DRIEHOEK NOORDZEE CHALLENGE 2013 1 januari 2013 worden we wakker aan boord van de Bluenose. Al een paar jaar brengen we hier de feestdagen door. Ook dit jaar weer een super gezellige tijd geweest. Met een hoop mede-zeilers tot in de vroege uurtjes, in het havengebouw, gezellig het nieuwe jaar inluiden. Als je dan wakker bent lig je samen nog even te mijmeren over wat er allemaal is gebeurd in 2012 en wat 2013 ons zal brengen. Dan begint al gauw door te dringen dat het een Driehoek Noordzee jaar is. Onbegrijpelijk, 2011 ligt nog zo vers in ons geheugen. Gaan we dit jaar dan wel naar de Shetlands! Meedoen, natuurlijk! Waarom: het is gezellig, uitdagend, stoer, spannend. Tijdens de bijeenkomst in februari komen we ‘oude’ bekenden tegen maar zien ook veel nieuwe gezichten. Dit kon wel eens een Driehoek worden met veel deelnemende boten. Later zou blijken dat de hoeveelheid deelnemende schepen toch wat tegen valt. Hoe dit komt? Als u het weet vertel het ons. Het is toch zo’n leuke Challenge. Na deze gezellige bijeenkomst gaan we naar huis en maken een lijstje met wat te doen voor vertrek. De tijd vliegt. Woensdagmiddag 12 juni is de boot vol gepropt (inclusief de stroopwafels voor Arno), gooien we los in Andijk en zeilen met 7 knp naar Den Oever. In nog geen anderhalf uur liggen we voor de sluis, deze gaat snel open en we kunnen schutten naar het zout. We besluiten niet door te varen naar Den Helder, maar na de brug, aan de wachtsteiger, te overnachten. We nemen alvast een borrel en proosten op een super Driehoek. De volgende ochtend, klop klop hé visite. Douane, of ze aan boord mogen komen (net of je mag weigeren). Na wat controle en gezeur over een BTWverklaring vertrekken de heren weer (deze verklaring is inmiddels aangevraagd en nu maar hopen dat ze er de volgende keer ook naar vragen). Na de koffie gaan wij ook. Zeilen zit er niet echt in. Wind en stroom tegen en dat met wind zo tussen de 30-40 knp, dat is de motor gebruiken (kan deze alvast warm lopen voor de vele uren die misschien nog zullen volgen). Het is verder lekker rustig op het wad, we komen alleen de gebruikelijke vissers tegen. Net na de Papillon komen we om 12.00 uur aan in Den Helder, krijgen een box toegewezen van één van de vriendelijke havenmeesters. Echter na een uur moeten we toch verkassen, de eigenaar van de box komt terug. Geen probleem, we gaan aan de lange kant van de steiger liggen. Later op de dag komen de Miesje en Rianne naast ons liggen.
’s Avonds komen Pieter en Anja nog gezellig langs en nemen aardbeien mee (tegen scheurbuik). Wij hopen hen ook nog een keer mee te krijgen met hun eigen boot, wie weet over 2 jaar. Vrijdag doen we rustig aan, nog even wat winkelen, de laatste boodschappen en verder gewoon gezellig kletsen met iedereen.
Inmiddels is onze boot door Hestia goedgekeurd en hangt de blauwe Driehoek vlag. Henk zal gedurende de dag ook nog een paar boten keuren, waaronder de Point Barrow. Eén van de bemanningsleden is geen onbekende van ons, Robert Jan. Robert Jan zou 2 jaar geleden met eigen boot al meegaan, maar door omstandigheden kon dit toen niet doorgaan. Nu is hij één van de opstappers bij Alex. Er volgt een strenge keuring op de Point Barrow. Wat blijkt, de mannen hebben voor 2 weken met 4 mannen aan boord maar 3 rollen wc papier. Hoe gaan ze dit doen? Wij willen het eigenlijk niet weten! Ook komen Jos en Trees langs om ons gedag te zeggen en ook zij nemen lekkers mee voor onderweg. In de loop van de middag komen Kees en Mary van der Moolen met de wederom fantastisch geborduurde kleding. Wij hebben zeker succes met onze rode sweaters met capuchon. Met Jos, Trees, Mary en Kees drinken we nog wat aan boord en dan is het tijd voor afscheid (zakdoeken erbij). Dan volgt ’s avonds met z’n allen de gebruikelijke ‘Blauwe hap’ (deze Blauwe hap (Indonesische rijsttafel) wordt op schepen en bij walinrichtingen van de Koninklijke Marine geserveerd. Een ‘blauwe’ was de bijnaam voor een persoon van Indonesische afkomst. Het is een gezellige avond en lekker gegeten, ook niet onbelangrijk. Gedurende de avond voel je bij veel zeilers de ‘gezonde’ spanning voor het vertrek wat morgen zo rond 12.00 uur gepland staat. Niet te laat naar bed, morgen een spannende dag. Om 09.30 uur lopen we richting het Koninklijk Instituut voor de Marine (KIM) voor het palaver, een beetje doorlopen want de regen komt eraan.
Palaver in het KIM
Er is een uitleg over een aantal zaken, zoals oa aanloop Shetlands, het gezellige 12-uurtje en nog wat zaken. Ook is er een weervrouw van de KNMI die wat komt vertellen over het weer, de verwachtingen en de huidige situatie. Hieruit blijkt dat vertrekken via het Molengat, met de voorspelde W-SW 7 niet verantwoord is en ook via het Schulpengat is geen optie. De commissie laat al snel weten dat er niet vertrokken gaat worden en dat het vertrek uitgesteld is naar zondag. Voor zondag blijken de verwachtingen beter te zijn, SW 5-6. Er ontstaat nog wel wat discussie over wel of niet vertrekken. Uiteindelijk besluit iedereen te blijven liggen. Er is enige teleurstelling en natuurlijk ook bij ons, je leeft toch naar dit vertrek toe. Maar goed, het is niet anders. We gaan terug naar de boot, waar Annie en Ruud, onze trouwe uitzwaaiers, al zitten te wachten. Net als 2 jaar geleden zwaaien ze ons ook deze keer niet uit. We besluiten er met z’n 4-tjes maar een gezellige dag van te maken. Wij vertrekken zondag om 13.00 uur, dan hebben we nog een beetje stroom tegen maar straks in het Molengat loopt deze mee. Samen met oa Senja, Grote Pier en de Metula verlaten we de haven van Den Helder. De eerste boot is vanmorgen om 05.00 uur al vertrokken. Net buiten de haven hijsen we de zeilen (1 rif in grootzeil en de kotterfok) en gaan met SW-6 richting Molengat, wat helaas niet helemaal te bezeilen is, dus de motor gaat een beetje bij om de eerste grote aanloopton te kunnen halen.
Het Molengat is nu alleen nog maar voorzien van kleine gele boeien/staken en het is een stuk smaller geworden, je moet dus ook goed zorgen dat je niet te ver bij de gele staken vandaan bent, anders moeten we wel heel snel een reddingsboot oproepen, zou toch slordig zijn. Inmiddels is de motor weer uit en zeilen we verder. Het weer is verder prima, de wind zal straks ook afnemen. Om 16.30 uur is de wind inderdaad wat minder en kan grote genua uit en nog 2 uur later halen we het rif uit het grootzeil. We lopen zo tussen de 6,8 – 7,2 knp. Later op de avond is de wind gedraaid naar W-SW. De wachten lijken zonder bijzonderheden te verlopen. De eerste 2 uur gaan goed, dan is er ineens een oproep van de C’est la Vie, er blijkt iets in de schroef te zitten, de motor kan niet meer aan. Er worden wat scenario’s bedacht, maar uiteindelijk is het de Blue Bell die naar hen toe vaart en ze richting NL gaat slepen. Jammer voor beide boten dat het zo loopt, wellicht kunnen ze straks nog aansluiten in Farsund. Op maandag bij het begin van de Doggersbank laat de wind ons in de steek, de motor gaat aan. Dan zien we vlakbij de boot, 2 walvissen van zo’n 10 meter lang. Later blijken het 2 Minke Whales geweest te zijn. Helaas waren ze te kort bij de boot om een foto te kunnen maken (deze foto komt van een informatiebord op de Shetlands)
Na wat contact met de diverse boten blijkt dat ook zij geen wind hebben. Wij proberen van alles, gennaker er op, gennaker er af. Wij willen toch wel op tijd op de Shetlands zijn (om nog tijd te hebben daar wat te gaan bekijken), dus besluiten we de motor te laten ronken. Als wij op zee zitten eten we tussen de middag warm, vandaag zijn dat huisgemaakte ballen gehakt met wat roerbakgroente, het smaakt prima. De zon laat zich vandaag van de goede kant zien, het is genieten. Nu alleen nog een beetje wind, dan hebben we helemaal niets te klagen. Aan het begin van de avond is er even contact met de Point Barrow, daar blijken toch 2 van de 4 bemanningsleden behoorlijk zeeziek te zijn geweest maar zijn nu ingeslingerd. Het belooft wederom een prachtige zonsondergang te worden.
We hebben op 16 nog even contact met de Miesje, maar éénmaal op 77 lukt het niet om verder met ze te praten. De wind is nog steeds niet geweldig, we doen vele pogingen om te zeilen maar jammer genoeg moet de motor steeds weer aan.
De zon is onder om 22.35 uur
Nog anderhalf uur en dan zit de wacht van Joke er op en is het de beurt aan Henk. Joke verheugt zich nu al om lekker onder de wol te kruipen, maar aan de andere kant moet ze er om 04.00 uur weer uit en dat is, nog steeds niet, een hobby van haar. Je merkt heel duidelijk dat je steeds verder naar het Noorden gaat, het blijft lekker lang licht. De nacht is verder zonder problemen of bijzonderheden verlopen. In de ochtend is er weer wind, de motor kan eindelijk uit. We zetten de boom in de Genua en lopen tussen de 6 – 7,5 knp met SSE – SE 4. Aan het einde van de middag spotten we de eerste papegaaiduiker, deze vliegt ter verwelkoming een paar keer om de boot.
Eerder op de middag voer de Grote Pier op spinnaker achter ons langs.
Het is leuk om na 2 dagen weer eens een boot van de vloot Driehoekers tegen te komen. Zo hebben we op de AIS kunnen zien dat de Sirion maar 7,5 mijl bij ons vandaan is.
Je komt niet veel boten tegen maar soms ligt er een vissersboot in de weg. We roepen op om te vragen of wij achter hen langs kunnen. Dat blijkt geen probleem, zij liggen stil om de netten binnen te halen.
Het is een groot schip dat de netten leegt door een grote slang in het net te hangen en dan deze leeg te zuigen. De andere kant van het schip is minder fraai, daar komen de restanten van de visverwerking weer naar buiten (niet zo’n heel fraai gezicht) Ed Megens heeft nog contact met een Nederlandse haringvisser die in de buurt van de Shetlands vist. De haring blijkt niet al te vet te zijn dit jaar. Hij vraagt nog om een emmertje haring, maar helaas dat zit er niet in. De boot slingert van de ene naar de andere kant, Henk zet nog een extra bulletalie (nu hebben we 1 korte en 1 lange staan) wat voorkomt dat de giek van die klappen maakt.
Dan 23.30 uur DOLFIJNEN. Het blijft toch geweldig hoe deze beesten spelen met het schip. Voor langs, achter langs, onder de boot door, het is genieten. Romantisch samen voor op het schip gelegen om te proberen ze op de gevoelige plaat vast te leggen.
De dolfijnen blijven ons ’s nachts en in de ochtend volgen, waarbij de Jan van Genten profiteren van de vis die de dolfijnen bijeen drijven.
Er is regelmatig via DSC contact tussen de Senja / Bluenose (Gaan ze voor het “Ouwe wijf”!!!!) Dan is het inmiddels 17.00 uur als we LAND IN ZICHT hebben, nog 31,1 mijl te gaan naar Lerwick, nog zeker 5 uur. Het is helder weer, aan bakboord kun je de vuurtoren van Faer Island zien, schijnt de moeite waard te zijn om een keer te gaan kijken. Later vernemen we dat de mannen van de Zeebries een ommetje hebben gemaakt om hier even aan land te gaan. Er staat een behoorlijke deining door de invloed van de stroming van de oceaan tussen Faer Island en de Shetlands. Achter ons vaart de Sirion. De verwachting is dat we zo rond 23.00 uur in Lerwick aan zullen komen, we gaan nu alvast proberen om het thuisfront te bellen. Dat lukt, kunnen ze in Purmerend (hier wonen de ouders van Joke) vannacht ook lekker slapen. Het schiet op, het is 18.00 uur en Henk vult nog een keer het logboek in, nog 25 mij te gaan. De wind trekt nog even lekker aan, met 20 knp wind is het super zeilen en dan nog het zonnetje erbij, wat willen we nog meer. Wat zullen we lekker slapen straks, afgelopen nacht is hier niet veel van terechtgekomen met dat geschommel en getik van van alles en nog wat.
Joke is erg benieuwd naar de Shetlands, zo noordelijk is ze nog niet geweest. Henk al wel in 2005 en heeft daarover allerlei verhalen verteld. Zal er veel veranderd zijn? We zullen het zien, gaan in ieder geval op zoek naar de Papegaaiduikers (Puffin’s). Tijdens het laatste stuk nog contact gehad met de Senja, die zo’n 30 mijl achter ons ligt. Spreken met hen af dat ze ons oproepen als ze vlakbij de haven zijn, dan pakken we de lijntjes aan. We zijn er bijna, maar nog niet helemaal!
Bij het kerkhof de hoek om
Yes, we did it!! Om 22.30 uur leggen we vast naast de Point Barrow. Even wat opruimen en dan een borrel bij hen aan boord, dat hebben we verdiend. Na 2 biertjes houden we het voor gezien, we gaan naar bed. Vallen als een blok in slaap, Joke hoort om 01.30 uur niet eens de oproep van de Senja. Gelukkig is Henk geen vaste slaper en die reageert dan ook vrijwel direct op de oproep en we staan keurig op tijd op de steiger om ze op te vangen. Er komen een paar Driehoekers uit de kroeg, Ed gaat bij hen langszij, zij pakken de lijnen aan. Wij zwaaien even en gaan weer naar bed, lekker verder slapen, we spreken ze morgen wel. Donderdag worden we vroeg wakker, het is lekker weer. Na het ontbijt komt de Metula binnen en komt naast ons liggen. Later op de dag komt de Zeebries daarnaast liggen. Er ligt een NL schip (uit Andijk) als eerste aan de steiger, deze zal rond 11.00 uur vertrekken. Als deze inderdaad vertrokken is gaat de Point Barrow tegen de steiger en wij er met z’n 3-tjes tegenaan.
Haven Lerwick:
We gaan een beetje de omgeving verkennen. Volgens Henk is er in al die jaren veel veranderd, maar het blijft een ruig eiland met weinig bomen. Is hier wel een bos? Er is in de middag nog een bustocht die naar de noordkant van het eiland zal gaan, wij laten dit aan ons voorbij gaan. Samen met de mannen van de Metula zullen we morgen een auto huren. We gaan dan op jacht naar de papegaaiduikers die aan de zuidkant van het eiland zitten. Het zal vandaag druk worden in de haven, de boten van de Bergen-Shetland Race komen vandaag binnen, daaraan doen 43 boten mee, waaronder ook uit NL. ’s Avonds is er in het museum van Lerwick een ontvangst door o.a. Sandra, zij is contactpersoon op Lerwick voor de Driehoek Commissie. Wij worden hartelijk welkom geheten en Ed bedankt hen voor het gastvrije ontvangst. Iemand ziet de naam Bluenose op onze shirts en spreekt ons aan. Hij blijkt op de replica van de Bluenose gevaren te hebben. (De Bluenose is een tweemaster schoener gebouwd in 1921 te Nova Scotia, vergaan in 1946 bij Haiti. In 1963 is er een replica gebouwd. Deze replica is in 2010 ontmanteld, oa vanwege houtrot, opnieuw weer opgebouwd en dit jaar weer te water gelaten). We mogen ook nog rond kijken in het museum, wat wij niet aan ons voorbij laten gaan. Het blijkt een interessant museum. Het aansluitende diner was meer dan prima, al met al een hele gezellige avond. Na het eten nog even naar de Zeilclub waar ook de nodige Noren al binnen zijn van de Bergen – Shetland – Bergen Race. Nog niet alle boten van deze race zijn binnen, de laatste zal rond 04.00 uur binnenkomen.
Vrijdagmorgen haalt Henk de auto op en komt terug met een klein jappannertje, als Henk en Ad (Metula) hier maar inpassen.
Het blijkt te gaan. Henk en Henk gaan eerst nog even diesel tanken en Joke en Ad gaan ondertussen aan de koffie (we moeten toch wat om de wachttijd door te komen). Uiteindelijk kunnen we op pad, wel oppassen geblazen met links rijden. Met nog 3 mede-chauffeurs gaat het helemaal goed . Compliment voor chauffeur Henk (Bluenose). Onderweg blijkt er toch wel het e.e.a. veranderd te zijn, waaronder het vliegveld. In 2005 landden de vliegtuigen nog op de gewone weg, dmv een slagboom werd de weg toen afgesloten. Nu is er een heus vliegveld, weliswaar gaat op de weg nog wel de slagboom naar beneden, maar hierop landen doen ze niet meer.
Uiteindelijk komen we aan bij de zuidkant van het eiland en al gauw spotten we de eerste puffins. Wat een koddige beesten
Na een lekkere wandeling naar het hoogste punt en onderweg de nodige foto’s gemaakt te hebben gaan we weer terug. Onze magen beginnen te knorren en we hebben zin in koffie. Bij een hotel nemen we wat te eten en drinken en dan gaan we weer verder. We gaan nog richting het Noorden en komen dan toch echt een ‘bos’ tegen. Dus wie zegt dat er niets groeit op het eiland, heeft het mis. Nu we toch een auto hebben doen we nog een paar boodschappen voor onderweg naar Noorwegen, want morgen zullen we vertrekken.
Impressie van de Shetlands:
Vanavond is er een palaver en daarna gooit de Balans los en gaat vast op weg. Zij willen graag meer tijd in Farsund doorbrengen, 2 van de opstappers zijn daar nog niet geweest. De Sirion heeft vanmorgen de haven al verlaten om koers te zetten naar Farsund. Dan is het zover, zaterdag 22 juni Lerwick – Farsund (Noorwegen). De voorspellingen zijn veel wind, weinig wind, eigenlijk hetzelfde als onderweg naar de Shetlands. Wij vertrekken, met regen, rond 10.00 uur, worden uitgezwaaid en getoeterd door de achterblijvers die wat later zullen vertrekken.
Buiten de haven gaan de zeilen erop (1 rif in het grootzeil en kotterfok) en we zijn op weg. De koers naar Farsund is 118 gr, dat gaat helaas niet lukken. Hebben nu een koers van 170 gr en zo zeilen we over stuurboord een poosje door, gaan later wel overstag. De verwachting is dat we maandag in de loop van de ochtend zullen aankomen. Wel jammer dat we vandaag moesten vertrekken, vanavond is het feest: Midzomernachtfestival. We lopen zo’n 6 knp bij SE-5. In rechte lijn hebben we 274 mijl te gaan. Halverwege de middag is de wind afgenomen en haalt Henk de kotterfok weg en zet de grote genua bij. Het is 21.00 uur als we overstag gaan en 80gr COG varen met 18-19 knp wind en zo tussen de 5 en 5,5 knp lopen. Niet veel later halen we ook het rif uit het grootzeil. De wind is veranderlijk SE – ESE 4. Het is een poosje droog geweest, helaas regent het weer. Henk heeft vannacht 1 dolfijn bij de boot gehad. Wij zijn zo verwend met de hoeveelheid aan dolfijnen op het eerste traject dat hij Joke rustig laat slapen.
In de loop van de nacht is de wind zoek, we hebben de grote genua inmiddels weggedraaid en de motor staat bij. Zondagmiddag is de wind weer aangetrokken tot SSE 4, met grootzeil en grote genua lopen we nu zo tussen de 5.5 – 5.8 knp en er komt inmiddels een heerlijke geur de kuip in. Henk is de pizza aan het bakken. Dat gaat smullen worden. De wind blijkt van zeer korte duur. De genua is weer ingerold en helaas moet de motor bij. We proberen af en toe de gennaker, maar ook die brengt geen snelheid in de boot. Volgens het weerbericht moeten we nog geduld hebben tot 24.00 uur voor de wind er weer is. Als we om 18.00 uur het logboek inschrijven zien we ineens dat de Senja ons voorbij is!! Hestia aan het roer zeker, een dame van snelheid en opschieten. Om 18.30 uur draait de wind al naar het E en nog een uurtje later is deze ENE, yes we kunnen zeilen. Maar helaas, ook deze keer van korte duur. Wat zal het toch een rust geven als die pruttelbak straks uit kan en we gewoon lekker kunnen genieten van het geluid van de wind en het gekabbel van de golven. Op 77 vingen wij een gesprek op tussen de Point Barrow en Zeebries. Het gesprek ging in eerste instantie over het weer maar al gauw ging het over of je wel of geen alcohol bij het eten mocht. Volgens de Zeebries is wijn geen alcohol en bij de Point Barrow smaakt eten niet zonder een wijntje er bij!! Wij hebben onze verwachte aankomst bij moeten stellen, we komen in de avond aan. Een oproep van de Zeebries aan de Point Barrow of zij stand by willen blijven, er zit waarschijnlijk iets in hun schroef. Ze gaan overboord om te gaan kijken (stoere mannen). Even later het bericht dat het probleem zich vanzelf heeft opgelost. Aan het eind van de avond gaat de genua uit met ENE 2-3 en we lopen nu zo’n 5,3 knp. Dan zien we een grote groep Jan van Genten, wat een teken is dat er dolfijnen in de buurt zijn en ja daar zijn ze. De genua was leuk geprobeerd, maar weer van korte duur. Afgelopen nacht zijn er wat problemen geweest bij de Fire Fly. Verstopte filter en kortsluiting veroorzaakt door de boegschroef. Ze hebben alles onderweg op kunnen lossen. Maandagmiddag gaat de wind eindelijk naar de goede hoek en is het heerlijk zeilen geblazen. Om 14.00 uur hebben we land in zicht. Wij hebben gekozen voor een koers die iets zuidelijk is, ook de Senja vaart deze koers. Onderweg houden we regelmatig contact met de Senja. Uiteindelijk blijken we qua koers een juiste keuze gemaakt te hebben, wij houden het langst de meeste wind. De laatste 30 mijl zien we de Leef je Droom en de Fire Fly vlakbij ons varen.
Wat is de aanloop bij Farsund toch een verschil vergeleken bij die van Lerwick, veel groen en witte huisjes. Voor ons is dit bekend gebied, zijn hier al een paar keer geweest.
Om 20.00 uur liggen we vast aan de kade en daar blijkt de Balans ook nog niet zo lang te liggen. De Balans heeft niet veel voordeel gehad van hun vertrek op vrijdagavond. Zij hebben ook veel last gehad van de windstiltes en tot overmaat van ramp heeft hun stuurautomaat het onderweg begeven. In Farsund proberen ze een nieuw onderdeel te bemachtigen, wat helaas niet is gelukt. Daar is die ‘good old Arno’, hij is contact persoon in Farsund voor de Driehoek Noordzee Commissie. Arno komt aan boord met zijn informatie over wat we gaan doen. De Senja is naast ons komen liggen en samen met hen en Arno trekken we een fles prosecco open en proosten op een goede overtocht. Natuurlijk krijgt Arno ook de meegebrachte stroopwafels, deze zijn in Noorwegen niet te koop en hij is er gek op. Arno heeft een leuk programma bedacht, wat helaas wat aangepast gaat worden. Een aantal boten zullen laat aankomen. Om dan meteen op dinsdag 10.00 uur klaar te staan voor een wandeling door het dorp in het Flekkefjord en daarna nog 40 kilometer te moeten fietsen op een oud treinspoor!!! De bus zal nu vertrekken om 12.00 uur en de fietstocht vervalt. Wel jammer dat er niet gefietst gaat worden. Op zo’n treinfiets zit je met z’n drieën, waarvan er twee kunnen trappen. Ed had aangeboden om bij ons op te stappen zodat Joke niet hoefde te trappen. Hoe gemakkelijk is hij hiervan afgekomen (ha ha).
Met prachtig weer en een bus vol vertrekken we. Wat is toch een prachtig land, zoveel groen en zoveel water. Ed ontpopt zich al gauw als een echte reisleider. Bij het Flekkefjord aangekomen staat daar een gids klaar die ons een rondleiding geeft door het dorp. Zij vertelt o.a. over het waarom van de verschillende kleuren van de huizen. Impressie rondleiding Flekkefjord
Na een prachtige terugtocht zijn we weer op de haven, waar blijkt dat ook de laatste boten zijn binnengekomen.
Om 17.00 uur ontstaat er een spontane steigerborrel.
Het is onwijs gezellig.
Tussendoor gaat Alfred (Lumi) bij de Bluenose de mast in om het kapotte vlaggenlijntje naar beneden te halen. Door 2 sterke mannen omhoog getrokken, dan nog even een foto en dan mag hij weer naar beneden.
Het bijna 19.00 uur. We moeten een beetje opschieten, om 19.30 uur worden we verwacht in het Farsund Fjordhotel voor een gezamenlijk diner. Met z’n allen hebben we snel alle spullen opgeruimd en het lukt om op tijd aanwezig te zijn. Voordat we gaan eten is er een dankwoord voor Arno, die de nodige zorg en tijd heeft besteed om ons een aangenaam verblijf in Farsund te bezorgen. Na een woordje van Arno wordt het buffet geopend. Ook nu prima gegeten en we hebben genoten van een zeer gezellige avond met onze tafelgenoten. Jammer dat we maar 1 dag hier geweest zijn, wellicht een idee om in dit deel van Noorwegen volgend jaar onze vakantie door te brengen. Wie weet.
Woensdagmorgen na het palaver gaan de eerste boten op weg. De Leef je Droom blijft achter in Farsund voor een vakantie met zijn gezin.
De voorspellingen zijn dat er buiten meer dan 25 knopen wind zal staan maar wel uit gunstige hoek NW 7. Samen met de Senja zijn wij één van de laatste boten die weggaan. Eerst moet er bij beide boten nog getankt worden. We hebben wat problemen met de diepgang bij het tankstation, er liggen wat rotsen onder water in de weg. Toch lukt het uiteindelijk om bij de dieselpomp te komen. Na het tanken maken wij plaats voor de Senja. Wij gaan nog even bij hen langszij. Na nog een broodje gegeten hebben, kunnen we op weg naar Den Helder. Eénmaal buiten blijkt er iets meer te staan dan 25 knopen, wij meten soms wel 35 knopen. We het eerste stukje alleen met de kotterfok. Deze blijkt het met deze golven niet zo heel goed te doen en we zetten een deel van de grote genua erbij. De snelheid zit er nu goed in. Weer wat later besluiten we de kotterfok weg te halen, de boot komt hierdoor iets rechter op te liggen.
Achter ons zien we de Senja dansen op de golven.
Ed Megens heeft nog contact met een vrachtschip, dat met enige verbazing in de stem vraagt wat wij met deze wind in een zeilboot op zee doen!! (wij vragen ons dat zelf ook af).
Na een aantal uren lopen we de Metula voorbij, zij zullen het op de terugreis ook niet gemakkelijk hebben.
Later blijkt dat bij meer boten de stuurautomaat het heeft begeven of dat de automaat niet is opgewassen tegen golven van zo tussen de 4 en 5 meter. Als we de voorspellingen mogen geloven gaat het in de loop van de nacht minder hard waaien. Niets blijkt minder waar, de wind blijft zo rond de 35 knopen. Dat is nog tot daar aan toe, maar die golven en dan die brekers op de boot! Zelfs in ons ‘bushokje’ – ‘patattentje’ - ‘seniorenhok’- of hoe iedereen het noemt, houden we het niet droog. Dit is niet genieten, je kunt niet fatsoenlijk naar binnen om wat dan ook te doen. Eten doen we ook nauwelijks, alleen crackers en bouillon gaat erin. Donderdagavond om 22.00 uur begint het ook nog eens verschrikkelijk hard te regenen en dan heeft Joke het wel een beetje gehad. Het is aardedonker en dan het geluid van de golven en de regen, bah. Een gegeven moment ligt de Bluenose in het dal tussen 2 golven (die zeker 4 meter hoog zijn), dan is het zo stil, zo stil. Dan gaat het spreekwoord op: stilte voor de storm. Joke heeft daar nog zeker 2 weken last van gehad in haar slaap. Onderweg komen we de nodige booreilanden tegen die we op gepaste afstand te passeren. In de loop van de vrijdagochtend neemt de wind pas af.
Gelukkig komen we verder niet veel boten tegen en die we tegenkomen wijken voor ons uit.
Pas bij de shippinglines moeten we goed uitkijken, maar ook daar valt het mee. Ze houden veel rekening met je. Een paar keer kruist de Zuiderkruis voor en achter ons langs. Wij hebben de koers iets te veel naar het oosten gezet, waardoor we de Texel - Elbe route ter hoogte van Ameland oversteken. Varend langs de eilanden is daar Texel en daarna het Molengat. Onderweg hadden we al besloten om via het Molengat te gaan, met de huidige wind en de stroom nog wat mee is het prima te doen. Het blijkt wel dat je goed aan de kant van de gele staken moet blijven, iets te ver daarvan af blijkt al gauw dat we nog maar 1 meter water onder de kiel hebben. Nog 1 uur te gaan en dan zijn we er. YES. Om 16.45 uur komen we aan in de haven van de KMJC waar we worden ontvangen met getoeter en gejuich van de eerder gearriveerde Driehoekers. We zijn moe maar super trots op ons zelf dat we het samen gedaan hebben. Ook petje af voor iedereen. Voordat we aan de “Blauwe Hap” gaan met Alfred en Frank (Lumi) komt Jos aan boord en hij overhandigt ons een fles champagne namens de Driehoek Noordzee Commissie. Commissie: BEDANKT – het heeft heerlijk gesmaakt. Terwijl wij zitten te eten zien we de Senja voorbij varen en dan zit het avontuur er voor hen beiden ook op.
Later op de avond drinken we nog wat bij hen aan boord en hebben we allemaal stoere verhalen. Al gauw blijkt dat we het met z’n allen wel zwaar gehad hebben het laatste stuk, maar er wordt al gauw gesproken over de Driehoek Noordzee Challenge in 2015. Morgen gaan we naar onze thuishaven in Andijk. Zaterdag, het is prachtig weer. Gaan nog bij iedereen die nog in Den Helder ligt langs om gedag te zeggen en we zien elkaar hopelijk op de reünie. Uiteindelijk vertrekken we zo rond de klok van 14.00 uur. Hebben een prachtige tocht terug en dan zijn we om 17.30 uur terug op de plek waar we op woensdag 12 juni zijn vertrokken. Al met al een Driehoek Noordzee Challenge met uitersten, maar we hebben genoten van alles en iedereen. Er is toch nog iets waar we niet achter gekomen zijn hoe het zit en dat is het volgende: De vele keren dat er contact is geweest tussen de Senja en de Bluenose heeft Ed iedere keer opgeschept over dat zijn diner bestond uit een 10 gangen rijsttafel! Heeft hij een beetje lopen opscheppen over hoe goed hij wel zou kunnen koken!!
Dank aan: Organisatoren van deze Driehoek Noordzee Challenge: Hestia, Ed en Jos Annie en Ruud, onze trouwe uitzwaaiers die altijd lekkere versnaperingen voor ons meenemen Pieter en Anja (de aardbeien waren erg lekker) Jos en Trees (we hebben heerlijk genoten van al het lekkers) Mary en Kees voor de prachtig geborduurde kleding En dan nog iedereen bedankt voor de sms-jes/mailtjes met allemaal lieve woorden.
Joke en Henk. a/b Bluenose
