Een gelukkige huisvrouw Voordat ik zwanger was, was ik een gelukkige huisvrouw, ik had alles wat ik wilde. En daarvoor hoefde ik geen dag te werken. Want werken, dat deed mijn man Harry al. Harry zat in het vastgoed. Ik wist niet precies wat dat was, maar hij verdiende er veel geld mee. En daar ging het om. Harry werkte hard en verdiende veel. Beter kun je het niet hebben. Ik hield van Harry. Hij was echt de goede man voor mij. Hij werkte tachtig uur per week, twintig uur per week tenniste hij, en de rest van de tijd keek hij tv. Ik vond dat wel best. Elke ochtend ontbeten we samen. Hij las de krant en ik keek tv. We praatten niet, want dat verstoorde de rust. Ik was echt gelukkig met Harry, met mijn leven.
5
Gelukkige huisvrouw.indd 5
10-08-10 15:54
Een kind Op een dag kwam Harry thuis. Hij zei: ‘Schat, ik wil een kind.’ Ik vloog hem om de hals. ‘Lieverd, dat is geweldig. Heb je gisteren ook tv-gekeken? Naar dat programma over die arme kinderen? Je hoeft alleen maar een handtekening te zetten. En dan krijgen we een mooi bruin kindje.’ Harry duwde me van zich af. ‘Ik wil helemaal geen bruin kindje.’ ‘Nou, dan vragen we een andere kleur. Wil je liever een Chinees kindje? Dat is ook leuk.’ Harry ging op de bank zitten. Ik praatte door. ‘Weet je lieverd, het is echt geweldig. Je betaalt wat geld per maand. En zo’n arm kindje kan daardoor naar school. Dat is toch super. En je helpt zijn familie er ook nog mee.’ Ik ging naast hem zitten en kriebelde in zijn nek. ‘Wat denk je? Zullen we dat maar meteen in orde maken?’ ‘Nee’, zei Harry. Ik schrok. Harry zei nooit ‘nee’ tegen me. ‘Nee’, zei Harry weer. ‘Ik wil geen kind adopteren. Ik wil een echt kind.’ ‘Hoe bedoel je, een echt kind?’, vroeg ik. ‘Nou gewoon’, zei Harry. ‘Een baby van jou en mij.
6
Gelukkige huisvrouw.indd 6
10-08-10 15:54
Een kind van ons samen.’ Ik schoof een beetje opzij. ‘Een baby?’, vroeg ik verbaasd. ‘Wat moet jij met een baby? Je bent nooit thuis.’ ‘Nee,’ zei Harry, ‘maar jij bent toch thuis.’ ‘Ja,’ zei ik, ‘ik ben thuis. Maar ik wil geen baby. Ik ben nu helemaal gelukkig. Daar past geen baby bij. Ik moet er niet aan denken.’ Harry glimlachte. ‘Wacht maar tot je dat kleintje in je armen houdt. Dan is het heel anders. Alle vrouwen willen dat.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Harry, ik moet hier heel goed over nadenken. Heel goed. En ik zeg je alvast dat ik een kindermeisje wil.’ ‘Natuurlijk schat’, zei Harry. ‘Dat regel ik wel.’ We gingen die avond vroeg naar bed. Ik wilde mijn pil slikken, maar Harry pakte hem uit mijn hand. Hij gooide hem in de lucht en ving hem op in zijn mond. ‘Harry, nee,’ giechelde ik, ‘die moet ik slikken.’ Vlug pakte ik een andere, maar Harry duwde mij op het bed. Zijn handen waren overal. ‘Stop met die pillen’, zei hij. ‘Vanaf nu vrijen we iedere avond.’ Ik voelde hem in mij komen. ‘O Harry, meen je dat’, kreunde ik. ‘Ik meen het Lea.’ ‘O Harry, ik wil dit elke avond.’
7
Gelukkige huisvrouw.indd 7
10-08-10 15:54
Walvis Ik lijk wel een walvis nu ik zwanger ben. Ik vind zwanger zijn verschrikkelijk. Heel mijn lijf is veranderd en niets past mij meer. Mijn schoenen, mijn ringen, mijn rokjes. Niets past mij meer. Ik haat het om zo dik en vormeloos te zijn. Iedere maand ga ik naar de verloskundige. Zij controleert moeder en kind. Zo noemen ze dat. Haar naam is Machteld. Laatst zei ze: ‘Je gaat zeker thuis bevallen? Het gaat allemaal zo goed.’ Ik vind het helemaal niet goed gaan. Ik voel me dik en lelijk. Toch zei ik ‘ja’ en dacht: Zij zal het wel weten. Zij heeft ervoor geleerd. Ik ga ook naar yoga, daar leer ik hoe ik weeën weg moet puffen. We doen het op de maat van een kinderliedje: Altijd is Kortjakje ziek.
8
Gelukkige huisvrouw.indd 8
10-08-10 15:54
Gebroken vliezen Harry is mijn teennagels aan het lakken. Dat kan ik niet meer zelf doen. Mijn buik zit in de weg zo aan het eind van de zwangerschap. Opeens voel ik een knakje. Direct wordt mijn kruis warm en vochtig. ‘Harry,’ zeg ik, ‘niet schrikken. Ik denk dat mijn vliezen gebroken zijn.’ Harry pakt mijn rechter grote teen. ‘Wat zeg je?’ ‘Mijn vliezen zijn gebroken’, herhaal ik. ‘Jeetje Lea,’ zegt hij, ‘dan is het nu echt zover. Eindelijk.’ ‘Ja,’ zeg ik, ‘maar lak eerst mijn tenen af. Anders heb ik straks halfroze tenen.’ Ineens geef ik een gil. Harry schrikt. ‘Lea, wat is er? Waarom schreeuw je zo?’ ‘Ik heb een wee’, hijg ik. ‘En dat doet vreselijk zeer.’ Ik loop door de kamer en voel weer een wee komen. Ik grijp me vast aan een stoel. Harry wrijft over mijn rug. ‘Puf dan, lieverd’, zegt hij. ‘Ik weet niet meer hoe het moet’, zeg ik half huilend. ‘Op yoga moesten we diep inademen en dan met korte pufjes uit. Maar ik weet niet meer op de maat van welk liedje.’ Weer komt er een wee.
9
Gelukkige huisvrouw.indd 9
10-08-10 15:54
‘We moeten Machteld bellen’, zegt Harry bezorgd. ‘De weeën komen nu snel achter elkaar.’ Ik bel Machteld. Ze reageert een beetje boos. ‘Lea,’ zegt ze, ‘je hebt pas een paar weeën gehad. Bel over een uur nog maar eens.’ Ze hangt op. Meteen komt er weer een wee. Ik probeer te puffen. Op de yogales was het zo gemakkelijk, maar nu wil ik helemaal niet puffen. Ik wil die pijn niet, ik wil dat het stopt. Maar het stopt niet. Er komen steeds nieuwe weeën.
10
Gelukkige huisvrouw.indd 10
10-08-10 15:54
