Editorial van de hoofdredactrice

Journalcommissie Kirsten Janssen Bob Rambonnet Nick Sint Nicolaas Robert Beers Joleen Blom Maria van der Linden Redactieleden Hoofdredactrice en vormgeefster: Kirsten Janssen Eindredactie: Bob Rambonnet Nick Sint Nicolaas Bestuur van Tanuki Praeses: Jeroen Strijbosch Ab-actis en vicevoorzitter: Kim Dang Quaestor: Robert Beers Hoofdredactrice: Kirsten Janssen Webmaster: Dave Hooghiemstra Assessor: Aline Mostert Commissievoorzitters Eerstejaarscommissie: Aline Mostert Feestcommissie: Jeroen Strijbosch Journalcommissie: Kirsten Janssen Kampcommissie: Annette van Wanroij Koreacommissie: Maaike de Vries Kunst- en cultuurcommissie: Maaike de Vries Lustrumcommissie: Annette van Wanroij Reiscommissie: Aranka Leonard Yosakoi dansgroep: Natascha Dames Raad van Toezicht Bob Nijkamp Isaura van den Berg Yori van Hout Drukkerij

Editorial van de hoofdredactrice De kerstvakantie staat weer voor de deur, wat inhoudt dat iedereen druk bezig is met tentamens leren en paperdeadlines halen. Wie van de eerstejaars zal moeten stoppen en wie van de ouderejaars moet rekenen op een extra studiejaar? We doen allemaal ons best waardoor we wel eens vergeten te relativeren en alles in perspectief te zien. Studie is in veel opzichten heel belangrijk, maar laten we niet ons persoonlijk geluk en de mensen om ons heen vergeten. In de vorige editorial heb ik al gezegd dat het belangrijk is te genieten van je studententijd. Nu wil ik jullie helpen herinneren dat we ook aan onze vrienden moeten denken, ook degenen die moeten stoppen met de studie of zij die het moeilijk hebben met de tentamens. Gelukkig kunnen we met de Kerst weer een beetje ademhalen en ons wellicht voorbereiden op hertentamens. Geen zorgen, Tanuki zorgt voor morele steun! Student, eeuwige student of geen student, Tanuki staat voor je klaar! Met nieuwe lezingen, grootse plannen voor het lustrum en veel gezelligheid kijken wij al uit naar het tweede semester. Blijf op de hoogte door middel van de website www.tanuki. nl, onze facebook pagina en de mails van onze ab-actis! Liefs, Kirsten Janssen

Labor Vincit

2.

太狸記・十二月号

Op de voorkant

Inhoud

Te bewonderen van een ukiyo-e print, oftewel een houtsnede druk. De maker is Ando Hiroshige, ook bekend als 歌川広重, Utagawa Hiroshige. Hij was actief in de negentiende eeuw en hij is vooral beroemd geworden om zijn landschapsprenten. Zijn grote voorbeeld was 葛飾北斎, Katsushika Hokusai, bekend van De grote golf bij Kanagawa en Vincent van Gogh was weer geïnspireerd door Hiroshige. Hiroshige heeft een aantal populaire series geproduceerd, waar deze prent een onderdeel van is. De internationale titel van dit werk is ‘The Maple Trees at Mama, the Tekona Shrine and Tsugihashi Bridge,’ verwijzend naar een plaats niet ver van Edo (huidige Tokyo) en is tegenwoordig zelfs te koop als iPhone hoesje. De prent is nummer vierennegentig van een serie van honderd; 名所江戸百景, Meisho Edo Hyakkei: One Hundred Famous Views of Edo.

Tanuki Shinbun RIP I & II 4 Tweede Tanukifeest van het jaar 5 Beroepenavond 6 Lustrumco 11

Azië Nieuws uit Japan Yosakoi…in Leiden Cultuur Japan en Zuid-Korea Cultuur Taiwan Koreaanse high school

8 14 23 26 28

Media Mapping the soul with Tablo 16 Anime: Chrno Crusade 18 Camera Japan 20

Columns Joleens column 30 Bijdrage van 国森先生 32 Kim’s Kitchen 34

Informatief Aiesec 7 Opleidingscommissie 12


3.

Vorig jaar besloot mijn voorgangster Loraine Gilsing om met haar bestuur het Research in Progress-project op te starten en vanaf dag 1 ben ik hier een grote voorstander van geweest. Laat ik voor degene onder ons die nog niet weten wat het inhoudt het nog eens even uitleggen. Research In Progress (dat ietwat ongelukkig afgekort wordt tot RIP) heeft als doel de docenten van Japanstudies en Koreastudies de kans te geven om ons (de studenten) te vertellen over hun huidige onderzoek. Veel studenten hebben geen idee dat veel van hun docenten zelf ook bezig zijn met een bepaald onderzoek. En er is gebleken dat niet alleen docenten hier graag over vertellen, maar dat ook veel studenten geïnteresseerd zijn in deze onderzoeken. En dat werd woensdag 19 oktober met een opkomst van ongeveer twintig personen maar weer eens bewezen op de eerste editie van RIP van dit collegejaar. Het toneel was de grote panoramazaal van het Sieboldhuis en de sprekers waren Dr. Van der Veere (docent Religie in Japan) en Prof. Walraven (docent Koreastudies). Beide docenten zijn gespecialiseerd in het pre-moderne Boeddhisme en dit leek ons een uitgelezen kans om deze twee begaafde professoren gezamenlijk uit te nodigen om onder dit overkoepelende thema deze eerste editie van RIP te openen. Dr. Van der Veere had alle aanwezigen in de ban van zijn vraagstuk over via welke weg en via welke instituten kennis wordt vergaard door boeddhistische monniken. Welke training gaat hieraan vooraf en hoe is deze training georganiseerd? Prof. Walraven vervolgde de avond met zijn lezing over het Boeddhisme uit het Korea van de jaren 1600 tot 1900. Na deze twee uiterst informatieve lezingen zetten we gezamelijk de avond voort met een drankje in de kelder van het Sieboldhuis.

仏教 & SLA

1 December was het alweer tijd voor onze tweede editie. Dit maal stond RIP in het teken van het onderzoek van dr. Yoshioka, die een zaal van 25 (!) studenten verblijdde met haar uitleg over gebaren in second language acquisition (SLA), oftewel tweede taalverwerving. Ook hier was de interactie met het publiek fantastisch. Er werden veel vragen gesteld en hoewel er geen sprake was van een drukbezocht etentje achteraf, mogen we zeker wel stellen dat ook deze editie een groot succes was. Bij deze wil ik dan ook iedereen die is komen luisteren naar de verhalen van deze drie topdocenten bedanken. Het is echt geweldig dat er tweemaal zoveel mensen zijn komen kijken. En met name de Koreanisten onder ons, die voornamelijk bij de eerste RIP-avond de Japanologen het nakijken hebben gegeven. Deze fantastische opkomst motiveert ons alleen maar om volgend semester nog meer en nog betere edities te organiseren. Zorg dus dat je er dan weer bij bent! • Door Jeroen Strijbosch 4.


Afgelopen 3 november was er weer een spetterend Tanuki-feest. Dit keer stond het thema van Halloween en horrorfilms en dit was goed te merken aan de leuke decoratie en de vele gave kostuums waar men in op kwam draven. Sommigen waren all-out gegaan, terwijl anderen het hielden bij gewoon een goede dosis nepbloed. Maar één ding was duidelijk, de sfeer zat er goed in.

Wederom was DOK2 het toneel van deze fuif, en er waren enkele aanpassingen gemaakt na het eerste feest. Stukje bij beetje kwamen mensen binnendruppelen maar pas rond 11.00-11.30 kwamen er meer mensen en begon het feest een beetje sfeer te krijgen. Maar als je keek naar de kostuums die sommige mensen droegen, was het niet heel verwonderlijk dat de grote influx van mensen later plaatsvond. Er was ongetwijfeld veel tijd en werk in de kostuums gestoken en bekende figuren als de “Corpse Bride”, de “Joker” en warempel zelfs een prachtig glinsterende “Edward Cullen” waren aanwezig. De kroeg had een tweede zaal opengegooid waar ook muziek werd gedraaid en genoeg ruimte was om tussen de feestdrukte door eventjes te relaxen. Van de ruimte werd dan ook genoeg gebruik gemaakt, vooral nadat om 1 uur de deuren dicht gingen en het toch wel heel erg warm werd bij de bar. Ook kon je elkaar toch een tikje beter verstaan zonder die versterker naast je oren. Maar ondanks het volume mag er wel een klein applausje komen voor de fantastische DJ van de avond: MC Klapwijk. Met goede beats kreeg hij alle mensen aan het dansen en hij zorgde dat er voor ieder wat wils was. In de traditie van oudere feesten was er ook een Dance-off, waarvoor enkele kandidaten zich tijdens het feest hadden opgegeven. Op soms grappige, maar altijd verrassende nummers kregen de kandidaten één minuut om zich te bewijzen op de dansvloer. Sommigen gingen los, anderen hielden het bij een macarena met de heupen, die genoeg was om iedereen mee te krijgen. Na afloop wees het publiek met een daverend applaus Aline Mostert en Kayleigh Herbrink als de winnaars aan en ging dit duo met een set horrorfilms naar huis. Weer een geslaagd knalfeest en voor velen een goede manier om stoom af te blazen na de midterms. Nu weer knokken voor de tentamens, maar daarna komt er vast en zeker weer een superfuif. En dan, gaan we weer los. • Door Kayleigh Herbrink


5.

In samenwerking met de Alumnikai kon ook dit jaar de beroepenavond weer plaatsvinden. Op dinsdagavond 8 november stonden vier sprekers ten overstaande van een groep van ongeveer vijftig Tanuki-leden, variërend van eerstejaars tot masterstudent, te vertellen over hun loopbaan na hun studie Japanstudies (toen nog Talen en Culturen van Japan). Na de opening van de praeses van Tanuki begon mevrouw Miranda Tjan met een algemene inleiding over alles wat met banen, en vooral, banen zoeken en aangenomen worden te maken heeft. Vragen over het CV en sollicitatiegesprekken werden beantwoord en adviezen werden meegegeven. Na de koffiepauze gingen we dan echt van start met drie sprekers die Japans hebben gestudeerd. Mevrouw Judith de Weert vertelde dat ze naast Japans ook de studie Chinees in Leiden heeft afgemaakt. Haar passie ligt echter bij Aziatische films en ze liet een korte documentaire zien over koikarpers in Japan. Ze legde uit wat haar rol was in het ontwikkelen van deze film. Zo verzorgde zij de interviews die in het Japans werden afgenomen, en speelde ze een belangrijke rol bij het toevoegen van de ondertiteling, die gelijk moet lopen met het gesproken Japans. Mevrouw Sachi Claringbould volgde. Ook zij heeft niet alleen Japans gestudeerd, maar ook rechten. Dit heeft ze weten te combineren door stage te lopen op de EU Ambassade in Tokyo. Daarna heeft ze hier gewerkt op de handelsafdeling. Ook heeft ze in Cambridge, Engeland gestudeerd en gewerkt als assistent-correspondent Tokyo Shimbun. Tegenwoordig werkt ze weer in Nederland, bij de VNsectie van Buitenlandse Zaken, en gebruikt ze haar Japans voor het netwerken en onderhandelen met de Japanse sectie. Er blijkt genoeg variatie mogelijk te zijn met een achtergrond als Japanoloog. De laatste spreker was de heer Sicco Dekema. Hij had alle lachers op zijn hand door te vertellen wat zijn eerste baan na de studie Japans was; Japanse hijglijnen vertalen. Vervolgens is hij de ICT-sector in gegaan. Hij heeft onder andere een tijd voor een Japans bedrijf gewerkt en enkele maanden in Japan onderzoek gedaan. Maar een groot voordeel van zijn studie Japans vindt hij toch ook het leren blokken, want je blijft (als het goed is) je hele leven doorstuderen. Naast nog enkele sollicitatietips gaf hij als belangrijkste advies mee om toch vooral een Master te volgen na je Bachelor. We bedankten de sprekers en wie wilde kon gaan naborrelen in het café Barrera. Voor de gezelligheid, of voor die ene vraag aan de interessantste spreker, beide opties waren mogelijk. • Door Kirsten Janssen

6.


Do you want to challenge yourself, develop your skills, explore the world and change it? Join Aiesec! Beste Tanuki-studenten, Aiesec is de grootste internationale studentenorganisatie die voor jou een stage in het buitenland kan regelen. Met een aanbod van zo’n 6000 lopende stagemogelijkheden en 110 landen in de database, zit er ook voor jou altijd een geschikte stage bij in het land van jouw voorkeur. We zijn non-profit, dus de kosten voor jou zijn bijzonder laag. Hieronder vind je een stage die je misschien wel aanspreekt. Als je iets daarbuiten zoekt, is dat uiteraard ook mogelijk. De mogelijkheden zijn oneindig! Counseling Street, Co. Ltd. - Japan Job Description: Preparations for opening a mental health consultation service to overseas Japanese employees and their families. Research areas around the world with a higher number of Japanese employees and checking if there are Japanese speaking doctors in those areas. Coming up with business cooperation proposals to overseas Japanese doctors. Provide information to customer Japanese companies that dispatch employees overseas. Learning points during internship: Learn Japanese business manner and business culture, experience everyday work in a venture company. Learn how to transform a business idea into a concrete business model. Work Information: Field of Work Business Administration Human Resources Working Hours From 9:00 To 18:30 With a total of 40 hours per week Saturday work None Payment Salary in US $1000 Languages: Excellent: English(Preferred) Good: Japanese (Preferred)

Aiesec Leiden: Studentencentrum Plexus Regens Collegii - first floor Kaiserstraat 13 2311 GN Leiden Office hours: Monday to Friday 10:00 - 17:00 T: 071 - 52 71 143 E: [email protected] (for internships) E: [email protected] (general)


7.

Schandaal rond Olympus Michael Woodford was de eerste. Op 14 oktober werd hij als eerste buitenlander benoemd tot CEO van het Japanse Olympus, een bedrijf met een jaarlijkse omzet van meer dan 12 miljard dollar. Het lot leek hem niet lang gunstig gestemd, want al na twee weken werd hij door de raad van bestuur van zijn positie verwijderd. Het bedrijf stelde dat Woodford zich niet goed kon aanpassen aan de Japanse zakencultuur, maar Woodford liet het er niet bij zitten en stelde dat dit het gevolg was van kritische vragen die hij stelde ten aanzien van enkele acquisities door het bedrijf. Bij deze acquisities werden enorme bedragen betaald aan adviserende firma’s, in één geval bijna 700 miljoen dollar aan een onbekend bedrijf op de Kaaimaneilanden. Hij gaf de zaak aan bij de Britse autoriteiten en hintte op de betrokkenheid van de Yakuza. Op 8 november gaf Olympus toe dat de bedragen die betaald werden aan adviseurs bedoeld waren om verliezen te verbergen die waren geleden op investeringen sinds het begin van de jaren ’90. Ondertussen heeft het schandaal gezorgd voor een keldering van de koerswaarde van Olympus. Met een verlies van meer dan 70 procent sinds Woodford naar de pers stapte staat Olympus op de laagste koerswaarde in 16 jaar, wat een verlies betekent van ruim zes miljard dollar op de beurs. Cyberaanvallen op Japan De afgelopen maanden kwamen uit verschillende landen berichten van cyberaanvallen. Ook Japan had hieronder te lijden. Mitshubishi Heavy Industries, een van de grootste bedrijven binnen de Japanse wapenindustrie, reporteerde in augustus dat tachtig computers waren geïnfecteerd met een virus. Hackers zouden vervolgens op jacht zijn gegaan naar gegevens over raketsystemen, onderzeeërs en onderdelen voor nucleaire reactoren. Eind oktober was het de beurt aan het Japanse parlement. Op de computers van verschillende parlementsleden werden e-mails aangetroffen met virussen, die mogelijk enkele wachtwoorden en andere informatie hadden buitgemaakt. Ook de computers van Japanse ambassades in het buitenland zouden het doelwit zijn geweest van Japanse hackers, zo meldden verschillende Japanse media. Omdat de buitgemaakte informatie werd verstuurd naar een in China gebaseerde server, een land dat al langer wordt beschuldigd van cyberspionage en cyberaanvallen op het buitenland, werd door Japanse media al snel met de beschuldigende vinger naar China gewezen. De regering in Beijing ontkent echter alle betrokkenheid. Fietsen op de stoep Het leven voor de gemiddelde voetganger in Japan is niet makkelijk, want bij gebrek aan fietspaden

8.


kiezen veel fietsers ervoor om op de stoep te fietsen. Vooral in Tokyo heeft dit geleid tot relatief veel ongelukken tussen fietsers en voetgangers, met 26 doden tussen januari en september 2011 als gevolg. De politie heeft daarom op 28 oktober aangekondigd op bepaalde wegen in Tokyo paden voor fietsers te markeren. Deze maatregel vormt onderdeel van een breder pakket aan initiateven die moeten bijdragen in het terugdringen van ongelukken met fietsers. Hieronder valt ook nieuwe wetgeving die aangeeft door wie en op welke stoepen er gefietst mag worden. Een politieagent vertelde de Yomiuri Shinbun echter dat men niet snel bang hoeft te zijn voor een boete. Serieuze overtredingen daargelaten zal er enkel aan fietsers verteld worden dat ze op de weg moeten fietsen. In maart dit jaar kwam vanuit Toyota al een voorstel om 250.000 kilometer aan fietspaden aan te leggen om bij te dragen aan het terugdringen van ongelukken met fietsers. Dit zou een significante verbetering zijn in vergelijking met maart 2010, toen er op 1.2 miljoen kilometer aan wegen in totaal 200 kilometer aan fietspaden gemarkeerd was. Dalai Lama in Japan Zijne Heiligheid Tenzin Gyatso, de veertiende dalai lama, heeft onlangs een tiendaags bezoek gebracht aan Japan. Hij bezocht de gebieden getroffen door de rampen in maart en ontmoette onder andere politieke figuren in Tokyo. De 76-jarige spirituele leider woonde boeddhistische gedenkdiensten bij en gaf lezingen en persconferenties. Hij sprak nabij Fukushima zo’n duizend toeschouwers toe en riep hen vooral op om te proberen zo optimistisch mogelijk te blijven. Ondanks de verschrikkelijke gebeurtenissen moet men trachten zo helder mogelijk tegen de zaken aan te blijven kijken en proberen hun levens weer op te bouwen, aldus de dalai lama. Verder gaf hij aan in principe niet tegen kernenergie te zijn wanneer het gebruikt wordt om sociaaleconomische kloven in ontwikkelingslanden te kunnen overbruggen, bij gebrek aan andere efficiënte energiebronnen. In Tokyo ontmoette de dalai lama enkele andere politieke figuren, waaronder 長島昭久 (Nagashima Akihisa), een speciaal adviseur van minister-president 野田 (Noda). Dit was echter geen officiële samenkomst, de dalai lama heeft zich al jaren teruggetrokken uit de politiek. De Chinese regering heeft niettemin sterk kritiek geleverd op deze bijeenkomst, en Nagashima is dan ook op de vingers getikt door zijn regering. Helaas weer een klein stapje terug voor de langzaamaan verbeterende relatie tussen Japan en China. Akihito in het Ziekenhuis De Japanse keizer 明仁 (Akihito) is op zondag 6 novermber opgenomen in het Tokyo University


9.

Hopital. Akihito, nu 77 jaar oud, had al een paar dagen koorts, last van verkoudheid en vertoonde symptomen van bronchitis. Het was niet heel ernstig en hij mocht eigenlijk vrijdag alweer naar huis, maar moest toch nog een paar dagen langer onder toezicht gehouden worden vanwege een aanhoudende hoest. Tijdens zijn absentie neemt zijn zoon kroonprins 徳仁 (Naruhito) zijn plichten en verantwoordelijkheden tijdelijk over. De keizer, die in december 78 wordt, heeft in de afgelopen jaren al aardig moeten minderen aan publieke verschijningen om gezondheidsredenen. Hij is in 2003 geopereerd aan prostaatkanker, en had eind 2008 zwaar te lijden onder onder andere een maagbloeding en een hartritmestoornis. Wij hopen dat hij het snel weer goed maakt. Meer Samurai op de Buis Blijkbaar flink verontrust over het teruglopende aantal 時代劇 (jidaigeki, een genre in de Japanse film) op de Japanse televisie, hebben vertegenwoordigers van het lokale bestuur van de stad Kyoto een bezoekje gebracht aan drie grote commerciële tv-netwerken in Tokyo. In een geschreven verzoek pleitten gouverneur 山田啓二 (Yamada Kenji) en burgermeester 角川大作 (Kadokawa Daisaku) bij TBS, TV Asahi en TV Tokyo voor het produceren van meer jidaigeki. Jidaigeki is een algemene term voor films en series die zich afspelen in het verleden, en dan met name in de Edo-periode (16031868). Het grootste deel van de verhalen binnen dit genre richt zich op de samurai in deze tijd. Kyoto is in principe de hoofdstad voor de productie van jidaigeki in Japan, want hier zijn meerdere studio’s gevestigd die gespecialiseerd zijn in het nabootsen van het Edo-tijdperk. Het geschreven verzoek werd beargumenteerd met de claim dat jidaigeki essentieel zijn in het overbrengen van Japanse cultuur naar de jeugd en de rest van de wereld. Ook Fuji TV en Nippon TV zullen nog benaderd worden. Waarschijnlijk hebben ze in realiteit echter weinig om zich zorgen over te maken. Jidaigeki zijn nog altijd zeer geliefd binnen (en buiten) Japan zoals de immens populaire jaarlijkse series van NHK elk jaar weer aantonen met geweldige kijkcijfers. • Door Bob Rambonnet & Nick Sint Nicolaas

10.


Zoals jullie allemaal weten heeft Tanuki een flink aantal commissies, zonder welke we niet zouden kunnen functioneren als studievereniging. We zorgen voor een interactieve uitbreiding op de studie van onze leden door middel van workshops, lezingen en uitstapjes. Sommige commissies zorgen voor de activiteiten waarbij we een beetje kunnen bijkomen van alle studiestress zoals een filmavond, borrel of feestje. Eens in de vijf jaar heeft Tanuki echter een extra commissie: de lustrumcommissie. Zo ook dit jaar, aangezien 2012 de alweer dertigste verjaardag van onze studievereniging inluidt. Wij zijn tot dusver de minst zichtbare commissie geweest, maar achter de schermen zijn wij druk bezig met allerlei zaken te plannen. De Tanuki vesten, waarin nu menig lid in rondloopt, waren slechts het topje van de ijsberg. Bij deze nemen we de gelegenheid om en een tipje van de sluier op te lichten. Natuurlijk: een alumnikai-sakeproeverij. In principe bedoeld als reunie voor alumni, maar de nieuwe generatie Tanuki-leden zijn hier natuurlijk ook van harte welkom. En ook voor liefhebbers van sake natuurlijk. Zodat iedereen lekker uit kan kateren zal dit evenement plaats vinden op zaterdag 11 februari. Spreekt voor zich: Een spetterend, enorm, fantastisch lustrumfeest, waar we de precieze details van nog even lekker geheim gaan houden. Dit feest zal in ieder geval plaatsvinden op vrijdag 17 februari in de 4 Reasons hier in Leiden, dus noteer deze zeer belangrijke datum maar vast in je agenda en als je geen kamer hebt, zorg dat je ergens kan blijven slapen. Het gaat het waard worden. Omdat we het zelf irritant vinden: vraagt jouw familie zich ook af wat het nou precies is wat je doet? Weten ze het verschil niet tussen ‘Ni Hao’ en ‘Konnichiwa?’ Hoe vaak hoor jij de vraag “Wat kun je er nu eigenlijk mee worden? Waarom studeer jij eigenlijk geen Chinees, dat is toch veel handiger nu?” Of weet je kleine broertje niet eens waar Korea ligt? Al dit soort vragen worden beantwoord op een speciale oudermiddag, waar je familie zelf onder andere een lesje Japans of Koreaans kan volgen. Sowieso: een tweede verkoopronde voor de vesten. Omdat Tanuki dit gek genoeg nooit gedaan heeft: een Hanami. Omdat het kan: een Tatanuki-Matsuri. Voor deze activiteiten geldt: details volgen zo spoedig mogelijk. Hopelijk zien we jullie terug op een of zelfs meerdere van deze evenementen! Groetjes, de lustrumcommissie. • Door Annette van Wanroij Ben jij benieuwd naar de lustrumcommissie en/of andere commissies? Check tanuki.nl voor namen, foto’s en contactgegevens!


11.

Ho eens, beste lezers! Graag zou ik jullie bij deze iets onder de aandacht willen brengen. Wisten jullie al dat er een commissie bestaat speciaal om het programma van alle Bachelor- en Masterstudenten te monitoren? De Opleidingscommissie, of afgekort de OC, heeft als hoofdtaak het programma van alle studenten van Japanstudies* in de gaten te houden en bespreekt dus de goede, maar ook de zwakke punten van dit programma. Wat zo speciaal is aan deze commissie is dat het niet alleen uit docenten bestaat, maar ook uit studenten. In andere woorden: dit is de enige commissie waar studenten hun mening over het programma kunnen uiten. Onze commissie bestaat uit een vijftal docenten samen met een vijftal studenten uit alle jaren. Deze leden vergaderen eens per maand over de gang van zaken van het onderwijsprogramma en kijken hoe dit verloopt. Mocht er iets aan de hand zijn in het onderwijsprogramma, dan kan de OC het Opleidingsbestuur informeren. Dit bestuur besluit uiteindelijk of er iets gaat veranderen in het programma. De vijf studenten zijn niet de enigen die hun eigen meningen kunnen uiten. Via hen kan de ‘normale’ student ook zijn of haar mening kwijt. Dit kan door de studenten-leden van de OC persoonlijk aan te spreken, of een email te sturen naar [email protected]. Dit e-mailadres wordt beheerd door de een student-lid van de OC, namelijk de secretaris. Op deze manier kun je anoniem je mening kwijt, zonder dat enig docent te weten komt wie je eventueel bent. Uiteraard kun je ook alsnog je mening doorgeven aan een van de docentleden, als je niet zo snel op je mondje gevallen bent. Vergeet dit dan natuurlijk niet op een normale en redelijke manier te doen. Kritiek uiten mag, mits op een behoorlijke manier. Waarmee kan je dus precies bij de OC terecht? Doordat zij zich bezighouden met het onderwijsprogramma, kun je bij hen terecht met alles wat hiermee te maken heeft. Bijvoorbeeld wanneer je het niet eens bent met bepaalde lesstof, iets mist in de lesstof, of niet goed vind hoe een bepaalde docent lesgeeft. Wanneer je persoonlijke en/of privéredenen hebt waarom je niet voldoende aanwezig kunt zijn bij colleges of wanneer je problemen hebt met tentamens dan moet je naar de studieadviseur of de examencommissie. Ten allen tijde geldt dat de klachten of adviezen die je als student hebt representatief moeten zijn. Dit houdt in dat niet alleen jij last ondervindt van een zeker probleem. Anders kun je beter eerst bij jezelf gaan kijken of het probleem niet bij jou ligt. Zijn er meer studenten die ergens last van hebben

12.


(bijvoorbeeld zo’n 45 van de 100 studenten), dan kan de OC jullie problemen beter in behandeling nemen en het misschien ook veranderen. Nu hoeven studenten niet altijd het initiatief te nemen, want sinds kort is er een kleine verandering ingevoerd bij de OC. Sinds dit jaar heeft drs. Buijnsters het voorzitterschap overgenomen en een nieuw idee ingevoerd. Onder het mom “Mosterd na de maaltijd” vullen de studenten dit jaar niet alleen de evaluatieformulieren na de semesters in, maar ook tijdens de semesters zelf probeert het OLC de communicatie met de studenten te bevorderen over hoe de colleges bevallen. Een van de nieuwe manieren om dit te doen waren de vergaderingen met de studentassistenten op 17 en 23 november. Het OC probeert dus meer en meer de studenten te betrekken bij de opleiding! Dus, wil je graag wat kwijt over het onderwijsprogramma dan kun je op een compacte manier en met eventueel advies erbij dit naar de volgende e-mailadressen sturen: Drs. Buijnsters: [email protected] De studentsecretaris (bijvoorbeeld voor als je anoniem wil blijven): [email protected] Je kunt natuurlijk ook altijd een van de leden van dit jaar aanspreken: Docentleden: Studentleden: Marc Buijnsters (Chair) Lieke van Vroonhoven (MA) Aya Ezawa Bas Dashorst (BA3) Erik Herber Thomas Zijtveld (BA2; Secretaris) Ewa Machotka Bob Rambonnet (BA1) Daan Kok Tanja Hof (BA1) En als laatste heb ik nog een oproep namens Drs. Buijnsters: Probeer als student ook sneller naar een docent te stappen als je graag iets kwijt wil. Ze hebben namelijk heus niet de intentie om je op te eten of te slaan. • Door Joleen Blom *Koreastudies heeft ook een OC (red.)


13.

Naschoolse clubs en circles, ze zijn niet weg te denken uit het dagelijkse Japanse schoolleven. Ook de opleiding Japanstudies heeft zijn eigen clubs: TFC Banzai, voor iedereen die een balletje hoog kan houden, de Tanuki basketbalclub, voor iedereen die ervan houdt om een bal in het net te ‘dunken’ en 雷電 (Raiden), voor alle energieke mensen die houden van dansen en schreeuwen!

Dan heb ik het niet over zomaar dansen en schreeuwen, maar over よさこい(yosakoi)! よさこい, wat was dat nou ook al weer? Ouderejaars herinneren zich vast nog wel het artikel van Melissa Costa over よさこい dat in de 太狸記 van maart 2010 stond. De sjaarsjes hebben ons (雷電) vast wel gezien op het Tanuki-kamp. Maar voor wie er nog steeds geen duidelijk beeld bij heeft; よさこい, een term afgeleid van 夜さり来い (yosarikoi, ‘kom in de nacht’), is een vorm van Japanse festivaldans. Bij het dansen wordt meestal gebruik gemaakt van 鳴子 (naruko, ‘kleppers’), maar ook waaiers, vlaggen, doekjes en parasols zijn geliefde items om mee te dansen bij よさこい teams. Outfits variëren sterk, het ene team draagt een stoere happi coat, terwijl het andere team kiest voor een elegant kimonoachtig gewaad. In よさこい zijn verschillende stijlen zichtbaar, maar wat is de ‘stijl’ van 雷電? Bij 雷電 hebben we gekozen voor ‘stoer‘. Onze stijl is しっかり (shikkari, ‘strak’), de stijl die ook domineert bij de よさこい部 (yosakoibu, ‘yosakoi club’) waar ik bij zat tijdens mijn uitwisseling: 長崎大学 (Nagasaki Daigaku, ‘Nagasaki Universiteit’)’s　突風 (Toppuu, bovenstaande foto´s zijn van enkele van hun optredens., rechts ben ik. 突風 is overigens zeker het youtuben waard!) Ik ben niet de enige van 雷電 die in Japan bij een よさこい部 zat, Natascha Dames zat het jaar voor mij bij 突風 en Alexandra van Kampen heeft in 別府(Beppu) ‘geyosakoi’d’ (ja, we hebben er een werkwoord van gemaakt!) bij de groep よっしゃこい (Yosshakoi). Ook dit jaar zit een van de uitwisselingstudenten van Japanstudies aan de 長崎大学 bij 突風. Ze was begonnen met よさこい bij 雷電.

14.


Zelf proberen we zoveel mogelijk de kennis van onze Japanse 先輩 (senpai, ‘ouderejaars’) door te geven. Inmiddels is de eerste generatie 雷電-leden geheel in staat om een sterke performance weg te geven. Vooral de intensieve ソーラン節 (so-ranbushi), de alom bekende vissersdans, beheersen wij nu tot in de puntjes. Ik had er in Japan altijd een soort van haat-liefdesrelatie mee, aan de ene kant is de dans きつい (kitsui, ‘intensief, zwaar’), aan de andere kant is het een prachtige dans die onder andere de basis vormt voor よさこい. Nu kan ik hem alleen nog maar met veel plezier dansen. Wil jij zelf ook deze intensieve en stoere vissersdans leren, kom dan vooral naar onze workshop! Deze staat op de planning voor het tweede semester. Of kom een keer meedansen met een reguliere training. Ook kan je een van onze leden aanspreken voor meer informatie; bijvoorbeeld Natascha Dames, Farah Nasri of mij! • Door Nadine Korebrits


15.

Mapping the Soul with Tablo. Epik High is al jaren één van de parels van de Koreaanse hiphop-scene. Mastermind Tablo (echte naam: 이선웅, Lee Seonwoong) had het zwaar te verduren het afgelopen jaar, doordat enkele fans besloten de echtheid van zijn Stanford-diploma in twijfel te trekken. Na een enorm mediacircus en intimidatie door fans verdween Tablo van het toneel om zichzelf en zijn familie te beschermen. Terwijl hij zich terugtrok heeft hij zich stukje bij beetje bij elkaar geraapt. “Fever’s End” is het resultaat van Tablo die zich tot de muziek heeft gekeerd om zijn gevoelens en gedachtes kwijt te kunnen. Het gunt ons een intieme kijk in het leven van een artiest die de dupe is geworden van de jaloezie van fans. Tablo opent zijn hart voor ons en laat ons al zijn kanten zien: De vechter, de artiest, de vader en gewoon de kwetsbare man Lee Seonwoong. Het eerste nummer “집 (jib, ‘huis’)” laat al meteen zien hoe Tablo zich onderscheidt van andere artiesten. Het is een fragiel nummer. Met een fantastische woordkeuze, een van de vruchten die Tablo’s studie in Creative Writing heeft afgeworpen, worden hier Tablo’s diepe gevoelens op tafel gelegd. Maar meer dan dat, is het een smeekbede. Het is een verzoek aan het publiek, een wake-up call.v“This is my home. Leave me alone. Do not come in, anywhere but here.” Samen met de indrukwekkende klassieke zang van Lee Sora, de zangeres voor dit nummer, heeft Tablo een nummer gecreëerd wat meteen een diepe impact op je achter laat. En dan is dit nog maar het eerste nummer van het album. Maar even tussendoor; een goede featuring-artist kan het nummer maken of breken. Er is een reden waarom veel rappers graag Bruno Mars willen hebben op hun singles. Hij zingt goed en de man heeft al een grote groep fans, die de rapper dan ook wel zullen waarderen. Toch heeft Tablo vrijwel niet voor bekende artiesten gekozen om mee samen te werken. Elk nummer is een perfecte samenwerking en door artiesten te kiezen die niet heel bekend zijn, leren we nieuwe stemmen kennen. Het enige nummer waar wel gekozen is voor een bekende artiest is, naar mijn mening, het minste nummer van het album. “Tomorrow” is een samenwerking met Bigbang’s Tae-Yang. Persoonlijk zou ik niet voor Tae-Yang zijn gegaan. Het effect wat deze samenwerking creëert is hetzelfde als wat er gebeurt wanneer Bruno Mars met iemand samenwerkt. De rapper wordt weggeblazen door de stem van de vocalist. In feite steelt de vocalist met zijn stem en zijn reputatie binnen de muziekindustrie de show doordat alleen zijn naam al meer mensen aanspreekt. Ondanks dat het een redelijk nummer is, wordt Tablo een featuring-artist in zijn eigen nummer, en dit is jammer. Ook inhoudelijk valt het nummer tegen in vergelijking met de rest van het album. Het is een redelijk ‘standaard’ nummer over liefdesverdriet 16.


en steekt in zijn simpliciteit af tegen de rest van de diepere nummers op het album. Toch is het niet verwonderlijk dat hij “Tomorrow” samen met “나쁘다 (nappeuda, ‘slecht’)” als promotienummers heeft gekozen. Door Tae-Yang’s stem en de simpel te verwerken songtekst is het een nummer wat gegarandeerd een groot publiek zal aanspreken. De andere single, “나쁘다 (nappeuda, ‘slecht’)”, volgt dezelfde lijnen als “Tomorrow” daar waar het gaat om de inhoud van de tekst. Het is echt wel een van Tablo’s diepere nummers, over de gevaren van liefde, en het hield mij beter vast dan “Tomorrow”. De stem van진실(Jinsil, Truth) die hier als featuring-artist optreedt, is zacht en fragiel, wat het nummer een bepaalde sfeer geeft die het prettig maakt om naar te luisteren. De sterke beat houdt de kracht in het nummer, die de krachtige rap mooi bijstaat. Het is niet het meest indrukwekkende nummer op het album, maar het is een mooi intermezzo tussen de stukken autobiografisch materiaal en de open brieven naar de maatschappij. Deze Stanford alumni weet wat te doen met woorden en schaamt zich er niet voor om verbaal wat klappen uit te delen in zijn nummers. “Trace – 출처(chulcheo, ‘bron’)”, drukt ons met onze neus op onze eigen decadentie in een kapitalistische maatschappij. We nemen eigenlijk heel erg veel lief in ons leven: Technologie, eten, een dak boven ons hoofd etc. Niets is gratis, claimt Tablo, en na zijn redevoering over onze verwendheid als burgers in eerste wereldlanden, stond ik persoonlijk toch wel even met mijn mond vol tanden. Op een uiterst eloquente manier wist hij me duidelijk te maken dat voor elk ding wat ik gebruik, iemand anders heeft moeten zwoegen en dat ik daar eigenlijk nooit over heb nagedacht. “All the people who are inconvenienced for my comfort, thank you. And I’m sorry.” Een diep en inspirerend nummer. Verrassend, en toch niet, is Tablo’s “Dear TV”. In vloeiend Engels, spreekt hij over de invloed van de media op ons dagelijks leven. We worden dagelijks geconfronteerd met geweld en vreselijke dingen tot aan het punt waar we gevoelloos worden. Het nummer lijkt qua opbouw en tekst op “Butterfly Effect,” een andere solo van Tablo die uitgegeven werd op Epik High’s single “Lovescream” en het is minstens net zo sterk. Elk nummer op “Fever’s End” verdient wel een essay, omdat er te veel is om over te praten. Tablo slaagt er perfect in om zijn gevoelens, zijn gedachten en zijn herinneringen over te brengen en dit te verpakken in een nummer wat je graag nog een keertje draait. Er is een lekkere afwisseling tussen nummers die verdrietig zijn, nummers die meer boosheid uitstralen en liedjes die vol hoop zitten. Het is een rollercoaster-ride vol emoties met briljante muziek. Ze zeggen dat een boek pas een goed boek is als je het even moet neerleggen om dingen te verwerken en “wow” te mompelen. Ik heb meerdere malen even moeten pauzeren om de nummers van dit album te overdenken. “Fever’s End” is rauw, eerlijk en magnifiek. Tablo houdt ons een spiegel voor, maar kijkt er zelf in mee. • Door Kayleigh Herbrink.


17.

Chrno Crusade Chrno Crusade speelt zich af in New York, 1920. De hoofdpersoon, Rosette Christopher, is een exorcist van het Magdalena klooster. Met hulp van haar vriend, de demon Chrno, vecht ze tegen slechte demonen. Samen zijn ze ook op zoek naar het broertje van Rosette, Joshua, die ontvoerd is. Maar Chrno moet zelf aardig oppassen, want hij wordt als verrader gezien door de andere demonen. Deels doordat hij samenwerkt met de mensen, maar hij schijnt nog meer gedaan te hebben, voordat hij Rosette had ontmoet, waardoor de andere demonen achter hem aanzitten. Rosette zelf is daardoor ook in gevaar, en daarmee het hele klooster!

Dat is heel kort verteld waar het verhaal over gaat. Natuurlijk gebeurt er nog een heleboel meer, ze ontmoeten ook nog veel andere mensen (en demonen), maar ik wil niet te veel verklappen. Uit dit kleine beetje informatie heb je waarschijnlijk al wel één interessant ding ontdekt: waarom zouden een exorcist en een demon samenwerken? Dat is precies waar deze anime over gaat! Namelijk, dit verhaal gaat over de liefde tussen een mens en een demon. Wat dat betreft lijkt het plot wel een beetje op Romeo en Julia, want dit gaat ook over een verboden liefde. Nu moet je niet gaan denken dat deze anime een superromantisch liefdesverhaal is. Natuurlijk is het dat gedeeltelijk wel, met genoeg romantische scenes tussendoor, maar er zit ook de nodige actie in deze anime! Wat verwacht je anders, met een demonen-bestrijdend klooster? Nu wil je natuurlijk weten of deze anime wel echt het kijken waard is. In mijn ogen is dat zeker zo, maar ik zal proberen om ook jullie hiervan te overtuigen. Allereerst is deze anime het kijken waard omdat er voor ieder wat wils is. Chrno Crusade heeft namelijk dramatische scènes, romantiek, spannende gevechten, magie, prachtige engelen en afschuwelijke monsters, luchtige scenes met grappige momenten waardoor je dubbel ligt en scenes waar de tranen in je ogen opwellen. En dat is niet het

18.


enige! Het plot van Chrno Crusade is ook geweldig goed uitgedacht. Wat lijkt te beginnen als een simpel verhaal wordt steeds verder uitgediept, de personages ontwikkelen zich en hoe meer je naar het einde gaat, hoe serieuzer het wordt. De serieuze momenten worden vaak afgewisseld met humor, dat houdt het wat luchtiger en maakt het niet saai, maar de grote finale aan het einde is natuurlijk niet iets waar je grappen over maakt! Om over het einde even door te gaan, de anime laat je met best nog wat vragen achter aan het eind. De anime eindigt ook totaal anders dan de manga. Daarom kan ik iedereen van harte aanraden om na de anime te hebben gezien, ook zeker de manga te lezen, die geeft wat meer uitleg en heeft naar mijn mening een beter einde. Al is het verhaal nog zo goed, als de anime er niet uit ziet heb je daar natuurlijk niets aan. Gelukkig zijn de tekeningen en animaties in Chrno Crusade van hoog niveau. Dat is op zich iets wat je wel kan verwachten, want deze anime is gemaakt door Gonzo Digimation, die bekend staat om goede animaties (Afro Samurai, Black Cat, Full Metal Panic). Vloeiende bewegingen met kleurrijke en gedetailleerde tekeningen zijn een genot om naar te kijken! Doe daarbovenop nog geweldige voice actors en goede achtergrondmuziek en je hebt wat mij betreft een goede anime! Ik vond vooral het verhaal mooi aan deze anime, want het gaat over echte vriendschap, over vertrouwen, over de sterke band tussen Chrno en Rosette. Je kunt je heel goed inleven in de gevoelens van de personages, mede door de levendige uitdrukkingen die ze hebben (wat we natuurlijk wel gewend zijn van anime). Je kunt merken dat er goed is nagedacht over het karakter, het verleden en het uiterlijk van de personages, waardoor het nog leuker wordt om deze anime te kijken. Ik zou zeggen, geef deze anime (en ook de manga) een kans. Ik kan bijna met zekerheid zeggen dat je niet teleurgesteld zult worden! Over de personages Chrno: De rustige en vriendelijke demon met het duistere verleden, die zijn fouten wil rechtzetten. Rosette: Het ietwat onhandige, maar altijd behulpzame meisje. Ze weet hoe ze voor zichzelf moet opkomen en is moedig en sterk. Azmaria: Het schattige en verlegen meisje die haar engelenkrachten kan oproepen met haar prachtige zangstem. Ze kan soms erg koppig zijn en blijkt later in het verhaal ook aardig wat pit te hebben. Joshua: Het broertje van Rosette. Wat er met hem gebeurt is en hoe het voor hem afloopt kan ik niet vertellen, dan verraad ik te veel van het verhaal! Aion: De slechte demon met de grootse droom om de wereld in het verderf te storten. Zullen zijn plannen slagen of kunnen Chrno en Rosette hem stoppen? • Door Jorine Groenendijk


19.

Afgelopen september was het tijd voor alweer de zesde editie van Camera Japan; het enige echte Japan-only filmfestival in Rotterdam. Naast het vertonen van meer dan twintig films werden er ook dit jaar vele andere activiteiten verzorgd; van lekkere Japanse hapjes en shiatsu-workshops (een Japanse massage) tot diverse muzikale optredens. Helaas is het als fulltime student onmogelijk om alles te zien en te doen, maar hier is in ieder geval een kleine greep uit de aanwezige films. 恋の罪 (Koi no tsumi, ‘Guilty of Romance’) De nieuwe film van ‘Love Exposure’s 園子温 (Sono Shion). Waar hij het in die film nog relatief familievriendelijk hield, is dat hier zeker niet het geval. De film gaat over een timide huisvrouw genaamd Izumi die een eentonig maar content leventje leidt. Ze is getrouwd met een succesvolle schrijver, die van ’s ochtends tot ’s avonds van huis is om hard te werken. Ondertussen is zij de perfecte huisvrouw. Toch krijgt ze op een gegeven moment zin om iets nieuws te doen, en voelt zich gevleid wanneer ze een aanbod krijgt voor modellenwerk. Vanaf dit punt loopt de situatie beetje bij beetje uit de hand en ontdekt Izumi haar duistere kant. Ze eindigt in de prostitutie, omgeven door krankzinnige onderwereldfiguren, en de zaak escaleert vervolgens volledig. ‘Guilty of Romance’ voelt een beetje als een herhalingsoefening voor Sono, al dan niet met een meer seksuele insteek dan anders. Zijn kenmerkende cinematografie, zwarte humor, en duistere thema’s maken de film het zien zeker wel waard, maar misschien wordt het eens tijd om iets luchtigers te gaan proberen.

Redline Een anime over autoraces in de ruimte, toen ik die beschrijving zag leek het me eerlijk gezegd helemaal niks. Toen zag ik echter de grote namen die er aan meewerkten en moest en zou ik hem zien. Het script komt van 石井克人(Ishii Katsuhito), regisseur van het compleet gestoorde ‘Funky Forest’ (Youtube it!). De stem van de hoofdpersoon wordt verzorgd door Japan’s topacteur 浅野忠信 (Asano Tadanobu) bekend uit o.a. ‘Ichi the Killer’, ‘Mongol’ en ‘Vital’. Het plot is amper noemenswaardig, waar het in deze film om draait is non-stop over-the-top actie en vette animatie, en daar is het zeker in geslaagd.

20.


(Taiyô wo nusunda otoko, ‘The Man Who Stole the Sun’) ‘‘The Man Who Stole The Sun’ (1979) gaat over een natuurkunde leraar die besluit zijn eigen atoombom te maken en de regering er mee te chanteren. Niet echt met een masterplan in zijn hoofd of iets dergelijks, aanvankelijk weet hij zelf niet eens wat hij precies wilt. De film neemt zichzelf dan ook niet altijd even serieus en voelt soms aan als een soort satire met zwarte humor. ‘The Man Who Stole the Sun’ laat zich naar mijn idee gemakkelijk in tweeën splitsen; het eerste (en naar mijn idee vermakelijkste) deel van de film richt zich op het hoofdpersonage zelf en is aardig ‘losjes’ vooral ook qua montage. Het tweede deel focust op het kat en muis spel met het politieteam dat achter hem aan zit, en voelt iets meer rigide en standaard. Ik heb me geen moment verveeld en het einde beviel zonder twijfel. Een typisch vergeten pareltje uit de jaren ‘70, zeker de moeite waard. Gantz & Gantz 2: Perfect Answer Velen zijn misschien al bekend met Gantz, de redelijk populaire manga- en animeserie. Dit is de tweedelige live-action verfilming van het verhaal. De hoofdpersoon is student Kei. Door een ongeluk komen hij en een oude vriend om het leven en worden wakker in een afgesloten appartement met een stel vreemden. Midden in de kamer bevindt zich een grote zwarte bal. Deze bal voorziet hen vervolgens van wapens om op buitenaardse wezens te jagen, als ze lang genoeg overleven en genoeg punten verzamelen kunnen ze hun oude levens terug winnen. Ik zelf heb alleen in een ver verleden de anime gezien, al heb ik gehoord dat de manga beter schijnt te zijn. Naar mijn idee zijn de films vrijwel gelijkwaardig aan de anime. Het is een origineel en boeiend verhaal, al valt aan de uitwerking misschien het een en ander op te merken. Met je verstand op bijna-nul is het desalniettemin een vermakelijk geheel voor nieuwkomers en bekenden met de franchise.


21.

Heaven’s Story WOW! Waar te beginnen, waar te beginnen, waar te beginnen. Deze film knalt zo mijn top 5 favoriete films aller tijden binnen! Het hoofdthema van Heaven’s Story is wraak. Wanneer ze nog een klein meisje is wordt Sato’s familie vermoord. Per toeval ziet ze een persconferentie van Tomoki, een man wiens vrouw en pasgeboren kind ook vermoord zijn, door een minderjarige. Op live televisie zweert Tomoki dat hij de dader eigenhandig zal straffen zodra deze vrij komt. Sato voelt een ontzettend sterke band met deze man die ze niet kent, hij maakt namelijk hetzelfde door als zij. De moordenaar van Sato’s familie is echter al overleden en zij zelf zal dus geen wraak kunnen nemen. Zo wordt Tomoki’s wraak ook het hare en wordt zijn gelofte haar houvast in het leven terwijl ze opgroeit. Vele jaren later heeft Tomoki geprobeerd weer een leventje op te bouwen en het verschrikkelijke verleden te verdringen. Maar dan wordt hij op een dag geconfronteerd door Sato, die hem informeert dat de moordenaar van zijn gezin is vrijgekomen en hem herinnert aan zijn gezworen wraak.

Dit hoofdplot wordt afgewisseld met segmenten van verdieping in zijpersonages, wat in weinig films zo verrijkend werkt als hier. We krijgen een zorgvuldig uitgewerkt en compleet beeld van iedereen die beïnvloed wordt door Sato’s wraaklust. Deze film is het meest indrukwekkend in zijn psychologische diepgang en overweldigend drama, maar daarnaast is het ook nog eens prachtig geschoten. Het speelt zich voornamelijk af in mooie gebieden buiten de grote steden, met als hoogtepunt ongetwijfeld het verlaten betonnen skelet van wat ooit een dorp was. Heaven’s Story voelt achteraf als een tiental films in één, wat zorgt voor een ongekend waardevolle ervaring. Je moet er alleen wel iets voor over hebben, hij duurt namelijk 278 minuten! • Door Nick Sint Nicolaas

22.


1. Japan is het enige land ter wereld met een keizer. Zijn naam is Akihito, en hij is met december 1933 als zijn bouwjaar al weer bijna 78. Net zoals in Nederland heeft de monarch echter weinig politieke invloed, en heeft hij vooral een symbolische waarde voor het Japanse volk. Dit betekent niet dat hij net als Beatrix in het wilde weg lintjes doorknipt. Wel maakt hij zo nu en dan zijn opwachting bij diplomatieke aangelegenheden, en calamiteiten zoals de aardbeving en tsunami van maart dit jaar. Verder heeft Akihito eigenlijk maar weinig bezigheden, behalve dat hij zich net als zijn vader sterk interesseert in mariene biologie. 2. Sushi is misschien wel het bekendste Japanse voedsel. Maar Japanners eten het bijna nooit. Voor Japanners is sushi misschien van grote culturele waarde, maar is lang niet het enige nationale gerecht. Vanwege diens verfijndheid in kooktechniek en smaak is sushi eigenlijk iets heel exclusiefs, of althans dat dient het te zijn. Niet te vergelijken met AH- of Shabu Shabu-sushi dus. Veel laagdrempeliger maar ook veel goedkoper zijn ラーメン (ramen) en Japanse カレー (karee, ‘curry’), die overigens beide hun oorsprong hebben in het buitenland. In de loop van de geschiedenis heeft Japan deze gerechten geïmporteerd en geassimileerd tot de “Japanse” vorm waarin we ze nu kennen. 3. In de steden is het op straat is het niet toegestaan om lopend te eten of te roken. Dit is omdat beide acties afval opleveren, plastic verpakkingen of etensresten en sigarettenpeuken. Als je in Japan bent geweest, weet je dat er in het straatbeeld van grote steden maar weinig vuilnisbakken zijn. Aan de ene kant is dit vervelend als je iets bij je hebt dat je wilt weggooien, maar aan de andere kant dwingt dit mensen te eten in de buurt van prullenbakken en te roken in de buurt van asbakken. Wél met je rug naar de straatkant toe, om zo overlast naar andere mensen toe zo veel mogelijk te beperken. 4. In niet alle hentai gaat het over tentakels. Dit is binnen Japanologen-kringen maar vooral daarbuiten een misverstand waar men zich te vaak schuldig aan maakt. Om het nog sterker te brengen: materiaal dat met tentakels te maken heeft is maar een hele klein subgenre binnen het grote spectrum. Het is zaak te weten dat wat wij hentai noemen in Japan meer onder de noemer エッチ (ecchi, ‘H’ van hentai, volgens de Japanse transliteratie) valt. Het woord hentai komt van 性欲変態 (seiyoku hentai, ‘abnormal sexual desire’), een term uit ergens in 1910. Na de Tweede Wereldoorlog begonnen blaadjes hier wat meer mee te doen. Door de ontwikkelingen binnen pornografie sedertdien werd het woord ecchi geboren als neologisme en begon in de loop der tijd te maken te krijgen met alles wat met seks te maken had.


23.

5. Voor elke 23 Japanners is er één vending machine. Deze automaten of 自動販売機 (jidouhanbaiki) zijn werkelijk een onmisbaar verschijnsel in het Japanse straatbeeld; op elke hoek van de straat is wel een automaat te vinden dat blikjes drinken of sigaretten verkoopt. Maar het blijft niet bij deze artikelen. Andere veel voorkomende automaten zijn ticketmachines in dienst van restaurantjes. Men kope een ticket met daarop het gewenste gerecht, geeft dit binnen aan de kok en dinner is served. Maar het kan ook bizar worden, met artikelen zoals gefrituurd voedsel, gedragen ondergoed, pornoblaadjes, of zelfs iPods. En deze automaten werken altijd. Waarom vending machines? Ze zijn een goedkope manier om lokaal spullen aan de man te brengen zonder dat daar personeel aan te pas komt. Bovendien zijn ze in staat snel de drukke Japanner met een dynamisch leven van dienst te zijn. Net zoals de snackmuur van de FeBo dat kan. 6. Mondkapjes dragen in de grote steden is gezond. Tenminste dat is wat Japanners schijnen te denken. Op plaatsen als de trein of gewoon op straat tref je in een stad als Tokyo heel veel mensen aan met een mondkapje op. Dit heeft een aantal redenen. Ten eerste bescherm je jezelf tegen de smog en de bacteriën. Het laatste ligt voor de hand vanwege de ontzettend hoge bevolkingsdichtheid. Maar wat een belangrijkere reden is, is dat ze het juist dragen om te voorkomen zélf bacteriën of bacillen te verspreiden. Zeker als die verkouden is, wil een Japanner je niet aansteken met zijn of haar virussen. En als laatste biedt een mondkapje vanzelfsprekend een zekere anonimiteit, omdat zo’n ding je halve gezicht bedekt. 7. Elke Japanner houdt van kawaii. Het magische Japanse woord かわいい (kawaii, ‘schattig/aandoenlijk’) verovert inmiddels de wereld. Als je in Japan bent blijkt het dan ook werkelijk te domineren. Het lijkt alsof de Japanner niks anders prefereert, en dat de marketing niet zonder kan. Zelfs de overheid gebruikt veel tekenfilmachtige mascottes. Wat begonnen is als een rond handschrift met hartjes in de jaren 70, is uitgegroeid tot een leefstijl. Kawaii-heid kan zich manifesteren op vele manieren, maar waar het op neer komt is dat gedrag of dingen kinderlijk zijn. Er zijn verschillende theorieën waarom Japanners (met name adolescente vrouwen) dit nastreven, maar een voorname theorie is dat iemand niet volwassen wil worden. En wat doe je dan? Je ontwikkelt een voorliefde voor Hello Kitty, gedraagt jezelf als een kleuter, en affilieert jezelf alleen met alles wat roze en zoet is. • Door Robert Beers

24.


8. Boogschieten is een populaire sport in Zuid-Korea Als je aan populaire sporten in Zuid-Korea denkt, dan denk je waarschijnlijk als eerste aan Taekwondo. Wat weinig mensen weten is dat boogschieten in Zuid-Korea ook heel populair is. Zuid-Korea scoort op de Aziatische Spelen, op het gebied van boogschieten, vaak hoog. Daarnaast kent ZuidKorea een traditionele variant van boogschieten, 국궁 (Guk Gung) genaamd. Deze variant wordt tot de martial arts gerekend, net zoals Taekwondo. Bij 국궁 wordt gebruik gemaakt van traditionele bogen en pijlen. Traditionele bogen zijn gemaakt van hoorn of glasvezels en traditionele pijlen van bamboe of koolstof. Koreaans traditioneel boogschieten kent negen waarden die te vergelijken zijn met de waarden van de 화랑 (Hwarang, ‘een sociale groep van getalenteerde jonge mannen’) uit de Shilla dynastie. Deze waarden worden ook voorgelezen bij een traditionele wedstrijd. 9.

Ook Korea heeft traditionele kleding

Elke cultuur heeft zijn eigen traditionele klederdracht. De traditionele kleding van Korea heet 한복 (Hanbok) in ZuidKorea en 조선 옷 (Chosŏn ot) in Noord-Korea. Deze kleding kenmerkt zich door felle kleuren, simpele lijnen en het ontbreken van zakken. De 한복 voor vrouwen bestaat uit een 저고리 (chŏkori, ‘een kort jasje’) en een 치마 (chima, ‘een lange wijde wikkelrok’). De traditionele kleding voor mannen bestaat uit een 바지 (baji, ‘een ruime broek die rond de enkels dicht wordt geknoopt’) en ook een kort jasje. Deze traditionele kleding werd al gedragen nog voor de periode van de Drie Koninkrijken, namelijk rond 300 voor Christus. Tegenwoordig wordt het slechts gedragen op traditionele feestdagen of bij speciale gelegenheden. Varianten worden ook gedragen, met een langer jasje bijvoorbeeld. 10. De sauna In Korea is naar de sauna gaan een populair uitje voor gezin of vrienden. In de Koreaanse sauna, 찜 질방 (Jjimjilbang) genoemd, zijn verschillende faciliteiten aanwezig, waaronder sauna’s, douches, relaxkamers met vloerverwarming, jacuzzi’s, fitnessruimtes, karaokeruimtes, snackbars, verhitte zoutkamers en ijskamers. Veel 찜질방 zijn ingericht naar een thema. Op 제주 도 (Cheju-do) is er een met het thema koffie, die een koffiebad heeft. Een populaire snack bij het bezoek aan zo’n sauna is 삶은 계란 (salmŭn gyeran, ‘gekookt ei’) en een populair drankje is 식혜 (sikhye, ‘gekoelde zoete rijstdrank’). Veel van deze sauna’s zijn 24 uur lang open, zeven dagen per week. • Door Maria van der Linden


25.

Het eiland Taiwan heeft in de afgelopen eeuwen blootgestaan aan invloeden van allerhande culturen: de oorspronkelijke bewoners zijn Austronesisch, en in de koloniale tijd trok het eiland de aandacht van allerhande Europese mogendheden. In de Qīng-dynastie werd Taiwan administratief onderdeel van het Chinese keizerrijk, om niet al te veel later juist weer bezet te worden door de Japanners. Tegenwoordig is het eiland onder de de facto controle van de Republiek China, maar je ziet en hoort overal nog sporen van deze rijke culturele geschiedenis. Op Taiwan ia nog veel meer moois te ontdekken dan deze tien aspecten, dus breng het eiland eens een bezoek wanneer je weer in het Oosten bent. Het zal je niet teleurstellen. 1. 臭豆腐 (Chòu dòufǔ) Wie aan Peking denkt, denkt aan verrukkelijke eend. Wie aan de Zuid-Chinese provincie Sìchuān denkt breekt het zweet al uit (ze zijn er nogal fan van chilipepers). Maar Taiwan staat bekend om een hele andere culinaire delicatesse: dé Taiwanese snack pur sang is chòu dòufǔ, oftewel ‘stinky tofu’. En het gerecht maakt zijn naam meer dan waar. De eerste keer dat ik het rook, dacht ik dat er ergens een riool overstroomd was. Maar zet jezelf over de geur heen en neem een hap; velen vinden het verrassend lekker. 2. Karaoke en hot springs Taiwanezen zijn ontzettend fan van karaoke. Ze hebben het tot een nationale sport verheven, en overal staan gebouwen die op sjieke hotels lijken, zowel van buiten als van binnen. Hier staan echter geen bedden in, maar gigantische plasmaschermen en oorverdovende audio-installaties. Andere gebouwen die sjieke hotels lijken te zijn hebben evenmin bedden, maar wel jacuzzi’s: de zogenaamde Taiwanese ‘hot springs’. 3. Toren van Babel De oorspronkelijke bewoners van Taiwan spreken Austronesische talen, en wetenschappers geloven zelfs dat de Austronesische taalfamilie hier haar bakermat heeft. Op het eiland worden verder verschillende Chinese dialecten gesproken: Mandarijn, maar ook Mǐnnánhuà en Kèjiāhuà. Vooral van de laatste twee bestaan er op het eiland ook weer verschillende varianten. Ouderen spreken tenslotte vaak nog vloeiend Japans, een overblijfsel uit de Japanse tijd. En natuurlijk wordt er ook Engels gesproken, op steeds hoger niveau. 4. Mooie stranden Het zuiden van Taiwan is een heerlijk tropisch gebied, met mooie stranden en kristalhelder water. Je kunt er snorkelen, duiken, of gewoon liggen zonnen. De volgende ochtend kun je vroeg opstaan en een berg beklimmen - of gewoon weer op het strand gaan liggen. Need I say more? 26.


5. Tempels en traditionele cultuur De Culturele Revolutie die Máo Zédōng in de jaren 1960 ontketende is voorbijgegaan aan Taiwan, en dat zie je terug in de rijke religieuze cultuur van Taiwan. Vaak eeuwenoude tradities zijn hier niet doorbroken, en het eiland staat vol prachtige tempels en kloosters die nog altijd worden gebruikt. Een schril contrast met het vasteland, waar ze vaak zijn verworden tot dure toeristenattracties. 6. Jungle - niet alleen stad Taiwan heeft prachtige stukken dichtbeboste jungle waarin je kunt hiken, groene gebieden waar thee wordt verbouwd, voormalige vulkanen die je kunt beklimmen, hot springs midden in de jungle, prachtige meren en diepe canyons. 7. 台灣啤酒 (Táiwān píjiǔ) in een 熱炒 (rèchǎo) restaurant Een bezoek aan Taiwan is niet compleet zonder een bezoek aan een 熱炒 (rèchǎo), een bijzonder luidruchtige combinatie van restaurant en kroeg waarin het Taiwanese sociale leven plaatsvindt. En hoewel schone jongedames in weinig verhullende kledij je ervan zullen proberen te overtuigen een Budweiser te nemen, moet je toch echt Taiwan’s lokale bier proberen. Het heet simpelweg Táiwān píjiǔ, ‘Taiwanees bier’, en het past perfect bij de gerechten die in rèchǎo-restaurants worden geserveerd. Zorg er wel voor dat je de volgende ochtend niet al te vroeg op hoeft te staan. 8. Koloniale verleden Vele Europese mogendheden hebben in de koloniale tijd geprobeerd Taiwan onderdeel te maken van hun overzeese rijken. Zo ook de Nederlanders. De zuidelijke stad 台南 (Táinán) heeft nog vele gebouwen uit deze tijd, waaronder een oud VOC-fort en zelfs nog ergens een verdwaalde windmolen. Maar ook rond Taipei zelf vind je allerhande Westerse invloeden, vooral in het voormalige vissersdorpje 淡水 (Dànshuǐ). Hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk, zijn het voormalige Britse consulaat en de douanepost, die bijzonder mooi bewaard zijn gebleven. 9. Vriendelijk De Taiwanezen zijn bijzonder gastvrij - hun 熱情 (rèqíng , ‘warmte’) is een punt van nationale trots. Als gast kun je er weinig fout doen, en je zult altijd warm worden onthaald. 10. High-tech sector Taiwan heeft een moderne high-tech sector, die een belangrijke rol speelt in de productie van consumentenelectronica wereldwijd. Zo worden vrijwel alle Apple-producten gemaakt door Taiwanese bedrijven, al dan niet in fabrieken op het goedkopere vasteland. Maar HTC, de smartphonefabrikant die de Europese markt in rap tempo aan het veroveren is, is ook Taiwanees. En de grote computerfabrikanten Asus en Acer hebben ook hun thuisbasis op dit mooie eiland, dat dus niet alleen traditionele cultuur en mooie natuur heeft: het is tegelijkertijd een belangrijke speler in de 21e-eeuwse economie. • Door Daan van Esch


27.

Sinds de laatste paar decennia is de Zuid-Koreaanse economie uitgegroeid tot een echte wereldeconomie. Daarnaast heeft Korea, door middel van de 한류 (hallyu, ‘Koreaanse golf’), zichzelf op de kaart gezet en is herkenbaar geworden voor de rest van de wereld. De 한류 was oorspronkelijk een initiatief van de overheid om toeristen naar Korea te trekken. De Koreaanse entertainmentindustrie heeft die rol voor het grootste deel op zich genomen. De positie van Korea ten opzichte van het buitenland en de populariteit van de Koreaanse entertainmentexport heeft ongetwijfeld invloed gehad op het land zelf. Vooral de tienerpopulatie van Korea, die toch al behoorlijk onder druk staat, heeft moderne ideeën over schoonheid en een vaak ongezonde obsessie met plastisch chirurgische mogelijkheden. Middelbare scholieren in Zuid-Korea, 고등학생 (godŭng haksaeng, ‘high school studenten van 1518 jaar’) genaamd, volgen veel meer school dan middelbare scholieren in Nederland doen. In Korea zijn ze gemiddeld 16 uur per dag bezig met studeren. Voor veel scholieren is er naast school dan ook niets. Na school maak je huiswerk. Tijd voor hobby’s is er niet of nauwelijks. De prestatiedruk is zo hoog dat het regelmatig scholieren tot zelfmoord aanzet. Daarnaast accepteren Koreaanse ouders veel minder snel de tekortkomingen van hun kinderen dan Nederlandse ouders dat doen, wat als gevolg heeft dat de prestatiedruk alleen maar toeneemt wanneer de gewenste resultaten uitblijven. Koreaanse scholieren werken gedurende hun 3 jaar van high school toe naar een groot examen dat 수능 (sunŭng) genoemd wordt. Dit examen wordt slechts één keer per jaar afgenomen onder derdejaars en is niet herkansbaar. Het examen bestaat uit een aantal vakken en duurt zo’n 9 uur om te maken. Hoewel het niet verplicht is om high school te volgen, rondt zo’n 85% procent van de scholieren high school af met het examen, om door te mogen studeren aan een universiteit. Op de dag van het grote examen wordt er nationaal rekening met de deelnemers gehouden. Op de dag van de수능 gaan volwassenen later naar hun werk om files te voorkomen, scholieren die laat zijn worden door de politie naar school gebracht, moeders bidden in de tempels of aan de hekken van school en eerste- en tweedejaars moedigen hun voorgangers aan. Voor veel Koreaanse scholieren staat of valt hun toekomstdroom met de uitslag van de 수능. Alsof het examen nog niet genoeg stress oplevert maken veel Koreaanse scholieren zich druk over nog iets compleet anders; uiterlijke schoonheid. Een onderwerp waarover beide seksen zich druk maken overigens. Meisjes praten er wel makkelijker over en zijn er onder elkaar meer mee bezig. Door de verwesterlijking zijn de schoonheidsidealen van veel Koreanen enorm veranderd. Er is een soort uniform schoonheidsidee ontstaan. Grote ogen, een spitse neus, een smal gezicht, een bleke huid, lange benen en een slank figuur; als je dat hebt ben je mooi. Dit in tegenstelling tot de westerse idealen, die veelal persoonlijke smaak betreffen en niet slechts één plaatje nastreven. Veel Koreanen 28.


voldoen echter niet aan hun uniforme schoonheidsideaal, aangezien het een afspiegeling is van hoe westerlingen eruit zien. Hetgeen waarover Koreaanse scholieren het meest stressen en tegelijk het meest over dromen is het hebben van 싸꺼풀 (ssakkŏpul, ‘plooien,’ oftewel dubbele oogleden). Er wordt in Zuid-Korea zelfs speciale 싸꺼풀-lijm verkocht, waarmee je een plooi in je oogleden kunt ‘lijmen’. Dit wordt overigens niet massaal gebruikt. Als het grote examen gemaakt is en de resultaten goed zijn, dan wordt er flink op gedronken. Ook worden er dan vaak afspraken bij de plastische chirurg gemaakt. Zelfs Koreanen die van zichzelf beslist niet lelijk zijn gaan door de westerse invloeden onder het mes. De traditioneel Koreaanse schoonheid is niet mooi genoeg meer. Bovendien wordt in Korea meestal pas na het slagen van de 수능 begonnen met daten. Veel Koreaanse scholieren denken met plastische chirurgie mooier te worden en een partner te kunnen vinden. Het percentage plastisch chirurgische ingrepen in Zuid-Korea is dan ook behoorlijk hoog. Zuid-Korea behoort tot een van de landen met de hoogste percentages ter wereld. Dat het ook een van de landen is met de hoogste zelfmoordpercentages ter wereld is waarschijnlijk niet zo verrassend meer. Kelley Katzenmeyer, een 19-jarige Amerikaanse filmmaakster, is bezig met het maken van een documentaire over de druk waaronder Koreaanse high school studenten leven. Ze is op dit moment woonachtig in Seoul, Zuid-Korea, waar ze studeert op een volledige beurs van de Amerikaanse regering. In haar documentaire, die volgend jaar augustus uit moet komen, volgt ze vijf scholieren in hun laatste jaar high school. Deze scholieren krijgen ook zelf een camera om hun dagelijks leven vast te leggen. Op Kelley Katzenmeyers site staat al een kort voorproefje van de documentaire. Kelley Katzenmeyer heeft al de 2010 YoungArts Golden Award in Cinema gewonnen. Ook heeft haar korte film “To Be Remembered” op verschillende filmfestivals gedraaid. Het voorproefje van haar documentaire over Koreaanse high school en de druk die op de scholieren ligt ziet er veelbelovend uit. Het voorproefje van Kelley Katzenmeyers documentaire: www.koreanhighschool.com De Facebook pagina van Kelley Katzenmeyers documentaire: http://www.facebook.com/pages/ Documentary-Film-on-Korean-High-School/234983809859268 • Door Maria van der Linden


29.

In de vorige journal kon je lezen hoe Joleen denkt over Nederlandse gewoontes. Deze keer gaat de tweedejaars Japanologe vertellen over een nieuwe, spannende hobby van haar en haar vrienden. Stalen zenuwen en een goed hart zijn een vereiste. Sinds kort heb ik mij op een nieuw vlak begeven waarvan ik vermoed dat ik het misschien beter niet had kunnen doen. Het vlak van de Japanse horrorfilms. Laat ik maar beginnen met te vertellen dat ik absoluut niet van horrorfilms houd. Als klein meisje was ik al bang voor de gemene heks van de Disney film ‘Sneeuwwitje’ en nu nog steeds snap ik waarom ik zo bang was voor die vrouw. Het opstapje naar een horrorfilm heeft me dan ook niet veel goeds gedaan. Tien of elf jaar was ik, geloof ik, toen ik bewust naar een horrorfilm keek. De horrorfilm in kwestie was ‘The Ring’. De Amerikaanse versie wel te verstaan, want enig idee dat deze film oorspronkelijk Japans was had ik niet. Wat kan ik me er nog van herinneren? Een eng Japans meisje met lang zwart en vies haar voor haar ogen. Ze droeg een witte bevlekte jurk en kwam uit de tv om haar slachtoffers om te brengen. Hoe kwam dat zo? Blijkbaar hadden deze slachtoffers een vervloekte video bekeken waardoor ze direct daarna een telefoontje kregen met de mededeling dat ze nog maar zeven dagen te leven hadden. Huh? Ja, blijkbaar zit daar nog een verhaal achter. Iets met een meisje in een put, maar meer kan ik me niet herinneren. Ik zou het best kunnen opzoeken, maar ik wil aan jullie niks verklappen en ik denk ook dat ik deze film uit mijn geheugen heb gebannen met een reden. Na deze ervaring is het me gelukt om zo’n zes jaar geen horrorfilms meer te kijken, maar op mijn zeventiende was het weer raak. Door de heer des huizes werd deze film bestempelt als “niet heel goed” en ook als “niet eng”. Het moest maar, want van alle aanwezigen was ik de enige die tegen stemde om deze film te bekijken. Dus film erin en kijken maar! Ik heb zeker twee maanden niet in het donker door het huis durven te lopen. En nu een paar jaar later ben ik alweer overgehaald om horrorfilms te gaan kijken. Alleen dit keer zijn het Japanse horrorfilms. Ik weet niet eens hoe ze erop gekomen zijn, maar een stel vrienden van mij vonden het een goed idee om de Japanse ‘Grudge’ één en twee te kijken. Of was het nou drie en vier, want blijkbaar is het een vierdelige serie die anders loopt dan de Amerikaanse remake ervan. Wat een verademing! Ik heb tot nu toe nog maar een stuk of drie Japanse horrorfilms bekeken, maar ze zijn zoveel beter dan de Amerikaanse! Ten eerste zijn ze niet zo smerig en hebben ze minder schrikmomenten. Je weet gewoon al ongeveer wat er aankomt, 30.


maar dat wordt op zo’n goede en spannende manier opgebouwd dat je niet eens het “horrorgedeelte” mist. Het enige wat ik hieraan heb overgehouden is dat ik denk dat overal Aziatische meisjes met zwart haar voor hun ogen zich verstoppen. Achter de tv, achter de koelkast, in het hoekje van de kamer of bij het toilet. Ga ‘The Grudge’ maar kijken, dan snap je wel wat ik bedoel. Maar wat ik uiteindelijk vooral erg fijn vind is te weten dat ik eigenlijk niet de enige ben die bang is voor horrorfilms. Tijdens het bekijken van ‘The Grudge’ heb ik dan wel de hele tijd een kussen voor mijn gezicht gehouden, maar ik was zeker niet de enige! De heren in kwestie waren zelf ook niet uiterst kalm en hebben geregeld een gil moeten slaken. En bij een andere horrorfilm, ‘One Missed Call’ hadden ze ook wel wat moeite zich rustig te houden. Ze lachten in het begin, maar dat hield wel op toen de film zich na een tijdje ging afspelen in een oud ziekenhuis. Hierbij heeft zelfs de meest mannelijke man zich ook geregeld moeten verschuilen achter een kussentje. Wat doe je dan als vrouwelijke medestudent? Juist, ja: ervoor zorgen dat je de soundtrack van de bewuste film in je bezit krijgt en die op elk onbezorgde moment afspelen. In mijn geval is dat op de momenten dat ik mijn mede-”horrorkijkers” tegen kom. Elk verschrikt gezicht doet mij dan weer een plezier en laat mij weer verheugen op de volgende horrorfilm. Ik krijg er toch al een beetje plezier in. • Door Joleen Blom


31.

国森先生 (Kunimori-sensei) neemt je mee in de wereld van zijn favoriete waka-gedichten. Onder de studenten sta ik bekend, zo heb ik begrepen, om mijn nooit-naar-de-kapper-gaan-kapsel, de noodkreten die ik af en toe uitsla zoals “jikan ga arimasen!” en mijn voorliefde voor kanji in oude schrijfstijl. Maar minder bekend is misschien het feit dat ik al vele jaren een liefhebber, maar zeker geen kenner, van de waka-gedichten ben. Toen ik gevraagd werd een bijdrage te leveren aan de Tanuki journal besloot ik , overigens niet zonder gêne, mijn favoriete gedichten met jullie te delen. Nr.1 staat voor mij al lang stevig vast, maar mijn keuze van nr. 2 t/m 7, en de volgorde waarin ze mij aanspreken, zijn sterk afhankelijk van mijn stemming. Dit keer heb ik ze gerangschikt in chronologische volgorde om de wirwar enigszins overzichtelijker te maken. En tot slot en wellicht ten overvloede: de Nederlandse vertalingen zijn niet letterlijk, maar willekeurig en provisorisch, en laten, hoe kan het ook anders, veel te wensen over. “Jikan ga...!” １）式子内親王 (Prinses Shokushi, ? -1201) ほととぎす　そのかみ山の　旅枕　 Nimmer vergeet ik de tocht: ほの語らひし　空ぞ忘れぬ　 Op de heuvel dichtbij de schrijn Hototogisu sono kami-yama no tabimakura Onder de hemel en zonneschijn hono-katarahishi sora zo wasurenu Fluisterde de vogel mij toe Waar ga jij naartoe? ２）不知読人 (Onbekend, begin 8e eeuw) 玉響昨夕見物今朝可戀物 Het was kort en niet lang Tamayura ni kinofu no yufube mishi mono wo Gisteravond was ik bij jou kefu no ashita ni kofubeki mono ka Dat ik vanochtend al verlang naar jou en weer naar jou Dat kan ik echt niet helpen ３）雲林院親王 (Prins Urin-in, ? -869) 吹きまよふ　野風をさむみ　秋はぎの　うつりもゆくか　人の心の Fuki-mayofu nokaze wo samumi aki-hagi no utsuri mo yuku ka hito no kokoro no 32.

De kille veldwind waait en dwaalt door En doet de herfstbloempjes verbleken Komt het daardoor Dat je jouw beloftes zou verbreken?


４）紫式部 (Murasaki Shikibu, 970?-1031?) としくれて　わが世ふけゆく　風の音に　 Het jaar loopt ten einde 心のうちの　すさまじきかな Een ruisen van wind om me heen Toshi kurete waga yo fukeyuku kaze no oto ni Mijn leven loopt ook ten einde kokoro no uchi no susamajiki kana Er gaat van alles door me heen Hard waait het ook in mijn hart ５）儀子内親王 (Prinses Gishi, medio 14de eeuw) つくづくと　独りきく夜の　雨の音は　ふりをやむさへ　さびしかりけり Tsukuzuku to hitori kiku yo no ame no oto wa furi-oyamu sahe sabishikarikeri ６）正徹 (Shoutetsu, 1381-1459)

Het geluid van regen in de nacht Zit ik te beluisteren, helemaal alleen En als het geluid ophoudt Mis ik zelfs dat, helemaal alleen

よもすがら　声をぞはこぶ　世々の人　 De gestorvenen zijn in de wolken 雲になりにし　故郷の雨 opgegaan Yomosugara koe wo zo hakobu yoyo no hito Meegedragen worden hun stemmen kumo ni narinishi furusato no ame Door de wolken, de hele nacht lang En als regen vallen hun tranen Op hun geboortedorp, de hele nacht lang ７）若山牧水 (Wakayama Bokusui, 1885-1928) かたはらに　秋草の花　かたるらくほろびしものは　なつかしきかな Katahara ni aki-gusa no hana kataru-raku horobishi mono wa natsukashiki kana • Door Kunimori-sensei

De herfstbloemen naast mij Zij fluisteren en vertellen mij: Wat er vergaan en vergangen ist Dat wordt nu vermist en gemist


33.

Bibimbap 비빔밥 (bibimbap) is een populair gerecht uit de Koreaanse keuken. Het woord betekent letterlijk ‘gemixte rijst’. Het bestaat uit een aantal verschillende groenten, vlees en ei die op rijst in een kom worden opgediend. Voor het consumeren dienen de ingrediënten door elkaar gemixt te worden met een hete pepersaus. Het gerecht kan koud of warm worden genuttigd. Bibimbap is erg makkelijk om te maken en bovendien is het ook goedkoop. En als je te lui bent om boodschappen te doen: je kan het ook met restjes groenten en vlees van de vorige dag maken. Zeer studentikoos dus! Bereidingstijd: circa 40 min Personen: 4 Ingrediëntenlijst 450 gram rijst 400 gram gehakt 4 eieren 2 wortelen (of 200 gram wortelsalade) 200 gram taugé 250 gram champignons 1 komkommer 3 teentjes knoflook Suiker Sojasaus Zout Sesamolie* Koreaanse chilipasta: 고추장 (gochujang)* Optioneel Kimchi* * Deze ingrediënten zijn te vinden in een Aziatische supermarkt Bereidingswijze Kook de rijst in twaalf minuten in kokend water gaar. (Of gebruik een rijstkoker) Was de wortelen, taugé, champignons en de komkommer. Snijd vervolgens de wortelen en komkommer in fijne reepjes. Snijd de champignons in dunne plakjes en de teentjes knoflook in kleine 34.


stukjes. Doe een klein scheutje sesamolie in een koekenpan en voeg hier twee teentjes knoflook aan toe. Rul hierin het gehakt gaar. Voeg vervolgens 1 eetlepel suiker en 2 eetlepels sojasaus aan het gehakt toe. Je kunt naar eigen smaak meer (of minder) suiker en/of sojasaus toevoegen. Giet het overtollige vet af. Bak de wortelen en voeg naar eigen smaak zout en sesamolie toe. Bak de champignons. Voeg hier één teentje knoflook en ½ eetlepel sojasaus aan toe. Bak ook kort de taugé in een scheutje sesamolie. Verdeel de rijst over de kommen. Leg vervolgens een schepje van elk van de ingrediënten op de rijst. Als laatste bak je vier spiegeleieren en deze leg je bovenop elke kom. Voordat je aan je maaltijd begint hoor je alle ingrediënten door elkaar te mengen met een beetje chilipasta. Nu is het gerecht klaar om opgegeten te worden. 잘 먹겠습니다 (jal meokgesseumnida)! Tips Er zijn verschillende manieren waarop je bibimbap kunt maken. Dit recept is gebaseerd op mijn eigen smaak, maar je kan uiteraard zelf de samenstelling van de ingrediënten aanpassen. Je kan het gehakt bijvoorbeeld vervangen door kip, of helemaal weglaten voor een vegetarische variant op het gerecht. De komkommer kan je ook vervangen door courgette. Snijd deze dan eerst in fijne reepjes en bak ze gaar in een koekenpan. Als je niet van pittig houdt kun je de chilipasta weglaten. Uiteraard kan het gerecht ook samen met kimchi (Koreaanse gefermenteerde groenten) worden gegeten. • Door Kim Dang


35.

Editorial van de hoofdredactrice

Recommend Documents