EN
HO
O
P
E D OET LE
V
I
BULLETIN Uitgave van Interkerkelijke Stichting Ethiopië/Eritrea
OVER ETHIOPIË EN ERITREA
nr. 43 • december 2014
Redactieadres: Wijk 4-102, 8321 GH Urk. Tel. 0527-682123 • Fax 084-8388817 E-mail:
[email protected] • www.isee-urk.nl • Bank NL55ABNA0451115627 • ANBI 0070.45.396
De weg omhoog… Wij als ISEE zeggen altijd dat wij de armsten van de armen willen helpen. Mensen die hulp nodig hebben en die mensen hebben recht op hulp. Dat is een plicht van ons. Iedereen heeft een verantwoordelijkheid om iets te doen. Het maakt niet uit of het veel of weinig is, maar als we al onze inspanningen bundelen, maakt dat een groot verschil. Wat wij als kleine organisatie doen is misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar die druppel sist wel. En… samen met andere organisaties kunnen we zeker veel bereiken! We horen en lezen in deze tijd vaak: De tijd van liefdadigheid is voorbij! Maar dan denk ik vaak aan de woorden van Nelson Mandela, die zei: De oorlog tegen armoede is geen liefdadigheid. Het is gewoon een eerlijke behandeling. Het is altijd de juiste tijd om goed te doen! Ethiopië: Een land met een economische groei van ongeveer zeven procent. De conclusie is dan gemakkelijk gemaakt: Ethiopië doet het goed. Daar zijn de meesten het wel over eens, maar het gat tussen arm en rijk wordt niet kleiner. Er is veel ontwikkeling in de steden (Addis is één grote bouwput). Het wegennet is de laatste jaren enorm verbeterd. De eerste tolweg is dit jaar in gebruik genomen en dit is een aanzienlijke verbetering voor het vervoer tussen de hoofdstad en verschillende steden. Er zijn veel buitenlandse investeerders en ook
op het platteland is er sprake van een voorzichtige positieve ontwikkeling. De oogst is dit jaar prima. Probleem is nog wel de verdeling over het land. De overheid doet op verschillende terreinen echt zijn best, maar de enorme groei van de bevolking verergert vaak de problemen en je hebt soms het idee dat men achter de feiten aanloopt. Persoonlijk zie ik op vele terreinen een positieve ontwikkeling. Rijke Ethiopiërs die geld doneren om bepaalde projecten te realiseren en het fenomeen vrijwilligerswerk doet steeds meer zijn intrede. Zomaar twee zaken waar je altijd van hoorde: It is not in our culture… Nee, negatief over de ontwikkelingen in Ethiopië ben ik zeker niet. Ook de Ethiopische organisaties waar wij mee samenwerken zien zeker vooruitgang, maar Ethiopië heeft ook te maken met problemen van andere landen. In het noorden komen vluchtelingen uit Eritrea, in het westen komen vluchtelingen uit Soedan en in het oosten komen vluchtelingen uit Somalië. Het vergt van de Ethiopische regering veel inspanning om ook dit probleem op te lossen. Maar... de weg omhoog is wel ingezet.
Ik wens u allen Gezegende Kerstdagen en een jaar waarin we veel mogen betekenen voor onze naaste, dichtbij of ver weg in Afrika. Gerrit Bos, voorzitter ISEE
Verslag Werkgroependag ISEE 2014
Relatie op basis van gelijkwaardigheid Op deze zonnige oktoberzaterdag mogen we elkaar weer ontmoeten in De Koningshof. Om tien uur opent de dagvoorzitter, mevr. Rie Kramer deze Werkgroependag. Het is fijn om elkaar weer te zien en we hopen op een inspirerende dag. De onderlinge verbondenheid hebben we nodig om het werk voor ISEE te kunnen doen. We denken vandaag aan hen die niet aanwezig kunnen zijn door droevige omstandigheden of wegens ziekte. We lezen samen Jesaja 42 vers 1-4. Wat kunnen we daar naar verlangen, naar recht en gerechtigheid in de wereld. Het onrecht is groot. Al zijn de groeicijfers in Ethiopië goed, de armen en kwetsbaren profiteren daar niet van. En daarnaast heeft Ethiopië ook nog te maken met een grote stroom vluchtelingen vanuit Somalië, Eritrea en Soedan en Zuid-Soedan. Wat betekent dat kleine beetje dat ik kan doen? Dat illustreert Rie met een verhaaltje van de mees en de duif met als moraal: misschien ontbreekt er nog maar één stem van één enkele mens om een rechtvaardige verhouding tussen armen en rijken te bewerkstelligen. En misschien mogen wij vandaag die ene stem zijn. De eerste spreker is onze voorzitter dhr. Gerrit Bos. Eén van de opdrachten die hij meekreeg om nu te bespreken is de laatstgehouden workshop tijdens zijn bezoek aan Ethiopië in maart van dit jaar. Vanmorgen geeft hij het eerste deel van zijn verslag en vanmiddag volgt het tweede deel. In 2006 was de eerste workshop met als doel om de verschillende ngo’s waar ISEE mee samenwerkt met elkaar in contact te brengen. Dit jaar wordt voor de vierde keer een workshop georganiseerd. Het thema is ‘de Millenniumdoelen welke zijn opgesteld door de VN in 2000’. 2
Eerst stellen de aanwezigen zich aan elkaar voor. Vervolgens komt er een korte inleiding waarin gezegd wordt dat iedereen de verantwoordelijkheid heeft om iets te doen. Al is het een druppel op een gloeiende plaat, die druppel sist wel. Vervolgens worden verschillende stellingen in groepjes besproken. De eerste vraag is ‘Hebben de millenniumdoelen effect gehad op jullie werk als NGO?’. Dat kan positief worden beantwoord. Als voorbeeld het doel: in 2015 gaan alle kinderen naar school. In 2000 was dat 57 procent en in 2014 is dat 90 procent. Maar de vraag is wel hoe is de kwaliteit van het onderwijs en die laat te wensen over. Cijfers laten dus een klein stukje van de waarheid zien. Het budget voor onderwijs blijft hetzelfde dus zijn er vollere klassen en gaat de kwaliteit achteruit. Het vervolgonderwijs baart grote zorgen, vooral voor meisjes en kinderen met een handicap. Er is grote werkloosheid dus minder kans op werk na de opleiding. Nu heeft ISEE samen met Edukans 3 onderwijsprojecten. Eén ervan is om blinde kinderen braille te leren. Een ander millenniumdoel betreft duurzaamheid en het milieu. Er wordt gezegd: ‘Ethiopië is een land met 13 maanden zon’ (de Ethiopische kalender telt dertien maanden), maar er wordt nauwelijks geprofiteerd van deze schone energiebron. De aanschafkosten van zonnepanelen zijn hoog en het onderhoud is een groot probleem. Maar er zijn ook eenvoudige middelen, zoals de solar-cooker. Deze worden nog te weinig benut. Het vergt tijd en energie om mensen te overtuigen en veranderingen door te voeren. Ethiopië heeft een economische groei van 7 procent, maar het gat tussen arm en rijk wordt steeds groter. De oogst was goed afgelopen jaar. De overheid doet zijn best maar loopt achter de feiten aan, dit wordt mede veroorzaakt door de snelle bevolkingsgroei. Nu zien we wel voor het eerst dat rijken geld doneren voor projecten. Ook vrijwilligerswerk doet voorzichtig zijn intrede, dit zijn positieve ontwikkelingen. Tenslotte heeft Ethiopië te kampen met vele vluchtelingen uit verschillende buurlanden.
◆ V.l.n.r. Stien Bos, Aafke Steenhuis en Ina Ritsema, alle drie sprekers op de Werkgroependag.
◆ Burgemeester Pieter van Maaren aan het woord.
◆ Gerrit Bos (r) stelt de niewe voorzitter Willem Jan Wakker voor aan de aanwezigen.
Na deze uiteenzetting heeft Gerrit een nieuwtje: Willem-Jan Wakker wordt voorgesteld. Hij gaat de voorzitterstaak van Gerrit overnemen en loopt, volgens eigen zeggen, nu stage bij Gerrit. Voor het einde van het jaar gaan ze samen naar Ethiopië om Willem-Jan ook daar aan onze partners voor te stellen.
tafels en stoelen en boekenkasten die weer gemaakt waren door CDI (NGO). Naast een studieruimte is er ook een waterput geslagen voor schoon drinkwater en zijn er toiletten gerealiseerd. Momenteel ligt de bouw even stil in verband met het regenseizoen, maar het is de bedoeling dat de verbetering van het schoolgebouw in november begint.
Ina Ritsema is, samen met haar man Bart, in Kofale geweest om een bezoek te brengen aan de Sayimano Borko School: het jubileumproject van ons 40 jarig bestaan, wat 43.000 euro heeft opgebracht. De school is destijds opgezet door Ayano, nadat er eerst een kliniek was gerealiseerd. In juni 2013 is het eerste geld overgemaakt. Wat is er tot nu toe met het geld gebeurd? Ina en Bart geven een Powerpointpresentatie over de bouw van een studieruimte/bibliotheek. Op deze school zitten 800 kinderen. Het was feest toen de nieuwe studieruimte werd geopend. Ook Ayano’s vader was hierbij aanwezig, zijn vader had destijds de school gesticht. Er waren mooie 3
Vervolgens geven Aafke Steenhuis en Stien Bos een presentatie over hun bezoek, samen met hun beider echtgenoten, aan Ethiopië in maart van dit jaar. In vogelvlucht nemen zij ons mee langs verschillende projecten en toeristische plaatsen. We zien onder andere beelden van zuster Senkenesh, haar Medhen Social Center aan de rand van Addis Abeba, van urban agriculture voor ouderen, huisjes uit het huizenbouwproject, de compound van CDI, Salu in Awassa, oudere gehandicapten die manden maken, shelters voor mishandelde vrouwen, een prachtig Oasis Hotel, maar echter zwart water uit de kraan, vrouwen die met behulp van
Het middagprogramma begint met een bijzonder muzikaal optreden, namelijk van het gospelkoor By His Grace. Of het nu speciaal voor deze gelegenheid is, is niet zeker maar ze hebben zowel hun kleding (dierenprint) als hun reportoire (swingend Afrikaans) aangepast aan deze dag. Ze laten ons genieten van een opgewekt optreden.
Seda hun achtertuin hebben veranderd in een oase, een verdwaaltocht door de bouwputten van Addis Abeba, een bezoek aan de Uhra Kidane Mehret Monastry, één van de oudste Ethiopische kerken, een bezoek aan de dames die ze in 2006 en in 2011 ook hadden ontmoet, die deelnamen aan het microkrediet project van JeCCDO. Wat bij dit verslag in het oog springt is het filmpje van de blinde kinderen in Debre Zeit. We zien een meisje van 10 jaar. Toen men haar vond bleek zij niet alleen blind, maar ze kon ook niet lopen. Wat bleek: haar ouders hadden haar vanwege haar blindheid verstopt, daarom had ze nooit lopen geleerd. Nu, na een half jaar op school, kon ze
lopen. Trots liep ze over het schoolterrein. Tijdens de lunch, die weer voortreffelijk was, komt burgemeester Van Maaren aanschuiven. Lijkt het doel een oriënterend bezoek aan ISEE, niets is minder waar; de ambtsketen wordt omgehangen en de burgemeester pakt de microfoon en neemt het woord. Wat blijkt? Zijn missie is om Gerrit en Stien koninklijk te onderscheiden. Beiden worden benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau, mede vanwege hun jarenlange inzet voor ISEE. Beiden zijn ze er stil van. Maar alle aanwezigen vinden dat ze het oprecht hebben verdiend. Er klinkt dan ook bewonderend applaus.
Hierna gaat Gerrit verder waar hij vanmorgen was gebleven betreffende de workshop, nu met een overwegend positieve toon. In 2015 is de kindersterfte in Ethiopië sterk afgenomen. De regering investeert in medische zaken: bijna ieder dorp heeft momenteel een kliniekje. Het middagprogramma van de workshop heeft een meer persoonlijk karakter, ook eerlijk. Eén van de vragen naar de partners is: doet ISEE het op de juiste manier? Hierop gaat de vertegenwoordiger van CDI staan uit respect voor ISEE. Ook de vertegenwoordigers van JeCCDO en Hope Enterprise (HE) vallen hem bij (dit zijn onze oudste relaties). ISEE is een echte partner, zij legt geen druk op ons, ze zijn praktisch, hebben kennis van zaken. Zenebe van HE geeft aan, wij hebben de langste relatie. Onze relatie is gebouwd op gelijkwaardigheid. Jullie zijn zeker op de juiste weg. De vertegenwoordiger van Salu zegt: “Wij hebben meer een familiaire relatie dan een donorrelatie. ISEE is eerlijk. Zij is één van de weinige organisaties die oog heeft voor de problemen van blinden en gehandicapten.” Nog een vraag van ISEE is: moeten we doorgaan met het organiseren van workshops? Ja, want dit is een belangrijke stap tot meer samenwerking tussen de verschillende ngo’s. Men ziet elkaar nog teveel als concurrenten terwijl we meer moeten samenwerken. De volgende keer wordt de workshop georganiseerd door ISEE en HE. Tenslotte krijgen we nog een kort verslag (met levendige beelden) van een doopdienst in de Koptische kerk in Pernis waarvan Gerrit en Stien getuige mochten zijn. De dagvoorzitter blikt met ons terug op een inspirerende dag. Zij bedankt allen voor hun aanwezigheid en voor het bemannen van de stands. Zij wenst ons allen wel thuis en tot volgend jaar.
◆ By His Grace tijdens hun optreden op de Werkgroependag.
4
God zij met ons Deze woorden staan op de onderscheiding die wij op zaterdag 4 oktober mochten ontvangen. Zo’n onderscheiding zet je wel even aan het denken, zo van, waar hebben wij dit eigenlijk aan verdiend. Wij zijn beiden gewoon ontzettend dankbaar voor alles wat wij kunnen en mogen doen. Wij voelen ons bevoorrechte mensen, bevoorrecht omdat we via ons vrijwilligerswerk in aanraking komen met zoveel mensen die stuk voor stuk gedreven worden door één ding en dat is ‘de Liefde’ en stuk voor stuk willen zij die Liefde handen en voeten geven, het is een voorrecht om in die Liefde samen onderweg te zijn en wij willen onze onderscheiding dan ook graag opdragen aan alle vrijwilligers met de bede: GOD ZIJ MET ONS ERE ZIJ GOD!
Het stokje overdragen Gerrit Bos sinds 1997 voorzitter van ISEE zal aan het eind van dit jaar het stokje overdragen aan Willem Jan Wakker. Willem Jan is 48 jaar en getrouwd met Henny van der Linden, samen hebben ze drie kinderen. Hij werkt bij de gemeente Urk als afdelingsmanager. In de afgelopen tijd heeft Willem Jan iedere week een paar uur met Gerrit om de tafel gezeten om alle ins en outs van de stichting te bespreken. Ook heeft hij ondertussen op één na alle commissies bezocht en heeft hij sinds januari alle bestuursvergaderingen bijgewoond. Zijn motivatie om voorzitter van ISEE te willen worden is: het meedoen met een groep die met iets moois bezig zijn. Op de vraag aan Gerrit waarom hij het voorzitterschap over gaat dragen antwoordt hij: “het is in het kader van verjonging en het betekent niet dat ik nu overal mee stop. Binnen de stichting is nog veel werk te doen in het kader van voorlichting en daar wil ik graag mee doorgaan. Ik denk dat we in de persoon van Willem Jan Wakker een hele goede opvolger hebben gevonden om het voorzitterschap over te nemen.”
Samen zijn ze ondertussen ook in Ethiopië geweest en Willem Jan heeft daar kennis gemaakt met de verschillende ngo’s waar ISEE mee samenwerkt en verschillende projecten bezocht. Wat hem opviel was de grote betrokkenheid van onze partners in Ethiopië. Het werk van ISEE kan voor veel mensen in Ethiopië het verschil maken tussen armoede en bedelen of een toekomst op eigen benen, zo zegt hij. 5
Bijzonder stokje Het stokje wordt door Gerrit Bos niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk overgedragen, ISEE is namelijk in het bezit van een heel bijzonder ‘stokje’. Dit stokje komt namelijk uit Ethiopië, het is een soort knuppel. In Ethiopië heeft ieder stamhoofd zo’n ‘knuppel’. Die staat symbool voor zijn leiderschap.
Bezoek Sayimana Borko basisschool Vorig jaar november ben ik, samen met mijn man Bart, in Ethiopië geweest en hebben we gezien hoe de fundering voor de bibliotheek bij de Borkoschool (het jubileumproject van de stichting) gelegd was. Afgelopen november waren Bart en ik, twee zonen en een schoondochter op vakantie in Ethiopië. Ayano Burka (hij is van stichting Borko en leidt het project in Ethiopië) had ons gevraagd dan vooral de school weer te komen bezoeken. Op 11 november zijn we gaan kijken wat er met het ingezamelde geld (jubileumproject) al is gerealiseerd. Een uitbundig welkom viel ons ten deel. De directeur van de school heeft ons (en met ons u allen dus) vele malen bedankt voor de mogelijkheden die de school nu heeft gekregen. De bibliotheek/studieruimte is al volop in gebruik en nu al merkt men dat de resultaten van veel leerlingen erg verbeterd zijn omdat de kinderen huiswerk kunnen maken. Ook de waterpomp is klaar en de kinderen hebben nu dus schoon drinkwater. Ook de mensen van het dorp komen er water halen. Ook een hele verbetering. En moet er na al dat waterdrinken nodig geplast worden... Dat kan nu in nette latrines: 6 voor de jongens en 6 voor de meisjes. Nu wordt er binnenkort gestart met de renovatie van de lokalen. Dit alles dankzij uw gulle giften voor dit project. Nogmaals moest ik u allen, namens alle kinderen (inmiddels zijn dit er zo’n 900!) en de leraren heel hartelijke bedanken voor deze kans. Bij deze dus.
◆ V.l.n.r. Ina Ritsema, de schooldirecteur, Bart Ritsema en helemaal rechts Ayano Burka.
Ina Ritsema
6
Visserijproject Tanameer in Bahir Dar
Voorbeeld voor andere vissers Het was een grote verrassing voor leden van de commissie landbouw & techniek van ISEE tijdens een bezoek aan de regio Wag en Dehane. Op een nieuw gevormd meer bij de Tekeze stuwdam zijn Ethiopiërs geheel zelfstandig begonnen met vissen. Het grote voorbeeld was de visserijcoöperatie in Bahir Dar die met hulp van ISEE in de jaren ’80 van de vorige eeuw is opgestart. Zo heeft Johannes Koornstra eer van zijn werk. De dam is vijf jaar geleden gebouwd, met het oog op elektriciteitsvoorziening en zoet water buffer in het gebied. Drie rivieren komen er op uit waarvan de Tekeze rivier, vandaar de naam, de grootste is. Bewoners rondom het meer, geholpen door provinciale en gemeentelijke instanties, begonnen te overleggen hoe goed gebruik te maken van dit nieuwe meer. Een van de ideeën was het opstarten van een coöperatie naar voorbeeld van wat er op het Tanameer gerealiseerd was.
◆ Deel vissersvloot van Abergele op Tekeze meer.
◆ Boot verven in Abergle.
◆ Vissers aan de rand van Tekeze meer met Nijlbaars
al positief gestemd heeft was de kennisverbreiding van het ISEE Bahir Dar project!
Een delegatie is vertrokken naar Bahir Dar om te kijken naar de mogelijkheden en de opzet zoals de lokale vissers dit daar gedaan hebben. Ook heeft de directeur van het onderzoekscentrum Bahir Dar Fisheries and Aquatic Life Research Center, Dereje Tewabe onderzoek op het Tekeze meer uitgevoerd. Meer dan 18 verschillende vissoorten zijn geïdentificeerd waarvan een aantal zeer aantrekkelijk kunnen zijn voor lokale bevissing. Veel mogelijkheden dus, waarvan de lokale bevolking en instanties gebruik hebben gemaakt en de koppen bij elkaar hebben gestoken voor de opzet van de Abergele visserijcoöperatie.
◆ Boot maken/lassen in Abergele.
Abergele is een kleine plaats ongeveer 100 km noord van Sekota en 300 km noord van Lalibela. Het gebied is droog, afgelegen, bergachtig en ruig. De Abergele visserij coöperatie telt inmiddels 330 leden en heeft zo’n 70 boten tot beschikking. En, dat is het mooie, de boten worden lokaal gebouwd naar voorbeeld van de coöperatie uit Bahir
Toen we op de ‘fish spot’ aankwamen waren een paar leden van de coöperatie aanwezig, anderen stonden op een andere plek op ons te wachten maar konden niet geïnformeerd worden omdat het netwerk voor mobiel telefoonverkeer die dag niet werkte. Toch hebben we veel gezien en de mogelijkheden kunnen bekijken. Wat ons voor-
Dar. Lassen en schilderen wordt geheel in eigen beheer uitgevoerd door de lokale bevolking. De netten worden betrokken van de coöperatie in Bahar Dar, waar ISEE in het verre verleden aan de wieg gestaan heeft van het ‘netten boeten’.
7
De vissers gingen elke nacht vissen en haalden per boot tussen de 100 tot 150 kilo vis, met name nijlbaars, binnen. Deze verkochten ze aan de wal aan handelaren op een plek ver naar het noorden in de provincie Tigray waar ze het in auto’s over konden laden. Dit is tevens het probleem, het creëert een grote afhankelijkheid van de handelaren. Om deze afhankelijkheid te doorbreken is de lokale overheid bezig met de constructie van een weg die van Abergele naar het meer gaat. Deze weg van ongeveer 30 km moet een mogelijkheid creëren voor de vissers om zelf de verwerking en de vermarketing te kunnen doen waardoor ze minder of misschien wel helemaal onafhankelijk van de handelaren kunnen worden. We verlieten Abergele met een goed gevoel, blij dat ISEE indirect heeft kunnen bijdragen aan deze nieuwe visserijcoöperatie.
Interview met de Familie Witzier
Ondanks hoge leeftijd nog steeds actief Vrijdag 31 oktober waren we als commissie Werkgroep & PR op bezoek bij de familie Witzier in Dronten. Ze wonen nu 14 jaar in Dronten. Vijf en een half jaar geleden zijn ze verhuisd naar een nieuw appartementencomplex aan de buitenrand van Dronten. Het staat op een prachtige locatie met een mooi uitzicht. Als we aankomen staat mevrouw Witzier al op de uitkijk. En binnengekomen staat de koffie klaar. Wij hebben Urker dikkertjes meegenomen en een bloemetje voor de vrouw des huizes. Ze laten ons eerst het nieuwe appartement zien. Het is allemaal heel mooi en ruim opgezet. Als we aan de koffie zitten kunnen we genieten van een prachtig uitzicht en een schitterende avondlucht. Toch geeft mevrouw Witzier aan dat ze weleens heimwee heeft naar Amstelveen. Daar woonden ze tegenover het bosplan en konden daar heerlijk fietsen. Het is haar hier ook vaak te stil. Ondanks hun leeftijd, meneer Witzier is 85 en mevrouw Witzier bijna 85, zijn ze beiden nog steeds actief bezig voor de stichting. Al hebben ze de laatste tijd ook problemen met de gezondheid. Maar nog steeds breit mevrouw Witzier dekentjes, honderden heeft ze er inmiddels gebreid. En nog regelmatig brengen ze spullen op Urk. Maar ze hebben ook dingen los moeten laten. Spullen ophalen uit Zwanenburg bij mevrouw den Dutter en mevrouw Monster gaat niet meer. Maar wij zijn dankbaar voor alle jaren van
inzet voor de stichting en hopen dat ze het nog een poosje mogen blijven doen. In december mogen ze bij leven en welzijn hun 65-jarig huwelijksjubileum vieren en dat mag best uniek genoemd worden. Er zijn er niet zoveel die dat beleven. Vanaf deze plaats willen we ze dan ook van harte feliciteren met deze mijlpaal en hen nog goede en gezonde jaren samen toewensen. Om zes uur nemen we afscheid en gaan met een gevoel van dankbaarheid voor zoveel trouw en inzet jarenlang weer richting Bult. Rie, Stien en Gré
Nieuw commissielid MSE
KADOTIP
Ethiopia
Hallo, mijn naam is Marchel Snoek. Ik ben 48 jaar en woon in Ens. Ik heb mijn eigen bloembollenveredelingsbedrijf. Ik ben getrouwd met Rinette en we hebben twee kinderen. Ylva (18) en Sven (16). Ik ben door Elske Schilder gevraagd om de commissie MSE te komen versterken. Elske wist dat wij een bijzondere affiniteit met Afrika hebben. Onze dochter Ylva is 3 jaar geleden met het project ‘Going Global’ van Edukans naar Oeganda geweest. Ze heeft daar een ruime week opgetrokken met leeftijdsgenoten en zo een goed beeld gekregen van hun dagelijks leven. Het heeft een blijvende indruk achtergelaten. Thuisgekomen heeft ze het werk van Edukans nooit los kunnen laten. Ook als gezin zijn we er erg bij betrokken geraakt. Toen Elske mij dus vroeg om voor ISEE in een commissie zitting te nemen gaf dit eigenlijk meteen een goed gevoel. Een gevoel dat je, zij het klein, een bijdrage kan leveren aan het verbeteren van de leefomstandigheden van diegene die het hardst nodig hebben. Ik ga mij de komende tijd richten op het tot mij nemen van alle informatie over de projecten en over het land zelf. Daarna hoop ik mee te kunnen denken en zelf met ideeën te komen waar de commissie wat aan heeft. Ik heb er zin in om voor deze mooie stichting aan de gang te gaan.
Footsteps in Dust and Gold Makers: Arjan van Dijk, Jos van Beurden Formaat: 28 cm breed en 22 cm hoog Aantal pagina’s: 344. Taal: Engels
Een fotoboek, dat ook verhalen, interviews en informatie bevat. Het laat schitterende berglandschappen, meren en zoutvlaktes zien, kerken, kloosters, moskeeën en kunstschatten, en zelfs de keukens van de mensen. Het boek biedt een compleet beeld van een fascinerend land. Het boek is te koop via ISEEof via www.josvanbeurden.nl www.arjanvandijk.nu De winst komt dan ten goede aan de projecten van de stichting.
8
Prijs:
49,90
