Dovenzorg. Voorwoord. Echtscheidingen...Geweld... Zelfmoorden...Drugs.. Waar is de vrede die Jezus ons heeft toegewenst?

Dovenzorg jaargang 13—nummer 3

mei-juni—tweemaandelijks

Voorwoord Nazorgdienst voor Doven vzw Van den Heckestraat 43 9050 Gent tel.: 09/231 96 08 fax: 09/231 85 64 mail: [email protected] website: www.dovencentrum-emmaus.be rekeningnr. 446-9589901-39 verantw. uitgever: Maurice Buyens fc Kleine Kerkstraat 4 G 9050 Gent ontwerp kaft: Jan De Cock

In dit nummer: Voorwoord In memoriam Beschermd Wonen Familieavond Tielrode Ontbijt in De Vijvers Ziekenzorg Zandhoven Palingfestival Berbecue Bezoek Brussel Oud-leerlingen Gentse feesten Ledeberg leeft Bezinning Westmalle Oost-Vlaamse Maatschappijen Kalender Familienieuws

49 50 57 61 62 63 65 68 70 72 73 75 76 77 80 80

Echtscheidingen........Geweld…... Zelfmoorden..............Drugs…….. Waar is de vrede die Jezus ons heeft toegewenst? De laatste weken is Vlaanderen, is België, geschokt geweest door het nieuws over moorden en zelfmoorden. Jonge mensen die het niet meer zien zitten en er een einde aan maken. Hoe is dat mogelijk in een land zoals het onze waar zoveel luxe bestaat. Jonge mensen uit goede gezinnen, waarvan we denken dat ze alles hebben: een goede thuis, alle mogelijke comfort op financieel en materieel vlak, mogelijkheden om te kunnen studeren en een goede toekomst op te bouwen. En toch??? Overal zien we, zeker in onze westerse wereld dat we vooral denken aan onszelf en dikwijls ruzie maken. Als WIJ het maar goed hebben!!! En daarvoor ruzie maken die soms leiden tot de dood: ∗ ∗ ∗ ∗

in onze kleine eigen wereld, in de gezinnen met als gevolg veel echtscheidingen, in onze organisaties, in de politiek (kijk maar eens naar Brussel).

We hebben geen tijd meer om naar elkaar te luisteren, hoewel daar een zeer grote nood aan is. Door naar elkaar te luisteren, respect te hebben voor elkaar, kunnen mensen opnieuw geloven in het goede, in het leven. Onze wereld heeft mensen nodig die tijd maken voor elkaar en elkaar stimuleren en aanmoedigen in het goede. In het evangelie wordt zeer dikwijls het woord VREDE gebruikt. Jezus wenst mensen de Vrede toe, met ander woorden, Jezus wenst de mensen het geluk toe. Wensen we elkaar ook het geluk toe of zijn we een belemmering voor elkaars geluk? Op maandag 26 mei 2008 werd er op VIJFTV de prachtige film “Sweet Nothing in my Ear” getoond, die handelde over een gezin bestaande uit een dove moeder en een horende vader, die een slechthorende zoon hadden, die langzaam doof werd. De ouders hadden vernomen dat een cochleaire implant voor hun zoon hem de kans zou geven beter te horen. Maar, daar de ouders van de moeder doof waren en haar dove vader een vurige verdediger was van de Dovencultuur, wilde de moeder dit niet voor haar zoon, want

Dovenzorg

Pagina 50

het aanvaarden van een cochleaire implant betekende voor haar en zeker voor haar vader, het niet aanvaarden van de doofheid. Dat kon niet. Daardoor ontstonden in het gezin zeer veel onenigheid en ruzie. De horende vader en de dove moeder groeiden meer en meer uit elkaar. Er kwam een echtscheiding en het hoenderenrecht werd voor de rechtbank uitgevochten. De dag voor de uitspraak viel, kwamen de vader en de moeder, die nog veel van elkaar hielden, tot het besef dat ze, door opgesloten te blijven in hun eigen gelijk, niet meer naar elkaar konden luisteren en elkaar verloren. De horende vader klopte aan bij zijn vrouw, die hem binnen liet. De film eindigde prachtig. Beiden zaten onderaan de trap en hielden elkaars hand vast. Ze besloten opnieuw naar elkaar te luisteren. Het al of niet plaatsen van een cochleaire implant bij de zoon was niet meer het belangrijkste, maar deze zaak gezamenlijk oplossen werd het belangrijkste. We staan voor de vakantie. Laten we deze tijd gebruiken om echt elkaar de VREDE van de Heer te wensen en te gunnen. Van harte een gelukkige en vredevolle vakantieperiode toegewenst. Maurice Buyens fc

In memoriam — Robert Van denbussche Op 12 mei 2008 kreeg ik een telefoontje van Mies De Wilde die me meedeelde dat haar goede echtgenoot Robert Van denbussche overleden was. Na een zware ziekte, waarvan hij de laatste 3,5 jaar een rolstoelpatient was, was de laatste week zijn ziekte hem fataal geworden. Op de begrafenis in Belsele op zaterdag 17 mei hebben velen er aan gehouden om op zijn uitvaartdienst aanwezig te zijn. De uitvaartdienst was een dankbetuiging aan een man, die werkelijk zijn ganse leven in dienst gestaan heeft van de anderen en het voorbeeld van zijn groot Idool: Jezus volgende en gestalte heeft geven. Jezus, die al goeddoende rond ging, zo was ook het leven van Robert. Het past ons nu, zeker dankbaar denkend aan al wat hij gedaan heeft, om hem hier in een “In Memoriam” te gedenken en de passende eer te bewijzen. Robert is geboren te Zele op 24 februari 1928. Hij trad in het huwelijk te Zele op 23 juli 1952 met Mies De Wilde. Ze hadden drie kinderen, waarvan de oudste Katrien en de jongere zoon, Joost, beiden horend waren. De jongeste zoon Bart was doof. Na zijn studies begon Robert te werken als bediende bij het ACV in Zele in 1948. Na enkel jaren werd hij overgeplaatst naar Gent. Zes jaar later werd hij reeds benoemd als vakbondsafgevaardigde te Lokeren, waar hij Albert Smet, de vader van Miet Smet opvolde. Vijftien jaar later werd hij benoemd als ACVsecretaris-propagandist voor de metaalsector. Dit bleef hij tot aan zijn pensioen en voor zijn bewezen diensten, gedurende 40 jaar, ten dienste van het C.C.M.B. Waasland had er op 30 januari 1988 een dankviering plaats te St.-Niklaas. Tijdens zijn beroepsloopbaan als vakbondsafgevaardigde heeft hij de woelige periode van de ‘Boelwerf’ in Temse meegemaakt.

jaargang 13—nummer 3

Pagina 51

Daar zijn jongeste zoon, Bart, die doof geboren werd op 18 april 1967, kwam deze als leerling in september 1974 als intern naar de Lagere School in het KOC St-Gregorius in Gentbrugge. Gedurende 4 jaar was Bart extern geweest in de dovenschool van St. Lievenspoort. Toen ikzelf algemene directeur werd in oktober 1977 leerde ik Robert kennen, maar het was pas in 1979 toen we samen met zijn gezin een gezinsweek volgde in Friesland in Bakkeveen. De werd georganiseerd ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de volkshogeschool die daar gevestigd was, een gezinsweekend voor ouders van dove kinderen. Sindsdien zijn we werkelijk blijven samenwerken. Ook bij de werking van het KOC St.-Gregorius waren ze nauw betrokken. Robert en Mies zijn ook jarenlang lid geweest van het Oudercomité van het instituut. Als vakbondsafgevaardigde was hij gekend bij de ACV-mandatarissen. Deze contacten heeft hij weten te benutten. Ik sprak dikwijls met hem en zijn echtgenote Mies De Wilde over de problemen en moeilijkheden die er bestonden in het dovenonderwijs, in de Nazorg voor doven en in de Dovengemeenschap. Robert was een ruimdenkend mens, die open stond voor deze problematiek en die er ook iets wilde voor doen, in de mate van zijn mogelijkheden. Eigenlijk vormden we een goed team en konden we goed samenwerken zowel in kader van het St.-Gregoriusinstituut, de Nazorgdienst voor doven als voor de Dovengemeenschap op Nationaal vlak. Het was hij zelf die ons de raad gaf projecten aan te vragen om zo BTK personeel en DAC personeel aan te vragen. Ik sprak hem over de problemen en moeilijkheden die we ondervonden op verschillende vlakken en waar, moesten we kunnen beschikken over personeel, we heel wat zouden kunnen verwezenlijken. Zo werden verschillende projecten, die we hier verder aangeven, aangevraagd en goedgekeurd. -

Als algemeen directeur was ik bekommerd voor de werking van het Instituut en de Nazorg voor lichamelijk gehandicapte personen; Als voorzitter van de vzw Provinciale Nazorgdienst voor Doven, ging mijn bezorgdheid uit naar de Nazorgdienst voor doven. Als algemene secretaris van Fevlado voelde ik me verantwoordelijk voor de koepelorganisatie Fevlado en haar werking.

Overzicht DAC projecten - Project Fevlado: 10 arbeidsplaatsen (bedienen: zowel voor het nationaal secretariaat als voor de regionale secretariaten) - 1982 - Project MPI: 2 arbeiderplaatsen (tuin) voor het St.-Gregoriusinstituut - 1983 - Project Nazorgdienst: 8 arbeidsplaatsen (eerst een jongenshuis in de Van De Heckestraat Ledeberg – later uitbreiding met meisjeshuis in Gentbrugge) - 1983: voor jongens – 1985 voor meisjes - Project Nazorgdienst: 1 arbeidsplaats (arbeider) - 1983 - Project Fevlado: 1 arbeidsplaats (germanist) - 1983. Dit werd speciaal aangevraagd als hulp voor de Nationale Gebarencommissie. - Project Oudervereniging St. Gregorius : 9 arbeidsplaatsen (deels voor “De Beweging” voor de opvang van volwassen liHome Emmaüs. chamelijk gehandicapte personen en Door de DAC projecten is dit mogelijk geworden deels voor weekendopvang van sociaal gehandicapte leerlingen van het St.-Gregoriusinstituut dat de naam had: “De Estrade”) - begin 1984 - Project Fevlado (studiecentrum – later Indogo): 5 arbeidsplaatsen - 1986 - Project Nazorgdienst: 7 arbeidsplaatsen (Temse) voor het opstarten van het kleinschalig rusthuis voor doven: “Stille Droom” - 1985 De arbeidsplaatsen die opgegeven zijn, zijn altijd voltijdse arbeidsplaatsen, sommigen zijn mettertijd opgesplitst in deeltijdse.

Dovenzorg

Pagina 52

In 1985 was ik verantwoordelijk voor 43 arbeidsplaatsen en dat was te danken aan Robert Van denbussche. Wat is het resultaat van de inzet van dit personeelsbestand: - In het KOC St.-Gregorius is de “Beweging” uitgebouwd . Aanvankelijk in 1983 startte het OC als een dagcentrum voor vijf volwassen personen met een motorische handicap, en dit in het KOC van Gentbrugge met DACpersoneel. ‘s Ochtends, ‘s avonds en gedurende het weekend verblijven de bewoners in het KOC St. Gregorius, en gedurende de week “werkten” zij overdag in een rijhuis (met atelier) in Gentbrugge. Na een drietal uitbreidingen is het Tehuis in 2007 erkend voor 22 plaatsen “nursing” en voor 6 plaatsen “bezigheid” en is gelegen in Gijzenzele. “De Estrade” werd verder uitgebouwd voor de opvang van sociaal gehandicapte leerlingen van het KOC St.-Gregorius. - Door de vzw Provinciale Nazorgdienst werd het “Home Emmaüs” volledig uitgebouwd, waarover je in dit nummer een uitgebreid verslag kunt lezen van o.a. de werking van Beschermd Wonen. Het Home Emmaüs is erkend door Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap. - Het rusthuis in Temse is gefusioneerd met het rusthuis in Door het DAC project werd dit het prille Tielrode waar nu een volledige nieuwbouw wordt gebegin van het rusthuis voor doven, dat bouwd voor 30 horende en 30 dove bejaarden en waarzal uitgroeien tot wat ‘Huize Vincent’ in van de mogelijkheid bestaat om dit nog verder uit te breiden met 33 bedden. - Dank zij het personeel is Fevlado uitgegroeid tot wat het nu is. - De opleiding “Tolk voor Doven” is uitgegroeid tot een A1 opleiding. We mogen zeggen dat deze projecten hun vruchten afgeworpen hebben. Aan de basis van deze resultaten ligt ook Robert Van denbussche. Laten we dat niet vergeten. Op zaterdag 7 juni heb ik een bezoek gebracht aan Mathieu Martens de eerste voorzitter van Fevlado, met wie ik zelf jarenlang heb mogen samenwerken. We hebben gesproken voer onze goede vriend Robert Van denbussche. Het resultaat schrijven we hier neer. Br. Maurice: Mathieu ken je Robert Van denbussche? Mathieu: Ja, ik ken Robert. Ik heb met hem kennis gemaakt in Gentbrugge, ik geloof in 1980. Bart, zijn dove zoon was nog jong, 13 à 14 jaar. Ik heb toen ook zijn echtgenote Mies De Wilde ontmoet, want zij waren steeds samen. Br. Maurice: Hoe kwam Robert bij jou over? Welke indruk maakte hij op jou? Mathieu: Hij had een prettige en innemende uitstraling. Hij straalde rust uit en vooral hij kon luisteren. Misschien dat zijn beroepsloopbaan als vakbondsafgevaardigde er iets mee te maken had. Br. Maurice: Had hij belangstelling voor de dovengemeenschap? Mathieu: Ja, zijn eigen zoon was doof. Door de contacten die hij had met br. Maurice en met mij, maar vooral door de problemen en moeilijkheden die hij zelf ondervond met de opvoeding van zijn dove zoon, leerde hij ook beseffen welke problemen dove kinderen, jongeren en volwassenen ondervonden. Hij ondervond aan de lijve wat het wilde zeggen: “te leven met een dove persoon.” Hij was een zeer gelovige persoon, die zo ook zijn kinderen (zijn twee horende kinderen Katrien en Joost en zijn dove zoon Bart) opvoedde. Daarvoor vond hij het zeer belangrijk dat hij met zijn kinderen kon praten en was dus COMMUNICATIE zeer belangrijk ook met zijn dove zoon. Hij voelde aan, samen met zijn vrouw Mies, dat in de communicatie met doven, de gebaren een belangrijk rol moesten spelen. Maar in de jaren ’80 was het onderwijs aan - en de opvoeding van doven vooral ORAAL gericht. Gebaren waren verboden. Ik heb dik-


Pagina 53

wijls met hem over de opvoeding van dove kinderen gesproken en steeds kwamen de moeilijkheden aan bod, die hij en zijn vrouw Mies hadden ondervonden en de discussie in dit verband die ze dikwijls hadden gevoerd met de directie van het doveninstituut van St.-Lievenspoortstraat, waar Bart de kleuterschool had gevolgd. Ook ikzelf heb dikwijls met deze directie in de clinch gelegen. Men wilde daar van een doof kind een horend kind maken, zo kwam het bij mij over. Dat zou fantastisch zijn, daarom mijn groot respect daarvoor, voor dat oraal streven. Maar laten we met onze twee voeten op de grond staan en ons geen illusies maken. Dat was niet mogelijk. Br. Maurice: Toen je Robert voor het eerst ontmoette, volgde Bart reeds de lessen in het Mathieu en br. Maurice tijdens het interview St.-Gregoriusinstituut in Gentbrugge? Mathieu: Ja, want het was toch dank zij jou dat ik hem heb leren kennen. Zoals ik reeds heb gezegd, was dat in 1980. Ik had samen met jou, in het kader van Fevlado, de Nationale Gebarencommissie opgericht. We wilden door deze commissie, waarin dove oud-leerlingen zaten van de verschillende dovenscholen en waardoor praktisch de verschillende gebarendialecten vertegenwoordigd waren, een eenheid van gebaren realiseren, die dan later zouden kunnen gebruikt worden in de nog op te richten tolkenschool. De gebarencommissie kwam, gedurende 15 jaar, maandelijks een ganse dag samen en op het einde zelfs twee maal per maand. We wilden de afgesproken gebaren vast leggen aan de hand van tekeningen. Je bent toen gaan zoeken naar een goede tekenaar en dank zij de familie Van denbussche werd die gevonden in de persoon van Guido Vergauwen uit St.-Niklaas die dit werk op zich nam. Gedurende enkele avonden per maand kwam je samen met de tekenaar om dit werk te realiseren. Je maakte het gebaar en de tekenaar zette dit op papier. Het waren steeds Robert die de tekenaar naar Gentbrugge bracht. Mies was steeds van de partij en bracht koffie en koekjes mee om het werk aangenaam te maken. Dit gebeurde van 1980 tot 1982 tot Ludwina aangenomen werd en dit Eerste gebarenboekjes gebruikt bij de start van de tolken- werk op zich nam. school in 1981. Ze werden getekend door Guido Vergauwen Br. Maurice: Verdedigde Robert het gebruik van de gebaren in het onderwijs aan en de opvoeding van dove kinderen en jongeren? Mathieu: Ja, maar hij was, samen met Mies een vurige voorstander van het gebruik van “Nederlands met Gebaren” en dat was goed te begrijpen. Horende mensen vonden dat het gebruik van “Nederlands met Gebaren” beter was dan het gebruik van de zuivere Gebarentaal. Voor hen wat het gebruik van “Nederlands met Gebaren” een uitstekend middel om de communicatie tussen dove en horende personen tot stand te brengen. Daar heb ik steeds begrip voor gehad, want in die tijd, in die jaren ’80 was de Gebarentaal nog niet veel bestudeerd. Doven leven in twee werelden: de dovenwereld en de horende wereld. Daar moeten we altijd rekening mee houden en voor Robert en Mies was dit een uitstekend compromis.

Dovenzorg

Pagina 54

Br. Maurice: Je hebt Robert ook leren kennen toen we samen op zoek gingen naar personeel, dat zich op verschillende vlakken kon inzetten voor de Dovengemeenschap? Mathieu: Ja, want als jonge voorzitter en jij als jonge algemene secretaris wilden we het een en ander verwezenlijken om zo aan de dove persoon een betere toekomst te bezorgen. Maar om dit te kunnen realiseren hadden we personeel nodig en daarvoor heeft Robert ons zeer goed geholpen. Br. Maurice: Hoe heeft Fevlado dat personeel gekregen? Mathieu: We hadden samen met het bestuur van Fevlado een aantal prioriteiten vastgelegd. Deze waren vooral: het oprichten van een tolkenschool, de vorming van dove personen, de belangenverdediging en de ondersteuning van de plaatselijke werking in de dovengemeenschap. Hier rond werden projecten gerealiseerd, zoals bv. het oprichten van de Nationale Gebarencommissie. Maar om de projecten goed te kunnen realiseren, hadden we personeel nodig. We moesten dus de projecten zo uitschrijven dat we ze konden gaan verdedigen bij het Ministerie. In de persoon van Robert Van denbussche hebben we een prachtige medewerker en verdediger gevonden. Je bent toen dikwijls bij Robert thuis geweest om datgene wat we in het bestuur van Fevlado hadden afgesproken, in passende taal uit te schrijven en het daarna te gaan verdedigen op het ministerie. Het was de tijd dat we bij het ministerie van arbeid projecten konden indienen om BTK- (Bijzonder Tijdelijk Kader) en DAC-personeel (Derde ArbeidsCircuit) te krijgen. Robert is toen samen met jou steeds mee geweest, en omdat hij de mensen van het ministerie persoonlijk kende, werd het dikwijls een succes, niet alleen voor projecten van Fevlado, maar ook voor andere. Br. Maurice: Hoe heeft Fevlado dan de personeelsplaatsen ingevuld? Mathieu: Voor het invullen van deze arbeidsplaatsen hebben we steeds op de eerste plaats gezocht naar dove personen, die deze taak op een goede wijze konden waar maken. De tewerkstelling voor doven was ook voor ons een prioriteit. Maar voor bepaalde taken waren er diploma’s vereist en moesten er steeds contact genomen worden met horenden. Wanneer hiervoor dan geen doven beschikbaar waren, werden horende personen aangeworven. Dank zij het personeel, in totaal waren er in 1986 16 fulltime personeelsleden aangenomen door Fevlado (in 1982: 10, in 1983 kwam er 1 personeelslid bij en in 1986 werden er nog 5 aangenomen). Door dit personeel zijn o.a. de regionale secretariaten open gebloeid en zijn nieuwe projecten tot stand gekomen, o.a. het organiseren van de ‘Vrije Gebarencursussen’ in Vlaanderen en het uitgeven van de Gebarenboeken. Zeggen dat Fevlado in het verleden GEEN SUBSIDIES heeft gekregen, is ZEKER ONJUIST. Rekent maar eens uit hoeveel de LOONKOST bedraagt van één personeelslid. Sinds 1982 beschikte Fevlado over DAC-personeel en sinds 1986 bedroeg het aantal 16. Als je rekening houdt, niet alleen met het brutoloon, maar met de reële loonkost, hoeveel bedraagt deze ‘subsidie’ dan??? De rekening is dan gauw gemaakt. Dat loopt per jaar op tot miljoenen BF. En we zijn nu in 2008! Er zijn nu nog steeds DAC-personeelsleden die werkzaam zijn bij Fevlado en die hun tewerkstelling te danken hebben aan de samenwerking en realisatie van het bestuur van Fevlado met als motor: jij en ik als tandem en de grote medewerking van Robert Van denbussche. De aanneming van dove personeelsleden was het resultaat van de politiek die we in Fevlado voerden om zo ook doven bewust te maken van de taak die ze moeten vervullen in de doven – en horende wereld. Br. Maurice: Zijn Robert en Mies hier in Genk nog op bezoek geweest? Mathieu: Ja, want door de jaren zijn we vrienden geworden. Op een bepaald tijdstip, zijn zoon was nog jong, waren ze op vakantie in het vakantiecentrum in Peer. Dat is niet ver van hier. Hij kwam dan samen met Mies en Bart op bezoek. Hij was zeer benieuwd om te zien hoe dove volwassen personen leefden. Hij was echt een vriend van de doven. Hoeveel uren hij, samen met zijn vrouw Mies bij doven en met doven heeft doorgebracht kan ik echt niet zeggen. Hij voelde zich goed bij doven. Br. Maurice: Wat wil je als besluit nog zeggen? Mathieu: Zonder Robert was Fevlado en de regionale secretariaten niet geworden wat ze nu zijn.. Als vakbondsafgevaardigde van het ACV heeft hij zijn invloed ook aangewend ten voordelen van de dove persoon en de dovengemeenschap. Laat ons dat niet vergeten. Ere aan wie ere toekomst. Hij verdient het en we mogen dankbaar zijn dat we met zo iemand hebben mogen samenwerken. Robert, DANK U WEL! Maar hier willen we ook Mies De Wilde, zijn echtgenote niet vergeten. Zij stond steeds klaar voor hem en heeft hm niet alleen 100% maar zeker 200% gesteund, zeker als het ging om de dove persoon en de dovengemeenschap te helpen. Mies ook ECHT DANK U WEL! Br. Maurice: Mathieu bedankt.

Pagina 55


Uitvaart van Robert Van denbussche Tijdens zijn leven heeft nog zware tegenslagen moeten verwerken. Het overlijden van zijn zoon Bart en zijn dochter Katrien waren zware kloppen. Het is dank zij zijn geloof dat hij dit in de mate van zijn mogelijkheden heeft kunnen verwerken en verder heeft kunnen leven. Tijdens de uitvaartplechtigheid op 17 mei heeft de priester die voorging in de Eucharistieviering, E.H. Manu Verhulst het leven van Robert Van denbussche geplaatst. We danken hem voor deze duiding en geven de homilie hier weer. Homilie: Mattheus vertelt heel sober (Mt. 26, 36-46.) wat Jezus heeft meegemaakt die bewuste avond op het landgoed Gethsemane. Hij tekent die Jezus zo menselijk dat wij er ons kunnen in herkennen. Het verdriet omdat Hij door iedereen verlaten is, zijn angst om wat er komen gaat. Hij is zo heel dicht bij de wanhoop: “Ik kan niet meer. Vader, laat die kelk aan mij voorbijgaan.” Maar dan neemt zijn plichtsgevoel de overhand: “Niet mijn wil maar de uwe geschiede.” Uitgerekend op dat moment zijn de vrienden in slaap gevallen. Jezus heeft daar een spoor getrokken. In dat spoor is Robert getreden. Die heel gevoelige jongen met zijn hart als koekebrood, die zo blij kon zijn om de kleinste attentie, om elk gebaar van vriendschap. Die Robert is terechtgekomen in zijn Gethsemane. Belast en beladen met al de zogezegde zonden van de vakbond, in de steek gelaten door zijn vrienden. Diezelfde Robert die in zijn gezin tegenslag op tegenslag moest verwerken, samen met zijn echtgenote. En als de levensfase aangebroken was van de welverdiende rust verliest hij op een tragische wijze twee van zijn kinderen. Geen wonder dat wij ons de vraag stellen: Waarom moet al dat lijden op dezelfde schouders terecht komen? Waarom moet juist zo een integer mens als Robert dergelijke slagen verwerken? Die vraag hangt hier tussen de muren. Moesten wij die aan Robert kunnen stellen dat zou hij daarop antwoorden. Hij zou zeggen: “Ik heb alleen maar mijn plicht gedaan.” Er zijn vragen die niet met woorden kunnen beantwoord worden, alleen met daden. “Geen woorden maar daden” dat was bij Robert geen protestsong. Het was zijn leven. Hij kende dat grandiose gevoel van iemand die alles gegeven heeft. Gethsemane is een hebreeuws woordje dat olijvenpers betekent. In een olijvenpers worden olijven olie, dus voedsel en in die tijd ook: licht. Robert is door de pers gegaan. Hij werd voor vele mensen voedsel. Er zijn er die hun inkomen aan hem te danken hebben. Voor velen was hij ook uitzicht , een beetje licht in soms uitzichtloze situaties. Vandaag mogen we, heel sereen dit mensenleven tegen het licht houden van de eeuwigheid en dan krijgt het zijn juiste proportie. Dan wordt het een kleinood dat we in Gods handen leggen. Dan kunnen we God danken voor zo’n echtgenoot, voor zo’n vader en voor zo’n vriend. Manu Verhulst. Laten we onze goede vriend Robert Van denbussche een plaats blijven geven ook in de geschiedenis van de Vlaamse Dovengemeenschap, want hij verdient het. Moge de Heer hem nu eeuwige rust schenken. Maurice Buyens fc

Dovenzorg

Pagina 56

Brief van Mies De Wilde. Mies had uitdrukkelijk gevraagd of het mogelijk was om deze brief, die ze gestuurd heeft naar de Gentenaar, naar aanleiding van het verschijnen van het artikel over Broeder Maurice op 30 maart 2008 in Dovenzorg te laten verschijnen. We geven hem dan ook hier weer. Sint Niklaas, 20.05.08 Geachte heer Roel, Graag volgende bijdrage voor “Woord en Wederwoord”. Dank u. Dovencentrum Emmaüs Ledeberg. Als ouder van een doofgeboren zoon (+), een dove schoondochter en een horende kleinzoon, wil ik graag Broeder Maurice Buyens hartelijk danken voor zijn onvermoeibare inzet voor onze dove vrienden. Dank voor zijn jarenlange strijd voor het gebruik van de gebarentaal en de gebaren als ondersteuning van de gesproken taal. Dit komt ten goede aan de schoolgaande doven om bij spreken en schrijven hun zinsbouw te verbeteren. Wie heeft geen nood aan een goede communicatie in het gezin, op school en in de maatschappij? Idealisten of noem ze sociaal bewogen en plichtsbewuste mensen maken het zichzelf vaak moeilijk bij het realiseren van hun grote droom, ook al beweren fanatici en oralisten meestal het tegengestelde. Sommigen die schaamteloze kritiek uitten, zijn zich nauwelijks bewust hoezeer ze hierdoor de voorvechters hebben gekraakt. Dagelijks gelaatgericht – spraakafzien, spreken en lezen, …. dat alles vraagt bovenmenselijke inspanningen van onze dove kinderen. Dank zij Broeder Maurice werd een tolkenschool, een tolkenbureau CAB, het Dovencentrum Emmaüs en een bejaardenhuis voor doven opgericht. En waar vinden doven en hun betrokken families de nodige steun en opvang? Zij kunnen steeds terecht in het Dovencentrum Emmaüs in Ledeberg. Broeder Maurice verdient meer dan een bloemetje, een lofartikel of een medaille! Een echte erkenning zou hier passend zijn. Misschien willen onze politici daarover wel eens nadenken. De Wilde Mies St. Niklaas 24.04.08

Ter gelegenheid van “het Jaar van de Gehandicapte” in 1981 kwam Koningin Fabiola op bezoek in het kamp van de gehandicapten: ‘Bloemenstad’ dat doorging op het militair domein: Westakker in Haasdonk. Br. Maurice was verantwoordelijk voor dit kamp. Bij het verlaten van het kamp werd de Koningin opgewacht door de familie Van Den Bussche. Van links naar rechts zien we: Robert Van Den Bussche, Bart, Mies en Koningin Fabiola


Pagina 57

Beschermd wonen Beschermd Wonen is een onderdeel van de vzw Home Emmaüs, dat zich bevind in het Dovencentrum Emmaüs (Ledeberg). Home Emmaüs omvat volgende afdelingen: ∗ Bezigheidshome: 7 plaatsen ∗ Home voor werkenden: 10 plaatsen ∗ Dagcentrum: 5 plaatsen (dat verdeeld is over meerdere cliënten) ∗ Beschermd Wonen: 8 plaatsen. Onze doelgroep zijn vooral dove en gehoorgestoorde personen. In het kader van de dagelijkse werking van het Bezigheidshome en het Dagcentrum, heeft er begin 2007 een reorganisatie plaats gevonden i.v.m. de activiteiten die er georganiseerd worden voor cliënten en bewoners. Het Activiteitencentrum werd opgericht. In het Activiteitencentrum, kortweg AC genoemd, worden iedere voor- en namiddag activiteiten georganiseerd, waaraan zowel de bewoners van het Bezigheidshome, werkloze bewoners van het Home voor werkenden en de cliënten van het Dagcentrum en Beschermd Wonen kunnen deelnemen. Het AC heeft volgende ‘ateliers’: ∗ het knutsel- en tekenatelier ∗ het kaarsenatelier, ∗ het houtatelier, ∗ het ceramiekatelier, ∗ de kookactiviteiten, de tuin, ∗ het naaiatelier ∗ de computerlessen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat alle ateliers elke dag open zijn. Wel worden elke dag 2 à 3 keuzes aangeboden, waaruit de deelnemers kunnen kiezen, zodat er een degelijk weekprogramma kan uitgewerkt worden. Beschermd Wonen is een woonvorm die beantwoord aan de nood van heel wat personen met een handicap. Hierbij wordt begeleiding gegeven, zowel op gebied van WONEN als van een ZINVOLLE DAGBESTEDING. Beide zaken zijn even belangrijk. Het is belangrijk dat de gehandicapte persoon, en laten we hier in ons geval spreken over DOVEN, begeleid worden in verband met het wonen maar ook in verband met de dagbesteding. Wanneer de dove persoon werkt, is dit geen probleem, maar als hij of zij geen werk hebben, wat dan??? Van de 8 personen die onze vzw Home Emmaüs begeleid? wonen er 6 zelfstadig, één woont nog samen met zijn oudere moeder en één woont samen met een partner. Van de 8 zijn er 2 die werken in een Beschutte Werkplaats en 6 zijn werkloos. Vooral voor deze 6 personen vinden we een opvang in ons Activiteitencentrum zeer belangrijk. Sommigen van hen kunnen 2, 3 of meer dagen naar ons Activiteitencentrum komen. Natuurlijk dit is niet verplicht en gebeurt op vrijwillige basis. Ze nemen deel aan bepaalde activiteiten en kunnen ook het middagmaal gebruiken in ons restaurant “Home Emmaüs” mits het betalen van een kleine bijdrage. Voor ieder van hen wordt er gezocht naar aangepaste activiteiten. Doordat de cliënten regelmatig naar ons centrum komen, kunDe cliënten van Beschermd Wonen aan tafel nen ze ook op verschillende manieren tijdens het middagmaal. begeleid worden en is de begeleiding ook intenser.

Pagina 58

Dovenzorg

In samenwerking met de Oost-Vlaamse dovenverenigingen , die met ons Dovencentrum Emmaüs samenwerken, kunnen onze cliënten ook deelnemen aan activiteiten die, gedurende de week of het weekend georganiseerd worden. Natuurlijk gebeurt alles op vrijwillige basis. Twee van de bewoners vertellen hoe ze Beschermd Wonen beleven en ervaren. Het is vooreerst Hugo E., die in een Beschutte Werkplaats werkt.

Interview afgenomen door br. Maurice Buyens met Hugo Engels

Br. Maurice.: Hoe ben je in contact gekomen met het Home Emmaüs? Hugo: 17 jaar geleden was ik thuis. Ik was afgestudeerd op Sint-Gregorius en ik wou niet thuis blijven. Ik had het een beetje moeilijk. Mijn ouders wilden niet dat ik weg ging. Ik moest hard werken zowel in de Beschutte Werkplaats, wat normaal was, maar ook thuis. Ik schreef toen een brief naar broeder Maurice. Ik stuurde die brief niet van bij mij thuis, want ik wist dat indien ik een antwoord zou krijgen, mijn ouders die brief zouden verscheuren. Daarom stuurde ik mijn brief vanuit de Beschutte Werkplaats waar ik werkte. Ik kreeg een antwoord van broeder Maurice waarin stond dat ik gerust naar het Home Emmaüs mocht komen en daarin werd ook uitgelegd wat het Home Emmaüs betekende. Mijn baas van de Beschutte Werkplaats in Turnhout las dat ook en hij was verwonderd dat er zo iets bestond. Hij steunde mij. Ik kwam begin augustus naar het Home Emmaüs en op 17 augustus 1991 mocht ik beginnen werken in de Beschutte Werkplaats Trianval in Kwatrecht – Wetteren en daar werk ik nog altijd. Br. Maurice: Wat deed je allemaal toen je nog in het Home woonde? Hugo: Ik ging overdag werken. Maar ik hielp ook de andere bewoners, ik deed ook de was. Gedurende jaren heb ik samen met Angèle de was gedaan. In het begin waren de vrouwen en mannen niet samen in het Home Emmaüs, er was een meisjeshuis en een jongenshuis. Ik ging met mijn fiets altijd naar het meisjeshuis om daar de was op te halen en naar het Home in de Van den Heckestraat te brengen om daar de was te doen. Toen alles gecentraliseerd werd, deed ik de was samen met Angèle. Br. Maurice: Sinds wanneer woon je nu alleen op een appartement. Hugo: 4 jaar geleden, in 2004, ben ik in de grote vakantie verhuisd naar een klein appartementje. Ik ben zelf gaan zoeken naar een appartement en vond een zeer klein appartementje in de Jozef Vervaeckestraat. Het was zeer klein, de slaapkamer en living waren één geheel en er was nog een klein keukentje met daarin de badkamer. Maar ik

wou proberen om zelfstandig te wonen in kader van Beschermd Wonen. Ik wou Beschermd Wonen hebben. Ik bleef daar 3 jaar wonen met veel geduld, want ik had een contract van 3 jaar. Ik ben toen beginnen zoeken naar een ander appartement. Br. Maurice: Hoe heb jij het appartement waar je nu woont, gevonden? Hugo: Op een bepaald moment kreeg ik een berichtje van broeder Maurice die op dat moment in de Steenvoordestraat een dove ging bezoeken , die woonde op het bovenste verdiep. Daaronder stond een appartement te huur. Broeder Maurice vroeg of ik wou komen kijken om te zien of ik dat appartement wilde hebben. Robert Lippevelde, de dove persoon die op de 2de verdieping woonde, had hetzelfde appartement als dat eronder dat te huur stond. Ik bracht dan met br. Maurice een bezoek aan Robert en ik vond het een zeer mooi appartement. Broeder Maurice belde toen naar de eigenaar en die zei dat we de volgende dag het appartement konden bezichtigen. De volgende dag gingen we naar het appartement, maar er waren ook al andere mensen die het appartement wilden huren. Het besluit was dat ik op zaterdag in de voormiddag naar het verhuurkantoor in Heusden moest gaan. Ik ging er samen met broeder Maurice naar toe en de andere bezoekers waren er ook. Zij wilden onmiddellijk betalen, maar we hadden geluk want de eigenaar was een persoon uit Drongen en die kende Jozef Bral. Broeder Maurice belde naar de eigenaar en hij wees toen het appartement aan mij toe. Br. Maurice.: Is het een groot appartement? Hugo: Het heeft 2 slaapkamers, een badkamer, een grote living en een keuken. En ik heb zelfs een groot terras en een bergplaats. Het is een magnifiek appartement, zeer mooi. Ik ben er zeer blij mee. Br. Maurice.: Vind je dat Beschermd Wonen voor jou zeer goed is? Hugo: Beschermd Wonen vind ik zeer goed. In het begin hielp Frank Vanhauwaert mij, maar toen kwam Sabine De Jaeger. Tijdens haar zwanger-

Pagina 59


schap werd zij vervangen door iemand anders, maar daar had ik geen goed contact mee, dat was moeilijk, zij werkte niet zo goed voor mij. Ik was blij toen Sabine terugkwam. Zij doet alle administratie goed. Als er problemen zijn op het werk kan ik in het Home terecht bij Sabine, maar ook bij br. Maurice, Wilfried of Martine als het nodig is. Er is ook een zeer goed contact tussen het Home Emmaus en de Beschutte Werkplaats Trianval waar ik werk. Als er problemen zijn dan bellen ze naar het Home, kom ik zelf naar het Home en we proberen dan de problemen op te lossen. Er wordt dan ook contact opgenomen met de Beschutte Werkplaats. Dat is zeer goed. Ik word niet alleen geholpen in het kader van het wonen, maar ook op vlak van administratie, budgetbeheer en tewerkstelling. Br. Maurice: Kom je voor de ontspanning ook naar het Dovencentrum? Hugo: Ja voor de ontspanning kom ik ook naar het Dovencentrum. Als er bijvoorbeeld in het Dovencentrum iets moet geschilderd worden, kom ik ’s avonds helpen. De bewoners die een kapper nodig hebben, help ik ook. Ik knip het haar van sommige bewoners. Als er activiteiten zijn, zoals een barbecue, een banket, dan ben ik altijd bij de medewerkers. Ik stel mij ten dienst, ik ben dankbaar. Br. Maurice: Ga jij ook mee op reis met de groep? Hugo: Ja, ik ga mee. Vroeger toen ik nog in het

Home woonde deed ik dat ook. Ik ben zeer blij dat ik dat nu nog kan doen, want het is een zeer aangename reis met de groep, maar ook samen met de horenden. Br. Maurice: Kom je soms in het Home eten? Hugo: Ja, als ik hier aan het schilderen of aan het werken ben, eet ik ’s avonds samen met de bewoners. Ik voel me hier nog altijd thuis. Br. Maurice: Werk je ook samen met andere dovenverengingen? Hugo: Ja, sinds 1 maand ben ik ook lid geworden van het bestuur van de maatschappij van Aalst, ik ben commissaris. Vroeger deed ik daar vrijwilligerswerk, maar nu ben ik ook bestuurslid. Ik rijd met broeder Maurice mee naar de maatschappij en ik help daar. Ik ben daar blij voor. Br. Maurice: Voel jij je een gelukkig persoon? Hugo: Ja, ik voel mij echt gelukkig. Br. Maurice: Bij welke dokters ga jij? Hugo: Ik ga nog altijd naar het wijkgezondheidscentrum dat ook samenwerkt met het Home Emmaus. Ik vind dat zeer goed want zij kennen daar ook gebaren en ze helpen mij altijd. Br. Maurice: Dank voor het interview.

Hugo aan zijn bureel met zijn computer.

Nu doet hij de was voor zichzelf.

Pagina 60

Dovenzorg

Interview afgenomen door Ann Garcet, begeleidster van Mireille Van Hecke Ann: Mireille ben je akkoord om een interview te geven en dit te alten verschijnen in Dovenzorg? Mireille: Ja, ik ga akkoord date er een interview komt en verschijnt in Dovenzorg. Ann: Waar ben je vroeger naar school geweest? Mireille: ik ben vroeger naar het doveninstituut Spermalie in Brugge naar school geweest. Ik ben daar geweest van mijn 3,5 jaar tot mijn 20ste. Ann: Wat deed je na je schoolperiode? Mireille: Na mijn schoolperiode ging ik naar Home Clemntine in Brugge. Vandaar ging ik naar het Meisjeshuis in Gentbrugge dat ondertussen door de vzw Provinciale Nazorgdienst voor Doven, onder stimulans van br. Maurice was opgericht. Zo kwam ik in contact met Broeder Maurice. Tijdens mijn verblijf daar kwam ik in contact met mijn man Patrick. We besloten om te trouwen en op die manier verliet ik het Home. Korte tijd nadat we getrouwd waren werd ik zwanger van mijn tweeling. Ik kreeg 15 jaar geleden een dochter en een zoon, Kimberly en Lorenzo. Jammer genoeg brak de relatie tussen Patrick en mij snel en ik trok in bij Hans, een goede vriend. Doordat noch ik, noch Patrick niet genoeg mogelijkheden hadden, werden mijn kinderen geplaatst. Door omstandigheden kwam ik terug naar Home Emmaüs en ging ik akkoord met de afspraken van Beschermd Wonen. Als cliënt van Beschermd Wonen weet ik dat ik steeds beroep kan doen op mijn begeleidster en wanneer ik problemen heb kan ik steeds terecht in

het Home. Als er post bij mij thuis komt, geef ik die af en er wordt hiervoor gezorgd. Bij doktersbezoeken gaat de begeleiding steeds met mij mee. Ik kom 4 dagen in de week, namelijk op dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag naar het Activiteitencentrum. Ik help graag mee tijdens de kookactiviteiten en ook in het kaarsenatelier. Ik vind het ook heel fijn om contacten te leggen met de andere cliënten van Beschermd Wonen. Tijdens de pauzes drinken we dan samen met andere bewoners en personeelsleen koffie en dat is fijn. Ik ben ook zeer blij dat ik hier in het Home ’s middags kan eten. Doordat ik ook heel regelmatig op Emmaüs ben, komt tijdens de schoolperiode mijn dochter Kimberly op woensdag naar hier voor een halve dag. Mijn zoon Lorenzo bezoek ik op donderdag in de leefgroep, maar tijdens de schoolvakanties komen ze naar hier voor een ganse dag en doen ze mee aan de activiteiten die in het Activiteitencentrum gegeven worden. Mijn kinderen vinden het fijn om naar hier te komen. Ik ben tevreden hoe alles nu verloopt. Ann: Mireille dank voor je getuigenis.

Maurice Buyens fc :

Mireille actief in het kaarsenatelier.


Pagina 61

Familieavond in het woon– en zorgcentrum Huize Vincent in Tielrode Zoals het reeds verschillende jaren gebeurt, werden er in het Woon- en Zorgcentrum te Tielrode 3 familieavonden georganiseerd, twee voor de horende bejaarden en één voor de dove bejaarden en hun “familie”. Deze laatste ging door op vrijdag 6 juni 2008. Om 18.00 u was de ontspanningszaal al goed volgelopen. Heel wat doven kwamen niet alleen de dove bejaarden bezoeken, maar wilden ook zien hoever het stond met de bouw van het nieuwe rusthuis. Ze wilden zien of de bouw nu werkelijk begonnen was, want al jaren werd hierover gesproken.

JA, de bouwwerken zijn gestart. Iedereen werd verwelkomd door de directeur Ludo Vingerhoeds, die ook uitleg gaf over de plannen van de bouw, terwijl de plaatselijke verantwoordelijke Greet Reyniers uitleg gaf over de aanpassingen die zullen gebeuren opdat dove bejaarden er zich zullen thuis voelen. We zijn ervan overtuigd dat het een mooi en enig rusthuis zal worden voor dove bejaarden. Ik ben ervan overtuigd dat het vlug vol zal zijn. In juni 2009 zal het klaar zijn, maar als er nu reeds doven zijn die zich op de wachtlijst willen zetten kunnen ze nu reeds een brief sturen naar de directeur, want vol is vol en die eerst inschrijft komt eerst aan bod. Ook kamers voor doven komen voor horenden ingenomen worden. Er mogen geen kamers leeg blijven. Dove bejaarden wacht niet, want van horenden is er al een lange wachtlijst!!! In de maand september 2008 zal er ook een kleine plechtigheid plaats hebben voor de eerste steenlegging. Ik ben blij dat alles nu toch goed evolueert. Proficiat voor de avond. Maurice Buyens fc

Pagina 62

Dovenzorg

Gina animeerde de stoeltjesdans voor onze doven. En of dit geslaagd was !!!!!

Ontbijt in centrum voor Senioren ‘De Vijvers’ Op zondag 25 mei 2008 werd er in het centrum voor senioren De Vijvers een ontbijt georganiseerd door de vereniging Rietgracht uit Ledeberg. Dit niet alleen voor de bewoners van het rusthuis en hun familie, maar ook de buurtbewoners kunnen deelnemen. Er waren meer dan 400 deelnemers. Vanuit ons Dovencentrum Emmaüs waren we met een groep aanwezig. Het was een zeer aangename voormiddag. Proficiat aan de organisatoren en zeker aan Margit Sabogardi voor haar prima werk.

Pagina 63


Ziekenzorg Zandhoven Interview met Jeanine Vereecken en Angèle Derudder in verband met hun vakantieverblijf met Ziekenzorg in Zandhoven van vrijdag 29 mei tot en met vrijdag 6 juni 2008. Br. Maurice: Jeanine is het de eerste vakantie met Ziekenzorg die je meemaakt? Jeanine: Nee, ik begon in 1996 en wisselde af met een vakanties in Zandhoven en een in Nieuwpoort. Soms één week per jaar en soms waren het er twee, zoals dit jaar, want in september ga ik opnieuw mee als vrijwilligster – begeleidster naar Nieuwpoort. Nu ben ik hier in Zandhoven. Br. Maurice: Waarom ben je hiermee begonnen? Jeanine: Ik volg het voorbeeld van mijn eigen moeder. Zij was een zeer sociale vrouw, die iedereen hielp zoveel ze kon. Ze was lid van de SVV (Sociaal Voor Vrouwen). Ze was secretaresse van deze vereniging. Bij deze organisatie waren er ook gehandicapte personen lid en mijn moeder was een helpende hand. Ik wou haar voorbeeld volgen. Br. Maurice: Hoe volg je het voorbeeld van je moeder? Jeanine: Ik ging met mijn moeder, toen ik jong was, mee naar de samenkomsten. Ik hielp tijdens de koffietafels die georganiseerd weren en ook bij de afwas. Toen mijn echtgenoot overleden was, moedigde mijn moeder me aan om met het Kinderkamp dat de Bond Moyson organiseerde, mee te gaan als medewerkster. Ik was toen 34 jaar oud. Maar het was moeilijk omwille van de communicatie. Ik ben hiermee dan gestopt en zocht naar andere mogelijkheden om me in te zetten. Br. Maurice: Hoe ben je dan in contact gekomen met Ziekenzorg van de CM? Jeanine: Door priester Jef Goethals, aalmoezenier van de Ziekenzorgkampen. Hij sprak een aantal dove personen aan en ook mij. In 1996 zijn we gestart met 5 doven, namelijk: Lea De Regge, Marcel Beirnaert, Mieke Verbeiren, Marie-Louise Berth en ikzelf en Julien Jacques, de horende echtgenoot van Marie-Louise. Toen waren er geen dove vakantiegangers en hebben we ons ingezet voor de horende vakantiegangers. Dat was een goede vorm van integratie. Br. Maurice: Het is nu het 12de jaar dat je jou zo inzet? Wat is je taak hier in Zandhoven? Jeanine: Elke begeleider of begeleidster is verantwoordelijk voor een of meer vakantiegangers. ’s Morgens wekken we de vakantiegangers die ons

Jeanine Vereecken en Angèle Derudder

zijn toevertrouwd, ik was ze en ga samen met hen ontbijten. Daarna maken we samen hun dagprogramma op. Er is natuurlijk op voorhand een programma gemaakt met o.a. uitstappen, gezelschapsspelen, wandelingen, activiteiten, zoals deze voormiddag was er een Mariaviering, ….. maar ik als begeleidster kan met mijn dove vakantiegangers zelf afspreken of we het opgemaakte programma volgen of …. We kunnen keuzes maken. Het opgemaakte programma is niet verplichtend, we kunnen bijvoorbeeld in plaats van te turnen gaan wandelen in de prachtige omgeving. Het gebeurt ook dat er ’s avonds een muziekactiviteit is. Dit past niet voor doven en dan doen we bv. gezelschapsspelen. De verantwoordelijke doen wel inspanningen om de activiteiten aan te passen aan onze dove vakantiegangers. Br. Maurice: Heb je een goed contact met andere begeleiders en de verantwoordelijken? Jeanine: We hebben voor de vakantieweek een voorbereidende vergadering, waar ik wel een doventolk voor nodig heb. Dat is wel belangrijk. Dikwijls zijn het ook dezelfde mensen en door de jaren heen hebben we elkaar beter en beter leren kennen en ook verstaan.

Dovenzorg

Br. Maurice: Vind je deze vakantievorm aangepast aan doven? Jeanine: Ja, ik vind het echt aangepast en daar doe ik samen, met de verantwoordelijke en begeleiders, mijn uiterste best voor. Als dove begeleidster kan ik hen ook zeer goed helpen. Door mijn jarenlange ervaring (12 jaar) en doordat ik mijn medebegeleiders en begeleidsters veel informatie geef over het contact met doven, valt dit zeer goed mee. De laatste jaren was ook Mathilde Southout hier een vaste bezoekster. Ze was hier echt zeer gelukkig en zag er steeds naar uit. Ook naar deze vakantie zag ze naar uit en had zich ingeschreven, maar door haar overlijden is ze hier niet. Ze was hier zeer graag gezien, ook door de horende begeleiders. Ik zou willen dat nog meer dove personen van deze vakantiemogelijkheid gebruik maken. Vandaag is br. Maurice hier op bezoek met Yvonne De Raeve. Ze gaat zeker mee naar Nieuwpoort in de maand september 2008 samen met Angèle Derudder en ….. Ook personen die geen lid zijn van de CM mogen mee, maar betalen wel een beetje meer. Br. Maurice: Angèle is het de eerste maal dat je mee gaat met Ziekenzorg op vakantie en hoe valt het jou mee? Angèle: Ja het is de eerste keer. Het is hier echt zeer goed. Ik slaap hier zeer goed en eet goed. Het eten is aangepast, want ik sta ook wat op dieet. En

Pagina 64

hier is dat geen probleem. Bijvoorbeeld ligt de menu voor de volgende dag op tafel en dan kunnen we een keuze maken tussen een vleesmenu of een vismenu. Br. Maurice: wat doe je zoal voor de rest van de dag? Angèle: Er is hier steeds een goed programma, met o.a. turnen, spel zonder grenzen, hobbyactiviteiten, wandelen en ’s avonds o.a. ook kaarten, dansen en biljarten. In het biljarten heb ik gisterenavond verloren tegen Jeanine, maar in het kaarten win ik. Br. Maurice: Zouden er nog doven mogen komen? Angèle: Natuurlijk, want de verantwoordelijke, de verpleegster en begeleiders zorgen goed voor doven. Ik ben echt blij dat ik hier ben en heb hier echt een goede en mooie rustperiode. Met het Home Emmaüs kan ik niet meer mee met de buitenlandse reis om gezondheidsredenen. Deze is voor mij te zwaar, maar dit hier is zeer goed aangepast aan mijn mogelijkheden. Br. Maurice: hartelijk dank voor dit interview en ik hoop echt dat jullie, samen met nog vele doven van deze mogelijkheden kunnen genieten.

Aandacht: wanneer dove personen meer informatie wensen in verband met deze vakanties kunnen ze deze bekomen: ∗ ofwel bij Jeanine Vereecken - Tereken 53 - 9100 St.-Niklaas ∗ ofwel bij br. Maurice ∗ ofwel bij Ziekenzorg CM

De bezoekers: Zittend: Angèle en Yvonne Staand: Jeanine, Marcel, Mark, Huguette en br. Maurice


Pagina 65

Palingfestival Mariekerke

Van zaterdag 10 tot en met maandag 12 mei had opnieuw het Palingfestival in Mariekeke plaats. Opnieuw was ons Home bij de begunstigde verenigingen en hebben meegeholpen, zowel bij de voorbereidingen, het uitdragen van de krantjes, het bekendmaken van deze activiteit als het sturen van medewerkers. Elke dag werd een groepsfoto gemaakt van onze medewerkers die gingen helpen. De vlag van het Palingfestival hing aan de gevel van Home Emmaüs

De medewerkers op zaterdag: Staand van links naar rechts: Raf Reyniers, Marcel Franck, Daniël Matthijs, Rudy Verslycken, Wilfried De Graef en Roger Rombaut. Zittend: Erwin Claeys

De medewerkers op zondag: Staand van links naar rechts: Bovenaan: Dirk De Cock en Aimé Ntibanoboka Middengroep: Roger Rombaut, Erwin Van Parijs, Marleen Transez, Kristel De Smidt, Katrien De Schinckel, Jeanine Van Hamme, Raf Reyniers en Martine Nottebaert. Hurkend van links naar rechts: Frank Van Vlasselaere, Chris De Paepe, Jan De Cock en Gino Heiramn

Dovenzorg

Pagina 66

Maandag 12/05/2008 Jaarlijkse Palingfestival te Mariekerke. Luc en ik hadden beslist om als vrijwilligers te helpen bij het palingfestival en dat voor het Home Emmaüs. Luc wilde wel afwassen en ik ging opdienen. We gingen binnen in een hele grote tent met verschillende hokjes en EHBO-hoekje en twee soorten onthaalhokken. Tafels in rijen verdeelt met mooie bloempjes. De rijen waren per twee verdeelt met er boven een ander kleurkaart, zoals rood, geel, groen, blauw en oranje. De meeste van de bedieners hadden sjaaltje aan in dezelfde kleuren als de vlaggetjes die boven de tafels hingen. Dit De medewerkers op maandag: was gemakkelijk en heel slim Staand van links naar rechts: Eddy Van De Geuchte, Robert Van Bouchout, Johan Wouters, Luc Pauwels, Nicole Van Impe en Clauuitgevonden. 10u30: iedere vrijwilliger dia Smorgens. moest zich verplicht aanmel- Hurkend: Wilfried De Graef, Roger Rombaut, Marcel Franck en Darek Passau den aan het onthaal. De opdieners; zoals ik, kregen een blauw sjaaltje en moesten deze tafels bedienen. Ik kreeg ook één schort, 2 kaarten met mijn naam er op. Eén van deze kaarten had een barcode. Ik kreeg nog een pen en notablok en een mapje met wat geld. Na de nodige uitleg: zoals koffiebar was links, keuken middengedeelte, de drankbar en achteraan rechts de wijnbar, mochten we aan het werk. Bij hele grote bestellingen mocht ik hulp vragen aan personen die afruimden. Ik heb daar nog nooit geholpen en de 1ste keer is het soms wat moeilijk. Omdat we daar hielpen, konden we gratis het toilet gebruiken. Bij de EHBO werd je verzorgd als je vermoeide gloeiende voeten had. Ik durfde er niet naartoe. Tussendoor kregen we belegde boterhammen met kaas, kop, hesp enz.…; ook koffie, thee, frisdranken en gewoon bier. Wat mocht men niet nemen: geen paling, rijstpap of chocomousse ook geen wijn en andere zware bieren. Natuurlijk begreep ik dat, medewerkers kunnen zoiets tussendoor niet eten. Er stonden enkele dove mensen uit Home Emmaüs aan de zijkant van de keuken. Wij kennen die mensen heel goed en we zijn daar naartoe gegaan om hun een goedendag te wensen, handen schudden, kussen en vragen wat voor werk zij gaan doen in de keuken. Wilfried ging paling snijden, Claudia, Darek en nog enkele anderen doven gingen afwassen, spoelen, afdrogen en wegzetten. Luc was heel blij dat hij in hun groepje mocht meehelpen. Robert was de enige dove bij de opruimers en hij mocht ook rondlopen in de tent. Dit om de tafels proper te maken en de opdieners af en toe te helpen bij grote bestellingen. Ondertussen was het 11u15 en de mensen kwamen al binnen en namen plaats aan de tafels, Alles was zeer goed georganiseerd ook voor rolstoelen patiënten. Tussenin lopen personen met gsm om vooraan door te geven waar er plaatsen vrij waren en om die mensen te begeleiden naar die lege plaatsen. Ik ging aan de tafels met blauwe kaarten staan, nam de bestelling op en noteerde het tafelnummer. Ging dan naar de kassa, gaf mijn bestelling en barcode af en ik betaalde onmiddellijk alles zelf. Ging de dranken afhalen en bracht het bij de klant (wie geen eten besteld moet direct betalen). Dan ging ik de paling halen in de keuken en bracht dit naar de klant en moest dan onmiddellijk afrekenen. Ik had heel veel bestellingen en bij grote bestellingen zwaaide ik of tikte ik op de schouder van Robert om mij te komen helpen, soms zwaaide hij naar mij om mij te roepen, omdat aan de tafel waar hij afruimde, de mensen nog iets wilden bestellen. Robert en ik konden elkaar zelfs op grote afstand begrijpen, doven horen niets, zij gebruiken dubbel zo goed hun ogen. Ja, het is heel aangenaam om met Robert samen te werken. Door de drukte stelde ik het soms uit om iets te eten en te drinken. Ik ben slechts één


Pagina 67

keer naar toilet geweest. Ik ging ook eens kijken hoe Luc het stelde daar in de keuken. Dan ging ik terug verder met mijn werk. Om 21u15 ging ik mij terug aanmelden aan het onthaal. Alles werd gecontroleerd en ook het geld werd terug afgegeven .Het is een vermoeide leuke dag geweest met veel fijne collega’s. Ik kijk al uit naar volgend jaar. Nicole Van Impe Ik wilde wel meehelpen afwassen. Ik moest naar een ander onthaal waar iedereen voor de keuken word opgeschreven en daar kreeg ik een plaatje met mijn naam erop. Wel was ik verwonderd zo een grote groep mensen te zien die allemaal gingen helpen in de keuken. Mijn vrouw Nicole vertaalde wat de mevrouw vertelde. Ik had een naamkaartje zoals iedereen een had die meehielp in de keuken. De medewerkers mochten het toilet gebruiken dat zich achteraan buiten de tent bevond. Als medewerker kregen we ook, zoveel we wilden, belegde broodjes en drank. Maar geen paling, rijstpap of chocolademoes en ook geen wijn of zware bieren, dat kregen we niet. Oké, ik was tevreden met mijn boterhammen, koffie, water en tonic. Als ik voldoende uitleg gekregen had, ging ik naar de keuken. Ik stond vooraan samen met andere doven in de keuken om af te wassen. Iedereen kreeg een plastieken schort. Toen ik zag hoe groot de keuken was, begreep ik waarom er zoveel mensen nodig waren om paling te snijden en klaar te maken, de saus te bereiden, de boterhammen te smeren, enz… Maar de meeste helpers waren er voor het afwassen, te spoelen, af te drogen en alles weg te zetten. In het begin was het wat kalm, maar dan begon de berg voor de afwas meer en meer te stijgen. Ik werkte veel samen en praatte soms met Darek, de dove jongen uit Polen. De andere ploeg afwassers keek en fluisteren tegen elkaar, omdat wij altijd goed doorwerkten. Ja wij doven kunnen goed werken, het is niet Vanuit het Home brachten we een bezoek omdat wij doof zijn, dat wij daarom en smulden er van lekkere paling lui zijn. Soms kwam mijn vrouw kijken naar mij en vroeg of alles oké was. Ik zei haar dat ik gewoon aan het afwassen was en dat ik al één fles dreft opgebruikt had. Ik toonde haar mijn handen en zei dat ik nu zeer mooie handen had. Maar zij schrok van mijn handen, want het vel was helemaal gerimpeld en volledig wit. Claudia knikte en zei tegen Nicole dat Luc plastieken handschoenen moest dragen, maar ik wilde niet luisteren en dus moest ik de gevolgen maar dragen. Want ik haat plastieken handschoenen en dan kan ik echt niets voelen en zijn mijn handen met de handschoen nat door het zweet, nee nee, ik had geen handschoenen nodig. Maar mijn vrouw was ’s avonds blij, omdat ik wel zachte handen had door de dreft. Ik had veel plezier met het afwassen en soms wisselde ik af en ging ik afspoelen. Ik heb lekkere boterhammen met kaas en mosterd gegeten. Daardoor kreeg ik terug kracht om verder af te wassen en af te spoelen. Br. Maurice kwam op bezoek en wilde graag een foto maken van onze groep voor Dovenzorg. Ja een mooie groepsfoto, een bewijs dat wij daar hebben meegeholpen en ons hebben ingezet. Kijk maar naar de foto met de paling in de lucht, grappig. Daarna gingen we terug aan het werk. Soms ging ik ook een ijsje eten. Na het werk reden we terug naar huis. De dag was vlug voorbij, ja ik zal volgend jaar terug gaan meehelpen. Pauwels Luc Aan ALLE MEDEWERKERS en BEZOEKERS willen we onze hartelijke dank uitspreken. DANK U WEL!!! Maurice Buyens fc

Dovenzorg

Pagina 68

Barbecue — 17 mei 2008 Zoals onze traditie het vraagt, hielden wij voor de 26ste maal onze jaarlijkse barbecue. Maar wegens de grote verbouwingen in K.O.C. St-Greogorius konden wij daar de lokalen niet gebruiken. Toch waren wij dankbaar dat wij het keukenmateriaal mochten gebruiken. Ook werden sommige eetwaren ginder bereid. Bij de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in Ledeberg was er een voorstel van onze buren gekomen om ook een straatbarbecue te houden. Wij kregen de toelating van Stad Gent om een deel van de straat te gebruiken. De week voor de barbecue waren wij druk in weer om tenten op te zetten en alles klaar te zetten, want we vreesden voor het weer. Zaterdag was het zover, maar de weersgoden waren ons niet gunstig gezind. De straatbarbecue ging niet door, maar toch kwam veel volk opdagen. De zaal zat vol met de families van onze bewoners, dove en horende vrienden en vooral onze buren. Onze koks en de bakkers hadden hun handen vol. Ook onze medewerkers hebben zich volop ingezet. Ook kwamen jeugdige muzikanten die met hun liedjes onze activiteit opluisterden. De kinderen van KSJ zongen uit volle borst en de pianist van de Rietgracht bracht zijn bekende melodieën naar voor. Alles raakte goed verkocht: barbecue, wafels, ijsjes, tombola. Wij zullen de opbrengsten goed besteden aan het vernieuwen van de keuken in het Home. Langs deze weg willen wij onze medewerkers en bezoekers nogmaals hartelijk danken. Wilfried De Graef

De zangers en de zangeresjes uit de buurt.

Jonge broeders uit Kruibeke kwamen helpen Br. Brighton, tweede van links, kwam nadien twee weken meewerken in het Home Emmaüs

Pagina 69


Onze bakkers: Badia, Frank en Bechir

De medewerkers van ‘Bloemenstad’ met br. Veron, br. Didier, br. Bert, Ivo, Pieter, Jessica en ...

Een sfeerbeeld

Pagina 70

Dovenzorg

Bezoek aan Brussel — 25 april 2008 Interview afgenomen door Wilfried De Graef van Marcel Franck, bewoner van Home en een trouw bezoeker van Brussel. Bezoek aan de Koninklijke Serres. Wij zijn om 11 uur vertrokken met 3 voertuigen naar Brussel. Ik reed mee met Wilfried in het busje. In Brussel aangekomen, in Laken, voegden zich nog een aantal mensen bij onze groep. Eerst dronken wij een tas koffie en later kwam Carmen Van Der Elst met haar man. Carmen had dit bezoek georganiseerd samen met haar man. Zij zou ons rondleiden in de serres. We bleven eerst eten, want het was al 12.30 uur geworden. Bij het eten van een lekker broodje in de kleine taverne vertelde Carmen ons over de geschiedenis van het Koninklijk Huis. Daar weet ik veel over want ik ben een ‘Brusselman’ (lachte). Toen we ons buikje vol gegeten hadden, reden we met de auto naar de Koninklijke Serres. De Koninklijke Serres zijn een Huguette Minnebo en Marcel Franck groot glazen gebouw met een mooie koepel. Binnen zag ik veel mooie bloemen, waarvan ik sommige nog nooit had gezien. Echt heel mooi! Ook de gangen en de trappen waren ongelooflijk mooi aangelegd. Wat ik leuk vond, zijn de bloemen die over het plafond hingen en ze hadden de kleuren van Belgische vlag, de vlag van ons land en van mijn koning. De gangen liepen verder en verder. Ook zijn wij door het park gewandeld. De grasperken waren mooi onderhouden en er vlogen heel wat verschillende soorten vogels. Terug in de serre liepen wij nog langs het atelier, waar onze koningin Elizabeth nog had gewerkt als beeldhouwster. Verder kwamen wij aan de kraampjes waar ik postkaarten heb gekocht en deze heb verstuurd naar mijn vrienden. Er werden veel foto’s gemaakt, vooral de groepfoto’s waar wij soms onnozel opstaan. Dan kwam het einde van het bezoek aan de serres in zicht, maar dat was nog niet het einde van ons bezoek aan Brussel, want er kwam nog. Maar het bezoek aan de Serres zal ik nooit vergeten!

Carmen Van Der Elst (in de rolwagen) die samen met haar echtgenoot deze dag heeft georganiseerd en begeleid.

Pagina 71


Interview afgenomen door Wilfried De Graef van Darek Passau. Bezoek aan Koninklijke Crypte. Na het bezoek aan de Koninklijke Serre gingen wij natuurlijk eerst iets drinken. Want wij hadden dorst door de warmte en het vele stappen. Nadien gingen wij naar de kerk waar zich de Koninklijke Crypte bevindt. Daar liggen al generaties lang de verschillende koningen van België begraven De eerste koning ligt er al begraven van 1865. De laatste koning die er begraven is ken ik. Het is koning Boudewijn. Zijn vrouw, koningin Fabiola komt regelmatig bij zijn graf bidden. Dan is de crypte wel gesloten voor het publiek. Het is normaal dat ze privacy wilt. Er zijn nog twee of drie graven voorbehouden aan de volgende koningen. Dit alles wordt verteld door onze gidsen Carmen en haar man. Dan gingen wij terug naar boven en liepen wat François Van Nieuwenhove en Darek Passau door de kerk tot aan het grote plakkaat waarop de Koninklijke stamboom beschreven stond. Vervolgens gingen wij naar buiten en maakten nog een groepsfoto. Dan keerden wij met Mario zijn auto terug naar huis. Een mooie dag was het. Dank u wel Carmen, dat je dit samen met je echtgenoot hebt mogelijk gemaakt.

Groepsfoto aan de Koninklijke Crypte

Dovenzorg

Pagina 72

Samenkomst oud-leerlingenbonden Het is een goede traditie dat op 1 Mei de Nationale Federatie van de Oud-leerlingenbond van de Broeders van Liefde haar jaarlijkse algemene vergadering houdt. Dit jaar werd deze georganiseerd door de oud-leerlingenbond van St.-Victorschool te Turnhout. Opnieuw waren bestuursleden van onze Oud-leerlingenbond: De Vrienden van Vader Triest aanwezig. Onze voorzitter Gino Heirman ontvangt van de nationale voorzitter het fotoalbum met de foto’s van de 1 meivergadering van 2007, die in Gentbrugge plaats vond.

De afgevaardigden van onze oudleerlingenbond met de voorzitter van de plaatselijke oud-leerlingenbond van Turnhout.

Bezinningsweekend in Westmalle Van zaterdagmorgen 26 april tot zondagmorgen 27 april was onze bezinningsgroep ‘Emmaüs: Kom en Zie’ in Westmalle bij de Trappisten. We volgenden zoveel mogelijk de diensten in de kapel, samen met de paters en broeders. Br. Waldebert leidde en belichte tijdens zijn spreekbeurtjes de figuur van Onze Lieve Moeder Maria. Iedereen was tevreden over deze tweedaagse.

De deelnemers


Pagina 73

Gebarentolken tijdens Gentse Feesten 2008 In zeer nauwe samenwerking met de Dienst Feestelijkheden zal er iedere dag van de Gentse Feesten één activiteit doorgaan waarbij een tolk Vlaams Gebarentaal wordt ingezet. Het gaat hierbij om een gevarieerd aanbod van 10 activiteiten, gaande van wandelingen, culinaire ontdekkingstochten, rondvaarten, twee kinderactiviteiten, tot … . Deze activiteiten werden geselecteerd door vertegenwoordigers van Fevlado (Federatie van Vlaamse Dovenorganisaties), Dovencentrum Emmaüs uit Ledeberg en de Provinciale Nazorgdienst voor doven. De Dienst Feestelijkheden neemt de kosten voor het inzetten van de tolken volledig voor eigen rekening, dit betekent dus dat gebarentaalgebruikers tijdens deze activiteiten gratis een beroep kunnen doen op een tolk. Deze activiteiten staan in de themakalender van het Gentse Feesten-Magazine (brochure) aangegeven door middel van het blauwe oorpictogram. Voor de activiteiten waarbij een tolk Vlaamse Gebarentaal zal worden ingezet moet men op voorhand inschrijven ! Dit kan vanaf 9 juni tot uiterlijk 16 juli bij de Cel Personen met een Handicap. Of daarnaast ook nog een reservatie voor deelname aan de activiteit vereist is, staat vermeld in onderstaand overzicht van de activiteiten. Overzicht van de activiteiten: Zondag 20 juli 2008 om 14.30u ‘Rondleiding stadhuis’ Wat: Rondleiding ism GOV. De vernieuwde zolders. Samenkomst inkomhal. Af te raden voor mensen met hoogtevrees en slecht te been. Plaats: Stadhuis – Botermarkt 1 – Gent Prijs: Gratis Informatie: Dienst Monumentenzorg – Veldstraat 55 – Gent Tel. (09) 269 37 52 – Fax. (09) 269 37 55 – [email protected] Reservatie voor de activiteit: is niet nodig Reservatie voor de tolk: Cel Personen met een handicap – Annick De Langhe Tel. (09) 266 71 58 – Fax. (09) 266 76 89 – [email protected] Maandag 21 juli 2008 om 15.00u Boottocht ‘Gent Compleet’ Wat: Gegidste boottocht op Leie, Lieve, Ketelvaart & Schelde. Ook doorvaart onder ’t Laurentplein. Duur: 90 minuten + gratis ijsje. Plaats: Aanlegsteiger Boat in Gent, bij Gravensteen (50m) – Kraanlei – Gent Prijs: 9 euro Korting voor personen met een handicap, 60+ en kinderen Informatie: Boat in Gent – GSM (0478) 63 36 30 Reservatie voor de activiteit: Is niet verplicht, maar de tickets moeten wel afgehaald worden vanaf 1u tot maximum 15 minuten voor de afvaart! Reservatie voor de tolk: Cel Personen met een handicap – Annick De Langhe Tel. (09) 266 71 58 – Fax. (09) 266 76 89 – [email protected] Dinsdag 22 juli 2008 om 10.00u ‘Geschiedenis van de psychiatrie’ Wat: In een volledig vernieuwde en uitgebreide opstelling toont het museum Dr. Guislain op overzichtelijke wijze de geschiedenis van de psychiatrie. Een boeiend en fascinerend geheel. Plaats: Museum Dr. Guislain – Jozef Guislainstraat 43 – Gent Informatie: Museum Dr. Guislain – Tel. (09) 216 35 95 – Fax (09) 216 35 35 [email protected] Reservatie voor de activiteit: is niet nodig Reservatie voor de tolk: Cel Personen met een handicap – Annick De Langhe Tel. (09) 266 71 58 – Fax. (09) 266 76 89 – [email protected]

Dovenzorg

Pagina 74

Woensdag 23 juli 2008 om 20.00u ‘1000 Meteoren en Kometen’ Wat: Een multimedia – voorstelling in 3D over de kleine objecten in ons zonnestelsel, die een klein maar reëel risico vormen voor het leven op Aarde. Waar komen ze vandaan, wat zouden de gevolgen zijn van een inslag en hoe kunnen we ons ertegen beschermen? Plaats: UGent – Volkssterrenwacht Armand Pien Gezusters Lovelingstraat – Gent Prijs: 4 euro Korting voor kinderen Informatie: V.S.RU.G, An Van Der Eecken Tel. (09) 264 36 74 -Fax. (09) 264 41 68 [email protected] – www.armandpien.be Reservatie voor de tolk: Cel Personen met een handicap – Annick De Langhe Tel. (09) 266 71 58 – Fax. (09) 266 76 89 – [email protected] Zaterdag 26 juli 2008 om 14.00u ‘Pittoresk Gent met proevertjes’ Wat: Ontdek de mooiste plekjes in het Patershol en het Prinsenhof en laat de smaakpapillen meegenieten, we proeven hemelse zoetigheden en een fris Belgisch biertje! Onderweg vertelt de gids honderduit over de rijke geschiedenis van deze pittoreske wijken! Prijs: 10 euro Korting voor kinderen Informatie: Vizit – Cordwaniersstraat 4 – Gent – Tel. (09) 233 76 89 Reservaties voor de activiteit: Vizit – noodzakelijk via www.vizit.be – Tel. (09) 233 76 89 Reservaties voor de tolk: Cel Personen met een handicap – Annick De Langhe Tel. (09) 266 71 58 – Fax. (09) 266 76 89 – [email protected] Zondag 27 juli 2008 om 10.00u ‘Vele grote maken een kleintje, één kleintje wordt een hele grote!’ Wat: Het dierenrijk vertoont allerlei leuke vormen van paring, bevruchting en ontwikkeling van kleintjes. De tentoonstelling toont hoe grote wezens kleintjes krijgen. Via hun ontwikkeling vinden we zelfs onze verre voorouders terug. Kindvriendelijke uitleg. Waar: Museum voor Dierkunde – Karel Lodewijk Ledeganckstraat 35 – Gent Informatie: Museum voor Dierkunde – Dominick Verschelde (conservator) Tel. (09) 264 52 28 – (0474) 97 58 53 [email protected] www.museumvoordierkunde.UGent.be Reservatie voor de activiteit: Museum voor Dierkunde – Dominick Verschelde (conservator) – K.L. Ledeganckstraat 35 – Gent – Tel. (09) 264 52 28 – (0474) 97 58 53 Reservatie voor de tolk: Cel Personen met een handicap – Annick De Langhe Tel. (09) 266 71 58 – Fax. (09) 266 76 89 – [email protected] Naast bovenstaande activiteiten waarbij, na aanvraag, een tolk Vlaamse Gebarentaal zal worden ingezet zijn er nog een aantal activiteiten waarbij de organisatoren sowieso een uitgeschreven programma voorzien; een oplijsting hiervan staat in de rubriek ‘Geschreven teksten’. Ook op AVS !!! Voor het eerst zullen tijdens de dagelijkse uitzendingen van het Gentse Feesten-Magazine op AVS tolken Vlaamse Gebarentaal worden ingezet. Dit is een gezamenlijk initiatief van de Dienst Feestelijkheden en de Cel Personen met een Handicap van de Stad Gent, Regionale Televisie AVS, Fevlado (Federatie van de Vlaamse Dovenorganisaties) en het CAB (Communicatie Assistentiebureau voor tolken Vlaamse Gebarentaal).

Pagina 75


Bezoek tentoonstelling ‘Ledeberg leeft’ Naar aanleiding van het stadsvernieuwingsproject ‘Ledeberg leeft’ in Ledeberg en een deel van Oud Gentbrugge, informeert de Stad Gent alle bewoners over de projecten die de komende jaren in deze wijk op stapel staan. ∗ Een informatieve tentoonstelling in de bibliotheek Ledeberg (Driesstraat 99) De tentoonstelling is opgebouwd rond 6 thema’s: wonen, ontmoeten, toegangen, groen, verkeer en dienstverlening. De tentoonstelling opent op 24 mei zijn deuren in aanwezigheid van schepen Karin Temmerman Een bezoek aan deze tentoonstelling kan tot maandag 15 september 2008 op volgende dagen. • Maandag: van 15u tot 19u • Woensdag: van 14u tot 17u • Donderdag van 16u tot 19u • Vrijdag van 15u tot 19u • Zaterdag van 10u tot 12u ∗ een buitententoonstelling. Een wandelplannetje voert je langs een aantal belangrijke plekken in Ledeberg. Op die locaties staan ‘infobakens’: borden met uitleg over de verschillende ingrepen in die buurt. ∗ wandelingen met gids en diverse thematochten. Inschrijven kan bij Gentinfo vanaf 10 mei, van maandag tot zaterdag van 8 tot 19 uur op het nummer 09 210 10 10. Hou uw brievenbus in de gaten! Meer informatie over deze tentoonstelling en wandelingen vindt u in de nieuwsbrief die rond 10 mei in uw bus zal vallen en op de website www.ledebergleeft.be. Wenst u meer informatie over het stadsvernieuwingsproject zelf? Contacteer Nathalie Desmet, wijkregisseur Ledeberg en Oud-Gentbrugge, tel. 09 266 82 53 of [email protected]. Zoals je in dit artikel kunt lezen zal er in Ledeberg heel wat veranderen. Als bewoners van Ledeberg, of als persoon die veel in Ledeberg komt, zou het goed zijn dat we als dovengemeenschap ook voldoende informatie krijgen. Daarom vinden we het ook belangrijk dat we ook de tentoonstelling kunnen bezoeken. We hebben daarom volgende afspraken gemaakt. We hebben twee datums afgesproken: ∗ op vrijdag 22 augustus om 15.00u. bezoeken we de binnen tentoonstelling met gids en tolk. Hiervoor komen we in het Dovencentrum Emmaüs samen om 14.30u. ∗ op vrijdag 29 augustus om 15.00u. bezoeken we de buitententoonstelling met gids en tolk. Ook hiervoor komen we om 14.30u. samen in het Dovencentrum Emmaüs in Ledeberg. We hopen veel belangstellenden te mogen verwelkomen.

Maurice Buyens fc

AANDACHT Op 15 augustus 2008, O.L.Vr. Hemelvaart, heeft er in het bedevaartsoord van Oostakker een H. Mis plaats om 10 uur. Ons Dovenkoor Emmaüs zal er ook zijn. Er wordt ook gevierd dat het 150 jaar geleden is dat O.L. Vrouw verscheen in Lourdes (Frankrijk). Iedereen is welkom, maar a.u.b. als je komt, verwittig br. Maurice, zodat we vooraan stoelen kunnen voorbehouden, want er is altijd veel volk.

Dovenzorg

Pagina 76

Bezinningsweekend in Westmalle Van zaterdagmorgen 26 april tot zondagmorgen 27 april was onze bezinningsgroep, ‘Emmaüs: kom en zie” in Westmalle bij de Trappisten. We volgden zoveel mogelijk de diensten in de kapel, samen met de paters en broeders. Broeder Waldebert belichtte tijdens zijn spreekbeurten de figuur van Onze Lieve Moeder Maria. Iedereen was tevreden over de tweedaagse.

Jubileum Op zaterdag 5 mei 2008 werd het 50jarig huwelijksjubileum gevierd in Eksaarde van André Dierick en Adolphine Van Goethem. Het feest begon met een mooie eucharistieviering, waarbij het Dovenkoor Emmaüs ook optrad.

Het jubilerende paar en br. Maurice als dirigent van het Dovenkoor Emmaüs


Pagina 77

Oost-Vlaamse dovenverenigingen ‘Hoop in de Toekomst’ - Aalst Samenkomst maatschappij – 6 april 2008 Om 13 uur toen het bestuur de sleutel kreeg van het lokaal, was het ganse bestuur aanwezig behalve Kathleen die ziek was. Er moest veel gewerkt worden, want het was paasfeest en dus moesten alle tafels klaargezet worden, het ganse lokaal moest zo gezet worden dat als de leden toekwamen alles klaar stond om de mensen te ontvangen. Om 14 uur kwamen de eerste leden aan en er was tamelijk veel volk. Verschillende mensen wilden ook eens ons nieuw lokaal zien. Om 15 uur gingen aan tafel zitten en begon het paasfeest. Iedereen deed zich tegoed aan de smakelijke taarten en de koffie. Daarna werd er bingo gespeeld, georganiseerd door Roger met de hulp van Jeanine Vereecken. Bingo was een aangenaam spel. Ondertussen waren de kaarters al beginnen spelen en ook de teerlingen werden geworpen. Het was echt een aangename namiddag. “s Avonds kon men nog sandwiches eten en zo. Om 18 uur begon het donker te worden, want buiten regende en hagelde het. Maar we hadden daar geen probleem mee, want het was binnen aangenaam. Om 20 uur vertrokken de meeste leden en moest het bestuur ervoor zorgen dat de zaal in orde was en goed gekuist werd. Dirk was zo hevig aan het kuisen dat zelfs de dweilstok brak. Maar alles is zeer goed verlopen. Het was een aangename dag. Roger Van Impe—voorzitter

Samenkomst – 4 mei 2008 Iets voor 13 uur is broeder Maurice mij komen halen en daarna haalden we ook Dirk en Katrien. Zij hadden alle inkopen gedaan voor het eten de zaterdag voordien om een smakelijke uitsmijter klaar te maken. Om 13 uur werd het lokaal in orde gezet en om 14 uur kwamen de eerste leden binnen. Dirk had thuis taarten gebakken voor bij de koffie. Alle taarten waren op want de leden waren blij en het waren goede taarten. Daarna werd het spel ‘vier op een rij’ gespeeld in competitie. Dat was spannend. Het waren vooral de vrouwen die meededen en die ook wonnen. Eerste werd: Claudia Smorgens - tweede: Germaine Vanderstraeten - derde: Claire Wemans.Ondertussen werd er gekaart en met de teerlingen gegooid. Daarna was het tijd om te eten, want Dirk was bezig uitsmijters klaar te maken. Het materiaal was op voorhand gehaald, de zaterdag. Dirk en Katrien hadden ook 45 eieren gehaald en die waren allemaal op. De uitsmijters vielen zeer goed in de smaak. Rond 20 uur vertrok iedereen en werd de zaal nog volledig opgekuist. Iedereen ging toen naar huis. Het bestuur had goed gewerkt en was zeer moe, zeker Dirk. Het was een mooie samenkomst. Hugo Engels—commissaris

Samenkomst – 1 juni 2008 Op zondag 1 juni was er bezoek in de maatschappij van Aalst. De heer Patrick De Smedt, Schepen van de Stad Aalst, die er voor gezorgd had dat we ons nieuw lokaal konden krijgen was, samen met Carmen Van Der Elst op bezoek. Hij wilde kennis maken met onze dovenmaatschappij en beloofde dat hij ook ons zou helpen in verband met het feest van het 110-jarig bestaan, dat op zaterdag 4 oktober 2008 in Aalst zal gevierd worden. In dit verband zal aan de leden nog info gegeven worden. Het was een aangename ontmoeting en we zijn blij dat we de steun krijgen. Natuurlijk danken we Carmen Van Der Elst, die tussenpersoon is geweest en ons geholpen heeft bij onze zoektocht naar een nieuwe zaal. Het was nog een aangename namiddag en avond. Rond 20.00 u. gingen de leden naar huis en heeft het bestuur de zaal nog goed gekuist. We hopen iedereen opnieuw te zien op zondag 6 juli. Roger Van Impe—voorzitter

Dovenzorg

Pagina 78

‘De Dendervrienden’ - Ninove 8 maart 2008—informatienamiddag over cholesterol In de maand maart was het lokaal van Okegem terug open op de tweede zaterdag. Het bestuur kwam samen om alles voor te bereiden. Wij zetten de tafels zoals gewoonlijk, maar nu moesten we nog achter in de zaal alléén stoelen zetten voor de voordracht, zodat iedereen kon luisteren en kijken naar het scherm. De vrouwen begonnen in de keuken de croque-monsieurs klaar te maken. In de namiddag kwamen de leden binnen en waren blij iedereen terug zien om samen gezellig te babbelen en te drinken. Iedereen kreeg een folter over de cholesterol. Wat is cholesterol ? Cholesterol is een vetachtige stof die aanwezig is in het omhulsel van de lichaamscellen. Om 15 uur begon de voorzitter met de toespraak. Maar eerst wilden we iemand van de leden bloemen geven: Mariette Rapetti was 80 jaar geworden. Zij was heel blij. Na de toespraak mochten iedereen achter in de zaal zitten om naar de informatie over cholesterol te luisteren die door Leen werd gegeven. Broeder Maurice was de tolk. Na een half uur pauze, ging iedereen terug op zijn plaats zitten en konden we vragen stellen aan Leen. Het was heel interessant. Bedankt Leen en Broeder Maurice. Daarna gingen we terug aan de tafels zitten om verder te babbelen. De croquemonsieurs waren goed en verkochten goed. De dag was rap voorbij en de leden moesten naar huis. Dan moest het bestuur nog alles opruimen.

Zaterdag 12 april 2008 - Paasfeest In de maand april organiseren wij altijd het paasfeest. Maar dit jaar viel Pasen op 24 maart en was het al drie weken voorbij. Voor de leden wilden wij het gezellig maken met een koffietafel. In de zaal moest het bestuur 2 lange rijen tafels zetten en achter in de zaal ook de tafels bijzetten zodat iedereen kon zitten. Er werden 120 mensen verwacht. Op de tafels hadden wij gele tafelkleden gelegd en daarna het koffieservies, servetten en bloemen. Wij hadden 2 grote koffiethermossen moeten zetten voor de koffie. Iemand van de bakker bracht de koeken binnen in de keuken. Alles stond klaar voor de koffietafel en de chocomelk moest opgewarmd worden. In de namiddag moesten de voorzitter en de ondervoorzitter weg naar het feest. Als veel leden aanwezig voor de koffietafel begon de schatbewaarder met de toespraak. De vrouwen brachten de borden met de koeken op tafel. Daarna werd koffie of warme chocomelk ingeschonken. Als de leden goed gegeten hadden kreeg iedereen nog een verrassing. Het bestuur kwam met een grote doos. Alle leden kregen een kleine gele bloempot met paaseieren Voor de kinderen was er een mandje met paaseieren in de vorm van een konijn. Iedereen was heel tevreden. Na de koffietafel wilden 2 personen van Fevlado aan enkele persoon vragen stellen over het boek van Dovennieuws wat er moet veranderen of interessant is. In de keuken moesten we alles afwassen en dan in bakken steken. Voor wie ‘s avonds nog honger had, waren er nog pistolets en sandwiches. De hele avond konden de leden nog blijven babbelen en drinken. Nu begint de periode van de petanquetornooien van de verschuillende clubs en wie wil meespelen met het petanque moest inschrijven. Ook voor de dagreis naar Mondo Verde in Landgraaf (NL) en wandeling in Liedekerke bos kon men inschrijven. Ondertussen begonnen de bestuursleden op te ruimen om vroeger naar huis te kunnen.


Pagina 79

‘Egmontsvrienden’ - Zottegem Wafelfestijn—20 april 2008 In de voormiddag waren alle leden van het bestuur samengekomen rond 10 uur om alles in orde te brengen voor de vergadering van de maatschappij. Ze moesten de drank in orde maken, enz. Ik had als opdracht gekregen de wafels te bakken. Dat wil dus zeggen dat ik zelf het wafeldeeg moest maken. Daar we in de voormiddag begonnen waren, moesten we natuurlijk ’s middag nog eten. De bestuursleden vroegen wat we gingen eten. Er werd besloten om pita’s te halen. Men vroeg aan mij of ik daar kon voor zorgen, maar ik kon niet want ik moest het deeg maken. Toen we klaar waren konden we eten. We moesten wel vlug eten, want er moesten wafels gebakken worden en die moesten geproefd worden. Voor mij was het de eerste keer dat ik wafels bakte en ik moest dat toch een beetje leren. We bakten enkele wafels en de bestuursleden moesten proeven en oordelen of ze goed waren of niet. Of er nog iets bij moest. De leden kwamen toe en om drie uur waren alle leden aanwezig en ze konden wafels eten tot een uur of vijf. Toen waren alle wafels op. Daarna gaf de voorzitter een korte toespraak. Hij vroeg ook of de wafels goed waren en iedereen vond ze zeer lekker. In de late namiddag waren er bestuursleden die nog moesten werken en dus weggingen. Daardoor waren we met weinig werkende bestuursleden en op een bepaald moment werd de bar overvraagd, want veel aanwezigen hadden dorst. Daarna werd alles opgeruimd en konden de mensen nog sandwiches kopen met kaas, préparé, …, die ook allemaal klaarmaakte. Rond acht uur vertrokken sommige leden, maar de bestuursleden bleven nog napraten en daarna moest alles nog opgekuist worden. De bestuursleden konden rond tien uur naar huis. Alles is goed verlopen. We bedanken de vrijwilligers die hielpen bij de wafelbak en afruimen hielpen. Het was een mooie namiddag. Mario Coppens

‘De Vrienden van priester de l’Epée’ - Gent Raad– en voelspel—25 mei 2008 Na de toespraak van onze voorzitter vond er een namiddagactiviteit plaats in onze zaal, namelijk een spel “ raad- en voelspel” georganiseerd door Marijn en Thierry We hadden 3 groepjes van twee spelers: - FRANJEN: Francine Waerniers en Jenny Ficquére - ROZENDAEL : Martine Nottebaert en Katrien De Schinkel - ZONNESCHIJN : Germaine Vanderstraeten en Claire Wemans De spelers moesten eerst wat frisdranken proeven en raden welk drank het was. Daarna 5 soorten groenten en fruit voelen in een voelbak en dan raden wat het was. 6 namen ( jongensnaam, meisjenaam, diernaam, groenten, fruit en stad of gemeente met een beginletter juiste naam zeggen). Puzzelspel: om het eerst puzzelen. 5 soorten bieren en wijn proeven . 5 soorten kruiden geblinddoekt ruiken. 5 soorten smaak geblinddoekt proeven. De groep die gewonnen heeft is “Rozendael” met 60pt - 2e plaats “Franjen” met 57pt - 3e plaats “Zonneschijn” met 50pt Proficiat voor de spelers, deelnemen is belangrijker dan winnen . Thierry Bekaert

Pagina 80

Dovenzorg

Verrassingsfeest voor Vera Van Der Stichelen Op 24 mei organiseerde Roger Rombaut in ons Dovencentrum een verrassingsfeest voor zijn echtgenote Vera Van der Stichelen, die 50 jaar werd. Het feest was zeer geslaagd en iedereen amuseerde zich. Ook onze bewoners waren uitgenodigd. Roger en Vera werken als vrijwilligers in het home. We wensen Vera proficiat met haar verjaardag.

KALENDER OOST-VLAAMSE DOVENVERENIGINGEN AALST * HOOP IN DE TOEKOMST 06/07 kaarting, teerling , gezellig samenzijn aug. Gesloten EEKLO * MEETJESLANDSE VRIENDEN 09/08 kaarting, teerling en gezellig samenzijn GENT * VRIENDEN PRIESTER DE L’EPEE juli gesloten 24/08 Ajuinfeest 30/08 daguitstap naar Leuven en Tremelo (Pater Damiaan)

NINOVE * DENDERVRIENDEN 02/08 Daguitstap naar Landgraaf ST. NIKLAAS * WAASVRIENDEN 05/07 Studiereis 23/07 Wadoda-Wadose: daguitstap 04/08 Wadoda-Wadose—Vakantiestemming 23/08 Studiereis ZOTTEGEM * EGMONTSVRIENDEN 16/08 10e Barbecue

Familienieuws Op 13 mei 2008 werd Lena geboren. De gelukkige ouders zijn Karine Baslé en Bart Naudts. We wensen hen van harte proficiat.

Dovenzorg. Voorwoord. Echtscheidingen...Geweld... Zelfmoorden...Drugs.. Waar is de vrede die Jezus ons heeft toegewenst?

Recommend Documents