DE 'ALGEMENE VELD'-THEORIE Het onwaarschijnlijke = logisch. Door Johannes Hogebrink, 2002 INHOUD

DE 'ALGEMENE VELD'-THEORIE Het onwaarschijnlijke = logisch. Door Johannes Hogebrink, 2002 INHOUD Inleiding ----------------------------------------------------------------------- 2 DE OPEN WONDEN VAN DE WETENSCHAP, De Natuurkunde---------- 3 De Quantum Mechanica Het onzekerheids principe 'Bell's Theorema' ------------------------------------------------------ 4 Licht ---------------------------------------------------------------------------- 5 Het 2 spleten-experiment De energie van het Niets… ---------------------------------------------- 6 ZPE Quantum flux --------------------------------------------------------------- 7 Het Casimir Effect Massa en Traagheid ------------------------------------------------------- 8 Het Higgs boson Voorlopige conclusie ----------------------------------------------------- 8 Schema Algemeen Veld --------------------------------------------------- 9 Quantum schema -----------------------------------------------------------10 DE KOSMOLOGIE -------------------------------------------------------------- 11 De Big Bang Dark matter, Dark energy, Quintessence ----------------------------- 12 DE MEDISCHE WETENSCHAP --------------------------------------------- 14 Het placebo effect Aanwijzingen voor een energetisch lichaam ------------------------- 15 Levensenergie? ------------------------------------------------------------- 16 HET ALGEMEEN VELD Omschrijving & Definitie -------------------------------------------------- 17 Korte geschiedenis van het veld-denken, de ether ----------------- 18 Aristoteles Michael Faraday James Clerk Maxwell Het Michelson-Morley experiment --------------------------------- 19 Nikolai Tesla Het spectaculairste experiment OOIT Albert Einstein ---------------------------------------------------------- 20 De ‘Unified Field’-theorie --------------------------------------------- 21 WAAROM NIET? ----------------------------------------------------------------- 21 Vrije energie-generator Bruce DePalma --------------------------------------------------------- 22 Anti-zwaartekracht Tegenargumenten ------------------------------------------------------------22 De Wereldeconomie Oude denkbeelden ----------------------------------------------------- 23 De Wet van Behoud van Energie Last but not least…---------------------------------------------------------- 24 Nawoord FILOSOFIE, Inhoud--------------------------------------------------------------- 25

INLEIDING Er zijn nog een hoop onverklaarbare verschijnselen in de wereld. Gelukkig maar. En niet alleen in de mysterie-sfeer, maar regelrecht in het hart van de gevestigde westerse wetenschap. Ook op de randen van het waarneembare stuiten wetenschappers voornamelijk op meer vragen dan antwoorden, en velen vragen zich af of het niet eens tijd wordt om alles eens grondig te herzien. Er lijkt namelijk iets fundamenteels te missen om alles te kunnen verklaren zoals het is. Voor dit 'iets' zijn al vele verschillende benamingen gegeven, maar volgens mij gaat het allemaal over hetzelfde. Aan de hand van de diverse dilemma's zal ik proberen duidelijk te maken waar ik het over heb, en hoe dat tegelijkertijd wellicht een antwoord vormt op diverse filosofische vraagstukken..! Er zijn dus grofweg 2 kanten aan dit verhaal; een kant waar ik de open wonden van de huidige wetenschap blootleg, en een kant waar ik filosofisch de werkelijkheid en religie uitkleed. Het komt op dezelfde conclusie uit, dus wat je eerst leest mag je zelf weten. Verder presenteer ik dit niet als ~de Waarheid~, maar meer als een originele visie die hopelijk aanzet tot nadenken over de wereld en het universum en al het moois wat er valt te vinden. Lees, kijk, en maak je eigen visie.

.

DE OPEN WONDEN VAN DE WETENSCHAP Oh oh, wat is de huidige stand van de wetenschap toch hoog. Met al die satellieten, computer-nerds en lasergeleide raketten om ons heen zou je het haast geloven. Pure bullshit! Van de meest alledaagse verschijnselen als zwaartekracht, licht en massa begrijpen we eigelijk nog geen snars. Grote gapende gaten waar jarenlang schaamteloos omheen werd gedraaid. Ik zet ze even op een rijtje:

De moderne natuurkunde stoelt op 2 theorieën; de quantum mechanica (van Max Planck, 1900), oftewel het gedrag van de aller piepkleinste deeltjes, en de relativiteitstheorie (van Einstein, 1915), oftewel wetten van het heelal. Beide theorieën zijn proefondervindelijk grotendeels waar bevonden, er is echter een groot probleem; ze sluiten elkaar uit...Er moet dus ergens iets niet kloppen. In de poging deze twee tegenpolen te verenigen (de zoektocht naar de TOE; Theory Of Everything) heeft diverse ingewikkelde beredeneringen opgeleverd, die allemaal wel een minpuntje hebben. Er moeten bijvoorbeeld allerlei exotische deeltjes of vele extra dimensies voor in het leven worden geroepen, waarvan het bestaan nog nooit is aangetoond. Slechts 1 ding blijft dus duidelijk, er mist iets fundamenteels. Maar wat??? Om dat uit te leggen gaan we even in op de details. De quantum mechanica (QM) gaat over de kleinste deeltjes die er bestaan. Materie bestaat uit moleculen, moleculen zijn opgebouwd uit atomen, atomen worden gevormd door elektronen, protonen en neutronen, zegmaar elektrisch geladen bolletjes die op hun beurt weer bestaan uit quarks of leptonen, en zij hebben weer diverse exotische familieleden. Allemaal samen vormen ze het "Standaardmodel". De QM beschouwt deeltjes niet als kleine ‘bolletjes’, maar meer als golven van waarschijnlijkheid. Een belangrijke troef van de QM is dan ook Heisenberg’s onzekerheids principe: Dat wil zeggen dat je per definitie niet tegelijkertijd zowel de plaats als de snelheid van een deeltje kan weten. Het onzekerheids principe heeft verregaande gevolgen: Zou je de snelheid van een deeltje exact weten, dan zou dat deeltje overal tegelijk moeten zijn. Maar zou je z'n plaats exact bepalen, dan moet z'n snelheid, oftewel z'n energie, van nul tot oneindig zijn..!

Vergelijking: Stel; het stuiterende pingpong balletje is een deeltje, met een plaats tussen het batje en de tafel:

De plaatsbepaling is ruim, maar de snelheid en richting van het deeltje zijn makkelijk te zien.

De plaatsbepaling is nauwkeuriger, maar snelheid en richting zijn moeilijk waar te nemen.

Wanneer je nu opeens het batje en de tafel zou weghalen, is het in het tweede geval veel moeilijker te zeggen waar het balletje naartoe zou schieten. M.a.w. , de potentiële energie van het deeltje is veel groter!

Omdat oneindige energie in de praktijk onmogelijk lijkt, nam men eerst aan dat dit alleen maar een theoretisch 'schoonheids foutje' van het onzekerheids principe was, wat verder goede dienst deed in het quantum onderzoek. Maar hoe 'dieper' ze gaan, hoe vaker juist dit soort rare verschijnselen optreden; deeltjes kunnen op verschillende plekken tegelijk zijn, en er bestaat een energiepotentiaal overal op iedere punt-plek..! (punt-plek; plek zonder afmetingen, oftewel singulariteit). Dit is belangrijk. Het helemaal verklaren kunnen 'ze' niet, dus gaat het danmaar bij dit soort gevallen over 'virtuele deeltjes'. Maar dan wel met echte invloed.Yeah right. Maar het onzekerheids principe lijkt ook nog op een andere manier op te gaan; hoe kleiner het deeltje, des te onzekerder is zijn bestaan. De meest elementaire deeltjes zijn omhuld met een waas van spookachtige geheimzinnigheid. Ze lijken uit louter energie te bestaan, of zijn nog helemaal nooit waargenomen, of lijken niet gebonden te zijn aan plaats en zelfs met elkaar te kunnen 'praten'...

'Bell's Theorema' is de naam van een mooi voorbeeld. Wanneer je met kernsplitsing 2 sub-atomaire deeltjes opwekt, ontstaan ze altijd paarsgewijs en zijn in alle opzichten elkaars spiegelbeeld. Vliegt de een de ene kant op, dan vliegt de andere precies de andere kant op, tolt de ene linksom, dan tolt de ander rechtsom enz. Wanneer je door middel van een elektrisch veld één van de twee voortrazende deeltjes afbuigt, dan buigt tegelijkertijd ook het andere deeltje in tegenovergestelde richting af, ook als deze zich niet in een elektrisch veld bevindt..! Dit soort spiegelbeeld-deeltjes doen altijd precies het tegenovergestelde van elkaar, op precies hetzelfde moment, ongeacht hun onderlinge afstand, en ookal is daar voor 1 van beiden geen fysische aanleiding voor! De deeltjes zijn op een onverklaarbare wijze met elkaar verbonden, oftewel "fasegekoppeld", zoals dat officieel heet, en lijken daardoor sneller dan licht informatie te kunnen uitwisselen..!

Dit soort quantum-rariteiten zijn vaak verschijnselen van 'non-lokaliteit', oftewel nietplaats-gebondenheid, en het is eerder regel dan uitzondering in de mysterieuze quantum wereld. Het lijkt er op te wijzen dat sommige deeltjes kunnen verschijnen als 2, maar in feite ergens 1 zijn...heel vreemd. Toch slaagt de QM erin een hele zooi te verklaren, inclusief praktische toepassingen (kernenergie enzo), naar alle tevredenheid van de wetenschappers. Desondanks blijven er nog veel kernvragen rechtovereind.. LICHT Zoals Wat is Licht? Iedereen kan het zien, maar wat is het ..? Licht bestaat uit fotonen, zegt de natuurkunde. Maar fotonen zijn deeltjes, en licht heeft net zo goed golf-eigenschappen; net als watergolven kunnen twee lichtgolven elkaar opheffen, iets wat deeltjes niet kunnen. Geeft niks, zegt de wetenschap, we gebruiken gewoon beide uitgangspunten, al naar gelang wat het beste uitkomt. Dat werkt prima in de praktijk, maar het neemt niet weg dat licht (en daarmee in feite alle elektromagnetische straling) een grotendeels onbegrepen fenomeen is. Een raar en beroemd effect van licht treedt op bij het zogenaamde 2 spleten-experiment: Wanneer je een lichtbundel door 2 nauwe en naast elkaar gelegen spleten stuurt, ontstaat op het scherm daarachter een interferentiepatroon van donkere en lichte strepen. Dit komt doordat de lichtgolven uit de ene spleet de golven uit de andere spleet versterken op bepaalde plekken op het scherm, en op andere plekken elkaar juist opheffen.

Dit is opzich al vreemd, want blijkbaar verwaaiert het licht na het passeren van de spleten. Dit verschijnsel treedt ook op bij gewone watergolven en geluidsgolven, maarja, dat zijn golven in een al aanwezig medium, namelijk water en lucht...hm. Alles leuk en wel, het bizarste moet nog komen! Wat blijkt, wanneer je 1 lichtdeeltje (foton) tegelijk op de spleten af stuurt, verdwijnt het interferentiepatroon erachter NIET..! Hoe kan 1 foton door 2 spleten tegelijk gaan en vervolgens zichzelf opheffen...? Om dit raadsel te ontrafelen werd eerst maar eens bekeken door welk van de 2 spleten het foton dan wel niet reisde. Maar zodra met begon met meten, verdween het interferentiepatroon alsnog...! Als een betrapte gluiperd ging het foton opeens netjes door 1 spleet tegelijk. Tenzij je weer even niet keek..! Dit is een tot nog toe onopgelost raadsel. Of..? Het bestaan van een soort 'licht-veld' zou een hoop kunnen verklaren. Wanneer je het lichtdeeltje dat wij zien beschouwt als een verschijningsvorm van een golf in een ander medium (dus een soort 'licht-veld'), dan kan het allemaal wel..! Dan kan je licht inderdaad zien als golf en deeltje tegelijk: groot

(De verschijning van) een foton-deeltje

Het fysiek waarneembare

‘Quantum level’ klein Grens van de ‘fysieke werkelijkheid’ ‘Licht-veld’ Een lichtgolf in het ‘licht-veld’

En waarschijnlijk bestaat er dan ook een golfpatroon voor de verschijning van slechts 1 foton (waarbij het foton pas 'verschijnt' op het moment van detectie), wat de verschijnselen bij het 2 spleten experiment verklaart. Ik vermoed dat dit 'licht-veld' inderdaad bestaat. Een energie-veld waar niet alleen lichtdeeltjes uit ontspruiten, maar in feite alle deeltjes. Eigenlijk alles, dus. Daarom noem ik het "het Algemeen Veld".

Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen, terug naar de Quantum Mechanica.

De energie van het Niets… Ik heb al beschreven hoe het onzekerheids principe impliceert dat er een oneindig energie-potentiaal moet bestaan op iedere punt-plek. Deze energie heet 'Zero point energy' ( of 'ZPE'). Volgens de beroemde wet van Einstein (E=mc2) doet deze energie deeltjes ontstaan. Einsteins wet geeft aan in welke verhouding energie en massa gelijk zijn aan elkaar: E=mc2; Energie is massa (m) maal de lichtsnelheid (c) in het kwadraat. De lichtsnelheid is 300.000 km per seconde. Dus, een hoeveelheid massa, maal 300.000 maal 300.000, is de hoeveelheid energie die daar tegenover staat. Oftewel, een heel klein beetje massa is gelijk aan een heeeele hoop energie (voila; de atoombom!). Maar het werkt ook andersom; een enorme hoeveelheid energie staat gelijk aan een heel klein beetje massa..! Een energie potentiaal is niets anders dan + en -, en wanneer het potentiaal groot genoeg is, is dat dus hetzelfde als een positief en een negatief deeltje, oftewel een deeltje en een anti-deeltje. Dit betekent dus dat er overal en ten alle tijden deeltjes en hun anti-deeltjes verschijnen uit het niets (of liever gezegd; uit het Zero Point Energy field), om vervolgens elkaar meteen weer op te slokken, zoals deeltjes en anti-deeltjes met elkaar neigen te doen. Omdat die ‘deeltjes-ruis’ overal voorkomt, zelfs in een volmaakt vacuüm, heet ZPE ookwel ‘vacuüm energie’. Ook van dit rare idee werd eerst gedacht dat het om een 'virtueel effect' van de QM ging, maar het is inmiddels aangetoond dat het ook daadwerkelijk gebeurt. Zelfs de leegste leegte zit nog vol met die ‘deeltjes-ruis’. Dit heet de Quantum Flux. Omdat de quantum flux altijd en overal evenveel voorkomt, heeft het verder nauwelijks effect op andere processen. op een paar uitzonderingen na. De Nederlandse natuurkundige Hendrik Casimir bedacht een situatie waar de quantum flux wel effect zou moeten hebben. Het voorspelde effect was echter zo klein dat het tot de komst van de nano-technologie heeft geduurd voordat het gemeten kon worden. Sindsdien heet het het 'Casimir Effect'.

Casimir ging er vanuit dat 2 heeeeel dicht bij elkaar geplaatste metalen plaatjes door de quantum flux tegen elkaar gedrukt zouden worden. Hij bedacht zich dat de kleine ruimte tussen de twee plaatjes alleen plaats zou bieden aan de fluctuaties met een kleine frequentie, waardoor de grotere fluctuaties voor een lichte overdruk zouden zorgen aan de buitenkant van de plaatjes, en de plaatjes dus tegen elkaar zou duwen. In zijn tijd (1948) was dit minuscule effect onmeetbaar, en dus oncontroleerbaar. Maar toen men later begon met de bouw van de eerste microscopische machientjes (de nano-technologie), bleek dat de minitandwieltjes soms uit zichzelf bewogen..! Dit tot grote frustratie van de bouwers, die dat helemaal niet zo hadden bedoeld, en het ook niet begrepen! Intensief onderzoek wees uit dat het viel toe te schrijven aan het lang vergeten Casimir effect. Tegenwoordig is de nanotechnologie veel verder, en wordt er serieus rekening gehouden met het Casimir effect. Het Casimir effect bewijst dus dat er beweging (en dus energie) valt te halen uit het 'niets'..! Of liever gezegd, het 'niets' bestaat niet; er zit nog een energie-veld onder..! Het lijkt mij logisch dat dit energie-veld wat zorgt voor de quantum flux, ook verantwoordelijk is voor het verschijnen van fotonen (zoals eerder omschreven in het hoofdstuk "LICHT"). Maar er zijn nog veel meer aanwijzingen voor bestaan van een dergelijk energie-veld (wat mij doet vermoeden dat alle deeltjes er uit ontspruiten, en daarmee dus alles). We gaan door.

MASSA EN TRAAGHEID Alle dingen hebben massa. Zwaar of licht, ze hebben gewicht, en je kan ze vastpakken, zonder dat je hand er doorheen vliegt. Ook hebben alle dingen een bepaalde traagheid. Dat wil zeggen dat het moeite kost om ze in beweging te brengen. Zelfs in een wrijving- en zwaartekrachtloze omgeving als de ruimte zou een astronaut zich nog behoorlijk moeten afzetten om bijvoorbeeld een container vol bowlingballen een vaartje te geven, en hij zou zich even hard moeten inspannen om dat ding daarna weer te stoppen. Traagheid is dus een eigenschap van massa; hoe meer massa, hoe meer traagheid. Dit in tegenstelling tot gewicht, wat een effect is van de zwaartekracht. Klinkt heel logisch, maar in werkelijkheid is het (nog) onverklaarbaar..! Het Standaardmodel beschrijft prachtig mooi allerlei deeltjes, maar massa en traagheid worden niet behandeld. Zonder traagheid is het kleinste duwtje al genoeg om iets oneindig snel weg te laten schieten, dus volgens het Standaardmodel zou alles met de lichtsnelheid door elkaar heen moeten vliegen! Dat is natuurlijk niet zo, dus daar

werd eind jaren '60 door de heer Peter Higgs iets op bedacht; namelijk het 'Higgsboson'-deeltje. Higgs-bosonen zijn (volgens meneer Higgs) de 'dragers' van (jawel)het 'Higgs-veld'. Zegmaar de klontjes in een dikke soep waar alle deeltjes doorheen bewegen. Hoe meer higgs-bosonen er aan een bepaald deeltje blijven plakken, hoe moeilijker het beweegt, en hoe meer massa het dus heet te hebben.

Het Higgs-veld zou een alom aanwezig energieveld moeten zijn, waar alle deeltje hun eigenschappen (zoals massa en traagheid) aan ontlenen. Het Higgs-deeltje (vanwege zijn vermeende functie bijgenaamd; 'the God-particle') is alleen nog nooit waargenomen, en momenteel wordt er hard gewerkt aan reusachtige peperdure deeltjesversnellers (denk aan apparaten van tientallen kilometers doorsnee..!) om dat deeltje te kunnen detecteren. Ze moeten wel, want als het er niet blijkt te zijn, klopt dus het hele standaardmodel niet, en dat zou een iets te grote blunder zijn voor de wetenschap..! (Voorlopige) conclusie: Alles lijkt er dus op te wijzen dat er onder de quantum-wereld een zee van pure energie schuilt, die straling en deeltjes doet verschijnen en bewegen, en waar dus eigenlijk de hele 'werkelijkheid' op drijft. Een 'plek' van zinderende kracht waar plaats en tijd geen enkele betekenis meer hebben. Het Algemeen Veld.

Omdat het Algemeen Veld zelf de bron van onze werkelijkheid is, valt er met bestaande meetinstrumenten niet aan te meten. Dus om een indruk te krijgen van de eigenschappen van dit mysterieuze meduim, kunnen we alleen de verschillen tussen ‘onze’ werkelijkheid en de Quantum wereld doortrekken tot in het uiterste...

‘Reële’ wereld

Quantum level

Sub-quantum energie (ZPE-field / Het ‘Algemeen Veld’)

-Harde materiele grenzen

-grenzen zijn vaag

- grenzeloos

-plaatsen staan vast, alleen lokale verschijnselen

-plaatsen zijn onzeker, non-lokale verschijnselen

- 1 plaats = overal

-substantieel verschil tussen materie en energie

-materie en energie gaan in elkaar over

- materie = energie

met als gevolg

-beperkte mogelijkheden

-enorme destructieve/ - oneindig potentieel constructieve mogelijkheden (atoombom / kernfusie)

-verandering gaat gestaag

-verandering gaat oneindig snel of langzaam

- onveranderlijk

(quantum flux / verval proton)

-tijd verstrekt rechtlijnig

-tijd is relatief en fluctuatief

- tijdloos

-substantieel verschil tussen leven & dood

-het verschil tussen leven & dood is een kwestie van ordening

- geen verschil whatsoever

..En dus ook…

- verbindingen gaan door, of bestaan uit materie

-‘onzichtbare’ verbindingen bestaan

-informatie is beperkt door interpretatie

-informatie bestaat uit onbeperkte energiesignalen

-alles = 1

-informatie = oneindig (= oneindige kennis..?!)

QUANTUM SCHEMA:

GROOT

kleinst sub-quantum ENERGIE (Zero Point Energy field / Het Algemeen veld)

Het principe van het Zero Point Energy field is inmiddels wel geaccepteerd in de wetenschappelijke wereld. Het bestaan van praktische toepassingen ervan helaas nog nauwelijks. Dat terwijl een alom aanwezig onuitputtelijk energieveld natuurlijk onvoorstelbare mogelijkheden zou bieden. Misschien daarom juist. Het is denk ik slechts een kwestie van tijd voordat deze energie een weg vindt naar geweldige nieuwe uitvindingen. Ook omdat niet alleen de Quantum Mechanica, maar ook andere takken van de wetenschap kampen met vragen en problemen. En ook daar lijkt de oplossing te wijzen op een algemeen energie veld… KOSMOLOGIE Het Universum. De zo ontiegelijk onvoorstelbaar immens grote ruimte waar onze planeet maar zo’n ontzettend ondenkbaar minuscuul klein deeltje van is, dat het, wanneer je het je probeert voor te stellen, ronduit lachwekkend wordt om jezelf belangrijk te vinden. Geen wonder dat de mens daar alles van wil weten; het begrijpen is de enige manier om de illusie hoog te houden dat we het overstijgen. Jammer genoeg begrijpen we er eigenlijk nog geen reet van. Er zijn nog zoveel vragen omtrent de kosmos, dat je er een heel boek mee kan vullen. Dat gebeurt dan ook al regelmatig, en ik zal daar niet aan bijdragen. Maar een paar dingen wil ik wel even noemen. De Big Bang Rond 1920 ontdekte Edwin Hubble dat alle sterrenstelsels van ons af lijken te vliegen, en hoe verderweg ze staan, hoe sneller gaan. De conclusie was dat het Heelal uitdijt. Zo’n 20 jaar later kwamen ze erachter dat, wanneer je terugrekent, blijkbaar het hele Heelal voort komt uit 1 punt, en dus waarschijnlijk is ontstaan in een grote Oerknal, zo’n 15 miljard jaar geleden, de Big Bang. De Big Bang theorie werd al snel aanvaard, en met het ontstaan van het Heelal beschreven (let op; niet ‘verklaard’..!), rees al snel de vraag naar haar lot. Zou het Heelal altijd blijven uitdijen, of zal daar ooit een einde aankomen, en eindigt het Heelal weer in een ‘Big Crunch’..? Een vraag is hierbij heel belangrijk; hoeveel bestaat er eigenlijk..? De expansiedrift van het Heelal wordt bepaald door de strijd tussen tweekrachten; de bewegingsenergie van alle (sinds de Oerknal) uit elkaar vliegende massa’s, en hun gezamenlijke zwaartekracht die alles weer bij elkaar probeert te trekken. De verhouding hiertussen is een getal, genaamd de kosmische constante ( Ω ; omega). Wanneer deze krachten precies in balans zijn (omega = 1) , bevat het Heelal dus precies genoeg massa om het uitdijen eeuwig af te remmen, zonder het ooit helemaal te stoppen. Eigenlijk zou dit zo moeten zijn, want anders was het Heelal binnen een paar miljard jaar (dus al lang geleden) uit elkaar gevlogen tot oneindige afmetingen danwel weer in elkaar geklapt. Dit is niet zo, wij zijn hier, dus omega = 1. Als het goed is…

Helaas, Alle waargenomen massa in het universum bij elkaar opgeteld is nog maar goed voor een half procent van de nodige hoeveelheid voor een juiste balans. Tellen we daar alle massa die we niet kunnen zien (zoals stof en gruiswolken) bij op, inclusief alle mogelijke soorten (hypothetische) exotische deeltjes, dan komen we nog maar op hooguit 30 %. Het overgrote deel van de massa die nodig is om het Heelal bij elkaar te houden mist..! Hier bood de term ‘dark matter’ een uitvlucht. Donkere materie, onzichtbaar spul, wellicht uit een andere dimensie, zou verantwoordelijk zijn voor de balans in het universum. Hm… Om het raadsel van het lot van het Heelal verder te ontrafelen werd dan maar eens goed gekeken naar hoe snel de uitdijing precies afneemt. In 1998 kwam men na zorgvuldige waarnemingen tot de verbazende conclusie dat de uitdijing juist versnelt..! De ‘dark matter’ kon duidelijk niet zorgen voor samentrekking en uitdijing tegelijk, dus werd de term verruild voor ‘dark energy’ ; een nieuwe energievorm die de orde in het Heelal bewaart, door van buiten af de massa bij elkaar te drukken, en zo tegelijkertijd zorgt voor de expansiedrift. Over waar deze energie dan uit moet bestaan tasten de heren kosmologen nog in het duister, maar een naam hebben ze al: “Quintessence” (zegmaar ‘het vijfde element’), en het zou zeker een hoop vragen uit de weg ruimen..: -Er bestaan sterren te die ouder leken te zijn dan het Heelal zelf. Ze staan zo ver weg dat het licht er langer over had moeten doen om hier te komen dan het Heelal bestaat. Maar hun afstand werd direct berekend uit hun snelheid (hoe sneller ze wegvliegen, hoe verder weg ze staan). Die regel gaat nu natuurlijk niet meer op, en hernieuwde berekeningen, met ‘Quintessence’ in het achterhoofd, komen op realistischere leeftijden. -Lange tijd brak men het hoofd over hoe het kwam dat sterrenstelsels niet aan flarden werden getrokken door hun eigen rotatiesnelheid (met het oog op de middelpuntvliedende kracht). Ze bezaten lang niet voldoende massa om genoeg zwaartekracht op te wekken en zo alle sterren op hun plekje in de draaimolen te houden, zegmaar. Quintessence, als externe samendrukkende kracht, lost dat probleem mooi op. -Nog steeds weet niemand wat zwaartekracht nou eigenlijk precies is, en hoe het werkt. Hoe kunnen stomme massieve objecten elkaars aanwezigheid ‘voelen’ door miljoenen kilometers vacuüm heen, en daarop reageren door naar elkaar toe te trekken..? In feite nog steeds een onbegrepen fenomeen. Maar het helpt wel wanneer je bedenkt dat het vacuüm eigelijk helemaal niet leeg is, maar vervuld van een energieveld. Dan heb je alvast een medium voor de zwaartekracht. En wellicht is Quintessence wel z’n logische tegenhanger; zwaartekracht als samentrekkende ‘neiging’ op plekken van dichtheid (massa), en Quintessence als uitdijende ‘neiging’ op plekken van leegte..! Het zou ons begrip van zwaartekracht een stap dichterbij brengen, en de mate van orde in het Heelal een stuk logischer maken.

Eigelijk heel erg jammer, want met een volledig begrip van zwaartekracht kan je dus ook anti-zwaartekracht opwekken, en dat zou een hoop schelen. Vliegtuigen en raketten hoeven dan niet langer met moeizame mechanische processen de zwaartekracht constant tegen te werken, maar kunnen zich dan gewoon gewichtloos voortbewegen. Heel relaxed..! -De ontstaansrede van het Heelal, en dus de oorzaak van die Big bang, blijft natuurlijk een kwestie van gissen. Maar met een alomvattend energieveld met tegengestelde eigenschappen, is het voor te stellen dat het allergrootste effect ervan zich uit in een ‘pulserend’ Heelal: Het universum gevangen in een eeuwige schommeling tussen Big bang en Big Crunch:

omvang Heelal

Tijd (zo’n paar honderd miljard jaar)

Big Bang

Big Crunch, en Big Bang 2,

etc.

Maarja, dit model komt natuurlijk weer niet echt overeen met de versnellende uitdijing van het Heelal. Maar één ding blijft duidelijk, over de oorzaak van het onstaan van het Heelal is nog helemaal niets duidelijk. Die vraag is dan ook misschien iets te hoog gegrepen, aangezien we de aanwijzingen ergens in het Heelal zullen moeten vinden, en dat was er voor z’n onstaan nog niet..!

De Kosmologie stuit dus, net als de Quantum Mechanica, op een alomvattend energieveld. Nu kan het Zero Point Energy field niet hetzelfde zijn als de Quintessence, aangezien de energiedichtheid bij de eerste vele malen hoger ligt dan bij de tweede nodig is, maar volgens mij hebben ze wel dezelfde oorsprong; namelijk het Algemeen Veld. In ieder geval ‘iets’ wat deeltjes doet ontstaan en verdwijnen (via ZPE), iets waar licht en straling zich als golven doorheen bewegen, iets wat alle sterrenstelsels beheerst (met Quintessence), waar alle massa op ‘drijft’ en wat dus eigelijk gewoon alles doet gebeuren, in een voortdurende cyclus rond creatie en destructie. Dat betekent dus dat wijzelf, en met ons alle dieren en planten en andere verschijnselen op Aarde, ook een voortbrengsel zijn van deze cyclus..! Maar als onze oorsprong ligt in een alomvattend energieveld, hebben we daar dan nog een connectie mee..? Even kijken.

MEDISCHE WETENSCHAP Hart transplantaties, plastische chirurgie, genetische manipulatie, de westerse medische wetenschap is ver gevorderd. Je raad het al; NOT. Ja, op het vlak van knutselen met lichamen, maar verder is ze bijzonder arrogant. Want ondanks dat ze om de oren wordt geslagen met tekenen dat het ook anders kan, weigert ze haar eigen zienswijze te herzien. Ergens wel begrijpelijk, omdat die herziening wel heel grondig zou moeten zijn, maar toch jammer. De Oosterse medische wetenschap is geheel op iets anders gebaseerd; niet op het fysieke, maar op het energetische lichaam. Bij acupunctuur bijvoorbeeld worden kwalen verholpen door bepaalde energiebanen (“meridianen”) van het lichaam te stimuleren, en/of anderen te blokkeren met behulp van naalden. Zo wordt de ‘levensenergie’ naar de juiste plek gedirigeerd, en de natuurlijke balans hersteld, waardoor het lichaam geneest. Dit is in het geheel niet in westerse begrippen uit te leggen; die meridianen komen op geen enkele anatomische kaart voor. Toch werkt acupunctuur. En omdat het vaak uitkomst bied waar ‘gewone’ doktoren geen heil meer zien, zit het gewoon in je ziektekostenverzekering. Acupunctuur geneest geen botbreuken, daar is de fysieke kennis van de westerse visie veel beter in, maar dat betekent niet dat er geen basis voor bestaat. Iemand met inzicht in de Oosterse denkwijzen die ten grondslag liggen aan acupunctuur kan natuurlijk wel heel goed uitleggen hoe en waarom het werkt. Maar een ‘energetisch lichaam’ klinkt al snel te zweverig, en daarom wordt dat helaas genegeerd.

Sommige mensen verwerpen zoiets dan ook geheel, met als argument dat alle geboekte resultaten te wijten zijn aan het placebo effect. Kan best zijn, maar het placebo effect is opzich al een klap in het gezicht van het westers medisch denken. Een placebo is een nep medicijn. Een reuma-patiënt krijgt bijvoorbeeld een suikerpilletje, met de bewering dat het om een krachtig middel tegen botpijn gaat. De psychische opluchting werkt vaak al verlichtend, maar heeft soms ook fysieke gevolgen..! Om het placebo effect bij het testen van nieuwe medicijnen niet de uitkomst te laten verdoezelen, worden zulke tests altijd ‘dubbel blind’ uitgevoerd. Dat wil zeggen dat noch de doktoren, noch de proefpersonen zelf, weten wie een echt middel krijgt, en wie een placebo. Wanneer de resultaten van de twee groepen dan niet of nauwelijks verschillen, werkt het nieuwe medicijn dus blijkbaar niet. Het vreemde van het placebo effect is dat het een alom geaccepteerd en serieus verschijnsel is in de medische wereld, maar dat de werking ervan niet kan worden verklaard, en er dus ook geen toepassingen voor worden gezocht. Terwijl het placebo effect echte fysieke genezingen kan bewerkstelligen!

Een beroemd voorbeeld gaat over een ongeneselijk zieke man met kanker. De doktoren hadden de hoop al opgegeven, maar hij had iets in de krant gelezen over een nieuw revolutionair medicijn, en eiste een behandeling daarmee. De dokter wist dat ook het nieuwe medicijn, als het al zou werken, weinig verschil kon maken, maar omdat de man zo bleef aandringen, diende hij het toe. Een tijdje later kwam de man terug voor controle, en tot grote verbazing van de dokter was zijn gezwel zo goed als verdwenen..! De man voelde zich beter en prees enthousiast het nieuwe medicijn. De dokter begreep er niets van, want hij wist dat inmiddels was gebleken dat het nieuwe medicijn niet werkte..! Maargoed, de man was genezen, dus hij hield zijn mond. Maar toen de man zelf in de krant las van het falen van het nieuwe medicijn, werd hij weer ziek. Het gezwel groeide weer snel, en de dokter besloot hem weer te behandelen met een placebo. Hij gaf hem een injectie met de bewering dat het de ‘nieuwe en verbeterde’ versie van het medicijn was. En weer genas de man voorspoedig..! Hij had alleen nooit meer een krant mogen lezen, want toen hij vernam dat alle hoop op het revolutionaire medicijn was opgegeven, werd hij opnieuw ziek, en stierf. Het placebo effect wijst erop dat het geloof opzich genoeg kan zijn om fysieke veranderingen te bewerkstelligen..! Blijkbaar schuilt er veel kracht in geloven. Dit valt natuurlijk nooit te rijmen met de ‘westerse’ opvattingen dat alleen fysieke oorzaken fysieke gevolgen kunnen hebben, en dus word er maar een beetje omheen gedraaid. Jammer, want het erkennen van een onstoffelijke (energetische) versie van het lichaam zou voor een heleboel vragen een oplossing bieden. Niet alleen wat betreft acupunctuur en het placebo effect, maar ook elementaire vragen zoals; ‘waar zit het bewustzijn?’, en ’hoe werken genen?’ vinden daar misschien een antwoord. Er bestaan nog een paar duidelijke aanwijzingen voor een energetisch lichaam, in de vorm van algemeen geaccepteerde verschijnselen: - Mensen die een amputatie hebben ondergaan, hebben vaak nog last van hun “fantoom ledematen”. Kriebel of jeuk aan een arm die je niet meer hebt, kan nog worden uitgelegd als willekeurige signalen van de zenuwuiteinden in de stomp. Maar soms kunnen ze er tocht mee voelen waaien, of hebben ze last van de omgeving van het geamputeerde lichaamsdeel. Ligt hun been begraven, dan hebben ze bijvoorbeeld een constant koud fantoom been..! Het is denk ik iets wat je moet ervaren om erover te oordelen, maar het blijft vreemd. -Soms blijken patiënten na een transplantatie, en met name na een harttransplantatie, last te hebben van iets wat cellulair geheugen word genoemd. Het wil zeggen dat de orgaanontvanger tegen wil en dank persoonlijkheids trekjes van de donor overneemt. Sommigen beginnen bijvoorbeeld spontaan met roken en drinken, of veranderen van taalgebruik, en soms krijgen ze zelfs complete herinneringen erbij. Zo is ooit de moordenaar van een meisje gepakt, omdat de ontvanger van haar donor-hart hem opeens wist te herinneren..!

-Nog iets wat je volgens mij moet hebben meegemaakt om er echt over te kunnen oordelen is het verschijnsel van bijna dood ervaringen. Veel mensen beschrijven na een ernstig ongeluk of een ingrijpende operatie het gevoel te hebben gehad uit hun lichaam te zijn getreden. Ze zweefden gewichtloos weg en konden zo zichzelf zien liggen. Soms gingen ze ook door een tunnel met helder licht aan het einde. De gangbare medische verklaring hiervoor is dat zuurstof gebrek in de hersenen vanzelf een euforisch zweverig gevoel opwekt, en voor een ‘tunnel vision’ zorgt in de visuele cortex, zegmaar net als een TV die uitgaat in slow motion. Er bestaan zelfs apparaten die het gevoel kunstmatig kunnen opwekken. Het klinkt heel aannemelijk, maar het verklaart niet waarom zulke mensen, terwijl ze zelf met ogen dicht en bewusteloos in het autowrak of op de operatietafel lagen, vaak na zo’n ervaring achteraf gedetailleerd kunnen vertellen over de omgeving en de behandeling, omdat ze naar eigen zeggen helemaal wakker boven het tafereel zweefden…! Sommige mensen konden zelfs vertellen over wat er gebeurde in de kamer ernaast, omdat ze even door de muur heen waren gevlogen. Anderen waren diep onder de indruk omdat ze overleden familie en kennissen waren tegengekomen, en bij bijna alle mensen heeft de ervaring hun leven veranderd en veel spiritueler gemaakt. Misschien is dat nog wel het grootste verschil met de kunstmatig opgewekte bijna dood ervaring, die nog nooit voor spirituele verdieping heeft gezorgd. Uit-het-lichaam-tredingen komen niet alleen voor bij bijna dood ervaringen. Je schijnt het ook op te kunnen wekken met bepaalde vormen van meditatie, en bij sommige mensen gebeurd het soms spontaan. Zij vertellen dat hun geestelijk lichaam zich dan losmaakt van hun fysiek lichaam, en dat ze zich al zwevend over onbeperkte afstanden kunnen verplaatsen. Ze zijn geheel bij bewustzijn en helder, terwijl ze door een soort navelstreng verbonden blijven met hun bewusteloze lijf. Wel moeten ze binnen bepaalde tijd weer terugkeren in hun lijf, want hoe langer het duurt, hoe moeilijker dat wordt. Al deze dingen wijzen erop dat we wellicht ook een onstoffelijk lichaam hebben. Iets wat ons voorziet in onze ‘levensenergie’, een energetisch lichaam dus. Ik denk dat een connectie met die levensenergie het zelfs enige fundamentele verschil is tussen leven en dood. Fysiek is er namelijk nauwelijks verschil tussen iemand die 1 minuut geleden nog leefde, en het lijk wat er nu ligt. Zelfs de stofwisseling gaat nog een paar minuten door, en haren en nagels groeien nog enkele uren. Het eerste verschil is puur energetisch. Lichaam, en Geest. Levensenergie? Een lijk vergaat. Net als alle dode dingen is het onderhevig aan vergankelijkheid, het wordt vies, het slijt en rot en valt uit elkaar. Dit in tegenstelling tot alles wat leeft. Levende dingen groeien, bloeien, regenereren, en planten zich voort. Levensenergie, is mijn conclusie, is dus een opbouwende kracht. Het is volgens mij een universele kracht (net als z’n tegenhanger; de afbrekende vergankelijkheid), die er voor heeft gezorgd dat er überhaupt leven kon ontstaan. En misschien put het z’n energie wel uit, jawel, het Algemeen Veld, waar tenslotte alles uit ontspringt..!?

HET ALGEMEEN VELD Omschrijving Je kan het Algemeen Veld het beste zien als een zee van energie, waarvan je alleen de oppervlakte kan zien. De golven in de zee vormen de (bewegende) dingen en de straling, en de druppels de deeltjes. Het lijkt namelijk wel of het regent, maar dan zonder regen. Het is namelijk zó woelig onder de oppervlakte (veel energie), dat overal voortdurend druppeltjes opspringen en weer terugvallen. Dit is de quantum flux (zie ; ‘De energie van het Niets’).

Een druppel als (uit het Algemeen Veld verschijnend) deeltje. Z’n spiegelbeeld vormt de verschijning van een anti-deeltje, en de rimpelingen het krachtveld eromheen.

Definitie -Het Algemeen Veld is een energieveld waar de gehele werkelijkheid op drijft. Alle materie, straling en kracht is niets meer dan een verschijningsvorm van (een golfpatroon in) dat veld, of een manifestatie van z’n energie. -Het Algemeen Veld bezit een bijna oneindig energiepotentiaal. Als alom aanwezig energieveld zorgt het ervoor dat ieder willekeurig punt in het Universum een reusachtig energiepotentiaal bevat (Zero Point Energy), wat zich (bijvoorbeeld) manifesteert als de quantum flux en het Casimir effect. -Het Algemeen Veld is dualistisch van aard. De energie van het veld komt voort uit een spanning tussen orde en chaos, en veroorzaakt daarmee in het algemeen twee tegenovergestelde ‘neigingen’; creatie en destructie. -Het Algemeen Veld is één. Omdat alle deeltjes uit het Algemeen Veld bestaan, kan het veld zelf niet uit deeltjes bestaan. Het is dus ondeelbaar, en dus een éénheid. Als fundamenteel ‘oer element’ van alles (in de drie dimensionale ruimte) verbindt het veld alles met alles, en legt daarmee een basis voor verschijnselen als zwaartekracht, licht en quantum mechanische non-lokaliteit (en is daardoor dus ook de drager van informatie..!). Maar het veld opzich is plaats- en tijd- en afmeting-loos, en bestaat slechts uit pure ‘potentie’ (voor zover er iets bij valt voor te stellen).

Korte GESCHIEDENIS VAN HET VELD-DENKEN, de ‘ether’ Het idee van een dergelijk veld is niet nieuw. Sterker nog, het is stok oud. Diverse genieën uit de wereldgeschiedenis spraken zich uit vóór het bestaan van een alomvattend energieveld, over het algemeen ‘ether’ genoemd. Ik pik er een paar uit: Aristoteles (384 v.C. – 322 v.C) beredeneerde al dat licht een medium moest hebben om doorheen te reizen. Hij zei hierover hetvolgende (in het “boek der kosmos”); “De substantie waaruit de hemel en de sterren bestaan, noemen we 'ether'. Dit element is wezenlijk verschillend van de vier andere, onaantastbaar en goddelijk. Dit niet omdat zij `brandt' en vuurachtig is, zoals sommigen menen, (die zich vergissen met betrekking tot de capaciteit ervan, welke die van vuur ver achter zich laat), maar omdat zij altijd in een cirkelbaan `voortsnelt'. (…)Na de etherische en goddelijke substantie, waarvan wij betogen dat daarin orde heerst, en bovendien dat zij zonder verandering van identiteit, van conditie of van kwaliteit is, volgt onmiddellijk de substantie die vergankelijk en aan de dood onderworpen is.”

Sinds Aristoteles is het concept van een ‘ether’ eeuwenlang betwist en verdedigd, tot met de opkomst van de moderne wetenschap daar voor het eerst echt onderzoek naar kon worden gedaan. Faraday was één van de eerste die het wist om te smeden tot een theorie. Michael Faraday (1791-1867) is de grondlegger van ons begrip van electriciteit. Hij is de ‘uitvinder’ van het magnetisch veld, en zijn pricipes leidde direct tot de dynamo en de eerste electromotor. Ook vond hij de transformator uit, en is hij de bedenker van ‘electrolyse’ (een electro-chemisch proces om stoffen van elkaar te scheiden), waarmee hij vervolgens als eerste benzine maakte. Ook bouwde hij in 1831 de ‘éénpolige generator’, een simpel apparaatje dat electriciteit opwekte, maar wat nu nog steeds niet helemaal wordt begrepen. Volgens Faraday trok dit apparaatje z’n electriciteit direkt uit de ether, waar hij een bepleiter van was. James Clerk Maxwell (1831-1879) was een wiskundige en wetenschapper die erg geïntrigeerd was door Faraday’s werk. Hij deed meer onderzoek naar elektriciteit en magnetisme, en vond dat het veel weg had van licht. Uiteindelijk kwam hij tot de conclusie dat al die verschijnselen vallen samen te voegen onder één grote noemer; ‘elekromagnetisme’. Alle straling, van rontgen- via infrarood en licht tot radiogolven, zijn niets meer dan verschillende frequenties in het elektromagnetisch veld, en elektriciteit en magnetisme zijn effecten ervan. Een geniale gedachte, die Maxwell opschreef in een paar mooie formules, en maakte zichzelf daarmee onsterfelijk, want ze gelden nog steeds. Maxwell werd heel beroemd, ook omdat hij het concept van de ether gebruikte om de stralingsgolven te verklaren, en blijkbaar met succes! Ether was nog steeds een wetenschappelijk twistpunt, en dat moest maar eens afgelopen zijn. In 1881 was het tijd voor het beroemdste ether-experiment.

Het Michelson-Morley experiment 1881 Michelson en Morley gingen er van uit dat als licht een golf was in de ether, dan had licht ook een vaste snelheid in de ether. Dat betekent dus dat een door de ether reizende waarnemer het licht dat op hem afkomt sneller moet zien gaan dan licht dat met hem mee gaat. Toevallig vliegt de Aarde zelf met een rotgang rondjes om de zon door de ether, en de zon vliegt nog sneller door het sterrenstelsel. Wij zijn dus reizende waarnemers. En licht zou dus verschillende snelheden moeten hebben in verschillende richtingen. Hun resultaten waren negatief; licht ging overal even snel. Het raadsel was voorgoed opgelost; ‘ether’ bestond niet. Hm…Michelson en Morley waren alleen wel twee dingen vergeten. Ten eerste, Aristoteles had het al gezegd, ether heeft geen veranderende eigenschappen, en dus ook niet qua plaats. En iets wat niet plaatsgebonden is, kan dus ook geen sneheidsverschil veroorzaken. Ten tweede, en dat hadden ze niet kunnen weten, Einstein heeft later uitgelegd dat de lichtsnelheid altijd gelijk is voor iedere waarnemer… Het experiment had dus geen enkele waarde. Toch vreemd, zou je dan zeggen, dat de conclusie ervan nooit is teruggeroepen. ‘Ether’ blijft sindsdien officieel een niet bestaand concept. Eén van de allergrootste genieen van de vorige eeuw was Nikolai Tesla (1856-1943). Dat er nog geen blockbuster movie over die man gemaakt is is onbegrijpelijk. Tesla kwam uit Kroatië en had van jongs af aan een obsessie voor elektriciteit. In 1884 verhuisde hij naar New York, en kwam te werken voor Thomas Edison, die toen al de gloeilamp had uitgevonden, en de stad van gelijkstroom had voorzien. Tesla verbeterde zo ongeveer al Edisons uitvindingen. Edison voelde zich geïntimideerd, en toen Tesla om het beloofde percentage van de enorme winst (verkregen door zijn verbeteringen) vroeg, kreeg hij nul op z’n rekest. Tesla liep boos weg, en sindsdien bliksemde het tussen de twee uitvinders. Letterlijk. Tesla ontwikkelde vervolgens het systeem van wisselstroom, wat veel efficiënter is dan de gelijkstroom van Edison, en nu nog steeds wordt gebruikt. Edison startte vervolgens een ware campagne tegen Tesla, waarbij hij zelfs op straat dieren elektrocuteerde om de ‘onveiligheid’ van wisselstroom aan te tonen..! Tesla liet vervolgens voor publiek gigantische bliksemvonken naar zichzelf overspringen, om het tegenovergestelde te bewijzen. Hij won de strijd uiteindelijk door de wereldtentoonstelling van 1899 veilig en praktisch van stroom te voorzien. Hierna kon hij zich eindelijk toeleggen op het echte werk. De meest spectaculaire experimenten en indrukwekkende uitvindingen volgden. En omdat Tesla alle ontwerpen en aantekeningen in z’n hoofd maakte, worden sommige dingen nog steeds niet begrepen. Het spectaculairste experiment OOIT werd vlák voor het begin van de 20 eeuw uitgevoerd. Tesla’s lab in New York was afgebrand, en hij verhuisde naar Colorado Springs, omdat een vriend hem daar gratis elektriciteit had aangeboden. Tesla had het plan opgevat om iedereen van gratis energie te voorzien en begon met het bouwen van de Tesla Toren. ste

Naarmate het project vorderde, begonnen de bewoners rare verschijnselen waar te nemen; vonken sprongen over tussen de grond en hun voeten, en gras lichtte af en toe groen/blauw op…Dit was slechts het begin. Tesla had besloten de hele Aarde te beschouwen als een batterij, en haar op te laden..! De vreemde verschijnselen in de buurt waren slechts effecten van het afstellen van het apparaat, wat een zichzelf versterkende elektromagnetische golf in de Aarde moest opwekken, zodat iedereen voortaan alleen maar z’n stekker in de grond hoefde te steken. Op een dag besloot Tesla de Toren, die goed getuned was, te testen. Hij droeg zijn assistent op hem voluit aan te zetten, en ging zelf buiten staan om te kijken wat er gebeurde. De spanning liep op, bliksems likte aan de antenne op de top, knetterende geluiden waren te horen. Elke elektrische golf die de Toren opwekte in de grond werd weerkaatst door het andere einde van de Aarde, en werd opnieuw versterkt weggestuurd. De bliksems werden groter en groter en donderden tientallen meters de lucht in, bomen, planten en insecten vonkten, het hele weiland gloeide felblauw op, en Tesla stond er middenin te juichen, want het werkte ! Hij had de hele Aarde opgeladen ! Een 42 meter lange bliksem knalde de verre omtrek wakker, en toen hield het op. Tesla rende naar binnen en constateerde dat de stroom was afgesneden. Boos belde hij het elektriciteitsbedrijf, waar ze het gore lef vandaan haalde om zijn experiment te onderbreken ! Maar het elektriciteitsbedrijf was druk bezig met het blussen van de generator, die in de fik was gevlogen door een overdosis energie, en ze wisten hem te vertellen dat hij gratis elektriciteit voortaan wel op z’n buik kon schrijven. In ieder geval had hij het wereldrecord ‘grootste kunstmatige bliksem’ gevestigd, wat nog niemand ooit van hem heeft kunnen afnemen. Hierna vond Tesla nog een hele reeks onbegrijpelijkheden uit, onder andere een manier om elektriciteit over lange afstanden door de lucht te verplaatsen. Hij was al ver gevorderd met de bouw van een energie-zendmast op Long Island, toen zijn geldschieters er achter kwamen dat je dan geen prijskaartje aan de energierekening kan hangen, en de geldkraan dicht draaiden. Sterker nog, ze probeerde Tesla’s werk te ontkennen, om te voorkomen dat zijn gratis elektriciteit-uitvindingen alsnog door zouden breken. De zendmast werd opgeblazen, zijn naam werd systematisch geschrapt uit wetenschappelijke publicaties uit die tijd, en Tesla stierf, blut en teleurgesteld, in een hotelkamer in New York. Niettemin hebben we bijna alle hedendaagse electrische toepassingen aan Tesla te danken. Hij was zijn tijd heel ver vooruit, denkende (bijvoorbeeld) aan radar en televisie lang voordat het bestond. Maar ook voorzag hij een tijdperk waarin de mensheid erin slaagde “de energie die de planeten rond de Zon doet draaien” direkt af te tappen, met onbeperkte technologische mogelijkheden als gevolg. Albert Einstein (1879 – 1955), kennen we natuurlijk allemaal. Dankzij zijn bijdragen aan de fysica is zijn naam, net als zijn voorkomen, en “E=mc2”, bijna synoniem geworden aan genialiteit. Het was zijn feilloze gevoel voor hoe dingen moesten zijn, dat hem de ideeen gaf die uiteindelijk leidden tot zijn beroemde theorieën.

Ook Einstein was een aanhanger van het ether-concept, en het ‘falen’ van het Michelson-Morley experiment in 1881 moest dus aan iets anders liggen. Hij bedacht dat de snelheid van het licht blijkbaar absoluut moest zijn, en tijd en ruimte zélf relatief. Om dat te verklaren bedacht hij dat tijd en ruimte in wezen één waren, de “tijdruimte”, en dat de tijdruimte door waarneming terplekke werd verdeeld in ‘tijd’ en ‘ruimte‘. Verschillende waarnemers delen dus de tijdruimte op in verschillende tijd- en ruimte-belevingen..! Of, zoals Einstein het zelf ooit verwoordde: “ Hou je hand 1 minuut tegen de kachel, en het lijkt wel een uur. Praat een uur met een mooi meisje, en het lijkt wel een minuut. DAT is relativiteit.” Dit revolutionaire idee zette Einstein om in een paar mooie formules, de ‘speciale-’ en de ‘algemene relativiteis theorie’, en toen hij ze ook nog eens wist te bewijzen aan de hand van een voorspeld effect, werd hij wereldberoemd. Einsteins relativiteits theorie is intussen onnoemlijk vaak bewezen (met de atoombom als knallend hoogtepunt) en niet meer weg te denken uit de huidige natuurkunde. Einstein zelf was echter nog niet tevreden. Hij had zwaartekracht verklaard als een effect van gekromde ruimte, maar realiseerde zich dat het moeilijk viel te rijmen met de quantum mechanica. En dat terwijl de rond de kern spinnende elektronen zoveel lijken op de planeten die rond onze zon draaien..! Hij besloot zich in te zetten voor een theorie die de zwaartekracht, het electromagnetisme en de nucleaire krachten verenigde. Einstein werkte de rest van zijn leven aan het opzetten van de ‘Unified Field’-theorie, en in 1929 presenteerde hij de eerste versie. De pers dook er enthousiast bovenop, maar de theorie was onbegrijpelijk voor leken, en zelfs deskundigen hadden moeite met het ontrafelen van de complexe wiskundige vergelijkingen, en konden ook geen manier ontdekken om de theorie te testen in de praktijk. De theorie was ook nog niet compleet, en Einstein is nooit tot een bevredigend eidresultaat gekomen. Toch beschouwen vele wetenschappers de Unified Field theorie als de allerbelangrijkste bijdrage van Einstein aan de moderne wetenschap, en er wordt nog steeds koortsachtig op voortgeborduurd. Nikolai Tesla, 1891: "Ere many generations pass, our machinery will be driven by power obtainable at any point in the Universe. It is a mere question of time when men will succeed in attaching their machinery to the very wheelwork of nature."

Albert Einstein, 1920: “According to the general theory of relativity space is endowed with physical qualities; in this sense, therefore, there exists an ether. Space without ether is unthinkable.”

WAAROM NIET? Goed, zal je denken, maar als er dan zo’n geweldig energieveld bestaat, waar zijn dan de toepassingen..? Waarom racen we dan niet allemaal allang rond op zwevende anti-zwaartekracht scootertjes met onuitputtelijke batterijen?

Een heel terechte vraag, die heel veel mensen stellen. Er wordt namelijk al eeuwen onderzoek gedaan naar practische toepassingen, en met resultaat. Vooral in de laatste honderd jaar duiken over ter wereld uitvinders op die beweren een vrije energie-generator te hebben gebouwd; een apparaat wat op één of andere manier meer energie oplevert dan verbruikt…De machines werken allemaal verschillend, en waar de ene ontwerper precies alle principes van de Zero Point Energy pioniers heeft bestudeerd om z’n apparaat te bouwen, heeft de ander eigelijk geen enkel idee waarom het werkt. Een van de bekendste uitvinders van een vrije energie generator is Bruce DePalma (1935-1997), met zijn ‘N-machine’. Het lijkt op een soort (versimpelde !) dynamo, gebaseerd op de oude ideeën van Micheal Faraday, en schijnt een rendement van 500 procent te hebben. DePalma is één van de uitvinders die ook nieuwe verklarende theorieën heeft ontwikkeld omtrent zwaartekracht, traagheid, massa en beweging. Deze theorieën hebben veel andere uitvinders geïnspireerd om ook energiegenerators te bouwen. Naast vrije energie generatoren zijn met dit principe ook andere bizarre uitvindsels gemaakt, van op water lopende motoren tot complete interdimensionale telepoorten (bouwtekeningen beschikbaar op internet..), maar wat je daarvan wil geloven mag je zelf weten. Wel wordt tegenwoordig anti-zwaartekracht voorzichtig geaccepteerd, iets wat altijd ondenkbaar was omdat Einstein had gezegd dat zwaartekracht een eigenschap van door massa gekromde ruimte was. Anti-zwaartekracht kon dan dus pas bestaan als je de ruimte zelf ‘binnenstebuiten’ kon keren, en daar zijn op z’n minst twee antimaterieAardes voor nodig. Onmogelijk, dus. Maar in 1992 werd in Finland bij toeval antizwaartekracht ontdekt door Dr. Eugene Podkletnov, tijdens een routinetest van een ‘superconductor’. Hij kwam tot de verbazende ontdekking dat alles een paar procent lichter woog boven het apparaat, en omdat hij het zelf niet kon geloven deed hij alles om het effect te testen. Intussen wordt het experiment door verschillende onderzoekers herhaald, en de “Breaktrough Propulsion Physics” afdeling van NASA doet ook mee. Opmerkelijk, want er bestaat nog geen officiële theorie voor antizwaartekracht. Teveel wetenschappers en knutselaars om op te noemen claimen de ‘vacuüm energie’ te kunnen aftappen op diverse verschillende manieren, en ongeveer evenveel patenten zijn er op aangevraagd (én verleend), maar bijna allemaal klagen ze over tegenwerking van de overheid. Van gedwongen verkoop van patenten tot in beslagneming van complete laboratoria en intimidatie, het schijnt allemaal te gebeuren, en onder het mom van “national security”…Het riekt een beetje naar een samenzwerings theorie, maar het zou me eerlijk gezegd niets verbazen, want er zijn een paar goede argumenten tégen openbare gratis energie. DE WERELDECONOMIE

De wereld draait op olie. Het westen is afhankelijk van (de stabiliteit in) de derde wereld vanwege z’n olie, en de derde wereld is afhankelijk van het westen vanwege z’n geld. Zodoende staat of valt de hele wereldeconomie met de olieprijs. Mocht nu opeens blijken dat je helemaal geen olie nodig hebt (zelfs helemaal geen brandstof..!), om energie op te wekken, dan stort die economie gegarandeerd helemaal in, met wereldwijde economische malaise als gevolg. Onrust, burgeroorlog, chaos en… vallende kabinetten, you name it. De enige oplossing daarvoor is om die gratis energie betaalbaar te maken, maarja, hang jij maar eens een metertje in de vacuüm energie… OUDE DENKBEELDEN Het idee van aftapbare vacuüm energie stuit op veel weerstand van de gevestigde klasse. In de ogen van oude wetenschappers gaan als heilig beschouwde natuurwetten opeens in rook op, en daarmee ook jaren van hun levenswerk. Zo’n idee is dan natuurlijk onacceptabel. Zo worden veel nieuwe theorieën over al eerder zorgvuldig omzeilde vraagstukken (zoals zwaartekracht) vaak doodgenegeerd. Een voorbeeld van zo’n ‘heilige’ natuurwet is de eerste regel van de Thermodynamica, de Wet van Behoud van Energie. Volgens die regel blijft de totale energie in een gesloten systeem altijd gelijk. Volgens de tweede regel neemt bovendien de wanorde altijd toe bij het verloop van natuurlijke processen. Met andere woorden, energie gaat nooit verloren, maar verspreid zich. Een stuiterbal stuitert dus altijd lager dan vanwaar je hem liet vallen, omdat hij onderweg energie verliest aan het verplaatsen van lucht, wrijving met de grond, en aan het vervormen van zichzelf. Deze wet lijkt ook te verbieden dat je een energiegenerator kan bouwen, energie kán immers niet worden ‘gemaakt’! De mensen die hameren op deze wet en het hele concept daarmee verwerpen, vergeten echter 1 ding; een eventuele energiegenerator ‘maakt’ helemaal geen energie, maar zet de vacuum energie óm in bruikbare energie, en breekt die hele wet dus niet..! Daarbij, die wet is helemaal niet zo heilig als hij lijkt. Er is één natuurlijk proces wat voortdurend die wet breekt; leven. Sinds het ontstaan van leven is de energiedichtheid en de ordening van molekulen alleen maar toegenomen op Aarde.

Ook religieuze opvattingen spelen een rol. Sommige mensen denken; “De Kracht der Creatie aftappen..? dat is Gods domein, daar mogen we niet aankomen.” en verwerpen vervolgens het hele principe. Het is een muur van onwil waar heel veel revolutionaire ideeen tegenaan liepen. Galileo bijvoorbeeld, werd door de kerk in een rechtzaak gedwongen om zijn idee dat de Aarde rond de Zon draait te verwerpen, en Darwin werd jarenlang verketterd om zijn evolutietheorie. Daarnaast wordt het vrije energie idee overenthousiast omarmt door de New Age beweging, wat ook niet echt helpt. Wanneer je bijvoorbeeld leest:

“De zwangere geest van de Aarde-Moeder heeft een nieuwe vibratie gecreëerd en aan ons het Kosmisch Inzicht in de Universele Kracht van het Multispirituele Omniversum geopenbaard!”… …Dan is het logisch dat je eerst even overgeeft, en dat je daarna nooit meer iets wil horen wat er ook maar enigszins in de buurt komt. Zweverigheid is meestal een no-go voor de zichzelf respecterende wetenschapper. Maargoed.

LAST BUT NOT LEAST… Een heel serieus argument tégen het openbaar maken van vrije energie technologie (maar wat ik gek genoeg nog nooit ergens heb gehoord), is het bestaan van mensen met verkeerde bedoelingen. Een onuitputtelijke energiebron, beschikbaar voor iedereen, wordt heel gevaarlijk wanneer één idioot besluit er een wapen van te maken. Een Zero Point Energy-bom kan onvoorstelbaar veel verwoestender zijn dan de alle atoomwapens bij elkaar. In het gunstigste geval blaast zoiets alleen ons hele zonnestelsel op, in het ergste geval houdt álles op met bestaan… Hypothetische vergelijking: Vanuit de energieveld-optiek veroorzaakt een atoombom zegmaar een grote plons in de zee van energie; heel veel opspringende deeltjes, en zich snel uitbreidende schokgolven. Een ZPE-bom veroorzaakt ook een plons, maar dan gevolgd door enorme draaikolk, die de zee van energie razendsnel leeg laat lopen, alsof de stop uit de bodem is. Naar waar dat op neerkomt in de praktijk kan ik alleen gissen. Waarschijnlijk lijkt het op een ‘gewone’ kernexplosie, maar dan eentje die gewoon niet wil stoppen, en een kettingreactie in álles veroorzaakt, binnen een schokgolf die zich uitbreid met de lichtsnelheid (= het einde van de wereld na 0,04 seconde..), en alles in het Heelal met zich meetrekt naar een lager energieplan. Ofzo. Geen pretje, in ieder geval… Ik weet best dat al die enthousiaste ZPE – nastrevers het beste voor hebben met de wereld, maar misschien is het dus wel verstandig om de technologie nog even te laten liggen. In ieder geval totdat er een wat stabielere politieke sfeer heerst op Aarde… Het potentiele gevaar van de technologie is echter geen rede om het concept van een alomvattend energieveld te ontkennen, en naar mijn idee staat de Wetenschap zonder deze energie op een dwaalspoor. Maarja, wie ben ik…