde die in het licht van het bevel van de Heilige Koran uitdrukten: ...Voorzeker, wij zijn van Allah en tot Hem zullen wij wederkeren (2:157). Hazur zei dat zij dit volkomen bewust zeiden en met volledig besef van het verkrijgen van de gunst van God. Een of twee offers waren niets voor hen, zij waren bereid om de laatste druppels van hun bloed aan de gemeenschap van de Beloofde Messiasa te geven, want vandaag is het alleen hun bloed die de positie van de Heilige Profeet als Khatumun Nabiyeen en hoofd van alle profetens zal aanduiden. Zij zijn degenen die het voorbeeld van de eerste bekeerden doen herleven, zij houden het grote voorbeeld van de metgezellenr in het oog. Hazur zei dat na het lezen van al deze brieven, hij niet in staat is om zijn eigen gevoelens te uiten. Zij hebben echter tot gevolg dat zijn geloof dat deze meest geliefde mensen door God aan de Beloofde Messiasa geschonken zijn om zijn hoge doelstellingen te bereiken, verder versterkt. Dit zijn de bijzondere
1
mensen die geduldig en standvastig zijn, van wie de overledenen ook voorbeeldig waren in standvastigheid toen zij hun God ontmoetten en op deze manier de vermelding in de Koran ondersteunden waar staat: En zegt niet van degenen, die voor Allah's zaak zijn gedood, dat zij dood zijn - neen, zij leven, maar gij bemerkt het niet (2:155). Zij toonden aan de wereld dat zij de gunst van God hebben gekregen, en ook dat zij een bron zijn die het geloof doet bloeien. Iedere druppel van hun vergoten bloed zal veel vruchten afwerpen. Engelen omhelsden hen en ze zullen niets gevoeld hebben toen ze hun leven gaven, hoe de kogels hen ook troffen of de scherven van de granaat hun raakten. Deze belichamingen van standvastigheid die hun leven voor hun geloof hebben opgeofferd, lagen urenlang gewond in hun eigen bloed en reciteerden Darood. Als een van hen pijn uitdrukte, zeiden de andere gewonden tegen hem: 'wees geduldig, mensen geven hun leven zonder enige reden, jij gaat jezelf opofferen voor een grote zaak.' En toen reciteerde dezelfde persoon Darood totdat hij zijn laatste adem uitblies en op deze manier had hij zijn belofte aan de Beloofde Messiasa vervuld. Hazur zei dat hij een video gezien heeft die door een gewonde gemaakt was, die heel ontroerend was. God heeft inderdaad opofferingen geëist van deze mensen, maar Zijn engelen gaven ze rust en zij wachtten geduldig zonder gekreun en in plaats daarvan waren ze aan het bidden. Een 19-jarige werd door meerdere kogels geraakt, maar hij bleef in dezelfde houding en bad. Als de politie op tijd was gekomen, hadden vele kostelijke levens gered kunnen worden, maar wat voor verwachtingen kan men hebben als het hele systeem gebrekkig is? Een jonge man ving een granaat van een terrorist, maar voordat hij deze terug kon gooien ontplofte deze. Daardoor heeft hij zijn eigen leven opgeofferd, maar vele anderen gered. Een bejaarde heeft ook zijn leven opgeofferd door naar de aanvallers te rennen en op deze manier zijn lichaam te gebruiken als schild tegen de kogels. Hazur zei dat de generaal inspecteur van de politie heel trots is dat zij twee terroristen gevangen hebben genomen. Dit is wat er gebeurt als het hele systeem van top tot teen oneerlijk is. Het waren echter onze eigen mensen die de twee terroristen gevangen hadden genomen. Een van hen werd gevangen gehouden door een jongeman die tenger van bouw was, maar vol van geloof. Hij hield de terrorist met een hand op zijn nek vast en met de andere hand voorkwam hij dat de terrorist door middel van zijn riem zelfmoord zou plegen door zich te laten exploderen. Hazur zei dat de terroristen tieners en in de twintiger jaren waren en dat ze uit arme milieus kwamen. Vanwege hun armoede worden deze mensen van kinds af aan door criminelen gehersenspoeld en wordt hen als zij zelfmoord plegen valse hoop van het paradijs gegeven, terwijl men door een dergelijke dood het ongenoegen van God krijgt. Wij zien nooit dat de leiders van de terroristen hun eigen leven of hun kinderen opofferen. Het zijn de kinderen van arme mensen die hun leven hieraan verliezen. Hazur zei, terwijl de afdaling van engelen op de gewonden duidelijk te zien was, heeft God ook Zijn engelen op hen die hun dierbaren verloren hebben laten afdalen. Het is te danken aan hun geloof in de imam van de eeuw. God beveelt de engelen ze te troosten als ze bezig zijn met hun gebeden. Hazur zei dat hij in elk huis hetzelfde zag en zich verbaasde over het kaliber van de mensen die God aan de Beloofde Messiasa heeft gegeven, die allen een personificatie zijn van '...Ik klaag alleen over mijn zorg en verdriet tot Allah en ik weet van Allah, wat gij niet weet (12:87)’, en dit is inderdaad de glorie van een gelovige. God heeft de gelovigen eraan herinnerd geduldig te zijn: En zoekt hulp door geduld en gebed (2:46). Een dienaar van de Barmhartige God zal zich alleen aan God onderdanig maken en niet in opstand komen door het recht in eigen hand nemen. Hij schuift zijn emoties opzij door geduld en gebeden, en dan wordt hij een blijde
2
tijding waardig. God heeft voorspeld: En Wij zullen u een weinig beproeven door vrees, honger, verlies van bezittingen, levens en vruchten; maar verkondig blijde tijdingen aan de geduldigen (2:156). Hazur zei dat de verzen die hij aan het begin gereciteerd had, mensen noemen zoals de martelaren en mensen die hun levens leiden voor het verkrijgen van de gunst van God. Engelen steunen deze mensen. Het leven en de eigendommen van gelovigen zowel als hun eer worden aangevallen en soms lijkt het alsof de deuren naar de hulp van God aan alle kanten gesloten zijn. Als gelovigen tijdens dit soort beproevingen geduld en standvastigheid beoefenen, krijgen ze de genade van God en krijgen zij Zijn bescherming. Een deur naar welslagen wordt voor hun geopend en God toont hen wonderen. Standvastigheid is de voorwaarde hiervoor. Gezegend zijn de Ahmadi's van Lahore die standvastigheid getoond hebben, die zijn vertrokken alsmede degenen die zijn achtergebleven. God is trouw aan Zijn beloften, Hij zal al Zijn beloften vervullen. Momenteel is de rust van het hart een teken van de vervulling van Zijn beloften. De Beloofde Messiasa heeft gezegd dat engelen neerdalen op degenen die zeggen dat onze Heer Allah is en die standvastig zijn. God is hun vriend in deze wereld en in het Hiernamaals. Een uitstekende vorm van standvastigheid is als men overspoeld wordt door ongeluk vanuit alle richtingen en er geen zekerheid is. En als tijdens een beproeving, Allah zelfs geen troost toont door middel van dromen, enz. Als men geen lafheid toont en er geen vermindering in vastberadenheid en toewijding is en men zich op geen ander beroept voor ondersteuning, en in plaats daarvan stevig en vastberaden blijft en niet terugdeinst van het decreet van God en geen ongeduld of rusteloosheid toont totdat de beproeving voorbij is. Dit is de standvastigheid waardoor men God vindt en de geur die nog geroken kan worden uit het stof dat de Profeten, de waarachtige mensen en de martelaren hebben achtergelaten. Hazur zei dat vandaag het stof van onze martelaren ook deze geur afgeeft en het maakt ons geurig en het spoort ons aan geduldig te blijven. God is trouw aan zijn beloften, onze vastberadenheid moet niet wankelen vanwege een langdurige beproeving en geen woord van ondankbaarheid moet worden geuit. Hazur zei dat velen goede dromen over de martelaren van Lahore hebben gehad, en daarin hebben gezien dat zij in het paradijs waren en medailles ontvingen. Ons verdriet wordt alleen aan God uitgedrukt en wij moeten hierin niet verzwakken. Over de Ahmadi's van Lahore zei Hazur dat zij degenen zijn over wie de Beloofde Messiasa de volgende openbaring kreeg: 'Er zijn onze pure leden in Lahore' (Tadhkirah blz. 482)’. Hazur zei dat dit in eerbied is van hen en ze moeten proberen deze staande te houden en er is een enorme blijde tijding in dit verband. Gelukkig bent u, zei Hazur, dat de Beloofde Messiasa een blijde tijding aan u heeft gegeven. Hazur zei dat in zijn ogen het uitvoeren van deze aanvallen alleen tot het verlies van het leven van de vijand geleid heeft. Zij wensten vrees te creëren. Door hun aanval wilden ze de zwakke Ahmadi vervreemden en onrust onder de jeugd veroorzaken. Ze wisten niet dat dit de zonen zijn van moeders van wie de melk gevuld is met de belofte om leven, eigendom, tijd en kinderen op te offeren. Die zelf de wil hadden om hun loyaliteit te eren. De vijand had verondersteld dat de Ahmadi’s niet in staat zouden zijn om dit enorme verlies te dragen, en dat ze gewelddadige demonstraties zouden voeren, die de regering de kans zou geven om haar wil aan hen op te leggen. En door een dergelijke reactie aan de rest van de wereld te overdrijven zouden de Ahmadi’s onteerd worden. Wat ze niet wisten was dat Ahmadi’s diegenen zijn die proberen de hulp van God met geduld en gebed te krijgen, en die onder Zijn bescherming komen, die zich groeperen onder de vlag van Khilafat en dus nooit op een dergelijke manier zullen reageren. Hazur zei dat toen een dergelijke reactie niet volgde en
3
de buitenwereld bezorgdheid toonde en de media deze mensen blootstelden, maakten zij laat in de nacht ook hun medeleven bekend. Hazur zei dat het verbazingwekkend is dat ze nog steeds niet beseffen wat voor soort mensen Ahmadi’s zijn. Zelfs een geschiedenis van 120 jaar heeft hun ogen niet geopend dat deze mensen opstaan en zitten op aanwijzing van een Imam. Zij zijn de volgelingen van de Beloofde Messiasa, die kwam om de leer van zijn meester de Heilige Profeets te bevestigen; de leer die woestelingen getransformeerd heeft in rechtschapen mannen. Nu hebben we de toestand van het brute bestaan achter ons gelaten en willen we godvruchtige mensen zijn, hoe zouden we kunnen demonstreren en reageren op een gewelddadige manier? Wij zeiden: "Voorzeker, wij zijn van Allah en tot Hem zullen wij wederkeren" en lieten de zaak bij God en wij wachten op Zijn gebod. Behoudt uw wreedheid en geweld die u in de naam van God op het geliefde volk van God gepleegd heeft en waarmee u de massa’s terug lijkt te trekken naar de wreedheid van 1500 jaar geleden. Sommigen zeggen dat er geen behoefte is aan een hervormer, de Sharia van de Heilige Koran is voldoende. Handelen zij dan in overeenstemming met de Sharia? Hazur zei: 'U bent een falende poging aan het ondernemen om de naam van mijn meester, weldoener van de mensheid, de Heilige Profeets in diskrediet te brengen.’ Hazur zei dat op de Dag der Opstanding de ‘Kalima’ (verklaring van het islamitische geloof) ze zal grijpen, en elk van hen naar hun slechte einde zal gooien. Onze taak is om geduldig te zijn, niet alleen zijn de anderen verbaasd om onze standvastigheid ze neigen zelfs naar Ahmadiyyat en hebben de wens uitgedrukt om bai'at af te leggen. Zo heeft hun brutaliteit geresulteerd in zegeningen voor ons. Hazur zei dat hij had gedacht dat hij enkele incidenten zou vermelden, maar sommige zijn zo hartverscheurend dat Hazur vreesde dat hij overmand zou worden door emotie. Hazur vertelde er toch enkele: Een gelovige die bij de begrafenis aan het bidden was zei: 'Ik heb nog een zegen, ik ben nu vader van een martelaar geworden. Mijn vastberadenheid en moed zijn hoog.' Een Ahmadi werd meegedeeld dat zijn broer martelaar was en dat hij naar het ziekenhuis moest gaan. Zijn antwoord was, 'degene die is overleden is heengegaan. Ik zal hier blijven, Ahmadi broeders zouden mijn bloed donatie nodig kunnen hebben.' Een moeder zei: 'Ik heb mijn jonge zoon van mijn schoot op de schoot van God gelegd, hij was het vertrouwen van God'. Shad Sahib, onze gemartelde missionaris van Model Town, die de vrijdagpreek leverde op het moment van de aanval, bleef Durud en gebeden reciteren en zei ook hardop Allaho Akbar. Hij had al eerder op die dag tijdens Fajr Ahmadi martelaren genoemd. Ongeveer 200 Ahmadi’s schuilden onder de trap buiten. Een terrorist kwam tot aan de rand van de binnenplaats. Als hij buiten was gekomen, zouden de 200 Ahmadi’s niet levend zijn. Een 65-jarige Ahmadi liep naar hem toe en nam zijn kogels op de borst. De terroristische daad werd hierdoor vertraagd en als gevolg konden vele Ahmadi’s achteraf weglopen en in veiligheid komen. Toen het allemaal voorbij was en ze onder de trap vandaan kwamen, zagen ze vele martelaren op de trap liggen. Een Ahmadi die vanuit Japan op bezoek was, was bij de begrafenisdienst. Hij zegt dat deze begrafenis herinneringen aan de tijd van de Heilige Profeets in hem opriepen. Dit waren de voorbeelden van standvastigheid die moeilijk zijn om in woorden uit te drukken. Hij ontmoette een bejaarde en vroeg hem hoe hij de martelaar kende? Zijn antwoord was, 'hij was mijn zoon'. De verteller zegt dat zijn hart zonk, maar de vader van de martelaar zei: "Alhamdolillah, het was de wil van God". Overal waren vastberaden gezichten te zien. Een dame heeft verteld dat haar
4
jonge kinderen bij het vrijdaggebed waren, God heeft hen gered. Toen het incident op de TV te zien was kwamen de buurvrouwen van de dame naar haar toe en verwachtten haar huilend aan te treffen. Zij vertelde hen echter dat onze zaak bij God is. Ze vertelde dat ze niet bezorgd was over haar kinderen; iedereen in de moskee was haar familie. Als haar kinderen martelaar waren, zouden ze nabijheid tot God krijgen, als ze overleeft hadden, zouden ze ‘Ghazi’ (iemand die voor de islam in conflict is geweest) genoemd worden. Een moeder verloor haar enige zoon, haar andere kinderen zijn dochters, ze toonde extreem geduld en standvastigheid. Een Ahmadi uit Syrië was op bezoek en raakte in de moskee gewond. Hij vertelt dat hij nooit tevoren zoiets gezien heeft. Er was geen paniek, geen chaos, geen angst. Iedereen deed zijn taak instructies te gehoorzamen, zelfs tijdens het schieten. Hazur zei dat dit die mensen zijn, die moeders die de Beloofde Messiasa heeft doen ontstaan in zijn gemeenschap, die bijzondere voorbeelden tonen van het brengen van offers. Ze zijn niet alleen bezorgd over hun eigen kinderen, zij voelen pijn voor de gehele Djamaat. Hazur zei: 'O Ahmadi moeders, laat deze deugdzame, pure emoties nooit sterven. Zolang ze blijven bestaan, kan geen vijand ook maar enige schade aanrichten aan de Djamaat.’ Tijdens het verplaatsen van de kisten van de martelaren naar de ambulances merkte een jongeman op dat de laatste kist van zijn vader was. In plaats van met de kist in de ambulance mee te rijden, keerde hij terug naar zijn verplichtingen in de moskee. Hazur zei dat dit de bijzondere mensen van de Beloofde Messiasa zijn, die hun emoties alleen aan God tonen. Hazur zei dat er tal van andere incidenten zijn die op een later tijdstip allemaal gebundeld en opgeschreven zullen worden. Iedereen zegt dat terwijl de terroristen in de moskee waren, er geen gevoel van paniek was. Zolang ze nog in leven waren, gaven de Murabbi Sahib en de ambtsdragers instructies die werden opgevolgd. Ook daarna bleef iedereen georganiseerd. Een bejaarde bleef in neergeworpen houding. Hazur zei dat dit illustraties zijn van waar geloof. Hazur zei dat hij vele brieven heeft ontvangen met een verwijzing naar vers 24 van Soera Al Ahzab: Er zijn mensen onder de gelovigen die trouw gebleven zijn aan het verbond dat zij met Allah hebben gesloten. Er zijn enigen onder hen die hun eed hebben gehouden, en anderen die nog wachten en geenszins veranderd zijn (33:24). En deze mensen geven Hazur verzekering van hun eigen belofte en trouw. De vijand dacht dat hij ons zou verzwakken, dat hij onze kracht kon breken. Hij veronderstelde dat de stedelijke Ahmadi’s waarschijnlijk niet gelovig zouden zijn. Hij wist niet dat de Beloofde Messiasa de energie van het geloof in zijn gemeenschap heeft geplaatst. Ongetwijfeld zijn zij betrokken bij wereldse zaken, maar dat zijn niet hun doelstellingen, wanneer zij worden opgeroepen voor het geloof, staan ze altijd klaar. In plaats van gewelddadig te zijn, zijn zij de kampioenen van de mensheid. Hazur zei dat niet alle Ahmadi’s tot dezelfde natie behoren, echter, na aanvaarding van de Beloofde Messiasa offeren deze mensen hun leven op voor hun geloof op de wijze vermeld door God. Hazur zei dat God de Pakistaanse pers moge belonen voor hun nette weergave van de incidenten en moge Hij hun altijd de mogelijkheid geven om de waarheid naar voren te brengen en niet terug te keren naar hun oude manieren. Hazur zei dat veel landen een boodschap van medeleven gestuurd hebben, hier hebben enkele Kamerleden ook sympathie getoond. Moge God hen allen belonen. Zelfs leden van ‘Khatm e Nabuwat’ hebben gezegd dat dit een slechte daad was. Hazur merkte op, dat als dit zo is, hoe zit het dan met de haatdragende posters en spandoeken? Die geplaatst zijn onder de naamplaten van de rechters in de Hoge Raad? Wie
5
heeft die daar geplamuurd? Alleen zij roepen de dwazen op. Nu ze de rest van de wereld zien die zo veranderd is, willen ze ook meedoen. De echte reden voor deze gruweldaad is de rancune die de zogenaamde mullah tegen ons vertoont. De Minister van Justitie van Pakistan merkt alle kleine zaken op door naar de pers te gaan. Heeft hij nooit nagedacht over deze enorme wreedheid, de spandoeken, de posters? Moet hij geen actie ondernemen tegen deze mullahs, die aanzetten tot haat? Is zijn rechtvaardigheidsnorm beperkt tot zijn keuze? Ons verdriet en rauw is alleen voor God, we verwachten niets van hem. Hazur zei dat hij alleen wees op zijn normen. Inderdaad na elke beproeving neemt ons besef van onze offers voor God en de wil voor het verkrijgen van Zijn welbehagen toe. Mensen kunnen ons noch schaden, noch kunnen zij ons iets geven. Hazur zei dat er inderdaad veel terrorisme is in Pakistan, maar wanneer dit tegen de Ahmadi’s wordt begaan, wordt dit door het rechtssysteem beschermd. De daders van de aanslag in Mong [een gruweldaad gepleegd in een Ahmadi moskee een paar jaar geleden] lopen nog gewoon op straat rond. Ahmadi’s verwachten niets van deze mensen. Allah is onze Heer en Hij alleen is onze Helper. Hij zal ons blijven helpen. We verwachten in de toekomst niets goeds van hen, dus Ahmadi’s moeten alert blijven. We moeten de volgende gebeden reciteren: ‘O Allah, wij maken u een schild tegen de vijand en wij zoeken bescherming bij U tegen hun kwaad.' En 'O Heer, alles is ondergeschikt aan U. O Heer, bescherm ons, help ons en wees ons barmhartig.' Hazur zei; zeg vele andere gebeden, bid dat zij hun verdiende loon krijgen. Hazur zei dat we nu nog een martelaar hebben, Dr. Imran Sahib, die gewond was geraakt bij het incident, is overleden. Hazur zei dat Ahmadi’s een centrale rol speelden in het ontstaan van Pakistan meer dan degenen die zich vandaag de dag voordoen als de zorgdragers van het land. Bid veel voor het land, dat het gered zal worden tegen hun kwaad en het kwaad van de wanordestichters, en dat Hij elke Ahmadi zal beschermen tegen alle kwaad. Iemand schreef Hazur dat de vijand onze diamanten in het stof gegooid hebben. Hazur zei dat dit onjuist is. De vijand heeft dit geprobeerd, maar God verzamelde deze diamanten en omhelsde hen. Elk van deze diamanten versterkt de diamanten die achtergebleven zijn, en ze versieren de horizon van de islam, Ahmadiyyat en ze hebben een nieuw gesternte gevormd en elk van deze sterren is een leidend licht voor ons. Geen van onze vijanden kan ooit slagen. Moge God de positie van deze martelaren verheffen en ons standvastigheid blijven schenken. Hazur zei dat hij de martelaren op een ander tijdstip zal vermelden. Hij kondigde aan dat hij hun begrafenisgebed na de Djumma zal leiden. Na deze wreedheden werd in het district Narowal in Pakistan een Ahmadi vermoord terwijl hij in zijn huis sliep. Zijn zoon raakte gewond bij de aanval, moge God hem genezen en de positie van de overledene verheffen, die een weduwe, drie dochters en drie zonen achtergelaten heeft. De moordenaar behoorde tot de ‘Tahafuz e Khatm e Nabuwat’ groep en bekende dat hij de moord gepleegd had in het licht van de uitspraken van een mullah volgend op de gebeurtenissen in Lahore. Hazur bad dat God elke Ahmadi moge beschermen tegen alle kwaad. Hazur zei; bid heel veel, ook dat God de gewonden volkomen geneest. (s) salla llâhu alaihî wa-sallam: ‘mogen de vrede en de zegeningen van Allah met hem zijn’ (a) alaihi s-salâm: ‘vrede zij met hem’ (ra) radiallâhu anhu/ha: ‘moge Allah welbehagen hebben in hem /haar’ (rh) rahmatu llahi alaihi/ha: ‘Allah zij hem/haar genadig’ (aba) ayyadahu llâhu ta’âla bi-nasrihi l- azîz: ‘moge Allah, de Verhevene, hem met Zijn machtige hulp helpen’
6
