Redactie Harry Gerritsen, Arjan Janson, Wilbert Landman, Corinne Muizelaar en Paul van Uum. Productie De Reus’ Communicatie & Publiciteit. Fotografie Voermans van Bree, Henk Rodrigo en anderen. Drukwerk Advadi Drukkerij. Oplage 3600 exemplaren.
Postbus 412 6900 AK Zevenaar Telefoon: 0316 - 58 38 00 www.liemerscollege.nl
Locatie Didam Dijksestraat 12 6942 GC Didam Locatie Heerenmäten Heerenmäten 6 6904 GZ Zevenaar Locatie Vestersbos Vestersbos 4 6901 BV Zevenaar Locatie Zonegge Zonegge 07-09 6903 EP Zevenaar
Telefoniste Maria Dicker.
LC Courant nieuwe stijl Met als motto ‘een nieuw gezicht, een bekende naam’ ondergaat het Liemers College momenteel een gedaanteverwisseling. De school heeft een nieuw logo en een nieuwe huisstijl. Die zul je (of u) de komende tijd steeds vaker zien opduiken. Bijvoorbeeld op de gebouwen, op de rapporten, op de gymshirts en op de website. De LC Courant, die je nu voor je hebt liggen, is ook ‘gerestyled’ [zoals dat heet]. Dat betekent een ander uiterlijk - met het nieuwe logo en veel kleurrijker - maar ook een iets andere inhoud. Het meest opvallend is de introductie van een aantal nieuwe rubrieken.
Sommige rubrieken mochten natuurlijk niet verdwijnen. Dat geldt in de eerste plaats voor het populaire interview met een oud-leerling. De redactie ging op bezoek bij Sander van den Boorn, die nu in Utrecht woont maar die van 1992 tot en met 1998 op het Liemers College zat. Hij wilde ooit paleontoloog worden, maar werd een heel goede geoloog. Ook de knipsels uit de kranten zijn gebleven, zij het dat ze nu worden samengevat. Dus je zult zelf de krant weer moeten lezen. De redactie hoopt dat de LC Courant nieuwe stijl in de smaak valt. Zelf zijn we nog niet helemaal tevreden. Suggesties ter verbetering (en natuurlijk bijdragen) zijn dan ook meer dan welkom. Gewoon even mailen naar
[email protected]. De volgende LC Courant verschijnt kort voor de zomervakantie.
LC COURANT PAGINA 1
‘Ik heb liever dat ze vlammen dan sudderen’
Podiumlust dompelt leerlingen drie dagen onder in theater
Zo wordt voortaan in iedere editie één klas voorgesteld. Deze keer is dat D1A van mentor Corinne Muizelaar. In Now we’re talking wordt een medewerker of leerling bijna letterlijk het hemd van het lijf gevraagd. Harald Wiggers bijt het spits af. Hij is voorzitter van de centrale directie en verklapt onder andere een geheim dat hij nog niet eerder deelde met anderen. Openhartig is ook zijn collega-directielid Harry Klein Koerkamp, die in een column uitlegt waarom er eindelijk eens tempo moet worden gemaakt met de nieuwbouw van Vestersbos. Een andere nieuwe rubriek is een recensie van een leerling. Carlijn Tenbergen uit V5D ging met haar klas naar de voorstelling Oidiepoes van toneelgroep Het Volk in het Doetinchemse theater Amphion. Het Volk kan tevreden zijn, want Carlijn kleurt vier van de vijf vakjes rood.
LC Courant is een uitgave van het Liemers College.
Reacties? Vragen? Suggesties? Neem contact op met de redactie. Dat kan via
[email protected].
Actie voor Sri Lanka levert bijna 20.000 euro op
Jaargang 14 7 mei 2009
3
LC COURANT Nr
‘Mogen we hier optreden? We staan al voor de deur.’ Verrassingsoptreden van Nick & Simon. Pagina 5 ‘Als deze school gaat consolideren, is mijn rol uitgespeeld.’ Harald Wiggers is openhartig. Pagina 4 ‘Mijn nieuwe tas lag meteen in de modder, zo ging dat met brugsmurfen.’ Oud-leerling Sander van den Boorn blikt terug. Pagina 2
COLOFON
WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN?
Speuren SANDER VAN DEN BOORN [1992-1998] naar de oorsprong
LC COURANT PAGINA 2
Hij wist het al op de Lindenhoek, zijn basisschool: hij zou paleontoloog worden. “Ooit zag ik een tentoonstelling over dino’s en daarmee lag mijn toekomst vast. Ik houd van dino’s, dus ik word fossielenonderzoeker.” Met dat toekomstbeeld kwam Sander van den Boorn in 1992 op het Juvenaat, de voormalige brugklaslocatie van het Liemers College. In 1998 haalde hij het gymnasiumdiploma. In plaats van paleontoloog werd hij geoloog, maar wel een hele goeie. Die eerste dag op het ouderwetse, enigszins statige Juvenaat was overigens geen onverdeeld genoegen. “Het was een druilerige dag”, herinnert Sander zich, “en die eerste schooldag werd mijn nieuwe, leren schooltas, waar ik zo trots op was, van mijn fiets getrapt, recht de modder in. Zo deden de ouderejaars dat met brugsmurfen. Dan waren de verhoudingen in één keer helder.” Voor aardrijkskunde schreef hij weliswaar nog een scriptie over het uitsterven van de dinosauriërs, maar paleontoloog is Sander niet geworden. Korte tijd volgde hij aan de Utrechtse universiteit colleges in de paleontologie.Toen bleek dat die voornamelijk bestonden uit het bekijken en minutieus natekenen van schelpen, verschrompelde de jarenlange ambitie als sneeuw voor de zon. Diezelfde dag kregen de jonge studenten een college vulkanologie. Daar werd Sanders ware wetenschappelijke belangstelling gewekt. Vorig jaar promoveerde hij cum laude tot doctor in de geologie. Zijn proefschrift ging over het oudste gesteente dat op aarde gevonden is, drieëneenhalf miljard jaar oud, waarin chemische ‘signalen’ kunnen worden aangetoond van het eerste leven op aarde. Ergens zit de paleontoloog dus nog verborgen in Sander. Het Liemers College bleek, ondanks de vervelende start van het eerste schooljaar, een geweldig leuke school met een gezellige sfeer. Sander herinnert zich zijn beste vrienden uit die jaren: Bouke Bekkering, Sjef IJzermans, Sjoerd de Boer, Joris... ach, hoe was zijn achternaam ook alweer? Met Sjoerd had Sander nog wel contact. Hij studeerde net als Sander in Utrecht, informatica. Maar na verloop van tijd groeiden beide vrienden toch uit elkaar. Van de docenten staat Frank den Ouden [natuurkunde] met stip op één voor Sander. Ooit maakte Sander voor Den Ouden een bol met een gezichtje erop en met gras als de lange haardos van de leraar. Die bol heeft lange tijd het bureau van Den Ouden gesierd. “We waren goede, maar wel erg drukke leerlingen, die wel in waren voor een geintje. Die wiskundelerares met rooie haren... o ja, Angela Mol, riep dat we haar niet gek zouden krijgen, al dansten we de polonaise door het lokaal. Nou, dat hoefde je ons maar één keer te zeggen.” Economiedocent Opdam had volgens Sander geen hoge pet van hem op. “Hij vond mij volgens mij niet leuk, omdat ik niks uitvoerde en toch hoge cijfers scoorde. Eén keer dreigde hij met: ‘We zullen straks wel eens zien bij de toets’. Voor die toets behaalde ik een tien.” Sander betreurt dat geologie, anders dan in bijvoorbeeld Italië en Spanje, bij aardrijkskunde een onderschoven kindje is. “We deden vooral sociale geografie, verder een klein beetje fysische geografie, maar geologie krijgt amper aandacht, terwijl dat vak toch letterlijk aan onze basis staat. Wel heb ik veel
profijt gehad van vakken als wiskunde, scheikunde en natuurkunde. Het Liemers College heeft mij een gedegen vooropleiding voor mijn studie gegeven. Bij scheikunde leerde Jos Link ons iets over de kwantummechanica. Mijn kompanen in de geologie in Utrecht wisten van toeten noch blazen op dat terrein, dus ik had een flinke voorsprong.” Sanders deelname aan het Europees Jeugd Parlement was voor hem heel belangrijk. Hij mocht naar de Gelderse finale in Arnhem en de Nederlandse finale in Den
Haag. “Je leert je ideeën goed te ventileren en jezelf te presenteren. Daar heb ik veel aan gehad; tijdens mijn studie, maar vooral bij mijn promotie. Ik ging om te winnen... nee, ik wil graag de beste zijn,” corrigeert Sander zichzelf. Verder, zo bekent hij, heeft het Liemers College hem weinig enthousiasme voor kunst en cultuur weten bij te brengen. “Een blauwe maandag heb ik toneel gespeeld,Turandeau. Ik kreeg een rol met flink wat tekst. Daarvan is uiteindelijk maar één regel overgebleven. Ik moest gevoelvol verzuchten: ‘Ach heer, mijn prins is dood’ en nog iets, maar dat ben ik vergeten. Nee, aan mij is geen groot acteur verloren gegaan.” Literatuur is wel een grote hobby van Sander geworden: Eline Vere en Antiek Toerisme van Louis Couperus, maar ook Tolstoj en Dostojevski, romans over de hogere kringen in de negentiende eeuw, literatuur als een soort geschiedenisboek. Ook Geert Maks In Europa is zo’n tophit. Maar nu Sander als wetenschappelijk onderzoeker bij Shell werkt, komt er van literatuur lezen te weinig. “Ik lees vooral vakliteratuur, want ik wil eigenlijk alles gelezen hebben op mijn vakgebied. Ik ben een perfectionist. En dan zijn er nog de zeg maar ‘vakgerelateerde’ boeken, zoals The God Illusion van Dawkins, over het ontstaan van de mens.” De baan van z’n dromen? Nee, dat is het niet bij Shell. “Misschien word ik nog eens ‘chief scientist’ bij Shell, iemand die het wetenschappelijk onderzoek coördineert en met nieuwe ideeën komt. Dat lijkt me wel iets. Maar misschien eindig ik wel als wijnboer in Spanje. De ouders van Laura, mijn Spaanse vriendin, hebben een wijngaard in het zuiden van Spanje en het lijkt me wel wat om daar te gaan werken. Een heel leven in dienst van de wetenschap, dat is niks voor mij.”
COLUMN
Cement Deze column gaat over cement, en dan bedoel ik niet het goedje dat al lang de nieuwbouw van Vestersbos bij elkaar had moeten houden of onderbouwlocatie Zonegge weer leefbaar had moeten maken. Twee keer ‘had moeten’ in één zin... Een vreselijke constructie, waar de frustratie al zit ingemetseld. Futur anterieur oftewel voorbije toekomst - zei mijn lerares Frans en zij had er verstand van. Cement dus. Veel leerlingen kennen het van The Cement Garden van Ian McEwan, een echt boekenlijstboek over het lugubere oplossend vermogen van pubers, over de dood en over relaties. Maar diezelfde leerlingen zijn intussen zelf cement geworden, overigens vaak zonder het zelf in de gaten te hebben. Ik heb het over vrijwilligerswerk als bindend element in de Nederlandse samenleving [die zoals bekend ‘gered’ moet worden]. Maar het werkt wel, in ieder geval op het Liemers College, ook al noemen we het tegenwoordig ‘maatschappelijke stage’. Velen wisten het zeker: dat zou niks worden. De werkelijkheid is anders, want de leerling van nu pakt het met beide handen aan: wilgen knotten, ouderen mobiel maken, een modeshow lopen voor Sri Lanka of de pupillen van de plaatselijke FC trainen... Je kunt het zo gek niet bedenken of ze doen het en nog met zichtbaar plezier en aanstekelijk enthousiasme ook. Iets doen voor de samenleving blijkt belangrijk, soms nog meer dan vrije tijd, rondhangen of geld verdienen. Dat geeft mij vertrouwen in de futur anterieur van de Liemers. Wanneer je als school zo midden in de samenleving staat, en dus zo veel cement aanbrengt, dan moet diezelfde samenleving - lees: de gemeentepolitiek - niet de andere kant op kijken wanneer het Liemers College om adequate huisvesting voor de komende veertig jaar vraagt. Een samenleving die daar geen oog voor heeft, is ons cement niet waard.
HARRY KLEIN KOERKAMP [lid centrale directie]
De EXAMENS staan weer voor de deur Voor de een komt het na vier jaar, voor de ander pas na zes of zelfs zeven jaar: het eindexamen. Het centraal schriftelijk examen begint dit schooljaar op 18 mei en duurt tot 4 juni. Voor wie het examen niet in één keer haalt, volgt van 22 tot en met 26 juni het herexamen [‘tweede tijdvak’]. De kandidaten van Didam en Vestersbos krijgen de uitslag op 17 juni te horen. De diploma-uitreiking in Didam is op 1 juli. Op dezelfde dag worden de diploma’s uitgereikt aan de bb’ers en kb’ers van Vestersbos. De gt’ers van Vestersbos zijn op 2 juli aan de beurt. De examenkandidaten van Heerenmäten horen de uitslag op 18 juni [de herkansers op 1 juli]. De diploma’s worden op 2 juli uitgereikt. De examenkandidaten van Didam en Vestersbos moeten hun boeken op 8 juni inleveren bij het boekenfonds. Op 9 juni volgen de kandidaten van Heerenmäten.
‘De gids wist veel, maar was nogal chagrijnig’ DOOR JORDI VAN ROOTSELER [Z2S] Vier tweede klassen van het Liemers College [Z2M, Z2P, Z2R en Z2S] zijn op 1 april op excursie naar Amsterdam geweest. Jordi van Rootseler uit Z2S heeft zich uitstekend vermaakt, hoewel niet alle onderdelen bij hem in de smaak vielen. “We vertrokken om kwart voor zeven ‘s ochtends met twee bussen vanaf Zonegge. Eerst gingen we naar science center Nemo.We mochten zelf proeven doen en een medewerker van Nemo veroorzaakte een kettingreactie. Na deze show gingen we met de bus naar het enorme gebouw van DeTelegraaf. De rondleiding ging door een grote drukkerij waar je goed moest oppassen voor alle inkt op de grond en tegen de muren. In de papieropslag lagen rollen klaar voor negen miljoen kranten. Daarna bekeken we een film over het werk van een journalist en bezochten we de redactie. Dat is een grote ruimte met heel veel computers. De bekende roddeljournaliste Wilma Nanninga zat daar artikelen te schrijven voor de volgende dag. We kregen een tasje met het allereerste exemplaar van De Telegraaf en de krant van 1 april 2009. Nu kwam een wat saaier deel van de dag, namelijk de stadswandeling. Ik was ingedeeld bij het thema De Gouden
Eeuw. De gids wist veel, maar was nogal chagrijnig. Gelukkig brak na drie kwartier het leukste deel van de dag aan: de eigen vrije tijd [souvenirzaken ontdekken, de Wallen op durven, wietlollies willen proeven...]. We hebben gegeten bij McDonald’s. Die zie je in Amsterdam op bijna elke straathoek. Om kwart voor zes was het verzamelen op de Dam en terug naar het saaie Zevenaar.”
Geweldige actie levert fantastisch bedrag op
Op strafkamp? Dat nooit!
INZAMELING VOOR SCHOLEN OP SRI LANKA LEVERT BIJNA 20.000 EURO OP Voor het Liemers College maar vooral ook voor vier scholen in Kandana in Sri Lanka is donderdag 9 april een geweldige dag. De vier scholen krijgen maar liefst 19.922,49 euro uit Zevenaar. Het geld is bijeengebracht door leerlingen van het Liemers College. De slotdag van de inzamelingsactie is een groot feest in sporthal Lentemorgen, met medewerking van onder andere vj Jeroen Post [bekend van TMF]. Lentemorgen is het eindpunt van een massale wandeltocht door de 830 leerlingen van de locatie Zonegge. Ze hebben samen 8277 kilometer gelopen. Dat is precies de afstand tussen Zevenaar en Kandana. In de weken voor Pasen zijn leerlingen van leerjaar 1 en 2 langs de deuren gegaan om met kraskaarten geld op te halen. Behalve de bekendmaking van het eindbedrag is er veel meer te doen in de sporthal. Hoewel sommige benen moe zijn van het lopen [bijna tien kilometer per persoon], is de sfeer uitstekend. Wie niet moe is, kan gaan sporten of dansen. Bij het pannavoetbal en het hockey is het dringen geblazen. Hetzelfde geldt voor zumba-dance dat wordt verzorgd door Cardio Sportsworld Zevenaar. Toch gaat de meeste aandacht uit naar het geïmproviseerde podium, waarop vj Jeroen Post klaarstaat om de finale te presenteren. Maar eerst mag zanger Roy Sluiter - de Achterhoekse Jan Smit - het publiek met twee nummers vermaken. Roy is geboren in Sri Lanka en kent het land goed. Hij wil graag een steentje bijdragen aan de actie. Dan is het tijd voor het ‘officiële’ gedeelte. Eerst huldigt Jeroen Post de leerling en de klas die het meeste geld hebben opgehaald. Die leerling is Kiara Staals uit Z1R [459,25 euro!] en de klas is Z1A met gemiddeld 56,39 euro per leerling. De cheque met het fantastische eindbedrag van 19.922,49 euro wordt overhandigd aan onderwijswethouder Nico Wiendels. Hij heeft ook gelopen, gesponsord door zijn ambtenaren. De wethouder geeft de cheque vrijwel direct door aan Maria Verhagen van stichting ZOM, oftewel Zevenaar Ont-
moet Medemensen. ZOM zorgt ervoor dat het geld bij de vier scholen in Sri Lanka komt. Het wordt gebruikt voor reparaties van daken en het inrichten van leerruimtes. Ook worden boeken voor de schoolbibliotheek, nieuwe muziekinstrumenten en goede computers en printers gekocht. Het zal duidelijk zijn dat de organisatie na afloop uiterst tevreden is. “Met de krasactie hebben we veel geld opgehaald en de slotdag was fantastisch”, zegt Janine du Plessis. Zij is docente lichamelijke opvoeding en één van de initiatiefnemers van de actie voor Sri Lanka. Ze bedankt Edwin van Eijck, PieterTheunissen, Juul Ottenheim, Ad Reichard en Luuk Dopper voor hun hulp en de prettige samenwerking. Daarnaast is medewerking verleend door de politie en een aantal verkeersregelaars. Een sponsor zorgde voor AA Drink voor alle leerlingen. Een bedankje is er ook voor de collega die de aanschaf van een geldtelmachine voorstelde. “Die tip heeft ons veel tijd bespaard, hoewel ik ‘s nachts in mijn slaap het telwerk nog eens dunnetjes over heb gedaan”, lacht Janine. Tenslotte haar mooiste moment: “Toen het eindbedrag op het scorebord verscheen, met eerst de duizendtallen, vervolgens de honderdtallen en uiteindelijk de laatste centen. Kippenvel!”
Aan de zijlijn van de actie voor de vier scholen in Sri Lanka speelde nog een weddenschap tussen aardrijkskundedocent Edwin van Eijck en vj Jeroen Post. De vj was enkele maanden geleden op Zonegge om een gezond eet- en leefgedrag te promoten. Edwin wedde toen dat hij vóór Pasen veertien kilo kwijt zou zijn. Tijdens het feest in Lentemorgen mocht hij laten zien of dat gelukt was. De entree van Edwin van Eijck is grandioos. Begeleid door een oorverdovend Eye of the tiger en een volglicht loopt de afgetrainde Edwin in een wit shirt en een boxershort naar het podium, waar de held onder luid applaus wordt begroet door Jeroen Post. Het is de tweede keer dat het duo samen op één podium staat. Bij de eerste gelegenheid bekende Edwin heel sportief dat hij zichzelf met zijn 105 kilo schoon aan de haak wel “iets aan de zware kant” vond. Als een diëtiste vervolgens snel uitrekent dat Edwin in drie maanden tien tot vijftien kilo zou kunnen afvallen, is de weddenschap snel gemaakt. Als het lukt, komt Jeroen een disco draaien op het Liemers College. Als het niet lukt, gaat Edwin op strafkamp. “Dat nooit”, denkt Edwin meteen. Als hij in januari begint, weegt hij inmiddels 107,5 kilo. Maar als Edwin eenmaal op gang is, vliegen de kilo’s eraf. Zijn geheim: drie keer per week naar de sportschool en zo min mogelijk zetmeel, vetten en suikers. “Het was soms lachwekkend zoals ik op de sportschool tekeerging”, blikt Edwin terug. “Ze versleten me daar voor gek als er weer een plas zweet onder de crosstrainer lag. Ik was zo druk met werken, sporten en uitrusten dat ik haast geen tijd meer overhield om te eten. De eerste tien kilo’s gingen snel. Daarna werd het lastiger, maar ik wilde niet afgaan.” Als Edwin op 9 april op de weegschaal in Lentemorgen klimt, blijkt hij de weddenschap ruimschoots te hebben gewonnen. Jeroen Post houdt woord: ‘s avonds komt hij ‘stampen’ in de aula van Zonegge.
LC COURANT PAGINA 3
Wat vinden ouders van het onderwijs? DOOR SOPHIE VAN SLAGEREN [WERKGROEP DERDE KLASSEN]
De werkgroep derde klassen heeft dit jaar onderzoek gedaan naar het beeld dat ouders, leerlingen en docenten hebben van het onderwijs in havo-3 en vwo-3. Wat gaat goed en wat kan beter? Leraren hebben hun eigen gekleurde kijk en leerlingen durven misschien niet alles te zeggen. Daarom deze keer de mening van de ouders. De belangrijkste uitkomst zijn individuele verschillen tussen docenten. Bij de één verlopen de dingen soepel, bij de ander juist niet. Dit hangt natuurlijk ook af van de ‘klik’ tussen de leerling en de docent. Volgens ouders is er voor docenten winst te behalen door zich te houden aan de planning, door het bijwerken van de planning opTeletop, door het nabespreken van toetsen en door het geven van ruimte om daarover vragen te stellen. Daarnaast zouden docenten op de locatie Heerenmäten wat meer begeleiding kunnen geven als de leerlingen in groepjes werken. Projecten spelen hierin een positieve rol. Ouders vinden verder dat de docenten goed op de hoogte zijn van de inhoud van ‘verwante’ vakken [dus een docent Engels weet wat er bij Nederlands wordt behandeld en kan daarnaar in de les verwijzen]. Ook de rust op Heerenmäten, in vergelijking met Zonegge, wordt erg gewaardeerd [overigens ook door de leerlingen]. Ouders hebben het gevoel dat hun kind het werk in de derde klas over het algemeen wel aankan. Dus we leggen de lat op de juiste hoogte. Als laatste wordt op Heerenmäten herhaaldelijk de positieve invloed van pendelaars genoemd. Dat zijn docenten die op meer locaties lesgeven en die daardoor makkelijker kunnen teruggrijpen op de ‘taal’ en gebruiken van Zonegge. Ze zijn vooral in het begin van het jaar een hele geruststelling voor de onzekere leerling.
Leerlingen en medewerkers wandelen gezamenlijk 8277 kilometer.
Veel leerlingen komende maanden op pad De laatste maanden van het schooljaar zijn volgens traditie de maanden waarin veel leerlingen op pad gaan. Ook dit jaar staan weer tal van excursies en projecten in binnen- en buitenland op het programma. Hopelijk werkt het weer mee. De leerlingen van havo-3 en vwo-3 van de locatie Didam gaan van 12 t/m 15 mei naar Lille en Ieper. Op 18 mei werken zij hun bevindingen op school uit. De leerlingen van gt-3 gaan van 26
t/m 29 mei op werkweek naar de Ardennen en Leipzig. Op 10 juni volgt voor de Didamse leerlingen de uitwisseling met Emmerich. Voor de leerlingen van Heerenmäten vormen de projectdagen van 27 t/m 29 mei een jaarlijks terugkerend hoogtepunt in het schooljaar. Ze kunnen kiezen uit onder andere een bezoek aan een grote Europese stad, survivallen in de Ardennen of zeilen in Friesland. De derdeklassers van Vestersbos gaan van 25 t/m 29 mei op werkweek. Ook zij hebben veel keuze: een zeilkamp of naar Berlijn, Ameland, de Ardennen of Mateszalka [Hongarije]. Voor leerjaar 1 van Zonegge is er op 25 en 26 mei het project De Gelderse Poort. De leerlingen van gt-2 hebben van 26 t/m 29 mei een uitwisseling met Kleve.
Vakantierooster 2009-2010 Herfstvakantie: 26 oktober t/m 30 oktober 2009.
Tweede paasdag: 5 april 2010. Meivakantie:
21 december 2009 t/m 1 januari 2010.
30 april t/m 14 mei 2010. Tweede pinksterdag: 24 mei 2010.
Voorjaarsvakantie:
Zomervakantie:
15 februari t/m 19 februari 2010.
19 juli t/m 3 september 2010.
Kerstvakantie:
Derde plaats in debatwedstrijd
NOW WE’RE TALKING!
Meet the boss DOOR HARRIËT VAN DEN BERG [DOCENTE SCHEIKUNDE] Moet het vak techniek verplicht worden op de basisschool en doet Nederland wel genoeg om de CO2-uitstoot terug te dringen? Met dit soort vraagstukken heeft een groepje leerlingen van het Liemers College zich onlangs intensief beziggehouden. Ze deden mee aan de debatwedstrijd Meet the boss én haalden de finale.
Harald Wiggers [in kokstenue!] laat aan collega’s zien hoe je een kreeft bereidt.
Wie is Harald Wiggers?
LC COURANT PAGINA 4
Wie is Harald Wiggers? Geboren in het jaar van de Cuba-crisis, historicus dus, getrouwd met Daniëlle, vader van Zardy [18], Neno [14] en Danou [bijna 11], leergierig, veeleisend [ook voor zichzelf], altijd druk en op zoek naar nieuwe uitdagingen. Uit wat voor milieu kom jij? Uit een middenstandsgezin. Mijn ouders hadden een rijwielzaak, werkten veertig jaar keihard en hielden er weinig aan over. Ze waren meer sociaal dan zakelijk. Mijn broer en ik hielpen mee. Lijk je op je moeder? Absoluut niet. Mijn vader heeft mij erfelijk belast, qua karakter én uiterlijk. Daar zijn we allebei trots op, maar soms is het beangstigend: is dit mijn voorland? Wat doe je op het Liemers College? Voorzitter van de centrale directie. Samen met Harry, Eric en Peter ben ik eindverantwoordelijk voor de school. Sinds wanneer en hoe lang nog? Sinds 2007, hoe lang nog is moeilijk te zeggen. Een leidinggevende moet passen bij de ontwikkelingsfase waarin de school zich bevindt. Als deze prachtige school gaat ‘consolideren’, is mijn rol uitgespeeld. Wat heb jij met koken? I am the cook of the house [liedje van Wings]. Koken is mijn dagelijkse taak thuis en inkopen doen dus ook. Ik weet wat er in de kast staat. Daniëlle niet en die laat ik dan ook liever geen boodschappen doen (haha). Mijn ideale avond is een avondvullend meergangendiner met vrienden en bij iedere gang een passend glas wijn. Hoeveel kilo’s zouden er eigenlijk af moeten? Vroeger trainde ik iedere dag in de sportschool. Nu is mijn goddelijke lichaam door de tijd aangetast. Maar zeven kilo eraf vóór de zomervakantie gaat zeker lukken [wie wil wedden?]. Jouw definitie van de perfecte leerling? Die bestaat niet, maar ik doe toch een poging. De ideale leerling kent zijn ambities en zijn leerstijl, pakt zelfstandig zijn leerproces op, zoekt uitdagingen, maakt keuzes, kan samenwerken en is sociaal in de omgang met anderen. Ik wil wel even kwijt dat ik doodmoe word van dat gezeur in de media over dat de jeugd zo moeilijk is tegenwoordig. Schei uit! Jongeren zijn leuk en om daarmee te mogen werken, is het mooiste wat er is. In hoeverre was Harald Wiggers die perfecte leerling? Geloof het of niet, maar ik ben altijd heel plichtsgetrouw geweest. Respect voor volwassenen, en dus docenten, heb ik van thuis meegekregen. Mijn inzet liet wel eens te wensen over, maar ach... ik ben ook puber geweest. Mijn ouders en mijn docenten hebben niet veel last van mij gehad. Wie is/was jouw idool? Ik heb eigenlijk nooit een idool gehad. Ik ga van mezelf uit. Altijd dat uit mijzelf halen wat er in zit, geestelijk en fysiek. Dat laatste is het meest confronterende van ouder worden. In de sport ben ik altijd een Cruijff-fan geweest, als historicus kan ik niet om mensen als Ghandi heen. Vertel eens over je ergste blunder. Ik heb tijdens een weekendje weg met vrienden een man in een supermarkt laten struikelen. Hij eindigde tussen de groenten en het fruit. Ik dacht dat hij één van mijn vrienden was. Die stonden zich op een afstandje te bescheuren. Waar lig je ‘s nachts wakker van? Problemen met mijn kinderen, soms van complexe dingen op het werk en als ik prachtige ideeën krijg. Die schrijf ik tegenwoordig direct op, zodat ik weer kan slapen. Wat zou vandaag nog anders moeten op het Liemers College? Hoef ik niet over na te denken: een nieuw gebouw voor de vmbo-bovenbouw.
Hoe oud voel je je? Meestal 35, soms dollen als een 15-jarige en na een zaalvoetbalwedstrijdje metTheo 53. Welke dagdroom zou je het liefst laten uitkomen? Een familiehotel in de duinen met mij in de keuken en een ander voor de zakelijke kant. Lastige gasten staan zo weer buiten. Met wie op het Liemers College zou je wel eens willen ruilen? Moeilijke vraag, maar ik denk met Henk Stark. Hij is getrouwd met de school en iedereen draagt hem een warm hart toe. Henk rijdt tegenwoordig elke dag de post rond. Overal zien ze hem graag komen. Hij maakt een praatje en gaat weer. Hoe staat het met de liefde? Goed! Ik heb een lieve, aantrekkelijke vrouw. Samen zijn we trots op onze kinderen en op het sociale leven dat we hebben opgebouwd. Wie hoef jij nooit meer te zien? Sommige mensen hebben dat met exen. Ik niet. Er zijn vrienden voor het leven en vrienden voor een bepaalde levensfase. Er zijn dus mensen, die zich nu geen vriend meer van mij kunnen noemen. Die hoef ik ook niet meer te zien. Alles is toeval? Ik geloof niet in toeval en trouwens ook niet in voorbestemming. Ik geloof wel dat je heel veel zelf in de hand hebt. Je kunt je leven sturen door gebruik te maken van je mogelijkheden. Soms moet je net op het juiste moment ergens instappen. Helaas heb je je gezondheid niet altijd in de hand. Wanneer was jij echt gelukkig? Dat ben ik gelukkig vaak. Bijvoorbeeld in de kerstvakantie toen ik boven op een besneeuwde berg stond en mijn vrienden en kinderen op ski’s en boards naar beneden zag vliegen. Dan voel ik me bevoorrecht dat ik dit mijn kinderen kan bieden en dat ik zoveel lieve mensen om me heen heb. Tenslotte: vertel één geheim dat nog niemand weet. In de brugklas had ik een hele leuke en aantrekkelijke mentrix. Zoals zo veel van mijn klasgenoten was ik verliefd op haar. Wat jullie niet weten is, dat zij de vrouw van een gewaardeerde collega van ons is. Ik ben nog als klassenvertegenwoordiger op hun bruiloft geweest. De verliefdheid ging over en gelukkig heeft mijn juf er ook geen trauma’s aan over gehouden.
Meet the boss is een initiatief van JetNet, een organisatie die de afstand tussen het bedrijfsleven en het voortgezet onderwijs wil verkleinen. De bedoeling daarvan is met name om scholieren te interesseren voor technische studies en beroepen. De deelname van het Liemers College aan Meet the boss begon met een mailtje, waarin de school werd uitgenodigd om mee te doen aan de voorronde. Daarvoor bleken twaalf leerlingen belangstelling te hebben. Ter voorbereiding heeft de groep een stelling bedacht en deze van argumenten voorzien. Ook kregen ze de stelling van een andere school toegestuurd, die ze met tegenargumenten moesten ontkrachten. Met dit voorwerk vertrokken de leerlingen op 4 maart naar Boxmeer, waar de voorronde werd gehouden bij een vestiging van het bedrijf Stork. Het was een leuke ervaring en het Liemers College ging met twee ‘prijzen’ naar huis: de banaan voor de beste uitglijder én een plaats in de finale anderhalve week later in Den Bosch. Over die uitglijder zullen we niet al te veel uitweiden [het kwam erop neer dat mensen in Afrika volgens het team van het Liemers College geen vleesvervangers nodig hebben, omdat ze toch niets te eten hebben...]. De finaleplaats was natuurlijk veel interessanter. Volgens de jury, met onder anderen ‘the boss’ van Stork, noemde het Liemers College een team dat goed op elkaar was ingespeeld en bovendien met sterke argumenten voor de dag kwam. De finaledag in Den Bosch - het team was best zenuwachtig begon met een lunch. Daarna kwamen de zes vertegenwoordigers van iedere deelnemende school onder luid applaus de volle zaal binnen. Na een welkomstwoord door de grote baas van Vanderlande Industries, een bedrijf dat actief is in de luchtvaartindustrie, kon de strijd losbarsten. De vertegenwoordigers van het Liemers College bleken fanatiek - één leerling ging zelfs op zijn stoel staan om aan het woord te komen - en hadden een duidelijk aandeel in het debat. Dat leverde de derde plaats op en dat is natuurlijk een prestatie om trots op te zijn. Meer weten? Kijk op www.jet-net.nl/meet-the-boss.
Modellenwerk als
maatschappelijke stage DOOR DEBBY GUDDEN [H3B]
De maatschappelijke stage is een nieuw fenomeen in het voortgezet onderwijs. Het doel is dat jongeren tijdens hun schooltijd kennismaken met allerlei aspecten van de samenleving en ook een bijdrage leveren aan die samenleving. Een aantal meiden uit 3-havo ging op stage bij hergebruikwinkel Nandri in Zevenaar. Debby Gudden vertelt over haar ervaringen. “We moesten folders en flyers maken voor de modeshow bij Nandri op zaterdag 28 maart, zodat er veel publiek zou komen kijken. De posters hebben we in Zevenaar en omgeving verspreid. De flyers zijn door andere leerlingen van het Liemers College rondgebracht. Op de dag van de modeshow kwamen we om één uur binnen en kregen we een T-shirt, een pet, een button en een bidon van MaS Sensation. Dat is het awardevenement voor iedereen die zich inzet voor een maatschappelijke stage. Door de T-shirts wisten de mensen wie ze konden aanspreken als er vragen waren. De winkel stroomde aardig vol. Er moesten zelfs stoelen worden bijgezet. Om twee uur begon de modeshow met twee meiden van het Liemers College en vijf dames. Het was leuk om te zien en het publiek was enthousiast. Intussen zorgden wij voor koffie, thee en cake. Na afloop van de modeshow konden de bezoekers dingen kopen. De opbrengst gaat naar Sri Lanka, om gezinnen in nood te ondersteunen met gezond voedsel, medicijnen of andere medische hulp. Ik heb geleerd dat er meer is dan alleen betaald werk en dat het goed is om vrijwilligerswerk te doen. We hebben ook nog in de Gelderlander gestaan.”
RECENSIE
Het orakel van Delphi
Dubbele tragedie in Oidiepoes
“Jongen, ‘k heb weinig goeds te melden Uw vader moet het zwaar ontgelden Ofwel: Gij zult hem doden!
DOOR CARLIJN TENBERGEN [V5D]
Aldus voorspellen mij de goden Kunst en cultuur zijn belangrijk op het Liemers College. Er wordt zowel binnen als buiten de lessen veel aandacht aan besteed. Het doel is onder andere om leerlingen te leren kritisch naar kunst te kijken en/of te luisteren. Carlijn Tenbergen bezocht met haar klas in het kader van klassieke culturele vorming de voorstelling Oidiepoes van toneelgroep Het Volk in het Doetinchemse theater Amphion. Ze schreef een recensie.
Tube your future
Kennismaken met technische beroepen Voor leerlingen in het voortgezet onderwijs is het belangrijk dat ze zich goed oriënteren op het beroep dat ze later willen uitoefenen. Havo-leerlingen van het Liemers College doen dat onder andere via het project Tube your future. De leerlingen werken in het kader van het vak Natuur, Leven en Technologie [NLT] aan dit project. Tube your future is een initiatief van science center Nemo en het universumprogramma, dat is opgezet om scholen te laten samenwerken met het bedrijfsleven. Door het tekort aan personeel voor technische beroepen richten bedrijven zich steeds meer op leerlingen in het voortgezet onderwijs. Vooral meisjes zie je weinig in deze branches, waarschijnlijk mede omdat er te weinig vrouwelijke ‘rolmodellen’ zijn. De bedoeling van Tube your future is dat leerlingen zélf contact leggen in de technische sector door een professional met een technisch beroep te interviewen en dat interview ook te filmen. Ter voorbereiding kreeg iedere klas een training in het voeren van telefoongesprekken, het schrijven van zakelijke e-mails en het houden van interviews. Zo werd het risico om te worden afgewimpeld een stuk kleiner. “Dit laatste onderschatten sommige leerlingen”, vertelt docent Wil Molenkamp. “Met een gevoel van ‘het komt wel goed’ bellen ze een gerenommeerd bedrijf op. De praktijk blijkt dan toch lastiger.” Voor de training in telefoongesprekken werden Geke van Dick en Carlijn Lamers gevraagd. Zij zijn leerlingen
Gij zult uw moeder trouwen Haar diep beminnen en haar dekken En nageslacht bij haar verwekken Da’s al wat ik u melden kan Draagt thans uw lot en wordt een man”
lijn ligt de nadruk niet op het verhaal van Oidipous, maar meer op hoe een tragedie het best gespeeld kan worden en wat er allemaal fout kan gaan. Doordat we dichtbij en rondom het podium zaten, leek het wel op een aula, wat deze verhaallijn nog eens versterkte. Er werd door iedereen goed geacteerd. De dochter van de rector vond ik het best neergezet. Ze ontwikkelt zich van verlegen meisje tot een uitstekende Oidipous-vertolkster. Het personage van de rector begon me op den duur te vervelen. Hoewel het bij zijn typetje hoort, zou hij wat minder kunnen schreeuwen. De leraren zijn gekleed in lakens en lopen op teenslippers. Tijdens de tragedie houden ze grote maskers voor, die als ze niet gebruikt worden in een soort stenen staan. Verder bestaat het decor uit een stenen sofa die omgeklapt kan worden tot troon. Meer heeft de voorstelling ook niet nodig, het toneelspel is druk genoeg. Het aparte uiterlijk van de spelers met hun brilletjes zorgde natuurlijk al voor een lacherige sfeer. Er worden ook veel grappen gemaakt, vooral in de vorm van woordgrapjes. De
van de theaterklas van het Liemers College. Geke en Carlijn speelden afhoudende secretaresses en professionals die totaal geen zin hebben in een gesprek. Na de training gingen de leerlingen zelf aan de slag en zochten ze contact met bedrijven in Nederland. Iedereen had uiteindelijk beet: allerlei professionals - van projectvoorbereiders tot apothekers - gaven gehoor aan hun oproep. Inmiddels zijn de interviews achter de rug en worden de films gemonteerd. Tijdens een voorronde op school worden de twee beste films van het Liemers College uitgekozen. Deze worden op You Tube geplaatst en opgestuurd naar Nemo.Tijdens een gala op 27 mei worden uiteindelijk de landelijke winnaars bekendgemaakt. Meer weten? Kijk op www.tubeyourfuture.nl.
meeste waren vooral grappig, omdat ze zo stom en voor de hand liggend waren. De tragedie zelf wordt opgevoerd in rijm, zodat duidelijk is wanneer de leraren ‘in hun rol’ zijn. Dit leidt ook tot grappige uitspraken, omdat de zinnen nou eenmaal moeten rijmen. Toen de voorstelling al bijna afgelopen was, waren de spelers nog niet aangekomen bij het hoogtepunt van de tragedie. Dat is me het meest bijgebleven: het hoogtepunt van de tragedie wordt uitgevoerd in een paar minuten als een soort ontknoping van de hele voorstelling. Want het bleek dat de dochter van de rector meer gemeen had met Oidipous dan wij, en zijzelf ook, eerst dachten. Oidiepoes van Het Volk is niet zomaar een opvoering van de tragedie Oidipous, maar door de verschillende verhaallijnen ook een humorvolle, creatieve voorstelling.
Eindoordeel
Nick & Simon zorgen voor daverende verrassing Het zal niemand zijn ontgaan dat het Volendamse duo Nick & Simon op woensdag 18 maart voor een daverende verrassing zorgde op het Liemers College. De populairste Nederlandstalige artiesten van dit moment trakteerden de leerlingen van Heerenmäten - jammer maar helaas voor de andere locaties - op een verrassingsoptreden in de eerste pauze. Het geheim houden van zoiets is normaal gesproken ondoenlijk. Deze keer lukte het wel,
maar dat was volledig te danken aan het op het laatste moment regelen van het optreden. Slechts luttele minuten voor die eerste pauze belde de geluidsman van Nick & Simon bij de directie aan met de vraag ‘mogen we optreden?’ en de mededeling ‘we staan al voor de deur’. Directeur Henk van der Ploeg dacht dat hij in de maling werd genomen totdat hij een auto met geblindeerde ramen zag. Vervolgens werden snel de deuren van de lokalen gesloten, zodat het duo onopvallend via een zijingang naar binnen kon. In het kantoor van Henk van der Ploeg gaf Simon (die met de lange haren) uitleg: “We zijn bezig met een radiotour en vanochtend al op een school in Silvolde geweest. De presentator daagde ons uit om nog een school te bezoeken. Na een ‘blinde prik’ op de TomTom waren jullie de gelukkige.” De leerlingen van Heerenmäten kregen kort voor de pauze via de geluidsinstallatie te horen dat ze naar de zitkuil moesten voor “een leuke verrassing”. Terwijl de zitkuil volstroomde, werd het duo een beetje zenuwachtig. “Je weet totaal niet wat je kunt verwachten”, bekende Nick [met de korte haren]. “Ik ben zenuwachtiger dan voor een theatershow”, voegde Simon toe. Met de microfoon in de hand begaven de zangers zich naar de zitkuil. De eerste leerlingen keken verbijsterd toe [mooi gezicht overigens], maar nadat duidelijk was dat het om Nick & Simon ging, brak een enorm gejuich uit. Dolenthousiast zong iedereen mee met bekende nummers als Rosanne en Pak maar mijn hand. Docente Engels Ingrid van Woerden werd vanwege haar verjaardag even in het zonnetje gezet. Na zeven nummers was het voorbij. Nick had vooraf al gezegd: “We geven geen uitleg. We stappen direct weer in de auto.” Leerlingen die hoopten op een handtekening hadden dus pech. De zangers waren al verdwenen, terug naar Volendam.
LC COURANT PAGINA 5
Je gaat naar de openbare repetitie van de leraren in de aula, gewoon om te zien hoe ze zich deze keer weer voor schut zetten. En ja hoor, meneer Kampschuur, leraar klassieke talen, is net zo dronken als altijd. De rector kan weer geen orde houden. Hij probeert schreeuwend zijn laatste restje gezag te behouden. Dan kom je er ook nog achter dat hij eigenlijk Boy heet en je weet meteen: dit gaat hij nog vaak te horen krijgen. Gelukkig waren wij gewoon op bezoek bij een voorstelling van toneelgroep Het Volk. Hun nieuwe productie is een bewerking van de klassieke tragedie Oidipous tyrannos van Sophokles. Oidipous is bij zijn geboorte gedoemd door een orakel, dat voorspelt dat hij zijn vader zal doden en zijn moeder zal trouwen. Als koning vanThebe lacht het leven hem toe, totdat de goden het zat zijn en een verschrikkelijke pest brengen. Oidipous moet zijn volk redden, maar weet niet dat hij zelf verantwoordelijk is voor alle ellende. Maar dit is niet de enige verhaallijn in het toneelstuk van Het Volk. Zij voegen leraren toe die de tragedie gaan opvoeren. Hierdoor kom je niet alleen meer te weten over de relatie tussen Oidipous en zijn moeder, maar ook over de relatie tussen de rector en zijn dochter [die de hoofdrol mag spelen]. De dochter toont in een soort dagboek op een videoscherm haar emoties, waardoor we zien dat ze haar vader eigenlijk helemaal voor zichzelf wil. Ook de andere leraren zijn niet helemaal in orde. Meneer Kampschuur is alcoholist en kan zijn handen niet thuishouden. Biologieleraar Van Velzen is geestelijk niet erg stabiel. Het stuk wordt dan ook steeds stilgelegd, omdat de spelers kritiek hebben op de tragedie of op elkaar. Door deze verhaal-
En voorts kan ik u nog ontvouwen
TOPKLASSE!
Voortaan wordt in de LC Courant één klas extra in de schijnwerpers gezet. D1A is de eerste klas die deze eer te beurt valt. Dat hebben ze te danken aan hun mentor, Corinne Muizelaar. Die zit namelijk ook in de redactie van de LC Courant. Dus dat was snel geregeld. D1A is met slechts acht leerlingen een heel kleine klas. Ze doen de basisberoepsgerichte leerweg van het vmbo.
“Ik heb liever dat het vlamt dan dat het doorsuddert”
Klas D1A over twintig jaar We hebben de leerlingen van D1A gevraagd zich voor te stellen hoe hun leven er over twintig jaar uitziet. Over een paar dingen denken ze hetzelfde. Ze verwachten bijna allemaal dat ze in 2029 getrouwd zijn of samenwonen, dat ze één of twee kinderen hebben en dat ze werken [net als hun partner]. Rianne Jansen was afwezig.
De mentor van D1A is Corinne Muizelaar. Acht jaar geleden was ze nog bibliothecaresse, een beroep waarvoor ze had gekozen omdat ze per se niet voor de klas wilde staan. Maar het contact met jongeren in de mediatheek van het Candea College vond ze zo plezierig dat ze alsnog Nederlands ging studeren. D1A is haar eerste brugklas en dat bevalt goed. “Ze komen fris van de basisschool, moeten hun weg nog vinden. In het begin moet je ze echt bij het handje nemen, maar dat is hartstikke leuk.” D1A is een heel kleine klas. Hoe zit dat? “Het zijn leerlingen die wat meer moeite hebben met leren. Vaak spelen ook specifieke problemen. In een kleine klas kun je meer structuur bieden en de begeleiding is er intensiever. Het is mooi om te zien dat ze groeien. Een deel van de week zitten we met twee groepen en twee docenten in één lokaal. Zo’n kleine klas is het dan niet meer.” Corinne is blij met haar klas. “Ze zijn open, eerlijk en kritisch. Dat mag ik wel. Af en toe kan het vlammen. Als er een conflict is, wordt het direct ‘uitgevochten’. Daarna is het meteen over. Dat heb ik liever dan dat het doorsuddert. Het zijn ook heel verschillende karakters. Ik heb ze van heel stil en introvert tot echte babbelkousen. Bij de meisjes is Marscha de gangmaker en bij de jongens Jessy, maar Jeffrey doet gelijk mee.” “Het leukste moment tot nu toe was toen ik met Kerstmis een boekenbon van ze kreeg. Dat had Jessy georganiseerd. Ze hadden een collega gevraagd wat ik zou willen hebben. Ik wist van niets, was totaal overdonderd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een brok in de keel kreeg. Nog net geen tranen. Het was een mooie blijk van waardering.” Er moet natuurlijk ook geleerd worden. Dus: gaan ze over? “Ik denk het wel en ik hoop het ook, want ik houd volgend jaar als mentor dezelfde klas.” Heeft die mentor nog een wijze raad? “Even nadenken... Met goede inzet ligt de wereld voor je open. Is dat wijs genoeg?” Perfect.
Jeffrey Banning wordt ook automonteur. Of bouwvakker, daar is hij nog niet helemaal uit. Hij woont in Didam, in het huis van zijn ouders die dan voor zichzelf “ergens wel een bungalow hebben staan”. En er staat bij Jeffrey natuurlijk een mooie BMW op de oprit.
Het kan altijd beter Over het algemeen zijn de leerlingen van D1A erg blij met hun school. Ze vinden hun klas gezellig en ze voelen zich prettig bij elkaar. Als er iets in de klas speelt, wordt het probleem open en eerlijk besproken. Samen zoeken ze dan een oplossing. Maar het kan altijd beter. Daarom enkele suggesties voor de schoolleiding: minder strenge docenten, de juiste muziek draaien bij het thema van een feestavond en meer zitplaatsen binnen en buiten de school tijdens pauzes.Ten slotte is D1A niet tevreden met de regel dat je bij twee tussenuren niet weg mag. En als je al toestemming krijgt, moet je naar huis en mag je niet naar het dorp!
We hebben D1A de volgende stelling voorgelegd: sommige computerspelletjes moeten verboden worden, want daar word je agressief van. De meningen zijn verdeeld. Ongeveer de helft vindt dat jongeren zelf moeten kunnen kiezen welke spelletjes ze spelen. Ze hebben niet de indruk dat je van spelletjes agressief wordt. Andere leerlingen zien wel risico’s, maar niet voor zichzelf. En dan zijn er nog leerlingen die de computer gebruiken voor MSN of Hyves in plaats van vechtspelletjes.
Eerst de jongens. Jeffrey ziet het als na schooltijd lekker kletsen met vrienden en vriendinnen; met of zonder fiets, maar in elk geval zonder eten of drinken. Voor Bart is chillen fietsen of skateboarden, met liefst wél een ijsje of een frietje erbij. Dat laatste spreekt Jessy ook aan. Hij verstaat onder chillen buiten rondhangen of binnen bij iemand thuis. Lekker niksen of met z’n allen naar Zevenaar, ook al met een frietje of een ijsje. Meestal gaan ze dan naar het park. Dan de meiden. Janine vindt het heerlijk om thuis televisie te kijken of met vriendinnen te shoppen. Lisanne hoeft niet op een terrasje te zitten.TV kijken, lezen of met vriendinnen fietsen [soms naar het zwembad] is voor haar chillen. Sheila denkt aan een gezellig potje voetballen, praten met vrienden, soms een ijsje halen en misschien een keer een terrasje pikken met vriendinnen. Marscha geniet tijdens haar chillmoment van trampolinespringen, rondhangen in het speeltuintje en geld uitgeven in de stad of zwembad, het liefst met vrienden en vriendinnen.
Jeffrey Banning
Jessy Dijkstra is timmerman/elektricien in - let op - Amerika! En omdat hij in Amerika werkt, is er geen plaats voor kinderen. Wel voor een mooi huis. Verder heeft hij nog géén idee. Janine Kloppenburg heeft een baan in de verzorging. Ze is gelukkig met haar gezin en huis in de omgeving van Didam. Daarnaast gaat ze gezellig met vriendinnen sporten en shoppen. Lisanne Loef werkt parttime als peuterspeelzaaljuf en geniet op een rustige manier van haar leven en huis, ook al in de omgeving van Didam.
Chillen volgens klas D1A Chillen is voor de meeste jongeren een heel normaal tijdverdrijf. Klas D1A doet het ook. Maar wat is ‘chillen’ nu eigenlijk? Het blijkt bijna per leerling te verschillen.
DE STELLING. LC COURANT PAGINA 6
Bart Berendsen is over twintig jaar automonteur. Hij blijft in de omgeving van Didam wonen. In zijn vrije tijd gaat hij stappen met vrienden. Zijn partner hoeft dan niet mee [dan weet ze dat alvast].
Sheila Menting is kraamverzorgster in een ziekenhuis. Het huis waar ze dan in woont, staat in de buurt van Didam. Zij en haar partner hebben het goed en gaan lekker vaak op vakantie. Marscha van de Peppel [onthoud die naam!] is over twintig jaar een beroemde visagiste. Ze voelt zich thuis in de wereld van glitter en glamour. Daarnaast heeft ze een druk privéleven. Haar huis is voorzien van een zwembad en een inloopkast. Daarvoor heeft ze hard gewerkt, maar ze geeft meteen toe dat het winnen van een loterij ook een beetje hielp.
Marscha van de Peppel Jessy Dijkstra
Lisanne Loef Janine Kloppenburg Sheila Menting
Bart Berendsen
Podiumlust: drie dagen
Dansdag ‘stiekem toch wel een beetje leuk’
onderdompelen in theater DOOR KAREN OOSTERINK [REGISSEUSE THEATERKLAS]
DOOR MARLOES POLMAN [V4D]
Op veel scholen voor voortgezet onderwijs worden prachtige, bijna professionele theaterproducties gemaakt, die echter slechts door insiders worden gezien en dus niet het publiek en de aandacht krijgen die ze verdienen. Daarom heeft Karen Oosterink, begeleidster van de theaterklas van het Liemers College, een nieuw festival bedacht: Podiumlust. “Haal de scholen naar de schouwburg en laat ze van elkaar genieten”, vindt Karen. Door een dagprogramma van workshops en theateractiviteiten toe te voegen [met medewerking van theaterdocenten en gastsprekers uit het hele land], gaat bovendien het spelniveau van de leerlingen omhoog. De eerste editie van Podiumlust was op dinsdag 7 april, woensdag 8 april en donderdag 9 april. Karen hield een dagboek bij. Dinsdag, 9.30 uur. De deuren van het Musiater gaan open en de foyer stroomt vol met Zevenaarse leerlingen. Ze nemen in de foyer plaats aan een meterslange tafel en wachten. Vijf minuten later is er een hoop lawaai buiten. Nijmegen is gearriveerd. Als ze binnenkomen, krijgen ze meteen applaus. Zo is de toon gezet voor een bijzondere vorm van uitwisseling.
“Ik vond het geweldig. Het was zo leuk om met mensen die net zo gek zijn op theater als jezelf drie lange dagen alleen maar met toneel bezig te zijn.” Dinsdag, 10.30 uur. Na het welkomstwoord is er een rondleiding door de schouwburg, met - heel leuk! - een kijkje achter de schermen. Daarna komt de hele club weer bij elkaar in de foyer voor een warming-up. Lekker gekke spelletjes doen, rennen, lachen, je lijf en je stem warm maken; heel belangrijk voor een toneelspeler. Vervolgens verdwijnt iedereen in de workshops Theatrale beweging en Spelinspiratie en heerst er even rust. Tot de maaltijden, want met zestig mensen eten is best rumoerig. Na de maaltijd komen docenten en studenten van ArtEZ vertellen over hun theateropleiding. Zo pakken we meteen de beroepsoriëntatie mee. Dinsdag, 19.30 uur. Na een intensieve dag voelt het pluche van de schouwburgstoelen lekker. Men zakt onderuit om naar Campinggasten te kijken, de voorstelling die in maart op het Liemers College werd gespeeld en die zorgde voor vijf uitverkochte zalen. De wethouder van Kunst en Cultuur opent de avond. Daarna wordt 2,5 uur [!] geboeid gekeken. Om 23.00 uur uitgeput maar blij naar huis.
“De tafelgasten waren leuk, omdat iedereen met zo veel passie over zijn of haar werk vertelde. Ook naar Willemijns verhaal over haar auditie bij de toneelschool heb ik geboeid zitten luisteren.” Woensdag, 9.30 uur. De eerste leerlingen stromen binnen. Nijmegen heeft geslapen bij Zevenaarse leerlingen. Dat blijkt een leuke manier om elkaar snel te leren kennen. Na een nabespreking van de voorstelling en de onvermijdelijke warming-up staan de workshops Spelen met maskers en Theaterstijlen op het programma. Woensdag, 17.00 uur. Allemaal vol verwachting bij elkaar om onder leiding van Willemijn [een theaterstudente die stage loopt] een minipresentatie te maken voor vanavond, als het publiek binnenloopt. Gisteren heeft Willemijn een flashmob gemaakt. Dat is een soort onzichtbaar straattheater waarbij de groep op een afgesproken moment allemaal dezelfde beweging maakt, liefst midden op straat. We weten niet wat de plaatselijke supermarkt vond van zestig scholieren die in het gangpad gaan liggen, maar wij vonden het geweldig. Woensdag, 19.30 uur. Onderuit zakken om naar een Tsjechov-voorstelling te kijken door de spelersgroep uit Nijmegen. Het eten [nasi] was wat melig, maar de tafelgasten maakten veel goed. We hebben gehoord hoe het leven van een schouwburgdirecteur eruitziet, een powerpoint van de lichttechnicus bekeken en geluisterd naar een spannend verhaal over auditie doen op de toneelschool.
We moesten ons als groepje inschrijven voor een onderwerp, waarbij we konden kiezen uit de kredietcrisis, militairen, politiek, royalty, wetenschap, shownieuws, demonstraties, sportnieuws en het weerbericht. Vervolgens ging ieder groepje met hulp van tweedejaars studenten van de docentenopleiding dans in Arnhem een dans op het gekozen thema voorbereiden. In de Reijermanzaal [dat is de aula van de locatie Heerenmäten] werden we voorgesteld aan de studenten, waarna ieder groepje zich terugtrok in een lokaal of een open ruimte om de dans in te studeren. We begonnen met een warming-up. Daarna moesten we eerst zelf dingen bedenken voor het uiteindelijke optreden. De leerlingen van vwo-3, havo-3 en uiteraard vwo-4 zouden komen kijken. Na onze eigen inbreng liet ‘onze’ studente zien wat zij bedacht had.Toen iedereen zijn of haar stukje onder de knie had, konden we de hele dans achter elkaar oefenen op muziek. Natuurlijk moest iedereen ook, als een soort generale repetitie, een keertje op het podium oefenen. Toen ook de kleding en make-up in orde waren, waren we klaar om te laten zien waarop we de hele dag geoefend hadden. De opening werd gedaan door de studenten, die twee hele mooi dansen lieten zien. Daarna begon de show, die gepresenteerd werd door een student die fungeerde als nieuwslezeres. Bij elk onderwerp vertelde ze eerst een stukje en daarna waren de leerlingen als het ware het filmpje, dat altijd in het nieuws wordt afgespeeld, alleen dan in de vorm van een dans. Iedereen was natuurlijk ontzettend zenuwachtig, maar het ging gelukkig hartstikke goed. Achteraf was de dansdag stiekem toch wel een beetje leuk.”
Een scène uit de voorstelling ‘Campinggasten’.
Donderdag, 9.30 uur. In de nabespreking van de Tsjechov-voorstelling blijken de leerlingen het te waarderen dat er zulke verschillende voorstellingen zijn op dit festival. Leuk en leerzaam om te zien hoe speel- en regiestijlen uit elkaar kunnen liggen. Vandaag worden de workshops Elementair spel en Improvisatie gegeven. Als tafelgast vertelt een acteur over auditeren voor films en over castingbureaus.
“Mijn mening over dit ge-wel-dig super mega vette übercoole meest geniale theaterfestival? Ik vond alle drie dagen echt geweldig. Bij binnenkomst voelde ik me direct thuis en de sfeer was goed.” Donderdag, 17.00 uur. Even lekker ontspannen tijdens een half uurtje ‘Lama-improvisatie’. Bij de maaltijd raakt de groep niet uitgepraat over de workshops. Iedereen heeft ervaringen opgedaan die direct toegepast kunnen worden. Donderdag, 20.30 uur. Hoewel de laatste voorstelling eigenlijk helemaal niet als voorstelling bedoeld was, hebben we een boeiend uurtje toneel achter de kiezen. Nijmeegse leerlingen die eindexamen drama doen, hebben een aantal scènes achter elkaar geplakt en dat leverde een mooie presentatie op. En nu is het klaar... Althans, bijna, want eerst is er nog een klein feestje. De schouwburgdirecteur geeft ons als cadeautje een liveoptreden van twee vreemde vogels met pruiken en keyboards. Binnen drie minuten staat de hele boel te swingen. Donderdag, 22.15 uur. Nijmegen gaat naar huis. Er wordt gezoend, omhelsd, een beetje gehuild, nog eens gezoend [we sluiten een weddenschap af over wanneer de eerste festivalbaby ter wereld komt] en spontaan maakt Zevenaar een ereboog om Nijmegen uit te zwaaien. Nog even terugrennen om Hyves- en MSN-gegevens uit te wisselen en dan swingt Zevenaar nog even door.We worden door het Musiater bedankt voor alle ‘heerlijk jonge spontaniteit’ en van harte uitgenodigd om volgend jaar terug te komen. Dat doen we. Kijk voor meer informatie op www.podiumlust.nl.
Dichten laat
het hart van de wethouder sneller kloppen
DOOR RIET WEIJKAMP [DOCENTE HANDVAARDIGHEID/TEKENEN] De Zevenaarse wethouder van onderwijs, kunst en cultuur was op 19 maart weer even docent. Nico Wiendels, vroeger docent Nederlands, wist de kunst- en cultuurklas op Zonegge anderhalf uur lang te boeien. Veel vragen van de leerlingen hadden te maken met kunst, maar ook persoonlijke kwesties passeerden de revue. Omdat het thema ‘passie’ was, vroegen de leerlingen waarvan het hart van de wethouder sneller gaat kloppen. Het antwoord was cultureel verantwoord: hij is dichter.
LC COURANT PAGINA 7
De leerlingen van vwo-4 dachten vrijdag 3 april dat ze na het laatste proefwerk van de slotweek naar huis mochten, maar dat viel vies tegen. De gymleraren hadden namelijk een dansdag georganiseerd. Toen de leerlingen het thema te horen kregen - het Journaal - hadden ze er al helemaal geen zin meer in. Achteraf bleek het ‘stiekem’ toch wel leuk. Marloes Polman uit V4D doet verslag.
Waarom zie je kangoeroes alleen op het zuidelijk halfrond? DOOR REGINA REINIERS [DOCENTE BIOLOGIE]
Waarom komen kangoeroes alleen voor op het zuidelijk halfrond en ringstaartmaki’s alleen op Madagaskar? Wat hebben dagvlinders met waardplanten en wat is een levend fossiel? Om een antwoord te vinden op deze en andere vragen zijn alle biologieleerlingen van havo-4 op vrijdag 27 maart naar het Noorderdierenpark in Emmen geweest. De excursie stond grotendeels in het teken van de evolutie van het leven. Dit jaar is het immers tweehonderd jaar geleden dat Charles Darwin werd geboren en honderdvijftig jaar geleden dat deze grondlegger van de evolutieleer zijn boek On the origine of species publiceerde. Het Noorderdierenpark heeft een permanente tentoonstelling - Biochron geheten - over de evolutie.
De leerlingen kregen opdrachten en ze konden fossielen en replica’s bekijken, variërend van een mammoetjong tot een miljoenpoot van anderhalve meter. Daarnaast was er uiteraard ook veel nog moois te zien dat nog leefde. Het hoogtepunt waren de rondleidingen door dierenverzorgers, die de leerlingen een kijkje achter de schermen boden in onder andere de nachtverblijven. De olifanten overnachten bijvoorbeeld in een soort fabriekshal onder de grond. Sommige dieren mochten even aangeraakt worden, zoals een gordeldier. Andere kregen een hapje voer, zoals de noten etende vissen in Americasa. Tenslotte het raadsel van de kangoeroes. De reden dat ze hier niet voorkomen, heeft niets te maken met de zwaartekracht [waardoor kangoeroekindertjes niet in de buidel zouden blijven zitten]. De verklaring is dat buideldieren zijn ontstaan op het zuidelijk halfrond toen Zuid-Amerika, Antarctica en Australië nog aan elkaar zaten. Normaal gesproken waren ze vervolgens verdrongen door succesvollere zoogdieren [met baarmoeder en placenta], maar de kangoeroes hadden mazzel dat Australië wegdreef, zodat ze geen concurrentie hadden. Daarom dus.
Snuffelen bij weerman
Gerrit Hiemstra en andere stages Veel leerlingen weten niet wat ze willen worden en als ze het wel weten, hebben ze vaak geen goed beeld van het beroep dat ze hebben gekozen. Daarom zijn er snuffelstages. Tweedeklassers van de locatie Didam gingen in februari snuffelen. “Ze proeven de sfeer van een bedrijf, praten met de werknemers en kunnen dus het komende jaar makkelijker een beroepsrichting kiezen”, vertelt decaan Marion van Hoof. “Veel kinderen gaan bijvoorbeeld hoopvol naar een kinderdagverblijf of kiezen voor de dierenverzorging. Maar dan blijkt tijdens zo’n stage ineens dat tachtig procent uit schoonmaakwerk bestaat. Dat kunnen ze beter nu ontdekken in plaats van straks, als het te laat is.” Marion van Hoof heeft een groot aantal bedrijven en instellingen bereid gevonden mee te werken aan korte stages van een dag, een dagdeel of slecht een paar uur. “Ik hoef ze maar te bellen en ze doen mee.” Garagebedrijf Ton Willemsen, Autobedrijf Rutjes, Bakkerij Paul Berntsen en Sportcentre Action doen al langer mee. Elk jaar zijn er ook een paar heel bijzondere stageplekken. Dit jaar heeft een leerling meegelopen in een opleidingshangar van vliegbasis Volkel. Marion van Hoof: “Hij wilde iets met elektro, techniek en de luchtmacht. Toevallig heb ik contacten in Volkel, dus kon ik dat regelen.” Heel leuk was ook de stage vanTessa Keurntjes naar het weerstation van Gerrit Hiemstra [van het Journaal!] in Velp. In totaal gingen honderdtien leerlingen twee keer op stage bij ruim veertig adressen in de regio. “We hebben een voorkeur voor bedrijven die een doe-activiteit aanbieden en de jongeren echt laten ervaren wat een vak inhoudt. Het heeft zeker resultaat. Vierdeklassers zeggen dat ze veel informatie uit de stages hebben gehaald en dat het ze bij hun keuze heeft geholpen.”
LIEMERS COLLEGE WINT PRIJSVRAAG OVER ZESTIG JAAR MENSENRECHTEN
LC COURANT PAGINA 8
De leerlingen van het tweede leerjaar van havo en vmbo-gt in Didam hebben een prijsvraag van het Europees Platform over ‘Zestig jaar Raad van Europa – zestig jaar mensenrechten(beleid)’ gewonnen. Ze hebben tijdens de lessen Duits van Cornelia Glöckner werkstukken gemaakt. In die werkstukken moesten ze hun visie op zestig jaar mensenrechten verwerken. De leerlingen hebben filmpjes gemaakt [bijvoorbeeld over pesten], powerpointpresentaties, liedjes, posters en een website. De ingediende werkstukken waren goed voor de eerste prijs van de onderbouw. Volgens de jury was het thema goed verwerkt. De prijs is op woensdag 22 april in het Vredespaleis in Den Haag uitgereikt door staatssecretaris Nebahat Albayrak [justitie]. De deelnemende leerlingen zijn mee geweest naar Den Haag. De prijs is een bezoek van minister Ernst Hirsch Ballin aan het Liemers College. Hij komt praten over mensenrechten. De datum van het bezoek is nog niet bekend. Waarschijnlijk wordt het na de zomervakantie.
HET LIEMERS COLLEGE IN DE KRANT
Kwaliteitsonderzoeken, uitwisselingen en goede doelen Het Liemers College staat heel vaak in de krant. In deze rubriek een greep uit de oogst van de afgelopen maanden. Een volledig overzicht is niet mogelijk. Het Liemers College scoort goed in kwaliteitstesten, zo meldt de Gelderlander op 15 januari. Trouw en Elsevier hebben cijfers van de onderwijsinspectie gecombineerd met eigen criteria. Daarmee hebben ze de afdelingen van de school beoordeeld met ‘goed’ of ‘zeer goed’. Bij voldoende belangstelling begint het Liemers College in augustus met een Leonardogroep voor hoogbegaafde leerlingen. Dat hierover discussie op school is, meldt de krant niet. De Gelderlander bericht ook over het Comeniusproject in Didam. Leerlingen daar hebben kennisgemaakt met Duitse en Turkse scholieren. Samen hebben ze een project over media gedaan en Engelstalige artikelen geschreven. Een aantal daarvan wordt inTurkije in een internationaal tijdschrift gepubliceerd. De uitwisseling heeft natuurlijk ook geleid tot vele contacten en vriendschappen tussen de scholieren. Dat het Liemers College zich voor goede doelen inzet, hebben meer kranten opgemerkt. Leerlingen van Heerenmäten hebben in januari de ijzers onder gebonden voor een
Elfdierentocht op de Nevelhorst. Met deze actie ondersteunden zij de ontwikkeling van onderwijs en medische zorg in Afrika. Op een van de Nationale Voorleesdagen in dezelfde maand bezochten vier leerlingen de Duivense basisschool DeToermalijn, waar ze hebben voorgelezen. Zij deden dit in het kader van de Liemers College Award. In Didam wordt in april een fancy fair gehouden om geld voor Bosnië in te zamelen. Ook de commotie rond het concert van Nick en Simon wordt door de Gelderlander opgepikt. Geheel onverwacht bezocht het populaire duo de school en verzorgde spontaan een optreden voor de leerlingen. Voor wie het concert gemist heeft, is op de site van de krant een opname te zien. De pr-commissie van het Liemers College heeft overigens een filmpje opYouTube gezet.
Inspirerende samenwerking tussen leerlingen en studenten DOOR VINCENT BAAKE [DOCENT TEKENEN] Omdat ik zowel tekenleraar als vakdidacticus en docentenopleider ben, kan ik een brug slaan tussen het voortgezet onderwijs en het hbo. Dit jaar hebben mijn studenten van de Docentenopleiding Beeldende Kunst en Vormgeving [DBKV] van de Hogeschool Windesheim in Zwolle het schoolexamen tekenen van mijn leerlingen uit vwo-4 voor hun rekening genomen.
De leerlingen hebben ontwerpen en eindproducten gemaakt voor ‘toegepaste vormgeving’. Voorbeelden zijn een reclameposter voor de uitverkoop van Bad Behaviour, een wervingsaffiche voor Bouwvakkers voor luchtkastelen, een campagne tegen pesten en een sandwichbord met een visie op de kredietcrisis. Van de herfstvakantie tot eind januari hebben de leerlingen gewerkt aan een praktische opdracht voor het schoolexamen. Ook bestudeerden ze in deze periode enkele hoofdstukken uit het kunstbeschouwingboek. Op school werden de leerlingen begeleid door de studenten Marieke de Vries en Veronique Schrama. Zij liepen stage in onze tekensectie. Via e-mail was ook begeleiding op afstand mogelijk door andere studenten. Op 23 januari gingen de leerlingen per bus naar Zwolle, waar ze de praktische schoolexamens hebben gepresenteerd en door de studenten ontworpen proefwerken moesten maken. Ook waren er workshops en een gezamenlijke maaltijd na afloop. Deze vorm van samenwerking tussen leerlingen en studenten is bijzonder zinvol en inspirerend gebleken. De leerlingen krijgen een beter beeld van de docentenopleiding en het hbo. De studenten kunnen, naast de reguliere stage, ervaren hoe het is om verantwoordelijk te zijn voor zo’n omvangrijk project. Het realistische gehalte en het succesvolle verloop van dit onderwijsproject heeft geleid tot belangstelling bij andere scholen. In 2010 wordt het project bijvoorbeeld uitgevoerd op het Carmel College Salland in Raalte.
