Blz

CLUBBLAD

FC BERGHUIZEN OLDENZAAL

Seizoen 2010-2011

2e uitgave

FC BERGHUIZEN

Correspondentieadres: Postbus 230, 7570 AE Oldenzaal Clubgebouw: telefoon 0541-514348 Afgelastingen: telefoon 0541- 512041 Website: www.fcberghuizen.nl RTV Oost: pagina 682

Opgericht: 22 november 1947 Sportcomplex: „t Venterinck Clubkleuren: groen shirt en witte broek

GROEN EN WIT

VAN DE REDACTIE

Clubblad van FC Berghuizen Seizoen 2010-2011; April no. 2 E-mailadres: [email protected] Kopie volgende clubblad: Voor 1 juni Redactie: Robin Olde Kalter, Sjef Olde Scholtenhuis en Wim Olde Kalter

Ons aller FC Berghuizen wordt in de volksmond altijd een (h)echte wijkclub genoemd. Een club van en voor de bewoners van de wijk Zuid-Berghuizen. Vanuit de ledenadministratie dit keer een interessante bijdrage waarin dit aspect van de vereniging en een aantal andere zaken, cijfermatig worden toegelicht.

INHOUD CLUBBLAD Colofon Van de voorzitter Terugkeer zaalvoetbal toernooi Alles draait om geld… Ouders langs de lijn Marc Christenhusz vertelt Zaalflitsen Van het jeugdbestuur Foto collage Geheime-Zender Avond Soms is de bal rond, soms niet Wist u dat FC Berghuizen Bestuur ziet belang in van AED-cursus Met een blikt op het nieuwe seizoen… Zomerfeesten Zuid-Berghuizen 2011 Selectie draait slecht seizoen Sprietjes Stel je voor FC Berghuizen E3 en E4 Wee‟j nog

Blz. 1 2 3 4 5 6 9 11 12 14 15 16 18 18 19 20 22 23 24

Dat gezelligheid en feesten de leden van onze club in het bloed zit heeft de onlangs gehouden “Geheime-Zender Avond” wel weer bewezen, waar we in dit clubblad aan de hand van de fotocollage op de middenpagina‟s op terugblikken. Kijkend naar de gezelligheid die daar heerste zullen ook de komende Zomerfeesten ongetwijfeld weer een groot succes worden. In dit clubblad wordt extra veel aandacht besteed aan de gebeurtenissen van november jongstleden waarbij een speler van FC Berghuizen gereanimeerd moest worden. Zowel de betrokken speler (Marc) als de eerste hulpverlener (Joachim) komen uitgebreid aan het woord. De inmiddels alom bekende bijdrages van onze vaste schrijvers maken van dit clubblad ook weer een editie die zeker de moeite van het lezen waard is. De redactie en het team van vaste schrijvers wensen jullie dan ook voor dit clubblad weer veel lees- en kijkplezier.

Clubblad FC Berghuizen - seizoen 2010-2011 - 2e uitgave Pagina - 1 -

VAN DE VOORZITTER Het voorjaar is weer begonnen en dat betekent dat de competitie in de beslissende fase komt. De komende weken zullen er veel spannende wedstrijden gespeeld worden en hopelijk verlopen die voor onze vereniging succesvol. Ik wens iedereen alvast veel plezier en succes met deze laatste wedstrijden. Speeltuin en jeu de boules Na alle voorbereidende werkzaamheden is de laatste weken hard gewerkt aan het aanleggen van de speeltuin en de jeu de boules baan. We hebben hiermee twee prachtige nieuwe voorzieningen op ons sportpark gekregen. Ik hoop dat de allerkleinsten veel plezier zullen beleven in de speeltuin en een aantal senioren in de wijk hebben al belangstelling getoond voor de jeu de boules baan. Bezuinigingen gemeente Ik wil hier ook graag even stilstaan bij de gevolgen van de gemeentelijke bezuinigingen. Zoals iedereen heeft kunnen lezen moet de gemeente Oldenzaal de komende jaren fors bezuinigen. In de bezuinigingsplannen is voorzien dat de huur voor gemeentelijke sportparken verdrievoudigd wordt, wat neerkomt op een flinke verhoging van de kosten voor onze vereniging. Dit komt bovenop de extra energiekosten die we ook de komende jaren moeten opvangen. Uiteraard zijn we met de gemeente in gesprek over de voorgenomen bezuinigingen en zullen we onze bezwaren uiten.

Verenigingssecretariaat en scheidsrechterscommissie We hebben de laatste maanden binnen het bestuur gesproken over een aantal verbeteringen binnen de structuur van onze vereniging. Zo willen we graag een verenigingssecretariaat opzetten van waaruit allerlei secretariële werkzaamheden voor de vereniging worden uitgevoerd. Hiertoe is een projectgroep opgericht die deze plannen verder uitwerkt en binnenkort presenteert aan het bestuur. Een ander plan is het opzetten van een scheidsrechterscommissie. Ook hiervoor is een projectgroep ingesteld die deze plannen uitwerkt. Met deze veranderingen zetten we een lijn in waarmee we de organisatie van onze vereniging verder willen verbeteren zodat we goed zijn voorbereid op de toekomst. Leden verwachten van ons dat zaken goed zijn georganiseerd en wij willen daar graag aan voldoen. Als de randvoorwaarden goed zijn ingevuld kunnen we ons richten op het voetbal en dat is toch uiteindelijk het doel van onze vereniging. Jeroen Kip


TERUGKEER ZAALVOETBALTOERNOOI VOOR DE E-JEUGD! In het verleden werd door de jeugd van Berghuizen altijd een zaalvoetbaltoernooi gespeeld tijdens de winterstop. Ik had de verhalen gehoord en daar kijken spelers tussen de 30 en 40 jaar nog steeds met plezier op terug. Daarom was ik gelijk enthousiast toen Ronny Oude Veldhuis, trainer en leider van de E1, dit fantastische evenement deed herleven. In het kort wil ik wel zeggen dat het allemaal makkelijk lijkt, maar het moet wel gebeuren. Je moet wel wedstrijdschema‟s maken, teamindelingen, vrijwilligers enthousiast maken, hesjes, ballen, tussenstanden en prijzen regelen en dan vier weken lang op de donderdag tussen 17.00 uur en 19.00 uur aanwezig zijn. Gelukkig kwamen ook regelmatig alle trainers van de E-jeugd langs om te kijken en te helpen. Klasse Ronny dat je dit hebt geregeld, want voordat ik een kort verslag schrijf en de uitslag bekend maak moet ik zeggen dat het een groot succes was en dat je dit hopelijk volgend seizoen weer wilt organiseren? De eerste speeldag was donderdag 6 januari 2011. De teams bestonden uit 1 speler van de E1 t/m E4. Een mooie mix en dit kwam perfect uit met de 32 E-spelers die we hebben. De namen staan hieronder: Barcelona Freek Groenewold E1 Niels Koning E2 Franco Groothuizen E4 Besim Akgun E3

FC Twente Hugo van langen E1 Almir Mekic E2 Siebe Huitink E3 Niels Moleman E4

Real Madrid Daan Oude veldhuis E1 Robbert Siers E2 Chiel Aagten E3 Rens Reinink E4

Ajax Roel Oude Nijhuis E1 Jamie Olde Scheper E2 Jordy Menger E3 Lucas Versteeg E4

Arsenal Julian Blankestijn E1 Jarno Olde Keizer E2 Dennie Kloostra E3 Fabio Haarsma E4

Bayern Munchen Stijn Richters E1 Emre Odabas E2 Mathijs Reinink E3 Sjoerd Nijhuis E4

Chelsea Boyd Letteboer E1 Morris Kluitenberg E2 Nick Freriksen E3 Salih Mumcu E4

Borussia Dortmund Jurjen kortink E1 Halil Sahin E2 Fernando Shevonton E3 Ruben Bredenhoff E4

De eerste wedstrijd was gelijk de kraker van de kwartfinale voor de championsleague van dit seizoen Barcelona- Arsenal. Een prachtig affiche met Barcelona als favoriet, maar het was Arsenal dat onder aanvoering van de goed samenspelende Julian allemaal wisten te scoren en uiteindelijk ook te winnen. De wedstrijden gingen voorspoedig voorbij.

De winnaars vlnr: Sjoerd Nijhuis, Mathijs Reinink, Stijn Richters, en Almir Mekic (winnaar van het hooghouden)! Emre Odabas ontbreekt op de foto.

Ieder team wist in ieder geval een keer te winnen en tijdens de pauzes stond het onderdeel hooghouden op het programma. Iedere speler had per week vijf keer de kans om op een paar vierkante meter de bal hoog te houden. Dit bleek toch nog erg lastig voor de meeste jongens. Op de finaledag waren twee jongens die er toch bovenuit sprongen. Stijn en Almir zaten heel dichtbij elkaar. Voor hen werd een finale battle geregeld met publiek. De druk werd dus opgevoerd en de ruimte was echt twee vierkante meter. Stijn verbrak Almir, Almir pakte de hoogste score terug, Stijn nog een kans en haalde meer dan vijftig keer. Uiteindelijk mocht Almir nog één keer en inclusief lachbui verbrak hij het record met ruim zestig keer. De finale van het voetbal was ook een klassieker Ajax – Bayern Munchen. En voor de de Ajax fans was dit niet een herhaling van de gala voorstelling tijdens de halve finale van 19 april 1995. Nee, het was nog dramatischer dan de afscheidswedstrijd van Johan Cruijff in het Olympisch stadion in 1978 die met 0-8 verloren ging. Edwin Kattier e

Clubblad FC Berghuizen - seizoen 2010-2011 - 2 uitgave Pagina - 3 -

ALLES DRAAIT OM GELD . . . Sommige profs voetballen al jaren in de Jupiler-League, verdienen hun geld met iets wat ze het liefst doen: voetballen. Anderen voetballen bij een club uit de eredivisie, verdienen erg veel geld, maar willen vaak nog meer. Een miljoen is dan niet genoeg, als ze in Engeland 3 tot 6 miljoen per jaar kunnen verdienen is dat hun grootste stimulans. Is dat hun goed recht? Of zijn dit zakkenvullers die niet van de sport houden maar van het geld? Iedereen kent het verhaal wel: een speler voetbalt bij FC Groningen, kan naar Ajax, is sportief vaak een stap hoger en hij verdient dan 1 miljoen in plaats van 400.000 euro. Maar hij heeft nog een contract van 2 jaar. Wat nu? Hij kan een vertrek afdwingen door slecht te gaan spelen, er een rechtszaak van maken, of hij kan gewoon zijn contract uit zitten en doen waar hij met 400.000 erg goed voor betaald wordt: voetballen. Maar waarom genoegen nemen met 400.000 euro als er een miljoen per jaar op je wacht? Ik vind tegenwoordig het argument “sportieve verbetering” niet meer dan onzin. Want er is geen traditionele top 3 meer in Nederland, want de laatste kampioenen waren FC Twente in 2009/2010 en AZ in 2008/2009. Het gaat dus om geld. Waar zijn de voetballers die nog met passie en plezier bij hun club voetballen voor hun geld? In de Jupiler-League verdient een speler ongeveer 30.000 euro, dat is iets meer dan een bouwvakker, maar je hebt volgens mij een leukere baan. Daarnaast hebben veel van die spelers een opleiding/studie waardoor ze na hun voetbalcarrière een maatschappelijke baan kunnen krijgen. In de eredivisie is het gemiddelde inkomen 351.000 euro (in 2010). Dit is erg veel geld en 90% van onze bevolking verdient dit in nog geen 5 jaar. Maar zoals ik al zei: dat is voor velen nog niet genoeg, het gaat niet om voetballen maar om geld. Een

Nederlandse voetballer die liever bij een rijke club uit Qatar of Cyprus speelt dan bij PSV of Ajax, is in mijn ogen alleen met geld bezig. En het mooiste geval is Gullit, een man die als voetballer niet ter discussie staat, maar wel als trainer. Hij was ooit trainer van Chelsea waarmee hij de FA cup won en tweede stond in de competitie maar ontslagen werd vanwege een ruzie over zijn salaris. Begin 2011 werd bekend dat hij trainer wordt van Terek Grozny, een club uit Tsjetsjenië die uitkomt in de Russische competitie. De voorzitter van die club en tevens oud-president van Tsjetsjenië heeft een berucht verleden, hij wordt verdacht van gruwelijke moorden en misdaden tegen de mensenrechten. Toch vind Gullit dit bijzaak, en wil graag trainer worden van Terek waar hij het geld van de voorzitter met alle liefde wil hebben. Het gaat dus weer om geld. Vraag een speler van bijvoorbeeld Chelsea, AC Milan, Schalke 04 of welke club dan ook om voor de helft van hun miljoenensalaris te blijven voetballen voor hun club, en ze lachen je uit. Mocht de club dit voorstellen dan willen ze weg om elders wel die miljoenen alsnog te krijgen. Er zijn tegenwoordig nog wel spelers die voetballen om het voetballen, maar je kunt ze op 1 hand tellen en het worden er steeds minder. Zelfs in het amateurvoetbal..…. Rob €gberink

Ik wil een ieder, mede namens Gerda, bedanken voor de belangstelling en attenties die ik tijdens mijn ziekte heb ontvangen. Met vriendelijke groet, Hans Koop


OUDERS LANGS DE LIJN Loop op zaterdagochtend maar eens langs de velden en je ziet en hoort direct hoe sommige ouders zich gedragen. Onbedoeld wordt er voor gezorgd dat een aantal kinderen stijf van de spanning op het veld staat en zo niet hun geliefde spelletje kunnen spelen. Terwijl je als kind pas echt goed kan spelen als je je vrij en blij voelt. De oorzaak hiervan ligt meestal in het gescheld en geschreeuw van diverse ouders, omdat deze zich geroepen voelen om diverse aanwijzingen te geven aan hun kind of kinderen. Volgens mij hoort dat thuis bij de diverse leiders van de club. Zij trainen en begeleiden deze kinderen tijdens de wedstrijden, dus alleen zij behoren aanwijzingen te geven. De trainers hebben meestal een cursus gevolgd en daar hebben ze geleerd hoe om te gaan met de kinderen van de diverse leeftijden. Elk kind behoort alleen de aanwijzingen van de trainer c.q. leider van zijn of haar elftal op te volgen. Als ook de ouders dit gaan doen, is dat meestal tegenstrijdig en weet het kind niet meer wat het moet doen. Het plezier gaat er dan snel af. Er zijn veel kinderen die angst hebben als hun ouders komen kijken. Ze willen het goed doen voor de trainer/leider, maar zeker ook voor hun ouders. Niet alleen krijgen ze tijdens de wedstrijden wat te horen; ook als ze thuis komen, wacht hen nog het een en ander. Het is beter de kinderen aan te leren dat een tegenstander ook wel eens beter is en dat er volgende keer weer een kans

komt om te winnen. Want, winnen is niet het belangrijkste punt. Het gaat meer om het samen spelen in teamverband. Dan leren de kinderen om te gaan met anderen en om samen met het gehele team in de toekomst iets te bereiken. Kinderen moeten het gevoel hebben dat ze hun best hebben gedaan en dat hun ouders er achter staan en trots zijn op de prestaties van hun zoon of dochter. Het zijn niet allemaal spelers zoals Kuijt. Ook hij is net als alle andere kinderen begonnen met vallen en opstaan. Plezier in voetbal is toch voor de kleinsten onder ons het belangrijkste. Ouders moeten vooral liefde geven en zorgen dat het kind het leuk vindt om te gaan voetballen. Een goede ouder pakt thuis ook niet zijn schoolbord erbij om nog eens aan te geven waar zijn kind moet lopen. Als je de gesprekken hoort van vele vaders hoe goed ze vroeger wel niet waren en hoe hoog ze wel niet hebben gespeeld. Als je de verhalen moet geloven, hebben ze allemaal in het nationale elftal gespeeld. De taak van de vaders is volgens ons de kinderen enthousiast te maken voor het voetbal, tijdens de wedstrijden op de achtergrond te blijven en te zorgen dat de kinderen tijdig aanwezig zijn met alle benodigde voetbalspullen. Bovenstaand artikel is geplaatst op verzoek van het hoofd- en jeugdbestuur.

Bron: LBA-voetbal

Wedstrijdschema finaledag Beltona Beloften Competitie Op 4 juni wordt op het sportpark van Sparta Enschede de finaledag gespeeld. Het team van Berghuizen is in de poule B ingedeeld met de volgende verenigingen; Enschedese Boys (4e klasse), HHC Hardenberg (topklasse), Rohda Raalte (hoofdklasse) Het wedstrijdschema ziet er als volgt uit; 10.00-10.25 FC Berghuizen – Enschedese Boys (KG-veld3) 11.10-11.35 FC Berghuizen – HHC Hardenberg (veld1) 12.20-12.45 Rohda Raalte – FC Berghuizen (KG veld3) De eerste twee gaan over na de volgende ronde (plaats 1 t/m 8). Deze wedstrijden beginnen vanaf 13.45uur. De laatste twee gaan over na de volgende ronde (plaats 9 t/m 16) Deze wedstrijden beginnen vanaf 14.20uur. Clubblad FC Berghuizen - seizoen 2010-2011 - 2e uitgave Pagina - 5 -

MARC CHRISTENHUSZ VERTELT Ik deed in deze periode een kuur om af te vallen. Deed dit met Bio HCG. Ik voelde me wel eens iets minder goed. Beetje dizzy en licht gevoel. Dat had ik bij de vorige keer ook wel. Dus dat vond ik normaal. Alleen zaterdagmiddag liet ik een boormachine spontaan vallen. Kon ik me niks meer van herinneren waarom dit was gebeurd. Voelde me verder koud. En niet helemaal goed. Op tijd naar bed om de volgende dag te voetballen. Zondag 21 november Zondagmorgen voelde ik me nog niet helemaal goed. Maar bleef dit een beetje geven op mijn afvallen. Marijke (mijn vrouw) zei nog om niet te gaan. Maar ik zei dat het al weer beter ging dan zaterdag. Bij de voetbal was het anders dan normaal. Ik had het nog steeds heel erg koud. Ze hebben mij ingeschoten (ik keep) maar na 5 minuten zei ik al doe maar niet meer. Ik heb het koud. Dit was zo tot aan de rust. Daarna ben ik al eerder het veld opgegaan om me warm te lopen. In de eerste minuten van de tweede helft zei ik nog tegen een medespeler dat ik me duizelig voelde en heel erg koud. Hij zei ga even zitten dan komt er verzorging. Echter dat kon ik al niet meer. Mijn hartstilstand had plaats gevonden. (Ik had geen algemeen bekende waarschuwing signalen gehad) Joachim vertelt Het was een koude zondagochtend, eind november 2010. We maakten ons op voor een lekker potje voetbal, waarbij een goede warming-up noodzakelijk was. Tijdens de warming-up maakte ik nog een dolletje met Marc, hij liep niet zo soepel. Hij gaf aan dat hij half geblesseerd was, maar omdat onze andere keeper Reynold Kip twee weken daarvoor ook geblesseerd was geraakt ging Marc toch keepen. De eerste helft was gespeeld en we stonden voor. Tijdens de rust zat Marc er rustig bij, hij had het koud, maar ja wat wil je, het was op deze vroege zondagochtend (we spelen altijd 9.00 uur thuis) erg koud. En als keeper beweeg je niet zo veel en krijg je het niet zo snel warm. De tweede helft was net begonnen en Marc moest een achterbal nemen. Ik dacht nog, kom neem die bal nu een keer, het duurde namelijk erg lang. Hij had tegen René Tijhuis gezegd dat hij zich koud en duizelig voelde. Hij wou even zitten, maar zakte op dat moment op het veld in elkaar. Ik stond ver van de situatie af, maar zag aan de reactie van medespelers dat het niet goed was. Snel rende ik naar Marc. Het leek alsof hij heel diep ademhaalde. Herbert

Steenbeeke pakte zijn tong vast om ervoor te zorgen dat hij niet zou stikken. Ik ging bij Marc zitten en draaide hem samen met Herbert in een stabiele zijligging. Zijn ademhaling was nog steeds erg krachtig. In de tussentijd hadden verschillende mensen 112 gebeld. De bij Berghuizen aanwezige AED was ook snel ter plaatse. Ik volgde al zo‟n 9 jaar de reanimatiecursussen en sinds een paar jaar was dit inclusief het bedienen van een AED. Tevens had ik mij aangemeld bij de lekenhulpverlening van Oldenzaal. Dit was mijn eerste reanimatie. Mijn vrouw Marieke werkt op de Spoedeisende Eerste Hulp van het ziekenhuis in Hengelo, van haar had ik al vaak verhalen over reanimaties gehoord. Ze had me ook wel eens filmpjes van reanimaties laten zien waarbij vooral het „gasping‟ goed te zien was. Gasping is een reactie van het lichaam die ontstaat ten gevolge van zuurstoftekort, dit lijkt op het happen naar adem. Het is geen effectieve ademhaling. Tijdens de verschillende herhalingscursussen is daar vaak over verteld. Marc ademde zo sterk, stevig en krachtig dat ik enorm begon te twijfelen. Is dit nu ademhalen of toch gaspen? Dit was zo anders dan wat ik op de filmpjes had gezien. Toch wist ik dat er iets ernstig mis was. Ik besloot op dat moment de AED aan te sluiten. In de tussentijd was Dennis Veltman naast mij komen zitten om mij eventueel te gaan helpen. Ook Martin Kattier kwam aan de andere kant van Marc


zitten. De AED startte meteen met het analyseren van het ritme. De analyse duurde even en de AED gaf aan om een schok toe te dienen. Ik gaf aan dat iedereen afstand moest nemen en drukte op de knop van de AED. Na de schok zijn wij met de reanimatie gestart. Ik gaf de 30 hartmassages en Dennis nam de beademing voor zijn rekening. De reanimatie ging voorspoedig, ik moest veel kracht zetten om Marc een goede bloedcirculatie te geven, met uiteindelijk twee gekneusde ribben als gevolg. De AED gaf aan hoelang we nog moesten reanimeren, na enkele minuten gaf de AED aan dat deze weer ging analyseren. Opnieuw gaf ik aan afstand te nemen waarna ik wederom een schok moest toedienen. Uiteindelijk heeft Marc van deze AED drie keer een schok gekregen. Wat er allemaal om mij heen gebeurde heb ik niet zo meegekregen. Ik hoorde nog wel iemand roepen: “Laat Joachim maar, die weet wat hij moet doen”. Dit gaf me de kracht door te gaan. De eerste ambulance arriveerde, de bemanning gaf aan dat we het goed deden en zo door mochten gaan. Dit gaf hen de tijd om de nodige apparatuur en spullen te pakken. De AED uit de ambulance werd aangesloten en op het moment dat deze ging analyseren hebben wij de reanimatie overgedragen. Ik vertelde de verpleegkundige dat we drie keer een schok hadden toegediend. Pas op dat moment besefte ik wat er allemaal gebeurd was en wat we gedaan hadden. Ik keek om me heen en zag dat er veel mensen op gepaste afstand aanwezig waren. Marc zijn vader, Bennie, sloeg een arm om me heen en zei: ”Goed gedaan jongen”. Ik bedankte Dennis oprecht voor zijn hulp want samen waren we sterker dan ik alleen. Van het ambulancepersoneel kreeg Marc uiteindelijk nog drie extra schokken waarna hij op de brancard werd gelegd en in de ambulance werd geschoven. Marc‟s reeds gearriveerde vrouw Marijke stapte bij Marc in de ambulance. Het duurde nog even voordat ze naar het ziekenhuis gingen. Ik had het erg moeilijk, op dat moment werd ik bevangen door mijn emoties. Verschillende mensen gaven ons complimenten dat we het goed gedaan hadden. Ik hoopte maar één ding: Marc blijf alsjeblieft leven! De reanimatie heeft op iedereen die bij Berghuizen aanwezig was grote indruk gemaakt. Bijna alle wedstrijden werden gestaakt of afgelast. In de kantine wachtte iedereen op het

laatste nieuws over Marc. We hoorden – tot grote opluchting van ons allen – dat hij voor dat moment stabiel was. Niet veel later belde Marc‟s vader Bennie met het verzoek of ik naar het ziekenhuis wilde komen. Marc vroeg telkens om degene die hem gereanimeerd had. Gelukkig reed René Tijhuis met mij mee. Op het moment dat Marc en ik elkaar zagen kwamen alle emoties los, we vielen elkaar huilend in de armen. Ik vertelde hem wat er was gebeurd en wie er allemaal geholpen had. Marc had daarbij nog steeds oog voor de mensen om hem heen en vroeg mij met klem om iedereen te bedanken. Ik heb de nachten erna weinig geslapen, de reanimatie heeft een grote indruk op mij gemaakt. Maar er overheerst een gevoel van blijdschap en opluchting dat mijn opgedane cursuservaring nu levensreddend is geweest! Marc vervolgt zijn relaas Toen we met loeiende sirenes naar Enschede reden kwam ik halverwege Enschede weer bij kennis. Op de EHBO hebben ze foto‟s gemaakt en me onderzocht, daarna gingen we door naar de E1. Tijdens het wachten heb ik telkens dezelfde vragen gesteld. De 3 vragen waren: wie heeft mij gereanimeerd, waar zijn de kinderen, ben alles kwijt. Omdat ik constant vroeg wie me gereanimeerd had heeft mijn vader Joachim gebeld. Deze heeft mij nog bezocht samen met René Tijhuis. We hebben elkaar omhelsd en gehuild. Even later werd ik opgehaald voor de katherisatie. Toen ik daar uit kwam had Marijke het idee dat ze weer echt contact met me had. Ik vertelde dat ik gedroomd had dat ik met Joachim gestoeid had. Marijke vertelde me dat Joachim hier echt was geweest en dat het geen droom was geweest. Ik kon me dit al helemaal niet meer herinneren! Rond vier uur was er de uitslag van de Katherisatie; alle aderen bleken schoon! Uit de MRI die die week nog is gedaan kwam uit dat er een ontsteking op mijn hart had gezeten waardoor de hartstilstand had plaatsgevonden. Ze hebben nog wel onderzocht waar de oorzaak van de ontsteking vandaan kwam maar dat is niet gevonden. Oorzaken hadden kunnen zijn een naar binnengeslagen griepvirus of een van z‟n 70 oorzaken meer. (De bio HCG kuur had geen enkele invloed op de hartstilstand.) Men heeft toen besloten om een nieuwste ICD te plaatsen. Daarvoor moest alleen een heel team worden samen gesteld, waarbij alle agenda‟s


moesten stroken. (Een ICD zou ook betekenen dat ik niet meer mag keepen i.v.m. met het gevaar dat ik daar op zou vallen). Twee december zou het zover zijn. Het wachten duurde lang vooral omdat ik me goed voelde, was niet ziek, ik voelde me prima. In deze periode werden we ontzettend goed opgevangen door alle lieve familieleden vrienden, vrienden van vrienden en bekenden. Samen hielden ze de zaak draaiende en hielden ze Marijke, mij en de kids op de been. Ik kan je vertellen dat zo‟n rotperiode ook hele mooie dingen met zich mee brengt. Het heeft ons zo veel steun gegeven en het ons zo veel makkelijker gemaakt om gewoon weer door te gaan met het leven. ICD Operatie Twee december is de operatie helaas niet doorgegaan, er kwam een spoedgeval tussen. Dat viel even flink tegen vooral voor Marijke en de kinderen. De volgende morgen was ik al vroeg aan de beurt, een voorspoedige operatie. Marijke was er toen ik op de kamer kwam. Ik was euforistisch, kon de hele wereld aan was prima te pas! Helaas werd ik onwel toen ik naar de wc moest. Het voelde of alles uit mijn lichaam spoelde aan de kant waar mijn ICD was geplaatst. Toen kwam de slecht nieuwsarts weer om te vertellen dat ik dus de volgende morgen niet naar huis mocht! Toen knapte er voor het eerst iets in mij!!! Ik had zo ontzettend graag Sinterklaas thuis met de kinderen gevierd!! Op zich was het ook zo verklaarbaar waarom ik onwel was geworden. Ik had deze dag en de dag er voor zo ontzettend weinig gegeten aangezien ik nuchter moest blijven voor de operatie! Gelukkig voelde ik me „s avonds al weer een stuk beter, was al weer alleen naar de wc geweest en ook zaterdag ging het goed. De zuster van de zaterdagavond vertelde me een goed woordje te doen voor me bij de arts. Ondertussen had een vriend van ons geregeld dat er zondagmorgen een cadeau voor onze kinderen achter mijn nachtkastje lag. Sinterklaas thuis zou aan mijn neus voorbij gaan maar op deze manier maakte ik toch iets van Sinterklaas met de kinderen mee. Het was erg emotioneel die zondagochtend. De kinderen hadden een prachtig gedicht aan hun cadeau en op de gang hebben we het spel gespeeld. Toen kwam de zuster er aan om te kijken wat de kinderen voor moois hadden gekregen van de Sint. Ze vertelde dat zij een nog veel mooier cadeau had en dat ik met mijn gezin mee mocht naar huis, een beter

Sinterklaascadeau hadden ze mij niet kunnen geven. De vele bezoekjes van mijn Helden / teamgenoten hebben mij en Marijke goed gedaan, hun verhalen steeds opnieuw aanhoren en hun beleving zien en voelen, het maakt je plaatje compleet. Op deze manier heeft alles een plek gekregen. Ik hoop dat dat ook bij hun het geval is. Hoe is het nu met me? Op zich mag ik alles weer doen, met dien verstande dat ik goed naar mijn lichaam moet luisteren, zodat ik niet teveel doe. En dat is voor mij nogal moeilijk. Je voelt je geestelijk prima, maar je lichaam wil nog niet alles wat je geest wel wil. En natuurlijk heb ik nu medicijnen. Ja, het verandert je leven, denkt anders over dingen. Je weet weer hoe druk en hectisch je normaal deed. Nu waardeer je nog veel meer de kleinere dingen. Klinkt als een cliché, maar zo is het wel! Ook laat ik me niet zo snel meer beïnvloeden, zo van dat doe ik wel even. Verder heeft mijn gezondheid afgelopen weken weer een kleine terugval gehad. En dan weet je dat je met je geest verder bent dan met je lichaam. Betekent dat je ook daarmee aan het werk moet. Het zal zeker een jaar duren totdat ik weer ben zoals voor mijn hartstilstand. Impact op Marijke en de kinderen? Marijke vertelt: “Natuurlijk heeft zo‟n gebeurtenis veel impact op je. Veel mensen zeiden ook: wat zul je geschrokken zijn, maar dat was bij mij niet het geval. Het leek wel een goed georganiseerde, slechte film. Ik werd opgehaald van huis. Ondertussen was er al oppas geregeld voor de kinderen (zij zijn daar ook erg goed opgevangen) en kon ik bij mijn moeder in de auto stappen en in Berghuizen overstappen en de ambulance in gaan. Toen ik die aangeslagen gezichten rondom het veld zag wist ik dat het goed mis was maar al die tijd had ik er vertrouwen in dat het goed kwam! De mensen die geschrokken zijn stonden op en aan het voetbalveld! Dat zeg ik steeds, en die mensen die het hebben van horen zeggen. Ik kon alleen maar blij zijn dat iedereen zo ontzettend goed had gereageerd en dat Marc zo snel opknapte. Dat heeft alleen maar bijgedragen aan een snel en positief herstel van ons allen.


Wat ik van de grote deelname vind van de AED cursus? Dat is natuurlijk geweldig. En ik hoop dat er na de cursus zich ook veel aangemeld hebben als lekenhulpverlener bij Hart voor Oldenzaal. Maar wat ik er nog bij wil vertellen is dat iedereen zich ervan bewust moet zijn wat het precies inhoudt. En dat je mensen ermee kunt helpen, maar om de stap te zetten om iemand daadwerkelijk te helpen, soms moeilijk is. De vragen: Hoe moet het, doe ik het goed etc. spoken ook door hun

hoofd. Echter met gesprekken in het ziekenhuis met de diverse artsen weet ik dat het doen het belangrijkste is! Ook al twijfel je of het goed is, het gaat vanzelf, je gaat op automatisme te werk. Op het moment van de reanimatie voel je niets! En de pijn van de ribben later neem je graag op de koop toe. Want slechter kon het niet worden! Marc

ZAALFLITSEN Wie zijn dat nou, die jongens van het zaalvoetbal? Kennen jullie ze? Al enige jaren hou ik jullie op de hoogte van de prestaties van de zaalvoetballers, met name het 2e team. Hoog tijd, lijkt me, om de heren eens voor te stellen. Op doel staat René Bode, 51 jaar inmiddels, de man die alle ins en outs van het Nederlandse voetbal kent, zoals iedere keer weer blijkt tijdens de 3e helft bij de Elsmöss. René herken je aan zijn karakteristieke houding: twee handen in zijn nek, meestal na een sprintje vanuit de goal. De verdedigers Gerrit Roelofsen, John Siemerink en ondergetekende zijn samen meer dan 180 jaar oud. Kun je nog meer routine in een ploeg hebben? John, onderwijzer en pseudo-bioloog, is als een vos zo sluw (of wijs?). Hij heeft dan wel bijna al zijn haren verloren, maar nog lang niet zijn streken. Onze tegenstanders kunnen erover meepraten. Gerrit, machinist van beroep, is in het veld de locomotief die steeds weer naar voren snelt en zo menig doelpuntje meepikt. Ondergetekende fungeert als slot op de deur en probeert vaak op luide toon zijn medespelers instructies te geven. Hij zit dan ook in het onderwijs. Ook richting de 60 gaat Hans Nijland, de man van de 1000 goals. Beroepsmatig heeft hij met bejaarden te maken, hetgeen voor onze verdedigers een hele geruststelling is. Helaas heeft Hans door blessures en verplichtingen maar weinig gespeeld (en gescoord) dit jaar. Frank Senger behoort in dit team tot de jongere garde. Hij kan zowel voor als achter goed uit de voeten. Denkt echter nog te vaak dat hij ook in het veld zzp-er is. Ook hebben we, sinds hij een nieuwe vlam heeft, enige twijfel over zijn voorbereiding op de wedstrijden.

Voorin loopt het jonge spul: Johan Klinkhamer, Wouter Uit het Broek en Rick Damink. Johan is nieuw in de ploeg dit jaar. Op ons verzoek heeft hij de plaats ingenomen van zijn schoonvader, Herman Althanning, die bijna 25 jaar in ons team heeft gespeeld, maar met zijn vrouw Marianne zo jammerlijk is omgekomen bij het vliegtuigongeluk bij Tripoli, nu bijna een jaar geleden. Johan is service coördinator, wij hopen nog lang van zijn diensten gebruik te kunnen maken. Wouter, ook een schoonzoon van Herman, pakt regelmatig een doelpuntje mee, maar is vaak te onrustig bij balbezit. In zijn vak moet hij vaak dingen deskundig aansluiten, in het veld missen we dat wel eens. De tapaansluiting bij onze feestjes is bij hem echter wel in goede handen. Rick, tenslotte, is op sportgebied van alle markten thuis en vaak te vinden op ons sportpark. Hij traint de C-tjes bij Berghuizen en slaat ook een voortreffelijk balletje op de tennisbanen. Rick is de opvolger van Hans als goalgetter van het team. Paul Roelofsen en Jan Goorhuis staan ook op de spelerslijst maar hebben dit jaar door allerlei omstandigheden slechts twee respectievelijk één wedstrijd gespeeld. Bij het team horen ook Henk Kuitenbrouwer, contactpersoon voor het zaalvoetbal, en Dick de Greef. Beiden mogen, vanwege blessures, helaas nog maar één helft meedoen, de derde helft. Dat doen ze voortreffelijk. Leider van dit gezelschap van allerlei pluimage is Arie Brands.

Sjef Reuver Clubblad FC Berghuizen - seizoen 2010-2011 - 2e uitgave Pagina - 9 -


VAN HET JEUGDBESTUUR Het tweede deel van de competitie is al weer in een vergevorderd stadium. De eerste tekenen om wel of niet richting kampioenschappen te gaan laten zich al zien. Het lijkt er niet op dat wij binnen onze jeugd daar veel aanspraak op kunnen gaan maken. Desalniettemin is de spelvreugde er niet minder om. In de winterstop hebben wij buiten het voetbal meerdere ontspanningen gehad, maar iets vertellen over de Lutterzanddag kan ik echt niet nalaten. Lutterzanddag De opkomst was zeer groot van zowel de jeugd als leiders en ouders. Het is erg mooi om te zien dat deze dag leeft binnen onze club. De dag was weer erg goed georganiseerd door onze vrijwilligers. Na het vertrek naar het Lutterzand kon de jeugd het niet afwachten om met alle verschillende spellen te beginnen. De variëteit in de spellen was groot. Er was onder andere een parcours uitgezet om met mountebike‟s tegen elkaar te gaan sprinten, bergie op en bergie af. Na de tijd waren de deelnemers helemaal buiten adem. Trainers en TJC hier moet wel iets aan gedaan worden want dat kan zo niet! Met het precisieschieten ging het stukken beter, er werd lustig op los gescoord. Dus op de techniek is weinig aan te merken. Het mooie weer speelde natuurlijk ook mee, het was wel koud maar rechtvaardig weer. Oftewel; wie stil staat wordt koud en wie bezig is heeft geen last van de kou. Ook dit jaar deed de scouting weer mee met een activiteit; het voor de oudere scoutingleden regelmatig terugkerend ritueel n.l. kratten stapelen. Dit gebeurde onder zeer deskundige leiding van de volwassen scouts met veel ervaring zodat het allemaal veilig en verantwoord was. De jeugd vond het in ieder geval erg leuk. Naast allerlei andere spelen kwam het natuurlijk aan op snelheid, behendigheid maar hoofdzaak was het plezier. Nou, daar heeft het niet aan ontbroken. Iedereen had er zichtbaar heel veel plezier aan. Op tijd en plaats werd er een stop ingelast om te eten en te drinken. En als je dan al die koppies ziet. Prachtig!!! Heren organisatoren, heel hartelijk dank namens onze jeugdleden voor de plezierige dag in het Lutterzand. We hopen met zijn allen dat het nooit meer verloren gaat voor de nog komende jeugd van FC Berghuizen.

Bezuinigingen Naast de vreugde hebben we ook te maken met de crisis in ons land. Er komen forse bezuinigingen aan, ook voor onze voetbalclub. Het ziet er naar uit dat we nog meer onze eigen steentjes moeten bijdragen. Hoe we dat kunnen doen? Nou door de deuren goed te sluiten, lichten op tijd uit te doen, niet te lang onder de douche te gaan staan en geen dingen stuk maken. Zuinig zijn op alle materialen etc. Het jeugdbestuur is vorig jaar begonnen met het gratis schenken van koffie en thee op de zaterdag van 8.00 uur tot 9.00 uur, met als doel meer ouders in de kantine te halen. Dat doel is bereikt, maar komen de ouders nog wel als de koffie niet meer gratis is? Ik ben er van overtuigd dat ze FC Berghuizen eigenlijk niet meer kunnen missen. Dus ons doel is geslaagd. De overweging is er dan ook om het gratis kopje koffie maar weer af te schaffen. Ook naar de koffiekaart van de vrijwilligers zal worden gekeken hoe we dat anders kunnen organiseren, om de onkosten dekkend te houden. Nieuwe seizoen We nemen nu met zijn allen al weer een voorschot op de eindsprint van de competitie. De TJC is al weer begonnen met een inventarisatie onder de huidige trainers om daar waar nodig nieuwe trainers aan te stellen. Daarnaast moeten we zien dat we het aantal teams voor volgend jaar helder kunnen krijgen om daarna de leiders er bij te betrekken voor volgend jaar. U ziet er wordt al weer heel erg hard gewerkt op allerlei fronten. Mochten er ouders zijn die, eventueel in combinatie met andere ouders, wat willen gaan betekenen voor onze jongens en meiden dan horen we dat graag. Voor nu houd ik er maar weer mee op. Tot de volgende groen en wit. Bennie Laarveld




SOMS IS DE BAL ROND, SOMS NIET Stop het geluk in een dwangbuis De tweede goal van Theo Janssen tegen PSV is Cantona-achtig, zeg ik. Nu zal het Janssen vermoedelijk worst wezen wat ik van hem en zijn stift vind. Dat interesseert mij dan weer niets. Ik behoud mij het recht voor om Janssen en Cantona in een adem te noemen. Dat had trouwens al veel eerder moeten gebeuren. Roberto Rosales staat aan de basis van het kunststukje van Janssen. De Venezolaanse verdediger levert de bal in bij zijn teamgenoot en stormt vervolgens als een op hol geslagen kariboe naar voren. Hier! Ik sta vrij! Dit horen wij Rosales, de verdwaalde back, luid en duidelijk roepen. Gelukkig zijn geluidsfragmenten hiervan bewaard gebleven. Ik heb grote bewondering voor Rosales en zijn niet aflatende ijver om zich met de aanval te bemoeien. Toch kwam het achteraf gezien niet geheel ongelukkig uit dat hij de bal niet terugkreeg van de latere doelpuntenmaker Janssen. Anders was de stift van het jaar mooi aan onze neus voorbij gegaan. We spoelen terug en zoomen in op het moment dat Janssen ontvangt. De bal gaat de lucht in, via knie en borst. Dan vleit hij zich nederig aan de linkerwreef van de maestro, waar hij hoort. Janssen vindt dat het nu tijd wordt voor een sprint. Een volstrekt logische beslissing in deze fase van de strijd. Hij zet het voltallige PSV-elftal, lamgeslagen door een nieuwe op handen zijde nederlaag tegen Twente, op een ronde achterstand. Met terugwerkende kracht denk ik dat het niet de stift was waarmee Janssen het laatste restje

hoop op de titel dat gloorde bij PSV de grond in boorde. Het was de sprint. Als Janssen - of all people - ons looples geeft, dan zijn we niet meer te redden, moeten de spelers van de wanhopig meeschrijvende trainer Rutten hebben gedacht. De stift die volgde was een toegift. We zijn beland bij het pièce de résistance, de paukenslag. Janssen heeft de bal ter voorbereiding zes keer geraakt, knie en borst meegerekend. Hij steekt driekwart van het veld over en maakt zich gereed voor zijn finest hour in de eredivisie. Theo Janssen is een oude voetballer, in een oud lichaam, met een oude ziel. Als een Metusalem strompelt hij over de velden. Het geeft niet. Hij stift. Daar gaat-ie al. De bal maakt een vlucht van drie seconden voordat hij de grond raakt. Hij lijkt de verkeerde kant op te willen, richting paal, maar het meegegeven effect en de lucht sturen bij. Na de chip stuitert de bal na en bolt uit. Daarop steekt Janssen zijn twee armen schuin de lucht in. Zijn ogen zijn gericht op het publiek. Urenlang blijft hij roerloos staan. Het kunnen ook minuten zijn, of seconden. Tijd bestaat niet meer nu. Zijn team omhelst. Janssen sloft loom terug naar de speelhelft van Twente. Hij heeft zijn werk gedaan, de wedstrijd is beslist. Daar staat hij. Mond open, grijnzend. Hij schudt zijn hoofd. Alsof hij niet kan geloven wat hij zojuist deed. Geloof het maar Theo. Jij was het die stiftte. Het is jouw moment, jouw seizoen. Grijp het geluk vast, stop het in een dwangbuis, laat het niet ontsnappen. Mooier dan dit wordt het nooit meer. Tim Nijhof


WIST U DAT FC BERGHUIZEN:                         

ongeveer 635 leden kent? onlangs het 3200e lid uit haar historie mocht begroeten? 80 personen kent die van het vrouwelijk geslacht zijn (13%)? 8 senioren elftallen en 2 dames elftallen heeft? naast de Groenlinkjes en mini‟s, ook 17 jeugdteams heeft? 438 spelende leden heeft en dat dus 31% steunend lid is? 15 leden heeft die zowel in de zaal als op het veld bij ons voetballen? meer senioren dan junioren heeft (36% junior)? een echte Oldenzaalse vereniging is met maarliefst 543 mensen die hier woonachtig zijn, en dat dus 15% buiten Oldenzaal slaapt? van die 543 personen er 374 in de wijk Berghuizen wonen? veel vrijwilligerstaken heeft en dat ongeveer 20-22% van de leden vrijwilligerswerk verricht? en dat meer dan 100 niet-leden vrijwilligerstaken doen bij onze vereniging? en dat we middels de vrijwilligerscommissie al maanden bezig zijn met inventarisatie van de taken en de beschikbare vrijwilligers? en dat dit best wel leuk werk is, zeker als de leden en/of ouders van de jeugdleden zich beschikbaar gaan stellen als vrijwilliger? en dat er tal van vacatures zijn die met jullie hulp vrij gemakkelijk kunnen worden ingevuld? en dat daarmee ook het vrijwilligerswerk voor de huidige vrijwilligers nog mooier wordt om te doen?! 15 leden kent die ouder zijn dan 75 jaar? 5% aan leden heeft die van allochtone oorsprong zijn? van bijna 70% over een emailadres beschikt en de ledenadministratie druk is om dit zo compleet mogelijk te krijgen? 37 leden heeft die maar liefst minimaal 50 jaar lid zijn?! 250 leden (40%) heeft die minimaal 15 jaar lid zijn?! 122 leden heeft die nog geen 2 jaar lid zijn? en dat van die 122 leden 40% in de leeftijd van 5 tot 10 jaar is en maar liefst 82% tussen de 5 en 20 jaar is? van de 635 leden die het nu heeft, 220 mensen zich hebben aangemeld in de leeftijd van 5-8 jaar en 45 personen in de categorie van 45 jaar en ouder? honderden en honderden, misschien wel duizenden oud-leden en geïnteresseerden heeft die onze club op enigerlei wijze volgen in het binnen- en het (verre) buitenland?

Vrijwilligerswerk

Jeugd / senioren

22%

36%

Geen vrijwilligerswerk Vrijwilligerswerk

senioren junioren

64%


78%

BESTUUR FC BERGHUIZEN ZIET BELANG IN VAN AED-CURSUS Schijnbaar moet er eerst iets gebeuren, voordat dingen in gang worden gezet! Na de hartstilstand van Marc Christenhusz, doelman van ons 3e elftal en de succesvolle reanimatie met inzet van een AED-apparaat, is de club behoorlijk wakker geschud! Reden voor ons bestuur om op een drietal avonden een AED-cursus te laten verzorgen. Als data werden 4, 11 en 18 april aangemerkt. De firma VELCO brandbeveiliging en bedrijfshulpverlening werd voor deze twee en een half uur durende praktische opleiding ingehuurd. De kosten van deze avonden werden gedragen door ons bestuur. Chapeau! Bijzonder groot aantal deelnemers Maar liefst 56 mensen uit onze vereniging hadden zich opgegeven. Klasse! De deelnemers werden over deze drie avonden verdeeld. Schrijver dezes was zelf één van de deelnemers op de eerste avond en zal het een en ander over deze avond vertellen. Verder polste hij wat reacties, had een gesprekje met Antoinette Benneker, echtgenote van Leo Benneker, die voorzitter van de Zomerfeesten is. Zij echter staat aan de wieg van de Stichting Hart voor Oldenzaal. Uiteraard laat ik uitgebreid Marc en Marijke Christenhusz aan het woord. En niet te vergeten Joachim Wissink, medespeler van Marc, die een zeer cruciale rol heeft gespeeld bij de zo succesvolle redding van Marc. We zijn er nog niet! De avond werd geopend door Bennie Laarveld namens het bestuur. Hij gaf aan zeer content te zijn met de grote opkomst, waarna hij het woord gaf aan Antoinette Benneker, voorzitster van de Stichting Hart voor Oldenzaal. In haar korte inleiding legde ze uit hoe het systeem van het oproepen van de lekenvrijwilligers werkt. Hulpverleners binnen een straal van 1000 meter van het slachtoffer worden dan via sms, of telefoon opgeroepen. Daarbij tekende ze aan, dat je nooit alleen bent (best een geruststellende gedachte) en dat je zelf bepaalt, of je naar het slachtoffer gaat. Je zou immers Antoinette Benneker houdt pleidooi niet gemist voor de Stichting Hart voor Oldenzaal

kunnen worden op het werk, of stel, dat je op een feestje bent en een borreltje hebt gehad.... Verder was ze er best trots op, dat er in geheel Oldenzaal nu al 40 AED's hangen en al 231 vrijwilligers als lekenhulpverlener zijn geregistreerd. En tot slot: "Maar we zijn er nog niet. Ons streven is nog meer AED's te kunnen plaatsen en nog meer vrijwilligers te kunnen begroeten." Ik kan haar geruststellen: FC Berghuizen komt er aan! Oldenzaal voorloper! In een eerder gesprek met Antoinette kwam ik het doel van de stichting te weten, n.l. het opzetten van een sluitend netwerk van lekenhulpverleners en het zo snel mogelijk starten met hartmassage en reanimatie en het gebruiken van de Automatische Externe Debrifilator: de AED. De Stichting -mede opgezet door Antoinette, en een volkomen particulier initiatief- moet het zonder subsidie doen en is dus geheel afhankelijk van particulieren en bedrijven. Noemenswaardig is nog dat dit systeem als eerste, landelijk gezien, in Oldenzaal is opgezet. In genoemd gesprek refereerde ze nog eens aan de succesvolle reanimatie van Marc: "Marc heeft ongelofelijk geluk gehad, dat de juiste mensen op de juiste plek waren." Voor belangstellenden verwijs ik graag naar de website van genoemde stichting. Durven is het sleutelwoord Op genoemde eerste cursusavond werden we opgedeeld in 2 groepen, waarna beide instructeurs van de firma Velco aan de slag gingen. Ik bespaar u de details van deze zeer leerzame avond waarbij ik zelf de conclusie trek, dat als je rustig kunt blijven bij je levensreddend werk, de reanimatie en het inzetten van de AED vrij simpel is. Immers het apparaat zegt je precies, wat je moet doen.


Marc oefent de reanimatie onder toeziend oog van de instructeur, zijn vrouw en de deelnemers

Ik zat in de groep van instructeur Fredje. Marc en Marijke hoorden hier ook toe! Fredje was bevlogen, gooide er hier en daar wat kwinkslagen doorheen en was zeer praktisch ingesteld. Hij benadrukte meerdere keren met klem, dat wanneer je op de knieën gaat, gewoon moet durven, ondanks bloed, of bv. braaksel. Op het moment van reanimeren, ben je bezig met een dood lichaam. Durven dus, het kan immers niet slechter!! En als je deze drempel overstapt, is volgens hem de rest 'peanuts': een kwestie van stickers plakken en een knopje indrukken! Hulpverlener is zelf het slachtoffer!! Deze stelling deed nogal wat wenkbrauwen fronsen, maar het werd ons erg duidelijk, dat een al of niet geslaagde redding er bij de

hulpverleners stevig inhakt. Het verslag van Joachim Wissink, dat ik in dit artikel heb opgenomen, laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Job Verbeek, die de reanimatie van Marc van nabij heeft gevolgd, en die ook op de eerste cursusavond aanwezig was, vertelde me het volgende: "Ik was door het gebeuren ontzettend geraakt. Het gevoel, dat iemand dood gaat. Het ongeloof. Die oerkreet bij de eerste schok. Die doet behoorlijk wat met je! Daarna was ik die zondag en de maandag net een zombie!" Nazorg voor de hulpverlener is daarom o zo belangrijk! Na afloop legde ik dit aspect bestuurslid Adriaan voor. Hij verzekerde mij, dat dit in de komende bestuursvergadering zal worden besproken. Verder bespeurde ik bij de deelnemers een goed gevoel en dit wil ik nog met een tweetal reacties illustreren: Marijke Christenhusz: "Ik vond het erg leerzaam, helder uitgelegd en ook wel lollig. Ik ben blij, dat ik nu weet, wat ik moet doen." Gijs Broeker, speler 1e elftal: "Heel interessant en leerzaam. Vond de instructies zeer direct. Als de nood aan de man komt, weet ik wat ik moet doen, om te kunnen helpen." Marijke weet nu wat ze moet doen Dank aan Marc, Marijke en Joachim Ik wil tot slot van mijn bijdrage Marc, Marijke en Joachim heel erg bedanken, omdat ze gehoor hebben gegeven aan mijn verzoek hun ervaringen op papier te zetten. Graag wil ik met hun aangrijpende bijdragen besluiten.

John Siemerink


MET EEN BLIK OP HET NIEUWE SEIZOEN . . . Het seizoen van Dames 1 loopt alweer bijna ten einde. Nog vier wedstrijden te gaan en de competitie is afgelopen. Dankzij de wijziging van de competitiestructuur vanaf het seizoen 20112012 maakt Dames 1 nog volop kans om te promoveren naar de Hoofdklasse. Eindigen bij de bovenste 6 op de ranglijst luidt de opdracht. Op het moment van schrijven staan de dames op een 4de plaats met nog enkele zware tegenstanders op het programma. Samen met het team zullen zij vechten voor elk punt om promotie naar de Hoofdklasse te realiseren. Hoewel het dit seizoen heeft te kampen met vele afwezigen in verband met blessures, staat er elke zondag weer een selectie van 12 speelsters paraat om de strijd aan te gaan. Dit uiteraard niet zonder de support van de geblesseerde speelsters en de ondersteuning van de staf. de

Zodoende is de 4 plaats al een behoorlijke prestatie, maar men is uiteraard nog niet tevreden; promotie is wat een 1ste dameselftal van FC Berghuizen moet nastreven! Ook volgend seizoen hopen de dames namelijk weer op een hoog (hoger) niveau te kunnen “ballen”. Daar is

louter meer voor nodig dan alleen een zesde plaats. Op dit moment is het gehele team samen hard bezig om leden te werven om op die manier een volledig kwalitatief elftal op de been te zetten. Dit tot op heden niet zonder succes! Al enkele waardevolle speelsters mogen tot aanwinst worden gerekend en zullen volgend seizoen in het groen en wit van FC Berghuizen spelen. Maar dan nog is het plaatje niet compleet, want komend seizoen verruilt de huidige trainer Dames 1 voor de A1 van FC Berghuizen. Evenwel hopen de speelsters dan ook dat er binnenkort een geschikte trainer / trainster gepresenteerd kan worden zodat we in het nieuwe seizoen met een voltallig team en staf de strijd in de hoofdklasse aan kunnen gaan! Al met al een spannende periode voor het eerste elftal van Dames 1! Hopelijk tot ziens in het nieuwe seizoen… Manon Oosting Dames 1

ZOMERFEESTEN ZUID-BERGHUIZEN 2011 Op zaterdag 28 mei a.s. barsten de Zomerfeesten weer los. Zoals elk jaar wordt het ook nu weer een geweldig wijkfeest met activiteiten voor jong en oud. De voorbereidingen zijn in volle gang en de zomerfeestencommissie is er weer in geslaagd enkele nieuwe onderdelen toe te voegen aan het programma. Op zaterdag starten we traditiegetrouw met het jeugdtoernooi van de D-, E- en F-jeugd. De aanmeldingen van clubs uit de regio maar ook uit Duitsland stroomden binnen zodat we als snel een wachtlijst moesten aanleggen. Aan het einde van de dag gaat het gezellige volleybaltoernooi van start. ‟s Avonds in de tent vindt een piratenavond plaats met onder andere een optreden van „Cisca en de Nightbirds‟. Het belooft een bijzonder gezellig feest te worden. Zondag is het tijd voor het niet te evenaren DRAP-toernooi. Dit jaar vindt er voor het eerst een roofvogelshow plaats en de kinderen kunnen zich de gehele dag uitleven op de vele verschillende en uitdagende luchtkussens.

Op maandagavond staat het programma in het teken van de sportverkiezingen. Vanaf heden kan er weer genomineerd worden. Zie hiervoor het aanmeldingsformulier op de website www.fcberghuizen.nl en klik op het logo van de Zomerfeesten. Het is belangrijk dat er vooral veel nominaties binnenkomen maar ook dat de reden van nominatie goed en duidelijk wordt omschreven. Er kan gestemd worden voor sportvrouw, sportman, sportploeg, aankomend talent en stille kracht. Nomineren kan tot uiterlijk 13 mei a.s. Dus stem mee! Graag tot ziens tijdens de Zomerfeesten! Namens de Zomerfeestencommissie, Leo Benneker (voorzitter)


SELECTIE DRAAIT EEN SLECHT SEIZOEN Bij het publiceren van dit stukje, zal het vonnis voor het eerste elftal al zijn geschreven. Blijven we actief in de 3de klasse, of volgt er een blamage en spelen we volgend jaar in de voor Berghuizen begrippen te lage 4de klasse. Ik ben nog slechts 6 jaar bij deze club betrokken, maar ik denk dat een degradatie als een mokerslag voelt voor deze gezellige en geweldige “dorpsclub‟‟ met dat prachtige sportpark, waar veel mensen in al die jaren met plezier op zondagmiddag naar het eerste elftal gaan kijken. Laten we dus zorgen dat we er in blijven. Na een mooie overwinning op Oldenzaal gingen we de winterstop in. Vol goede moed werd de 2de seizoenshelft aangevangen. Gesproken werd over een periodetitel en over een hoge klassering. Het liep allemaal even anders. Daar waar het vorig seizoen in sommige wedstrijden niet tegen zat, zit dit seizoen veel tegen. Cruciale wedstrijden werden verloren terwijl we eigenlijk qua kansenverhouding de betere ploeg op het veld waren. Goede voorbeelden hiervan waren de wedstrijden tegen WVV (1-3) en Hengelo (24) waar we onszelf niet belonen ondanks legio dikke kansen. Heeft dit te maken met kwaliteit? Ik denk het niet, vorig jaar konden we het immers wel en gingen die ballen er wel in. Heeft dit te maken met de nieuwe trainer? Ook die treft geen blaam, integendeel zelfs. Achter elke training zit een gedachte en ik (plus bijna alle teamgenoten) vind dat we hartstikke leuk voetballen op de training. Dit moet echter wel worden vertaald naar punten in wedstrijden. Daar doen we onszelf tekort. Het gekke is dus dat het eerste elftal eigenlijk helemaal niet slechter speelt dan vorig seizoen, toen zelfs promotie naar de 2de klasse op een haar na werd gemist. Ik hoor van veel mensen dat we zelfs attractiever spelen dan de afgelopen jaren. De laatste 5 jaren is er afscheid genomen van het grootste gedeelte (lees: iedereen behalve Lars „‟Bobbie‟‟ Boberg) van de oude garde die in het eerste speelde. Daarvoor in de plaats zijn jonge spelers gekomen, die allemaal (!) uit eigen jeugd komen. Allemaal jongens (ik reken mezelf daar onderhand ook toe als Lossernaar) uit de wijk Berghuizen. Waar zie je dat nog, in een tijd waarin spelers vaker van club wisselen als van schoenen en waar zelfs 3de en 4de klassers vergoedingen aan spelers gaan betalen? Ik denk dat wij daar als

Berghuizen trots op mogen zijn. Supporters van Berghuizen kunnen zich nog identificeren met de eerste elftalspelers, daar waar bij andere clubs 10 á 11 nieuwe spelers per seizoen eerder regel dan uitzondering zijn. Die overgestapte jongens komen echt niet voor de gezelligheid of omdat ze zich zo goed bij hun toekomstige club vinden passen. Dan maar met eigen jongens op een niveau lager is mijn bescheiden mening en ik heb de indruk dat er bij Berghuizen meer personen zijn die dat vinden. Waarvoor hulde! Van enkele jonge spelers wordt gevraagd om een dragende speler te zijn. Jongens als Sjors Huegen, Dennis Agterbos en Ramazan Kitapci moeten wedstrijden gaan beslissen. Dat is niet makkelijk, al vind ik dat deze 19 jarigen het uitstekend doen. De jeugd van Berghuizen speelt jammer genoeg wel (naar mijn mening) op een te laag niveau. Hierdoor is de stap naar de eerste selectie enorm groot. Hier ligt de komende jaren een grote uitdaging voor het Jeugdbestuur. De eerste stappen worden gezet en in de jeugd loopt echt voldoende talent rond om in de toekomst te blijven opleiden voor het eerste elftal en natuurlijk voor het tweede. Dat tweede draait jammer genoeg ook erg moeizaam. Ook daar zijn genoeg excuses voor op te voeren, maar dat bespaar ik u maar even anders wordt dit stukje wat te lang. Laten we niet op de zaken vooruit lopen, maar we moeten de koppen in de selectie niet laten hangen. Wat er ook nog gebeurt dit seizoen. Soms heb je van die seizoenen. De laatste wedstrijden ben ik ervan overtuigd dat we met z‟n allen 100% gaan geven en dat we onszelf in ieder geval recht in de ogen kunnen kijken. Wim Westerveld, selectiespeler Berghuizen


SPRIETJES De mannen In een wereld vol geweld en criminaliteit is het goed dat we kunnen beschikken over jongens van de gestampte pot. Over kerels die waken over onze veiligheid. Die niet schromen om ook in den vreemde hun steentje bij te dragen aan het uit elkaar houden van volksstammen die elkaar de kop willen inslaan. Binnen onze club kennen we ook een tweetal vertegenwoordigers van de veiligheidsdiensten die ons land rijk is, het leger en de politie. We noemen hen Rick en Rob. Het liefdesleven Niet onbelangrijk in het leven van deze stoere kerels is het liefdesleven. Als je een hele dag onder moeilijke omstandigheden automobilisten hebt bekeurd voor het niet aangeven van richting of het overschrijden van zebrastrepen en ‟s avonds doodop thuis komt is het een noodzaak dat je thuis weer de nodige energie voor de dag van morgen kunt opdoen door een liefdevolle strelende hand. Nog meer is het landsbelang gediend met een strelende hand (waarin een koele dronk verpakt zit) en een dikke pakkerd als je na barre dagen in een snikhete woestijn vol met kamelen thuis komt. Om bovenstaande gestalte te geven heeft Rob zijn Noortje en Rick zijn Linda. Boezemvrienden Niet onbelangrijk voor het vervolg van de escapades van ons tweetal is gelegen in het feit dat uit antecedentenonderzoek blijkt dat beiden een aantal belangrijke leefpatronen gemeen hebben a) ze zijn beiden beroepsmatig bezig met veiligheid van de medeburger b) ze zijn beiden onverschrokken, standvastig en stoer c) ze zijn beiden smoorverliefd Bovendien is uit wetenschappelijk historisch onderzoek gebleken dat van beiden voorouders van de Kleibult komen. De oma van Rob en de moeder van Rick hebben hun roots in dit niet onbelangrijk deel van Zuid-Berghuizen. Bewoners van de Kleibult staan bekend om hun onverschrokkenheid. Ze zijn niet voor niets letterlijk en figuurlijk uit de klei getrokken.

Zowel bij Rob als bij Rick is uit DNA onderzoek gebleken dat beiden sporen van specifieke Kliebult dragers naar voren komt. Vervoermiddel Als je een auto wilt kopen ga je naar een garage in de naaste omgeving. Gemakkelijk als er iets mee is. Maar als je Rob heet is het motto: “Wat je van ver haalt smaakt het beste”. Op internet gezocht en gevonden: “Een echte originele VW kever”, locatie Düsseldorf. Samen met Rick op pad. Op alles voorbereid. Je kunt nooit weten. Sleepkabel, krik, lampenset, overlevingspakket ingeladen en de reis kon beginnen. Proefrit Rob kent zijn pappenheimers, hij heeft er immers dagelijks mee te maken. Dus eerst een proefrit gemaakt. Rick blijft achter als onderpand. Na 15, 20, 25 minuten geen Rob retour. De autohandelaar wordt ongeduldig en vraagt aan Rick wat er aan de hand is. Rick legt hem omstandig in zijn beste Duits uit dat hij het ook niet weet. Uit het meewarig schudden met zijn hoofd blijkt dat het Duits van Rick niet zo geweldig is dat hij de goede man iets duidelijk heeft gemaakt. Rick gaat bellen met zijn mobiel. Rob neemt op en vertelt schoorvoetend dat hij de weg kwijt is. Hij is helemaal van streek. Zijn imago loopt op deze wijze een geweldige deuk op. De man die dagelijks oude vrouwtjes de weg moet wijzen, vriendelijke jonge dames uitlegt hoe ze het beste van A naar B kunnen rijden is verdwaald. Zoektocht Ze hebben wel voor hetere vuren gestaan in hun leven. Maar toch. Rick weet te achterhalen dat Rob bij een benzinestation staat. Een niet onbelangrijk gegeven. Echter er staan in Düsseldorf 437 benzinestations. Rick gaat op pad. Hij volgt de aanwijzingen van Rob nauwkeurig op en kent onderhand alle benzinestations van Düsseldorf, maar komt geen Rob tegen. Rick, de man die in Afghanistan alle sluipwegen op zijn duimpje kent is ook verdwaald.


Weerzien Hoe het is gebeurd is voor beiden een raadsel maar ze komen elkaar plots tegen bij de … autohandelaar. Wat een weerzien. Alsof je terug keert uit verre landen. Ze omhelzen elkaar. Wensen elkaar het allerbeste en maken een vreugdedans. Terugreis Met beide auto‟s wordt de terugreis aanvaard. Rick in zijn auto, Rob in de VW kever. Ze denken aan hun thuiskomst. Zouden Noortje en Linda met bloemen klaar staan. Zou de pers

ingeschakeld zijn om te getuigen van hun tocht met vele ontberingen. Zo mijmerend begeeft de auto van Rick het plots. Zonder enige aankondiging vooraf wil hij niet verder. Het is afgelopen. Er rest slechts een oplossing: sleepdienst gebeld en afvoeren. De auto ziet de Plechelmusstad nooit meer terug. Gelukkig is de kever hen goed gezind en komen ze na een lange vermoeiende dag iets later dan gepland weer in Oldenzaal aan.

Als je zo veel in zo korte tijd meemaakt en je raakt ook onder deze moeilijke omstandigheden niet in paniek is dat voor de redactie van Groen en Wit een gerede aanleiding om uit te roepen tot Sprietje van het 1e kwartaal van 2011

Rob Huttenhuis en Rick Even


STEL JE VOOR Ik ben: Kubilay Caglar Mijn leeftijd is: 11 jaar Ik speel bij FC Berghuizen in team: D2 en wordt door

Edwin Kattier getraind Mijn positie is: overal maar het liefst ben ik spits Mijn trainer vindt mij: een talentje omdat ik de bal goed hoog kan hooghouden en ik allerlei voetbaltrucjes goed ken Siem de Jong (Ajax) of Bryan Ruiz (FC Twente): Bryan Ruiz De beste speler van FC Berghuizen is: ahum… ik dus en natuurlijk Stijn Het leukste aan FC Berghuizen vind ik: dat we elkaar begrijpen Kunst – of natuurgras: kunstgras want dat jeukt niet Naast voetballen zijn mijn andere hobby‟s:

breakdancen en slapen

Mijn moeder maakt hele lekkere: bananencake waarbij

mijn zus haar helpt

Ik lag dubbel van het lachen: toen ik laatst op tv een bokswedstrijd zag

waarbij er eentje heel hard op zijn kont viel Als ik later groot ben word ik: voetballer bij of Real Madrid of Barcelona of FC Twente Het fijnste tv programma is: Zapp en vooral de Konijnknaller Mijn lievelingsboek is: Snelle Jelle Fietsen of zwemmen: zwemmen, ik heb al het A en B diploma Kaas of jam: kaas!!!! Zingen of rappen: rappen vooral Yes-R en Ali B zijn goed Ik wil nog graag kwijt dat: ik nooit weg ga bij FC Berghuizen behalve als Real Madrid, Barcelona of FC Twente me vragen Advertentie

Advertentie


FC BERGHUIZEN E3 EN E4 Vorig seizoen heeft in het clubblad een stuk gestaan over de prestaties van E4. Destijds werden namelijk alle wedstrijden behoorlijk dik verloren. Wat daarbij opviel was dat de jongens er toch plezier in hielden en dat op dit moment al deze spelers nog steeds voetballen in E3, E4 of in D2 van FC Berghuizen. Dit seizoen begon iedereen weer fris en fruitig. De begeleiding was wel behoorlijk gewijzigd. Nieuw zijn trainers Rob Huttenhuis met hooghouden als zijn specialiteit, Gijs Broeker (traptechniek), Joost Broeker (conditie) en Paul Reinink (alleskunner). Daarnaast gaan zaterdags Peter Aagten en Ronnie Reinink met E3 mee. Dit duo is onafscheidelijk en beginnen steeds meer op elkaar te lijken al is Ronnie te herkennen aan de Berghuizenjas en is Peter nog steeds op zoek naar deze jas. Bij E4 zijn Gerrit Versteeg en Paul Reinink de begeleiders. Deze lijken wat minder op elkaar, Gerrit de rust zelve en Paul de grote inspirator. Mooi dat de personen hun steentje bijdragen. Het gaat natuurlijk om de jongens en die begonnen net als vorig seizoen vol energie. Mooi weer en iedereen aanwezig. E3 wist in de eerste competitiehelft twee wedstrijden te winnen, thuis tegen Quick E12 met 4-0 en uit bij Losser E6 met maar liefst 12-0. Daarnaast werden ook wedstrijden verloren met dunne en dikke cijfers. Een mooi begin en alle spelers gingen vooruit, dat zag Rob al na enkele weken training. Vooral Siebe werd iedere week beter, type Richard Witschge, en dit zorgde ervoor dat hij in de winterstop naar E2 ging. Daar speelt hij iedere week in een zeer talentvol elftal. Na de winterstop ging het even minder met E3. Dennie de keeper geblesseerd, Nick en Chiel niet helemaal fit en natuurlijk waren de weersomstandigheden ook niet prettig. Gelukkig zijn sinds kort Daan en Jesse bij het elftal gekomen en zie je op de training de vooruitgang weer terug. Besim laat zijn skills nog niet tijdens de wedstrijd zien, maar dat kan niet lang meer duren, want op de training doet hij ze met speels gemak. Ook Nick lijkt weer helemaal fit en meer dan terug van weggeweest. De laatste training was hij weergaloos.

De spannendste wedstrijd was tegen UD W. E3, waar nipt met 4-3 werd verloren. Een hattrick van Jordy Menger was niet genoeg in deze windwedstrijd. Toch was het een enorm spectaculaire wedstrijd, waarbij een gelijkspel meer dan verdient was geweest. Het doelpunt in blessuretijd was dan ook een flinke domper. E4 heeft zijn beste wedstrijd uit bij Losser E9 gespeeld. In de ijzige kou, waarbij ouders zich met koffie moesten warm houden, werd met 3-1 gewonnen. Kleine, grote man was keeper Salih, die de wedstrijd van zijn leven keepte. Doelpunten werden door Fabio, Rens en Lukas gemaakt. Deze drie zijn de vaste doelpuntmakers van het team. Vooral Lukas is sinds zijn nieuwe “Theo Janssen” kapsel niet meer te stoppen en schiet de een na de ander erin. Echter achterin staat een blok met spelers die op een goede dag bijna niet te passeren zijn. Sjoerd, Niels, Franco en Ruben zorgen ervoor dat de anderen kunnen scoren. Deze knappen heel veel vuil werk op. Ze moeten beiden nog vijf wedstrijden dus hopelijk gaan ze nog een paar keer winnen. Ik heb daar wel vertrouwen in! Edwin Kattier


WEE’J NOG Hoe groen en wit kun je zijn als je achternaam Olde Kalter luidt. Dit keer komt Jan (71) aan het woord. Tot aan zijn pensionering in 2004 was hij werkzaam in de wegenbouw. Zijn kinderen MarieJosé, Bart en Jan Willem zijn zachtjes uitgedrukt geen onbekenden bij FC Berghuizen net als broer Wim en vader “meester” Olde Kalter. Echtgenote Elly, overleden in 2007, is natuurlijk ook niet weg te denken uit het leven van onze hoofdpersoon en FC Berghuizen. Jan treedt op zijn 20ste pas toe tot de groen witten en voetbalt van het tweede tot het tiende in de daarop volgende 15 jaar. Daarnaast is hij jaren jeugdleider waaronder het B-elftal dat ooit nog eens won met 36–0 tegen UD. Ook is hij met tussenpozen redactielid van het clubblad. Vanaf 1961 tot heden fulltime in december Sinterklaas en talloze keren lid van allerhande commissies. Laatste wapenfeit is het voorbereiden van een speelplek op ‟t Venterinck.

“HET WAS EEN HORLOGE WAAROP JE KON ZIEN HOE LAAT HET WAS” “Een bijzondere foto van een bijzonder moment. Na 10 jaar jeugdvoorzitterschap werd ik in 1974 in het zonnetje gezet. Tja, een mooie tijd werd afgesloten. Een tijd waarbij de afdeling nog meer tot bloei kwam. We hadden 3A-, 4B-, 5C-, 4D- en 7E elftallen en daarnaast nog verschillende groenlinkjes teams. Het belangrijkste was dat de club iedereen aan het voetballen kon houden. Zowel op de Bult, de Bornsedijk en de Schapendijk, het was een hele organisatie. We vergaderden elke maandagavond bij Kothman en noa de tied ging‟n wie kaart‟n en namen wie dör één, ach ja dan weejt wa. Het afscheid vond plaats in een zaaltje van de Kei waar we de jaarlijkse feestavond van de jeugdleiders hadden. Je ziet o.a. de leiders Jos Weustink, Gerard Olde Keizer, Jan Wilbers en Tonnie Olde Hendrikman op deze foto. Ook is mijn lieve vrouw Elly te zien. Zij was toen al actief in de Sinterklaascommissie en was ook chauffeur van de voetballertjes. Zij kreeg als mijn echtgenote een midwinterhoorn en ik kreeg een Certina horloge. Ik was totaal verrast, flabbergasted zeg maar! Wacht ik haal hem even op. Zie je dat? Compleet met inscriptie: Jeugd FC Berghuizen. Of het horloge van gold is? Dak weet ik nig mèr ut lek dör wa op, ut komp in ieder geval wa in de buurt. Het horloge heeft tot 2007 als zodanig gediend en heeft in al die 33 jaar slechts 1 keer een grote beurt gehad en heeft, joa ik bin van de getall‟n, 5 bandjes versleten. Het is een horloge om trots op te zijn. Je kon altijd zien hoe laat het was: bij zon- en maanlicht, bij regen, bij mist, bij kou en bij helse temperaturen. Ja een klokje met een geschiedenis. Een katz mooie.” Willem Schoordijk Clubblad FC Berghuizen - seizoen 2010-2011 - 2e uitgave Pagina - 24 -

Blz

Recommend Documents