Duikers aangevallen aan de Bergse Diepsluis

Duikers aangevallen aan de Bergse Diepsluis

Zondag 16 februari 2014, mijn duikmaat Koen en ik plannen een rustige duik op de Bergse diepsluis, ook wel recht stuk genaamd. Bij aankomst is er slechts één ander duikkoppel, en zij zijn reeds onder water. De weersomstandigheden zijn prachtig, er staat een warm winterzonnetje en beschut tegen de wind in de zon achter de dijk lijkt het bijna voorjaar. We bereiden ons voor op de duik, we duiken beiden met een droogpak, geen overbodige luxe bij een watertemperatuur van 6°. Er staan kleine golfjes bij de trap om te water te gaan, maar dankzij de stevige reling is er geen enkel probleem en kunnen we eenvoudig onze vinnen en buddylijn aandoen. We kiezen voor een buddylijn omdat het de laatste dagen erg gestormd heeft en de zichtbaarheid onderwater eerder beperkt lijkt. Achteraf gezien geen slechte keuze trouwens. We zwemmen onder water tot aan het onderwaterplateau dat met dit tij op -10 meter is. De begroeiing is winters, mooi maar karig. Een goed idee om een lijn aan te doen, de zichtbaarheid is minder dan 1 meter. We kiezen vervolgens west, richting open water op een diepte van -9 à 12 meter, we volgen de scheiding tussen rotsjes en zand. Omdat ik graag mijn materiaal wil testen voor een Curaçaoreis volgende week gaan we, zoals gepland, na 20 minuten pal zuid de diepte in. We maken vrij snel diepte tot aan 17,7 meter, dan twijfelt mijn computer tussen 17,7 - 17,8 - 18 meter. This is it, dieper wordt het niet meer, het materiaal is prima. Net terwijl we in de beperkte zichtbaarheid het ok teken geven aan elkaar, ploft er vlak voor ons “iets” in het zand. Ik kan alleen een bruine schim zien wegschieten en denk aan iets dat van een boot gevallen is, een zak? Een boomstam? Een anker? Misschien een bruinvis? In alle geval besluiten we onmiddellijk terug richting kant te geven. Dit is geen diepte om in de winter het avontuur op te zoeken, we volgen de bodem die zeer traag terug omhoog loopt.

The Frog – Maart 2014


We zijn amper even verder en ik voel mijn vin ergens tegenaan gaan, ik weet niet wat. Stokken of andere obstakels staan hier bij mijn weten niet. Terwijl ik nog aan het afwegen ben wat ik gevoeld heb, voel ik weer mijn vin stompen tegen ‘iets’. We zijn ondertussen nog steeds op -15 meter en ik begin me aardig ongerust te voelen. Net op dat moment voel ik duidelijk dat mijn rechter vin wordt vast gegrepen en naar achter getrokken. Als droogpakduiker duik ik met gebogen knieën onder een hoek van 90° en mijn vinnen plat in het water. Terwijl ik zeer heftig geschrokken ben van dit voorval en mijn buddy probeer duidelijk te maken dat iemand aan mijn vinnen zit, wordt mijn rechter vin opnieuw vastgegrepen, mijn been wordt in strekking getrokken en ik word omhoog getrokken! Ik begin nu te spartelen als gek, en dat ‘iets of iemand’ laat me gelukkig los. Ik hang nu met mijn benen in de hoogte onderwater in mijn droogpak. Ik heb genoeg droogpakervaring om me in foetus houding te trekken en me zo weer horizontaal te krijgen. Maar ik ben nog niet goed terug horizontaal of mijn vin wordt opnieuw gegrepen en ik word opnieuw verticaal op mijn kop omhoog getrokken. Ik probeer mijn ademhaling rustig te houden en paniek te vermijden. Mijn buddy heeft ondertussen de oorzaak van mijn probleem gespot. Een zeehond bijt systematisch in mijn vin en probeert me omhoog te trekken. Van zodra ik bevrijd ben, zetten we de stijging langs de bodem verder in, de zeehond komt voor ons zwemmen en buitelen zodat de weg versperd is, maakt enorme stofwolken waar we wel omheen moeten. Een noodstijging wordt overwogen maar lijkt geen goed idee omdat we dan samen met dit mormel ook nog aan de kant moeten geraken. We halen het uiteindelijk na veel getrek aan de vinnen tot op -6 meter. Ook mijn buddy ligt nu onder vuur, ik zie hem regelmatig achteruitgetrokken worden en angstig schijnen met zijn lamp: “hij zit weer voor, hij zet opnieuw de aanval in.”



We proberen zo goed en zo kwaad als mogelijk onze safety stop tussen -6 en -3 te doen maar de zeehond wordt steeds agressiever en bijt nu in alles wat hij te pakken te krijgt. Tijdens onze safety stop liggen we op onze rug op de grond, gezicht naar de oppervlakte en proberen we met onze vinnen zo goed en zo kwaad mogelijk het bijten van de zeehond te ontwijken. We hebben slechts 2 minuten stop in plaats van 3 gedaan, men vergeve het ons. Daarna snel naar de kant. Op amper 50 cm water staan we recht om onze vinnen uit doen, en ook daar blijft de agressieveling ons opjagen. Ik verdedig mij rechtstaand met één vin in de hand door mijn buddylijn naar hem te smijten. Hij bijt in de vlotter van de buddylijn. Ik ben nog nooit zo snel uit het water geweest. Eens we aan de kant staan verdwijnt de zeehond terug in de diepte. We staan beiden te trillen op onze benen. Aan de kant gekomen vertellen we aan de 2 Nederlandse duikers ons avontuur. Zij gaan regelmatig in Engeland met zeehonden duiken en beamen ons verhaal. Normaal zijn de beesten poeslief en rustig, maar het blijven wilde beesten. Waarschijnlijk had dit exemplaar honger of voelde het zich ‘in de val’ op het doodlopende stuk van de Bergse diepsluis. Wij gaan in alle geval volgend keer naar de Vinkeveense plassen, veel veiliger, Jan de Locht, Cmas 1* instructeur, 2800 duiken. Koen Van Pelt, Cmas D3, 900 duiken.


Zondag 16 februari: uit het water gepest

Mijn post op een forum waar ik regelmatig passeer: Mijn vaste buddy Jan en ik planden zondag een duik, omdat we gewoon wilden gaan duiken - het was al 2 weken geleden. Plaats gekozen in functie van het weer van de voorbije dagen, de storm zou wel sporen hebben nagelaten: Bergse Diepsluis. We hoopten toch iets te zien, een snotolf bv. We kregen echter een ander fantastisch verhaal. Toen we even op -18m gingen kijken of er niks zou rondzwemmen, flikkerde Jan hevig met zijn lamp. Er was een stofwolk, en hij gesticuleerde dat hij iets zag wegzwemmen. We draaiden weg van de wolk en gingen terug richting ondiep. Even later opnieuw teken van Jan dat hij iets zag wegzwemmen. Jan zwom sneller dan ik van hem gewoon ben naar ondiep. En dan, op -12m begreep ik het, ik schrok me een ongeluk. Op ongeveer een halve meter van mijn lamp zag ik de kop van een zeehond. 10 seconden, en dan was hij weg. Ik keek naar Jan, hij naar mij, en we begrepen van elkaar dat dit wel iets heel speciaals was. Maar dan ... Ieder om beurt voelden we hoe er aan onze vinnen werd getrokken, en niet zomaar een beetje. Dat beest trok onze vinnen en heel ons been echt naar achter. Ondertussen waren we terug op -6m, het was terug licht onder water en we konden elkaar en de omgeving zien zonder lamp. De zeehond achtervolgde ons gedurende 30 minuten en kwam steeds vaker aan onze vinnen bijten/trekken. We waren er beiden niet gerust in, en dit is zeer zacht uitgedrukt. Op een gegeven moment zagen we de zeehond terug voor ons, hij hing een halve meter voor onze neus gedurende een halve minuut, hij kwam ons schijnbaar eens goed bekijken. Ik voelde hem opnieuw aan mijn vinnen trekken en keek achterom. Ik mepte op Jan zijn schouder, hij keek ook om en we zagen de zeehond van vin naar vin zwemmen om er eens flink in te bijten. We zagen toen ook de volledige grootte van het dier, we schatten ongeveer 2/3 van onze lichaamslengte (1,85m). We wilden zo rap mogelijk uit het water en scipten zelfs een stuk van onze veiligheidstrap. Toen we kniehoog in het water stonden om onze vinnen uit te doen - we deden al lang geen moeite meer om naar de trap te zwemmen - stak het beest op een halve meter van ons zijn kop boven en bleef ons aanstaren. Jan zei nog: "Allee jong, jaagt da beest es weg" toen The Frog – Maart 2014


hij nog op één been zijn vin aan het uitdoen was. Eens uit het water, verdween de zeehond en we zagen hem niet meer terug. Er was één ander duikpaar op de plaats, maar zij hebben niets gemerkt. Zeer bizar. Een half uur later stonden we nog op onze benen te trillen. Opgeteld meer dan 3500 duiken, en ons letterlijk uit het water laten pesten door een zeehond, met de daver op ons lijf. Dit vergeet ik nooit meer.

Reacties van de andere forumgangers:  Ze moesten ze allemaal afschieten die beesten, hoe durven die toch... ;-) Superleuke ervaring!!!  Dat krijg je met de vervuiling van de zeeën: die dieren eten nu al liever plastiek dan mensen ... erg, heel erg ... :-) Zonder zever: uiteindelijk toch een unieke ervaring, ik ben een beetje jaloers.  gelukzakken ;-)  Geweldig verhaal!!! Is het bronstijd voor die beesten mss, tijd om z'n territorium af te bakenen? Subiet es googlen. Al een chance dat het bij bijten in de vinnen is gebleven, in de kuiten of dijen zou een ander verhaal zijn geweest wss, want die mannen hebben flinke tandjes he. Al bij al een super verhaal, ondanks de schrik die jullie hebben gepakt toch een anekdote om u tegen te zeggen. Ben wel jaloers op jullie ervaring, al moet ik toegeven dat een vriendelijker close encounter meer mijn voorkeur wegdraagt.



 Ik zou bijna durven zeggen eindelijk. Ikzelf heb dit ook meegemaakt bij de Scilly Islands een paar jaar geleden, ik durf er bijna om te wedden dat jullie gekleurde vinnen dragen. Toen was ik de enige die geen zwarte vinnen aanhad en geloof het of niet ik werd gewoon door twee zeehonden meermaals op sleeptouw genomen, ik heb er geen enkele moment schrik bij gehad. Het was een van de mooiste momenten die ik tijdens het duiken meegemaakt heb. Op een gegeven moment heb ik het zelfs klaargekregen om eentje gewoon over zijn kop te aaien. Het is misschien ongeloofwaardig maar toch echt gebeurd.  Lijkt mij super om mee te maken.  Is dat niet een beetje overdreven? Het is een zeehondje geen grote witte.  Vaak meegemaakt in Mexico, ook dat ze stenen oprapen met hun mond en dan op je kop proberen te laten vallen. Als je de steen probeert te pakken, zijn ze je meestal sneller af.  Cool!  Pas maar op want er zitten steeds meer haaien in de Noordzee en Oosterschelde. Niet alleen hondshaai of gladde haai maar ook de ruwe haai.  Ik denk dat ik mij straks ga laten inenten tegen zeehondsdolheid ... Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.  Met zijn alle naar de oesterdam :p Zeehond spotten zoals in april de sepia’s :p  Moet super ervaring zijn.



 Beter die rotzakjes wegjagen. Ze bijten in alles en nog wat, juist maar voor de lol. Ze bijten in de vissen en in de OS vermoedelijk ook in de krabben en kreeften. Die verminkte dieren worden dan zonder verdediging door anderen opgevreten. Je gaat zeer zelden een visser een zeehond van in de netten naar SeaLife zien brengen. Dat er 'jagers' zijn die de zeehonden doodknuppelen (ik vind het ook erg, hoor) is niet enkel voor de pels maar om hun eigenste voedselvoorraad te beschermen.  Reactie op vorige post: Vind je dit nu zelf niet een beetje hypocriet, ik ben van mening dat die dieren meer aanspraak kunnen maken op vis dan de mens (eigenste voedselvoorraad)??? Dat ze soms eens een beetje met ons een spel spelen onderwater moeten we er volgens mij maar aanvaarden (Wij dringen ons op in hun omgeving). Er was er toen eentje bij dat me even zachtjes bij mijn droogpak beetnam zonder mij echt pijn te doen. Een duikster die vlakbij mij was kroop toen ook van schrik weg tussen grote rotsblokken na een tijdje zag ze dat die dieren niet vijandig waren en kwam ze terug tevoorschijn helaas voor haar te laat de zeehonden hadden er genoeg van en gingen er vandoor.  Reactie terug: Daar zit'em juist. Andere dieren bijten om te doden en op te eten, het is buit. Zeehonden bijten voor het plezier want alles wat beweegt is speelgoed voor ze. Ze bijten een stuk uit de vin/staart van vissen of een stuk uit kreeft of krab en zwemmen dan weg.  Hier, ergens op het forum, was er eens een artikel over een duik op een wrak in de Noordzee. Vol leven. Op een duik zagen de duikers drie zeehonden rondzwemmen. Toen ze een week of weken daarna terug op het wrak doken was ALLE leven verdwenen!!!



 Een van mijn eerste duiken ooit in Bergsche diepsluis heb ik ook een zeehond tegengekomen maar dat was een brave (zal afgericht geweest zijn :-) ) Ik zag een schaduw onderwater maar wist niet wat het was. Toen ik boven kwam zag ik hem een meter of 4 van mij zijn kop boven water steken, mij bekijken en toen was hij weg, dat beest moet gedacht hebben amai dat is iets lelijk :-)  Eindelijk eens HOT-DOG aan de waterkant, ipv alle dagen kreeft en krab op de BBQ! :)  Super!! Is eens wat anders dan manta's, walvishaaien en zeepaardjes... :-)  Rotbeesten! Kunnen ze daar geen sjakossen van maken?


Duikers aangevallen aan de Bergse Diepsluis

Recommend Documents