Editor: Hans Peerenboom

Editie: Juni 2010

Editor:

Vormgeving:

Hans Peerenboom

Ben Meijer

Inhoud: 01. Hans Peerenboom & Ben Meijer Voorwoord 02. Bas Dinnissen: Contributie betalingen 2010 03. Frank Craemers: Amfibisch plezier met een Hovercraft, de nieuwe Cobra 5P Arrow 04. Hans Peerenboom: De NIMBUS MK3 Hovercraft uit het verleden duikt op 05. Arjen Schroevers: Een paar willekeurige dagen uit het leven van. 06. Jarno Heijting: Er zit schot in de verbouwing van de Mini Sprinter Hovercraft 07. Hans Peerenboom: GT Frontline brengt bodem IJsseldelta in kaart met Hovercraft. 08. HoverAid ‘Mad Mission’: De werkreis naar Madagaskar komt steeds dichterbij 09. Marc Dik: Lekker erop uit… 10. Hans Peerenboom: Nieuwe webmaster(s) voor de NHC website 11. Hans Peerenboom: Franse ‘Bertin’ licenties voor bouw Amerikaanse Aerotrain. 12. Ben Meijer: Ben’s Modelbouw Tip Deel 1: Eerst een beetje theorie… 13. HoverAid ‘Mad Mission’: Hovercrafts varen voor goede doel bij Dolfinarium 14. HoverAid Nieuwsbrief April 2010

Het is weer gelukt om heel wat nieuws op Hovercraft gebied voor u te verzamelen. In deze nieuwsbrief hebben wij het over een wel heel unieke manier om 8 meter diep in de grond te kijken met een apparaat dat wordt gesleept door, jawel, een Hovercraft. Wouter Castendijk en Hans zijn wezen kijken bij Dick van der Roest uitvinder en Directeur van GT Frontline die druk aan het scannen was in de IJssel-delta. Met Clublid Jarno Heijting gaat het ook uitstekend, hij praat ons weer even bij wat betreft de bouw van zijn Minisprinter Hovercraft die hij inmiddels heeft verlengd. Misschien dat Jarno dit jaar al mee kan gaan doen met demo’s. Doordat de Franse firma ‘Bertin’ in 1968 druk aan het experimenteren was met de Aerotrain (luchtkussentrein) die als aandrijving gebruikt maakte van een fluistermotor, werd er vanuit Amerika belangstelling getoond en wel door de firma Rohr Industries Inc. Deze vroegen patent aan bij Bertin en bouwden hun eigen Aerotrain. Een artikel “Een paar willekeurige dagen uit het leven van Arjen Schroevers” die hij schreef voor een Nederlandstalig blad, ‘De Tegel’. voor Nederlandse ondernemers in Thailand. In dit artikel leest u hoe Arjen verantwoordelijk was voor de after sales van breedbandschuurmachines in heel Azië voor een Nederlands bedrijf. Dit betekende dat hij veel moest reizen vanuit Thailand. Sinds hij werkeloos is heeft hij zich volledig gestort op de Hovercraftbouw. Vorig jaar vierde de Hovercraft het vijftig jarig bestaan in het Hovercraft Museum in Lee–onSolent. De opening werd verricht door de dochter van de Cockerell, Francis Cockerell, in haar speech, nam ze geen blad voor de mond en vertelde over hoe de Firma ‘Saunders Roe’ haar vader diverse keren niet zo netjes behandelde. Ben heeft de speech van Francis voor ons vertaald. Ook in deze nieuwsbrief berichten wij over Frank Craemers die een eigen polyester bedrijf heeft en uitleg geeft over zijn werkzaamheden, maar ook hoe hij zich de afgelopen tijd in het zweet gewerkt heeft om samen met Jos Vanderhoven, zijn teammaatje, de nieuwe Cobra 5P Arrow klaar te stomen voor het aankomende seizoen. Ook hebben wij nieuws over de NHC website, deze wordt nieuw leven ingeblazen door twee nieuwe webmasters. Via het gastenboek op de NHC-site kwamen we ook op het spoor van een wel heel unieke antieke Hovercraft: De NIMBUS MK 3. Wij hopen dat u weer geniet van al dit hovercraftnieuws, en u weet, heeft u zelf iets waarbij u denkt, dat is misschien wel leuk voor de nieuwsbrief, schroom niet, stuur naar de NHC redactie en wij maken er iets moois van.

De redaktie, Hans Peerenboom & Ben Meijer

1

Contributie betaling 2010 Door: De Penningmeester [ Bas Dinnissen (met dubbel ‘N’ en dubbel ‘S’)]

Als eerste een zakelijke mededeling van onze penningmeester, zoals we weten vliegt de tijd voorbij en kom je tot de conclusie dat er alweer een jaar voorbij is en het weer tijd is om de contributie te betalen voor het komende 12 maanden, vandaar ons vriendelijke verzoek om het bedrag (23 euro) aan de penningmeester over te maken.

Rekeningnr: 1029.16.012, Rabobank te Bemmel, t.g.v. Nederlandse Hovercraft Club Tip: meteen doen…kun je het ook niet vergeten!

Amfibisch plezier met een Hovercraft, de nieuwe Cobra 5P Arrow Door: Frank Craemers CPS Craemers is een relatief jong bedrijf werkzaam in de plezier- vaartuigsector en gevestigd in Stevensweert (L). De werkzaam-heden zijn zeer divers; van laswerk tot boegschroeven; fecaliën- systemen tot polyesterwerkzaamheden; veelal uitgevoerd op locatie ‘Jachtwerf Goossens Jachtservice’. Deze werf heeft veel te bieden, van Motorenrevisie, Schilderwerk en interieur tot ‘De Ruijter yacht bemiddeling’ toe; Echt een totaalpakket dus. Een van de andere specialiteiten van ‘CPS Craemers’ is het ontwerpen en bouwen van Luchtkussenvaartuigen (Hovercraft). Hoofdzakelijk voor de racerij, maar ook voor recreatie. Zij zijn momenteel de enige in Nederland die deze Amfibische vaartuigen bouwen. Dit is begonnen als hobby, ongeveer 15 jaar geleden, en is de laatste jaren professioneel geworden. Zij nemen al 15 jaar deel aan Europese Kampioenschappen en Wereldkampioenschappen. Een mooi resultaat na 13 jaar ontwikkeling en deelname is: Europees Kampioen 2008, F2 klasse. CPS Craemers heeft inmiddels de mogelijkheid om een drietal modellen te bouwen, ook met enkele modificaties daarop; zowel modellen met 1 motor als met 2 motoren. Momenteel is de Cobra 5P Arrow de ontwerpfase voorbij en in aanbouw. Hiermee zal worden deelgenomen aan het Wereldkampioenschap in Engeland dit jaar. (promofilm: kijk eens op www.Youtube.com & zoek op WHC2010. mpg )

Het aparte van een hovercraft is dat men al zwevend weinig merkt van de overgang van land naar water, het is een soepele overgang.

2

Dit betekent dus dat men met een hovercraft bijna overal kan komen en dus geen jachthaven of boothelling nodig heeft. Een glooiende overgang van land naar water is voldoende. Ondiepe wateren, gras, ijs, sneeuw enz. dit alles is geen enkel probleem. Snelheden kunnen oplopen tot 140 km/h en men moet het vergelijken met het proberen te besturen van een auto op een ijsvlakte! Een echte kick dus. Verdere werkzaamheden van CPS Craemers zijn: Polyester en Gelcoat reparaties; Laswerkzaamheden; mallen bouw en kleinere series Kunststof gietwerk. Neem ook eens een kijkje op www.cpspolyester.nl om een idee te krijgen. Kort geleden ontvingen wij een aantal foto’s van de bouw van de nieuwe Cobra 5P Arrow. Het is een geheel nieuwe mal geworden, een prachtig stukje kunstwerk vinden wij. Eens kijken wat de testvluchten voor resultaten geven, wij houden u in ieder geval houden. We hopen dat Jos en Frank met dit toestel weer hoge ogen gaan gooien op het aankomende WK in Engeland.

De NIMBUS MK3 Hovercraft uit het verleden duikt op Door: Hans Peerenboom Toeval of niet, maar wat ik in het gastenboek van de NHC site tegen kwam was wel heel uniek! Geert de Bruyne had een advertentie gezet waarin hij de NIMBUS MK3 Hovercraft te koop had gezet. De naam kwam mij zo bekend voor dat ik gelijk in het archief ben gaan spitten en inderdaad, ik kwam een artikel tegen van Leo Heinsman in Nieuwsbrief nr. 5 uit 2008. De NIMBUS Hovercraft komt uit de 70-er jaren en werd toen op de markt gebracht door de firma ‘Surface Craft Ltd’ uit Middlesex, Groot-Britannië. Alle Nimbus Hovercrafts leken op elkaar en zijn vanaf 1976 tot en met 1982….83 gemaakt en te koop aangeboden. Daarna was volgens Leo niets meer terug te vinden van deze fraaie machine. Wel is bekend dat van de MK4 (een paramilitaire uitvoering) er drie zijn verkocht aan ZuidJemen. Zelf denk ik dat er maar heel weinig van deze machines gebouwd en verkocht zijn, vandaar dat dit voorval wel heel uniek te noemen is. Een paar jaar geleden kwam ik op een Nederlandse foto-archief site de NIMBUS tegen, ik geloof een foto uit de 70-er jaren ter gelegenheid van een botenshow in de RAI in Amsterdam. Voor wie belangstelling heeft om deze unieke hovercraft op te knappen: lees eerst nog even het artikel in de boven genoemde nieuwsbrief en neem daarna contact op met Geert de Bruyne. Zijn e-mail adres is: [email protected]

3

Het gaat hier om de verkoop van een NIMBUS MK3 uit 1978. het is een drie persoons (Drie naast elkaar) Hovercraft, uitgerust met een elektrisch te starten Rotax motor. De hovercraft is geheel compleet en Geert heeft ook nog een brede as trailer-as met bladveren liggen.

Een paar willekeurige dagen uit het leven van… Door: Arjen Schroevers De redactie van ‘de Tegel’ wil regelmatig ook graag Nederlandse ondernemers aan het woord Laten. Van starters tot gevorderden. Kent u kandidaten voor deze nieuwe rubriek dan horen we het graag van u. Korte introductie : Ik ben sinds augustus (sinds de herdenkingstrip naar Kanchanaburi, georganiseerd door de NVT en de I\L ambassade) lid van de NVT. Daar ik in Surat-Thani woon ben ik niet zo vaak op door de NVT georganiseerde evenementen. In Surat-Thani woon ik op de eerste en meest beroemde apenschool van Thailand. De school is opgericht door Sompom Saekhow. Vrijwel geenThai kent zijn naam, maar iedere Thai kent één van zijn meest beroemde apen, Kai Nui. Kai Nui heeft veel opgetreden in TVprogramma's en commercials. Wij (eigenlijk moet ik zeggen mijn vrouw, Somjai) trainen de apen om kokosnoten te plukken. In tegenstelling tot wat veel mensen denken handelen wij niet in apen. De apen hebben een eigenaar, de eigenaar brengt zijn aap bij ons en na de training en na betaling van een kleine vergoeding krijgt de eigenaar zijn getrainde aap terug. In Thailand is het niet toegestaan om wilde dieren uit het wild te halen voor wat voor doel dan ook, er is echter één uitzondering. Het is toegestaan om apen te gebruiken voor de kokosnotenpluk.De reden is vrij eenvoudig. Een goed getraind mens kan ongeveer 80 kokosnoten per dag plukken, en een mens wil nog wel eens uit de boom vallen (een kokosnootboom is 10 meter hoog! Je hebt dan minstens hoofdpijn). Een vrouwtjesaap kan 600 kokosnoten per dag plukken terwijl een mannetje goed is voor 1.500 kokosnoten per dag! Mensen met een eigen plantage hebben meestal een vrouwtjesaap. Deze zijn liever en makkelijker te houden en te trainen dan een mannelijke aap. Er zijn ook mensen die hun diensten aanbieden aan mensen met een kokosnoot plantage. Deze gebruiken meestal mannetjes apen. Wij zijn open voor toeristen. Vrijwel iedereen vindt een aap een leuk en aandoenlijk beest, er dat zijn ze ook. Ze zijn echter niet geschikt als huisdier! Op de eerste plaats zijn ze niet zindelijk te krijgen, en verder zijn ze heel eigenzinnig. Bij onjuiste behandeling kunnen ze ook agressief zijn, alhoewel ik dat nog nooit echt gezien heb. Na het overlijden van Sompom, zijn er hier in de buurt 7 andere 'apenscholen' gekomen.Deze zogenaamde scholen richten zich echter op toeristen, en zijn dus eigenlijk geen school. Op deze plaatsen wordt meer een circusshow opgevoerd. Je kan er de apen zien fietsen, basketballen en met leuke kleren aan rondlopen. Deze 'scholen' zijn zelfs op plaatsen waar geen, of bijna geen kokosnoten zijn, zoals in Chiang Mai. Sommige toeristen die bij ons komen verwachten ook

4

zo iets bij ons te zien en zijn dan teleurgesteld dat wij geen circusshow opvoeren. Alles wat je bij ons ziet is wat de apen leren om een volleerd kokosnootplukker te worden. Aangezien wij apen hebben in ieder stadium van de training krijgt de bezoeker een goed beeld van hoe de training stap voor stap plaats vindt. Wij hebben een website: www.firstmonkeyschool.com. Wij proberen ook zo gezond mogelijk te tuinieren. We gebruiken dus vrijwel geen Round-Up, maar maaien heel vaak het gras. Dit is een dagelijkse bezigheid. Wij zijn dan ook open voor Wooffen,(www wwoofintemational.org).Dit is een organisatie waar mensen die wat willen leren over organisch tuinieren, in ruil voorkost- en inwoning, aan de slag kunnen bij een zogenaamde host. Wij zijn dus een host. En last but not least, we hebben een homestay. Toeristen kunnen bij ons één of meerdere nachten verblijven. Voor dit doel hebben we een eenvoudige hut op ons terrein geplaatst. Eenvoudig, maar uiteraard met een eigen badkamer, elektriciteit en een koelkastje. Tot voor een jaar geleden werkte ik voor een Nederlands bedrijf. Dat bedrijf maakt breedbandschuurmachines. Dit zijn grote, industriële machines, waar bijvoorbeeld parketvloeren mee geschuurd worden. Maar ook RVS. zoals dat vaak in liften en roltrappen, maar ook grootkeukens gebruikt wordt, wordt op deze machines geslepen, Ik was verantwoordelijk voor de after sales service in heel Azie. Dat betekende dus heel veel reizen en heel weinig thuis. Gemiddeld maakte ik reisjes van drie weken en probeerde dan een week thuis te zijn. Meestal werden de drie weken langer, en de week thuis korter. Het merendeel van de tijd was ik in China, wat vaak wel een prettig land is om te verblijven. Andere vaak bezochte landen waren, Maleisie, Singapore, Taiwan, Indonesië, Vietnam, Korea, en Japan. En nu ik werkeloos ben heb ik me op de bouw van hovercrafts gestort. Ik ben maar meteen groot begonnen met een 6-persoons. Helaas heeft deze het nooit gedaan. Ik heb hem veel te degelijk, en dus te zwaar gebouwd. Hij is alweer gesloopt en van het hout heeft een buurman twee tafels, twee bedden en twee koffietafels gemaakt. , koninklijk geel (Thais) en koninklijk oranje (Nederlands). Alle belangrijke onderdelen heb ik eruit gehaald, want er gaat natuurlijk een verbeterde versie komen. Dankzij de leverancier van de motoren ben ik in contact gekomen met mijnheer Vorathep. Deze man is leraar op een botenbouwschool in Ayutthaya. Hij heeft een kleine scheepswerf en maakt daar dus boten, maar ook hovercrafts ! Mijnheer Vorathep vond dat ik maar beter kon stoppen met mijn eigen hovercraft. Hij heeft mij uitgenodigd om bij hem te leren hoe je een werkende hovercraft maakt. Ik woon nu dus tijdelijk in Ayutthaya, deel een kamer met de zwager en een zoon van Vorathep. Alutthaya schijnt een mooie plaats te zijn, maar ik heb er nog niet veel van gezien. Want we werken 7 dagen per week. Het is wel heel apart om zo ondergedompeld te worden in de Thaise cultuur. Niemand Spreekt Engels, zowel op de scheepswerf als bij Vorathep thuis. Maar de bouw van de eerste, kleine hovercraft naderde zijn einde. Dat mag ook wel, want 5 december gingen we met twee hovercrafts, twee boten en twee bumpboten naar een of andere botenmeeting in Kanchanaburi. Dat moest een heel festijn worden. Kamperen en barbecueën. Ik was benieuwd hoe dat ging met Thai. Overigens, een bump-boot is een ronde schijf van polyester waaromheen een vrachtwagen binnenband gemonteerd is. Het ding is voorzien van een piepklein buitenboordmotortje en kinderen kunnen er op een afgesloten stukje water mee rondvaren en tegen elkaar aan botsen. Eigenlijk het natte equivalent van botsauto's dus. Worden vooral verkocht aan pretparken en andere mensen die die dingen willen verhuren. De lunch vandaag was 'apart, hij zou via de rivier bezorgd worden. Ik begreep niet veel van wat ze mij probeerden te vertellen, maar op een gegeven moment was de lunch klaar. We gingen naar de rivier (de werf grenst uiteraard aan water) en daar lag een klein bootje met een grote dampende pan aan boord. Nadere inspectie leerde dat de dame ook bestek, kruiden en borden aan boord had. Ik vroeg mij direct af of ze alles vies mee zou nemen en thuis zou afwassen of dat het afwassen in het (vieze)rivier water zou gebeuren. Alles zag er wel schoon uit en de lunch smaakte heel goed. De dame bleef in haar bootje wachten. Na het doorgeven van de bestelling, werd het bestelde opgeschept en de besteller moest door het water waden om zijn lunch op te halen. De dame bleef in haar bootje wachten tot alles op was en nam daarna de vaat in ontvangst. Die werd direct in het rivierwater afgewassen. Ik vraag me nog steeds af waar het water van de soep die ze maakte vandaan kwam. Maar als gezegd, de lunch smaakte heel goed. Ik denk wel dat ik de volgende keer vriendelijk bedank....

5

Na de lunch moesten we naar een olifantenkamp, een boot ophalen. Ik begreep niet veel van wat ons te wachten zou staan. De Mazda werd klaar gemaakt, er werd een trailer aangehangen en op de trailer werd wat staal vastgemaakt. Er ging ook een lastrafo mee. Bij het olifantenkamp aangekomen bleek het te gaan om iets wat op een Zwanen boot lijkt. Een stalen frame met kippengaas overtrokken en dat weer met doek"opgeleukt". Het ding was heel slap en licht en twee keer zo lang als onze trailer. De trailer werd met het meegenomen staal verlengd en de boot werd er opgetild. Ik begon me al af te vragen hoe we ooit over de weg zouden gaan met dit gevaarte, maar daar was al rekening mee gehouden. Er kwamen twee motoragenten en die zouden ons begeleiden. Deze motoragenten zetten iedere kruising af. Als wij dan door reden begonnen ze aan een inhaalactie om weer vóórr ons bij de volgende kruising te zijn. Eén motor maakte een enorm ratelend geluid. Toen ik nog eens keek zag ik de ketting heel raar bewegen. Aangekomen bij de eindbesterming zag ik dat de ketting al in geen jaren gespannen was. Eergisteren ben ik naar Surat-Thani terug gereisd, daar een Deens echtpaar met hun twee kinderen een nachtje in onze hut wilden verblijven. Somjai wil liever geen gasten ontvangen als ik er niet ben, dus de reis naar Suat-Thani maar ondernomen. Aangekomen in Surat, nog even mijn mail bekeken, hebben de Denen geannuleerd!!!l Dat betekend dus 1400 km voor Jan met de korte achternaam gereden! Dat is uiteraard niet helemaal waar, want thuisgekomen ook nog even wat gras gemaaid. Al ons motorpark van nieuwe motorolie voorzien (drie grasmaaiers en een waterpomp). En een waterontharder geplaatst. Wij gebruiken grondwater. Dat is enorm hard, met een DH waarde van ongeveer 28. In Nederland geldt water met een DH waarde van 12 al als zeer hard. We drinken dit water niet (dat doen we uit flessen) maar we gebruiken het om te douchen, voor de wasmachine en voor de tuin. Om te koken en voor de koffie en thee gebruiken we regenwater. Maar het heel harde grondwater zorgt ervoor dat onze mooie badkamer er in de kortste keren heel smerig uitziet door de kalkaanslag. Nu had ik al eens een kleine waterontharder geplaatsten die werkte wel, maar niet afdoende naar mijn zin. Ik ben benieuwd wat de grote klaarspeelt. Gisteravond weer in Alutthaya aangekomen. Na een voorspoedige rit vanuit Surat-Thani aangekomen bij het huis van Vorathep. Er was niemand. Na een uur wachten kreeg ik een telefoontje van zijn vrouw dat ze nog steeds op de scheepswerf was en of ik haar wilde ophalen. Mensen die geïnteresseerd zijn in hovercrafts kunnen een kijkje nemen op deze site: http://www.xs4all.nl/~wcasten/hoverholic/ of die van de NL hovercraft club: http://www.hovercraftclub.nl/ ,Ok, we vervolgen onze reis naar Phuket..... We zouden "niet laat" vertrekken, dus ik was 's ochtends al klaar en wilde niet aan nieuwe dingen beginnen, daar als het vertreksignaal eenmaal gegeven is, er ook binnen een paar minuten vertrokken wordt. Uiteindelijk kwam dat signaal pas om 15.00 uur, maar reden we dan ook om 3 minuten over drie weg. Voor een rit van meer dan tien uur zou dat niet mijn planning zijn, maar goed, ik ben dan ook een farang. Om de spits rond Bangkok te vermijden, reden we eerst tot aan Petchaburi binnendoor. Het was ver na twaalf uur toen Vonthep tijdens een tankstop ontdekte dat het rubber van de linker voorband aan de zijkant los lag van het karkas van de band. Dat betekende dus een wiel wisselen. Ik heb me al vaker verbaasd over de kwaliteit van het boordgereedschap dat bij auto's geleverd wordt. Het was dan ook niet mogelijk om de wielmoeren los te krijgen. In plaats van de moeren los te draaien verkoos de sleutel het om te buigen. Twee moeren waren wel los. We besloten om die twee zo goed en zo kwaad als het ging met de kromme sleutel weer vast te draaien en op zoek te gaan naar een bandenservice. Die kwamen we al tegen binnen vijf kilometer. Een 24-uurs bandenservice, zo te zien, gerund door één man. Hij lag uiteraard wel te slapen, maar zijn zaakje was vol verlicht. Het bleek ook nog dat de velg van het reservewiel niet gelijk was aan de velg zoals ze op de auto zitten, maar dat was verder geen probleem voor de banden meneer. De band was snel van velg verwisseld. Na betaling van de enorme som van 200 Baht vervolgden we onze weg. De auto rijdt op LPG, en op een gegeven moment schakelde de chauffeur over op benzine. Helaas, dit werkte niet. Na een flink aantal startpogingen maar doorgereden op LPG en gelukkig op tijd een LPG station gevonden. Met de wetenschap dat de auto niet op benzine meer kan rijden en gezien het

6

schaarse aantal LPG stations in Thailand werd de rit niet ontspannender. Er werd al een tijdje geklaagd over een vreemd geluid uit de versnellingsbak en op een gegeven moment stonden we inderdaad stil met een hoop gekraak uit het binnenste van de auto. Er werd flink gerommeld met de twee poken (vierwiel aangedreven auto) en soms lukte het om een paar meter te rijden. Maar ja het was nog zo'n 80 km tot onze eindbestemming. Vorathep besloot een neef te bellen die in de buurt woont. Die kwam al snel met zijn Pick-up met daarin een brommertje. De neef vertrok op zijn brommertje en wij gingen met de pick-up de landrover met trailer slepen. Het was volgens Vorathep zo'n 10 km tot een vriend met een garage. De sleepkabel die we gebruikten was gewoon een stuk nylon koord van 8 mm. Die brak dus om de haverklap. Uiteindelijk nog maar een poging gewaagdom de landrover op eigen kracht te laten bewegen en zowaar, dit werkte. Met een gangetje van 20 km/u bereikten we de vriend. Daar de hovercraft op de pick-up geladen en de trailer en landrover achtergelaten. Op de plaats van bestemming gekomen de twee Engelsen ontmoet Ze organiseren op een afgelegen stuk strand hovercraft cursussen. "Onze" hovercraft is dan nu dus in de verhuur. Uiteraard even wat demonstraties aan onze klanten gegeven en tijdens een poging om vlak voor het publiek met een mooie 180 gradenbocht te stoppen, werd ik nog even uit de hovercraft geslingerd. De landing was in rul zand, dus zacht, maar een afgang is het wel. Uiteindelijk wist Vorathep ook iemand te regelendie ons naar Surat-Thani zou brengen, iedereen (Vorathep, zijn vrouw, de chauffeur en ik) zou bij ons slapen en dan vliegen we de volgende dag terug naar Bangkok. De Landrover en trailer worden later door een broer van Vorathep opgehaald en naar Ayuttlaya gebracht. Vriendelijke groet, Arjen Schroevers Eerder gepubliceerd in de Tegel, 54e jaargang nr 2, blad van de Nederlandse vereniging in Thailand, eindredacteur: Paul van der Hijden.

Er zit schot in de verbouwing van de Mini Sprinter Hovercraft. Door: Jarno Heijting Hieronder een kort verslag van Jarno Heijting over de stand van zaken met de bouw van de mini sprinter Hovercraft – 10 april 2010. Momenteel is de trailer bijna af en kan ik binnenkort dus de uitlaat spruitstukken laten lassen, hierna strip ik de motorophanging weer en laat ik deze een keer opnieuw lassen door de zelfde persoon, ik heb op het moment de motorophanging namelijk zelf gelast en via marktplaats heb ik iemand in de buurt gevonden met zeer veel laservaring op dit gebied. Hij gaat voor mij alles weer stukje voor stukje los slijpen en opnieuw lassen, dan weet ik zeker dat alles perfect gelast is, aangezien ik nog niet zo gek veel ervaring heb. Het lassen van de uitlaatspruitstukken en de motorophanging doet hij voor een zeer redelijke prijs en scheelt mij weer wat zorgen, ha ha. Als de ophanging opnieuw gelast is, hoef ik deze alleen nog wat keren in de menie te zetten en te lakken, vervolgens het laatste deel van de kabelboom af maken en dan is de Hovercraft eindelijk af.

7

Wat ook nog moet gebeuren is een nieuwe skirt van goed materiaal (dit is nog steeds het oude skirt van afdekzeil, wat ik gemaakt had omdat ik in het vorige model niet veel vertrouwen had i.v.m. de motor). Daarna gaat de hovercraft op stal en wil ik hem veel inzetten bij demo’s en lekker mee gaan vliegen, het lijkt mij ook leuk om bij demo’s mensen uitleg te kunnen geven over hoe de hovercraft werkt, dit is dus wat ik het meeste wil doen en misschien dat ik er ook een keer wat Novice wedstrijden mee ga doen, maar dat ligt eraan hoe de hovercraft presteert. Momenteel ben ik er zo veel mogelijk gas achter aan het zetten om de Hovercraft werkend te krijgen. Dan ga ik een promovideo maken van m’n hovercraft en kan ik daaropvolgend contact opnemen met Yamaha om te proberen of ze mij een motorpak en helm willen sponsoren (dat zou mooi meegenomen zijn). Tot zo ver Jarno’s berichtgeving over de bouw van Over de verdere ontwikkelingen houd hij ons op de hoogte…

zijn

hovercraft.

GT Frontline brengt bodem IJsseldelta in kaart met Hovercraft. Door: Hans Peerenboom Uitvinder en directeur Dick van der Roest van GT Frontline was de eerste maanden van dit jaar vrij regelmatig in het nieuws met zijn vinding. Het hightech bedrijf heeft zich gespecialiseerd in het uitvoeren van grondscans voor plannenmakers en overheden. Nu zult u zeggen wat is er nou zo bijzonder aan dat grond onderzoek, het nieuwe ervan is dat vroeger grondmetingen werden verricht door middel van grondboringen en een grondradar. Die laatste kon in moeilijke grondtypes als klei niet dieper dan een

8

meter scannen. De vinding van Dick van der Roest kijkt bij moeilijke grondtypes met gemak acht meter diep. Die zeven extra meters geven een hoeveelheid informatie waar je koud van wordt. Volgens Dick moet je het zien als een MRIscan zoals uitgevoerd in ziekenhuizen. Een arts krijgt zo een driedimensionaal beeld van bijvoorbeeld de hersenen, het bedrijf van Dick maakt als het ware een MRI-scan van de bodem. De samenstelling van de bodem is enorm belangrijk voor het geval je er een huis of dijk op wilt zetten. Soms lijkt een zandlaag redelijk stevig, maar zit daaronder een laag veen en zou je daar op bouwen, dan zie je het na verloop van tijd zo de grond in zakken. Op de bodemscans zijn die veen gaten terug te vinden. Daarnaast zie je op de bodem scans bijvoorbeeld waar zandlagen onder de klei hoger liggen dan op andere plekken. Dit kan duiden op een heuvel waar in vroegere tijden een nederzetting stond. Archeologen kunnen zo veel gerichter zoeken. Je zou kunnen zeggen dat met behulp van de ontwikkelde transvaal-antenne en de computer een soort luchtfoto gemaakt kan worden over hoe in het verleden het landschap eruit zag. Door er steeds ‘virtueel’ een laagje grond af te schrapen, ga je terug in de tijd. Kortom, hierdoor weet je al ontzettend veel voordat er überhaupt één schop de grond ingaat. Dit scheelt tijd en geld. Begin maart belde Dick van der Roest ons op om te informatie in te winnen in verband met de aankoop van een hovercraft. Hij had al iets gezien op internet, de Hoverpod Hovercraft. Na een week kregen we bericht dat hij deze had aangeschaft en geheel had aangepast voor het werk wat hij moest gaan doen. In diezelfde maand zag ik Dick met zijn vinding in de telegraaf staan toen hij de grond onder de hunebedden aan het scannen was. In opdracht van de provincie Overijssel moest GT Frontline het 650 hectare grote plangebied IJssel Delta Zuid, vanwege de aanleg van een bypass bij Kampen, minutieus in kaart brengen. Normaal sleept men de transversaalantenne voort met een stevige Quad, maar rond die tijd zat het weer niet erg mee. Op verzoek van de lokale boeren zijn zij daarmee gestopt omdat zij de toplaag van de weilanden aan gort reden. De oplossing was de hovercraft. Tussen de bedrijven door hield Dick ons regelmatig op de hoogte, zo had hij schermen aan de voor en zijkant van de hover gemonteerd zodat het opvliegend gras zo min mogelijk in het rooster van de tunnel kon komen, om de hovercraft in rechte lijnen over de weilanden te laten gaan heeft Dick aan de zijkanten van de Hovercraft schijfkouters (een soort geleidewielen) gemonteerd. Het is een waar genot om over het land, de sloten en weet ik allemaal te vliegen zonder last van je rug (quad) te krijgen, De Hovercraft is gewoon een vliegend tapijt volgens Dick.

9

Op 31 maart jl. zijn Wouter Castendijk en ik een kijkje gaan nemen in de IJssel Delta. Na wat zoek en speurwerk en veel ritjes over allemaal kleine wegen zagen we in de ‘middle of nowhere’ de hovercraft bezig met het scannen van een stuk weiland. Deze werd verdeeld in stroken van 10 mtr breed en het viel ons op dat zo’n weiland scannen vrij snel gaat ondanks de harde tegenwind op deze dag. Inmiddels is deze grote klus snel en goed geklaard en kan de provincie Overijssel tevreden zijn over het werk van . Zo zie je maar weer, waar een hovercraft al niet voor gebruikt kan worden. Een hovercraft werkt snel en maakt geen schade aan het oppervlak waar hij overheen gaat.

De werkreis naar Madagaskar komt steeds dichterbij Door: HoverAid ‘Mad Mission’

De werkreis naar Madagaskar komt steeds dichterbij. In financieel opzicht zijn er heel veel zegeningen te tellen. Al € 37.000,- van de benodigde € 50.000,- is binnen. En er staan nog de nodige acties op het programma. Sinds kort kunt u precies volgen hoe ver we zijn, d.m.v. de financiële thermometer die op de Mad Mission HoverAid-tafel in de hal van de kerk is neergezet. Het ziet er nu naar uit dat de reis ook echt door kan gaan. De tickets zijn geboekt: we vertrekken D.V. in de nacht van dinsdag 20 op woensdag 21 juli in een oude legerbus met chauffeur naar Parijs, waar we de meest goedkope en directe vlucht van Air France hopen te nemen. Op woensdag 21 juli komen we, na een vliegreis van 10 uur, aan in Antananarivo (verkort: Tana). Dit is de hoofdstad van Madagaskar. Van daaruit worden we door de MAF naar de streek gebracht waar we aan het werk zullen gaan. De landingsstrip ligt 1,5 uur lopen vanaf het werkgebied. Met de 20 kg in onze rugzakken (die we overigens gesponsord hebben gekregen!) zullen we daarmee de eerste uitdaging tegemoet gaan. Dit weekend (7 – 9 mei) zijn we met het hele team in de Belgische Ardennen. O.a. om dit lopen met rugzak te oefenen. Maar in het kader van de benodigde teambuilding, krijgen we nog heel wat andere goede en leuke oefeningen. De reisdeelnemers betalen dit weekend uit eigen zak. Vanwege het goede doel krijgen we korting op het normale tarief van het verblijf. Zo blijken er heel wat financiële deuren voor ons open te gaan en dat zien we als zegen van God. Steun van Wilde Ganzen Dat geldt ook voor de steun die onlangs is toegezegd door Wilde Ganzen, een kleine € 5000,- ! Niet alleen een geweldige financiële steun in de rug, maar ook een heel mooie bevestiging dat een organisatie als Wilde Ganzen achter het project staat! Ze overwegen om op 4 juli aanstaande zelfs een uitzending te wijden aan Mad Mission HoverAid.

10

Een prachtig citaat uit een e-mail die we hierover kregen: “Het is tevens een compliment aan u: Wilde Ganzen zendt alleen projecten uit die echt goed zijn. En uw project is daar één van!” Het is nog niet helemaal zeker of dit doorgaat, maar het compliment hebben we alvast binnen. Wat gaan we precies doen? Schoon drinkwater voor de stad Ankavandra en omgeving, daar draait dit project om. De stad Ankavandra, met 15.000 inwoners, heeft geen gebrek aan water. De Manambolorivier stroomt namelijk op een paar honderd meter afstand van de stad. Maar schoon drinkwater is wel schaars. Filteren van rivierwater en oppompen van grondwater op strategische plaatsen in het gebied, is hét antwoord op dit probleem. Op www.herrievoorhoveraid.nl vindt u alle informatie hierover. Neem gerust een kijkje. HoverAid Madagaskar is al druk bezig alles voor te bereiden: ze zorgen voor de benodigde materialen, zoals bijvoorbeeld ijzeren mallen om biosandfilters van beton mee te maken. Ook speciaal gereedschap, benodigd bij het slaan van de waterputten, wordt ingekocht. Daarnaast zorgen ze voor voorlichtingsmateriaal voor de bevolking. Een tolk en een kok worden ingehuurd, een tentenkamp wordt opgezet, enz., enz. En na ons vertrek? Drie weken hard werken en dan? Wat gebeurt er daarna met de waterputten? Hierover kregen wij vanuit de gemeente een vraag. Terecht natuurlijk, ook een organisatie als Wilde Ganzen stelt als voorwaarde dat een project dat ze steunen een lange-termijn-effect heeft. In het projectplan van HoverAid wordt aan deze lange termijn ruim aandacht besteed. Zo zullen, voorafgaand aan onze reis, door HoverAid gemotiveerde families geselecteerd worden waaraan de door ons te maken biosandfilters zullen worden overhandigd. Deze families zullen als voorbeeld voor de gemeenschap fungeren, in de verwachting dat hun goede voorbeeld door dorpsgenoten gevolgd wordt. Na de reis worden de aangeschafte gereedschappen overgedragen aan een plaatselijk bedrijfje met de bedoeling dat deze zelf biosandfilters en waterputten in de regio kan gaan verwezenlijken. Op die manier zullen nog veel meer mensen van het hele project profiteren. HoverAid zal in het eerste jaar voor het benodigde transport zorgen. Omdat HoverAid ook in het kader van andere projecten Ankavandra zal blijven bezoeken zal zij zicht kunnen houden op de voortgang. Voorbereidingen in Nederland Ondertussen bereiden we ons als team steeds meer voor op de werkreis. Juist in de totaal andere omstandigheden in Madagaskar, is het belangrijk dat er goede zorg voor elkaar is. Hiertoe hebben we een buddysysteem ontwikkeld. Daarnaast hebben we de groep van 18 personen opgedeeld in 3 groepjes van 6 mensen, die al voor de reis wat intensiever contact met elkaar hebben. Een positieve start in deze groepjes is gemaakt onder leiding van Lucas Kooistra. Tijdens de reis begint elk groepje de ochtend met Bijbelstudie en gebed. ’s Avonds delen we onze ervaringen in de totale groep en bidden ook dan met elkaar. In het buddysysteem staat God in het midden. Hij is er altijd: voor ons, naast ons en om ons heen. En in Hem zijn we ook weer allemaal verbonden met elkaar. Dat vertrouwen geeft ons kracht om samen op reis te gaan! Hierbij vindt u nog een bericht van televisiepresentator Marc Dik, die voor de EO bijzondere opnames maakte van het werk van de stichting HoverAid (te bekijken via een link op www.herrievoorhoveraid.nl) en die sindsdien ambassadeur voor de stichting is. Hij heeft het geschreven om ons een hart onder riem te steken, maar ook voor u is het leuk om te lezen en een beetje idee te krijgen van de omstandigheden waarin we ons straks in Madagaskar zullen bevinden. Van harte ter lezing aanbevolen. Blijft u meebidden? Een groet van alle reisdeelnemers: André Baron, Angela Versluis, Christine Room, Doreen Boersma, Gerco van Breemen, Gertjan Plas, Henk van Veen, Jasper van Veen, Joost Meijer, Koos de Ruiter, Liesbeth van der Horst, Mark-Jan Noorman, Michiel van Dijk, Pascal Denzel, Peter Baron, Peter Bos, Peter Elzinga en Thierry van der Horst.

11

Mad Mission HoverAid is blij met de steun van de Wilde Ganzen, expert op het gebied van concrete projecten in ontwikkelingslanden. Hiervoor werft deze organisatie zelf ook fondsen en levert kennis en begeleiding. Kijk ook op www.wildeganzen.nl

Lekker erop uit… Door: Marc Dik Ik ben een stadsjongen. Het enige natuurlijke waar ik mee opgegroeid ben in hartje Rotterdam was een abonnementje op Blijdorp waar mijn moeder mij plichtmatig mee naar toe nam. Later vertelde ze me dat zij het wel goed vond voor ons als we iets meer oog voor de natuur zouden krijgen dan haar was bijgebracht. Maar goed, echt gewerkt heeft het niet, want als het er niet in zit komt het er ook niet uit. Zo nam mijn vader ooit een jonge pup mee naar huis (ja, ze hebben echt hun best gedaan) maar ook dat was geen succes. Iedereen zat tijdens het eten met zijn benen opgetrokken omdat het speelse teckeltje aan onze voeten en broekspijpen zat te sabbelen. Ach ja, ik heb het geaccepteerd. Ook het echte buitenleven is voor mij niet iets wat mijn hart nou sneller doet kloppen. Naar de camping? Okay, maar dan wel in een lange caravan met airco, douche en toilet. De charme van het slapen in zo’n krap tentje, die klamme kleren en met zo’n rol wc-papier op pad gaan is altijd aan mij voorbijgegaan. Toen de EO aan mij vroeg of ik voor het programma Metterdaad een week op bezoek wilde gaan in Madagaskar bij Peter en Jantine van HoverAid, sprong ik gelijk een gat in de lucht… Not ! Om eerlijk te zijn niet direct want er werd direct bij gevraagd of ik zelf een rugzak en een slaapmatje had, dus ik voelde de bui al hangen. Maar toch was er iets dat mij ook wel trok. De klank van de woorden ‘Madagaskar’, de foto’s van een ‘Baobab Tree’ en de jongen in mij die toch wel eens een keer in zo’n snelle hovercraft over het water wil zweven, deden me besluiten om naar Perry Sport te gaan en een fijne kampeeruitrusting te kopen. En het werd een waanzinnige reis. Ik ben met het team van HoverAid en vijf Koreaanse artsen op plekken geweest waar nog nooit iemand was geweest buiten de dorpsbewoners. De artsen installeerden zich in een hutje en de mensen stroomden toe voor hulp en medicatie. Ik heb gezien hoe een jongen verlost van de pijn wegliep nadat drie rotte kiezen eruit werden getrokken, hoe bij een oude man een enorm gezwel chirurgisch werd verwijderd, hoe een ziek baby’tje werd verzorgd en medicijnen kreeg en hoe een kindje van tien werd geopereerd aan een schisis en de ouders ronddansten van geluk. Te veel om op te noemen. De ene keer met tranen in mijn ogen en de andere keer meedansend van blijdschap met de mensen. Ik zal het niet snel meer vergeten. En dan neem je het douchen met een emmertje, de duizend kakkerlakken in je hutje, het gat in de grond voor je behoefte en de schorpioen in je schoenen op de koop toe. Geniet van dit bijzondere land, de mooie mensen en het goede werk van HoverAid. Marc Dik

12

Nieuwe webmaster(s) voor de NHC website Door: Hans Peerenboom De website van de Nederlandse Hovercraft Club bestaat al heel wat jaartjes en is toentertijd opgezet door Frank Craemers met behulp van familielid Dennis Maessen. Jaren lang was Dennis de webmaster van de site maar hij heeft daarnaast ook zijn eigen drukke werkzaamheden wat betekende dat hij weinig tijd had om de site zo nu en dan te verfrissen. Vaak hebben wij het erover gehad om de NHC site in zijn geheel aan te pakken en in een nieuw jasje te steken en die makkelijk te onderhouden is en waar voor de bezoeker meer informatie op geplaatst kon worden en die regelmatig ververst wordt om zodoende bezoekers die een paar keer een bezoekje aan de site hebben gebracht ook weer te laten terug keren. Helaas heeft de afgelopen jaren de site een beetje stil gestaan vanwege het feit dat Dennis het gewoon te druk had. Tijdens de afgelopen NHC Bijeenkomst hebben zich twee clubleden gemeld die de taak als webmaster van Dennis wel op zich wilden nemen. Het zijn Ron Hermeler en Lex van Schaik van het hovercraft racing team The Flying Dutchman uit IJsselmuiden. Inmiddels hebben zij de NHC site al onder hun hoede genomen. Uw nieuwsbrief redactie (Hans en Ben) hebben op 13 juni jl. bij Hans thuis met Ron en Lex gesproken over de huidige NHC site en hoe we deze site nog mooier aanrekkelijker en informatiever kunnen maken. Ron en Lex hebben duidelijk getoond dat zij er ‘zin’ in hebben de website onder handen te nemen, zeker gezien hun creatieve ideeën en inbreng tot nu toe. Ook wij als redactie hebben nog wat ideeën op de plank liggen, dus even geduld tot de stofdoek is uitgeklopt en de vernieuwde site aan u getoond kan worden. Dat er iets staat te veranderen is zeker…hoe dat eruit komt te zien? Dat moet nog even een verassing blijven! Langs deze weg willen wij Dennis ook bedanken voor de jaren dat hij de NHC website onder zijn hoede heeft gehad en wensen de nieuwe webmasters Ron en Lex veel plezier toe met het onderhoud van de NHC Website. Met wat Ron en Lex al aan ons hebben getoond op 13 juni, zal hun dat zeer zeker lukken…

Franse ‘Bertin’ licenties voor bouw Amerikaanse Aerotrain. Door: Hans Peerenboom In 1968 werd, door Bertin, in Frankrijk druk geëxperimenteerd met een Aerotrain (luchtkussentrein) die werd aangedreven door een zeer stille linear induction motor, ook wel de fluistermotor genoemd. Met deze motor werden toen al snelheden bereikt van 110 mp/h (ca. 180 km/h). De Amerikaanse firma Rohr Industries Inc. was zo onder de indruk van de gebruikte technieken, dat zij er patent op vroegen en ook kregen van Bertin. Vanwege het feit dat een aantal andere landen ook al druk bezig waren met de ontwikkeling van diverse snelheidstreinen (Japan met een magneettrein, Frankrijk en Engeland met de hovertrein), was men ook in Amerika al druk in de weer om nieuwe en snelle transportmiddelen te ontwikkelen.

13

De Urban Mass Transportation Administration (UMTA) ondernam initiatieven door een beroep te doen op een aantal aerospace bedrijven en door ontwerpen te maken van snelle vervoersmiddelen voor de toekomst. In 1969 deed Westinghouse Electric Corp. studies naar geschikte krachtbronnen om bijvoorbeeld Aircushion voertuigen snelheden van 300 mp/h, (trein)rail versies 250 mp/h en van wielen voorziene versies zo’n 200 mp/h te laten halen. Het was in 1971 dat de UTMA drie bedrijven de opdracht gaf om een eigen prototype te bouwen. Deze bedrijven waren: Garrett Corp., Grumman Aerospace Corp. en Rohr Industries Inc. Voor dat deze oproep kwam was Rohr Industries Inc. al druk bezig om het aerotrain ontwerp te promoten om zodoende kopers te interesseren voor hun ontwerp. De UMTA was druk doende om een goede testsite te vinden waar de drie uitgekozen kandidaten hun prototypes uitvoerig konden testen. Dit werd uiteindelijk een terrein bij DOT in Pueblo, Colorado. In dezelfde periode speelde ook mee dat Los Angeles op zoek was naar een oplossing voor een snelle verbinding tussen Los Angeles Airport en de San Fernado Valley. Deze bestond uit een high-speed ground transportation system ( HSGT ). Rohr Industries Inc. was hiervan op de hoogte en ze hoopten dat hun aerotrain ontwerp door de UMTA uitgeroepen zou worden tot winnaar. Voor de test van elk van deze drie ontwerpen, werden door de UMTA de benodigde banen aangelegd. In 1972 begon Rohr Industries Inc. met het bouwen van hun Aerotrain prototype en brachten gelijk een folder uit met de tekst: “Tomorrow’s Transportation… Available Today”. Er kwamen zelf ontwerpen van mini Aerotrains van de tekentafel van Rohr Industries Inc.. Deze konden 24 passagiers vervoeren met een snelheid tot 150 mp/h. De DOT in Bueblo ontving de benodigde financiën voor het aanleggen van banen waarop de drie prototypen zouden worden getest. Voor de ‘Linear-induction-motor research verhicle’ (LIMRV) van de firma Garret Corp., werd een standaard stalen treinrails aangelegd waar later tussen de rails nog een derde, een zogeheten reaction rail werd gelegd. Ondertussen kon men de turbines voor de voortstuwing uitgebreid testen en werden snelheden behaald van rond de 250 mp/h. Het grootste gedeelte van het bestedingsgeld voor de drie testbanen, ging op aan het bouwen van het traject voor het Grumman Aerospace Corp. project dat maar liefst 22 mijl langs was. Het kon niet eens worden afgebouwd omdat er geen geld meer was. De zogeheten reaction rails kon niet meer worden gelegd. Gevolg: het prototype air propulsion systeem van Grumman Aerospace Corp. kon wel worden getest, maar niet het ‘Linear-induction-motor’ (LIM) ontwerp. In 1974 kwam de Aerotrain van Rohr Industries Inc. aan op de testsite in Pueblo Colorado voor de eerste testruns. Ondertussen waren de bouwers van de testbaan voor de Industries Inc. Aerotrain druk doende om deze op tijd klaar te krijgen. Helaas voor Rohr Industries Inc. werd de baan niet langer dan anderhalve mijl omdat een andere gegadigde (Grumman Aerospace Corp!) een baan van 22 mijl wilde hebben, waardoor het budget niet meer toerijkend was.

14

De engineers vonden het heel jammer dat ze daardoor niet de benodigde 4 mijl erbij hebben gehad, nodig om de Areotrain op topsnelheid te laten functioneren. Op die baan van 1,5 mijl kwamen ze niet verder dan een snelheid van zo’n 145 mp/h. Uiteindelijk werd het gehele project geschrapt vanwege het feit dat een dergelijk project, zelfs voor een land als Amerika, gewoonweg financieel niet te betalen was! Het bouwen van een Aerotrain rails, van stad naar stad, door het hele land zou al genoeg zijn om het land failliet te laten gaan, althans, dat werd er gezegd. In oktober 1975 werd het Aerotrain project gestopt en het gehele project, inclusief de prototypen, werd zoals dat zo mooi heet ‘in de mottenballen gezet’. De prototypen werden in een ‘grote garage’ geplaatst om deze later, mocht men eventueel toch nog wat willen doen met de Aerotrain prototypen, weer te kunnen gebruiken. Rohr Industries Inc. heeft maar een Aerotrain gebouwd. De ‘ US Gouvernement’ gaf een tijdje later het Rohr Industries Inc. Aerotrain prototype aan de stad Pueblo, onder een voorwaarde dat men het in een museum zou plaatsen. Dit resulteerde in het ‘Pueblo Weisbrod Aircraft Museum’, waar het 35 jaar heeft gestaan. De Rohr Industries Inc. Aerotrain kwam daarna nog eenmaal van zijn plaats. In 2009 werd de Arerotrain vervoerd naar het Pueblo Railway Museum. Eigenlijk de plaats waar hij altijd al thuis hoorde…. Rohr Industries Inc. Ontwerp Grumman Aerospace Corp.

Ontwerp Garret Corp.

Ontwerp Rohr Industries Inc.

Voor meer informatie: http://www.shonner.com/aerotrain/index.htm

15

Ben’s Modelbouw Tip – Deel 1: Eerst een beetje theorie… Door: Ben Meijer Ik ben zelf een modelbouwer. Niet eentje die van die ‘prefab’ setjes in elkaar lijmt, nee…ik bouw echt alles zoveel mogelijk zelf. Een basisvoorwaarde is dat creatief bent, je een redelijk technisch inzicht en natuurlijk geen twee linkerhanden hebt. Aangezien het alweer enige tijd geleden is dat ik een artikel van eigen hand voor de nieuwsbrief heb geschreven, heb ik maar weer even wat aan het papier toevertrouwd en ben zeker van plan hieraan een vervolg te geven zodra de tijd het weer even toelaat. Dus, hier volgt Deel 1: “Eerst een beetje theorie…” Zoals ik al zei, ik maak alles zoveel mogelijk zelf en verzamel daarvoor allerlei bruikbare materialen (mijn vrouw noemt het gewoon ‘troep’) zodat het maken ook nog eens weinig materiaal kosten met zich mee brengt. Ideaal natuurlijk voor een modelbouwer die zijn kosten toch al snel uit de hand ziet lopen. Het tweede deel van dit artikel ga ik wijden aan het maken van top, alarm- of knipper-lichten met behulp van LED’s. Knipperlichten kunnen bijvoorbeeld dienst doen als alternatief voor zwaailichten, maar voor het zover is, eerst een stukje theorie zodat je wat meer inzicht hebt als je zelf aan de slag gaat. De Basis voor alle lampen is een zogenaamde Light Emitting Diode, kortweg LED. Deze lichtgevende diode is in verschillende maten (gangbare maten: 3, 5 en 10mm) en kleuren (Rood, Groen, Geel, Oranje, Blauw, Wit) te verkrijgen. Er zijn ook LED’s die knipperen (knipperled) of die twee of meer kleuren in dezelfde behuizing hebben (Duo LED / Regenboog LED). Ik zal een beetje uitleggen hoe een LED precies werkt, dat je even op moet letten dat je de LED correct aansluit en dat je op moet letten dat er niet teveel stroom door de LED gaat! Dan brandt deze door en is al je werk voor niets geweest. Goed…een LED dus. Een LED bestaat uit een lichtdoorlatende kunststof behuizing met daarin een halfgeleider. Dit is een chemisch element dat normaal gesproken isoleert, maar onder de juiste omstandigheden geleidend gemaakt kan worden. In dat geval zend de halfgeleider licht uit omdat er een elektrische stroom in doorlaatrichting doorheen wordt gestuurd. (ter vergelijking, een diode laat ook maar in 1 richting stoom door, maar die geeft bij normaal gebruik geen licht af). De lichtkleur hangt af van het type halfgeleider dat is gebruikt en niet van de kleur van de behuizing. De behuizing is alleen maar een hulpmiddel en versterkt vaak alleen maar de lichtkleur. Bovendien is dit handig om snel te weten met wat voor kleur LED je te maken hebt zonder deze eerst aan te moeten sluiten (Bij ‘doorzichtige’ LED behuizingen moet je dit soms wel vooraf doen om de LED kleur teachterhalen, zeker wanneer je de gegevens van de LED niet meer voor handen hebt). Welk halfgeleider materiaal verantwoordelijke is voor een bepaalde (Licht-)kleur kun je zien in de tabel op de volgende bladzijde:

16

Gallium-aluminiumarsenide

(AlGaAs)

rood, infrarood

Aluminiumindiumgalliumfosfide

(AlInGaP2)

diep rood, rood, rood/oranje, geel/oranje

Galliumarseenfosfide

(GaAsP)

rood, oranje, geel/oranje , geel

Galliumnitride

(GaN)

groen

Galliumfosfide

(GaP)

groen

Zinkselenide

(ZnSe)

blauw

Siliciumcarbide

(SiC)

blauw

Indiumgalliumnitride

(InGaN)

groen, blauw, ultraviolet

Diamant

(C)

ultraviolet

NB. De kleur Wit wordt op dit moment verkregen door Blauw licht op Fosfor te laten weerkaatsen. Echt wit licht uitstralen is tot op heden (nog) niet mogelijk voor een toepassing op grote schaal. Dit verklaart ook waarom de meeste huidige witte LED’s een blauwe kleurzweem hebben. Alhoewel, er komen steeds meer ‘echt witte’ LED’s beschikbaar op de markt.Het is een kwestie van tijd. De meest bekende LED vorm is de cilinder vorm met een afgeronde top die tevens dienst doet als Lens om het licht enigszins te bundelen, maar er zijn vele vormen mogelijk. Ikzelf gebruik meestal de standaard 5mm uitvoering. De langere pen van de diode is altijd de ‘Plus’ en dat verklaart meteen waarom een LED aan gelijkspanning, bijvoorbeeld een (modelbouw) batterij moet worden aangesloten. In de meeste gevallen zal de (werk)spanning van de LED niet hoger of lager mag zijn dan ca. 2 tot 3 volt gelijkspanning. Soms betekent dat, dat er een klein spanningsomvormertje moet worden gebruikt (bij een spanningbron van > 24 Volt gelijkspanning (dc) ). Een weerstand moet ervoor zorgen dat de stroom niet hoger wordt dan ca. 20 milliampère. Het klinkt allemaal vrij technisch, maar dat valt echt reuze mee. Er is een simpel rekensommetje (De wet van Ohm) en een weerstandstabel die je kan helpen om de benodigde (voorzet)weerstand te bepalen. Als je dat gebruikt in combinatie met de juiste gelijkspanningsbron (bijvoorbeeld een batterij of eventueel in combinatie met een kleine ‘spanningsomvormer’), dan kan het bijna niet fout. Als je een LED koopt, dan staan er ook vaak gegevens bij over de maximale spanning en stroom. Als je die gegevens niet hebt, dan kun je in de meeste gevallen uitgaan van standaard waarden. Voor een standaard led is dat meestal een werkspanning van 3 volt en een maximale stoom van 20mA continu (de meeste leds kunnen 10-30mA aan, sommige speciale typen kunnen minder dan 3 mA of meer dan 200 mA verwerken). Met de wet van Ohm kun je daarna de grootte van de (voorschakel)weerstand als volgt berekenen: De wet van Ohm (het rekensommetje) is als volgt: Spanning (U in Volt ) = Stroom (I in Ampere) X Weerstand (R in Ohm) Voor de berekening gaan we uit van de volgende gegevens: 1x Rode LED met een werkspanning van 3 Volt (Uwerkspanning) en een maximale stroom van 20 mA (I) (Beiden volgens opgave van de fabrikant) 1x een (Modelbouw)batterij met een Spanning van 7,2 Volt gelijkspanning (Uvoeding)

17

De Spanning (U) kunnen we bepalen door de Spanning die de LED nodig heeft om goed te werken (werkspanning) af te trekken van de aangeboden voedingsspanning, dus : U = Uvoeding – UWerkspanning. In dit voorbeeld is de voeding een (Modelbouw)batterij van 7,2 Volt, de LED heeft 3 Volt nodig om goed te werken. De waarde van Spanning (U) voor in de rekensom is dan: 7,2 Volt – 3 Volt, oftewel 4,2 Volt. De Maximale stroom (I) die door de LED mag stromen, die weten we ook al. Volgens de opgave van de fabrikant is die namelijk 20mA. Ik ga de wet van Ohm (Spanning (U) = Stroom (I) X Weerstand (R)) nu even iets anders opschrijven, zo meteen wordt duidelijk waarom: Spanning (U) Stroom (I)

Weerstand (R)

Hiermee kunnen we eenvoudig alle waarden berekenen als twee van de drie waarden bekend zijn door te schuiven met het ‘Spanning (U)’ blok en de ‘onbekende waarde’ (die we willen weten) ‘ Vrij’ te maken. Bijvoorbeeld:

Spanning (U) = Stroom (I) x Weerstand (R)

Spanning (U) Stroom (I)

verkort: U = I x R

Weerstand (R)

Spanning (U)

Spanning (U)

Weerstand (R) =

Stroom (I)

Stroom (I)

Weerstand (R)

Spanning (U) Stroom (I)

Weerstand (R)

U verkort: R = I

Spanning (U) Stroom (I) =

U verkort: I =

Weerstand (R)

R

Omdat wij Spanning (U) en Stroom (I) weten, gebruiken we de 2e situatie: 4,2 Volt Weerstand (R)

=

Hieruit volgt een waarde van 210 Ohm 0,020 Ampere

Om dit verhaal compleet te maken, volt nu ook nog een stukje over (voorschakel)weerstanden. Uit de eerdere berekening komt een weerstandswaarde van 210 Ohm. Nu moeten we nog kijken of deze waarde terug te vinden is in een weerstanden reeks. De meest gebruikte reeks is de E12-reeks en die bestaat uit de volgende waarden (die elk maximaal 10% mogen afwijken) en elk getal uit deze reeks mag met iedere macht van tien vermenigvuldigd worden :… 0.01, 0.1, …, 1, 10, 100, 1000 ….

18

E12-reeks (afwijking 10%):

10

12

15

18

22

27

33

39

47

56

68

82

210 Ohm ligt tussen waarde 18 (x10) en 22 (x10) in. De weerstandswaarde ronden we nu naar boven af en de weerstand die we gaan gebruiken is dus een weerstand van 220 Ohm. Het maakt daarbij niet uit in welke richting of aan welk pootje van de LED je de weerstand vast soldeert, dus dat is een zorg minder… Nu we dit weten volgen nog twee kleine stappen. Hoe weten we nou dat een weerstand 220 Ohm is? Daarvoor is een klein ezelsbruggetje: Zij Brengt Rozen Op Gerrits Graf Bij Vies Grijs Weer. Elk woord staat voor een kleur en een getal volgens onderstaande tabel: Z Zwart 0

BR Bruin 1

Ro Rood 2

O Ge Oranje Geel 3 4

Gr Groen 5

B Blauw 6

Vi Violet 7

Gr Grijs 8

W Wit 9

Tolerantie Zilver Goud 10 % 5%

De bovengenoemde kleuren zijn terug te vinden op weerstanden. Meestal zijn dat vier ringen waarvan de eerste twee de waarde aangeven: cijfer, cijfer, de derde het aantal ‘nullen’ achter de waarde (de ‘multiplier’). De laatste ring is de maximale afwijking (de ‘Tolerance’ )van de opgegeven waarde, dit is meestal Goud (5%) of Zilver (10%). NB: Als de multiplier een gouden ring is, dan geldt de waarde x 0.1 en als deze zilver is x 0.01 Een 220 Ohm weerstand met een tolerantie van 5% zal dan de volgende kleuren hebben: Rood (2)

Rood (2)

Bruin (1)

Goud (5%)

220 Ohm ± 5%

-

Om electronica schema's overzichtelijk te houden wordt vaak een ingekorte notatie voor de weerstandwaardes gebruikt. Daarbij wordt de komma vervangen door de beginletter van de grootheid K = Kilo Ohm, M = Mega Ohm. Ook een ‘K’ of ‘R’ na de waarde en een Ohm-teken (Ω) bij gebruik van weerstanden < 10 Ohm kun je tegenkomen. Dit houdt het volgende in: Als voorbeeld: Grijs (8) Groen (5) Geel (4) Bruin (1)

Rood (2) Blauw (6) Violet (7) Grijs (8)

Goud (x0.1) Zwart (0) Rood (2) Groen (5)

Goud Goud Goud Goud

(5%) (5%) (5%) (5%)

8,2 Ohm ± 5% 56 Ohm ± 5% 4.700 Ohm ± 5% 1.800.000 Ohm ± 5%

8Ω2 ± 5% 56K Ω ± 5% 4K7 Ω ± 5% 1M8 Ω ± 5%

19

In een weerstand wordt warmte ontwikkeld, maar deze warmte mag de belastbaarheidsgrens van de weerstand niet overschrijden. Gangbare waarden voor de belastbaarheid zijn: 1/16 W, 1/8 W, 1/4 W,1/2 W, 1 W, 2 W, ... enzovoort. Hoe kun je nou berekenen of de gebruikte weerstand niet een verwarmingselement wordt, flink gaat stinken en in het ergste geval je model in brand laat vliegen? Ook daar is een kleine rekensom voor (de laatste in dit stukje versnelde theorie): Vermogen (P in Watt) = Spanning (U in Volt) x Stroom (I in Ampere)

verkort: P = U x I

De waarde voor het vermogen, ‘P’ mag de opgegeven waarde voor de gebruikte weerstand niet overschrijden. Vermogen (P)

= 4,2 volt x 0,020 Ampere

Hieruit volgt een waarde van 0.084 Watt.

De meest gangbare weerstanden zijn 1/8 Watt (0.125 Watt) en dit geldt ook voor weerstanden die je kunt vinden op een printplaat (Troep, weet je nog) van afgedankte electronica zoals bijvoorbeeld een oude versterker of iets dergelijks. De berekende waarde, 0.084 Watt, ligt hier ruim onder en zal daarom zal de weerstand nauwelijks warm worden en/of de batterij teveel belasten en ‘leeg’ trekken. Iets verwarmen kost de nodige energie! Energie die we in de modelbouw ergens anders beter kunnen benutten! Kleine berekeningen zoals hierboven zijn dus zeker de moeite waard. Goed, tot zover een stukje theorie. Er is veel meer over te vertellen en de ‘echte’ berekeningen gaan veel verder dan hierboven beschreven staat. Met spanningsverliezen over de gebruike stroomdraden, weerstand en weerstandsovergangen (soldeerpunten) is bijvoorbeeld geen rekening gehouden. Voor de Modelbouwer echter gaat dat veel te diep in op de materie en zijn de bovenstaande berekeningen prima te gebruiken bij eenvoudige schakelingen tot maximaal 24V gelijkspanning. De reden van deze boven-grens is dat boven de 24 volt gelijkspanning hele andere ontwerpregels gaan gelden, de voorschakelweerstand het vermogen dan niet meer goed kwijt kan en veel en veel te warm wordt. Bovendien wordt alles boven de 24V gezien als ‘onveilig’ en dan moeten aanvullende veiligheidsmaatregelen worden genomen, dus…Wees verstandig, houdt het veilig! Misschien zijn er al een aantal lezers afgehaakt, maar voor de doorzetters: als je ermee aan de slag gaat, zul je zien dat het allemaal best wel mee valt. Zo moeilijk is het op dit niveau echt niet… Gewoon doen!

Bij het combineren van meerdere LED’s (in serie of parallel) gelden weer andere (ontwerp)regels en als daar behoefte aan is, dan zal ik dat voor de liefhebbers ook nog wel een keertje behandelen. Mocht iemand een fout in dit artikel ontdekken (is vooral een oproep aan de electrotechnici onder ons), het is alweer een behoorlijke tijd geleden dat ik dit soort (eenvoudige) berekeningen heb moeten doen, dus ik ben een beetje ‘roestig’. Schroom niet, schrijf dan een corrigerend artikel voor de nieuwsbrief.

20

Nu je wat meer weet over de LED, zou je alvast wat kunnen experimenteren met LED’s en welke invloed een batterij en weerstand hebben op de helderheid van een LED. Voor de mensen die niet willen rekenen, op het internet is een handige rekentool te vinden: http://faq.tweakers.net/cme/ledweerstand.html Zelf berekenen is natuurlijk veel leuker, de bovengenoemde tool kun je dan als controlemiddel gebruiken. In het tweede deel in de volgende nieuwsbrief zal ik een aantal voorbeelden geven en laten zien wat je met een LED zou kunnen doen in de modelbouw. Je eigen creativiteit en wat eenvoudige hulpmiddelen (oude antenne’s, gekleurde balpennen, verfroerstokken, (lichtdoorlatende)dopjes etc) kunnen na een schilderbeurt de mooiste creaties opleveren waarvan je niet had gedacht dat je dat zelf had kunnen maken, maar die je (hovercraft)model net ‘dat beetje extra’ geven zodat je kunt zeggen…mijn model is nu ‘echt’ af! Succes met het experimenteren met LED’s…

Hovercrafts varen voor goede doel bij Dolfinarium Door: HoverAid ‘Mad Mission’

HARDERWIJK - Tweede Pinksterdag stond voor het Dolfinarium in het teken van het goede doel. Bezoekers van het park konden tegen een vrijwillige bijdrage een vaart maken met een hovercraft op het Wolderwijd en het strand van het park. De opbrengst is voor het project Mad Mission HoverAid. Mad Mission HoverAid is een bijzondere drieweekse werkreis van een groep van 15 Harderwijker jongeren en 3 begeleiders naar Madagaskar. (zie deze en eerdere NHC nieuwsbrief). De jongeren gaan hier tijdens de komende zomer samen met de Stichting HoverAid de plaatselijke bevolking helpen bij het verbeteren van de leefomstandigheden door o.a. meer waterputten te slaan en sanitairvoorzieningen bouwen. Als men een vaart met de hovercraft ging maken, konden ouders tijdens de hovercrafttrip hun kleinere kinderen gerust even achterlaten bij de oppasservice op het strand. Naast een Hovercraft was ook de stichting SOS Dolfijn aanwezig op het strand van het Dolfinarium. Na een vrijwillige donatie gaven vrijwilligers voorlichting over de opvang van gestrande bruinvissen. De gevraagde donatie voor deze bijzondere attracties komt geheel ten goede aan Mad Mission HoverAid mede dankzij zowel het Dolfinarium, SOS Dolfijn als het bedrijf Hoverevent, www.hoverevent.nl. Zij verleenden geheel belangeloos hun medewerking aan de opvallende acties op het strand bij het park. Het verloop van het project is te volgen op www.herrievoorhoveraid.nl. Giften zijn zeer welkom op rekeningnummer 54 62 69 079, t.n.v. Stichting HoverAid, onder vermelding van “Mad Mission HoverAid”

21

Nieuws April 2010

Madagaskar Madagaskar Medische Safari (MMS)

HoverAid is een christelijke organisatie, voornamelijk werkzaam in Madagaskar.

De artsen werken onder zeer moeilijke omstandigheden. De consulten worden gehouden onder een boom, maar ook operaties vinden plaats in de openlucht. Vaak wordt er onder een muskietennet gewerkt om geen last te ondervinden van insecten. Sommige operaties zijn zo ingewikkeld dat er meerdere operaties op elkaar volgen. Omdat de artsen maar een aantal keren per jaar in een regio werkzaam zijn, zit er veel tijd tussen de operaties. Het herstel van onderstaande voet duurt hierdoor lang.

HoverAid brengt hulporganisaties naar moeilijk bereikbare gebieden met behulp van een hovercraft. HoverAid heeft tot doel om zoveel mogelijk mensen te bereiken die tot nu toe onbereikbaar waren voor hulp. HoverAid voorziet hulporganisaties van logistieke hulpmiddelen zoals kampfaciliteiten, eten, vervoer, radiocommunicatie en satelliettelefoon.

Ravoarisoa In de nieuwsbrief van september stond een oproep om het meisje Ravoarisoa te ondersteunen zodat zij een oogoperatie kon ondergaan in Antananarivo. Vervolgens is er een verkoopactie van prachtige kalenders van start gegaan waarvan de opbrengst was voor haar operatie en haar verblijfkosten in Antananarivo. Ravoarisoa is inmiddels geopereerd en heeft een groot deel van haar zicht teruggekregen. Er was zelfs zoveel geld opgehaald dat er tevens een jongetje van 7 jaar, Eric genaamd, aan zijn ogen kon worden geopereerd. Ook hij kan nu weer redelijk zien terwijl hij voordien bijna blind was.

Beide kinderen zijn inmiddels teruggekeerd naar hun familie en maken het goed.

Basisgezondheidszorg In januari is de ontwikkeling van een nieuw programma van start gegaan. Het is een programma op het gebied van basisgezondheidszorg en sluit aan bij het MMS programma. Door middel van interviews wordt de problematiek in het werkgebied in kaart gebracht. Met deze informatie wordt een programma ontwikkeld, voornamelijk op het gebied van schoon drinkwater, sanitatie en hygiëne. Het programma zal veelal bestaan uit het geven van voorlichting over deze onderwerpen. Zodra het programma ontwikkeld is, zal een groep mensen (comité) uit het werkgebied opgeleid worden om deze voorlichting te geven. Het programma zal inBeide eerste instantie in inmiddels de kinderen zijn werkgebieden Beroroha en Ankavandra uitgevoerd worden en hun zal een jaar teruggekeerd naar familie duren. Daarna zal een evaluatie plaatsvinden. en maken het goed.

Page 2 of 4

Landcruiser te water HoverAid heeft een flinke tegenvaller gehad. Het team was net in Beroroha toen er een cycloon overkwam die voor verschrikkelijk veel water zorgde. In een zeer korte tijd stond het water in de rivier 3 meter hoger. Door het slechte weer kwam de Toyota Landcruiser vast te zitten in een rivier en kon er niet meer op tijd uitkomen. Het water steeg tot aan het dak. Ook liep er water in de motor, waardoor deze niet meer werkt. Jeroen, de monteur, is druk in de weer om de auto te repareren. De motor is in Beroroha al uit de auto gehaald zodat onderdelen besteld konden worden. Veel onderdelen moesten uit Nederland komen omdat deze niet in Madagaskar voorradig zijn.

Promotie & fondsenwerving in Nederland Een groep jongeren uit Harderwijk is zich aan het voorbereiden op een werkreis naar Madagaskar. Ze gaan HoverAid helpen bij verschillende activiteiten in Ankavandra. Om een beeld te geven van wat er zoal staat te gebeuren, is een stukje van hun site hieronder afgedrukt: Mad Mission HoverAid! is het project om met Harderwijkse jongeren op werkreis te gaan en in Madagaskar daadwerkelijk te helpen bij het verbeteren van de leefomstandigheden. De reis beslaat de laatste week van juli en de eerste 2 weken van augustus 2010. In nauwe samenwerking met HoverAid zal het project in Madagaskar worden uitgevoerd. Mad Mission HoverAid! bestaat uit 15 jongeren en 3 begeleiders en dat is voor dit project een ideaal aantal. Er is een begroting gemaakt en er zijn allerlei acties ingezet om het doel – het maken van een werkreis naar Madagaskar – te verwezenlijken. Mad Mission HoverAid! is van start gegaan! Het is de bedoeling om tijdens deze werkreis te helpen bij het uitvoeren van verschillende werkzaamheden, zoals het bouwen van watervoorzieningen (slaan van waterputten en het bouwen van biosandfilters). Bij deze werkzaamheden wordt de plaatselijke bevolking zo veel mogelijk betrokken. Verder gaan we voorlichting geven over deze voorzieningen en activiteiten met en voor kinderen organiseren. Ook zullen we de plaatselijke bevallingskliniek opknappen en is ons gevraagd om een team van medische specialisten te assisteren dat daar in dezelfde periode aan het werk is.

Jeugdgroep tijdens de wc-papier actie

Het is een diaconaal project, waarbij we vooral onze handen uit de mouwen zullen steken. Maar waar mogelijk zullen we ons kenbaar maken als christen en spreken over het werk van Jezus. Om het totaal bedrag voor deze werkreis bij elkaar te brengen, heeft de jeugdgroep verschillende activiteiten bedacht zoals een oliebollenactie, operatie vloerbedekking, wcpapier actie, concert, oppascentrale. Als u nieuwsgierig bent naar al hun activiteiten kijk dan voor meer informatie op hun site www.herrievoorhoveraid.nl

Als u ook geld wilt inzamelen voor HoverAid op school of op uw bedrijf neem dan contact op met Stichting HoverAid Nederland voor foldermateriaal, promotieborden en verdere informatie.

Page 3 of 4

Politieke crisis De politieke situatie blijft hetzelfde. Het is redelijk rustig ondanks dat de verkiezingen zijn uitgesteld. Er is nog geen nieuwe datum voor de verkiezen vastgelegd. Verder zijn er sancties opgelegd door de Afrikaanse Unie maar die hebben nog niet geleid tot een oplossing. Sinds kort hebben ook de militairen een ultimatum gesteld maar het is niet duidelijk of hierbij ook sancties zijn opgelegd. Afgelopen jaar zijn er stukken regenwoud gekapt en werd het hardhout verkocht aan het buitenland. Op deze manier genereerde de overheid inkomsten. Officieel is dit proces stopgezet maar het geeft wel aan hoe uitzichtloos en zorgelijk de situatie in Madagaskar is.

Werkplaats

Actie nieuwe Hovercraft! Het binnenkrijgen van geld voor de aanschaf van een nieuwe hovercraft gaat gestadig voort. Inmiddels is er 7.255 euro binnen. Er ontbreekt dus nog 32.745 Euro. Wilt u meehelpen dat de nieuwe hovercraft er komt? Maak dan nu uw donatie over aan Stichting HoverAid Nederland o.v.v. ‘nieuwe hovercraft’.

De huidige werkplaats is te klein. Een hovercraft kan niet naar binnen waardoor er in de regen gewerkt moet worden. Sinds januari wordt er nauw samengewerkt met MAF en worden ook auto’s van andere hulp- en missieorganisaties onderhouden. Dit verlangt echter wel een behoorlijke werkplek. Door verschillende containers te verplaatsen is een begin gemaakt aan de bouw van een grotere werkruimte.

Uw gebed en financiële bijdrage ondersteunen de werkzaamheden van de lokale artsen die op vrijwilligersbasis patiënten behandelen in de achtergebleven gebieden rondom Beroroha en Ankavandra.

Medewerkers & vrijwilligers Raharijaona Fidy Hery Christophe, of kortweg Fidy, heeft het HoverAid team versterkt. Fidy is programma coördinator en is verantwoordelijk voor alles wat betrekking heeft met de programma’s. Hij zorgt dus dat het MMS programma en het basisgezondheidszorg programma zonder problemen verloopt.

Voorbeeld nieuwe hovercraft

Page 4 of 4

Gebedspunten

Stichting HoverAid Nederland V.d. Duynlaan 17 2761 VR Zevenhuizen Telefoon: 0180-631104 E-MAIL: [email protected]

Bankgegevens: Stichting HoverAid Nederland te Zevenhuizen, Rabobank 3713.31.145 Voor internationale banktransfers: IBAN: NL67 RABO 0371 3311 45 BIC: RABONL2U

Kijk ook eens naar onze website www.HoverAid.org

De medewerkers van HoverAid, maar vooral de bevolking van Madagaskar, zijn u heel dankbaar voor de donaties die u allen geeft. Hierdoor kunnen de artsen hun werk in de zeer afgelegen gebieden blijven doen. Er is echter nog veel meer nodig om het werk te kunnen voortzetten. Er ontbreekt nog veel geld voor de aanschaf van de nieuwe hovercraft maar ook het verbouwen van de werkplaats kost geld. Naast uw financiële ondersteuning is uw gebed uiteraard ook van belang. Wij vragen u hierbij om HoverAid niet te vergeten in uw gebed en waar mogelijk ook financieel te blijven ondersteunen.

•

Dank dat de artsen zich zo enthousiast opstellen voor HoverAid en de bevolking.

•

Dank dat Ravoarisoa en Eric weer kunnen zien.

•

Bid voor meer financiële steun zodat het werk voortgezet kan worden, de werkplaats verbouwd kan worden en een nieuwe hovercraft kan worden aangeschaft.

•

Bid dat de Toyota Landcruiser gerepareerd kan worden.

•

Dank voor de jeugdgroep die zich in wil zetten voor de bevolking van Madagaskar. Bid dat ze voldoende geld bij elkaar krijgen en dat ze een goede voorbereidingstijd hebben.

•

Bid voor een oplossing voor de politieke situatie.

Namens het HoverAid team.

Helpt u mee? U kunt HoverAid financieel steunen door uw donatie over te maken naar Stichting HoverAid Nederland.

Uw giften zijn belastingaftrekbaar. HoverAid is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, inschrijfnummer handelsregister: 24398318 Indien u specifiek een familie, een persoon of een bepaald project wilt ondersteunen, vermeld dan de naam of het project bij de overschrijving.