UZ Gasthuisberg Voedingsteam Dr. I. Hoffman Ilse Dewitte
EHBO: eerste hulp bij op-'voedings'problemen
Waarom deze brochure over op'voedings'problemen? "Mijn dochtertje van 20 maanden wil maar niet eten." "Onze Thomas lust alles wat zoet is, maar weigert zijn groenten, vlees en aardappelen." "Wat moet ik toch doen opdat Eefje nu eindelijk eens mee-eet met wat de pot schaft, dagelijks sta ik hier 2 menu's te koken." "Frietjes met worst, dan wil onze Louis eten, al de rest laat meneerke staan." "Mevrouw, mijn kleinzoon overleeft op boterhammen met nutella-choco, dat kan toch niet gezond zijn." "Het zit in zijn kopke mevrouw, hij kan wel eten maar wil gewoon niet." ... Dit zijn maar enkele van de vele openingszinnen die ouders vertellen als de orthopedagoge langskomt bij ouders op de voedingsraadpleging. Als je kind niet (gevarieerd) wil eten, vind je dat als ouder heel erg. Meestal heb je al tal van zaken uitgeprobeerd om je kind aan het eten te krijgen. Je probeerde het eerst lief, ook wel eens smekend, dan weer speels. Als dat allemaal niet helpt, probeerde je wellicht te onderhandelen: als... dan... een snoepje, een ijsje, ... En als ook dat niets uithaalt, word je maar eens flink boos, je wil je kind misschien wel dwingen om te eten of je dreigt met straf. Kortom etenstijd wordt een nacht- én dagmerrie, want je staat er mee op en wordt er van wakker: hoe krijg ik dat kind van mij aan het eten? Bij veel ouders weegt het voedingsprobleem zwaar door. En ook al is ieder kind anders, ook al is ieder gezin uniek, toch zijn er veel gelijkenissen in de verhalen van ouders met een kind met voedingsproblemen. Een kind met een sterke wil, ouders die alles al geprobeerd hebben, mama's die kampen met schuldgevoelens… Omdat er juist zoveel herkenbare zaken zijn voor ouders en ook omdat we zo vaak de vraag krijgen of zij dan de énige zijn die het met dit dood-normaal-lijkend ding nl eten geven, moeilijk hebben, besloten we deze brochure te schrijven. Zo kan je thuis nog eens nalezen dat je zeker niet alleen bent en dat het eten nu meer zo eenvoudig is maar wel terug kan worden. In deze brochure willen we samen met ouders op weg gaan om deze voedings- of opvoedingsproblemen aan te pakken. Wat hier neergeschreven staat is gebaseerd op vele gesprekken met ouders van kinderen met voedingsproblemen. Ouders, die net zoals u, niet meer wisten wat ze nog konden doen. We willen een aantal dingen verduidelijken rond voedingsproblemen en ook vooral praktische adviezen geven om met de problemen aan de slag te gaan.
Wanneer u nu verwacht dat met deze brochure het voedingsprobleem van uw kind op één twee drie van de baan zal zijn, zou u sterk teleurgesteld kunnen worden. Vooreerst zullen we samen moeten zoeken en dingen uitproberen. Tovermiddeltjes om uw kind plots terug (gevarieerd) te laten eten bestaan er immers niet. Een nieuwe gewoonte aanleren vraagt tijd én veel oefening zowel voor u als ouder maar ook voor uw kind. Daarnaast is niet elk advies in deze brochure van toepassing op uw kind. De brochure is immers bedoeld voor meerdere 2
problemen: kinderen-zonder-groenten, kinderen die de clown uithangen aan tafel, kinderen die enkel boterhammen met choco willen eten… Tijdens de consultaties zal de orthopedagoge daarom benadrukken wat voor u en uw kind belangrijk is. Sommige zaken zullen wel goed lopen en hoef je niet meer bij te sturen. De tekst hierrond kan je dan gewoon doorlezen. Andere dingen kunnen misschien anders aangepakt worden en moet je dus veel nauwkeuriger lezen en toepassen. De pedagoge zal aankruisen wat belangrijk is bij uw specifiek probleem.
Voor we eraan beginnen, maken we nog één belangrijke afspraak. U kreeg ook advies van de arts. Dit advies staat boven alles wat hieronder is beschreven. Sommige kinderen mogen van de arts geen bruin brood, andere kinderen moeten veel gesuikerde drankjes, ... Deze adviezen hebben te maken met de medische toestand van je kind. Pas als je medisch alles hebt opgevolgd, beginnen we met de opvoedingsadviezen! Indien je twijfelt of als wij niet zo duidelijk waren, vraag het dan zeker na. Het ganse voedingsteam zal u graag helpen.
Dr. I. Hoffman Dr. V. Janssens Dr. Mariën Mevr. T. Bosman Mevr. I. Dewitte Mevr. J. Verfaillie Mevr. A. Moens
diëtiste orthopedagoge logopediste verpleegkundige
3
Op weg naar gezellig samen eten ... weg-wijzer-s?
Het einde van jullie weg is ‘fun time’, gezellige en ontspannen eetsituaties zonder strijd en oorlog, zonder zorgen en ergernis. Samen aan tafel zitten en samen eten is datgene waar we naar willen streven.
voeden = opvoeden Het is belangrijk om te beseffen dat voedingsproblemen (hoe ze ook ontstaan zijn, door een medisch probleem, een mond-technisch probleem, een gedragsprobleem,...) zeer snel leiden tot opvoedingsproblemen . Voor vele ouders ontstaat er snel onzekerheid wanneer zoon of dochter weigert te eten. Wat doen we fout? Waarom lukt het niet bij ons? Als we de voedingsituatie willen veranderen, zullen we goed moeten nadenken over onze manier van opvoeden. Want voeden is altijd een stukje opvoeden.
4
Als we nadenken over onze manier van opvoeden, zijn er twee belangrijke vragen: 1. Welk kind hebben we (eentje met een duidelijke wil? een bang kind? een koppige zoon of dochter?) Wat vraagt ons kind eigenlijk? Omschrijf je kind eens kort: ........................................................................................................................... ........................................................................................................................... ...........................................................................................................................
2. Hoe pakken we ons kind aan? Welke opvoedingsaanpak is geschikt bij dit kind? ........................................................................................................................... ........................................................................................................................... ...........................................................................................................................
Nu gaan we samen met uw uniek kind, en u als unieke ouders, op weg naar die gezellige momenten van samen eten. Op deze tocht willen we u een aantal wegwijzers (adviezen) aanbieden. Hieronder geven we alvast de samenvatting.
... onze wegwijzers ... 1. een goede reis vraagt een grondige voorbereiding 2. vergeet je fototoestel niet 3. mama en papa bepalen de reisweg a. zonder dwang b. liefdevol kordaat c. met duidelijke regels d. vol vertrouwen 4. stap voor stap gaan we vooruit op onze tocht a. beperk de hoeveelheid b. beperk de veranderingen c. de kinderen willen en mogen ook iets zeggen 5. maak de reis plezant, zorg voor verrassingen a. aanmoedigen van positief gedrag b. negeren van storend gedrag c. TAVA: totale afzondering van aandacht d. beloningssysteem e. beloon jezelf
5
Zes belangrijke wegwijzers
een goede reis vraagt een grondige voorbereiding
vergeet je fototoestel niet
mama en papa bepalen de reisweg, 'ouders aan de top'
stap voor stap gaan we vooruit op onze tocht
maak het reizen plezant, vol verrassingen
eerst stoppen, vervolgens nadenken en dan pas iets doen!
6
1. een goede reis vraagt een grondige voorbereiding
Het moeilijk eetgedrag van uw kind sleept al maanden, soms zelfs jaren aan. Wanneer we daar verandering in willen brengen moeten we vooraf goed nadenken over alle moeilijkheden en gevolgen. Het kan immers een vrij lange reis worden met hier en daar moeilijke bochten, af en toe heel slecht weer en misschien komt er wel eens een dag waarop we denken: ik keer terug! Daarom dienen we ons vooraf goed te bezinnen. Enkel dingen waar we best vooraf bij stil staan: -
wie is er, naast mama en papa nog betrokken bij het eten?: oma's, opa's, onthaalmoeder, opvoeders, leerkrachten, ... Wat zal u van hen verlangen als u straks het eten anders aanpakt? Voorziet u hier moeilijkheden? Of ziet u hier juist mogelijkheden om af en toe op adem te komen? ........................................................................................................................................... ........................................................................................................................................... ...........................................................................................................................................
-
is dit wel een geschikt tijdstip om het voedingsprobleem nu aan te pakken? Best kan u dit starten in vrij rustige periode, daarnaast dient u zelf fit genoeg te zijn en niet onder te grote druk te staan van werk, relatie, ... Zijn er grote veranderingen op komst? ........................................................................................................................................... ........................................................................................................................................... ...........................................................................................................................................
-
Bent u ervan overtuigd dat het een moeilijke maar haalbare tocht wordt waarin één ding heel belangrijk is: volhouden tot u de bestemming bereikt heeft. Wat is voor u en uw kind de haalbare bestemming? ........................................................................................................................................... ........................................................................................................................................... ...........................................................................................................................................
7
2. vergeet je fototoestel niet
We schreven daarnet al: voeden is eigenlijk een stukje opvoeden. Maar opvoeden is veel meer dan enkel eten en eten geven. We merken dat wanneer het eten niet vlot verloopt, ouders en kinderen vrij snel vastgeraken in een urenlang denken, spreken, zeuren, dreigen, ruziën, ... over 'eten'. Het lijkt alsof er niets anders bestaat. Ik sta op en begin al te denken: zou hij straks eten? We hebben net anderhalf uur aan de ontbijttafel gezeten en ik denk dan al: wat zal het deze middag dan weer worden, wat moet ik nu weer eens proberen klaar te maken? Een maaltijd lang hoor ik mezelf smeken: Ruben, alsjeblieft eet nu toch verder, Ruben komaan, ... We gaan naar oma en het eerste wat zij vraagt is: Ruben, heb je flink gegeten? 's Avonds komt papa thuis en zodra zoonlief hem ziet zegt hij al zelf: 'Ruben nie flink eten'. Het ergste is dat ik door al dat gedoe zelf geen hap meer door mijn keel krijg. Een eerste belangrijke verandering bestaat erin uw leven terug te 'normaliseren'. Een kind is veel meer dan een etend wezentje. Uw kind speelt, loopt, vertelt, maakt vriendjes, slaapt, helpt, ... dit neemt veel meer tijd in dan de drie maaltijden. Als ouder ben je veel meer dan een mama of papa die toekijkt of er gegeten wordt. Je speelt mee, je maakt uitstapjes, je bent partner, je bezoekt je eigen vrienden en vriendinnen. Vaak verdwijnen veel van die 'normale' dingen zowel voor het kind als voor u als ouder omdat te veel tijd en energie naar dat eetprobleem gaat. We gaan de komende tijd vooral foto's trekken van al die andere dingen, die wel nog goed gaan, die plezant zijn. We vergroten al die fijne momenten uit, alles, behalve het eten of niet-willen-eten, krijgt terug volle aandacht. We spreken af dat we op onze op-voedings-reis enkel eten en spreken over eten op de vaste tijdstippen van de maaltijden (ontbijt, middagmaal en avondmaal). Drie keer per dag, maximaal 30 minuten, zitten we aan tafel. Nog beter is als we zo 'normaal' mogelijk doen aan tafel, dit wil zeggen dat we vertelen, we stellen vragen, we lachen, ... Hoe beter de algemene sfeer, hoe meer ontspannen uw kind en u als ouder, de dag doorbrengt, hoe groter de kans dat het eten vlot verloopt. Wanneer maaltijd na maaltijd een gevecht is, verbinden we eten met onaangename ervaringen en willen we allen steeds minder eten, zowel de moeilijke-eter als straks ook de broer of zus die voorheen wel nog flink mee at. De niet-eetmomenten moeten zo fijn mogelijk zijn. De eetmomenten proberen we ook fijn te maken. Een gezellige tafel spoort ook aan tot eten. Een leuk glas, fijn bestek voor kinderen, een leuk CD'tje...soms zijn het hele kleine dingen die een maaltijd toch gezellig kunnen maken, ook al loopt het eten nog niet zo vlot als we willen.
8
3. mama en papa bepalen de reisweg, 'ouders aan de top' zonder dwang Hoe graag u ook zou willen dat uw kind eet, het is geen oplossing dit af te dwingen. U zal immers altijd het onderspit delven, want mondje dicht is mondje dicht. Uw kind kan ook kokhalzen en zo heeft hij opnieuw het laatste woord. Bovendien zal uw kind de maaltijden als onplezierig gaan ervaren, wat nog meer weerstand en verzet zal oproepen.
liefdevol kordaat Jullie zijn de baas! Voor uw kind biedt dit houvast! Wanneer uw kind met zijn wapens van kieskeurig eten, woedebuien aan tafel, huilen, … af en toe zijn slag weet thuis te halen, wordt hij versterkt in het hardnekkig volhouden ervan. Hij zal steeds vaker en intensiever zijn zin proberen door te drijven. Duidelijke afspraken en een kordaat optreden zijn dus in belang van uw kind! o Niet uw kind bepaalt wat de pot kookt, maar u bent de kok, dus u neemt die beslissing. Maak geen buffet klaar. o Wanneer uw kind ‘verslaafd’ is aan een bepaalde voeding, laat hem of haar dan ‘afkicken’: de lievelingsmaaltijd niet aanbieden ter vervanging van, maar wel als dessert na de traditionele maaltijd. o Waarschuw uw kind als het eten bijna klaar is, zodat hij rustig zijn spel kan afronden. o Hanteer de regel ‘samen aan tafel eten’ als u daar belang aan hecht. Ook speelgoed aan tafel of TV kijken tijdens het eten, kan dan beter achterwege gelaten worden. o Geef uw kind tussendoortjes op vaste tijdstippen en niet op vraag van uw kind. o Bij niet-eten worden geen tussendoortjes gegeven. U kunt immers voordeel halen uit het natuurlijk hongergevoel dat volgt op niet-eten. o Laat uw kind niet langer dan 30 minuten aan tafel zitten. De kookwekker kan hierbij stimulerend zijn voor uw kind om niet te treuzelen of spelen met zijn eten. Wanneer de tijd om is, worden de borden zonder discussie of ruzie weggehaald.
Kordaat optreden en grenzen stellen betekent niet dat geen rekening kan gehouden worden met de wensen van uw kind. Geef uw kind de vrijheid en ruimte die hij vraagt. Dit kan op verschillende manieren: o Geef uw kind een beperkte keuzevrijheid bij de tussendoortjes. o Laat uw kind zijn eten zelf opscheppen. o Soms vinden kinderen het plezierig hun boterham op een leuke manier te beleggen, of verkiezen ze een bepaalde lepel om te eten. Maak daar geen strijd rond, maar geef uw kind die vrijheid. o Laat uw kind af en toe laten meebeslissen wat de volgende dag op het menu staat.
9
o Uw kind betrekken bij de voorbereiding van de maaltijd, kan zijn eetlust opwekken.
regel mama = regel papa Een belangrijke voorwaarde tot succes is dat beide ouders op één lijn staan. Omwille van twee redenen is dit van belang. Een eerste reden betreft uw kind: éénduidige regels betekent dat uw kind de houvast en veiligheid krijgt die hij nodig heeft op deze weg. Stel u voor dat er in het verkeer plots twee verkeersreglementen tegelijkertijd gelden… chaos zou het gevolg zijn. Ook in de aanpak van het voedingsprobleem van uw kind is het dus van belang dat jullie het eens zijn over de aanpak. Op één lijn staan, betekent ook ‘samen sterk’. Ouders kunnen onderling steun vinden indien zij dezelfde aanpak hanteren aan tafel.
vol vertrouwen
10
4. stap voor stap gaan we vooruit op onze tocht Om succes te kunnen boeken, is het belangrijk dat kleine, haalbare stapjes gezet worden. Alleen op die manier houdt zowel u als uw kind het vol.
Beperk de hoeveelheid eten Voor kinderen die weinig eten, is het erg ontmoedigend een berg eten voorgeschoteld te krijgen. Het is beter een geringe hoeveelheid eten voor te zetten en die geleidelijk aan op te bouwen. Start met de hoeveelheid die het kind nu reeds eet zodat een leeg bordje beloond kan worden. Concreet: ………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………… Bouw de variatie stapgsgewijs op Is uw kind een kieskeurige eter of lust hij enkel een specifieke voeding, bouw dan de variatie van de voeding stapsgewijs op. Maak samen met uw kind een top drie op van te proeven voedingsmiddelen en zet die geleidelijk aan op het menu. Start met een minieme hoeveelheid, want denk eraan dat uw kind dit voedingsmiddel niet lust of dat dit een nieuwe smaak is waaraan hij moet wennen. Na een week succeservaringen kan de hoeveelheid opgedreven worden van vb. één koffielepel naar één soeplepel, enzovoort. Concreet: ………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………
11
5. maak het reizen plezant, zorg voor verrassingen
‘Pieter, speel niet zo met je eten. An, ik heb het al tien keer gezegd, stop nu toch met dat gezeur! Wout, nog één hapje, één kleine kabouterhap, komaan! Een hapje voor mama, een hapje voor papa en een hapje voor Wout.’ Pieter, An en Wout staan met hun ongewenst gedrag aan tafel in het middelpunt van de belangstelling. Aan hun ongewenst gedrag wordt meer aandacht besteed dan aan het gewenste gedrag. De balans positieve versus negatieve aandacht, helt sterk over naar de negatieve kant. Dit is normaal, want iedereen is veel meer geneigd aandacht te besteden aan ongewenst gedrag, zoals huilen, woede-uitbarstingen, spelen met het eten, … aangezien dit meer in de kijker springt. Zeker aan tafel speelt de bezorgdheid van ouders nog bijkomend een rol. Om hun kind toch een hapje te doen eten, gaan ouders smeken, dreigen, beloven, hun kind proberen af te leiden, …. Telkens opnieuw staat het kind dankzij zijn voedingsprobleem in het middelpunt van de belangstelling. Een volgende keer zal hij weer trachten die aandacht te verkrijgen door hetzelfde gedrag te stellen. Het gewenste gedrag wordt daarentegen vaak als vanzelfsprekend beschouwd en dus genegeerd. Ouders denken er soms niet aan hun kind aan te moedigen, laat staan te belonen, wanneer hij een hapje proeft van de groenten, of wanneer hij zijn bordje half leeg gegeten heeft. Op die manier levert het in stand houden van het voedingsprobleem veel meer voordelen op voor het kind dan flink het bordje leeg eten zonder treuzelen. DUS: We moeten de omgekeerde weg opgaan, willen we succes boeken. Dit betekent: Negeer het ongewenste gedrag Negeren betekent dat u geen enkele vorm van aandacht besteedt aan uw kind zolang het ongewenste gedrag aan tafel zich voordoet. U doet alsof uw kind er niet is, alsof u hem niet ziet of hoort. U kijkt niet naar hem, u praat niet met of over hem. o Door het ongewenste gedrag aan tafel te negeren, leert u uw kind dat hij geen extra belonende aandacht krijgt door niet te eten. o Als het bordje binnen de afgesproken tijd niet leeg is, verdwijnt het van tafel zonder er veel ophef rond te maken. o Ook de aandacht en bezorgdheid over de voeding van het kind vanwege buitenstaanders, zoals familie en vrienden, kan beter niet geuit worden in nabijheid van het kind. Negeren of niet reageren op ongewenst gedrag is moeilijk. Het gedrag van uw kind zal aanvankelijk erger worden. Juist omdat uw kind gewend is om aandacht te krijgen, zelfs negatieve aandacht, zal hij aanvankelijk volhouden en zijn wapens niet willen loslaten. Indien ú echter volhoudt, zal u merken dat het storend gedrag afneemt.
12
Geef aandacht aan het gewenste gedrag Negeren van het ongewenst gedrag zal echter pas resultaat geven indien het tegenovergestelde, gewenste gedrag wel aandacht krijgt! Bravo, een applaus, een knuffel, een glimlach of een schouderklopje na een leeg bordje (met beperkte hoeveelheid) is belonend voor uw kind en zal hem ertoe aanzetten de volgende keer opnieuw zijn bordje leeg te eten zonder treuzelen.
Time-out Niet reageren op ongewenst gedrag is soms moeilijk. Soms is een blik of uw aanwezigheid alleen al een aanmoediging voor uw kind in het volhouden van zijn gedrag. Sommige ongewenste eetgedragingen, zoals een woedebui, gooien met eten, … kunnen bovendien niet genegeerd worden. Een tijdelijke onderbreking of apart zetten kan deze moeilijkheden opvangen. Deze methode houdt in dat uw kind tijdelijk uit de situatie wordt weggehaald door bijvoorbeeld zijn stoel om te draaien of door hem in een ruimte af te zonderen. Een time-out heeft tot doel om iedere vorm van aanmoediging en ieder vorm van contact te vermijden. Bespreek vooraf met uw kind wat de plek van apart zetten is, hoelang hij daar moet zitten en wanneer hij daar gestuurd wordt. Enkele aandachtspunten bij de toepassing van deze methode: o Zet het kind apart telkens als het ongewenste, niet te negeren gedrag zich voordoet. o Waarschuw het kind één maal waarin u het gewenste gedrag duidelijk en concreet benoemt: ‘ik wil dat je aan tafel op je stoel blijft zitten tot de kookwekker afloopt, zoniet ga je naar …’ o Wacht tien seconden. Indien uw kind dan niet gehoorzaamt, stuurt u hem naar de ruimte van apart zetten. Blijf zelf kalm. Geef geen verdere uitleg of verantwoording, stuur hem naar de aparte ruimte met zo weinig mogelijk aandacht of ophef. o Indien uw kind weigert, draagt u hem zelf kalm, maar kordaat naar de aparte ruimte. o Laat uw kind gedurende een korte tijd (twee tot vijf minuten) in de aparte ruimte. Het gebruik van de kookwekker geeft voorspelbaarheid voor uw kind. o Aan het eind van de tijd haalt u uw kind uit de plaats van apart zetten. o Bij verzet, wordt de time-out verlengd. o Breng hem daarna terug naar tafel en geef hem opnieuw de opdracht van het gewenste gedrag. o Moedig elk gewenst gedrag aan dat uw kind u nu laat zien.
13
Een beloningsprogramma “Hoe moeilijker kinderen, hoe moeilijker het belonen, maar ook des te meer noodzakelijk” (In: Opvoeden doe je zo… Hoezo? I. Dewitte). Moeilijke eters, moeilijke kinderen. Dus voor uw kind met voedingsproblemen is belonen moeilijk, maar noodzakelijk! Aandacht hebben voor het gewenste gedrag moet soms explicieter gebeuren dan enkel onder de vorm van een positieve opmerking, een knuffel, een zoen, bewonderend kijken, in de handen klappen, juichen… In een beloningsprogramma wordt het gewenste gedrag aan tafel samen met het kind concreet afgesproken, de hoeveelheid en soort eten wordt vooraf bepaald. Afspraak: ………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………………
In ruil voor het gewenst gedrag mag uw kind een stempeltje, een lachend gezichtje, een diddle, … op een kalender tekenen. Met dit stempeltje verdient hij een (sociale) beloning, zoals een extra verhaaltje voor het slapengaan, samen met mama en papa een spelletje naar keuze spelen, een partijtje voetbal met papa, een vriendje uitnodigen, … Lijstje van beloningen: ………………………………………………………… ……………………………………………………….... ………………………………………………………… ………………………………………………………… ………………………………………………………… ………………………………………………………… ………………………………………………………… …………………………………………………………
14
Zeker bij peuters en kleuters, is de regel: ‘beter veel kleine aanmoedigingen en beloningen telkens en meteen, dan één grote na verloop van tijd’, van toepassing. Oudere kinderen zijn daarentegen wel beter in staat hun ‘stempels’ op te sparen om ze op een later tijdstip in te ruilen voor een grotere beloning. In het beloningsprogramma kan u in samenspraak met uw kind de voorwaarde tot het verkrijgen van een beloning gaandeweg opdrijven. Na een tijd kan het beloningssysteem afgeschaft worden, maar blijft het belangrijk goed gedrag aan tafel af en toe te belonen.
15
6. eerst stoppen, vervolgens nadenken en dan pas iets doen! Wat u voelt en denkt bepaalt eveneens de sfeer aan tafel. Het voedingsprobleem lokt bij veel ouders gevoelens van bezorgdheid, ergernis en machteloosheid uit. Ook twijfels over de eigen opvoedingsvaardigheden kunnen opduiken. Ideeën, zoals: ‘ik kan me niet boos maken op mijn kind, want daar zie ik hem te graag voor’ of ‘hij doet het om mij te pesten’ of ‘ik ben een slechte mama’, staan een kordate liefdevolle aanpak in de weg. Misschien kunnen volgende adviezen u op weg helpen: •
Probeer uw eigen negatieve gedachten te achterhalen die uw negatieve gevoelens veroorzaken. Zet die donderwolken aan de kant en zoek positievere gedachten. Onthoud :
•
- Als uw kind niet wil eten, betekent dit niet dat hij u afwijst. - Een kordate aanpak biedt houvast en veiligheid voor uw kind. - Succes is pas gegarandeerd als u stapsgewijs tewerk gaat. - Verwacht geen onmiddellijk resultaat met de nieuwe aanpak. - Volhouden is de boodschap! Wanneer u toegeeft, leert u uw kind steeds beter oorlog voeren en winnen. - Perfecte ouders bestaan niet, opvoeden is een kunst!
Laat anderen soms overnemen als u merkt dat het u teveel wordt.
Opvoeden is voor alle ouders soms een zware taak. Opvoeden van een kind met voedingsproblemen maakt deze taak op sommige momenten nog zwaarder. Het spreekt dan ook voor zich dat je als ouder af en toe rustmomenten dient in te bouwen. Veel ouders met een kind dat moeilijk eet durven juist weiig beroep doen op vrienden, grootouders, babysit, .... Misschien eet de kleine dan nog minder of kan je het een vreemde aandoen om zo'n moeilkijke eter op bezoek te krijgen? Ook hier moeten we 'stop-denk-doe' toepassen. Je kan blijven doorgaan als ouder maar dit op lange duur ten koste van jezelf en je kind. Zelf op adem komen en energie opdoen om de volgende dag, morgen, week terug vol vertrouwen aan het werk te gaan met je kind is een noodzaak! •
Een weg met vallen en opstaan
De weg naar gezellige eetsituaties zal meermaals bezaaid zijn met hindernissen. Ook wanneer u denkt het einde van de weg bereikt te hebben, is het niet abnormaal dat er momenten komen waarop het weer fel bergaf gaat. Voeden is opvoeden, stelden we in het begin. Opvoeden is een lang proces waarbij het belangrijk is om steeds te leren uit het verleden. Naeen periode van intense inzet van u en uw kind, kan er een grote vooruitgang geboekt worden. Wanneer de inzetLaat deze situatie dan niet aanmodderen, maar roep tijdig hulp in als u merkt dat u terug bergaf gaat.
16
