CABOVERDE De De Kaapverdische Kaapverdische Eilanden Eilanden
”Tien parels in de oceaan”, tien tropische (”pukkeltjes”) eilanden, 500 kilometer voor de kust van West Afrika voor de kust van Senegal, op zes uur vliegen van Schiphol. Tot nu toe nog niet echt ontdekt door het massale toerisme, maar dat zal niet al te lang meer duren, want meer en meer touroperators organiseren vakanties en reizen naar de nog onbedorven Kaapverdische Eilanden ofwel Cabo Verde. De Kaapverdische archipel telt tien grote en vijf kleine eilanden. Ze liggen tussen 140o en 180o Noorderbreedte en 220o en 260o Westerlengte. Verspreid in 58.000 km2 van de Atlantische Oceaan. Het totale oppervlakte is ca. 4.000 km2. De eilandengroep is onderverdeeld in de Barlavento ofwel de Bovenwindse eilanden, San Antao, Sao Vicente, Santa Luzia, Sao Nicolau, Sal en Boaviste. De Sotavento, de Benedenwindse eilanden zijn: Santiago, Maio, Fogo en Brava. De ”platte” eilanden zijn Sal, Boaviste en Maio met een hoogste top van slechts 400 meter. De andere eilanden zijn nogal bergachting, vulkanisch met als hoogste top de 2.829 meter hoge vulkaan op Fogo. De Kaapverdische Eilanden zijn een vroegere kolonie van Portugal en men spreekt er nog dus officieel het Portugees, maar de meeste mensen spreken ook het Crioulo, een Kaapverdische Creoolse taal. Sinds 1975 is Cabo Verde een onafhankelijke republiek, telt ca. 410.000 inwoners waarvan ruim de helft alleen al op het eiland Santiago wonen. Wij bezoeken de eilanden Sal, Santiago en Sao Vicente .... De munteenheid van de Kaapverdische Eilanden is de ECV ofwel de Escudo Cabo Verde. De Kaapverdische Eilanden liggen op gelijke breedtgraad als Hawai en Jamaica en heeft in deze periode, mei-juni, een gemiddelde temperatuur ca. 28 graden. Op donderdag 22 mei vertrekken we ‘s-morgens om 07.00 uur met de Schiphol taxi naar Amsterdam en gaan we om 12.20 uur de lucht in! Het zijn ”maar” zes uurtjes vliegen, dus dat valt wel mee .... Tijdverschil: 3 uur vroeger dan in Nederland.
CABOVERDE
CABOVERDE
SAL Sal
Letterlijk vertaald betekent dit ”eiland van het zout” .... de zoutziederij van Pedro do Lume is gedeeltelijk nog steeds in gebruik. Sal ligt van alle Kaapverdische eilanden het dichtst bij de Afrikaanse westkust en heeft derhalve ook eenzelfde klimaat. De naam Sal heeft dit eiland te danken aan de zoutwinning die op het eiland plaatsvond. De voornaamste attracties op dit eiland zijn natuurlijk de parelwitte stranden en de talloze mogelijkheden van watersport. Het meest pittoreske plaatsje van Sal is wel Pedra do Lume. Hier is onder andere een oude krater van een niet meer actieve vulkaan. Hier moet je beslist een bad nemen in de buiten werking gestelde zoutpannen waar het zoutgehalte net zo hoog schijnt te zijn als in de Dode Zee tussen Israel en Jordanie. Denk er dan wel aan om badslippers mee te nemen en zoet water om je af te spoelen in verband met verbrandingsverschijnselen. In een voor de zoutwinnning gemaakte tunnel kan men afdalen naar het diepe in de krater. Wandelen en fietsen behoort ook tot de mogelijkheden en er valt vanallesennogwat te zien ”en te beleven!” althans zo vermelden de reisbrochures. Sal is echter een droog en kaal eiland, maar daarentegen staat wel dat het strand van Santa Maria enkele jaren geleden te boek stond als een van de vijf mooiste ter wereld .... Wie weet, liggen wij tijdens deze vakantie hier ook nog wel een keertje! Ons hotel op Sal, voor de eerste overnachting en op het eind voor nog eens 5 overnachtingen, ”Belorizonte” (wat zoiets zal betekenen als: zicht op een mooie horizon) ligt direct aan het zandstand en op 10 minuten loopafstand van het centrum van Santa Maria. Eigenlijk is er op Sal verder niet veel te beleven, je kunt er wel wat wandelen en misschien kun je er ook een jeep huren en het achterland gaan verkennen. Maar denk er dan wel aan dat er geen enkele bewegwijzering is. Je neemt beter een taxi die tegen een niet al te hoge prijs je het hele eiland laat zien, en dan kom je wel op de mooiere plekjes ....
CAB
VERDE
Aankomst op Ilho do Sal .... Vanmorgen, donderdag 22 mei 2003, staat de Schiphol taxi al om 06.20 uur voor de deur. In de taxi zitten al 4 mensen en onderweg naar Schiphol Airport moeten we in Venlo nog twee mensen ophalen. Het regent en op de radio worden er extreem veel files gemeld en jawel hoor, ook wij komen er zo meteen in te zitten en wel in eentje van maar liefst 11 kilometer. Maar omdat we ruimschoots op tijd zijn, zal dat waarschijnlijk geen problemen opleveren m.b.t. de inchecktijd. Het vliegtuig vertrekt op tijd om 12.15 uur en de vlucht duurt ca. 6 uurtjes, dat betekent dan dat we om ca. 15.15 uur op het eiland Sal, waar alle internationale vluchten binnenkomen zullen landen. Na het passeren
van de douane en het ophalen van de bagage, staat de hostess van Holland International/Tui al te wachten om de mensen verder te begeleiden, hetzij naar het hotel of naar het zeiljacht. Maar eerst …. heel veel Escudo’s halen! Vanaf het vliegveld is het niet ver rijden met de bus naar de diverse bestemmingen en de eerste indruk van Sal is dat het dor en droog is. We rijden door een wat armzalig uitziend dorpje en meteen daarna arriveren we in het Hotel Belorizonte dat op een honderd meter van het prachtige strand ligt. Meer hier over als we straks weer terugkomen op dit eiland, want morgen vliegen we al meteen door naar Sao Vicente voor de eerste 4 dagen ….
De volgende dag: Wachten op de taxi die ons weer terugbrengt naar het vliegveld om door te reizen naar Sao Vicente ....
Aankomst bij Hotel Belorizonte in Santa Maria op eiland Sal ....
CAB
VERDE
Met een klein toestel voor maximaal 25 personen vliegen we in 3/4 uur naar Sao Vicente ....
B
ij aankomst op Sal kun je het beste meteen op het vliegveld je geld, Euro’s, US-dollars en/of Traveller Cheques omwisselen voor de Kaapverdische Escudo. Alleen op Sal kan met de Euro betaald worden. Deze wordt met de Escudo door elkaar gebruikt. Voor het gemak: 100 ECV = 1 Euro.
CABOVERDE
SaoSaoVicente Vicente Het tweede eiland dat we bezoeken is Sao Vicente en ons hotel Foya Branca ligt in het plaatsje Sao Pedro. Sao Vicente is een klein eiland (227 vierkante kilometer) en in het stadje Mindelo ligt de grootste haven van de hele Kaapverdische Eilanden. De sfeer hier doet al meer Europees aan, ofschoon Sao Vicente het meest westelijke Afrikaanse eiland is. We blijven vier dagen op dit eiland en kunnen er volop wandelen en .... Eventueel malen we een ”uitstapje” naar het groene eilandje Sant Antao, een uurtje varen en dan kom je aan in het haventje van Porto Novo van waaruit anderhalf uur durende trips met taxi’s kunnen worden gemaakt naar het achterland, door dennenbossen en over bergpassen. Uiteindelijk kom je dan in de boerendorpjes zoals Ribeira Grande en Ponta do Sol .... Een andere mogelijk om te bezoeken is het eilandje Sao Nicolao ... Een andere leuke bezigheid is het observeren van de vissersbootjes in de haven van Mindelo, waar bijzondere soorten vis worden aangeboden zoals bijvoorbeeld de Merlijn ....
CAB
VERDE
Naar Sao Vicente .... Op deze tweede dag stappen we vanochtend alweer om 07.30 uur in de taxi die ons weer naar het vliegveld van Sal brengt om door te vliegen naar Sao Vicente, deel 1 van deze Combinatiereis Sal - Sao Vicente – Santiago en weer Sal. Het is maar een korte binnenlandse vlucht van ca. 45 minuten. De zon schijnt al volop en vanuit de taxi kunnen we het landschap van Sal bekijken, het lijkt wel een maanlandschap, met alleen her en der een dor struikje ….en huisjes in aanbouw. De meeste dorpjes die op Sal liggen zijn aan de kust, want het lijkt zo op het eerste gezicht onmogelijk om in het ”binnenland” te kunnen wonen en leven! Aan de kust wordt dan ook volop gewerkt aan nieuwe hotels, vakantie ressorts. Meer over Sal later in dit verslag. De check-in op het vliegveld van Sal verloopt erg gemoedelijk, er zijn dan ook erg weinig mensen op dit moment. Er zijn vandaag 3 vluchten zo staat op het bord, naar Praia Santiago 2x en naar Sao Vicente. Maar, ondanks dat er zo weinig te doen is, hebben we toch, en nergens wordt vermeld waarom, meer dan een uur vertraging. Jammer want buiten schijnt een lekker zonnetje en wij zitten hier binnen te wachten, weliswaar lekker koel maar we willen toch zo snel mogelijk en zoveel mogelijk genieten van zon en zee! Nog even geduld … Na de landing op de luchthaven van Sao Pedro op Sao Vicente staat een andere medewerker van Holland Int., Paul al te wachten om ons naar het Foya Branca Hotel te brengen. Hij vertelt ook waarom er een uur vertraging was …. Vanaf het vasteland van Afrika (Senegal) kwam er een zandstorm opzetten die even zo hevig was, dat er geen luchtverkeer mogelijk was ….! Om maar meteen met de deur in huis te vallen meldt Paul dat hij en een vriend ook een
De hostess van Holland International heeft er nog eens nadrukkelijk voor gewaarschuwd …. ”Ook al is er schijnbaar geen zon, pas op want we zijn hier vlak onder de evenaar en het gaat zo hard, je bent zo verbrand …. Dus blijven smeren!”
Eilandrondrit-excursies kan verzorgen van bijna een hele dag voor een gunstigere prijs dan door derden wordt aangeboden. We besluiten dan maar ook meteen om een dezer dagen die excursie dan ook maar te doen. Hotel Foya Branca is een prachtig complex met allemaal kleine, toch ruime ”appartementjes met balkon met uitzicht op zee” en een .... zo blijkt later, een uitstekend restaurant en niet te duur! Omdat wij hier op de Kaapverdische Eilanden een van de eerste toeristen van Holland International zijn, een soort pioniers dus, wordt ons gevraagd om zoveel mogelijk op te schrijven van onze bevindingen en deze door te spelen aan de ‘ betreffende reisbureau’s en -organisaties! Nadat we ons in het appartementje geïnstalleerd hebben willen we de omgeving wel eens gaan verkennen, want onderweg van het vliegveld naar het hotel was er nog niet meer te zien dan droge en kale bergen. We wandelen eerste eens even rond het hotel en zien dan ook meteen dat ook hier volop gewerkt wordt aan uitbereiding voor het toerisme. Het ziet er een beetje rommelig uit! Zo te zien is het erg rustig hier want al een hele tijd hebben we niemand gezien die op een toerist lijkt, niet op het strand, niet in/bij het mooie zwembad en niet in het restaurant. Het lijkt echt wel of wij er helemaal alleen zijn! Is dit omdat het nog vroeg in het vakantie-seizoen is, of omdat Cabo Verde nog helemaal niet zo bekend is als vakantieland of zijn de toeristen naar een ander strandje of de stad Mindelo gegaan?
CAB Het Foya Branca Hotel biedt echter een prima service door bijna elk uur de Shuttle Bus naar Mindelo in te zetten waar we dan ook graag meerdere malen gebruik van hebben gemaakt. De chauffeur van het busje legt in alleen Portugees uit waar de opstapplaats voor de terugrit is en hij brengt ons vervolgens naar een wat achteraf gelegen Restaurant ”Archote” waar we overigens wel lekker vis hebben gegeten. Jammer dat het strandje nogal moeilijk te bereiken is omdat er tussen hotel en strand een ”ondiepe” plas staat over ongeveer een kilometer lengte tot aan het dorpje Sao Pedro waar je eerst doorheen moet waden, spekglad en dan kom je op een lang maar smal strand. Je kunt hier ook niet zwemmen in de oceaan omdat de branding en de onderstroming te gevaarlijk is. Een bezoekje aan het piepkleine vissersplaatsje Soa Pedro is ook al niet indrukwekkend met al zijn vervallen huisjes en een ”open riool”.
VERDE Na deze heerlijke vismaaltijd hebben we nog een uurtje door de ”donkere” stad geslenterd. Het is dan opvallend hoeveel mensen, vooral jongeren er nog op straat verblijven. Criminaliteit is er (nog) niet aan de orde, alhoewel sommige Kaapverdianen je van boven tot beneden bekijken om te zien wat je allemaal bij je draagt. Het is dan ook raadzaam om, als je naar de stad of over straat gaat, of het nu overdag of ’s-avonds is, geen opzienbare sieraden en andere waardevolle zaken te dragen! Bar Club Musica, daar komt typische kaapverdiaanse muziek vandaan, maar het ligt een beetje in het donker verscholen, dus daar lopen we ook maar voorbij.
Airport Sao Pedro
CAB
VERDE
Omdat Cabo Verde een echt visland is, zul je op de menukaarten van de restaurants niet al te veel vleesgerechten tegenkomen. Als ze dan al op de kaart staan, zijn ze best duur. Vis echter daarentegen is veel goedkoper en de keuze uit welke soort vis is royaal!
Wachten tot de koffers op de lopende band komen ...
Uitzicht vanaf het balkon ....
CAB
VERDE HOTEL
De taal ….
Foya
Zoals al eens gemeld, spreken de meeste mensen Portugees of Criouli. Helaas spreken de mensen in het restaurant en aan de receptie geen andere taal en is het dus soms met handen en voeten duidelijk maken wat je wilt. Het gebeurt dan ook vaker dat ze wat anders op tafel zetten dan je besteld hebt …. Tip, wijs het aan op de menukaart wat je wilt …. Foto boven en midden: Uitzicht op de oceaan vanaf ons balkon van Hotel Foya Branca
Ook bij ons hotel wordt elke dag, ook op zaterdag en zondag gewerkt ....!
CAB
VERDE
Foto linksboven: Op de trap naar ons ”appartementje” .... Foto links en onder: Hotel Foya Branca, een prima complex met een uitstekend restaurant, tennisbaan, en zwembad!
CAB
VERDE
Mindelo, een typisch Kaapverdiaans stadje! Na het ontbijt …..nemen we weer de Shuttle Bus van het hotel naar het stadje Mindelo. We zijn benieuwd hoe de stad er overdag uitziet, want gisteren was het al donker toen we er waren. Is het een kleurrijke stad wat betreft de bevolking en de huizenbouw? We kennen wel de mooie plaatjes van de typisch Kaapverdiaanse gekleurde huisjes ….Het is zaterdag, en dan zou er een kleurrijke Afrikaanse markt zijn, zo werd ons door de hotelleiding verteld, dus daar gaan we meteen naar op zoek. Het is ontzettende druk in de straten, het krioelt als het waren van de mensen, zwarte mensen …. want blanken hebben we hier nog maar zelden gezien. We wandelen door het centrum, alles goed bekijkend en luisterend naar de muziek die vanuit alle openstaande deuren en ramen klinkt. Dat doet een beetje denken aan Cubaanse taferelen. In de haven van Mindelo is het op dit moment erg rustig, er liggen een paar kleinere bootjes en in de verte voor de havenmond een wat groter zeeschip. In de haven zelf is eveneens weinig te beleven. Als we weer wat meer terug het centrum inlopen komen we voorbij een mooie markt met allemaal stenen “vaste” kraampjes. Ook hier is het nog niet druk en kunnen we “ongehinderd” over de markt lopen. Even verderop is wel een leuke markt. Deze is binnen en omvat alle hier benodigde levensmiddelen, groenten, fruit, vlees, vis enz. Het stinkt er wel een beetje en als ik alle producten zo zie liggen, vooral het vlees, ziet het er ook niet al te fris uit. De verkoopsters zijn vriendelijk, blijven lachen en proberen je over te halen iets van hun producten te kopen …. Mindelo is niet echt spectaculair, maar het is de enigste ”uitvalbasis” vanuit ons hotel Foya Branca in Sao Pedro. Overdag is het een kleurrijk geheel, al die mensen op straat en de markten die er zijn, de vismarkt, een levensmiddelenmarkt en een kledingmarkt! Kijk wel uit waar je loopt, want straat en trottoir zijn zo slecht, dat je gemakkelijk kunt struikelen. Straatbeeld met de typisch gekleurde Kaapverdiaanse huisjes!
Natuurlijk ontkom je er niet aan om even in de speciale vismarkt binnen te gaan. Ook hier is het een drukte van jewelste en de stank die er bij hoort doet ons besluiten om maar weer snel naar buiten te gaan. De vrouwen dragen de grote manden vol met vis op hun hoofd naar huis of naar de ”gewone” markt. In de namiddag, tegen 14.00 uur hebben we Mindelo bijna helemaal doorkruist en wel zo’n beetje gezien. We hebben geprobeerd om een leuk en gezellig terrasje te vinden om iets te drinken, maar dat is niet gelukt. We nemen dan maar iets in een kleine, ja zeg maar zoiets als een snackbar, vlak bij de grote bushaltes. Daar is tenminste nog wat te genieten van de passerende mensen en de mensen die met de bus mee moeten. Weer terug in het hotel nemen we een verfrissende duik in het zwembad dat we helemaal voor ons twee ter beschikking hebben, er is verder niemand te bespeuren, alleen het personeel van het hotel en de werklui die bezig zijn met de (ver-)bouw. Je hebt daar overigens niet veel last van. Je kunt hier in elk geval volop de zon over je laten komen en wegdoezelen met op de achtergrond het ruisen van de zee en de branding en een lekker Kaapverdiaans muziekje.
CAB
VERDE ”Het lijken allemaal ook wel armoedige huisjes, ik zou best wel eens binnen willen kijken!”
Een heel kleurrijk tafereel ... al die vrouwen die langs de straat iets proberen te verkopen ....
Op de kleding- en schoeiselmarkt is het nog niet echt druk. Allemaal stenen kraampjes!
VERDE CAB
Haven van Mindelo .... niet echt een wereldhaven .... alleen maar wat kleine plezierbootjes!
De vismarkt van Mindelo, even binnen kijken, maar snel weer naar buiten want het ziet er niet fris uit en stinkt behoorlijk!
Levensmiddelenmarkt .... ”Wij zouden er in elk geval niks kopen ....!”
CAB
VERDE
CAB
VERDE
Eerst even een stukje zwemmen en dan heerlijk relaxen en genieten van de brandende zon .... !
CAB Gisteravond is het hier ontzettend hard gaan waaien, lekker toch af en toe zo’n briesje over je heen want de temperaturen lopen desondanks toch nog op tot boven de 30 graden. Door deze harde wind is de golfslag en de branding van de oceaan nog sterker geworden, een prachtig gezicht de met veel lawaai aanrollende en uiteenspattende golven! Vanaf ons balkon hebben we een wijds en prachtig zicht op de oceaan, maar je ziet waar je ook tuurt, geen enkel schip op zee. Zo af en toe een klein vissersbootje uit Sao Pedro dat vlak voor de kust voorbij schuift. Mariet is vanochtend vroeg om 07.00 uur gaan joggen, maar daar was het eigenlijk al veel te warm voor!Vandaag maken we een Eilandtour met Paul, de medewerker van Holland International/Tui, die uit Litauen komt en perfect Spaans en Portugees spreekt.
VERDE Ook met Engels kan hij goed overweg. In een kleine 4WD-wagen met nog drie andere mensen (we waren dus met 6), een meisje uit Zwitserland, de chauffeur en een vriend van Paul gaan we het Eiland Sao Vicente verkennen. Paul vertelt over het land, landschap en de mensen, de cultuur en overlevingskansen van de Kaapverdiaanse bevolking. Hij wordt daarbij ondersteund door de chauffeur, een Duitser die hier op Sao Vicente (en op enkele plaatsen in Zuid- Amerika) projecten begeleidt en opzet met betrekking tot irrigatie van de bodem. We vertelden het al, het is hier kurkdroog, stoffig en dor …. Er groeit helemaal niks uit zichzelf. Hooguit tweemaal per jaar is er een korte fikse onweersbui, maar het vocht is al verdampt voordat het goed en wel in de bodem is ingetrokken. Middels de kunstmatige irrigatie wil men
Met 6 personen in een kleine 4WD jeep maken we een Eilandtour ...
De chauffeur, een duitse projectleider op Sao Vicente, kent de weg op zijn duimpje en brengt ons naar de mooiste en interessantste plekjes
Eilandtour
CAB
VERDE
Ondanks het droge en dorre landschap blijft het uitzicht imponerend!
Wanneer je de weg niet kent op Sao Vicente, dan zou je nooit op dit mooie strand terecht komen!
CAB toch op korte termijn proberen wat producten als sla, kool en tomaten te gaan telen. Toch wordt het een mooie en interessante tocht. Jazeker, de chauffeur kent de weg erg goed en dan kom je beslist op plekken waar je zelf nooit terecht zou zijn gekomen als je bijvoorbeeld een auto zou huren …. Regelmatig stoppen we om te filmen en foto’s te maken …. Na een poosje rijden komen we op het ”tropisch” strand van Calhau aan. Het is zondag vandaag en dus zoeken ook de Kaapverdiaanse families het strand op en vermaken zich hier de hele dag. Jammer dat we
VERDE geen badspullen aan of bij ons hebben voor een lekkere duik …. De rit gaat verder door de bergen, over smalle weggetjes die bestaat uit een grof mozaïek van kasseien. Als je hier op loopt moet je uitkijken niet te struikelen over uitstekende kasseien of diepe gapende gaten …. We worden getrakteerd op prachtige vergezichten over de kale bergen en dan komen we uiteindelijk in een klein, typisch Kaapverdiaans dorpje Salamansa. We stoppen en
In de weekends tref je op het strand van Calhau hele families aan ....
Jammer, badpak enzwembroek vergeten, dan maar ”pootje baden”!
CAB
VERDE
Het is eigenlijk wonderbaarlijk dat mens en dier op dit eiland en wellicht ook op andere eilanden, kunnen overleven. Er groeit niks aan gewassen, er zijn geen rivieren en alle pogingen tot nu toe om het regenwater dat sporadisch valt, via irrigatie te gebruiken, zijn veelal mislukt!
CAB
VERDE
Vanaf de top van Monte Verde krijg je de meest fantastische uitzichten ....
wandelen door de hoofdstraat. Er is overigens maar een straat en her en der een klein steegje, en nemen de tafereeltjes die we zien mee …. We zien veel kinderen op straat spelen, mannen die luieren in de schaduw, vrouwen en meisjes die bezig zijn met het bereiden van de maaltijd, bijvoorbeeld Cachupa. Een mengsel van maïs, bonen, meel, vis of vlees. Een typisch Kaapverdiaanse gerecht. Het ruikt er in elk geval wel lekker. Vanuit diverse richtingen klinkt de swingende muziek. Aan het einde van de hoofdstraat is er nog een klein steegje en als we daar tussendoor lopen komen we op een leuk strandje aan de oceaan. Eigenaardig is wel dat juist hier het kerkje van het dorpje staat! Via een toch wel spannende rit omhoog komen we op de top van de Monto Verde waar een militaire post gevestigd is. Vanaf hier hebben we een mooi zicht op de Monto Cara, en met enige fantasie kun je er een gezicht uithalen! Het uitzicht over een wijds landschap is fantastisch! Ook de afdaling via de andere kant levert mooie panorama’s op van de kustlijn. Het eiland Sao Vicente is niet erg groot, het is op zijn breedst 30 kilometer en 15 kilometer lang.
CAB
VERDE
Monte Verde
Het mooiste strand van Sao Vicente vinden we in Bahia Norte waar het dan ook drukker is dan op de andere stranden. Een paar maal per jaar worden hier ook concerten gehouden met bekende muzikanten en daar komen dan wel 30.000 mensen op af. De gids vertelt dat als je hier opeen doordeweekse dag zou komen, je hier waarschijnlijk helemaal alleen zou zijn. Hieruit blijkt andermaal dat het toerisme ook op dit eiland nog in een pril stadium is.We rijden verder en zien hoog op een
plateau een hotel in aanbouw, Casa Azul. We rijden er naar toe en houden een korte pauze om wat te drinken en te eten. Van hieruit heb je weer een heel ander uitzicht over het eiland en in de verte kun je zelfs het eiland San Antao zien liggen ....
CAB
VERDE Het dorpje Salamansa ..... Uit alle hoeken klinkt swingende muziek. Er wordt gewerkt aan een nieuwe boot, kinderen en vrouwen bereiden de Cachupa, het nationale gerecht van mais, bonen, vis of vlees en rijst ....lekker!
CAB
VERDE
Salamansa
CAB
VERDE
Strand van Bahia Norte, een breed zandstrand waar regelmatig grote concerten plaatsvinden waar dan wel 30.000 mensen op af komen!
CAB
VERDE
Dan zien we ineens huisjes op de kale vlaktes en dan rijst de vraag: ”Hoe kan mens & dier hier in deze woestenij nog overleven!”
Casa Azul is een HotelRestaurant in aanbouw, hoog in de bergen, met adembenemende uitzichten naar alle windrichtingen ....
CAB
VERDE
Hotel Foya Branca,balkon met uitzicht op zee ....
CAB
VERDE
Op het strand achter hotel Foya Branca .... op de achtergrond het vissersdorpje Sao Pedro
Het strand is helemaal voor ons alleen, in de baai zou je zomaar in je blootje kunnen liggen ....
Einde eerste deel, Sao Vicente. Met dit kleine toestel vliegen we wzometeen naar Santiago, ca. 45 minuten!
In de vertrekhal van het vliegveldje, de rode kleur van Coca Cola is overheersend, alle stoelen en tafels worden ”gesponsord”!
Aeroporto Sao Pedro, op slechts 1 kilometer van ons hotel, we hadden er naar toe kunnen lopen ....
CABOVERDE
CABOVERDE
Santiago
Santiago
Dit is het mooiste eiland, bergachtig met vele groene valleien, bananenplantages en de sprookachtige baai van Tarrafal. Ons hotel,Tropico ligt in de hoofdstad Praia, in het zuiden van het eiland. Je kunt vanuit hier ook diverse tochten ondernemen bijvoorbeeld met de minibusjes ”de Aluguers” die je snel en goedkoop naar de gewenste plaats brengen. Ofschoon de hoofdstad Praia geen tourischtische trekpleister is .... is het een levendige stad met vele kleurrijke Afrikaanse sferen en de ”Mercado de Sucupira”, de typisch afrikaanse markt. In Praia treft men een bruisend tropisch nachtleven aan ... met een keur aan restaurantjes, cafeetjes en terrasjes waar lokale orkestjes hun uiterste best doen om de gasten in tropische sferen te brengen. Een bezoek aan de visafslag is een ”must”, waar de vele vissers iedere dag hun vangst slijten aan de bont geklede kaapverdische dames die dan enorme hoeveelheden op hun hoofd transporteren .... Ons hotel ”Tropico” ligt direct aan een zandstrand en op korte loopafstand van het centrum. Let wel, dit is allemaal informatie vooraf gehaald uit de brochures van diverse reisorganisators .... Hoe het werkelijk is wordt omschreven in het verslag of laten de foto’s overduidelijk zien!
Naar Santiago ...
CAB
VERDE
Naar Santiago ...
Hotel Tropico, in Praia, de hoofdstad van Santiago, een 4**** (zaken-) hotel ....
We gaan naar ons volgende ”onder-deel” van de combinatiereis, het eiland Santiago. Om 11.00 uur worden we weer door Paul opgehaald en met een taxi naar het vliegveld van Sao Pedro gebracht. De vlucht met een klein toestel staat gepland voor 12.15 uur en duurt ook maar pakweg 45 minuten. In Praia, de hoofdstad van de Kaapverdische Eilanden staat Gilson, de Holland International/ Tui-mede-werker al op ons te wachten om ons naar het hotel Tropico te brengen. Ook deze gids is zeer attent, vriendelijk en behulpzaam bij alles. Onderweg naar het hotel vertelt hij al vanallesennogwat over het eiland, de mensen en de stad Praia. ”Willen jullie het eiland zien, een eiland-rondrit maken, dan kan ik dat mooi voor jullie regelen met een vriend van me tegen een leuke prijs!” Kennen we dat verhaaltje ook niet al
van het vorige eiland Sao Vicente? Oké, deze excursie doen we ook, overmorgen om 09.00 uur vertrekken vanaf het hotel. We gaan dan ook naar het mooiste strand van het eiland, dus zwembroek en zwempak aan of meenemen! Na aankomst in hotel Tropico, eerst weer even de koffers uitpakken, een kleine lunch nemen en dan eerst weer even de directe omgeving van het hotel verkennen. Ook dit hotel beschikt over een mooi zwembad met zonneterras met uitzicht op de oceaan. Helaas is er bij dit hotel geen strand te bespeuren …. Hotel Tropico is uitstekend, met mooie kamer met alles erop en eraan. Het is eigenlijk ook een 4- sterren zakenhotel.
CAB
Het lijkt er sterk op dat wij de enige toeristen in dit hotel zijn ....
VERDE
Vanaf het balkon hebben we een mooi uitzicht over de oceaan .... Helaas, ookhier is er geen mooi strand, daarvoor zullen we later naar Tarrafal moeten ....
TROPICO HOTEL
CAB
VERDE
Internetten …. Het wordt nu langzaam tijd om ook het thuisfront eens van ons te laten horen. Op Sao Vicente hebben we al eerder geprobeerd om enkele e-mails te versturen, maar het internet was zo traag en er kwamen diverse rare meldingen, dat ik betwijfel of het allemaal wel gelukt is. Hier in het hotel staat ook een PC met internet voor de gasten. Als ik vraag om deze te mogen gebruiken moet de receptionist eerst inloggen, maar dat lukt voor geen meter. Advies van een collega, wellicht een ander wachtwoord, biedt ook al geen succes. Dus vergeet het maar ….. De volgende dag proberen we het nog eens, zelfde liedje …. Maar als we dan bij de bar op het terras zitten komt de recep-tionist ons vertellen dat er verbinding is. En dus haastjerepje achter de PC! En jawel, het lukt! Telefoneren met de GSM naar Nederland lukt ook niet. Er kan geen verbinding gemaakt worden met de provider, om welke reden dan ook. Dan maar de telefoon op de kamer gebruiken. Niet echt goedkoop, je betaald ca. 7 Euro per minuut.
De oude stad Praia, het plateau, dat moet een bezoekje waard zijn …. Vanuit het hotel is het weliswaar een flinke trip naar de oude stad, maar onderweg is er van alles te zien. We moeten uiteindelijk toch even naar de makkelijkste weg naar boven vragen, want zo te zien zijn er verschillende manieren om naar boven te gaan …. De weg die de auto’s volgen, en we zien een heleboel trappen. We vragen het aan juist twee passerende militairen ….”Kom maar achter ons aan want wij gaan ook naar de oude stad!” De weg loopt langzaam omhoog, zeg maar een stukje ”vals plat” maar dan komen we bij een soort steegje waar de twee militairen inslaan en wij er achteraan. Het is een open markt die steil omhoog loopt. Het is er behoorlijk druk en we moeten ons een weg zoeken tussen de marktkooplui en de
CAB
VERDE
De oudestad stadPraiaPraia De oude ... ....
Via de (rommel-)markt komen we dan boven in de oude stad!
De meest rare dingen worden door de vrouwen gedragen ....
Als je zo door de straten van een stad of dorpje loopt valt op dat de meeste huisjes in typisch Kaapverdiaanse stijl, dus kleurrijk geschilderd, vaak ook niet meer zijn dan een krotje. Desondanks staat er veelal een auto voor de deur …. waarvan wij in Nederland alleen maar kunnen dromen! Ik heb dit ook eens gevraagd aan Gilson en hij vertelt dan dat de mensen hier veel waarde hechten aan ”status”, een dak boven je hoofd voor jezelf en ter bescherming van je bezittingen, maar een dure auto laten overkomen uit veelal Nederland. (Deze dragen vaak nog NL op de achterkant). Bij deze weersomstandigheden hebben ze ook niet veel meer nodig, men leeft de meeste tijd op straat.
Vanaf de oude stadsmuur kijken we uit over de haven!
Altijd leuk, die kleine zwarte krulkoppies!
ESCOLINHA DISNEYLANDIA
bezoekers.
CAB
VERDE
Eindelijk boven zijn we dan in de oude stad Praia. Het krioelt er van de mensen, dus moet je hier wel goed uitkijken voor mogelijke zakkenrollers, maar ja, waar moet je dat niet …. ook in Nederland als je in een grote stad bent! De jongelui doen eigenlijks niks, ze kijken je wel aan en van boven naar beneden of je wat bijzonders bij je hebt! Ook hier is weer erg moeilijk lopen op de grove kasseienweg en het trottoir, voorzover deze er is, dat zit vol met gaten of losliggende keien. Bij toeval bemerken we op onze ontdekkingstocht een kleuterschooltje met de opmerkelijke naam .... ”Disneyland”. Als ik door het hekwerk naar binnen kijk en een foto wil nemen, worden we door de juffrouw uitgenodigd om binnen te komen …. In vier kleine lokaaltjes zitten kindertjes, heel klein, van baby’s tot kleuters, het is
Deze ”aardige” Kaapverdiaan probeert ons te verleiden tot het kopen van zijn ”kunstwerken” ....
Een vervelend gegeven tijdens deze hele vakantie was wel dat je ontelbare keren wordt aangesproken door verkopers van souvenirs, op straat, op het strand of waar dan ook! De een accepteert het als je meteen al afwijzend reageert door gebaren te maken of ”no” te zeggen, maar anderen weer blijven je een poosje achtervolgen en maar zaniken: ”Is good price, special price for you, what is your price?” en ga zo maar door. Gilson vertelt dan dat dit meestal mensen uit Senegal zijn.
een kakofonie van spektakel, leuk zingende kleuters en huilende baby’s. Mariet vraagt aan de juffrouw of dit schooltje alleen maar is voor mensen met veel centen? De juffrouw vertelt dan dat er hier in Cabo Verde niemand veel centen heeft (uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd) en dat het schooltje een privé-aangelegenheid is! In het centrum, van de oude stad komen we uit in het stadspark en nemen op een terrasje met opvallend veel Coca Cola reclame, een verfrissend drankje. Na enkele minuten komt er een Kaapverdiaan naar ons toe die ons begint te vertellen over zijn nieuwe baby. Let op …. Zo probeert hij je onder indruk te brengen en te paaien voor wat anders! Hij haalt plotseling een kettinkje uit zijn broekzak en probeert deze om de hals van Mariet te hangen, die dat natuurlijk
probeert af te weren. Maar hij heeft veel overredingskracht dat het een ”sacrifice” is vanwege zijn nieuwe baby en het gratis is. Even later volgt dan ook nog een armbandje en zelfs ik krijg ik nog een halsbandje omgehangen die overigens wel wat strak zat. We bieden hem zelfs een Coca Cola aan en luisteren verder naar zijn verhaal over familie enzovoort. ”The Dutch are good people” zegt hij steeds weer. Als we dan aanstalten maken om op te stappen is het zover …. Ik wordt als het ware meegesleept naar zijn ”kunststalletje” en hij probeert me een figuur van “speciaal hout” voor een ”speciale prijs” aan te smeren, voor maar 3.500 ECV. Natuurlijk doen we dat niet en de prijs daalt al snel naar 3.000. Maar we blijven hardnekkig weigeren en dan mogen we uiteindelijk zelf een prijs noemen, maar ook dat doen we niet en we proberen weg te komen. Maar, hij is een volhouder en volgt ons nog steeds pogingen ondernemend om iets te verkopen. Als hij dan toch in de gaten krijgt dat we niet van zins zijn iets te kopen, zijn we plotseling “bad people” en vraagt hij een vergoeding voor de eerder aan ons ”gratis” gegeven armbandjes en halskettinkjes. Ik geef hem dan uiteindelijk wat los kleingeld en hij druipt af …..
CAB
We slenteren nog wat door de stad en begeven ons dan weer langs dezelfde weg naar beneden terug naar ons hotel. Omdat het lunchtime is lopen we nog een eindje verder naar het restaurant waar we eerder al eens op het terras lekker hebben gegeten. In de verte zien we de vuurtoren staan en laten we maar eens kijken of we daarbij in de buurt kunnen komen. Er is zelfs een kerk of zoiets maar daarvan zijn de deuren ook gesloten. Dan maar terug naar het hotel waar we nog een paar uurtjes aan het zwembad kunnen liggen. Het is inmiddels toch wel wat bewolkt, maar de temperatuur blijft boven de 30 graden.
VERDE
Taxi’s …. zijn er in overvloed in Praia (ook in de andere grotere plaatsen). Ik probeer ze eens te tellen, maar dat kun je bijna niet volhouden want uiteindelijk waag ik het te beweren dat 1 op de 3 passerende auto’s een taxi of Aluguer is. Zodra de chauffeur toeristen ziet stopt hij en roept zelf ”taxi?” Je kunt dan de taxi nemen of deze eenvoudig afwimpelen. Van het hotel naar centrum stad kost tussen 150 en 200 ECV.
Het lijkt wel een kerk, maar alle deuren zijn gesloten!
CAB
VERDE
De vuurtoren ligt er ook al verlaten bij .... ook gesloten!
Met de taxi het eiland verkennen ....
Met de taxi het eiland verkennen!
We hebben in de informatieboekje gelezen over het restaurant ”Hollandia” van de Nederlandse Anna. Omdat we toch al
VERDE
mende panorama’s op. Na zo’n 80 kilometer rijden we dan de bekendste badplaats van het eiland binnen, Tarrafal. Een kleine baai met een mooi geel zandstrand en palmbomen, verderop een kleine vissershaven waar de kleine bootjes juist aankomen met de vers gevangen tonijn en andere vissoorten. De vrouwen kopen de vis en lopen dan met de grote manden vol op hun hoofd naar de plaatselijke markt. Natuurlijk moeten we hier even van profiteren en effe lekker zwemmen in de oceaan. Maar ojeeh, hoe krijgen we de zwembroek aan. Net als vroeger effe met het badlaken ervoor staan, snel broek uit en broek aan en hupsakee het water in. Hetzelfde tafereel herhaald zich om me weer in de droge korte broek te hijsen. Het zand van dit strand is zo gloeiend heet dat je nauwelijks enkele seconden kunt blijven staan! Een leuk strandje …. waar het in het weekend ”zwart” ziet van de mensen die dan allemaal met hele families hier naar het strand komen. Na een uurtje rijden we weer verder naar het Noordoosten en het landschap wordt meer en meer groener, er verschijnt zo af en toe zelfs een heuse Oase met suikerrietplan-tages, bananenplantages, fruitbomen, kokosbomen vol met kokosnoten. We stoppen midden in de bananenplantage om de planten en de grote trossen kleine nog onrijpe bananen van dichtbij te bekijken. Even verderop langs de weg worden kokosnoten en ander fruit verkocht. De kokosnotenmeneer hakt met een groot mes een kokosnoot open en biedt deze aan. Nu houden wij beiden niet zo van kokosmelk en dus wordt deze doorgeschoven aan Gilson die er gretig van drinkt. Hij koopt zelfs een hele zak vol voor thuis. We kopen wel een flinke papaya-vrucht. Om 16.00 uur zijn we na een enerverende dag weer terug bij het hotel en we spreken meteen met Jordao af dat hij ons vanavond om 20.00 uur weer komt ophalen en naar een goed restaurant brengt ....
CAB
Eerste even een staaltje van com-municatiestoornis …. Omdat we vanochtend een Eiland rondrit gaan maken met Gilson en/of Jordao willen we ons door de receptie van het hotel laten wekken om 07.30 uur. Dan hebben we nog ruim de tijd om te ontbijten …. We schrikken echter wakker als de telefoon gaat en ik neem op met ”Thank you for calling!” Als ik dan op mijn horloge kijk is het pas ….06.30 uur, een uur te vroeg! Enfin …. om 09.00 uur staat de taxi en Jordao en vriend voor het hotel. We vertrekken voor een hele dag rond rijden over het eiland om de meest interessantste plaatsen te gaan bezoeken. Al gauw verlaten we de stad Praia en doorkruisen het eiland van Zuid naar Noord en van Oost naar West. Deze eerste etappe gaat naar het noorden richting strand van Tarrafal, het meest mooie en bekendste strand van Santiago. Onderweg stoppen we bij diverse leuke plekjes om te kijken en te fotograferen. We rijden veelal door armoedige dorpjes en een woestijnlandschap vol met kale heuvels, slechts hier en daar wuift een half verdord struikje naar ons alsof het wil roepen: ”Geef me wat te drinken!” We stoppen bij een kerkje, een klein museumpje en natuurlijk bij enkele souvenirshops in de hoop dat we dan iets kopen. Doen we ook, maar dan wel iets nuttigs, een mooie aardewerk vaasje voor thuis op tafel. In de dorpjes zijn overal de mensen op straat, kleine markten, hangende jongeren en vrouwen die ”werken” door de hele dag in de gloeiende hitte op de markt te zitten met hun soms wel eenzijdige producten, bananen, mango’s, sinasappelen, vis, enz. Groepjes kinderen gaan of komen van school. Onderweg bezoeken we een concentratiekamp uit de Portugese koloniale tijd. Gilson doet zijn uiterste best om een en ander te vertellen, over Cabo Verde en de bevolking, de ontdekking van de Kaapverdische Eilanden en de bezetting door de Portugezen die anders denkende en politiek verschillende mensen in dit concentratiekamp opsloten. Het doet ons sterk terugdenken aan het bezoek aan Robben Island in Zuid Afrika. Ondanks het soms troosteloze en zeer dorre landschap levert het toch vaak adembene-
CAB
VERDE
Op deze manier krijg je wel een mooie indruk hoe de mensen hier leven, zonder te willen spreken van overleven ....
voorheen vaak van de inheemse gerechten geproefd hebben besluiten om maar eens ”Hollands” te gaan doen. Jordao brengt ons er naar toe en het blijkt ergens achteraf in een donker steegje te zijn. Bij aankomst geeft hij zijn telefoonnummer om na het diner te bellen om ons weer te komen ophalen. Naar binnen …. En het ziet er in een eerste oogopslag netjes uit. Het is er vrij rustig want er zitten twee heren te eten, een Kaapverdiaan en een blanke persoon. We vragen of we wat kunnen eten en de Kaapverdiaan antwoordt in het zuiverste Nederlands: ”Jazeker, maar er is vandaan alleen maar kip!” en dan roept hij naar achteren: ”Annie kom eens, er zijn landgenoten van je hier!” Daar verschijnt Annie in de deuropening, een flinke verschijning en komt bij ons zitten. Natuurlijk zijn we nieuwsgierig en zeker wanneer Annie ook nog eens Limburgse
blijkt te zijn, uit Roermond. Ze vertelt hoe ze hier terecht is gekomen en over haar verdere familieomstandigheden. Na de kip met friet gaan we er weer vandoor met een adreskaartje van Annie op zak.
Met de taxi kom je op plaatsen die je met een gehuurde auto nooit zou vinden!
We stoppen onderweg om te genieten van de uitzichten en in in kleine dorpjes om er zomaar wat rond te kijken ....
CAB VERDE
CAB
VERDE
Dat verwacht je niet .... een heus, oud concentratiekamp op de Kaapverdiaanse Eilanden ....
CAB
VERDE
Deze stamt uit de vroegere Portugese koloniale tijd, toen hier nog volop slavernij was!
CAB
VERDE
Tarrafal Beach is vooral in de weekend in trek bij de jongeren, dan zit het tjokvol ....
Ta r r a f a l B e a c h
Vlak bij het strand het centrum van Tarrafal ....
CAB
VERDE
Onderweg kom je de leukste tafereeltjes tegen ....
Als je niet in het hotel wilt dineren en vooral het eten en de sfeer van het land wilt proeven, laat je dan door een taxi brengen. Dat kost niet veel en zij brengen je naar restaurants waar je zelf waarschijnlijk nooit zou komen, soms om de eenvoudige reden dat ze wel eens achteraf in een donker deel van de stad kunnen liggen.
CAB VERDE
Vrouwen en kinderen halen water met de ezel en moeten daarvoor soms flink berg op en berg af ....
Ba
na nen! Bananen- en suikerrietplantage een oase ....
Erg interessant om van zo nabij de groei van bananen te zien. Suikerriet wordt hier ook gebruikt voor de productie van Groque een zelf gestookte sterke inlandse likeur: 50% alcohol!
VERDE CAB
Coco
nuts
Praia
de oude stad
Praia is een kleurrijke en levendige stad .... Een bezoekje aan de traditionele Afrikaanse markt ”de Sucupira” is een aanrader, maar ook op straat is er veel te zien en te beleven, zoals een ruzie tussen de marktkooplui. De echte Kaapverdische swingende cultuur zijn we nog niet tegengekomen, maar we hebben geluk. In de stad is een Afro-Jazz festival ....
Merceado Sucupira
Het begin van Cabo Verde .... Vandaag kunnen we het rustig aan doen, gewoon ontbijten en dan even in de kluis controleren of we nog vooruit kunnen met de Escudo’s. We moeten toch nog eerst even de stad in en een bank opzoeken om geld in te wisselen. Pas vanmiddag om 15.00 uur, als het niet meer zo heet is, hebben we weer iets op het programma staan, met Jordao een excursie naar het Cidade de Velha, een oud fort waar het in 1400 met Cabo Verde begonnen is! Dan is er ook nog even tijd om naar Nederland, naar José en Henk te bellen. Horen we dat het in Nederland ook snikheet is op Hemelvaartdag, wel 30 graden. Als ik dit stukje verslag schrijf, zitten we aan het zwembad, er is geen zon meer te bespeuren, het is gaan waaien, maar we rillen nog net niet van de kou in onze zwembroek en badpak. Maar …. en daar zijn eerder al voor gewaarschuwd, ook al zie je de zon niet, het blijft gevaarlijk, smeren en nog eens smeren!
Na het verlaten van dit fort bezoeken we een oud dorpje dat er nog zo ongeveer bij ligt als vele jaren geleden, het lijkt overigens wel een oase in de woestijn aan de oceaan, een toch wat vreemde combinatie! Omdat we iets gingen drinken aan het kleine strandje van dit dorpje heb ik geen camera meegenomen en van hieruit liepen we meteen het oude dorpje in dat een beetje in het groen verscholen ligt. Helaas geen foto’s van deze oase vol met papaja’s, mango’s, bananen, suikerriet (waar ook Groque, een Kaapverdiaansche Schnapps van 50% van wordt gemaakt), en kokosnoten …. In het hotel en overal in de stad hebben we affiches zien hangen en liepen er mensen rond met T-shirts van het Open Air Jazz- festival. Daar zouden we ook wel eens naar toe
Cidade de Velha het oude Fort
De rit naar Cidade de Velha gaat ook voor een deel via een weg die we al eerder hebben afgelegd en dus zien we weer nagenoeg dezelfde panoramabeelden. Maar uiteindelijk slaan we toch een andere weg in en komen we aan bij een oud fort dat hoog op de rotsen boven de oceaan uitkijkt. Dit fort werd destijds door de slaven van de Portugezen gebouwd ter verdediging van het eiland. Het ligt nu als het ware in puin, de gebouwen staan er niet meer, rest alleen oude muren en kanonnen die naar alle windrichtingen wijzen.
willen en dus vragen we Jordao hoe, wat enzovoorts. ”No problem”, en Jordao gaat de hele avond met ons mee, eerst Italiaans eten en daarna naar het Festival-terrein waar hij ons, zeg maar ... begeleidt. Hij wijst ons de weg en vertelt over de muziek van Cabo Verde en zijn voorkeur. We blijven een paar uurtjes op het mooie festival en Jordao belt dan zijn broer die avonddienst heeft om ons terug te brengen naar het hotel …. Hijzelf gaat dan ook naar huis, hij is al vanaf 15.00 uur de hele tijd ter onzer beschikking geweest!
Jordao neemt de mooiste route langs de kust naar het oude fort ....
De gidsen van Holland International/Tui doen het erg goed, doen hun best om het ons zo aangenaam mogelijk te maken, geven perfecte uitleg bij alles wat we zien of vragen en behulpzaam bij alle mogelijke zaken. Ira op Sal, Paul op Sao Vicente, Gilson en Jordao op Santiago …. Een 100% pluspunt van deze vakantie!
En als we dan achterom kijken, dan lijkt het wel een maanlandschap, zover als je kunt kijken, is er geen ”groen” te zien!
.... en dan is er plotseling weer een ”Oase” te zien. Een aangelegde groene tuin met bananen, suikerriet, kokosnoten, fruitbomen en tabak ....
Ingang van het oude Fort Cidade de Velha. Omstreeks 1460 kwamen de Portugezen hier en er ontstond een slavendorpje, het begin van de Kaapverdische Eilanden
Nu ligt het oude Fort erbij als een ruine. Jammer dat dit niet werd hersteld in de oude staat zoals het er ongeveer moet hebben uitgezien!
”Doorkijkje”.... vanaf het Fort biedt een schitterend uitzicht over de Oceaan!
De koffers zijn weer ingepakt en wachten op het vertrek ....
Het laatste onderdeel van de vakantie is nog vier volle dagen op het eiland Sal, waar we aan het begin van de vakantie zijn aangekomen. Ook de vlucht van Santiago naar Sal is maar van korte duur, ca. 45 minuten en het lijkt welhaast alsof we maar met z’n twee vliegen, want gedurende lange periode zitten alleen wij in de vertrekhal. Uiteindelijk is het kleine vliegtuigje toch wel bijna vol met pakweg 50 personen. We verblijven ook deze keer in het prachtige hotel Barcelo Oase Belorizonte dat twee prachtige zwembaden heeft, en op slechts een paar honderd meter van het strand ligt. Het hotel omvat verder een prima restaurant waar ontbijt en diner in lunchvorm is. Er zijn tevens diverse bars en een strandpaviljoen. Als je aan de hoofdingang aan de voorkant van het hotel staat …. Dan kijk je over een
Terug naar het zonnige....
SAL
triest landschap, nog steeds dor en droog, er groeit niks en dan zou je niet kunnen bedenken wat je aan de andere kant van het hotel gaat zien! Als we voor de eerste keer naar het strand gaan, zien we eindelijk het strand zoals dat zo vaak in de reisbrochures wordt afgebeeld. Een breed, geel zonovergoten zandstrand vol parasols, turquoise blauw zeewater en op de achtergrond de strandbarretjes en restaurantjes langs de boulevard. Het stadje Santa Maria ligt ook op loopafstand en is eveneens te bereiken via de boulevard. In Santa Maria kun je een keuze maken uit de vele restaurants, sommige met een uitgebreide menukaart, sommige iets soberder. In het informatieboekje staan diverse van deze restaurants genoemd en we zullen er deze dagen vast wel een paar uitproberen …. zeker als er een bij is dat typisch Kaapverdiaans is.
Op Sal is het minder warm dan op de andere Kaapverdische Eilanden, het is er ”slechts” 26 graden en dat komt omdat er hier altijd een straffe wind staat. Deze is soms zo hard, dat het strandzand langs je heen snijdt als je op het strand ligt. Maar gelukkig kun je er strandstoelen huren voor 500 ECV per stuk, per dag. De parasol kun je naar alle richtingen draaien om je te beschermen tegen de wind. Een paradijs voor windsurfers ….. In de avonduren is het wenselijk om een trui of jasje bij je te hebben want het koelt behoorlijk af ....
4 WD auto huren? Maar hoe krijg je er hier een tussenuit?
”Nee, wij zijn geen strandmensen!” maar vanmorgen liggen we al om 09.00 uur op het strand. Het is nog niet zo druk op het strand en er is plek genoeg om uit te zoeken waar je gaat liggen. De windschermen zijn wel allemaal bezet, dus moeten we het doen met een parasol. Ook hier heeft men al het foefje om ’s-morgens heel vroeg alvast even naar het strand te lopen en alvast een handdoek op een ligbed, onder het windscherm te leggen. Na twee uurtjes ”bakken” is het tijd voor een fikse strandwandeling van ca. 2 uurtjes. De hele baai langs, door het mulle zand en door het water. Het strandbezoek concentreert zich vooral voor de hotels die er hun eigen strand hebben. Als we dan ook een paar honderd meter verderop lopen wordt het steeds minder druk en uiteindelijk zijn we er helemaal alleen …. In de oceaan ligt een oud wrak en je vraagt je eigenlijk af waarom dit niet weggehaald wordt, maar aan de andere kant is het natuurlijk wel een leuk plaatje …. Het zeewater is hier wel lekker lauwwarm! Op de pier komen de kleine vissersbootjes aan en worden de gevangen vissen ter plekke schoongemaakt en afgespoeld met zeewater. Klaar voor verder verwerking en consumptie. Een niet al te fris aanblik! Na deze wandeling is het lunchtime en we zoeken het paviljoen van het hotel op. Ook hier geldt weer dat je het beste alles kunt aanwijzen wat je wilt hebben anders loopt het mogelijk fout! En de prijzen …. Die liegen er niet om. Een voorbeeldje: Een Magnum Classic ijsje kost hier 350 ECV ofwel ca. 31/2 euro. In Nederland kost ditzelfde ijsje 1,35 euro in een gewone patatzaak! Ook eten en drinken is hier niet echt goedkoop ….
Funana
Beach
Op de pier wordt de vers gevangen vis meteen schoongemaakt voor verdere consumptie!
Een paar honderd meter uit de kust ligt dit oude scheepswrak, opruimen toch ...!
Helemaal alleen op het strand ....
Wonderlijk …. Elke middag trekken er donkere wolken over Sal en andere Kaapverdische Eilanden, maar er valt bijna nooit regen uit. Deze wolken ontstaan boven het tropisch gebied op het vasteland van Afrika boven Senegal en drijven dan verder over de Kaapverdische Eilanden en over zee waar ze nog meer water opnemen, richting Brazilië waar deze uiteindelijk tot ontlading komen …. En dat is dan de regenperiode, de natte Moesson in Brazilië.
zoutmijnen
Toen we weer op Sal aankwamen en met de taxi naar het hotel werden gebracht door Afonzo, was hij er natuurlijk ook als de kippen bij om ons een eiland-excursie ”aan te smeren”. Ja, omdat we eigenlijk uit alle voorinformatie wel al wisten dat er hier op Sal verder niet veel te zien, hebben we besloten om ook deze excursie maar te doen. Er is aan de hemel geen zonnetje te ontdekken als we vanochtend om 09.00 uur in de taxi van Afonzo stappen voor een ca. 4 uur durende Eilandtour. Het hele eiland Sal is op z’n breedst ca. 9 kilometer en op z’n langst ca. 20 kilometer, dus niet erg groot. We rijden vanuit Santa Maria via de Serra Negra (zwarte woestijn) naar het noorden en vlak voor de hoofdplaats Espargos buigen we linksaf richting Salinas en Pedro do Lume waar de zoutmijnen liggen. Via een tunnel in de wand komen we in een
Op de achtergrondfoto is de schaduw heel klein en dat betekent dat je heel dicht bij de evenaar bent en de zon bijna loodrecht boven je staat ....
enorme put, waar wel drie keer de Amsterdam Arena in kan, en zien de zoutmeren liggen. Via een ”kabelbaan” werden voeger de manden en emmers met zout naar buiten de put getransporteerd naar de kleine haven, waar het zout werd overgeladen in kleine bootjes die het dan weer verder naar grotere zeeschepen brachten. Afonzo weet heel veel te vertellen over de zoutmijnen, zijn vader heeft er immers ook gewerkt. Het is ook grappig om Afonzo in zijn gebroken engels te horen vertellen. Niet alleen over de zoutmijnen, maar ook over het leven van de Kaapverdianen en zijn familie. Na een lange afdaling komen we bij een afgegraven zoutberg waar we toch even moeten proeven hoe zout dit wel is. Je kunt de zout-kristallen er zo vanaf schrapen en er even aan likken …. en die zijn echt heel erg zout!
Het is een flinke wandeling geworden in de zoutmijn, tussen de diverse zoutmeren die in het zonlicht mooi gekleurd zijn en opnieuw zout-kristallen aanmaken. Helemaal aan de overkant zien we mensen en we denken dan dat er gewerkt wordt, maar als we naderbij komen zien we ligbedden staan en Afonzo vertelt dat je hier een zoutbad kunt nemen en dan relaxen in de zon. Een zoutbad zou heel erg goed voor de huid zijn. Jammer, we hebben geen badpak of zwembroek bij ons …. of zou je ook in je …. mogen baden? Inmiddels is de zon volop tevoorschijn gekomen en is het bloedheet onder in de zoutmijn. Als we deze weer verlaten gaan we even kijken in het kleine haventje van Pedro do Lume waar zojuist een vissersbootje is aangemeerd en zijn vangst op de wal brengt. Het zijn enkele enorme Tunafish (tonijnvissen). Afonzo koopt de kleinste die vanavond thuis op het menu komt te staan! Onderweg naar Espargos nemen we nog even een liftster mee of is het misschien een bekende van Afonzo. Hij vraagt overigens wel netjes of het mag. Natuurlijk hebben we er geen bezwaar tegen dat de jongedame een stukje meerijdt. Espargos is een klein stadje van ca. 8.000 inwoners en verschilt eigenlijk niet van alle andere plaatsen hier in Cabo Verde. De typische huisjes, heel veel mensen op straat, de vrouwen die met hun manden op hun hoofd naar de markt gaan of naar huis, en heel veel kinderen. Oh ja, de school is net uit! Even proberen of we wat van die leuke koppies op de foto kunnen krijgen. Als ik aanstalten maak om een klein meisje te fotograferen komen er nog meer kinderen aan die maar wat dolgraag op de foto willen ….
to huren en k ook een au ennen. ij rl u tu a n t n Je ku n verk et eiland gaa at op je eigen h akkelijk omd het m ge t ie n je l Verdwalen zu og maar beperkt is. Maar tn het wegenne vallen dat er vrijwel geen ar ge n na is ons ook op n die verwijze den e rd o b , is g n bewegwijzeri ssante bezienswaardighe n re plaatsen, inte e kosten van het huren va D . n of afstanden ger dan het doen van ee ho m je en auto zijn daarnaast ko rs n e xi ta e d t die je ande excursie me l op plekken e w xi ta e d t nden! me u hebben gevo zo it o o n t is sl be
Daarna rijden we verder naar de kust door de Terra Boa en ook dit is een wonderlijk landschap dat ons doet denken aan Monument Valley in Arizona, VS. Een plat maanlandschap en dan in de verte een enkele berg die als het ware oprijst uit de grond! Alles in die typische bruin-rode kleuren en verder geen enkele begroeiing. In het haventje van Palmeira nemen we een korte pauze om de dorst te lessen en de drie flesjes drinken kosten hier maar 1,50 euro. In de haven liggen enkele plezierbootjes en een groep kinderen duiken en dartelen in het water. Verder is er eigenlijk niet zo veel te zien …. In Fontona is dan nog een natuurlijk zeebad, maar dat lijkt ons niet zo interessant. Er is dan verder ook niet veel meer interessants te noemen op Sal op te gaan bekijken en dus vragen we Afonzo om maar terug te rijden naar Santa Maria. Daar nemen we op het strand een snack en wandelen daarna door naar het dorpje, even internetten en alvast kijken waar vanavond voor ons de tafel gedekt kan worden.
Via een tunnel in de wand kom je in een enorme put .... de zoutmijnen van Pedra de Lume.
Afonzo, de gids en taxichauffeur vertelt over het werken in de zoutmijn ....
Even proeven van de heldere witte zoutkristallen ....
In de mooi gekleurde zoutmeren blijft het zout maar aangroei-
Met deze enorme stellages werden de emmers en manden met zout naar het plaatselijke haventje getransporteerd ....
Toeristen mogen hier ook een zoutbad nemen .... da’s erg goed voor je huid, maar wel oppassen, dat je hier niet verbrand!
en totdat het meer wordt drooggelegd en met de zoutwinning wordt begonnen!
De vangst van vandaag is binnen .... grote tonijnvissen. Afonzo koopt er eentje voor het avondeten!
Zitten m’n krulletjes goed? Opa poseert .... Kinderen komen uit school, blij en vrolijk!
Onderweg .... Een kleurrijk kerkje en effe de dorst lessen met een flesje Cola voor slechts 50 ECV.
De laatste stranddag! Het einde van deze vakantie op Cabo Verde nadert langzaam. Omdat er geen verder plannen zijn voor vandaag maken we er toch maar een stranddagje van! Net als eerdere keren gaan we weer bijtijds naar het strand op er zeker van te zijn dat er nog ligbedden en parasols, en misschien wel een rieten windscherm, vrij zijn. We zouden nog vroeger moeten opstaan en dan even naar het strand moeten gaan “reserveren” want ook nu weer zijn alle windschermen alweer ”bezet”, hetzij dat er al mensen onder liggen ofwel dat er een handdoek of wat anders wappert. Ligbedden en parasols zijn er nog in overvloed …. Het waait vanmorgen ontzettend hard en het is lastig om de badlakens mooi op de ligbedden te leggen, ze waaien steeds weer ”weg” of “los”. Maar uiteindelijk kunnen we ons dan toch neervlijen en andermaal van een zonnebad genieten. Nou ja genieten ….. de wind blaast het zand om je oren en dat striemt. Draaien met de strandbedden tegen de wind in zodat deze vanachter onder je hoofdsteun doorgaat biedt dan enig soelaas en is het redelijk te volharden. De zon brandt desondanks flink. Deze keer houden we het vol tot het middaguur en maken we nog een strandwandeling richting het eerder genoemde oude scheepswrak en nog een stukje verder. Het is zwaar, want de terugweg is met tegenwind en door het losse strandzand. Als we dan weer terug zijn bij ons stekkie, pakken we ons boeltje maar in en vertrekken en gebruiken we de lunch in het strandpaviljoen. Alles zit onder het zand, de handdoeken, de kleding en wij zelf en een lekkere douche is dan wel aan te raden. Na deze welkome verfrissing wandelen we deze keer niet naar het dorpje maar de andere kant op waar veel in aanbouw is. Er zou daar volgens Afonzo ook een hele goeie ijssalon zijn en daar gaan we naar op zoek. De IJssalon “Bar-a-Onda” hebben we natuurlijk snel gevonden. Met enig kunst- en vliegwerk weten we de juffrouw te vertellen wat we willen hebben, maar het schijnt toch niet helemaal te worden begrepen. Er komt een tweede juffrouw bij en met handen en voeten komen we er dan uit. Na enige tijd verschijnen er twee overheerlijke ijscoupes op tafel ….
Wat een lawaai in de straten van Santa Maria! Als we steeds dichterbij komen wordt het spektakel ook steeds luider en opeens staan we voor de ingang van het ”voetbalstadion” ….. er staat juist een wedstrijd op punt van beginnen! Laten we effe binnen kijken! Er zijn twee gemengde teams op het veld, nou ja veld, een betonnen ondergrond, dus je moet hier geen sliding maken. Veel mensen op de tribune en een heuse voetbalsfeer met trommellawaai en een enthousiast publiek. Helaas hebben we onder de spelers en speelsters geen echt talent voor de Nederlandse competitie kunnen ontdekken ....
In het stadion van Santa Maria vindt juist een voetbalwedstrijd plaats en dat gaat met veel lawaai .... He, een gemengde wedstrijd en de dames doen zeker niet onder voor de heren ....
Na veel zonneschijn, is er dan weer .... Het is alweer de laatste dag van onze vakantie op Cabo Verde …. Na het ontbijt alvast eerst even de genoten drankjes in de bar aan de receptie afrekenen. Voor de laatste keer gaan we nog even naar het strand om te proberen en nog een dun laagje ”bruin” op te krijgen. In de namiddag zijn we bijtijds terug in het hotel en proberen alvast wat ”vooruit” te slapen, want vanavond worden we om 23.15 uur opgehaald en weer naar het vliegveld van Sal gebracht waar vlucht VR 124 om 02.00 u. (05.00 u. Ned. tijd) vertrekt naar Amsterdam. De aankomst staat gepland om 11.00 uur. We worden opgehaald door Leo en Truus …. Om ca. 15.30 uur staan we weer voor de deur, weer ...
Thuis!
SLOTCONCLUSIE Betreffende de 15-daagse Combinatiereis:
Sal- Sao Vicente – Santiago - Sal van Holland International/Tui: De Kaapverdische Eilanden worden omschreven als ”parels in de oceaan”. Dat is lichtelijk wat overdreven. Weliswaar tropische eilanden uitstekend voor de zonaanbidders, mits zij tevreden kunnen zijn met de op dit moment voorhanden zijnde stranden die niet allemaal even mooi zijn. Voor wie van actieve vakantie houdt, bijvoorbeeld wandelen of het land verkennen, raden we deze drie eilanden absoluut niet aan, maar worden we ook door de lokale bevolking doorverwezen naar San Antao of een van de andere eilanden. De hotels die wij ter beschikking hadden waren allen van prima kwaliteit. Echter, de bediening en veelal ook het receptiepersoneel, zou toch minimaal een andere taal moeten kunnen spreken bijvoorbeeld Engels. Het beeld van de door ons bezochte eilanden was saai, eentonig, rommelig, droog, dor en weinig tot geen natuur. Desondanks is het landschap vaak wel imponerend. Men wil het toerisme op gang brengen en werkt er hard aan door veel nieuwbouw te plegen, waardoor het straatbeeld rommelig is. De wegen bestaan uit kasseien die erg grof gelegd zijn en trottoirs, voorzover die er zijn, zijn erg ongelijk en bevatten vaak grote gaten en losliggende kasseien. Als dit allemaal in orde zou zijn, misschien over 5 of 10 jaar, dan zouden de Kaapverdische Eilanden helemaal klaar zijn voor het toerisme.
De eilanden in het kort:
Sal
is zonnig, warm, droog en dor, en er staat altijd veel wind ... een waar surfparadijs. Santa Maria heeft naar ons idee het mooiste strand van de door ons bezochte eilanden, n.l. , Funana Beach. Restaurants en hotels zijn prima. Bezienswaardigheden: Pedro do Lume en Salinas, de zoutmijnen. De hoofdstad Espargos, Palmeira en Fontona.
Sao Vicente
is zonnig, warm, droog en dor. Doe met een taxi een eilandtour en je komt op de meest interessantste plekjes en deze geven dan weer een goede indruk van het eiland en haar bevolking. De hoofdstad Mindelo is zeker enkele bezoekjes waard, zowel overdag als in de (late) avonduren, wanneer er veelal Brazilliaanse/ Cubaanse sferen (muziek en dans) heersen ....
Santiago is zonnig, warm, droog en dor met wel hier en daar groene oases in het woestijnachtige landschap. Bezoek de diverse plantages. De hoofdstad Praia is interessant, de typische Afrikaanse markt Sucupira en de oude stad op het plateau. Een excursie naar de Cidade de Velha, het oude fort behoort tot de aanraders.
