cm&dfiaw POND'S SKIN FRESHENER TISSUES, POND'S EXTRACT Co.. AMSTERDAM Shampoon met den zwarten Kop mat!!%uar# artspoeclar HFT VOORGEVOEL

'"""^«^"■■""■■■■«■■■i

WERELÖME1SIE WOORDEN VAN ANNIE D E HOOG­NOOY Ta,me1jik griel.

/

j a j =g=g=gEEg

JV J

Meis.jemetje

sUnkfi.<juu.r.tje £ n j e kor.te

m

a^i

r Ir J i

1I,J J J

JDiedoen zwik.ken hij Hetgvw.

^

r

^

J

/

feü

■*-

H j j J,j j I |

.

.

, ^

Met je k o r t t e . . km>.te k ^ . * e l , M e t j e zeer m o d e r n t o i . l e t

jJ

3

7

l-

2ÉE=

JJ

Poe.der.tjesen s t i f t j e s en j e , zwa.k"voor'na.q*,. .

?=a=g: f= Jb ? 5É óchoen.tjesmette hoo.aehak.jei

s ■

I Éi^H

ÏE^E

7

rok.je6.iuui

Hf fffl «ff

5

^

1

*r—w

m

I g ■

É=Ê= r

MUZIEK VAN HENRI C. VAN PRAAG

.ret.

Je

zwakva>r'nci.aa. . r ^ t .

_

"

PfÜ i i 4-i É

v

7

1

i*

~-

aE

Meisje met je slank figuurtje En je korte rokjes aan, Schoentjes met tè hooge hakjes, Die doen zwikken bij het gaan, Met je kort geknipte kapsel En je zeer modern toilet, Poedertjes en stiftjes En je „zwak" voor 'n sigaret Je „zwak" voor 'n sigaret....

Meisje uit de nieuwe wereld, Die tè vroeg het leven kent; 't Is zoo moeilijk te begrijpen, Dat je tóch tevreden bentl Zou je vaak niet willen keeren Uit die wereld, louter schijn? 'n Kleur en lach, die écht is Doet alleen gelukkig zijn, Alleen gelukkig zijn....

X-s ïl\-. :■]■';-■■■ -V-J: £&:

M A I 5 0 N

O D I O

7 PLACE DE LA MADELEINE, PARIJ S

Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd in

7690 GROOTE \

•JJL ?i£craaafc

KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD

Red. en Adm.: G algewater 22, Lelden. Tel. 760 Postrekening 41880

Specialiteit voor geschenken in zilver, en verzilverd

metaal NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIOD E Verschünt wekelijks — Prtfs per kwartaal f 1 95

—- iuift,«,

's Tissues

Godfried de Groot

zacht als fluweel

'Jan £uykenstraat 2a, Tel. 2 8 4 7 4 ./Tmsterdam

Freshener frisch en prikkelend Ponj's heeft een tissue vervaardigd, om na reiniging van de huid met Pond's Cold Cream de overtollige cream met stof en vuil af te vegen. Deze tissues zijn voor dit doel beter dan een handdoek, daar zij een grooter absorptievermogen bezitten en nietgewasscben behoeven te worden. De tissues worden na gebruik weggeworpen. Pond's Skin Freshener is speciaal geprepareerd om te gebruiken na Pond's Cold Cream. Het prikkelt de huid heerlijk en brengt een jeugdigen, natuurlijken blos op Uw wangen.

Specialiteit in m o d e r n e en artistieke foto's T\en »le de vele reproducties van ons verh in „Het Weehbled" Cinema O Theater

Verzorgt Uw Teint

ADVERTEERT IN „HET W E E K B L A D " CINEMA & THEATER HET BLAD voor geïllustreerde reklame

POND'S SKIN FRESHENER • TISSUES, POND'S EXTRACT

Co.. AMSTERDAM

cM&dfiaw werkt betooverend door de prachtige, altijd wisselende lichtweerkaatsingen,

die het haar leven bezorgen en

het oog streelen. — hetzij

aan het strand, in een

badplaats of bij spel en sport. Ook Uw haar verkrijgt wanneer U het regelmatig

een zijdeachtigen met Shampoon

glans

met den

zwarten Kop wascht en met Haarglanspoeder

naspoelt.

De echte, groene verpakking

Sham-

poon

met

den

Haarglanspoeder

zwarten gratis,

Kop,

met

kost 20 cent.

Haarglanspoeder met den zwarten Kop is ook afzonderlijk verkrijgbaar. Prijs per doosje, inhoudende 4 pakjes,35 cent.

Shampoon met den zwarten Kop mat!!%uar#£artspoeclar VOOR NEDERLAND EN KOLONIËN C P. VAN DIJL & ZOON, DORDRECHT

ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUj^HEOSWAARBO^G ^ F ^ ^ ) Q 0 ZU ZU ZU ZU ZUIVFRHFIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 1 0 ^ 0 0 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000

H

ET motregende en de nog maar weinige voorbijgangers in de winkelstraat haastten zich huis-waarts. Een grooté, grijze auto nam op meesterlijke wijze de bocht op den hoek der straat, reed eenige tientallen meters met groote snelheid voort en stopte toen voor een groote juwelierszaak. Er stapte een keurig gekleede jongeman uit, die snel het glibberige trottoir overstak. Bij de deur van den winkel keek hij even om naar zijn metgezel in den auto. Toen hief hij zijn rechterhand op en slingerde met groote kracht een pakje door de vensterruit. Op hetzelfde oogenblik stak hij zijn hand door het gat en eer de verbaasde voorbijgangers begrepen wat er was gebeurd, zat hij al weer in den auto, die met duizelingwekkende vaart de straat uitreed. In den winkel snelde een bediende naar de étalage. Om het gat in de ruit zag hij een aantal verbaasde gezichten. Toen merkte hij, dat het kostbaarste stuk uit de étalage, een parelen halssnoer, verdwenen was Temidden van de in wanorde door elkaar liggende ringen en horloges werd hij het pakje gewaar De jongeman werd bleek, toen hij begreep, wat er was gebeurd. Na eenige oogenblikken naderde een politieagent. „Hij gooide de ruit in met een pakje," zei een klein mannetje met een dophoed tegen den handhaver van gezag en orde. „Je kunt aan het werk, Sherlock Holmes," grijnsde een slagersjongen. „Weet iemand, hoe hij er uitzag?" vroeg de agent, zich niets van de laatste opmerking aantrekkend. Als antwoord op zijn vraag ontstond er een Babylonische spraakverwarring, waaruit hij geen wijs kon worden. „Weet iemand dan misschien, hoe de auto er uitzag?" vroeg hij toen. „Grijsblauw." „Purper!" „Het was een Rolls." „Niet waar; het was een oud bakkie!" De agent begreep, dat hij buiten den winkel niet wijzer zou worden en ging daarom zijn geluk binnen probeeren. Hij zei den menschen door te loopen en had toen een kort onderhoud met den bediende, die hem al evenmin iets wijzer kon maken

HFT VOORGEVOEL VRIJ NAAR HET ENGELSCH ONS EERSTE COMPLETE VERHAAL Op het hoofdbureau van politie wisten ze het no& niet eens, en löch . . . . kan er misschien last door krijgen, maar w ij in geen geval. Doch 't duurt trou-" wens wel even, eer het nummer aan alle politieposten bekend is!" De jonge man zuchtte. Gedurende eenige oogenblikken sprak geen van

beiden een woord. Zacht zoemend gleed de auto door de helder verlichte straten, en wie de moeite had genomen, in den wagen te kijken, zou hebben gedacht, dat een vader met zijn zoon na een ingespannen werkdag op kantoor, zich huiswaarts begaven Alleen een meisje keek even verrast op, omdat zij in den jongsten man haar uitverkoren acteur meende te herkennen. Maar teleurgesteld merkte zij, dat ze zich vergiste. De 'oude man vond het langdurige stilzwijgen van zijn jongeren metgezel eigenaardig. Hij wees met zijn hoofd in de richting van de courantenjongens, die letterlijk gilden: „Brutale moord in een der buitenwijken! Brutale moord!" „Hoe lang zal het nog duren," vroeg

De jongeman in den auto bond een zakdoek om zijn'bloedende hand. Toen zij de straat uit waren, had zijn metgezel, die aan het stuur zat, de vaart van den auto verminderd. Een verdachte snelheid kon nooit goed zijn. „Dat is goed gegaan," zei de jongeman bijna verontschuldigend. "•„En of," antwoordde de ander. •,„Denk je, dat ze ons nummer gezien hebben?" „Ik geloof het niet, maar al was het zoo, dan geeft het nog niets, want het is ons nummer immers niet! De man, die werkelijk, het nummer heeft, dat wij aan onzen auto hebben geschilderd, R E I S T N O O I T P E R T R E I N . T R A M , A U T O B U S . ENZ. z o n d e r o n z e populaire A . O . F O L I S Per f 5000— bij overlijden ) slechts ./"2.50 K f 10000.— bij invaliditeit [ Jaarpremie f 5 0 0 0 . - bij ged. invaliditeit ) Zegelkosten f0.5O Postgiro N o . 19154 SCHIEDAM RISICO OAAT DIRECT IN DOE HET NUI

MÖEyWi IHl^WB^IMIK

\

hij, „eer ze roepen: „Brutale diefstal 00 klaarlichten dag!"?" „Zoo lang mogelijk, hoop ik," antwoordde de jongeman. Ze waren nu een druk kruispunt genaderd en de oudere man aan het stuur uitte een gesmoorden vloek, toen de verkeersagent zijn hand opstak en hen liet stoppen om een file voertuigen van de andere zijde door te laten. Een andere auto kwam vlak naast hen te staan en de bestuurder was klaarblijkelijk erg gehaast, want hij liet zonder ophouden FILM ENTHOUSIASTEN AAN ALLE FILM-ENTHOUSIASTEN, die foto's vroegen, deelen we mede, dat deze spoedig gezonden worden. Meer dan twee foto's worden aan één abonné niet verstrekt. J. H. te H A A R L E M . Uw brief had onze volle belangstelling. In de nummers der laatste weken brachten we o.a. foto's en beschrijvingen van: „Ons dagelijkscb brood", „Geraldine ', „Liefdesparade" „De vloot is binnen", „De vier Jantjes", „The Holly» wood-Revue ", „Een huwelijk in Hollywood" en „Studentenpret". Ook hebben we reeds lang geleden een mooie foto van Greta Garbo in „De wilde Orchidee" gebracht. Over Lon Chaney is door ons reeds veel geschreven. Het is natuurlijk onmogelijk, iedere film een paar maal te beschrijven, maar wees er van overtuigd, dat iedere nieuwe rolprent onze volle belangstelling

heeft.. E. S. te R O T T E R D A M . Het adres van Ramon Novarro is Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. I I moet hem in het Engelsen schrijven. Indien IJ wilt slagen, wendt U zich het beste tot den heer Balthasar Verhagen, directeur der Toon eel school, Marnixstraat, Amsterdam. M. D. te R O T T E R D A M . Het juiste adres' van Piscilla Dean is Paramount Famous Lasky Studios, 5451 Marathon Street, Hollywood.

BEZOEKT HET

LUXOR /

\ La» /

\

S j

TE R O T T E R D A M zijn claxon werken, om de aandacht van den agent te trekken. Deze keek geërgerd in zijn richting, zette toen groote oogen op en deed daarop iets heel zonderlings: hij begon geagiteerd op zijn fluitje te blazen! Het gansche verkeer stond opeens stil. Eigenaars van luxe auto's, taxi-chauffeurs en zelfchauffeerende dames keken verbaasd, en vroegen zich af, of zij misschien — onwetend — tegen de verkeersregelen hadden gezondigd. De agent keek hen echter geen van allen aan, maar wenkte twee collega's, die zich naar hern toe haastten. „Probeer er tusschen uit te komen," fluisterde de jongeman zenuwachtig, maar terwijl hij het zei, zag hij zelf de onmogelijkheid van zijn voorstel in. „Stel je niet zoo aan," bromde de ander nijdig. „Ik zeg je, dat ze het misschien nog niet eens op het hoofdbureau weten! Het is nog geen vijf minuten geleden, dat wij wegreden! Hoe kunnen de manschappen op straat het dan al weten!" De drie agenten spraken even met elkaar; de twee pas gekomen agenten knikten en stapten op den auto af, waarvan de bestuurder voortdurend zijn claxon had laten werken. Eén van hen legde zijn hand op het portier. De eigenaar vloog woedend overeind:...

De andere agent had zich tusschen de twee auto's geplaatst en keek naar de beide bestuurders, als vroeg hij zich af, w i e de schuldige w a s . . . . Toen zei hij streng: „Hoe kan dat? Jullie hebben allebei d e z e l f d e nummers! Daar moet iets achterzitten, heeren!" Op het bureau bleek spoedig, dat er iets achter zat, en ook waar het zat. Het angstige voorgevoel van den jongeman had hem niet bedrogen: hij kreeg tien jaar en zijn oudere collega vijf! FIIM-ENTHOUSIASTEN P . K. te T I L B U R G . Wij kennen «een filmster van dezen naam. In welke rolprent is hij opgetreden? L. M. te ' s - G R A V E N H A G E . Deze operette-ster kunt U schrijven per adres „Scala-Theater", 's-Gravenhage. Of zij ü antwoorden zal, weten we natuurlijk niet. Bébé Daniels moet U in het Engelsch schrijven. We weten niet, wat U haar vragen wilt, dus kunnen we onmogelijk een voorbeeld in „Het Weekblad" afdrukken. J. H. te G R O N I N G E N . We zullen deze zaak onderzoeken. J. V. D. V. te D E L F T . We weten,niet, welke uitgave van het boek U gelezen hebt, en kunnen U dus niet mededeelen, of de foto's uit de door U genoemde film waren. M. W. te R O T T E R D A M . Al Jolson is geen neger' en in het gewone leven niet zwart. T. B. te S C H I E D A M . Harry Piel is getrouwd met Dary Holm. Zijn adres is Kaiserdamm 77, Berlijn

A. F. te A L K M A A R . Het adres van Anita Page en Ramon Novarro is MetroGoldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. Ramón is niet verloofd of getrouwd. R. d. L. te R O T T E R D A M . U moet Lilian Harvey en Jenny Jugo in het Duitsch schrijven en niet vergeten, een antwoordcoupon bij te sluiten. Voor . adressen zie antwoord aan K. G. K. G. te R O T T E R D A M . Hierbij de gevraagde adressen. -Lilian Harvey, Ahornallee 16, Berlijn. Jenny Jugo, Kaiserdamm 29, Berlijn. Henk Kleinman, Vijzelstraat 98, Amsterdam. J E N N Y N. te A M S T E R D A M . Zeker, U mag ons zoo vaak schrijven als U zelf maar wilt. Niet meer dan drie vragen tegelijk, s.v.p. J. M. CH. v. D. M. te D E L F T . Mady Christians is met Dr. Muller getrouwd. Haar adres is Bismarckstrasse 67, Berlijn. Clive Brook is gehuwd met Mildred Evelyn. Zijn adres is Paramount Famous Lasky Studios, 5451 Marathon Street, Hollywood. De gevraagde foto's worden TJ spoedig toegezonden. J. B. te R O T T E R D A M . Er zijn nog oude films met Rudolf Valentino in omloop. In de hoofdsteden worden deze rolprenten echter niet meer vertoond. H. F. te A M S T E R D A M . Of John Gilbert, als hij eenmaal gescheiden is, met Greta Garbo gaat trouwen, kunnen we U niet zeggen. H e t beste is, dat U het hem zelf eens vraagt. ———————————

Verwyder vetwormpjes op d e z e prettige m a n i e r , „Kort geleden schreef ik U over de groote moeite, oïe ik had om vetwormpjes te verwijderen en V ried mij aan de Radoxbehandeling eenigen tijd vol te houden. Ik ben dankbaar, dat ik het deed, want ik ben nu geheel van die leelijke ontsiering verlost. Ik ga er nog steeds mee door mijn gezicht af te sponzen met Radox en ik neem nu een halven theelepel Radox op een kop heet water. Mijn huid heeft nu geen enkel vetwormpje meer en is zacht als fluweel." C. B. te L. (Origineele brief ter Inzage). Ook Uw teint kan frisch en mooi worden op dezelfde gemakkelijke manier. Om vetwormpjes te verwijderen doet men eeu theelepel Radox In een kop heet water en behandelt met dit mengsel de aangetaste plek gedurende eenlge minuten. Daarna afdrogen met een zachten handdoek en de vetwormpjes zijn verdwenen. Gebruik na deze behandeling een weinig goede cold cream. Rimpels worden verwijderd door een theelepel Radox door een kop gefiltreerde, zure melk te mengen en met dit mengsel de huid lederen dag te behandelen. Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a ƒ 1.25 per pak. Een pak is toereikend voor verscheidene weken. Importeur: N.V. Rowntree Handels Mij., Keizersgracht 134, Amsterdam (C). Voor Indlë verkrijgbaar bil: Firma J. van Gorkom & Co., DJocja en hare filialen.

W

onderbaarlijk is de natuur, het schoonste en volmaaktste, wat de mensch waarnemen kanl Daarom is het zoo jammer, dat velen dat schoone niet zien, omdat zij het niet hebben lèèren zien of het ntet kunnen zien, daar zij er de gelegenheid niet toe krijgen! Mooi is elk natuur­ product, doch nog mooier, bijna onge­ loof elijk, zijn de verhoudingen, waarin schepselen van den meest uiteenloopen­ den aard tot elkaar staan. D aarvan het volgende staaltje: In Mexico (Amerika) leeft een soort Acacia, wier bladeren gaarne door dieren worden gegeten. D e plant kan zichzelf gedeeltelijk beschermen, b.v. door doorns, doch de hier bedoelde Acacia wordt beschermd door betrekke­ lijk kleine mieren. Zoodra de plant door

5AMEI1LEVIHG' TUSSCHErl

j]

ACACIA5*. £

als voedsel dient voor de kolonie. D e mieren kruipen dus gedurig af en aan om deze vruchtj es te onderzoeken of af te plukken, zoodat er steeds wach­ ters zijn, om de jonge bladeren te be­ schermen, wanneer er aanranders moch­ ten komen. Ook andere insecten, die de bladeren aansnijden of afknagen, worden op deze wijze door de mieren op een afstand gehouden. Acacia's, die door mieren bewoond

OP BtmtD

DE II EDEWERkfERö

DC BÜHNtfe

MIERETL

Mierennest In Acaciadoorn.

doorn, die er uitziet als een klein geweitje van een antilope en dus twee takken heeft, een heele kolonie van mieren, beschut door de ondertus­ schen zeer hard geworden huid van­ den doorn. Het voedsel binnenin is dan natuurlijk al lang op en nu zorgt de Acacia voor ander voedsel. Aan de basis van elk paar blaadjes bevindt zich een kratérvormig kliertje, waaruit een zoet sap afgescheiden wordt, waar­ op de mieren verzot zijn. Doch ook voor vaster voedsel wordt gezorgd. Aan het einde van elk der deelen van het samen­ gestelde blad bevindt zich, wanneer het blad zich ontplooien gaat, een klein •peervormig, eiwitachtig lichaampje, dat de mieren, zoodra het rijp is, afplukken en in haar nesten dragen, waar het

Twijg van de Zanzlbar-acacia met door mieren bewoonde doorngallen.

zijn, zitten dan ook vol in het blad, ter­ wijl de onbewoonde Acacia's in den regel nagenoeg kaal gevreten zijn. Voor hen, die namen willen weten het volgende: de hier bedoelde Acacia uit Mexico heet Acacia sphaerocephala Cham. & Schlecht en de mierensoort Pseudomyrma canescens Wasm. Er zijn natuurlijk nog andere soorten, die op

Twijg van een fluitacacla met een doorngal, door mieren bewoond.

een aanrander aangeraakt wordt, zwer­ men de nijdige miertjes uit en bijten den aanvaller overal, waar zij maar kunnen. En als tegenprestatie biedt de Acacia nu den mieren huisvesting en voeding I Huisvesting in bepaalde groote doorns aan de takken! Deze doorns zijn aanvankelijk groen, vrij zacht en van binnen gevuld met een sappig sponsachtig weefsel, dat gaarne door de mieren gegeten wordt. De mierenkoningin boort nabij de punt van een der doorns een gaatje, dringt zich al etende langzamerhand in den doorn en legt daarbinnen haar eieren, waaruit weldra de larven der werk­ mieren komen, die op haar beurt zich kunnen voeden. Aldus ontstaat in den

ijMk ^^F^T^ ^ v

FENNY OUBBELS a Leer res

Doorsnede van een doorngal met mierennest.

IN HET VOORJAAR

SALAMANDER

ONQEWENSCHTE

}

in de

^ H Meest toona a ngevende in tGooi

■ ­^JBjL VGravelandscheweg 85 HJjjjJHI HILVERSUM

de boven • aangegeven wijze samenleven. Ook in Afrika komt dezelfde samen­ leving (symbiose) voor tusschen de fluitacacia (Acacia fistula) en Cremastogaster tricolor Gerst e.a. Van enkele vormen zijn hier afbeeldingen gegeven naar Wasmann (T. v. E. LVIII, 191 5). Leiden, 3/V—"30 R. VAN E E C K E .

AMSTERDAM Kalverstraat 165

SCHOENEN

H A A RG R O E I

ALLEEN VOOR DAMES Afdoende Oezlchts Ontharing Al hebben a n d e r e n U ook teleurgesteld. Wij behandelen reeds m e e r dan 20 jaar met garantie van nooit meer terugkomen. L. H E N S K E N S , Prof, a 1'Academie de Paris

Leidschestraat

76—78,

AMSTERDAM

BOOD

Du IOUISBOUWMELTSTERS REVUE GEZELSCHAP

B

ood is een prachtkerel. Jammer, .dat­ie zijn carrière is misgeloo­ ( 'pen! Hij had nooit aan het too­' neel moeten komen. Neen Hein, (want ; zoo noemen we hem allemaal) je hadt in de politiek moeten gaan. Wat had jij in de Tweede Kamer een figuur gemaakt! In gedachten zie ik je, indien ik nog even verder ga, als minister van Kunsten en Wetenschappen. Een beter en geslepener diplomaat dan jij heb ik zelden meegemaakt. Nooit nijdig, altijd voorkomend en dan die glimlach van Bood! D ie is verrukkelijk! Als Bood glimlacht, is­ie onweerstaanbaar — en alles wat­ie vraagt doe je, zonder mor­ ren. In standjes uitdeden is hij subliem; meestal hoor ' je van regisseurs ver­ tellen, dat ze vloeken. Hij nietl Zijn grootste vloek is: „Kom nou, dames, er is al honderdmaal gebeld 1" Op dat bellen kom ik straks terug. Bood heeft tact. Een voorbeeld: Revue in vollen gang, groote show. Een der dames mannequins heeft het ongeluk, in een der costuums te strui­ kelen. Grooter hilariteit is niet denk­ baar op de Bühne I In een ommezien lacht alles, gekke gilletjes, dwaze ge­ zichten en . . . daar tusschen door klinkt Boods­stereotype uitroep: „Kom nou, dames!" Het struikelgeval is uitgegroeid tot een algemeene lachpartij. Doek zakt. Pauze. Bood naar boven; een bescheiden tikje aan de eerste kleedkamer. „D ames, even storen! Kin­ deren, 't is natuurlijk niet door be­ woonsters van déze kamer gedaan, want dat doen jullie niet, maar als er weer iemand mocht vallen, hè, laten we ons dan wat beheerschenl Nee, nee, kinderen, ik weet 't wel, jullie waren het niet, maar . . . nou j a . . . . goeden avond

TWEEDE REGISSEUR sameri!" Zijn fijn besneden gezicht plooit zich tot zijn reeds eerder genoem­ den glimlach en Bood gaat af. Zoo komt­ie aan alle kamers, ieder krijgt hetzelfde te hooren . . . Resultaat: de dames zijn verheerlijkt door zijn op­ treden en Bood heeft zijn plicht ge­ daan; niemand heeft boete, .niemand is" door een snauw beleedigdl Zie je, dat is tact — en het is zoo lastig om het zestig vrouwen naar den zin te maken! Ik heb er maar één en zie er geen kans toe Ik ga bij Bood les nemen in diplomatie, en tact. Als zanger kan niemand hem evena­ ren! Hij heeft een prachtstem; hoe­ie daar aan gekomen is, mag Joost weten, maar hij hèèft er een en dat­ie nooit eerder is opgevallen, verwondert mij nog meer. Als Bood hoort, dat­ie­zingen mag, is­ie verrukt en vooral twee­ of driestemmig, dan giert zijn machtig or­ gaan je in de ooren, dat hooren en zien je vergaan! Wee hem, die het ongeluk heeft, in zijn nabijheid te komen, of noodgedwongen naast hem moet staan! Die is nog niet gelukkig! Zijn stem is het best te vergelijken met het gillen van een locomotief, het knarsen van een verroest slot en het steunen van een oud Fordje. Tóch zingt Bood graag en vaak! Mogen deze regelen er toe bijdragen, om zijn verkeerde neigingen te onder­ drukken en zijn collega's te bevrijden van een dagelijks weerkeerende mar­ teling I Verder is hij gezond en het eenige wat hem drukt, is de aanvang der revue en het einde van de pauze. D it is Boods­nachtmerrie; vooral in Am­ sterdam. E n onder ons gezegd: alles is de schuld van Buziau! D aar leeft hij 7

-

zoolang ik die twee menschen ken, al in onmin mee Buus moet n.1. 's avonds met den laatsten trein van Amsterdam naar Rijs­ wijk en aangezien komieken allemaal de gewoonte hebben, dat ze niet van het tooneel zijn weg te slaan (neen, nou ga ik roddelen; laat ik liever zeg­ gen: aangezien het publiek steeds om meer lachen vraagt, en Buus aan de verleiding geen weerstand kan bieden) wordt het iederen avond later, waar­ door de kans om den trein te missen iederen d a g grooter wordt. Buus wil dat nooit toegeven en gooit steeds de schuld op Bood en zegt, dat­ie te laat doet aanvangen en de pauze niet op tijd afbelt. (Ik mag dat natuurlijk hier gerust zeggen, want Buus leest dit toch niet???) Het gevolg hiervan is, dat Bood, om halfacht 's avonds al langs de" gangen laten schreeuwen, dat er aange­ vangen wordt en als het doek zakt voor de groote pauze, al orders geeft, dat er begonnen moet worden, want dat de pauze óm is! Toch houdt Buus stijf en strak vol, dat Bood te laat doet beginnen. Ingewijden vertellen mij echter, dat Bood en Buus onder één hoedje spelen, want dat Bood ook in Rijswijk woont! Ik vertelde u toch al, dat Bood diplo­ maat is! DADDY LONG­LEGS. A'dam, Mei 1930. PS. Ik hoop, dat niemand uit dit artikeltje zal opmaken, dat Bood alléén zanger is. Hij is alles: goochelaar, slangenmensch, acrobaat, typeur en bovenal: mensch.

DE NIEUWE YALE BLUES BESCHREVEN DOOR COR KL1NKERT e nieuwe Yale Blues, dien ik )hier ga beschrijven, bestaat eigenlijk uit verschillende variaties, ontleend aan den vroegeren Blues, aan den Tango, aan den Charleston en aan den Black Bottom. Van alles heeft men eigenlijk datgene genomen, wat samen een mooien dans kan vormen. Het aanleeren zal niet moeilijk zijn, daar men de meeste passen reeds uit vroegere dansen kent. Vooral het volgende dient men te onthouden: Op de eerste plaats: Zooals het in een echt-modernen dans immers altijd hoort, danst men op den hak van den voet en niét op de teenen. Het eigenaardige wiegelen in dezen dans wordt niet, zooals in den vroegeren Charleston, verkregen door het doorbuigen der knieën, maar door het bovenlichaam rhythmisch van links naar rechts en omgekeerd te balanceeren; met gestrekte knieën dus, waarbij men bovendien moet letten op de zeer geleidelijke verplaatsing van het lichaamsgewicht van het eene been naar het andere. Men danst tamehik langzaam, daar bijna alle passen den duur hebben ivan twee tijden der muziek. Alleen bij verdubbeling van passen duurt elke pas één muziektijd. Er zijn vijf hoofdpassen, namelijk de „Walk", de „Zijwaartsche Chassé", de „Twinkle", de „Promenade" en de „Linksche Draai". Men mag deze passen op elkaar laten volgen en afwisselen naar eigen goeddunken. Men is in dit opzicht aan geen enkel voorschrift gebonden. De danspassen der dame zijn altijd de tegengestelde van die van den heer.

Bi

De „Walk". Men begint met de voeten in gesloten positie. Dan schrijdt men langzaam vooruit, beginnende met den linker of rechter voet, zooals men wil; elke pas duurt twee tellen. Bij eiken stap wiegt men het bovenlichaam van de eene zijde naar de andere. Het aantal stappen kan men zelf bepalen. De „Zijwaartsche Chassé". Deze danspas volgt op de gewone wandelpassen op een oogenblik, wanneer de rechter voet aan de beurt is. i. Rechter voet zachtjes zijwaarts naar rechts. 2. Linker voet bij rechter voet aansluiten. 3. Rechter voet langzaam vooruit, eenigszins schuin naar rechts. 4. Linker voet tot voorbij den rechter voet verplaatsen met een slepende, trekkende beweging. Daarna opnieuw overgaan naar den Walk. De „Twinkle". Ook deze danspas volgt op den „Walk" en wel op een oogenblik, wanneer de linker voet aan de beurt is. Dan:

1. Stap met linker voet terzijde van uw partner, links. 2. Plaats rechter voet op zijn beurt naast uw partner, links. 3. Opnieuw een stap met den linker voet vooruit naast partner, aan diens linker zijde, echter zonder het lichaamsgewicht op dien voet te brengen. 4. Linker voet terugtrekken. 5. Stap achteruit met den rechter voet. Het lichaamsgewicht op dien rechter voet ver plaatsen. 6. Opnieuw vooruitschrijden met den linker voet, zoodat men opnieuw klaar is voor den „Walk". De „Promonade". 1. Langzame, stap met linker voet zijwaarts naar links. 2. Een andere langzame pas zijwaarts met den rechter voet, die over den linker voet heen gekruist wordt. 3. Vlugge korte pas zijwaarts met den linker voet. 4. Een tweede korte, vlugge pas zijwaarts naar links met den rechter voet, die over den linker voet heen gekruist wordt. 5. Langzame pas zijwaarts met den linker voet. Terwijl men het lichaamsgewicht op den rechter voet laat rusten, beweegt men het bovenlichaam zijdelings vooruit en achteruit, om daarna zachtjes opnieuw in de dansrichting te keeren, waardoor men weer klaar staat voor den „Walk". » De „Linksche Draai". Deze begint met de voeten in gesloten positie, dus naast elkaar. 1. Zachtjes draaien naar links, met linker voet een stap voorwaarts. Lichaamsgewicht verplaatsen naar linker voet. 2. Verder draaien naar links. Een

Bij het slechtste weer geen last meer van rheumatiek. Ons verraderlijk klimaat Is vaak de oorzaak van hevige rheumatlsche pynen. Ieder, die door deze vreeselijke pijnen gekweld wordt heeft dit ondervonden. Kruschen Salts zal U voor goed genezen, wanneer U tot gewoonte aanneemt, eiken dag de kleine, dagelljksche dosis Kruschen Salts te gebruiken. Goed of slecht weer. U zult geen enkelen last meer ondervinden. Volg daarom het voorbeeld van Mevr. 8. te Hengelo zij schreef: ,Jk gebruik Kruschen Salts volgens het voorschrift: 's morgens vroeg op de nuchtere maag de kleine, dagelljksche dosis op een glas warm water. Ik roei mij daarbij frttch en kerngezond. Ik heb nooit meer last van ziekten ontstaan door kouyatten en zelfs verleden winter, gedurende die verschrikkelijke kou. heb ik niet den minsten last gehad van rheumatiek. waaraan ik vroeger in dit vochtige klimaat voortdurend leed." November 1929. (Origineele brief ter Inzage.) Ditzelfde zal Kruschen Salts ook voor U doen. Door het regelmatig gebruik van de kleine dagelljksche dosis worden alle schadelijke, giftige stoffen en de vlijmscherpe urlnezuurkrlstallen uit het lichaam verwijderd Het bloed wordt gezuiverd. Lever, nieren en Ingewanden worden tot grooter activiteit aangezet. Alle afvalproducten worden prompt verwyderd en de Inwendige organen voortdurend rein gehouden U zult U lederen dag frlsscher. opgewekter en levenslustiger gaan voelen. Begin nog vandaag met de goede ..Kruschen-gewoonte'M Kruschen Salts Is verkrijgbaar bh alle Apothekers en Drogisten » ƒ0.90 per flacon De groote flesch a f 1 6 0 bevat bUna 3 maal den Inhoud van den kleinen flacon. Imp : N.V. Rowntree Handelsmaatschappij. Kelzersgr. 124. A'dam C.

- 8—

korte stap achteruit in de richting der danslijn met rechter voet. 3. Linker voet achteruit, zoodanig dat deze meteen naar rechts over den rechtervoet heen gekruist wordt. De linker voet bhjft dus vóór den rechter voet geplaatst. 4. Langzaam verder draaien naar links, en heel eventjes met den rechter voet achteruit stappen. 5. De voeten blijven in denzelfden stand. Het lichaamsgewicht wordt echter van den rechter voet naar den linker voet overgebracht. 6. Voeten blijven nog steeds in denzelfden stand, maar het lichaamsgewicht wordt opnieuw op den rechtervoet teruggebracht. 7. Stap met linker voet zijwaarts in de richting der danslijn. 8. Rechter voet bij linker voet aansluiten. Men staat nu zijdelings naar de dansrichting en draait langzaam opnieuw in die dansrichting, om over te gaan tot den „Walk", dien men be■ gint met den linker voet. Ziehier nu eenige Fox Trott variaties: 1. Langzaam draaien naar links en gelijktijdig een stap vooruit met den hnker voet, waarop men ook het lichaamsgewicht verplaatst. 2. Verder draaien naar links. Met rechter voet, in de richting der dans­ lijn, een korten pas achteruit. Lichaams­ gewicht naar rechter voet verplaatsen. 3. Een stap recht achteruit met den linker voet. Lichaamsgewicht op linker voet overbrengen. 4. Langzaam verder draaien naar links. Een stap achteruit met den rech­ ter voet, de teenen binnenwaarts ge­ draaid. Lichaamsgewicht op den rech­ ter voet overbrengen. Daarna maakt men vijf stapjes voor­ uit met den linker voet in de dans­ richting, terzijde van den partner. D eze laat men dus aan zijn rechter zijde. Het lichaamsgewicht wordt naar den linker voet overgeplaatst en langzaam tilt men zich op den hak van den linkervoet op. , Eenzelfden stap vooruit terzijde van den partner met den rechter voet, waar­ door de draai voltooid wordt. Terwijl nu de linker voet op zijn beurt vooruit­ schrijdt, plaatst men zich opnieuw tegenover den partner en gaat voort met de gewone fox trott­passen.

EEN JUBILEUM Het Dansinstituut van onzen medewerker Cor Klinkert £e Amsterdam, bestaat tien jaar. Ter gelegenheid hiervan had in de zalen van „Bellevue" een bal plaats, waaraan tal van attracties waren verbonden. De avond slaagde uitstekend; zoowel de heer Klinkert en. zijn medewerkster, als zij, die er aan deelnamen — en dat waren er heel wat! — zullen er met groote voldoening op terugzien. Wij wenschen den heer Klinkert met zijn jubileum geluk en voor de toekomst veel succes I

TAUBER Land des iachelns",

urin hij kt ons land zal or^reden.^

fmmmmm € LH1 ® © Ifcö IIS £ Lm E H O E S T .

'

■■

■

■

"

chronische verkoudheid & chronische bronchitis worden het best genezen in de zomermaanden. Afdoende is een kuur met het thans alom be­ kende en gewaardeerde geneesmiddel tegen rheumatiek, spit, ischias, jicht, verkoudheid, hoofd­ en zenuwpijnen. Verkrijgbaar by alle Apothekers en Drogisten. 1/2 flacon 80 et., 1/. tWon f2.— en voor kuren de kliniekverpakking a f 8 75 ­ Imp. A. J. AMEYE, Amsterdam.

TOGAL

. ai. Ti Til iiii..lif

Eerste Hulp. + Om in het gezin aan groot en klein, dadelijk hulp hul te kunnen verleenen bij Brandwonden er». Snijwonden en alle andere Huid verwordingen, mag in geen enkel huis een doos of tub"/ rol ontbreken.

M I .

ONZE B EZERESSEN

.W^fitt^L. I M ( MOOIBN MOTOB CYCt-F

POOLSCHE T. T. /V—A

DE NIEU WE HAARGOLF T H U I S ZONDER KOSTEN.

250 cc. klasse Ie en 2e prijs. 500 cc. kl. Te, 2e en 3eprijs. Zijspanklasse Ie en 2e prijs.

Thans is er een manier om de nieuwste en meest modleuse haargolf in Uw eigen huis te verkrijgen, zonder kosten of moeite. Bo­ vendien is het niet zoo schadelijk voor het haar als de hitte van een .Permanent". DE N I E U W E

Vraagt catalogus van: ARIEL WORKS LIMITE D Waldeck Pyrmontkade 2P DEN HAAO TELEF.

90848

WEST ELECTRIC KRULSPELDEN zijn werkelijk een openbaring. Qe behoeft het haar slechts vochtig te maken, het daarna om den haarkniller heen te wikkelen en het apparaat te sluiten. Na enkele minuten, wanneer het haar droog is, maakt ge den haarkniller los en klaar is UI West Electric Krulspelden zijn geheel verschillend van andere krulspelden. Zij zijn vervaardigd van emagnetiseerd en geeiectriseerd staal. Slechts 0.60 per kaart van 4 spelden. Indien zij geen voldoening geven, ontvangt ge Uw geld terug.

f

Zijde wordt geverfd

Verkrijgbaar in alle parf.zaken. Stuur, Indien niet bij Uw winketier verkrijgbaar, f 0.60 in aan onderstaand adres en U krijgt een kaart toege­ stuurd.

I» i/L KW StUK, U umn* B, .«taai

H.H. KLEERMAKERS VRAAOT INLICHTING EN voor het financieren van Uw termijnzaken CENTRALE CRE DIE T­ E N FINANCIERINGBANK KEIZERSGRACHT 3 0 2 ­ 3 0 4 AMSTERDAM (Centrum)

Ey Cipe&im Kant blijft w it.

V r a a g t

Adnuttr

O n S o r a l i s

coupon ter v t r k r f o i a g van cca

N O R I I i r

om cca gewoon

JP '

dcic

. " B T ­ •*•*•• ■<>■•«««•

kleedingatuk mede te verven naat N.V. v/h HENRI SANDERS Keizeragraclit 52, A'dam, Afd. CO 5 et» eoatxegel iaatalten.

Naam:

Adrtt: Kleur:

;. „

Werkt overtolligMaar storend Vooral in het gemengd bad zal dat overtollig haar afbreuk doen aan Uw verschijning. In de oksels, in den nek, in het gelaat en op de bee­ nen moet U dus de haren verwijderen! Maar niet scheren! In "Dulmin­Ontharingscrème" bezit U een ge­ makkelijk middel om alle ontsierende haartjes in een paar minuten te verwijderen. "Dulmin­Ontharingscrème" werkt vlug en pijnloos. Zacht voor de huid, lost "Dulmin" de haren vlug op. Het is een witte crème, week en zacht als een Cold­Crème en bijna zonder bijgeur. Ze droogt niet in en beperkt het ver­ wijderen van het haar met het aanbrengen van de crème en het afwisschen inbegrepen, tot S Minuten. Door vaak gebruik groeien de haren steeds langzamer aan. Jaren­ lange experimenteele arbeid heeft "Dulmin­Ontharings­ crème" zoo voortreffelijk gemaakt. Zebeteekent een voor­ uitgang, waarvan geen vrouw afstand kan doen. GARANTIE: W i j betalen het gekt terug, wanneer U mei hei resultaat met tevreden bent Let op de gebru i ksaanw i jz i ng.

Wilt gij de kleur van Uw zijden kleedingstuk veranderen, terwijl de kleur van het kant onveranderd blijft? Doet dan als volgt: Gebruik eerst TINTE X ROODE DOOS (ontkleurder) om de orlgineele kleur te verwijderen. Verf dan in een van de zeven zachte tinten van de BLAUWE DOOS. Tintex is gemak. Geen geknoei I Binnen 10 minuten klaar I Volg nauwkeurig de gebruiks­ aanwijzing op ieder pakje en ver­ gissingen zijn uitgesloten. Gebruikt uitsluitend T I N T E X „De nieuwe verf". Wij garandeeren U goede resultaten. Tintex Is In 26 fraaie kleuren verkrijgbaar.

rTintex

JnJBadpak

DTÜLMI ONTHARINGSCRÈME

Overal verkri jgbaar!

No. 82414 Tuf» Fl.».-, 1.75 ProefrubmFI.-.40

Dr. M. Albersheim, Frankfurt a. M., 21 D 29. London No. 82460 E envoudige, aardige tennisjurk, waarvan het heupstuk met punten geknipt en de rok aan weerszijden Verder geplooid is. Verkrijgb. in bustemaat 85,90,95 of 100 cM. Benoodigd van 95 cM.br. stofM 3.25. No.8238ï Aardige gemakkelijk te maken zomerjurk voor gebloemd mous­ seline of voile met kraagje en manchetten van witte zijde. Verkrijgb. voor den leeftijd van 11—16 jaar. Benoodigd van 95 cM. br. stof M 3.50. No, 81957 E legante namiddagjapon voor gebloemde zijde of crêpe de Chine. De rok valt van onderen ongelijk van lengte. Verkrijgbaar in bustemaat 85,90,95 of 100 cM. Benoodigd van 95 cM. breede stof M 4.50. No. 82402 Snoezig zomerjaponnetje voor gebloemd crêpe de Chine of bedrukte crêpe. De groote kraag is modern en chique. Verkrijgbaar in bustemaat 85, 90 of 95 cM. Benoodigd van 95 cM. breede stof M 3.50. No. 82414 Allerliefste japon voor sport met puntig heupstuk en klokrok. Verkrijgb. voor bustemaat 85, 90 of 95 cM. Benoodigd van 95 cM. breede stof voor japon zonder mouwen M 3.50, met mouwen M 4.15.

Generaalvertegenwoordiging en Depot voor Nederland: J. WINKE L Jzn., den Haag, Merwedestraat 47, Telefoon 72595.

ADVERTEERT IN DIT BL.AD Easy Cream vermijdt ieder pijnlijk gevoel en is dus ge­ schikt voor een delicate huid en in 't bijzonder ook aan te bevelen voor dames met kort haar

In potten van 1 K.O. a f 3.— T.

LEVISSON

Zeepfabriek

's Gravenhage

Dr. H. NANNING'S (VOLKOMEN ALCOHOLVRIJ)

WEKKEN DEN EETLUST OP

Van deze afbeeldingen, die met toestemming der firma Weldon Ltd. te Londen zijn gereproduceerd, ztjn franco p. p. 'geknipte patronen verkrijgbaar tegen toezending van f 0.75 en vermelding van het No., aan mevr. Milly Simons, 2e Schuytstr. 261, Den Haag.

en maken het gebruik van DURE versterkingsmiddelen in den ree­el onnoodig. WACHT U VOOR NAMAAK en let op den naam Dr. H.Nanning'buiten op de roode doos en op den flacon. Prijs f 1.30

MéénhèiÈiiMéMihisiik

- 11 -■■x

'■ "..

■ -

.

■

BQRKENTEER ■

ww aangenaam r*** geparfumeerd ^3 fUc. van 50 gram. ƒ0.30 ' Dij Kappen» tn drogisten J.M.KCUriC JV

T '

.:, v

'•',***-

DE MANNEN VAN LEONTINE Een Terra-film der N.V. Ufa-film-Maatschappy met Truus van Aalten, Alexander in de hoofdrollen.

CLAIRE HOMMER

MEIER

S

inds een jaar is Francois Dubois van zijn capri ; cieuze vrouw Leontine gescheiden, die haar vroeger beroep van danseres weer uitoefent. Op een dag klopt Leontine, die zooals gewoonlijk in groote geldverlegenheid verkeert, bij Francois aan. Déze ziet zich genoodzaakt haar te huisvesten. Met zijn rust is het nu voorbij. Zijn vriend, het parlementslid Plantin, brengt uitkomst. Hij bezorgt hem een betrekking als prefect van politic in de provincie en Dubois heeft zich op deze wijze weer van Leontine bevrijd. De jonge markies de Versac is met zijn vriend, professor Grimard, uit de provincie naar Parijs gekomen om de landbouwtentoonstelling te bezichtigen. In de metropool aangekomen, laat hij zijn voornemen varen en besteedt meer aandacht aan het vrouwelijk schoon. Hij ontmoet Leontine, wordt op haar verliefd en trouwt met haar. Maar angst vervult hem als hij met zijn vrouw en Grimard de thuisreis aanvaardt, want op het voorvaderlijk slot zwaait zijn trotsche, heerschzuchtige en feodale begrippen huldigende oude tante den schepten Hoe zal zij tegenover Leontine staan ? Leontine speelt het evenwel klaar, bij de oude dame een wit voetje te krijgen, door zich zoo onmodern mogelijk te maken en zich geheel aan den ouderwetschen levensstijl der kasteclbewoners aan te passen. Maar hoe lang zal zij deze rol kunnen spelen ? Tusschen de jonge zuster vanden markies en Dubois, die prefect van het arrondissement geworden is, worden teedere betrekkingen aangeknoopt, maar nooit zal de strenge tante een huwelijk van haar nicht met den niet adellijken ambtenaar goedkeuren. Alle

Claire Rommer

TRUUS VAN AALTEN EN QEORG ALEXANDER

EEN „GEZELLIGE" SFEER

LEONTINE OP HET TUINFEEST — 12 —

hoop van de jeugdige markiezin is gevestigd op Leontine, die zelfs haar tante voor 'zich wist in te nemen De bewoners van het slot nemen een uitnoodiging aan om een door de boeren te geven feest bij te wonen. Een jonge boer vraagt Leontine ten dans en wanneer zij de tonen van de muziek hoort, komt het verlangen bij haar op, weer de oude te zijn. Haar uitgelatenheid choqueert de oude markiezin; de jonge markies is de wanhoop nabij, alleen Grimard applaudisseert. Leontine, van het dansen moe geworden, gaat naar hem toe, duwt hem in zijn auto en rijdt met hem naar zijn woning. Grimard smeekt haar, hem en haarzelf niet te compromitteeren. De oude markiezin heeft het spoor van de vluchtelingen gevolgd en prefect Dubois gewaarschuwd, opdat deze de „vlucht" officieel vaststelt. Dubois ontstelt hevig als hij in de vluchtelinge Leontine herkent. Hij verzekert de markiezin en haar neef echter, dat naar zijn overtuiging Leontine de trouwste, echtgenoote ter wereld is. De markies is het roerend met hem eens en verklaart zijn tante, dat hij liever sterven wil dan van Leontine afstand te doen. De oude markiezin laat zich vermurwen en schenkt Leontine vergiffenis, waarover, de laatste zoo woedend wordt, dat zij zoowel van de oude dame als den markies op zeer heftige wijze afscheid neemt en Grimard, die plechtstatig een aanzoek doet, verachtelijk den rug toekeert. Dubois, die vertwijfeld zijn handen wringt, wordt door haar gerustgesteld, want zij verzekert hem, dat zij hem niet meer lastig zal vallen, daar zij zijn vriend Plantin als „slachtof* fer" heeft uitverkoren!

GRAMOPHOONNILWS

DOOR WEERGEVER

n het lichtere genre brengt Columbia (5684) „Hungarian Potpourri" en „Hora Stagato", gespeeld door Dinicu and his Orchestra: goede Zigeunermuziek, gespeeld met Hongaarsch temperament en gloed. De twee zwarte Pieten Layton en Johnstone zingen op DB 12 „In an old world garden" en „Sunnyside up". Een alleraardigste plaat, waarin vooral de uitstekende pianobegeleiding opvalt. De „King of Jazz" Paul Whiteman en zijn orkest speelt op 9798 „Song of India" en „Liebestraum". Het is toch wel aardig om te hooren, welke geestige invallen deze „ernstige muziekontwrichter" heeft! Polydor brengt in het lichtere genre eenige nieuwe opnamen. Ten eerste twee Schlagers uit de Tonfiim „Zwei Herzen im % Takt'. Deze rolprent wordt door de N.V. Ufa Maatschappij in ons land uitgebracht; vooral de muziek van Robert Stolz is zeer aardig. Op Polydor 23068 is uit deze film opgenomen „Auch Du wirst mich einmal betrügen" en „Zwei Herzen im % Takt", gespeeld door Ilja Livschakoff und sein Tanz Orchester mit deutschem Refraingesang. Uit de Tonfiim „Wien, du Stadt der Lieder" (deze rolprent zal binnenkort in ons land worden vertoond) brengt Polydor op nummer 23052 „Ohne dich kann ich nicht leben" en „Wien, du Stadt der Lieder". Max Hansen, in Nederland bekend door zijn optreden in Cabaret La Gaité te Amsterdam, zingt de beide liedjes alleraardigst. Max Hansen heeft zich in luttele jaren opgewerkt tot de rij der beste voordrachtskunstenaars. Hij wordt door Paul Godwin's jazz Symphonikern zeer goed begeleid. Nu we het toch over de Tonfiim hebben, wil ik U opmerkzaam maken op Polydor 23088, waarop het Polydor-Blas Orchester „Wir 13 Mann" uit „Die letzte Kompagnie" ten gehoore brengt. Op de keerzijde van deze plaat „Soldatenlieder-Potpurri", gespeeld door hetzelfde orkest, onder leiding van dirigent Joseph Snaga. Ilja Livschakoff beschikt over een goed geschoold orkestje, waarmede hij spoedig den roem van Dajos Béla en Marek Weber zal evenaren. Twee zeer goede opnamen van Ilja en de zijnen vindt U op plaat Polydor 23036: „Auf einer kleinen Bank im Park" (Rosen-Schwarz) en „Oh, Donna Clara" (Petersburski). O p 23069 „Darf ich um den nachsten Tango bitten?" (Rosen-Schwabach) en „Man Hebt nur einmal" (Dostal-Rillo). Vooral de inleiding van „Darf ich um den nachsten Tango bitten?" is geestig gevonden. De potpourri-maniak Morena heeft weer een nieuwe muziekverzameling samengesteld, welke U op Polydor 27168 onder den titel „Streiflichter" vindt opgenomen, uitgevoerd door Paul Godwin's Orchestra. De firma Brunswick beschikt over de beste „bands". Twee nieuwe platen zijn A. 8659 „Soon" en „Strike up the Band", gespeeld door Red Nichols and his Strike up the Band Orchestra. Op A. 8666 speelt het Colonial Club Orchestra „You've got that thing", en „Find me a primitive man". Nu de film „De vier Jantjes" (Hit the deck) in ons land vertoond wordt, vestig ik Uw aandacht op Brunswick A. S673, waarop de twee populaire wijsjes „Hallelujah" en „Sometimes I'm happy" uit deze rolprent zijn opgenomen. Zij woeden ten gehoore gebracht door „Red Nichols and his Five Pennies". Nu Richard Tauber weer in ons land zijn kunst ten beste geeft, wil ik eènige mooie opnamen van dezen tenor opgeven. Alle nummers, die hij gezongen heeft, hier opsommen zou ondoenlijk zijn; een geheel nummer van „Het Weekblad" zou ze niet kunnen bevatten. Doen we slechts een greep uit de honderden.

RADIO-FANTASIEËN

I

0.8024 O. 8026 0.8027 O. 9014 O. 9507 O. 8030 O. 8032 0.8034 0.8170 O. 8542

„Lug' Dursel, lug". „Zu Strassburg auf der Schanz". Twee liederen uit „Der Kuhreigen" (W. Kienzl). „Ewig will ich Dir gehören" (Fra Diavolo, D. F. E. Auber). „Madonna unter Tranen" (Der Schmuck der Madonna). (Wolf-Ferrari). „Es muss gelingen" (Die Verkaufte Braut. Fr. Smétana). „Nun in Lust und Leide" (Duett Elisabeth Rethberg, Tauber). „Italienische Arie des Sangers" (Der Rosenkavalier. Strauss). „Liebeslied" (Die Walküre, Wagner). „Duett Marietta-Paul" (Tote Stadt. E. W . Korngold. Lotte Lehmann en Richard Tauber). „Ich werde sie nicht wiedersehn" (Tote Stadt. Korngold). „Heimliche Liebe" „Der Frühling" (Edv. Grieg). „Zueignung" en „Ruhé, meine Seele" (Richard Strauss). „Morgen" (Richard Strauss). „Liebesfeier" (Felix Weingartner). „Freundliche Vision" (Richard Strauss). „Traum durch die Dammerung" (Richard Strauss). ,.Caro mio ben" (Giordani). „Der Engel Tied' (C. .Braga). -m Speciaal Agentschap voor POLYDOR n BRUNSWICK Instrumenten en Records

BRUNSWICK BOVEN A L L E X

UIT/TÉKEND

HOUSE

P. C. Hooftstraat 59 b.d. Hobbcmastr. - Tel. 25944 Amsterdam

m

T

ot nu toe kenden wij de radio alleen in den vorm van de positieve overbrenging van energie en geluid. De draadlooze telegrafie is een voorbeeld der energie-overbrenging, de draadlooze. telefonie, de meer en meer populair geworden radiotoestellen, van de geluidsoverbrenging Het nieuwste, het overbrengen van de afbeelding, wordt nog niet algemeen toegepast. Toch overdrijft men niet, wanneer,men aanneemt, dat de tijd niet ver meer is, dat wij ook van deze wonderlijke mogelijkheid der aethertrillingen zullen kunnen profiteeren. In Engeland is men thans zoo ver, dat men in afwachting van de beeldoverbrenging, radio-voordrachten in scène zet, welke door geluidsbegeleiding verlevendigd zullen worden. Een van die „broadcasting plays" der B. B. C. draagt den titel van „The flowers are not for you to pick". (Gij zult de bloemen niet kunnen plukken). Het is de geschiedenis van een jong geestelijke, die tijdens een zeereis naar de Oost overboord valt. Op het punt van verdrinken rolt zijn levensfilm als het ware voor zijn oogen weer af. Hij ziet hoe hij, als kind, in den tuin van zijn ouders, de mooie bloemen wil plukken en zijn moeder hem dat verbiedt. Op school beletten zijn makkers hem in de eerste rij te komen, zijn zuster lacht hem uit, het meisje, dat hij lief krijgt, geeft een ander de voorkeur. Wanneer hij afscheid van haar neemt, voorspelt zij hem: „Nu, het zou me niets verbazen, wanneer jij nog eens overboord zou vallen en verdrinken." Die voorspelling is thans werkelijkheid geworden. Tusschen de wisseling der scènes wordt door de radio het geluid der golven weergegeven, vermengd met de stemmen, die in zijn verbeelding klinken, tot alles evenals in een droom, wegsmelt en verdwijnt. Het verheugt ons, dat wij bij bovenstaande korte beschrijving de knappe teekening van Mabel Lapthorn kunnen reproduceeren. Onze lezers weten, dat deze engelsche kunstenaresse zich ook speciaal toelegt op het teekenen van filmaffiches en daarbij een heel oijzondere werkwijze volgt. Haar oeuvre is ook in Nederland bekend en wordt er gewaardeerd. Zij heeft in den laatsten tijd voor eenige der meest vooraanstaande uitgevers illustratief werk geleverd. L. E. KOS.

13 -

■

■

■

■

■

-

»

ALS DE SERINGEN BLOEIEN.... (Een Fiisl N&lional'fllm, in ons land dooi L oei C. Bornstyn.]

©E „ H O R S E S H O E - C O R V E " T U S S C H E N . *"|jj) eizen is in Amerika iets, waarbij \ l \ J e afstanden aflegt, die je in J * ­ ^ Europa door een stuk of wat verschillende landen heenhelpen. Ik ben de heele week bezig geweest den Staat Ohio rond te trekken, in alle wind­ streken en richtingen van het compas, waarbij zoowat een vierduizend K.M­ werden afgelegd., Het ging van New York eerst naar Cleveland en daar­ vandaan werden de diverse belangrijke en minder belangrijke plaatsen, die de aarde van Ohio bedekken, „gedaan". E r waren verschillende kleinere bij (klein wil zeggen beneden de honderd­ duizend) en het is opvallend, hoe al die kleinere Amerikaansche steden op elkaar lijken. Als je er in één geweest bent, ken je ze allemaal. E r is altijd één groote breede straat, met tamelijk veel verkeer en erg veel auto's langs de trottoirs, waar je een stuk of wat bioscopen en warenhuizen ziet, zoo groot als je in een stad met een der­ gelijk aantal inwoners nooit zou ver wachten en verder zijn er dan de zij­ straten, waar zoowat niets te doen is. De hoofdstraat is meestal tegelijkertijd de hoofdverkeersweg, die, tientallen mijlen lang, kaarsrecht door het land gaat. In de groote plaatsen als Pittsburg en Columbus heb ik getracht zoo veel mogelijk te zien en ik kan me nu precies indenken, wat de Amerikaan, die in een drietal weken tijd Europa „doet", aan herinneringen mee naar huis neemt. Het is misschien wel aardig in dit verband even iets te vertellen wat ik een paar jaar geleden in Parijis heb meegemaakt. Ik werd door een vriend voorgesteld aan twee Amerikanen, woonachtig in Springfield en natuurlijk ging het ge­ sprek over hun reis en waar ze zooal geweest waren en alwèèr natuurlijk kwamen we ook op Holland terecht. „Well Mr. Soandso," zeg ik tegen den eene, „is u ook in Amsterdam ge­ weest ?", maar dat wist hij niet meer zoo precies en hij riep dus de hulp in van z'n vriend. „Say, Bill, zijn wij in Amsterdam geweest?" En Bill neemt het reisplan uit z'n zak en slaat blaadjes om en zoekt en zoekt: „Holland H o l l a n d . . . H o l l a n d . . . D aar is 't: Hol­ land . . . " En z'n vinger zoekt, wat ze wel allemaal in dat Holland te zien

PDTTSBURQ EN ALTONA.

hadden. En plotseling kwam het ge­ zochte voor het netvlies en: „Yaeh, we zijn in Amsterdam g e w e e s t . . . " Maar om weer op Ohio terug te komen. D e belangrijkste plaats is Wel Pittsburg, het hartje van de Ameri­ kaansche staalindustrie. Pittsburg is een heel eigenaardige stad; het is er net de omgekeerde wereld. Overal elders is 't als het regent altijd donkerder, dan wanneer het niet regent, maar in Pittsburg wordt het juist pas lichter, als het regenen gaat, doordat dan de rook uit de lucht wordt neergeslagen. De stad gaat voor de vuilste door in de heele States, dat wil zeggen, wat de atmosfeer aangaat, want er zijn prachtige breede straten met zeer moderne en groote zaken. Maar er zit zooveel roet in de lucht, dat, doordat ik 's nachts de deur van de badkamer

Het nieuwe stationsgebouw In Cleveland.

-14

uilQebi&cht

had opengelaten, de kuip 's morgens 3£t een. tUflke laag roetdeeltjes be­ dekt was. Pittsburg is op het oogenblik nog door een andere zaak eigenaardig, want het is de stad, waar ie het gemakke­ lijkst dit ondermaansche vaarwel kunt zeggen, als je genoeg hebt van ice­ creams en bridge. D e taxi­chauffeurs staken namelijk al een goede drie maanden en daar we van den beruchten prins geen kwaad wisten, stapten we bij aankomst in zoo'n vehikel om naar het hotel te kunnen komen. Maar dit was den eersten en laatsten keer, dat we daar in een gewone taxi hebben gezeten, daar we direct na aankomst in het hotel op de hoogte werden ge­ steld van het feit, dat het een heel gewoon iets is, in een taxi te zitten en dan plotseling een steen door de ruiten te zien vliegen. En nou vind ik het heelemaal niet zoo erg, wanneer die steen maar zoo fatsoenlijk zou zijn, om het bij het door de ruiten vliegen te laten, maar een tweetal weken ge­ leden was er een steen, die een zijdê­ lingschen uitval deed en de oogen van den passagier mee den weg uit nam. Tot op heden heeft de taxi­maatschappij een twaalftal wagens kunnen afschrij­ ven, daar de stakers er een soort sport van maken, op stille wegen de onder­ kruipers beleefd uit. te noodigen de plaats achter het stuurwiel te verlaten, om vervolgens hun ideaal in vlammen te zien opgaan. , E r is nóg een bijzonder iets in Pitts­ burg en dat is, dat alle vazen, beelden ■enz. in de bioscopen vastgeschroefd staan, (tenminste wat er nog overge­ bleven is), daar er zeer vele Pitts­ burgeraars schijnen te zijn, die er beel­ den­ en vazenverzamelingen op na­ houden . . . De natuur in Ohio en eveneens in het gedeelte van Pensylvania, dat er het dichtst bij is, is prachtig, daar een groot gedeelte van de plaatsen, waar ik geweest ben, temidden van de Pen­ sylvanian Mountains liggen, met zeld­ zame plekken natuurschoon. Het be­ roemdst is de „Horseshoe­curve", een bocht in den vorm van een hoefijzer, dicht bij Altona in Pensylvania; èen plek, die met veel plaatsen in de Alpen kan wedijveren. S. WAAGENAAR. I

COLLEEN MOORE.

BURR MC. INTOSH. KATHRYN MC. QUIRE, CARY COOPER EN COLLEEN MOORE.

HET ONQELUK M E T D E V L I E G M A C H I N E .

D E E X O D U S UIT HET D O R P A A N HET FRONT. ■»B|ÜBÉ^^_É.

•

■

■■

■■

'

Jeannine (Colleen Moore) i* het aardige Fransche meisje, dat moeder en zuster beiden is voor zeven jeugdige militaire vliegers van het Koninklijke Engelsche vliegercorps, die op haar moeders boerderij, bij het Fransche front, zijn ingekwar­ tierd. Bij deze jonge mannen voegt zich nog de eveneens jonge kapitein Philip Blythe (Cary Cooper). Wanneer deze laatste wil dalen, moet hij om een botsing met Jeannine te voorkomen, een zwenking maken, waardoor zijn vliegtuig be­ schadigd wordt. Hij is daar verschrikkelijk boos over en omdat Jeannine als jongen verkleed is, denkt hij, dat ze tot het vliegcorps behoort en maakt haar de heftigste verwijten. Wanneer ze hem echter vertelt, dat ze een meisje is, ontwaakt de liefde. Maar er gebeuren nog zeer veel tragische dingen. O.a. verongelukt Jeannine met een vlieg­ tuig, wordt Philip neergeschoten en komt zijn verloofde Iris (Kathryn Mc. G uire) opdagen. Doch tenslotte loopt alles goed af en sluiten Jeannine en Philip elkaar in de armen! En om

—— ;

" iTüü ■ TL :

u

J

rr

■ J u* 'T'

«Jl''

I <- I i*n \ V v

i

■

"

.

■

"

•

'

■

'

"

ORGE O'BRIEN IN „SALUUT'

*,*-

-

■

-

:

'

■

.

■ '

■

i MIJN NEEF JANSSEN kwam een kennis tegen. „Het is verschrik­ kelijk," zei deze, „hoeveel leugens ze niet van. mij vertellen, omtrent de wijze waarop ik mijn geld zou hebben verdiend. Enfin," besloot hij filosofisch, „het is gelukkig^ dat ik me er niets van aantrek." „Och," antwoordde mijn neef, „je hóeft je er ook niets van aan te trekken." Als ze de waarheid maar niet vertellen, hè ?" Zij (huilend) : „Je hebt de belofte verbroken, die je mij hebt gegeven !" Hij (troostend) : „Wees maar stil, lieve, ik zal je wel weer een andere geven." „Ik zal dansen op je graf," beweerde zij opgewonden tijdens een hevigen echtelijken twist. „Prachtig !" riep hij uit. „D an laat ik me op zee begraven !" Dienstbode (tegen haar mevrouw die aan de schoonmaak is) : „Er staan wel zes mannen met stofzuigers in de gang. Ze zeggen, dat u hen heeft laten komen om een demonstratie te geven/' Mevrouw : „Ja, dat heb ik ook. Laat ze allemaal in een andere kamer en zeg hun, alvast maar te beginnen. D an hoeven wij de kamers niet meer te doen." A : „Is het niet eigenaardig dat zoo­ veel verstandige menschen er zoo dom uitzien?" B : „Bedoel je dat soms op mij ?" A : „O neen I Jij bent werkelijk zooals je er uitziet !"

O N Z E WEKELIJ KSCH: PRIJSVRAAG

s

De luitenant kwam vragen of er nog klachten over het eten waren. „Ja, luit," zei een van de mannen, „De soep is niet in orde." „Wat mankeert er aan ?" „Dat weet ik niet, luit, maar ze smaakt zoo grappig !" „O, zoo ? Nou, waarom lach ie dan J met ?" Zij: „O, mijnheer Blunt, het is zoo plotseling . . . . Hij : „Ja, dat weet ik, maar ik dacht, dat u beter tegen een verrassing dan tegen onzekerheid zoudt kunnen!" Een bekend zakenman zegt, dat vrou­ wen steeds zoo vee frnogelijk voor haar geld willen hebben. — Hij heeft hen zeker nog nooit geholpen, wanneer ze een jurk koopen. Een geleerde beweert, iets ontdekt te hebben, dat vijftig maal zoeter is dan suiker. — Romantische jongelui ontdek­ ken het ieder voorjaar en het is dan onder verschillende namen bekend. Een natuurkundige zegt, dat een vlinder practisch gesproken niets eet. Een kennis van me beweert echter, dat hij eens met een vlinder is gaan eten, die kaviaar, kalfsoesters en champagne vroeg.

„Vergeet dien ontrouwen bakker nou maar, Jaantje," zei mevrouw. „Je weet toch, dat zoowel de schoorsteenveger als de vuilnisman dol op je zijn !" „Ja, mevrouw, dat is wel zoo, maar twee zwarten wegen niet op tèeen een blanke !" „Hij zei me, dat hij voortaan alleen van mijn kussen kon leven," „Zoo. En gaan jullie nu trouwen?" „Ja. Zoo gauw ik weet, waar ik van leven kan !" „Toen ik D ick accepteerde, zei hij, dat hij in den zevenden hemel was I „Dat komt uit. Hij is verleden jaar met zes andere meisjes geëngageerd geweest."

Wimpie : „Ik heb daarnet gezien, dat je mijn zusje kuste !" Jonge man : „Hier heb je een gulden, ' „Vrouwen," pochte de acteur, „zijn maar houd dan je mond !" een open boek voor mij. Ik begrijp haar door en door." Wimpie: „Hier, twee kwartjes terug Allemaal één prijs, dat is eerlijk!" „Zoo," merkte een der aanwezigen op, „kun je me misschien dan ook zeggen, Beschaafd zijn beteekent, dat men zijn waarom vrouwen haar linkerhand uit­ gedachten van zijn woorden kan losma­ steken als zij den rechterkant uit moeten ?" ken — indien het noodig is.

DE OPLOSSING

Patroon : „Ik moet eerlijk erkennen, Marietje, dat jij van alle dames op kan­ Wie van onze lezeressen en lezers kan toor het gewilligst en ijverigst bent. Zeven en zestigste vraag. ons zeggen, waarom Engeland ook wel Nooit heb je gemopperd als je eens wat Albion wordt genoemd ? langer moest blijven. Ik acht het daarom Het antwoord op deze vraag luidt : Onder hen, die ons een goed antwoord mijn plicht de vacanties zóó in te deelen, een vrijstaande klokketoren bij een kerk. zenden, verloten wij weer een prijs van dat jij den langsten dag krijgt !" Na loting viel de prijs van / 2,50 ten / 2,50 benevens vijf troostprijzen. deel aan.mejuffrouw M. Voller, Haarlem, De antwoorden (op een briefkaart) „Ik geloof, dat u te veel drinkt," zei de en werden de troostprijzen toegewezen moeten vóór 25 Juni in ons bezit zijn dokter. „Vertelt u me eens, wat u ge­ aan : den heer Noordijk, Rotterdam ; (Indische lezers kunnen tot 22 October bruikt per dag ?" den heer W.C. Broersma, Groningen ; inzenden). Men adresseere aan : Redactie mejuffrouw J. W. Frankfort, 's­Graven­ „Ja, dokter, het is zoo. Als ik 's mor­ „Het Weekblad", 22 Galgewater, Een en gens wakker kom, ben ik altijd ontzettend hage ; mejuffrouw N. Groenendijk, Am­ zeventigste Vraag, Leiden. dorstig. D aarom neem ik dan direct een sterdam en mevrouw M. van Welzenis, glas bier en dan voel ik me een heel ander Gouda. mensch." „Juist. En dan ?" „DE VIER J ANT3ES" Indien li meent HET BESTE „Dan wil dat andere mensch óók een (Hit the Deck) glas bier en zoo gaat het dan eigenlijk den gezien te hebben, dat er op heelen dag door, dokter !" filmjjebied bestaat, dan beeft de DE SUCCESVOLLE N.V. M E T R O O O L D W Y N RADIO GELUIDSFJ LM KOMT „Is die man, die je een sigaar heeft ge­ MAYER FILM Mij. geven, een vriend van je ?" FILMA ­ AMSTERDAM ulhjd N O G B E T E R E FILMS „Ik weet het niet, ik heb ze nog niet opgestoken !" , Een en zeventigste vraag.

Qeorge O'Brien, de veelgeliefde „smiling Qeorge", is In deze echt sportieve fllm de Jonge cadet, die bij lederen wedstrijd prijzen en medailles weghaalt. Zijn sporl­egoïsme is ongeloofeltjk, temeer daar het zijn jongeren broer Paul fieldt, die minstens e v e n v e e l moed bezit, doch lichamelijk iets minder krachtig blijkt. Waar John Randall (George O'Brien) verschijnt, wordt hij direct omringd door de meisjes en is hij n u m m e r é.én v a n het feest. D e h e m gebrachte hulde n e e m t hij In ontvangst, alsof ze h e m v a n rechtswege toekomt Hij ontziet niets, zelfs niet het uitverkoren meisje v a n zijn broer, maar hij ontvangt hiervoor zijn gerechte straf. D e sfeer v a n Jeugd en vroolijkheid, die op de cadettenschool te Annapolis, w a a r deze fllm speelt, heerscht, heeft de regisseur op uitstekende wijze in deze vlotte en a n l m e e r e n d e rolprent w e t e n te vertolken.

!

• *

i

■

­ 16 ­

—

. :

-

■■ ■- ^

'

■ ■

_ ! _ , . _

^

"

"

—

—

-

DE ROMANTIEK DER HISTORIE Michel Ney - Huzaar - Prins ­ Maarschalk - L andverrader. Voor het Executiepeloton.

vaderland, aan Frankrijk, waarvoor Ney, „Leve de keizer I" Zóó eindigt de*man, wij weten het, ten allen tijde bereid was die tegen den graaf van Artois zei: „Uwe ziin leven te offeren. Maar het kunnen Koninklijke Hoogheid en Zijne Majesteit óók woorden zijn van een huichelaar, die Lodewijk X V I I I zullen zien, met welk ey ,1e brave des bra­ zijn nieuwen souverein zand in de oogen een trouw wij onzen wettigen koning ves", een der meest bekende wenscht te strooien; die zich „vertrouwd" weten te dienen !" zijn proclamatie aan generaals van Napoleon I... wil maken om de gelegenheid voor te het leger, aan welks hoofd hij was uitge­ het zal niet noodig zijn, hem bereiden, om zijn keizer, den man, die hem zonden door zijn wettigen koning om veel nader bij onze lezers gemaakt heeft tot wat hij is, wederom aan diens vijand te bestrijden . . . . te introduceeren. Slechts zijn vroegere macht te helpen . . . . Het Eenige dagen later houdt Napoleon zijn enkele feiten kunnen gewenscht zijn zal moeilijk zijn uit te maken, aan wien zegevierenden intocht binnen Parijs en om verbleekte herinneringen op te fris­ Ney trouwer was : aan Frankrijk of aan schen : Michel Ney werd den 10 Janu­ zijn keizer. In ieder geval brak hij het Ney wordt wederom zijn beste en ari 1769 geboren en trad als gewoon woord, dat hij zijn koning gaf. Zijn meest vertrouwde generaal. D e slag bij huzaar in dienst van het leger van Napo­ koning, die hem benoemde tot comman­ Waterloo volgt; wonderen van dapper­ leon. In tien jaar tijds bracht hij het tot dant der dragonders, der jagers, der heid verricht hij in dezen strijd: hij generaal en voerde als zoodanig verschil­ lichte cavalerie en der lanciers; tot wordt zeven maal van zijn paard gescho­ lende corpsen aan. Hij onderscheidde ridder van Saint Louis, tot Pair van ten ; hij is overdekt met wonden en zich voornamelijk aan de Moskwa en Frankrijk en gouverneur van de zesde modder, maar hij houdt nog stand aan het hoofd van zijn garderegimenten, tijdens den terugtocht uit Rusland, in militaire divisie. Want zóó overlaadt 1812. Bij D ennewitz werd hij geslagen ook de man, die de vijand is van Ney's terwijl alle andere korpsen door gebrek en bij Leipzig (Volkerenslag, 1813) afgod, hem met eerbewijzen . . . . Maar aan munitie tot werkloosheid zijn ge­ gewond. Napoleon beloonde zijn ver­ Ney is oud en zoodra de nieuwe regeering doemd. Waterloo ! De ondergang van Napoleon. diensten door hem te benoemen tot eenmaal haar gezag heeft gevestigd, Alles is voor den keizer, voor Ney's Hertog van Elchingen, prins van de Mos­ trekt hij zich terug op zijn landgoed kwa en maarschalk van Frankrijk . . . . Coudreaux, nabij Chateaudun. Meer dan keizer, verloren. Ney spoedt zich naar • Op 't toppunt van zijn roem is hij, wan­ acht maanden vertoeft hij reeds daar, Parijs, verschijnt in de Kamer en zegt : neer hij te Fontainebleau komt en daar als Napoleon plotseling Elba den rug „Heeren, er rest u niets anders dan onder­ hoort, dat de geallieerde mogendheden Pa­ toekeert en te Cannes voet aan wal zet. handelingen met deri vijand aan t e knoo­ rijs zijn binnengerukt en welke gebeurte­ Onmiddellijk wordt Ney door­ den minis­ pen. D e Bourbons moeten worden terug­ nissen daarop zijn gevolgd. Napoleon wil ter van oorlog naar Parijs ontboden en geroepen. Wat mij betreft, ik vlucht hem op dit voor zijn gansene leven beslis­ hij ontvangt bevel zich naar Besancon te naar de Vereenigde Staten." Inderdaad sende oogenblik opnieuw een bewijs van begeven, terwijl hem de détails worden vertrekt hij, zoodra Parijs zich heeft zijn vertrouwen en achting geven en belast verhaald van de ontscheping van den overgegeven, maar hij wordt gearresteerd en voor den krijgsraad gebracht, be­ hem om met den hertog van Tarente en keizer . . . . schuldigd van landverraad. van Vicenne met de verbonden mogend­ „Maar dat is een ramp !" roept Ney Ney verdedigt zich slap :' hij heeft niet heden over den vrede te gaan onderhan­ delen. Ney begeeft zich naar Parijs maar uit. „Wat moet er gebeuren ? Wien zal anders kunnen doen ; hij had het oordeel hij weet voor zijn keizer geen enkele men tegen dezen man durven uitsturen ?" van zijn generaals ingewonnen en allen Hij vraagt en krijgt een audiëntie bij waren het met zijn proclamatie eens . . . . gunst te verwerven: Napoleon moet den koning, daarna begeeft hij zich naar Maar het baat hem niet. zonder eenige reserve afstand doen. Met „Ge kende uw opdracht," zoo voegde deze tijding keert hij terug naar Fontaine­ Besancon. Twee dagen wacht hij hier op bevelen; dan wordt hem namens den de president hem toe, „en waart ge tóén bleau, waar Napoleon hem wacht. graaf van Artois medegedeeld, dat Napo­ „Zijt ge geslaagd ?" vraagt de kleine leon zijn intocht binnen Grenoble heeft misschien voqr het eerst van uw leven groote man hem in gespannen ver­ gehouden en dat de bezetting van Lyon bang ? Gij hadt dus moeten vechten, moeten vechten tégen Napoleon wachting. door het leger van den keizer, dat gesta­ Zijn verdedigers trachten te redden ,,Gedeeltelijk, sire : uw leven en uw dig in omvang toeneemt, zeer waarschijn­ wat er te redden valt en een van hen wijst vrijheid worden gegarandeerd, maar ge lijk is. er op, dat Ney in verband met het verdrag moet afstand doen van de regeering. Het Wat gaat er bij deze tijding in Ney van 20 November 1814, volgens hetwelk was reeds te laat. D e Senaat zal morgen om ? We weten het niet, maar hij rukt de geboorteplaats van den maarschalk de Bourbons officieel erkennen nu op, Napoleon tegemoet. Eenige dagen niet meer tot Frankrijk behoort, eigen­ „Waar kan ik heengaan ?" vraagt later reeds ontvangt hij de afgezanten lijk geen Franschman meer is en dus niet Napoleon. van zijn vroegeren chef en wanneer hij kan beschuldigd worden van landverraad. „Waarheen Uwe Majesteit w i l ; bij­ hoort, hoe snel de opstand ten gunste van Maar dan verheft de oud­strijder zich voorbeeld naar het eiland Elba ? Met Napoleon om zich heen grijpt, antwoordt fier. „Neen, neen 1" roept hij uit. „Op een inkomen van zes millioen . . . . ? " hij slechts: „Men kan toch niet van mij „Het is goed," antwoordt de keizer en verwachten, dat ik het water van de zee zoo n wijze wil ik niet verdedigd worden. hij onderteekent het document (11 April met mijn hand zal keeren I" E n denzelf­ Ik ben Franschman en als Franschman 1814), waarbij hij zich onderwerpt aan den dag geeft hij een legerorder uit, waarin zal ik sterven . . . . " „Zeg Michel Ney," zei hij, toen men den wil der verbonden mogendheden. hij verklaart, dat de zaak van de Bour­ hem het vonnis voorlas, en met zijn Eenige dagen later vertrekt hij reeds bons (het' toen regeerende vorstenhuis) titels begon. „Zeg Michel Ney, en weldra naar zijn ballingsoord . . . . voor eeuwig is verloren en dat het slechts . . . . een hoopje stof!" Nauwelijks zes dagen zijn verloopen aan Napoleon, „onzen souverein" toe­ Wanneer men hem — hij is t o t den nadat de keizer Frankrijk heeft verlaten komt om over Frankrijk te regeeren . . . . kogel veroordeeld — den blinddoek voor of de graaf van Artois, de latere Koning Ja, Ney is blijkbaar in Napoleon steeds de oogen wil binden, vraagt hij trotsch: Charles X, houdt zijn intocht binnen. zijn souverein blijven zien. „Soldaten," „Waar is dat goed voor ? Weet ge niet, Parijs. Verscheidene maarschalken, vroe­ aldus heet het verder, „de zaak der dat ik meer "dan vijf en twintig jaar gere legeraanvoerders van Napoleon, ko­ vrijheid overwint andermaal en het is men hem hun opwachting maken en het Napoleon, onze verheven keizer, die gewoon ben kogels en bommen in de is Ney, die uit hun naam spreekt : haar voor altijd zal bevestigen ! Dat alle oogen­ te zien ?" „Leve Frankrijk ! Hier moet ge op „Hoogheid, wij hebben trouw en met ijver dapperen, die ik de eer heb te bevelen, schieten, kameraden," roept hij, wanneer een regeering gediend, die ons beval uit zich van deze groote waarheid doordrin­ naam van Frankrijk. Uwe Koninklijke gen ! Soldaten, ik heb u vaak t o t de de geweren op hem worden aangelegd, Hoogheid en Zijne Majesteit Lodewijk overwinning geleid, nu ga ik u tot het en hij wijst op zijn ontbloote borst . . . . Op hetzelfde oogenblik doorboren hem XVIII, uw doorluchtige broeder, zullen onsterfelijke leger voeren, dat keizer zien met welk een trouw wij onzen wettigen Napoleon naar Parijs leidt en dat er tien kogels, waarvan zes door het hart koning zullen weten te dienen 1" binnen eenige dagen zal zijn en daar gaan. Michel Ney . . . . de trouwe trouwelooze ! zullen onze hoop en ons geluk voor eeuwig Dat zijn woorden, die ingegeven kun­ Hij was niet de eenige, die voor zijn keizer nen zijn door een hechten trouw aan het worden bevestigd 1" zijn leven, ja zijn eer veil had !

Op Uw tanden zitten bacteriën en deze veroorzaken bederf.

"Zyerdwenen ! Drie eenvoudige behandelingen :

De onaangename Odorono (rood) wordt alleen tweemaal gevolgen van overmatig per week 's avonds gebruikt. transpireeren Odorono (kleurloos) 's morgens of

Tandaanslag Ben gevaarlijke tandaanslag bedekt Uw tanden. acteriën veroorzaken tand­ B bederf. Bacteriën tezamen met tandsteen zijn de voornaamste

gebruiken. Ge zult het verschil oogenblikkelijk opmerken. Het bevat geen schadelijke be­ oorzaken van pyorrhea. standdeelen, maar het is een Er is slechts één manier bekend wetenschappelijke pasta die om deze bacteriën te bestrijden uiterst geschikt is voor gevoelige en om de tanden en het tand­ tanden en tandvleesch. vleesch te beschermen. Men moet Er is geen enkele pasta, die Uw den kleverigen tandaanslag, die tanden zoo helderwit maakt de baetettèn in contact brengt met

de tanden, verwijderen. D e tand­ aanslag hecht zich dusdanig aan de tanden vast, dat deze door gewoon borstelen niet voldoende verwijderd wordt Heden ten dage dringen tand­ artsen bij hunne patiënten er op aan om inplaats van de ouder­ wetsche pasta's uitsluitend de nieuwe tandpasta „Pepsodent" te

Koopt nog hedca PEPSODENT of •chrijft om een gratis tube, voldoeada voor 10 dagen, aan N. V. v/h Hcarl Sander., Dept. 3326 35 Keizersgracht 52 ­ Ameterdam. Slecht» een tabc oer familie.

atocp^ ■BBaaaaBaaBajaaaaaaaaaaaaaaa»»

A Tandp asta dÊtden aansky verwijdert 3326

EEN zeker middel bestaat er tegen het euvel van transpireeren onder de armen : Odorono. Geen vrees meer voor vlekken in Uw fraaiste toiletten, geen onaangename geur meer. Uw huid blijft droog en koel.

's avonds, dagelijks of om den anderen dag. i. Belten. Met watten of de vingers op den onderarm betten. Niet wrijven. 2. Laten droogen. Onderarm laten droogen voor de kleederen er aan raken. Indien kleurlooze Odorono gebruikt wordt, 15 minuten er op laten blijven. Bij de roode de geheele nacht. 3. A/wrijven. Als de Odorono geheel ge­' droogd is, afwrijven met een vochtige doek.

QDO­RO­DO Globe Trading Co., Singel 4 4 , Amsterdam Ik sluit hierbij 6 postzegels •van 6 cent in voor het proeffleschje Odorono (OS ) Naam Adres Woonplaats

Gebruik

Odorono Ontharingscrême, gemakkelijk

onthaart snel en

EEN GEBONDEN JAARGANG VAN HIER HEEFT U EEN AFBEELD ING VAN D E BEROEMD E

„INNOXA"-ART.KEILEN 1

HET MELKDIÉET V O O R D E HUID

's Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig bemerken,

dat Uw teint g­e zond, Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaan­ doeningen verdwijnen.

..HET W E E K B L A D " CINEMA

& TH EATER

is e e n bezit, dat u n o g vele aangename uurtjes kan verschaffen. Het brengt u in herinnering al hetgeen „Het Weekblad" u bood, zoowel interessante films en tooneel­ stukken als d e n overigen lezenswaardigen inhoud. Zij zullen u in rustige uurtjes nog dikwijls bezighouden. Het is d e moeite waard o m e e n Jaargang v a n HET WEEKBLAD, keurig g e b o n d e n , e e n plaatsje i n uw woning te g e v e n .

Knip deze advertentie uit, zend ze met 50 cent in postzegels aan France­Import Rijnstraat 5, Den Haag en U ontvangt .een keurig doosje monsters.

: < .

'

Bestel daarom nog heden e e n exemplaar van d e z e n band bij uwen leverancier, of rechtstreeks bij de Administratie, GALGEWATER 22, LEIDEN, onder bij­ voeging van het bedrag ad f 1.50 in postzegels, door toe­ zending van postwissel of storting op postrekening 41880.

tig, „ik weet niet, of het bepaald prettig zal zijn, maar het is zeker interessant. De weg is erg moeilijk, vooral indien u hem niet kent. — U hadt er op gerekend, hier een gids te krijgen, nietwaar?" Hij had zich tot den notaris gewend en mr. Parsons knikte. „Ja," zei hij. „Een zekere Harvey." De rechter trok zijn wenkbrauwen op. „Joe Harvey!" zei hij. ,Nou, dat treft u niet. Harvey heeft een week geleden zijn been gebroken. Maar ik zal wel iemand anders voor u vinden, ofschoon niemand anders hier in de buurt den kant van Sir Johnson ooit uitgaat." Hij keerde weer terug naar het huis, dat hij zoo juist verlaten had, sprak even met eenige «mannen, die er voor stonden te praten en keerde toen weer SYOLLE K R A C H T . terug. t 0 lande r « n ! °P . - Hagedoorn. R. Geraerds, v. Meerten en Hetty Beck in , Stille Kracht" „Er is iemand, die gisterenavond hier een spel van de tropen, dat door het Vereenigd Tooneel, directie Verkade én Verbeek aangekomen is," zei hij, „maar ik weet wordt opgevoerd. niet of u dien zult willen hebben." John een bezoek brengen. Hij heeft een een man van middelbaren leeftijd in een „Wie is het?" vroeg mr. Parsons. mooi huis en hij schreef mij, dat hij ons lange jas met kaplaarzen aan uit een „Ze noemen hem Gehandschoenden met genoegen zou ontvangen indien we der huizen zag komen, ging hij naar Harry. Hij is pelsjager of zooiets, ofkwamen. Tusschen twee haakjes, we dezen toe. schoon hij nooif pelzen heeft te verzullen een tocht van een paar dagen koopen. Hij komt hier regelmatig iede„Fk geloof, dat uw vader heeft afgedoor de bergen moeten doen en ik sproken, hier iemand te ontmoeten, is re zes maanden en sommigen beweren, hoorde, dat het nogal een moeilijke niet, mr.' Parsons?" vroeg het dat hij niet deugt, maar ik heb nog nooit streek is. Dat vindt u toch niet erg?" het iets van hem gehoord, dat niet in den meisje. „Ik vind het héérlijk!" zei Dorothy haak was." „Zeg -toch Reggie," antwoordde het opgetogen, terwijl haar oogen glinsterMr. Parsons aarzelde. „Waarom noejongmensch. „Waarom wil je me toch den. men ze hem Gehandschoende Harry?" niet Reggie noemen, Dorothy?" Zoo gebeurde het, dat op een killen het u zou aanmoedigen mij vroeg hij. morgen in het begin van October een D „Omdat „Omdat hij altijd glacé handschoenen o r o t h y te noemen," zei het meisje der booten, die geregeld over het meer scherp. draagt," antwoordde de ander droog. voeren, te Little Pine Beach drie pasMr. Reginald Parsons was voor Do- „Hij heeft een onaangenaam uiterlijk. sagiers aan wal zette. Voor twee van rothy de eenige smet op 'een overigens Maar ik zal hem even roepen, dan kunt hen was.Little Pine Beach een buitenreis. Den notaris kon zij u kennis met hem maken." gewoon ongastvrij oord met leelijke ge- volmaakte Hij floot op zijn vingers en een man, verdragen, maar deze jongeman met bouwen, die slechts weinig comfort zijn halfslachtige die met de anderen voor het huis had hofmakerij werkte op beloofden. Voor de derde was dit grijze staan praten, kwfam naar hen toe. Toen stukje land aan den voet van den steilen haar zenuwen. rechter Henesey had beweerd, dat hij „Ik wou, dat u niet zoo onaangenaam een Mount Macgregor echter een waar onaangenaam uiterlijk had, had hij sprookjesland. Wel is waar juichte zij tegen me was," zei hij klaaglijk. „Ik niet overdreven. Zijn haar was lang en niet meer van vreugde bij het gezicht dacht werkelijk niet, dat ik u aardig zou hij had een stoppeligen baard en zijn van met sneeuw bedekte bergtoppen of vinden toen ik hoorde, dat wij op reis eéne oog was bedekt door een zwart uitgestrekte wouden, maar ze leef- gingen, maar ik ben op het eerste' ge- verband. Zijn kleeren waren gevlekt en " de toch nog voortdurend in een wereld, zicht verliefd op u geworden half versleten en zijn stoffige schoenen „Wilt u me zeggen, of dat de man is, vertoonden twee of drie gaten. Op zijn die een sprookje en een wonder tegelijk was. Ze had de zon zien opgaan dien uw vader hier zou ontmoeten?" rug bengelde aan een touw een groot boven maagdelijk blanke sneeuwvelden; viel ze hem in de rede, wijzend op den pak en hij was gewapend met een kaze had het donderend geweld gehoord man in de lange jas, met wien mr. Par- rabijn en een revolver met een langen van omlaag stortende watervallen en sons stond te praten. loop. ze had genoten van ondenkbaar wijde „Neen, die is het niét," antwoordde Hij zei geen woord en gaf ook geen vergezichten En ze was stil ge- Reggie eenigszins bits. „Dat is iemand, enkel van die onderworpenheid, diejeen eind met ons meereist, een rech- welke blijk worden van ontroering mr. Parsons verwachtte van „Het is koud," bromde mr. Parsons, ter of zooiets." iedereen, dien hij in zijn dienst nam. „Vertrekken we van hier?" vroeg het „en ik denk niet, dat we hier een beKalm keek hij uit zijn eene onbeschahoorlijke gelegenheid zullen kunnen meisje belangstellend. digde oog het kleine groepje aan. „Ik hoop het," antwoordde de somvinden om iets te eten." Hij keek on„Ken je den weg?" vroeg mr. Parderzoekend om zich heen en toen hij bere jongeling, „en hoe eerder hoe sons twijfelend. liever!" De man knikte. N.V. Mr. Parsons kwam nu met den ande„Hoe heet-je?" DEN HAAO ren man naar hen toe. Korte I'oten 23 Hét meisje keek den man opgewekt„Mag ik u mr. Henesey voorstellen?" nieuwsgierig aan. Q Tel. 17606 Hij behoorde bij de 3-* zei hij. „Mr. Henesey is rechter en hij natuur en hij voldeed aan haar artismaakt de reis zoover met ons mee." AMSTERDAM tieke behoeften, dacht ze. Terwijl mr. Warmoesstr. 187 Mr. Henesey, een eenvoudig uitzien- Parsons sprak, keek zij naar zijn hanAUTOREIZEN Tel. 16411 de man van ongeveer vijftig jaar, gaf den en inderdaad waren die gestoken het meisje en den jongeman op plech- in glacé handschoenen, welke eens wit tige wijze een hand. waren geweest. ZWITSERLAND — RIJN „Uw paarden en het wagentje zijn „Het goed, Harry," zei de notaris, klaar voor de reis," zei hij. „U weet toen de isman NORMANDII-; had gezegd, dat hij Harry toch, dat het een tocht van drie dagen heette. Zonder een woord meer keerde is?" Vraagt geregelde en gratis deze zich om en wandelde weg. „Is het een prettige tocht?" vroeg toezending der programma's „U zult hem niet het spreken krijhet meisje. „Maar natuurlijk; het zou gen," zei rechter aan Henesey. „Sommivoor reizen en tochtjes niets anders kunnen zijn." gen noemden hem den „Stomme". Hij „Nu," antwoordde de ander voorzich- heeft een hekel aan praten." -

22 -

£0IUO J^i>i* „Heeft hij aan Scheren óók een hekel?" vroeg Reggie. „Zouden we hem niet een beetje kunnen opknappen?" „De eenige barbier in Little Pine Beach heeft een week geleden delirium tremens gekregen," antwoordde Henesey. „Ik denk, dat we het met hem zullen moeten doen," merkte mr. Parsons op, „hoewel ik niet kan zeggen, dat hij een aangenamen indruk op mij maakt." Voor het meisje was Gehandschoende Harry de eenige interessante man van het heele groepje. Ze reed achter hem op het smalle, steile pad en vroeg zich af, wat voor een soort leven hij zou leiden. Hij was voor haar een held uit een boek, een figuur uit het rijk der verbeelding. Zou hij al eens iemand hebben gedood met zijn revolver of zijn geweer, dacht ze, en hoe zou het komen, dat zijn eene oog gewond is ? Ze had zooveel natuurschoon onderweg te genieten gekregen en haar fantasie was zoozeer bezig geweest met den man, die voor haar uitreed, dat de avond kwam eer zij er aan gedacht had. De paarden werden afgezadeld en het kamp werd opgeslagen. Rechter Henesey had een onderhoud met hun gids en kwam hoofdschuddend naar hen toe. „We zullen onze eigen tenten moeten opslaan en ons eigen eten moeten koken. Hij zegt, dat hij alleen voor de jonge dame en voor niemand anders wil koken." „Je kunt hem uit mijn naam zeggen," zei mr. Parsons met groote waardigheid, „dat als er gekookt moet worden, w ij het voor de jonge dame zullen doen." „En u kunt hem uit m ij n naam zeggen," zei de jonge dame in kwestie met niet minder waardigheid, „dat ik mij zeer gelukkig zal achten als ik zijn capaciteiten als kok mag leeren kennen." Mr. Parsons zei niets, maar keek veelbeteekenend naar zijn zoon. Misschien was Gehandschoende Harry de grootste misdadiger, die ongestraft rondliep, maar hij wist een voortreffelijke soep te bereiden en heerlijke koffie te zetten. Met groot behagen snoof zelfs mr. Parsons er den geur van op. Den volgenden ochtend vroeg werd het kamp opgebroken. De weg was nu iets breeder geworden en het meisje kon naast den gids rijden. „Is uw oog erg gewond?" vroeg zij. „Neen," antwoordde hij stug. Ze wilde hem vragen,' hoe het was gebeurd, maar ze'durfde niet en alsof hij haar gedachten raadde, zei hij: „Mijn geweer sloeg terug — ik schoot een wolf." Zwijgend reden zij een eind voort, toen zei het meisje: „Dit is een sprookjesland voor mij. Het is voor u misschien

heel.gewoon en daarom ziet u er de schoonheid waarschijnlijk niet meer van." Hij gaf haar geen antwoord, maar vroeg na een oogenblik: .Waarom gaat u naar Sir John Storey?" Ze vertelde het hem openhartig en hij luisterde zonder een woord te zeggen. Het meisje zag, dat er grijze haren in zijn baard zaten, ofschoon het moeilijk viel zijn leeftijd te bepalen. Zijn huid was bruin en bij zijn oogen liepen fijne rimpeltjes. Hij kon evengoed dertig als vijftig zijn. Ze nam hem juist aandachtig op, toen hij zich plotseling tot haar wendde. „U hadt in geen geval zelf behoeven te komen," zei hij. „Notarissen zouden de documenten hebben kunnen teekenen als er eens iets te teekenen valt." „Mijn notaris zei, dat het noodzakelijk was, dat ik ging," antwoordde zij. Ze had er .echter aan toe kunnen voegen, dat zij het voorstel van mr. Parsons onmiddellijk met beide handen had aangegrepen, omdat het voor haar de gelegenheid beteekende een nieuwe we-

reld te zien. Plotseling slaakte zij een uitroep. „O, dat is waar ook, morgen ben ik drie en twintig. Het zou niet zoo prettig zijn, als ik v i e r en twintig werd!" Hij schonk geen aandacht aan haar woorden en ze was er gepikeerd door. Ze reden een heel eind zonder.een woord te zeggen en toen vroeg hij plotseling: „Waarom zou het niet prettig zijn als u vier en twintig werd?" „Het is niet belangrijk," antwoordde. ze koel en hij trachtte niet het toch te weten te komen. De avond, die volgde, was zeer vervelend voor haar. Reggie was buitengewoon opdringerig en zijn vader scheen hem zooveel mogelijk gelegenheid te geven om met haar alleen te zijn. De climax kwam, toen mr. Parsons met mr. Henesey wegreden om een beboscht ravijn te onderzoeken. Het meisje had juist haar maaltijd geëindigd en wilde opstaan, toen Reggie haar bij den arm greep. (Vervolg op pa&ïna 23)

MEINA STRATING Foto Godfriid d« Groot een begaafde Nederlandsche danseres. -23

-

^ r

Ook de knappe

DODGE SISTERS

Cre&im verpakt in tubes, zeer ge­ makkelijk op reis mede te nemen, is verkrtfgbaar door geheel Nederland. PRIJS PER TUBE f 0.50

T.

LEVISSON

Zeepfabriek

's­Oravenhage

Post Giro No. 63197

ABONNEERT == XJ ===== OP DIT BI­AD f 1.95 per kwartaal

gebruiken Taky! „Ontharen is met een scheermes met te doen. 't Is gevaarlijk en ondoelmatig. En als we bedenken, hoeveel andere maar tevens onaan­ gename ontharingsmiddelen er be­ staan, dan zijn we blij, dat Taky is uitgevonden. Wij zouden Taky niet meer willen missen!" In een ommezien kunt U zich Takyseeren. De groote tube kost slechts" f. 1. Imp.: K U Y P E R S & Co., A D A M

TAKY FROU-FROU met slagroom gevuld imJDe/mclelyccm* «Kom, mijnheer! Zou er één artikel zijn, dat niet „lekker­ der,fijneren beter dan andere" genoemd wordt? Frou­Frou tal wei goed zijn, maat meer ook niet." .De heb één afdoend am woord, mevrouw! Proeft U eens!" .Die zijn werkelijk overheer­ lijk! Is het slagroom, wat er in xitl" . U w smaak is uitstekend, mevrouw! De Lindeboom bakt reeds langer dan 100 jaar wafels en dan is bet geen wonder, dat er van nagemaakt wordt. Maar als U het merk .De Lindeboom" aan één zijde der Frou­Frou­wafels ziet staan, weet U bij voorbaat reeds dat zij echt en onover­ troffen zijn."

ni­v !Altijd vriendelijk en opgewekt / " ^ ver dag druk in de ^­^ weer ­ bezig met de kinderen en zorgen dat de huishouding loopt. Maar als haar man thuis­ komt tóch vroolijk en frisch. Waardoor? Enkel door Wrigley's! Ook zij weet, dat met een frisschen mond, men zich ook frisch voelt. Wrigley's Kauw­ gom verfrischt mond en verhemelte beter dan eeni­

ge andere versnapering. Gebruik Wrigley's ­ na eiken maaltijd. D oktoren en tandartsen bevestigen, dat het de spijsvertering bevordert en het 't gebit schoon houdt. Tweesoorten:deP.K.,een zuivere pepermuntsmaak, ­ de Spearmint, een pittige kruizemuntsmaak. Slechts 5 cent per pakje ­ tóch het allerfijnste wat bestaat.

V

HHK­9

[indebxxmï

WRIGLEYS

*&*

A G E N C E

VRAAGT OFFERTES

->

A R T I S T I Q U E

K O R T E P O T E N 17. TEL. 16633. D E N H A A G M U Z I E K H A N D E L E N G R O S <- E N DETAIL

(Vervolg van pagina 23) „Ga niet weg," zei hij, zijn keel schra­ pend. „Ik wilde je iets zeggen, D o­ rothy." Zijn toon was zoo veranderd, dat ze hem verbaasd aankeek. „Dorothy, ik houd van je," zei hij schor. „Ik houd van je als als de duivel " „Ik wil niet bemind worden als de duivel," antwoordde zij kalm, ofschoon ze kookte van drift. Ze zat met haar handen in haar schoot en zij keek hem aan, alsof hij een of ander nieuw en wonderlijk in­ sect was. Zijn vader had hem des och­ tends gezegd, de vesting stormender­ hand te veroveren en de jongeman voelde zich wanhopig. „Dorothy," zei hij, terwijl.hij haar hand greep, „ik ben je niet waard, dat weet ik, maar " „Gelukkig, dat wij het over één ding eens zijn," zuchtte het meisje, en ze trachtte op te staan, maar eer ze wise wat er gebeurde lag ze in zijn armen en hij had zijn lippen op de hare ge­ drukt. Ze worstelde om los te komen, maar zelfs het sterkste en vastbera­ denste meisje zou zich in haar onvoor­ deelige positie niet hebben kunnen be­ vrijden. D e worsteling duurde evenwel slechts kort, want opeens voelde Reg­ gie hoe zijn rechteroor tusschen een duim en wijsvinger werd gekneld en hoe er stevig aan getrokken werd De jongen vloekte. „Wat beteekent dat?" snauwde hij. Hij probeerde overeind te komen, maar daar zijn bewegingen ernstig be­ lemmerd werden door den man, die hern nog steeds aan zijn oor vasthield, ging het niet alleen langzaam maar was het bovendien ook zeer pijnlijk. Einde­ lijk liet Gehandschoende Harry hem los en deed hem door een lichten duw te­ gen zijn maag, achterover tuimelen. Hij zei geen woord, maar keek den jonge­ ling met zoo'n verachtelijke uitdrukking in zijn oogen aan, dat deze tot onder zijn haarwortels kleurde. Om zich een houding te geven greep hij met een vloek naar zijn revolver, die aan zijn gordel hing. „Laat dat," zei Gehandschoende Har­ ry kalm en de jongen gehoorzaamde. „Wat gebeurt hier?" Het was mr. Parsons, die deze vraag stelde. Het meisje stond snel ademhalend en met een hooghartig gezicht op en hoorde het relaas aan, dat Reggie van het gebeurde gaf, een relaas, dat nogal flatteus voor hèm was. Tot haar ver­ bazing luisterde mr. Parsons, zonder ook maar van eenige afkeuring voor het gedrag van zijn zoon blijk te geven. Alleen rechter Henesey, die zich op den achtergrond had gehouden, keek erg verbaasd

BRENGT STEEDS DE BESTE P R O G R A M M A'S

P L A A T S E N V A N O R K E S T E N EN A R T I S T E N IN H E T B I N N E N - & B U I T E N L A N D

■

■

-

■ ■

^

^

^

^

^

^

VEREENIGD ROTTERDAMSCH--HOESTAD TOONEEL

„ D E S P R E K E N D E A A P " D OOR RENÉ FAUCHOIR Slot eerste bedrijf. Louis Gimberg (staande in het midden) is door den aap gebeten. Naast hem Lily Frenkel-Bouwmeester, naast Lily Fie Carelsen. Cor van der Lugt brengt ons op het einde van het seizoen nog eenige buitengewoon aardige stukken. Wij noemden onlangs „Een avontuur van Geoffrey Gill" (dat, hoewel zeer verschillend beoordeeld, toch zeer zeker spannend was). D aarop volgt thans „D e Spre­ kende aap". Laten we beginnen met te constateeren, dat het spel, dat in „Een avontuur" misschien nog wel eens wat te wenschen overliet, nu zeer zeker heel goed was. Het pro­^ gramma, dat vele personen vermeldt, bewijst ook, dat de beste krachten, waarover het Rotter­ damsdi­Hofstadtooneel beschikt, optreden. Gimberg, Theo Frenkel, v. Gasteren, Fie Carelsen, Lily Frenkel—Bouwmeester, Gertie van Raalte, deze namen geven een greep uit de veelheid. De aardige decors dragen zeker veel tot het succes bij en regisseur Veterman is er met behulp van al deze factoren dan ook zeer goed in geslaagd om in het eerste en derde bedrijf de ware circusspheer te scheppen. D e binnenrennende clowns, het handgeklap dat men in de verte hoort en de schreeuwerige muziek, die als uit een ver­verwijderden orkestbak tot ons komt, dit alles werkt er toe mee, ons in de kleedkamers van een circus te verplaatsen. De intrigue van het stuk, dat in Frankrijk zoowel als in Engeland enorm veel succes had, is buitengewoon aardig geworden. Sam Wick is de gelukkige bezitter van een aap, dien hij naar men zegt, heeft leeren spreken en die ook werkelijk spreekt. Sam Wick ,met zijn aap zijn weldra het meest geziene en gevraagde nummer op het variété» programma geworden. Hierdoor is een ander variété­artist. Bergerin, die ook een aap bezit, geheel verdrongen. D eze nu weet met behulp van Nelly Goldsmith, een kunstrijdster in het circus, die vroeger in een intieme verhouding tot Sam Wick stond, diens sprekenden aap voor zijn stomme te verwisselen. Zeer groot is de ontsteltenis van Wiek en zijn helper Firmin, wanneer zij de verwisseling bemerken. Om de maat vol te maken krijgt dan de kunst­ rijdster nog een gefingeerde flauwte, waardoor Wiek wordt gedwongen één nummer eerder reeds op te treden. Het publiek merkt gelukkig van de verwisseling der apen niets, daar Firmin, die vroeger buikspreker was, er wel voor zorgt dat de aap toch spreekt. Na dezen zeer gelukkigen afloop, komt alles plotseling in orde, waarbij Wiek zich als de erfgenaam van een Engelschen lord en de sprekende aap zich als een mejisch ontpopt. Natuurlijk ont­ breekt ook het „happy end" niet: Sam Wick en Miss D ora, een koorddanseresje, worden een gelukkig paar. Zoo verteld, lijkt het „verhaal" wel heel simpel. Men moet echter floor het aanschouwen van het spel, de spannende sensatie mee gaan voelen. Een aardige avond! D e „aap­rol" wordt door een anonymus verricht, wiens identiteit wij hier liever maar niet aanwijzen. Waarom iemand, die onbekend wil blijven, tegen z'n zin toch bekend gemaakt ? !

De notaris wendde zich met een poes­ lief glimlachje tot het meisje. „Mijn waarde jongedame," zei hij, „het is jammer, dubbel jammer dat dit is gebeurd, want ik heb een eigenaar­ dige ontdekking gedaan op den dag, dat wij Nelson verlieten." Dorothy zei niets, maar er maakte zich een plotselinge ontmoediging van haar meester, zonder dat zij er de re­ den van wist. ,„Ik kreeg daar een telegram," ver­ volgde de notaris en hij haalde het for­ mulier uit zijn zak. „Wat voor een telegram?" vroeg zij tratsch. „En wat heeft het met mij te maken?" „Het heeft juist heel veel met je te maken," zei Mr. Parsons langzaam. „Het blijkt namelijk, dat ik mij bij het lezen van het testament van uw groot­ vader heb vergist. U moet namelijk trouwen vóór uw drie en twintigsten -

"

^

'

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM

J A C Q U E S EI­TE ADVERTEERT IN DIT B L A D

. "

25

-

verjaardag en niet voor uw vier en twintigsten!" Verschrikt keek het meisje hem aan. „Mijn drie en twintigste!" zei ze on­ geloovig. „Maar dat kan niet!" „Ik betreur mijn vergissing heel erg, maar het is inderdaad uw drie en twin­ tigste verjaardag, dien uw grootvader noemde. Ik wou nu, dat ik u zelf het testament had laten lezen, maar het feit is er eenmaal." Het meisje drukte haar hand tegen haar voorhoofd en dacht na. „D an be­ doelt u dus," zei ze langzaam, „dat als ik v a n d a a g niet trouw ik de rest van mijn grootvaders nalatenschap verspeel?" Hij knikte en glimlachte valsch. Gehandschoende Harry, die slechts zwij­ gend had toegezien, zag hoe het bloed naar de wangen van het meisje steeg. „Dat was een complot," riep ze met bevende stem uit. „D aarom wilde u,

1

dat ik hierheen zou gaan! Ik had hier wilt u met me trouwen?" vroeg Hij knikte. heelemaal niet hoeven te komen! U ze „En toen. Ze deed hem een andere vraag en wilde mij hier in de eenzaamheid heb­ Hij knikte. weer antwoordde hij met een hoofd­ ben op den dag vóórdat ik drie en twin­ „Ik zie niet in, waarom niet," zei hij beweging. tig werd om me te doen trouwen met onverschillig. „Ik heb vanavond toch met dat!" „Je houdt geloof ik niet erg van pra­ niets bijzonders te doen." ten, is het wel?" vroeg ze. Verontwaardigd wees zij op den Ze ging weer terug naar het kamp­ „Neen," antwoordde hij. „Vooral nu meesmuilenden jongen. vuur. "» zou ik niet graag zeggen, wat ik denk " Ze dacht even na, als om het heele „U k u n t me toch trouwen, rechter Ze keek hem verschrikt aan. plan te begrijpen en toen zei ze tegen Hennesey, nietwaar?" vroeg ze. „We zullen elkaar moeten groeten Henesey: „U bent rechter, nietwaar, De aangesprokene knikte. zoodra we bij zijn woning zijn," zei hij.' dus u zoudt ons kunnen trouwen hier?" „Met of zonder beperking?" „Je zult het niet prettig vinden, denk „Dat was de bedoeling, miss," ant­ „Zooals u wilt!" ik, als Gehandschoende Harry om ie woordde de aangesprokene, terwijl hij „Heel goed!" heen loopt!" voor zich op den grond spuwde. „Mr. Ze stak haar hand door den arm van „Je hebt me beloofd me terug te Parsons vertelde mij, dat u hier in de Gehandschoenden Harry. brengen naar Little Pine," zei ze, „en bergen uw huwelijk gesloten wilde „Trouw ons dan," zei ze toen. bovendien moet ik je adres weten, op­ hebben." Mr. Parsons sprong naar voren. „Maar dat kun je niet doen!" dat ik je het geld kan sturen." Wanhopig keek het meisje om zich „Ik wil geen geld," zei hij. heen. Ze wist nu, nu ze de schitterende schreeuwde hij. hebt beloofd, het aan te nemen," wereld had gezien, wat geld voor haar „U kunt het niet b e l e t t e n ! " ant­ zei„Je ze, en hij maakte geen tegenwer­ beteekende, welke vrijheid, geluk en woordde het meisje. pingen meer. schoonheid het haar kon geven — en „Natuurlijk niet," zei Gehandschoende De woning van Sir John Storey was opkijkend zag ze Gehandschoenden Harry. „Gaat uw gang, rechter Hene­ een openbaring voor haar. Toen ze Harry met het verband voor zijn oog, sey!" zijn stoppelbaard en zijn afgedragen ' D ien nacht sliep D orothy in de dichter bij gekomen waren, zag ze, dat kleeren en haar hart sprong op van tent van haar echtgenoot, terwijl Ge­ het een aangenaam verblijf was, dat de vreugde. handschoende Harry in een deken ge­ archatectonische schoonheden van een buitenhuis verbond met de schitte­ rold, voor den ingang lag. Ze ging naar hem toe. rende decoraties van een Zwitsersche Het was een zwijgend, somber ge­ „Mag ik u één oogenblik alleen spre­ zelschap, dat over de heuvelen en door chalet. En er waren bedienden — echte ken?" vroeg ze hem. de dalen op het groote houten gebouw bedienden, met stijf gesteven overhem­ Ze zag rood van verwarring. den en laag uitgesneden vesten — die aantrok, dat hun bestemming was. „Bent u getrouwd?" vroeg ze, toen hen hielpen bij het afstijgen en hun Mr. Parsons sprak slechts één keer ze op eenigen afstand van de anderen dien morgen en dat was toen hij den bagage in de ruime hall droegen. stilstonden. Er was een butler, een eerbiedwaar­ rechter vroeg: Hij schudde zijn hoofd. dig man, die hen behandelde met de „Hoe heet die kerel eigenlijk?" " „Als ik u tienduizend dollar geef hoffelijkheid en stiptheid, die den uit­ „Torker of Morley, of zooiets," ant­ honderdduizend dollar " zei ze naar deze. „Ik verstond den naam stekend geschoolden bediende verried adem snakkend, „om met me te trou­ woordde niet goed, maar ik zal het wel hooren, Het meisje keek om naar Gehandschoen­ wen, wilt u me dan beloven, dat u mij wanneer ik hem vandaag het certificaat den Harry, maar hij was verdwenen. verlaten zult zoodra we in Pine Beach geef." Reggie zag haar kijken en vroeg op terug zijn?" Het meisje reed voorop met haar vernederenden toon: Hij dacht een oogenblik na. „Waar is ie man, mevrouw Eh, echtgenoot en behalve een opmerking „Ja. Ik zal u verlaten, wanneer we over het weer, werd er ook tusschen ik weet uw naam niet!" terug in Pine Beach zijn en u het ver­ hen geen woord gesproken. Het was Het meisje bloosde. Zij wendde zich langt," zei hij toen. pas toen ze in het gezicht van de wo­ tot den butler. Ze keek hem onderzoekend aan, maar ning van Sir John Storey kwamen, dat „Wilt u even kijken of mr mr hij doorstond haar blik, zonder zijn het meisje vroeg: of mijn man buiten is?" vroeg ze. oogen ook maar één seconde neer te Ze haatte dien vernederenden glim­ „Heb je ooit van Sir John Storey slaan. gehoord?" lach op Reggie's gezicht; haatte hem des te erger, nu ze opeens besefte, dat ze zelf haar eigen naam niet eens wist. De butler keerde terug. „Hij komt zoo gauw mogelijk, me­ vrouw," zei hij eerbiedig. „Is Sir John op het oogenblik aan­ wezig?" vroeg de notaris. „Neen, mijnheer, hij is op het oogen­ blik niet thuis. Ik zal het u laten weten, wanneer hij komt. Ik heb uw suitcases naar uw slaapkamers gebracht, heeren. Wilt u zich voor het diner klëeden? Sir John doet het altijd." De beide heeren gingen naar boven. Rechter Henesey had bij de deur af­ scheid genomen, nadat hij de huwelijks­ acte met den naam van Gehandschoen­ den Harry had ingevuld. Nu was hij reeds weer op weg naar Little Pine Beach. Het meisje ontmoette haar echtgenoot dien namiddag niet meer. Wel had zij gezien, dat hij op het huis toereed, toen hij den rechter een eind had wegge­ bracht. Met schrik had zij toen gemerkt, EEN DONKEROOGIGE SCH OONE UIT DE STAD AAN DEN BLAUWEN DONAU dat hij naar den achterkant van het huis EVA VON BERNE, die door de Metro-Goldwyn-Mayer in Weenen werd ontdekt is was gegaan, waar ongetwijfeld de b e­ fle !?tri£l h°+0n . l a n t ^ e k k e l , J k e verschijning, die stellig weldra tot de meest geliefde d i e n d e n verbleven actrices van het witte doek zal gaan behooren. Op onze foto ziet men, hoe z J vol Met meer dan gewone zorg kleedde verbazing kijkt naar de kolossale balalaika van den dirigent van het orkest dat za zij zich voor het diner. Het was een optreden in de eerste film, waarin de kleine Eva zal zijn te bewonderen. eigenaardige sensatie, zich hier, temid­ -

26

w

'

'

'

■

■

,

-

'

'

d'en van de wildernis, zóó vormelijk te kleeden. Maar ze was toch getrouwd! Schouderophalend zette ze deze ge­ dachte direct van zich af. Het was tè absurd. Waarom zou ze zich mooi ma­ ken voor een struikroover als die gids, die misschien geen ander verlangen koesterde dan zoo spoedig mogelijk weg te komen, om in de dichtstbijzijnde stad zijn geld te verdrinken? En tóch klopte haar hart van verwachting, als zij aan het diner dacht Stralend mooi kwam ze beneden en ze wist onmiddellijk, toen zij in de eet­ kamer verscheen, dat haar schoonheid in het licht der electrische lampen niét tegenviel. (Sir John Storey had zijn eigen electrische centrale, waarvoor de kracht hem geleverd werd door een waterval, die ongeveer drie kilometer van zijn woning verwijderd was). Reggie keek haar grijnzend aan. „Waar is je man?" vroeg hij en hij glimlachte, toen hij zag, dat ze bloosde. Het meisje keek naar den butler, die bij een stoel aan het hoofd der tafel stond. ;,Wilt u mijn man zeggen, dat er ge­ serveerd is?" vroeg zij. Ze wilde de comedie tot het einde toe doorzetten. „Hij heet Gehandschoende Harry," voegde Reggie erbij.­ De butler boog en verliet het vertrek. Binnen een paar minuten kwam hij te­ rug en staan blijvend bij de deur, kon­ digde hij met gewichtig hoog opgericht hoofd aan: „Gehandschoende Harry!" Bij het zien van den man, die bin­ nenkwam, slaakte mr. Parsons een kreet van verbazing en stond het meisje uit haar stoel op. Het was een man met een gladgeschoren gezicht en schit­ terende oogen (diè alleen herkende zij), gekleed in smoking. Hij glimlachte en kwam langzaam het vertrek binnen om zich aan het hoofd der tafel te zetten. Met grimmig leed­ vermaak keek hij de beide heeren aan en wendde zich toen tot het meisje:' „Ik hoop, dat u niet erg van mij ge­ schrokken bent," zei hij, „maar u moet weten, dat ik in de wildernis was ge­ weest en in geen twee weken mezelf had kunnen scheren." Hij wenkte den butler. „Mr.­ Tibbins," zei hij, „breng de lady wat ijswater." Toen herkreeg mr. Parsons zijn spraak. Met holle stem vroeg hij: „Dus U is Sir John Storey?" „Zoo heet ik!" „Maar niemand kende u in Little Pine Beach!" „Ik kom daar nooit als Sir John Sto­ rey," antwoordde de ander lachend. „Ik vertoef of hier of in de wildernis. D en dag voordat u arriveerde was ik juist in een erbarmelijken staat in Little Pine Beach aangekomen, Lady Storey," zei hij ernstig, zich tot Ket meisje richtend, dat hevig kleurde. „Ze kennen mij als Gehandschoenden Harry, omdat ik altijd handschoenen draag." „Maar waarom doet u dat?" vroeg de nieuwsgierige mr. Parsons. „Om mijn handen schoon te houden," zei de ander kalm. „D at is toch heel gewoon?" Dien avond, toen de beide heeren naar bed waren, wandelde hij met het

D E GOOT

meisje in den uitgestrekten, door maan­ licht overgoten tuin, die zijn verblijf omgaf. Vijftig kilometer verder verhief zich \de met sneeuw bedekte top van den Macgregor „Het is hier verrukkelijk!" riep het meisje uit. Het was 'het eerste, wat zij dien avond tegen hem had gezegd. „Ik kan begrijpen, dat u niet naar Londen terug verlangt, maar is het met wat eenzaam?" Hij tipte de asch van zijn sigaret, al­ vorens hij zei: „Het is hier zeer eenzaam." En toen, na een korte pauze: „Ik zal me nog duizendmaal eenzamer voelen, wanneer ik u naar Little Pine Beach heb terug­ gebracht." Ze lachte en keek hem aan. „Ik vind u een echten D on Quidhot, hoor! Maar ik geloof, dat wanneer u mij naar Little Pine Beach hebt terug­ gebracht, u mij weer " „Wat?" vroeg hij gretig. Ze antwoordde hem niet, maar keek hem uitdagend aan. „Ik heb u beloofd, u terug te brengen en dan heen te gaan," zei hij droevig, toen het meisje bleef zwijgen. „Ik moet dus mijn woord houden!" „U hebt gezegd: „ A l s U h e t w i 11"," antwoordde ze kleurend. „En wjilt u?" vroeg hij. Ze keek hem aan, maar het antwoord dat ze gaf, klonk zoo zacht, dat hij het niet kon verstaan, doch haar oogen vroegen hem, haar in zijn armen te slui­ ten..., En de maan spon een zilveren sluier om hun jonge liefde J

N.V. KLEEDF.RMAKERI)

Old Bond Streef' DAMES EN HEERENKLEED ING NAAR MAAT LEIDSCHESTRAAT W TELEFOON

-21

-

iv»­v­ ­

|

3­16­3

2

Foto Godfr. de Groot

INTERNATIONALE DANSCONGRESSEN De Federation Internationale de Danse hield ook dit jaar . te Parijs, samen met de Fransche syndicale organisatie van D ansleéraren, haar jaarlijksch congres. Zooals steeds werden er, naast de gebruikelijke vakbesprekingen en rege­ lingen voor de volgende dansmode, tal van demonstraties gehouden, om de cultureele waarde van de dansbeoefe­ ning aan te toonen. Tevens werden in het Palais Pom­ peïn de wedstrijden gehouden voor het Kampioenschap van Frankrijk en het Wereldkampioenschap. In de profes­ sionalklasse werd Nederland vertegen­ woordigd door den dansleeraar Car Klinkert met zijn partner mejuffrouw L. Santen. Binnenkort woidt een soortgelijke dansweek gehouden voor Midden­ Europa, te Bad Nauheim, waar insge­ lijks wedstrijden zullen gehouden wor­ den voor het Zomerkampioenschap. Ook hier wordt ons land in de professionalklasse door voornoemden dansleeraar vertegenwoordigd, terwijl het organiseerend Competitie­Comité tot deelname in de amateurklasse uit­ noodigde den heer André Ceurvorst en partner, een onzer bekendste dan­ sers, die reeds een paar jaar geleden den kampioenstitel voor Nederland wist te behalen. Naar verluidt, zijn er plannen in voorbereiding om tijdens den komenden zomer ook in Nederland een D answeek te houden, waarop niet slechts de moderne dansen, maar ook de rhyth­ mische en de tooneeldansen hun aan­ deel zullen krijgen en waartoe bekende danskunstenaars uit de geheele wereld hun medewerking zullen verleenen. Deze dansweek zou in een der mon­ daine badplaatsen in den druksten tijd van het badseizoen gehouden worden.

■

■

■

-

.

■

.

<

.

-

.

.

-

■

■■

.■■■--

■■

■

.

■■

■

.­.­■. v . ; ­ ' V : v ; ' ^ ' v : . ' " . ' ­ .'•' ­■• .•---;-■■■■"•'■;<■■;'■.-■' :;■_,■.v-""~;*r

r

.

w

%

. » ' ! & v . ■"■ ..*

, :>'«ösr

.-*-*.*•-

„Nu, als gij u tegenover haar niet op uw gemak voelt, dan is dit niets meer dan behoorlijk," zei hij. „Ik begrijp niet wat gij er aan hebt, mevrouw Reffold op haar plichten te wijzen. Zij kent die natuurlijk heel goed. Iedereen kent zijn plichten en het is zijn eigen zaak of hij die wil ver­ vullen of niet." „Het kan best zijn, dat gij gelijk hebt, ik zou dit nooit willen tegenspreken, maar haar onverschilligheid ergerde mij." „Waarom ergert gij u over andere men­ schen en waarom mengt gij u in hun zaken?" „Zich er voor te interesseeren is niet hetzelfde, als er zich in te mengen," ant­ woordde zij snel. „Het is moeilijk het ééne te doen en het andere te laten. D at is een kunst. Er is talent voor noodig om sympathie te toonen, evenzeer als om goed te zijn. En talenten zijn zeldzaam." „Maar ik heb iemand gekend, die zulke talenten bezat," zei Bernardine. „Ik had een vriendin, naar wie ik altijd heenging in de eerste dagen van mijn verdriet. Zij betoonde mij sympathie en kalmeerde mij, terwijl ieder ander mij prikkelde. Zij be­ hoefde maar in mijn kamer te komen om mij beter te maken." Er kwamen tranen in haar oogen, terwijl zij sprak. „En," vroeg de Zonderling vriendelijk, „waar is uw goede genius nu?" „Zij vertrok met haar familie, en dat was het slot van het hoofdstuk." „Arm kind," zei hij half tot zichzelf, „wie zou beter zulk een einde van een hoofdstuk kennen dan ik?" Maar Bernardine hoorde hem niet; zij

dacht aan haar vriendschap. Zij dacht zoo­ als wij allen denken, dat zij, aan wie wij ons leed toevertrouwden, ons heilig worden. Zij mogen geen heiligen zijn; maar bij ge­ brek aan een beteren naam, zijn zij voor ons heiligen, — lieflijke, beminlijke ver­ schijningen. D e tijd noch de dood kunnen 'hun die wijding ontnemen; want zij werden geheiligd door onze droevigste tranen. Zij werd uit haar gepeins gewekt door den Zonderling, die opstond en zijn stoel niet zeer zachtjes onder de tafel schoof. „Wilt gij mij helpen om eenige foto's te ontwikkelen?" vroeg hij vriendelijk. „D aar­ bij komt het er niet op aan of ge goed ziet." Zij gingen samen weg en hij zei: „Eigenlijk is het dwaas van ons te den­ ken, dat wij lang achter elkaar gelukkig kunnen zijn. Het geluk valt ons alleen bij stukjes en beetjes ten deel; en zij, die ver­ standig zijn, stellen zich met dit weinige te­ vreden." „Maar wie is verstandig!" vroeg Ber­ nardine. „Wij verwachten toch allen, dat wij gelukkig zullen zijn. Niemand heeft het ons gezegd, maar het is het instinct van onze menschelijke natuur." „Het zou belangrijk zijn te weten, in welk tijdperk van evolutie in onze tegen­ woordige natuur wij dat instinct voor het eerst voelden. D e zonneschijn heeft er stellig invloed op gehad. Ge ziet, hoe een hond zich in de zon ligt te koesteren; het rampzaligste beest zucht nog eens behaag­ lijk en de slaperigste kat begint te spinnen." Zij stonden voor de deur van het ka­ mertje, dat het Kurhaus had afgestaan ten behoeve van hen die aan de fotografeer­ manie leden. „Ik kan niet besluiten dat dompige ver­

U ziet op deze pagina een drietal foto's uit de spannende P.D .C.. film „The Shady Lady". D eze rolprent met Phyllis Haver, Robert Armstrong, Louis Wol­ heim en Russell Gleason in de hoofdrollen, is vervaardigd onder re 8 ie van E. H. Griffith. Het boeiende scenario schreef Jack Jungmeyer. Indien we hier den inhoud van dit filmdrama ver» telden, zouden we de spanning er aan ontnemen, die ongetwij­ feld de grootste verdienste van deze rolprent is. Wij doen dit dus niet, doch raden U aan, zoodra ze vertoond wordt, te gaan kijken. „The Shady Lady" zal U eenige spannende uren bezorgen !

P H Y L L I S HAVER

ROBERT ARMSTRONG

-

28

-

Het Rotterdamsch H ofstad Tooneel gaf te Rotterdam in den Grooten Schouwburg de reprise van „De Sabijnsche Maagdenroof", blijspel in vier bedrijven van Franz en Paul von Schonthan. Van links naar rechts: Remelts, Carla de Raedt en mevrouw Roos.

trekje binnen te gaan," zei Bernardine. „Daarenboven heb ik den Zweedschen professor beloofd met hem te schaken. Daarna zou ik Marie kieken, dat wilde Warli zoo graag." De Zonderling lachte spottend. „Ik hoop, dat hij er haar in zal her­ kennen!" zei hij. Toen, bemerkende dat hij op gevaarlijk terrein was, voegde hij er vlug bij: „Als ge nog platen noodig hebt, kom dan maar bij mij!" Op weg naar haar kamer maakte zij nog een praatje met de mooie Fraulein Muller, die bijzonder vroolijk gestemd was door een gunstige uitspraak van den dokter. Fraulein Muller was er zeer op gesteld En­ gelsch te praten met Bernardine, en daar zij er eigenlijk heel weinig van kende, moest men al zijn verbeeldingskracht te hulp roepen om haar te begrijpen. „O, juffrouw Holme," zei ze, „de dokter is zoo tevreden." „Ge ziet er ook best uit," was het ant­ woord. „En die liefdeshistorie met dien Spanjaard gaat goed, nietwaar?" „Och!" riep ze vroolijk uit. „D at is een verzinsel van u. Ik ben hem geheel onver­ schillig!" Op hetzelfde oogenblik kwam de persoon in quaestie uit'­het bloemenwinkeltje van het Kurhaus met een prachtigen ruiker bloemen. „Mademoiselle," zei hij, haar de bloemen overreikende, met de hand op zijn hart. Hij had Bernardine zoo gauw niet gezien, maar werd nu eenigszins verlegen "met de zaak. Zij glimlachte hem echter vriendelijk toe en nam de vlucht in het bloemenwinkeltje, dat in de galerij was, die het hoofdgebouw met de dépendances verbond. Herr Schmidt, de tuinman, was bezig met een krans. Zijn trouwe gezellin, een oranje kat, speelde met het ijzerdraad. Schmidt was geen vriendelijk man, maar hij hield van Bernardine. „Ik heb deze violen voor u klaargelegd, Fraulein," zei hij op zijn grimmigen toon. „Ik had ze op uw kamer willen brengen, maar ik ben opgehouden." „Ge bederft mij heusch," zei ze. „En gij bederft mijn kat met haar melk te geven," antwoordde hij, even van zijn werk opziende. „Wat maakt ge daar een mooie krans, Herr Schmidt. Is er iemand gestorven? In het Kurhaus?" „Neen, Fraulein, maar ik moest eigenlijk mijn deur gesloten houden, als ik kransen maak. D e menschen schrikken er van en zijn bang, dat zij ook zullen sterven. Ik ben benieuwd of gij er ook zoo over denkt?" „Dat geloof ik niet," gaf zij ten ant­ woord, terwijl zij de violen opnam en de kat liefkoozend streelde. „Maar ik ben blij, dat er niemand gestorven is." „Deze is voor een jong, mooi meisje, dat twee jaar geleden in het Kurhaus was. Ik hield van haar, en doe er daarom dubbel mijn best op. Zij vond het jammer als ik de bloemen op ijzerdraadjes stak, daarom doe ik het zonder, maar dat is niet ge­ makkelijk!" Zij liet hem rustig aan zijn werk en ging peinzend verder. Het lange verblijf in Petershof had haar nog niet onverschillig kunnen maken voor de droefheid om haar heen. D e goede lessen van den Zonderling hadden al even weinig geholpen als haar eigen redeneeringen. W a t gingen haar die menschen aan, die

hier leden, kwijnden en stierven? Waarom zouden zij een schaduw over haar leven werpen? Daar was geen reden voor. Toch voelde zij voor allen, — zij, die het nog niet lang geleden jammer van haar tijd zou hebben gevonden, om na te denken over iets dat zoo weinig belangrijk was als het lijden van een menschelijk wezen. De brug tusschen haar vroeger en haar tegenwoordig ik, was haar eigen ziekte. „Wat zijn wij toch stompzinnige wezens zonder eenige verbeeldingskracht, wij, die alleen door wat wij zelf lijden, iets leeren begrijpen van wat anderen hebben door te maken! W a t moeten de honden zich over ons verbazen! Zij merken het wel, als wij verdriet hebben, en trachten ons te troosten door hun liefkoozingen." Zoo kwam Bernardine aan haar kamer, toen zij opeens haar naam hoorde noemen en mevrouw Reffold bemerkte. E en onuit­ sprekelijke angst stond op het schoone ge­ laat te lezen. „Juffrouw Holme," zei ze, „er is om mij gestuurd — ik durf niet alleen te gaan — ga met mij mee, — hij is erger. Ik ben..." Bernardine drukte haar de hand en de twee vrouwen spoedden zich zwijnend a voort. HOOFDSTUK XVI. Verdriet en zelfverw ijt. Bernardine had mijnheer Reffold den vorigen dag nog gezien. Zij had naast hem gezeten, met zijn hand in de hare. Telkens speelde er een glimlach om zijn lippen; slechts eens had hij gesproken. „Bernardine," fluisterde hij, — want zijn stem was zeer zacht geworden, — „ik her­ inner mij alles wat wij besproken hebben. De Hemel zegene u! W a t duurt het lang eer men dit leven verlaten heeft." Dat was den vorigen dag geweest. Het einde was spoediger gekomen dan hij dacht. Mijnheer Reffold was gestorven. Zij droegen hem naar het kleine dooden­ huis, en Bernardine bleef bij mevrouw Reffold, die geen oogenblik alleen wilde zijn Zij hield Bernardine's hand steeds in de hare en zei telkens onrustig: „Neen, neen, ge moet niet weggaan! Ik kan niet alleen zijn: ge moet bij mij blijven." Zij toonde noch droefheid, noch berouw. Zij noemde zelfs zijn naam niet. Een paar keer had Bernardine gepro­ beerd, stilletjes weg te sluipen. Dat wach­ ten was haar een ware pijniging, en zij v ° * k k ' d a t zi i e r geen goed mede deed. Maar iederen keer merkte mevrouw Reffold het en hield haar terug. „Neen, neen," zei ze, „ik kan u niet mis­ sen. Waarom wilt ge heengaan?" En dan bleef zij weer. Ja, Plepa, ik weet dat ik een slecht rapport had, maar er !• één ding, dat Ik

Zij nam een boek op, dat op de tafel lag, en trachtte te lezen; zij telde de figuren van het behangsel. Zij dacht aan den doode, en aan zijn mooie vrouw. Zij had mede­ lijden met hem gehad, maar toen zij het angstige gelaat van zijn vrouw zag, werd Bernardine's hart ook voor haar van mede­ gevoel vervuld. Het zelfverwijt zou komen, al zou het misschien niet van langen duur zijn. E én kort oogenblik zou zij tot zichzelf inkeeren, om dan weer rustig voort te leven. W a t moest zij lijden; welke vreeselijke uren voor haar! In een opwelling van teederheid boog' Bernardine zich over de sofa heen, en streelde zij zacht mevrouw Keffold s schoon gelaat. „Mevrouw Reffold " fluisterde zij. Dat was het eenige wat zij zeide; maar het was genoeg. De arme vrouw barstte in tranen uit. „O, juffrouw Holme," snikte zij, „ik ben niet eens goed voor hem geweest! E n nu is het te laat. Hoe zal ik het mijzelf ooit vergeven! Toen wist mevrouw Reffold wat zelf­ verwijt was.

weer aan mijn werk." „Kom dan. bij mij tot gezelschap," op­ perde mevrouw Reffold, „ik wil u gaarne een groot salaris geven." Maar Bernardine liet zich niet overhalen „Neen, zei ze. „Zóó zou ik mijn brood met kunnen verdienen. E n dan, ik zou u op den duur toch niet bevallen. Ge denkt nu, dat ge het prettig zoudt vinden. Maar ik weet, hoe het gaan zal: ge zult er spijt van hebben en ik ook. Laat ons dus schei­ den als goede vrienden. Gij gaat uw weg en ik den mijnen. Wij behooren tot een verschillende wereld, mevrouw Reffold­ het zou even dwaas zijn van mij, mij in de uwe te wagen, als van u om u in de mijne ­ te begeven. Vindt gij mij onvriendelijk?" Aoo scheidden zij. Mevrouw Reffold had nog geen hartelijk woord met Bernar­ dine gewisseld, maar aan het station, toen zij zich bukte om haar te kussen, fluisterde zij: „Ik weet, dat ge mij niet te hard zult beoordeelen. Belooft ge mij dat? E n als ge ooit in verlegenheid zijt, en ik u kan helpen, wilt ge mij dan schrijven?" Bernardine beloofde het. Toen zij op haar kamer kwam, vond zij een pakje op de tafel liggen. Het was de HOOFDSTUK XVII. horlogeketting van mijnheer Reffold, waar Oude vrienden. zij hem zoo dikwijls mee had zien spelen. Zij had hem uren lang aan zijn lot over­ Up een klein stukje papier had de zieke gelaten, toen hij leefde. E n nu hij dood eenige maanden geleden geschreven: „Geel was, en het er eigenlijk niet opaan kwam, mi,n ketting aan Bernardine, als zij haar waar men hem neerlegde, kon zij eerst trots overwinnen en deze gift aannemen maar niet besluiten, hem op het eenzame kan. Bernardine deed haar horloge van kerkhof te Petershof achter te laten. het eenvoudige zwarte koordje, en be­ „Het is er zoo droevig," zei ze tot den vestigde 't aan den zwaren gouden ketting. 1 oen zij er zoo mee zat te spelen, voelde dokter. „Niet zoo droevig, als gij zijn leven Mge­ zij dat een dagje buiten haar goed zou maakt hebt," dacht hij. doen. E erst dacht zij alleen te gaan, maar Maar hij zei het niet; hij overreedde besloot toen Robert AUitsen te vragen haar te vergezellen. Marie zei haar, dat hij haar, haar man te Petershof te begraven en eindelijk stemde zij toe. Zoo rustte in de donkere kamer was en zij haastte zich dus naar beneden. Zij klopte herhaal­ mijnheer Reffold op het stille kerkhof. Bernardine ging naar de begrafenis, zeer delijk voor zij antwoord kreeg. tegen den zin van den Zonderling. „Ik wil niet gestoord worden," zei hit G zi t er zelf a,s c n ? « geest uit," zei „Wie is daar?" '' U' % hij. „Lra liever een dagje met mij naar „Ik kan niet zoo schreeuwen," zei ze buiten. ' De Zonderling opende de deur van het Zij schudde ontkennend het hoofd. donkere kamertje. „Mijn negatieven zullen „Een anderen keer," zei ze. „Mevrouw bedorven zijn," zei hij boos. Keffold kan mij niet missen. Ik kan haar , . J T o l n hi J Bernardine zag, voegde hij er ta deze droevige uren niet alleen laten." bij: „Gij ziet er uit, alsof ge behoefte hadt De Zonderling haalde de schouders op aan een grog je." en ging alleen op weg. „Neen," zei ze, glimlachend om de plot­ Mevrouw Reffold was steeds bij Bernar­ selinge verandering van zijn toon. „Ik ver­ dine de laatste dagen, die zij te Petershof lang naar frissche lucht, een sledetocht doorbracht. Zij had besloten naar Wies­ naar buiten. Wilt ge meegaan?" baden te gaan, waar zij nog familie had. Zij Hij gaf geen antwoord en trok zich terua vroeg Bernardine haar te vergezellen; zij smeekte het haar. Bernardine weigerde in de donkere kamer. E indelijk verscheen hij weer met zijn. camera. echter beslist. • „Wij zullen nog eens naar de Steinharts „Ik .ben nu bijna vijf maanden van huis " gaan, zei hij vriendelijk, „ik zal ze die zei ze, „mijn geld raakt op, dus moet ik fotografieën brengen."

beter kan dan Iemand anders op school.

BEN LUX€ TOILETZEEP VOOR DAG EUJKSCH G EBRUIK

Lux Toilet Zeep, melkwit, delicaat als een parel, wordt alom door vrouwen bewonderd. Zij houden van den aangenamen geur en van het overvloedige witte schuim, dat zulk een heerlijke zachtheid aan de huid geeft. Lux Toilet Zeep wordt vervaardigd uit de zuiverste kwaliteit grondstoffen. Toch is de prijs niet hoog — U kunt ze dagelijks gebruiken zon­ der eenig gevoel van verkwisting. Koop ze nog heden — slechts 25 ets. per stuk. U ondervindt dan zelf hoe heerlijk zij is en hoe zacht en soepel zij Uw huid maakt!

J r^

Y

TOILET ZEEP N.V DE LEVER'S ZEEP MAATSCHAPPIJ. VLAARDINQEN

ESfïjgBfjïffS ­31

:

V

­

*'

S T O J J E JLÏÖPBIS WOORDEN VAN G. W. LOOVENDAAL

MUZIEK VAN JOS. SILBERMANN Kapelmeester Asta­Theater, den Haag­.

Mod era/to.

Ë j . ' he weteen lied

^^=dz vxneen

m4

T trx

j/­j

i

Die

2
ÊÜ*Ü

F r JE

Und,

Ver.lAM.gerid;

omheurschoon.heid

:

Jf 1 CLCClll.

MAAT

E_r gs g ^

b l o e i . e h . d e roo$,

nie~iti Arid heeft

^

*z=$

zou, k i e .

■UT 1ï üftilp *4 ÉËÉ

I di'irt.

s§ i ff Iff T Jf f f f 1

— hA.reAchöön.heidbe.deerd.

rp^i

^

.zen een vrieri.dett.ha,nd._

Een.za.am enatil_ iade rooa ver. bloei d_,*)_

0 f heeft

bw j

j

.i p=g

I n voorhAAr ty'd v e r . .<3AAh

nt—^ipffzj^M >- to i f

hAArver. 1 AM.gen ver. atxxn-,—

a

^

Xf.

■flw rJ, :

F=^

IAA

ftJTï^bj^x

ia

^ fC9­

11

--W' j

F

Mij heugt een lied van een bloeiende roos, Die eenzaam ontlook in 't land, Verlangend, dat om heur schoonheid haar Zou kiezen een vriendenhand. Maar niemand heeft hare schoonheid begeerd, Of heeft haar verlangen verstaan; Eenzaam en stil is de roos verbloeid En voor haar tijd vergaan.

M A I S O N O PIOT

Ö

^3 £

^

Mij heugt een lied van een teedere ziel, Die graag met haar rijken schat Van liefde een andere menschenziel Het leven verheerlijkt had. Maar niemand heeft hare liefde begeerd Of heeft haar verlangen verstaan; Eenzaam en stil is die ziel verbloeid En als de roos vergaan.

TTCACE DE LAM A D E L E I N E .

Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd in 1690

„^.^^.^ «__^__ „^^^^_. _ ^ ^ ^ GROOTB KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD

P A R IJ S

Specialiteit voor geschenken in zilver, en verzilverd metaal

NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIOD E

Verschönt wekel U k. ­ PriJ. per kwartaal f 105 Red. en Adm.: G algewater 32, Lelden. Te». 700 PMtrekentafl 41880