Zaterdag 3 oktober 2009 Balk Gistermiddag kort voor 14:00 uur geland op Schiphol. Het vliegtuig was pas om 20:45 uur in Calgary, om 22:30 uur lokale tijd vertrokken we al weer richting Amsterdam. De oorzaak van de vertraging was dat de helft van de wc’s niet werkten, deze zijn in Amsterdam eerst gerepareerd. Van de ruim 4 uur vertraging halen we dankzij wind in de rug meer dan een uur in. Het gaat de hele vlucht snel, de hoogste snelheid die ik heb gezien was 1.078 km/uur, lang niet slecht. De stoel en bijbehorende investering bij de nooduitgang was echt de moeite waard, ik kon bijna languit liggen, een heel verschil in comfort met de heenreis. Op Schiphol geen problemen bij de douane met al mijn smokkelwaar kon ik zo door lopen, had nog veel meer moeten kopen. Bij de Schiphol Taxi Bali stond al een taxi op mij te wachtten. De route naar Friesland liep via de afsluitdijk omdat mijn medepassagiers in Leeuwarden afgeleverd moesten worden. Op de ring van Amsterdam rolden we er nog redelijk doorheen maar bij Purmerend stond we door een brandende auto 3 kwartier in de file. Heb binnen het uur al meer auto’s gezien dan tijdens de hele rit van en naar Vancouver in Canada. Lekker asociaal gedrag ook van de mede weggebruikers, paar honderd meter achteruit (en zelfs voor uit!!) terug rijden via de vlucht strook en oprit van snelweg om zo de file te ontlopen, we zijn weer in Nederland zeker… Heb me in Berlikum af laten zetten omdat mijn auto daar in onderhoud en stalling was tijdens min afwezigheid. Kwam nu toevallig gunstig uit met de taxi, scheelt zaterdag weer een ritje en de nodige kilometers. Ze staat er blinkend, uitgelijnd door een echte specialist en voorzien van Q2 bij. De tank nog even volgegooid, schrikken die benzine prijs hier. De V6 is nog steeds wel een maatje groter dan de meeste andere auto’s, maar valt wel een beetje tegen na een paar duizend kilometer in de hemi V8. Toch maar door sparen voor een Alfa Romeo 8C dan :<) Om 18:00 uur was ik weer in Balk, de 30 uren zonder al te veel moeite vol gemaakt. Vanmorgen om 7:30 uur opgestaan, ben wel redelijk fit. Vandaag de dagelijkse gang van zaken weer wat op de rit zien te krijgen en dan maandag weer naar Workum.
Alle foto’s staan nu overigens wel online, dankzij het gratis internet in Calgary tijdens de vertraging het meeste werk daar al gedaan, vanmorgen de puntjes nog even op de i gezet. Dat was het dan weer voor deze ronde, dit jaar even geen vliegtuigen meer voor mij hoor. Voor volgend jaar april staan Singapore en Bali al op het programma, maar misschien eind januari nog wel een weekje naar…. Groeten Henk
Donderdag 1 oktober 2009 Calgary Zit nu 17:10 uur locale tijd te wachtten, het vliegtuig vertrekt vanwege een (eerder) technisch mankement in Amsterdam met ruim 4 uur vertraging vanuit Calgary naar Amsterdam. Verwachtte aankomsttijd in Amsterdam is vrijdag om14:20 uur. Laatste stukje van de reis is met de Schiphol Taxi, weet niet wat de vertraging daar voor gevolgen voor heeft? Vanmorgen niet al te vroeg opgestaan, halverwege de nacht waren we overigens klaar wakker. De trein rijdt hier namelijk vlakbij het hotel langs, beetje trein is hier trouwens al gauw 100 wagons lang met een paar locomotieven aan voor en achterkant. Ook midden in de nacht toeteren ze als een gek in de bewoonde gebieden? Na het deluxe continental breakfast het hotel verlaten en richting het centrum van Canmore gereden. Canmore is omringd door bergen, waar je ook kijkt, altijd een mooi en indrukwekkend gezicht. Omdat we alle tijd hebben de winkelstraat ook maar even verkend. In één van winkels horen we mensen Fries met elkaar praten. Ik vind één van hen nogal lijken op iemand waarmee ik op fitness zit, verassend genoeg blijkt het zijn broer te zijn die hier ook op vakantie is. Grappig moment en wel heel toevallig ook. Aan het begin van de middag via de touristische route richting Calgary gereden. JR is er van overtuigd dat hij ook zonder navigatie apparaat zo naar het vliegveld kan rijden. Gevolg we hebben half Calgary gezien, maar uiteindelijk zijn we kort na 15:00 uur op het vliegveld. JR zet mij af op het departure deck zo dat hij niet hoeft te parkeren. In afscheid nemen zijn we beide niet zo goed, beetje onhandig moment. We hebben ons de afgelopen 2 weken samen prima vermaakt. Wat mij betreft eventueel wel voor herhaling vatbaar in Nederland. Zal wel een tijdje duren voor ik weer naar Canada reis, maar ben hier nog lang niet uit gekeken.
Voor de Balie van de KLM een lange rij, na een uurtje in de rij staan komt het nieuws over de vertraging. Wel een beetje balen, maar je kunt er niet zo veel aan veranderen. Ga zo eens proberen of ik hier ergens verbinding met internet kan maken. Daarna maar eens kijken of ik nog iets van mijn gading kan vinden in de tax free shop. Groeten Henk
Woensdag 30 september 2009 Canmore Vanmorgen om 9:00 uur vertrokken uit Peachland voor een ritje van ongeveer 600 (berg) kilometers richting Banff. Op de TV zien we voor vertrek nog de lage temperaturen -3ºC in Banff en de plaatselijke sneeuwval in de bergen. Lijkt niet eens zo gek veel die 600 kilometer maar we zijn er inclusief de nodige vertraging door weg werkzaamheden, het uur tijdverschil, een paar pitstops en een korte stop bij Lake Louise de hele dag zoet mee. Onderweg wel 10.000 geweldige foto mogelijkheden, doen we ons niet echt aan tijd, gewoon foto’s maken vanuit de rijdende auto. We hadden nog een beer die aangereden was door een auto van dichtbij kunnen bekijken, maar daar was al belangstelling genoeg voor. JR kon het niet laten om zijn korte lontje even te tonen aan en mede weggebruiker die ons bij een construction zone redelijke asociaal inhaalde. Had de camera helaas niet in de aanslag, ik vond het wel komisch, maar het geheel verdiende geen schoonheidsprijs. De andere auto kwam nog net zonder schade weg. Wel een korte foto stop gemaakt bij Lake Louise, blijft een geweldig mooie plek, kun je niet voorbij rijden zonder even te gaan kijken. IJzig koude wind vanaf het meer en de bergen overigens, temperatuur was ook maar net boven het vriespunt. Bijzonder ook hoe snel dat weer kan veranderen in de bergen, harde wind, regen, paar sneeuwvlokjes en een stralend zonnetje komen allemaal een paar keer voorbij. We zijn nu in Canmore, hier vandaan is het nog iets van anderhalf uur rijden tot aan het vliegveld. Hebben we morgen alle tijd voor een rustige start en een rondje Canmore bij daglicht.
Net een online checkin gedaan, deze keer een stoel gereserveerd bij de nooduitgang, bijbetaling prijskaartje is € 50,- belachelijk eigenlijk. In de business klas waren ook nog 15 (!) stoelen vrij, voor € 368,- extra vlieg je dan 1e klas. Morgen op het vliegveld nog maar een keer vragen of dat tarief nog omlaag kan, wil wel een keer 1e klas vliegen. Groeten Henk ps. Heb een probleempje met de beschikbare opslagruimte bij Picasa, oorzaak het uploaden van filmpjes. Moet ik thuis even mee knutselen om alle foto’s online te krijgen. Dinsdag 29 september 2009 Peachland We konden gisteravond eerst niet slapen, ons bed schommelde voor het eerst sinds 10 nachten niet. Op de één of andere manier raak je daar blijkbaar aan gewend. De oude baas waarbij we logeren woont hier samen met zijn dochter, ze hebben beide hun huis en grond in Edmonton goed verkocht. Voor een deel van het geld hebben ze hier een huis gekocht. Deze omgeving is populair bij de gepensioneerden uit Alberta. Het klimaat is hier namelijk in de winter een stuk milder door de geografische ligging tussen de hoge bergen en met een lang gerekt bergmeer. Wel interessant trouwens om eens aan te horen hoe hij kort na de oorlog in Canada terecht is gekomen en wat hij tijdens en na de oorlog allemaal mee heeft gemaakt. Kunnen wij ons niet echt een voorstelling van maken, maar het heeft denk ik wel veel te maken met de manier waarop hij nu nog in het leven staat. In de zomer veel zon en aangename temperaturen. Langs het meer is het daarom één grote fruit plantage. Alles groeit hier geweldig als je het water uit het meer gebruikt om de zaak te besproeien. De hellingen rondom de vallei zijn verder kurkdroog, richting Amerikaanse grens is het zelfs woestijnachtig. Ze zijn hier in de omgeving dan ook erg bang voor bosbranden, de huizen staan namelijk ook op de hellingen tussen de bomen. Nog niet lang geleden haalden de blusvliegtuigen hun water bij Peachland uit het Okanagen lake. Om 10:00 uur vertrekken we voor een ritje, eerste stop is bij de Hardy falls. De zalm uit het meer zwemt hier stroomopwaarts om kuit te schieten. Wonderlijk natuurlijk fenomeen de vissen proberen om bij de verschillende niveaus omhoog te springen. Ergens gedurende deze tocht schieten de vrouwelijke vissen hun kuit, de mannetjes komen daarna langs om de eitjes te bevruchtten. De vissen gaan daarna allemaal dood, ze zien er dan meestal ook al niet meer uit, hun huid is beschadigd door het springen bij de stroomversnellingen.
Volgende bestemming is het plaatsje Oliver, volgens JR is hier een bakker met een friese eigenaar die suikerbrood en roggebrood verkoopt. Een mooi ritje langs het meer, maar helaas de bakkerij bestaat niet meer. Nog maar een stukje verder rijden dan naar de plaats Osoyoos, waarmee we dan de grens met Amerika weer hebben bereikt. Ben hier een jaar of wat geleden al een keer langs gereden, maar herken het niet echt meer. Ergens in de 2e helft van de middag zijn we weer in Peachland, stukje rijden is hier al gauw een uurtje of 6, het is maar net wat je gewend bent. Na een bak koffie heb ik nog wel zin om een stuk te lopen, de anderen niet, nou ja dan ga ik wel alleen. Niet ver van het huis kun je een op een track op de helling lopen met uitzicht op het meer. Aan het begin hangt een waarschuwing met een “Bear Alert”. Iemand heeft hier 2 weken geleden een agressieve beer ontmoet, wel mooi een beetje extra spanning en een foto van een beer heb ik ook nog niet :<) Mooie omgeving, prachtig uitzicht en fotogenieke wereld, maar helaas geen beer maar wel berenpoep gezien. Morgen vertrekken we richting Calgary, we moeten nog even kijken hoever we rijden. We moeten de klok onderweg ook nog ergens weer een uur voor uit zetten om op Alberta tijd te komen. Groeten Henk
Maandag 28 september 2009 Peachland Vanavond om 18:00 uur in Peachland aangekomen, de laatste ruim 70 kilometer gaan steil naar beneden, halfdoof dus door een overdosis druk op de oren. Vanmorgen vroeg op gestaan, na 8:00 uur mogen we niet meer in onze kamer. Aangezien we geen zin hebben om al onze spullen mee te slepen naar het ontbijt moeten we dus het ontbijt voor 8:00 uur achter de knopen zien te krijgen. Om 7:55 uur zijn we weer bij de kamer, gek genoeg is die al ingericht voor de nieuwe gasten. Gelukkig kunnen we onze spullen nog wel gewoon uit de kamer halen. Omdat we nog wat tijd over hebben nog maar even een kijkje genomen op dek 11, lachen bij de liften, iedereen wil tegelijk omhoog en omlaag. Om 8:50 uur moeten we ons melden in de Rendez Vous Lounge, onze code is “orange 6”. Er is een ingenieus systeem om de gasten om de beurt van boord
te krijgen. Een half uurtje later dan de bedoeling was zijn we van boord, paspoort controle lopen we vlot voorbij, koffers snel gevonden en de douane zonder problemen voorbij gelopen. Voor 10:00 staan we bij de uitgang van de Ballentyne pier, na 5 minuten zoeken om het telefoonnummer contact opgenomen met Kathy. Was de bedoeling dat zij ons weer terug zou begeleiden naar haar huis, maar het plan in gewijzigd, wij gaan zelf proberen om haar huis te bereiken. Wat mij betreft nemen we direct een taxi, JR (beetje eigenwijs….) is er van overtuigd dat we in 10 minuten naar de andere pier lopen waar het station van de Sky train is. We worden door de security nog net voor gek verklaard dat we gaan lopen door de niet al te geweldige wijk van Vancouver. Na 45 minuten met het zweet in de nek uiteindelijk bij het Waterfront station aangekomen, een bijzondere ervaring….. Daarna nog een half uurtje geklungeld voor dat we uiteindelijk in de juiste Sky train zitten op weg naar 22 second street. Voor het laatste stukje een taxi genomen, aan nog meer gedoe met een bus hebben we geen zin meer. De Hemi staat gelukkig nog op de plaats waar we hem achter hebben gelaten. Volgende halte is Maple Ridge, met hulp van het navigatie apparaat zijn we om 12:30 uur in Maple Ridge. Eerst maar eens een hapje eten, wat een honger zonder buffet bij de hand. Stukje verder op een uurtje koffie gedronken en bij gepraat bij een gemeenschappelijk kennis. Het weer is hier nog prima, maar de voorspelling is komende nacht sneeuw in de bergen op de route die wij vanmiddag moeten rijden. Om 14:30 uur vertrekken we via de nieuwe brug die het navigatie apparaat nog niet herkent richting Peachland. Al snel rijden we weer richting de bergen, ziet er dreigend en donker uit, maar de schade blijft beperkt tot alleen harde wind. Intussen zitten we bij een oud college van JR, en kranige oude baas van 94 jaar jong. We blijven hier vannacht en morgen gaan we de omgeving verkennen. Een meevaller, er is hier een goede internet verbinding in huis, de foto’s van de afgelopen dagen staan nu daarom dan ook online. Gaan zo eerst een paar uurtjes slapen. Groeten Henk
Zondag 27 september 2009 Vancouver
We zijn weer terug in de bewoonde wereld, mooie en prettige omgeving hier, jammer dat we hier maar een paar uurtjes blijven. Denk dat het uitzicht de laatste uren van de reis naar Victoria ook de moeite waard waren, maar helaas, net als op de heenreis bij gebrek aan daglicht hier niks van gezien. Victoria is de hoofdstad van Vancouver Island, het eiland ligt voor de westelijke kust van Canada en is groter dan Nederland. Alleen Vancouver Island is een vakantie bestemming op zich Mooi omgeving met veel water eilandjes en een prettiger klimaat dan aan de andere kant van de Rockys. Om ongeveer 11:00 uur langs de Canadese douane Canada binnen gelopen, ze doen niet al te moeilijk. Ben benieuwd hoe dat morgen in Vancouver gaat als we Amerika officieel verlaten en al onze aankopen in Canada importeren. Het is hier schitterend weer en alles bloeit nog volop. Langs het water is het een half uurtje lopen naar downtown Victoria, prima te doen. De nodige winkels bekeken, het Alaska logo is gewijzigd in een Victoria logo, verder lijkt het aanbod veel op dat in Alaska, met als verschil dat de prijzen in Canadese dollars flink hoger zijn. We zijn het winkelen zo langzamerhand ook wel een beetje zat. In het zonnetje bij het water zitten en naar de bootjes en de mensen kijken is ook een prima tijd verdrijf. Om 15:30 uur zijn we weer aanboord. In onze kamer nog maar weer eens een aanmoediging om fooien te betalen terwijl we dat dagelijks ook automatisch al doen. We besluiten om aan 2 gelukkigen persoonlijk wat geld te overhandigen als dank voor de prettige samenwerking. Op deze manier weten we tenminste zeker dat het geld bij de juiste persoon terecht komt Vanavond om 23:00 uur moeten onze koffers klaar staan op de gang, de zaak aan het einde van de middag maar vast voorbereid. Beetje herverdelen in verband met de waarde, JR mag voor 10x zoveel geld invoeren als mij. Meeste kans dat we zo door kunnen lopen bij de douane, maar zo is het geen probleem als de koffer wel open moet. Theoretisch mogen wij om 8:50 uur van boord, als we door de douane zijn nemen we telefonisch contact op met Kathy, zij haalt ons dan weer op bij de pier. We gaan dan verder per skytrain en bus naar haar huis. Met een beetje geluk staat JR zijn truck daar nog op ons te wachtten, we rijden dan eerst naar Maple Ridge en vervolgens naar Peachland als eindbestemming van de dag.
Samenvattend wel een prima ervaring zo’n cruise, relaxte en ontspannende manier van reizen. Alleen moet je wel een beetje geluk hebben met het weer, maar dat geld voor elke vakantie toch? We moeten nog even kijken hoe dat allemaal uitpakt voor wat betreft de tijd, desnoods rijden we Maple Ridge voorbij onderweg naar Peachland. In Peachland woont een kennis van JR waar we 2 nachten verblijven. Dat is in de Okanagen valley, ben hier al wel vaker geweest, heel erg mooie omgeving. Op 30 september moeten we dan al een flink stuk in de richting van Calgary rijden, om daar op 1 oktober in de middag op tijd het vliegveld te bereiken. Op 1 oktober vlieg ik om 18:00 uur weer richting Amsterdam. Hoe de komende dagen er uit gaan zien en of er en internet verbinding beschikbaar is durf ik niet te voorspellen, afwachten maar. Groeten Henk
Zaterdag 26 september 2009 Victoria Canada Na een woelige nacht is het vanmorgen een stuk rustiger en voor het eerst sinds een dag of 6 stralend zonnig weer. Na het ontbijt eerst maar eens van het zonnetje genieten op dek 11, rondom het schip zover we kunnen zien geen land te bekennen. De temperatuur is ook een stuk aangenamer dan de afgelopen dagen geloof dat morgen in Victoria de korte broek weer in beeld komt. Vandaag een rustig dagje, praatje hier en een hapje daar, bij het zwembad live muziek, ook wel aardig voor een tijdje. Om12:00 hebben we sinds gistermiddag 16:00 uur 400 zeemijlen afgelegd, nog een kleine 400 mijl te gaan voordat we in Victoria zijn. Ergens halverwege de middag als we de Inside Passage binnen varen, komt de Canadese loods aan boord. De Millennium moet dan een stuk langzamer gaan varen om de gids aan boord te laten. Het grote schip vaart namelijk bijna net zo snel als het kleine bootje.
Langzamerhand komen we weer in de bewoonde wereld, aan het einde van de middag halen we langzaam een schip van de Holland Amerika lijn in. Het is de Statendam, die lui hebben ook geen fantasie voor wat betreft de namen van de schepen, alles eindigt op “DAM”. JR wil nog met een spandoek van alles duidelijk maken aan die “Hollanders” maar dat is niet zo’n goed idee In de kamer worden we schriftelijk al geestelijk voorbereid op het aanstaande afscheid van overmorgen. Het is nog een heel gedoe, we moeten weer door de douane om Canada binnen te komen. Ik mag als visitor bijna niks importeren en JR wel voor CAD $ 750,- Morgenavond de boel maar even herverdelen en organiseren in de koffers. De koffer moet dan om 23:00 uur al klaar staan op de gang, de volgende morgen zien we de koffer dan bij de douane weer terug. Morgenochtend gaan we ontbijten met Sue en Bernard heeft JR bedacht, zal wel een gezellige boel worden met veel sterke verhalen Hoop dat ik dit verhaal zo online kan krijgen, vanmiddag was het namelijk niet te doen, de verbinding viel constant weg. Lekker hopeloos en het is anders overigens ook niet bepaald gratis dat internet hier… Morgenavond nog wel internet beschikbaar, daarna waarschijnlijk 2 dagen niet en dan met een beetje geluk wel weer. Groeten Henk
Vrijdag 25 september 2009 at sea Afgelopen nacht kreunde en steunde het hele schip door de wind en de golven, gelukkig niet zeeziek geworden en prima geslapen. Toen wij wakker werden lagen we al voor anker bij Sitka. Met de nodige vertraging om 12:00 uur in de haven afgezet. We hebben tot 15:30 uur de tijd om hier wat rond te neuzen. Beetje jammer dat de zonneschijn het grootste deel van de tijd vloeibaar is. Het leven is hier zo te zien wel een stukje beter georganiseerd dan we gister in Hoonah hebben gezien. Heel apart trouwens dat hier ruim 100 jaar ja de overgang in Amerikaanse handen er door veel mensen nog Russisch wordt gesproken. Ook hier natuurlijk de nodige winkels en lage prijzen door dat het seizoen bijna voorbij is. Een beetje kijk en vergelijk leert dat ik hier en daar een koopje heb gedaan, maar andere dingen zijn hier weer goedkoper. Bijna in de verleiding gekomen om weer een vakantie souvenir horloge te kopen, maar ik ben vandaag verstandig, helemaal niks gekocht.
Met één van de laatste boten zijn we om 15:30 uur weer aan boord van de Millennium. Ons pasje wel 4x laten zien en de handen minstens al wel 2x gedesinfecteerd voordat we weer aan boord zijn. Om maar niet te praten over het röntgen apparaat en de metaal detector, ze zijn heel erg voorzichtig met onze veiligheid…. Om 16:00 uur vertrekken we richting Victoria, dat is de hoofdstad van Vancouver Island waar we de 27e vroeg in de morgen arriveren. Morgen zijn we de hele dag op zee. Kort na 16:00 uur brabbelt de kapitein in zijn bepaald niet accentloze Engels (Grieks?) dat we vannacht weer veel wind en golven hebben. Het is allemaal ietsje minder dan gister en de wind zit ook in een andere hoek, maar blijkbaar wel reden voor een speciale mededeling. We zien het wel hoe het gaat als het zover is. Niet echt heel professioneel trouwens dat slechte Engels van de kapitein. Wij denken dat ze op de brug niet Engels maar hun eigen taal praten als wij niet mee luisteren. Dat zie je de in de bediening namelijk ook, zodra er een paar van dezelfde nationaliteit bij elkaar staan gaan ze over op hun eigen taal. Het is wel een redelijk goed georganiseerde machine hier aanboord, maar vraag me af de communicatie goed verloopt in een noodsituatie. Heel veel dingen met betrekking tot veiligheid zijn visueel weer gegeven, in onze badkamer bijvoorbeeld worden we op één vierkante meter 3x keer gewaarschuwd met de mededeling “watch your step”. Maar verassend staat iemand van de technische dienst met een stoel als trap te prutsen aan een lamp. Via één van JR zijn vriendinnetjes weten we intussen dat de mensen in de bediening op een schema van 5 uur op, 5 uur af, 7 uur op en 7 uur af werken. Dat gaat 7 dagen per week zo en dan minstens voor een maand of 5 op rij, daarna een tijdje vrijaf. Het zwembad gaat vanmiddag al vroeg dicht in verband met de deining en alle water gaat er uit. Tot nu toe (22:00 uur) valt het allemaal wel mee, gisteravond en nacht was het erger, maar je merkt wel dat de wind in een andere hoek zit, het is een andere beweging. Vaanacht moet de klok weer een uurtje vooruit, een uurtje korter slapen dus en een uurtje minder tijdverschil met Nederland. Groeten Henk
Donderdag 24 september 2009 Sitka JR was gister tot in de kleine uurtjes bezig om zijn quotum dollars voor de dag kwijt te raken in het casino. Ik was allang in dromenland toen hij weer in de kamer kwam. Die schommelende bewegingen van het schip hebben een positieve invloed op mijn nachtrust. Vanmorgen vroeg op gestaan omdat we om 8:00 uur het dichtst bij de Hubbard Glacier zijn en 45 minuten later daar al weer vertrekken. Het is al lekker druk op het dek, iedereen wil niks van de show missen. Het uitzicht is dan ook geweldig, wit besneeuwde toppen een muur van blauw ijs, een beetje zon, een regenboog. Het schip draait op een afstand van 400 meter langzaam rondjes om haar as. Heb een paar heel erg mooie foto’s gemaakt. De gletsjer is 76 mijl lang en is het grootste ijsveld buiten het poolgebied. In tegenstelling tot bijna alle andere gletsjers op de wereld trekt deze gletsjer zich niet terug, maar schuift elke dag 80 voet (24 meter) vooruit. Zo nu en dan breken en flinke stukken ijs los, klinkt als onweer, seconden later valt het ijs in het water en veroorzaakt behoorlijke golven, een spectaculair gezicht. Vandaag zijn we de hele dag aanboord van het schip, een soort van eet, slaap en praat therapie, wel ontspannen eigenlijk. Hier en daar een beetje rondgeneusd, de tax free winkel bezocht, geloof dat je aan land betere deals krijgt. Een praatje gemaakt met Sue en Bernard from England die we elke dag wel even tegenkomen. Zijn was voor haar pensionering een professionele fotograaf in Hollywood. Ze heeft veel tijd door gebracht met onder andere Micheal Jackson en Diana Ross, ze kan daar wel mooi over vertellen. In de loop van de middag gaat het serieus waaien uit het zuidoosten. De golven zijn wel 30 voet ( 9 meter) hoog. Bij het zwembad is dat wel een mooi gezicht, het water golft enorm als gevolg van de deining. Al snel is het zo extreem dat het water serieus over de rand van het zwembad gaat en dat de mensen heen en weer worden gegooid van de ene naar de andere kant. Het duurt dan ook niet lang voordat het bad wordt gesloten.
Aan het begin van de avond valt het geheel in de catogery “severe wheather conditions”. Gewoon lopen is binnen al bijna niet meer te doen. Buiten op een open dek is het helemaal niet meer te doen en ook niet meer toegestaan. In de vreetschuur op de 10e verdieping is het heel erg rustig, geloof dat er al heel wat mensen zeeziek zijn. Wij hebben gelukkig geen last en kunnen om 19:30 uur aan tafel, daar we ook wel weer even aan toe :<) Morgen zijn we in Sitka, een plaatsje met veel Russische historie. Was voor mij ook nieuw, maar Amerika heeft Alaska ruim honderd jaar geleden voor een paar miljoen dollar van Rusland gekocht. Denk dat de Amerikanen dat bedrag nu wel per uur verdienen aan de olie uit Alaksa, een prima investering! Groeten Henk
Woensdag 23 september 2009 Hubbard Glacier Vanmorgen met een reddingsboot van de Millennium naar de wal getransporteerd. Het schip ligt voor anker in de baai, er is hier namelijk geen plaats waar het schip aan kan leggen. Zo’n reddingsboot is een soort van varende bus, waar ongeveer 100 man in passen. Niet erg comfortabel in het geval van een noodsituatie, maar beter dan zwemmen in water met een temperatuur van 3º C. We worden afgezet bij het Cannery museum, hier werd vroeger zalm ingeblikt. Commerciële bedoening in combinatie met de nodige winkeltjes en allerlei excursies die je kunt boeken. In sommige winkeltjes willen ze per se niet dat je foto’s maakt, in al mijn onnozelheid mis ik deze mededeling in één zo’n winkeltje en maak een foto van iets wat ik wel grappig vond. Ik wordt nog niet neer geschoten, achterlijk gedoe met die Amerikanen, gaat helemaal nergens over. Wel een mooie plaats om even rond te lopen, prachtige vergezichten over het water naar de andere eilanden (?) in het water. Jammer dat het zonnetje zich eigenlijk niet laat zien, het is meest grijs en, regent zo nu en dan. De gevoeltemperatuur varieert van koud tot, wat is het hier warm Het museum en de winkels hebben we na een tijdje wel gezien, we lopen naar het dorpje Hoonah. Het is een half uurtje lopen langs het water. Alles draait hier om de visserij, verder is er niet veel te beleven.
In een vaag tentje een kom dubieuze soep gegeten, wel aardige mensen overigens hoor. Tijdje zitten kletsen met een praatgrage local, we zijn nu helemaal op de hoogte met de laatste roddels :<) Tragisch oude en verlepte bende overigens wat we van het dorp hebben gezien. Snap niet dat de mensen hier zo willen wonen met de winter voor de deur. George W en Sarah P kom je hier ook nog regelmatig tegen, ze lopen hier nog een beetje achter. Is natuurlijk mijn mening, maar het zijn en blijven en stelelletje cowboys die Amerikanen. Lijkt me verstandiger dat ze eerst hun eigen zaakjes eens netjes voor elkaar zien te krijgen voor dat ze de politie agent van de wereld gaan spelen. Om ongeveer 14:30 uur zijn we weer aanboord van het schip, eerst even bijkomen hoor. Bij vertrek uit de baai een tijdje op het dek 11 rondgeneusd, mooie wereld hier, moet prachtig zijn op een zonnige dag. Intussen varen we al weer een paar uurtjes, het schip beweegt zo nu en dan heftig. Lopen is vanavond dan ook een aparte ervaring, het ene moment voelt het alsof je op wordt getild en volgende moment wordt je omlaag gedrukt. Aangezien er niet veel wind is zal het wel met de stroming te maken hebben? Morgenochtend om 8:00 uur zijn we vlak bij de Hubbard glacier. Deze gletsjer stort zich zelf over een breedte van 6 mijl letterlijk in de zee, het schijnt een spectaculair gezicht te zijn. Groeten Henk
Dinsdag 22 september 2009 Icy Strait Point Het uitzicht tijdens het ontbijt is vanmorgen adembenemend, Langs het water bergen met besneeuwde toppen waarop het zonnetje hier en daar wat stralen loslaat, prachtig gezicht. Voordat we van boord gaan eerst vanaf dek 11 foto’s gemaakt van het uitzicht. Jammer voor jullie dat de foto’s later pas aan online komen, dat is met de internet verbinding hier op het schip niet te doen. Het reisverslag is maar een klein bestandje, via FTP lukt dat nog wel. Mail ontvangen gaat ook, maar beantwoorden is bij gebrek aan uitgaande mailserver ook geen doen. Aan de andere zijde van het schip een rotsachtige deels beboste helling. Het rotsachtige deel is beschilderd door de bemanningen van een hele
verzameling schepen. Meestaal staat er de naam van het schip, een jaartal en de naam van de kapitein. Bijna alle Nederlandse schepen die eindigen op “DAM” staan er ook bij. Wat de bedoeling hier nu eigenlijk van is en hoe ze het voor elkaar hebben gekregen op de steile helling, is ons niet duidelijk. Het is deze keer een stukje lopen naar het dorp. In Skagway draaide alles zo’n 100 jaar geleden om het vinden van goud. Alles ademt nog de sfeer van die tijd uit, ziet er ook mooi uit. Ook hier is het vandaag de laatste dag van het seizoen, mega kortingen dus. Afgelopen nacht is de eerste verse sneeuw gevallen in de bergen rondom Skagway. De bewoners bereiden zich voor op 7 maanden sneeuw en ijs. De helft van de ongeveer 800 bewoners vertrekken naar warmere oorden in de winter, is hier dan heel erg rustig waarschijnlijk. Vandaag mijn garderobe nog verder uitgebreid, kleren zijn hier echt belachelijk goedkoop, kan de volgende keer beter met een lege koffer deze kant op reizen. Wel staat op ongeveer alle kledingstukken “Alsaka” vermeld, een goed verkopend merk. In de locale hardware store (doet het zelf zaak) kun je ook allerlei “nuttige” dingen kopen. Voor $ 500,- koop je een Smith en Wesson revolver, geen vragen bij aankoop. De normaalste zaak van de wereld hier, gekke jongens die Amerikanen………….. Ook vandaag geen excursie geboekt, we hadden hier met de trein over de pass kunnen reizen naar de andere kant van de bergen in Canada. JR heeft deze trip eerder al eens gemaakt en ik wil mijn rug niet testen met een paar uur beroerd zitten in een treintje. Mooie oude trein overigens wel, op een smal spoor, bediend door een paar oude knarren die van hun werk genieten. De dag is weer voorbij gevlogen, na zwemmen en sauna ons weer gemeld bij de bistro. De hoofd juf van de bediening is vandaag steng, we moeten zonder reservering eerst op onze beurt wachtten en JR zijn nieuwe vriendinnetje mag niet te lang met ons praten. We vinden het eten ook al niet meer zo speciaal als gister, we worden nog kieskeurig ook :<) JR had voor dinner nog een telefoontje uit het restaurant of en wanneer we van plan waren om langs te komen op de voor ons gereserveerde tijd in het restaurant. Morgen maar eens proberen dan eventueel? Intussen varen we weer, afvaart is 15 minuten nadat de deadline voor het weer aan boord komen afgelopen is, kom je te laat, dan moet je zelf maar zorgen dat je weer aanboord komt. Zal al gauw een dure hobby worden met een gehuurde helikopter of zo?
Morgen moeten we met een bootje aan wal geraken, ben benieuwd hoe dat zal gaan. Groeten Henk
Maandag 21 september 2009 Skagway We lagen gisteravond heen en weer te rollen in ons bed door de deining van het schip. Het maakt niks uit heb geslapen als een blok en we waren vanmorgen dan ook niet zo vroeg op. We beginnen al aardig in het ritme te komen van het leven aan boord van een cruise schip. Wel apart trouwens op de wal voel ik de bewegingen van het schip eerst ook nog op de één of andere manier. Tijdens het ontbijt zien we ineens een heleboel zeemeeuwen rond het schip vliegen, een eagle (adelaar) heeft een zeemeeuw te grazen genomen, deze drijft vlakbij het schip versuft in het water. Niet helemaal duidelijk hoe dat zit, maar het lijkt er op dat de andere zeemeeuwen er voor zorgen dat de eagle zijn maal mis loopt. Om10:00 gaan we aan wal, welk dek in gebruik is voor van boord gaan en aan boord komen is blijkbaar afhankelijk van het getij, het verandert namelijk later op de dag. Ons schip ligt hier tussen de Amsterdam en de Zuiderdam van de Holland Amerika lijn in, indrukwekkend drie van zulke grote schepen op een rijtje. Dacht altijd dat Anchorage de hoofdstad van Alaska was, maar verassend het blijkt dat Juneau de hoofdstad is. Het is best een behoorlijke grote plaats die helemaal is ingesteld op de groten schepen, lees touristen. Veel winkels met overal 50% korting op het hele assortiment omdat dit de laatste week van het seizoen is. De eerste schepen komen dan in mei pas weer hier. Denk dat het hier in de winter heel erg rustig is? Vooral shirts, sweaters en jassen zijn spotgoedkoop. Wel even uitkijken met de maat, thuis moet ik altijd xxxl hebben, maar hier is xl al groot genoeg. Zal wel te maken hebben met de zwaarlijvigheid van de gemiddelde Amerikaan. Ik hoef eerst even geen shirts meer te kopen geloof ik. Je komt hier overigens bijzondere types tegen op straat en in de horeca. Vanmorgen een bak koffie gedronken met Rambo naast ons, hij had het er druk mee met allerlei onzin via telefoon en portofoon. Op straat liep de hele dag iemand rond die iedereen wilde bekeren, wonderlijk gekleed en een slecht verzorgd uiterlijk. Staat steeds een tijdje op een andere plaats te jeuzelen met zijn pamflet in de hand. Verder een mannetje met een mooie hond (husky) die met iedereen een praatje maakt en daarna om een donation
vraagt voor de hond en hemzelf. Gewoon bedelen eigenlijk, maar hij brengt het in ieder geval wel op een vriendelijke manier. Voor de lunch maar weer even aan boord van het schip gegaan, is bij de prijs inbegrepen toch :<) Na de middag onze shopping tour voortgezet, nog een hele verzameling horloges bekeken, voor zover mijn smaak zelfs met enorme kortingen nog behoorlijk aan de prijs. Nog wel een houten kunstwerkje van een plaatselijke kunstenaar gekocht, het is een zalm, mooi gemaakt en mooie kleuren, dat staat thuis wel. Op een bepaalde manier heeft het wel iets van de stijl waarin de Maoris in Nieuw Zeeland de dingen maken. Aan het einde van de middag gesproken met iemand die sieraden maakt van de stenen hier uit de buurt. Op één van foto’s heeft hij een handje vol goudhoudende steentjes is zijn hand, waarde van het materiaal alleen $ 9.000,Voor dat we er erg in hebben is de middag ook voorbij, om 18:00 uur zijn we weer aan boord. Het droge weer was trouwens al en tijdje op, het regent er weer vrolijk op los. JR heeft wel zin om even te gokken in het casino, mij best ik vermaak me wel een tijdje in het zwembad en de sauna. Voor het dinner vandaag geen buffet voor de verandering. Op advies, van één van JR zijn nieuwe vriendinnetjes ons gemeld in de Waterfal Bistro voor een wat sjiekere aanpak. Helemaal nik mis mee, prima spul van een culinair aanzienlijk verantwoorde samenstelling en hoeveelheid. Meerprijs alleen $ 2,per persoon voor de bediening. Tijdens het dinner diepzinnige gesprekken met JR over het hoe en waarom van zin emigratie naar Canada en wat hij zou doen als er een herkansing bestond. Normaal is hij daar niet al te spraakzaam over dergelijke zaken, maar vandaag om de één of andere reden wel. Intussen varen we richting de volgende plaats waar we ook de hele dag blijven. Morgen maar eens kijken wat daar allemaal te beleven valt. Groeten Henk Zondag 20 september 2009 Juneau Aan de drukte op de gang om 7:00 uur te horen, heeft niet iedereen zijn horloge gisteravond een uur terug gezet.
Als wij opstaan ligt het schip zo te voelen al aan de wal, op de één of andere manier merk je dat aan de bewegingen van het schip zonder dat je het ziet. Na het ontbijt gaan we aan wal, als je het schip verlaat wordt je pasje gescand, zodat ze precies weten wie er nog aan boord zijn. Achter ons schip ligt een ander schip van Celebrity Cruises, de Infinity, volgens mij zijn ze praktisch gelijk aan elkaar. Bij het vertrek in Vancouver hebben we het schip vanaf de wal maar deels gezien, hier van een afstandje wat foto’s gemaakt van het hele schip, wat een bakbeest. We hebben geen excursie geboekt, gaan gewoon wat rondkijken in Ketchikan zelf. Ziet er wel aardig uit, jammer dat het weer niet echt mee werkt, het is grijs en regent zo nu en dan behoorlijk. De regen komt niet van boven, maar zijwaarts door de wind… Het tilt hier op van de winkels met vooral souvenirs natuurlijk, in de vorm van kunstwerkjes met goud, beren, walvissen en totempalen. Het geheel is onder te verdelen in “made in China” of het echte spul. Het echte spul is behoorlijk aan de prijs, zitten mooie dingen bij van ivoor of walvisbeen. Denk niet je dat in Nederland in mag voeren? Wel een aardig tijd verdrijf voor en paar uurtjes, maar om 14:45 uur moet iedereen weer aan boord zijn. De veiligheidscontrole zijn ook hier net als op een vliegveld, alle tassen door het röntgen apparaat en wij zelf door de metaaldetector. Vanmiddag het zwembad en de sauna uitgeprobeerd, het zwembad is verassend gevuld met zout water van bubbelbad temperatuur. De sauna zit aan de buitenkant van het schip met via de patrijspoort (1,5 meter in doorsnede) uit zicht naar buiten. Bijzondere ervaring om in de sauna te zitten tijdens het vertrek uit Ketchikan. JR is zijn geluk weer aan het testen in het casino, hij is zowaar aan de winnende hand, maar na een paar uurtjes ook de winst weer kwijt. Wel grappig, een drankje van de bar vindt hij eigenlijk te duur, maar in zijn gok “verslaving” wil hij dagelijks wel in investeren. Net nog even buiten gekeken op dek 11, het waait een storm en regent hard, hoop dat het morgen beter weer is. Groeten Henk
Zaterdag 19 september Ketchikan (Alaska)
Afgelopen nacht redelijk geslapen ondanks het korte en smalle bedje en een licht geïrriteerde rug. Gister eigenlijk niks van gemerkt, maar vannacht al en vanmorgen ook deint het schip zo nu en dan best wel, had ik niet verwacht op zo’n groot schip. Het schip is ruim 100 meter lang, 3 rondjes lopen op dek 11 is ongeveer een kilometer. We varen een kleine 20 knopen, volgens mijn berekening is dat 36 kilometer per uur, best snel voor zo’n grote bak. Aan boord 2.000 gasten en 1.000 personeelsleden. Ga verder niks meer over eten vertellen, maar om heel duidelijk te zijn, we zitten op een varende “vreetschuur”. Je kunt de hele dag door overal van alles eten en drinken en dat smaakt allemaal prima. Alleen voor de alcoholische versnaperingen moet je betalen, de rest is bij de prijs inbegrepen. De samenstelling van het personeel doet erg denken aan de manier waarop dat in Dubai gaat. Goedkope krachten uit vooral Azië, maar ook Afrika. Met als verschil dat men hier beter Engels spreekt en de westerling een stuk beter begrijpt. De betaling zal ook wel een stuk beter zijn dan in Dubai, als gast betaal je namelijk of je dat nu leuk vindt of niet automatisch $ 11,50 fooi per dag. De verdeling van dit bedrag staat keurig vermeld in het papier werk wat je thuis krijgt toegestuurd. De dag begint met een waterig zonnetje en geen land in zicht. Beetje rond gelopen, al snel zitten we op dek 10 achterop het schip met een bak koffie, prima stek een beetje uit de wind. JR probeert al sinds gisteravond met het thuisfront te bellen, maar helaas zijn telefoon heeft geen service of kiest niet automatisch een andere provider. Handmatig iets anders instellen is geen optie, het display van de telefoon werkt namelijk niet meer sinds meneer er met zijn truck over heen is gereden. Gelukkig werkt mijn telefoon zonder problemen, blijft bijzonder dat je eigenlijk bijna overal op de wereld rechtstreeks bereikbaar bent. Al snel komt het zonnetje er bij en komt er land in zicht, niet veel later hebben we aan beide zijden van het schip beboste hellingen, mooie en fotogenieke wereld. We hebben intussen al wel een redelijk idee van wat zich waar bevind op het schip zonder te verdwalen. Er is aanboord van alles te doen en te bekijken, de dag vliegt voorbij. Je maakt hier en daar een praatje, neemt hier en daar een kijkje, wel interessant allemaal. Behoorlijk internationaal gezelschap hier aan boord overigens. De gemiddelde leeftijd schat ik toch wel boven mijn leeftijd, maar ook genoeg jongere mensen hoor. Een groot deel van dag gewoon zitten kijken naar wat er allemaal voorbij
komt, het is net als of je naar Discovery zit te kijken, een levende documentaire. Het casino nog een keer bezocht, dat ga ik niet elke dag doen, is een snelle manier om je geld kwijt te raken. Vanavond moet het horloge weer een uur achteruit om op Alaska tijd te geraken. Kunnen we een uurtje langer slapen of later naar bed als we gaan feest vieren in de bar. Net 9 rondjes gelopen op dek 11 om een beetje uit te waaien, de muts op en trui + jas aan, het is hier namelijk een flink stuk frisser dan gister in Vancouver. Morgen om 7:00 uur arriveren we in Ketchikan, na het ontbijt gaan we aan wal. Om14:45 uur moet iedereen dan weer aan boord zijn voor vertrek naar de volgende stop. De complete reisafstand over 10 dagen is trouwens 2.350 zeemijlen, geen idee hoeveel dat in kilometers is? De excursies die je op het schip kun boeken laten we een beetje links liggen. Zijn meest behoorlijk prijzig, beter om de mogelijkheden in de haven zelf te benutten. Groeten Henk
Vrijdag 18 september Vancouver Vanmorgen om 8:00 uur na het “continental breakfast” (bak koffie en toast met peanutbutter of jam) vertrokken richting Vancouver. De route loopt hoog door de bergen over een voormalige (afbetaalde) tolweg. Het is hier zo hoog dat je gedurende het hele jaar rekening moet houden met plotselinge slechte weersomstandigheden in de vorm van witte neerslag en harde wind. Het gaat met regelmaat extreem omhoog of omlaag, na een tijdje heb je zoveel druk op de oren dat je half doof bent. Met elkaar praten lukt om de één of andere reden wel goed, maar alle andere geluiden hoor je op het laatst helemaal niet meer. Machtig mooi wereld trouwens, maar wel opletten met de vrachtauto’s. Als het omhoog gaat staan ze geparkeerd en als het niet te stijl omlaag gaat halen ze je in, best spannend als zo’n gevaarte je inhaalt. In Hope gestopt voor het echte ontbijt van de dag, het navigatie adres ingesteld voor het adres van Kathy haar jongste dochter die in Vancouver woont. We parkeren de HEMI daar tot aan de 28e, en zij brengt ons met bus en skytrain naar de pier waar het schip vanaf vertrekt.
JR wil vandaag zelf sturen, geloof dat hij het niet ziet zitten om de instructies vanaf het navigatie apparaat af te lezen en / of te beluisteren tijdens het rijden….. Het moet even wennen om op de navigatie te rijden, maar met een kleine detour komen we om 12:30 uur op de plaats van bestemming aan. Twijfelachtige oude buurt die zo te zien op de nominatie staat voor sloop en daarna nieuwbouw voor een ander publiek. We worden hartelijk ontvangen, maar niet dat we hier nu graag uren willen blijven. Om 13:15 uur vetrekken we met het openbaar vervoer richting het schip. Kathy haar dochter levert ons af op de plaats waar JR en haar moeder eerder al eens teug kwamen van een cruise. Maar helaas blijkt “foutje bedankt” al snel dat we hier bij de verkeerde pier zijn beland. Ons schip ligt aan de overkant, snel een taxi genomen naar de Ballentyne pier, we zijn nog steeds mooi op tijd aanwezig. De veiligheids controles zijn net als op het vliegveld en bij het inchecken lange rijen. Maar daarna begint het feest pas echt, de Amerikaanse douane zit namelijk ook in de haven van Vancouver, wat een achterlijk gedoe voordat je die gepasseerd bent. Wil er verder geen eens over praten, ronduit belachelijk hoe onveilig die lui zich voelen en tot wat voor toestanden dat leid voor de bezoekers aan Amerika. Al met al duurt het een uurtje of 2 voordat we aan boord van het schip zijn, een bakbeest van een ding, 12 verdiepingen hoog, een varend dorp, je kunt hier wel verdwalen. Onze kamer na een tijdje zoeken gevonden, kan er wel mee door, denk ook niet dat we veel tijd in de kamer door zullen brengen behalve dan om te slapen Voor vertrek eerst nog wat veiligheids oefeningen, beetje warrig allemaal, hoop niet dat er echt iets mis gaat onderweg, heb mijn twijfels of het dan allemaal soepel gaat verlopen. Om 17:45 uur gaan we vetrekken, heb tot nu toe alleen de kleine camera maar gebruikt, de hoogste tijd voor het echte werk met de grote camera. Pachtig mooie ervaring en dito uitzicht op Vancouver en de haven, na een half uurtje varen we onder de brug door, hoogste punt van het schip komt best dichtbij het brugdek. Daarna is het al best ruim om ons heen, maar wel land aan beide zijden van het schip Om 7:30 uur is het eigenlijk ook al donker, weinig zinvol meer om buiten te blijven. Binnen komen we per ongeluk in het casino terecht, wel grappig om even wat automaten uit te proberen.
Me op de 4e verdieping voor laten lichtten over internet verbinding via de satelliet, een prijzige en niet erg snelle verbinding, ga ik alleen maar gebruiken voor de e-mail en het dagelijkse verslag, het uploaden van de foto’s moet maar wachten tot later. Officieel hadden we ons om 18:00 uur moeten melden in het restaurant, maar daar hadden we geen zin in, te veel gedoe met een dresscode en de verkeerde tijd in combinatie met afvaart tegen 18:00 uur. Je kunt hier op verschillende deks wel terecht voor een hapje of een buffetje, al snel iets gevonden wat ons wel past. Morgen varen we de hele dag, tijd genoeg om het schip te verkennen en ons een beetje op de excursies te oriënteren, tot nu toe bevalt het ons hier wel. Groeten Henk
Donderdag 17 september Kamloops Vanmiddag om 16:00 uur locale tijd is 17:00 Alberta tijd in Kamloops gearriveerd. Inclusief 3 stops is dat 12 uren reistijd over 850 kilometer waarvan het grootste gedeelte in de bergen lang niet slecht. Om 5:00 uur afscheid genomen van Kathy, zie haar deze trip niet meer terug. Via Cloverbar Road naar Highway 16 en dan verder in westelijke richting. We vertrekken zo vroeg om de ochtendspits op HW16 in Edmonton te vermijden, echt druk is het dan ook niet, maar toch is er al behoorlijk wat zwaar verkeer onderweg. Het grootste deel daarvan slaat na Spruce Grove rechtsaf richting Alaska, dat is echt nog even serieus doorrijden voordat ze er zijn. Ondanks de hele voorraad voer die Kathy ons mee heeft gegeven voor onderweg stoppen we na 2 uurtjes in Edson voor een light ontbijt. Na het ontbijt een wisseling van chauffeur, rijd wel lekker zo’n grote bak, niet dat je dat echt merkt overigens. Heel direct in het stuur en gevoelig op het gaspedaal. In Hinton kort voor de bergen een litertje of 80 in de tank gegooid (120 liter tank), zo kunnen we eerst wel even vooruit. De lucht voor ons was de hele tijd al behoorlijk dreigend en donker, het duurt dan ook niet lang voordat het stevig begint te regenen. De wolken hangen bijna op de weg, beperkt het uitzicht nogal, beetje jammer. Bij de ingang van het (national) park kopen we geen kaart, we rijden namelijk dwars door het park zonder stop, dat scheelt weer CAD$ 16,-
Een stukje verder op staan wat auto’s stil en worden er foto’s gemaakt van een wolf die de highway oversteekt. Best bijzonder volgens JR, heeft ook hij nog nooit eerder gezien. Waarschijnlijk dat er iets aan de hand is met de wolf, deze komen normaal niet in de buurt van mensen. Helaas geen foto gemaakt. Wel foto’s van een paar elks gemaakt, dat is een groot soort hert dat zich helemaal niks aantrekt van mensen of auto’s. Op de grens van Alberta naar British Columbia kan het horloge een uur achteruit gezet worden omdat dit ook de grens van de tijdzone is. Komt vandaag wel van pas dat extra uurtje. Met een bak koffie hier en een burger daar komen we halverwege de middag in de buurt van Kamloops. Het weer is hier aan deze kant van de bergen 100% beter, volop zon en aangename temperatuur. Het heeft hier in de omgeving zo te zien flink gebrand, alle bomen op de hellingen zijn grotendeels verbrand. Moet minder gezellig geweest als zo’n brand dichtbij de huizen komt. In Kamloops de tank van het beest weer gevuld, gemiddeld verbruik 1 op 8, niet slecht voor in de bergen. We komen even in de verleiding om de laatste ruim 300 km naar Vancouver vandaag ook maar vast te rijden. Maar nee dat is wat te veel van het goede, we gaan toch maar op zoek naar een hotel. De Holiday Inn was al helemaal vol geboekt, maar in de Super8 hebben ze nog wel een kamer voor ons. De rest van de dag doen we rustig aan, vannacht maar wat langer slapen dan afgelopen nacht. We moeten ons morgen halverwege de middag melden op de Ballentine pier, dat moet gemakkelijk lukken als we hier om 8:00 uur vetrekken. Groeten Henk
Woensdag 16 september Sherwood Park Vanmorgen eerst de aandelen koersen even gecontroleerd, JR heeft het allemaal prima op een rijtje. Hij heeft zijn originele investering van CAD$ x.xxx in een half jaar tijd 125% in waarde zien stijgen. Humor 1e klas hoe hij het allemaal voor elkaar heeft. Het is vandaag weer schitterend weer, 29 graden is de voorspelling voor vanmiddag. Prima morgen voor een pittige wandeling. Zonder Kathy (en haar
30 cm kortere benen) kunnen we het tempo er een beetje inhouden en JR nog meer praten dan hij anders al doet, sterke verhalen, maar wel gezellig. Het is een beetje aparte dag in afwachting van de begrafenis, niks aan te doen. Onderweg naar Spruce Groove (in Kathy haar auto) het navigatie apparaat direct ook maar getest voor de rit richting Vancouver. Werkt prima, geloof dat het wel vaker gebruikt gaat worden. De begrafenis werkt hier allemaal net even anders dan wij gewend zijn, maar na afloop is het net als bij ons ook familie “ruïne”, die later bij Greg en Christie thuis voort wordt gezet. Voor het eerst met de ex vrouw van JR, de moeder van mijn cousins, mijn tante dus kennis gemaakt, heel apart eigenlijk wel. Verder bijgepraat met nicht Audrey en een verzameling andere mensen die ik al wel eens vaker heb ontmoet. Ben wel 5 keer gevraagd wanneer ik eindelijk naar Canada ga emigreren…..Het was wel een boel biertjes gezellig, ondanks de wat mindere vrolijke aanleiding van het geheel. Om 20:00 uur zijn we weer in Sherwood Park, de hoogste tijd om ons voor te bereiden voor de reis richting Vancouver. We gaan morgen om 5:00 uur hier vertrekken voor de 1e etappe van de reis naar Kamloops in British Columbia. Een ritje van ruim 800 km grotendeels in de bergen, we gaan om de beurt rijden als opa mij de HEMI toevertrouwd moet lukken om aan het einde van dag in Kamloops te zijn. Geen idee of we ik morgenavond verbinding met internet kan maken? Als dat niet het geval is moet het wachtten totdat we aan boord van het schip zijn, daar kan het wel heb ik al gelezen. Vrijdag rijden we dan naar Vancouver waar we de HEMI bij Kathy haar dochter gaan parkeren. Het laatste stukje naar schip reizen we dan met de trein. Groeten Henk
Dinsdag 15 september Sherwood Park Het is hier vandaag korte broeken weer, volop zon en aangename temperaturen, prima vakantie weer eigenlijk wel. Halverwege de morgen gaan we op pad naar één of ander verzekeringskantoor. Kathy gaat als wij gaan cruisen samen met een vriendin een paar dagen naar LasVegas. Ze moet daartoe nu nog even een reisverzekering afsluiten. Dat is een stukje ingewikkelder dan bij ons omdat
de ziektekosten verzekering hier van alles niet meer dekt als je op reis gaat. De reis verzekering moet dat dan dekken, je krijgt dan dus bij het afsluiten van een reisverzekering ook vragen over je gezondheid. Na dat we Kathy aan het einde van de morgen thuis af hebben gezet, hebben JR en ik tijd om hier en daar wat rond te neuzen voordat we 13:30 in de Boston Pizza worden verwacht. Verbaast me iedere keer dat ik hier op bezoek ben weer hoeveel nieuw asfalt en gebouwen er weer bij zijn gekomen, de stad blijft maar groeien. JR heeft door zijn tijd in het asfalterings werk de plattegrond van de stad helemaal in zijn hoofd zitten. Ik zou hier hopeloos verdwalen zonder navigatie. Een bak koffie gedronken bij Beverly (vrouw van Kathy haar zoon Theo). Daarna Mathew de zoon van Sariena opgezocht bij zijn nieuwe baas. Hij verkoopt nu CD’s, goed idee om ook eens wat andere werkervaring op te doen dan ik het restaurant van pa en ma. Bij Costco een navigatie apparaat gekocht, geinig apparaat voor een prijsje, praat op verzoek zelfs Nederlands. Om 13:30 uur zijn we wel hongerig genoeg voor een lunch bij de “BP”. Nicht Sariena is nog steeds plannen aan het maken voor een bezoek aan Friesland. Heb mijn twijfels of dat ooit wel echt gaat gebeuren. Het eten smaakt zoals gebruikelijk weer prima en over de kwantiteit valt ook niet te klagen. Het nieuwste plan van Sarriena en haar man Ken is hun farm verkopen voor een bedrag met 7 cijfers voor de komma en dan een nieuw huis bouwen op een lap grond vlakbij de stad wat ze net hebben gekocht. Als ze (binnenkort) gaan stoppen met werken (lees rentenieren), wonen ze in de zomer mooi dicht bij de stad en gaan ze in de winter naar hun huis in Arizona. Ze hebben het allemaal wel onder controle…………… Om 15:30 uur weer vertrokken bij de BP, vervolg bij de Mc Donalds, ijs en koffie, JR had nog wel een beetje honger :<) Daarna moet ik mee naar de Toyota dealer om de truck te bekijken die hij bijna had gekocht in plaat van de Hemi. Best grote Toyota dealer overigens en niks mis met die pickup trucks van Toyota. Ze zijn een stukje duurder dan de Dodge trucks, maar geloof dat ik een Toyota had gekocht. Rare opmerking overigens voor en Alfa Romeo maniak. Vervolgens de toekomstige woonlocatie van Ken en Sariena even bewonderd, lang niet slecht, een flinke lap grond omringd door bomen op het hoogste punt in de omgeving. Aan het einde van de middag een stuk gelopen, het is zulk mooi weer, zonde om binnen te zitten.
Morgen gaan we op begrafenis, leuke tijdsbesteding tijdens de vakantie, nou ja moet ik ook een keer proberen hoe dat gaat in Canada. Is ook de enigste gelegenheid om nicht Audrey te ontmoeten, zij was vandaag namelijk niet aanwezig in de BP en heb haar al een jaartje of wat niet meer gezien. Groeten Henk
Maandag 14 september Sherwood Park Vanmorgen rond 7:00 uur zo stijf als een plank opgestaan, eerst even tijd voor het maken van een verslag van gisteren. Na een warme douche voel ik me bijna weer menselijk. Na het ontbijt telefonisch gesproken met neef Greg, hij komt vanmiddag naar Sherwood Park. Morgen ontmoet ik beide nichten in de Boston Pizza, Greg moet dan werken. Daarna een afspraak gemaakt met de familie uit Manitibo, we gaan elkaar om 11:00 uur ontmoeten voor een early lunch. JR brengt me naar de afgesproken plaats, hij heeft geen zin om mee te lunchen. Maar eigenlijk vind hij het ook wel gezellig en gaat mee naar binnen voor een kop koffie. Na de lunch een bezoekje gebracht aan een winkel met veel eetbaar spul uit Nederland. Schijnt wel handel in te zitten tegen schandalige prijzen als je het vergelijkt met de Nederlandse prijzen voor hetzelfde spul. Een kilo dropjes bijvoorbeeld voor CAD$ 15,Om14:00 uur weer in Sherwood Park afgeleverd, was een beetje kort, maar toch wel leuk om elkaar weer te ontmoeten. Neef Greg was ook al gearriveerd, hij is een beetje in mineur, zijn schoonvader is afgelopen weekend namelijk overleden. In april hebben we elkaar ook nog gesproken, eigenlijk is er niet zoveel nieuws onder zon, toch wel aardig om elkaar weer te ontmoeten. Kathy haar kleindochter Jessica is ook aanwezig, een spraakwaterval over van alles en nog wat. Halverwege de middag samen met JR (de anderen zijn te lui) een uurtje gelopen in de omgeving, ziet er toch wel wat vriendelijker uit zonder sneeuw en ijs. Mooie huizen, leuke omgeving, is best aan te wennen om hier te wonen. Aan het einde van de middag ons favoriete restaurant, de Bull Gogi House met een bezoek vereerd. Het eten smaak er net als altijd prima als je er in
slaagt om het tempo (veel te hoog) van de bediening te negeren. Heel apart eigenlijk het interieur ziet er hier al ruim 20 jaar precies hetzelfde uit, niet al te bijzonder spul, maar toch hebben ze geen gebrek aan klandizie. Na dinner afscheid genomen van Greg, zie hem waarschijnlijk woensdag wel weer bij de begrafenis van zijn schoonvader. Nog een beetje rond gereden in Edmonton, mooie nieuwe huizen in het oude deel van de stad. Om 20:30 uur zijn we weer thuis, ben eigenlijk best moe, maar het is me te vroeg om te gaan slapen. Toch wel een beetje jetlag geloof ik, heb er meestal bijna geen last van, maar deze keer toch wel. Morgen voor de lunch naar de Boston Pizza van nicht Sariena. Daarna op zoek naar een TomTom voor JR zodat we onze weg ook gemakkelijk kunnen vinden tijdens de rit van en naar Vancouver. Zelf ziet hij de noodzaak er niet echt van in geloof ik, zou met niet verbazen als hij het binnen de kortste keren toch wel prettig vind om zo’n ding bij zich te hebben. Groeten Henk
Zondag 13 september Sherwood Park (gemaakt op 14 september) Gisteravond kort voor 21:00 uur plaatselijke tijd in Sherwood Park gearriveerd, dat is 18 uren van deur tot deur, niet slecht. Om 11:00 uur door de Schipholtaxi opgehaald, filevrij op Schiphol afgeleverd. Direct ingecheckt en door de paspoortcontrole gelopen, had best nog wat later van huis kunnen vertrekken eigenlijk. Wat Canadese dollars gekocht bij mijn “vrienden” van de ABN Amro, achter de douane geen andere geld wisselmogelijkheid gevonden vandaar… De gate bij het vliegtuig ging pas laat open omdat het vorige vliegtuig te laat was vertrokken. Direct boarden dus na veiligheidscontrole, om 15:20 uur wel op tijd vertrokken overigens. Eerst 4 kilometer rijden naar de polderbaan, met een gangetje van 40 km per uur. Bij het opstijgen loopt de snelheid op de grond in zo’n 20 seconden (?) toch op tot bijna 300 km per uur, blijft indrukwekend. Het vliegtuig zat vol, bij het online inchecken op zaterdag waren er maar een paar stoelen meer beschikbaar. Zat bijna achterin in het midden aan het gangpad op de plaats waar de middelste rij overgaat van 4 naar 3 stoelen, “net best” zo krap de zit hier was. Kreeg de indruk dat ze het spul dichter op elkaar hebben gezet i.v.m. de recessie? Heb in ieder geval wel eens een betere zitplaats gehad bij de KLM.
Verder over het vliegen weinig bijzonder te vermelden, na 8 uur en 40 minuten, 2 films, een knipperke, paar uurtjes muziek luisteren en bijzonder voer, 10 minuten voor op schema om 16:10 uur in Calgary geland. (dat is plus 8 uren voor jullie) Paspoort controle en koffer op halen ging vlot en JR stond al bij de uitgang te wachtten. Hij had daar nog kennis gemaakt met een andere Fries om utens die in al en jaartje of wat in Calgary woont. Ene Peter Terpstra, hij handelt in pootaardappels. Wel grappig zulk soort ontmoetingen. Om 16:30 uur in de HEMI in noordelijke richting vertrokken naar Red Deer, waar JR dan volgens zijn verwachting wel honger heeft. Het is hier trouwens nog prachtig zomerweer, een graadje of 24 en vol op zon. Indian summer noemen ze dat hier, heeft iets te maken met de bergen en de invloed van de bergen op het weer. Vlak voor Red Deer een text message (SMS) van neef Auke de Jong ontvangen. Zijn ouders, Gelf en Tineke uit Manitoba komen toevallig vandaag ook in Edmonton aan. Had thuis al geprobeerd om rechtstreeks met Tineke te smssen, echter om de één of andere reden ontvangt zij mijn berichtjes niet, maar zo via Auke werkt het wel. In ieder geval wel leuk om elkaar morgen even te ontmoeten. Bij de A&W de eerste burgers en french fries inclusief een halve liter (small) coke gescoord, ging er wel in, morgen ga ik wel weer op dieet. Ben net 5 kilo kwijt, hoop dat ik ze in oktober er niet weer bij heb gegeten…. In Edmonton nog even en tankstop gemaakt, 79 liter op 596 kilometer (7,5 km op 1 liter) het beest lust wel een slokje. De benzine prijs is hier met CAD$ 0,91 trouwens relatief hoog. Wij betalen overigens in euro’s ongeveer het dubbele, maar in 2006 was de prijs hier nog één derde van wat wij betalen. Oorzaak de recessie volgens JR, de provincie Alberta is erg afhankelijk van de olieprijs en die is op het moment niet zo hoog. Ook 2 van Kathy haar kids zijn hun baan kwijt geraakt, één van de beide heeft al weer iets anders gevonden, maar de andere zoekt al een tijdje, met Kathy zelf is alles gelukkig oké. Paar bakken koffie en een stuk bijzonder gekleurde (gif groen) taart naar binnen gewerkt, smaakte prima hoor. Nog een hele tijd zitten praten en het papierwerk dat JR voor de cruise heeft ontvangen bekeken, ben benieuwd hoe dat allemaal zal gaan. Om 10:30 uur is de batterij leeg, eerst maar eens een paar uurtjes slapen.
Groeten Henk
