DE LERINGEN UIT DE ORDE VAN MANIPAN. Manipan was en is een leraar/schrijver in de orde van de Blauwe Lotus. De oorsprong van de leringen van De Blauwe Lotus komen uit Atlantis. Hagi-Mona (Ilona) channelt Manipan en hij heeft talloze inzichten en leringen doorgegeven. In de tijd dat Manipan in de Andes in de orde vertoefde, was Hagi-Mona zijn onstoffelijke leraar. Zo is de cyclus weer rond. Nu is Manipan mijn leraar en doorgever voor De Blauwe Lotus.
De sessies zijn gechanneld in 1996 en 1997 en worden nu pas geopenbaard en op de website van de Blauwe Lotus geplaatst. Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of een andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur, de Blauwe Lotus.
©Deblauwelotus 2011 en verder
INDIEN HET VERSCHIJNEN VAN MIJN SCHADUWBEELDEN DE HARMONIE VERSTEVIGT, MIJN WAARDE OVERHEERST IN DE GEDACHTE DAT; MIJN WETTEN BEVESTIGEN VERSTERKEN WAARDIGE GEDACHTEN AAN MIJN ENERGIE VERBLEKING GEEFT AAN MATERIE EN MIJN KRACHTEN IN GEEN ENKEL GEVAL VERGELEKEN KAN WORDEN MET WELKE AARDSE WAARDE OOK. IK BEN DE LEER IK BEN DE MEESTER IK BEN DE ZIENER IK BEN DE GEVER IK BEN DE ONTVANGER VAN DE ZUIVERE ENERGIE VAN HET AL. WAT LIJKT MAAR IS IN DE ORDE VAN MANIPAN. DIT BEWIJS IS DE KRACHT VAN DE KOSMISCHE BRON. MANIPAN.
Inleiding over de Orde van Manipan. Veel van het divers verleden van een grote waarde zijn verloren gegaan door oorlogen, verval, broedertwisten en tal van andere oorzaken. Mijn orde, de orde van Manipan*, was slachtoffer van overheersers, of zo je dit wenst te noemen: de andere ordes of dynastieën die meenden dat hun gedachten de juiste waren. Nooit zal ik beweren dat onze waarden de juiste waren. Ook wij hadden onze leermeesters. Gaande de tijd waren wij zeer gevorderd en hadden een grote invloed, in de positieve zin van het woord, in onze wijze van genezen. Genezen was ons gegeven door kosmische zienswijzen toe te passen en te luisteren naar de gesproken woorden, gelijk jij nu doet. Wij hadden een spaarzaam leven en weelde was ons vreemd. Dat tijden veranderen, wij wisten in onze tijd de waarden te geven aan de mens die steeds met dezelfde problematiek kwamen. In feite zou je kunnen zeggen dat tijden veranderen maar de mens heeft het karakter van het onveranderlijk zijn. Gelden of gewin was in onze orde van een gering belang. Ook wij moesten ons leven kracht geven en voedsel was noodzakelijk om de werken te verrichten. Velen brachten ons spijzen en dranken. Velen kwamen met een oprecht gestelde vraag en deze mens mocht van ons een inzicht of een vorm van genezing ontvangen. Onze orde leefde beschermd zonder het karakter ‘geheim’ te kennen. Ons gebied was gelegen in het hoge gebergte in de Andes en ontoegankelijk voor indringers die ons wensten te verjagen. Onze kosmische kennis was groot te noemen. In de vele werken hadden wij de begeleiding van vele leraren die verlichtend onze inzichten versterkten en de krachten, de immense kosmische glans van de wederkerende wil, de impuls gaven onze werken te verrichten. De mens was in deze tijd hulpeloos en moest zich wenden tot onze orde. Hoe anders jullie tijden. Toch, ook in het Zijn van Nu, voelen velen het falen van het medisch inzicht en wenden zich tot genezers met het ander karakter. Begrip voor de zoekende die niet wenst te accepteren en streeft naar vormen van verlichting in het lichamelijk of geestelijk lijden. Arts mag de mens zich niet noemen. Deze graden, door de mens gegeven in de studie, behoren het medium niet toe. Maar, indien de mens belangen heeft of het falen voelt, is het belang gelegen bij het falend vermogen of mag men zich wenden tot een andere wijze van zien, zo wij in onze orde hadden. Dat onze orde zich niet heeft kunnen handhaven, helaas, ook wij ondervonden vernedering en moesten accepteren dat verval van de orde een feit was. Toch zijn wij altijd werkzaam gebleven en hebben wij onze inzichten met grote kosmische krachten aan de mens kunnen doorgeven. Men behoeft in feite onze naam niet te kennen, behoort slechts op te volgen wat het gevoel ingeeft maar het kennen van de spreuken geeft een mooier resultaat. Daarom had onze orde schrijvers, zienden, genezers en raders. Dit al was in de orde aanwezig. Ons leven was spaarzaam, karig, maar gericht op het welzijn van de mens. Van het vele ons geboden, wij gebruikten maar misbruik was ons onbekend. Harmonie van lichaam en ziel, de blijdschap van het zuiver leven, dat waren de waarden van ons bestaan. Vele waarden zullen de leraren gegeven worden in de gedachten dat kosmische waarden voor alle tijden zijn. Mijn liefde zal jullie werken versterken. Manipan. *(De Blauwe Lotus.)
Eerste sessie. Orde in chaos, chaos in orde. Orde betekent vaak erkenning voor het begrip wanorde. Chaos zou wanorde zijn maar orde kan ook veranderen in chaos. Begrijp de diepere bedoeling van dit abstract gegeven. In feite is de kosmos voortdurend in vormen van wording en verval. Men zou deze chaos kunnen noemen. Natuurkundigen gebruiken dit woord om de wanorde, de ogenschijnlijke wanorde, toe te lichten. Op dit moment zijn geleerden bezig deze chaos te verklaren maar zullen nooit de essentie kunnen vinden, laat staan bewijzen. Laat ik verklaren zelf ook verward te zijn in mijn keuze van verwoorden. Toch kan men dat geen chaos noemen. Dit is deels onvermogen maar chaos is kosmisch vermogen. Deze benadering is anders en zegt iets over de immens grote krachten, onbeheersbaar voor alle vormen van bestaan. Men kan niet beheersen en heersen maar behoort af te wachten, hoewel ik zeg dat dit een zinloos wachten is. Chaos ontstaat, kosmisch gezien, niet tijdens het mensenleven, de vele bestaansvormen, maar is in de tijd bezien niet inschatbaar. Hoe moeilijk voor mij een aardse inschatting te maken voor dit begrip. Laat ik stellen dat jouw aarde, in het bestaan van levensvormen, vier periodes heeft gehad die ik chaos zou willen noemen. Het zoeken van de mens naar oorzaken van het uitsterven van soorten dien je te bezien als het resultaat van deze wanorde in kosmisch zien. Ik gebruik nu het begrip wanorde om de tegenstelling duidelijk te maken. Indien wanorde gaat rusten, orde zal zijn intrede doen. In feite komt de kosmos, na deze enorme ramp, menselijk bezien, tot rust en wordt expansie weer deel van de gehele kosmos. Waar de mens geen weet van kan hebben, dit kan nooit ontdekt worden, is dat vele invloeden in jullie kosmos worden veroorzaakt door andere, grote waarden, gebieden zo groot dat men kan spreken van uitgestrekte woestijnen, vergeleken met een handje zand. Daarom is de kosmos voortdurend in grote beroering. Men weet de conjunctie van jullie klein stelsel wel te verklaren. Daar is men, in tal van jaren, redelijk in geslaagd maar men weet niet dat andere stelsels de situaties kunnen veranderen en een grote invloed hebben op het verloop van alle cycli in de omloop van de planeten maar ook op de stemmingen van de stelsels. Ik kan ook het begrip sfeer gebruiken, zo dit beter begrepen kan worden. Indien men zou vragen om tijden van deze verschijnselen, ik dien te zeggen dat dit van een gering belang is. Kosmisch gezien ligt dit anders. Het verschijnsel chaos betekent in feite de wanorde in vormen van kwadraat. Dat dit alles zich in een traag tempo afspeelt, de mens vergist zich. Indien deze situatie de aanvang kent, de versnelling is een proces dat wel bekend is in de theorie maar het woord niet kent. De mens denkt over deze enorme expansies te klein. Dit is begrijpelijk wegens gebrek aan inzicht en het feit dat kennis onvolkomen is. Mijn orde had een waarde die gericht was op onderzoek van de kosmos en met de waarde van de orde konden wij berekeningen maken, onze kalenders waren zeer nauwkeurig zonder de tijden te kennen. Het begrip getal had de kosmische vorm van jullie wiskundige waarde maar was vollediger. Dat men nu niet weet, ik dien te zeggen dat sommige wetenschappers wel kennen maar onvolledig weten. Dat wij weten, ook ons weten had beperkingen maar opgemerkt moet worden dat wij, met de beperkte techniek, meer wisten dan jullie mogelijkheden nu bieden. Door het ontdekken en de toevoegingen van de menselijke inzichten, gecombineerd met inzichten op de zelfde wijze in het zijn nu, het doen in het luisteren, wij wisten veel en konden het bereik krijgen van de kosmische wijsheid. Deze wijsheden, de waarden, zijn van alle tijden en gelden voor alle levensvormen. Dat kleine functies kleine resultaten zullen geven, wie mag oordelen over het ogenschijnlijke, klein vermogen? De mens, in al zijn verscheidenheid, heeft veel geleden door het oordeel of het veroordelen van de andere mens in het matig begrip en de houding die de ander het minderwaardig gevoel heeft gegeven. In het kosmisch waardig zijn is alles gelijk, omdat alles iets heeft van de betrekkelijkheid van het totaal zijn.
Tweede sessie. Techniek en meditatie vanuit een kosmisch beschouwen. Niets is geheel en deels zijn waarden aan de mens gegeven, deels aan andere vormen van bestaan. Ik zou vele voorbeelden van kunnen geven over het betrekkelijk vermogen van de mens maar ik bedenk ook dat de mens veel van zijn vermogen onbenut laat. Sommige mensen weten in vertrouwen. Dit is het begrip instinct. Men kan zich niet baseren op feiten maar voelt met het zuiver orgaan welke berust in de ziel. Dit is een vorm van kosmisch weten. Door alle tijden heen heeft de mens deze waarde verloren. Hoewel, ik zeg dat sommigen nog steeds werken met dit zuiver, instinctmatig voelen. Onze leraren waren de orde getrouw. Zij hadden dit instinct in zich en de orde werkte in harmonie met de priesters die inzichten gaven volgens de kosmische waarden; de berekeningen die nu wiskundig genoemd worden. Men bewonderde deze priesters niet en het verheven mangevoel was niet in onze orde. Ook vrouwen hadden rechten volgens dezelfde kennis het priesterschap te mogen ontvangen. Dat dit een zware last was laat zich begrijpen, omdat ook in deze tijd het bestaan offers vroeg en functies, het leren van de lessen, veel tijd in zich hadden. Men moest zich bewijzen hoewel gezag niet berustte op het bewijs maar de aantoonbare waarden die in de uitingen, het gedrag en de wijsheid berustten. De functie van de vrouw was niet ondergeschikt en vele vrouwen hadden het bewijs in zich door vormen van uiten en waardig zijn. Vele tempels werden gesticht door de kleine mens met de mooie functie. Dit zware werk heeft veel offers gevraagd en vele levens gekost. Men gaf het leven in een hoge doelstelling die gericht was op de kosmische waarden en de orde die kracht gaf, noodzakelijk voor het goed functioneren. Na het resultaat van de verrichting werden de waarden kenbaar en was de orde in staat de werken aan te vangen. Deze gang van zaken kent het repeterend patroon. Dat in jullie tijd alles sneller gaat: hoeveel respect zou men moeten voelen bij het zien van het vele werk, gedaan met slechts het karig middel maar met de kracht van de zuivere gevoelsstaat die aan gaf dat onze orde een waarde was van het overgankelijk iets. De functie van de priesters en priesteressen was groots maar nooit verheven. Begrip en liefde waren er voor het kleine en voor het grote, hoewel deze gedachte in jouw tijd leeft en niet in ons begrip was. Vervolgens werden werken van een groot, kosmisch gehalte verricht en werden berekeningen gemaakt, contacten gezocht door de verschillende waarden, alle met de gerichte functie. In feite is de techniek veranderd en geeft jullie tijd andere mogelijkheden. Maar wij, met onze kennis, kregen betere resultaten hoewel ook onze vraagstellingen niet altijd het juiste antwoord mochten ontvangen. Zo je kunt begrijpen, wij waren ook onvolledig, maar de geleverde prestaties van onze orde waren niet gering. In feite, ik zeg dit niet uit hoogmoed, wij waren verder in ons kosmisch beschouwen omdat onze doelstelling niets in zich had van verovering maar het geloof de zuivere vorm als basis had, het bereik en de uitwisseling met andere beschavingen van onze kennis. Andere beschavingsvormen hebben altijd onze aandacht gehad. Ook ons geloof was beperkt. Gaande onze ontwikkeling, gelijk aan alle ontwikkelingen die nu op jouw aarde plaatsvinden, wij herkenden en erkenden. Dat onze leerschool, betreffende het kosmisch kennen, een ontwikkeling door moest maken, ook deze ontwikkeling wordt ondergaan door talrijke groepen op jouw aarde die hetzelfde proces hebben doorgemaakt. Een formule voor deze werken is nauwelijks te geven. Of men deze gave kan ontwikkelen, mijn antwoord is ja. Of men dit van nature in zich heeft, hier dien ik een kanttekening bij te plaatsen. Men kan slechts ontwikkelen wat in het latent vermogen aanwezig is. Men kan niet bouwen zonder de juiste materialen, men kan niet zien zonder het oog en men kan geen kosmisch bereik krijgen zonder het mooi talent. In onze orde was het talent, gedurende honderden jaren, ontwikkeld en had een hoge graad van perfectie.
Techniek en meditatie. Techniek werd niet gebruikt maar was deel van de voorbereidingen die ik wens toe te lichten. Deze technieken zijn ook in jullie tijd bruikbaar te noemen en hebben meer te maken met geduld dan welk middel ook. Jullie kennen het woord stemmingen of de andere uitdrukking, de staten die de verschillende beroeringen geven. Wanneer, door welke oorzaak ook, men niet kan mediteren, het resultaat zal niet bereikt worden. Daarom stel ik voor dat jullie iets over gaan nemen van ons oud bereik en de zuivere, gerichte meditatie toe gaan passen. Beter is het niet te mediteren met de volle maag omdat dit hinderlijk is en niet bevorderlijk voor het contact, zo wij wensen. Vaak kruist men de handen in een maar dit is niet goed te noemen. Ieder heeft een energieveld dat verschillen kent. Niet dat deze energie van een geringere kwaliteit ten opzichte van de ander is maar energievelden kennen de verschillende frequenties waar wij onze toegang in moeten vinden. Zelden zullen beelden, in een vermenging, zuiver zijn. Daarom is de ontspannen houding, zonder overdaad, de beste houding. De gedachte aan Tao doet mij zeggen dat deze meditatie lijkt op wat ik betoog. Alle toevoegingen zijn overbodig en men moet zich richten tot het oneindig verte om in onze sferen te geraken. Aangezien een ieder een eigen sfeergebied betreedt zal men zelden hetzelfde ervaren. Dit is van een gering belang. Alles is anders, de mens verschilt en indrukken zullen ook verschillen. Jullie woord voor het voorhoofd in het midden, heeft het woord chakra. Wij gebruiken hier andere woorden voor maar je begrijpt mijn bedoeling. In dit fijn gebied kunnen wij de mens benaderen in woord en beeld. Ook wij pasten dit toe met wisselend succes. Echt leren is niet noodzakelijk maar zuiver voelen is noodzaak. De mens is de kosmos en moet de kosmische krachten toegang verlenen. Het is gelijk het openen van de deur hoewel ik nu deze oefening te eenvoudig voorstel. Maar doende, men zal ervaren dat de weg de lange weg is maar gericht op kosmisch zijn. Wel van belang is de houding in het zitten. Men moet zich richten op de aarde en zich richten op de kosmos. Verder is de kringvorm, in de gezamenlijke meditatie, de beste wijze om ons te bereiken. Ik moet zeggen dat dit bereik wederzijds is en ook wij onze krachten geven. Maar doende, men zal ervaren dat wij onze aanwezigheid kenbaar maken in een harmonie die ik niet kan omschrijven omdat het persoonlijk ondergaan het verschil in zich heeft. Maar alle bereik geeft nog geen zuiver kosmisch bereik. Ik moet hier over praten omdat de eenvoud mij doet zeggen dat Al Wat Is de eenvoud in zich heeft. Op zich is dit juist te noemen. Zou men alles verwijderen, de eenvoud rest en alle decor kent het overvloedig karakter. Zo dient men de kosmos te bezien. Het herhaald patroon is zo complex en toch in een eenvoud die vormen doet veranderen, gelijk het vinden van iets. Dat alles de eenvoud in zich heeft, de mens zoekt te vaak oorzaken of het verband welke situaties kunnen beïnvloeden. Ik spreek over eenvoud maar besef dat de mens deze eenvoud niet ziet. Ook onze orde had niet het besef dat eenvoud het wonder is van het bestaan maar dat de complexe kennis de geest van de mens oversteeg. Maar men kan niet weten zonder de schakels te kennen. Men behoort te zoeken, op de wijze door mij omschreven. Jouw antwoorden, geliefde vrouw in onze orde, zijn de som van de vele lessen en zeggen precies wat onze orde in het vermogen had. Het beperkt vermogen van de mens doet, in combinatie met de fantasie, vele zaken meer kwaad dan goed. De huidige mens heeft te veel wonderen aan het groots wonder toegevoegd en verkeerde conclusies getrokken. Dat wij, in sommige gevallen, beschikten over onze ruime informatie, zo ik stelde was het. De mens wenst meer te zien maar men kan niet meer van het zelfde zien of onderscheiden. Al Wat Is, IS.
Derde sessie. De kosmische tijd en alle tijden. Indien de mens zelf zou zoeken op de bodems van de grote wateren, men zou vinden en weten dat alle tijden waarden hadden, de mens een mooie maar gecompliceerde tussenvorm is. Dit al gezegd hebbende, geeft aan dat in de gehele kosmos identieke situaties ontstaan maar op verschillende tijden. Hier nader ik een zeer moeilijk onderwerp. Kosmische tijd is de gemiddelde tijd van alle tijden die heersen op alle plaatsen. Deze tijden zijn verschillend en geven een vertekend beeld aan de tijd. Dat men een vaste tijd nodig heeft is de afspraak en minder een feit van waarde. Onze orde gebruikte ook een tijd voor het normale bestaan maar in onze werken richtten wij ons op de tijd van benaderen. Dit lijkt vreemd maar in het bereik van een waarde moest men de tijd weten om te kunnen herkennen en een vorm van begrip krijgen, in het proces van de ontwikkeling. Ook in jullie ontwikkeling spelen tijden een grote rol en zijn informaties van waarde voor ons vermogen in te schatten hoe ontwikkelingen zich voltrekken. Door kosmische omstandigheden kunnen ontwikkelingen stagneren of juist een grote stimulans krijgen. Hier speelt het begrip tijd een geringe rol in, maar wij dienen ons te richten op de vorderingen in een bepaalde periode. Deze periodes kunnen kort of lang zijn. De vordering van de mens is een snelle vordering. Dit bezien van uit de optiek van de mens. In deze bewoordingen zeg ik dat de mens, het ijdel gedrag voedend, tevreden is met de vorderingen. Dit is misschien juist te noemen maar de weg van de vordering is tevens de weg van de stagnatie. Begrijp in dezen mijn benadering. Men zoekt met de nieuwe techniek. Maar deze techniek zoekt de fysieke kosmos, levensvormen en rijkdommen, vestigingsplaatsen en tal van andere motieven die de mens redenen geven om te zoeken. Maar jouw kleine planeet, Hagi-Mona, geeft de waarde aan het mens-zijn. Indien de mens de andere plaats wenst te bezitten, wij zouden deze plaats gegund hebben. De mens zoekt de onbekende maar dient te beseffen dat onbekend een begrip of staat is. Het bevordert de interesse om kennis te vergaren en is meestal gericht buiten het bereik of anders gezegd, men weet en wenst toe te voegen. Of zich is dit goed te noemen. Alle waarden verkregen in het leven, waren dit zuivere waarden? Vaak zijn delen waar en delen de invulling van het persoonlijk vermogen. Dit mag men groei noemen en de gedachte aan de fout is een gedachte die zegt dat falen de mens altijd begeleidt. Het lijkt dat dit fout is maar zolang men bewust is, in een vorm van respect voor het onbekende, falen behoort men toe te laten om kennis toe te kunnen voegen aan kennis. Dat men zoekt, men zal altijd vinden. Deze conclusie is een duidelijke uitleg van mijn bedoeling. Zoeken geeft resultaten. Men kan verwerpen door kennis te nemen. Men mag nooit achteloos verwerpen in de vorm ‘bescherming van de gekoesterde waarden’, opgebouwd in ego en trots verheven. Indien de mens deze wijze de zetel geeft, men kan niets leren en verwerpt. Daarom is het belang van onze orde groot te noemen. Leerzaam gedrag, volgens kosmische ingevingen, kunnen de mens behagen en genoegdoening geven voor de leraar en de leerlingen. De mediamieke mens. De gemiddelde mens heeft het in de overgangstijd moeilijk, zonder besef waar deze moeilijkheden hun zetel hebben. Deze mediamieke mens voelt anders, heeft beelden van de nieuwe tijden, worden sterk belaagd door talrijke beelden van verledens en vormen een recreatie van de oude waarden. Soms geef ik een toelichting om redenen duidelijk te maken. De leerling wenst te weten van het oude boek en behoort het nieuwe boek zelf te schrijven. Het boek is de draad die leidt tot gezamenlijk inzicht. Dit inzicht is abstract omdat de beleving van het zien, het ondergaan van de mooie beelden, de persoonlijke benadering kent. Hoe vreemd het mag lijken, dit is goed te noemen. Het collectief zien zal alleen maar bevestigen en geen andere zienswijzen geven. Er zijn grote verschillen in fysiek zien
of het psychisch aanvoelen. Dit speelde ook in onze orde. Ieder krijgt ook in de meditatie een deel van ons vermogen en behoort deze delen te vergelijken, de vraag te stellen en conclusies te trekken. Deze bevindingen hebben een leerzaam karakter. Conclusies. Maar wat is de juiste conclusie? Dit kan voorgelegd worden maar men mag noch verheven het gelijk aanhoren, noch nederig gedrag vertonen door de foute conclusies die getrokken zijn in het ´zien´. Zien is de waarde van het individu en de kracht van de groep. Zo werkten wij en ik behoor te zeggen dat sommige beelden een sterk voorspellend karakter hebben, behorende bij het individu. In zo´n geval is de ontvangst van het individu op een bepaalde wijze verheven en dient men kennis te nemen zonder oordeel. Tijden geven voor meditatie, dit is afhankelijk van de persoonlijke situaties. Ik zeg dat ieder kan voelen welk moment het juiste moment is. Discipline is noodzaak voor de zwakke, hoewel wij dit begrip nooit toepassen. Begrijp in dezen mijn woorden. Persoonlijke behoefte zou men ook zwak kunnen noemen. Ook hier geldt het zelfde, maar sterk in kunnen schatten vraagt om vormen van vergelijk. Vele experimenten, hoe vreemd dit woord te gebruiken, geven in de toekomst een groot vermogen en voegen toe aan waarden. Liever gebruik ik het woord constante beoefening. Het begrip experiment geeft aan dat ik begrip heb voor het avontuurlijk karakter van het onbekend terrein dat begaan zal worden. Zie mijn begrip voor jullie gevoelens als een absolute steun in deze, ogenschijnlijk, moeilijke beoefening. Genezen en helen en lijden. Maar nu wil ik verder gaan met mijn verhaal en toelichten wat de orde voor de mens, en niet alleen voor de mens, betekende. Genezen of helen, zo je dit wenst te noemen, was deel van onze werken. Je begrijpt dat genezing in de meeste gevallen verlichting van lijden betekent maar ook acceptatie speelt een grote rol. Men kan in een vorm van berusting werken en de genezing bevorderen door gedachten een stroming te geven in de positieve daad. Lijden en de ziekte bestaan in onze visie uit twee componenten. Het lichaam heeft de ziekte en de ziel kan zich verzetten door het ontkoppelen. Dit was aan vele volkeren bekend en men leefde met kwalen die even erg waren als jullie huidige ziektes. Wij willen onze steun geven aan het proces, de begeleiding van de hand die krachten zal geven volgens het kosmisch patroon. Onze handoplegging gebeurt te eerste na de schoning en behoort gegeven te worden in de goede conditie. Het belang is de gevoelsmeridianen te betasten door met de hand het lichaam ´te lezen´. Ik voel jouw vraag nu ik over het lichaam spreek omdat wij, in de meeste gevallen, spreken over de machine. Dit heeft reden. De machine kent de weigering door technisch falen. Het lichaam kent deze vorm van falen niet omdat het lichaam en ziel EEN zijn. Duidelijk is deze uitleg niet maar ik zeg dat ook wij in onze woorden beperkingen hebben. Maar, tijdens het samenzijn, men kan altijd vragen. Men dient het lichaam af te lezen en een goede conditie over te dragen en deze te sturen naar het veld wat verzwakking kent. Ritueel en spreuk. Vervolgens dien ik te zeggen dat enig ritueel noodzakelijk is. Men behoort volgens het symbool water te werken. De handen te wassen is in dit geval aan te raden. Heeft men geen water dan is de gedachte aan de reiniging voldoende. Vervolgens roept men de krachten op door een spreuk toe te passen. Let op! SANE-SANE-SANE. Dit behoort te klinken als een bevel. Deze uitspraak is gericht op de kwaal of pijn die men voelt.
Vervolgens slaat men de handen af omdat de kwaal zich kan uiten bij de behandelaar. Noodzakelijk is dit niet mar het kan gebeuren. Indien men denkt aan uitdrijving, ik zeg dat wij NOOIT met de verkeerde energie werken. Een medium is geen arts en behoort binnen zijn bevoegdheid te werken. Maar het is van een gering belang wie voor de betere gezondheid zorgt. Indien men is genezen, wie heeft genezen? Altijd is de genezer tevens de zieke. Het is een goede zaak deze methode op elkaar te oefenen en te zorgen dat alle handelingen zijn verricht. We gaan nu even een nachtelijke pauze houden en gaan morgen verder, je hebt je nachtrust meer dan nodig.
Vervolg van sessie. Vierde sessie. De psychische ziekte en het element water. De psychische zieke dient een andere behandeling te ondergaan. In deze gevallen zal de spreuk niet bruikbaar zijn hoewel het uiten nooit verkeerd kan zijn omdat in veel gevallen vaak spraken is van dubbel lijden. Dat men dit herhaaldelijk toe dient te passen, ik kan dit niet ontkennen maar het resultaat geeft een betere kwaliteit van leven en presteren. Genezen kent in feite drie factoren die van opmerkelijk belang zijn. De genezing van het ziek orgaan of de genezing, veroorzaakt door vormen van lijden die lichamelijk gevoeld worden door het onbehagen, behorende bij de ziel. Vervolgens is er het proces van veroudering welke diverse vormen van lijden in zich heeft. In de visie van de ouden zijn alle ziekteprocessen een opeenvolgende staat van onwel zijn of ziekte. Daarom is er een einde aan de cyclus van alle levensvormen en behoort dit einde ook plaats te vinden. Men kan het mooi lichaam niet beërven zonder de wisseling van de vermogens te voelen. Een jong lichaam behoort de jonge ziel te hebben die zich mag ontwikkelen gedurende de fase van het huidig leven. De oude, gevormde waarde is het bereik van loutering en inzicht. Daarom is er een einde aan het proces en behoort men het leven te overzien in deze opgebouwde waarden. Het verlengen van levens heeft slechts waarde als de ziel functioneel kan blijven. Indien men niets toe kan voegen en slechts in lijden vervalt, de waarde van het bestaan is kommervol en dient de ziel niet. Dat de huidige technieken het mogelijk maken de mens het plantaardig bestaan te geven, de mens dient te bedenken dat er geen enkele waarde meer aanwezig is en men slechts uitstel van de recreatie voor ogen heeft. Dit bezien vanuit de kosmische benadering over de waarde van het lichaam of het begrip machine, zo wij vaak redeneren. Soms worden jonge lichamen genomen door de verkeerde daad. Ik denk aan misdrijven of oorlogen. Dan is er geen normaal stervensproces en wordt de snelle recreatie een feit. Sterven en recreatie (incarnatie) Onrechtvaardig sterven zal de rechtvaardige recreatie bevorderen. De ziel behoeft niet geschoond te worden omdat een gering verval of de geringe toevoeging niet heeft plaatsgevonden. In onze orde waren deze situaties ook bekend en vertroosting was een groot deel van onze opdracht. Men wendde zich tot ons en vroeg, in veel gevallen, om vergeving voor de gepleegde daad. Dit waren ook wijzen van genezing omdat belaagd karma verlicht kan worden door inzicht te verschaffen. Indien men tot inzicht komt, dit werkt berustend op de ziel. Vervolgens zal het lichaam verlost worden omdat schuld en schuldenaar zich verzoend hebben. Deze taak behoren jullie ook te voelen door het luisterend oor te geven, de wraakgevoelens te verzachten en inzichten te geven die leiden tot egaliseren van deze staten. In feite spreek ik niet over een ziekte proces maar over een proces dat tot ziekte kan leiden. Men moet bedenken dat, zo ik stelde in mijn voorbeeld, er niet gedacht moet worden aan grote oorlogen hoewel dit ook kan geschieden. Maar kleine oorlogen rusten in karma en hebben de zelfde gevolgen. Dit zijn strijden van het individu maar wegen even zwaar en deze zijn in veel gevallen moeilijk herkenbaar. Dit zijn situaties die het meeste voorkomen. Grote oorlogen zijn duidelijk herkenbaar en krijgen veel aandacht. De kleine strijd woedt even hevig in ego en heeft een even grote waarde. Zo heeft een ieder rechten op hulp en dient recht gegeven te worden aan allen, door welke situatie ook geschied. Men behoort vuur te blussen met het schoon element water. Indien de mens het strijden om schoon karma te verkrijgen verzaakt, men zal vuur dienen toe te voegen. Zo dienen staten te worden genezen en behoren waarden toegevoegd te worden hoewel de vragende dit vaak niet beseft, verblind door woede, angst of een andere, gelijkwaardige staat. De waarden, onze cultuur gegeven, hadden twee belangrijke kernen. De eerste kern was de menselijke wil om talenten te ontwikkelen. Alle talenten zijn onderdeel van de talrijke levens of, indien goed bezien, deel van karma
en de ziel dienende. Men behoort dit te beseffen omdat herkomst van talent altijd de basis heeft in vorige levens. Soms wordt toegevoegd en soms wordt een waarde, tijdens het leven vernietigd. Misbruik. Het ontstaan van dit begrip dien je te zien in vormen van misbruik. Zodra misbruik van talent gaat spelen door de woekering, gelijk het gezwel, wij zullen helen maar kunnen een talent niet waardevol koesteren. Begrijp in deze mijn woorden. Misbruik van talent is misbruik van een waarde die gegeven is als een zuiver geschenk. Dat men de gave mag gebruiken is al een voorrecht. Nooit mag men zich verrijken door de mens gelden te laten betalen die boven het vermogen liggen. Wel mag men de kosten berekenen en een kleine vergoeding vragen. Ieder medium heeft kosten. In onze orde was dit ook gebruikelijk hoewel gelden geen rol speelden en wij via het ruilen aan onze middelen kwamen. Men bracht ons voeding en drank en bedacht ons in gedachten die liefde in zich hadden. Dat jullie tijd gecompliceerd is in de berekening met gelden, dit begrip kennen wij. Maar het principe van de beloning kan gelijk blijven door de gelijke waardering toe te passen. De lange en moeizame lessen die het medium heeft moeten ondergaan kent als basis de vrije wil en nooit de verplichting. Men heft gezocht, gevochten en gevonden. De rijke beloning is blijvend gevestigd in de ziel en openbaart zich in hulp, de diverse vraagstellingen van de mens. Daarom stelden wij dat ook in onze orde de gelden een geringe waarde hadden. Ten eerste had geld de geringe omloop en berustte meer in het begrip waarde tegen waarde. Dat men gelden heeft uitgevonden, in een vorm van een tegenwaarde, dit is het praktisch gebruik maar geeft de waarde in goud of andere, waardevolle delfstoffen in het aardse. In principe maakt het geen verschil of men betaalt in gelden, goederen of diensten. Men dient zich te vergewissen van mijn bedoelingen. De mens weet in feite dat deze ontwikkelingen grote onrecht heeft gegeven. Goederen kunnen geen goederen maken maar gelden rusten en maken gelden door de verkeerde toepassingen. Dat wij niet in deze waarde leefden, wij hadden ook problemen in periodes van schaarste. Dan werden andere waarden toegepast die kosmisch genoemd mogen worden. Het lichaam kan vegeteren gelijk de plant. Stofwisseling, traag verlopend, zal minder voedsel eisen. Deze techniek kan men zich eigen maken. Maar noodzaak ontbreekt en de mens behoeft dit niet te beoefenen maar dient slechts kennis te nemen. Het vertragen van de stofwisseling kan voor de paranormale mens vele invloeden hebben. Men gaat visioenen zien en heeft een sterk, voorspellend vermogen. Daarom is het matig nuttigen van voedsel van een groot belang. Maar men moet deze staat niet zoeken omdat dit niet noodzakelijk is. Van belang is dat volkeren kunnen overleven door deze gedachte in de daad om te zetten. Niet dat ik wens te zeggen dat dit in alle gevallen zal gebeuren maar de garantie is aanwezig dat een volk het bestaansrecht behoudt. In het normaal ziekteproces speelt stofwisseling ook een grote rol. De zieke mens heeft vaak een andere geur die minder aangenaam is. Dit komt door de stofwisseling die het ander verloop heeft en herkenbaar, in onze orde, aarden van de ziekte openbaarden. In jullie tijd zal het ander onderzoek nodig zijn maar ik zeg dat men kan ruiken of de mens gezond is of minder. Men heeft een goede aanwijzing om de waarde van de ziekte te herkennen. Begrippen zoals gezond en ziek liggen in het verlengd deel van deels karmische ontwikkelingen. Deze benadering leeft in jullie tijd minder maar was in de oosterse geneeskunde bekend en ook sterk erkend. Men bewerkte de ziel en minder het lichaam. Maar dit is nu ruim besproken en wil ik mijn aandacht vestigen op probleemstellingen van de huidige mens. Problemen en de huidige mens. Het medium en de invloed op de mens. Nooit mag vergeten worden dat wij, in ons beschouwend vermogen, het besprokene een grote waarde toekennen. Dat is de kracht van het medium die moet onderzoeken of de aard van de problematiek geen medisch karakter heeft. De mens kent vele vormen van problematiek. Indien geen medische oorzaak aanwezig is, men behoort te zien in velden die liggen in karmische invloeden, behorende bij de andere mens.
Dit gegeven is duidelijk maar tevens zeer moeilijk. Ieder vertelt zijn waarheid. Niet ontkend mag worden dat dit een waarheid is maar tevens dient het medium te bezien dat de andere waarheid berust bij de andere problematiek. Indien mensen een geschil ondervinden, het geschil is tweeërlei. Men geeft de raad aan de vragende maar mag nooit nalaten de niet aanwezige in de raad te betrekken. Dit is moeilijk in te schatten. Zuiver zien betekent dat men behoort te overwegen, te luisteren naar de niet aanwezige. Toch kan men vaak beelden krijgen door het gevoel te richten op de niet aanwezige. Indien er een duister terrein aanwezig is in het gevoel, men moet bedenken dat veel verborgen blijft. Zelden kan de mens objectief zijn in de gevoelens. Het is ook niet mogelijk volledig de andere, vaak de naaste, te bezien in de velden van onbehagen. Een goede mogelijkheid is, indien men kan werken met de voorwerpen, het voorwerp van de niet aanwezige te bezien van uit de visie van de afwezige. Zie los van de vragende en bezie de afwezige. Dit kan ook met de kaart. Maak een patroon van de afwezige door het gevoel een inschatting te geven, behorende bij het probleem. Het dubbel patroon zal de volledige uitleg geven. Eenvoudiger is het werken met het voorwerp, eigenaar van de niet vragende. Dit is het objectief beeld. Het dubbel zien geeft een spiegeling van de problematiek en is het meest objectief. Het medium dient dit niet te vertellen maar behoort, in dit deel, zuiver te richten op de niet vragende. De gemiddelde waarde is de feitelijke basis waar de raad zich op dient te richten. Instinct zal het medium de juiste weg tonen en instinct zal het medium doen besluiten wat verteld dient te worden. Vaak zijn bedekte aanwijzingen voldoende om de spiegel te tonen. Men behoort veel te begrijpen in deze visie van het zien. Ik zeg dat het partijdig patroon van de vragende vaak mensen betreft of zaken waar men het groot conflict mee heeft. Daarom is het zuiver inzicht wat verkregen dient te worden het dubbel inzicht. Men kan niet ontkoppelen wat de mens, in het verleden, heeft gesmeed. In deze zaken zijn oorzaken vaak verweven. Objectief vermogen is het medium gegeven door deze handelingen toe te passen. Men is niet genoodzaakt dit aan de vragende te zeggen maar altijd behoort het gemiddelde van de waarheid de sleutel te zijn die leidt tot wijze inzichten. Vaak zal acceptatie van de raad niet gelijk de spiegel van de ziel bereiken. Maar de mens dient tijd te geven aan de raad en de zuivere inzichten te verwerken. Het heftig ontkennen behoort niet door het medium als negatief ervaren te worden. Vaak komt men, veel later, tot erkenning. In veel gevallen leeft de mens in een ordeloos patroon. Verstoring van karma doet de mens besluiten inzichten krijgen. Indien gangbare inzichten niet voldoen, men wendt zich tot het medium. Daarom is de mediamieke mens zeer waardevol maar heeft een zware verplichting. Dat karmische gevolgen niet worden onderkend, wij begrijpen het falend karakter van de kennis betreffende de ziel. Vaak zijn eenzame kenners geen geneesheer maar meer filosoof die de andere functie heeft en niet maatschappelijk werkzaam is. Het medium is geen filosoof maar wel sterk in deze staat betrokken door inzichten, verkregen door de vele werken. Men kan niet voor ieder individu een boek schrijven en vele zaken die spelen, zijn identiek in het algemeen beschouwen. Het medium herkent in de mens bepaalde eigenschappen en beziet, volgens inzichten, verkregen in de ruime ervaring. Dit is begrijpelijk maar vaak niet voldoende. Vertelden wij over het dubbel patroon, nu ga ik uitleggen wat men toe kan passen in een verwarrende situatie. Uitleg. Geef begrippen aan die men voelt. Ontkenning zal vaak plaatsvinden maar dit is deel van de verwarring. Begrijp de diepere betekenis. Men wenst te ontkennen en geeft dit de zetel. Het is gelijk de drenkeling die enerzijds gered wenst te worden, anderzijds het leven wenst te beëindigen. Zie, in dit beschouwend vermogen, de functie van het medium. De vragende heeft het afwijzende en tevens de hoopvolle gedachte.
De vragen die jullie in de toekomst het mooie antwoord dienen te geven, zijn vragen van een toekomstige aard. Veel vragen zullen het karakter krijgen dat ik karmisch wens te noemen. Inzichten behoren de spiegel van karma te tonen en minder de feiten, de oplossing in zich te hebben. Men toont de spiegel en geeft de mogelijkheden. Niet alle raden zijn raden van zuivere oorsprong. Hier mag het medium de kleine toevoeging in geven. Indien hoopvol wensen geen realistisch wensen is, men mag de kleine hoop het sterk karakter geven. Dit lijkt onzuiver, is het ook maar geeft de mens moed. Dit is wel zuiver omdat moed daadkracht geeft. Door deze kracht zullen andere factoren gaan werken en is bevrediging deel van de vragende. Dat het medium lachend mag aanhoren en zijn foute wijze van zien opslaat in het gevoel en een waardevolle plaats zal geven. Strijdig met de waarheid zou ik het niet wensen te noemen. Het is de stroomversnelling die de mens doet handelen en actie geeft, in de patronen van het niet weten of het feilbaar vermogen, welke tot verlammingen in daadkracht kunnen leiden. Samenvattend zou ik willen zeggen dat het inzicht, dat wij geven, door het medium vermengd mag worden in het bezien van de maatschappelijke mogelijkheden. Hier nader ik een belangrijk gegeven. Sommige aardse begrippen of noden zijn niet in ons gevoel. Wel de karmische gevolgen. Indien men een bepaald begrip een wending geeft, onze goedkeuring is aanwezig. Maar dit is de zuivere samenwerking van ons in laten voelen en de krachten van het medium die kan bezien of onze raden haalbaar zijn. In veel gevallen bezien wij de waarde van het individu, vragen over beroepskeuzes is hier een deel van. Maar maatschappelijke behoeften en de aanleg van het individu kunnen verschillen. In deze gevallen mag het medium inmengen en raden geven die verschillen maar wel sluitend zijn. Soms kennen aanleg en de plaats van geboorte, tegengestelde belangen. Dit dienen wij te begrijpen maar ook het karmisch deel van jouw aarde en karma van de vragende spelen een belangrijke rol. In het niet begrijpen mag men hier over vragen.
Vijfde sessie. Fout handelen. De tijd geven aan het kind. Gevolgen van foutief handelen heeft ieder mens ondervonden. Niet altijd is schuld de oorzaak maar meer het onvolkomen zien, de aard van de opvoeding of andere oorzaken, gelegen in velden van zijn, in de beperkte opvoeding. Begeleiding van het jong kind berust bij ouderen. Indien ouderen het kind de verkeerde redenen geven, de gevolgen behoren door het kind verwerkt te worden. Deze gevolgen kunnen gering of groot zijn. Veel problematiek heeft de zetel in het verleden. Het kind kan, in vormen van onwetendheid, vaak geen oorzaken vinden voor zijn gedragingen en alle zieners van de geneeskunde kunnen, met alle krachten, geen verklaringen vinden voor het afwijkend gedrag. Onze orde had in mindere mate met deze problematiek te maken maar in jullie tijd zijn kinderen vaak belast met problematiek die niet bij het kind zijn behoren. Begrijp in deze mijn woorden. De strijd van het kind behoort de strijd te zijn die bij het levensgevoel behoort. Indien het kind zwaar wordt belast, problematiek zal niet verwerkt kunnen worden. Toch heeft ieder kind rechten op een normale, karmische ontwikkeling. Onze problemen met het kind waren anders van aard. Het speelse kende geen belemmeringen en de ontwikkelingen waren het normale patroon van inzicht, behorende bij de kinderziel. In jullie tijd heeft het kind sterke verlangens en zijn vragen nog steeds van de zelfde oorsprong. Maar het antwoord, op de kindervraag wordt dit om verschillende redenen, niet gegeven. Tijd behoort aan het kind gegeven te worden. Het goed gehoor gevend en zuivere inzichten, met het geven van de raad, behorende bij de kinderziel in vormen die het kind kan aanvaarden in begrip. In deze strofe spreek ik over het normaal opvoeden. Maar ook wens ik te spreken over het natuurlijke, afwijkend gedrag. In deze voege had onze orde ook vaak vragen van verzorgers en moesten wij onze krachten geven om het kind, in de ziel, te benaderen. Het geven van vertrouwen aan paranormale kinderen. . Daarom nu mijn raden. Ten eerste behoort er een vertrouwen te zijn tussen kind en behandelaar. Wij horen aan het kind of er verborgen waarden zijn. Wij geven in waar deze waarden hun zetel hebben. Door de speelse vraagstelling zal het kind de gedachten laten stromen. Vaak zijn sterke emoties deel van het kind. Meng niet in begrippen zoals erbarmen. Het uiten van het verdriet is vaak het geven van het antwoord. Ik zeg dat het kind, in het uiten, reeds deels bezig is het antwoord te vinden door het aanhoren van het gesproken en geopenbaard gevoel. Soms, ik dien dit te zeggen, zijn gevoelens zuiver maar ontbreekt er iets van het gewist deel wat door het kind niet verwerkt kan worden. Het medium behoort dit deel te voelen en wij zijn hier behulpzaam in. Door het oproepen van de volgende spreuk NOMIO-NOMIO, zullen wij in de ziel van het kind kunnen komen en wat niet geuit kan worden vertalen aan het medium, in duidelijke begrippen of woorden. Begrijp in deze mijn woorden. Geen enkele angst mag toegevoegd worden. Deze spreuk dient niet uitgesproken te worden maar, of gefluisterd, of in gedachten gegeven te worden. Ik dien toe te voegen dat in deze moeilijke situaties herhaaldelijk behandeld dient te worden, omdat de ziel van het kind zich niet in schokkende ervaringen mag openbaren. Dit zou eerder schadelijk zijn dan genezend. Gelijk de oudere mens, het kind heeft vele tijden nodig. Je zou kunnen stellen dat iedere fase van het leven verschillende beroeringen kent. Het kind, in zijn wereld van beleven, heeft niet de problemen van ouderen. Dit gegeven is duidelijk en de oudere wordt veelal gezien als de wijze. Dit is deels juist te noemen maar ik dien te zeggen dat de jeugdige, met een bepaalde wijsheid, geboren kan worden. Vaak gaat een groot deel van de kindertijd verloren door het ontwikkelen van een bijzonder talent.
Talent kan hinderlijk de ziel belasten. Hoewel, ik dien te zeggen dat een kind dit niet zo zal voelen. Daarom behoort het kind zich eerst te ontwikkelen en zich de normale vaardigheden eigen te maken. Dit is hinderlijk voor het kind met de meer dan normale interesses, op welk gebieden deze ook mogen zijn. Het normale is voor de ander en het buitengewone is meer in de aandacht van dit kind. Paranormale kinderen. Begeleiding van het paranormaal kind was in onze orde ook aanwezig. De ouden moesten doorgeven van hun ervaringen en de jongeren kregen lessen, niet behorende tot de gangbare leerstof. Maar de orde had grotere belangen en wenste de orde blijvend te vestigen. Dat dit niet zo heeft mogen zijn, tijden zijn altijd in onze tijd aanwezig en ons plan kent de voldoening in het slagen. Zie jullie werken als het kind zijn, beleef het leven en doe de gangbare verplichtingen. Maar zo ik mijn betoog nu voer, dit is een deel van de ware gedachte van de orde. Jullie moeten, na het begin van de gevestigde gevoelens, het kind gaan betrekken in de waarden. Wel dient er sprake te zijn van het talent, door mij geschetst. Eerst zal het kind de waarde erkennen en, na de leerstof met het verplicht karakter, op een natuurlijke wijze zich gaan bekwamen als de mooie vis die geen zwemles nodig heeft. Begrijp de diepere waarden in mijn woorden. Men behoort eerst te bezien of er sprake is van een vroeg rijpe geest en voorzichtigheid in deze is de bescherming van een kinderleven. Niet ontkend mag worden dat velen zeer jong beroemd waren en velen waarden hebben gegeven welke nog worden erkend. In dit deel van mijn betoog zal geen spreuk gegeven worden omdat het menselijk inzicht, in combinatie met het vermogen, ons mag vragen.
Zesde sessie. Ontwikkelingen. Wij moeten in onze doelstellingen waken over verschillende zaken. De mens zal eens zijn huidig bestaan moeten overzien en geen waarden meer kunnen geven aan de spreuken, omdat karma zich niet meer kan bevinden in onze energieën. Het einde van het vermogen is de beloning van de vele grootse, verrichtte arbeid. Daarom is ons systeem erop gericht de leerling, met het mooi vermogen, te begeleiden. Dit vermogen heeft rechten te groeien tot het einde van de diepe intentie van het zuiver zien in vormen, zoals gebruikelijk is. Maar de opvolging dient de garantie te krijgen zoals wij in onze orde hadden. Daarom worden er ook in jouw lessen, Hagi-Mona, de vele mooie lessen en doorgiften in samensmelting met ons, en veelal met mij, in zuivere vormen doorgegeven. Dat de huidige maatschappij de verplichting kent van de scholing, dit is goed. Dat men behoort te studeren, dit is goed. Dat men de menselijke ontwikkeling behoort te volgen, dit is goed. In feite is alles goed maar het medium heeft de andere taak. De mooie functie van de ziener, de voeler, kortom alle gebieden van het mediumschap. Daarom zullen de waarden gedoseerd aan jongeren doorgegeven dienen te worden in patronen die de jongeren geen twijfel zullen geven. Indien men van jongst af aan leert met de waarden om te gaan, het kind in de volwassen status, weet en kent geen onzekerheden. Zo bezien hebben allen een functie. Zowel het kind als de volwassene, de waarden van het kleine tot de waarden van het groot, hoewel ik dien te zeggen dat klein groots kan zijn en groot niet altijd grootst genoemd mag worden. Daarom dienen spreuken altijd iets in zich te hebben van het zien in de ontwikkeling. Soms is het kind ver in de gevoelsmatige wereld en heeft minder hinder van gedachten die ontwikkeld zijn in de bewuste belevingswereld, zo de volwassenen in zich draagt in gevoelens van beladen ervaringen. Daarom zijn kinderen vaak toegankelijk in een besef dat niet berust op ervaringen maar meer heeft van het instinctief vermogen. Gedurende het leven verdwijnt veel van het spontaan vermogen en is een kind, in de overgangsfase naar volwassenheid, zoekende naar een balans welke het leven de persoonlijke waarde dient te geven. Leringen voor het kind in de orde. Zo was het in onze orde. Onze leringen werden door het kind onderzocht op waarden en vele toevoegingen vonden hun oorsprong in de gedachten van het kind. Dit is feitelijk de ware groei. Ouderen, die rechten geven aan de mening van het kind, die leeft en beleeft in het kind-begrip. Feitelijk geef ik aan dat de kinderziel het ongerepte heeft en kleine waarden vaak een zuiverheid uit kunnen stralen die de volwassene, door de eenvoud in het gesproken woord, kunnen verbazen. Maar ook de kleine kent de groei. Daarom zal het kleine eens in de volwassen status leven, en wederom zal het proces zich voltrekken. Dit is de eeuwige wisselwerking. In een harmonie tussen de ouderen en kinderen. Dit natuurlijk proces wordt soms verstoord door factoren die de kinderziel belagen in de mindere waarden. Het is niet zinnig hier voorbeelden van te geven maar de gedachten aan grote onlusten of oorlogen doen mijn uitlatingen de waarde geven. Deze ontwikkelingen hebben altijd de kinderziel belaagd en de ontwikkelingen een verstoring gegeven. Dramatisch is het volgen van het kind, in de vertraging van zijn ontwikkeling, tijdens periodes van het zwaar voelen in deze fases in het bestaan. Ouderen stagneren ook tijdens zware periodes. Het is een moeilijke taak beslissingen te nemen, waarheden te vertellen die niet in overeenstemming zijn met ervaringen, in het huidig bestaan. Het kind weet in de ervaring en gedachten aan andere tijden kent of herkent het kind niet. In deze fase speelt het geloof, in de woorden, een grote rol. Men vertrouwt de spreker en wenst beelden realistisch te zien in een toekomstig zijn wat niet aanwezig is. Het vele, wat ik zeg, is herkenbaar in alle tijden. Dat middelen verschillen, tijden het ander wapen kennen, dit al zal
het kind niet weten; zal de ouder zich misschien herinneren maar grotendeels ook niet weten. Ervaringen behoren bij tijden en alle feiten behoren bij een bepaalde tijd. Begeleiding van het kind. Dit al gezegd hebbende, men moet bedenken dat techniek meer zegt over feiten, de staten van de mens van alle tijden zijn. Daarom is begeleiding van het kind de leiding die de oudere ook ondervonden heeft, heeft ondergaan in een fase van zijn bestaan. Omstandigheden die onwelgevallig waren krijgen een plaats in het geheugen maar zullen door het kind gezien worden in beelden van het geschieden in het ver verleden. Daarom behoort het kind benadert te worden in de onbeladen staten en zijn geschiedenissen in het verleden niet van toepassing voor het kind. De ideale situatie, in het kind beleven, zal nooit helemaal kunnen geschieden omdat karmische oorzaken in het normaal bestaan, zonder de door mij geschetste voorbeelden, deel zijn van alle levensvormen. Maar dit zijn de normale processen die leiden tot de status van de volwassene. Kinderen en ouderschap. Kinderen zijn spiegels van onze liefde. Geboren in een vorm van behagen, verlangens om onze liefde die glans te geven; de geboorte in de rechtvaardige waarde van ons bestaan, in zekerheden en ook in tijden van twijfel. Mijn gedachten kunnen in het woordgebruik, aarzelingen geven. Kan men in vormen van twijfel het schone kind verlangen? Mijn gedachten zijn in deze dat de mens, onterecht, denkt dat het mooi kind de oplossing zou zijn voor het slagen van de liefdesband. Ontkenning kan men, in mijn begrip, hierover niet vinden. De wens, het mooi kind te mogen ontvangen, in de bekroning van de liefdesband. Ik zeg, dat dit het proces is van de schone bekroning van alle levensvormen en een waardige taak van man en vrouw. Bezwaren in het ouderschap, zijn vaak de veranderde omstandigheden. Trouw en ontrouw zijn verwevingen die, gedurende de jaren, hun intrede doen. Het zoeken naar schuld is het zoeken naar water in water. Indien de mens in het vooruit schouwend vermogen zou kunnen weten, de aardse omstandigheden zouden het kindertal drastisch doen verminderen. Men zou in het overzien, de verantwoording niet wensen te dragen. En vele kinderen voelen het gemis van een ouder als een groot gemis waar geen enkele waarde tegenover staat. Toch dient de mens zich niet schuldig te voelen. Iedere liefdesband zal het geschenk van het welkom kind wensen te begroeten als de bekroning van de zuivere liefde. Het is niet het gevoel wat verandert, de wens het kind te mogen begroeten is een blijvende wens. Het is de band die niet meer de krachten heeft en ons zegt dat nieuwe geboortes niet welkom zijn. Maar dit zijn omstandigheden en geen staten. Verlangen is een staat en minder wenselijk een hoedanigheid. Zou ik het anders zeggen? Mijn zinnen worden lang en zouden niets toe kunnen voegen aan deze zuivere waarde. Indien het ouderschap, dit geschiedt in sterke mate in jullie tijd, faalt in de gevoelens van het kind, de opvang dient te geschieden in collectief denken maar heeft altijd iets in zich van het onnatuurlijk gehalte. Het gemis wat vele abstracties in zich heeft maar zeker, op latere leeftijd, gaat spelen in de verdere ontwikkeling. De redenen het kind te begeleiden in deze processen zijn van een groot belang. Indien het kind dit proces alleen moet voltooien, ik dien te zeggen dat op latere tijden, veel van het stil verdriet zich zal openbaren. Vaak vindt dit kind in de volwassen status, de weg naar de behandelaar die terugkerend naar het pril leven, veel van deze situaties op zijn pad ontmoet. In deze situaties zal veel herkenbaar zijn in beelden die overeenkomsten hebben. Dat men dient te luisteren, deze raad lijkt mij overbodig. Dat men diep onderzoek behoort te verrichten, ik zeg dat het kind zichzelf behandelt door te luisteren naar de woorden, de spiegel gebruikend van de luisteraar. In dit proces is het uitspreken van spreuken geen noodzaak. De vreugde zich te kunnen uiten, geeft het kind het woordgebruik van de klaterende waterval.
In dit proces spreek ik over de stagnatie, in de gevoelige periode van het onbegrepen deel, die om de begeleiding vraagt. Indien er sprake is van andere vormen van verstoring, hier zal ik mijn spreuken in geven. * Het is een bijzondere eigenschap van de volwassene de kindertijd zo snel te vergeten. De waarde die in het kind zijn geeft vormen van vreugde; het onbekommerd en zorgeloos genieten van al wat het leven biedt. Niet altijd zal dit kunnen plaatsvinden. De mens zou zich deze mooie tijd moeten herinneren, omdat het spontaan beleven van het intens kunnen genieten, in veel gevallen aan het kind gegeven wordt. De volwassene, terecht of minder terecht, heeft deze periode verlaten zonder de waarde van deze vorm in het bestaan te zien als de meest zuivere lessen van de prille en zuivere staat in het leven. Zo ik het schetst, mijn gedachten gaan ook uit naar het kind dat minder bedeeld is en in de andere situaties naar de volwassen status dient te groeien. Maar nu wens ik te eindigen in mijn betoog, betreffende het kind. *(noot van de Blauwe Lotus) Manipan heeft diverse spreuken aan mij doorgegeven. Niet iedere spreuk wil ik openbaar maken omdat misbruik, of een verkeerd begrepen gebruik, schade kan aanrichten.
Zevende sessie. De mens, het dier en alle levensvormen in de natuur. Indien ik spreek, mijn gedachten gaan naar alle levensvormen. Men kan zich afvragen welke belang de mens heeft, in het totaal besef over levensvormen, niet behorende tot de menselijke status. De mens gebruikt van het Al. De mens wenst te leven met het dier, te gebruiken en in een vorm van overheersing het dier taken te geven die in de directe zin niet bij het dier horen. Toch heeft menig dier plezier in het geven van deze functie. Begrijpelijk is natuurlijk dat de wisselwerking van het liefdesgevoel sterk aanwezig dient te zijn. Het dier heeft de vrijwillige plicht en leert zichzelf de dienstbare taken, in vormen van vrijwillig dienstbaar willen zijn. Indien de mens beseft welke waarde hier in aanwezig is, de harmonie, in alle verbanden is groot te noemen. Het dier heeft eigenschappen, wijzen van natuurlijke genezing die de mens niet, of in mindere mate, bezit. Indien met het dier in het minder goed functioneren beziet, men zal merken dat het dier zoekt naar de juiste medicijn. De mens kan gebruik maken van het instinctief vermogen van het dier. Door het te volgen in het spoor en de kruiden te onderzoeken in de werking en tevens het dier, in de genezing, te bezien. Mijn besef in dezen is dat ik niets vertel wat niet aan de natuurvolkeren bekend is. Kruiden en kennis. Jullie kennis van de kruiden stamt ook uit de tijd van de vroege middeleeuwen. Velen hadden baat bij deze mooie functie, door het dier in de vrije gang te bestuderen, in zijn zoeken. Maar tijden veranderen. Helaas geeft jullie natuur geen overvloed in de kruiden en is in al wat was grotendeels verdwenen. De waarde in het geheel is de waarde die ruim in de boeken bekend is. Helaas, HagiMona, is jouw land niet bedeeld met alle mooie kruiden. Veel wordt wel vervoerd en kan in de andere landen verkregen worden. De kennis van de mens heeft toegevoegd, van alle bijzondere kennis, door het dier ingegeven door het kosmisch besef. De wetenschap van de onbekendheid van de kruiden, maar weer ingegeven door kosmische bronnen in de begeleiding. De mens, met de gerichte kennis en het afwijkend instinct, mag leren van het dier. Ik zeg intens te kunnen genieten van deze mooie leraar voor de mens, hoewel mijn besef ook ingeeft dat de mens het instinctief vermogen volgend, de toevoegingen gaf door zijn kennis toe te voegen. In feite is de mooie wisselwerking voor een groot deel verloren gegaan. Zelfs in de grote kruidentuinen kan men slechts de theorie begrijpen, omdat de praktische lessen niet meer binnen de mogelijkheden zijn. Het dier in de functie van de Orde. Ook onze orde gaf het dier de hoge functie van ziener en wetende. Wat wij niet wisten, toonde het dier de weg en gaf in het bestuderen de goede aanwijzingen die ook voor de mens van een grote waarde bleken te zijn. Indien ik uitvoerig, in dit verband, het dier de waarde geef, besef dat het dier leraar was en de mens de leerling. Ik dien te zeggen dat deze oude waarden wel ruim bekend is onder wetenschappers, maar de natuur niet meer kan bieden in jullie natuur, en de mens heeft dus het boek nodig. Geluk voor de mens die, de schrijvende, dank zou moeten geven, de mens die heeft gewerkt in de studie van de natuur. Veel van mijn waarden, inde kennis van de mooie kruiden, ik wens het dier te gedenken in gevoelens van respect en evenredig denken. Mijn boek was reeds geschreven en de kruidenleer was de geneeswijze die nu, in het licht van het nieuwe bestaan, geopenbaard mag worden.* Behandelingen.
Alle levensvormen hebben onze aandacht nodig. Indien een vorm niet binnen ons bereik was, konden wij niets doen. Daarmee wens ik slechts aan te tonen dat ook wij, in ons weten, beperkingen hadden in onze wijze van behandelen. Indien het bereik van de mens geen mogelijkheden heeft, dan zou de vraag kunnen zijn of deze mens, de bedoeling van het ver bereik, ook geholpen zou kunnen worden. Mijn antwoord zal in deze zijn dat dit mogelijk is indien men de persoon op de verre afstand kent, en deze zich wenst te laten behandelen. Deze mogelijkheid is de kracht van de positieve techniek, die toevoegingen heeft gegeven aan het mij onbekende. Maar tijden geven de waarde aan de tijd van leven, en de maatschappelijk zijn deze vorderingen ook in het belang van de orde. Techniek is de mens gegeven in de tijd van leven. Niet ontkend kan worden dat de vele toevoegingen hun waarde, en ook het onnuttig vermogen, ruim bewezen hebben.
*(noot van de Blauwe Lotus: Manipan heeft talloze recepten aan mij doorgegeven die van nut waren voor cliënten die voor een healing of voor een consult kwamen. Heel veel kruiden hebben een andere naam en samen met Manipan hebben we de kruiden uitgezocht in velden en bossen. Samen maakten wij dan een recept die de consultant ontving )
Achtste sessie. Het kleine leven. Nu wil ik spreken over het klein leven. De waarde van de microben of de andere naam gegeven. Indien verstoringen plaatsvinden in het gezond zijn, vaak zijn microben de oorzaak. De mens wenst het leven te verdedigen en moet, in het bewust voelen, vaak doden. Maar dit is de verdediging van het persoonlijk welzijn; en heeft de functie die ik voltooid zou willen noemen, in het levensdeel van het kleine leven. Dat ik deze gegevens anders benader, ik zeg dat alle levensvormen een bepaald nut hebben. De mens zal dit anders ondergaan en de mens heeft rechten het leven te beschermen. Men kan ruim putten en beschikken over de middelen van jullie tijd, maar mijn orde had andere wijzen van behandelen. Iedere tijd geeft wat in deze tijd past. Het feit doet zich voor dat ook jullie tijd de nieuwe ziektes kent. Je zou kunnen stellen dat iedere tijd bepaalde ziektes heeft gehad. Soms, in het sluimerend vermogen. Worden ziektes weer geactiveerd en komen er stammen tot leven waar de mens van dacht dat deze ziektes reeds lang verdreven was. Bepaalde gebieden zijn zeer gevoelig voor deze kleine ik noem het voor de mens hinderlijke – explosies van ziektehaarden. De wens van de mens is weer gedoemd te mislukken, omdat het kleine leven een verdedigingssysteem heeft ontwikkeld waar geen enkel medicijn, in welke vorm ook gegeven, tegen bestand is. De gevoelige vraag, Hagi-Mona, of mijn spreuken hier een uitkomst in kunnen bieden? Ik dien te zeggen dat het natuurlijk beheersen van al wat leeft, een vorm van evenwicht kent; die als basis hebben, het vermogen de gehele natuur een glans te bieden die een evenwichtige staat genoemd mag worden. Dat de mens dit graag anders wenst te zien, dit is de verdediging van de mens die de ziekte aan wenst te vallen en deze strijd kan winnen. Maar wat de mens minder beheerst is de strijd van het kleine tegen het kleine leven. Vorderingen zijn groot te noemen en vele ziektes worden doeltreffend bestreden. Deze vorderingen zijn het resultaat van het onderzoeken naar het kleine leven, in vormen van de bewijsvoering. Toch dient de mens te erkennen dat steeds, gestaag, er andere vormen van ziektes zich ontwikkelen en de mens vaak het gevoel heeft met lege handen te staan. In voorbeelden zou ik dit kunnen geven, maar de mens kan zelf in het dagelijks bestaan, weten wat ik met mijn woorden voor ogen heb. Teleurstelling zou in dit deel de mens kunnen overvallen. Wat ik slechts wenst te zeggen is dit: indien de mens het eeuwig leven op zijn planeet zou mogen beërven, waar is de waarde van het eeuwig bestaan gevestigd? Ook dien ik te accepteren dat in onze handelingen er een einde was aan het bereikbare. Men kan niet verlangen dat het leven, het lange of het oneindige, zou hebben. De kwaliteit van het leven is een andere benadering en dit is de waarde van de orde. Deels zijn hier de spreuken werkzaam, deels de kruiden en deels de wil om te willen leven. De wil om te leven. De wil is een belangrijke eigenschap, deel van karma, om de mens de genezing te brengen. Indien de wil ontbreekt, men beziet dat het leven geen nut heeft. Het geven van adviezen staat gelijk aan het spreken tegen de wind. Verlichting van het begrip lichamelijk lijden is zeker mogelijk. Wel is dit afhankelijk dat de door mij genoemde eigenschappen, de wil, en ook het doorzettingsvermogen dienen aanwezig te zijn.
Negende sessie. Mediumschap en kosmische zuivere waarden. Afhankelijk is en blijft de mens van tal van eigenschappen die men in meer of mindere mate bezit. Indien de mens zich zelf zou beoordelen en dit wordt soms gedaan, dan zeg ik dat het oordeel over de naaste vaak harder en ook, in het egobewust denkvermogen, het onwaardig oordeel heeft. Het overzien van persoonlijke eigenschappen is als het zien in troebel water. Men weet of denkt te weten. Deze eigenschap kan hinderlijk aanwezig zijn, in de waarde of in andere woorden, de eigenwaarde die men zichzelf toedenkt. Het mediumschap kent dit begrip als geen ander werkzaam deel. Indien een medium denkt de absolute waarde gevonden te hebben, gelijk aan het denken in mijn orde, men gaat de wegen volgen die afzonderlijk genoemd mogen worden. Dit was in mijn orde mij een gruwel. Deze reden was mede oorzaak voor mijn houding dat het ogenschijnlijk verlies de uiteindelijke overwinning betekende, door het gruwelijk lot wat de orde moest ondergaan. Ik dien te zeggen dat orde, het woord op zich, in feite een betekenis heeft die niet in de directe zin vertaald of gevoeld kan worden. Had ik het over chaos, men kan begrijpen dat in deze symboliek meer wordt bedoeld dan het kosmisch, materieel, zien. De staten van de mens, in dit beschouwend deel, veel zegt over structuurvormen die de mens in zich draagt. De mens is gelijk in de structuurvorm, het kosmisch beeld van zijn. In de totaliteit van dit begrip één met de materie, de verschijningsvorm of de waarden in het anders zijn. Alle waarden zijn gelijk, niet gelijkvormig maar in geen enkel opzicht ondergeschikt in vormen, geschonken door de krachten en de wil van het patroon, ingegeven door gedachten die men aards vertaalt in begrippen zoals evolutie. Energie in disharmonie. Energie kent het stralingsveld. De gebieden van het herkenningsvermogen van de soorten en tevens de bronnen, in de verschijningsvormen die men kan herkennen die het instinctmatig deel in zich hebben. In deze begrippen kan men vinden dat alle energie de gebundelde kracht van het kosmisch gehalte in zich heeft. De mens kent de vergissing in het niet voelen; het niet weten of een vorm van disharmonie, in de vertaling van de eigen gevoelens. Dit kan men de mens niet kwalijk nemen omdat de functie van de totale mens, los staat van het kosmisch functioneren. Het medium dient deze energievormen te herkennen. Het medium dient de waarde van alle energieën te ontleden naar de persoonsstructuur, het eigene van ego wat een deel van de kosmische waarde in zich draagt. Dat men kan voelen in de concrete verschijningsvorm, dit is aan menig medium gegeven. Anderen voelen behagen, onbehagen, of bevinden zich in een negatieve energie die zegt dat deze plaats verlaten dient te worden. Verstoringen van energievelden. Vluchten mag men dit niet noemen. Het medium zal zich in een zware of bezwaarlijke staat voelen en wenst niet dat de persoonlijke energie, vormen van verstoring zou moeten ondergaan. Men is gevoelig voor tegengestelde energieën en wenst de eigen en ook vertrouwde energie te beschermen. Indien men denkt dat ik in deze gedachten een zwaar accent leg, ik weet dat deze factoren sterk spelen en de gemengde energie een goed herkenbaar patroon dienen te hebben. De mens mag zich vergissen in deze moeilijke materie en het vluchtgedrag is de gelijkwaardige houding aan het blijven. Indien mijn woorden verwarring geven, het medium zal mijn woorden herkennen. De normaal functionerende mens zal minder hinder ondervinden. Het medium zal meer in zich hebben van de herkenning, de plaatsing in de gevoelens en de waarde van de negatieve invloed de zetel kunnen geven. Dit is de bijzondere kracht van het medium. De waarde in het ‘voorzien’ (helderzien) om dit begrip te verklaren. Ik dien te spreken over een waarde die zeker bepaalde voordelen biedt, maar ook hinderlijke bijverschijnselen kunnen geven. Indien men voelt in het paranormaal zijn, alle
gevoelens openbaren zich en het medium kan zijn of haar functie nauwelijks in de verkeerde energie geven. Alle energie is waardevol. Ik bedoel te zeggen dat ook aan negatieve energie waarde toegekend mag worden. Hoe moet men leren kennen zonder te kunnen herkennen? Verstoringen in de velden van alle energie is het meest voorkomend. Niet alleen in de werken die iets hebben van de gevoelsmatige staten. Ik zeg dat allen die werken met gevoel dit euvel kunnen ondervinden. Ook het dier kent dit verschijnsel en ingevingen, in een bepaalde handelswijze, zijn in veel gevallen oorzaak van het ondervinden van de vormen van energie. Niet dat ik kan zeggen dat deze energie gelijkwaardige patronen kent. De diverse vormen van de verschillende oorsprong zijn per soort verschillend. Indien men zou kunnen voelen, kosmische energie wordt gedoseerd doorgegeven of ontvangen. De mens kent het woord en handelt met het woord. Aan de andere zijde dient bedacht te worden dat alle bronnen van energie zich vermengen tot een totale staat. In deze situatie kan men uit mijn woorden opmaken dat in het kosmisch zien de aarde een vorm van energie heeft ontwikkeld die een totale vermenging in zich hebben. Meetbare energie. Energie begint in de basis van het kleinste klein. Deze energie is in bepaalde vormen meetbaar, voelbaar, zelfs zichtbaar met de mooie instrumenten die de mens heden tot zijn beschikking heeft. Waardering voor alle onderzoeken en ook respect voor de resultaten, vermengd in deze vormen van energie. Ik bedoel, in deze vormen van straling waar men mee werkt. Gevaren in deze werken zijn sterk aanwezig. Ik hoef geen toelichting te geven en bemerk, in zeer veel ontwikkelingen, dat de mens eerst ondervindt, na de mooie uitvinding. Dit bewijst dat men slechts deels weet. Maar dit zijn onderzoeken en de effecten behoren niet bij het onderzoek omdat deze pas, na het resultaat, bekend worden. Indien ik spreek over energie, besef dat het mooi lichaam een bundeling is van diverse vormen van maatbare energie. Deze bundeling van meetbare energie een bijdrage geeft in het proces ziekte en in het proces van herstel. Ik besef dat ik de nadruk leg op de vormen van energie en weet dat de mens redelijk ver is deze waarden te ontleden en toe te passen. In het genezen van de ziel, ik wens dit zo te noemen, speelt energie een grote rol. De betekenis zou je kunnen vinden door te herkennen in de ziektebeelden, die door vormen van energie een impuls tot genezing mogen ontvangen. Bedenk dat voeding energie is, nachtrust deze energie door het lichaam verspreid en rust ook een vorm van energie genoemd mag worden. Begrijp mijn moeilijke uitleg. In deze voorbeelden wens ik aan te geven wat de mens in feite in het onbewuste, al vele jaren toepast. Het resultaat van de rust een waarde is voor de kosmische energie die de mens, door de rustpauze, tot zich kan laten komen. Vermindering van energie heeft de reden van het herstel in zich. Dit lijkt vreemd gesteld. Maar energie zal gaan naar de plaatsen waar genezing zich zal voltooien. Het lichaam reageert in de noodvoorziening door eerst te werken aan het ziek orgaan. Maar begrijpelijk zal zijn dat andere organen in de gedeelde kracht moeten functioneren. Feitelijk zeg ik dat disharmonie, in deze beelden van genezing, plaatsvindt. Vaak wordt de ziekte bestreden door gebruik te maken van de energie, overtollig in het gezond deel van de mens aanwezig. Helemaal goed kan men dit niet noemen. Waarom een deel opofferen om een ander deel te genezen? Daarom. Slechts om deze reden is het gevaar van de gecompliceerde ziektegeschiedenis, deel van de mens. Men heeft genezen wat ziek was maar het totaal herstellen duurt de lange tijd. Daarom zijn toevoegingen aan de mens gegeven om de opbouw, tijdens het ziekteproces, te ondersteunen. Indien ik spreek over ondersteunen, ik spreek over de spreuken en ook over de kruiden; ik spreek over de begeleiding maar ook over het ondersteunen van de karmische schommelingen die in een soort van balans dienen te blijven. Ik zeg dat juist dit deel van de mooie genezing het zwaarste is. Indien de mens beschikt over de zwakke wil, genezing zal trager verlopen.
Men moet in het proces van de ziekte eerst erkennen, vervolgens de strijd aangaan met de ziekte en het totaalproces dienen te ondergaan. Indien men wenst te genezen zijn de door mij genoemde factoren het belang van de zieke. Die dient te beseffen dat in de totale harmonie, van lichaam en geest, de genezing plaatsvindt. Karma en karmische invloeden. Genezing kent dus de diverse factoren. Zo gezegd de functie van het lichaam. De functie die ik karmisch wens te noemen en de functie waarvan ik zou willen zeggen, de wisselende omstandigheden door verplaatsing naar het ander levensklimaat. Deze factoren zijn alle van belang. Deze belangen kunnen zich verstrengelen tot een eenheid in gedragsmatig handelen, voelen en ook in het beschouwend vermogen een belangrijke rol spelen. Indien sprake is van een bepaalde verstrengeling, door bijkomende omstandigheden, kan men spreken over de verhoogde kans op ziektes die in feite karma als basis hebben. Wat men gemiddeld behandeld is minder de oorzaak en meer de exterieure verschijnselen van het ziektebeeld. Maar de kern van het proces, daar richt men minder het oog op. Indien gevolgen zich openbaren, moet men niet naar de kern van de oorzaak zoeken? Zo men beziet zal men ook handelen. Hier zijn tal van oorzaken voor te geven. De artsen, in jullie tijd, heeft lange tijden gewerkt met moderne gedachten en karma werd niet erkend als zijnde de basis van vele vormen van ziektes. Ik dien wel te zeggen dat het klein leven, in dit deel van betoog, buiten beschouwing blijft. Men dient te begrijpen dat niet alle ziektebeelden karmisch zijn en vele vormen van leven de ziekte kunnen veroorzaken. Zelfs het rijk en overvloedig leven kunnen de ziekte brengen. Ook het karig leven, met de oorspronkelijk geringe voeding, kan ziektebeelden geven. Daarom is het ondoenlijk om voor iedere ziekte met een spreuk te werken. Zou een spreuk honger kunnen verdrijven? Deze vraag mag men zich in redelijkheid afvragen. Een gemis, door bijzondere slechte omstandigheden, blijft een gemis, in de waarden van voeding en het zuiver element water. Indien de slechte oogst gegeven wordt, de mens zal met andere waarden dienen te werken. De niet gestelde vraag zou kunnen zijn waar deze waarden hun oorsprong kennen. Ik dien te zeggen dat de vroege mens vormen, ik noem het reservoir, in zich hadden. Hoe vreemd dit begrip toe te lichten. Bezie de natuur en zie het dier garen in periodes van overvloed. Zie dat de stofwisseling traag gaat verlopen. Zie de mens die, in periodes van schaarste, nijver blijft in het doend patroon. Indien de mens de natuur zou volgen, zijn levensritme zou zich aanpassen aan de omstandigheden. Indien men zou denken dat dit – zo in jullie denkvermogen – verloren tijd zou zijn, de explosie in het uitvoeren van de doordachte taak, zal zich openbaren als de natuur aangeeft dat juiste tijden aanwezig zijn. Zo kan men beredeneren dat alle gewin in tijd zeer betrekkelijk is. Men blijft in het gelijk ritme de tijd besteden maar dient te beseffen dat, wat is opgebouwd aan energie, de noodzakelijke aanvulling ontbeert. Maar tijden in het NU geven aan dat mijn woorden slechts theorie zijn die zeker waardig in de gedachte leven maar niet uitvoerbaar in jullie bestaansvorm in het heden. Wij, in de orde, hadden minder van deze problematiek omdat de mens meer in het natuurlijk patroon leefde. Zo kennen alle tijden de wisselende beelden in het ziekteproces en zijn tijden; de mens gegeven om met krachten te werken die vormen van zich hebben van tegennatuurlijk handelen. Ook in jullie tijd dien ik mijn gedachten te richten op de verschijningsvormen van de nieuwe ziektes. Deze mogen deels genoemd worden de ziektebeelden van het onverstand en de weelderige gedachten aan het meer van dezelfde tijd waar wij in konden leven. Onze tijden hadden het aanpassingsvermogen van de kosmische ordening en tijd was deel van korte of langere dagen. Het ritme van het leven was aangepast aan de natuur die de wisselende tijd aangaf maar ook het vegatief vermogen van de mens in werking stelde. In deze bewoordingen kan men lezen dat de mens
de natuur, het proces van leven, niet af kan dwingen en zich dient te richten op de kosmische status die nu eenmaal geen constante is. De mens heeft de gedachte om alles te lengen. Tijden van leven en tijden in de tijd. Maar dit is in strijd met de kosmische gedachte en het ritme van de mens zou een natuurlijker ritme dienen te zijn. Dat men economische invloeden behoort te accepteren, dit begrip erkennen wij maar gezegd dient te worden dat dit het welzijn niet bevorderd. Natuurlijk ritme. Bio-ritme De vaak gestelde vraag: wat is een natuurlijk ritme? De mens, alle levensvormen, hebben bepaalde ritmes waarin men zich in een vorm van welbehagen in bevindt. Deze energievormen zijn delen van de vergaarde of aanwezige energie die de mens gaande de tijd, een biologisch ritme geven. Indien de mens met grote schommelingen in de tijdsfactor, of door bijzondere omstandigheden bevindt, de mens raakt uit de persoonlijke sferen van zijn bestaan. De mens voelt dit als een verstoring van zijn opgebouwde ritme in werken of op de wijze van besteding van de tijd. Ik wens dit het persoonlijk bio-ritme te noemen. Voorbeelden zijn niet noodzakelijk te geven omdat iedereen weet, in een diep besef, wat ik met deze woorden bedoel. Men kan spreken over de gevestigde waarden van het patroon van leven waar men zich aan hecht en de gezondheid een soort herkenning in heeft. Ook in dit begrip speelt de factor tijd een belangrijke rol. Verstoring van energie komt vaak voor door de verstoring in de tijd. In mijn orde was dit niet aanwezig. Tijden hadden de natuurlijke waarden en wij leefden met de kosmische omstandigheden die ons levensritme aanwijzingen boden, de levensbalans in een natuurlijk ritme de richting gaven. De mens in het heden, heeft veel te maken met de verstoring van de natuurlijke balans of het door mij genoemde effect van het verstoorde bio-ritme. In mijn begrip is natuurlijk de gedachte aanwezig dat veel met de afspraak te maken heeft. Als tijden verschillen en de mondiale afspraak nagekomen dient te worden, het probleem dient zich al aan. Verstoring in de velden van de energie kunnen vele ziekte oorzaken geven. Iedereen met de lange reis, weet wat ik met mijn woorden bedoel. Raden kan ik in deze niet geven en een gedachte dit te kunnen veranderen speelt niet bij mij. Wel kan ik zeggen dat de mens, in het bewust weten, zich aan kan passen door zich voor te bereiden en in de tijd te glijden. Ik begrijp dat mijn woorden het onvolkomen gedachtepatroon hebben, maar aanpassen heeft in veel gevallen slechts te maken met de goede voornbereiding. Ik spreek over energie en ik spreek over tijd. Het ritme van de mens berust op energie en de tijd die bij deze energie past. Zo dien je mijn woorden te begrijpen. Indien men zou vragen om het effect van een spreuk of een medicijn toevoeging, ik zeg in mijn weten, dat deze feiten en de veranderingen in de tijd, dat de mens het patroon geleidelijk dient op te vangen. Of de mens veel met de gedachten kan doen? Ik zeg dat de mens met het gevestigd patroon geen hinder ondervindt. Maar ook dien ik te vermelden dat iedereen, in de wisseling van de klimaten, dit gevoel zal hebben, zij het in geringe mate. Verstoringen in de velden van energie zijn vaak, zeer vaak de oorzaak van ziektebeelden. Streken, landen, allen hebben te maken met de verschillende energievelden. Dit is geen zuiver woord, maar het begrijpen, in dezer voege, is het begrijpen van alle mensen. Zo wens ik dit op deze manier te zeggen. Ik vermeld dat alle landen, de open wateren en de gebergten van het hoog gehalte, ja al deze streken of belevingsvelden hebben een andere vorm van energie. Men kan voelen maar niet aantonen.
Wel zal men de gevolgen kunnen aantonen, in een verminderde weerstand, of de andere duidelijke aanwijzing. Indien de mens deze confrontatie in zichzelf ondervindt, het aanpassingvermogen berust bij de mens die zijn natuurlijk ritme geleidelijk dient aan te passen aan de andere omstandigheden. De mens die leeft met de natuurlijke status weet dit zonder de uitleg te kennen. Toch zal men zich vaak moeten wenden tot de genezer die de klacht zal behandelen door de goede uitleg te geven. Maar niet iedere genezer werkt met de wet van de natuur en het medicijn is snel gegeven. Mijn raad in deze is dat de mens, in het geleidelijk overschakelen, zijn bio-ritme kan hervinden. Natuurvolkeren hebben het geleidelijk proces in vormen van overgang en weten. De ouderen hebben het begrip van de feiten en het bezien van het leven. Zo mijn woorden zeggen, de mens zal altijd de aanpassing dienen te zoeken en niet moeten denken aan beelden van de ziekte. Maar meer moeten beseffen dat verstoring in energie de oorzaak is.
Tiende sessie. De aura. Alle velden, de aardse energie en de diverse vormen die een toevoeging in zich hebben, geven aan de materie in de totale waarde, de glans van het repeterend geheel. Met andere woorden: de mens is deels de mens in vormen van materie. De mens is deels de kosmische energie die in het huidig bestaan en in talrijke mogelijkheden, zich kan verplaatsen naar andere bestemmingen met de andere energie. De mens in deze tijd, is minder aan de plaats gebonden en het hinderlijk patroon is het effect dat men wordt vergezeld in de persoonlijke energie, vermengd met de plaatselijke energie. Indien de kleine verplaatsing aan de orde is, de mens al dit niet voelen maar over de grotere afstanden speelt het begrip energie wel degelijk een belangrijke rol. Vermengd aura. In dit begrip, of mijn uitleg, kun je voelen dat energie deels verbonden is met de verankerde plaats en deels de mens zijn persoonlijke energie naar plaatsen brengt met de andere energie. De planeet aarde heeft, in het kosmisch zien, een vermengde energie. Deze woorden dien ik zo te gebruiken. Ik zou ook het begrip ‘vermengd aura’ kunnen gebruiken en waarschijnlijk wordt dit beter. Men kan de redenering begrijpen dat alle energie, de mens vergezeld in de persoonlijke aura; de nieuwe omgeving waar men tijdelijk of permanent zich wenst te vestigen. Alles een vermenging of evenwicht dient te krijgen, dat de mens het veranderlijk aura zal brengen. Ook dit gegeven vraagt tijd en de gemiddelde mens wenst zich deze tijd niet te gunnen. Maar ik zeg, dit in mijn woorden: men mag gebruiken van de tijd door dit gegeven juist toe te passen. Hier kan ik, in de directe zin, geen duidelijk voorbeeld van geven maar het begrip tijdloos bestaat niet in deze omstandigheden. Situaties geven een vorm van besteding in de tijd. In mijn woorden kan je vinden dat ik enige moeite heb dit belangrijk aspect goed uit te leggen. Veel van de mooie gedachten in dit geheel, dient de mens te voelen in vormen van ervaring. Indien ik spreek over het traag verkeren in de langzame overgang naar het andere gebied, de mens zal beseffen dat mijn woorden in dit begrip, zeggen wat ik bedoel in de ingewikkelde fase van mijn betoog. Verandering van energie op aarde en de trek der volkeren. Maar het begrijpen is aan het medium dat de confrontatie met het tijdsverschil zal aanvoelen in de raden die gegeven dienen te worden. Zo moet men zien in de problemen die zich openbaren bij de mens, levend in periodes van vestiging in de andere plaats. In mijn begrijpen zal het in jouw land minder voorkomen maar de trek van de volkeren, zo deze is voorspeld, zal ook in jouw land een belangrijke verandering geven. In mijn spreken, in mijn besef in het heden, dien ik te zeggen dat dit nu minder geschiedt maar mijn werken richten zich ook op de toekomstige gebeurtenissen. Ook mag niet onvermeld blijven dat het totale energieveld van de mooie aarde, al verstoord is door talrijke oorzaken die minder door de mens maar meer, in het kosmisch patroon van wording, hun oorzaak vinden. In andere geschriften hebben wij hier ruim onze aandacht aan gegeven. Indien de tijd beheersbaar zou zijn, dit in het kosmisch beschouwend zien, alles had de eenvoud in het voorspellen. Ook wij, in onze waardige gedachten, zouden een eenvoud toe kunnen passen die de mens een aanreiken zou kunnen geven. De duidelijke bewoordingen op de vraag over gebeurtenissen die staan te geschieden. Maar het geven van tijden is het schenken van de kleine waarden aan jouw mooie aarde. De aarde die in het geheel bewegingspatroon, de trage maar duidelijke verandering ondergaat naar een fase, in een tijd die komende is. Mediums en hun werken. In dit begrip spreek ik over de kosmische tijd. Die heeft wel de maat als tijd, als woord en kent een totaal andere waarde, in het bezien in de fases, van de aardse ontwikkelingen. Soms voelt het medium, in de schokkende ervaringen, dat tijden veranderen. Zieners weten dit soms ook moeilijk te plaatsen. Men wel voelt, maar zeer moeilijk in kan schatten dat deze maat, de vierde
waarde, sterk aanwijsbaar is in het gevoel; maar geen nadere uitleg gegeven kan worden in deze moeilijke, kosmische begrippen. De reden van mijn uitleg is de volgende: een medium zal, in veel gevallen vragen ontmoeten die over tijden gaan. Deze vraagstellingen worden door de mens, in het vragend deel, vaak gesteld. Bewustzijnsvelden behoren het medium te ontwikkelen door discipline, doordacht handelen en een gehalte van betrouwbaarheid. Alles kent in het verloop van tijden de verandering. Dat de mens veranderd is en kwestie van de normale ontwikkeling. Het goede, in tal van levens, dient plaats te maken door het veranderlijk inzicht te ontwikkelen. Zou een medium constant, in de velden van het bereik werkzaam blijven, dit is begrijpelijk maar de prikkeling om de ontwikkeling te voltooien zal achter blijven. In deze woorden kan je bemerken dat ik iets wens te zeggen. Een gedachte wens prijs te geven die in het voordeel kan werken voor ieder medium, werkend in de velden van de persoonlijke ontwikkeling. Indien men tevreden is met het bereikt resultaat, men mag terugzien op het behaalde. Hier is geen bezwaar in aanwezig. De staat van tevreden zijn speelt snel een rol en kan overheersend de persoonlijke waarden hinderlijk beïnvloeden. Ik zeg met deze woorden dat vele technieken onderzocht dienen te worden en een aanvullende waarde kunnen zijn om de werken met meer krachten te kunnen voltooien. Het zelfwerkzaam deel is niet gering te noemen. Indien men bepaalde technieken niet beheerst, hoe zou men anders kunnen leren dan door de oefening? Indien men minder geschikt is in een bepaald deel, men zal in een oprecht trachten, andere wegen kunnen vinden. Wat ik NU zeg, heeft de waarde van alle tijden. Indien de tijd de andere techniek schenkt, het medium mag proberen om met deze techniek te werken. In veel gevallen zal blijken dat veel de kleine toevoeging of handelswijze is van techniek; minder een gehalte aan waardige toevoeging in zich heeft. Veel van het aangebodene, berust op waarden die oud zijn en slechts dit in zich hebben dat het veranderlijk uiterlijk, de andere taal en het belooft deel van een onwaarachtig karakter, de mens doen besluiten over te gaan op moderne techniek. Maar nu speek ik weer over tijden die het nieuwe in zich dragen en minder over de waarden van de vele, oprecht bedoelde toevoegingen. Bovendien, ik dien dit te vermelden, is er een groot verschil in de verkoop van het mooi uitziend artikel; het nieuw apparaat, de vele nieuwe gedachten. Meestal berustend op delen fantasie en opgeschreven door de mens die gelden wenst te maken door de waarden te veranderen en slechts het begrip sensatie wensen te geven. Indien men alle aardse boeken, bestudeert, men komt tot een bepaalde conclusie. Veel van al dat geschrevene heeft een gezamenlijke basis. Zijn dit absolute waarden die een ieder heeft verworven of zou men, ondoordacht, bepaalde principes een herhaald patroon wensen te geven? Veel van hetzelfde geeft niet meer. Het zal nooit enige toevoeging kunnen zijn en het karakter ‘vernieuwend zien’, vindt men zelden in het boek van de paranormale waarden. In mijn beweringen dient men wel te zoeken naar de woorden door mij gesproken. Hoewel, ik zeg dat van het vele onderzochte, vele tijden verloren gaan zonder dat men kan spreken over de toegevoegde kennis. De absolute kennis zal het medium nooit, in het totaal bewust veld van overwegen, in de gedachte voelen. Daarom was onze orde talrijk met specialisten op de vele gebieden van het mediumschap. Ook wij kenden het conflict van het gelijk, maar het streven was gericht op samenwerken; in vormen van harmonie en erkenning van het onbekend deel, niet berustend in ons vermogen. Wij gebruikten van de waarden die wij onderling konden geven. Misbruik, ik dien het zo te eggen, ook onze orde kende het afvallig deel. De mens die dacht dat het alleen werkzaam zijn voldoende was om de medemens te kunnen helpen. Nooit zal ik ontkennen dat velen het goede hebben verricht mar ook waren velen bezig om het verkeerde een toevoeging te geven en demon was deel van velen. Dit was mijn grote probleem war ik mij aanvankelijk sterk mee bezig heb gehouden. Ik moet zeggen met een gedeeld succes.
Ook in deze tijd speelt demon een grote rol. In het bezien, mijn ervaringen in de tijd van Nu zijn dat velen werken met krachten die ik onzuiver wens te noemen. Dit is de reden dat ik sterk oplettend ben en weiger deze krachten toe te laten in mijn zuivere energie, die slechts gericht is op het zuivere en goed werkend medium.
Elfde sessie. Negatieve entiteiten en ‘zwarte magie’. Indien ik zeg dat het gevoelig medium een extra kans loopt belaagd te worden, dat begrip is in mij. Ik weet dat vele krachten, in deze momenten werkzaam zijn op tal van gebieden. Men weet en begrijpt in het weldoordacht mediumschap. Men zal in de strijd tegen het kwade iets moeten toevoegen door de persoonlijke krachten en inzichten, mede met mijn krachtige spreuken, het karakter van strijd te geven. Deze noodzaak is aanwezig en mijn waarde bewijst zich in de strijd die, ik behoor dit te zeggen, een strijd is in het menselijk aspect waar velen de krachten aan dienen te geven. Het aards veld heeft in deze tijd van de overgang te maken met tal van hinderlijke invloeden die strijden om de zetel. Indien ik het kwalijk wens te noemen, begrijp dat ook in de gewassen de grote ontwikkelingen gepaard gaan met negatieve kwaliteiten. Ik bedoel met deze woorden, dat het goede altijd vergezeld gaat met het minder goede. Niet in alle gevallen zal deze vergelijking opgaan, maar een voorbeeld dien ik te geven. Soms wordt de mens misbruikt zonder de slechte ervaring te herkennen. Dit gegeven is zo oud, zo direct verweven in het mediumschap dat ik wens te spreken over een ontwikkeling, gelijk in de letter van de zeer oude geschriften. Dwalingen worden vaak ingegeven door energieën die zich manifesteren, de verkeerde gedachten wensen in te geven. Zou men vragen om de reden, ik zeg dat deze redenen, ook door mij, niet gegeven kunnen worden. Dwalingen. Indien men de ziel zou kunnen beheersen, er zouden minder van deze nare ervaringen zijn. Ik zeg ook dat in het goede bedoelde, deze situaties op kunnen treden. Ieder medium heeft in tijden het hinderlijk voelen van negatieve entiteiten, dwaalboodschappen of vermenging van zuiver met onzuiver. Dit verschijnsel doet zich, in de directe zin niet voor in het werken met de kaart of het voorwerp, hoewel ik wel een aantekening dien te vermelden. Het voorwerp kan, in een andere fase, wel degelijk kwade invloeden in zich dragen. Soms is de eigenaar of de drager zich minder bewust van de kwalijke effecten maar ik kan herkennen in het voelen van de negatieve energie. Dwaalboodschappen zijn een gevaar; zijn gevaarlijk voor het medium maar ook voor de betrokkenen. In mijn woorden kan je vinden dat allen te maken kunnen krijgen met demon en het medium zeer geschikt is om deze negatieve spiraal te ondervinden. Indien ik over mijn orde praat, ik gaf reeds aan dat ik ook zeer veel hinder heb ondervonden van deze krachten. Mijn werken richtten zich eerder tegen kwade invloeden dan tegen de ogenschijnlijke onschuld. In andere woorden, het slachtoffer, sterk belaagd en in feite en in veel gevallen, slechts knecht van het kwade zonder het direct te beseffen, at het kwaad zich zou moeten verbreiden en de mens een willoos instrument kan zijn. Ik zeg dat ik spreek in de twee gedachten. Begrijp mijn woorden. Men is toegankelijk en wens ook in de velden van het mediamiek werken, deze krachten toe te laten. Ik spreek in dezen over de argeloze mens die bepaalde paranormale krachten heeft maar een slecht herkenningsvermogen. Gecompliceerd mag men deze situaties wel noemen. Ook in mijn orde speelden dus deze feiten. Mijn genezing was er op gericht eerst te herkennen; vervolgens, door het inspreken van een spreuk, demon de plaats te geven waar demon minder actief zijn werken kon voortzetten. Begrijp dit moeilijk deel als volgt. Demon zal altijd werkzaam blijven en zijn krachten aanwenden door onze naasten te belagen. Verdriet wordt gevoeld door het medium die zijn zuivere krachten ondermijnd voelt. Maar de nederlaag is altijd aan demon, ondanks zijn enorme krachten. Indien de mens tot daden komt, de oorzaak is gelegen in de sterke werken van demon. Ik zeg dat ons begrip gaat naar het slachtoffer, belaagd in de velden van de matige energie.
Dit geheel gezien in de krachten of anti-krachten die zowel door het goede als kwade, opgeroepen kunnen worden. Men dient te bedenken dat ik in mijn woorden spreek in vormen van herkennen voor de mens die met zuivere energie de werken verricht. Men zich altijd dient te vergewissen in het ontvangen van mededelingen en de waarde dient te vinden in het zuiver inschatten van deze energie. Verschillen kunnen groot zijn. In het niet weten of onwetend zijn, worden vaak grote fouten gemaakt. De mens kan niet altijd weten. Daarom dien ik af en toe een toelichting te geven. Het begrip demon. Het begrip demon of demonische krachten is een zuiver, kosmisch begrip. Deze anti-krachten zijn werkzaam in de schaduwkosmos en kunnen de mens bereiken die, zo ik vertelde, ontvankelijk is voor de diverse vormen van energie, zonder zich af te vragen en in goed vertrouwen, welke energie men binnen het bereik heeft. Ik wens te stellen dat het onderscheidingsvermogen van het medium, zich openbaart gaande de ontwikkeling. In eenvoudige bewoordingen is dit vrij moeilijk. Ik zeg dat alle naturen dit element, de negatieve waarde, binnen het bereik hebben. Toelaten is begrijpelijk maar tevens het grootste gevaar van alle zieners, mediums en werkers in de gebieden van het paranormaal zien en beleven. In dit geval benader ik het begrip kosmische krachten met de anti-spiegeling. Een ander woord is in dit voorbeeld niet te geven, maar herkenning zal veel bij kunnen dragen en mijn woorden ondersteunen. Er is een gering verschil tussen demon en duivelse krachten. Hier nader ik een begrip dat afwijkend is met de menselijke gedachten. Ik moet zeggen dat het begrip duivel een staat is die de mens in zich draagt. De mens is de schepper van de duivel en, indien hij toegang kan krijgen, zal hij zich openbaren en de mens beproeven en kwade gedachten toevoegen en de ‘hel’ tonen. Dit is in feite oud, zo oud als de mens. Iedereen herkent dit indien hij wenst te voelen de negatieve krachten die in hem bepaalde gedachten geeft die ‘duivels’ genoemd mogen worden. Met het sterk deel van karma en de zuivere beoefening die de mens toe kan passen, wordt de ‘duivel’ verdreven en de goede inzichtelijke waarden zullen overwinnen. Zo is het normaal patroon van de mens die strijdt tegen ‘duivelse’ invloeden. Dat men demon de plaats van de duivel geeft is begrijpelijk maar niet juist. Het begrip demonische krachten. Demonische krachten zijn kosmische krachten met een sterk negatieve invloed. De functie die zij hebben is in onze ogen het oprecht trachten in te breken in de ziel van de mens om veel schade te berokkenen. Onderken het gevaar in een weten dat ook jij deze invloeden hebt ondervonden. Ieder medium zal, van tijd tot tijd, dwalingen of verkeerde boodschappen kunnen ontvangen. Maar het zuiver vermogen zal altijd het baken mogen zijn en waakzaamheid is de waarde van het ervaren medium. De duivel is dus een staat en heeft dus minder te maken net het begrip demon. De mens schept duivels Ik zeg dat ik wel kan inschatten wat demonische krachten, in dit veld van negatieve waarden, kunnen veroorzaken. De duivel in de mens werkt graag met demon samen en geeft krachten van een hoog gehalte. In deze woorden dien je te begrijpen dat zijn waarden wel onzuiver zijn, maar vanuit het standpunt van zijn krachten, hebben zijn werken op zich vaak het gewenste resultaat. Dat wij strijdig zijn en wij wensen de mediamieke mens bescherming te bieden. Dit kan slechts tegen demon en niet tegen de duivel. Indien dit zou kunnen, wij zouden de mediamieke mens bevoorrechten. Hoewel, wij wel duidingen geven omdat de mediamieke mens (zo eerder is gezegd) sterker deze invloeden kan ontvangen en in een argeloos patroon kan accepteren. De mediamieke mens is nu eenmaal; sterker in het ontvangen van de diverse energievormen en zal eerder demon kunnen vinden. Hier spreek ik een vreemde geachte uit. Zo ik het nu vertel is het. Indien het medium het goede wenst te verrichten, demon zal geen kansen krijgen. Indien men in de verkeerde energie wenst te verkeren, demon zal alle krachten gebruiken en zijn negatieve invloed kan ernstige gevolgen hebben. Velen hebben dit ondervonden en ook in mijn orde kwam dit vele malen voor. Op zich is het ook verleidelijk
om gegevens of feiten te horen die het behagen van de mens ondersteunen. Maar gaande deze contacten zal men ondervinden dat deze zeer negatieve gedachten, een sterke en ook ziekelijke invloed uit gaan oefenen. Men wordt slachtoffer van deze anti-krachten en de gevolgen kunnen zeer groot zijn. Alle velden in het kosmisch bewustzijn hebben iets van demon. Begrijp wat ik in dit deel wens te zeggen. Alle velden in het kosmisch bewustzijn hebben iets van demon. Begrijp wat ik in dit deel wens te zeggen. Ieder medium heeft contacten, bewust of onderbewust, met negatieve entiteiten. Indien men zegt deze ervaringen nooit te hebben gehad, men is of niet mediamiek of, men wenst eenvoudig niet toe te geven dat deze nare ervaringen het pad hebben gekruist. Indien ik spreek over ervaringen dan zeg ik dat alle ervaringen de leerschool van het medium moeten doorkruisen. Deze lessen zijn zwaar te noemen en kunnen grote gevolgen hebben in het niet juist in kunnen schatten van de negatieve gedachten die over het medium heen gaan als de zwaarste storm. Noodzakelijk is het niet door bepaalde handelingen, in de diepe concentratie, toe te passen. Men dient door de voordeur binnen te komen en de naam van de energie die zich spontaan aankondigt te vragen. Deze techniek berust op de ruime ervaring en zal gedurende de ontwikkeling steeds duidelijker tonen wat betrouwbaar is of minder. Ik spreek nu over het ontvangend medium. Zo zul je kunnen begrijpen, zijn ontwikkelingen, het zien in de kaart, de vlam en andere technieken, in deze velden van het werk minder betrokken in dit onderwerp. In feite spreekt het onderwerp mij niet erg aan, maar ik moet over deze begrippen praten om het duidelijke beeld te scheppen. Dat men wenst te werken met deze negatieve krachten: soms wenst de mens de verleiding. Heeft behoefte aan de verkeerde informatie en ik dien ook te zeggen dat demon reeds aanwezig was en de bevestiging iets heeft van een zuiverheid die nauwelijks herkenbaar is. Men zou kunnen spreken over het goede werk mits het geen schade berokkent. Maar in de meeste gevallen is het werken met deze energieën niet aan te raden, en de gevaren wegen niet op tegen de voordelen. Maar de mens heeft in de juiste tijden iets met demon. Daarom zijn er vele negatieve invloeden merkbaar. Indien men in een goed en zuiver perspectief wenst te werken, de mens is dan niet gebaat met valse informatie en dient deze contacten te vermijden. Nu wens ik zo meteen dit deel te beëindigen, in de hoop dat herkenning deel is van het goed medium. Men behoeft niet toe te geven, dit niet te zien als falen maar meer de zuivere waarde de kracht te geven van het meest krachtige veld wat ik het medium kan schenken. Mijn mensen hebben kennis van vele terreinen en mijn orde heeft en had dezelfde krachten als de mens in het heden. Dat in deze roerige tijden de mens zoekt, ook in mijn tijd was dit aan de orde. Niet dat ik wens te beweren dat ik krachten had tegen de tijd en dit kon beïnvloeden. Tijden geven een waarde in positieve en negatieve zin. Raadselen. In feite spreek ik over situaties die komen en gaan, gelijk alle seizoenen. Ieder medium kan dit weten en zal dit in de vragen ook ontmoeten. Dit is de reden dat ik dieper op dit begrip ben ingegaan. Indien men dit aspect in de werken minder zal ontmoeten, ik dien te zeggen dat men zich gelukkig mag wanen. Ik zeg ook dat waakzaamheid een goede staat is en argeloos handelen onbekwaam handelen is. Oplossingen aandragen is niet de taak van het medium. Ook raadselen oplossen is geen functie voor het medium. Indien men met een raadsel komt, het medium mag weigeren om dit raadselachtig deel te beantwoorden. Men dient de zuivere vraag te stellen en mag het medium nooit misleiden. Dit gebeurt regelmatig en ik zeg dat wantrouwen geen basis is voor het zuiver advies. In deze woorden leg ik iets wat men goed dient te begrijpen. Indien men een raadsel aan het medium voor wenst te leggen en bovendien zelf het antwoord kent, waarom het medium raadplegen? Eer en vertrouwen komen in het geding en van een wederzijds respect kan men nauwelijks spreken. Indien men een raadsel voorlegt, het medium kan weigeren. Ook kan men pareren door het raadsel terug te kaatsen en enig genoegen mag het medium voelen in de werken. Soms het zeer goed de
luchtige kant van werken ook te voelen; plezier is ook een staat van voelen die het medium in de werken kan begeleiden.
Twaalfde sessie. Decor in de werken van het medium. Vele aspecten zijn in de paranormale werken van een groot belang. Indien ik spreek over de waarden, bedenk dat mijn orde velen had die een bepaald patroon van denken in zich hadden. De mooie combinatie van de diverse karakterstructuren maakten het geheel. Daarom is het werken in groepsverband, het werken in de totale eenheid van de diverse geesten of, in andere woorden, de persoonlijke kwaliteiten met het hoogstand karakter. Het toevoegen van de ogenschijnlijke, kleine persoonlijke verworvenheid. Ik zeg dat men een geheel kan vormen door juist deze persoonlijke waarden met elkaar te delen. Ook dien ik te zeggen dat niet iedereen de kracht in zich voelt om zich te ontworstelen in een situatie die minder behaaglijk is. Met deze wens ik het volgende te zeggen. Indien wij in een zware omstandigheid verkeerden, de karakters gaven weer hoe men voelde en vele oplossingen werden gegeven door het zuiver - buiten het paranormale - en gewoon ingegeven door de geestkracht, behorende bij een speciale kwaliteit. Handige handen had onze orde ook nodig. Indien men goed wenst te functioneren, de omstandigheden ook iets dienen te hebben van de zuivere sfeer. Hoe deze sfeer dient te zijn, ik zeg dat dit van een persoonlijke aard is en onbelangrijk voor mij. Maar in het heden en zeker in het verband van samenwerking, van een grote waarde. Dit deel is de aarde in het heden en heeft minder met ons verleden te maken. Maar decor wens ik het niet te noemen. Ik zeg dat de mens deze waarden zelf behoort in te vullen in de gedachten van de tijd. Indien de mens decor wenst, mijn besef zegt dat decor niets te maken heeft met de waarde van de orde en veel decor meer zegt met de matige kwaliteit van het medium, die veel decor nodig heeft. Wij hadden geen decor, wij hadden het sober bestaan maar straalden onze waarden uit. Dit is gezien, in mijn diep beschouwen, het falen van het mediumschap in jullie tijden. Niet dat ik zeg dat allen zo werken. Het zuiver medium zal met mij erkennen dat van het vele, veel totaal overbodig is en de kwaliteit van werken, de basis is van het zuiver advies. Soms mag men wel eens vermengen in het zuiver inschatten. Dit om de vraag de eenvoud te geven, hoewel ik dien te zeggen dat eenvoud soms zeer gecompliceerd kan zijn. Dan mag men stellen dat alle toevoegingen deze eenvoud sterker verdoezelen. Je zou kunnen zeggen dat, indien men weg laat wat niet bij de zuivere vraag behoort, eenvoud rest. Deze eenvoud gezien door het medium, kan het antwoord ontvangen; ontdaan van alle toevoegingen. Zie de zuivere mens en bezie hoe gering zijn decor is. Niet dat ik decor veroordeel. Tijden geven aan de mens delen van de noodzaak, maar ook een overvloedig beeld aan het nutteloos decor. Niet dat ik wens te beweren dat decor geen schoonheid in zich heeft, maar men dient de dingen gescheiden te zien. Decor zegt wat de mens wenst te zijn, afhankelijk van de stemming waar men in verkeert. Decor versterkt de wens iets te willen wat in ego niet aanwezig is en versterkt dient te worden door het decor. De mens mag van zich zelf geen decor maken; wel enige trots uitstralen. Men mag het mooi, door de natuur geschonken lichaam, geen decor noemen. De glans van de ogen, de brede konen en het mooi vallend haar zijn de zuivere waarden die de mens de juiste glans geven in het demonstratief, trots tonen van zijn verschijning. Mijn begrip gaat naar jullie tijden die andere mogelijkheden geven, vragen of zelfs eisend opleggen. Dat wij deze waarden anders konden benaderen, de tijd geeft de mogelijkheden maar geeft ook een groot deel van het overbodig decor. De mens is zo hij is. Dit is de absolute waarde en alle toevoegingen kunnen strelen. Ik dien te zeggen ook te behagen, maar indien de mens zich toont in zijn zuivere gedaante, veel verblindend decor verdwijnt en wat rest is de mens zo hij is. Indien men terug zou keren en mijn orde zou bezien, op zou vallen dat allen een bepaalde waardigheid in zich hadden en decor ondergeschikt was. Tijden zijn anders, hoewel ik dien te vermelden dat velen mijn zienswijze zullen zien en de waarde voelen.
Oude culturen en hun waarde. Men spreekt vaak verheven over oude culturen en geeft waarden aan een vroeger bestaan. In het geheel wordt echter nooit de waarde gezien, omdat wat rest de sporen zijn met het vergankelijk karakter. Indien men zoekt met de vergankelijke kennis, ik zeg dat men altijd zoekt met de waarde, behorende bij de tijd. Men kan vinden en weet, in het diep onderzoek, waarden een plaats te geven. Vind men de energie, vind men het leven of vind men slechts het restdeel, het vergankelijke deel van het ZIJN in een bepaalde tijd. Deze waarheid dient de mens voor ogen te houden. Vergankelijkheid en werkelijke essenties. Zou je vragen wat zijn de waarden, behorende bij de tijd van het leven in het ver verleden? Ik spreek dan over de mens en het patroon van leven en ook het onvolkomen deel van de mens te behandelen. Dit kan men niet terugvinden in het onderzoek, dit is verborgen waarden die rust in de gronden, in de grote longen of in de ruige gebieden in de diepe korst van de aarde. Mijn begrip voor dit deel in mijn betoog. Ik toon slechts aan dat men altijd het onvolkomene vindt en slechts het deel materie, en nooit de uitwisseling met het leven kan onderzoeken. De mens is materie en de ziel zuiver deel van Al Wat Is; dit mooi gegeven moet men laten rusten waar dit is. In deze gedachte geef ik weer dat materie slechts feiten kan geven, het onvolkomen deel altijd het onderzoek hinderlijk zal beïnvloeden. Men mist de mens, men mist de vormen van leven, men mist de essentie van alle bestaansvormen. Zelfs de mooie taal van de inscripties was ook in mijn orde van een groot belang. Men kan niet vertalen en sleutels ontbreken in veel gevallen. Zelfs in het vertalen maakt de mens de grote fout in de vertaling. Omdat bepaalde begrippen, geloofsvormen of andere waarden, behorende bij deze vergane tijd, niet meer bestaan. Zo dient men in het bezien, ruimte te behouden voor dat deel wat men niet kan begrijpen. Niet, in het menselijke ego, de feiten aanvullen met een vorm van fantasie. Dit is schadelijk en zal nooit een waarde zijn die de onderzoeken het vernieuwd beeld kunnen geven. Wel dien ik te zeggen dat technische vorderingen groot te noemen zijn, en vele feiten een wetenschappelijke waarde hebben die niet bestreden kan worden. Vele vragen zullen nooit een antwoord mogen ontvangen omdat het leven, de werkelijke waarde, los van het materiële, nooit gevonden kan worden in de letter. Indien men de sleutel heeft van de taal, ik zeg dat op dit gebied veel is bereikt. Toch mist men de werkelijke essentie van het bestaan en vele feiten worden aangevuld met een fantasie, gelijk aan het geschreven fantasieverhaal. Ik dien te zeggen dat veel geheim dient te blijven en de mens, in het naarstig zoeken, vaak het verkeerde onderzoek verricht. Men zoekt de materiële rijdom en het spiritueel deel wordt ondergeschikt geacht. Ik heb begrip voor deze gedachte. Maar ook een deel van het niet kunnen begrijpen omdat in mijn zienswijze, materie is iets van veel. De mens, levende in welke tijd van staan dit ook mag zijn, zijn geschiedenis zou kunnen vertellen gezien in de tijd van leven. Ook zijn begrippen of waarden aan de kenner met de brede kennis wel bekend maar wenst men deze kennis geheim te houden. Redenen worden ingegeven door angst dat men opnieuw slechts de materie wenst te roven en niet de culturele waarde wenst te zien. Ik zeg, in mijn overwegen, dat deze handelingen even oud zijn als het menselijk bestaan. Men kan eerder spreken over vormen van het schrift, de vormen van kunst en vele andere waarden. Ik zeg ook dat dit de schatten zijn van het menselijk geschieden. Mijn orde had vele symbolen, ongekende kosmische krachtvelden en grote rijkdommen in het edel metaal van het onvergankelijk karakter (noot: goud.) Dat was de waarde. Niet het metaal op zich maar het begrip onvergankelijk. Zou men ooit mijn orde, diep in het ontoegankelijk gebied, hervinden? Ik zeg dat vele raadselen gegeven of gevonden zouden worden maar de ware geschiedenis van mijn orde nooit op deze plaats geopenbaard kan worden. Diefstal en de waarde van de eigen wil.
Dat deze gang van zaken mij treurnis geeft, het begrip is ook aanwezig om redenen die ik omschreef. Indien men een religie of een geloofsvorm respecteert, men zal zich verre houden van diefstal. Diefstal is een ruim begrip. Ik moet zeggen dat er verschillende vormen van diefstal zijn. De zware inbreuk die heeft plaatsgevonden in mijn orde geeft weer wat ik bedoel. Men steelt en vergeet dat delen, van het absolute, niet te stelen zijn maar opgebouwde waarden die rusten in de ziel en wat rest slechts vormen van decor zijn. Absolute soberheid is niet noodzakelijk. De mens gaart in het leven en eigent zich vele dingen toe die niet noodzakelijk het leven verrijken; eerder slechts de plaats innemen daar waar ruimte noodzakelijk is. De ware spirituele mens zoekt ruimte, zoekt vormen waar het waarlijk kosmisch patroon zich in kan voegen. Begrip voor de mens de mens die leeft met de vele toevoegingen. Wat men wenst te zijn dient versterkt te worden met het vele wat men kan kopen maar nooit deel zal worden van ego en slechts, in mijn ogen, delen zijn van een staat die ik welbehagen wens te noemen. Dat men zich dient te kleden, mijn begrip voor de klimatologische omstandigheden. Dat men zich wenst te tonen in de bijpassende omstandigheden in de juiste kleding, ook hier heb ik begrip voor. Mijn kleding straalde soberheid uit maar ook dien ik te zeggen dat ik ook enig vermogen moest gebruiken, behorende bij de wisselende omstandigheden. Herkenning in de mens berust op de energie die de mens bij zich draagt, hem omstraalt en in feite een grote, kosmische krachtbron is. Waarom dit zuivere veld verbergen en zich tonen in beelden van modeverschijnselen? Ik zeg dat de mens kan stralen in de houding, het gebaar en bovenal, de taal die hij spreekt. Zo is de ware mens, krachtig en gezond. Zo ik het nu zeg, dit is niet altijd mogelijk. Jouw tijden zijn andere tijden. Het wisselend beeld, gevoegd met de maatschappelijke verplichtingen maken van de mens iets wat ik wens te noemen, het grijze van de maatschappelijke instelling, voorschrijvende wat de mens behoort te dragen of te tonen. Begrijp mijn woorden. Dat jullie maatschappelijke ordening dit nu vraagt, men kan zich niet onttrekken en behoort zich in een bepaalde mate, uniform te gedragen. De mens heeft een bepaalde schoonheid en het vergankelijk deel, de waarde van het jonglichaam, heeft iets van de tijd die ik de periode van behagen wens te noemen. Maar deze periode zal gaande de tijd in een overgang komen. Het dragen van kleding zal steeds meer in een sterkere mate bepaald worden door ego wat zegt dat het dragen, van tal van gewaden, persona dient uit te stralen en niets te maken heeft met de opgelegde wil. Je zou kunnen spreken van dictatuur. De mens dient vrij te zijn. Zich te tonen zo hij dit wenst en gedrag niet bepaald mag worden door het gevraagde beeld in de verschijning. Maar de mens ontworstelt zich aan de vorm van dictatuur en gaande de periode van de nieuwe tijd, zal alles uit ego gaan stralen en het bonte, zo de Afrikaanse volkeren uitstralen, een beeld van wording geven. Het lijkt of de soberheid, heersend in mijn orde, dit niet had. Dit is juist te noemen en ook dit had een zuivere reden. Indien een medium uitbundig zijn decor demonstreert, men toont een waarde die slechts gevoelens zal oproepen en de vragende het nederig karakter zal geven. Men is heersend in het decor en niet in het waardig mediumschap. In jouw land is deze ontwikkeling gaande en ik dien te zeggen dat deze ontwikkeling niet juist te noemen is. Evenredigheid wens ik dit te noemen. Het beeld van de overheersende kracht is niet aanwezig in de kleding maar in de soberheid van het dragen en de sterke geest die zich manifesteert in de eenvoud van de verschijning. In het karakter is iets aanwezig van het talent en ik zeg dat dit zal blijken gaande het consult; raden zullen stralen en het medium en ondergeschikte positie geven. Men ziet het medium niet. Men luistert en is in gedachten over het gesproken woord en het gegeven advies. Dit is de zuivere kracht van het medium. In deze woorden leg ik de waarde van het medium. Het medium, in de functie van het zuiver zijn, de gevende van het onzichtbare, het zuiver kristal van de hoge, kosmische waarde.
Dit is de kracht, de ware aard. Los staand van alle vormen van willen tonen. Maar het Zijn in de verweven waarde, van de grootste en meest waardige glans, in het kosmisch veld van zuiver zien of raden. Eenvoud in de werken kan ik de mens niet bieden. Mijn orde had wel een vorm van eenvoud. Ik zeg dat de mens in het heden veel hindernissen kent, behorende in het tijdsbeeld. Zou men leven in een vorm van isolement, dan zeg ik dat deze, in mijn ogen, de mooiste staat is in de waarde van de werken en deze zou vereenvoudigen. Maar indien men andere waarden een positie of waarde geeft, ik zeg dat dan vele hindernissen, in het drukken patroon in het heden, minder belastend voor het medium kunnen worden. Afsluiten van negatieve en bijkomende invloeden dient men aan te leren. Dit vermogen dient het medium te ontwikkelen en sommige gedachten of impressies dient de mens in mijn woorden te vinden, zonder het duidelijk voorbeeld te kunnen geven. Meditatie. Omstandigheden kunnen verschillen, zijn ook zeker aanwezig, maar dat de rust in de waarde is van het mediumschap. Daarom is meditatie noodzakelijk en zal de mens in een vertraagde stofwisseling brengen. Dit belang is groot te noemen. Het mooi lichaam zal zich richten op de ziel en zich tijdelijk ontworstelen van lichamelijke staat van zijn. Dit is de kracht van de zuivere meditatie. Ik zeg ook dat veel voorbereidingen iets in zich hebben van het onbewuste. In andere woorden, men doet en weet niet dat de door mij genoemde waarde, in mijn deel van betoog, aanwezig is. Ik wens dit het persoonlijk krachtveld te noemen met de hoge waarde. Ik zou willen zeggen dat meditatie nooit een les genoemd mag worden. Dit komt voor maar heeft meer het karakter van de opgezegde les. Meditatie is het bereik met het hoogste, de zuivere waarde van de kosmische bron die leidt naar inzicht en verlichting. Geloof. Nu nader ik het begrip wat men geloof zou kunnen noemen. Maar de kosmos op zich is geen geloof; geen beeld van het leven of kosmische kracht en is de absolute zekerheid waar geloofsvormen hun plaats in vinden. Dat men de woorden kent van de heilige geschriften, ik zeg dat dit alles iets heeft van kennis maar een gering deel van de absolute waarde van het kosmisch inzicht. Dat men steun zoekt en deze steun tussen gelijken mag vinden, dit is een waarde die ik niet zal bestrijden. De eenheid in het voelen dient echter de zuivere balans te zijn van de mens, die in de velden van het vinden zijn geloof dien te bouwen. Eenvoud voor de mens met het klein vermogen. Maar eenvoud zegt veel over de mens en minder over vormen van de vele geloven. Men wenst soms het geloof nodeloos ingewikkeld te maken en er is vaak een vorm van de beruchte drempel in aanwezig. Men legt drempels en ik wens te zeggen dat deze vormen van belemmering, hindernissen zijn die niet noodzakelijk iets zeggen over de mens maar iets hebben van bescherming van groepen. In andere woorden, men kent de vrees van het onevenwichtige of aanvullend deel. Geloof in kosmische waarden is gelijk aan het niets. Men kan niet aanschouwen, slechts het exterieur van de schone kosmos bewonderen. Het vele dat men kan zien mag bewondering geven maar geloofsvormen zal men in de kosmos nooit kunnen zien. Dit is de mens die deze krachten kan voelen en deze kracht mag gebruiken. Indien wij dit zo stellen, wij geven slechts aan dat alle geloofsvormen de basis hebben van het kosmisch zien. Dat de benadering anders zal zijn, de waarde is de grote zoektocht van ego, gaande de cyclus van het leven. Nooit zal ik zeggen dat de mens in strijd behoort te zijn, in het verschillend oordeel of de zienswijze. Men mag zien maar zal nooit volledig kunnen zien. De mens is, in het totaalbeeld van het kosmisch beschouwend vermogen, verweven met ego. De mens zal, en ieder op zijn eigen manier, de kosmos bestrijden, in vormen zo ego heeft ingegeven. De waarde van de mens is zeer verbonden en is voorbestemd in de schone geboorte. Men zal kiezen en men moet de keuze ook zelf ervaren als de juiste keuze. Dat men naar groei treeft, ik zeg dat vormen mogen veranderen maar de kern, de wens en het streven altijd aanwezig blijven.
Orde en wanorde. Daarom zijn vele veranderingen een feit. Kosmisch geloven is anders. Het is gerichter en heeft een grote waarde. Het is de directe band met het verhevene, de bron van inspiratie die men mag ontvangen in de koesterende weelde van de immense kracht die de kosmische bronnen de mens kan geven. Deze woorden zeggen iets wat van een groot belang is. Individu en individueel. Begrippen liggen dicht veranderd en ik zeg dat deze woord- gedachte vraagt om een nadere uitleg.
Dertiende sessie. Kosmische Krachten. Kosmische krachten zijn alle vormen van inspiratie die de mens, gewild of niet, tot daden aanzet of gedachten geeft die de verandering in werking stellen. Indien je zou vragen of deze veranderingen op zich verandert, ik zeg dat een deel groei berust in de gedachte aan verandering; ingegeven door de kosmische bronnen die ik kosmische energie wens te noemen. Men weet of men heeft geen besef van deze werking die de mens het veranderlijk gedrag geven. Maar alle levensvormen hebben gedragingen in zich die worden ingegeven door het onbewust kunnen voelen of inschatten wat de Kosmische Wil ons in wenst te geven. Dat de mens zich ontworstelt en een ander patroon van leven zich eigen heeft gemaakt, niets krachtiger dan de kosmische impulsen en de waarde die deze geweldige kracht voor de mens heeft. Tijden en het verlengen van tijden. Nooit zal ik beweren dat andere omstandigheden geen invloed uit kunnen oefenen. Begrijp mijn woorden. Indien de mens, het natuurlijk gevoel zou kunnen volgen, wanorde zou deel worden van jullie maatschappelijke orde. Men kan in de gecompliceerde leefwijze van jullie tijd niet leven zoals de natuur, in de feitelijke waarde, voor ogen heeft. Dit onmogelijk gegeven heeft deels t maken met patronen die de mens zelf ontwikkeld heeft en wat het individu zich niet aan kan ontworstelen. Deze ontwikkelingen zijn delen van vindingen en ik geef het voorbeeld van het verlengen van tijden; het beïnvloeden van seizoenen en tal van andere redenen die in feite niets met het repeterend bestaan van de kosmische tijden te maken hebben. Mijn begrip voor de ijver van de mens die streeft naar de hogere prestaties maar aan de andere kant de verkeerde besteding van de tijd heeft. IJver is een prachtige hoedanigheid en deel van karma. Je zou kunnen spreken van een voortstuwende wil, een kracht die de mens in vormen van welbehagen doet rusten in tevredenheid, in de verrichtte prestatie. Maar al wat verricht is, zijn in vele gevallen slechts de bevrediging in de geleverde prestatie en minder het resultaat. Men vereert de vormen van de diverse soorten van arbeid. Men vergeet dat rust een noodzaak is om gericht te kunnen werken; weldoordacht en met een kwaliteit die het ‘ instinctief karakter’ genoemd mag worden. Men moet de juiste dingen doen op de juiste tijd; in de juiste verhoudingen van de geest, de uitvoering en de tijd die aangeeft welke daden verricht kunnen worden. Doen om het doen toont de nijvere aard van de mens maar zal zelden bevredigend genoemd mogen worden. Karma speelt in dit begrip een grote en belangrijke rol. De mens wenst staten in tijden te geven en is doende patronen van onbehagen of behagen (dit kan ook) verleggen naar andere tijden. Het gevolg is dat men doende moet zijn want het rustvol overdenken zou kunnen lijken dat deze mens iets heeft van passief niets doen. Toch is de kracht van niets doen een zeer waardevolle kracht. Deze mens, in het bewust niets doen, overziet zijn daden en maakt bewust gedachten open en overziet de gevolgen van de daad. Zou men dit niets doen mogen noemen? Ik zeg dat de mens, levende volgnes dit patroon, in veel gevallen de juiste beslissingen neemt door het overzicht dat is opgebouwd in de periode van rust. Daarom is rust een zeer belangrijke factor in het menselijk leven, de vorm die in jullie maatschappelijk patroon gezien wordt als en mindere waarde maar in feite, mits goed toegepast in het veld van overzichtelijk bezig zijn, een waarde waar zuivere gedachten hun zetel kunnen vinden. Het opgelegd patroon van de nijvere mens heeft slechts toegevoegd aan daadkracht maar weinig toegevoegd aan de geleverde prestatie. Maar ook dien ik te zeggen dat de eenling, de mens met een ander patroon, dit proces van wording moeilijk kan doorbreken. Het onmogelijk gehalte, in mijn besef het theoretisch benaderen, is niet de moderne mens, hoewel een bepaalde kentering zeker aanwezig is. Indien men zou kunnen werken volgens het natuurlijk ritme, verschillend van mens tot mens,
prestaties zouden toenemen en de lust de arbeid te verrichten, zou bevrediging geven voor tal van werkenden. In dit deel geef ook een vorm van een wenspatroon, maar ik dien ook te zeggen dat het inzichtelijk deel van wetenschappers deze gedachte ook in zich hebben. Wat hinderlijk deze natuurlijke cyclus verstoort, is in mijn benadering weer de gedachte aan het oordeel in de afspraak. Het nut en onnut van tijden. Alle afspraken hebben iets met de factor tijd te maken. Deze tijd kan verschillen inde aard van het kosmisch patroon, ingegeven door de krachten die van mens tot mens het verschil in zich hebben. Indien het dier met de afspraak zou werken, hoe kan het dier voelen en handelen volgens het natuurlijk patroon in vormen van behagen. De vorm die zegt dat daden kunnen wachten en rust belangrijk is. De mens kan in veel opzichten, het dier beziend in het gedrag, veel kunnen leren van de natuurlijke cyclus, eigen aan het dier. Ik wens niet te lang stil te staan in dit deel van mijn betoog. Ik wens aan te tonen dat vele ziektes de oorzaak vinden in het verstoord bio-ritme. Hoe hier verandering aan te brengen? Deze vraag mag men zich stellen. Indien de maatschappij vraagt om het passend gedrag, de mens dient zich te voegen. Deze waarheid kan ik niet ontkennen. Maar tijden geven eveneens ruimte om het natuurlijk gedrag te geven waar ego behoefte aan heeft. Deze waarden zijn voor een ieder verschillend, afhankelijk van de dagelijkse verplichtingen met het verschillend karakter. Daarom behoort de mens te streven naar vormen van evenredigheid in de staten die elkaar elimineren. Ik bedoel in dit moeilijk begrip iets te zeggen die de zin van het dagelijks bestaan een ander perspectief geven. Men behoort in vrij zijn, het patroon terug te vinden. Het patroon dat de mens de evenwichtige staten kan geven. Een probleem doet zich vaak voor in de periodes van de verplichte rust. (noot: bv vakanties.) Men kan zich niet ontworstelen aan de normale verplichting en wordt ziek. Hoe vreemd, het eerst verlangen naar een andere situatie om vervolgens te constateren dat deze situatie niet zo behaaglijk is als verwacht. Zo heb ik begrepen, hebben jullie voor dit proces het woord en is het een begrip ruim bekend. Men werkt aan welvaart maar welzijn is van een groter belang. Welvaart is de noodzaak, vaak opgelegd, om bepaalde rijkdom te bekomen maar welzijn berust in de ziel, de staat van tevreden zijn. Het proces van de wens meer te hebben van het veel, dient de mens te bezien met het oog van de persoonlijke behoefte. Veel, van al het verworvene, blijkt minder noodzakelijk te zijn. De waarde van de gegeven arbeid weegt niet op tegen de toegevoegde waarde van het bezit. Noodzaak van bezit is feitelijk nooit aanwezig. In mijn orde had materie een ondergeschikte rol en was welzijn het grootst in waarde te noemen. Jullie tijden zijn anders en vele toevoegingen, ik zeg dat het nut zeker aanwezig is, maar nut of onnut wordt bewezen in de tijd en veel nut heeft in de tijd het begrip onnut gekregen. Alle tijden bieden nut en tevens onnut. De absolute waarden zijn vaak het nederig klein; het ogenschijnlijk klein deel waar de mens van denkt de ondergeschikte waarde te krijgen. Indien men veel wenst, veel zal blijken geen waarde te hebben in alle tijden. Dat men verwarring kan voelen in dit deel, ik zeg dat de mens de uiteindelijke waarde, in het patroon van het zien inde vergankelijke tijd, de plaats kan even waar deze waarde op berust. Vele waarden in een tijd, zijn waarden van het vergankelijk karakter en nieuwe waarden zijn vaak toevoegingen, toegevoegd aan ouden waarden. Veel van het nieuwe is zeer oud en heeft een karakter van, ik noem het de levensstructuur, behorende in een bepaald tijdsbestek; een periode die in het normaal patroon past omdat de vraag de aanbieding in zich heeft. Indien ik echter spreek over de noodzaak, dan dien ik te zeggen dat veel noodzaak ingegeven wordt en een abnormaal patroon in zich heeft. Of de mens de gelukkige spiegeling blijvend
zal zien, ik zeg dat materie een aanvulling is van het ontevreden ego; in andere woorden, men denkt de staten blijvend met materie te kunnen voeden. Verwarring zou in dit deel van mijn betoog, deel van de mens kunnen zijn. Maar noodzaak bewijst zich zelf en al het onnodige rust in kluizen of kasten, wordt niet gezien en is materie op de plaatsen van materie. Wat is de waarde van het ongebruikt voorwerp en wat kan de mens met het vele doen? Mijn orde had niets van het veel. Slechts het nodige hoewel, ik dien te zeggen dat vele mooie vindingen het leven van de mens verrijkt hebben. Maar te veel tijd wordt gegeven aan deze toevoegingen en zal tijden vragen aan de spirituele vormen van de ontwikkeling. Deze waarden zijn de verheven waarden die de mens de groei bieden. (noot: maar dat is voor de volgende sessie. Het is tijd om voor jou te gaan rusten.)
Veertiende sessie. De vragen aan het medium. De functie van het medium. De mens is zich minder bewust van het begrip groei. Men denkt dat groei iets heeft van het voltooid leven in een bepaalde fase, genoemd de status van volwassenheid. Ik zeg dat dit slechts het begin is en groei zich voortzet gedurende het gehele leven. Sommige mensen kennen de stagnatie in de volwassen status, wensen niet dat de vele mogelijkheden zich verder ontwikkelen en de door mij genoemde stagnatie is een feit. Veel aanmerkingen kan ik in deze ontwikkeling niet maken. Het zijn bepaalde factoren zoals aanleg, de wil en ook de staat tevredenheid die hier een rol in spelen. Als ik zeg dat deze mens zijn functie goed heeft voltooid, ik zeg dat deze mens een functie heeft bekleed die misschien, ogenschijnlijk, van een geringe waarde is maar vele goede gevolgen kan hebben. Men mag nooit verwachten dat de mens, met het kleine doel, meer zou kunnen geven, meer zou kunnen bieden. En ik zeg dat deze mens de tevreden mens is in het bereik van het gering karakter. Alles heeft een waarde. Deze waarde verschilt van mens tot mens. De gevoelige mensen zijn de kunstenaars of allen in het dienstbaar beroep, behorende tot het maatschappelijk welzijn of in de werken met het paranormaal karakter. Deze mens is de drager van het water, het geven van het vuur en de verwachtende, in velden van de persoonlijke willen, de ontdekker van de ongekende mogelijkheden en knecht van zijn wil. Indien ik deze woorden uit, bedenk dat mijn bedoeling is te zeggen dat een medium werk geeft en werk ontvangt. In mijn diepe hoop dien ik te zeggen dat de mediamieke mens iets heeft dat belastend is en vele vormen in dit werk zijn zwaar te noemen. Maar men heeft het vuur, weet de krachten te vinden en gebruikt in een streven naar perfectie, de leerschool in een verlangen meer te presteren voor de mens met de grote noden. Hoe ingewikkeld is de wil van de mens, de mediamieke mens die steeds doende is oplossingen te vinden voor de mens met het ondoorzichtig probleem. Niets weegt zwaarder dan het goed advies. De vraag zou kunnen zijn of het goed advies voldoende is. Moet het goede advies begeleiding hebben? Ik zeg dat dit deels ligt aan de vragen maar velen zich, wederkerend tot het medium wendden en vormen van begeleiding in het proces wensen. Mijn begrip voor het medium dat steeds beladen wordt met dezelfde vragen. Mijn begrip voor de vragende die paden heeft gezien maar angsten kent, het pad in de eenzame gang, te betreden. Zoals menig medium beseft, de afstand en het bereik zijn in jullie tijd gering te noemen. In mijn orde moest men dagen, met het karig vervoert, reizen om onze adviezen of de spreuk te mogen vernemen. Men was zich bewust en wist dat de goede vraag gesteld moest worden. Hier dient het medium, in deze tijd, over na te denken. Eenvoud doet de mens vaak minder goed omdat de moderne techniek veel mogelijkheden biedt. Men kent de eenvoud van de techniek en gebruikt deze eenvoud om de vragen te stellend die reeds lang geleden gesteld zijn. Deze mogelijkheden zijn voor menig medium een kwelling. Wat dient men nog te zeggen op de vraag, herhaaldelijk gesteld? Daarom mijn advies in deze netelige situatie. Geef de raad in een zuivere spiegeling van het zien. Vraag om berusting in de tijd en leef volgens de voorschriften die voor een ieder verschillend kunnen zijn. Collectieve werken geeft meerdere mogelijkheden, geeft het medium gelegenheid te rusten en was in mijn orde een vanzelfsprekendheid. De normale functies, het onderhoud en de talrijke verplichtingen – los van het mediumschap – dienen ook gedaan te worden. Daarom, ik dien dit met klem te zeggen, het medium is natuurlijk ruim bereikbaar maar het behoeden van het persoonlijk talent een waarborg voor het toekomstig functioneren.
Veel vragen kennen het overbodig karakter, hoewel ik ook zeg dat ik wel begrip heb voor de vragende. Indien men veel vraagt, verwarring zal eerder hinderlijke gedachten geven dan de toevoeging, gedaan in het nieuw advies. Wel gaat mijn begrip naar de vragende die in veel gevallen nauwelijks kan wachten. Hoewel raden altijd met de tijd te maken hebben, wenst men te weten in de tijd en het wachten lijkt overbodig, in de wens dat verandering het karakter in het NU dient te hebben. Tijd van leven. De tijd is afhankelijk van tal van factoren. Tijd, op zich, zegt niets. Het begrijpen van de tijd is het kennen van de wetmatigheid die heerst in het heersen; de gedachten aan tal van buitengewone situaties. Dit is een begrip en de mens niet eigen. Ik zeg dat berekeningen in de tijd ook in mijn orde veel vragen gaf. Men keek verbaasd en was in mate ontevreden als ik uitlegde dat de natuur de tijd is en de mens in de natuur de tijd dient te vinden. In deze woorden leg ik de waarden van de tijd. De natuur van de mens geeft de tijd aan de mens die ook geen gelijke heeft. Tijd is wel aanwezig in de mens maar de biologische waarden in de mens geven de jaren, geven het inzicht en geven de onveranderlijke waarde van de levenscyclus aan. De mens in het wensen, weet dat de tijd van leven beperkt of ruim kan zijn. Dit gegeven is verankerd in het gevoel. Het weten in het natuurlijk proces van verval en het traag in de andere staten glijden die ik de hogere staten wens te noemen. Dat de mens zich een gezond levens wenst, ik dien te zeggen dat acceptatie in het onmogelijke, deel dient te worden en men in een traag bewegen, glijdt in de staat van inzicht en acceptatie. De mens wenst meer, wenst een lang leven, wenst alle geluk en wenst zich iets wat niet mogelijk is. In mijn woorden leg ik vele begrippen die om een uitleg vragen. Ik zeg, in mijn gekozen woorden, dat de mens de eeuwigheid zou wensen. Niet beseft dat deze eeuwigheid gevuld moet worden met waarden die uiteindelijk toch het gewenste doel in zich hebben; namelijk het onvergankelijk zijn in de sferen van het eeuwig verblijf in een verlichte staat. In mijn gedachten leeft dat de mens zich deze staat op aarde wenst te beërven en anderzijds verlangt naar de verlossing van vormen van aards zijn. Hier geef ik aan dat, in het begrip vormen, veel verborgen is. Indien aan alle staten is gewerkt, men de fouten heeft mogen maken en de lessen toegeëigend hebben, wat zou de mens zich nog kunnen wensen? Moet men blijven als de oude, de wijze? Mag men wensen verlost te zijn van de staat die ik het leven wens te noemen? Indien men het leven ziet als een mogelijkheid, veel gedachten krijgen een andere waarde. Men wordt zich bewuster van de vele kansen en zou zich meer richten op het eindigen van het leven en geen enkele vrees kennen. De mens is zich niet bewust van zijn vergankelijk bestaan en richt zich op zijn tijd van leven, in een vorm van denken die zegt dat een aantal jaren resten. Niet dan men geen besef heeft, maar het verlaten van de aardse status geeft vele mensen vormen van dank, terwijl het in feite iets heeft van een verlangen te leven, zonder duidelijk inzicht wat met het leven te doen. Dank voor het leven is tevens de acceptatie, in vormen van inzicht voor het naderen van een fase van overzicht over de jaren die achter ons liggen. Zo zou je de houding kunnen bezien van tal van mensen die zich, in een vorm van gelaten leven bevinden. Men doet niets in de tijden die resten. Men wacht op iets wat onontkoombaar is maar gaande de tijd een steeds hoger gehalte aan mogelijkheden krijgt. In dit deel wens ik te zeggen dat men zich in velden van spiritueel welzijn kan bevinden. De lessen van het leven door kan geven aan jongeren of mensen die wensen kennis te nemen van de bronnen van wijsheid, opgedaan in de ervaring van het leven. Dit zijn de tijden van de rijke oogst waar men met gulle hand van kan geven. Voorwaarden zijn zeker aanwezig. In mijn beeldvorming dien je op te nemen dat de door mij genoemde waarden aanwezig moet zijn. Indien de mens streeft naar het
verkrijgen van ervaringen, nooit mag men zich afsluiten; altijd dient de mens de les te accepteren en de les, de gegeven waarde, kan komen uit onverwachte bronnen van wijsheid die wij niet kenden. Wijsheid van kinderen. In mijn orde waren kinderen met een zeer wijze, een kinderlijke benadering, van tal van problemen. De kern van vele problemen werd in veel gevallen, in het eenvoudig zien, geopenbaard door een kinderziel. Daarom is het kind van groot belang. Ik spreek niet over het belang, in het voortbestaan van de soort, maar het belang van de nieuwe of verfrissende kijk op het leven en alle problematiek die het normaal leven hinderlijk kunnen belasten. Fases in het leven kennen de wisseling, de waarde van een tijdperk; de totale mens in vormen van een waardige periode waar men van zegt dat de geleverde prestatie behoort bij deze cyclus van het leven. Ook hier speelt de gedachte aan het gemiddelde een grote rol. Ik zeg dat de mens, in de diverse factoren van de totale bestaansvorm, iets kan hebben van het veranderlijk zijn in de conditie of het vermogen om tot een hoge prestatie te komen. Had ik het aanvankelijk over het begaafd kind, ik zeg dat ook ouderen iets uit kunnen stralen waar men van zegt: deze mens is wel zeer bijzonder. Het bijzondere is niet zo zeer de prestatie van de oudere maar meer het onvermogen van de andere, de gelijke in leeftijd. Ik zeg dat men, tot op hoge leeftijd, goed en waardevol kan functioneren door gericht te blijven; de feiten te accepteren en te bezien wat resteert van de vroegere vermogens. Indien men zichzelf wenst te vernederen en zich richt op de geleverde prestaties van het verleden, wie zou deze prestaties kennen? In deze woorden leg ik het begrip verleden bloot. Al wat men heeft gepresteerd kan van groot belang zijn maar de waarde blijft aanwezig in het heden door deze mooie herinneringen te koestern, in het zien van het licht van de mooiste momenten van ons leven. Levenslessen en vreugde en verdriet. Indien ik zeg dat ik erg naar het verleden kijk, ik dien te zeggen dat de mens met het geleefde verleden, op welk gebied dit ook mag zijn, ervaringen heeft en deze herinneringen als levensles kan overdragen aan anderen. Indien men denkt aan de gedachte dat geschiedenissen herhalingen zijn van het vaak vertelde, ik zeg dat menig mooi avontuur de avond een glans heeft gegeven en men met gespannen aandacht kon luisteren naar het mooi verhaal. Dat deze mooie geschiedenissen niet helemaal de juiste woorden en een deel fantasie in zich hadden, het genieten van het verhaal gaf ons inspiratie en het mee beleven een gloed van herkenning. Zo je kunt begrijpen waren wij in onze tijd van leven, totaal afhankelijk van de verhaalverteller die wij welkom heetten, indien hij ons kwam bezoeken. Levenslessen moet men zelf ondergaan maar de waarde van een verhaal geeft ons kennis, geeft een vorm van vertrouwen en toont ons dat wij niet zo veel verschillen van de ander die het avontuur vertelt. Het is als het kind, dat ook met de nodige fantasie kennis geeft van een wel zeer opmerkelijke gebeurtenis die hem is overkomen. Ik spreek over gemeenschappelijke waarden, gedachten die het gezamenlijk zijn glans geven en de sfeer van een groep het verlicht deel kunnen geven. Begrijp in deze mijn woorden. Ik spreek over vormen die ik wens te noemen, het verlichtend deel van het leven. De waardevolle uren van ontspanning die staten, ik noem het woord evenwichtig, de krachten schenken van de hernieuwde inzichten met de grote waarden van de geestelijke schoning van de vergane dag. Evenwicht, in staten, wordt bereikt door de diverse facetten van het leven te ondergaan. Vreugde en verdriet liggen in veel gevallen in het verlengde van de mens met het intensief levenspatroon en zal zowel vreugde als verdriet op zijn paden mogen ontmoeten. Alle gebeurtenissen hebben beide iets van het intensief leven. Men moet vreugde accepteren op het juiste moment maar ook het intensief ondervinden als het juiste. Indien ik deze begrippen staten wens te noemen, besef dat alle levensvormen wel iets hebben van deze staten. Dat de mens, met het ruim
vermogen veel verdriet dient te ondergaan, deze mens kent ook de tegenzijde van het vreugdevol moment. Bezwaarlijk is dat men, in het herinneren, verdriet een grote plaats geeft en minder de mooie vreugde kan herbeleven. Indien de mens het gesprek wenst, vaak wenst men slechts het luisterend oor en minder de raad. Men is vragende en tevens wetende. Men geeft aan het oor de waarde en de mond spreekt over de mooie en minder geslaagde momenten van het leven. Dit mag men geen paranormale waarde noemen, maar de wil te luisteren geeft een enorme verlichting. Men wenst niet te spreken tegen de spiegel en in deze situaties fungeert het medium als luisteraar en heeft een eenvoudige functie door slechts de aandacht te geven. Interesse is deel van het medium en dit deel mag nooit verflauwen. Wat men wenst is het luisterend oor, de spiegel van de ziel. Ik noem het bespiegelingen die glans geven aan het verhaal en de waarde, gezien vanuit een bepaald perspectief. Dit is de waarde van de ouderen, gedachten verweven met het verleden en het beeld met een onwaarschijnlijk karakter. Het is niet de leugen die heerst mar het wensvol perspectief dat vele ouderen hebben. Niet het wensen van de toekomst maar het herbeleven van de mooie momenten die het leven geboden heeft. Jongeren luisteren aandachtig en het begrip gaat uit nar de persoonlijke waarde, in het bezien of overzicht wat niet toereikend kan zijn. Maar ook jongeren krijgen eens de tijd van de ouderen en alle verhalen, gebonden in de tijd, kennen het repeterend vermogen. Indien dit anders zou zijn, de waarden van een verleden zouden verloren gaan. Je zou kunnen stellen dat alle waarden, alle levens, iets hebben van de complexe mens en de geschiedenis met het herhaald patroon. De mens verandert in feite niet zo veel. Veranderingen zijn meer de technische mogelijkheden en minder de zuivere waarden die blijvend verankerd zijn. Men moet vele veranderingen ondergaan; delen in het karmisch beleven geven ons de waarde in de vele toevoegingen en zeggen ons dat zeer veel overbodig en nutteloos is. Indien men in onze orde iets wenste toe te voegen, mijn gedachten liet ik de vrije loop. Mijn denkvermogen gaf ik aan deze nieuwe stromingen en het begrip van de nieuwe gedachte die een onwaar karakter had. Hier nader ik het begrip fantasievol denken. Niet dat ik enig oordeel wens te geven maar fantasie mag het medium nooit gebruiken. Richtlijnen voor de raden van het medium. Indien men beelden gaat vermengen met fantasie, dan zeg ik dat soberheid een beter gehalte aan kennis weergeeft dan de talrijke toevoegingen en dat is de mens eigen. Maar nu spreek ik over de waarde in de werken en niet over de gekleurde verhalen. Dit onderscheid zal een medium altijd dienen toe te passen. Indien ik spreek over de raden, houd deze sober. Indien ik spreek over het zien, geef beelden die passend zijn in de huidige situatie en geef geen inzichten in het ver verschiet. Er zijn vele fragmenten in het menselijk bestaan die de voorspellingen kunnen wijzigen. Het basisprincipe mag juist genoemd worden. Ik wens niet te zeggen dat er sprake is van verkeerd zien, maar het geven van de raad heeft iets van het maken van het plan. Situaties kunnen veranderen, kunnen de voorspelling ongedaan maken. Ik zeg dat de kosmische wil, ook in ons zien, overheersend kan zijn. Indien iets dient te geschieden, dit feit zal zeker de plaats in de toekomst krijgen. Het zien van het medium dient sterkt beperkingen te hebben. Ik zeg dat, indien men alles zou zien, alles het overzicht zou kunnen geven. Waar blijft het avontuurlijk deel van de mens die zelf aan zijn staten dient te werken en vele hindernissen op zijn levenspad zou kunnen vermijden? Dit wenspatroon wordt de mens ingegeven in vormen van angst het leven te leven. Vaak wenst men zekerheden om angsten te bestrijden. Indien het medium deze angsten weg zou kunnen nemen, men ontneemt de vragende een deel van zijn groei. Zekere feiten zijn niet te geven, ongewenst en in de meeste gevallen ook niet juist. Het medium kan zich het beste slechts houden bij de vraagstelling; deze zo goed mogelijk benaderen en de vragende zal zich voelen als de uitvoerende die het pad dient te begaan. Het medium met het goede besef, weet ook in deze fase van het bestaan, het persoonlijke zijn in bespiegelingen van het eigen leven vele raden dit gemeen hebben. Het zijn
raden die het inzicht in zich hebben die de juiste waarden geven. De wens van de mens die niet afhankelijk dient te zijn van alle inzichten maar dient te werken met de verkregen waardevolle adviezen, dit is het zuiver raden. In dit deel van mijn betoog mag men zich afvragen of het advies van de goede, niet paranormale vriend, niet afdoende is en de gang naar het medium wel noodzakelijk is. Ik zeg dat ik voor deze handelswijze veel begrip kan hebben, maar hebben allen een goede vriend? Ik behoor te wijzen op het maatschappelijk welzijn dat zich ten eerste keert naar ego, en vaak geen vormen van verdriet of andere hindernissen wenst te zien. Lijkt het dat ik in mijn betoog het medium de beperkte functie geef, ik moet zeggen dat deze conclusie juist is. Ieder medium zal, in tijden van matig functioneren, moeten ervaren of ondervinden dat sommige situaties niet bij het medium horen, maar meer de staat daadkracht van de vragende eisen. Indien ik spreek over matig, dit leeft in de gedachte van de vragende die zich had verheugd, in de gedachte dat het medium de oplossing zou kunnen bieden. Oplossen kan het medium niets! Het medium is gelijk aan ieder mens en kan de raden, ook in het persoonlijk veld van beleven, goed gebruiken. In deze staat is het medium vragende, gelijk ieder ander. Wonderen! Hoe mooi deze gedachte. Wonderen heeft een medium niet binnen het vermogen. Indien een ‘wonder’ geschiedt, het medium heeft dit ‘wonder’ gezien in het beschouwend beeld van herkenning; dit is een noodzakelijke duiding om de mens, inde totaliteit op iets te wijzen. Deze krachten worden aan het medium geschonken omdat belangen groot te noemen zijn. Indien de wereld het leven zou moeten geven, de zin van de voorspelling is voor een ieder en iedereen. Verwachtingen in voorspellingen. Ook alle levensvormen, zonder deze kennis, zouden deze ervaring moeten ondergaan. Eveneens zouden alle levensvormen, met welke kennis ook, hetzelfde lot, het leven dienen te geven. Voorspellen heeft in veel gevallen een beperkte waarde. Indien men zich laat voorspellen - opgewekt alles heeft aangehoord - vervolgens het oude leven hervat, wat is dan de waarde van de mooie voorspelling? Met deze woorden zeg ik dat samenwerking de taak is van het medium voor de vragende en de bijkomende omstandigheden. Dit lijkt vreemd indien ik dit zo stel, maar een waarde hebben deze woorden wel. Omstandigheden wijzigen zich. Dit kunnen delen van de raad zijn. Maar omstandigheden zijn meer. Zijn de totale cyclus van de mens die feiten moeten ondergaan, andere mensen zal ontmoeten en andere moeilijkheden zal ondervinden. Zo is de totale wenteling en in het rad van de mens verweven, en zullen voorspellingen een deel van de totale waarde gaan vormen. Indien een medium alles zou moeten voorspellen, de vragende kan bij het medium blijven zitten en er zal niets gebeuren wat lijkt op het uitkomen van de gegeven inzichten. Begrijp de diepere gedachten van mijn betoog. Ik zeg dat de voorspelling de verwachting is van de vragende. De vragende de uitvoerende van de gegeven voorspelling is en bijkomende factoren de hindernissen of vertragingen kunnen geven. Indien vertraging, door welke omstandigheden ook optreedt, de voorspelling zal moeten wachten tot de cyclus is voltooid en geen hindernissen zullen de voorspelling inde weg staan. Het lijkt of ik in dit deel het medium een ondergeschikte functie geef. Deels had ik dit al vermeld. Feiten en onverwachte omstandigheden en de wil van de vragende, dit alles kan de voorspelling beïnvloeden. Het zuiver medium weet deze dingen. Hoe men ook wenst of wil, het medium is slechts de schakel en kan geen verantwoording dragen voor het opvolgen van de raad. Soms wenst de mens in het grote verlangen, feiten of voorspellingen af te dwingen. Indien men zwak wenst te voorspellen: het geluk zal de vragende toeschijnen als de helder, verlichtende ster. Hoe gelukkig zal men zich voelen.
Indien de daad niet bij de voorspelling wordt gevoegd, hoe ongelukkig kan de mens zich gedragen. In dit voorbeeld schets ik het belang van de goede samenwerking. De uitkomst betekent dat eerst de werken behorende bij de voorspelling, verricht dienen te worden. Indien dit al is gedaan, bijkomende factoren kunnen de voorspelling vertragen en gaande de tijd is men of de voorspelling vergeten, of men heeft een andere voorspelling mogen ontvangen. Sommige mensen hechten meer waarde aan de voorspelling dan aan het uitkomen van de mooie raad. Men wendt zich tot allen die inzichten kunnen geven en eens zal zich zeker iets van deze raden openbaren. Indien men alle loten zou kopen, men weet dat de grote prijs gewonnen wordt. Zie in dit deel de logica van het normale, berekenend vermogen van de mens. Men kan leven met een voorspelling en men kan strijden tegen een voorspelling. Hier zeg ik iets wat minder goed begrepen zou kunnen worden. Ook ik dien te vermelden dat men zich als het koppig dier kan verzetten tegen de raad die in liefde is gegeven. Acceptatie speelt een zeer grote rol, maar het accepteren van de raad betekent niet dat deze raad de weg gaat van het individueel zijn. Individu en individueel. Orde en wanorde. Deze woorden zeggen iets wat van een groot belang is. Individu en individueel. Begrippen liggen dicht verankerd en ik zeg dat deze woord- gedachte vraagt om een nadere uitleg. Het individu is de mens, is alles, is het leven. Individueel betekent meer, is anders gericht, beter gezegd: gericht op ego. In mijn orde had ik vele malen te maken met ego, het individu en ook het individueel denkvermogen. Met deze woorden heb ik enige uitleg - in mijn beperkt vermogen van de taal - getracht te geven. Toch zeg ik dat de mens, het individu, het zelfbewust veld van zijn vermogen mag koesteren, zelfs liefhebben. Dat de mens ego ziet in deze vorm van benaderen, ik zeg dat deze begrippen sterk gelijken maar enige verschillen zijn zeker aanwezig. In mijn orde was het zo sterk, dat menig sterk vermogen zo ingesteld was dat nauwelijks sprake meer was van samenwerking. Ik zag dit met lede ogen aan, en het gebeuren in mijn orde, had een weerslag op allen. Begrijp mijn ingewikkeld betoog. Indien deze materie eenvoudig zou zijn, ik zou eenvoudig de waarden kunnen geven die het duidelijk gehalte in zich zouden hebben. De vraag die men zou kunnen stellen is of deze gang van zaken te voorkomen was. Dan zeg ik dat alles zijn loop dient te krijgen en het vooruit zien kan zelfs hinderlijk zijn in een vorm van weten, welke niet bewijsbaar is. De mens wenst zich altijd te ontworstelen en ziet orde als een begrip, gelijk aan het woord macht. Ik kan mij voorstellen dat het patroon orde bij de meeste mediums gelijke gevoelens op kan roepen. Mijn orde betekent meer, is meer en zal zichzelf bewijzen indien de wanorde de intrede doet. Waar kan meer hinder van ondervinden, orde of wanorde? De mens zal waarschijnlijk toch voor orde kiezen. Wanorde, gelijk het kosmisch patroon van wording en verval, elkaar eens moeten ontmoeten en orde en wanorde zich met elkaar dienen te verzoenen. Indien ik in mijn spreken soms deze moeilijke voorbeelden moet gebruiken, ik zeg dan dat alles in het kosmisch beschouwen, iets heeft van het abstract vermogen. Indien men de kosmos spiritueel zou kunnen doorgronden, dan zeg ik dat vele geboden slechts de abstracties heeft van het groot gelijk vermogen, de kosmische ordening. In dit voorbeeld wens ik te zeggen dat ordening slecht betekent: orde na periodes van wanorde. Jullie tijd is sterk wanordelijk. Als ik dit zo zeg niemand zal mij kunnen tegenspreken. Maar ook dien ik te vermelden dat niemand in staat is, op dit moment, om de grote kentering tot stand te brengen. Hier keer ik terug naar mijn betoog en zeg het volgende: vele mensen zijn zoekende en dat heeft een gemeenschappelijke reden. De mens voelt de wanorde en wenst zich, van deze naargeestige gevoelens, te ontworstelen. Deels kan de mens zich ook, in de persoonlijke waarden van het groot gehalte aan inzicht, ontrekken aan gevoelens die deze wanorde uitdragen. Ook zeg ik dat menig medium met wanorde heeft te maken. Mijn advies in deze is als volgt. Zoek bij de mens met de wanorde naar het normale, ordelijk patroon. Dit is de mens die geen bijkomende gevoelens met zich meedraagt. Ik spreek in dit verband over de wanorde die het generaal karakter heeft. Indien de mens deze gevoelens kan ontkoppelen, de zuivere
staten kan vinden van het persoonlijk belevingsveld, dan is veel gewonnen aan inzicht en veel wordt, met een grote eenvoud, duidelijk. Het medium heeft in deze netelige situaties het mooi vermogen. Het medium heeft de extra kracht om, feiten die ogenschijnlijk verweven zijn, te scheiden en wat rest is orde welke behoorlijk wanordelijk kan zijn, maar aan de andere kant voor het medium overzichtelijk is. In feite zeg ik dit in een grote zekerheid, dit is de waarde. Het geheel ontrafelen om de kern van het probleem te kunnen zien. Met dit probleem dienden wij te werken, ondanks de talrijke toevoegingen die het onoverzichtelijk geheel maakten. Daarom is orde van een zeer groot belang. De ordeloze mens heeft vele zaken, gebeurtenissen en andere bijkomstigheden in zich. Hij draagt de hele wereld in zich, met zich, en voelt de wanorde als een persoonlijk gegeven. De mens is vaak eigenaar van het wereldleed. Nooit zou ik wensen dat de mens ongevoelig zou moeten staan bij het zien van oorlogen en andere situaties. Balans vinden. Je zou kunnen spreken van wanordelijke omstandigheden. Situaties die de mens raken in het diepst van zijn gevoelens en toch iets hebben van een vorm van zelfstandig zijn. Niets betekend voor het individu maar wel van invloed op de normale gang van het belevingsveld. Men raakt uit de natuurlijke balans van het levensritme en ondervindt sterke hinder van de vele, negatieve gevoelens die jouw aarde momenteel teisteren. Ik zeg dat het leven sterk bewogen is door de vele intense en diepe gebeurtenissen die het normaal patroon van leven beïnvloeden. Kon de mens zich onttrekken, men zou zich in een isolement plaatsen en deze ontwikkeling is niet juist te noemen. Vele mensen streven wel naar deze staat van isolement maar ik zeg dat dit geen juiste houding is. Ego speelt in deze situaties een belangrijke rol. Men vlucht in een zekere zin, en wenst zich buiten het maatschappelijk zijn te plaatsen. Mijn begrip gaat uit naar de noodzakelijke rust maar ook het patroon van het gezamenlijk verantwoordelijk zijn. Indien het isolement geboden wordt, men mag zich tijdelijk ontworstelen en op deze wijze krachten opdoen om de maatschappelijke vraag verfrist het juiste te kunnen bieden. Dit is het normale, de waarde van de ingelaste rust die de mens nodig heeft. Ik dien te stellen dat mijn orde ook de wisseling van de werken kende. Men kan onmogelijk, in de balans van het welzijn, werken verrichten die ik zwaar wens te noemen. Indien de balans verstoord raakt, hoe kan men werken verrichten die het welzijn van de vragende zou kunnen dienen? Begrijp mijn woorden. In mijn begrippen zal men niet vinden dat ik de tijden vergelijk maar wel de menselijke ontwikkeling bezie als een eenheid in tijd; de mens die wel veranderlijk is, maar in mijn ogen bezien, iets heeft van de problemen van de tijd, de vele toevoegingen en het wanordelijk patroon van leven. Dit al geeft schade die nauwelijks te voorkomen valt. Ik zeg dat het, mondiaal gezien, verschillend is. Sommige volkeren hebben minder van deze hinderlijke situaties, hoewel ik dien te zeggen dat men ook streeft naar deze betrekkelijke vormen van welvaart. Deze ziet men als het voorbeeld van de grootste waarde, het verkrijgen van het vele waar men van heeft gehoord; waarschijnlijk ook gezien maar niet overzichtelijk over kan oordelen. Met deze woorden zeg ik dat het ongelijk deel de mens wel bekend is, maar men niet beseft dat alles iets heeft van onrust, in mijn vorige woorden gesproken als wanorde. Zo de mens wenst, in het groot verlangen, men wenst iets wat waarschijnlijk niet passen is in de cultuur van het volk. Indien dit anders zou zijn, men zou kunnen beschikken over deze waarden. Men dient te beseffen dat ieder volk zoekt naar wegen, vindingen of met andere woorden: die de mens kunnen dienen in zijn functies en het functioneel karakter een hoge waarde zouden kunnen geven. Ziet het betrekkelijk deel en bezie of geluk afhankelijk is van de hoge, technische vaardigheden van een volk. Indien men techniek en welzijn ziet als een eenheid, ik zeg dat dit deels juist te noemen is. Indien men techniek beziet in vormen van welzijn, dan zeg ik dat dit een toevoeging of weldaad genoemd mag worden. Ook dit zijn patronen van wanorde en niet bevorderlijk voor het normaal kunnen functioneren. De mens heeft de ontwikkeling, in vormen van bestaan, nodeloos gecompliceerd gemaakt. Maar ook zeg ik dat vindingen op zich, vaak het zuiver karakter in zich hebben. Wat
geschiedt, is de verdere ontwikkelingen, de vele toepassingen die alles nodeloos gecompliceerd maken en in feite de mens meer ergernissen geven dan het zuiver begrip welzijn, wat men voor ogen had. Toch dient men te leven met deze ontwikkelingen en de vlucht naar rust kan nooit een blijvend karakter krijgen. Daarom wordt de arts in jullie tijden, vaak geconfronteerd met ziektebeelden die ik de beelden wens te noemen van het ogenschijnlijk welvarend leven. Het ontworstelen aan deze situaties is moeilijk te noemen. Indien men zich wenst te ontworstelen, men zou zich dienen te onttrekken aan het patroon met het opgelegd karakter. Deze gegeven wens ik onmogelijk te noemen.
Vijftiende sessie. Eenvoud in het leven. Eenvoud is de mens gegeven maar deze eenvoud is niet wat de mens zoekt. Indien ik spreek over de wens van de mens, in veel gevallen heeft iedereen iets van hetzelfde; het patroon van denken dat eenvoud verwerpt of ziet als het minder avontuurlijk deel van het leven. In deze gedachte kan je het volgende vinden: eenvoud is de staat van saaiheid in de velden van het beleven. Men verwerpt eenvoud en zoekt in vormen van een veranderde staat van leven. Ik zeg dat dit zoeken op zich niet verkeerd is en deze zoektocht de mens kan brengen in werelden waar men het aanvankelijke, saai patroon van leven, niet zal ontmoeten. Maar gewenning of veel van het nieuwe – dit is een beter begrip – zal deze veranderende omstandigheden binnen de korte tijd, het gevoel gewenning geven. Weer bevindt men zich in een situatie die de staat gewenning geven en weer treden verschijnselen op die ik gewenning wens te noemen. Zo blijft de mens zoeken naar andere omstandigheden en dit zoeken, de tocht naar de verandering is een vorm van zoeken die de mens verwijdert van het oorspronkelijk doel. In deze woorden zeg ik dat de mens de verandering moet zoeken in ego, het belevingsveld van het zijn in alle omstandigheden. Indien men zoekt, men zal nooit vinden buiten zich zelf. Wat men kan ontmoeten zijn andere omstandigheden die zeker het natuurlijk gevoel, de gedachte aan verandering, tijdelijk kunnen bevredigen. De goed doordachte, gevoelige mens, het zoekende achter zich latende, weet gewoon dat verandering van plaats slechts het ander decor zal geven. De juiste verandering dient plaats te vinden in het behaaglijk deel van de ziel, dat de staten de rust dienen te schenken in het onevenwichtig voelen. Indien men zich verplaatst naar andere gebieden, men verplaatst zich zelf en zal zich tegenkomen op de plaats van het zijn. Dat men aanvankelijk mooie beelden mag ontmoeten in het onbekende, eens zal men moeten erkennen dat alle decor in de veranderde omgeving, slechts tijdelijk een ander patroon van denken heeft gegeven. Men bevindt zich in gebieden van andere gewoontes en zal zich zeker, in de gewenning, een soort bijpassend gedragspatroon aanmeten, gelijk aan de nieuwe omstandigheden. Ik dien te zeggen dat ik spreek over de zoekende mens. De mens met het patroon in zich dat zegt dat het exterieur de schuldige is, en verandering van omgeving deze naargeestige staat van verlangen wel zal kunnen verdrijven. De zorg in jullie maatschappij. De mens zal zich verplaatsen met alle lasten, gedachten aan verledens en nieuwe situaties zullen blijken slechts te zijn als het oude, indien gewenning zijn intrede doet. Zo zal alles gewenning krijgen en dit is, in de directe zin, geen staat maar wel een feitelijke ontwikkeling die de mens in een staat kunnen brengen. Dat men in mijn tijden dit niet zo snel kon ontmoeten, ik zeg dat gewenning, in deze zware omstandigheden van leven, het niet kon voorkomen. Omdat de werkelijke waarde, de strijd van het bestaan, een zuivere waarde was met het herhaald patroon. Indien de mens het weke leven krijgt van een geordende maatschappij, dan heeft de mens zich veel ontnomen aan zelfzorg en vele hinderlijke omstandigheden worden overgenomen door het collectief. Ik zeg dat voordelen en nadelen aanwezig zijn. De strijd om het leven inhoudelijk een zuivere balans te geven, verdwijnt door het zorgvol karakter. In deze woorden kan men vinden dat het deel, behorende bij de mens, nooit overgenomen kan worden door het collectief. Wat mooi lijkt zou kunnen leiden tot gewenning van het overdrachtelijk deel, behorende bij ieder individu. In deze woorden spreek ik begrippen uit die misschien in jullie tijd van leven niet de waarde hebben, zo deze in mijn tijd van leven aanwezig waren. Dat er grote veranderingen plaats hebben gevonden, zeker dien ik dit te beamen en dat delen van de zorg niet meer door de mens als individu, gedragen kunnen worden. Voordelen van collectieve zorg zijn zeker aanwezig. Nooit zal ik zeggen dat de vroegere tijden het zuiver begrip in zich hadden. Ook in barre omstandigheden wenste men hulp, welke ook geboden werd door onze orde.
Maar eens moest men de kracht hervinden en het leven, de waarde van het bestaan, hervinden door krachten, opgedaan tijdens het verblijf bij ons. Bij onze orde die deze mens mogelijkheden kon bieden en het verlichtend deel van een situatie kon versterken. Ziekten en levenskracht. Je zou kunnen zeggen dat de werken die door ons werden verricht iets hadden van het gevoel, die de mens in een bepaalde mate onrust of ziektes gaven. Indien ik spreek over de ziekte, begrijp dat alle tijden een ander patroon van ziekte in zich hebben. Indien een ziekte zich minder of niet meer openbaart, de ziekte heeft verloren maar zal op een nader moment zich weer openbaren. Veel van het verleden, zal zich weer in een andere gedaante openbaren. Redenen zijn verschillend en de structuur van de mens draagt ook een deel bij aan deze ontwikkeling. Begrijp wat ik wens te zeggen. De mens verlangt naar het gezond zijn, het volledig functioneren in de functie hem gegeven. Maar vele kwalen, hinderlijk of in het klein ongemak, vergezellen de mens tijdens het leven. Dat men dit de ziekte noemt, ik zeg dat vele, kleine hindernissen van het lichamelijk onbehagen, berusten in de maatschappelijke verstoringen die de mens schaden in ego berokkenen. In zo verre dien ik te zegen dat er een zeker aantal verschillen aanwezig zijn en de mens in het heden, andere patronen van de ziekte heeft. Maar mijn tijd gaf ook de nodige zware behandelingen die deels karmisch waren. Dat niet alles aan karma verweten kan worden, vaak gaat ongenoegen en lichamelijk onwel zijn, in vormen van lijden, het gezamenlijk pad. De eenheid van de mens wordt vaak niet gezien. De wil van de mens mag ik, in mijn wijze van zien, een voornaam onderdeel noemen om tot inzichten te komen en de wil, genezing te vinden, noem ik de zuivere basis van de genezing. Het zicht dient gericht te blijven in combinatie van de zuivere wil. De zienswijze dat perspectief geboden wordt maar men zelf de krachten, de kosmische gloed van de toegevoegde hoge waarden, moet voelen door vormen van inzicht. Inzichten die moeten leiden naar de zuivere bronnen van levenskracht die men kan vinden door één te zijn met de ziekte, in vormen van het tijdelijk accepteren. Je zou kunnen stellen dat mijn orde sterk werkzaam was in het geven van inzichten die gericht waren op de persoonlijke benadering van de mens. Het onpersoonlijk deel zou men de ziekte op zich kunnen noemen. Ik zeg dat dit zeer vaak geschiedt. Men beziet de mens en men beziet de ziekte. Maar wij bezagen de mens, zochten meer naar de redenen van het ontstaan van de ziekte. Op deze manier ontstond het beeld van de mens en wij hadden in onze boeken de geschiedenis van deze mens beschreven. Ook wij konden niet, in de goede wil, alles in ons vermogen de zetel geven. Wij gebruikten ook de manier van behandelen. Ik zeg ook dat wij in onze orde men soms moesten veranderen in de zienswijze en een andere benadering moeten zoeken. Ook wij konden geen wonderen verrichten en het afhankelijk deel was de mens met de ziekte. Begrijp mijn woorden. Indien men verder wenste te leven met de ziekte, deze kan verdwijnen maar het proces zal zich trager voltrekken. Indien wij kruiden voorschreven en met de spreuken werkten, alles ging sneller. Ik zeg ook dat in jullie leven, in jullie besef van tijden, in geen enkele verhouding stonden met de mens van toen. Maar zo ik het stelde, de verplichtingen waren anders en hadden een ander karakter, maar waren zeker zwaar te noemen. In mijn orde had men de basis gevonden om alle ziektebeelden eerst een algemeen karakter te geven. Ik zeg in deze bewoordingen dat wij de mens zagen als een eenheid van bestaan. Vervolgens bekeken wij de functie van de mens en vonden vaak in de functie de oorzak van de ziekte of andere vormen, gelijkend of in tegenstelling. Dit vraagt om een uitleg. In ons zien was eerst de eenheid aan de orde, vervolgnes de daad in de functie. Maar ook de leefwijze en de leeftijd speelden een grote rol. Deze factoren zijn nog steeds, in het menselijk presteren, aanwezig. Ik zeg in mijn oprechte streven dat deze feiten te duiden, want veel veranderingen zijn, in het menselijk presteren, zijn er niet. Dat techniek verandert, wel ik zeg dat de mens door deze technieken weer andere ziektes kan krijgen. Veel heb ik over deze ontwikkelingen gezegd en veel waarheid is in mijn betoog aanwezig.
De mens is in een voortdurende strijd verwikkeld en zal dit ook blijven. Dit is in de aard van de mens, Noestig werkend, vlijtig in de vormen van vermaak maar het patroon van een rustvol moment is niet sterk in de mens aanwezig. Van generatie op generatie. Nawoord van Manipan. Generaties en de veranderingen zijn niet in een generatie aanwezig. Zo zullen ook de kinderen van de kinderen hun lessen en waarden dienen te ondervinden; de levenslessen en alle factoren die tot een ontwikkeling dienen te leiden. Ik zeg dat de mens, de totale cyclus van alle bestaansvormen dient te voltooien. Kan men met werken jets toevoegen? Kan men in de diepste rust iets toevoegen? Kan men met de gedachten, aan de toekomst, iets toevoegen? Men mag het verleden koesteren? Of dient men, in afgunst of wraakgevoelens, in het persoonlijk krachtveld te bestrijden of de juiste plaats in karma te geven? Het totaalbeeld van de mens zal altijd de confrontatie met zijn ego aan dienen te gaan; in weloverwogen momenten waarin het bezien van de innerlijke waarde natuurlijk het uitgangspunt dient te blijven. Het principe ‘eenzaam zijn’ is ook een deel van de mens die in vormen van onbehagen of juist behagen, zich kan koesteren over de waarde, opgedaan in het huidig leven. Ook ik had, terugziend, bepaalde verachtingen die niet geheel zijn voltooid door het hardhandig ingrijpen van een vijandig maar besluitvol volk. Men wenste mij mijn krachten te ontnemen. Ik zeg dat mijn spirituele waarden een ander leven hebben mogen ontvangen, en dat mijn manier van uiten dezelfde wijsheden in zich heeft als in het vergane verleden. Met deze woorden wens ik te zeggen dat overgankelijke waarden de mens altijd, in bepaalde periodes van het menselijk bestaan, een leidraad zullen zijn. Het is een waarde die altijd het kosmisch gehalte, met een sterk inspirerende waarde, vertegenwoordigen. Of men mijn krachten wenste te gebruiken, ik zeg dat de mens, eigenaar is met een uitvoerende taak, in de wil de gedachte van mijn oorspronkelijke orde. Wij dienden ons leven te geven want de voltooiing was onafwendbaar. Mijn wil was de strijd die de rechten gaven aan de lijdende mens en iets hebben bijgedragen aan het welzijn; het was mijn taak in de wil van de kosmische ordening. Dit alles overziend, ik zeg dat mijn waarde een blijvende waarde is en iedere generatie zich mag verheugen. Zich mag bekwamen en uit mag dragen wat in mijn waarde vertegenwoordigd is. Mijn leven kende een abrupt einde kende, het gegeven dat mijn orde het sterke verval kende, gaf mij de inzichten dat het afscheid van mijn leven waardig en voldaan genoemd mocht worden. Indien verzet in mijn geest wad gekomen, hetzelfde lot had mijn orde getroffen. Maar mijn gedachten aan de kosmische rechtvaardigheid zou ik graag aan de mens willens schenken. Ik uit de hoop en ik uit de wens om te spreken en het leven de glans te willen geven aan het rechtvaardig deel, behorende bij al wat leeft, lief kan hebben in periodes van welzijn maar ook in tijden van tegenspoed. Dat men van alle facetten van het leven iets moet ontvangen, bedenk dat de groei van de mens nooit van voorspoed alleen kan bestaan. Periodes van groei gaan altijd gepaard gaan met hinderlijke factoren. Indien de mens leeft met het natuurlijk vermogen en zich gedraagt als de waardevolle energie kent de mens de toekomst. De mens kent de toekomst die geschonken is uit de bron van het zuiver zijn, en is in het inzichtelijk vermogen van de mens. De mens kent de toekomst in een blijde herkenning van het ongewisse, maar met een zekerheid die niet in de boeken staat. De mens heeft in zijn kern het zuiver vertrouwen, het gevoel dat groei voor eeuwig verankerd is in karma en men een waardig deel toe heeft kunnen voegen, aan het volwaardig mens zijn. Dat ik heb mogen geven, mijn gedachten gaan naar de noestige mens, de mens met het speciaal vermogen. Mijn dank gaat naar de genezers, naar de zieners en andere waardigen die in mijn werken kunnen vinden de teksten of de spreuken. Indien men niet kan begrijpen, ik spreek allen die mij benaderen. Ik zal geven van mijn inzichten en vraag slechts trouw te zijn aan de persoonlijke waarden.
Trouw te blijven aan de verworven inzichten en te werken aan het voltooien van de staat van barmhartig welzijn. Mijn gevoelens zijn gericht op de kleine groep (Orde van de Blauwe Lotus) die de werken mogen voltooien en krachten mogen putten uit mijn wijsheden, opgebouwd gedurende mijn leven. Een leven vol hindernissen en andere vormen van, in jullie woorden, tegenwerking. Maar liefde is en blijft het belangrijkste deel, de grootste waarde van mijn orde. Mijn genegenheid en diepe gevoelens gaan uit naar allen. Manipan.
DE LERINGEN UIT DE ORDE VAN MANIPAN.
