Ps.18:1,15; LB423; Hooglied 4:8-15; 5:2-8; 8:6-7; GK130:1,3,4,5; HC41; Ps.51:3; LB367; GK146 Thema: leve de liefde! •
•
•
•
Kleine Vincent wilde eerst met zijn moeder trouwen, toen met zijn buurmeisje, later kreeg hij verschillende vriendinnetjes, was er met 3 naar bed geweest voor hij trouwde met Loes. Ze kregen 2 kinderen, hadden een mooi, druk en boeiend leven. Nu zoekt Vincent het artikel waarin een socioloog uitlegt dat het voor kinderen niet zo erg is als hun ouders scheiden…. De Here God verbiedt dat gehuwden uit elkaar gaan: wil de Here het ons lastig maken hier op aarde? 1 op de 3 huwelijken strandt. Hoe staan we er in onze gemeente voor? Jongeren experimenteren met het meest vergaande en gaan dan pas kijken of ze bij elkaar passen. Ze horen veel over de techniek en weinig over trouw. Ze hebben soms al jong aardig wat ervaring met leugens, ontrouw, littekens en porno. Christen (m/v): wat leren onze jongeren van je? Sexualiteit: we weten er niet altijd zo goed raad mee. Toch was het enige lied voor de zondeval een liefdeslied! In Genesis 2 wordt de liefdevolle toon gezet. In Hooglied lezen we het vervolg. Via Hosea 2 ontdekken we dat de Here er een diepe bedoeling in legt: het huwelijk weerspiegelt de liefde tussen God en zijn volk! De Here Jezus onderstreept dit. Wat nu? Net als bij gebod 6 een somber gevoel? Dat lukt nooit? Je mag wat verwachten van de Uitvinder van het huwelijk. En er gaat ook heel wat goed! De Geest wil ons leren lief te hebben en zelfbeheersing te oefenen, trouw te zijn en te geloven. Tegelijkertijd gaat Gods werk niet buiten ons om: ga niet pas aan de slag bij de advocaat maar zelfs al voor je verkering krijgt. ‘één vlees worden’, dat moet je leren. Kies ervoor om trouw te willen zijn. Besef dat een echtscheiding ook levenslang duurt. Zoek de weg naar elkaar terug, mbv God, vrienden, therapie, huwelijkstoerusting. Tenslotte: liefde is een prachtig geschenk. Leve de liefde!
Gesprekspunt, kindfragment, citaten, Bijbelrooster 1. Gehuwd, gescheiden, verkering, ‘alleenganger’, homofiel, weduwe/naar: ‘leer mij naar Uw wil te handelen’.
2. ☺☺☺☺ voor de k . ds: s . ms verli . fd? L . uk, hè? D . t gevo . l heeft de Here God geschapen. Dat is m . oi. A . s je l . te . ga . t trou . en, m . g je altij . op elk . ar rekenen. Mo . i bedacht door God. J . uw oud . rs h . bbe . elk . ar ook tr . . w beloofd, vr . ag maar eens. G . . . . . . s. 3. ‘Het ‘verlaten’ veronderstelt het publieke karakter van het huwelijk. Het huwelijk was een zaak van de gemeenschap en ondenkbaar zonder de instemming van de betrokken families. De beschrijving van het huwelijk als ‘verlaten’, ‘aanhangen’ en ‘tot één vlees zijn’ is echter niet zomaar een weerspiegeling van de huwelijksmoraal zoals die in de omringende wereld of in Israel zelf gangbaar was en ook elders in het OT beschreven wordt. Het ‘verlaten’ zelf staat kritisch tov een patriarchale en rond de clan geconcentreerde samenleving, waarin de binding aan de ouders en aan de clan meestal sterker is dan de binding aan de echtgenote. Het ‘één vlees zijn’ wijst op een wederzijdse toewijding die niet toelaat gedeeltelijk, met reserve, in een huwelijk te investeren en de vrouw (of de man) slechts toe te voegen aan een leven dat verder zijn eigen weg gaat. Het veronderstelt daarom ook een monogame relatie die beoogt levenslang te zijn. Alleen in zo’n relatie kun je ‘één vlees zijn’ en elkaar aanhangen zonder iets wezenlijks van jezelf achter te houden’. 4. ‘Binnen het huwelijk kun je prima langs elkaar leven waardoor je, zonder dat je vreemd gaat, je huwelijk in gevaar brengt. En dat kan met de beste bedoelingen doordat je bijvoorbeeld druk bent met kids opvoeden, werken, sociaal zijn. Andere aspecten zijn elkaar stelselmatig een etiket opplakken, kleineren, elkaar te weinig stimuleren, te weinig met elkaar praten, te weinig sex, te veel overwerken, te veel uitgaan’. 5. Bijbelrooster: zondag Gen.2-3:7 (vgl.2:25 met 3:7); maandag 1Cor.6; dinsdag Hosea 2:4-25; woensdag 1Cor.7; donderdag Ez.16:1-34; 59-63; vrijdag Ef.5:21-33; zaterdag Openb.19:1-10. Liefhebbers: 1Cor.11:1-16; Spr.5:15vv; Pred.9:7-10; Ez.23; Jer.3; Op.21:1-4 (2!); Mat.19:1-15; Mal.2:10-16; Mat.5:27-32; 2Cor.11:1-4
Ds.G.J.Klapwijk, Zutphen, 29 augustus ’08
Ps.18:1,15; LB423; Hooglied 4:8-15; 5:2-8; 8:6-7; GK130:1,3,4,5; HC41; Ps.51:3; LB367; GK146 Thema: leve de liefde! Blok 1. Intro nav ‘Vincent’… Als ik zou vragen: ‘jongens en meisjes: wie van jullie is er verliefd?’, dan denk ik dat niemand zijn vinger op zou steken. En je hebt nog gelijk ook. Dat ga je zomaar niet tegen iedereen vertellen. Zeker niet als niemand het nog weet. Zelfs degene op wie je verliefd bent nog niet…. Soms is het niet meer zo’n geheim. Kijk maar: paar voorbeelden aanwijzen die naast elkaar zitten. Jongeren die verkering hebben. Liefde en verliefdheid: wat gaat het daar ontzettend vaak over. In gesprekken, in films, in boeken, in je gedachten, in het geheim, op school. En dat is logisch, want het is iets heel moois en heel belangrijk voor ons mensen. Dat heeft de Here God heel knap bedacht. Dat mensen verliefd kunnen worden. Dat dat zoveel met je kan doen. Dat je er wakker van kunt liggen.En zo’n vreemd gevoel in je buik kunt hebben. VERLIEFD! God schiep geen robotten in het paradijs maar mensen….. Kijk zo eens naar (noem hem maar even) Vincent. Toen Vincent nog heel klein was en het zelf nog niet eens begreep was hij jaloers op zijn papa. En wilde hij met mama trouwen. Toen hij doorkreeg dat dat niet kon werd hij een poosje later vriendje met het buurmeisje. En al snel zeiden ze samen tegen hun papa’s en mama’s dat ze later, als ze heeeeel groot waren, met elkaar gingen trouwen. En ze speelden elke dag met elkaar. Later ging dat over en kreeg Vincent op de middelbare school een paar keer een ander vriendinnetje. Na zijn 16-de werd het steeds echter en serieuzer. Na 4 maanden verkering waren ze zeker van elkaar en gingen met elkaar naar bed. Die verkering ging uit en tot zijn 20-ste had hij nog 2 vriendinnen. Ze waren elke keer vrij snel zeker van elkaar en gingen ook met elkaar naar bed. Toch ging dit voorbij. Toen bleef Vincent maar even vrijgezel. Even rustig aan. Tot hij Loes ontmoette op zijn werk.Zij liep er stage. Van het een kwam het ander en nu was Vincent helemaal zeker van zijn zaak. Net als Loes. Ze waren tenslotte allebei de 20 al gepasseerd en dan weet je wel wie je bent en wat je wilt. Ze kregen zelfs trouwplannen en zijn getrouwd. Een mooi feest, een snelle auto, een prachtige huwelijksreis en een mooi huisje. Wat een geluk! Ze waren zo zeker van elkaar dat Loes ook graag kinderen van Vincent wilde. En Vincent was zo zeker van Loes dat hij graag wilde dat zij moeder zou worden van zijn kinderen. Dat had hij eerder nog niet gehad. En – je gelooft het of niet – ze kregen een meisje, en 3 jaar later een jongetje. De mensen zeiden het: een rijkeluiswens. Een gelukkig, gezond stel. Bruisend en energiek in het leven. Met de nodige organisatie kregen ze het goed voor elkaar. Mooi werk, fijne kinderen, behalve opa en oma nog een goed oppasadres, toppie!!
Tot de klad erin kwam. Ze vaak te moe waren om nog wat leuks met elkaar te doen. En als ze al contact hadden dan liep het al snel uit op schreeuwen… Tot er weer een nieuwe stagiaire kwam op het bedrijf van Vincent. Die zo vrolijk was, en attent, en mooi en zo anders dan Loes…. Vincent en Loes gaan scheiden. Zonder veel ruzie, met een scheidingsmakelaar erbij. Ze wilden het beste voor de kinderen en dan kun je het beste zonder ruzie uit elkaar. En ze hadden afgesproken om tegenover de kinderen elkaar niet af te vallen. Ach, en zo erg is het nou ook weer niet. Dat hadden ze pas nog gelezen in een artikel. Kinderen van gescheiden ouders zijn erg flexibel. Ze stellen zich snel in op nieuwe situaties. Geen woord over angst, over scheidings- en bindingsangst. En zeg nou zelf: als kinderen opgroeien bij ouders die steeds ruzie maken: daar worden ze ook niet beter van, toch?????? Blok 2. Het gaat vaak mis met de liefde (Vincent en Loes wat algemeen maken). Ja, maar die Vincent en Loes: die geloofden zeker niet in God? Want als je in God gelooft, dan gaat het toch anders? O ja? Ja, want de Here God heeft toch verboden om te scheiden? En christenen doen toch graag wat de Here God wil? Daar zingen ze vaak over in hun liederen? ‘leer mij naar uw wil te handlen’… ‘Neem mijn leven laat het Heer, toegewijd zijn aan uw eer’ … Nou, nee, in de praktijk hebben wij het er in de kerk ook moeilijk mee. Om trouw te blijven. Waarom zou de Here God dan verboden hebben om te scheiden? Zijn de geboden van God om ons klein te houden. Om ons op deze aarde in elk geval het gevoel te geven dat het hier niet leuk zal worden? Maar hoe is het dan onder ons? Als je 10 echtparen in onze gemeente naast elkaar zet: in hoeveel huwelijken gaat het dan goed? Hoeveel denk je? En dan is wat je ziet in de huwelijken (scheiding) het laatste stapje in een heel proces. Hoe gaat het dan met onze jongeren? Gelukkig zijn er hele mooie verhalen te vertellen. Prachtige, gave stellen die heel veel voor elkaar betekenen. Die groeien in liefde, in geduld en samen de Here God willen dienen. Maar er is ook een andere kant. Een kant die zorgelijk is. Het lijkt erop alsof we het in onze samenleving niet zo makkelijk vinden om goede relaties te hebben met elkaar. Goede, diepgaande, langdurige relaties. De krant, de t.v, internet helpt ons ook niet zo heel veel. Spuiten en slikken, sex in the city en ga nog maar even door. De beroemdheden op t.v. en in de films: kijk eens hoe ze omgaan met hun partners. Het lijkt een beetje op een cultuur die op z’n laatste benen loopt.
Op het punt staat geestelijk in elkaar te storten. Zoals dat ging met de romeinse cultuur aan het begin van de jaartelling. Nu even concreet: jongens en meisjes vinden het moeilijk om goed te groeien in een relatie. Ze vinden het moeilijk om geduld te hebben. Om te wachten met naar bed gaan tot je getrouwd bent. En je praat elkaar aan dat dat ook helemaal niet hoeft. ‘Want het staat ook nergens in de Bijbel dat het niet mag’ (ook niet dat het wel mag, overvraag je de Bijbel misschien?). En het echte, diepe praten: wat valt dat soms tegen. Het meest vergaande (geslachtsgemeenschap) is er soms al zo snel. En daarna gaan ze ontdekken of ze ook verder bij elkaar passen. En dat valt dan nog wel eens tegen… En als een relatie overgaat, wat wordt er dan soms lelijk gesproken over elkaar. Alsof er niets moois geweest is en soms is dat ook zo…. Voorlichting gaat meer over techniek dan over trouw. Over veilig vrijen en over wat goed en lekker voelt voor jou. En weinig over liefde. Waarin jij ervoor wilt gaan dat de ander gelukkig wordt. En zo zijn er heel wat jonge mensen beschadigd. En het doet hen heel wat meer dan ze soms in hun stoerheid over en weer roepen! Zo groeien ze op. Maar gelukkig zien ze thuis een gelovige paps en mams om zich heen. En andere gelovige volwassenen in de gemeente om zich heen. Die zullen toch wel het goede voorbeeld geven? Maar wat zie je dan aan elkaar? Wat horen onze kinderen als ze pa/ma met elkaar horen praten? Zien zoenen? Misschien wel tijd om ons zorgen te maken. Heeft de Bijbel het dan mis als het gaat over liefde en trouw? Blok 3. De Schrift. Sexualiteit, liefde, dat wat er groeien kan tussen een man en vrouw: een prachtig wonder waarover uitbundig gezongen wordt in de Bijbel. We hebben van de tijd voor de zondeval één-aan-ons-overgeleverd-lied en dat is een liefdeslied. Adam die het uitzingt als hij Eva ontvangt. Een love-song! En dat blijft de rode draad in de Schrift. Ook na de zondeval. We hebben er een paar stukjes over gelezen. Geen boeketreeks-romannetje. Geen wereldvreemde idealisten. Mooie gelovige jonge mensen die gek op elkaar zijn. Die het niet onder stoelen of banken steken. Verrukt, opgewonden, helemaal hotel-de-botel. Dat is niet om stiekem te lezen. Als een preek je niet boeit, met rode oortjes. Nee, prachtig als een jongen en een meisje elkaar vinden. Als ze – om met Genesis te spreken – beiden hun stam, hun familie achterlaten. Moet je voorstellen: nogal ingrijpend in die tijd, en nog steeds in sommige culturen.
De relatie van hem en haar gaat boven al het andere uit. Ze worden aan elkaar vast gelijmd (één vlees zijn) en gaan samen verder. Een nieuwe levensvorm, indrukwekkend en duidelijk voor iedereen. Veilig voor hem, voor haar. En ook voor iedereen erom heen: deze horen bij elkaar. Dit huwelijk mag niet meer stuk. Niet door hem, niet door haar. Niet door mij die het aan ziet.
☺☺☺☺ PICO BELLO teken uit het kinderwerkvel even voordoen. En dan ook nog een keer met God erbij (moeten ze maar even over nadenken hoe dat vorm kan krijgen). Mooi bedacht door de Here God. En dat beeld van het huwelijk gaat de hele Schrift door. Het is zelfs zo dat de Here God via het huwelijk wil laten zien wat het voor Hem betekent om met ons, zijn kinderen, om te mogen gaan. Het volk waar Hij Zich als de Levende God aan geeft, als een Bruidegom. Bijv. in het bijbelboek Hosea is daar het nodige over te vinden (en zie verder Bijbelrooster). En wat is God daarin onvoorstelbaar trouw. Wat gaat dat ver en diep. Wat is Hij soms ook diep geraakt door de ontrouw van zijn volk. Wat is de Here God er verrukt over als ze het van Hem verwachten! Wat is er voor ons veel te leren als we kijken naar de Here God. En zo horen we ook de Here Jezus spreken over de trouw van zijn Vader. En over de trouw die man en vrouw naar elkaar, naar de Here God en naar de samenleving toe verplicht zijn. Om het veilig en goed te maken in de samenleving. Daarom onderstreept de Here Jezus wat zijn Vader vroeger al zei. Dat je niet mag scheiden als je man en vrouw geworden bent. En het beeld verschuift in het NT naar de Here Jezus. Daar zien we opeens de Here Jezus als de Bruidegom. Die wil gaan trouwen met zijn Kerk, lees zo bijv. Ef.5. Die daarin ook wil laten zien hoe echte trouw en trouw-zijn eruit ziet. Hij zet zijn leven in voor de bruid! Blok 4. Hoe nu verder? Tsjonge, wie durft er nu nog te trouwen? Als je er levenslang aan vastzit. In een samenleving waar je steeds opnieuw moet kiezen en vaak verandert. Je baan, je opleiding, je sport, je vrienden, je… Wie garandeert je dat je de beste-voor-jou hebt gevonden? En als je ervoor gekozen hebt, en je hebt de bruiloft gevierd. En je bent al een poosje getrouwd, of al 30 jaar…. Hoe moet dat dan? Als het niet meer goed gaat? Als het knalt? En alsjeblieft niet zo’n goedkoop praatje dat het allemaal wel meevalt en dat het wel goed komt….. Dan moet je beseffen dat zo’n samenleving van vandaag wat met je doet. Dat je moet stoppen met het lezen van en kijken naar lelijke rommel. En dat je meer moet verwachten van de Uitvinder van het huwelijk. Dan zul je nog eens wat meemaken. Als je dat gaat doen, als jongens en meisjes. Als mannen en vrouwen. Als je je gedachten en je geest niet laat verpesten door internet.
Als je op de bouw niet meedoet met al dat gedoe. Doe niet alsof het je overkomt, alsof jij er ook niets aan kunt doen. Je hoeft niet te kijken hoe mooi de borsten of het kontje zijn. Je hoeft niet langer te kijken dan nodig is. Ga leven onder invloed…. Van de Geest. HC32: vergeving en vernieuwing. Met liefde komen enorme krachten los. Ook als het gaat om ongeoorloofde liefde (verliefdheid, vreemd gaan). De duivel maakt zo heel wat slachtoffers. Onderschat het niet. En geloof tegelijkertijd dat de Geest sterker is. Dat Gods liefde die door jou heen gaat stromen sterker is. Ga het leren bij de Geest wat het is om lief te hebben. Om vrede te zoeken, om geduldig te zijn. Om het belang van de ander te zoeken. Zachtmoedigheid en zelfbeheersing! God wil door zijn Geest en door zijn Woord mooie mensen van ons gaan maken. Nu al. Dat gaat niet buiten ons om. Als je getrouwd bent, moet je niet passief afwachten of het wat wordt. Als het nu niet gaat moet je niet blijven sukkelen tot je de advocaat belt. Als je getrouwd bent, als je verkering hebt: PRATEN, PRATEN. Hoe gaat het? Waarom doe je dat? Wat vind jij fijn? Waarom? De ander zoeken, actief. En in elk geval na je huwelijk trouw zijn. Door dik en dun. Daar mag je zegen op verwachten. Mannen: als je vrouw naar bed gaat, blijf niet altijd hangen beneden. Achter de computer, achter de tv, met je biertje. Vrouwen: toon respect voor je man. Minacht/verneder hem niet, want dat doet heel wat met hem, zeker ook in sexueel opzicht. Maar wees gericht op elkaar. Werk eraan, ook als het niet goed gaat. Dat horen we elke keer in het huwelijks formulier. Zo’n 25 % van onze gemeente hoort dat regelmatig want die zijn er bij als er een stel trouwt. Zo’n 75 % hoort dat nooit want ze zijn er niet bij. Daarom hier nog maar een keer: je mag zegen verwachten op je huwelijk als je het samen van God verwacht, zelfs ‘waar je dat menselijkerwijs gesproken niet meer verwacht’….!!!! Besef altijd dat een ‘scheiding’ ook ‘levenslange’ gevolgen heeft. God heeft niet voor niets goede regels aan ons gegeven. In je verkering mag je het alvast gaan leren. Dat is heel wat: samen optrekken met een maatje. dat is iets compleet nieuws voor je. Één vlees zijn, dat moet je leren. Neem daar de tijd voor. En heb geduld. En als je niet de goeie bent voor elkaar. Neem dan respectvol afscheid van elkaar en bewaar jezelf. Trouw zijn en trouwen: een keuze. Een wilsbesluit. Als het moeilijk is, zoek een weg, een oplossing. Vrienden, gebed, therapie, toerusting. Leg je er niet bij neer. Blijf erin geloven dat God weet wat Hij doet. Wat Hij schept in mensen. Liefde, verliefdheid, blijf erin geloven. Het is iets prachtigs! Leve de liefde, amen!
