DE BIOLOGISCHE BETEKENIS VAN ZIEKTE Meer en meer mensen spreken erover. Maar waarover gaat het eigenlijk? Succesauteurs zoals Thierry Janssen vragen zich af: heeft ziekte een betekenis? En dat terwijl andere artsen en onderzoekers al veel dieper ingingen op het antwoord op deze vraag en aan de hand van duizenden genezingen aantoonden dat niet alleen ziekte in het algemeen een betekenis heeft, maar dat elke ziekte op zich een betekenis heeft. Het is in ons onderbewuste brein, die supercomputer die uitsluitend geprogrammeerd is om te overleven, dat we de subtiele sleutel gaan vinden om de poort tot inzicht te openen naar een van de mooiste vormen van logica die er zijn. In de praktijk levert deze nieuwe kennis handvaten om de verzinsels te ontcijferen die ons domineren en de weg op te gaan naar volledige gezondheid. Geef Caesar wat Caesar toekomt. Uiteraard komt de ontdekking van de biologische betekenis van ziekten op rekening van talrijke geleerden die elk hun steentje bijdroegen, en vele voorlopers worden aangehaald in een aantal boeken over dit onderwerp, zoals Henri Laborit, wiens onderzoekingen in de kijker werden gezet door Alain Resnais in diens film “Mon oncle d’Amérique” (Mijn oom uit Amerika). Maar het staat als een paal boven water dat de Duitse arts Ryke Geerd Hamer de grote verdienste heeft, de eerste te zijn die de kwestie overkoepelend en grondig bestudeerde en er een natrekbare, repliceerbare theorie over ontwikkelde die de grondslag kan vormen voor opleiding, en dus doorgegeven kan worden voor ieders welzijn. Aan Hamer geven… Inzicht in de betekenis van ziekte begint uiteraard bij…een ziekte! En niet de eerste de beste, maar een van de meest gevreesde ter wereld: kanker. Na het plotse overlijden van zijn zoon Dirk op 19-jarige leeftijd “loopt” dokter Hamer teelbalkanker “op”. Net zoals wij soms zeggen wanneer we ziek “worden” nadat er iets ergs gebeurde, zegt hij bij zichzelf dat deze ziekte, die net dat orgaan aantast dat instaat voor de voortplanting, onmogelijk los kan staan van de emotionele schok die hij juist had doorgemaakt. Hij gaat naar het hospitaal waar hij werkt in Duitsland om er dossiers van kankerpatiënten in te kijken, en hij stelt vast dat ze allemaal enkele tijd voor het doorbreken van de kanker getroffen werden door een dramatische gebeurtenis in hun leven. “DHS”, het Dirk Hamer Syndroom, met name de brutale schok die je ervaart als je je afzondert, die je ziel opzadelt met overmatige stress waar ze niet mee omkan en die ten grondslag ligt aan elke kanker, werd net ontdekt. En van daaruit ging het verder, de machine om de biologische betekenis van ziekten te verkennen was op gang gekomen en andere grote artsen en onderzoekers, allemaal geboeid door genezing, zoals de Fransen Claude Sabbah en Gérard Athias, kwamen vervolgens te weten wat Hamer allemaal had ontdekt, om die kennis vervolgens uit te bouwen, uit te diepen, verbanden te leggen met ander vorswerk, zoals dat van Marc Fréchet. De bio-logica We hebben het grote geluk, dat er een brein zit in ons hoofd. Het brein van de mens is het grootste van alle levende wezens. Er is enerzijds het bewuste brein, het denken, een klein onderdeel. Maar er is vooral het onderbewuste brein, meteen het grootste onderdeel, dat het lichaam bestuurt. Elk orgaan is verbonden met een neuronencluster die de leiding ervan heeft. Als we lopen, bijvoorbeeld, geeft de neuronencluster die het hart doet kloppen het bevel, sneller te kloppen. Na het eten staat een heel team in het
brein ervoor in, dat de vele spijsverteringsorganen de gepaste bevelen krijgen voor de transit en de vertering van de voedselhap, en dit van maag tot aan de anus. Het onderbewuste brein zou je kunnen vergelijken met een supercomputer, die nog krachtiger en performanter is dan door de mens bedachte modellen. Het allerbelangrijkste inzicht, en meteen ook de diepste kern van de biologische betekenis van ziekten en andere functiestoornissen, is dat dit onderbewuste brein, die supercomputer, uitsluitend biologisch geprogrammeerd wordt om te overleven. Het is zijn taak om ons leven lang oplossingen te zoeken om elk ogenblik en zo lang mogelijk in leven te blijven. Het maakt miljarden berekeningen, al naargelang de informatie die het uit het universum krijgt langs onze zintuigen, maar ook via onze gedachten, waaruit het overlevingsprogramma’s puurt die het waar mogelijk aanwendt, met name in ons lichaam, want ons brein kan alleen inwerken op ons lichaam en niet op de dingen die ons omringen. Dat is pas groot en goed nieuws, toch? Gelukkig hebben we deze uitzonderlijk performante tool in ons, die de hele tijd waakzaam is zonder dat we iets hoeven te doen, en zelfs niet hoeven te denken! Bedankt, onderbewust brein! En applaus voor wat je voor mekaar kreeg sinds de eerste mens tot nu, voor al die overlevingsstrategieën die je vond, generatie na generatie, en waren die er niet geweest, dan zou ik er gewoon niet zijn. De welbepaalde ziekte die tot uiting komt in een welbepaald orgaan hangt af van het type conflict dat aan de basis ervan ligt en van hoe de persoon dat aanvoelt. De vitale onfeilbaarheid En dat is niet alles, want niet alleen vindt het brein overlevingsstrategieën, maar vergist het zich ook nooit; het is volmaakt: in functie van de informatie die het krijgt, kiest het de juiste oplossing, en wel de beste om te kunnen overleven. Een heel eenvoudig voorbeeld zal ons helpen, dit te begrijpen. Je loopt door de stad op een laan en je wil de straat oversteken. Als je brein, op het moment dat je wil gaan oversteken, de informatie opslaat dat er een bus in volle snelheid op je afkomt, dan ga je wat we noemen een overlevingsreflex hebben: op datzelfde ogenblik zal je onderbewuste brein je spieren het bevel geven, weer naar achteren te springen op het voetpad. De bus rijdt voorbij en je hebt het er levend van afgebracht. Je onderbewuste brein – want dit gebeurt allemaal op het onderbewuste niveau, omdat je de tijd niet had, na te denken voor je handelde – heeft zijn taak vervuld. Beeld je nu even in dat je al een eind de straat hebt overgestoken en dat je bijna op het voetpad aan de overkant bent op het moment dat je brein dezelfde stress registreert: er vliegt een bus op je af. Je zult niet dezelfde overlevingsreflex krijgen, want als je achteruitspringt, blijf je in gevaar midden op de weg: in dit geval zal de overlevingsstrategie je vanuit je onderbewuste brein op datzelfde ogenblik zeggen dat je naar voren moet springen om op het voetpad aan de overkant terecht te komen. De bus zal achter jou door rijden, en je bent gered. Elke keer, op elk ogenblik van je leven, kiest het brein in functie van de informatie die het krijgt de juiste oplossing, de enige perfecte om te overleven. Wat een geluk, ja echt: wat een geluk, en nogmaals bedankt, brein van mij, voor alle keren dat je mijn leven redde. De ziekte: de perfecte oplossing Lang werd gedacht dat ziekte iets lelijks en vies was dat je “oploopt” voor God weet wat voor reden, een soort noodlot dat op je afkomt, dat zich op jou stort, en niemand gaf er wat om, uit te vissen waarom het bij de ene een keelontsteking werd en bij de andere een verkoudheid. Alsof dat allemaal geen betekenis had en toeval was. Welnu: toeval bestaat niet. Alles heeft zijn betekenis, want al wat leeft wordt geleid door een
overlevingslogica. Mocht er eens een poging gedaan worden, ziekte eens anders te bekijken… Omdat het onderbewuste brein het hele lichaam stuurt en geprogrammeerd wordt om biologisch te overleven, is ook elke ziekte die ontstaat in een lichaamsorgaan evengoed een overlevingsstrategie, naar het orgaan gestuurd door het onderbewuste brein, omdat het op dat ogenblik – in functie van de informatie die het uit het universum krijgt via onze zintuigen en onze gedachten – beter is, dat orgaan ziek te maken om te overleven, zodat we globaal ontlast worden van overmatige stress die dodelijk zou kunnen zijn. En omdat het brein perfect is, vergist het zich nooit: de ziekte in kwestie wordt niet toevallig gekozen, ze zal met een haarfijne precisie de volmaakte oplossing zijn voor de overmatige emotionele stress die de mens doormaakt. Voorbeeld bij de dieren Een voorbeeld uit het dierenrijk zal ons helpen, dit duidelijk te stellen. Laat ons een vos nemen, die in de wilde natuur leeft. Hij doodde een konijn om te eten te hebben, en wil het gaan verslinden op het ogenblik dat er een concurrent komt. Hij slikt snel een groot stuk in: een poot, zonder die stuk te bijten, zodat hij hem niet aan zijn concurrent moet laten. Onze vos bevindt zich op dat moment in grote stress: in zijn maag zit een moeilijk te verteren brok. Zijn spijsverteringscellen zullen er lang over doen om dit te verteren, en hij loopt het gevaar, te sterven door ondervoeding, omdat hij niet meer zal kunnen eten. De overlevingschronometer begint af te tellen. Het onderbewuste brein krijgt de informatie dat het een overlevingsstrategie moet zoeken. Hoe zal die eruit zien? De enige die hem het leven kan redden. Een verkoudheid, een griep, multiple sclerose, longkanker, een depressie? Nee, want al die oplossingen zouden inefficiënt zijn. Zelfs een maagzweer zou niet volstaan. Hij krijgt de enige ziekte waardoor hij snel die moeilijk te verteren brok kan verteren, namelijk maagkanker. Zijn brein zal de spijsverteringscellen het bevel geven, te muteren en kankerverwekkend te worden. Labotests werden gedaan om het verteringsvermogen van kankerverwekkende cellen te meten en dat van normale maagcellen. Het besluit is erg duidelijk: kankercellen verteren de brok 10 keer sneller! Maagkanker is een turbo om de brok te verteren. Zo zal onze vos er geen 40 dagen over doen, maar dankzij zijn tumor slechts 4 dagen om de poot met been, haren, nagels, enz. te verteren. Daarna komt de informatie van de conflictoplossing toe in zijn brein, hij voelt dat hij opnieuw kan eten, en op dat eigenste ogenblik zal het brein het bevel versturen, het kankerprogramma stop te zetten, omdat het geen betekenis meer heeft in de overlevingslogica. Wanneer het geen betekenis meer heeft op het vlak van overleving, stopt het onderbewuste brein het programma “ziekte”, en het gaat het over naar het programma “genezing”. Zo zal ook in het eerdere voorbeeld, zodra je veilig en wel de straat hebt overgestoken en je rustig door het park aan de overkant loopt, het brein niet langer het bevel sturen achteruit of vooruit te springen. Dat heeft immers geen zin meer. Het brein vergelijkt op elk moment de huidige toestand met alle herinneringen uit het verleden die het opgeslagen heeft, om zo de gepaste overlevingsreflex in gang te zetten. Ziek worden Het leven is het conflict. Denk niet dat je zonder conflict kunt leven. Dat is voor als je dood bent. Is het bestaan van het universum zelf niet het resultaat van een enorm conflict tussen materie en antimaterie? We zijn nauwelijks uit bed of de conflicten beginnen al: de wekker, vertrekken naar het werk, de files, de kinderen, het koppel, de directeur, de collega’s, de buren, enz. Maar meestal gaat het om kleine psychologische
conflicten: het lukt ons, ze snel op te lossen met ons lichaam en gedachten, en we worden niet ziek. In plaats van aan conflicten te willen ontsnappen – wat een illusie is – zouden we trouwens beter expert worden in het oplossen van conflicten. Sommige conflicten zijn belangrijker dan andere. Ze liggen aan de basis van overmatige stress, ofwel omdat het grote ongewone conflicten zijn, bijvoorbeeld als je – zoals dokter Hamer – een kind verliest, de grootste persoonlijke stress die er is, ofwel omdat ze een dramatische herinnering, opgeslagen in je onderbewuste, wakker maken. Een persoonlijke herinnering, bijvoorbeeld, aan iets dramatisch dat je als kind meemaakte, of een familieherinnering aan een grote stress die je ouders beleefden tijdens je conceptieperiode, of bij andere leden van de familieclan waar je mee verbonden bent, en van wie je biologische overlevingsstrategieën hebt geërfd. Om even performant te blijven, slaat het onderbewuste brein wel degelijk alle gebeurtenissen op waarbij overleving op het spel staat en bewaart het sporen daarvan, om zo de juiste overlevingsstrategieën te kunnen onthouden, en ze in de toekomst nuttig te kunnen gebruiken. In dat geval wordt het conflict biologisch, en wordt het een ziekte of een stoornis die opduikt in een lichaamsorgaan als oplossing voor het aanvankelijke conflict. De ziekte zal dus afhangen van het soort conflict dat je beleeft, omdat ze de opdracht heeft dat op te lossen. Ze zal ook afhankelijk zijn van hoe je het aanvoelt. Het belang van het aanvoelen We zijn immers allemaal anders, en als je 10 mensen neemt die hetzelfde conflict doormaken, – bijvoorbeeld: je partner betrappen met een ander in bed – krijgen ze niet allemaal dezelfde ziekte. Er zijn er trouwens die niet ziek worden, bijvoorbeeld de persoon die niet meer van zijn of haar partner houdt en er van weg wilde. Bij de anderen kan die schok uiteenlopende ziekten teweeg brengen, naargelang het aanvoelen van ieder van hen. Hij of zij die “spijsverteringsgevoelig” is, bijvoorbeeld, zal het gebeurde aanvoelen als een “brok” die enorm moeilijk te verteren is, krijgt een ziekte aan de spijsvertering en het orgaan dat aangetast wordt, zal bepaald worden door de fijnere ondertoon in het aanvoelen. Hij of zij die “territoriumgevoelig” is, zal de stress aanvoelen als een groot verlies aan liefdesterritorium, wat zal leiden tot andere ziekten. En zo verder. Het enorme werk van Hamer, Sabbah, Athias en de anderen was gericht op het ontdekken welk soort conflict en aanvoelen past bij welke ziekte of stoornis, zodat snel en haarfijn kan gedecodeerd worden, en ieder van ons uitzonderlijk kostbare tools krijgt om inzicht te verwerven in de logica van zijn/haar ziekte. De woorden “regels”, “wetten”, of “constanten” werden vaak gebruikt om te omschrijven wat misschien beter denkpistes zou kunnen genoemd worden, vermits elk geval speciaal is en de grote kunst van de biologische decodering er, overeenkomstig de maieutiek van Socrates, in bestaat, de patiënt te helpen genezen en te weten te komen hoe deze genezing, in diens unieke persoonlijke en familiale voorgeschiedenis die op geen enkele andere lijkt, past in deze biologische overlevingslogica. Voorbeelden van ziekten Hier zijn enkele voorbeelden van ziekten: waarvoor zouden ze de perfecte oplossing kunnen zijn? - maagkanker, zoals we hebben gezien: om snel een recente (werkelijke, denkbeeldige, symbolische of virtuele) heel moeilijk te verteren brok te kunnen verteren. - Bijziendheid: om je volledige gezichtsvermogen te gebruiken zodat je beter ziet wat dichtbij is, want daar ligt het gevaar (en omgekeerd voor verziendheid).
-
Kanker aan de eileiders of de teelballen: om turbocellen aan te maken die in staat zijn, datgene wat dramatisch verloren ging opnieuw te doen ontstaan. Longkanker: om een superlong te maken als je de dood op jou ziet afkomen. Migraine: om niet meer te denken, want onze gedachten zijn niet bij machte, goede plannen te maken. Blaasontsteking: om je territorium beter af te bakenen met urine. Paranoïa: om niet langer het gevaar te lopen, bij de neus genomen te worden, want alles is gevaarlijk. Borstkanker: om een supernest te maken, want in het jouwe speelt zich een drama af met je kind of echtgenoot. Diabetes: om meer suiker in je bloed te krijgen en alles beter te kunnen weerstaan. Pigmentgezwel: om een beschermend pantser te maken. Te sterk werkende schildklier: om sneller te gaan zodat je de brok te pakken krijgt. Dodelijk myocardinfarct: om het oude te elimineren dat zijn plaats niet wil afstaan, niet aanvaardt dat het stukken van zijn territorium moet afgeven. Dit is een bijzonder geval, want de overlevingsstrategie is niet individueel, maar collectief: hier primeert de overleving van de clan en de soort, ook als het individu eraan tenonder gaat.
De vier conflictniveaus Alles is relatief, behalve het conflict. Dit is de enige absolute regel in de biologie: geen ziekte zonder achterliggend conflict waarbij overleving op het spel staat. Al het overige kan variëren, van de ene familiale voorgeschiedenis tot de andere. Om diepgaande genezing te verkrijgen, is het van belang, oog te hebben voor een aantal periodes waarin de conflicten kunnen opduiken. Er is eerst een vooral de periode voorafgaand aan het uitbreken van de ziekte, het recente verleden, dagen, weken, zelfs maanden voor de symptomen en diagnose van de ziekte te zien zijn. Welk groot conflict zou plots in overmatige stress aangevoeld zijn terwijl je alleen was en je remming je belette te handelen, waardoor de ziekte getriggerd werd? Is dit conflict nog altijd actief of is het opgelost? Want er zijn ziekten die opduiken in de actieve conflictfase en andere die opduiken na de conflictoplossing, bij het herstel van het betrokken orgaan. Dit conflict vinden, en het zo nodig oplossen, zal al verbetering brengen en zelfs genezing, maar voor een volledige genezing of het vermijden van terugval moet je gaan kijken naar wat er zich voordien afspeelde en wat werd opgeslagen in het onderbewuste brein, want anders zal de harde schijf van de computer steeds weer dezelfde programma’s afspelen. In de kindertijd, de puberteit en aan het begin van de volwassenheid ga je op zoek naar persoonlijke conflicten die geprogrammeerd werden en die op dat ogenblik geen aanleiding tot ziekte waren, maar de persoon wel bewuster maakten. Die zijn als tijdbommen, die kunnen ontploffen zodra er zich weer eenzelfde soort conflict voordoet, dat in de voorstelling van het brein wordt gelinkt aan het/de voorgaande. In de periode net voor en net na de geboorte, van 18 maanden voor de geboorte tot het eind van het eerste levensjaar ga je op zoek naar conflicten in het leven van de ouders waarvan het pasgeboren kind wordt doordrongen, zodanig dat diens toekomstige leven erop gericht zal zijn, alle onbewuste projecties van de ouders te verwezenlijken en de conflicten op te
lossen die zij niet konden oplossen. Tot slot ga je, voor zover mogelijk, kijken in de familiale voorgeschiedenis welke oplossingen gevonden werden door de voorouders, vooral in periodes waarin overleving op het spel stond – oorlog, emigratie, hongersnood… - die vandaag nog hun weerslag hebben. Dank aan mijn voorouders voor alle juiste overlevingsstrategieën die jullie vonden en die jullie me aanreikten. Maar deze, degene die aan de basis ligt van mijn ziekte, heb ik niet meer nodig; ze mag verwijderd worden uit de familieclan, want ze heeft geen betekenis meer. De genezing inzetten Ziekte, o.k., bedankt, zul je zeggen, maar genezing is nog beter. En gelijk heb je. Ziekte is geen blijver. Ze dient om de mens te ontlasten van globale overmatige stress, door die te verminderen, bij te sturen en er een plaatselijke stress van te maken waar je mee kunt overleven. Toch is het uitbreken van ziekte op zich al een bron van nieuwe conflicten, en meestal gaat dat gepaard met depressie. Leve de ziekte, maar vooral leve de genezing. Beginnen te genezen is net het omgekeerde van ziek worden. Het is zoals een schakelaar die op “aan” stond, en die verspringt op “af”. Om zover te komen is het enerzijds zaak om met stellige zekerheid de conflicten te vinden die aan de basis liggen van de ziekte, dan de nog actieve conflicten op te lossen, een initiatief dat enkel en alleen afhangt van de patiënt. Het is zijn/haar keuze en vrijheid om al dan niet voor deze of gene oplossing te gaan. Er zijn er immers vaak een aantal. Als tenslotte de informatie over de conflictoplossing in het brein toekomt, volgt er onmiddellijk een kantelmoment naar genezing – automatische genezing- door toedoen van het onderbewuste brein omdat, als de ziekte geen betekenis meer heeft, zij ophoudt. En dan begint de genezing van het orgaan dat ziek was, waarvoor rust nodig is, en waarbij soms pijnlijke symptomen kunnen optreden, wat maakt dat de patiënt soms gaat twijfelen en zijn vaste overtuiging aan het wankelen wordt gebracht, die toch wel het cement van de genezing is. “La maladie = le mal a dit” (Ziekte = de kwaal heeft gesproken) Luister, kijk, ontdek wat de kwaal je te vertellen heeft, ze zegt je alles. Dit zou de eerste gevolgtrekking kunnen zijn bij deze eerste reis naar de kern van de biologische betekenis van ziekte. Door het biologische onderzoek van elk ziektebeeld, waarbij je rekening houdt met de werking van het betrokken orgaan, van wat er zich fysiologisch afspeelt in de loop van de ziekte en ook de symboliek ervan, vind je de betekenis van kwalen. Begrijpen, groeien, want het gaat vaak immers over herinneringen uit een ver verleden en rouwverwerking, en dan pas genezing. Door je gedachten te leren gebruiken, om genezende woorden naar je onderbewuste brein te sturen. De kracht van het woord is belangrijk, en die hebben we. Een woord kan ons ziek maken. Heb je de ziekmakende woorden gevonden, dan heb je ook meer kans, de genezende woorden te vinden. Een woord kan ons immers ook genezen. Laten we dus leren, wat de juiste woorden zijn om kwalen te verlichten. Bernard Tihon, jurist van beroep, begon zich voor de betekenis van ziekten te interesseren omwille van zijn eigen gezondheid. Zijn genezing bracht hem ertoe, zich hier verder in te verdiepen door talrijke opleidingsseminaries te gaan volgen. Voordien was hij medewerker van het magazine Bioinfo, en vandaag is hij de voornaamste medewerker van het tijdschrift Neosanté. Voor de gelijknamige uitgeverij schreef hij het boek “De betekenis van ziekten”.
