Vulkaaneiland
Eerste druk, 2014 © 2014 Wouter Hoogland Illustratie: wimpy7 isbn: nur:
9789048434756 284
Uitgever: Free Musketeers, Zoetermeer www.freemusketeers.nl
Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden de auteur en uitgever geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de directe of indirecte gevolgen hiervan. Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (i) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (ii) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is.
Vulkaaneiland Wouter Hoogland
Proloog ‘Jongens, voor jullie zo naar huis gaan, vind ik dat we ons ter afsluiting moeten afvragen wat eigenlijk de definitie is van een avontuur?’ Meester van Eijk keek over zijn halve leesbrilletje de klas rond. Hij had zojuist uitgebreid verteld over Koning Arthur en de Ridders van de Ronde Tafel en over de legendes die er bestaan rond de avonturen van Lancelot, Parcival en de andere ridders. Het was op deze maandagochtend bijna tijd om naar huis te gaan en zoals wel vaker stelde de meester nog een paar vragen om de les af te sluiten. ‘Kan iemand me dat vertellen, wat een avontuur is?’ Hoewel iedereen eigenlijk liever op wilde staan om zijn jas aan te trekken, werden er vanuit de klas een paar titels van spannende boeken en films geroepen. Meester van Eijk luisterde en knikte. Hij legde het dikke boek neer dat hij voor deze les had gebruikt. ‘Jongens, wacht even! Blijf nog even zitten! Ik weet dat jullie honger hebben en naar huis willen, maar ik wil dit toch even afmaken en het is nog geen tijd.’ De meester wachtte tot het iets rustiger werd en zei toen: ‘Jullie noemen een paar prima voorbeelden van avonturen, maar jullie hebben daarmee nog steeds mijn vraag niet beantwoord. Hoe kan ik dit beter formuleren?’ Hij wreef in gedachten met een vinger over zijn voorhoofd. ‘Ehm, laat ik het anders vragen: wat kun je in een verhaal terugvinden, wat gebeurt er in een boek, zodat je kunt spreken van een avontuur? Met andere woorden, wat zijn de kenmerken van een avontuur?’ Michiel zag dat de meeste klasgenoten Meester van Eijk afwachtend aankeken. Het was de leerlingen van groep acht niet erg duidelijk hoe hij deze vraag bedoelde, maar in plaats van het beter uit te leggen vroeg de meester ineens: ‘Michiel, jij vertelde dat vanmiddag je opa bij jullie komt logeren. Wat is daarvan de reden?’ Michiel reageerde verbaasd. Wat had dat nou met die andere vraag te maken? ‘Nou, eh, mijn opa heeft zijn huis in Alkmaar net verkocht. 5
Hij wil naar een aanleunwoning bij het bejaardenhuis van Tolkerdijk, maar die woning komt pas na volgende week vrij.’ ‘Goed. Maar is dat een avontuur?’ Michiel schoot in de lach. ‘Nee, niet echt.’ ‘Jongens, ik zie jullie allemaal verbaasd kijken, maar ik vraag dit natuurlijk niet zo maar. Denk eens na, hoe zou dit bezoek van zijn opa voor Michiel een avontuur kunnen worden?’ De meester legde zijn bril naast zich op de tafel en keek vragend de klas rond. ‘Wat zou er allemaal kunnen gebeuren met die opa van Michiel, in het huis van Michiel, of hier in Heerhugowaard, zodat we kunnen spreken van een avontuur?’ ‘Weet ik veel!’ zuchtte Miriam op de eerste rij. ‘Misschien is zijn opa een misdadiger die door de politie wordt gezocht.’ Er werd gegrinnikt, maar Michiel merkte dat door deze opmerking de fantasie van zijn klasgenoten werd geprikkeld. Vanuit de klas werden nu ook andere ideeën geroepen. ‘Ja, of misschien is hij een spion voor de Amerikaanse C.I.A.’ ‘Er zou een bom kunnen ontploffen in hun achtertuin!’ Michiel schoot in de lach. ‘Hé, Brian, doe normaal, man!’ ‘Zijn opa blijkt een hartstikke rijke koning te zijn van een klein land in Zuid-Amerika!’ ‘Een UFO met vijandige aliens landt in Heerhugowaard en die opa moet ons redden!’ Zijn klasgenoten hadden nu de smaak te pakken en begonnen om het hardst door elkaar te schreeuwen tot Meester van Eijk lachend een hand omhoog stak. ‘Ho maar, jongens. Stop maar, ik hoor het al. Straks durft die arme man niet eens meer naar Heerhugowaard te komen, als hij hoort wat wij hier in de klas voor ellende voor hem hebben bedacht.’ De meester wachtte even tot het weer wat rustiger was. ‘Zijn jullie het met me eens als ik beweer dat een avontuur, misschien wel elk avontuur, met een doodnormale gebeurtenis kan beginnen? Bijvoorbeeld met een opa die een paar dagen bij je komt logeren? Of met een reis ergens naar toe? 6
Waar het mij om gaat is, dat in het begin de hoofdpersoon, zeg maar de held, iets heel gewoons meemaakt, misschien wel iets dat dagelijks gebeurt, en dan zomaar op een bepaald moment gaan dingen anders lopen dan verwacht, anders dan de bedoeling is. De hoofdpersoon zal langzamerhand, misschien zelfs zonder dat hij het merkt, in een situatie verzeild raken die niet meer normaal is. Hij komt in de problemen, in gevaar zelfs, maar uiteindelijk zal die hoofdpersoon dit goed doorstaan. Denk er eens aan wat de Ridders van de Ronde Tafel meemaken. Denk aan de boeken die je zelf gelezen hebt, maar denk ook aan tvseries of films die je hebt gezien. Je zult dan merken dat in grote lijnen bij elk avontuur de held of hoofdpersoon te maken krijgt met tegenslag of gevaar, dat hij bijvoorbeeld wordt tegengewerkt of dwarsgezeten, dat hij zelf verkeerd handelt, een foute beslissing neemt of gewoon domme pech heeft, dat hij misschien een ongeluk krijgt of gevangen wordt door zijn vijand en eventueel zelfs voor zijn leven moet vrezen. Snap je? Een kenmerk van een avontuur is echter ook dat op het eind, na alle beproevingen, het gelukkig goed met de held afloopt en dat hij dus zelf zijn verhaal kan navertellen.’ Meester van Eijk pauzeerde even zodat dit korte betoog bij iedereen kon doordringen en richtte zich toen weer tot Michiel. ‘Dus, Michiel, dat jouw opa komt, is volgens jou geen avontuur, maar er zou dus iets kunnen gebeuren wat van dat logeren een avontuur kan maken…’ ‘Ik denk niet dat mijn opa op een avontuur zit te wachten.’ antwoordde Michiel nuchter. ‘Hij vindt het al erg genoeg dat hij zijn huis heeft moeten verkopen.’ ‘Nou, laten we dan maar voor je opa hopen dat het twee rustige weken zullen worden.’ grinnikte de meester. Hij richtte zich weer tot de klas. ‘Jongens, dat was het voor vanmorgen. Hier op tafel heb ik jullie projecten liggen van aardrijkskunde. Die mogen jullie mee naar huis nemen. Ik zie jullie straks weer.’ Michiel pakte zijn tas en liep de gang in. De tekening voor hun project zou door Jeroen worden meegenomen, dat hadden ze afgespro7
ken. Buiten op het schoolplein wachtte hij op zijn zusje, Fleur, en samen liepen ze even later naar huis. Vanmiddag zou zijn vader opa in Alkmaar ophalen. Hij verheugde zich er best op dat Opa Ursem voor bijna twee weken zou komen. Michiel was gek op zijn opa en het zou een gezellige tijd kunnen worden, natuurlijk, maar een avontuur?
8
01. Opa Michiel en Fleurtje liepen samen over de Middenweg langs de kerk in de richting van het Raadhuisplein. Fleur liep lekker te kwebbelen over haar klas en Juffrouw Monique en vooral over die stomme Naomi, een meisje in haar klas aan wie ze zich blijkbaar vaak ergerde, want Naomi was regelmatig onderwerp van gesprek als Fleur over school vertelde. Michiel kende het meisje niet en hij luisterde ook maar half terwijl Fleur tot in de details beschreef wat er die ochtend in de klas gezegd en gedaan was. Hij was in gedachten bij zijn opa. Het was een raar idee dat er in feite een periode werd afgesloten door de komst van Opa Ursem. Afgelopen zondag waren ze met het hele gezin voor de laatste keer bij hem in Alkmaar op bezoek geweest. Opa en oma hadden altijd in een mooi huis aan de singel gewoond. Het was een groot, vrijstaand huis met hoge kamers, die nog veel hoger hadden geleken toen Michiel nog een kleuter was geweest. Bijna elke zondag waren ze met zijn vieren naar Alkmaar gereden om Opa en Oma Ursem te bezoeken. Dat was een traditie in de familie; zo erg zelfs, dat een zondag zonder een trip naar Alkmaar geen gewone zondag was. Michiel was altijd graag in dat grote huis geweest. Het had een eigen speciale geur, die bij oma en opa hoorde, en als je voor in de erker stond kon je, tussen de plantjes van oma door, de Molen van Piet zien. Boven mochten ze altijd in alle kamers komen, daar werd nooit moeilijk over gedaan, en er was zelfs nog een speelgoedkast met ouderwetse dingen van zijn moeder en tante Tineke, waar ze soms mee speelden. Als klein kind wist Michiel het wel: later als hij groot was, ging hij in het huis van opa en oma wonen. Michiel stak zijn hand uit naar Fleur en samen staken ze nu de Middenweg over. Fleur vond het altijd leuk om langs de winkels te lopen. Twee jaar geleden was oma ineens overleden. Alles was daardoor anders geworden. Natuurlijk was het voor Michiel en de rest van de familie vreselijk geweest, maar de klap was voor zijn opa wel heel erg groot. Ondanks zijn verdriet had opa zijn best gedaan om de draad 9
weer op te pakken en natuurlijk waren Michiel en Fleur elke zondag met hun ouders blijven komen. Het duurde een paar maanden voordat het weer redelijk goed ging met opa, maar in die periode was het steeds meer gaan opvallen dat hij de jongste niet meer was en dat het huis langzamerhand voor hem alleen te groot werd. Michiel herinnerde zich hoe zijn moeder op een dag heel voorzichtig had aangekaart dat het misschien verstandig zou zijn om naar een kleiner huis uit te kijken. Opa was daar niet blij mee geweest, natuurlijk, en hij wilde er helemaal niets van weten. Maar toch, na lang heen en weer gepraat, was er drie maanden geleden een makelaar geweest om het huis in Alkmaar te taxeren en foto’s te maken van de kamers en de tuin. Met een kleine advertentie stond het huis daarna in verschillende kranten: te koop. Al snel was er een echtpaar uit Amsterdam gekomen, dat heel enthousiast had rondgekeken in alle kamers en twee weken geleden was het huis bij de notaris aan de Amsterdammers verkocht. De overdracht van het huis was vandaag, dus dat betekende, dat opa vandaag zijn sleutels van het huis aan de nieuwe bewoners moest geven. Een telefoontje uit Tolkerdijk vorige week veroorzaakte echter grote paniek in de familie. Opa was daar indertijd meteen ingeschreven voor een aanleuningwoning bij het bejaardenhuis. Michiel had niet precies begrepen wat er aan de hand was, maar het kwam er op neer dat de woning pas twee weken later dan verwacht vrij kwam. Na heel wat telefoongesprekken tussen zijn moeder en tante Tineke, die in Zoetermeer woonde, werd besloten dat opa die twee weken kon overbruggen door in Heerhugowaard te komen logeren. De hele familie was de laatste tijd in Alkmaar bezig geweest alles in verhuisdozen te pakken en samen met opa te beslissen, wat er mee moest naar Tolkerdijk en wat er weg kon. Afgelopen zondag was de laatste visite bij opa dan ook niet meer zo gezellig geweest. Alleen het hoognodige was nog niet ingepakt en dat maakte het huis nu al vreemd en kaal. Michiel stak met Fleur het Raadhuisplein over. Ze waren bijna thuis. Van een afstand zag Michiel hun auto al voor het huis staan. Moest zijn vader opa nog gaan halen of zouden ze er al zijn? 10
