Themanummer Zorg • Achter de voordeur • De Willibrordusboys op eigen benen • Het dagboek van Brigite van Haaften • Kortingsactie Harense Smid • Marathonbiljarten voor Stichting Doe Een Wens • Woonjubileum Hoevenbraaksestraat
e jaargang , nummer 3, 5d September 2010
“ De dierenambulance; zo’n 1500 keer per jaar reddend werk!”
• Buurten
Buurten September 2010
September 2010
Met zorg Hoeveel woorden spreek je op een dag? Dat is onderzocht. Je hebt zwijgzame types, die zich beperken tot pakweg 500 woorden. Maar ook spraakwatervallen, die dagelijks 50.000 woorden nodig hebben. Het gemiddelde is 16.000, waarbij mannen overigens niet onderdoen voor vrouwen – dat die laatsten meer zouden spreken, blijkt een mythe. Zelf zit ik vermoedelijk boven het gemiddelde, maar gelukkig niet veel: luisteren vind ik vaak zinvoller dan spreken. Zonder het te turven, weet ik dat ik het woord ‘zorg’ veelvuldig gebruik. Dat past bij mijn overtuiging dat Huis & Erf meer is dan leverancier van vierkante meters en een voordeurbel. Onze zorg strekt zich uit over bewoners en buurten. We bekommeren ons om leefbaarheid. We wakkeren sociale contacten aan. En we vergroten onderlinge betrokkenheid. Zo is zorg een dak dat je niet altijd ziet. Maar het is er. En je mag erop vertrouwen dat je eronder kunt schuilen. Iedereen? Ja. Jong of oud, gezond of met een beperking, contactrijk of eenzaam, schaapjes op het droge of financieel in de put. Iedereen. Want uitsluiting is het begin van het einde. To slot: afgelopen zomer sprak ik een huurder die in zijn voortuin opvallend zilverwit siergras had staan. Ik kende het niet. “Da’s Holcus Mollis”, zei de eigenaar. “Ze noemen het ook wel zorgzaad.” Met een glimlach vertrok ik. Zorgzaad: het bestaat. Laten we ervoor zorgen dat het blijft kiemen in Brabant.
3
De voordeur
Uit de knoop
eid Helder incassobel
Uit de knoop
en niet heilig” “Ik verklaar dier n Bockel van de Interview Joost va
e Dierenambulanc
4
6
Het Dagboek
ten Brigite van Haaf
7 8 10 11 12
“Wij helpen mensen sociaal weer op weg.” Boudewine van der Donk en Marga Corten zijn sociaal adviseurs bij Huis & Erf: tussenpersonen die ingewikkelde sociale problemen signaleren en ondersteuning bieden.
oek open
slaat haar dagb
nse Smid Kortingsbon Hare n ys op eigen bene De Willibrordusbo se Mert
schweg Positieve toon Bo
htpaar Kuijs Op de koffie bij ec s ting Doe Een Wen Biljarten voor Stich nummers Achterop + service
rten u u B n i r e e k e z De
2
Ellende komt zelden alleen; een scheiding, ontslag of overlijden leidt vaak tot nog meer problemen. Boudewine: “Iemands leven kan helemaal op z’n kop komen te staan, waardoor iemand gaat drinken of vereenzaamen, in financiële problemen raakt of zich verwaarloost. Eenmaal in zo’n situatie lukt het niet iedereen om zonder hulp de boel weer op een rij te krijgen.” In zulke gevallen worden de sociaal adviseurs Boudewine en Marga ingeschakeld. Marga: “Bij huurachterstand stuurt de afdeling Incasso ons een berichtje. We krijgen ook signalen door van onze eigen collega’s en samenwerkingspartners. Verder weet de buurt, familie, kennissen en school ons steeds vaker te vinden. We zoeken in eerste instantie zelf contact. Als er op allerlei manieren tevergeefs geprobeerd is om contact te krijgen, gaan wij een keer onaangekondigd
op huisbezoek.” De bezoeken zijn laagdrempelig, benadrukt Marga: “Mogelijke problemen maken we ter plekke bespreekbaar. Mensen ervaren het niet als bemoeizucht als we ze uitleggen dat we ze verder willen helpen.” Problemen voorkomen Boudewine en Marga zijn geen behandelaars, maar tussenpersonen. Ze signaleren en verwijzen door naar professionele hulpverleningsorganisaties. Boudewine: “Als het eerste contact met bijvoorbeeld Maatschappelijk Werk of GGZ is gelegd, doen we een stapje terug. Maar we volgen de situatie wel; wij blijven op de achtergrond aanwezig.” Voor Marga is het logisch dat Huis & Erf zo ver gaat in haar zorg. Marga: “Iedereen mag van ons wonen zoals hij of zij wil. Maar we verwachten ‘goed huurderschap’, waarbij iemand zijn woning niet
verwaarloost of de omgeving tot last is. Tegelijkertijd hebben we als buurtcorporatie een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Iedereen kan bij ons terecht. En daar waar we problemen kunnen voorkomen en mensen weer op de rails kunnen zetten, doen we dat.”
Bewoners kunnen voor een gesprek – op afspraak – ook langskomen bij Boudewine van der Donk en Marga Corten. Bel (073) 544 06 06.
Helder incassobeleid Huis & Erf
Buurten is een uitgave van Huis & Erf en verschijnt viermaal per jaar.
Redactiecoördinator Gerdie Jans Rat, Huis & Erf Redactie Eric Alink Fotografie Wim Roefs, Fotostudio Roefs, Loosbroek Vormgeving Cragt Communicatie & Creatie, Boxtel Huis & Erf Kerkendijk 55 Postbus 19
André Phiferons directeur-bestuurder Huis & Erf
5480 aa Schijndel www.huisenerf.nl De redactie van ‘Buurten’ hoort graag uw reacties, tips en suggesties. U kunt ze mailen aan
[email protected]
Colofon
Oplage: 5.000 exemplaren
Huis & Erf heeft haar incassobeleid aangescherpt. Zo voorkomen we dat een huurschuld mensen zó ver boven het hoofd groeit dat er geen uitweg meer is. Voor alle bewoners geldt dat de huur vóór de 1e van de maand betaald moet zijn. Niet betaald? Dan volgt op de 15e een herinnering. Als dat niet tot
betaling leidt, dan ontvangen mensen op de 30e van de maand een eerste aanmaning. De kosten hiervoor bedragen € 15,- en zijn voor rekening van de bewoner. Heeft dat nóg geen resultaat, dan zoeken we persoonlijk contact. Eerst telefonisch, vervolgens gaat onze sociaal adviseur op bezoek. Zo
krijgen we snel inzicht in de sociale en financiële situatie van de bewoner. Vaak leidt dat tot het begin van een oplossing – bijvoorbeeld een realistische betalingsregeling. Maar als betaling toch nog uitblijft, schakelen we na twee maanden de deurwaarder in. Kortom: we hebben geduld. Maar het is ook eindig.
•3
4
• Buurten
Buurten September 2010
September 2010
‘‘ Saai is het werk niet. Nooit. ‘‘
Interesse in vrijwilligerswerk? Schrijf aan het bestuur van de Stichting Dierenambulance, postbus 567, 5201 AN Den Bosch. Info: www.dierenambulancedenbosch.nl
Drama Het zou een cryptogram kunnen zijn: beestenbrancard [acht letters]. Inderdaad: dierbaar. Want een zieke of gewonde hond of kat kan hevige emoties oproepen. Regelmatig heeft Joost ondervonden dat dierenliefde voorbij de grenzen van leven en logica gaat. “Afgelopen zomer nog. Een melding van een dame in Den Bosch. Haar bejaarde buurvrouw zat al vijf dagen met een dode hond in haar huis. Maar de twee waren onafscheidelijk. Dat zijn drama’s. Toch moet je doortastend handelen.”
Dierbaar vrijwilligerswerk Geluidenquizje. Grrrrrromm? Valse hond Klabám? Reiger raakt auto op A59. Maaaaaaaaaaaaaauw? Kat in een vrije val van zes hoog. Tatú? Dierenambulance in aantocht. Zo’n 1500 keer per jaar rukt de rood-geel-blauwe bus uit. Gesprek met vrijwilliger Joost van Bockel. Het kan gek lopen. Achtendertig jaar lang reisde hij over de wereld. Als projectdirecteur van een Nederlands ingenieursbureau leidde hij de aanleg van talloze vliegvelden. Kuala Lumpur, Bagdad, Sarajevo: het werk gaf hem vleugels. Tot die ene dag in 2003. Herseninfarct. Joost: “In één klap was het over. Vroegpensioen. Maar ik ben geen man om hele dagen in een stoel te zitten.” In 2008 werd hij vrijwilliger bij de Dierenambulance regio Den Bosch. Wat hem trok? De maatschap-
pelijke betekenis van het werk. “Bovendien houd ik van dieren. Ook in het buitenland kwam er altijd wel een hond of kat aanlopen.” Schrik. Het werkgebied van de Dierenambulance loopt van Zaltbommel tot Boxtel en van Wijk en Aalburg tot Heerewaarden. Da’s fors, zeker met slechts twaalf vrijwilligers – versterking is welkom. Elke hulpverlener heeft een pittige EHBO-cursus gehad.
“Je moet bij wijze van spreken weten waar het opperarmbeentje van een cavia zit. Maar wel interessant. Zo nodig passen we op dieren ook hartmassage toe. Bang? Nooit, al is een hond of zwaan nog zo agressief. Als je schrik hebt, zal een dier dat merken. Zo nodig maken we gebruik van een vangstok, zwanenhaak of muilkorf. Verder hebben we kooien in alle maten. En een EHBOkoffer, inclusief stethoscoop.”
Koesteren De dood duikt vaker op in z’n vrijwilligerswerk. “Ooit heb ik bij een dierenhotel een verlamde Deense dog opgehaald. Zijn baas, die terug was gekomen van vakantie, wilde hem thuis laten inslapen. In zijn tuin was een graf gedolven. In stijl: keurig afgezet, met een parasol erboven. In Boxtel heb je ook een dierencrematorium. Je kunt er je overleden huisdier zelfs laten opbaren. Nog een mogelijkheid: de as na de crematie boven zee laten verstrooien. Dat respecteer ik. Je hebt ook mensen die hun hond of kat laten bestralen. Maar soms gaat het mij te ver.” Joost bedoelt maar: hij koestert alles wat loeit, hinnikt en fluit op de Ark van Noach, maar ga niet te lang muggenziften Opgewekt: “Als ik een muizenplaag in huis heb? Zet ik een val. En zie ik een mug, dan rol ik de krant op. Vegetariër?
Ben ik niet. In Azië heb ik ooit vliegende hond – een grote vleermuissoort – en slang gegeten. Op Malta spreeuwen. En toch houd ik van dieren.” Mond-op-mond Saai is het werk niet. Nooit. Uit de dagrapporten: een ontsnapte waakhond uit Velddriel die gewond langs de A2 ligt; een reiger die ‘in de nesten’ zit; een speurtocht naar een steenmarter die huishoudt in Vlijmense kippenhokken; mond-op-mondbeademing bij een hond die uit een Vughtse singel wordt gevist. Tegen betaling verzorgen de medewerkers van de Dierenambulance ook taxiritten voor dieren. Bij nacht en ontij kunnen ze bij dierenartsen aankloppen, die hun diensten niet in rekening brengen. In ruil daarvoor haalt de Dierenambulance bij de praktijken en dierenklinieken eenmaal per week kadavers op. “Moet ook gebeuren. Net zoals bureauwerk. Zo hebben we contact met allerlei instanties als we besmettelijke ziekten zoals myxomatose of botulisme vermoeden.” Niet ver van zijn huis ligt de polder tussen Vlijmen, Engelen en Den Bosch. Hij fietst er regelmatig, op weg naar de centrale post van de Dierenambulance. “Je hoort vaak dat de natuur verschraalt”, zegt Joost. Die opvatting deelt hij niet. Met de oogopslag van een havik: “Als ik door die polder rij, zie ik de meest krankzinnige dieren. Gewoon een kwestie van opletten.”
•5
6
• Buurten
•7
Buurten September 2010
September 2010
Het dagboek van Brigite van Haaften
Kortingsactie Zorg voor jezelf –
VV
Het dagboek
en je portemonnee
Dagboeken van politici gaan niet snel open. Maar voor ‘Buurten’ maakt de Brabantse gedeputeerde Brigite van Haaften (CDA) een uitzondering. In haar portefeuille zitten jeugd, cultuur en samenleving. Daaronder vallen onder meer participatie-en generatiebeleid, jeugdzorg, onderwijszorgstructuur, cultuur, sport en volksgezondheid.
Een gezonde geest in een gezond lichaam. Om dat te bereiken, is een beetje praktische hulp vaak erg handig. De Harense Smid biedt lezers van ‘Buurten’ 15 procent korting op alle verzorgings- en gezondheidsproducten. Van elektrische tandenborstels en bloeddrukmeters of oorthermometers
Vrijdag Donderdag
Maandag en Dinsdag Na diverse ochtendvergaderingen zijn de ‘heidagen’ van het college van Gedeputeerde Staten begonnen. Intensieve dagen, waarin we de toekomst van Brabant op strategisch niveau bespreken. Als ik kijk naar die nabije toekomst, dan hoop ik op een wereld waarin we zelf de regie houden door zorg, wonen en welzijn slim te combineren met ICT. Oók als het met de gezondheid wat minder wordt. Daarom zijn wij als provincie bijzonder actief in zogenoemde Slimme Zorg: de combinatie van zorg, wonen en welzijn met ICT. Wat mij betreft, is dit een uitstekend voorbeeld van hoe de provincie in de toekomst wil werken: signaleren, agenderen en verbinden. Alle partijen bij elkaar halen en samen slimme oplossingen zoeken voor een probleem. Vooral: die kennis met elkaar delen.
Woensda
g
Vandaag kw dit dagbo am de fotograaf om de fo ek te ma to bij ke uur tot u ur met sp n. Verder heb ik van anning d ontwikke e po lin Spannen gen in Den Haag litieke d, omda t ik een a gevolgd. spelers g antal hoo oed ken. fdrolMaar voo de inhou ral ook o d van ee m n dat nieuw re erg belan ge grijk is vo or Braba erakkoord nt.
Overleg gehad m et Marjo Drent, projectleider van Slimme Zorg . We hebben de projecten van de tweede ‘lichtin g’ doorgenomen . In de elf projecten die nu lopen maar ook in de nieuwe projecten werke n bedrijfsleven, zorg- en welzijnsorganisatie s, overheden, on de rwijs en kennis-institute n samen. Maar de belangrijkste partij zijn de eind gebruikers: de m ensen die wonen in de hu izen waar we Slim me Zorg gebruiken. Er w ordt wel eens ge dacht dat Slimme Zorg ov er techniek en ov er computers gaat, maar dat is schijn. Het gaat ov er mensen. Kort voor de vaka ntie heb ik een be zoek gebracht aan een van de bewoonsters va n Huis & Erf aan de Deken Baeker sstraat. Het was goed om te zien hoe deze mevro uw optimaal gebr uikmaakte van de voorzieninge n in haar huis. Ze heeft beeldtelefoon, de lichten in badkam een er en toilet gaan automatis ch aan en uit, en als ze ’s nachts wakker wordt en uit bed komt, w ijzen kleine groene lichtjes ha ar de weg naar de badkamer. Daardoor voelt zij zich veiliger en kan ze straks langer thuis blijv en wonen. Wan t daar doen we het voor. We moe ten ook wel: er ko men steeds meer mensen di e zorg nodig hebb en minder mensen en steeds die deze zorg ku nnen verlenen.
Vanmiddag waren de deelneme rs aan een grote Europese confere ntie in Denemarken te gast op het Pro vinciehuis. Er gaan 25 mensen me e naar Denemarken, die in Brabant inte nsief bij Slimme Zorg betrokken zijn . Zij gaan daar vertellen wat onz e ervaringen en resultaten zijn me t Slimme Zorg. Ook gaan ze luis teren naar wat anderen in Europa voo r ervaringen hebben. Dat is een van de grote krachten van dit project : de deelnemers leren ontzettend veel van elkaar. Waar het nog wel een s gebeurt dat partners kennis bij zich houden om hun eigen pos itie sterker te maken, is het bij Slim me Zorg opvallend hoe graag mense n kennis met elkaar delen, om daa r allemaal beter van te worden. Ik sluit de week af met de Koningshoeve lezing. De plek bij uitstek om te netwerken. Dat blijft belangrijk , voor kennisdeling en andere zak en. Als je de goede mensen kent en de goede lijntjes vasthoudt, kun je nog meer betekenen voor Braban t. Kortom : een aangenaam einde van een drukke, maar zinvolle wee k.
VV
tot tondeuses, scheerapparaten en ladyshaves. Van gezichtsbruiners en personenweegschalen tot krulborstels en stijltangen. Van Philips wake upen brightlight tot luchtreinigers, -bevochtigers en -ontvochtigers. Zo zorg je niet alleen goed voor jezelf. Maar ook voor je portemonnee… Deze korting geldt niet in combinatie met andere (kortings-)acties en loopt van 30 september t/m 30 december 2010. Harense Smid, Hoofdstraat 90, 5481 AH Schijndel, (073) 549 54 27
8
• Buurten
Buurten September 2010
September 2010
Uitvliegen met een hulpvraag Uitvliegen, op kamers gaan. Of het nu komt door studie of liefde, met slaande deuren of in goede vrede: nagenoeg elke jongere verlaat ooit het vertrouwde nest en gaat ‘op zichzelf’ wonen – samen of alleen. Dat geldt ook voor jongvolwassenen met een verstandelijke beperking. Aan de Willibrordusstraat in Schijndel liggen acht wooneenheden voor jonge mensen die een tikje extra hulp nodig hebben. Tom Verhoeven (18) is een van hen. De Willibrordusboys worden ze al genoemd: Tom Verhoeven en zijn naaste buren Stijn, Jeroen en Dorus, bewoners van de eerste verdieping van het nieuwe woongebouw vlakbij het Catharinaplein. Inmiddels zijn de vier er volledig ‘gesetteld’, maar daar ging een jarenlange weg aan vooraf, vertelt Yvonne Verhoeven, de moeder van Tom. “Eigenlijk is het allemaal ontstaan doordat Tom en die jongens samen in een voetbalteam zaten. Bij een van de ouders kwam destijds iemand praten van Stichting Dichterbij, die mensen met een verstandelijke beperking en de direct-betrokkenen ondersteunt. Het gespreksonderwerp: zelfstandig begeleid wonen waarbij je zelf hulp inkoopt. Wij vonden dat wel een interessante optie. Maar omdat Tom toen pas dertien was, zijn we er niet mee verder gegaan.” Toch proberen Twee jaar later worden ze opnieuw door Stijn, Jeroen en Dorus en hun ouders benaderd: Stichting Dichterbij heeft samen met Huis & Erf bouwplannen in Schijndel en zoekt nog een vierde bewoner. Of Tom mee wil doen? Yvonne: “We vonden het eigenlijk nog te vroeg, Tom was net vijftien. Maar het was ideaal: midden in het centrum van Schijndel, alles in de buurt, op fietsafstand van ons, familie, vrienden, bekenden.
Laten we het toch maar proberen, dachten we toen. Natuurlijk ook omdat we wisten dat er nog zeker drie jaar getekend en gebouwd zou gaan worden.” Tom zelf wist in die tijd nog niet zo goed wat hij zich moest voorstellen bij ‘op jezelf wonen’. “Hij had er geen beeld bij, ook omdat zijn zussen en broers nog thuis woonden. Pas toen we tijdens de bouw een aantal keren langs zijn gefietst en hem wezen: ‘Kijk Tom, dat wordt straks jouw kamer’, en we samen spulletjes gingen kopen voor in zijn nieuwe huis, nam zijn enthousiasme toe.” Ondertussen groeide ook de band tussen de nieuwe ‘buurmannen’. “Ze trokken steeds meer als groep met elkaar op, gingen begeleid samen op vakantie en als er ergens iets te doen was, gingen ze met z’n vieren. Het werden echte vrienden.” Wennen en loslaten In december 2009 kregen de Willibrordusboys de sleutels van hun woningen en werd de grote stap gezet. Yvonne: “Toen werd het werkelijkheid. En daar had Tom het aanvankelijk heel moeilijk mee. Die andere jongens waren al wat ouder en er misschien meer aan toe, maar Tom moest erg wennen, werd stil en gelaten, kreeg last van buikpijn. Misschien waren het ook te veel veranderingen ineens: hij verliet in die tijd z’n school om te
gaan werken bij de WSD, z’n verstandskiezen moesten eruit. Wij verhuisden naar een ander huis en toen moest hij ook nog eens leren zelfstandig te wonen. Net in die donkere winter. Het heeft toch wel een paar maanden geduurd voordat Tom het helemaal naar z’n zin had.” In die tijd was er intensief contact tussen de ouders van het viertal. ”Dat was al een hechte groep, maar zo tijdens de bouw zijn we nog verder naar elkaar toe gegroeid. Voor ons gold allemaal dat we onze zoon moesten loslaten. En ook al was dat een proces van jaren, het blijft soms best moeilijk.” De vloer en de was Bij de inrichting zijn Tom, Stijn, Jeroen en Dorus en hun ouders nadrukkelijk betrokken geweest. “We hebben echt inspraak gehad. Of het nu om de indeling ging, de vloer, de kleur van de kastdeurtjes of de aanschaf van keukenapparatuur – alles werd in overleg bepaald.” Naast een eigen kamer met een aanrechtblokje hebben de bewoners een gezamenlijke keuken, wc’s en badkamers. Maar de vier delen ook hun dagelijkse begeleiding. “Als de jongens thuis zijn, is er iemand om ze te begeleiden. Die kookt met ze, helpt ze bij de boodschappen en biedt zorg aan de hand van ieders zorgplan, waarin staat welke hulp hij nodig heeft. Bij Tom bij-
V.l.n.r.: Stijn, Dorus, Tom, Yvonne en Jeroen
voorbeeld: controleren of hij zijn kamer wel opruimt en schoonmaakt. Maar het meeste doet Tom gewoon zelfstandig. Zoals de was. Dan belt hij me op en vraagt: ‘Mam, op hoeveel graden moet dat?’ Maar ik geloof dat iedere jongen die net op kamers woont z’n moeder daarover belt...”
“We hebben echt inspraak gehad over de inrichting. Of het nu over de indeling ging, de vloer, de kleur van de kastdeurtjes of de aanschaf van keukenapparatuur – alles werd in overleg bepaald.”
•9
10
• Buurten September 2010
Buurten September 2010
Stichting Doe Een Wens Nederland vervult de grootste wensen van kinderen tussen 3 en 18 jaar met een levensbedreigende ziekte. Het verwezenlijken van de (laatste) dromen kan voor deze kinderen een wereld van verschil betekenen.Doe Een Wens probeert de wensen van álle kinderen en jongeren met een levensbedreigende ziekte te vervullen. Hiervoor steunt zij op donateurs, sponsors, vrijwilligers en fondsenwervende acties zoals die van Hélène van Aarle en vrienden.
geWOON SAMEN Op zondag 12 september 2010 organiseerde Huis & Erf activiteiten voor bewoners uit Schijndel, met het thema geWOON SAMEN. Op een grasveld op de Boschwegse Mèrt konden voorbijgangers meedoen aan een zangworkshop of gewoon genieten van een optreden van bijvoorbeeld het Hertog Jan Koor uit Schijndel. Ondanks de aanhoudende regen werd er door de bezoekers volop meegezongen en geneuried. Voor de kinderen die deelnamen aan bamboestieken, was de regen geen probleem: zij bouwden gewoon een huisje tegen de buien
Positieve toon Er kwamen enthousiaste reacties van bezoekers: “Wat leuk zo samen zingen”. Tijdens de zangworkshop zongen bezoekers mee vanaf het podium of vanaf hun plek op het koffieterras. Zo ook een meneer van het zangkoor Hertog Jan: hij galmde het intermezzo van het nummer ‘Always look on the bright side of live’ allerminst in mineur. Met dit nummer was de toon die dag gezet, want ondanks de regen bleef de stemming er in.
Goud aan de Hoevenbraaksestraat 1960. Peter Koelewijn scoort met ‘Kom van dat dak af’, Sjoukje Dijkstra wint goud bij het kunstrijden, een kopje koffie kost een kwartje. In datzelfde jaar verhuizen meneer en mevrouw Kuijs, met hun vijf kinderen en een zesde op komst, naar de Hoevenbraaksestraat 13 in Schijndel. Nu, vijftig jaar later, wonen ze er nog. Een halve eeuw tot volle tevredenheid. Een gouden jubileum. “Mijn broer woonde eerst hier, maar die ging emigreren naar Australië’, vertelt meneer Kuijs. “Toen konden wij het huren. Wij hadden het niet breed en het was een goedkope
woning in een mooie straat. Zo met z’n achten was het af en toe wel behelpen. Maar naast ons woonde een gezin met dertien kinderen! Met hun vergeleken hadden we het nog ruim.” Meneer Kuijs werkte bij Philips en pendelde iedere dag op en neer naar Eindhoven. “De eerste jaren reed er nog geen bus en ging ik met de fiets. Als ik dan ploegendienst had op zondag, vertrok ik om vier uur ’s ochtends. Dan kon ik om vijf uur nog even naar de mis in de Paterskerk en was ik om tien voor zes op m’n werk.” In die tijd begint mevrouw Kuijs een schoenendepot aan huis. “Mensen konden hier hun kapotte schoenen afgeven. Die werden dan twee keer in de week bij ons opgehaald en gerepareerd in de schoenmakerij van een collega van mijn man. Wij hadden continu aanloop. Soms stonden de gang en de trap tot boven toe vol met schoenen.” Na twaalf jaar dient zich een andere klus aan: “Folders en weekbladen rondbrengen! De Televizier, de Eva, van die kinderblaadjes. Op gegeven moment bezorgden we in heel
• 11
Schijndel, met het hele gezin, ieder een eigen wijk: 4100 folders, een cent per blaadje.” En al die jaren woonden ze aan de Hoevenbraaksestraat. Was er nooit het verlangen ergens anders, groter te gaan wonen? Mevrouw Kuijs: “Nee! Ik ben één keer verhuisd naar hier, en toen had ik er al m’n buik van vol. Vijftig jaar is een lange tijd, je zult er niet veel treffen die dan nog op dezelfde plaats zitten. Maar wij hebben een goede buurt, we zitten hier goed.” Meneer Kuijs: “De buurman heeft vanochtend nog de heg voor ons geknipt!” Hanneke van de Meerakker en Bea van Tol van Huis & Erf gaan binnenkort op koffiebezoek bij meneer en mevrouw Kuijs om ze te feliciteren met hun 50-jarig jubileum. Dat doen Hanneke en Bea vaker: er zijn dit jaar al acht gouden jubilarissen en 53 bewoners die 25 jaar bij Huis & Erf huren. Maar Hanneke en Bea komen ook graag ‘zomaar’ langs, voor de gezelligheid of een gesprekje. Wilt u ze eens op koffiebezoek? Bel dan (073) 544 06 06.
www.doeeenwens.nl
Biljarten voor een hartewens Ergens in 2000. Vriendinnen Hélène van Aarle en Lies van Boxel pakken in de kroeg voor de lol een keu en beginnen te biljarten. Hélène: “Ik stond bij die tafel en dacht: ik doe maar wat.” De onzekerheid slaat al snel om in mateloos enthousiasme, Hélène wordt zelfs Nederlands kampioene in 2007/2008. Maar dan slaat het noodlot toe. Gwen (6) en Costa (16), twee kinderen van een vriendin van Lies, overlijden kort na elkaar aan leukemie. Als die ziekte ook bij Hélènes buurjongetje wordt geconstateerd, besluiten de vriendinnen veertig uur te biljarten voor Doe Een Wens, de stichting die dromen van ernstig zieke kinderen uit laat komen. “Ik leerde Stichting Doe Een Wens kennen door Gwen en Costa”, vertelt Hélène. “Gwen was gek van het leger en Doe Een Wens regelde voor hem een vlucht in een Chinookhelikopter – helemaal echt, met zo’n vliegenierspak aan. Costa wilde heel graag met dolfijnen zwemmen, maar was daarvoor al te ziek. Toen hebben ze zijn tweede wens uit laten komen: een week Eurodisney, met al zijn verpleegsters en dokters. Uit de verhalen daarover blijkt dat die twee toen zo gelukkig zijn geweest. Dat heeft een enorme indruk op me gemaakt.” Bij Hélène en Lies ontkiemde in die dagen al het idee ‘iets’ te organiseren om geld in te zamelen voor Doe Een Wens. Hun voornemen kwam dit voorjaar in een stroomversnelling toen bij een jongetje in de buurt leukemie werd vastgesteld. “Toen besloten we: nú gaan we wat doen! Niet alleen voor onze buurjongen, maar voor alle zieke kinderen. We kunnen de ziekte helaas niet wegnemen, maar op onze manier toch iets voor ze betekenen.”
170 spelers Samen namen ze zich voor dat Hélène veertig uur non-stop – gesponsord – zou gaan biljarten, in het derde weekend van augustus. Ze organiseerden nooit eerder zo’n spektakel en waren dan ook blij verrast met de hulp van Stichting Doe Een Wens en de uitbundige respons in Schijndel en omgeving. Hélène: “Aanvankelijk zou alleen ik biljarten, tegen tachtig andere spelers. Maar we kregen wel 170 aanmeldingen in een paar weken. Lies wilde toen ook heel graag meedoen. Zo besloten we allebei tegen zo’n tachtig mensen te gaan spelen. ” Ondertussen moesten er allerlei praktische zaken worden geregeld. “We zijn gewoon op stap gegaan en hebben bij winkels gevraagd of ze ons wilden sponsoren. Het was echt fantastisch om te merken hoe iedereen reageerde. Café de Kikvorsch stelde zomaar de ruimte beschikbaar; bedrijven schonken ons geld en goederen; scholen kochten onze kleurplaten; de bakker bezorgde broodjes voor niks; de slager het beleg; Huis & Erf
leverde een bijdrage; zangers en bandjes boden zich vrijwillig aan. Het leefde echt ontzettend in Schijndel: overal hingen posters, iedereen had het erover. Het begon heel klein, maar heeft heel groot uitgepakt. TV Schijndel en Dick Jaspers hebben de marathon geopend. En we speelden tegen internationale biljartlegendes als Raymond Ceulemans en Jean van Erp. Voor niks! Die vragen normaal wel 500 euro voor een demonstratie.” 5.897 euro De actie van Hélène en Lies werd een daverend succes. Hélène: “Niet alleen door de opbrengst: 5.897 euro. En ook niet alleen omdat wij het hebben volgehouden, al heb ik na 20 uur soms wel op de automatische piloot gespeeld… Maar ook door de enorme belangstelling. Op gegeven moment was het echt dringen in de zaal.” Na de marathon werd de cheque overhandigd aan de vrijwilligers van Stichting Doe Een Wens. “Dat was best een emotioneel moment. Hier ging het ons om, we waren zo tevreden! Er komt dan ook zeker een vervolg.”
12
• Buurten
September 2010
Achterop Tegelwijsheden
“Als je zorg draagt voor de middelen, zal het doel wel voor zichzelf zorgen.”
“Wat zal me een zorg zijn wat alleen mij een zorg is?”
Mahatma Gandhi, Indiase politicus
André Malraux, Frans schrijver en politicus
“De zorg vlucht voor veel wijn en wordt volledig weggespoeld.” Ovidius, Romeins dichter
Zorgmoe 1
Zorgatlas
Moeder van alle verzorgenden is zonder twijfel Florence Nightingale, de Britse verpleegkundige die zich tussen 1850 en 1900 ontfermde over zieken en gewonden. ‘The lady with the lamp’, zoals ze werd genoemd omdat ze ’s nachts met een lantaarn haar ronde langs de patiënten maakte, verruilde vrijwillig het leven met haar welgestelde familie voor de vuile en risicovolle verpleging van gewonde en zieke soldaten in de Krimoorlog. Die ontbrak het aan vrijwel alles: fatsoenlijk eten, goed drinkwater, behoorlijk sanitair, schone bedden, kleren en verpleging. Om anderen te overtuigen van de noodzaak van goede zorg, maakte Nightingale gebruik van statistische gegevens, die ze zelf verzamelde. In 1856 richtte ze een verpleegstersschool op in Londen – de eerste opleiding op dit gebied. Zelfs nu nog, anderhalve eeuw later, blijft Florence Nightingale een lichtend voorbeeld voor verpleegkundigen. Ze is en blijft ‘de zorgmoe’.
Zorgvlied (Drenthe) zul je er niet in vinden. Kommerzijl (Groningen) evenmin. Maar alles wat verder in Nederland naar zorg en hulpverlening neigt, valt te ontdekken in de Nationale Atlas Volksgezondheid van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Deze atlas toont namelijk de geografische spreiding van allerlei factoren die de gezondheid beïnvloeden en geeft met meer dan 1.000 kaarten antwoord op allerlei ‘waar-vragen’ over de gezondheidszorg. Vragen als: Waar leven de mensen het langst? Waar worden de meeste medicijnen gebruikt? Waar zijn de mensen het zwaarst? En: waar moet je het langst op een ambulance wachten? De zorgatlas is vooral geliefd bij zorgtoeristen: patiënten die van de ene streek naar de andere reizen om daar gebruik te maken van medische voorzieningen, vaak om wachtlijsten in de eigen regio te vermijden.
Zorgen maken Zijn Ieren grotere somberaars dan Grieken? Maakt een Let zich meer zorgen dan een Zwitser? Uit een grote enquête onder 27.000 mensen in dertig landen (de 27 landen van de EU plus Kroatië, Turkije en Macedonië) blijkt dat Europeanen best tevreden zijn over hun persoonlijke situatie, maar heel wat minder over het economische en sociale klimaat in hun land. Er werd gepolst of mensen bezorgd waren over hun baan, hun woning en hun financiële situatie. De antwoorden verschilden sterk van land tot land: Bulgaren, Grieken en Roemenen zijn het somberst; Denen, Zweden, Finnen en Nederlanders zien het allemaal wat zonniger in. Opmerkelijk: uit een gelijktijdig onderzoek naar alcoholgebruik onder Europeanen blijkt dat Noord-Europeanen meer drank achteroverslaan dan Zuid-Europeanen. Zou een borreltje op z’n tijd het leven dan toch vrolijker maken?
Servicenummers Bezoekadres Huis & Erf Kerkendijk 55, Schijndel Postadres Postbus 19, 5480 AA Schijndel Telefoon (073) 544 06 06 Fax (073) 544 06 08 E-mail
[email protected] Internet www.huisenerf.nl
Openingstijden Maandag t/m vrijdag: 8.15 tot 17.00 uur Klanteninformatie Voor al uw vragen kunt u tijdens openingstijden bellen naar: (073) 544 06 06.
Klachtenadviescommissie Wie niet tot een oplossing van een probleem komt, kan de hulp inroepen van de regionale onafhankelijke Klachtenadviescommissie. Schrijf naar: Klachtenadviescommissie Huis & Erf Postbus 153, 5480 AD Schijndel
Kijk voor meer informatie op www.huisenerf.nl. Informatie over projecten en regelingen zijn ook verkrijgbaar op het kantoor aan de Kerkendijk 55 in Schijndel.
