De regels van Floor Floor gaat door! (Getipt door de Nederlandse Kinderjury) Floor gaat ervoor! Floor regelt het even

Hoff-Floor is voor-druk 27-11-12 10:56 Pagina A

Hoff-Floor is voor-druk 27-11-12 10:56 Pagina B

Hoff-Floor is voor-druk 27-11-12 10:56 Pagina C

Hoff-Floor is voor-druk 27-11-12 10:56 Pagina D

Lees ook: De regels van Floor Floor gaat door! (Getipt door de Nederlandse Kinderjury) Floor gaat ervoor! Floor regelt het even (Getipt door de Nederlandse Kinderjury) Floor tussen de regels Floor is smoor (Getipt door de Nederlandse Kinderjury) Floor schrijft (straf )regels

Hoff-Floor is voor-druk 27-11-12 10:56 Pagina 1


Voor mijn liefste Amina

Kijk ook op: www.ploegsma.nl www.marjonho¬man.com

avi 9 / m6/e6 isbn 978 90 216 7075 1 / nur 282 © Tekst: Marjon Ho¬man 2013 © Illustraties: Georgien Overwater 2013 Omslagontwerp: Steef Liefting Vormgeving: Studio Cursief, Irma Hornman Auteursfoto: Mark Sassen © Deze uitgave: Uitgeverij Ploegsma bv, Amsterdam 2013 Alle rechten voorbehouden.

Uitgeverij Ploegsma drukt haar boeken op papier met het fsc-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.



Als mijn moeder en ik terugkomen van boodschappen doen, zie ik dat Margreet buiten staat. ‘Floor, kom eens kijken wat ik heb!’ roept ze. Ik steek meteen de straat over en Margreet trekt me mee naar haar huis. ‘Kom, het is op mijn kamer,’ zegt ze geheimzinnig. Ik ren met grote stappen achter haar aan. Margreet ploft op haar bed en graait in de kooi die ernaast staat. De kooi is nieuw, dat zie ik meteen. ‘We liepen langs de dierenwinkel en toen kreeg ik deze,’ vertelt Margreet. Ze houdt een bruin pluizig beestje voor mijn neus.


‘Je hebt een huisdier...’ zeg ik onder de indruk. ‘Ja, leuk hè? Een hamster,’ zegt ze en ze aait het beestje zachtjes met haar vinger tussen zijn oortjes. ‘Aaah...’ zeg ik, en ik ben meteen stikjaloers. Waarom krijgt Margreet zulke dingen altijd zomaar en ik nooit! ‘Wil jij hem ook even vasthouden?’ vraagt ze. Ik aarzel geen moment en steek meteen mijn hand uit. Margreet zet het hamstertje er heel voorzichtig op. Wat een schattig diertje is dit! ‘Lief is hij, hè!’ lacht Margreet. ‘Hij heet Rover.’ Ik knik en geef de hamster aan haar terug. Ik vind Rover maar een rare naam voor een hamster, maar toch ben ik jaloers. Ik wil zelf namelijk al jaren een huisdier, maar het mag nooit van mijn ouders. ‘Kreeg je hem echt zomaar?’ informeer ik. ‘Nou, ik heb er wel een paar keer om moeten zeuren, hoor. Moet je ook doen, Floor, dan kunnen onze hamsters bij elkaar spelen.’ Wat een goed idee! ‘En als ik nou een vrouwtjeshamster neem, dan noem ik haar Roverientje en dan krijgen we babyhamsters!’ Margreet en ik springen door haar kamer, we zien het al helemaal gebeuren: Rover en Roverientje met 5


allemaal kleine baby’tjes! Ik ben vastbesloten om mijn ouders vandaag nog om een huisdier te vragen. ‘Wat is er met jou? Je straalt helemaal!’ zegt mijn moeder die avond. Er staan aardappeltjes en sla en gehaktballetjes op tafel, dus ik wijs ernaar. ‘Mmmm,’ slijm ik, ‘dit is mijn lievelingseten.’ Mijn moeder schept het eten op, en ik wacht tot iedereen zijn mond vol heeft en ik rustig om een huisdier kan vragen. ‘Margreet heeft een hamster gekregen, lief joh...’ vertel ik, maar het lijkt mijn ouders niet veel te interesseren. Mijn vader schrokt zijn aardappels naar binnen en mijn moeder kijkt niet eens op van haar bord. Daarom besluit ik er nog een schepje bovenop te doen. ‘Zo’n schattig beestje, hij keek me echt heel lief aan en hij heeft ook van die kleine, lieve, zwarte kraaloogjes... Margreet is dol op hem!’ Nog steeds krijg ik weinig reactie en alleen mijn vader kijkt een seconde op van zijn bord. ‘Mag ik ook een huisdier?’ vraag ik, maar mijn moeder schudt meteen haar hoofd. ‘Geen sprake van! Dat vind ik veel te veel gedoe!’ Ik vind het zo gemeen, dat ik met mijn vuist op 6


tafel sla. ‘Je hebt er niet eens eerlijk over nagedacht!’ roep ik boos. Mijn vader kijkt me vol medeleven aan, hij vindt het sneu voor me. ‘Een klein huisdiertje, op haar kamer, daar kunnen we toch over nadenken?’ zegt hij tegen mijn moeder. Maar die wil er nog steeds niets over horen en eet door alsof wij er niet zijn. Na het eten zit ik samen met mijn vader aan tafel. ‘Floortje, je weet toch wel dat huisdieren elke dag eten nodig hebben, je moet er goed voor zorgen en dat kost tijd en moeite, hè,’ zegt mijn vader. Ik knik en glimlach naar hem, wie weet koopt hij dan wel een huisdier voor me. ‘Ja, pap, dat weet ik,’ antwoord ik netjes. ‘Oké, dan beloof ik dat je moeder en ik er nog een keer goed over na zullen denken.’ Ik spring meteen van mijn stoel en omhels mijn vader stevig. ‘Dank je, pappie,’ fluister ik in zijn oor. Als mijn vader de volgende dag thuiskomt van zijn werk, roept hij mij. ‘Floor, ik heb een verrassing voor je!’ Ik had al het gevoel dat er vandaag misschien iets heel leuks ging gebeuren en 7


ren meteen de trap af, waar mijn vader me al met een grote grijns staat op te wachten. ‘Wat dan?’ vraag ik, en mijn vader wijst naar de deur. ‘Kijk maar eens op de keukentafel...’ Zou hij dan echt een hamster voor me hebben gekocht...? Ik ren de hoek om, kijk op de tafel en slik. Daar zwemt een goudvis in een oude vaas van mijn moeder. ‘Leuk hè, heb jij ook een huisdier!’ zegt mijn vader. Ik staar naar de vaas. ‘Ja, maar dat is een vis...’ stamel ik. ‘Gekocht bij Dier-van-Plezier,’ zegt mijn vader glunderend. Ik ben blij dat ik weet waar hij hem gekocht heeft. De dierenwinkel op het kleine winkelpleintje om de hoek. Wie weet geven ze nog geld terug en kan ik dan toch een hamster kopen. Eindelijk komt er langzaam weer een glimlach op mijn gezicht. ‘Ik wist wel dat je het leuk zou vinden!’ zegt mijn vader. Ik knik en pak voorzichtig de vaas van de tafel om hem mee naar mijn kamer te nemen. Ik kijk naar de vis. Mijn vader vindt het vast niet erg als ik hem even ga ruilen voor een hamster. Ik sluip weer naar beneden en zie dat mijn vader in 8


zijn luie stoel zit met zijn ogen dicht. Dus gris ik snel het lege plastic zakje waar de vis in zat van het aanrecht en neem het speciale schepnetje mee. Mijn vader heeft niks in de gaten. Ik doe wat water uit de vaas in het zakje en schep de goudvis erin. Zo, dat is dat, nu alleen nog even omruilen voor een hamster! Ik steek het zakje met de vis in mijn jaszak en sluip zo zacht als ik kan het huis uit om naar de dierenwinkel te gaan. Dier-van-Plezier is gelukkig niet ver en voor ik het weet sta ik oog in oog met de mevrouw van de winkel, die vriendelijk naar me lacht. ‘Ik kom iets terugbrengen,’ zeg ik vol zelfvertrouwen en ik zet het zakje met de vis voorzichtig op de toonbank. De mevrouw kijkt er verbaasd naar. ‘Ja, maar... dat is een vis,’ stamelt ze. Ik knik, want dat wist ik allang. De mevrouw trekt een streng gezicht naar me. ‘Een vis kun je niet zomaar terugbrengen!’ ‘Waarom niet?’ vraag ik. ‘Mijn moeder heeft ook zo vaak een broek teruggebracht, en dan kreeg ze gewoon haar geld terug.’


De mevrouw fronst. ‘Een vis is toch geen broek!’ ‘Ik wil hem zo graag ruilen voor een hamster,’ zeg ik zielig, maar de mevrouw schudt haar hoofd. ‘Nee, dat gaat helaas niet, want we ruilen geen dieren.’ Ik pak met tegenzin de vis van de toonbank en sjok de winkel uit. Boos zit ik even later op de stoep, en ik staar naar het zakje op mijn schoot, waar die stomme vis in zwemt die ik helemaal niet wilde hebben. ‘Hé, je hebt ook een huisdier!’ zegt een vrolijke stem achter me. Het is Margreet, maar ik kan alleen maar mijn schouders ophalen en een chagrijnig bromgeluid maken. ‘Hm.’ ‘Hoe heet ie?’ Margreet zakt door haar hurken om de vis extra goed te kunnen zien. ‘Rotvis!’ zeg ik boos. Margreet kijkt me geschrokken aan. ‘Ik wou helemaal geen vis, ik wou ook een hamster, maar toen heeft mijn vader deze vis gekocht en ik kon hem ook al niet ruilen!’ Margreet schiet in de lach. ‘Ruilen? Dat kan toch ook niet met een dier, Floor! Maar misschien wordt hij niet zo oud en kun je daarna een hamster vragen.’ 10


Nu begin ik weer een beetje hoop te krijgen. ‘Wacht, we zoeken het op!’ stelt ze voor. Samen rennen we naar haar huis, waar Margreet meteen achter de computer kruipt. Goudvissen zijn alleseters, ze kunnen ongeveer 40 cm lang worden, en kunnen een leeftijd bereiken van 15 tot 28 jaar. Er is zelfs een geval bekend van 49 jaar, leest Margreet hardop van het scherm. ‘Negenenveertig!’ gil ik. Ik ren met het zakje naar huis en gooi de vis terug in de kom. Net op tijd, want mijn vader komt eraan. ‘Heeft hij al eten gehad?’ vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. ‘Hij heeft geen honger...’ Mijn vader kijkt me boos aan. ‘Hoor eens, jij wilde zo graag een dier, en dieren moet je voeren! En als je hem niet binnen drie tellen eten geeft, dan neem ik hem mee en is hij van mij!’ Hij telt langzaam tot drie. Normaal gesproken doe ik voor de tweede tel al wat hij wil, maar dit keer blijf ik rustig wachten tot hij klaar is, want zo’n aanbod sla ik niet af! ‘Dan neem ik hem!’ zegt mijn vader. Hij pakt met grote tegenzin de vaas en sjokt naar zijn werkkamer. Ik hoor hoe hij de vaas neerzet en doormoppert. Maar dat kan me niks schelen, want ik ben de komende 49 jaar van die vis af! 11



Ik zit me in de kamer te vervelen en kras wat in een veel te moeilijke puzzel uit de krant. ‘Weet je wie er morgen jarig is?’ vraagt mijn moeder. ‘Nee, wie dan?’ vraag ik. ‘Diana. Ze wordt twintig en ze vroeg of jij op haar feestje wilde komen!’ Diana was vroeger onze oppas. ‘Helemaal in mijn eentje?’ vraag ik blij. Mijn moeder knikt. ‘Ze woont hier vlakbij in een nieuw appartementje, daar kun je zelf wel naartoe lopen. Vind je dat leuk?’ Ik knik. Nou en óf ik dat leuk vind! Want ik ben al heel vaak naar verjaardagen geweest, maar nog nooit naar eentje van iemand van twintig! Twintig is echt al behoorlijk oud en ik ben reuze benieuwd hoe mensen van twintig hun verjaardagsfeestje vieren.

13


De volgende dag is het zover, ik mag helemaal in mijn eentje naar een verjaardagsfeestje. Ik heb het al aan iedereen verteld die ik tegenkwam en de kinderen op school waren allemaal zwaar onder de indruk. ‘Je moet nog wel een cadeautje kopen, ik zal je geld geven,’ zegt mijn moeder. Ze geeft me vijftien euro, die ik meteen in de portemonnee met mijn eigen zakgeld stop. Nu lijkt het of ik nog meer geld heb, en misschien hou ik zelfs nog wat over! ‘Koop maar een bosje bloemen voor haar,’ zegt mijn moeder. ‘Als je daar naartoe gaat kom je toch langs een bloemenwinkel.’ Ik zou zelf nooit bloemen voor mijn verjaardag vragen, maar oudere mensen houden daar blijkbaar wel van. ‘Oké, mam,’ zeg ik. Mijn moeder zwaait me uit. ‘Dag Floor, voorzichtig hè? En doe Diana de groeten van mij!’ Ik voel met mijn hand in mijn jaszak aan het papiertje waar Diana’s adres op staat. Daar verderop bij de grote flats moet ze wonen, in het tweede gebouw, had mijn moeder gezegd. Maar eerst stop ik nog bij de bloemenwinkel. Fleur du Chic, staat er in sierlijke letters op de etalageruit. Ik loop naar binnen en kijk rond. Ze hebben zo veel 14


mooie bloemen, dat ik niet weet welke ik moet kiezen. ‘Kan ik je helpen, meid?’ vraagt een kauwgom kauwende verkoopster. ‘Eh... ik zoek bloemen voor een oudere mevrouw,’ vertel ik. ‘Voor je oma?’ vraagt de verkoopster. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, voor een vrouw van twintig!’ De mevrouw van de bloemenwinkel schiet in de lach. ‘Twintig, dat valt toch wel mee,’ lacht ze en ze wijst naar een emmer met roze bloemen. ‘Houdt ze van roze?’ Ik knik, dat denk ik wel. ‘Deze dan doen met een bosje van deze?’ Ze blaast een grote kauwgombel. Ik knik. Die zien er wel mooi uit. ‘Ja, doe maar...’ antwoord ik verlegen. De verkoopster maakt er een mooie bos van en doet er doorschijnend papier omheen met een strikje erop. ‘Je moet ze in lauw water zetten en er zit een zakje bloemenvoedsel bij,’ legt ze uit, ‘dat moet ze in de vaas gooien. Oké, dat is dan twintig euro.’ Ik schrik, twintig euro...? Dan moet ik er vijf euro van mijn eigen geld bij leggen! Ik voel mijn wangen gloeien, maar kan nu geen nee meer zeggen. 15


Met tegenzin haal ik de vijftien euro van mijn moeder en nog vijf euro van mijn eigen zakgeld uit mijn portemonnee en leg het geld op de toonbank. ‘Nou, veel plezier ermee, meid,’ zegt de bloemenverkoopster, en ik pak het dure boeket netjes aan. Met een donkerrood hoofd loop ik de bloemenzaak uit. Ik voel me erg vervelend over de veel te dure bloemen, had die mevrouw dat niet even kunnen zeggen! Maar gelukkig duurt dat vervelende gevoel maar kort, want hoe dichter ik bij het flatgebouw van Diana in de buurt kom, hoe vrolijker ik word. Zeker als ik eraan denk hoe blij Diana straks zal zijn met dit superdure en indrukwekkende boeket. Het is vast het mooiste boeket dat ze ooit heeft gekregen! Na vijf minuten stevig doorlopen herken ik het grote, grijze flatgebouw waar mijn moeder het over had. Ik loop ernaartoe en ga de enorme hal binnen, waar wel tweehonderd naambordjes hangen. Ik zoek tussen de bordjes naar Diana’s bel en druk erop. ‘Wie is daar?’ zegt de aardige stem van Diana door de intercom. ‘Ik ben het, Floor,’ zeg ik blij. Diana drukt op de knop zodat de deur opengaat. 16


‘Het is op de zevende verdieping,’ hoor ik Diana door het speakertje zeggen. Ik ga omhoog met de lift en als ik eruit kom, zie ik Diana aan het einde van de galerij al staan. ‘Hai, Floortje!’ zegt ze blij en ik verstop het boeket nog even achter mijn rug. Ik loop naar haar toe en geef haar een felicitatiezoen. ‘Alsjeblieft!’ zeg ik trots en ik haal het boeket met de dure bloemen achter mijn rug vandaan. ‘Wauw! Die kunnen mooi in mijn nieuwe floatingvaas!’ roept ze enthousiast naar haar vriendinnen die nu allemaal naar mijn boeket kijken. ‘Je moet ze in lauw water zetten en er zit een zakje bloemenvoeding bij,’ zeg ik, ‘dat moet je ook in je vaas gooien.’ Ik ben trots dat ik dat allemaal onthouden heb. ‘Pak lekker een stukje taart, Floortje,’ zegt Diana en ze loopt met mijn boeket naar haar keuken. Ik ga bij de oudere vrouwen staan en pak zo 17


voorzichtig mogelijk een stukje appeltaart met slagroom. De vriendinnen van Diana lachen naar me, ze vinden me zo te zien schattig. Dus lach ik verlegen terug. ‘Mooi zeg!’ roept Diana uit als ze de kamer weer in loopt. Ik stik bijna in mijn appeltaart... Wat heeft ze nou gedaan! 18


Ze heeft van al mijn bloemen de stelen afgeknipt en nu drijven ze allemaal in een hele rare, lage bak met water. ‘Waanzinnig, hè!’ zegt Diana trots. Ik kijk met tranen in mijn ogen naar de dure, afgeknipte bloemen in de bak. ‘Je mag ze toch niet zomaar afknippen...’ stamel ik. Maar Diana denkt daar heel anders over. ‘Je hebt ze zelf aan mij gegeven, Floortje, en dan zijn ze dus van mij en mag ik ermee doen wat ik wil!’ Ze knipoogt naar haar vriendinnen, die ik nu ineens allemaal stom vind. Diana praat nog wat tegen mij en haar vriendinnen, maar ik kan alleen maar teleurgesteld naar de afgeknipte bloemen kijken. ‘Ik moet weer gaan, want ik mocht maar heel kort van mijn moeder,’ verzin ik, want ik wil weg bij het stomme verjaardagsfeestje van Diana. Diana vindt het jammer dat ik zo snel al weer weg wil gaan, maar ik ben blij als ik weer buiten loop en haal opgelucht adem. Dat doe ik dus nooit meer! Ik ga voortaan alleen nog naar verjaardagen van mensen 19


van mijn eigen leeftijd, besluit ik. Met grote stappen loop ik terug naar huis. ‘Ben je er nu al?’ vraagt mijn moeder. Ik knik, ik wil er niet over praten. Ik durf zelfs niks te zeggen over de veel te dure bloemen, omdat mijn moeder dan meteen zal zeggen dat ik van tevoren had moeten vragen wat de bloemen zouden kosten. Dus naar mijn eigen zakgeld kan ik ook wel fluiten! De dagen erna denk ik niet meer aan de verjaardag van Diana en als de kinderen op school er van alles over willen weten verzin ik een stom smoesje. Hoe minder ik erover na hoef te denken, hoe beter! En net als ik het bijna helemaal ben vergeten en thuis aan de keukentafel aan het knutselen ben, gaat de bel. Ik hoor mijn moeder opendoen en iemand hartelijk begroeten, en als ik omkijk, zie ik iemand die ik liever niet had willen zien. Daar staat Diana, met een plastic tas in haar hand. ‘Moet je niet even gedag zeggen?’ vraagt mijn moeder. Ik heb er eigenlijk geen zin in, maar sta toch maar op. ‘Hoi Diana,’ zeg ik zo aardig mogelijk en ik ren weer terug naar mijn knutseltafel. ‘Floor, ik heb een cadeautje voor je meegenomen,’ 20

De regels van Floor Floor gaat door! (Getipt door de Nederlandse Kinderjury) Floor gaat ervoor! Floor regelt het even

Recommend Documents