December 2015
jaargang 89 — nummer 3
België PB 2900 Schoten1 8/4508 P 005913
Derde zondag: 20 december 2015 8:30 u Eucharistieviering in de kapel van het Klooster 9:15 u Beste ontbijt van de maand in de refter van de Humaniora 10:15u Voordracht door Ilse Landuyt “Smakelijk gelachen” Omwille van het lange weekeinde van Kerstmis verplaatsen wij onze maandelijkse bijeenkomst naar 20 december op de derde zondag van december! Het is alweer een jaar geleden dat er een dame aan bod kwam voor een voordracht en dit maal vonden wij in ILSE LANDUYT de geschikte kandidate om deze gewoonte verder te zetten. Zij brengt ons de vrolijke geschiedenis van honger en dorst, met als titel:
SMAKELIJK GELACHEN ! Lustten de Romeinen tomaten, en waarom niet, en wat dan wel? En hoera, chocolade eten tijdens de vasten mag wél van de paus! Ilse Landuyt duikelt weer het verleden in, dit keer op zoek naar de geschiedenis van honger en dorst. Van de gebraden everzwijnen bij de Kelten tot onze moleculaire keuken. Vaak geestig, soms leerrijk en vooral lekker! Ilse Landuyt studeerde Romaanse Filologie en Politieke en Sociale Geschiedenis van de Westerse Wereld. Ze zet humoristische kanttekeningen bij de geschiedenis van gewone mensen in het Westen. Iedereen van harte welkom!
Maandblad van de Koninklijke Oud-Leerlingenbond Sint-Eduardus (OLSE) v.z.w. Verantwoordelijke uitgever: Ludo Somers, Rustoordstraat 12, 2170 Merksem. Bankrekeningnummer: 220-0310757-05. Website: sint-eduardus.be E-mail adres:
[email protected]
BUIEN MET WINTERS KARAKTER Het was frisjes op de vierde zondag van november. Tijdens de eucharistieviering benadrukte de voorganger het belang van Jezus’ uitspraak: ‘Wie zegt gij dat Ik ben?’ Het was tevens het feest van Christus Koning. De refter was flink opgewarmd voor het heerlijke ontbijtbuffet. Vonden de mensen goed: warme refter, lekkere pistolets, snelle mis, … Vonden de mensen slecht: slappe koffie, te weinig of te veel koffiekoeken met pudding, een allegaartje of zelfs een tekort aan dessertborden … Bij OLSE mag iedereen van alles zeggen!
En dat brengt ons naadloos bij de voordracht. Voor een tweede maal in zeer korte tijd hadden we Jef Abbeel als spreker. Ging het de vorige keer nog over China, dan kwam ditmaal de omstreden figuur van Jozef Stalin aan bod. Nog niet zo lang geleden werd hij verkozen tot populairste Russische persoonlijkheid ooit. En wij braaf op pater Damiaan stemmen! Privé mogen we van Stalin weten dat hij in Georgië geboren is in 1878. Aanvankelijk was het een verstandig mens die eerst zelfs seminarie volgde, maar later revolutionair werd. Stalin werd zo’n zesmaal naar Siberië verbannen en kende de
streek dus goed. Eenendertig jaar lang heeft hij een ongeziene terreur uitgeoefend: moorden om de mensen schrik aan te jagen, haat tegenover boeren, afluisteren, verklikken, folteren en nog meer bezigheidstherapie. Op buitenlands vlak sloot hij in 1922 een geheim akkoord met Duitsland. Wat later kiest hij de kant van links in de Spaanse burgeroorlog en liet het Spaanse goud naar Odessa overbrengen, waarna de Spanjaarden naar hun goud konden fluiten. Tijdens Wereldoorlog II kreeg Stalin de toestemming voor gebiedsuitbreiding en was hij tot 1941 zelfs bondgenoot van Hitler, een ander deugnietje uit de wereldgeschiedenis. Na de oorlog installeerde hij in Oost-Europa Russisch gezinde regimes, die op verschrikkelijke wijze bleven regeren tot 1990. Stalin stierf in 1953.
Hij had ook een bekende dochter, Svetlana. Zij studeerde aan de universiteit van Moskou. In de ogen van haar vader koos zij steeds voor foute aanbidders en huwelijken hielden nooit lang stand. Kortom, het meiske had geen chance. Later vroeg zij politiek asiel aan in de US-ambassade en vestigde zich in 1968 in Amerika. Ze bleef er worstelen met haar verleden, veranderde enkele keren van naam en stierf uiteindelijk arm en eenzaam. Er waren nadien nog diverse vragen uit het publiek en alles leidde tot de dictators en hun regimes in deze dagen van peis en vree. Jef Abbeel noemde het publiek bij OLSE ‘zalig’. Maar laat ons eerst zeggen dat hij een enorme verteller is die uitermate goed weet waarover hij het heeft en daarom ook de toehoorders onophoudend blijft boeien. En daarom: we denken dat we Jef Abbeel nog wel eens terug zullen zien. Nee, we hopen het!
JM
Rupert Brooke in Antwerpen 1914 (vervolg) Toen de Duitsers er in geslaagd waren een aantal bruggenhoofden te veroveren op de noordelijke oever van de Nete in de buurt van Lier, trokken de Royal Marines zich terug op een tussenliggende lijn tussen Lier en Antwerpen, versterkt door de 1st en 2nd Royal Naval Brigade. Maar dezen waren amper toegekomen toen ze het bevel kregen weer terug te trekken op de 2e Linie van de vesting Antwerpen ter hoogte van de oude Brialmontforten. Na een korte pauze in Oude God werd de Naval Brigades ingezet in de intervallen tussen de forten en schansen van deze linie. De 1st Royal Naval Brigade bezette het gedeelte tussen Fort 2 te Wommelgem en Schans nr 7 in Mortsel, ter aflossing van de Belgische troepen van generaal Warnant die moesten worden ingezet op het noordelijk gedeelte van de Grote Omwalling. Deze was, hoewel gedemilitariseerd sinds 1906, ondertussen terug in dienst genomen . Voor de 2nd Royal Naval Brigade die moest post vatten tussen de Scheldeoevers en Schans nr 7 was er een soortgelijk scenario. (Fig 1.) Rupert Brooke diende als tijdelijke luitenant in het Anson Bataljon van de 2e Brigade. Tijdens deze laatste dagen van Antwerpen bezette het Anson Bataljon de posten tussen de forten 6 en 7, op het grondgebied van de gemeente Wilrijk.
Wordt vervolgd
Het ENIGMA DER OLSE-COMMANDERIE "In de tijd dat de dieren nog spraken..." Met die aanhef begonnen in mijn gezegende kinderjaren nogal wat boeiende vertellingen over opzienbarende en onwaarschijnlijke gebeurtenissen in onnoemelijk verre tijden, tot bij ons gekomen doorheen de nevelen der eeuwen. De tijd van de sprekende dieren is lang voorbij. Goddank hebben de mensen sindsdien leren schrijven en lezen en ze hebben papier uitgevonden waarop ze voor tijd en eeuwigheid verslag kunnen uitbrengen over belangrijke of belangwekkende feiten en gebeurtenissen. Aldus beschikte vanaf zijn ontstaan in 1924 de piepjonge OLSE Oudleerlingenbond, met een bestuur, secretaris incluis, over alle middelen om voor de toekomst op te tekenen en te bewaren wat ook voor volgende Olse-generaties nuttig en interessant kon zijn. Helaas, er moest blijken dat ook in Olse het perfecte niet van deze wereld is. De verslaggeverij is er zoals een kaas met nogal wat gaten, zoals 90 jaar na datum, bij een vraag over de toch roemruchte Olse-commanderie nog eens, een beetje pijnlijk aan het licht is gekomen. In de aanloop daarheen toch eerst nog even enkele gebeurtenissen en scharnierjaren memoreren die wel werden opgetekend en aldus aan de vergetelheid zijn ontsnapt. Zo komen we bijvoorbeeld in 1939. Olse was toen 15 jaar geworden, jaren van ont- en opstaan en teveel vallen en struikelen dan goed was voor een jonge vereniging. Maar dat jaar 1939 bracht ook een vitale heropstart met een jong dynamisch bestuur dat van meet af aan wist aan te pakken en erin slaagde een hele achterban van oudleerlingen op te sporen en mee te betrekken in dat reveil. Ten bewijze : bij de start telde Olse zowat 150 (merendeels papieren) leden, maar in het begin van de jaren 1940 was dat aangegroeid tot 550 met grote opkomst voor Vierde Zondagen en andere initiatieven. Eigenlijk was dat iets paradoxaals, want na een mobilisatie, het uitbreken van de oorlog met schaarste alom, opeisingen en gedwongen tewerkstelling in Duitsland, had dit veel gemakkelijker een absoluut dieptepunt kunnen betekenen. Olse had echter volle wind in de zeilen, behalve dan tijdens een brutale stop in het najaar van 1944 toen Merksem zijn deel kreeg in de regen van raketten en vliegende bommen, die zou aanhouder tot Goede Vrijdag 1945 en ook het moderne humanioragebouw van Sint- Eduardus met zware schade achterliet. De voorgenomen viering van 20 jaar Olse werd daardoor noodgedwongen afgevoerd. Opgetekend door een nog krasse Knar
Wordt vervolgd
MET HEEL ONS HART VOOR ANNELIES! “Spaghettifestijn ten voordele van de lymepatiënten” Met deze slogan trokken heel wat leerkrachten van Sint-Eduardus ten strijde tegen deze verschrikkelijke ziekte, waar één van onze collega’s (Annelies Verbruggen) al jaren tegen vecht. In de eerste plaats lichamelijk en mentaal, maar met de nodige financiële gevolgen. In september namen drie onverschrokken collega’s : Ingrid Van Montfort, Annemie Mertens en Reintje Verhaege het moedige besluit om haar hierin te steunen. Op korte tijd slaagden zij erin om een knappe organisatie te verwezenlijken, het lerarenkorps zoveel mogelijk te mobiliseren, sponsors te zoeken en vooral leerlingen, oud-leerlingen (OLSE was natuurlijk ook van de partij met een goede vertegenwoordiging en een bijzondere gift) en hun families te sensibiliseren om mee te komen smullen ten voordele van Annelies en haar lotgenoten. Het resultaat was verbluffend, van teamwork gesproken: een moderne refter werd omgetoverd in een gezellig vertoevend restaurant. Materialen werden her en der ontleend, sauzen en spaghetti gefabriceerd. Zowel ’s middags als ’s avonds liep ons pop-up restaurant vol. Borden werden opgeschept, drank vloeide en de zelfgemaakte desserten werden gesmaakt. De opbrengst brak alle verwachtingen …… 6.000 euro ! En zoals Annelies die avond nog zo mooi verwoordde : ‘Het grote hart van EDU’ heeft weer geklopt!
KERSTBEZINNING Ga naar de markt, daar zie je al van ver: de kerststal met de kerstfiguren. Ga naar de kerk, daar zal je ze vinden: Maria, Jozef, het kind, de herders. Ga naar de winkelstraten, daar zal je ook kerststallen tegenkomen, moderne en klassieke, in allerlei vormen. Het beeld van Christus in de kerststal. Hij is nog te zien, ook al gelijkt de kerstversiering soms meer op een winterlandschap dan op het kerstverhaal. Dat beeld van Christus in de kerststal heeft bovendien een eigen boodschap: dat beeld wijst op de werkelijkheid: dat Christus ook in onze tijd eigenlijk te vinden is in een stal. In welke stal zie jij hem geboren worden op onze dagen? Waar is de stal waar Hij nu beschutting vindt? Op vele wijzen zal ook je Hem nog kunnen zien: Christus in onze stad … en in onze wereld. Weet wel … Zijn echte stal staat meestal verborgen. Niet op de markt of voor het uitstalraam, niet in de kathedraal of onder de kerstboom. De echte stal waar Hij woont, staat op de plaats waar Zijn liefde verdergaat en misschien, misschien is dat ook in jouw hart. Dat Zijn liefde mag geboren worden in de stal van jouw hart en van vele anderen.
OLSE wenst aan iedereen een zalig kerstfeest en een goede gezondheid, veel geluk en voorspoed in het nieuwe jaar.
