DIERENTAAL Mei 2013
Fredje
Beste Nieuwsbrieflezers, Hierbij ontvangt u de nieuwsbrief van mei.
• Houdt het dan nooit op?! • Vele, vele, zonnepanelen........! • Update gebouw en (binnenkort) bezoek weer welkom!! • Sindy • Logeren is leuk..... • Nog verder en hoger in oosterse sferen.... • Drie banknummers i.p.v. Vier • Daar sta ja dan.... • Stuffie • Komt u maar ..... • Column: Zelfs haggis • Lekker eten zonder vlees: En vandaag? Iets veganistisch! • Adopteer een dier • Colofon
DIERENTAAL Mei 2013
Houdt het dan nooit op?! Voor de mensen die wel onze nieuwsbrief ontvangen maar niet “op Facbook zitten”, een verslag van wat er afgelopen week gebeurde. Steven en Maarten waren naar Aarle-Rixtel gereden om de laatste meubels op te halen en de nog resterende voorraden, waaronder blikvoer, kattenbrokken, diepvries
vlees,
fleecedekentjes
schoonmaakmiddelen,
wasmiddel,
vuilniszakken,
latex
handschoenen en dat soort dingen meteen mee te nemen. Dit hadden ze al twee keer eerder geprobeerd, maar die twee pogingen waren vroegtijdig gestrand omdat het busje halverwege de reis dienst weigerde. Nu ging echter alles goed en zonder problemen kwamen ze op de oude locatie aan. Wat men daar aantrof tart eigenlijk elke beschrijving. Wat een doffe ellende!! De poort was met grof geweld opengebroken maar binnen was het nog veel erger. Ze zagen een enorme ravage. Alles wat ook maar van enige waarde kon zijn en met niet al te veel moeite mee te nemen was geweest, bleek gestolen. Deuren, kranen, keukenkastjes, de boiler, de verwarming, koperen leidingen. Alles, alles, alles, maar dan ook écht ALLES. Het was GEJAT! De vriezer,
potverdrie, die stond er nog – te zwaar zeker- maar was, simpelweg, uitgezet. Het verse vlees wat erin zit was dus ontdooit zodat de maden er over en doorheen krioelden. De stank is ondragelijk en die lucht krijg je er niet meer uit. We kunnen daarom ook de vriezer weggooien. De toiletpotten waren kapotgeslagen en zelfs de schuifpui had men geprobeerd eruit te trekken.
DIERENTAAL Mei 2013
Houdt het dan nooit op?! (vervolg) Dat was niet gelukt maar de zaak is wel danig ontwricht. Gewoon stelen én vernielen. Mensen met geen enkel respect voor “mijn en dijn”. Twee bedden en een paar plantenbakken, ja dat was alles wat er nog in goede staat was. Op 23 mei zijn Maarten en Timon (we mogen hem, denk ik, wel ONZE cameraman noemen) naar
de Bakelse weg geweest om er te filmen en foto's te maken van dit dieptepunt in onze verhuizing. We zullen in elk geval weer nieuwe meubels moeten kopen. Een flinke extra kostenpost, die we niet voorzien hadden. Wat erger was en ons meteen voor een groot probleem plaatste: Al onze voorraden dierenvoeding zijn òf gestolen òf onbruikbaar gemaakt. We hadden ineens een ernstig te kort aan blikvoer (Bonzo voor de honden en Whiskas of Gourmet voor de katten). Ook andere dingen die hier nog in opslag stonden zijn weg. In nood leert men zijn vrienden kennen. Het bleek ook nu weer van toepassing. Er werd meteen een actie gestart op Facebook. De respons was overweldigend. Van alle kanten kwamen de blikken,
de
kauwstaven
en
de
blikjes
naar
Almere.
Grote
hoeveelheden
was-
en
schoonmaakmiddelen (Ajax en Andy), vuilniszakken, latex handschoenen, nog meer nieuwe fleecedekentjes etc. etc. Zo ongeveer alles van het verlanglijstje werd al wel gestuurd. Vooral het voer blijft nog heel erg welkom. Met zo veel dieren gaat dat het allerhardst.
DIERENTAAL Mei 2013
Houdt het dan nooit op?! (vervolg) De tranen van verdriet, woede en onmacht maakten langzaam aan toch plaats voor tranen van blijdschap. Zoveel mensen die het wèl goed met ons menen! Die ons blijven steunen, hoe sommige anderen ook blijven proberen om ons kapot te treiteren. Dat gaat ze niet lukken, NOOIT! Wij hebben veel, heel veel, vrienden. ECHTE mensen met een warm kloppend hart voor onze
dieren. Mensen op wie wij nooit tevergeefs een beroep doen. U dus!!!! We weten ook dat we u hiervoor nooit genoeg zullen kunnen bedanken, maar we proberen het toch. DANK U WEL, DANK U WEL!! U BENT ALLEMAAL SUPER GEWELDIGE, LIEVE, FANTASTISCHE FIJNE MENSEN EN WE HOUDEN VAN U!!!
DIERENTAAL Mei 2013
Vele, vele, zonnepanelen........! Helemaal in het begin, toen er nog niet veel meer dan tekeningen waren van het nieuwe Dierenthuis, werd er al gesproken over een zo klimaatneutraal mogelijke energievoorziening. Het dak, groot en plat, leende zich perfect om er zonnepanelen op te leggen. Dat kost wel een paar centen. Daarom zag het er, na een zeer enthousiast begin, een tijdje later naar uit dat ze er toch
niet zouden komen. Met de energiebehoefte van een dergelijk groot pand scheelt het wel elke maand weer een beste schep in de energiekosten. Na nog wat meer brainstormen en informatie inwinnen over wat het totale plaatje van kosten en baten zou worden werd besloten dat de pre's de contra's overstegen. Dit is het resultaat: Een dak vol energievangers van onze allergrootste lichtbron. Bij de ultramoderne uitstraling die het pand al heeft staat het ook nog eens heel goed.
DIERENTAAL Mei 2013
Update gebouw en (binnenkort) bezoek weer welkom!! U heeft het al gezien: We hebben het hele dak inmiddels vol met zonnepanelen. Vrijdag a.s. (31/5) komen de gespecialiseerde electriciens om een en ander aan te sluiten. Onze energie komt dan “van het dak af” en daar hoeft niet voor gewaarschuwd te worden want dat is groene energie. Ook op dat punt denken wij bij Dierenthuis aan de toekomst. Onze eigen maar zeker ook die van de rest van de wereld. Dan zijn er nog een drietal interne projecten waar we momenteel nog even niet genoeg geld voor hebben. Er moet nog een keuken in het magazijn worden aangesloten en kamer nummer 4 wacht nog op een gezellige inrichting. Een deel van de tweede behandelkamer is ook nog niet af. Deze werkzaamheden, dat kunnen we rustig zeggen, dat gaat een meerjarenplan worden. Wat er verder nog gebeuren moet, o.a. voor de paarden/pony's en in de tuinen van de dieren en “iets aardigs” voor onze kipjes, dat wordt, alles bij elkaar wel een tien-jaren plan voor het helemaal klaar is. Na de grote schoonmaak, die we voor volgende maand ingepland hebben, kunnen we, zoals we al eerder zeiden, in juli wel weer bezoek gaan ontvangen. Gewoon zoals u, tot ongeveer een jaar geleden, van ons gewend was. Op de eerste én de laatste zaterdag van elke maand (15.00 – 17.00 uur). We kunnen per keer maximaal 20 personen rondleiden en van koffie en zo voorzien. Het blijft dan ook noodzakelijk vooraf een afspraak te maken om vervelende situaties te voorkòmen. Dus: Wilt u langskomen? Stuur dan even een mailtje naar
[email protected] waarin u aangeeft welke zaterdag en met hoeveel mensen u bij ons op visite komt. Wie het eerst mailt die het eerst maalt... eh... nou ja, u begrijpt het wel: vol = vol. De minimum leeftijd voor bezoekers blijft 16 jaar. Dat zijn, in het kort, de regels. Uitzonderingen zijn eventueel mogelijk, maar dat moet dan wel goed overlegd worden.
DIERENTAAL Mei 2013
Sindy
Fijn om te weten...... Onze adoptanten krijgen, eens in de zoveel tijd een berichtje over hun adoptiehond of -kat. Ons bewonertje Sindy was onlangs weer aan de beurt. Corinne, die er ooit voor zorgde dat dit kleintje bij Dierenthuis kon komen kreeg dus ook een mailtje. Was zij er toen niet “voor gaan liggen”, dan was Sindy, vier jaar geleden, zeker al ge-euthanaseerd. Dit asielhondje met de diagnose “Ziekte van Cushing” en hartfalen zou ze nog maar een half jaar te leven hebben...... De tijd zelf heeft ons keihard geleerd dat dit een veel te pessimistische prognose was. We kunnen gelukkig zeggen dat het nog steeds goed met haar adoptiehondje gaat. Al is ze inmiddels wel een heel oud diertje en zo goed als blind. Daarom woont ze bij de senioren en de “hondensukkelaars” in de huiskamer. Ze vindt het er heerlijk en heeft haar draai helemaal gevonden. Haar gezichtsvermogen mag dan minimaal zijn, ze heeft geen probleem met het vinden van de buitendeur en is nog steeds zindelijk. Grote wandelingen buiten, dat hoeft voor haar niet meer. Binnen heeft ze voldoende ruimte en is er voor haar genoeg te beleven. Niet in de laatste plaats die twee balletjes gehakt per dag waarmee ze moeiteloos haar medicijnen naar binnen werkt. Het zijn ware hoogtepuntjes. Nee, haar neusje, haar oortjes en haar maagje werken nog prima. Haar gezondheid is met deze juiste medicatie stabiel al blijft het natuurlijk een broos kleintje. We kregen een reactie van Corinne. Ze schrijft dat ze nog steeds blij is, dat ze zich destijds ingezet heeft voor Sindy. Dat bij Dierenthuis ook dit hondenleventje nog zo veel langer op een prettige manier kon (en kan) worden voortgezet. Ze denkt nog dagelijks aan “haar” hondje en hoewel ze thuis zelf de zorg heeft voor een ander 16 jaar oud “dreuteltje” zoals ze het zelf noemt, zal ze wanneer het maar even kan een keer naar Almere komen om Sindy te knuffelen en ons te helpen. Kijk...... en daar worden wij op onze beurt dan weer blij van!
DIERENTAAL Mei 2013
Logeren is leuk..... Wat is het prettig om, door een flinke vakantie, de koude winter een beetje te kunnen ontvluchten, maar daarna thuis komen is ook altijd weer fijn. Johnny Walker en Nevada, onze twee grote paarden, weten dat nu ook. Ze mochten, vanwege hun lange slanke benen en gezondheidstoestand, vlak na de verhuizing naar Numansdorp. Naar een paardenhotel met lekkere warme stallen en de beste verzorging die je je, als paard, maar wensen kunt. De pony's liepen met hun korte beentjes geen gevaar in – toen nog- de modder en hun dikke stugge vachtjes zijn veel beter bestand tegen de winterkou. Zij konden wel in Almere blijven. We waren daarom heel blij met het aanbod van Peter de Kock van “Het Hoeksche Hof” in Numansdorp, http://www.hethoekschehof.nl/ dat hij deze twee alles kon bieden wat in Almere nog even niet voorhanden was. Peter is een paardenman in hart en nieren en heeft niet alleen een dieren-crematorium. Hij is eigenaar van levende paarden en heeft goede stallen bekend onder de naam PK Stables. Voor ons tweetal was het wel even wennen, zo maar van buitenpaard naar binnenpaard. Ze kregen twee vaste verzorgsters: Kim Merkelbagh en Renate Kruit. Deze dames deden er alles aan om het onze twee helemaal naar de zin te maken. Dat miste zijn uitwerking niet. Ze vonden het al snel helemaal geweldig daar. Afgelopen week kwamen Johnny en Nevada weer terug en wat zien ze er fantastisch goed uit! Glanzende vachten door de dagelijkse roskambeurten en mooi op gewicht door het goede voer. Johnny Walker, die bij ons kwam vanwege zijn ataxie, heeft daar helemaal geen last van gehad tijdens zijn verblijf in dit kuuroord, want zo mogen we het best wel noemen. Nevada is wel heel ziek geweest. Ze had eerst wat last van stress en daarna van hevige koliek. Dat laatste is altijd ernstig en het was kantje boord. Er is alles op alles gezet om haar er door te slepen en dat is heel goed gelukt. Ze is weer helemaal gezond. Het was voor allebei onze “groten” heel goed dat ze deze winter naar zo'n geweldig pension konden. Logeren is leuk, we zeiden het al, maar thuiskomen toch ook wel!
DIERENTAAL Mei 2013
Eenmaal terug bij hun kleine vriendjes, de pony's lieten ze wel merken dat ze die herkenden en ook dat ze heel blij waren weer lekker naar buiten te kunnen. Johnny rolde fijn door het zand, waar nu trouwens al wel het eerste gras op groeit. Van deze vrolijke hereniging in onze paardenafdeling zijn natuurlijk leuke foto's gemaakt, waarvan we u er graag wat laten zien.
DIERENTAAL Mei 2013
Nog verder en hoger in oosterse sferen.... U kent ze vast wel: Pagodes. Van die torens bij Boeddhistische tempels, met meerdere verdiepingen. Zou prima passen bij Dierenthuis. Daar waan je je, met alle Boeddhabeelden die er staan, ook wel een beetje in het verre oosten. Alleen zouden de dieren er niet veel aan hebben. Maar er zijn kunstenaars zoals Michel Sehsted die o.a. krabpalen maken die op een dergelijk
bouwwerk lijken. Hij heeft de katten en hun gedrag bestudeerd tijdens het ontwerpen van diverse kattentorens. Daardoor zijn al zijn torens, welke vorm ze ook hebben, multifunctioneel omdat de katten zowel buitenom als van binnenuit naar boven en beneden kunnen klimmen. Dit nodigt uit tot “verstoppertje” en “krijgertje” spelen. Ook is een toren een heerlijke slaapplaats en de mogelijkheid om op verschillende niveaus te liggen en van daaruit de omgeving te bestuderen wordt door de meeste katten zeer gewaardeerd. Het eindresultaat is altijd een schitterend en een megagroot stuk kattenspeelgoed. Een blikvanger van formaat, praktisch en prachtig tegelijk. Krabpaal en Co. (zie http://www.nebelung.nl/Krabpaal_en_co/informatie.html), het bedrijf van Michel en zijn vrouw Anneke doneerden een exemplaar (mode Pagode) aan Dierenthuis. Vrijwilliger Johan heeft die onlangs bij hen, in Aalsmeer, opgehaald en zoals u hierbij kunt zien is ie inmiddels met heel veel plezier in gebruik genomen. De Dierenthuis katten snappen het helemaal. Heel erg hartelijk dank namens onze kattenbewonertjes!
DIERENTAAL Mei 2013
Drie banknummers i.p.v. vier Beste mensen, even een mededeling van huishoudelijke aard. Het betreft de bankrekeningnummer(s) die we bij Dierenthuis gebruik(t)en om de donatie- en adoptiegelden te incasseren. Dat waren er tot voor kort vier, te weten Dierenthuis naar Almere; Stichting Dierenthuis; Stichting FIV/FeLV en, voor onze belgische vrienden, de rekening bij de KBC.
NAAR Almere is verleden tijd, want we zitten inmiddels al lang IN Almere. Dat nummer gaan we daarom opheffen. Mensen die Dierenthuis naar Almere als omschrijving op hun afschriften zagen zullen vanaf nu zien dat dat veranderd is in Stichting Dierenthuis. Dat is dus geen foutje. Bent u gewend om zelf uw donatie- of adoptiegeld over te maken dan verzoeken wij u vanaf nu alleen de navolgende nummers te gebruiken: Stichting Dierenthuis – 93 59 251 (IBAN NL22INGB0009359251 / BIC INGBNL2A) Stichting FIV/FeLV – 41 33 23 (IBAN NL87INGB0000413323 / BIC INGBNL2A)
Voor België: KBC, IBAN BE 63731027687108, BIC KREDBEBB t.n.v. Dierenthuis. Dankuwel
DIERENTAAL Mei 2013
Daar sta ja dan.... Nee niet om, met een oranje jurkje aan, de nieuwe monarch toe te zingen. Daar was het trouwens ook nog te vroeg voor. Ook niet echt handig zo midden tussen de katten en honden. Nee, het was Dierenthuisdag en dat vroeg om makkelijke kleding, die tegen een stootje kan én vuil mag worden. Voorts geen enkele opsmuk of andere ijdeltuiterij. U heeft de foto (gemaakt door Alice) al kunnen zien op de Dierenthuis FB-pagina. Tja, ik stond erbij en keek erna, maar wist gelukkig nog wel wat ik doen moest. Met mooi weer vertrok ik die dag, 's morgens om kwart voor acht uit Kloosterzande, vergezeld van mijn “bijrijder”, een grote witte pluchen beer. Achterin nog een zachte bruine speelgoedhond die “waakte” over het een en ander aan spullen waarvan ik aannam dat ze die wel zouden kunnen gebruiken daar in Almere. Na wat fileleed in Antwerpen kwam ik een kleine drie uur laten aan op de Groene Kadeweg. Het is al weer drie maanden geleden dat ik daar een dagje was om te “kijkhelpen”. Toen, hartje winter, zag alles er buiten vrij troosteloos uit en was het ook binnen nog niet echt “je dàt”. Hoe anders is dat nu! De zon schijnt en op die eens zo modderige vlakte zijn een flink aantal keurige strakke parkeerplaatsen gekomen. De binnen plaats heeft een deugdelijk hek waarachter de leucosekatjes genieten van het lenteweer. Meerdere grote, zachte, kleurige kussens liggen rondom een heuse vijver. Speelkwartier van 's morgens tot 's avonds en tussendoor genoeg te eten. Binnen is het ronduit gezellig en hoewel nog steeds niet helemaal 100% af, een echt thuis voor dier en mens. Bezoek zal in een maandje of twee wel weer mogelijk zijn. Wanneer ik aan kom rijden staat het hek al open, dat blijkt echter niet voor mij, maar voor Steven en Maarten die net met Lonny richting Wageningen vertrekken voor haar derde behandeling.
DIERENTAAL Mei 2013
Daar sta ja dan.... (vervolg) Daarna kan ik naar binnen en parkeer, nee niet op Anneke's plaats, maar wel heel voorzichtig want ik ben al opgemerkt. Zodra ik het portier open springt kleine Pino op mijn schoot en verdringen een paar “jackjes” zich op de grond, om ook naar binnen te kunnen kijken. Luna en Kay, nieuwsgierig geworden, melden zich eveneens om te zien of deze tweebener nou echt wel zo leuk is ... Met moeite kom ik de auto uit en baan me een weg naar de ingang van het gebouw. De spullen uit de achterbak halen dat doen we later wel. Binnen zie ik o.a. Monk, de Mopsen, Stoffel en Dixie of is het nou toch Sterre of -kijkt links, kijkt rechts- zijn ze er allebei? Zucht.... ik kom hier toch echt veel te weinig. Hoewel het woensdag is, is er geen Drs. Shirley met assistente. Wel Drs. Jet, de nieuwe dierenarts. Dan blijkt dat vrijwilliger Marijke, die intern als assistente zal worden opgeleid, afgezegd heeft omdat ze die dag al een andere afspraak had. Oeps... Meteen na de koffie mag ik mee naar de behandelkamer om te assisteren. Da's best al weer lang geleden. Als nou alles wat ik ooit geleerd heb maar niet helemaal “weggezakt” is. Het valt mee, het instrumentarium en de meeste van de medicijnen die er staan herken ik. Er staat al een half dozijn katten te wachten in hun kooitjes. Een voor een zullen ze onder handen genomen worden. De meesten zijn al langer bewoner en gechipt. Het begint dan met chiplezen en het nummer op het, bij de kat behorende, formulier zetten, eventueel aangevuld met de naam. De behandeling, de gegeven medicate en waar nodig, de instructie om en hoe die te herhalen wordt erbij geschreven. Nieuwe dieren krijgen een chip en worden helemaal nagekeken, ontvlooid, ontwormd, gevaccineerd en getest, kortom: het hele “welkomstprogramma”. De meesten moeten daarvoor onder narcose, met de moderne isofluraan gasanaesthesie installatie is dat goed en heel nauwkeurig te doen. Hebben ze symptomen van een ziekte dan krijgen ze daarop afgestemde medicatie en eventueel het advies voor een bijpassend dieet. Elke patiënt wordt geadministreerd.
DIERENTAAL Mei 2013
Laica
Daar sta ja dan.... (vervolg) Alice haalt en brengt de diertjes. Dan komt Johan zeggen dat “die meneer met dat blinde hondje” er is. Alice gaat er naartoe. Even later komt Soca (inmiddels heet ie Remi) binnen. Hij is bijna blind en, begrijpelijk, slecht op zijn gemak. Hij is echter niet doof, Wel gehoorzaam en lief. Braaf loopt ie mee om gewogen te worden zodat ie niet te veel, maar ook niet te weinig pré-narcose zal krijgen. De castratie verloopt goed. Hij mag aan de rest van zijn leven beginnen en zal ongetwijfeld snel ontdekken dat het bij Dierenthuis, ook voor gehandicapte diertjes, goed leven is. Dan brengt Alice een spoedgeval binnen. Een lusteloze kat met een bloedend bekje. Hij wordt goed door Jet bekeken en het bloed wordt gestelpt. Hij krijgt medicatie maar blijft zich gedragen alsof ie pijn heeft en zich “ziek” voelt. Even later braakt ie met kracht. Ik ruim de smurrie op en haal een schoon dekentje. Bij Angelique in “de wasserij”, daar ligt Lonny (ook ik heb haar geadopteerd) want ze moet nog even apart blijven. Ze vindt het duidelijk niet meer eng om mensen te zien. Dag meisje, je ziet er goed uit. Kopje gaat omhoog: “Heb je het tegen mij?” Geen angst maar interesse. Fijn! Terug naar mijn kattenpatient. Niet lang daarna ligt ie vredig te slapen en vind ik dat hij “Zo, dat ben ik kwijt!” uitstraalt. We laten hem en hopen dat hij inderdaad alleen iets verkeerds binnen gekregen heeft wat er echt even uit moest. Dat is dan wel weer zo'n moment waarop je denkt: “Waarom kunnen wij, mensen, met een ziek dier niet beter communiceren....” Het is inmiddels al bijna zes uur en er moet nog het een en ander opgeruimd worden. Weinig tijd gehad om foto's te maken. Hetgeen geen probleem was, want beide meegebrachte camera's weigerden dienst. Ongelofeloos... Gelukkig hebben we daar hele goede andere mensen voor. Tegen zevenen ga ik huiswaarts. Het was weer een dagje waar ik blij van werd!
DIERENTAAL Mei 2013
Stuffie
Stuffie Het komt voor: “Een dier overleeft zijn mens”. Dat kan diverse oorzaken hebben. In het geval van Stuffie (hij heette toen nog Struppi) werd hij door de Duitse dierenbescherming weggehaald bij zijn, aan drugs verslaafde en stervende, baas. Hoewel mensen wèl zelf kunnen beslissen blijft een dergelijke gang van zaken natuurlijk triest. Het was duidelijk dat ook het leven van het hondje, tot dan, niet echt leuk geweest was. Hij werd, via asiel Ahaus, twee keer geplaatst en even zo vaak al weer snel teruggebracht. Wanneer hij aangelijnd moest worden dan beet hij..... Als je niet kunt vertellen waarom je dat doet.... tja, dan willen de meeste mensen je niet. Het leek er op dat er voor dit diertje nog twee opties over waren: De rest van zijn dagen in een asiel, achter de tralies zitten, of een laatste injectie. Beiden heeft hij niet verdiend. Hij heeft genoeg meegemaakt en volledig buiten zijn schuld. Daarnaast is hij, ondanks zijn leeftijd (10 à 12 jaar), lichamelijk nog gezond. Het asiel wilde meer voor hem doen en vroeg ons om hulp. Hij is een langzitter met een achtergrond die zijn geestelijk trauma zonder meer verklaard en daarom welkom. Zoals de meeste nieuwe bewonertjes krijgt hij bij ons eerst een nieuwe naam. Stuffie. In het begin houdt hij zich
afzijdig van de rest en slaapt buiten. We geven hem de tijd om zelf zijn weg binnen Dierenthuis te vinden. Voor de andere honden in de roedel is het niets nieuws. Ze weten wat ze dan wel en niet moeten doen. Inmiddels is het een maand later. Hier geen lijnen, geen tralies en dus ook geen bijtincidenten. Zijn vertrouwen in ons, mensen, is genoeg gegroeid en wij vertrouwen hem. Stuffie is nu een lieve, gelukkige hond en volledig ingeburgerd in Almere.
DIERENTAAL Mei 2013
Komt u maar ..... De melding aan onze adoptanten, donateurs en andere vrienden dat het KLAAR is, daar hebben we in de afgelopen tijd veel over nagedacht. Wanneer en hoe? Een echte officiële opening, kompleet met muziek, catering en een lintje doorknippende Mw. Jorritsma.... Zou bij een “normale” organisatie best gepast hebben en zelfs leuk geweest zijn. Dierenthuis is,
door zijn opzet zonder hokken en tralies maar wel met heel veel dieren, dermate uniek dat zo'n happening vragen om problemen zou zijn. Daarom hebben we besloten dat er geen “toeters en bellen-dag” komt. De rust onder onze dieren bewaren is prioriteit één en dat zetten we ook voor iets dergelijks niet op het spel. Bezoek ontvangen gaan we natuurlijk wel weer zo snel mogelijk. We verwachten dat we in de maand juli zo ver zijn dat we het “Komt u maar!” de wereld in kunnen slingeren. Houd onze site, Facebook pagina en de tweets dus goed in de gaten om te zien wanneer precies het zo ver is. Maar ook dan geldt, maakt u van tevoren even een afspraak? Zodat we weten dat u komt? En iedereen tegelijk ontvangen dat gaat ook in het grote, nieuwe, Dierenthuis niet. Tot over -een kleine- twee maanden!
DIERENTAAL Mei 2013
Onno
Column: Zelfs haggis Ouderwetse gerechten. Sommige mensen doen er de spreekwoordelijke moord voor. Anderen zien het als voedsel wat dermate rijk aan calorieën en dierlijke (dus meestal slechte) vetten is, dat we er in onze tijd, maar beter niet aan kunnen beginnen. We verzetten eenvoudigweg niet meer genoeg lichamelijke arbeid om dat er weer allemaal af te werken. Het is echt authenthiek eten, meent de een. Het is achterhaald en slecht “voer” vindt een ander. De meeste van deze recepten zijn inderdaad afkomstig uit de keukens van arme, vaak boeren, families. Met veel kruiden en lang koken werd, van produkten van veel mindere kwaliteit, toch nog iets smakelijks en voedzaams gemaakt. Zelfs het slachtafval was echter voor velen nog een luxe, dat alleen op hoogtijdagen gegeten kon worden. Men was in die tijden meer dan eens vegetariër, of zelfs veganist, “uit armoede”..... Tripas (ingewanden), gésiers (gevogelte-maagjes), “onze” balkenbrij en bakbloedworst, shepherds pie (een ovenschotel van -vaak zelfs restjes van- restjes en aardappels) en Haggis, zijn hier goede voorbeelden van. Over dit laatste ga ik het even wat uitgebreider hebben. Voor wie het niet weet, het is het nationale Schotse gerecht dat wordt gegeten op 25 januari, de geboortedag (in 1759) van Robert Burns. Robert Burns is de bekendste Schotse dichter die in het Schots dichtte. Haggis was zijn lievelingseten en hij maakte er dan ook een lofdicht op. Het gerecht bestaat uit een van binnen eerst goed schoongeschraapte en gewassen schapenmaag. Die wordt gevuld met de, vooraf in zout water gekookte en vervolgens fijn gehakte, lever, hart en longen van het schaap. Er gaat runderniervet, havermout, gehakte uien en gedroogde kruiden -zoals salie, tijm, rozemarijn, peper en peterseliedoor. De voor de helft gevulde maag moet worden dichtgenaaid en opnieuw -drie uur langzachtjes worden gekookt. Geen kost voor vegetariërs, die draait de maag bij het lezen hiervan waarschijnlijk om..... Men eet er aardappelpuree en gekookte knolraap bij. Geen jus of een andere saus. In plaats daarvan wordt de Haggis, eenmaal vrijgelaten uit de maag, op het bord besprenkeld met.... whisky. Hoe Schots wilt u het hebben?!
DIERENTAAL Mei 2013
Column: Zelfs haggis (vervolg) Pat en Bob, onze Engelse buren bij wie wij op bezoek kwamen meldden dat ze onlangs in Schotland geweest waren en daar flink Haggis (wel modern, als soort van worst, in plastic verpakt) hadden ingeslagen omdat ook zij het zo lekker vinden en wel vaker eten. Ze gaven me de schrik van mijn leven toen ze zeiden dat het voor die avond op het menu stond..... Zouden ze in hun enthousiasme dan toch even vergeten zijn dat ik vegetariër ben, of hadden ze voor mij iets anders? Nou is, bij mijn weten, Groot-Brittannië met afstand het meest vegetariërvriendelijke land van Europa. Niet zo vreemd, want inmiddels is al bijna 15% van de bevolking daar vegetariër, maar ondanks dat: Een vegetarische Haggis..... Nee, leek mij echt geen haalbare kaart. Ze moeten aan mijn gezicht gezien hebben dat ik me enigszins zorgen maakte over die aanstaande maaltijd. Don't worry, we've got a special one for you, zei Pat en ze liet mij even laten een iets kleiner “worstje” zien. Een mooi groen met gouden kiltmotief en naast Haggis een duidelijk Suitable for Vegetarians, -jazeker, met een hoofdletter V-, prijkten rondom. Ik was best overdonderd. Wat ik later op mijn bord aantrof was alleen qua kleur anders dan wat de anderen naar binnen gingen werken. Het was mijn eerste Haggis-maaltijd maar ik vond het echt lekker. De kruiden en dan vooral de salie, de peper en de ui, deden het goed. De erover gesprenkelde whisky gaf er inderdaad een hele aparte smaak sensatie (zoals dat zo mooi heet) aan. De anderen, wel ervaren Haggis eters, waren op hun beurt nieuwsgierig hoe of mijn vleesloze variant smaakte. Er was genoeg, dus allemaal een extra vega-hapje. Nee, men proefde eigenlijk geen wezenlijk verschil. Het “mondgevoel” was eveneens niet van echt te onderscheiden.. Daarom: Als zelfs de Haggis zonder dierenleed kan worden gemaakt, waar wachten we dan verder nog op?!!
DIERENTAAL Mei 2013
Jessie
Lekker eten zonder vlees: En vandaag? Iets veganistisch! Wanneer u eens een dagje helemaal zonder dat er dieren aan te pas kwamen wilt eten, dan is deze salade een lekkere en makkelijke aanrader. Sinaasappelsap erbij te drinken en soja yoghurt (met toegevoegde vitamine B12) als toetje. Dan krijg je alle nodige voedingsstoffen binnen en kan je lichaam die ook goed opnemen.
De ingrediënten: Voor de salade: 400 gr. Zwarte bonen (uit blik, uitgelekt) 280 ml. Groentenbouillon (van blokje) 175 gr. Ongekookte couscous 175 gr. Zoete maiskorrels (uit diepvries, ontdooit - of uit blik, uitgelekt) 100 gr. Stevige tofu (in kleine blokjes van ca. 1x1cm gesneden) 1 Grote rode paprika (schoongemaakt en in kleine stukjes gesneden) 8 Lenteuitjes. (groen in ringetjes, wit in stukjes) 1 Grote vleestomaat (in kleine blokjes) 10 gr. Verse koriander (fijngesneden, eventueel te vervangen door peterselie) Voor de dressing: 3 el. Extra virgine olijfolie 1 Klein teentje knoflook uit de pers 2 el. Vers limoensap 2 tl. Balsamico (of gewone rode wijn) azijn
½ tl. Komijnpoeder Zout en versgemalen zwarte peper naar smaak 2 el plantaardige olie naar keuze (om de tofu te bakken) 1 Rijpe avocado, (in dunne schijfjes)
DIERENTAAL Mei 2013
Lekker eten zonder vlees: En vandaag? Iets veganistisch! Werkwijze: De tofublokjes in de plantaardige olie op hoog vuur even snel wat bruin en “krokant van buiten” bakken. Uit de pan nemen, iets zouten en apart zetten. Groentenbouillon in een platte (zg. hapjes-)pan aan de kook brengen. De couscous erbij doen en even goed doorroeren. Van het vuur af, ca. 5 minuten afgedekt laten staan zodat de couscous het vocht kan opnemen. In een grote slabak de olijfolie, limoensap, azijn, knoflook, komijn en zwarte peper door elkaar kloppen. De bonen, mais, paprika, lente-ui en koriander toevoegen en goed door de dressing scheppen. De couscous met een vork los en korrelig maken. Aan de schaal met de groenten toevoegen en goed, maar voorzichtig, mengen. Als laatste de tofu blokjes over de salade verdelen en eventueel nog zout toevoegen. Vlak voor het opdienen de avocado schoonmaken en in schijfjes snijden als garnering. Deze salade kan direct gegeten of eerst, 1 à 2 uur in de koelkast, goed gekoeld worden. De tofu dan pas, net als de avocado, bij opdienen toevoegen. Hetzelfde geldt wanneer u de salade een dag van tevoren wilt maken, want dat is ook heel goed mogelijk.
DIERENTAAL Mei 2013
Remi
Adopteer een dier Het adoptieplan is in het leven geroepen om Dierenthuis en zusterstichting FIV/FeLV te ondersteunen in de hoge kosten van de verzorging van onze kwetsbare dieren. Katten besmet met het aids- of leucosevirus, de sukkelaars, honden met hartfalen en oude paarden. Medicatie, dieetvoer, seniorenmuesli voor de paarden, vele operaties en de verzorging kosten veel geld. U kunt ons daarbij helpen door een dier te adopteren. Enkele keren per jaar krijgt u een bericht met foto over hoe het met uw dier gaat. Bezoek is, zoals u ongetwijfeld weet, tijdelijk niet mogelijk. Zodra de verhuizing achter de rug is worden de nieuwe bezoekdagen/tijden zo snel mogelijk bekend gemaakt. Het is fijn voor onze dieren om adoptanten te hebben voor wie zij extra speciaal zijn. Niet langer kansarm en ongewenst maar bijzonder. Kijk op de site www.dierenthuis.nl voor een aanmeldformulier. Of neem contact op via
[email protected]
DIERENTAAL Mei 2013
Colofon Stichting Dierenthuis is een permanente huiskameropvang voor oude, zieke en kansarme honden, verwilderde katten, katten die besmet zijn met het aids- en/of leucosevirus en oude paarden. Vooral niet herplaatsbare asieldieren vinden hier een blijvend thuis. Een thuis zonder hokken en tralies, met boswandelingen, een riante tuin, veel liefde, (medische) zorg en aandacht. DIERENTAAL verschijnt een paar keer per jaar. Mocht u de nieuwsbrief niet meer willen ontvangen, laat het ons dan even weten via de mail.
Stichting Dierenthuis Groene Kadeweg 51-53 1332 BV Almere Telefoon 06-434 281 22 (ma t/m za tussen 11.00-16.00 uur) In verband met de verhuizing is bezoek op dit moment niet mogelijk. Email:
[email protected] Website: www.dierenthuis.nl Website: www.fiv-felv.nl Facebook: www.facebook.com/Dierenthuis Twitter: www.twitter.com/Dierenthuis Rekeningnummer: 9359251 IBAN: NL22INGB0009359251 BIC:INGBNL2A Vanuit België KBC IBAN: BE63731027687108, BIC: KREDBEBB T.n.v. Stichting Dierenthuis Tekst: Marleen van Houten Fotografie: Saskia Blok, Nel van Wijngaarden
Pedro
