Oosseldstraat 8 7004 DM Doetinchem
Tel.: 06-27473325 www.huisvanmarabout-gambia.nl
Rabo: 11.60.74.221 KVK nr. 09196368
Reisverslag 14 t/m 22 augustus 2015
Koffers gepakt, alles gewogen en klaar voor vertrek. De volgende Gambia-reis stond al weer voor de deur. Er moest het een en ander besproken worden over de elektriciteitsvoorziening én waarschijnlijk hebben we een budget voor de naaiopleiding. Dus op naar Gambia om het één en ander weer te regelen. Dit keer reis ik samen met Carla Klein Breteler uit Beltrum. Zij is de drijvende kracht achter de ondersteuning van het Serekunda Hospital door Streekziekenhuis Koningin Beatrix uit Winterswijk. Zij gaat al vast wat voorbereidingen doen voor het team van artsen en verpleegkundigen die begin 2016 afreizen naar Gambia. Zij wil ook met mij meer naar ons mental home in Busura. Vrijdag rond 10.30 uur de koffers in de auto en op weg naar het station in Arnhem. De trein stond al te wachten en zo’n vijf kwartier later stonden we in de vertrekhal op Schiphol. Nog even inchecken, de koffers afgeven en dan op zoek naar een kop koffie en wachten op vertrek. Exact volgens schema hingen we in de lucht richting onze tussenstop Ilhao de Sal op Kaap Verdië. Even stoppen om passagiers uit- en in te laten stappen en te tanken. De stop was korter dan verwacht en een kleine anderhalf uur later landden we op Banjul Airport in Gambia. Sinds de ebola-crisis is er een extra controle bij aankomst. Met een apparaatje wordt je in de ogen geschenen om te zien of je koorts hebt. Geen koorts is een goed teken en dan mag je doorlopen naar de paspoort controle. Ook dit ging erg vlot, er waren niet zo heel veel medereizigers want het is low season. Er valt dan van tijd tot tijd erg veel regen. Ook die dag was het nodige gevallen want toen de landing ingezet werd en de landingsbaan in zicht kwam, zag alles er vrij nat uit. De koffers waren er al snel, we waren de eersten die de koffers konden pakken. Yusupha was erg behulpzaam met het vervoeren van de koffers naar de controle. Omdat we de eersten waren moesten we mee naar de douane voor controle. Toen de koffers van de controleband afkwamen werd er met krijt een groot kruis opgezet. Please walk with me tot he customs check zei een stoere Gambiaan. De controle was in een tel gebeurd en de man was erg vriendelijk. Mijn extra koffer, mijn hangbagage én de handbagage van Carla moesten open gemaakt worden. No problem and have a pleasant stay in The Gambia zei de stoere Gambiaan. In de aankomsthal stonden Yaya en Wuday al op ons te wachten. Alle koffers in de 4wheel bus van Yaya en op weg naar Senghore Kunda in Kololi. Eerst nog wat geld wisselen in de Senegambia Area en wat boodschappen doen. We waren niet eens zo laat maar alle supermarkets zaten al dicht. Alleen het klein marktje van Egg-man was nog open. Hij had alles wat we nodig hadden, cola juice en water. De koers van de dalasi viel mee. In maart was deze nog rond de 53 maar op last van de president was deze bijgesteld naar 42. Dat scheelt dus behoorlijk als je moet wisselen. Toen ik die avond wisselde kreeg ik al weer een koers van 50, weer goed dus.
We waren al lang onderweg, vertrek vanuit Doetinchem om 10.30 uur en aankomst in Senghore Kunda om 23.00 uur (01.00 NL tijd). In het vliegtuig eet ik nooit zo heel veel dus bij aankomst had ik best trek. Daar had Wuday al op gerekend. Ze had voor Carla, Yaya en mij Chew Dutirr Kong gekookt. Dit is een heerlijk gekruide stoofpot van vis in red oil met rijst. Een lekker glaasje ijskoude wonjo erbij en ik zei konofata tepp. Dit betekent in Mandinka dat mijn maag vol is oftewel ik heb genoeg gehad. Ook Carla, Yaya en Wuday zeiden konfata tepp. Even de spullen opgeruimd en nu was het tijd voor een lekkere (ijskoude) douche. Yaya bracht Carla naar het Senegambia Beach Hotel en daarna Wuday naar haar huis in Lamin. Zaterdag een rustige dagje om even aan de drukkende warmte te wennen en bij te komen van de lange reis. Mooi de gelegenheid om de afspraken voor de komende week in te plannen en de koffers uit te pakken. Die middag kookte Wuday voor ons Chicken Yassa, een heerlijke rijstschotel met in mosterd en azijn gemarineerde kippenbouten die daarna in olie gebraden wordt. Daarna komend de gemarineerde groenten erbij en dit alles gaat boven op de witte rijst. De schaal wordt afgemaakt met komkommer en paprika die een poosje in azijn, peper en maggi gestaan hebben. Het was wederom konofata tepp die middag. Tijd voor siësta!!! Die avond nog even naar Yasmina geweest met Carla. Even met Norbert gesproken die zoals altijd even een vriendelijk praatje aan de tafel kwam maken. Na twee bacootjes werden mijn dorst én mijn ogen kleiner dus ik lag al redelijk op tijd in bed. Ik had geprobeerd om alvast een mail te schrijven maar de gambiaanse dongel op mijn laptop kon geen verbinding maken. Ook had ik nog geen internet op mijn telefoon voor de whatsapp. Maar dat ga ik op zondag regelen. Zondagmorgen redelijk op tijd opgestaan. Ik haalde mijn ontbijtje bij de shop van de Fula-man, net buiten de poort va Senghore Kunda. You are back again? Very welcom and have a nice stay waren zijn eerste woorden aan mij. Ik nam mijn senfou (groot gambiaans stokbrood) met boter en canned beef mee en zat voor de eerste keer te genieten van mijn ontbijtje buiten op mijn terras. Het was nog steeds droog en ook gisteren geen regen hoewel het die dagen ervoor flink geregend had. Na het ontbijt op weg naar de markt in Serekunda. Ik had van huis een Samsung smartphone meegenomen maar deze werkte hier niet omdat er een eurolock op zat. Dus eerst naar de Black Market van de Serekunda Market. Ik was er al eens eerder geweest om een telefoon te laten unlocken. Dus mocht je ooit eens een smartphone verliezen, heb dan maar geen illusies over de beveiliging met codes, simlocks en andere locks. Binnen 10 minuten was mijn smartphone Gambiagebruiksklaar. Ik had op de markt voor Kumpara Art & Design (www.kumpara-artdesign.com) een nieuwe serie tassen besteld maar deze waren er nog niet, donderdag kan ik ze ophalen. Ik was ook bijna door de haftans en batikjurken heen. Ik vond een adresje met mooie haftans, groter dan degene die daarvoor gekocht had. Echter de prijzen waren ook te groot en er viel niet veel te onderhandelen. Mijn vaste shop voor de haftans was die dag gesloten dus ik ga wel een keer terug en koop de haftans daar. Die avond had ik beloofd om te koken bij Wuday thuis. Yaya kwam mij rond 17.00 uur ophalen en daarna naar Senegambia Beach Hotel om Carla op te pikken. Ik had nog steeds niet mijn laptop op internet dus deze meegenomen naar Wuday’s huis want daar is WIFI. Echter de WIFI was niet sterk genoeg, dan maandag maar even met QCELL, de provider, bellen. Rond 19.00 begonnen carla en ik te koken want om 20.00 uur was het dinertime. Wuday stookte de kolenpot op en ik begon het vlees te braden. De groenten waren al
schoongemaakt en even later alles bij elkaar in de pot: Spaghetti Bolognese, daar is de familie dol op. Dit is voor Gambiaanse begrippen relatief duur om te koken omdat gehakt alleen in de supermarkten verkrijgbaar is. Voorheen stond ik te koken op de buitenplaats in de open lucht. Maar nu was deze sinds kort overkapt. Dat was wel handig omdat het hier gedurende de regenperiode erg kan spoken met regen en onweer. Er waren alleen erg veel vliegen, it is because of rainy season zei de vader van Wuday. Klokslag 20.00 uur stond het eten op tafel. Iedereen at met smaak de spaghetti op en we hoorden vele malen thank you very much fort he nice meal. Rond 21.00 uur bracht Yaya ons weer terug naar Kololi. Hij zette ons af bij Yasmina waar we nog even een borrel dronken voor het slapen gaan. Op tijd naar bed want maandag morgen op tijd naar ons mental home in Busura. Nog even een pilletje ter bescherming tegen malaria. Normaal gesproken wil ik dit nog wel eens vergeten maar het is nu rainy season en het stikt van de muggen. Ik wordt ook redelijk lek geprikt. Meestal is dit niet schadelijk maar er kunnen malariamuggen tussen zitten dus secuur zijn met de pillen. Die nacht begon het onbedaarlijk te regenen en te onweren en het duurde tot aan het begin van de maandagmiddag. De reis dus maar even uitgesteld. Tijd om contact op te nemen met QCELL vanwege mijn internetverbinding. Het bleek dat wanneer ik de dongel langere tijd niet gebruikte dat ik deze opnieuw moest activeren door extra tegoed erop te zetten. Dit was voorheen niet nodig. Ok no problem! Ondertussen was het droog geworden en liep ik naar de Senegambia Strip om geld te wisselen en mijn datacard te activeren. Even Yaya gebeld dat we nu wél konden vertrekken. Carla opgepikt in Senegambia en op weg naar Lamin om Wuday op te halen. Daarna naar Busumbala waar Yusupha al stond te wachten. Een zak rijst en snoep kopen in Brikama en op weg naar Busura. Ons traditionele bezoek afgelegd aan de Alkalo, het dorpshoofd. Hij was net weg naar Brikama, dus we hadden hem weer gemist. We liepen zijn huis uit toen zijn vrouw zei dat hij aan de telefoon was en dat hij ons in Brikama wilde ontmoeten. Dat doen we dan op de terugweg. Aangekomen bij het Huis van Marabout stond de Marabout Ebou al op ons te wachten. Eerst de gang van zaken doorgesproken o.a. over de naaiopleiding en de elektriciteitsvoorziening. We komen in een gesprek tijdens ons bezoek van komende donderdag hier nog nader op terug. Daarna samen met Carla een rondje gemaakt langs de naaikamer en de patiënten. Er waren circa 13 bewoners met psychische problemen en twee dames in de ‘vrouwenvleugel’. Deze dames verwachten een baby, wij hebben hen niet bezocht. De ronde langs de patiënten was zoals altijd weer indrukwekkend. Er moet nog veel gebeuren t.a.v. de mentale klachten. Eind augustus heb ik in Nederland hier een aantal gesprekken over. Ook viel op dat het aantal matrassen ook weer aangevuld moet worden. Veel zijn stuk gemaakt door de patiënten of gewoon versleten na ca. 3 jaar gebruik. Na de ronde hebben wij afscheid genomen van Ebou en donderdag gaan we weer terug. Op de terugweg in Brikama bij de grote moskee stond de Alkalo van Busura op ons te wachten. Hij had een korte vakantie en was daarom in de buurt. Normaal gesproken werkt hij door de week bij een groundnut factory in de buurt van Denton Bridge bij Banjul. We hadden hem daarom nog nooit gezien. Finally we meet zei hij. De ontmoeting was kort maar erg plezierig en vriendelijk. Nog een stop op de craftmarket in Brikama want ik had wat houtsnijwerk besteld voor Kumpara. De voorraad moet weer aangevuld worden. Van de craftmarket op weg naar Busumbala om Yusupha thuis af te zetten. We zijn nog even naar binnen geweest want Yusupha had zaterdag een aantal matrassen
opgehaald in Kotu. Deze matrassen waren verstuurd door Lida van der Maat uit Utrecht. Lida komt uit de psychiatrie en is in november 2014 met mij mee geweest naar Busura om de patiënten te beoordelen. Zij helpt ons ook met de contacten in Nederland, die eind augustus uitgebouwd worden. Lida kreeg via een kennis matrassen aangeboden en heeft deze verscheept naar Gambia. De matrassen worden verdeeld onder de familieleden van de Marabout en anderen. Voor de patiënten zijn ze helaas niet geschikt omdat ze een stoffen bekleding hebben en niet schoon te maken zijn. We hebben weer veel mensen blij kunnen maken met een goed matras! Bij aankomst in Senghore Kunda stond er weer een heerlijke lunch op te wachten. Deze was door het zusje van Wuday gekookt: white benachin with fish. Dit is witte gekruide rijst met veel chili, peper en andere kruiden. Ook zit er een sausje van kucha bij. Kucha is een plantje dat hier groeit en wordt vooral gebruikt in de plasas en de domoda. En voor een sausje. Dit sausje eet je tezamen met de rest van het eten en wekt je eetlust op (gives you good appetite). Het was een lange en vermoeiende dag dus even tijd voor een siësta. Die avond nog even naar Yasmina geweest voor en borel en dan naar bed. Dinsdag en woensdag heb ik gesprekken in en om Kololi ter voorbereiding van de trip van donderdag naar Busura. Ook ga ik nog wat markten af om in te kopen voor www.kumpara-artdesign.com. Bij vlagen is het hier drukkend warm en vochtig terwijl het ook aangenaam en koel kan zijn. Al met al is het hier weer heel prettig vertoeven!! De stroomvoorziening door de NAWEC (Gambiaanse NUON) is vrij constant. Slechts een paar keer is de stroom tot nu uitgevallen. De eerste keer meteen al op een avond van aankomst. Normaal gesproken steek ik dan een kaarsje aan en wacht tot de terugkeer van ‘light’. Een poosje terug heb ik echter een Waka Waka gekocht. Dit is een lamp die opgeladen kan worden door middel van zonne-energie. De lamp heeft vier standen en op de laagste stand kan deze 150 uur branden. Ook heeft de lamp een USB aansluiting voor het opladen van bijv. de telefoon. Erg handig omdat kaarslicht toch wel beperkt licht geeft. Én ik vergeet nog wel eens mijn telefoon op te laden, dan is het makkelijk dat de Waka Waka dan ook op kan laden. Wanneer de Waka Waka overdag in de zon staat dan laadt deze weer voldoende bij. Bij aankoop van een Waka Waka ontvang je een code. Met deze code kun je een Waka Waka weggeven aan iemand in een ontwikkelingsland. Mijn tweede Waka Waka heb ik geschonken aan Malawi dat op dit moment geteisterd wordt door overstromingen. Je kunt de Waka Waka online bestellen maar ik heb de Waka Waka gekocht bij JoHo in Den Haag. JoHo is een organisatie die gerund wordt door vrijwilligers en gericht is op mensen die willen reizen naar Afrika, Zuid Amerika voor backpacking. Ook verkopen zij andere handige artikelen voor trektochten. Daarnaast adviseren zij mensen die op reis willen gaan. Zoals gezegd al op de eerste avond heb ik de Waka Waka gebruikt. Vanmorgen (donderdag) heb ik voor de tweede keer een beroep moeten doen op mijn Waka Waka. Toen ik wakker werd zag ik dat mijn telefoon zo goed als leeg was. Even inpluggen en opladen maar! Echter NAWEC had een ochtendhumeurtje en besloot de stroom uit te laten vallen. No problem! Waka Waka time. Mijn telefoon aangesloten op de USB van de Waka Waka en het blauwe controlelampje brandde als teken dat mijn telefoon opgeladen werd. Na ongeveer een half uur zag NAWEC in dat het geen zin had om lang (ochtend)humeurig te blijven en besloot weer spanning in mijn leven te brengen (én van mijn mobiel) Toen ik vrijdag aankwam in het appartement viel het mij op dat mijn kleine vriendjes (kakkerlakken) mij niet vergeten waren. Het is rainy season dus er zijn op dit moment van allerlei medebewoners die ook graag in mijn appartement verblijven. Alleen waren mijn vriendjes dit keer wat groter dan de vorige keer. We hebben goede afspraken gemaakt over het territorium en welk gedeelte absoluut
verboden terrein was voor mijn vriendjes. Ze zijn dit keer iet wat hardleers want ze betreden terreinen die echt niet voor hen bedoeld zijn. Ik had op een avond mijn shirt en korte broek op de koffer gegooid voordat ik naar bed ging. De volgende morgen wilde ik mij aankleden. Ik pakt mijn broek van het koffer en zag dat er een vriendje uit mijn broekspijp viel. Dit was niet de afspraak en helaas heeft hij kennis gemaakt met de onderkant van mijn schoen. Dat kraakt wel even maar mijn schoen heeft gewonnen! Overdag heb ik mijn schoenen niet nodig, met dit warme weer lopen slippers wel zo lekker. Pas in de avond wanneer ik gedoucht heb dan trek mijn jeans en shirt aan en komen mijn schoenen ook weer in beeld. Ik vermoed dat een familielid van het gekraakte vriendje hierop gewacht heeft. Ik had mijn rechterschoen al aan en pakte mijn linkerschoen en ja hoor, daar liep een nieuw vriendje heen en weer in mijn schoen. De schoen op de kop gehouden en leeggeschud en weer was mijn schoen genadeloos. Een klap en een kraak later lag het nieuwe vriendje op de vloer, iets platter en breder dan enige momenten daarvoor. Toch hadden mijn vriendjes hier nog niet genoeg van geleerd. Ik kwam terug van Yasmine die avond en poetste mijn tanden voor dat ik naar bed ging. Nog even het beddenlaken rechtgetrokken en de kussens opgeschud. Anti-muggenspray opgespoten want het stikt hier nu van de muggen. Ik slaap onder een dunnen deken want anders word ik overal lekgeprikt. Her en der is het werk van de muggen bij mij al behoorlijk te zien. Netjes elke dag mijn malariatabletten slikken en voldoende spuiten voor het slapen gaan. Normaal gesproken zet ik s’nachts de ventilator uit omdat ik het niet fijn vind, het lawaai en de wind. Maar de wind zou helpen tegen de muggen en het is zo warm in de nacht dat het toch beter slaapt mét de ventilator aan. Dus ik was klaar voor de nacht, tanden gepoetst – malariapil – muggenspray – ventilator aan. Nu alleen nog mijn dekentje en ik kon gaan slapen. Ik pakte mij deken op en zag dat ook daar een vriendje uitviel. Mijn schoen moest laat in de avond toch weer in actie komen en met een luide knal was ook dit vriendje op non-actief gezet. Er lopen af en toe nog wel vriendjes maar nu schijnen ze snappen wat hun territorium is. Dinsdag wat rondgereden om op de diverse markten te kijken naar nieuwe spullen voor www.kumpara-artdesign.com. Leuke dingen gezien alhoewel het minder is als in het hoogseizoen. Business is low, very quiet not much costumers that is why there are not many goods. Dit hoor ik bijna bij elke marktkoopman. Ik heb die dag een sms gestuurd naar de technische man van Gamsolar in verband met de besprekingen over de inverter van de zonnepanelen. Ik kreeg van hem een bericht terug dat hij in het binnenland zit voor de installatie van zonnepanelen en dat hij woensdagavond weer terug is. Hij neemt nog contact met mij op. Dit zal dus wel donderdag of vrijdag worden. Vrijdag heb ik ook nog de hele dag want we vliegen pas om 23.00 uur terug. Woensdag een bezoekje aan de craftmarket van Bakau. In maart heb ik bij een kunstenaar uit Mali een aantal bronzen beelden gekocht. Deze beelden lopen goed in de verkoop dus wil ik het assortiment daar nog wat aanvullen. De kunstenaar herkende mij gelijk en zei dat hij de beelden van de vorige keer niet meer had. Dat was ook niet de bedoeling, ik zocht juist ander werk van deze kunstenaar. Naar een half uurtje rondgekeken te hebben had een selectie van 7 á 8 beelden gemaakt. Bij zo’n selectie krijg je altijd een totaalprijs, je weet dus dan niet wat de beelden afzonderlijk kosten. Ik heb wat geschoven met de samenstelling van de selectie: een beeld erbij, een beeld weg, verschillende groepjes gemaakt totdat ik een indruk had van de prijzen per beeld. Hij was dit keer een stuk duurder dan de vorige keer maar naar een periode van onderhandelen heb ik 5 mooie beelden gekocht. Bij terugkomst in Senghore Kunda zag ik dat ik op mijn Nederlandse telefoon twee oproepen van Stichting Fairwater (leverancier Blue Pump) had gemist. Even een sms gestuurd dat ik tot en met vrijdag in Gambia zit. In een antwoord hierop vroeg Fairwater of ik rond wilde kijken naar scholen in Gambia die een Blue Pump konden gebruiken. Daar had ik nog mooi twee dagen tijd voor. Wat sms’jes verstuurd naar Gambiaanse contacten en toen onder de douche want het was alweer avond en tijd om naar Yasmine te gaan voor een borrel. Het was gezellig op het terras en weer veel bekenden gesproken. Carla was er dit keer niet bij want zij had afspraken elders. In het hoogseizoen is Yasmina open tot 24.00 uur maar dezer week ging men om 22.30 uur al dicht. Ik loop daarna altijd even naar Dreamzz,
dit is een soort van loungebar en zit boven de restaurants. Ze hebben een pooltafel en iedereen wil tegen mij spelen (ik denk omdat gezien mijn spelkwaliteit nogal gemakkelijk van mij te winnen valt). Maar het is altijd gezellig en niet zo heel druk, ook niet in het hoogseizoen. Er zijn amper toeristen, ik vaak de enige Europeaan. De andere gasten zijn vaste Gambiaanse bezoekers. Dreamzz is open tot 05.00 uur maar zo laat maak ik het nooit want de volgende dag wil ik op tijd weer op. Ik ben in maart een keer wat langer blijven hangen maar dan wordt het er niet veiliger op. Er hangen dan allemaal vreemde figuren rond die je raar aankijken om dat jij de enige niet-Gambiaan bent op dat tijdstip. Deze mensen komen niet in de clubs maar gebruiken de terrassen van de ondergelegen restaurants als schuilplaats voor de nacht. Het zijn veelal drank- en drugsverslaafden die daar hun nachtelijke uren doorbrengen. Ze worden niet toegelaten in de clubs, de gasten in de clubs zijn daarentegen altijd vriendelijk en erg open tegen mij. Die keer heb ik mij met een taxi thuis laten brengen terwijl ik normaal gesproken ga lopen. Om te voorkomen dat ik nagelopen zou worden door een van de duistere types. Ook ga ik wel eens naar WOW club die er naast zit. De manager en eigenaar zijn goede vrienden van mij. Ze hebben nog een club die Georges heet. De drie clubs zitten naaste elkaar net voorbij de craftmarket in Senegambia, boven de restaurants. Het is leuk om met iedereen daar te praten mits het voor 24.00 uur is. Ze draaien dan wat bekendere muziek op een niveau dat mijn oren nog redelijk heel blijven. Na 24.00 uur wordt er een combinatie van Afro Cultural, Reggae en soortgelijke muziek gedraaid en het volume gaat dan behoorlijk omhoog. Het blijft dan gezellig maar het is meer kijken en bekeken worden. Het is ook daar niet druk en er zijn meestal alleen maar Gambiaanse gasten. Die op een manier dansen om jaloers op te worden. Een combinatie van tribal dance/R&B en een variatie hierop. Zo soepel en lenig ben ik al lang niet meer en ben ik ook nooit geweest. Niemand kijkt er vreemd van op dat ik als bijna enige toubaab daar rondloop. De meeste ken ik onderhand al en zij mij ook. Woensdagavond was ik wezen poolen in Dreamzz en daarna naar WOW voor een praatje en een drankje. Ik wilde op tijd naar huis maar plotseling kwam een hevige regen en onweersbui opzetten die meer dan een uur duurde. Ik besloot de bui maar af te wachten. No Problem want het was er gezellig. Die hele avond en nacht werd het niet droog, de stortbui ging over op een showerrain. Ik heb een taxi genomen want ik wilde niet zo heel laat naar huis. Donderdagmorgen stond het 2e bezoek aan het Huis van Marabout op het programma. Onderwerp van gesprek van kennismaking met de kleermaker die de lessen gaat geven én het budget voor de lessen. De avond ervoor had ik echter van Yusupha doorgekregen dat de huidige kleermaker zich teruggetrokken had. Dit was wel een domper want dan had de rit van donderdagmorgen ook geen nut. Op maandag hadden we alle andere zaken al doorgesproken en de nodige acties in gang gezet. Alleen de kleermaker was er toen niet. De Marabout beloofde met spoed iemand anders te vinden. Donderdagmorgen was dit nog niet gelukt, ik had daarom de rit van die dag naar het mental gecanceld. Ik had die dag nog diverse andere afspraken staan en het verzoek van Fairwater om scholen voor een Blue Pump was erbij gekomen dus ik hoefde mij niet te vervelen. Ik moest de nieuwe tassen nog ophalen in Serekunda maar de verkoopster was nog niet bereikbaar en het weer liet het niet toe om naar buiten te gaan. Blijft er ook nog het nodige over voor de vrijdag. We hebben
nog tijd voor een bezoek aan Busura, zo niet dan doe ik de gesprekken vanuit Senghore Kunda per telefoon. Het weer kan ook nog een spelbreker zijn, achteraf gezien was het donderdag geen ideale dag om op stap te gaan gezien de regen en onweersbuien. Ik heb goede hoop dat de Marabout nog een kleermaker vindt voordat ik terugga en we afspraken kunnen maken voor de naaiopleiding. Donderdagavond nog één keer naar Yasmina voor een borrel en een paar partijtjes poolbiljarten bij Dreamzz. Afscheid nemen van mijn vrienden bij WOW en dan de laatste nacht in. Vrijdagmorgen begint het pakken en wegen om alles mee naar Nederland te krijgen. Ik heb extra kilo’s bijgeboekt voor mijn ruimbagage en Carla heeft ook nog ruimte over in haar koffer dus ik verwacht dat alles mee kan. Vertrek vrijdag vanaf Banjul Airport zal rond 23.00 uur zijn (01.00 uur NL tijd). Als alles volgens schema verloopt landen we rond 07.00 uur zaterdagmorgen op Schiphol en ben ik waarschijnlijk rond 12.00 uur weer thuis. De volgende reis staat al weer gepland in november. We gaan dan met z’n vieren een toeristische toer door Gambia maken.
