ERROR #21 SHAME! (Hide & Show) Een project van ERROR ONE in samenwerking met Pianofabriek Sint-Gillis, Brussel

ERROR #21

SHAME! (Hide & Show) Een project van ERROR ONE in samenwerking met Pianofabriek Sint-Gillis, Brussel

Pianofabriek Fortstraat 35, 1060 Sint-Gillis 28 september – 21 december 2013 Open van maandag tot zaterdag van 14 uur tot 18 uur Uurregeling auditorium onder voorbehoud Gesloten op 1 en 11 november Vrije toegang Opening zaterdag 28 september vanaf 16 uur • Openingswoord Sergio Roberto Gratteri, Pianofabriek • Toelichting Ria Van Landeghem, ERROR ONE • Toelichting Performing Hchouma – Cel Crabeels Performanceplatform van 17 – 20 uur • Performing Hchouma van Cel Crabeels met Marie Julia Bollansée, Sanne De Wolf, Lieven Paelinck, Douglas Park en Joris Van de Moortel met zijn band Dan Browne • Performance Michèle Matyn

Capture nr 7, Sara Bomans Foto Remco Roes

MARIE JULIA BOLLANSÉE, SARA BOMANS, MAXIME CHRISTIAENSEN, CEL CRABEELS, SANNE DE WOLF, MARIA GABRIËLLE, FILIP GILISSEN, ERMIAS KIFLEYESUS, GEORGIA KOKOT, ADAM LEECH, HUBERT MARÉCAILLE, MICHÈLE MATYN, FEMMY OTTEN, LIEVEN PAELINCK, DOUGLAS PARK, KARL PHILIPS, ADRIEN TIRTIAUX, JORIS VAN DE MOORTEL, ESTER VANNUTEN, LIEVE VAN STAPPEN Zaterdag 16 en zondag 17 november: Event SHAME! (Hide & Show) De drie maanden durende tentoonstelling wordt geactiveerd met een bijkomend beeldend platform dat andere benaderingen van het thema SHAME! (Hide & Show) toont. In opvolging van een open call wordt een aantal kunstenaars geselecteerd. Opening zaterdag 16 november van 18 – 21 uur, open zondag 17 november van 14 – 17 uur. De tentoonstelling SHAME! (Hide & Show) zal uitzonderlijk ook open zijn tijdens het Event. Info en updates www.errorone.be ERROR ONE

Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen

+32(0)472/261970

[email protected]

www.errorone.be

SHAME! (HIDE & SHOW) ERROR ONE i.s.m. de Pianofabriek Sint-Gillis, Brussel 2013

2

ERROR ONE is van september tot december te gast in de Pianofabriek, Sint-Gillis, Brussel. Het tentoonstellingsproject vertrekt van de slogan SHAME! die zowel het begrip schaamte als een vermaning (shame on you), of een reactie (it’s a shame) in zich draagt. Deze slogan roept verder associaties op met schaamteloosheid, angst, gène, schroom, heimelijkheid, seks, geweld,... schaamte als een diepgaande emotie en een cultureel fenomeen, bepaald door de angst om niet meer tot een groep te behoren. Naast de individuele beleving van schaamte is er onder meer ook plaatsvervangende schaamte of collectieve schaamte. Ook in de praktijk van de kunstenaar is ‘het zich bloot geven’ aan schaamte gelinkt. Men kan schaamte als een onderzoeksveld beschouwen: een onderzoek naar de mechanismen van wat we tonen en wat we verbergen: Shame ‘as an emotion that indicates what really matters to us, one that is productive and politically valuable as a heuristic feeling: as a feeling reflecting on cultural conventions regarding what we are supposed to show or hide.’ (Andrea Büttner). Deze positieve benadering van het begrip schaamte en het cultuurgebonden aspect ervan liggen aan de basis van het project SHAME! (Hide & Show). De Pianofabriek als gegeven is een bijkomende inspiratiebron: haar achterliggende geschiedenis en architectuur, maar vooral ook haar ligging, naast Brussel-Stad, en de huidige invulling als culturencentrum met aandacht voor de multiculturele samenleving. Schaamte is als cultureel gegeven en als determinerende factor in het omgaan met elkaar een veelbetekenend fenomeen en mogelijk een trigger van misvattingen en uitspattingen in de multiculturele samenleving. Een twintigtal hedendaagse kunstenaars toont werk dat ingaat op de problematiek rond het concept schaamte of op welke manier deze emotie ook een motor kan zijn in het maatschappelijk gegeven en in een grootstedelijke, multiculturele context. Sommige kunstenaars zien dit thema als een meer persoonlijk, emotioneel of zelfs poëtisch uitgangspunt (Femmy Otten, Maria Gabriëlle, Georgia Kokot, Sara Bomans). Anderen richten zich eerder op de sociale en / of politieke dimensie van het thema (Karl Philips, Adam Leech, Lieve Van Stappen, Ermias Kifleyesus, Maxime Christiaensen, Cel Crabeels, Filip Gilissen). Schaamte, het verhullen, het tonen is ook gelinkt aan de existentiële dimensie (Hubert Marécaille, Adrien Tirtiaux, Michèle Matyn, Ester Vannuten). Het thema roept o.a. associaties op met geweld, overtreding, misbruik, transgressie, overconsumptie, onderdrukking, maar verwijst ook naar de kleine alledaagse praktijken en gestes van verhullen, onhandigheid, onaangepastheid, verlegenheid, schroom... In dit blootleggen van een aantal mechanismen in onze manier van zijn, in de omgang met elkaar en in de maatschappij schuilt de kracht van kunst, als een tegenwicht voor de confrontatie met deze connotaties. In het performance platform Performing Hchouma met Marie Julia Bollansée, Sanne De Wolf, Lieven Paelinck, Douglas Park en Joris Van de Moortel verenigt Cel Crabeels een aantal kunstenaars op het performatieve vlak, waarbij gedragscodes worden gelinkt aan schaamte. Cel Crabeels focust op het spanningsveld tussen het hedendaagse individuele ‘vrije’ leven en de gedetermineerde sociale, culturele, economische en vestimentaire codes die nog steeds een deel uitmaken van onze omgangsvormen. Performing Hchouma (Marokkaans dialect voor ‘schaam je’) vormt de Pianofabriek om tot een tijdelijk performanceplatform waar door middel van interactie, activisme en creatieve cross-over deze thematiek wordt benaderd en onderzocht. Na de performances blijft er in de tentoonstelling een ‘residu’ aanwezig. Dit residu zal bestaan uit werken die voortvloeien uit de performances en documentaire beelden. De drie maanden durende tentoonstelling wordt op zaterdag 16 en zondag 17 november geactiveerd met een bijkomend beeldend platform dat andere benaderingen van het thema SHAME! (Hide & Show) toont. ERROR ONE stelt in samenwerking met de Pianofabriek een weekend lang een grote ruimte ter beschikking aan kunstenaars die een eigen visie willen ontwikkelen op het thema. Kunstenaars kunnen door middel van een open call tot 15 oktober een proposal richten aan [email protected], met als onderwerp Proposal EVENT SHAME! (Hide & Show). In opvolging van deze open call wordt een aantal kunstenaars geselecteerd door een jury bestaande uit Cel Crabeels, Pieter Vermeulen en Ria Van Landeghem.

ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


3

SHAME! (Hide & Show) is een tijdelijk platform voor presentatie en interactie. Naast de white cube, de onderliggende kelders en de black box worden ook de gevel, de traphal, de inkomsthal en de binnenplaats betrokken bij dit project: het project treedt naar buiten, sluit zich niet op, maar richt zich ook op de buitenwereld. Er worden werken getoond van kunstenaars die op zeer diverse manieren omgaan met het thema SHAME! (Hide & Show), een aftasten van de grenzen tussen het publieke en het private, wat je toont en wat je verbergt. De Pianofabriek is gemeenschapscentrum, kunstenwerkplaats en opleidingscentrum tegelijkertijd. Het gemeenschapscentrum versterkt de dynamiek van de multiculturele samenleving. De Pianofabriek kunstenwerkplaats is een post disciplinaire werkplek waar experiment en onderzoek kunnen uitgroeien tot waardevolle artistieke projecten. Het opleidingscentrum organiseert opleidingen geluids- en licht technieken en stelt mensen te werk binnen Femimain en Alcantara, twee sociale economieprojecten. Buurtgericht, grootstedelijk en in internationaal perspectief steunt de Pianofabriek projecten met vernieuwend en creatief karakter en geeft kansen aan individuen en groepen. www.pianofabriek.be ERROR ONE is een zwervend initiatief voor hedendaagse beeldende kunst en ontwikkelt projecten die niet gebonden zijn aan een vaste, fysieke ruimte. In deze nomadische aanpak zijn context, plaats, inhoud en dialoog onlosmakelijk met elkaar verbonden. www.errorone.be



4

PRAKTISCHE INFORMATIE ERROR #21 SHAME! (Hide & Show) Pianofabriek Fortstraat 35, 1060 Sint-Gillis 28 september – 21 december 2013 Open van maandag tot zaterdag van 14 uur tot 18 uur Uurregeling auditorium onder voorbehoud Gesloten op 1 en 11 november Vrije toegang Opening zaterdag 28 september vanaf 16 uur Performanceplatform van 17 – 20 uur • Performing Hchouma van Cel Crabeels met Marie Julia Bollansée, Sanne De Wolf, Lieven Paelinck, Douglas Park en Joris Van de Moortel • Performance Michèle Matyn Kunstenaars: Marie Julia Bollansée, Sara Bomans, Maxime Christiaensen, Cel Crabeels, Sanne De Wolf, Maria Gabriëlle, Filip Gilissen, Ermias Kifleyesus, Georgia Kokot, Adam Leech, Hubert Marécaille, Michèle Matyn, Femmy Otten, Lieven Paelinck, Douglas Park, Karl Philips, Adrien Tirtiaux, Joris Van de Moortel, Ester Vannuten, Lieve Van Stappen Event SHAME! (Hide & Show) Zaterdag 16 en zondag 17 november De drie maanden durende tentoonstelling wordt geactiveerd met een bijkomend beeldend platform in zaal Zabriskie Point in de Pianofabriek. Kunstenaars worden geselecteerd door middel van een open call, proposals tot 15 oktober 2013. Opening zaterdag 16 november van 18 – 21 uur Open zondag 17 november van 14 – 17 uur De tentoonstelling SHAME! (Hide & Show) zal uitzonderlijk ook open zijn tijdens het Event. Info en updates www.errorone.be Organisatie Curator SHAME! (Hide & Show) Ria Van Landeghem / ERROR ONE Curator Performing Hchouma Cel Crabeels ERROR ONE te gast in de PIANOFABRIEK www.pianofabriek.be ERROR ONE een zwervend initiatief voor hedendaagse kunst www.errorone.be Partners Met de steun van de Vlaamse Gemeenschap, de Vlaamse Gemeenschapscommissie, Novid, art, Icadis, Vedett



5

KUNSTENAARS Marie Julia Bollansée Performance in de reeks Performing Hchouma ‘Absence’, 2013 Performance en video-installatie Video op monitor (Archive©2012), performance-kleed, schapenwol, rood pigment, breiwerk (dank aan Mit Hendrickx), bodypaint Anaïs Bollansée Courtesy of the artist

Skeletton, videoperformance 2013, still Een monitor waarop verloren voorwerpen, in een Parijs’ metrostation, getoond worden, is de sokkel voor de performer. Vijf achtergelaten linkerschoenen liggen op een hoopje op de hoek van een doorgang. Een verloren, stil hoopje in de rush van de reizigers. Onbekenden lieten de schoenen achter, en het oog van de kunstenaar viel erop. Welk verhaal schuilt er achter de schoenen? Van wie zijn ze? Waarom werden ze hier achtergelaten, ze zijn toch niet versleten of stuk? Zal iemand ze terug komen ophalen? Zijn de mensen links blootsvoets, en rechts geschoeid verder gegaan? Word ik misschien verondersteld om de eigenaars van de rechterschoenen te zoeken? Ik ben toch niet in een sprookje terecht gekomen?... Boven op dit bewegende beeld staat de kunstenaar, bewegingloos, stil. Haar hoofd, armen en benen, zijnde de delen van haar lichaam, die in het dagelijkse leven geen kleding behoeven, zijn gekleed. De zone die wél keding behoeft, is naakt. Het ‘omgekeerde kleed’ of het ‘naakte kleed’ is gebreid in steenrood geverfde schapenwol. Marie Julia Bollansée Het werk van Marie Julia Bollansée gaat over mensen, over hun leven en dood, en over hun queeste in het niemandsland daartussenin. In haar performances en haar video’s is het fysieke een constante factor. Haar scholing als klassieke beeldhouwer blijft duidelijk voelbaar in de beeldende kracht van haar werk. In haar videowerk positioneert de kunstenaar zich als alerte waarnemer en als hedendaagse vertolker van eeuwenoude thema’s. Marie Julia Bollansée was geselecteerde van de Jackson Pollock Foundation New York in 2000. Haar werk was te zien op verschillende plaatsen in België en Nederland, en recent ook in Moskou, Istanbul, Vladivostok, Dresden en Parijs. Zo was haar performance 377 9” NAILS te zien in M HKA Antwerp (B), in de installatie “A Syntax of Dependency” van Laurence Weiner & Liam Gillick, en de performance, ASH + EARTH, in CC Strombeek Grimbergen voor de tentoonstelling X, Highway to reflection. Marie Julia Bollansée is in 1960 in België geboren, ze leeft en werkt nabij Antwerpen. www.mariejuliabollansee.be Sara Bomans Capture, 2011 Foto–installatie Courtesy of the artist



6

Capture nr 7, Sara Bomans, Foto Remco Roes Capture is een reeks foto’s waarin Sara Bomans gehuld in een witte, gebreide pionachtige cocon diverse houdingen aanneemt. Afhankelijk van de houding verandert het uitzicht en de sfeer van de foto, en zijn diverse interpretaties van de vorm mogelijk. Hoewel ze zichzelf verbergt, probeert ze door middel van de houding een bepaald aspect van zichzelf te tonen. De beelden variëren tussen ingetogen of verlegen en extravert of humoristisch. Sara Bomans werkt vrij biografisch: innerlijke gevoelens en persoonlijke ervaringen liggen steeds aan de basis. Met humor als uitvergroting bezweert zij het lichaam. 'Die speelse vrijheid om als een soort nar onze sterfelijkheid en zwakheden te bespotten.' Juist dit besef van tijdelijkheid en de ambiguïteit tussen verlangen en zelfrelativering maken haar werk zo krachtig. Sara Bomans' oeuvre getuigt van een vitalisme: een onbevredigbare drang om te communiceren op alle gebieden, via woord, beeld en het tactiele. De mogelijkheden van textiel, de subtiliteit van haar, de uitdaging van het schilderen, de snelheid van tekenen met balpen, de humor van poppen maken' en de samenwerking met andere kunstenaars: het zijn welkome afwisselingen voor een artistieke duizendpoot. Zij toonde haar werk onder meer in De Mijlpaal Heusden-Zolder, SECONDroom Brussel, Kunstenfestival Watou, Salon Blanc Oostende, Atelierhof Kreuzberg Berlin www.sarabomans.be Maxime Christiaensen Installatie met brick carton, collage en 2 radiografisch bestuurbare ballonnen Remote Radiografisch bestuurbare ballonnen, Readymades approx. 100cm x 60cm x 140cm Untitled, 2013 Inkjet print on aluminium composite panel Collage 150cm x 288,87cm Edition of 3 plus 1 AP Vitrine Untitled, 2013 Collage Inkjet print on aluminium composite panel 150cm x 288,87cm ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


7

Edition of 3 plus 1 AP Artist Canvas, 2013 Canvas 50cm x 50cm

Als beeldend kunstenaar voert Maxime Christiaensen via manipulatie en conceptualisatie een onderzoek naar schoonheid in het abjecte en de rol ervan in het hedendaags beeld. Een esthetische manifestatie van de hyper reële beeldcultuur in gelaagde en complexe composities als kapstok om iets te zeggen over onze dromen, onze angsten, onze illusies, onze samenleving. Maxime Christiaensen nam ook deel aan ERROR #20: Maxime Christiaensen — Guillaume Bijl Cel Crabeels Performing Hchouma Performancereeks met de kunstenaars Marie Julia Bollansée, Sara Bomans, Sanne De Wolf, Lieven Paelinck, Douglas Park en Joris Van de Moortel Vandaag willen we ‘vrij’ zijn. We zijn individualistisch in onze keuzes. We geloven in het nut van zelfexpressie, communicatie, zelfrealisatie en je leven individueel te kunnen bepalen. We voelen de noodzaak ons eigen wezen en bestaan vorm en zin te geven. Performance art is eens te meer een essentieel gegeven in de internationale hedendaagse kunstscène. Deze vergankelijke kunstvorm kan als geen ander onmiddellijk, beweeglijk en actueel inspelen op de steeds veranderende artistieke, culturele en sociale dynamieken. De performances in dit onderdeel van de tentoonstelling bevragen deze sociale en culturele codes. Omgangsvormen tussen familieleden, vrienden, buren, collega’s of vreemden zijn niet vrij. Taalgebruik, bespreekbaarheid, gebaren, houdingen, blikken, zijn onderworpen aan maatschappelijke codes. Zelfexpressie wordt mede gestuurd door de sociale groepsdynamiek. Er heersen onuitgesproken regels voor omgang en expressievormen. De focus van dit programma ligt in het spanningsveld tussen het hedendaagse individuele ‘vrije’ leven en de gedetermineerde sociale, culturele, economische en vestimentaire codes die nog steeds een deel uitmaken van onze omgangsvormen. Performing Hchouma (Marokkaans dialect voor ‘schaam je’) vormt de Pianofabriek om tot een tijdelijk performanceplatform waar door middel van interactie, activisme en creatieve cross-over deze thematiek wordt benaderd en onderzocht. Na de performances blijft er in de tentoonstelling een ‘residu’ aanwezig. Dit residu zal bestaan uit werken die voortvloeien uit de performances en documentaire beelden. Cel Crabeels Lied, chanson, song, 2003 Video 00:14:00 Taal: Nederlands Ondertitels: Frans, Engels (UK) ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


8

De video toont een oude dame in een bejaardentehuis. Ze zingt het verhaal van haar leven, in geïmproviseerde, rijmende zinnen. Echo's uit een andere tijd, taal mozaïeken uit een levendig verleden krijgen een anachronistische echo door toegevoegde elektronische sound collages, als een botsing van tijd, geheugen en geluid. Cel Crabeels maakt gebruik van esthetische strategieën van audiovisuele media om de identificatie, documentatie, historisering en het artistieke gebruik ervan te onderzoeken. Tegelijkertijd zorgt de kunstenaar voor een kritische, zelfreflecterende afstand tot dit gegeven. De video's, de audiovisuele installaties, de documentaires en de foto's van Cel Crabeels onthullen een fascinatie voor het verdoezelen van het onderscheid tussen representatie en werkelijkheid, fictie en documentaire, het private en het openbare, kritische observatie en autobiografie. Zijn vroege werken handelen over het bestaan en voortbestaan van onuitgesproken regels en codes, iets opleggen, gehoorzamen of het schenden van grenzen en normen. Cel Crabeels was artist/researcher aan de Jan van Eyck Academie. Zijn werk is tentoongesteld in musea, kunstorganisaties en galeriën in Europa en Amerika: American University Museum, Katzen Art Centre, Washington DC, US, Museum Ludwig-Forum Fur Internationale Kunst, Aken, M HKA, Antwerpen, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Madrid, Witte De With, Rotterdam, MIT Visual Arts Center, Boston. Crabeels doceerde aan de Leeds Metropolitan University, Academie Antwerpen, Academy of the Arts Reykjavik, Sint-Lukas Academie Brussel, HISK Gent, HISK Antwerpen, KASK Gent, University Gent en Post Sint Joost, Breda. http://users.telenet.be/cel.crabeels Sanne De Wolf Performance in de reeks Performing Hchouma MERCY (for) ‘Hchouma’, 2013 Water, projectie

Sweet Hibiscus Les anciens abattoirs - Casablanca 2013



9

The Arena, 2013 Installatie met textiele objecten, muurtekeningen en geluid De performance - MERCY (for) HCHOUMA- reflecteert op het begrip schaamte vanuit cultuurhistorisch perspectief. Rituele wassingen treden uit een eeuwenlange traditie naar voren in handelingen die als bindingselementen fungeren. Hun doorwerking reikt evenwel verder omdat ze ons als mens substantieel kunnen beroeren. Binnen de psycho mentale ruimte die door de performance wordt gecreëerd, kan ondermeer een catharsis-uitwerking volgen. De fysieke en mentale processen die zich tijdens de performance voltrekken, worden opgetekend, geregistreerd en zullen vervolgens de daaropvolgende weken hun weg vinden naar een installatie met textiele objecten, tekeningen en geluid. Sanne DW incorporeert (etno) - historische patronen, handelingen en vertaalt deze naar hedendaagse ingrepen en werken. Haar nomadisme en fascinatie voor het “weefsel” legt verbindingen bloot tot op de immateriële strata; zo komt ze tot rituele performances en installaties die getuigen van herinneringen en cross culturele configuraties. Ze maakt verbindingen tussen heden - verleden en knoopt verschillende tijdslijnen en energieën aan elkaar. In haar artistiek proces brengt ze een synergie tot stand tussen materie en energie. www.sannedewolf.com Maria Gabriëlle In situ installatie met tekeningen, 2013 Courtesy of Maria Gabriëlle

The pieces of Maria Gabriëlle are made up of minimal, highly subtle elements, in which hints and suggestions predominate. The opaqueness of the work, the constant hiding while leaving clues, speak to us of different dialectic approaches to art, of forms of taste both agreed on and challenged, of shadows, illusionist references, of contrasts which are apparently visually toned down, but which highlight tensions which are implicit in the notion of art and the questioning of the work as a form of connection and / or communication. Teresa Grandas, uit het Catalaans vertaald door Matthew Tree In 2012 werd Maria Gabriëlle geselecteerd voor de tentoonstelling Sint-Jan in de St-Baafs te Gent en stelde ze haar werk tentoon in Loods 12 te Wetteren. In het verleden nam ze meermaals deel aan tentoonstellingen, o.a. in Netwerk Aalst. Filip Gilissen (B) You only live once, 2013, Brass electronic card hotel door knob 250 * 190 * 50 mm Edition 1/25



10

I've Got A Special Secret For You, 2011-.., Performance, Stedelijk Museum, Amsterdam Het werk van Gillissen schrijft zich in in een weinig onderzochte traditie van kunst die het ‘onvierbare’ met enthousiast sarcasme viert: een traditie waarvan gezegd kan worden begonnen te zijn met het bekende geval waarbij het stoïcijns in-house strijkkwartet, vrolijk bleef doorspelen terwijl de Titanic bezig was met zinken naar de bodem van de oceaan, een traditie die bloeit in het ultra-cynische 'post-politieke' tijdperk van globalisering. Het werk van Gilissen werd recent getoond in Stedelijk Museum (2013), MARTA Museum (2012), Kunshalle Nurnberg (2012), Liste 17 Prestatie Projeckt (2012), Witte De With (2011), Nuit Blanche, Parijs (2011), M HKA, Antwerpen (2011), Museum Boymans van Beuningen, Rotterdam (2011), Liverpool Biennial (2010 GB) en Museum voor Schone Kunst, Boston (2007). www.filipgilissen.com Ermias Kifleyesus Hope and Dreams, 2013 Divers materiaal op een muur (overdracht van een schilderij op de muur) Courtesy Ermias Kifleyesus

A tall tree attracts the wind, 2010 My name is Ermias Kifleyesus, I was born Addis Abeba (Ethiopia) and I have lived and worked in Brussels, (Belgium) for many years. I make drawings, paintings, films and installations and work independently as well as collaboratively. For last years I have been focusing on a project located in international telephone cabins where I install pieces of paper or canvas on the walls and table that over time become covered with interactive marks, notations and traces that individuals record and leave as they pass through the space, talk on the telephones, wait for their calls to connect to and from all points of the globe. These cabins are the lifelines to people’s distant places, past and future, the containers of present connection. I visit the cabins ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


11

every week and often collaborate with whatever imagery I find there, finally I remove the supports from the walls when I feel they are ready to complete in my studio. This process takes different amounts of time depending on the location and intensity of the cabin use. My work is about investigating connections, transience, meaning, differences and similarities between time and place. These telephone booths are also connected to Internet, video games and fax machines. They are charged with the importance of connection to anywhere and everywhere in the world. The cabin marks are akin to cave paintings, evidence of fact and fiction, conscious and unconscious scribbles, numbers, codes, needs and dreams, each mark is a fragment of recorded life. The final works are complex, interwoven with layers of doodles, text and imagery, as well as meanings that hold echoes of absence and presence. The surfaces are dynamic with seemingly infinite varieties of material, even punctured and mended at times. The works are containers of emotion and the very human impulse to leave evidence of unique lives. These traces of people, time and society are my inspirational springboards, they are contemporary interlinked histories honoring urban lives and the infinite connections between the people of the world. Ermias Kifleyesus Ermias Kifleyesus is geboren in Addis Abeba (Ethiopië) en woont en werkt in Brussel. Selectie Groepstentoonstellingen: 2013: Here is always some where else, Kasteel Oud – Rekem, Dreaming of The south, Marion De Cannière Gallery, Antwerpen, The Gunshot, Marion De Cannière Gallery, Antwerpen, Found in Translation, chapter M, Muse program, Brussel, A show a day keeps high cholesterol at bay, Art Brussels, 2012: Terra Firma, Ruimte Morguen, Antwerpen, Found in Translation, chapter F, Pesheria & Museo Lucio Piccolo, Ficarra-Brolo, Italë, 2011: Found in Translation, Casino, Luxemburg, Found in translation, Chapter L – Maiso Grégoire, Brussel, Sediment, Ename, An Obscure Taxonomy (of noble lines) Addis Ababa, Ethiopia, Culture Relaxative, Atelier 340, Brussel, 2010: Rafa the magician, Netwerk, Aalst, 2009: Der Himmel Uber Antwerpen, Annie Gentils Gallery,Antwerpen, Found in translation, Elaine levy project, Brussel, La conquète de l’espace, HISK, Gent, Solo Quint 3 sint Blasius & SMAK, Watou, 2006: W/139 Basement, Rotterdam, Nederland, 2003 : Matrix Art Project, Brussel, 2002 : Musée National de Monte Carlo, Monaco, Samenwerking met Daphne Warburg: 2010 : In to the light, ERROR ONE, Antwerpen, Alterwalden, Shankill castle, Ierland, 2006 : Gallery H29, Brussel, 2005 : Scholars House, London, UK, Leper Chapel, Cambridge, UK, 2004: City and Guild of London art School, UK. Studies: HISK, Gent, (2009), MA , City and Guild of London art School, UK (2004), Addis Ababa Fine art School, Ethiopië (1997). Residency: The Cill Rialaig Project, Kerry, Ierland (2006) Georgia Kokot You Won't Get Out of My Head, 2013 Video installatie

Self-Portrait Series 2008-2012 ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


12

Certain things are told to us as we grow up, some repeated so often that they later become a part of who we are. You Won't Get Out of My Head links the echoes of those messages to what we encounter daily for the rest of our lives: our fears, our worries, as well as our ability to be confident and self-accepting (or perhaps our total lack thereof). Georgia Kokot De jonge Amerikaanse, in Gent verblijvende Georgia Kokot onderzoekt zonder gène hoe mensen functioneren, welk zelfbeeld ze hebben en hoe ze zichzelf positioneren in hun omgeving. Dit past ze ook toe op haarzelf. Door middel van eenvoudige, ontwapenende acties en registraties legt ze verschillende lagen van het menselijk handelen en verlangen bloot. Deze jonge kunstenares zal in September 2013 werk tonen in B-Gallery in Brussel. Adam Leech Blanket Apology, 2010 Video Courtesy the artist

Blanket Apology richt zich op communicatie strategieën die publieke figuren gebruiken wanneer ze zich publiekelijk verontschuldigingen. Zoals Speech Bubble (2008), is Blanket Apology een dialoog tussen een man en een vrouw. De man probeert zich te excuseren voor zijn seksuele perversie, onethische medische praktijken, diefstal en overmoed; tegelijkertijd probeert hij zijn gezicht te redden en zijn positie als publieke figuur te behouden. De vrouw eist een verontschuldiging en een verklaring, tegelijkertijd wordt ze gemanipuleerd door middel van taalkundige en sociologische trucs van de man. Blanket Apology is geïnspireerd op de excuses van de katholieke kerk voor seksueel misbruik in 2010, de schuldbekentenis van Pol Hauspie (van Lernout & Hauspie) voor zakelijke fraude en de recente verontschuldiging door de Amerikaanse overheid voor de ’Guatemalan Syphilis Experiment’. Adam Leech is een video kunstenaar en schilder. Hij is reeds enkele jaren actief in de Vlaamse kunstgemeenschap en was verbonden aan HISK, toen nog in Antwerpen. In zijn video's, die min of meer statische beelden zijn, onderzoekt hij, door het gebruik van zijn stem, een aantal verhalen die inspelen op specifieke momenten van psychologische en sociale onrust. Zijn werk verwijst naar een bepaalde state of mind in plaats van naar concrete kwaliteiten van een fysieke ruimte: zelfs in een omgeving waar de risico's en onzekerheden zijn uitgeplet tot een gezamenlijk aanvaardbaar minimum, kan de individuele psyche er niet in slagen om bepaalde persoonlijke subtexts tewissen. Dit lijkt een onderliggende, bijna samenzweerderige boodschap. Zijn werk heeft een afgekoeld quasi fatalistische toon waarop hij tijdelijke uitbarstingen van weigering en sentiment registreert. Het resultaat is een vernieuwde en revitaliserende rust, met gecontroleerde emoties die nog lang daarna weerklinken. Naar Bram van Damme Adam Leech is geboren in 1973 in San Diego, California. Hij haalde een MFA aan The School of the Art Institute, Chicago, waar hij tekenkunst en schilderkunst studeerde. Van 2000 tot 2002 ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


13

studeerde Leech aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en van 2005 tot 2007 studeerde hij aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Gent. Van 2007 tot 2012 werkte Leech met Hoet- Bekaert Gallery. Hij toonde zijn werk in vele internationale tentoonstellingen en zijn werk zit in verschillende private collecties. Hij woont in Brussel met zijn vrouw en dochter. www.adamleech.net Hubert Marécaille A deceptive life, 2012 7 video’s, duur : 01:01:00 the melancholic, duur 00:04:26 the imbecile, duur 00:11:25 the martyr, duur 00:04:27 the lonely, duur 00:23:44 the neurasthenic, duur 00:04:39 the well-heeled, duur 00:09:19 the pensive, duur 00:03:09 HDV / kleur / screen 16/9 Engels met franse ondertitels © Hubert Marécaille L’exhibitionniste – et le voyeur, 2012 video installatie / holographic machine duur 00:08:42 / loop / HDV geen geluid / kleur / screen 16/9 © Hubert Marécaille

A deceptive life De video's van het project A deceptive life behandelen 'existentiële' thema's op hun eigen manier, metaforisch en onwaarschijnlijk: the lonely roept eenzaamheid op, the imbecile verdorvenheid, the melancholic de desillusies van het leven... De video’s, opgevat als een vorm van ‘post-ironische’ kritiek van de samenleving, wisselen voortdurend tussen drama en humor, komedie en melancholie. De personages - werklozen, office medewerkers ... - bevinden zich in schijnbaar onbeduidende en absurde situaties uit het dagelijks leven, bewust ontdaan van «buitengewone» gebeurtenissen, de personages vaak onbewogen, en gefilmd in een suggestieve opeenvolging van sequence shots die op ‘bewegende beelden’ of ‘levende schilderijen’ lijken. De interpretatie van de scènes, allegorisch en surrealistisch, wordt overgelaten aan de appreciatie van de kijker. L’exhibitionniste – et le voyeur Slechts gekleed in een hoed en een lange bontjas, naakt onder zijn mantel, herhaalt een recidiverende exhibitionist voortdurend zijn wandaden: hij verschuilt zich achter rotsen en komt weer tevoorschijn om zijn lichaam te tonen; een voortdurend verbergen en tonen, voor en achter: om het plezier van zijn verdorven exhibitionisme te bevredigen of om aan het voyeurisme van de perverse kijker te voldoen(?). ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


14

Hubert Marécaille is een video kunstenaar, geboren in Frankrijk in 1973, woont en werkt in Brussel (BE). Hubert Marécaille initieert diverse video-projecten, gebruikmakend van een ‘holografisch toestel' en met een zeer persoonlijke esthetiek, waaronder in 2012 A deceptive life (76 minutes), een reeks van 9 videofilms - filosofische en alledaagse, dramatische en komische gepresenteerd in 2013 op de Dallas Biënnale (USA) en in Lokaal 01 in Breda (NL), en L’exhibitionniste – et le voyeur (8 minutes 42), een 'performatieve' video van een one sequence shot. In 2011 werkte deze regisseur voornamelijk rond het thema van 'introspectie' op een zelfspottende manier, met de 4 videofilms (10 minuten) van het Journal apocryphe d’une psychanalyse (Apocryphal diary of a psychoanalysis) en, van 2000 tot 2009, Les Histoires de Monsieur Hubert (The stories of Mister Hubert). Hubert Marécaille werkte ook samen met de Schotse video kunstenares Michelle Naismith voor de realisatie in 2011 van de film (35 minuten) La Liseuse (The Reader) en vanaf 2010 tot 2012, voor de realisatie van de serie Love In The Life Quotidian (9 videos films – 35 minutes), gepresenteerd in galeries, in het MAMAC, Museum voor Moderne Kunst van Luik (BE) in 2012 en in 2013 in het Centre Wallonie-Bruxelles in Parijs (FR) in het kader van de International Photographic Biennial, het BIP 2012 . Tot slot aanvaardt deze video kunstenaar ook werken van een andere orde: een muziek videoclip voor de Belgische band 9mars in 2012 en de documentaire (76 minuten) Vincent Solheid – artiste protéiforme in 2011. Michèle Matyn All I know is where I started, 2013 Performatieve installatie; performance, kostuum, sculptuur, props, fotografie Courtesy: Michèle Matyn 2013

All I know is where I started The performance and the remaining installation are a proposal, subjected to the process of showing and hiding. It has not been crystallized: reinterpretation and new epiphanies are always possible. Travelling creates a constant change of perspective. I like the word ‘epiphany’: a sense of being in the moment, and the realization of new and deeper insights. Laurie Anderson describes this sensation when she talks about ‘walking and falling’ on her 1982 album ‘Big Science’. In May 2013 I converted my Peugeot Partner to a mobile studio and undertook a quest to the mythical stairs of Mycenae on the Greek peninsula of Peloponnesos. Triggered by the stairs connecting the ‘Hide and Show’ exhibition space with the cellar, I’ll carry out a performance: ‘All I know is where I started’, of which only the residue will be shown in the exhibition. The cellar is considered as the underworld, a place where the unexpected can arise or disappear. I’ll use the notion of ‘stairs’ as a metaphor for transition: a continuously shifting physical and mental state of being. The photographic images made during my trip, are part of the installation and function as a starting point for objects and costumes that are being used in the performance. In ‘All I know is where I started’ costumed creatures like ‘Dropstein’ appear. Dropstein symbolizes the notion that you become what you’ve experienced, much like a cave’s stalactite is gradually constructed by new drops of water, that build upon the older ones. *(Dropstein: derived from the German word ‘Tropfsteinhöhle‘). Michèle Matyn ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


15

Veel projecten dienen als toelating voor avontuurlijke reizen en wandeltochten door de meest desolate plekken in extreme omstandigheden. Michèle Matyn gebruikt haar camera in een zeer intense en persoonlijke beleving van het landschap, en op een manier die sterk contrasteert met de gebruikelijke documentaire benadering van afstand en objectiviteit. Haar gevoeligheid voor de natuur wordt gestimuleerd door een onderzoek naar eeuwenoude volksverhalen en gewoonten, antropologische mythen en sagen, maar ook populaire strips en films over de nauwe, veronderstelde grenzen tussen mens en dier, tussen mens en demon. Deze animistische gedachten, volksverhalen, en geladen plaatsen zijn triggers voor de reizen van Michèle Matyn. Ze gebruikt het reizen als een atelier. De manier van omgaan met haar omgeving kan worden gelezen als 'participerende observatie'. Het verbindt Matyn's fotografie aan haar performances. Het fotograferen van dingen die een bijzondere, emotionele betekenis hebben en daardoor het karakter krijgen van een Merzbau of een schrijn, is terug te vinden in Matyns oudere fotoreeksen; Superfans, over idolatrie, en in het prachtige portret van (en mét) de zanger Daniel Johnston, Love is the answer and you know that for sure. Dat is ook de titel van haar eerste solotentoonstellingen in De Brakke Grond in Amsterdam in 2006 en in het FotoMuseum Provincie Antwerpen in 2007. Ze presenteerde datzelfde jaar Bivak Gloria in het Hessenhuis, en in 2009 Boterknieeën in kunstruimte 1646 in Den Haag. I wasn’t born yesterday, deary. A trip in the eye of Guy Maddin werd gepresenteerd in de Brusselse Beursschouwburg in februari 2010, en Samanta werd voorgesteld op 24 april 2010 in SECONDroom Antwerpen. In 2011 volgde haar solotentoonstelling Zwarte voeten in Base-alpha Gallery Antwerpen, en de performances The procession of Lucien Desert en Carried by sticks, more out of believe then out of danger in 2012 in het M HKA in Antwerpen Femmy Otten (Nl) If you where coming in the fall, 2012 Lindenhout, acryl op de muur Courtesy Fons Welters

If you were coming in the fall De titel van Femmy Otten’s installatie* ‘If you were coming in the fall’ - ontleent aan een gedicht van Emily Dickinson- verwijst naar een verontrustend geduld en de esthetiek van het wachten. In constellaties aan de muur komen afgezonderde, en bij tijd en wijle, vervreemdende figuren bij elkaar. Ottens figuren worden vaak gekenmerkt door een symboliek en mysterie die buiten onze hedendaagse (h)erkenning staan, maar ons toch ook, op een of andere manier, als bekend voorkomen. Wie zij deze twee naakte vrouwfiguren? En waar komen ze vandaan? Als uitsnedes van de tijd, dragen ze een haast mystieke transparantie. Misschien ligt het mysterie niet in de eerste plaats in haar (vaak) archaïsche referenties, maar juist in de gezichtsuitdrukking van haar figuren, die telkens in de verste verte lijken te staren. Ook in de haar studio, waar de kunstenaar wordt omringt door gezichten uit het verleden versmelten, temporariteiten, visualiteiten en ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


16

afstanden: negentiende-eeuwse fotografische portretten, gevonden op een markt ergens in Bombay; eenvoudige geometrische tekeningen van toen ze nog maar een kind was; perfecte symmetrisch uitgesneden gezichten van klassieke Egyptische prinsessen; de naïeve silhouetten van Bill Traylers tekeningen; een boek met daarin de intense blikken van Pierro della Francesco’s figuren. De scenografie van het wachten die zich langzaam ontvouwt in Otten’s studio is verplaatst naar de wanden van de galerieruimte. De verstilling van figuren herbergt een eindeloze doorwerking van de materialen. Een niet opgespannen doek wordt met gipslijm geprepareerd, geschuurd, geprepareerd, telkens opnieuw, totdat het de perfecte glans heeft en voordat Otten überhaupt het doek met de eerste penseelstreek aanraakt; een houten buste wordt geduldig gebeiteld totdat de perfecte rondingen verschijnen. Langzaam vormen de portretten uit het verleden zich om tot figuren zoals de kunstenaar had gehoopt of zich deze had voorgesteld, alsof ze een visie zijn uit een parallelle werkelijkheid. Wachtend op de herfst, they brush the summer by, with half a smile and half a spurn’ Laurie Cluitmans * Playstation, Galerie Fons Welters, Amsterdam Femmy Otten studeerde in 2004 af aan de Koninklijke Academie in Den Haag. In 2009 startte ze de 2de fase opleiding van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten–HISK, in Gent, in 2010 – 2012 Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam NL . Ze exposeerde onder meer in het Stedelijk Museum Schiedam (2013), Galery Fons Welters, Amsterdam, NL, Stroom, Den Haag NL, P///AKT, Amsterdam NL, Museum Hilversum, Hilversum NL, Koninklijk Paleis op de Dam, Amsterdam NL (2012), Gasworks, Londen, UK en Gallery Maes & Matthys, Antwerpen, Aspex. Portsmouth UK (2010), Quartair, Den Haag , Watou en het HISK Ghent (2009), in het Van Abbe museum, Eindhoven (2008), in BILLYTOWN, Rijswijk, het Filmhuis in (2007) Lieven Paelinck Performance in de reeks Performing Hchouma Act III, Market Experience, 28 september 2013 Performance Protagonist (uitgenodigd) – schoenpoets-installatie – antagonist (artiest), voorbijgangers Courtesy BLA inc. Intermediair: T-interim (SBK)

Deze act is een interactie tussen de kunstenaar en een lid van het publiek. Dialoog en uitwisseling omkaderen het kunstzinnig geven van service en concrete zorg die we allemaal aan onze schoenen plachten te geven. Schoenpoetsen word hier bekeken als een thesis die reflecteert op zowel artistieke als levenskwaliteiten, en hoe deze toe te passen en te waarderen. Mijn artistieke praktijk is een op onderzoek gebaseerd proces van situaties, persoonlijke interesses en benaderingen van de publieke ruimte. Fundamentele motieven brengen me naar processen van inzicht, creatieve duiding, antwoorden en oplossingen in interactie met een publiek. Mijn pad ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


17

ontwikkelde zich vanuit de menswetenschappen, over het ambacht van de vrije grafische kunst en de schone kunsten, naar conceptuele objecten, installaties en tentoonstellingen. Mijn werk streeft ernaar een combinatie van theorie, vakmanschap en interactie met ons dagelijks leven, te delen met een publiek. Verschillende artistieke residenties in het buitenland boden mij een intensieve focus op diversiteit, discours en de context van kunst als sociaal medium. De hier gepleegde artistieke daad is onderdeel van een reeks van nederige dienstverleningen met de T-shirt 'Artist' als een rode draad. Naast dit thema bestede ik reeds aandacht aan: letters en schrift, onze relatie tot water, (corporate) identity en (zeef-)drukprocessen. Lieven Paelinck BLA-numbers 1234, Studio Start & Wolkammerij, Hoboken Antwerpen; 'Tender Buttons, Becoming Gertrude Stein' Kunst_Zicht, Universiteit Gent; ‘B-sides and rarities’ Lokaal 01, Breda (NL); ‘Impressions de Flandre’, Flemish Printmaking, 7th Int. Print Biennial, Luik; 'Momentum: a second, a minute, from here to the sea', Cittadellarte, Biella (IT); 'Déjeuner sur l' herbe' PAM Velzeke; 'Vreemde eenden in de bijt' PAM Ename; 'Genealogie' Marta Herford (D); 'Mail Art from Manchester' (GB) "Limited Edition" monumental prints, CC Berchem; Collaborations with Bolwerk, Dankoe, Micronomics, DeBuren, Nerita Oeiras (BRA), Matuvu, Nurope, Emilio Lopez-Menchero & Middelheim, Fondatione Michelangelo Pistoletto (IT), HISK, Guy Bovyn, Platform Garanti, Istanbul (TR); symposium Karel Geirlandt, Engramme (CA), Nedko Solakov (BUL) Douglas Park (GB) Performance in de reeks Performing Hchouma

'Nurseryworld', group exhibition, curated by James Thornhill, Galerie Jennifer Flay, Paris, 2003 ©, Copyright, Anaïd Demir, 2003 The majority main-bulk of my output consists of written art and literary prose “stories”, both as my project and collaboration input or as “essays”, as well as almost kinda normal “criticism” and supportive backup information. However, despite appearing or even partly being eccentric and autonomous, I’m severely conscientious, ethical and pragmatic — given my insistence on gleaning maximum insight and lowdown — and full consultation of those involved in the same venture, as much for myself and my input as for the project. But many of my works can “survive”, alone, by themselves, on their own; reuse is possible and sometimes done — not lazy, dismissive and noncommittal disposal — always selected and chosen with reason. Form taken can vary from: the printed page; live events (recitals and lectures, at launch receptions, performances, conferences etc); audio recordings; moving image; exhibited artwork; online etc. Despite being akin to literature, most origination, development and outlet is linked to visual art — and rooted very much in my earlier mostly unexposed and abandoned visual art practice — sharing many common concerns and characteristics — but allowing infinitely greater potential for ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


18

flexibility and scope — never easy or even possible in my previous practice. My “service” can be applied to just about any and every thing, where, body and time. As for my present works, I usually generate, introduce, describe, enforce and inflict an inescapable reality; whereby strange but familiar and credible environments, processes, events and forces unravel and proceed (nota bene: some of these “stories” are born out of reaction to site-visits, research and insight, which I follow up, develop and perfect). A mutant hybrid cross-between nature and artifice, lacking culpability or authorship attribution and accusation — as though somehow just happening — and ambiguous as to morality of intention, purpose and outcome. Embodiment and delivery of such imagery and scenes is pulled off using half prosaic and part deadpan words and phrasing; any human presence and action is nearly absent, except represented by mere implication, symbolism, metaphor and anthropomorphosis or the most fleeting and brief of clichés. Every aspect of the ensuing overall end-result is a mental, perceptual, material and cultural presence and experience; hopefully coming across as already pre-extant, up and running, known, accustomed to, normal and inevitable. Issues arise and are addressed of how free, controlled, honest, insincere, genuine and false any creativity or anything else for that matter can be or is. © Douglas Park Douglas Park is beeldend kunstenaar, schrijver van literair proza en kritische essays, curator, en combineert al deze facetten in performances. http://www.myspace.com/douglas_park https://www.facebook.com/douglasrpark Karl Philips Advertisement (Johnnie Walker), 2010-2013 Installatie (fabric, cardboard, wood, foam, paper, paint, tape, light) Courtesy Karl Philips

Karl Philips is een van die zeldzame kunstenaars voor wie betrokkenheid geen dode letter is. In de brede traditie van veel van zijn voorgangers creëert hij kunst waarin strijdbare betrokkenheid zijn weg vindt buiten de kunstwereld. Daardoor heeft zijn werk een speciale waarde, net omdat die betrokkenheid tot leven komt door aandacht te hebben voor zij die zich in de marge van de samenleving ophouden. In het licht van een mild activisme maakt Karl Philips gebruik van alle mogelijke strategieën om zijn bedoelingen in de richting van een verlangen te extrapoleren en er zo voor te zorgen dat iedereen meer kans op slagen heeft in deze bikkelharde wereld, waarin de naar binnen gevouwen kunstwereld soms zelf niet eens goed meer weet wat de betekenis nog is van de realiteit van de zelfkant van de wereld. Naar Luk Lambrecht



19

Met zijn afstudeerproject '24 hours / 1 meter' (2009) won Karl Philips de Prijs voor Beeldende Kunst van de provincie Limburg. In 2010-2011 was de kunstenaar verbonden aan het HISK (Gent). Momenteel werkt hij onder meer aan een project voor 'Het Paviljoen' in Gent. Enkele tentoonstellingen: 2013 'Transformator', Transfo-site, Zwevegem, 2012 'Parallel Worlds', CIAP, Hasselt; 'Mind the systeem, find the gap', Z33, Hasselt; 'Scheldapenfest', Scheldapen, Antwerpen; 'Cuesta 2012', Tielt; 'Batard Festival', Brussel; 'bksm-14', De Garage, Mechelen en CC Strombeek, Grimbergen; 'These and other works', Extra City, Antwerpen, 2011 'Act Out', Onomatopee Eindhoven, NL; ‘ManifestAanwezig’, Kasteel Oud Rekem, Rekem; 'Kunst en Zwalm', Zwalm; 'Super Gau - De eerste dag was een ramp', Vrijthof, Maastricht, NL; 'Now Belgium Now', LLS 387, Antwerpen; 'The Visitor', HISK, Gent (BE) www.karlphilips.org Adrien Tirtiaux Les arts de la performance, 2006 Video, DV-PAL, 6’02“ Courtesy Galerie Martin Janda, Vienna

Les arts de la performance werd opgenomen in een riool tunnel in Wenen toen Tirtiaux was nog een student. De video, het resultaat van een nachtje drinken op deze plek, toont de kunstenaar die hopeloos probeert zichzelf te confronteren met de omringende architectuur. De fundamentele vragen van Adrien Tirtiaux's ruimtelijke ingrepen hebben dezelfde oorsprong: de ervaring van hoe mensen zich gedragen en bewegen binnen ruimtes, en de manieren waarop deze gewoonte geworden zijn, alsof men instructies volgde. Tirtiaux's werken tonen alternatieve en geïmproviseerde gebruiksmogelijkheden. Zijn interventies bieden optionele instructies en alternatieve manieren die de ruimte veranderen volgens verschillende sociale en culturele omstandigheden, het openen van nieuwe wegen van handelen en dus het veranderen van het denkbeeldige van deze ruimtes. Wanneer het beeld van een ruimte verschijnt als iets dat niet is of niet kan, dan is er waarschijnlijk een verborgen of vergeten element: een ruimte binnen de ruimte. Naar Andreas Spiegl Adrien Tirtiaux is geboren in Brussel in 1980, woont en werkt in Antwerpen. Hij won onlangs de Provinciale Prijs voor Beeldende Kunst Antwerpen. Enkele solo en duo tentoonstellingen: 2013: Office / Baraque, Lokaal 01, Antwerpen; 2012: Die weiße Wände der Welt, Villa Merkel, Esslingen am Neckar; 2011: Immer noch und noch nicht, Kunst Halle Sankt Gallen; 2010: Le pouvoir de l‘ellipse, Galerie Martin Janda, Wenen; 2009: Eine Schwalbe macht noch keinen Fruhling, Loge, Bern 2008. Enkele groepstentoonstellingen: 2013: Young Belgian Art Prize, BOZAR, Brussel; 24 Spaces – A cacophony, Malmö Konsthall; 2012: Expanded Performance, Stroom Den haag; Passage, Galerie Martin Janda, Wenen; 2011: NowBelgiumNow, LLS 387, Antwerpen; 2010: Where do we go from here, Secession, Wenen; Related spaces, Ernst Museum, Budapest; Einen Ort herstellen, Neuer



20

Sächsischer Kunstverein, Dresden; 2009: Fifty/Fifty, Wien Museum, Wenen; 2008: ManifeSTATION, Manifesta 7, Rovereto 2003-2008: Akademie der bildenden Künste Wien, Austria, class Prof. Monica Bonvicini, 1998-2003: Université Catholique de Louvain-La-Neuve, Belgium Afgestudeerd als burgerlijk ingenieur architect. www.adrientirtiaux.eu/ Joris Van de Moortel Performance in de reeks Performing Hchouma met zijn band Dan Browne Sketches and small stuff growing at, 2013 Neoninstallatie Courtesy Galerie Nathalie Obadia & the artist

Dichter/Closer , Film still Hi8 film, performance feat; Tom Besters: guitar, Niels Latomme: tapeloop, Krist Torfs: drums, Joris Van de Moortel: poetry, fire & lirio bass guitar Courtesy the artist & Galerie Nathalie Obadia In de sculpturen en installaties van Joris Van de Moortel liggen creatie en destructie dicht bij elkaar, een metafoor voor de steeds in beweging zijnde omgeving en maatschappij. Deze installaties zijn vaak tegelijk een performance platform waarin hij de grenzen van inhouden en uitschreeuwen aftast. Elk afbreken betekent meteen weer opbouwen, als bij een organisme dat zichzelf voortdurend regenereert, zodat er niet echt sprake is van een begin, midden en eind in het werk. Wat opvalt is de vaak erg nauwe aaneensluiting tussen een vorm en zijn omhulsel. De pendelbeweging tussen vernietigen en beschermen, tussen openbreken en bekisten, geeft zijn werk een sterk autonoom karakter. Onder de barsten, het gebroken glas en het gesamplede timmerwerk lijken zijn installaties een kern te bevatten die de grootste schokken kan doorstaan: een geweerschot, een windhoos, een bulldozer, … maar ook de aanhoudende stilte van een tentoonstellingszaal. Referentie’s Osar van den Boomgaard/ Netwerk Aalst Solo Tentoonstellingen: 2013 Getting comfortable slowly, solo show Galerie Nathalie Obadia, Parijs/Brussel, Brussel, België, Fruchtfleisch unser architektur, duo show met Paul Schwer, Galerie Karl Pfefferle, Munchen, Duitsland, 2012 Centre d'art Contemporain – Bourges, Frankrijk, Galerie Filles du Calvaire, Parijs, Frankrijk, 2011 VILLA II, Knokke, Artorama, Marseille, Frankrijk, Open Space ART Cologne, Keulen, Michael Janssen Gallery, Berlijn, Schloss Ringenberg – Hamminkeln, Art Brussels, Brussel, België Groep Tentoonstellingen: 2013 Yellowing of the Lunar Consciousness, group show, Galleria Massimodeluca, Veniië, Italië, Young Collectors, group show, Maison Particulière, Brussel, België, Upside down part 2 lets dance, group show, Museumcultuur BKSM Strombeek & SMAK Gent, Strombeek-Bever, België, 2012 Gerhard Hofland Gallery, Amsterdam, Nederland, Zacheta National Gallery of Art in Warsaw, Polen, Centraal Museum, Utrecht, Nederland, Project Room Galerie Micheline Szwajcer, Antwerpen , Sint-Jan, Sint Baafs Kathedraal, Gent, CC Strombeek, Brussel, The collective, Durban, Zuid-Afrika. 2011 Prix de Jeune Peinture (Young Belgian Painters ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


21

Award) 2011, Palais des Beaux Arts (BOZAR), Brussel, België www.jorisvandemoortel.eu Ester Vannuten Drollery Filth, 2012 Wall-Installation made of wood, plastic art and vermin. Drollery Filth 2, 2013 Video

‘To lose one's way in the desolation of dreams, unable to hide the universal silliness of defecation. Overcrowding, all eyes on you…’ Ester Vannuten De jonge kunstenaar Ester Vannuten maakt theatrale installatiekunst die communiceert over het existentiële en over liefde en haat. Hierbij gaat ze geen taboe’s uit de weg. Enkele tentoonstellingen: 2013 Galerie Marion De Canniëre, Antwerpen, Kunstenaarspagina 100% Expo. 2012: Solo tentoonstelling Smashspace, Antwerpen, bHart-festival, Borgerhout, Openingsperformance FDC-festival, Turnhout. 2011: Red Fish Factory, Antwerpen / Kievitsnest, Antwerpen. 2010 ERROR #15 Hotel Bloom! Brussel. 2009 ERROR#13, Brugge Lieve Van Stappen Beggar, 2007 Plaaster, glas Courtesy: Lieve Van Stappen

Foto installatie ‘Corpus Delicti’ Justitiepaleis Brussel 2008: Bo Bex ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


22

Censuré, 2004-2005 Gegoten en gepolierd glas, Courtesy: Lieve Van Stappen

‘Censuré’ (2004-2005) Installatie ‘Esse est Percipi 2012, Newtopia, Mechelen; foto: Christof Vrancken

Foto P. Louis

Noise, 2013 2 roephoorns, (messing) geblazen kauwgumroze glas (voorbereidende tekening) 1 hoornluidspreker Geluid ‘echoes of revolts’ Courtesy: Lieve Van Stappen

Voorbereidende tekening, Noise, 2013 Door de straten slenterend, moet je de daklozen wel opmerken. Het rauwe van het leven overvalt je, brutaal en onbeschaamd. Vanuit de zelfkant van hun bestaan staren de bedelaars ons aan. Anoniem, vervreemd van hun identiteit, bestaan ze nog nauwelijks. Hun toekomst is uitzichtloos. It’s a shame. Lieve Van Stappen, Juli 1013 Lieve Van Stappen gebruikt de meest uiteenlopende media om te komen tot een gelaagde installatiekunst waarbij de media ten dienste staan van haar artistieke boodschap: die van de onvermijdelijke dualiteit van het menselijke da-sein, heen en weer geslingerd tussen wreedheid en kwetsbaarheid, onverzettelijke kracht en fragiliteit, gruwel en esthetiek, het vaste en het fluïde, ouder en kind, oorlog en vrede… Het werk van Van Stappen past zich in in een Belgische traditie, waarbij ‘surrealisme’ net een iets te sterk woord is voor een subtiel-anarchistisch omgaan met die existentiële dualiteit, die er voor zorgt dat de mens er in slaagt om ondanks alle tekortkomingen glansrijk te overleven. Lieve Van Stappen gaat op zoek naar het meest verborgen en het meest kwetsbare in de mens: de hardnekkige broosheid van het naakte bestaan. ERROR ONE Borgerhoutsestraat 22/01 2018 Antwerpen +32 (0)472 261970 [email protected] www.errorone.be


23

Tekst: Marc Ruyters 2009, Vertaling: Hilde Van den Bossche Lieve Van Stappen werd geboren in 1958 in Wilrijk, Belgie. Ze leeft en werkt in Gent. De multidisciplinaire aanpak van Lieve Van Stappen omvat installaties en sculpturen, evenals foto's, tekeningen, schilderijen en video's. Vrouwen vraagstukken, variërend van het persoonlijke naar het politieke en herinneringen zijn terugkerende thema's in haar werk. Vaak zijn haar werken een eerbetoon aan de al te kwetsbaren in onze samenleving. Solo tentoonstelling waren onder meer: Moving Archives. vondelingen’, Memling in het SintJanshospitaal museum, Brugge (2009) , Alaska, Galerie Mercator, Antwerp (2008); Winter, De Garage (etalage project), Mechelen (2007). Recente groepstentoonstellingen waren o.m. Newtopia, De Staat van de mensenrechten, Museum Hof van Busleyden, Mechelen (2012); Into the light, Error One, Antwerpen (2011); ‘Gevaarlijk jong’ Kind in gevaar, kind als gevaar. Museum Dr. Guislain, Gent (2011); Le Fabuleux Destin du Quotidien, MAC's en Grand-Hornu Images, Hornu (2010); ‘Uit het geheugen Over weten en vergeten’ Museum Dr. Guislain, Gent (2009-10); Corpus Delicti, Justitiepaleis, Brussel (2009); MuHKA HACK, MuHKA, Antwerpen (2007); Public Art: Documentary Exhibition, Palazzo Costanzi, Trieste (2007). http://www.bamart.be/persons/detail/nl/188


ERROR #21 SHAME! (Hide & Show) Een project van ERROR ONE in samenwerking met Pianofabriek Sint-Gillis, Brussel

Recommend Documents