boeiend Jubileum editie 10 jaar de Boei Jaargang 7

boeiend

Jubileum editie 10 jaar de Boei

Jaargang 7 mei 2010

Tien jaar “de Boei” van Riet Langstraat directeur Inloophuis de boei

Toen het idee opkwam voor dit ontmoetingscentrum was er al heel veel aan vooraf gegaan. “Heilige verontwaardiging” noemde iemand dit pas. Dat ontstaat als je ergens erg door geraakt wordt en je wilt dat dat anders wordt in de toekomst. Die eerste signalen kende ik al van huisuit. Mijn vader had asbestkanker en werd naarmate hij minder kon een gekooide tijger. Aan de voorkant van het huis naar buiten kijken, aan de tuinkant achter naar buiten kijken; geen energie meer voor zijn vele hobbies en alleen maar lijken te wachten op “wat komen ging”. Dat trof ik opnieuw ook aan in de terminale zorg, als coördinator. Mensen die jaren alleen maar achteruit waren gegaan in conditie én in contacten: Familie die moe was van jaren meelopen en zorg hebben om de zieke, collega’s die er niet meer waren, vrienden die hun eigen leven hadden; een isolement.

Binnen de stichting waar ik werkte was geen ruimte om iets te ondernemen, dus ik moest iets nieuws bedenken. Er waren al wat inloophuizen of therapiehuizen en daar ging ik langs of vroeg

2

informatie op. Op de vraag hoe dit te financieren kwamen de zorgverzekeraars met het antwoord dat er eerst moest worden aangetoond dat mensen met kanker wel behoefte hadden aan ondersteuning, dus geen centjes. Afijn Fl. 900,-- in kas en inmiddels een fantastische werkgroep, zorgde ervoor dat we gewoon aan het werk gingen. We vonden plek in “de Rank”in IJsselmonde. Vanaf het begin kwamen er gasten en groeiden we als organisatie en kregen we onderdak van de ROPARUN, onze hoofdsponsor. Een enorme luxe want echt rijk worden zou niet lukken. Eigenlijk dachten we dat, als het geen succes zou worden, er geen financiële drama’s zouden zijn. Er zou dan ook niemand benadeeld worden. Geen “leggende”gelden dus. Wel eindeloos ploeteren als tegenhanger om rond te komen: sponsoren zoeken, subsidies bevechten en nooit rust op dit gebied. Daarin lijken we als organisatie soms wel heel erg op veel van onze gasten die door hun ziekte in de bijstand komen en overal aan moeten tonen dat iets niet kan of dat ze echt geen geld hebben. Toch zijn we vast blijven houden aan gastvrijheid; geen kosten voor koffie of thee, minimale bijdragen voor activiteiten en sponsoren zoeken voor onze uitstapjes. Verrassend is dat we daardoor vaak een rijke organisatie lijken en dat is misschien wel mooi. “Wie geeft wat -ie heeft is waard dat hij leeft” zegt een oud spreekwoord en dat doen we als organisatie. Alle gedoe houdt ons ook erg levend. Wij zien dagelijks de keerzijde van het langdurig ziek -zijn en de gevolgen voor veel bezoekers.

Er is ook veel ontwikkeld: een koepel voor inloophuizen Nederland, cursussen voor de vrijwilligers en coördinatoren, deelname aan netwerken op allerhande gebied, maatschappelijke stages in ons huis, nazorg voor nabestaanden en er kwamen héél veel vrijwilligers. Ook moesten we ons beleid aanpassen. Voor veel mensen is ”de Boei”een heel eind reizen en de conditie is vaak niet best, hierdoor ontstonden de dependances in Goedereede, Zuidland, Schiedam en Overschie.

Mensen hebben behoefte aan contact, een plek om ergens even op “verhaal” te komen, even wat anders doen en wat ondersteuning of zorg te krijgen. Wij brengen die mogelijkheid dichterbij de mensen door de start van deze dependances. Er wordt ook gewerkt aan vestigingen in Spijkenisse en Barendrecht. Er wordt voor deze plaatsen nog gezocht naar passende ruimten om een “inloop”te kunnen organiseren. En ook hier zullen we weer net zoals we startten in “de Rank” werken met weinig middelen, per dagdeel gehuurde ruimten en gemotiveerde vrijwilligers. Om de activiteiten b.v. schilderen/tekenen te kunnen doen, mogen de nieuwe starters onze voorraden op zolder plunderen. We delen gewoon de middelen die we hebben of krijgen. Want al-met-al gebeurden er doorlopend veel wonderlijke dingen als we het bijvoorbeeld op financieel gebied moeilijk kregen : altijd kwamen er toch

op tijd wel weer materialen of donaties van fondsen, particulieren en kerken waardoor we alles konden blijven organiseren. Het gaat er bij “de Boei” als organisatie nadrukkelijk niet om dat we vreselijk belangrijk of beroemd worden, wél om zoveel mogelijk mensen met kanker een veilige warme plek te geven waar ze terecht kunnen. Het is tien jaar erg hard werken geweest, dankbaar werken geweest voor de vele gasten die kwamen en gingen en altijd waren we blij met die grote groep vrijwilligers en trouwe sponsors die dat

allemaal mogelijk maakten. Maar het grootste geheim denk ik van onze organisatie is de hechtheid van het bestuur en de harmonie van het team dat we vormen met de coördinatoren en de vrijwilligers. Iedereen in deze groep met zijn of haar specifieke mogelijkheden. Lijdt u ook aan deze zelfde heilige verontwaardiging? Vind u ook dat mensen met kanker ergens terecht zouden moeten kunnen? u bent altijd welkom als vrijwilliger of donateur!  

Riet Langstraat Directeur “de Boei”.

In gesprek met Joke van der Hoek coördinator inloophuis de Boei Paars, rood en roze Dit zijn de drie kleuren die zo kenmerkend zijn voor de kleding die Joke dagelijks draagt. Daarbij geaccentueerd door bijpassende sieraden uit de Wereldwinkel in Vreewijk, waar Joke als vrijwilligster, al jaren de functie van coördinator vervult. Vol enthousiasme vertelt ze dat zij o.a. op deze manier haar steentje kan bijdragen aan de heersende armoede onder een groot gedeelte van de wereldbevolking. Fairtrade is een manier van ontwikkelingssamenwerking door middel van eerlijke handel. Deze vorm van handel heeft zich in de afgelopen decennia bewezen als de manier om boeren en producenten in ontwikkelingslanden op eigen kracht duurzaam te laten ontwikkelen. Hier kan zij zich helemaal in vinden. Henk, Annemiek en Irene Dit zijn de drie personen die privé erg belangrijk voor haar zijn. Haar beide dochters wonen inmiddels zelfstandig zodat vrije tijd, samen met Henk, haar man, toch een andere invulling heeft gekregen.

Naast familiebezoek over en weer gaat veel vrije tijd zitten in wandelen, Nordic Walking, fietsen, vakanties en in haar tuin werken. Het bijwonen van muziekuitvoeringen en naar de film gaan behoren ook tot haar favoriete bezigheden. Mens, oncologie verpleegkundige en coördinator. Joke vertelt vol enthousiasme dat ze voordat ze coördinator van de Boei werd 12 ½ jaar als oncologie verpleegkundige in het IKAZIA ziekenhuis heeft gewerkt. Hier heeft ze een pioniersfunctie vervult in het hele oncologie gebeuren. Ze heeft meegedacht en handen en voeten gegeven aan de dagelijkse praktijk en heel veel geleerd van collega’s en patiënten. Mede door haar grote inzet en bewogenheid is rondom deze doelgroep een circuit ontstaan. Ondersteuning van patiënten was haar sterkste kant en dit is momenteel merkbaar in hoe ze zowel privé als in haar werk met mensen omgaat. “ In de functie van coördinator werk ik met een groep gemotiveerde vrijwilligers. Als ik zie hoe deze zich belange-

3

loos inzetten voor hun medemens doe ik mijn petje voor hen af. Ze gaan er voor 100 % voor. Binnen de Boei is er geen hiërarchie, iedereen is met hetzelfde doel bezig en draagt zijn eigen steentje bij. Dit spreekt mij persoonlijk erg aan. In deze functie ontmoet ik ook andere disciplines zoals artsen en patiëntenverenigingen. Riet Langstraat, werkgroep en stichting Ik was op zoek naar iets anders omdat de baan als oncologie verpleegkundige veel van mij vergde. Op een gegeven ogenblik moest ik het stokje overdragen. Riet, die ik kende vanuit de wijk kwam ik in een privé situatie weer tegen. Zij wist mij enthousiast te maken voor het project waar ze mee bezig was. Een inloophuis opzetten voor mensen met kanker en hun naasten. Ik was erg vereerd dat ze mij vroeg om zitting te nemen in de werkgroep om een inloophuis op te starten. Voor mij een mooie uitdaging om mijn inbreng te hebben in dit gebeuren. Vanaf het eerste moment tot op heden ben ik nog steeds erg enthousiast en gemotiveerd. Financiën, locatie en medewerkers Financiën en locatie waren de twee belangrijkste zaken waar we ons met zijn allen druk om maakten.

Inmiddels was er een stichting in het leven geroepen. “ Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik met Riet op weg was naar de notaris om de nodige papieren te tekenen.” Paniek, ik had mijn paspoort vergeten. Een taxi bracht uitkomst zodat alles met enige vertraging diezelfde dag nog getekend kon worden en de op te richten stichting een feit was. Een start werd gemaakt in het gebouw van de bluessociëteit L’ Esprit aan de Wendeldijk in IJsselmonde. We hebben de ruimtes met zo weinig mogelijk middelen opgeknapt zodat we twee dagen per week gasten konden ontvangen. Op 26 mei 2000 was de officiële opening. Ik herinner me nog dat de Amazing Stroopwafels acte de présence gaven. Geen gebrek aan belangstelling ondanks het feit dat de locatie erg afgelegen lag. Vanaf de eerste dag tot heden krijgen we gasten of belangstellenden over de vloer. De noodzaak van dit inloophuis is een feit” aldus Joke Luisterend oor, rustig en voorbeeld functie Joke komt over als iemand die veel rust uitstraalt en altijd een luisterend oor heeft voor iedereen. Vanuit haar mens zijn bekleedt zij een voorbeeld functie.

Om niet alleen bezig te zijn met het verpleegkundige - en verzorgende aspect heeft Joke bewust gekozen om binnen de Boei voornamelijk bezig te zijn met het directe contact met de gasten en medewerkers. 

Lou Heijnen

Leuke momenten en weetjes, Dat er in de Boei ook veel gelachen wordt blijkt wel uit de volgende komische momenten, een paar van de vele.... Neem nou een paar weken geleden, de telefoon ging in het inloophuis, Joke nam netjes op en een meneer aan de andere kant van de lijn vertelde haar dat hij zijn inboedel te koop had.’’ Dat is heel mooi’’ zei onze Joke ‘’maar waarom belt u mij hiervoor?’’ Waarop de meneer aan de andere kant zei.....’’maar ik spreek toch met inkoophuis de boei?? ‘’. Een ander leuk moment was het jaarlijkse uitstapje naar het inloophuis in Goedereede. ‘s Middags besloten een paar van de vrijwilligsters en gasten de toren van de kerk aldaar te beklimmen . Na heel veel treden beklommen te hebben en puffend en hijgend bovenin te zijn aangeland bleken ze dus pal naast de grote klok beland te zijn, niet wetende dat het op dat moment 1 uur was, en U raadt het al de klok begon te luiden. Het was een oorverdovend lawaai, waarop een van de gasten zei,’ we mogen blij zijn dat het 1 uur is en geen 12, anders waren we allemaal stokdoof beneden gekomen’’. Een weetje is dat de Boei een eigen koekjeskok heeft n.l. onze directeur, Waar vind je dat nog tegenwoordig? Met bloem, boter

4

en suiker gaat ze in de weer om er de heerlijke en beroemde inloopkoekjes te maken. we hebben dus onze eigen koekenbakker. Een ander culinair hoogstandje was dat een van onze keukenmedewerksters een heerlijk kopje soep had gemaakt voor de lunch. Tomatensoep, en al de eters waren er verrukt over, maar toen iemand aan haar vroeg wat ze er allemaal ingedaan had zodat het soepje zo lekker smaakte zei ze, ‘’ach het is een diepvriessoepje hoor, ik heb er alleen nog wat peper en zout bijgedaan. De gastvrouw van dat moment schrok zich een hoedje,’’ soep ‘’ riep ze,’’ help dat was de tomatensaus voor in de pasta morgen...’’. Zo beschikt het inloophuis ook over een logboek waar de dienstdoende gastvrouwen/ heren hun bevindingen van die dag in opschrijven. Soms kom je daar werkelijk de vreemdste dingen tegen, hoe vaak het woord yoga daar al niet verschillende gedaantes heeft ondergaan, neem nou yooga, jocha, yoochaa....tja....., of sommige stukjes waar je echt je wenkbrauwen bij omhoog trekt zoals: Joke ging met een eikentak naar Gerrit, het is een luis en die kleeft. Hij zit onder de plak en dat is niet te bestrijden, maar het wordt wel minder....Hmm snapt U het nog?? Een paar keer per jaar gaan enkele vrijwilligers naar de BHV cursus, Bedrijfs Hulp Verlening, en dat levert gegarandeerd wel een hilarisch moment op. Zoals die keer dat ze moesten reanimeren, en het slachtoffer Annie, een gewillige dame van plastic, al klaar lag. Toen een van de vrijwilligers aan de beurt was blies hij nogal tamelijk zachtjes waarop de instructrice zei: ‘’het mag best wel wat harder hoor’’. Zo gezegd zo gedaan, de vrijwilliger nam een hap lucht en U raadt het al hij blies zo hard dat arme Annie bijna het luchtruim koos, begrijpelijk lag iedereen dubbel van het lachen. Uiteindelijk heeft deze meneer toch zijn certificaat gehaald, al was het met veel inspanning. Maar één van de leukste momenten was toch wel in Ossendrecht, waar we één van onze korte vakanties vierden. Tijdens zo n vakantie is er altijd een thema en die keer was het een tiroler avond. Al onze vakantiegangers waren aan het hossen en dansen op de muziek van Oostenrijkse muziek, en hadden het super naar hun zin. Toen een van de gasten onderweg was naar de bar om een drankje te halen, ving ze nog net op dat een meneer, niet bij het gezelschap van de Boei horende, aan het meisje achter de bar vroeg, ‘’zeg er zou toch een groep kankerpatiënten hier zijn vanavond?’’ En nog net voordat het meisje antwoord kon geven draaide de gaste zich om naar de meneer, glimlachte en zei....’’ja dat klopt, daar staan ze op de dansvloer’’.een leuk maar ook mooi moment.  Anita Schluter

Waarom is het inloophuis zo speciaal? Wij vroegen ons af, als bestuur en coördinatoren, of we in staat zouden zijn om te benoemen wat het inloophuis tot zo´n bijzondere plek maakt voor zoveel van onze gasten en medewerkers. En al pratend en denkend hierover komt opeens het verhaal van de ´wounded healer´ boven. Dit begrip stamt oorspronkelijk uit de mythologie in de figuur Cheiron Waar het op neer komt is dat de eigen pijn, de eigen verwonding, maakt dat je juist hierdoor meer open en raakbaar bent voor de specifieke pijn, verwonding, van de ander. Er vindt op een diep

niveau een vorm van overdracht plaats in het contact, die helend werkt, zowel voor de een als voor de ander. In het inloophuis weten we allemaal dat dit zo werkt. Dat is uiteindelijk de grote kracht van het lotgenoten contact: er is een vorm van pijn, verwonding, die weliswaar individueel is, maar ook gedeeld kan worden. En deze vorm van delen gebeurt tussen alle bedrijvigheid en contacten door. Dát is de grote helende kracht die zich bij ons steeds weer opnieuw manifesteert in en rondom de ontmoeting van en met elkaar.

Dit verhaal is dus een poging van het bestuur om woorden te vinden die omschrijven wat er nu zo bijzonder is in ons inloophuis. Wat het ontmoeten van elkaar juist op die plek zo waardevol maakt. Maar ook welke kwaliteiten er bewaakt dienen te worden om het zo te houden en wellicht nog meer te faciliteren. Het begrip ‘de wounded healer’ past ons inziens goed bij wat er plaats vindt in het inloophuis maar is voor een buitenstaander slecht – of zelfs niet – zichtbaar. Het inloophuis is een plek van

5

heling gebleken voor veel van onze gasten en medewerkers.

ding en van de medewerkers is hierin bepalend.

We gaan proberen de kwaliteiten, die ons inziens bewaakt en gekoesterd moeten worden en ons inloophuis tot een bijzondere plek maken, te benoemen. Wat zijn de voorwaarden die deze vorm van overdracht faciliteren?

4. Tijd en ruimte hebben en maken voor elkaar.

Wat wij tot dusver vonden was: 1. Veiligheid. Een van de voorwaarden is dat er een veilige ruimte moet zijn waar de ontmoeting plaats kan vinden. Ruimte zowel in de letterlijke zin als in de figuurlijke zin. Wat mede bijdraagt tot het gevoel van veilig zijn is dat we respectvol en zorgzaam met elkaar omgaan. Daarom is het ook van belang dat de groep niet te groot is, want dan verdwijnt men gemakkelijk in de massa. Dan is er geen sprake van veiligheid, maar veel eerder van anonimiteit. Ook de bewaking van de privacy van de gasten is hier een belangrijke factor. Veiligheid heeft te maken met in hoeverre je jezelf kan zijn, je vrij voelt en je zo spontaan mogelijk kan uiten. 2. Intimiteit Vaak worden de contacten tussen de gasten onderling en tussen gasten medewerkers/leiding als intiem ervaren. Als dit zo is geeft het dikwijls een enorme meerwaarde aan de kwaliteit van het onderlinge contact. Intimiteit heeft te maken met de mate van directheid, openheid, eerlijkheid en nabijheid, waarin men deel heeft aan het onderlinge persoonlijke contact. Om die reden moet ook massaliteit vermeden worden en moet een groep ook niet te groot zijn. 3. Luisteren. Luisteren is een belangrijk onderdeel van het hele inloophuis-gebeuren. De attitude van de dagelijkse lei-

6

zingen, schilderen, Kleding maken, zeepsteen bewerken, knutselen, Fitness, yoga enz. enz. 

Paul Hoekstra

5. Kleinschaligheid. Dit is heel belangrijk en heeft direct gevolgen op het feit of men zich in het inloophuis al dan niet geborgen kan voelen. 6. Het niet-functioneel zijn van het inloophuis. In tegenstelling tot de meeste zorginstellingen is het niet onze bedoeling om persé functioneel te zijn. Bij functionaliteit staat het reilen en zeilen van de instelling voorop. In het inloophuis staat de gast voorop, inclusief wat hem of haar bezighoudt. Inclusief de eventuele pijn, gevoelens en angsten. Daar dient elke vorm van functionaliteit zo nodig voor te wijken. Als inloophuis willen we niet ‘iets’ bereiken, we willen de mens bereiken. Kleinschaligheid is juist daarom een voorwaarde. 7. In het inloophuis komen gasten, geen patiënten. Want het is voor iedereen van belang om zelf de regie te houden en zo nodig weer contact te maken met het feit dat je méér bent dan je ziekte of aandoening. Als patiënt lukt dat slecht. Hier blijkt het aardig te lukken. 8. De gasten bepalen voornamelijk zelf welke activiteiten een plaats dienen te hebben binnen het inloophuis. Activiteiten spelen een belangrijke rol in hoe en waar mensen elkaar ontmoeten. Gebleken is dat hier materiaal en toegankelijke ruimtes voor beschikbaar moeten zijn. Het samen dingen doen geeft richting en veel voldoening. 9. En – last but not least – dat er gelachen kan worden, dat er veel ruimte is voor leven, voor genieten, voor dingen doen, zoals samen eten,

Colofon Mei 2010 Redactie Lou Heijnen, Joke van der Hoek, Nico Boere, Marjo Omtzigt, Nel van der Stoel en Riet Langstraat. Stichting Inloophuis Rotterdam Roparun Inloophuis De Boei Weimansweg 70-72 3075 MP Rotterdam Tel. 010 - 215 28 55 Fax. 010 - 215 27 41 E-mail: de. boei@chello. nl www. inloophuisdeboei. nl

Diverse activiteiten

7

Diverse activiteiten

8

Diverse activiteiten

9

Diverse activiteiten

10

Tien jaar schilderen en tekenen in ”de Boei”

Inspirerend en verhelderend, zo beleef ik 10 jaar mensen begeleiden, met tekenen en schilderen, in de Boei. We zijn begonnen in een clubhuis met materiaal in bruikleen. Twee tafels voor de creatieve doeleinden, schilderen en kleien en een tafel voor gesprekken, allemaal in één ruimte. Een gezellige, warme sfeer waarin je iedereen leerde kennen en mensen warm kon maken om mee te komen schilderen of kleien. De meeste gasten hadden nooit eerder getekend, laat staan geschilderd, dus er was vaak een aarzeling. Had je eenmaal hun belangstelling gewekt dan was het enthousiasme groot. Bloemen uit de

tuin voor stillevens of meegebrachte voorwerpen en foto’s. Tekeningen van pastelkrijt, houtskool of gewassen inkt en aquarel. Papier leren opspannen en kleuren mengen en dan de verassing van kleur die uitvloeit op het gespannen papier. De vreugde van het lukken en trots zijn op je creatie, hoeveel keer zijn we er samen getuige van geweest. De verhuizing naar onze mooie huidige locatie en het groeien van de kleine creatie ruimte beneden naar de grotere (nu in gebruik als) computerruimte, naar het in bezit nemen van de grote zaal! Dankzij de sponsors konden we ezels neer zetten en met acrylverf gaan schilderen, eerst op papier en toen op linnen. De tentoonstelling “Geneeskunst” op drie locaties was een mooie kroon op ons werk. Je eigen werk ingelijst en opgehangen, in twee ziekenhuizen en in de Boei zelf, een fantastische ervaring en er kwam ook een boekje met dezelfde naam. Wat waren we trots en terecht, het zag er zo mooi uit. De belangstelling voor het tekenen en schilderen is in de jaren toegenomen en vele gasten komen trouw op de donderdagochtend naar hun” kluppie”. Veel verhalen zijn er aan elkaar verteld

en er wordt met elkaar meegeleefd. Tranen van verdriet maar ook van de slappe lach heb ik gezien, vreugde om goede berichten en verdriet bij de slechte. Meeleven met elkaar, herkenning en ondersteuning dat kun je er vinden maar ook even je hoofd leeg maken, even vergeten dat je kanker hebt omdat je zo ingespannen iets op het doek probeert te zetten. Al die gezichten, al die verhalen, ze zitten in mijn hart en ik draag ze met me mee. In al die jaren moeten we mensen missen, het afscheid is altijd moeilijk maar wat hebben ze veel gegeven, al die moed en vechtlust, al die levensvreugde, dat neem je mee. Hun plek blijft hun plek en hun gezichten blijven in herinnering. Iedere week is het weer donderdagochtend en stromen de gasten binnen, ezels staan al klaar en de koffie geurt, het witte canvas wacht en vraagt om kleur. Soms een worsteling, soms staat het er in één keer goed op, een schilderij is iedere keer weer een gevoelsuiting en als we aan het eind van de ochtend de ezels omdraaien en met elkaar de werken bekijken is er altijd weer de verrassing omdat het er zo mooi uit ziet en ben ik zó trots op dat “kluppie”en dankbaar dat ik er bij mag zijn.  Marjo Omtzigt

11

12

13

Interviews

Anka de Groot - fitness docente “brengt mijn leven in balans” Met deze uitspraak geeft Anka aan dat ze vanuit de zaken wereld komende het helpen/bijstaan van haar medemens miste en nu door het werken binnen de Boei de balans in haar leven heeft gevonden. Ook de confrontatie met kanker binnen haar familie heeft haar super gemotiveerd om iets voor deze doelgroep te gaan betekenen. Naast de functie van fitness docente vervult ze ook met veel plezier de rol van gastvrouw. Mede door haar grote bijdrage d.m.v. fondswerving kon een fitness ruimte binnen de Boei worden ingericht. Twee keer per week geeft ze aan een zeer enthousiast groepje gasten fitness.

Bep van Straalen - trouwe gaste “Zes keer voorbij gefietst” Met deze woorden probeert Bep aan te geven hoe moeilijk en hoog de drempel

14

was om binnen te stappen. Ik vind hier de rust die ik erg nodig heb en neem deel aan activiteiten waarvan ik geniet en die tevens bijdragen aan mijn welbevinden. De Boei is voor mij al 10 jaar mijn tweede “thuis” geworden. Het “luisterend oor” waardeer ik erg en heb ik nodig. Ik probeer zoveel mogelijk bekendheid aan de Boei te geven omdat ik weet dat veel lotgenoten de weg naar de Boei nog niet gevonden hebben of het moeilijk vinden om de “drempel” te nemen.

Karel Steijaert - administratieve kracht “ik krijg weer de waardering die ik zo miste” Mijn taak binnen de Boei is om Joke en Wil een helpende hand toe te steken bij de administratie. Door mijn ziek zijn ben ik in de WAO beland. “Er zit geen werkgever te wachten op een medewerker die vaak moe is”. Binnen het inloophuis heb ik mijn plekje gevonden en kan mij hier nuttig maken. Ik sta weer tussen de mensen, maak weer deel uit van de maatschappij, en vergeet hierdoor mijn eigen sores. Al met al geeft mij dit een fijn gevoel om ook nog iets voor de medemensen te kunnen betekenen.

Rosemary Majoor - schilder- en tekendocente “de diversiteit van mensen en de schilderijen die tot stand komen vind ik genieten en dat maakt mij blij en enthousiast” Mijn belangrijkste taak in het inloophuis is er te zijn voor de mensen en advies te geven over hoe je het best je eigen schilderij tot leven kunt laten komen Mijn kennismaking met het inloophuis de Boei was in november 2007. Mijn motivatie om bij het inloophuis mijn diensten aan te bieden is divers. In de eerste plaats wil ik graag mijn vrije tijd nuttig besteden. Ik ben sinds eind jaren 70 bezig met tekenen en schilderen. Vooral aquarelleren is mijn passie. Ik heb zelf 20 jaar les gehad bij verschillende docenten. Vanuit mijn achtergrond als maatschappelijk werkster kan ik goed naar mensen luisteren zonder mijzelf op te dringen. Hazel Vince - gastvrouw en penningmeester bestuur de Boei “contact met gasten vind ik naast mijn bestuursfunctie erg belangrijk” Na mijn vervroegd pensioen merkte ik dat er een leegte was binnen mijn leven. Via Akke, waar ik schiderles van krijg kwam ik in contact met de Boei. Na jarenlang in de zakenwereld gewerkt te hebben was ik toe om mij op een andere manier voor mijn medemens in te zetten. Het verzorgen van mijn moeder heeft er mede toe bijgedragen dat ik met een goed gevoel de gasten binnen de Boei van dienst kan zijn. Naast mijn werkzaamheden als penningmeester ben ik iedere maandag te vinden in het inloophuis.

Karin den Braber - keukenprinses “de Boei gaf mij mijn zelfvertrouwen terug” Via Bluessociëteit l’Esprit, waar ik regelmatig in mijn vrije tijd te vinden was, kwam ik in contact met de Boei die daar op dat ogenblik gebruik maakte van de ruimtes. Na mijn ziekte probeerde ik mijn leven weer op de rails te krijgen. De Boei voelde meteen aan als een “warme deken”. Dit gevoel is gelukkig gebleven. Binnen de Boei heb ik vriendinnen gemaakt waar je als lotgenote veel mee kunt delen. Op maandag ben ik altijd te vinden in de keuken van het inloophuis waar ik naar hartelust kan experimenteren met mijn kookkunsten. Mijn taarten zijn favoriet. Ik ben weer zinvol bezig en krijg ook de waardering die je als mens toch hard nodig hebt. Piet de Zeeuw - muzikant en computerdeskundige “plezier om voor de ander iets te betekenen” Mijn zus Riet wist me over te halen om samen met haar het “Smartlappenkoor” handen en voeten te geven. Zingen heeft zoals blijkt uit ervaring een helende werking. Jammer genoeg is dit koor door o.a. wegvallen van leden op een lager pitje komen te draaien. Regelmatig geef ik met andere muzikanten een klein concert. Speel zelf accordeon. Verder heb ik binnen de Boei een netwerk voor het computergebeuren opgezet. Doe het onderhoud en beheer het systeem. Ook geef ik aan gasten en medewerkers diverse computercursussen. Aan het einde van de cursus wordt een getuigschrift uitgereikt. Allemaal dingen die ik leuk vind en waarbij ik mijn kennis en enthousiasme kan overdragen.

Dien van Gent - oudste gastvrouw “meerwaarde in mijn leven” Achter deze woorden schuilen de woorden van een tachtig jarige vrouw die zich tot op de dag van vandaag inzet voor haar medemens. Sinds de opening van het inloophuis aan de Wendeldijk vervult zij met veel enthousiasme en humor twee keer per week de rol van gastvrouw binnen de Boei. Via de rouwverwerking van de VTZ, waaraan ze deelnam i.v.m. het overlijden van haar man, kwam zij in contact met Riet Langstraat die haar enthousiast wist te maken voor het inloophuis.

10 jarig bestaan. Een hele mijlpaal. Telkens weer er voor zorgdragen dat iedereen aan zijn trekken komt, zich gewaardeerd voelt en met een goed gevoel naar huis gaat. Dit vraagt heel wat inzet van iedereen die direct met het reilen en zeilen van de Boei te maken heeft. Riet, Joke , Wil en het bestuur zorgen samen met de gastvrouwen en heren dat dit in de dagelijkse praktijk handen en voeten krijgt. Zoals wij het van een afstand mogen bekijken is dit de laatste 10 jaar goed gelukt en hopelijk continueert zich dit. In een woord geweldig dat wij hier aan mogen meewerken. Nogmaals van harte gefeliciteerd. Namens het bestuur “vrienden van de Boei”  Karel Langstraat

Ada Bode - tuin- en gastvrouw “ de tuin is mijn kindje” Jarenlang heb ik privé een tuin gehad. Door allerlei omstandigheden heb ik deze moeten opgeven. Zeven jaar geleden zag ik in de krant de advertentie waarin men een tuinman, op vrijwillige basis, zocht voor de Boei. Het feit dat ik geen man was maakte niets uit en de keuze was vlug gemaakt. Hier kan ik veel creativiteit in kwijt en geniet van de vrijheid hoe ik mijn tijd kan indelen. Daarnaast vervul ik als er weinig in de tuin te doen is de functie van gastvrouw. De contacten met gasten en collega’s is voor mij erg belangrijk. De vrienden van inloophuis de Boei. Namens de vrienden van het inloophuis de Boei feliciteren wij het huis met hun

Groepsfoto april 2010 met: Dien van Gent, Rosemary Majoor, Hazel Vince, Karin den Braber, Piet de Zeeuw, Ada Bode

15

Diverse activiteiten

16

Diverse activiteiten

17

Aankomst en plaatsing van de Boei in de tuin op donderdag 22 april 2010

18

Een weekend feest in Rockanje met gasten en medewerkers, ter ere van het 10 jarig Jubileum, 23 t/m 25 april 2010

19

Vriend worden !!!! De vrienden zijn door de belastingdienst een erkende instelling voor het algemeen nut(ANBI) Dat is fijn want uw giften zijn eventueel aftrekbaar bij de belastingdienst. Het zou fijn zijn als er nog meer vrienden bijkomen die het inloophuis willen steunen in haar doel een plekje te zijn voor mensen met kanker en hun naasten. Dit doel kost niet alleen veel kracht en energie maar kost ook geld . U kunt ons hierin steunen het een en ander waar te maken Hier onder vindt u formulier om vriend te worden. Vul het in en stuur het ons toe. Hartelijk dank K.Langstraat

Inschrijfformulier Naam: Adres: Postcode:

Woonplaats:

Telefoon:

Email: Meldt zich als vriend van het inloophuis “De Boei” en stort een: ❏ Eenmalige*, ❏ maandelijkse*, ❏ halfjaarlijkse* of ❏ jaarlijkse bijdrage van € Op Rabobank rekening nr 140.538.070 t.n.v.Stichting Vrienden van Inloophuis de Boei. Datum:

Handtekening:

ROPARUN Inloophuis De Boei Weimansweg 70-72 3075 MP Rotterdam website: www.inloophuisdeboei.nl Geopend: maandag tot en met donderdag tussen 10.00 uur en 16.00 uur. Tijdens openingsuren kunt u ons bereiken op telefoonnummer 010 - 215 28 55, fax 010 - 215 27 41.