ESKABEE MAGAZINE HET OFFICIËLE MAGAZINE VAN VOETBALCLUB YB SK BEVEREN • JAARGANG 50 • NUMMER 3 • FEBRUARI 2014
DE NUMMER 3, DE LIBERO OP VERPLAATSING: MACCABISTADION IN HOBOKEN NEDERLANDSE WAPENS IN EEN BEVERSE DEGRADATIESTRIJD Transport Weemaes Transant P.
RKEN WE TIE
LAS E N
C
UCTIEWERK EN STR ON
C. A.
EN CONSTR AS UC -L
Kerkstraat 96 • Vrasene • Tel 03 775 36 04 • Fax 03 775 52 25
0495/77 08 81 Business Solutions
Fitrama biedt oplossingen aan voor zowel particulieren, als voor zelfstandigen en kmo’s op het vlak van lenen, sparen en beleggen, verzekeren en bankieren.
( 03 760 17 40 *
[email protected] www.fitrama.be
Vesten 41 • 9120 Beveren • www.houtvanacker.be
ESKABEE MAGAZINE INHOUD/COLOFON
VOORZITTER AAN HET WOORD
INHOUD
VOORWOORD
VOORWOORD
3
Beste lezer, Beste supporter,
INTERVIEW MET RACHID CHELAH EN MICHAEL MAESSEN
4
‘EXOTISCHE’ SUPPORTERS VAN ESKABEE
8
Een kwaliteitsvol clubblad brengen is altijd een van de aandachtspunten geweest van het bestuur van onze geelblauwe club. Hierin hebben we in het verleden een reputatie opgebouwd.
GELE DITJES, BLAUWE DATJES
12
HAMBURGER SV IS NIET TE KOOP!
14
DE NUMMER 2
20
OP VERPLAATSING: MACCABISTADION
30
SUCCESVOLLE ESKABEE VLAAIENSLAG
38
PETERSCHAPPEN
39
MATCHBALSPONSORS
39
COLOFON Jaargang 50 • Nr 3 YB SK Beveren www.eskabee.be Verantwoordelijke uitgever: Koen De Vuyst Redaktie: Andre Bolsens, Robin Beck, Peter Catthoor, Jim Van de Vyver Lay-out: Koen De Vuyst Lid van Nuc-Unboc
De traditie wordt onveranderd voortgezet en vandaag resulteert dit opnieuw in een schitterend nummer. Maak kennis met onze nieuwe Nederlandse aanwinsten en andere actuele informatie. Daarnaast maken we ook een duik in onze clubgeschiedenis en frissen we het geheugen op met sterkdragers uit het verleden. Stuk voor stuk zijn het sterke bijdragen en allen evenveel waard om gelezen te worden. In de toekomst zullen we in het clubblad blijven investeren om het een hoogwaardig middel van communicatie te maken tussen club en supporters enerzijds en tussen club en onze leefgemeenschap anderzijds. Dit is de uitdaging die de redactie is aangegaan en tracht gestalte te geven. Moge het ook een bron van inspiratie zijn voor ons allen om met succes de uitdaging van de komende weken te beantwoorden. Veel leesplezier. Andre Bolsens YB SK Beveren
ESKABEE MAGAZINE INTERVIEW • RACHID CHELAH EN MICHAEL MAESSEN
“JE MERKT DAT DIT EEN SPECIALE CLUB IS”
PAGINA 5
RACHID CHELAH EN MICHAEL MAESSEN: NEDERLANDSE WAPENS IN EEN BEVERSE DEGRADATIESTRIJD Voor het eerst sinds het begin van dit millennium spelen er opnieuw Nederlanders op de Freethiel. Rachid Chelah en Michael Maessen pendelen wekelijks vanuit Eindhoven naar de Beverse trainingsvelden. “Dit project sprak ons meteen aan.”
ESKABEE MAGAZINE INTERVIEW • RACHID CHELAH EN MICHAEL MAESSEN
SK Beveren heeft altijd een goede band gehad met onze Noorderburen. Eind jaren ’70 maakte Wim Hofkens het mooie weer tegen onder andere Inter Milaan. Tien jaar later streken eerst Eric Viscaal, en vervolgens Peter Van Vossen, Edwin Van Ankeren en Maurice Van Ham op de Freethiel neer. Deze laatste drie zouden enkele seizoenen lang een gevaarlijke aanvallende driehoek vormen, en zo geel-blauw veel diensten bewijzen. Eind jaren ’90 sloten de Beverenfans Remco Torken in hun hart en beoordeelden ze Martin Van Ophuizen als een degelijke verdediger. Ook de opvolger van het roemrijke SK Beveren leunt nu op deze traditie terug. Zo werd de Beverse kern begin januari versterkt met de Nederlandse spelers Michael Maessen en Rachid Chelah. Zij moeten nu mee proberen om Yellow Blue in derde provinciale te houden. Hadden jullie ooit al van KSK Beveren of YB Beveren gehoord? Rachid: Ik kende de naam KSK Beveren, en wist dat die ploeg was gefusioneerd tot WaaslandBeveren. En ik had wel eens gelezen dat een deel van de SKB-fans zich daar niet mee kon verzoenen en zich had afgescheurd. Michael: De rijke geschiedenis van KSK Beveren was mij bekend. Maar ik had eerlijk gezegd nog nooit van YB Beveren gehoord. Eskabee is niet direct het typevoorbeeld van een doorsnee Belgische provincialer. Voelen jullie dat ook zo aan? Michael: Absoluut. Het logo zegt al genoeg, net als jullie slogan ‘Tradition never dies’. Supporters putten daar kracht uit en hopen hun oude gevoelens terug te vinden. Rachid: De fans zijn heel fanatiek. En dat vind ik op zich iets heel moois. De mensen gaven ons ook een open en hartelijke ontvangst, en kwamen zich zelfs persoonlijk voorstellen. Dan voel je je direct thuis. Je merkt aan veel dingen dat dit een speciale club is.
Dat moet wel zo zijn. Ik zie niet veel spelers op amateurniveau wekelijks drie keer van Eindhoven naar Beveren rijden. Rachid: Dat bewijst in de eerste plaats vooral hoeveel ik van voetbal houd (lacht). Maar je hebt gelijk, hoor. Ik heb een goed gevoel bij deze club en de mensen van het bestuur en de sportieve staf: dat is ook de reden dat ik heb toegehapt. Bij mijn vorige club werden afspraken niet nageleefd, en dan houdt het voor mij op. Michael: En we beschikken over een heel degelijke wagen (lacht). Ach, het is inderdaad een serieuze afstand en het zou ook geen twintig kilometer verder moeten geweest zijn. Maar we rijden altijd samen, dus de tijd gaat snel voorbij. We lachen en amuseren ons onderweg. Hoe is Eskabee eigenlijk bij jullie terecht gekomen? Michael: Robin Beck heeft me gecontacteerd met de vraag of ik interesse had. Ik was bij mijn huidige club Nieuw Woensel op een zijspoor beland, en had voor mezelf de keuze gemaakt om iets anders te gaan zoeken. En ik kende België: vorig seizoen speelde ik al bij ’s Gravenwezel. Rachid: Michael heeft mij dan gevraagd of ik geen zin had om mee naar Beveren te gaan. Na een goed gesprek met Kurt Dierick heb ik dan besloten om een contract te tekenen tot het einde van dit seizoen. Wat vinden jullie van het niveau in derde provinciale? Rachid: Eerlijk gezegd eigenlijk vrij laag. Met alle respect, maar ik ben profvoetballer geweest en dan ben je wel iets anders gewend. Ook in het amateurvoetbal speelde ik altijd in reeksen die qua niveau de vergelijking met de Belgische vierde klasse of eerste provinciale konden doorstaan. Daarom wil ik graag met YB Beveren op termijn op een hoger niveau voetballen.
PAGINA 7
Michael: Voetballend had ik er toch ook meer van verwacht. Ik ben het al jaren gewoon om voetballend van achter uit op te bouwen. Hier kiest men bijna altijd voor de lange bal. Ook fysiek gaat het er stevig aan toe. Daar moest ik toch wel even aan wennen. Pas na een drietal wedstrijden merk ik dat ik mijn draai begin te vinden. Maar ik klaag zeker niet. Ik zie de overgang naar Beveren vooral als een investering in mezelf. Waar liggen jullie voetballende kwaliteiten? Rachid: Ik ben een echte nummer 10, met een goede actieradius en veel overzicht. Met mijn techniek ben ik vaak de man van de assists. Michael: Ik leef mezelf op de linkse flank uit, al kan ik ook als linksback functioneren. Ik ben tweevoetig, heb snelheid en een goede traptechniek en kan een man passeren. Mijn kopspel is dan weer een minder punt.
RACHID CHELAH
Rachid Chelah krijgt zijn jeugdopleiding bij PSV, waar hij doorgroeit tot het tweede elftal. Zijn debuut in de Hollandse Eredivisie maakt hij bij FC Den Bosch. Na twee jaar NEC verkast hij naar Engeland, waar hij met Derby County in de tweede klasse uitkomt. Maar dan slaat het noodlot toe. Een slepende achillespeesblessure maakt dat hij met profvoetbal moet
stoppen. “De waarschuwing van de chirurg was duidelijk”, aldus Rachid. “Als ik vier keer per week bleef trainen, zou ik in de toekomst niet meer kunnen lopen. Na nog één seizoen bij FC Dordrecht heb ik dan met pijn in het hart mijn carrière moeten stop zetten.” Rachid ging daarna in het amateurvoetbal aan de slag: daar speelde hij onder andere voor Dijkse Boys, Rood Wit Veldhoven, TEC en Nieuw Woensel.
MICHAEL MAESSEN
Net als Rachid Chelah doorloopt Michael Maessen de jeugdreeksen van PSV Eindhoven. Daarna kiest hij voor het allerhoogste amateurniveau en speelt voor clubs als Gestel, AFC en UNA. De club van zijn hart zou echter Nieuw Woensel worden, waarmee hij liefst drie promoties op rij kan vieren (van de vijfde naar de tweede amateurklasse). “Ik speelde er jarenlang altijd mee, maar vorig seizoen kwam er een nieuwe trainer en kreeg ik geen kansen meer. Na een passage bij het Belgische ’s Gravenwezel keerde ik in het begin van dit seizoen vol goede moed terug naar Nieuw Woensel, maar ook nu liep het niet zoals verhoopt. Daarom besloot ik om naar YB SK Beveren te komen.”
TEKST: PETER CATTHOOR FOTO: DAVE KIEKENS
ESKABEE MAGAZINE INTERVIEW • EXOTISCHE SUPPORTERS VAN ESKABEE
‘EXOTISCHE’ SUPPORTERS VAN ESKABEE: KRIS GEORGE (STEENKISTE) KSK Beveren heeft altijd over heel België supporters gehad. Van de kust tot diep in de Ardennen: overal ten lande botste je wel op iemand die fan was van geel-blauw Zo was er de supporter uit Verviers die regelmatig vanuit het Luikse richting Freethiel kwam. De slogan ‘Trots, Traditie, Toekomst’ werd bedacht door iemand uit Leuven. Ook in het Westen van het land wordt geel-blauw vertegenwoordigd: Kris George komt bijna wekelijks vanuit het verre Steenkerke richting Freethiel Hoogstwaarschijnlijk ongezien voor een derdeprovincialer. Hoe ben je supporter geworden van KSK Beveren? Kris George: Tijdens de lagere schooltijd werd er op de speelplaats gevoetbald, en toen koos iedereen zijn ploeg en zijn idool. De meesten opteerden uiteraard voor Club Brugge of Anderlecht, maar ik had zoiets van: ‘niet met mij’. Ik koos voor Beveren omwille van de kleuren en voor Jean-Marie Pfaff. Achteraf gezien was deze ploeg misschien voor mij voorbestemd: ik ben immers geboren in 1967, het jaar waarin KSK Beveren voor het eerst naar eerste klasse promoveerde… Het betekende telkens wel een serieuze verplaatsing. Kris George: De eerste decennia was ik dan ook vooral een papieren supporter (lacht). Maar vanaf het moment dat ik eind jaren ’80 over een rijbewijs beschikte, ben ik geregeld gaan kijken. Ik deed mijn legerdienst in Duitsland, kwam dan in de weekends naar huis.
Soms reed ik dan op vrijdag eerst nog langs de Freethiel om een training bij te wonen. Je bent jarenlang eersteklassevoetbal gewoon geweest. Is het dan niet lastig om nu in de laagste provinciale reeksen te moeten gaan kijken? Kris George: Ik heb geen enkel probleem met provinciaal voetbal. Met alles wat gebeurt is en de manier waarop KSK Beveren zijn supporters behandeld heeft, kan ik alleen maar besluiten dat ik met Eskabee de goede keuze gemaakt hebt. De basisidee en de entourage bewijzen dat voetbal anders kan en moet. Je hebt na het verdwijnen van KSK Beveren overtuigend voor Eskabee gekozen. Waarom? En was Waasland-Beveren nooit een optie? Kris George: WB, nooit van mijn leven! Net als gelijk welk andere fusie. Of Beveren of niets. Daarom ga ik niet meer kijken. Erger nog, eigenlijk interesseert eerste en tweede klasse mij momenteel niet meer. Toen ik hoorde dat er mensen uit het bestuur van KSK en supporters een nieuwe start wilden maken, met het gedachtengoed van KSK en met een heel andere insteek dan het huidige voetbal, was dat voor mij het signaal. Daar wou ik deel van uitmaken. Vandaar ook mijn lidmaatschap van de VZW. Wat moet Eskabee de komende jaren doen? Proberen om als club zo hoog mogelijk te geraken of meer een “zweeppartij” blijven die het gedachtegoed van KSK Beveren levendig houdt? Kris George: Het ene kan niet zonder het andere, maar ik ben meer geneigd om vanuit het gedachtengoed te starten en zo het sportieve op te bouwen. We zijn nu eenmaal een voetbalploeg. Anderzijds is het misschien idealistisch en utopisch, maar ik geloof dat het voetbal anders kan. Een sport waarbij het sportieve boven het financiële primeert. Ik
PAGINA 9
Kris George: “Het is Beveren of niets”
hoop dat wij, als die ene procent, dit ooit kunnen waarmaken en het voetbal veranderen. Nu word ik misselijk van het geld dat in de sport omgaat. Een mens kan van nostalgie niet leven, maar laten we onszelf er toch nog eens aan bezondigen. Stamnummer 2300, het schild tussen de twee leeuwen en de wapperende geel-blauwe banier: het is immers eeuwige liefde. Wat zijn jouw mooiste en slechtste herinneringen aan het prachtige KSK Beveren? Kris George: In het rijtje van de mooie herinneringen past de Europese campagne met onze Ivorianen en de promoties naar eerste klasse. En misschien ook nog het minutenlang applaus op het terrein voor Emilio Ferrera na het behoud. De mindere momenten zijn de verloren bekerfinale tegen Club Brugge, de typisch Beverse speelstijl (met spanning en
pech tot het laatste moment) en het ontslag van Emilio Ferrera. TEKST: PETER CATTHOOR FOTO: DAVE KIEKENS
De Fijnkost Oude Zandstraat 27 • Beveren 03 775 18 34 Lybro bvba Software, web design, flyers Branderslaan 32 • Temse www.lybro.be Nicolas Smits Schrijnwerkerij • Interieur +32 474 18 80 13
Hans Van den Nieuwenhof
LAURIUS Advocaten
Oudeleeuwenrui 19 • 2000 Antwerpen +32 3 260 88 00
[email protected] • www.laurius.be
RKEN WE E I T
P.
LAS E N
C
UCTIEWERK EN STR ON
C. . A
EN CONSTR AS UC -L
P.A.C.
Las-en constructiewerken 0479 88 90 87
ESKABEE MAGAZINE REPORTAGE • GELE DITJES, BLAUWE DATJES
GELE DITJES, BLAUWE DATJES Op 12 juni 2013 is het weer zover, het wereldkampioenschap voetbal. Voor het eerst in 12 jaar zijn de Belgen er weer bij en ook onze Beverse Ivorianen zullen weer goed vertegenwoordigd zijn. In de finale barragematchen versloegen ze Senegal en werden ze ingedeeld in een haalbare groep met Colombia, Japan en Griekenland. In 84 jaar WK-voetbal passeerden heel wat Beverse toppers de revue. In het tweede deel van onze round-up zijn we beland in 1978. Het WK was nog niet begonnen of de hele organisatie stond al op zijn kop: de ganse Westerse wereld trok zijn deelname in twijfel door de militaire dictatuur die Argentinië bestuurde en de absolute ster van Oranje, Johan Cruijff, zei af wegens -jawel- een dispuut over de strepen op de Adidasshirts. Dat kwam onder meer Johan Boskamp ten goede, die in laatste instantie werd opgeroepen maar niet tot spelen kwam bij de vice-wereldkampioen. In de groep des doods van het WK debuteerde de 32-jarige Jean-Marc Guillou op een eindronde van een groot tornooi. In een poule met het gastland, Italië en Hongarije sprokkelden de Fransen met wereldster Platini echter slechts twee puntjes. De Polen daarentegen bevestigden hun sterke prestaties van de vorige jaren en eindigden voor wereldkampioen West-Duitsland in de eerste poulefase. De tweede groepsfase, een concept dat gebruikt werd tussen 1974 en 1982, was er echter teveel aan voor de Polen: ze wonnen van Peru, maar verloren van Brazilië en Argentinië. Bij de Oost-Europeanen twee spelers die uiteindelijk in Beveren terecht zouden komen: de alombekende Marek Kusto
Muur aan het Bosuilstadion
en een man waarbij het geelblauwe belletje al wat minder snel gaat rinkelen, Adam Nawalka. Kusto speelde net als in 1974 geen minuut, maar zijn collega-middenvelder Nawalka kon rekenen op een basisplek. Nawalka tekende in de winter van 1985 een contract op de Freethiel, maar speelde uiteindelijk geen seconde voor de club. Hij blesseerde zich zwaar aan de knie en zijn contract werd ontbonden. Sinds november 2013 heeft Nawalka een nieuwe job: hij is de kersverse bondscoach van zijn vaderland en moet Lewandowski en co naar het EK in Frankrijk loodsen Ook in de meest omstreden wedstrijd van dat en bij uitbreiding misschien wel alle WK’s zat er een toekomstige Waaslander in de selectie. Gastland Argentinië nam het op tegen Peru en de inzet was hoog, een finaleplek. Daarvoor moesten ze wel met vier doelpunten verschil winnen van het niet te onderschatten team dat de Peruvianen destijds op de mat brachten. Het werd maar liefst 6-0 tegen een onstellend zwakke tegenstander. De Beverenman in kwestie kwam gelukkig niet van de bank. Het gaat om German Leguia, die net als Nawalka slechts voor een korte tijd onder contract stond in het seizoen 1986-1987. Spelen deed hij niet want wegens een dispuut met zijn vorige club Köln raakte hij nooit speelgerechtigd. In 1982 kreeg Marek Kusto voor het eerst in drie edities effectieve speelkansen op een WK. De Polen speelden een uitstekende eindronde en werden pas in de halve finales geklopt door
PAGINA 13
de uiteindelijke winnaar Italië. In de tweede ronde kwamen de Polen uit tegen de Rode Duivels. Het werd een 3-0 pandoering na een hattrick van Boniek. De wedstrijd zorgde voor een hele hetze in België. Eerste doelman JeanMarie Pfaff blesseerde zich in de vorige wedstrijd na een botsing met Eric Gerets, al deden er ook geruchten de ronde dat de verstandhouding tussen El Sympatico en de bond niet langer optimaal was. Als vervanger verscheen Theo Custers in doel en die kende niet bepaald zijn beste avond. De Belgen hadden een erg Bevers getinte ploeg destijds: naast Pfaff zaten ook Van Moer en Baecke bij de selectie en voorts zouden ook Walter Meeuws, Jos Daerden, Custers en Alex Czerniatynski later als trainer op de Freethiel belanden. Het meesterbrein achter de Duivels was natuurlijk Guy Thys, die in 1967 Beveren naar de hoogste klasse bracht. Al was het WK 1982 misschien niet sportief geslaagd voor de Duivels, de Belgische pers kon smullen van heel wat ongewone gebeurtenissen: JMP verdronk bijna in het zwembad van het hotel, België versloeg wereldkampioen Argentinië en in dezelfde poule versloeg Hongarije El Salvador met 10-1 (de grootste zege ooit op een eindronde). Na de extrasportieve debacles in 1982 volgde een sportieve hoogliever in 1986. De feiten zijn alom bekend: de Rode Duivels haalden de halve finales dankzij een sublieme Pfaff. De sluitpost die ondertussen voor Bayern Munchen uitkwam werd als een held onthaald op de Brusselse Grote Markt en werd een jaar later verkozen tot Werelddoelman van het Jaar. Naast trainer Thys en Pfaff was de enige andere man in de selectie met een Bevers verleden de piepjonge reservedoelman Gilbert Bodart: hij zou 15 jaar later de kleuren van SKB verdedigen. Eind januari verscheen Bodart terug op de Belgische velden: de inmiddels 51-jarige coach van vierde provincialer Trooz moest enkele blessures in doel opvangen.
Ons magazine wordt vaak gelezen en een wel erg oplettende fan, meldde ons dat er een foutje zit in het stuk over Julien Lodders in onze vorige editie. Daarin staat dat Beveren en Julien Torino uitschakelden in de UEFA Cup van het seizoen 86-87. Dat is spijtig genoeg een beetje teveel van het goede: na 2-1 winst in de heenmatch werd met 3-1 verloren in Turijn tegen het team van onder meer Lentini, Junior en Kieft. Royal Antwerp FC is een monument op zich en zet zijn geschiedenis maar al te graag in de kijker. In december werd een muur aan het Bosuilstadion in een nieuw kleedje gestoken: tien legendarische spelers van de club werden in graffiti gespoten. Onder hen Patrick Goots (94-96) en Alex Czerniatynski (trainer tussen ‘07 en ‘09) die ook bij SKB in loondienst stonden. Bekervoetbal kan soms mooi zijn. Eind oktober mocht in Nederlander derdeklasser HSV Hoek op bezoek bij het grote Feyenoord in de Kuip. De amateurclub zakte met maar liefst 2500 Zeeuwse fans af naar Rotterdam en zag twee (halve) Beverenaars schitteren. Vooral de verdediging van de bezoekers beleefde een begenadigde avond: doelman Jordi De Jonghe hield dankzij enkele knappe reddingen zijn ploeg een dik halfuur recht. De 21-jarige Beverenaar debuteerde ooit op 17-jarige leeftijd tegen Dender en is daarmee de op één (Filip De Wilde) na jongste Beverendoelman aller tijden. Op rechtsback speelde een andere youngster zelfs zo sterk dat hij een proefperiode bij RKC kreeg voorgeschoteld. Het gaat om Fabian Wilson, voormalig jeugdspeler van SKB en student bij David Penneman op het KA. TEKST: ROBIN BECK
Kwong Ming Yzerhand 101 • Beveren 03 755 00 36
ESKABEE MAGAZINE SUPPORTERS DIRECT • HAMBURGER SV IS NIET TE KOOP!
HAMBURGER SV IS NIET TE KOOP! Verliest Hamburg SV binnenkort een aanzienlijk deel van zijn eigenheid? De Noord-Duitse traditieclub is momenteel nog voor 100% in handen van zijn eigen leden, maar wil met de oprichting van de nieuwe vennootschap HSVPlus externe financiers naar de havenstad lokken. Dat plan botst echter op weerstand bij een deel van de fans. “Het verkopen van aandelen aan externe investeerders is nooit een oplossing.”
PAGINA 15
ESKABEE MAGAZINE SUPPORTERS DIRECT • HAMBURGER SV IS NIET TE KOOP!
Hamburg SV: een succesrijke traditieclub Hamburger SV werd opgericht in 1919, na een fusie tussen SC Germania (met stichtingsjaar 1887 een van de oudste Duitse clubs), Hamburger FC 1888 en FC Falke 06. Sinds de opstart van de Bundesliga in 1963 speelt blauw-witzwart onafgebroken op het hoogste niveau. Zijn grootste successen vierde het in de jaren ’70 en ’80 van vorige eeuw. Zo mocht de club net als KSK Beveren zijn eerste landstitel vieren in het seizoen 1978/1979. Dat huzarenstukje werd in 1982 en 1983 nog eens vlotjes over gedaan. Ook Europees gooiden de Noord-Duitsers hoge ogen, met winst in respectievelijk Europacup II (1977, winst in de finale tegen Anderlecht) en zelfs Europacup I (1983). Het Duitse succesverhaal: supportersowned clubs Sinds zijn oprichting is HSV altijd voor volle 100% in handen geweest van zijn fans. Tot 1998 gold dat trouwens voor elke Duitse club (op de bedrijfsclubs Volkswagen Wolfsburg en Bayer Leverkusen na, wat misschien ook direct verklaart waarom die beide clubs bij de minste populaire van de Bundesliga behoren). Na 1998 werd in Duitsland een nieuwe regel ingevoerd: de Duitse voetballiga (DFL) besliste dat clubs hun professionele activiteiten (de eigenlijke voetbalclub) mochten onderbrengen in een aparte vennootschap. Belangrijk was wel dat de ledenvereniging binnen de ‘moederclub’ ook in die nieuwe vennootschap 50%+1 van de stemmen behield. Zo kunnen Duitse club nooit volledig in vreemde handen vallen en kunnen investeerders er geen absolute zeggenschap bekomen. Veel clubs maakten van deze nieuwe mogelijkheid gebruik, zodat er vandaag nog slechts zes clubs uit de hoogste afdeling voor de volle 100% in handen zijn van hun leden: Augsburg, Mainz, Schalke 04, Nürnberg, Stuttgart en Hamburg.
‘HSV is not for sale’
Verdeeldheid bij Hamburg SV: 100% of toch 50%+1? De Hamburgse traditie van volledige supportersinspraak komt echter onder druk te staan. Mede door financiële problemen zijn er uitvoerige plannen om de voetbalafdeling af te scheuren van de eigenlijke club, en een aparte vennootschap op te richten: HSVPlus. Om dit te realiseren is wel de goedkeuring van 75% van de leden nodig. Een aanzienlijk deel van de fans ziet dit niet zitten, en reageerde met de campagne ‘HSV is not for sale’ (www.hsv-notforsale.de). Eskabee Magazine sprak met Dominic Fleischer, een van de leidende figuren achter het protest.
PAGINA 17
Omdat onze bestuursleden in het verleden niet 100% professioneel werken, begrijpen we wel dat onze club extra inkomsten kan gebruiken. Maar we zijn ervan overtuigd dat we dit probleem ook binnen onze huidige structuur kunnen oplossen. We zouden het dus logischer vinden om de statuten aan te passen waar nodig, in plaats van een geschiedenis van 126 jaar democratie te vernietigen. Het verkopen van aandelen aan externe investeerders is nooit een oplossing. Er zijn zoveel slechte voorbeelden in Europa die ons dat geleerd hebben.
De ‘HSV is not for sale’ campagne kwam voor mij als een verrassing. Waarom is de actie op poten gezet? Dominic Fleischer: Als onze leden akkoord gaan om aandelen te koop aan te bieden en de structuur van de club te wijzigen, dreigt Hamburg SV een tweede Hoffenheim te worden. Nu zijn we één van de meest democratisch gestructureerde voetbalclubs die er nog zijn. Wanneer men de club scheidt en een aparte vennootschap opricht, zullen de leden geen rechtstreekse invloed meer hebben op de club en de belangrijke zaken van het professionele voetbal.
Zijn er andere Duitse supporter-owned clubs die met dezelfde problematiek kampen? Dominic Fleischer: Sinds de discussie in Hamburg van start ging, lijkt het erop dat ook andere 100% supporter-owned clubs plannen hebben om het team en de club van elkaar te scheiden. Op dit ogenblik vinden er al gesprekken plaats bij VfB Stuttgart. In Schalke 04 dreigt deze discussie eveneens op gang te komen. Ik sprak met leden van de overkoepelende supportersvereniging ‘Unsere Kurve’ (Duitse partner tijdens het EC-project waaraan Eskabee 1935 deelnam als Belgische partner) en zij vrezen dat wanneer het Hamburg-model valt, we eenzelfde evolutie zullen zien bij de andere professionele Duitse supporter-owned clubs. Kan de Duitse voetbalbond niet tussenkomen? Dominic Fleischer: In plaats van te helpen, maken zij de 50+1 regel steeds zwakker. Vanaf nu kan een sponsor zelfs meer dan 50% van de stemgerechtigde aandelen bekomen als hij meer dan 20 jaar onafgebroken de club sponsort. Dat betekent dat we meer clubs zoals Wolfsburg of Leverkusen in de Bundesliga zullen krijgen.
ESKABEE MAGAZINE SUPPORTERS DIRECT • HAMBURGER SV IS NIET TE KOOP!
“Was man liebt, verkauft man nicht”
In België zouden politici de 50%+1 regel willen invoeren na de soap rond het stamnummer van Zulte Waregem. Wat zijn de belangrijkste zaken waarmee alle betrokkenen rekening moeten houden om dit te doen slagen? Dominic Fleischer: Eerst en vooral moet men de financiële aandelen en de stemmen koppelen. Op dit ogenblik kan een investeerder niet meer dan 50% van de stemmen verwerven, waardoor de moederclub altijd meer te zeggen zal hebben. Maar een investeerder kan wel 100% van de eigenlijke aandelen kopen, waardoor de moederclub financieel totaal afhankelijk van hem wordt. En dus kunnen de stemgerechtigde leden de investeerder(s) maar beter te vriend houden, want anders dreigt het bankroet. Dan is de vraag hoeveel ‘effectieve zeggenschap’ je als lid nog hebt… Kan een invoering van een 50%+1 regel positief zijn voor de Belgische fans? In tegenstelling tot Duitsland hebben de supporters hier nooit een stem gehad. Veel clubs hebben trouwens geen overkoepelende democratische supportersvereniging.
Dominic Fleischer: De 50%+1 regel kan alleen werken binnen een vereniging met democratische structuren. En dan nog is er geen garantie dat de leden veel invloed zullen hebben. De regel is vooral goed nieuws voor het bestuur omdat het zowel een te grote invloed van investeerders als van supporters tegenhoudt. Echte supportersinspraak zal je enkel vinden in clubs die 100% in handen zijn van hun leden: de fans. Daarom zullen wij blijven strijden om Hamburg SV volledig bij de supporters te houden. Enkele maanden na ons interview met Dominic Fleischer sijpelt er geen goed nieuws binnen. Op 19 januari 2014 vond immers een algemene vergadering plaats, waarbij 80% van de 7.000 aanwezige leden akkoord ging met de oprichting van HSVPlus. Binnen enkele maanden volgt een tweede algemene ledenvergadering: daar zal de beslissing over het lot van Hamburg SV definitief vallen… TEKST: JIM VAN DE VYVER
T W
Transport 96 • Vrasen Kerkstraat Weemaes Transant
asene • TelKerkstraat 03 775 36 0496 • Fax 03 775 52 25 • Vrasene
Tel 03 775 36 04 Fax 03 775 52 25
ESKABEE MAGAZINE REPORTAGE • DE NUMMER 3
DE NUMMER 3
In onze reeks ‘De Nummer’ gaan we steeds op zoek naar vier uitmuntende Beverenspelers op een bepaalde positie. In ons derde deel gaan we op zoek naar de nummer 3, de libero. Het woord ‘libero’ betekent simpelweg ‘vrij’ en stamt af uit het gevreesde Italiaanse catenacciotijdperk. De kwaliteiten die dit type van verdediger moet hebben zijn variërend en de nummer 3 is dan ook één van de belangrijkste posities in een succesvol elftal.
PAGINA 21
DANNY PFAFF
ESKABEE MAGAZINE REPORTAGE • DE NUMMER 3
ANDRE DE POORTERE Om het verhaal van Andre De Poortere te starten kunnen we haast niet verder teruggaan in de geschiedenis van SK Beveren. In het seizoen 1936-1937 was er zelfs geen sprake van de Freethiel en speelde men op een weiland in de Meerminnendam, waar nu de parking is voor bezoekers. Beveren speelde zijn tweede seizoen bondsvoetbal en pakte voor de tweede maal op rij de titel. Doelman van de ploeg was de oudere broer van een man die jarenlang zou fungeren als rots in de branding, Andre De Poortere. In het seizoen 1951-1952 was De Poortere, pas 16 jaar, rijp voor het eerste elftal, in eerste instantie niet als verdediger maar als spits. Hij had zijn debuutseizoen niet mooier kunnen voorstellen, want voor het eerst in de geschiedenis stootte Sportkring door naar de derde klasse. Vanaf 1953 werd Andre een vaste waarde in het eerste elftal. Zo stond hij onder meer in de basis toen Beveren zijn eerste bekermatch uit de geschiedenis ging betwisten op het veld van Racing Mechelen. Sinds 1955 werd De Poortere steevast ingezet als centrale verdediger. In noodgevallen moest hij zelfs soms in doel plaats nemen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Andre in 1960 de kapiteinsband overnam van de vertrokken Peet Covens. Beveren was ondertussen gedegradeerd naar de Vierde Afdeling, maar keerde in 1963 sterker dan ooit tevoren terug naar Derde Klasse. De rol van De Poortere als routinier tussen de jongen talenten als Robert Rogiers, Jean Janssens en Omer Janssens kan dan ook niet onderschat worden.
Andre De Poortere (rechts op foto)
In 1966 kreeg De Poortere een gepaste afscheidsmatch tegen de Belgische Nationale Militaire Ploeg. Destijds waren deze militaire selecties van zeer stevige kwaliteit, aangezien België toen nog dienstplicht had en de jonge voetbaltalenten dus automatisch bij die ploeg terecht kwamen. Beveren werd dus kampioen in Derde Klasse en De Poortere werd door het bestuur bedankt voor bewezen diensten na 14 seizoenen, drie titels en meer dan 400 wedstrijden in het eerste elftal. Vele fans vonden echter dat 31-jarige De Poortere nog een mooie rol had kunnen spelen in Tweede Klasse. De jongere generatie kreeg zijn kans en Andre
PAGINA 23
tekende bij Gerda Sint-Niklaas. Zijn uiteindelijke opvolger in de verdediging maakte dat jaar de omgekeerde beweging. Later was De Poortere onder meer actief als hoofdtrainer van KSK Kallo en als jeugdtrainer op de Freethiel. Hij bleef ook steeds een trouw supporter van de club en was geregeld te zien bij thuiswedstrijden en evenementen.
PAUL VANGENECHTEN Nooit opgeven, altijd doorgaan: het is één van de grootste clichés die de sportwereld rijk is. Voor sommige sporthelden was deze leuze echter de drijfveer van een succesvolle loopbaan, zo ook voor onze clublegende Paul Vangenechten. De gemeente Hoboken speelt in onze derde editie van Eskabee Magazine een hoofdrol en dat elan zetten we graag door in ‘De Nummer’. Paul Vangenechten is immers een geboren en getogen Hobokenaar en startte zijn prille voetballoopbaan dan ook bij het ter ziele gegane Beerschot. Bij de Ratten schopte toenmalig spits Vangenechten het tot de reservenploeg, vooraleer zijn verplichte legerdienst te moeten vervullen. Die tijd als soldaat betekende op een haar na het einde van Paul’s voetballoopbaan: hij werd gestationeerd in het Duitse Kassel en had bij zijn terugkeer de voetbalmicrobe verloren. Het was uiteindelijk de andere kant van de Schelde die hem het voetbalplezier deed herontdekken. Vangenechten trok in 1962 onder impuls van de Antwerpse coach Martin Schroyens naar het Waasland. Hij tekende er een contract bij eersteprovincialer Gerda uit Sint-Niklaas, destijds voetballend in de volkswijk Tereken. Gerda kende zijn gouden periode in de jaren ‘60. De ploeg met stamnummer 3077 legde
Paul Vangenechten
in 2002 de boeken neer als derdeprovincialer, maar speelde tussen 1963 en 1966 in Vierde Nationale. Bij de degradatie van de club naar de provinciale reeksen haalde trainer Guy Thys aanvaller Vangenechten naar de Freethiel om de club in de breedte te versterken. Ruim14 jaar later werd de brandweerman van beroep als een held uitgewaaid in zijn geliefde Beveren en zit zijn naam tot in de eeuwigheid bij een select groepje van Beverse legendes ... Toch liep niet alles van een leien dakje voor Vangenechten. Alles begon al bij zijn debuut voor de club in december 1966. In de thuis-
ESKABEE MAGAZINE REPORTAGE • DE NUMMER 3
Paul Vangenechten
match tegen Berchem Sport moest de spits invallen bij een 5-1 voorsprong, maar lang duurde dat niet: de scheidsrechter stuurde hem vrijwel direct terug naar de kant omdat hij een truitje droeg zonder rugnummer. Bijster veel kwam de jonge Hobokenaar in zijn debuutseizoen ook niet in actie, zeven keer om precies te zijn, al leverden die speelminuten wel twee doelpunten op waaronder één in de beslissende match om de titel in tweede klasse op het veld van Union. Ondertussen werd Vangenechten omgeschoold tot libero, vooral omwille van zijn snelheid, kopbalspel en rust aan de bal. Door blessures van collegaverdedigers als Freddy Buyl en William Verdonck werd Paul een vaste pion in het hart van de Beverse verdediging. Populair was Vangenechten allerminst bij de supporters in zijn beginperiode als defensieve speler. Het klachtenarsenaal van de geelblauwe supporters bereikte een hoog-
tepunt in 1972 toen Sportkring na een uitermate zwak seizoen degradeerde naar de tweede klasse, hoewel het bestuur voor aanvang van het seizoen zichzelf als outsider voor Europees voetbal had geprofileerd. Vangenechten werd vooral nonchalance verweten, wat resulteerde in enkele flaters en strafschopfouten. Vangenechten zat zeer diep in die periode, hij twijfelde niet alleen aan zijn toekomst bij Beveren maar verklaarde zelfs zijn schoenen aan de haak te willen hangen. Het was de nieuwe coach Rik Matthijs die niet alleen een nieuwe wind op de Freethiel deed waaien, maar van zijn libero een herboren voetballer maakte. In de komende jaren werd de inmiddels al stevige dertiger één van de absolute succesingrediënten bij het verrassend sterke Beveren. Dat resulteerde in het winnen van de Beker van België in 1978 en het pakken van de
PAGINA 25
landstitel in 1979. De man die in zijn beginperiode in het Waasland het etiket ‘pottenstamper’ werd opgekleefd, speelde jaren later als een echte dirigent op San Siro. Rust, autoriteit en klasse in de kolkende hel van Milaan: slechts weinige tegenspelers frustreerden het Interpubliek zo hard als het 39-jarige ouderdomsdeken op die bewuste woensdagavond in het voorjaar van 1979. Het seizoen 1979-1980 was het laatste van de Hobokenaar in Beverse loondienst. Het werd al bij al een frustrerend seizoen: SKB eindigde in de grijze middenmoot op een elfde plaats, werd meteen uitgeschakeld door Servette Geneve in de Europacup I en verloor op de koop toe ook de bekerfinale van underdog Waterschei. Die wedstrijd betekende meteen de laatste officiële match voor Paul, al volgde een week later een gepaste afscheidsmatch voor één van Beverens grootste spelers uit de 75-jarige geschiedenis. Als sparringspartner werd FC Barcelona gekozen, maar ook de derde confrontatie met de Catalanen in twee jaar tijd werd verloren (2-3). Dat sterren als Allan Simonsen, Manolo en Rexach speciaal waren overgevlogen om Vangenechten te eren in een oefenpot, zal allicht de pijn van het verlies hebben vervangen met trots. Maar liefst 366 wedstrijden speelde Paul Vangenechten in de hoogste afdeling en dat alles voor één en dezelfde club, het woord clubspeler is dus wel degelijk van toepassing. Meer zelfs: op de rasechte Beverenaars Freddy Buyl en Jean Janssens na, speelde er geen enkele voetballer meer wedstrijden voor Sportkring op het hoogste niveau. Na zijn Beverse periode was hij gedurende drie seizoenen speler-trainer bij Temse en een klein seizoen hulptrainer bij Berchem. De gemeente Beveren kon hij echter nooit meer loslaten: hij miste vrijwel geen enkele thuismatch en verhuisde in de jaren ‘90 naar Melsele. Tot begin jaren 2000 was Paul ook actief binnen de scoutingscel van SKB. In 2007
overleed Vangenechten op de veel te jonge leeftijd van 66 jaar na een slepende ziekte. Zijn naam zal echter voor altijd gelinkt worden aan de successen van het grote SK Beveren.
PHILIPPE GAROT Hoe ouder Paul Vangenechten werd, hoe beter hij ging spelen. Toen deze in 1980 echter toch besloot om zijn loopbaan in rust af te sluiten bij Temse, moest Beveren op zoek naar een vervanger. Eigenlijk had het die al in huis met de jonge Danny Pfaff, maar de clubleiding gaf de voorkeur aan een brok ervaring uit Verviers. Philippe Garot werd overgenomen van Standard en zou zichzelf en KSK Beveren nog heel wat plezier brengen. Philippe Garot debuteerde in 1967 op 19-jarige leeftijd voor toenmalig tweedeklasser RCS Verviers. Hij speelde toen nog als aanvaller, zoals zovele libero’s hun loopbaan ooit startten. In 1971 trok Garot naar reeksgenoot AS Eupen en een seizoen later volgde de op één na oudste club van het land, Daring Molenbeek. Molenbeek ging op in een fusie met Racing White en RWDM was geboren. In 1975 werd de fusieclub zelfs landskampioen met Johan Boskamp als sterkhouder, maar wel zonder Garot die een seizoen eerder de club had verlaten. Philippe trok immers naar het grote Standard Luik. Op Sclessin werd Garot een verdediger en met succes: hij speelde meer dan 200 wedstrijden voor de club en werd in die periode zelfs Rode Duivel. Het enige wat ontbrak in zes Luikse jaren was een trofee ... In 1980 koos Garot dus iets of wat verrassend voor Beveren. Hij had er net een knap jaar op
ESKABEE MAGAZINE REPORTAGE • DE NUMMER 3
Zijn laatste twee seizoenen op de Freethiel leveren hem zijn plek op in ‘De Nummer’. Op 11 juni 1983 pakte Garot na vele jaren eindelijk zijn eerste trofee. Daar had hij zelf mede voor gezorgd, want iedereen was het er over eens dat de libero in de bekerfinale tegen Club Brugge (3-1) misschien wel de beste wedstrijd uit zijn loopbaan had gespeeld. Op 35-jarige leeftijd werd Philippe daarenboven nog landskampioen met Beveren. Hij scoorde dat seizoen tevens zijn eerste Europese doelpunt op het Cypriotische Paralimni en mocht als toetje ook de Supercup, toen nog georganiseerd na de competitie, op zijn palmares schrijven. Die bewuste Supercup werd trouwens met 5-1 cijfers gewonnen van AA Gent, het is nog steeds de grootste zege ooit behaald in de wedstrijd tussen landskampioen en bekerwinnaar ...
Philippe Garot
zitten bij de Rouches, maar koos voor geelblauw omwille van het trainingsregime. In het Waasland werd er immers slechts éénmaal getraind per dag, wat beter in combinatie ging met het uitbaten van zijn tennisclub in Nandrin. Als prille dertiger maakte Garot meteen indruk op de Beverse fans: beenhard op het veld en bijzonder minzaam naast het terrein. SKB eindigde het seizoen als vierde en mocht zo opnieuw Europees voetbal spelen. Die campagne had bijna kwalijke gevolgen voor Philippe’s loopbaan op de Freethiel. In de uitwedstrijd op het veld van Hajduk Split ging de Luikenaar flagrant in de fout en dat kostte Sportkring zijn plaats in Europa. Garot werd op de bank gezet door coach Braems en werd uiteindelijk opnieuw meerdere malen ingezet als spits.
Dat Garot inderdaad een dure speler was, blijkt onder meer al uit zijn verplaatsingskosten: de verdediger woonde in Nandrin op zo’n 175 km van de Freethiel en legde per jaar 65 000 km af met de wagen. Na de tweede landstitel was de tijd gekomen in het Waasland om te gaan besparen. In tijden zonder televisiegeld was kampioen spelen een dure zaak en dat in combinatie met de ophefmakende Bellemansaffaire, betekende het vertrek van enkele dure vogels. Urbain Braems trok naar Griekenland, Ronny Martens naar Gent, Armin Görtz gooide hoge ogen bij Waregem en Garot ... die verhuizde naar tweede klasse. Hij werd spelertrainer bij RWDM en loodste de club meteen terug naar het hoogste niveau. Na een 7-0 verlies in de derby tegen Anderlecht was dat avontuur na anderhalf jaar echter afgelopen. Zeven jaar lang legde Garot zich toe op het trainerschap en dat bij de meest variërende teams: Francs Borains, Bergen, ASEC Abidjan, Seraing en zelfs damesploeg Standard Femina passeerden de revue. Op 45-jarige leeftijd begon Philippe zelfs opnieuw te voetballen en met succes. Met Burdinne, Dalhem en Auvelais
PAGINA 27
speelde hij nog jaren in de hoogste provinciale reeksen. Zijn laatste wapenfeiten in de voetballerij beleefde Garot als trainer van de club uit zijn woonplaats Nandrin. Hij stopte daar in 2004 als trainer en legt zich sindsdien toe op zijn tennisclub, TC Condroz.
DANNY PFAFF Het moet een unicum zijn in het Belgisch voetbal en bij uitbreiding zelfs het wereldvoetbal: vijf broers die het met zijn allen geschopt hebben tot de hoogste klasse. Want in 1979 was het zover, de jongste van de broers Pfaff vierde zijn debuut tegen Club Brugge in navolging van Louis (die nooit voor Beveren speelde maar wel voor Aalst), Jean-Baptist, Antoon en JeanMarie. Danny was echter niet zomaar de laatste passant in het rijtje Pfaffs, integendeel, met 222 wedstrijden voor Sportkring op het hoogste niveau was Pfaff één van de sleutelspelers van geelblauw in de jaren ‘80. Al had hij een pak meer wedstrijden op zijn palmares kunnen hebben ... Danny Pfaff werd net als zijn broers (behalve Jean-Marie die in Lebbeke het levenslicht zag) geboren in Aalst. In de zomer van 1977 kwam de 18-jarige verdediger voor het eerst zijn neus aan het venster steken bij het eerste elftal. Sportkring werd in de voorbereiding uitgenodigd op een tornooi in het Spaanse Alicante, maar behaalde verrassend de finale van de Beker van Vlaanderen. Die finale viel op dezelfde dag, waardoor Beveren met een veredeld juniorenelftal naar Spanje trok. Bij de youngsters onder meer doelman Marc Van Den Bogaert, Fred Truyens, Guy De Baere en Danny Pfaff. Ondanks sterke prestaties werd er toch tweemaal verloren tegen thuisploeg Hercules en Sovjetleider Dinamo Tbilisi. Op 25 novem-
Danny Pfaff
ber 1979 debuteerde Danny in de hoogste klasse in een thuismatch tegen Club Brugge. Door de blessures van Buyl en Vangenechten kreeg het duo Jaspers-Pfaff zijn kans. Een jeugdig debacle werd gevreesd, maar niks was minder waar: Beveren won met 2-1 en het centrale duo hield alles knap gesloten. Beveren leek zijn vervanger voor de afscheidnemende Paul Vangenechten te hebben gevonden met de jongste van de Pfaffbroers. Toch opteerde het bestuur ervoor om een ervaren rot binnen te halen als libero. Phillipe Garot bewees meteen zijn waarde en Danny raakte maar niet van de invallersbank. Zelf was Pfaff daar allerminst mee opgezet, maar zijn liefde voor de Freethiel weerhield hem om andere oorden op te zoeken. In 1983 zag hij vanop de invallersbank Beveren zijn tweede Beker van België in de wacht slepen en in het kampioenenjaar 1983-1984 speelde Danny acht wedstrijden, waaronder de 1-0
ESKABEE MAGAZINE REPORTAGE • DE NUMMER 3
derbyzege tegen Lokeren en een 3-3 gelijkspel op Club Brugge. Toen in 1984 Garot naar RWDM vertrok en diens vervanger Patrick Gorez op het middenveld werd geposteerd, was het moment eindelijk aangebroken voor de intussen 25-jarige Pfaff. Zes jaar lang zou Danny fungeren als vaste libero van de club. Hij snoerde al de criticasters de mond met een schitterend seizoen 84-85, waarin Sportkring wel jammerlijk de bekerfinale verloor na strafschoppen tegen Cercle Brugge. Als kers op de taart verkozen de geelblauwe fans hun centrale verdediger als speler van het seizoen. Drie seizoenen achter elkaar behaalde Beveren de vijfde plaats en volgden heel wat Europese campagnes. 18x kwam Danny op het Europese toneel in actie. Zijn enige doelpunt kwam er al in 1981 op het veld van Linfield in een door burgeroorlog geteisterd Belfast. De beste Europese prestatie die Danny persoonlijk op de mat legde was waarschijnlijk in de thuismatch tegen Göteborg, maar de kwalificatie werd helaas verspeeld in de verlengingen door een misvatting over uitdoelpunten. In 1987 werd Pfaff aangesteld als kapitein van de club. Eén van zijn eerste taken was de Pappaertbeker in ontvangst nemen, een cup die werd uitgereikt aan het team die het langste wedstrijden ongeslagen bleef in competitie tijdens een kalenderjaar (25 in totaal). Het seizoen 1989-1990 werd zowel voor Danny als de club een debacle van formaat: door een zware blessure miste de libero een half seizoen en moest hij daarna lijdzaam toezien hoe trainer Boskamp Beveren naar tweede klasse deed afslippen. Diezelfde Boskamp won makkelijk de titel in tweede klasse, maar had het niet langer gezien op de ervaren Pfaff. Hij viel naast de kern en verliet langs een achterpoortje de Freethiel tussen al het feestgewoel rond de terugkeer naar de hoogste afdeling in. Een ware Beverse legende had ongetwijfeld een beter afscheid verdiend ... Danny bewees
Boskamp’s ongelijk en vierde met zijn nieuwe club Boom meteen de promotie naar het hoogste niveau aan de zijde van Glen De Boeck. Zijn laatste seizoenen als speler beleefde Danny bij derdeklasser Herentals. Sinds eind jaren ‘90 werkt Pfaff aan een trainersloopbaan. Hij was eerst actief bij Vrasene als hoofdtrainer en keerde terug naar de Freethiel als beloftencoach waar hij onder meer Bjorn Vleminckx klaarstoomde voor het grote werk. In 2003 scheidden elkaars wegen en ging Danny aan de slag als scout voor Club Brugge. Sinds 2008 staat Pfaff terug langs de velden als coach van achtereenvolgens de beloften van Red Star Waasland, tweede provincialer Tisselt en sinds kort reeksgenoot Melsele B. TEKST EN FOTO’S: ROBIN BECK
Janssens Autoservice NV Verbrandendijk 106 2070 ZWIJNDRECHT
PLATEX VERHUUR RIJPLATEN STAAL & KUNSTSTOF ‘s Herenwilg 15 9120 Beveren 03-775 60 83 www.platex.be
HEYRMAN URBAIN GRONDWERKEN BVBA Halfdreef 1 • 9120 Beveren 0476/98.22.69
Orthopedie Wenselaers Ronny TEL 03/775 00 94 GSM 0477/47 67 20
Algemene grond- en afbraakwerken, funderingen Boerenstraat 11 • Beveren www.heyrmanurbain.be
Yzerhand 71 9120 Beveren www.frituuryzerhand.be
Elektro montage B. Wauters OPRITTEN • PARKINGS TERRASSEN • TUINPADEN
Algemene elektriciteits werken Nieuwbouw, renovatie en herstellingen
0474 36 38 64
ESKABEE MAGAZINE REPORTAGE • OP VERPLAATSING
OP VERPLAATSING
MACCABISTADION, HOBOKEN De voetbalwereld is veranderd: traditieclubs van weleer zijn verdwenen, gefusioneerd of afgezakt naar de laagste klassen van het land. Vele authentieke stadia hebben de tand des tijds niet doorstaan en pasten niet langer in de ruimtelijke ordening. Maar wie goed zoekt, vindt de pareltjes nog verspreid over het grondgebied, vaak vergeten, terug.
PAGINA 31
Doorheen de gehele geschiedenis moest ons Beveren naar alle uithoeken van ons land en vaak zelfs erbuiten. In onze nieuwe reeks ‘Op Verplaatsing’ gaan we dan ook op zoek naar speciale plekken die de geelblauwe historiek gekleurd hebben, want wie met Sportkring ‘op verplaatsing’ moest gaan wist nooit wat hem te wachten stond ...
ESKABEE MAGAZINE REPORTAGE • OP VERPLAATSING
Met Beerschot AC verloor de Belgische hoogste klasse vorig seizoen zijn laatste vertegenwoordiger uit de stad Antwerpen. Het was een triest en hectisch hoofdstuk in de lijdensweg waarin de eens zo machtige sinjorenstad op voetbalgebied beland is. En wat nog erger is, de ware apocalyps moet zich nog voltrekken. Want als tweedeklasser Antwerp zijn laatste financiële veldslag verliest, komt er een einde aan het (semi-)profvoetbal in ‘t Stad. Het lijkt een onwaarschijnlijk verhaal voor de op één na grootste metropool van het land, maar het is helaas niks anders dan bittere ernst ... Er was een tijd dat alles anders was. In de jaren ‘50 en ‘60 van de vorige eeuw beleefde het voetbal in Antwerpen zijn hoogdagen. De Great Old pakte de titel, de beker en werd tot driemaal toe vice-kampioen. Vic Mees en Wilfried Van Moer wonnen de Gouden Schoen in rood-witte loondienst. De Ratten van ‘t Kiel hadden met Rik Coppens hun eigen legende en waren stabiele eersteklassers. Net als Berchem Sport trouwens, dat er zelfs bijna in slaagde om de landstitel te pakken in 1951. Maar daar bleef het niet bij: Olse Merksem, Tubantia Borgerhout, Waaslandia Burcht, Cappellen FC, Germinal Ekeren ... ze speelden allen voor honderden, en vaak duizenden, toeschouwers in de nationale afdelingen. Er was zelfs een onvervalste derby in één van de districten van Antwerpen, Hoboken. Om de restanten van die derby te gaan opzoeken trok Eskabee Magazine met de overzet de Schelde over en vond er het wonderlijke verhaal van één van Belgiës meest atypische voetbalclubs, KSC Maccabi-Voetbal Antwerp. Een club als Maccabi, zo vind je er geen twee in ons vaderland. Zoals de naam al doet vermoeden is Maccabi een club van de Joodse Gemeenschap. Wat een mens zich daar moet bij voorstellen, wordt al snel duidelijk als men de terreinen in de Maccabilaan, zo hernoemd
Spelerstunnel
in 1995, betreedt. De ramen van de kantine zijn afgewerkt met Davidsterren en de erezitjes op de werkelijk fenomenale tribune zijn bedrukt met ontegensprekelijk Joodse namen. Wie op zaterdag een kijkje komt nemen, zal geen mens bespeuren. Zaterdag betekent immers sabbat voor de Joden, wat inhoudt dat er niet gewerkt mag worden, laat staan gevoetbald. Voor aanvang van het seizoen moet de secretaris van de club, met wie we een gesprek voerden, dan ook alle zaterdagwedstrijden zien te verplaatsen naar vrijdagen of zondagen: niet alleen voor het eerste elftal, maar zeker en vast voor alle jeugdelftallen die de club rijk is. Die jeugd bestaat vanzelfsprekend, maar nochtans niet verplicht, uit sportievelingen die het Joodse geloof belijden, in tegenstelling tot het eerste elftal dat tegenwoordig nog slechts drie Joodse spelers in zijn rangen heeft. De verklaring daarvoor is simpel: voor de jeugdspelers is voetbal niet meer dan ontspanning. Hun geloof, familie en vooral een degelijke opleiding zijn van veel grotere tel. Wanneer de studenten hun schoolperiode in
PAGINA 33
gingen zich in de Maccabi World Union. Bijna 100 jaar later telt de organisatie ruim 400 000 leden in meer dan 60 landen. Dat mag op zijn zachtst gezegd verbazingwekkend worden genoemd, vooral omdat de Unie na de (vooral voor Joden) gruwelijke Tweede Wereldoorlog nagenoeg op het punt stond om de handdoek in de ring te gooien ...
Zittribune van KSC Maccabi Hoboken
België erop hebben zitten, trekken ze meestal naar het buitenland en komen ze jaren later pas terug ... met veel te weinig tijd en een tien kilo zwaarder lichaam. Voetbal is voor Maccabi niet veel meer dan recreatie, waarin geloof en sportbeoefening op een mooie manier worden gecombineerd. Een vijftigtal jaar geleden zag de situatie er lichtjes anders uit. Maccabi Antwerpen werd in 1920 opgericht als omnisportclub. Naast voetbal heeft de club dan ook in tal van andere sporttakken een afdeling, gaande van tennis en basket tot zelfs bowling en bridge. De naam Maccabi werd niet zomaar gekozen, maar stamt af van Judah de Maccabeëer. Deze Joodse held kwam in 168 v.c in opstand tegen de Syrische bezetter van Israël - in ruim 2000 jaar is er nog maar bitter weinig veranderd - en versloeg de toenmalige koning, ondanks een stevige minderheid aan troepen. Deugden als moed, vrijheidszin en fysieke inzet worden aan hem en in navolging leden van de Maccabiclubs toegeschreven. In 1921 verzamelden tal van Maccabivereni-
In 1923 sloot de voetbalafdeling zich aan bij de Belgische Voetbalbond. Het kreeg het stamnummer 201 toebedeeld en is daarmee de op zes na oudste club uit het arrondissement Antwerpen, althans wat overlevers betreft. Aanvankelijk speelde de club in Wilrijk, maar toen men voor het eerst promoveerde naar de nationale afdelingen ging men op zoek naar een nieuw terrein. Het vond dat terrein in het industriegebied van Hoboken en kocht het samen met de tribune over van de Cockerillscheepswerf. Dat alles gebeurde in 1961 in een tijd waarin de Joodse Gemeenschap hoogdagen kende in Antwerpen. In tegenstelling tot vandaag de dag, waarin veelal Indiërs er de plak zwaaien, waren vele Joden actief binnen de Antwerpse diamantsector die geboekt gaat als de grootste ter wereld. Het is dan ook een publiek geheim dat het Maccabibestuur grof geld neertelde om talenten uit de buurt binnen te halen. Dat alles had wel degelijk zijn effecten: in 1967 promoveerde de club na jaren topvoetbal in Bevordering naar Derde Klasse en een jaar later gebeurde er iets waar de oudere Hobokenaren nog steeds over spreken. Tot ieders verbazing speelde de promovendus een beresterk seizoen en eindigde het met evenveel punten als Racing Mechelen op de eerste plaats, maar één wedstrijd minder gewonnen betekende dat Racing mocht overgaan en Maccabi in derde bleef. Het bleek een klap waar men nooit meer te boven van kwam. In 1972 tuimelde de club terug naar de provinciale reeksen. De slechte
ESKABEE MAGAZINE REPORTAGE • OP VERPLAATSING
resultaten trokken de publieke belangstelling en sponsoring mee in zijn val. De meer dan duizend toeschouwers die tweewekelijks naar het stadion kwamen slonken zienderogen en de doelstelling van het bestuur werd stevig aangepast. Bij onze aankomst op het sportcomplex komen we Marcel Van Hees tegen, sinds jaar en dag secretaris van de club en voormalig doelman van Excelsior Sint-Niklaas. Veel tijd heeft hij niet, want Maccabi speelt vandaag een topmatch op het veld van de tweede in de stand. Nee, geen Racing Mechelen, Beveren of de buren van SK Hoboken als tegenstander, maar wel FC Turk Sport dat jaagt op de promotie. Maccabi speelt tegenwoordig in Vierde Provinciale in een ietwat surrealistische reeks waarin ze lang niet de enige vergane glorie zijn: Tubantia Borgerhout, de bekerfinalist uit 1927, staat troosteloos voorlaatste (!) en ook teams als Sporting Burcht (Waaslandia), VC Linkeroever (Sparta Zwijndrecht), Oxford Hemiksem (KV Hemiksem) en OG Mortsel (Oude God) speelden hun rol in het Antwerpse voetbal. Daags nadien legt Marcel, een 79-jarige duiveldoet-al die naast zijn Maccabifunctie ook Liaison Officer en delegee is van de damesafdeling van de KBVB, ons uit dat men bij Maccabi al langer de hoop heeft opgegeven om terug te keren naar de hoogdagen van weleer. Een slimme zet zo bleek, want in tegenstelling tot vele andere clubs uit de buurt is
Maccabi financieel zeer gezond, niet door diamantairsgeld, maar door een realistisch beheer van de club waarin de nadruk wordt gelegd op jeugd en geloof. In 2003 nog organiseerde de overkoepelende club Maccabi Antwerpen de zogenaamde Maccabiade, wat gedefinieerd kan worden als de Olympische Spelen voor Joden. Maar liefst 1400 sportievelingen uit de hele wereld kwamen toen naar Hoboken. Er zijn slechts vier grotere sportevenementen op Aarde ... Geen enkele van de spelers nu, waaronder ex-profvoetballer Sam Lavan, heeft een idee van de reputatie die Maccabi ooit had, maar de oogverblindende blauwgeschilderde tribune geeft toch een tipje van de sluier ... Het moet destijds een hele belevenis geweest zijn om op Maccabi te komen spelen. Bovendien had de club in de jaren zestig een ontzettend sterk team dat maar liefst drie keer achter elkaar op een tweede plek strandde in Bevordering. Bekende namen waren vooral doelman Lucien Huth (later onder meer keeperstrainer van Preud’Homme bij Benfica), Kruibekenaar Emiel Forment (speelde in de jaren ‘50 als jonge belofte voor het eerste elftal van Anderlecht), voormalige Antwerpspelers Piet Palmers en Roger Breens en de Joodse connectie met namen als Nabarro, Bergl, Haberkorn, Moskal en Maurice Fishler (de huidige president van de Antwerpse Diamantbeurs).
PAGINA 35
Eén van de weinige ploegen die niet onder de indruk leek van de situatie, was SK Beveren. Op 23 april 1961 speelde Beveren voor het eerst op het veld van de Joodse club en won het met zware 1-4 cijfers. Killer van dienst was een piepjonge 16-jarige debutant die tweemaal scoorde, niemand minder dan de grote Wilfried Van Moer. Het was een hoogdag voor SKB, want mits winst kon de club aan de leiding komen in Bevordering. Meer dan 400 Beverse supporters maakten de trip naar Hoboken, een echte derby op slechts zes kilometer van de Freethiel, via de overzet in Kruibeke. Dat gebeurde meerdere malen in die jaren ‘60 want ook SK Hoboken was verschillende malen tegenstander van Beveren. Meer zelfs: de ploeg die in 2004 de boeken met een financiële kater neerlegde speelde op een veld dat grenst aan dat van Maccabi. Sinds 2005 speelt hier een club met een ietwat onwennig klinkende naam, RVC Hoboken, dat uitkomt in Derde Provinciale en steeds goede banden had met de buren van Maccabi. Het was op dit veld dat Beveren op 16 oktober 1949 zijn eerste zege in de nationale afdelingen behaalde door een 0-1 overwinning. Dertien jaar later kwam Beveren met 0-6 winnen en stelde het zo de promotie naar derde klasse veilig ... De glorietijden van het voetbal in Hoboken mogen dan wel gedaan zijn, wie fan is van uitzonderlijke stadia in een uitzonderlijke omgeving moet beslist eens een kijkje gaan nemen aan het Maccabistadion. Wie de overzet pakt in Kruibeke komt terecht op een schitterende kasseiweg die geflankeerd wordt door de intussen gedeeltelijk verlaten scheepswerven waar ooit maar liefst 3000 arbeiders te werk gesteld werden en waar de befaamde Congoboten hun levenslicht zagen. 500 meter verder ligt het stadion van Maccabi dat al minstens 70 jaar dienst doet als voetbalveld, sinds toenmalig Cockerilldirecteur en tevens Nederlands A-international Leo Bosschart - hij
haalde brons op de Zomerspelen van Antwerpen in 1920 - de sport op de werf wou promoten. De tribune is nog authentiek en wordt door de Maccabimedewerkers hoog in het vaandel gedragen. Vorig jaar werd het hele houten bouwwerk nog opnieuw geschilderd in de donkerblauwe clubkleuren. Met grote precisie staat de naam van de club met de hand geschilderd op de achterkant van de tribune en er is zelfs een voorhistorische uitschuifbare spelerstunnel in perfecte staat overgebleven. Het volledige complex staat in de schaduw van twee oerlelijke, maar daarom niet minder imposante constructies. Grenzend aan het voetbalveld ligt een in 1981 opgetrokken tenniscomplex met een halfcilindervormige structuur en in de lucht torent de befaamde BM-Titan Portaalkraan uit, een mastodont van 60 meter hoog en 560 ton zwaar. Niet bepaald een normale setting dus voor een voetbalploeg, maar in tegenstelling tot de scheepswerven en de helft van voetballend Antwerpen is ze nog steeds alive and kicking! TEKST: ROBIN BECK FOTO’S: DAVE KIEKENS
VAN MIEGHEM
Bakkerij Van Mieghem Leon Labytstraat 57 9120 Beveren Tel: 03/775.67.25
Slagerij
De Smedt Slagerij De Smedt - Wim en Christine Leurshoek 2 • Beveren-Waas • Tel. 03 775 71 41 Gesloten op dinsdag
Sanitair
Van Buynder sanitair cv / verwarming vloerverwarming zonneboilers zwembadverwarming dakwerken
Buurtwinkel ‘t Kobenhoekske Koben Geertsstraat 87 • Beveren 03 337 46 71
Horta Devlieghere Pareinpark 7 • Beveren www.hortabeveren.be
INTERIEUR CESAR CANT www.cesarcant.be
Windmolenstraat 38, 9120 Vrasene Tel/fax 03/755.37.19 www.vanbuyndersanitair.be
Algemene schijnwerkerij Vermeiren Wesley Peperstraat 24, 9120 Beveren
ESKABEE MAGAZINE GEMEENSCHAP • VLAAIENSLAG
SUCCESVOLLE ESKABEE VLAAIENSLAG Na een succesvolle eerste editie werd ook dit jaar de Eskabee vlaaienslag een schot in de roos. In totaal verkochten bestuur, spelers, medewerkers en supporters liefst 633 vlaaien, goed voor een opbrengst van 1.900 euro. Traditioneel schenkt Eskabee 1935 een deel van deze som aan een goed doel; met name het bijzonder onderwijs. Dit jaar viel de keuze onder andere op de SintRafaelschool uit Beveren, die met een bedrag van 300 euro hun onlangs geplaatste speelhoek kunnen inrichten. VTS3 uit Sint-Niklaas krijgt een Samsung smart TV om de lesgeving in de klas te moderniseren.
Eskabee 1935 wil nogmaals iedereen die heeft meegewerkt om deze actie te doen slagen van harte bedanken. We kijken nu al uit naar onze editie van 2014. Kan uw school of organisatie ook hulp gebruiken? Heeft uw school of organisatie ook nood aan een financieel duwtje in de rug? Aarzel dan niet om onze club te contacteren en u kandidaat te stellen voor de Eskabee vlaaienslag editie 2014. Bezorg ons een kleine motivatiebrief of mail waarin u uitlegt wat uw school of organisatie met de centen wil doen. Op basis hiervan zal onze club dan beslissen of wij uw doel mee zullen helpen ondersteunen. YB SK Beveren Kloosterstraat 64, 9120 Beveren
[email protected]
SPONSORS • PETERSCHAPPEN
SPONSORS • MATCHBAL
PETERSCHAPPEN
MATCHBALSPONSORS
Jochen Vercauteren Stijn Van Der Vloet
YB SK Beveren - Sint-Pauwels Robustaflex
Dave Adriaense Jimmy De Groep
YB SK Beveren - White Boys
Nick Laureys Café Tivoli
YB SK Beveren - Sparta Waasmunster
Wouter Van De Merlen Evy & Sven
YB SK Beveren - Daknam
Tom Carpentier YB Ultra’s
YB SK Beveren - Kieldrecht Mannenmode Bas’il
Renaat Pieters Apotheek Bytebier
YB SK Beveren - Tielrode
Micael Maessen Beenhouwer Johan Moortgat
YB SK Beveren - Beervelde
Mack De Cleen Elektro De Munck
YB SK Beveren - Heikant Zele
Rachid Chelah R & V Consulting
YB SK Beveren - Haasdonk
Cedric De Caluwaert Brigate 12 maggio
YB SK Beveren - Sinaai
Joris De Langhe Jim Van de Vyver
YB SK Beveren - Doorslaar
Chapewerken De Ben
Schrijnwerkerij Nicolas Smits
Elektro De Munck
Laurius Advocaten - Hans Van den Nieuwenhof
Transport Weemaes bvba
Davy Blommaert
Schrijnwerkerij Nicolas Smits
Bouwbedrijf Johan Pieters - Cerpentier bvba
Hamburgerkraam Bert
Jimmy Potithai Bjorn Verbeke Stephane Van Eyck Lybro bvba
P.
RKEN WE TIE
LAS E N
C
UCTIEWERK EN STR ON
C. A.
0495/77 08 81 Business Solutions
Tra We
Kerkstraat 96 • Vrasene • Te
EN CONSTR AS UC -L
www.miniandroid.be
‘Like us’ op Facebook en geniet van 20€ korting op onze Mini Android producten. Surf daarna naar onze WEBSHOP en bestel je product, vul volgende code in: SKB172 En geniet van de YB SKB korting! Wist u dat je met de Android TV Box tot 77.000 gratis films kan bekijken via Live Stream! Download simpelweg de applicatie en kijken maar. ACTIE GELDIG VANAF ZATERDAG 2 NOVEMBER 2013 TOT ZATERDAG 28 NOVEMBER 2013
facebook
www.facebook.com/miniandroidbe
